آیا شما جنس پوست خود را می شناسید؟ برای مراقبت صحیح از پوست لازم است که نوع پوست خود را شناسایی کنید. بر اساس دسته بندی های انجام شده، انواع پوست صورت ۵ نوع هستند. در این مطلب قصد داریم انواع پوست صورت را بررسی کنیم تا بتوانید به راحتی نوع پوست صورت خود را شناسایی کنید، اما توصیه می شود، برای شناسایی پوست خود به دکتر پوست حرفه ای مراجعه کنید.

انواع پوست صورت

امروزه افراد کمتر به مراجعه حضوری نیاز پیدا می کنند. از این ‌رو می توان به سایت های معتبر مراجعه کرد که امکان تماس با دکتر پوست را فراهم می کند. در ادامه به معرفی انواع پوست و روش های نگهداری آن ها می پردازیم.

پوست طبیعی

اگر پوستی بدون جوش سرسیاه، آکنه و عفونت دارید، پوست شما متعادل است. این نوع پوست ها نه چرب هستند و نه خشک که جزو سالم ترین انواع پوست صورت به شمار می آیند. پوست معمولی به مراقبت زیادی احتیاج ندارد. برخی ویژگی های دیگر این نوع پوست ها به شرح زیر هستند:

• پوست به صورت یکدست و صاف است.
• هنگامی که آن را لمس می کنید، نرم و لطیف هستند.
• دارای رطوبت کافی هستند و خاصیت ارتجاعی خوبی نیز دارند.
• منافذ کوچکی دارند که قابل مشاهده نیستند.
• به موارد خارجی حساس نیست و تحریک نمی شود.
• اغلب افراد با پوست طبیعی چین و چروک کمتری در صورت خود دارند.
• رنگ پوست نواحی صورت آن ها یکسان است.

اگر گاهی پوست معمولی دچار جوش یا دانه های زیر پوستی شود، جای نگرانی نیست. با استفاده از محصولات مناسب پوست و مراقبت از آن ظاهر پوست دوباره به حالت قبل بر می گردد.

پوست معمولی هم نیز ممکن است گاهی اوقات دچار جوش یا مشکلات دیگر شود. امکان دارد پوست در طول زمان نیز دچار تغییر شود. به این معنی که اگر کسی پوست صافی دارد، ممکن است در آینده بخاطر شرایط متفاوت زندگی مثل بارداری، مشکلات پوستی یا به هر دلیل دیگری تغییر کند.

برای نگهداری پوست معمولی لازم است هنگام استفاده از لوازم آرایشی و بهداشتی پوست خود را زیاد چرب نکنید، همچنین از محصولاتی استفاده نکنید که پوست شما را خشک کند. لازم است به آبرسانی پوست و مصرف ضد آفتاب برای مراقب از آن توجه شود.

پوست خشک

یکی از انواع پوست صورت، پوست خشک است که دارای منافذ کوچک و پوستی نازک است. گاهی ممکن است در این پوست ها شاهد لک های قرمز و خارش در نواحی مختلف شویم. این نوع پوست زودتر از پوست های دیگر دچار چین و چروک می شوند. داشتن پوست خشک گاهی ممکن است ژنتیکی باشد، اما گاهی به دلیل عادات نامناسب و مراقبت نکردن از پوست به وجود می آید و عوامل مختلف دیگری در به وجود آمدن پوست خشک نیز تاثیر گذار هستند. افراد با پوست خشک دارای ویژگی های هستند که به شرح زیر است:

• پوست تحریک پذیر می شود و احساس کشیدگی پوست در آن به وجود می آید.
• اغلب پوسته پوسته می شود.
• منافذ آن بسیار کوچک هستند.
• ترشح آهسته سبوم (چربی طبیعی پوست) در آن مشاهده می شود.
• در مواقعی اگزما و خارش پوست به وجود می آید.

از آنجا که در بین انواع پوست صورت، پوست خشک نسبت به عوامل خارجی حساسیت بیشتری دارد، انتخاب روش های صحیح برای مراقبت از پوست موضوع بسیار حائز اهمیتی است.

برای مراقبت از پوست خشک کرم نرم کننده و آبرسان بهترین گزینه است. کرم مرطوب کننده حتما باید مناسب پوست خشک باشد که بتواند طراوت پوست را دوباره به آن بازگرداند.

آرایش صورت خود را با محصولات ملایم که دارای چربی هستند، پاک کنید. از برخورد پوست با لوازم آرایشی حاوی الکل، ادکلن و اسانس جلوگیری کنید. محصولات دارای صابون پوست را به راحتی خشک می کنند، لذا سعی کنید از شامپوهای غیرصابونی برای شستشوی صورت خود استفاده کنید. هنگام شستن ظرف از دستکش استفاده کنید. کرم، روغن و پماد تاثیر بیشتری نسبت به لوسیون ها برای بهتر شدن خشکی پوست دارند. در فصول سرد از دستگاه بخار یا رطوبت ساز خانگی استفاده کنید.

پوست چرب

پوست های چرب معمولا صاف و براق هستند. این پوست ها بسیار مستعد جوش، آکنه و جوش سرسیاه هستند. این پوست ها نیاز به مراقبت دارند که مراقبت از آن ها بسیار دشوار است. اما مزیتی که این پوست ها دارند، این است که در برابر چین و چروک مقاومت زیادی دارند. سبوم چربی طبیعی پوست است که در صورت عملکرد نادرست و بیش از حد آن باعث چربی پوست می شود.

ویژگی های اصلی پوست چرب شامل موارد زیر است:

• پوست حالت چرب و براق دارد.
• چین و چروک کمتری نسبت به بقیه پوست ها دارد.
• دارای منافذ باز و قابل مشاهده است.
• آرایش روی این پوست ها زود پاک می شود.

اگر شما هم جزو کسانی هستید که در بین انواع پوست صورت، پوست چرب دارید، حتما از خود می‌ پرسید درمان پوست چرب چیست؟ عوامل مختلفی می تواند باعث ایجاد پوست چرب شوند، از جمله عوامل ژنتیکی، افزایش میزان ترشح هورمون ها در بدن و سایر موارد بر این موضوع تاثیر گذار هستند.

محصولات زیادی برای درمان پوست چرب تولید می شود که باعث از بین رفتن چربی های اضافه خواهند شد. گاهی ممکن است این محصولات اثرات بدتری بر روی پوست بگذارند یا پوست را خشک کنند.

لازم است برای درمان این نوع پوست به طور ملایم آن را لایه برداری کنید، گاهی ممکن است تولید بیش از حد چربی به دلیل پوست های مرده باشد. به هیچ عنوان سراغ پاک کننده آرایش قوی نروید. انواع پوست صورت به آبرسان احتیاج دارند، پس به هیچ عنوان آبرسان را کنار نگذارید. برای این منظور از کرم های فاقد چربی استفاده کنید. در صورت وجود جوش و آکنه به هیچ عنوان به صورت خود دست نزنید. زیرا ممکن است، باکتری های دست خود را به صورت انتقال دهید و جوش صورت را بدتر کنید.

پوست ترکیبی

این پوست ها ترکیبی از دو یا چند پوست مختلف هستند که مراقبت از آن ها جزو دشوارترین انواع پوست صورت به شمار می آید. در این نوع پوست ها ممکن است نوع پوست اشتباه شناسایی شود. افراد با این نوع پوست معمولا به شکل T صورت (پیشانی، بینی) و چانه چرب و براقی دارند که در این نواحی غدد چربی فعال تر هستند و U صورتشان (گونه، دهان و اطراف چشم) خشک است. داشتن این نوع پوست به مراقبت ویژه ای نیاز دارد. به طوری که با استفاده از محصولات آرایشی قسمت های چرب صورت را چرب تر و قسمت های خشک را خشک تر نکنند.

برای مراقبت از این نوع پوست ها لازم است از مواد طبیعی استفاده شود، مثل آبرسان با عصاره طبیعی خیار، چای سبز و بابونه رطوبت مورد نیاز پوست را تامین کنید. در این میان پاکسازی پوست با اسکراب های ملایم نیز فراموش نشود.

پوست‌ حساس

در واقع انواع پوست صورت از جمله پوست ‌های چرب، خشک یا ترکیبی می ‌توانند دارای حساسیت باشند. پوست های حساس در اکثر مواقع مقداری قرمز هستند و التهاب دارند. در این نوع پوست ها نباید از لوازم آرایش با ترکیبات شیمیایی قوی استفاده کرد. در واقع این نوع پوست نوعی بیماری به شمار می آید که نیاز به درمان و مراقبت ویژه ای دارد.

مشخصات اصلی پوست حساس عبارت است از:

• به عوامل خارجی مثل باد، گرما، سرما و … حساس است.
• تحریک پذیر است و ممکن است علائم آلرژیک داشته باشد.
• به اکثر مواد شیمیایی در محصولات آرایشی حساس است.
• بعد از حمام یا استفاده از آب گرم و در مواقعی با خوردن ادویه جات و فلفل سریع قرمز می شود.
• صورت ممکن است در تابستان چرب و در زمستان خشک شود.

برای درمان و مراقبت از پوست حساس بهتر است از مواد طبیعی بدون اسانس شیمیایی و الکل استفاده شود. برای استفاده از محصولات آماده توجه داشته باشید که حتما محصولات مخصوص پوست حساس را تهیه کنید. هنگام شستن صورت به خصوص افراد دارای پوست حساس به آرامی شستشو را انجام دهید و سعی کنید از لیف و برس صورت استفاده نکنید. پاک کننده های روغنی برای این منظور بسیار مناسب هستند. در صورت حل نشدن مشکل از دکتر پوست عالی می توان مشورت گرفت.

حرف پایانی

داشتن پوست زیبا و لطیف برای همه افراد موضوع ارزشمندی محسوب می شود. داشتن تغذیه مناسب، خواب کافی، ورزش منظم و رژیم غذایی مناسب از مهم ترین عوامل تبدیل انواع پوست صورت به شکل لطیف و بدون عیب است. در صورت مراقبت درست از پوست حس خوبی را به ذهن و روح خود نیز هدیه می دهید.

برای یافتن بهترین متخصص پوست در تهران اگر ساکن تهران هستید، می توانید به کمک سایت دکتر با من انواع متخصص مورد نظر خود را پیدا کنید و در این راه از او کمک بخواهید. حتی افرادی که در تهران ساکن نیستند، می توانند به صورت آنلاین با دکتر پوست ارتباط برقرار کنند.

اکسیژن موجود در اتمسفر، عامل حیات بخش انسان است و هر اختلال یا بیماری که نفس کشیدن را دشوار سازد، برای ما آزاردهنده و ناخوشایند خواهد بود. اکثر انسان ها فارغ از ابتلا به عارضه خاصی در زندگی خود، تجربه تنگی نفس را به خاطر ضعف بدن یا هر دلیل دیگر تجربه می کنند، ولی افرادی که به بیماری آسم مبتلا هستند، مدام با این اختلال ناراحت کننده درگیر می شوند. با ما همراه باشید تا درباره این بیماری بیشتر بدانیم.

درباره بیماری آسم بیشتر بدانید

Asthma از نظر لغوی به معنای تنگی نفس است که ریشه آن از زبان یونانی گرفته شده است. این عارضه جزو بیماری های مجاری تنفسی به حساب می آید که با واکنش شدید نسبت به مجموعه گسترده ای از محرک ها همراه است. در این بیماری با متورم شدن مجاری تنفسی شرایطی ایجاد می شود که تنفس را برای فرد بیمار سخت و تا حدی محال می سازد.

این بیماری می تواند برای بعضی افراد، یک مشکل جزئی قلمداد شود، ولی در گروهی دیگر این امکان وجود دارد که در فعالیت های روزانه بیمار خلل ایجاد کند و با حمله های خطرناک برای زندگی فرد مبتلا تهدید بزرگی به حساب بیاید.

تاریخچه آسم

در مصر باستان علائم ناراحتی تنفسی و تنگی نفس شناخته شده بود، اما این بیماری نام و ویژگی های خاص خود را نداشت تا اینکه هزاران سال بعد بقراط، پدربزرگ پزشکی مدرن، برای نخستین بار به شرح این بیماری و خصوصیات منحصر به فرد آن پرداخت.

با این حال بقراط این بیماری را به عنوان یک علامت می شناخت تا اینکه پزشک یونانی به نام آرتائوس توضیح کاملی از این عارضه ارائه داد که مشابه درک امروزی از این بیماری بود.

علائم و نشانه های آسم چیست؟

علائم بیماری مذکور ثابت نیست و در هر شخصی با شخص دیگر فرق دارد. الزاما فرد بیمار همیشه دچار مشکلات ناشی از این بیماری نمی شود، بلکه ممکن است تحت فعالیت یا شرایط خاصی مانند دویدن یا قرار گرفتن در ارتفاع، دچار حملات این بیماری شود.

حال که به اطلاعات بیشتری از این بیماری دست پیدا کردیم، بهتر است تا درباره علائم آن نیز بیشتر بدانیم. این علائم عبارتند از:

• صدای خس خس در سینه که از نشانه های رایج آسم کودکان است.
• نفس تنگی
• سرفه های متعدد
• احساس درد و فشار در قفسه سینه
• تنگی نفس که موجب اختلال در خواب و احساس خستگی در روز می شود.

چه خطراتی افراد مبتلا به این بیماری را تهدید می کند؟

در افراد مبتلا به آسم حاد، در صورت عدم کنترل آن ممکن است با بروز حملات شدید، فرد دچار تنگی نفس و تپش قلب شود. گاهی همین امر می تواند سطح هوشیاری بیمار را کاهش دهد و زندگی فرد را به خطر بیندازد.

بنابراین فردی که دچار چنین عارضه ای شده است، باید به سرعت جهت درمان به اورژانس مراجعه کند.

محرک ها و شرایطی که علائم بیماری را تشدید می کنند

مواد تحریک کننده ای وجود دارند که در مواقع تماس داشتن با آنها احتمال حمله آسم بالا می رود. حملات ناشی از این بیماری می تواند به محض تماس با محرک ها شروع شود یا امکان دارد در ساعت ها و روزهای بعد فرد را درگیر کند.

به هر حال اگر از عواملی که موجب بروز این بیماری می شود، آگاهی داشته باشید، می توانید در پیشگیری و درمان این عارضه موفق عمل کنید. در ادامه به تعدادی از این محرک ها اشاره می شود:

• واکنش نسبت به مواد آلوده کننده مانند بخارات و گازهای شیمیایی
• آلرژی به داروها
• عوامل محرکی که در خانه هستند، نظیر گرد و خاک، مو و پوست حیوانات خانگی، مواد شوینده و کپک مواد غذایی
• آلودگی هوا، دود کارخانجات و اتومبیل ها
• استرس و اضطراب
• عوامل حساسیت زایی که در فضای باز هستند، مانند ضایعات حشرات و گرده گل
• ورزش کردن در شرایط خاص مانند وزیدن باد یا هوای سرد و خشک می تواند از عوامل شدت بخشیدن به علائم این بیماری به حساب بیاید، ولی شایان ذکر است که ورزش کردن و تحرک اصولی برای بیشتر افراد مبتلا به این بیماری نه تنها بد نیست، بلکه مفید نیز واقع می شود.
• حساسیت به دود دخانیات یا بوهای قوی

چه علائمی به لزوم مراجعه به پزشک فوق تخصص این عارضه تاکید دارد؟

از آنجایی که حملات ناشی از این بیماری بسیار خطرناک است، باید به پزشک متخصص ریه یا پزشک فوق تخصص آسم مراجعه کنید و با او در ارتباط باشید تا در هنگام شدید شدن علائم، شما را تحت مراقبت های اورژانسی قرار بدهد. از نشانه های حاد این بیماری می توان موارد زیر را نام برد:

• هنگامی که به دفعات تنگی نفس و خس خس سینه شما را درگیر می کند.
• در شرایطی که حین انجام فعالیت های فیزیکی با حداقل تحرک دچار تنگی نفس می شوید.
• سرفه کردن پی در پی
• در صورتی که با وجود استفاده از اسپری استنشاقی، بهبودی در نفس کشیدن شما حاصل نشود.
• اگر پوست روشنی داشته باشید، رنگ لب ها و ناخن های دست شما به رنگ آبی و اگر پوست تیره ای داشته باشید، رنگ لثه و لب ها به رنگ سفید یا خاکستری متمایل می شود.

روش تشخیص بیماری توسط پزشک

پزشک معالج با بهره گیری از ابزارهای سنجش عملکرد ریوی و معاینه فیزیکی، به شرح حال بیمار می پردازد. بطور کلی می توان گفت که پزشک معالج برای بررسی وضعیت فرد مبتلا، نشانه هایی از آسم که شرایط زیر را دارا باشد، در نظر می گیرد:

• سابقه آلرژی خانوادگی و فردی، بالا باشد.
• با مصرف برخی از داروها مانند پروپرانول یا آسپیرین شدت پیدا کند.
• تحت شرایطی غیر از ابتلای فرد به بیماری های تنفسی دیگر مانند آنفولانزا و سرماخوردگی نیز این علائم وجود داشته باشد.
• نشانه های بیماری، حاد شده و مدام تکرار شود.

تست سنجش عملکرد ریوی یا اسپیرومتری

از اسپیرومتر برای پی بردن به حجم تنفسی یک فرد استفاده می شود. پزشک یا پرستار به بیمار دستورالعمل و اطلاعات لازم درباره نحوه انجام تست را می دهد، راه تنفس از بینی را با گیره ای مسدود می کند و سپس از بیمار می خواهد تا نفس عمیقی کشیده، در سینه حبس کند و درون لوله اسپیرومتری با نهایت توان بدمد.

پزشک، برونکودیلاتور که نوعی داروی استنشاقی است را جهت باز کردن ریه ها برای بیمار تجویز می کند و بعد از مدتی بیمار برای تست بعدی آماده می شود. لازم به ذکر است که این تست هیچگونه دردی برای بیمار ندارد.

روش های درمان این بیماری تنفسی در بزرگسالان

لازم است این نکته را بدانید که این عارضه را نمی توان با درمان از بین برد، بلکه با حذف محرک ها در محیطی که بیمار قرار دارد و با مصرف داروهایی که پزشک فوق تخصص آسم تجویز می کند، می توان علائم آن را کاهش داد.

داروهایی که برای درمان این بیماری می توان با تجویز دکتر مصرف کرد، به سه دسته تقسیم می شوند.

• داروهای تسکین دهنده

این دسته از داروها به صورت اسپری قابل مصرف هستند. با مصرف این دارو عضلات مجاری تنفسی شل می شود و در نتیجه، هوا به راحتی در راه های هوایی جریان پیدا می کند.

• داروهای پیشگیری کننده

این نوع داروها موجب کاهش التهاب و تورم مجاری تنفسی می شود و از تحریک پذیری آنها می کاهد.

• داروهای اورژانسی

زمانی که این بیماری حاد می شود، فرد بیمار می تواند یا از داروهای ضد التهاب یا از داروهای تسکین دهنده به مقدار زیاد مصرف کند. ممکن است برای شما سوال پیش بیاید که چگونه باید پی برد که مقدار داروی مصرفی کافی بوده و بیماری مهار شده است؟ یکی از راه های اطمینان بخش، پر کردن پرسشنامه سنجش کنترل آسم است که به شما نشان می دهد چه مقدار در کنترل بیماری موفق بوده اید.

درمان خانگی این بیماری

اگر فرد مبتلا از گیاهان دارویی خاصی مصرف کند، از محرک ها دور بماند و به پرشک متخصص اختلالات تنفسی مراجعه کند، می تواند به بهبودی خود امیدوار باشد.

نکته ای که بسیار حائز اهمیت است و باید قبل از آشنایی با روش های درمان خانگی بدانید، این است که افراد مبتلا به این عارضه در اثر عواملی مانند ترشح مخاط و التهاب در مجاری تنفسی دچار تنگی نفس و بسیاری از مشکلات دیگر می شوند و دانستن این امر شما را در به کارگیری از روش های درمان خانگی راهنمایی می کند.

• درمان با حمام بخار

انجام این درمان خانگی به بهبودی تنگی نفس، از بین بردن مخاط و مرطوب کردن مجاری تنفسی کمک شایانی می کند.

• ورزش کردن

ورزش کردن اگر به صورت تمرین های سخت و پرفشار نباشد، مناسب ترین روش برای بهبود بخشیدن به عملکرد شش ها و تقویت سیستم ایمنی به حساب می آید. از بهترین ورزش ها می توان به دوچرخه سواری، پیاده روی آرام و شنا کردن اشاره کرد که برای کاهش استرس، بهبود تنگی نفس و وزن کم کردن بسیار مفید است، اما بهتر است که برای انتخاب فعالیت های فیزیکی مناسب با پزشک معالج خود مشورت کنید.

• تصحیح رژیم غذایی

افراد مبتلا به این بیماری رژیم غذایی خاصی ندارند، ولی حذف کردن خوراکی های حساسیت زا و اضافه کردن مواد غذایی حاوی ویتامین های C،E و امگا 3 تصمیم مناسبی برای کنترل بیماری و بهبود وضعیت بیمار به شمار می رود.

توصیه می کنیم چربی های سالم مثل روغن کنجد و روغن زیتون مصرف کنید و مغزها، دانه ها، سبزیجات و میوه ها را در عادات غذایی خود بگنجانید و تا حد امکان از مصرف گوشت قرمز پرهیز کرده و مرغ و ماهی را جایگزین آن کنید.

حرف آخر

اگر دچار تنگی نفس می شوید، سرفه های مکرر دارید، در صحبت کردن با مشکل رو به رو هستید یا بیش از چند روز با یکی از علائم آسم درگیر هستید، پیشنهاد می کنیم در اسرع وقت به کلینیک آلرژی تهران یا استان محل اقامت خود مراجعه کنید.

چنانچه شرایط مراجعه حضوری به مطب یک دکتر ایمونولوژی را ندارید، توصیه می کنیم به سایت دکتر با من مراجعه کرده و از خدمات آنلاین و فراوان این سایت نظیر محصولات درمانی و مشاوره آنلاین استفاده کنید.

دکتر با من از بهترین و جامع ترین سایت های پزشکی است که با مراجعه به این سایت تنها با چند بار کلیک کردن، می توانید با بهترین متخصصین در ارتباط باشید و از راهنمایی های آنها بهره مند شوید.

روده ها بخش مهم و قابل توجهی از دستگاه گوارش انسان هستند که از قسمت های مختلفی تشکیل شده اند. به طور کلی روده انسان را می توان به دو بخش روده بزرگ و روده کوچک تقسیم کرد. روده ها کمک بسیار بزرگی به غذا خوردن و استفاده از انرژی غذا برای سوخت و ساز می کنند. روده سالم اجازه می دهد تا هر آنچه که برای بدن مفید نیست، از طریق مدفوع خارج شود. ممکن است در روده بعضی از افراد انگل هایی وجود داشته باشد که اجازه عملکرد درست و مناسب را به روده ندهد. در مقاله زیر به شرح یکی از این انگل ها که انگل آسکاریازیس نام دارد، می پردازیم.

انگل آسکاریازیس چیست؟

این انگل ها عموما در روده انسان زندگی می کنند و همانطور که در بالا توضیح داده شد، از طریق مدفوع از بدن خارج می شوند. به طور مثال اگر از این مدفوع به عنوان کود استفاده شود، تخم این کرم ها به انگل مبدل می شود که منجر به آلوده شدن سبزیجات خواهد شد که در پی آن آلوده شدن افراد دیگر اتفاق می افتد.

افراد مبتلا به این عارضه علائم خاصی را از خود بروز نمی دهند، اما در صورت ابتلا راه های درمانی وجود دارد که با مراجعه به دکتر متخصص گوارش و کبد می توان در بهبود علائم و درمان گام درستی را برداشت.

از دیگر توضیحاتی که می تواند در رابطه با این انگل بیان کرد، این است که این انگل ابعادی در حدود 15 تا 35 سانتی متر دارد. بیماری ذکر شده در واقع عفونت روده کوچک است که توسط کرم های گرد انگلی ایجاد می شود، همچنین می توان بیان کرد این عفونت بین انسان و خوک مشترک است.

در ادامه می خواهیم شما را با علائم، خطرات و راه های درمان آن آشنا کنیم. امیدواریم که با ارائه این مقاله بتوانیم به شما در پیشگیری یا درمان این بیماری کمک کنیم.

تاریخچه این بیماری

عفونت آسکاریازیس از لحاظ پراکندگی در سراسر جهان بسیار گسترده است، اما نکته حائز اهمیت این است که این انگل ها در مناطق مرطوب و گرم قادر به زنده ماندن و تکثیر بسیار بالایی هستند. به طور مثال در کشورهای آفریقایی و قاره آسیا میزان شیوع این عفونت بیشتر است.

این عفونت بیشتر در کشورهایی قابل مشاهده است که از سیستم بهداشت و درمان مناسبی برخوردار نیستند و به همین علت در کشورهای توسعه یافته به ندرت می توان این بیماری را مشاهده کرد، در این رابطه قابل ذکر است که شیوع این عفونت در ایالات متحده در مقایسه با دیگر کشورها در سطح پایین تری قرار دارد. اما در رابطه با اینکه نخستین بار چه کسی این نوع انگل را کشف کرد، اطلاعاتی در دسترس نیست.

چرخه انتقال انگل

در این قسمت قصد داریم مراحل انتقال این انگل را به تفصیل شرح دهیم:

1. در مرحله اول این کرم ها در روده انسان وجود دارند که روزانه به تعداد آنها اضافه می شود و ممکن است از طریق مدفوع نیز از بدن خارج شوند.
2. در مرحله دوم این انگل ها از طریق مدفوع خارج می شوند، گاهی ممکن است این تخم ها هنوز بارور نشده باشند و در صورتی که در شرایط مساعد که همان مکان مرطوب و گرم است، قرار بگیرند، رشد می کنند و منجر به عفونت می شوند.
3. در مرحله سوم این تخم های بارور شده از طریق دهان و با خوردن موادی که آغشته به این عفونت هستند، وارد بدن می شوند و مسیر خود را به سمت روده ادامه می دهند که ممکن است عوارضی که در بالا ذکر شد را به همراه داشته باشند.

این کرم ها تا مدت دو سال می توانند زنده بمانند که با توجه به عدم وجود اکسیژن این زمان متغیر است و ممکن است سه ماه نیز طول بکشد، در شرایطی که سرما وجود داشته باشد، این کرم ها مدت زمان بیشتری را هم می توانند زندگی کنند.

علائم انگل آسکاریازیس

افراد مبتلا به این نوع انگل در ابتدا علائم شایع و قابل مشاهده ای ندارند، اما پس از رشد و بالغ تر شدن و بروز نشانه های دیگر می توان با آزمایشات از نمونه مدفوع احتمال وجود این عفونت را مورد بررسی قرار داد. در ذیل به برخی از علائم این بیماری می پردازیم:

• شایع ترین علامت آن درد در ناحیه شکم است.
• حالت تهوع و استفراغ
• انسداد روده ها به علت وجود کرم های متعدد که باعث درد می شوند و فورا باید به پزشک مراجعه کرد.
• انسداد مجرا که به وسیله کرم در کبد یا پانکراس اتفاق می افتد.
• عدم تمایل به خوردن و آشامیدن و از دست دادن اشتها
• تنگی نفس که انسداد در ناحیه ریه را نشان می دهد.
• بروز کهیر یا حساسیت های پوستی
• نشانه های بروز آسم
• استفراغ های خونی
• کاهش وزن که این مورد اغلب در کودکان اتفاق می افتد.
• مشاهده این کرم ها در مدفوع

در نهایت می توان بیان کرد که این عوارض و علائم اغلب در افرادی که در سنین پایین تری قرار دارند، از شدت بیشتری برخوردار است. زیرا طول روده این افراد به نسبت کمتر است و احتمال انسداد بیشتری وجود دارد.

خطرات ناشی از این بیماری چیست؟

در بالا به علائمی که نشانگر وجود این بیماری است، اشاره شد، حال می خواهیم خطراتی که در پی این عفونت بروز می کند را بررسی کنیم. زمانی که این کرم ها در روده وجود دارند، از مواد مغذی که وارد روده می شوند، تغذیه می کنند. در صورتی که تعداد این کرم ها افزایش یابد، میزان استفاده از این مواد نیز بیشتر خواهد شد. در نتیجه فرد به سوء هاضمه دچار می شود.

علاوه بر این هنگامی که فرد دچار درد در شکم یا سایر نواحی بدن است، حملات عصبی نیز به او دست می دهد که در پی این تحریکات عصبی ممکن است فرد دست به انجام کارهایی بزند که در حالت عادی امکان نداشته است.

از دیگر خطرات می توان بالا رفتن درجه حرارت بدن را نام برد که می تواند زمینه ساز تشنج نیز شود. از دیگر خطرات این است که فرد مبتلا خواب های آشفته ای می بیند که در نهایت منجر به بی خوابی شده و به دنبال آن تحریک عصبی ایجاد می شود.

6 راه پیشگیری از ابتلا به آسکاریازیس

1. خودداری از تماس با خاک، زیار ممکن است این خاک آلوده به این انگل باشد.
2. شستن دست ها با آب و صابون پس از داشتن تماس با خاک.
3. شستن میوه و سبزیجات خام قبل از مصرف.
4. مراقبت از کودکان و آموزش شستن دست ها به آنان زمانی که به خاک دست می زنند.
5. پرهیز از خوردن و آشامیدن در محیط هایی که احتمال می دهید انگل وجود دارد.
6. عدم استفاده از حمام در محیط های ناپاک

راه های تشخیص این بیماری

در ابتدا باید یادآور شویم تنها راه اطمینان یافتن از وجود این انگل مراجعه به پزشک و بررسی نمونه مدفوع است. در صورتی که تشخیص داده شود شما مبتلا به این انگل هستید، ممکن است برای حصول اطمینان بیشتر سی تی اسکن، سونوگرافی و ام آر آی را نیز برای شما در نظر بگیرند.

همچنین یکی دیگر از راه ها آندوسکوپی است که امکان دارد پزشک متخصص برای شما در نظر بگیرد.

آیا این بیماری درمان خانگی نیز دارد؟

پس از بروز درد در نواحی مختلف بدن شما ممکن است به خوردن داروهایی جهت تسکین درد روی بیاورید، اما باید یادآور شویم زمانی که علت درد وجود این انگل باشد تا زمانی که به طور کامل از بدن شما خارج نشود، امکان کاهش درد و درمان آن وجود ندارد.

در نتیجه جهت درمان این بیماری درمان خانگی را نمی توان در نظر گرفت، تنها راه های پیش روی شما، مراجعه به سایت دکتر متخصص گوارش و کبد، یافتن دکتر متخصص گوارش در تهران یا در محل زندگیتان است.

راه های درمان آسکاریازیس در صورت مراجعه به پزشک

زمانی که پزشک ابتلای شما به این عفونت را تشخیص داد، معمولا در مرحله اول داروهای ضدانگل را تجویز می کند که نام این داروها عبارتند از:

• آلبندازول
• ایورمکتین
• مبندازول

هر سه مورد بالا جهت درمان در انسان به کار می رود که این درمان بین یک تا سه روز به زمان احتیاج دارد.
در صورتی که بیماری شما پیشرفته تر باشد، نیاز به درمان های دیگری پیش می آید که این درمان ها فقط به کمک بهترین دکتر متخصص گوارش انجام می پذیرد. ممکن است به علت انسداد به وسیله کرم ها پزشک انجام جراحی را مناسب ببیند.

در پایان گفتن این مطلب خالی از لطف نیست که شما جهت کسب هرگونه اطلاعات و درمان این عفونت می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کنید و با بهترین متخصص ها در ارتباط باشید. لازم به ذکر است این سایت آماده خدمت رسانی به صورت 24 ساعته خواهد بود و امکان جستجوی بهترین دکتر متخصص گوارش در هر زمینه ای که تمایل دارید را فراهم آورده است.

کلام آخر

در پایان باید یادآور شویم که عفونت آسکاریازیس از خطرناک ترین انگل ها شناخته شده است که با توجه به مطالب بالا، در صورت عدم توجه و درمان های خودسرانه ممکن است این بیماری پیشرفته تر شود و در نهایت درمان های سخت تر و هزینه های گزاف تری را برای شما به وجود می آورد.

پس از یاد نبرید که مراجعه به پزشک متخصص و انجام آزمایشات بهترین راه حل برای درمان این بیماری به شمار می رود. همچنین رعایت نکات بهداشتی ذکر شده نیز جهت پیشگیری از ابتلا الزامی است.

امیدواریم مطالب گفته شده در این مقاله برای شما مفید و موثر بوده باشد و توانسته باشیم در این راستا به شما کمک کرده باشیم.

آستیگماتیسم (Astigmatism) یک مشکل چشمی بسیار شایع است که به عنوان یکی از عیوب انکساری چشم شناخته می‌شود و باعث تاری دید می‌شود. اگر دوست دارید که با مشکل آستیگماتیسم بیشتر آشنا شوید، با ما همراه باشید تا به طور کامل و دقیق با این عیب انکساری چشم آشنا شویم.

تاریخچه آستیگماتیسم

اصطلاح “آستیگماتیسم” توسط ویلیام ویول (William Whewell)، متفکر و دانشمند انگلیسی، در سال 1846 معرفی شد. متعاقباً روش‌هایی برای ارزیابی ذهنی و عینی ایجاد شد، از جمله معرفی یک استوانه متقاطع، کراتوسکوپ، صفحه آستیگماتیک، و توسعه رتینوسکوپی و افتالموسکوپی. در دو دهه آخر قرن نوزدهم، اولین تلاش برای تغییر انکسار در بیماران آستیگمات با تغییر شکل قرنیه انجام شد.

لازم به ذکر است که او در مسیر توسعه درمان با چالش‌های مختلفی در این زمینه مواجه شد که از جمله آن‌ها می‌توان به ساخت فنی لنز، اندازه‌گیری دقیق عیب انکساری و درک خواص نوری چشم اشاره کرد. اهمیت قرن نوزدهم این بود که همکاری بین رشته‌ای بین فیزیکدانان و ستاره‌شناسان، و ریاضیدانان و پزشکان، منجر به توسعه دانش جامع در مورد آستیگماتیسم شد.

آستیگماتیسم چیست؟

آستیگماتیسم وضعیتی است که در آن چشم شما، به خصوص قرنیه یا قسمت جلویی شفاف کره چشم، کاملا گرد نیست.

در حالت ایده آل، کره چشم شبیه یک توپ کاملاً گرد است. نور وارد آن می شود و به طور یکنواخت خم می شود که به شما دید واضحی می دهد. اما اگر شکل قرنیه شما بیشتر شبیه توپ فوتبال باشد، نور در یک جهت بیشتر از جهت دیگر خم می‌شود. این بدان معناست که تنها بخشی از یک جسم در فوکوس است. چیزهای دور ممکن است تار و مَواج به نظر برسند.

آستیگماتیسم معمولاً همراه با نزدیک بینی (میوپی) یا دوربینی (هیپروپی) اتفاق می‌افتد. این سه حالت عیوب انکساری نامیده می‌شوند زیرا دربرگیرنده نحوه خم شدن (انکسار) نور چشم شما هستند.

متخصص چشم مشکل آستیگمات بودن چشم را با تجویز عینک، لنز یا جراحی به راحتی رفع می‌کند.

انواع مختلف آستیگماتیسم

دو نوع اصلی این مشکل، آستیگماتیسم قرنیه و آستیگماتیسم عدسی است. آستیگماتیسم قرنیه زمانی اتفاق می‌افتد که نقص یا اعوجاج در قرنیه وجود داشته باشد. آستیگماتیسم عدسی زمانی اتفاق می‌افتد که در عدسی چشم نقص ایجاد می‌شود.

آستیگماتیسم گاهی اوقات به صورت منظم یا نامنظم نیز توصیف می شود. آستیگماتیسم معمولی زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً خمیده نباشد. بنابراین به جای گرد بودن مانند توپ بسکتبال، ممکن است شکل یک توپ فوتبال را به خود بگیرد. این مشکل اغلب منجر به تاری دید می‌شود.

آستیگماتیسم نامنظم، که کمتر هم رایج است، زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً گرد نباشد. اما بر خلاف آستیگماتیسم معمولی، که در آن چشم به طور یکنواخت بد شکل است، آستیگماتیسم نامنظم دارای انحنای ناهموار است. این نقص همچنین باعث انحراف دید و تاری می شود.

علائم آستیگماتیسم چشم

علائم آستیگمات شدن چشم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید، انحراف دید یا مبهم بودن دید در همه فواصل (هم از نزدیک و هم از دور)؛
• خستگی چشم؛
• سردرد؛
• مشکل دید در شب؛
• پریدن پلک؛
• حساسیت و خارش چشم.

در صورت داشتن علائم آستیگماتیسم به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. برخی از علائم ممکن است به دلیل سایر مشکلات سلامتی یا بینایی نیز باشد.

علل آستیگماتیسم چیست؟

این بیماری در اکثر مردم به صورت مادرزادی است و هنوز متخصصان دلیل قطعی برای آن پیدا نکرده‌اند. این مشکل پس از آسیب دیدن چشم، بیماری‌های چشمی یا جراحی چشم نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

در موارد نادر نیز بیماری “قوز قرنیه” می‌تواند با نازک‌تر کردن و مخروطی‌تر کردن قسمت جلویی چشم (قرنیه) باعث آستیگماتیسم چشم‌ها شود. در این صورت، احتمالاً پزشک برای دید واضح‌تر بیمار، به او لنز (نه عینک) تجویز کند.

مطالعه در نور کم یا نگاه کردن به تلویزیون از فاصله کم عامل بروز آستیگماتیسم نیستند.

چه کسانی در معرض خطر آستیگماتیسم هستند؟

آستیگماتیسم هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می‌دهد. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به آستیگماتیسم در شما بیشتر باشد:

• سابقه خانوادگی آستیگماتیسم یا سایر اختلالات چشمی مانند قوز قرنیه (تخریب قرنیه)؛
• زخم یا نازک شدن قرنیه؛
• نزدیک بینی بیش از حد، که باعث تاری دید در فاصله دور می‌شود؛
• دور بینی بیش از حد، که باعث ایجاد دید نزدیک تاری می‌شود؛
• سابقه انواع خاصی از جراحی چشم، مانند جراحی آب مروارید (حذف عدسی تیره با جراحی).

تشخیص آستیگماتیسم

علائم آستیگماتیسم به مرور ظاهر می‌شوند. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، حتماً بلافاصله به چشم پزشک مراجعه کنید. یک معاینه کامل چشم کمک می‌کند تا مشکل دیدتان به راحتی حل شود.

بهترین متخصص چشم یا اپتومتریست با استفاده از نمودار چشمی، وضوح بینایی شما را تعیین می‌کند. پزشک همچنین از ابزارهایی برای اندازه گیری بینایی شما استفاده خواهد کرد، از جمله:

فوروپتر: دستگاه بینایی‌سنجی است که بیمار از طریق یک سری عدسی نگاه می‌کند تا لنزهایی را پیدا کند که واضح‌ترین دید را به او می‌دهد.

کراتومتر: این دستگاه خمیدگی در مرکز قرنیه شما را اندازه گیری می‌کند و شیب‌دارترین و صاف‌ترین منحنی‌های چشم را پیدا می‌کند. اندازه‌گیری این موارد به پزشک شما درباره شکل قرنیه و میزان تمرکز آن اطلاعات دقیق می‌دهد.

اتورفرکتور: این دستگاه نور را به چشم شما می‌تاباند و نحوه تغییر آن را با جهش از پشت اندازه‌گیری می‌کند. اتورفرکتور به چشم پزشک این امکان را می‌دهد تا بررسی کند که بیمار به چه لنزهایی نیاز دارد.

توپوگرافی قرنیه: این فناوری دقیق‌ترین اطلاعات را در مورد شکل قرنیه شما می‌دهد. چشم پزشک به شما می‌گوید به یک نقطه خاص نگاه کنید. در همین حال، دستگاه هزاران اطلاعات دقیق و کوچک را از چشم شما جمع‌آوری می‌کند. کامپیوتر، نقشه رنگی قرنیه شما را می‌کشد. اگر این دیتا نشان دهد که برای آستیگماتیسم یا آب مروارید نیاز به جراحی وجود دارد، چشم پزشک وقت جراحی برای شما در نظر می‌گیرد. توپوگرافی همچنین می‌تواند به تشخیص قوز قرنیه نیز کمک کند.

واحدهای اندازه گیری میزان مشکل آستیگماتیسم

نسخه چشم شما دارای حروف و اعداد خواهد بود. OD به معنای oculus dexter، چشم راست شما است و OS چشم چپ شما oculus sinister است. OU به معنای oculus uterque یا هر دو چشم است.

اعداد، واحدهای اندازه گیری هستند که دیوپتر (diopter) نامیده می‌شوند.

عدد اول مربوط به چیزی به نام اصلاح کروی (spherical correction) است. اگر علامت منفی داشته باشد، شما نزدیک بین هستید. اگر علامت مثبت وجود داشته باشد، دوربین هستید. عدد بالاتر به معنای تاری دید است.

اعداد دوم اصلاح استوانه‌ای (cylindrical correction) شما هستند و به معنای این است که آستیگماتیسم شما تا این اندازه شدت دارد.

سومین محور، محل آستیگماتیسم روی قرنیه شماست.

به عنوان مثال، تجویز “OD -1.00 x -2.00 x 155” به این معنی است که چشم راست شما 1 دیوپتر نزدیک بینی و 2 دیوپتر آستیگماتیسم در 155 درجه روی قرنیه شما دارد.

درمان آستیگماتیسم

عینک یا لنز می‌تواند تقریباً تمام موارد آستیگماتیسم را اصلاح کند. اما اگر فقط آستیگماتیسم خفیفی دارید و هیچ مشکل بینایی دیگری ندارید، ممکن است به عینک یا لنز اصلاً نیاز نداشته باشید.

اگر میزان آستیگماتیسم شما معمولی است، احتمالاً به لنزهای اصلاح دید مانند عینک یا لنز تماسی و یا جراحی نیاز خواهید داشت.

لنزهای عینک منحنی هستند تا با شکل قرنیه یا عدسی که باعث تاری دید می شود مقابله کنند. وقتی مستقیم به جلو نگاه می کنید به درستی کار می‌کنند. اما با توجه به میزان اصلاحی که نیاز دارید، ممکن است کف زمین یا دیوارها کج به نظر برسند. این احساس به مرور و با عادت کردن شما به استفاده از عینک از بین می‌رود.

اگر آستیگمات شدید دارید، ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا با عینک یا لنز خود عادت کنید. برای این که راحت‌تر عادت کنید، ابتدا صبح‌ها چند ساعت از عینک استفاده کنید و سپس مدت زمان استفاده را طولانی‌تر کنید تا عادت کنید. اگر بینایی شما بعد از 1 هفته بهتر نشد، از پزشک خود بخواهید که نسخه شما را با عینک بررسی کند تا از درست ساخته شدن لنزهای عینک اطمینان پیدا کنید.

لنزهای تماسی نیز می‌توانند کمک کنند تا مشکل آستیگماتیسم شما حل شود، اما لنزهای آستیگمات لنزهای خاصی هستند.

زمانی که لنز تماسی دارید و پلک می‌زنید، جای لنزها به هم می‌خورد و می‌چرخند. لنزهای نرمی که برای آستیگماتیسم استفاده می‌شوند، به نام لنزهای توریک، به گونه ای طراحی شده‌اند که با هر بار پلک زدن به همان نقطه برگردند.

اگر آستیگماتیسم شما شدید باشد، لنزهای تماسی سفت و محکم (سخت) انتخاب بهتری هستند. پزشکان می‌تواند آنها را به عنوان لنز معمول شما یا برای روشی به نام ارتوکراتولوژی استفاده کنند. در روش ارتوکراتولوژی، هنگام خواب از لنز استفاده می‌کنید و این لنزها شکل قرنیه شما را تغییر می‌دهند. برای حفظ این شکل جدید باید از لنزها استفاده کنید، اما مجبور نیستید آن‌ها را مرتب به چشم داشته باشید.

جراحی لیزر چشم (لیزیک یا PRK) هم برای اصلاح و تغییر قرنیه انجام می‌شود و باعث می‌شود تا قرنیه بتواند اشعه‌های نور را بهتر متمرکز کند. پزشک چشم شما را با قطره بی حس می کند و از یک دستگاه مکانیکی استریل (یا لیزر) برای ایجاد یک فلپ نازک روی قرنیه چشم شما استفاده می‌کند.

جراح چشم با ایجاد تغییر حین جراحی باعث می‌شود لایه‌های مرکزی قرنیه شما نمایان شود و از لیزر برای ثابت کردن قرنیه استفاده می‌کنند. سپس فلپ را به حالت اولیه برمی‌گرداند. در نهایت، پزشک داخل چشم قطره های ضد التهابی و آنتی بیوتیک می‌ریزد و بعد از کمی بهبود چشم می‌توانید به خانه برگردید. انواع جراحی چشم برای آستیگماتیسم عبارتند از:

Common surgeries for astigmatism are:

جراحی	روند جراحی
لازیک (LASIK)	جراح فلپ نازکی را در قرنیه برش می‌دهد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن (قبل از بستن فلپ) استفاده می‌کند.
پی آر کی (PRK)	جراح از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می‌کند که نحوه تمرکز پرتوهای نور بر روی شبکیه را بهبود می‌بخشد.
لازک (LASEK)	این جراحی چشم شامل نرم کردن پوشش محافظ روی قرنیه و سپس استفاده از لیزر برای رفع انحنای نادرست چشم است.
اسمایل (SMILE)	جراح، شکل قرنیه را با استفاده از لیزر برای ایجاد یک قطعه بافت دیسکی‌شکل زیر سطح قرنیه تغییر می‌دهد.
اپی لازیک Epi-LASIK	در این روش، جراح لایه بالایی یا خارجی قرنیه را برمی‌دارد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن استفاده می‌کند.

آستیگماتیسم در کودکان

بسیاری از نوزادان با آستیگماتیسم متولد می‌شوند و اغلب قبل از یک سالگی این آستیگماتیسم از بین می‌رود. اگر کودک احساس ناراحتی کند و یا پدر و مادر متوجه شوند که دید درستی ندارد، حتماً باید برای درمان، به چشم پزشک مراجعه کنند. کودکی که مشکل بینایی درمان نشده دارد، ممکن است در مدرسه با مشکل مواجه شود. گاهی کودک به دلیل مشکل چشم، درس را به خوبی یاد نمی‌گیرد و والدین تصور می‌کنند که کودکشان با اختلال یادگیری مواجه است.

از آنجایی که کودکان معمولا نمی توانند تشخیص دهند که بینایی آنها مشکل دارد، از حدود 6 ماهگی به معاینات منظم چشم نیاز دارند.

راه‌های جلوگیری از آستیگماتیسم

هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از آستیگماتیسم وجود ندارد. اگر در معرض خطر ابتلا به قوز قرنیه هستید، بهتر است تا جایی که می توانید چشمان خود را مالش ندهید و چشم را تحریک نکنید.

بهترین چشم پزشک برای درمان و تشخیص آستیگماتیسم

اگر احساس تاری دید، سردرد دائمی، خستگی چشم و یا دید نامناسب در شب دارید، حتماً باید در اسرع وقت به بهترین متخصص چشم مراجعه کنید. شما می‌توانید لیست متخصصان خوب چشم و پزشکان جراح چشم را در وبسایت دکتر با من مشاهده کنید.

آستروسیتوما نوعی از تومور‌ مغزی است که از لحاظ آماری تقریبا نیمی از تومور‌ های مغزی در کودکان را تشکیل می‌ دهد. آستروسیتومای پیلوسیتیک حدود ۱۵ درصد از تومور‌های مغز و سایر تومور های سیستم عصبی مرکزی (CNS) در کودکان بین ۰ تا ۱۹ سال را تشکیل میدهد. در این مقاله سعی میکنیم تا شما را تا حدودی با این بیماری و نحوه درمان و پیشگیری آن آشنا کنیم.

تاریخچه آستروسیتوما در کودکان

آستروسیتوما در کودکان در اواخر قرن نوزدهم کشف شد. در سال ۱۸۸۴، یک آسیب شناس آلمانی به نام Otto Deiters برای اولین بار نوعی تومور مغزی را توصیف کرد که به آن گلیوما میگویند. با این حال در سال ۱۹۲۶ اصطلاح آستروسیتوما توسط یک آسیب‌ شناس سوئیسی به نام Wilhelm Muller ابداع شد.درک آستروسیتوم در کودکان تا قرن ۲۰ ادامه یافت و در دهه های ۳۰ و ۴۰ موجب طبقه بندی آن بر اساس شکل ظاهری شد. پیشرفت‌ های فناوری تصویر برداری در نیمه دوم قرن بیستم مانند اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI) امکان تشخیص و شناسایی بهتر آستروسیتوما در کودکان را به ما داده است. در سال‌های اخیر، مطالعات مولکولی و ژنتیکی درک ما از آستروسیتوما را بیشتر کرده و موجب توسعه درمان و رویکردهای درمانی شده است.

آستروسیتوما در کودکان چیست؟

آستروسیتوم یکی از انواع تومور‌های مغزی است که در سلول‌ هایی به نام آستروسیت تشکیل میشود. آستروسیت‌ ها نوعی از سلول‌ های گلیال هستند که از نورون های سیستم عصبی مرکزی (CNS) حمایت و محافظت میکنند. CNS تمام عملکرد‌ های حیاتی بدن از‌جمله فکر، گفتار و قدرت را کنترل میکند.هنگامی که CNS آسیب ببیند آستروسیت‌ ها جهت التیام آسیب بافت اسکار تشکیل میدهند. آستروسیتوم زمانی شروع میشود که آستروسیت‌ های سالم تغییر شکل دهند و خارج از کنترل رشد کنند. در این زمان توده‌ای به نام تومور تشکیل میشود.آستروسیتوماها میتوانند در سراسر CNS تشکیل شود اما به شکل عمومی‌ تر در مکان هایی که در زیر نام برده شده است، تشکیل میشوند.

• • مخچه در قسمت پشتی مغز قرار دارد که مسئول هماهنگی و تعادل بدن است.

• • مخ قسمت بالایی مغز است که فعالیت‌های حرکتی و صحبت کردن را کنترل میکند.

• • دیانسفالون شامل تالاموس و هیپوتالاموس است که بینایی، تولید هورمون و حرکت دست و پا را کنترل میکند.

• • ساقه مغز در قسمت پایینی و پشت گردن قرار دارد که حرکات چشم و صورت، حرکات بازو و پا و تنفس را کنترل میکند.

• • طناب نخاعی که حس و عملکرد حرکتی بازو و پا را کنترل میکند.

به طور کلی تومور میتواند از نوع بدخیم یا خوش‌ خیم باشد. تومور سرطانی از نوع بدخیم است، به این معنی که میتواند رشد کند و در سراسر بدن پخش شود.تومور‌ های مغزی ممکن است در هر سنی ایجاد شوند اما باید توجه داشت که تومور مغزی در نوزادان و کودکان بسیار متفاوت‌ تر از تومور مغزی در بزرگسالان است.

نشانه ها و علامت آستروسیتوما در کودکان چیست؟

کودکان مبتلا به آستروسیتوما ممکن است علائم یا نشانه های زیر را تجربه کنند اما باید به این نکته توجه داشت که گاهی کودک مبتلا به آستروسیتوما ممکن است هیچ علامت یا نشانه ای را بروز ندهد و همین طور ممکن است علائم نام برده شده در زیر معرف یک بیماری پزشکی دیگر باشد. بنابراین، در میان گذاشتن این موضوع با پزشک متخصص مغز و اعصاب قبل از نتیجه‌ گیری الزامی است.علائم و نشانه های آستروسیتوما در کودکان شامل موارد زیر است:

• • سردرد صبحگاهی یا سردردی که بعد از استفراغ از بین می‌رود

• • تشنج

• • از دست دادن تعادل

• • مشکل در راه رفتن

• • مشکلات گفتاری

• • ضعیف شدن مهارت نوشتاری و رسم‌الخط

• • خواب‌ آلودگی ابنرمال

• • کاهش یا افزایش غیر معمول سطح انرژی در کودک

• • مشکلات بینایی، شنوایی و یا گفتاری

آستروسیتوما در نوزادان ممکن است هیچ علائمی جز رشد سریع مغز نداشته باشد بنابراین انتظار می رود نوزاد سر بزرگتر از حد طبیعی داشته باشد.

انواع آستروسیتوما کدام‌اند؟

پزشکان مغز و اعصاب برای تشخیص بهتر و همین طور پیشنهاد بهترین رویکرد درمانی آستروسیتوم‌ ها را بر اساس محل قرار‌ گیری و سرعت پخش آن‌ ها یا درجه یا گرید (Grade) طبقه‌ بندی می‌کنند. دکتر مغز و اعصاب در درجه بندی تومور با مقایسه بافت تومور با بافت سالم نتیجه میگیرد که تومور از نوع خوش‌ خیم، بدخیم و یا عود‌کننده است.تومور نوع یک یا خوش‌ خیم در زیر میکروسکوپ شبیه به سلول های CNS سالم به نظر میرسد. این نوع تومور‌ها معمولا به سرعت رشد و گسترش پیدا نمیکنند‌. تومور‌ های معمولی با درجه پایین (Low Grade) در کودکان شامل آستروسیتومای پیلوسیتیک نوجوانان (GPA) و آستروسیتومای پخش شونده یا منتشره است.تومور بدخیم دارای سلول‌ هایی است که اصلا شبیه به سلول‌های آستروسیت سالم نیست. این نوع تومور به سرعت رشد میکند و میتواند در تمام CNS یعنی مغز و نخاع پخش شود. آستروسیتوم آناپلاستیک یکی از انواع آن است.آستروسیتوم عودکننده توموری است که پس از درمان عود میکند. در صورت بازگشت بیماری معمولا در همان نقطه آغازین شروع به رشد خواهد کرد. آزمایش‌ ها و اسکن‌ های گرفته شده در این بیماری بسیار مشابه آزمایشات در زمان تشخیص اولیه است.

چگونه از آستروسیتوما در کودکان پیشگیری کنیم؟

در حال حاضر هیچ راه شناخته‌ شده‌ ای برای جلوگیری از ابتلا به آستروسیتوما در کودکان وجود ندارد اما والدین با انجام اقداماتی میتوانند سلامت مغز کودک خود را ارتقا دهند که در زیر به چند مورد از آن اشاره میکنیم:

• • داشتن سبک زندگی سالم: دنبال کردن یک‌ رژیم غذایی سالم به همراه ورزش منظم میتواند به ارتقای سلامت کلی کودک شما و به خصوص به پیشگیری از ابتلا به انواع سرطان‌ ها کمک کند.

• • محافظت در برابر آسیب به سر: آسیب‌ های مغزی خطر ابتلا به تومور ها را افزایش میدهند. والدین کودکان می‌توانند با انجام کار هایی از این اتفاق جلوگیری کنند. مثلا؛ با استفاده از کلاه ایمنی برای کودک هنگام دوچرخه سواری و سایر ورزش ها از آسیب به سر آن ها جلوگیری کنند‌.

• • واکسیناسیون: برخی ویروس ها مانند سیتومگالوویروس انسانی (CMV) با ریسک خطر ابتلا به تومور‌ های مغزی مرتبط است. واکسیناسیون میتواند ریسک خطر در برابر برخی از ویروس ها و عفونت‌ های مغزی را کاهش دهد.

• • معاینات منظم با دکتر اطفال: معاینات منظم توسط متخصص اطفال میتواند به شناسایی مشکل در مراحل اولیه بیماری به کودک شما کمک کند و در صورت نیاز به درمان، آن را سریعا در اختیار کودک قرار دهد.

آستروسیتوم در کودکان چگونه تشخیص داده میشوند؟

بعد از مراجعه به دکتر اطفال از شما راجع به تاریخچه سلامت و علائم کودکتان سوال میشود. پزشک فرزندتان را تحت معاینه فیزیکی قرار میدهد و رفلکس‌ ها، قدرت عضلانی، حرکت چشم و دهان و هماهنگی اندام ها را بررسی خواهد کرد. پس از آن ممکن است کودک به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود. در طی روند درمان از کودک شما آزمایش هایی گرفته میشود که به برخی از آن‌ ها میپردازیم:

1. 1. سی‌تی اسکن: در این روش اشعه ایکس به محل درگیر با تومور تابانده میشود تا امکان مشاهده تومور به پزشک مغز و اعصاب داده شود.

1. 1. ام آر آی (MRI): از آهنربا های بزرگ، امواج رادیویی و کامپیوتر برای تهیه تصویر استفاده میشود. باید توجه داشت گاهی قبل‌ از عکس برداری ممکن است به کودک شما رنگ کنتراست تزریق شود که این کار به وضوح بیشتر عکس کمک میکند.

1. 1. پونکسیون کمری (LP): در این آزمایش سوزنی مخصوص در قسمت پایین کمر در داخل کانال نخاعی فروع میرود. این کار برای بررسی سلول‌های سرطانی مغز و نخاع انجام میپذیرد. نمونه بدست آمده که حاوی مایع مغزی نخاعی (CSF) است برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه فرستاده میشود.

1. 1. اسکن PET: در این آزمایش یک قند رادیواکتیو را به جریان خون تزریق میکنند. به علت مصرف بالای قند سلول های سرطانی نسبت به سلول های طبیعی مشاهده سلول های سرطانی در این روش بسیار آسان تر است.

1. 1. بیوپسی: در این روش جراح مغز و اعصاب تومور را تحت بیهوشی برمیدارد و آن را جهت بررسی به آزمایشگاه میفرستند تا سرعت رشد و نوع تومور مشخص شود.

آستروسیتوما در کودکان چگونه درمان میشود؟

درمان آستروسیتوم به علائم، سن و سلامت عمومی کودک بستگی دارد. درمان کودک شما ممکن است شامل یک یا چند رویکرد درمانی باشد که در زیر به چند نوع از آن اشاره شده است.

• • جراحی معمولا اولین قدم در درمان تومور های مغزی است که هدف آن حفظ عملکرد طبیعی مغز در عین خارج کردن تومور از مغز است.

• • در شیمی درمانی با استفاده از تزریق داروهایی قوی تلاش میشود تا سلول های سرطانی از بین روند و یا از رشد آنها جلوگیری شود.

• • درمان هدفمند رویکردی درمانی است که در آن فقط سلول های سرطانی مورد حمله قرار میگیرند اما آسیبی به سلول های طبیعی زده نمیشود.

• • در پرتو درمانی از تشعشعات بسیار قوی پرتو ایکس استفاده میشود تا سلول های سرطانی از بین روند و از رشد آنها جلوگیری شود.

• • بعد از شیمی درمانی ممکن است کودک به پیوند سلول های بنیادی نیاز داشته باشد.

عوامل خطر برای ابتلا به آستروسیتوم کودکان چیست؟

به هر چیزی که احتمال خطر ابتلا به یک بیماری را افزایش دهد را ریسک فاکتور یا عامل خطر آن بیماری میگویند. عوامل افزایش خطر ابتلا به آستروسیتوم کودکان شامل قرار گرفتن در معرض پرتو های قوی، ژنتیک و سابقه داشتن تومور‌ های مغزی در خانواده است.کودکانی که قبلا به دلایل دیگری تحت پرتو درمانی سر یا ستون فقرات بوده‌ اند ممکن است در معرض خطر ابتلا به آستروسیتوم قرار داشته باشند. همین طور برخی شرایط ژنتیکی مثل نوروفیبروماتوز نوع ۱ و کمپلکس توبروس اسکلروزیس نیز با افزایش خطر ابتلا به آستروسیتوم مرتبط هستند. در آخر کودکانی که در خانواده آن ها افرادی با پیشینه ابتلا به تومور های مغزی وجود دارد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

سخن پایانی

والدین و مراقبان کودک باید از علائم و نشانه‌ های بیماری آستروسیتوما آگاه باشند و در صورت مشکوک بودن فرزندشان به تومور مغزی فورا به متخصص کودکان مراجعه کنند. با درمان به موقع و مراقبت مناسب، بسیاری از کودکان مبتلا به آستروسیتوما میتوانند زندگی سالم و پرباری داشته باشند. در پایان اگر نگران تغییراتی هستید که فرزندتان به آن دچار شده می‌توانید با تیم مشاوره و پزشکان دکتر با من در تماس باشید.منابع

• • https://www.cancer.net/cancer-types/astrocytoma-childhood/introduction

• • https://www.cedars-sinai.org/health-library/diseases-and-conditions—pediatrics/a/astrocytoma-in-children.html

داروهای نارسایی قلبی بر اساس شدت عارضه می توانند متفاوت باشند، برای اطلاعات بیشتر شما قصد داریم در این مقاله از
دکتر با من شما را با داروهای موثر در نارسایی قلبی آشنا کنیم.

البته این مقاله تنها جهت افزایش اطلاعات شما در خصوص این روش درمانی است و استفاده سرخود از هر یک از این داروها بسیار بسیار خطرناک است.

چند نکته درباره درمان نارسایی قلبی با دارو

قبل از اینکه به معرفی داروهای مناسب برای نارسایی قلبی بپردازیم بهتر است چند نکته را در نظر داشته باشید:

1. احتمال دارد نیاز باشد شما تا آخر عمر از داروی نارسایی قلبی که پزشکتان تجویز کرده است، استفاده کنید.
2. می بایست داروی خود را سر ساعت و با دز تجویز شده استفاده کنید.
3. داروهای نارسایی قلبی خود را همیشه همراه خود داشته باشید.
4. در صورتی که مصرف یک وعده دارویی را فراموش کردید، از دو برابر کردن مقدار مصرفی آن در وعده بعدی جدا پرهیز کنید.
5. کنترل نبض و فشار خون را به صورت روزانه انجام دهید.
6. در صورت بروز عوارض داروهای نارسایی قلبی پزشک خود را در جریان بگذارید.
7. در صورتی که دچار نارسایی قلبی هستید از مصرف هر گونه دارویی به صورت خودسرانه جدا پرهیز کنید.

چه دارویی برای نارسایی قلب خوب است؟

از جمله داروهای نارسایی قلب که ممکن است دکتر فوق تخصص نارسایی قلب تجویز کند عبارتند از:

داروهای ادرار آور یا دیورتیک ها

این داروها عبارتند از فوروزماید (لازیکس) هیدرو کلروتیازید، اسپرونولاکتون (آلداکتون) و تریامترین H- که از جمله داروهای موثر در نارسایی قلبی هستند.

تجمع سدیم و نمک در بدن باعث شدیدتر شدن علائم نارسایی قلبی می شود. دیورتیک ها یا همان داروهای ادرار آور که برای درمان نارسایی قلبی تجویز می شوند باعث دفع سدیم و کلر از طریق ادرار می شوند.

از جمله نکاتی که در هنگام مصرف این دارو نارسایی قلب باید رعایت کنید عبارتند از:

• رعایت رژیم غذایی مفید برای قلب باعث تاثیر گذاری بیشتر این دسته از داروهای نارسایی قلبی می شود.
• پزشک متخصص اصولا مصرف این داروها را برای اوایل روز و صبح تجویز می کند.
• سعی کنید فشار خونتان را قبل از مصرف این داروها اندازه گیری کنید. چرا که این داروها باعث کاهش فشار خون می شوند.
• سعی کنید با نوشیدن آب و مایعات مفید؛ آب از دست رفته ناشی از مصرف این داروها را جبران کنید.
• مصرف غذاهای حاوی پتاسیم مانند موز، خرما، زردآلوی خشک، هلو، انگور، انجیر و پرتغال به همراه این داروهای نارسایی قلب به ویژه قرص لازیکس و هیدرو کلروتیازید توصیه می شود. البته داروهای اسپیرونولاکتون و تریامترین H- باعث احتساب پتاسیم می شوند و نیازی به مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم نمی باشد.

دیژیتال ها

این داروها شامل دیگوکسین یا لانوکسین است که باعث افزایش قدرت انقباضی قلب و افزایش برون ده قلبی می شود. به زمان و مقدار مصرف این دارو طبق توصیه پزشک متخصص قلب و عروق بسیار دقت داشته باشید؛ چرا که مرز بین خطرات این دارو و مزایای آن بسیار باریک است.

در هنگام مصرف این قرص نارسایی قلب به نکات زیر توجه داشته باشید:

• قبل از مصرف این دارو نارسایی قلب حتما نبضتان را کنترل کنید در صورتی که نبض شما کمتر از 50 بود از مصرف دیگوکسین پرهیز کنید.
• در صورت فراموش کردن مصرف این قرص تا 12 ساعت فرصت استفاده از آن را دارید. در صورتی که زمان فراموشی مصرف بیش از 12 ساعت شد از مصرف قرص جدا پرهیز کنید.
• این دارو را سر یک ساعت معین به صورت روزانه مصرف کنید، مثلا هر روز ساعت 10 صبح.
• قرص لانوکسین را در جای خشک و خنک نگهدارید.
• تا یک ساعت پس از مصرف این داروی نارسایی قلبی از مصرف داروهای آنتی اسید و کلسترامین جدا خودداری کنید.
• از مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک ها و سایر داروها به همراه این قرص بدون مشورت پزشک پرهیز کنید.
• چنانچه این دارو را به همراه داروهای ادرارآور استفاده می کنید مصرف مواد غذایی سرشار از پتاسیم فراموش نشود.
• در صورتی که پس از مصرف این دارو علائمی مانند نبض کمتر از 50، حالت تهوع، استفراغ، اسهال، شکم درد و اختلالات بینیایی را تجربه کردید حتما پزشک خود را در جریان بگذارید.

کاپتوپریل، انالاپریل، لیزینوپریل و رامی پریل

مصرف این داروهای نارسایی قلبی در اکثر مواقع به بیماران نارسایی قلبی توصیه می شود. این داروها باعث جلوگیری از پیشرفت بیماری نارسایی قلبی و بهبود علائم آن و در نتیجه افزایش طول عمر بیماران نارسایی قلبی می شوند.

از جمله برخی نکاتی که در هنگام مصرف این داروها باید به آنها توجه داشته باشید عبارتند از:

• احتمال دارد حتی در صورتی که بیمار فشار خون نرمال نیز داشته باشد، این دارو تجویز شود.
• از جمله عوارض قرص کاپتوپریل و انالاپریل؛ سرفه کردن است، که در صورت مشاهده باید پزشکتان را در جریان بگذارید.
• بهترین زمان مصرف این دارو نارسایی قلبی قبل از خوردن وعده غذایی است.
• از مصرف داروهای سرماخوردگی، آلرژی و ضد سرفه به همراه این داروها بدون تجویز پزشک جدا خودداری کنید.
• در چند روز اول مصرف این داروها امکان دارد احساس سرگیجه، سبکی سر و یا حتی غش کردن داشته باشید.
• برای به حداقل رساندن عوارض ناشی از کاهش فشار خون از جا به جایی های ناگهانی پرهیز کنید.
• قبل از مصرف این داروها فشار و نبض خود را کنترل کنید. در صورتی که پس از مصرف دارو نیز علائم داشتید نیاز به بررسی فشار و نبض است.
• کاپتوپریل امکان دارد که باعث کاهش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت شود. بنابراین چنانچه دیابتی هستید و به نارسایی قلبی نیز دچار هستید در هفته اول مصرف این داروها با دقت قند خونتان را پایش کنید.
• پس از مصرف این داروهای نارسایی قلبی امکان دارد دچار اختلالات چشایی شوید که این عارضه پس از 2 الی 3 ماه بعد از درمان از بین می رود.
• این داروها را بیماران کلیوی باید با احتیاط مصرف کنند چرا که آنها باعث افزایش پتاسیم و کراتینین می شوند.
• در صورت مشاهده علائمی مانند تب، زخم دهان، زخم گلو، سرفه های پی در پی، اسهال، استفراغ، حالت تهوع، افزایش وزن و بروز دانه های پوستی پزشک معالج خود را در جریان بگذارید.

بتابلوکرها

بتابلکوکرها شامل کاروودیلول، متوپرولول، بوسیندولول و متوهگزال است که برای درمان ضربان قلب نامنظم تجویز می شود. این داروها برای درمان اکثر نارسایی های قلبی تجویز می شوند؛ مگر در شرایط خاص! این داروهای نارسایی قلب باعث افزایش کیفیت زندگی و کاهش مرگ و میر در اثر نارسایی قلبی می شوند.

نکاتی که در هنگام مصرف بتابلوکرها باید توجه داشته باشید عبارتند از:

• در صورتی که دچار بیماری های تنفسی مانند آسم هستید، این داروها را با احتیاط مصرف کنید.
• از جمله عوارض این داروها احساس گیجی، خستگی، کاهش فشار خون و کاهش تعداد ضربان قلب است.
• قبل از مصرف این داروها نبض و فشار خون خود را اندازه گیری کنید، در صورتی که نبض شما کمتر 50-60 بود از مصرف آن خودداری کنید.
• توصیه می شود که این داروها با غذا مصرف شوند.
• از قطع کردن ناگهانی این داروها جدا پرهیز کنید.

داروهای گشاد کننده عروقی

از جمله داروهای گشاد کننده عروقی که برای درمان نارسایی های قلبی تجویز می شوند عبارتند از: هیدرولازین، ایزو سورباید و نیترو کانتین.

از جمله نکاتی که در هنگام مصرف این لیست داروهای نارسایی قلبی باید توجه داشته باشید عبارتند از:

• شاید در چند روز اول پس از مصرف این داروها احساس سرگیجه، سبکی سر و یا غش داشته باشید.
• برای به حداقل رساندن اثرات افت فشار خون به آرامی بایستید و از جابه جایی های ناگهانی پرهیز کنید.
• فشار خونتان را قبل و بعد از مصرف دارو اندازه گیری کنید.
• در صورت فراموش کردن یک وعده از دارو از دو برابر کردن آن در نوبت بعدی پرهیز کنید.

کلام آخر

ما در این مقاله به معرفی داروهای مناسب برای نارسایی قلبی پرداختیم و این مقاله صرفا جنبه آموزشی داشته و شناخت ویژگی های این داروها به معنای اجازه استفاده سر خود از آنها نیست! همچنین ما به هیچ عنوان نمی توانیم بگوییم که بهترین دارو برای نارسایی قلب کدام است، چرا که تشخیص این موضوع بر اساس شدت نارسایی و شرایط بدنی بیمار بر عهده متخصص قلب و عروق است.

چنانچه در صورت مصرف این داروها عوارض داروهای نارسایی قلبی را مشاهده کرده اید، اما دسترسی به پزشکتان ندارید؛ می توانید همین حالا از بهترین متخصصین قلب و عروق سامانه دکتر با من مشاوره پزشکی دریافت کنید و از طبیعی بودن یا نبودن عارضه خیالتان راحت شود.

اختلال فراموشی یکی از شایع‌ترین مشکلات روانی است و تاریخچه‌ی آن به قدمت‌ دوره‌های تاریخ بشری بازمی‌گردد. در ادبیات باستان، اشاراتی به این مسئله وجود دارد، به عنوان مثال در ادبیات یونان باستان، داستان‌هایی از خدایانی که فراموشی کرده‌اند یا فراموشی شده‌اند ذکر شده است.در قرن ۱۹، پزشکانی مانند آلویزر، کوسوو و برایتن تحقیقاتی درباره‌ی اختلال فراموشی انجام دادند و این مسئله را مورد بررسی قرار دادند. در سال ۱۹۰۱، آلویزر نخستین بار بیماری آلزایمر را توصیف کرد که به علت اختلال فراموشی و سایر نشانه‌های عصبی دیگر ناشی از تغییرات در ساختار مغز است.در دهه‌های بعد، با پیشرفت تحقیقات علمی در زمینه‌ی علم شناختی، بیشتر درکی از مکانیسم‌های عملکردی مغز و اختلالاتی که می‌توانند باعث اختلال فراموشی شوند، به دست آمد. همچنین، با پیدایش روش‌های تصویربرداری مغزی، تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گرفته است. در حال حاضر، تحقیقات در حوزه‌ی اختلال فراموشی همچنان ادامه دارد و سعی در یافتن راه‌های جدید برای پیشگیری و درمان این اختلال دارد.

علت اختلال فراموشی

علت اختلال فراموشی می‌تواند متنوع باشد و ممکن است به دلایل مختلفی مرتبط با سلامت روان و بدنی فرد باشد. در زیر علل رایج اختلال فراموشی را بررسی می‌کنیم:

1. 1. بیماری‌های عصبی و مغزی: بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون، سکته مغزی و … می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. استفاده از مواد مخدر: مصرف مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

1. 1. استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شود که منجر به ایجاد اختلال فراموشی می‌شود.

1. 1. عدم خواب کافی: عدم خواب کافی و کیفیت پایین خواب می‌تواند باعث افت حافظه شود.

1. 1. اختلالات روانی: برخی اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات خلقی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، فولات و روی می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

1. 1. تروما و آسیب‌های سر: تروما و آسیب‌های سر می‌تواند به صورت موقت یا دائمی باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. عدم تمرین مغزی: عدم تمرین مغزی و فعالیت‌های شناوری می‌تواند باعث کاهش عملکرد مغز شود و در نتیجه باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

به طور کلی، علت اختلال فراموشی می‌تواند به دلایل مختلفی مرتبط با سلامت روان و بدنی فرد باشد و درمان باید بر اساس علت اصلی این اختلال صورت پذیرد.

علائم اختلال فراموشی

علائم اختلال فراموشی ممکن است متنوع باشد و بسته به علت و شدت آن متفاوت باشد. در زیر علائم رایج اختلال فراموشی را بررسی می‌کنیم:

• • فراموشی اطلاعات جدید: فرد ممکن است نتواند اطلاعات جدیدی که به تازگی یاد گرفته است را به یاد بیاورد.

• • فراموشی اطلاعات گذشته: فرد ممکن است نتواند خاطرات یا اطلاعاتی که در گذشته یاد گرفته بود، به یاد بیاورد.

• • مشکل در یادآوری نام‌ها و اسامی: فرد ممکن است نتواند نام و یا اسامی افرادی را که با آنها آشناست، به یاد بیاورد.

• • مشکل در یادآوری مکان‌ها و مسیرها: فرد ممکن است مشکل داشته باشد در یادآوری مکان‌ها و مسیرهایی که قبلا با آنها آشنا بوده است.

• • مشکل در تمرکز و توجه: فرد ممکن است دچار مشکل تمرکز و توجه شود که می‌تواند باعث فراموشی اطلاعات شود.

• • افزایش فراموشی در سنین بالاتر: با پیر شدن، قدرت حافظه کاهش می‌یابد و فراموشی بیشتری رخ می‌دهد.

• • مشکل در انجام کارهای روزمره: فرد ممکن است مشکل داشته باشد در انجام کارهای روزمره مانند پرداخت قبوض، خرید و…

• • تغییر در شخصیت: در بعضی موارد، اختلال فراموشی ممکن است با تغییر در شخصیت فرد همراه باشد، مانند افسردگی و اضطراب.

در صورتی که فرد دچار هر یک از علائم بالا باشد، بهتر است به پزشک اعصاب و روان یا روانپزشک مراجعه کند تا علت اختلال فراموشی بررسی شود و در صورت لزوم، درمان مناسب انجام شود.

چه کسانی بیشتر درگیر بیماری فراموشی می شوند؟

اختلال فراموشی می‌تواند در هر سنی و در هر جنسیتی رخ دهد، اما برخی از عوامل می‌توانند باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری شوند. به طور کلی، افرادی که دارای یک یا چند عامل زیر هستند، بیشتر درگیر بیماری فراموشی می‌شوند:

• • سن: با پیر شدن، خطر ابتلا به بیماری فراموشی افزایش می‌یابد و معمولا در افراد سالمندتر بیشتر دیده می‌شود.

• • بیماری‌های مغزی: بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

• • استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

• • اضطراب و استرس: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شوند که منجر به ایجاد اختلال فراموشی می‌شود.

• • خواب نامناسب: خواب کافی و کیفیت خوب آن برای حفظ حافظه بسیار مهم است.

• • کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، فولات و روی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

• • عدم تمرین مغزی: فعالیت‌های شناوری مانند خواندن، حل مسئله، یادگیری زبان جدید و بازی های شناوری می‌توانند باعث تقویت حافظه شوند.

• • علائم افسردگی و اضطراب: برخی از افراد با اختلال فراموشی، علائم افسردگی و اضطراب نیز دارند و برای مدیریت بیماری فراموشی، باید این علائم نیز درمان شوند.

اگر فردی دارای یک یا چند عامل بالا است، باید مراقبت‌های لازم را بکند و در صورت داشتن هرگونه علائم اختلال فراموشی، به دکتر اعصاب و روان مراجعه کند.

راه های پیشگیری از اختلال فراموشی

برای پیشگیری از اختلال فراموشی، انجام چندین راهکار می تواند مفید واقع شود. در زیر به برخی از این راهکارها اشاره می کنیم:

1. 1. فعالیت های شناوری: فعالیت های شناوری مانند خواندن، حل مسئله، یادگیری زبان جدید، بازی های شناوری و هر چیزی که به تمرین مغز کمک کند، می تواند به حفظ و تقویت حافظه کمک کند.

1. 1. تمرین بدنی: تمرین بدنی باعث بهبود جریان خون به مغز و تقویت حافظه می‌شود. همچنین، تمرینات بدنی می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند که نیز می تواند باعث بهبود حافظه شود.

1. 1. تغذیه سالم: تغذیه سالم با مصرف مواد غذایی سالم و تغذیه مناسب می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند. به عنوان مثال، می‌توانید مقدار کافی از مواد مغذی مثل ویتامین‌ها و مواد معدنی دریافت کنید.

1. 1. مدیریت استرس: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شوند. بنابراین، مدیریت استرس و اضطراب با تمرین روش‌های تنفس، یوگا، ماساژ و دیگر روش‌های مدیتیشن می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند.

1. 1. خواب کافی و کیفیت خوب: خواب کافی و کیفیت خوب آن برای حفظ حافظه بسیار مهم است. بنابراین، باید سعی کنید که خواب کافی را داشته باشید و به کیفیت خوب خوابتان توجه کنید.

1. 1. فعالیت های اجتماعی: فعالیت های اجتماعی مانند شرکت در برنامه های اجتماعی، گفتگو با دوستان و خانواده و شرکت در فعالیت های گروهی می‌توانند به حفظ حافظه کمک کنند.

1. 1. جلوگیری از استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود. بنابراین، باید از استفاده از این مواد خودداری کنید.

1. 1. تمرین مغزی: با انجام تمرین های مغزی مانند حل تست های مغزی، بازی های حافظه و تمریناتی که برای تقویت حافظه طراحی شده اند، می توانید به حفظ وتقویت حافظه خود کمک کنید.

1. 1. کنترل بیماری‌های مرتبط با حافظه: برخی بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند. بنابراین، اگر فردی دچار این بیماری‌ها است، باید با پزشک خود در مورد راهکارهای پیشگیری و مراقبت‌های لازم صحبت کند.

1. 1. نگهداری روابط اجتماعی: نگهداری روابط اجتماعی مانند دوستی با افراد مختلف، نگهداری از رابطه با خانواده و همکاران می تواند به حفظ حافظه کمک کند.

1. 1. فعالیت های روانشناختی: تحت نظارت پزشک، فعالیت های روانشناختی مانند تمرینات کاهش استرس، درمان افسردگی و اضطراب، و درمان سایر اختلالات روانی ممکن است به حفظ حافظه کمک کنند.

1. 1. مدیریت برنامه های روزانه: برنامه ریزی و مدیریت برنامه های روزانه می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند. برنامه ریزی شامل تعیین اولویت ها، تنظیم زمان برای انجام کارها و مدیریت وظایف روزانه است.

از طرفی، اجتناب از استفاده از کلیدهای موبایل و تبلت برای یادآوری اطلاعات و استفاده از کاغذ و مداد جهت یادداشت برداری و برنامه ریزی نیز می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند.

روش های تشخیص اختلال فراموشی

تشخیص اختلال فراموشی معمولاً توسط پزشک تخصصی اعصاب و روان انجام می شود. در اینجا به برخی از روش های تشخیص اختلال فراموشی اشاره می کنیم:

• • مصاحبه پزشکی: پزشک مغز و اعصاب ممکن است با بیمار مصاحبه کند تا جزئیاتی در مورد نحوه عملکرد حافظه او و نحوه وقوع فراموشی بدست آورد.

• • ارزیابی عملکرد حافظه: متخصص مغز و اعصاب ممکن است از تست های مختلفی استفاده کند تا عملکرد حافظه بیمار را ارزیابی کند. این تست ها ممکن است شامل حافظه کوتاه مدت، حافظه بلند مدت، توجه، تمرکز و سایر عوامل مرتبط با حافظه باشد.

• • ارزیابی عملکرد شناختی: دکتر مغز و اعصاب ممکن است از تست هایی استفاده کند که عملکرد شناختی بیمار را ارزیابی می کنند. این تست ها ممکن است شامل آزمون هایی برای ارزیابی شناخت، تمرکز، توجه و سایر عوامل مرتبط با شناخت باشد.

• • تصویربرداری مغزی: دکتر مغز و اعصاب ممکن است از روش های تصویربرداری مغزی مانند اسکن MRI و CT Scan استفاده کند تا بررسی کند که آیا اختلالاتی در ساختار مغز بیمار وجود دارد یا نه.

• • آزمایش های خونی: پزشک مغز و اعصاب ممکن است آزمایش های خونی را انجام دهد تا بررسی کند آیا عواملی مانند بیماری های قلبی، دیابت، کمبود ویتامین ها و مواد معدنی و سایر بیماری های مرتبط با حافظه در بدن بیمار وجود دارد یا نه.

• • ارزیابی رفتاری: روانپزشک ممکن است با بررسی رفتار بیمار و تعاملات او با دیگران، مشکلاتی که ممکن است برای او در زندگی روزمره به وجود آورد را تشخیص دهد.

• • تشخیص بیماری: در صورتی که پزشک اعصاب و روان مشکوک به وجود یک بیماری مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مرتبط با حافظه است، ممکن است برای تشخیص بیماری از روش های دیگری مانند آزمایش های جسمی و تصویربرداری مغزی استفاده کند.

در کل، تشخیص اختلال فراموشی باید توسط متخصص مغز و اعصاب صورت گیرد و باید بر اساس تاریخچه پزشکی کامل بیمار، ارزیابی عملکرد حافظه و شناختی، تصویربرداری مغزی، آزمایش های خونی و ارزیابی رفتاری انجام شود. در نهایت، بر اساس نتایج این تست ها و بررسی شرایط بیمار، پزشک اعصاب ممکن است تشخیص دقیقی در مورد نوع اختلال فراموشی داشته باشد و برای درمان مناسب، روش های درمانی متناسب با بیماری را تجویز کند.

روش های درمانی

درمان اختلال فراموشی بستگی به علت اصلی آن دارد. در صورتی که اختلال فراموشی ناشی از بیماری مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مرتبط با حافظه باشد، درمان باید بر اساس نوع بیماری و شدت آن تعیین شود. در مواردی که علت اصلی اختلال فراموشی مشخص نیست، می توان از روش های زیر برای درمان استفاده کرد:

• • تغییر رفتاری: ایجاد تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه می تواند به بهبود عملکرد حافظه کمک کند. به عنوان مثال، استفاده از یادداشت برداری، جلوگیری از تنش و استرس، تمرین حافظه با بازی ها و تمرینات ورزشی و رعایت روال خواب منظم می تواند به بهبود عملکرد حافظه کمک کند.

• • مصرف داروها: در برخی موارد، پزشک مغز و اعصاب ممکن است داروهایی را تجویز کند که برای بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی مفید باشند. به عنوان مثال، برخی داروها می توانند به عنوان مسکن درد، ضد اضطراب و ضد افسردگی تجویز شوند.

• • درمان روانشناختی: در برخی موارد، درمان روانشناختی مانند مشاوره و روان درمانی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند. این روش ها ممکن است شامل تمرینات شناختی، تمرینات مدیتیشن و روش های تفکر مثبت باشند.

• • درمان فیزیکی: برخی روش های درمانی فیزیکی مانند تمرینات ورزشی، تمرینات تنفسی، ماساژ و فیزیوتراپی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند.

در کل، درمان اختلال فراموشی باید بر اساس علت اصلی آن تعیین شود و بهتر است با مشورت پزشک تخصصی اعصاب و روان در مورد روش های مناسب درمانی و تغییرات رفتاری مناسب برای بهبود عملکرد حافظه صحبت کنید.

نتیجه گیری

اختلال فراموشی می تواند به عنوان یک علائمی از بیماری های مرتبط با حافظه و شناخت مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مغزی ظاهر شود، همچنین ممکن است به علت تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه بدون وجود بیماری خاصی ایجاد شود. برای تشخیص اختلال فراموشی، پزشک مغز و اعصاب ممکن است از روش های مختلفی مانند مصاحبه پزشکی، ارزیابی عملکرد حافظه و شناختی، تصویربرداری مغزی و آزمایش های خونی استفاده کند.درمان اختلال فراموشی بستگی به علت اصلی آن دارد. در صورتی که اختلال فراموشی ناشی از بیماری مغزی باشد، درمان باید بر اساس نوع بیماری و شدت آن تعیین شود. به علاوه، تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه، مصرف داروها، درمان روانشناختی و درمان فیزیکی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند.در کل، در صورتی که با علائمی از اختلال فراموشی مواجه شدید، بهتر است به متخصص یا فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید و تشخیص و درمان مناسب را به عهده او بگذارید. همچنین، مراقبت از سلامتی عمومی بدن و رعایت روال خواب منظم و تغذیه سالم می تواند به بهبود عملکرد حافظه و جلوگیری از اختلال فراموشی کمک کند.منابع1. National Institute on Aging. (2019). Alzheimer’s Disease and Related Dementias. Retrieved from dementias2. National Institute of Mental Health. (2019). Forgetfulness3. Mayo Clinic. (2021). Memory loss: When to seek help4. Alzheimer’s Association. (2021). Treatments for Alzheimer’s5. American Psychological Association. (2019). Memory loss6. Harvard Health Publishing. (2021). What can you do about cognitive decline?

در این مقاله در خصوص بیماری بیش فعالی صحبت نموده ایم که یکی از بیماری های مهم و اساسی در علم روانپزشکی است و همچنین برای راحتی شما همراهان عزیز نیز در سایت دکتر با من اخذ نوبت اینترنتی را فعال نموده تا با آرامش خاطر، درمان خود را آغاز نمایید.

تاریخچه بیماری

بیماری بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری عصبی است که اولین بار در سال 1902 توسط پزشک انگلیسی Sir George Frederick Still تشخیص داده شد. او این اختلال را به عنوان یک شکست در قابلیت کنترل حرکات بدنی و ناتوانی در حفظ توجه توصیف کرد. در سال 1937، نام “بیماری بیش فعالی” توسط یک پزشک آمریکایی به نام Charles Bradley به این اختلال داده شد.

در دهه‌های بعد، تحقیقات بیشتری درباره علل و درمان‌های این بیماری صورت گرفت. در حال حاضر، درمان بیماری پیش فعالی معمولاً شامل داروها، مشاوره، آموزش و تغییرات در شیوه زندگی است.

مفهوم بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی است که برای افرادی که با آن مبتلا هستند، تمرکز کردن بر روی وظایف، کنترل حرکات بدنی و نظم دادن به زندگی روزمره سخت و زمان‌بر است. افراد با ADHD ممکن است دشواری در حفظ توجه و نیز انجام وظایف روزمره داشته باشند. همچنین، آنها ممکن است بیش از حد، فعال و پرانرژی باشند و در برخی موارد نتوانند از انجام کارهای ضروری صرف نظر کنند. درمان بیش فعالی معمولاً شامل داروها، مشاوره، آموزش و تغییرات در شیوه زندگی است.

علت بیش فعالی چیست؟

علت بیماری بیش فعالی (ADHD) هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی، محیطی و عوامل مرتبط با رفتار ممکن است نقشی در ایجاد این بیماری داشته باشند. برخی از عوامل محیطی شامل مشکلات خانوادگی، تحریک کننده‌ها، تغذیه نامناسب، کمبود خواب و نارسایی مغزی هستند. همچنین، برخی ژن‌ها نیز ممکن است در افراد با ADHD نقش داشته باشند.

این ژن‌ها معمولاً در عملکرد مغز و هورمون‌های مغزی مانند دوپامین و نوراپی نفرین دخیل هستند. به طور کلی، بیماری بیش فعالی به عنوان یک اختلال چند عاملی شناخته می‌شود که برای بروز آن، احتمالاً چندین عامل با هم ترکیب شده‌است.

عوامل اختلال بیش فعالی چیست؟

اختلال بیش فعالی و نقص توجه شامل مجموعه ای از علائم هستند که ممکن است شامل بیش فعالی، ناتوانی در توجه و تمرکز، عدم توانایی در کنترل رفتار و اندازه‌گیری احساسات باشد.
برخی از عواملی که به اختلال بیش فعالی و نقص توجه منجر می‌شوند عبارتند از:

1. ژنتیک: به نظر می‌رسد که ژنتیک در ایجاد این اختلال نقش دارد، چرا که بیشتر کودکانی که این اختلال را دارند، پدر و مادر یا خواهر یا برادری نیز دارند که این اختلال را دارند.
2. محیطی: عواملی مانند تغذیه نامناسب، مصرف مواد مخدر و الکل در دوران بارداری، عفونت‌های مغزی، مصرف آهن بیش از حد، نوروتوکسین‌ها و عوامل زیست محیطی دیگر نیز می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.
3. مشکلات در فعالیت مغزی: در بعضی موارد، مشکلاتی در فعالیت مغزی مانند کمبود نوروترانسمیترها و نقص در سیستم عصبی مرکزی می‌تواند علت این اختلال باشد.
4. فشارهای روانی: فشارهای روانی مثل تنش در خانواده، مسائل مالی، مشکلات در مدرسه و … ممکن است در بروز این اختلال تأثیر داشته باشند.
5. عدم تعادل هورمونی: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که عدم تعادل هورمون‌ها مانند سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

علائم بیش فعالی چیست؟

علائم بیش فعالی و نقص توجه می‌تواند به صورت متنوعی در افراد مشاهده شود. برخی از این علائم عبارتند از:

1. بیش فعالی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیش از حد حرکت کنند، به ناگهانی بلند شوند، از صندلی خارج شوند یا به جایی دویده و یا پرش کنند. آن‌ها ممکن است ناتوانی در نگه داشتن خود را در یک جایی ابراز کنند و به سختی می‌توانند به آرامش برسند.
2. ناتوانی در توجه و تمرکز: این علائم شامل ناتوانی در توجه به جزئیات، سختی در حفظ تمرکز در موقعیت‌های مختلف و سختی در انجام وظایفی است که نیاز به تمرکز و حواس‌پرتی دارند.
3. فراموشی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است به سختی به یاد داشته باشند که چه کارهایی را باید انجام دهند، تعهدات خود را فراموش کنند و یا موارد را فراموش کنند که باید یادآوری شوند.
4. ناتوانی در کنترل رفتار: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است ناتوان در کنترل رفتار خود باشند، به طور مثال، در موقعیت‌های اجتماعی، ترسیده، خشن و بی‌ادبانه عمل کنند.
5. عدم توانایی در تنظیم احساسات: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است دشواری در تنظیم احساسات خود داشته باشند، به طور مثال، احساسات شدیدی از عصبانیت، ناراحتی یا خشم نشان دهند.
6. مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اختلال ADHD ممکن است دشواری در برقراری رابطه با دیگران، تعارضات مکرر با دیگران داشته باشند و درک نسبت به رفتارهای اجتماعی مناسب نداشته باشند. همچنین، آن‌ها ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی بیش از حد صحبت کنند و یا نتوانند صبر کنند تا دیگران صحبت خود را به پایان برسانند.
7. سرگیجه و خستگی: افراد مبتلا به اختلال ADHD ممکن است احساس سرگیجه و خستگی کنند، به طوری که بعضی اوقات نمی‌توانند تلاش کنند و از انجام کارهای روزمره منصرف می‌شوند.
8. اضطراب و افسردگی: ADHD ممکن است باعث ایجاد اضطراب و افسردگی در افراد شود. آن‌ها ممکن است احساس عدم قابلیت کنترل روی رفتار خود داشته باشند و برای کنترل آن نتوانند خود را بهبود بخشند.
9. مشکلات در عملکرد تحصیلی و شغلی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است دشواری در انجام کارهای تحصیلی و شغلی داشته باشند. آن‌ها ممکن است نتوانند به طور مداوم تمرکز کنند و در انجام وظایف خود موفق نباشند.
10. مشکلات خانوادگی: ADHD ممکن است باعث ایجاد مشکلات خانوادگی در افراد شود. آن‌ها ممکن است با خشونت و عدم توجه به نظر دیگران رفتار کنند که باعث تنش در خانواده شود.

با توجه به اینکه علائم بیماری ADHD و نقص توجه بسیار متنوع هستند، این بیماری باید توسط دکتر روانپزشک نیز مشخص شود.

راه های پیشگیری از بیش فعالی

برای پیشگیری از بیماری بیش فعالی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

• تغذیه سالم: تغذیه سالم و متنوع، شامل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های سالم، می‌تواند به پیشگیری از بیماری بیش فعالی کمک کند.
• ورزش و فعالیت بدنی: فعالیت بدنی منظم، مانند پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و ورزش‌های دیگر، می‌تواند به کنترل این اختلال کمک کند.
• مدیریت استرس: یکی از عوامل مهم بروز بیش فعالی، استرس است. بنابراین، روش‌های مدیریت استرس، مانند ماساژ، روش‌های تنفسی، یوگا و مدیتیشن، می‌تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند.
• زمان خواب کافی: خواب کافی و به موقع می‌تواند به کنترل این اختلال کمک کند.
• محدود کردن مصرف قند: مصرف بیش از حد قند و مواد شیرین، می‌تواند به بروز بیش فعالی کمک کند. بنابراین، بهتر است مصرف قند و شیرینی را محدود کنید.
• محدود کردن مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل، می‌تواند به بروز بیش فعالی کمک کند. بنابراین، بهتر است مصرف این مواد را محدود کنید.
• ارتباط با خانواده: ارتباط صمیمی با خانواده و دوستان، می‌تواند به کنترل بیش فعالی کمک کند.
• مراجعه به روانپزشک: اگر علائم بیش فعالی وجود دارد، بهتر است به پزشک اعصاب و روان مراجعه کنید و درمان مناسب را دریافت کنید.

چه کسانی در معرض بیماری ADHD هستند؟

بیماری بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری و عصبی است که معمولا در کودکان شروع می‌شود، اما ممکن است تا سن بالغی هم ادامه یابد. بر اساس تحقیقات، برخی از عواملی که ممکن است موجب افزایش احتمال ابتلا به ADHD شوند عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی: بیش از چندین ژن باعث افزایش احتمال ابتلا به ADHD می‌شوند.
• عوامل زیست محیطی: عواملی مانند مصرف مواد، تغذیه نامناسب، تعرض به سموم و استفاده از مواد مخدر ممکن است عوامل محرک باشند.
• مسائل زایمان: برخی از مشکلات زایمانی مانند سرفه و گرفتگی، کمبود اکسیژن و یا آسیب به مغز ممکن است عامل بیش فعالی باشند.
• عوامل مربوط به زندگی: تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل مربوط به زندگی نیز می‌توانند عامل ADHD شوند، به عنوان مثال فرزندانی که در خانواده‌ای با مشکلات خانوادگی زندگی می‌کنند، احتمال ابتلا به ADHD بیشتر است.

بنابراین، افرادی که دارای سابقه خانوادگی، عوامل زیست محیطی، مسائل زایمانی و عوامل مربوط به زندگی هستند، در معرض بیماری بیش فعالی قرار دارند. اما این نکته مهم است که این عوامل تنها ممکن است عامل ADHD باشند و نه تضمینی برای ابتلا به آن‌ها باشد.

راه های تشخیص بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی یکی از اختلالات شایع در کودکان است که می‌تواند تاثیرات زیادی بر روی زندگی آن‌ها داشته باشد. برای تشخیص ADHD، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

1. مصاحبه با والدین و معلمان: در این روش، پرسشنامه‌هایی به والدین و معلمان داده می‌شود تا با توجه به نظر آن‌ها، بیش فعالی کودک بررسی شود.
2. ارزیابی رفتاری: این روش شامل بررسی رفتار کودک در محیط‌های مختلف مانند مدرسه، خانه، و محیط‌های عمومی است.
3. آزمون‌های نوروپسیکولوژی: این آزمون‌ها به منظور بررسی عملکرد شناختی کودک انجام می‌شوند و می‌تواند به تشخیص ADHD کمک کند.
4. پیگیری و نظارت مداوم: بیش فعالی ممکن است به دلیل عواملی مانند کمبود خواب، نارسایی تغذیه و یا فعالیت کم بدنی به وجود بیاید. در این صورت، نظارت مداوم و پیگیری از عوامل مؤثر بر رفتار کودک، می‌تواند به تشخیص و درمان این اختلال کمک کند.

در کل، تشخیص ADHD نیاز به ارزیابی دقیق و جامع دارد و مشاوره با دکتر روانکاو یا متخصص روانپزشک لازم است.

نحوه ی درمان بیماری بیش فعالی چیست؟

درمان ADHD شامل یک سری روش‌ها و تکنیک‌هایی است که به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های مورد نیاز برای مدیریت رفتار خود را کسب کند که شامل موارد زیر است:

1. روش‌های رفتاری: در این روش، کودک با روش‌های مثبت تحسین و تشویق، به مدیریت رفتار خود می‌پردازد. این روش شامل تعیین مجازات و پاداش برای رفتار مناسب و نامناسب است.
2. روش‌های تغذیه: ممکن است کودک ناشی از نقص در تغذیه به اختلال ADHD دچار شود. در این صورت، اصلاح رژیم غذایی کودک می‌تواند به کاهش بیش فعالی کمک کند.
3. مشاوره خانواده: درمان ADHD برای کودکان، باید به همراه مشاوره خانواده صورت گیرد. در این راه‌کار، والدین و خانواده کودک می‌آموزند که چگونه با رفتار بیش فعالی کودکان خود برخورد کنند و آن‌ها را در مدیریت رفتار کمک کنند.
4. داروهای مصرفی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را به کودک تجویز کند تا به کاهش علائم ADHD کمک کنند.

به طور کلی، درمان این اختلال باید با توجه به نیازهای فردی هر کودک، تعیین و اجرا شود. بهتر است پس از تشخیص اختلال ADHD، با روانپزشک کودکان یا متخصص روانشناسی مشورت شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری ADHD صحبت کرده ایم که به دلیل رایج بودن آن در در دهه های اخیر نیاز است تا اطلاعات درستی از آن به افراد داده شود. به همین جهت بهتر است شما برای درمان خود به یک روانپزشک خوب در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت گیری آنلاین در سایت بدین شکل است که ابتدا نام دکتر را جستجو کرده و با توجه به پروفایل وی نوبت اینترنتی خود را دریافت نمایید.

منابع

• Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD)
• Attention deficit hyperactivity disorder
• Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in children
• What is ADHD?
• Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD) in Children
• Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)
• ADHD (for Parents) – Nemours KidsHealth
• 5 Easy Methods – How to Live with ADHD

امروزه بسیاری از مردم با مشکلات قلبی متفاوتی دست و پنجه نرم می کنند. قلب یکی از مهم ترین اجزای بدن است و ایجاد مشکل در عملکرد آن موجب ناراحتی افراد می شود. یکی از این بیماری های قلبی آریتمی قلب (Cardiac arrhythmias) نام دارد. اگر می خواهید با این بیماری بیشتر آشنا شوید و اطلاعات بیشتری در رابطه با آن بدست آورید، در ادامه با ما همراه باشید.

آریتمی قلب چیست؟

آریتمی به معنای مشکلات ریتم قلب است. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا هستند و ریتم قلبی نا منظمی دارند، اگر به درستی تشخیص داده شوند، می توانند زندگی عادی در کنار خانواده خود داشته باشند. آریتمی می تواند تمامی گروه های سنی را درگیر کند، اما در افراد مسن تر بیماری فیبریلاسیون دهلیزی شایع تر است.

اگر بافت قلب شما به دلیل هر بیماری آسیب دیده باشد، این احتمال که شما در معرض خطر ابتلا به بیماری آریتمی باشید، وجود دارد. برای مثال اگر حمله قلبی داشته اید، به نارسایی قلبی مبتلا هستید یا اگر به ویروس کرونا شدید مبتلا شدید، ممکن است به این بیماری دچار شوید.

انواع خاصی از آریتمی که در بیماران قلبی مختلف رخ می دهد، می تواند موجب مرگ برخی از آنها شود. البته این نکته را در نظر داشته باشید که اگر این بیماری زودتر تشخیص داده شود، می توان از این مرگ ها جلوگیری کرد.

محرک های متفاوتی از جمله بیماری های ویروسی، الکل، تنباکو، تغییر وضعیت بدن، ورزش، نوشیدنی های حاوی کافئین، برخی از داروهایی که بدون نسخه تجویز شده اند و داروهای تفریحی غیر قانونی برای آریتمی وجود دارد.

تاریخچه بیماری آریتمی قلب چیست؟

آشکار شدن مکانیسم های آریتمی به توانایی ثبت فعالیت الکتریکی قلب بستگی دارد. بدین ترتیب در سال 1901 زمانی که گالوانومتر ریسمانی که امکان ثبت دقیق الکتروکاردیوگرام در سطح بدن را فراهم کرد، توسط انیتهوون ساخته شد، مطالعه آریتمی قلب به روشی انفجاری توسعه یافت.

نقشه برداری از گسترش فعالسازی برای چندین دهه در طول یک آریتمی با یک الکترود «روینگ» انجام می شد. به صورتی که در مکان های متفاوت از قلب با ضبط همزمان سیگنال دیگری به عنوان مرجع زمانی قرار می گرفت.

بیماری آریتمی قلب چه علائمی دارد؟

گاهی اوقات ممکن است که آریتمی قلب بی صدا باشد و هیچ علائمی از خودش نشان ندهد. اما پزشکان می توانند با گرفتن نبض، گوش دادن به صدای قلب یا انجام دادن آزمایش های تشخیصی، ضربان قلب نامنظم در طول معاینه را پیدا کنند.

همچنین علائم این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• احساس از دست دادن ضربان قلب هنگامی که شما در حال انجام دویدن یا فلیپ فلاپ هستید.
• احساس کوبیدن قلب در سینه شما
• تنگی نفس
• ناراحتی قفسه سینه
• سر گیجه یا احساس سبکی سر
• احساس ضعف یا خستگی بسیار
• ضعیف شدن عضلات قلب

عوارض و خطرات بیماری آریتمی قلب

امروزه بیماری فیبریلاسیون دهلیزی در میلیون ها نفر شایع شده است، اما برای افراد مسن خطر بیشتری دارد. اعداد مربوط به تعداد بیماران مبتلا به بیماری آریتمی روزانه در حال افزایش است و اغلب افرادی که به این بیماری قلبی دچار می شوند، بالای 60 سال سن دارند. این تنها به این دلیل است که با افزایش سن امکان ایجاد بیماری های قلبی و دیگر بیماری ها در افراد مختلف افزایش می یابد.

این بیماری می تواند برای افراد مسن خطرناک تر باشد و همچنین درمان آن سخت تر شود. زیرا شرایط بدن آن ها امکان استفاده از هر نوع دارویی به آن ها را نمی دهد و ممکن است به بسیاری از داروها حساسیت داشته باشند. همچنین گاهی اوقات ممکن است که داروهای دیگری که آن ها مصرف می کنند، موجب به وجود آمدن بیماری آریتمی شود.

البته لازم است بدانید که برخی از انواع آریتمی هستند که بیشتر در کودکان و جوانان اتفاق می افتند. در این نوع بیماری آریتمی ممکن است که ضربان قلب به طور ناگهانی بسیار بالا برود و ناگهان به طور کامل متوقف شود.

درمان بیماری آریتمی قلب

بیماری آریتمی یک بیماری قلبی است، قلب هم یک بخش حیاتی از بدن ما محسوب می شود، در نتیجه با یک درمان خانگی ساده نمی توان آن را بهبود بخشید.

نحوه درمان آریتمی قلب به این بستگی دارد که آریتمی سریع، آهسته یا بلوک قلبی باشد. برای درمان آریتمی هر گونه علت زمینه ای آریتمی شما مانند نارسایی قلب نیز باید درمان شود.

درمان های مورد استفاده برای آریتمی عبارت هستند از:

• برخی از پزشکان برای جلوگیری از پیشرفت آریتمی و کنترل سرعت آن داروهای متفاوتی تجویز می کنند.
• کاردیوورژن الکتریکی دستگاهی است که با استفاده از الکتریسیته ریتم قلب را به حالت طبیعی باز می گرداند و بیمار را بیهوش یا آرام می کند.
• با استفاده از ابلیشن کاتتر بیمار را تحت بیهوشی موضعی یا عمومی قرار می دهند و با دقت آن قسمت از بافت قلب بیمار که باعث آریتمی می شود را از بین می برند.
• برخی مواقع دستگاه کوچکی به نام ضربان ساز را تحت بی حسی به صورت موضعی در قفسه سینه بیمار می کارند. ضربان ساز برای ساختن ضربان های طبیعی سیگنال های الکتریکی ایجاد می کند که به ایجاد ضربان قلب طبیعی کمک خواهد کرد.
• دفیبریلاتور کاردیوورتر همانند دستگاه ضربان ساز قابل کاشت است و ضربان قلب بیمار را کنترل می کند و هر زمان که قلب برای بازگشتن به حالت طبیعی به کمک نیاز داشته باشد، این دستگاه به آن کمک می کند تا به حالت طبیعی باز گردد.

چگونه بهترین پزشک قلب را پیدا کنیم؟

پس از مشاهده تمام این موارد متوجه شدیم که آریتمی قلب یک بیماری بسیار خطرناک است، در نتیجه بهتر است پس از مشاهده علائم آن در اولین فرصت به یک دکتر متخصص قلب و عروق مراجعه کنیم. اما چگونه می توانیم بهترین دکتر متخصص قلب تهران را پیدا کنیم؟ در این مواقع داشتن یک سایت از متخصصین مختلف که تمامی دکترهای متخصص قلب و عروق مربوط به این حوضه را در اختیار ما بگذارد، می تواند برای ما بسیار مفید باشد.

ما در رابطه با این مشکل سایت «دکتر با من» را به شما معرفی می کنیم. در سایت «دکتر با من» شما به راحتی می توانید دکتر متخصص قلب مشهور در تهران یا هر شهری که در آن زندگی می کنید را پیدا کنید. جالب است بدانید که این سایت منحصر به فرد شماره تلفن، آدرس مطب و تمامی اطلاعات بهترین پزشکی که شما انتخاب کرده اید را در اختیارتان می گذارد.

حرف آخر

مشاهده کردیم که بیماری آریتمی قلب می تواند همه افراد از کودکان گرفته تا افراد مسن را تهدید کند. همچنین برخی اوقات داشتن یک بیماری دیگر یا استفاده کردن از داروهای یک بیماری دیگر می تواند تبدیل به زمینه سازی برای مبتلا شدن به بیماری آریتمی شود. پس همیشه مراقب خودتان و سلامتی خود باشید که گرفتار چنین بیماری خطرناکی نشوید.

اما اگر اکنون با این بیماری درگیر هستید و به دنبال یک دکتر متخصص قلب برای درمان می گردید، سایت «دکتر با من» ایجاد شده است که در بحرانی ترین شرایط بهترین پزشکان را در رابطه با هر بیماری به شما عزیزان معرفی کند.

بیماری آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی در دسته بیماری های خود ایمنی قرار دارد. مانند تمام بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن انسان به اشتباه بخشی از بدن را به عنوان مهاجم خارجی شناسایی کرده و به آن حمله می کند.

این بیماری در ابتدا با علایم خفیف که تشخیص بیماری را سخت می کند، آغاز می شود، اما در مدت زمان کوتاهی شدت بیماری اوج می گیرد و روی بسیاری از مفاصل بدن مانند مچ دست، مفاصل پا، زانو و انگشتان پا و دست تاثیر می گذارد.

وقتی مفصل های بدن انسان آسیب می بینند، به مرور زمان فرم و شکل خود را از دست می دهند و احساس درد مزمن را سبب می شوند. این نکته را هم باید ذکر کرد که نشانه ها و علایم ممکن است بین دو فرد متفاوت بوده و شدت بیماری نیز مانند هم نباشد.

تعریف و معنی این بیماری

بیماری آرتریت روماتویید یا همان روماتیسم مفصلی نوعی بیماری خود ایمنی التهابی است که با درگیر کردن مفاصل بدن انسان باعث درد، عدم ثبات و از دست دادن شکل اصلی خواهد شد.

درست است که بنا بر تحقیقات دانشمندان در اغلب موارد این بیماری مفاصل کوچک بدن را مورد تهاجم قرار می دهد، اما در بعضی از موارد، کیس هایی دیده شده است که مفاصل بزرگتر مانند شانه یا زانو را درگیر کرده و حرکت را به سمت مفاصل دیگر شروع می کند.

این بیماری معمولا در میانسالی بروز می کند؛ اما نمی توان به طور قطع سن خاصی را برای آن پیش بینی کرد. افراد در هر رده سنی که باشند، پتانسیل ابتلا به این بیماری را دارند.

بیماری خود ایمنی به چه معنا است؟

پیشتر به کلمه بیماری خود ایمنی اشاره شد، اما خود ایمنی واقعا به چه معنا است؟ بیایید برای درک بهتر، نگاهی به بیماری خود ایمنی داشته باشیم. بیماری های خود ایمنی از آن دسته بیماری های هستند که بدن انسان سلول های قسمتی از بدن را به عنوان مهاجم غیر خودی تشخیص می دهد و به آن حمله می کند. به طور مثال پوست یا مفاصل، دشمن تلقی می شوند و سیستم ایمنی لشکری از آنتی بادی ها را آزاد کرده و حمله را آغاز می کند.

سیستم هوشمند ایمنی بدن انسان در حالت عادی توانایی تشخیص سلول های خودی از غیر خودی را دارد، اما چرا در بعضی از موارد این تشخیص دچار مشکل می شود؟ متاسفانه دانشمندان هنوز اطلاعات دقیقی در دست ندارند.

نکته قابل ملاحظه بعدی این است که زنان تقریبا دو برابر مردان به انواع بیماری های خود ایمنی دچار می شوند. بیماری آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی یکی از همین بیماری های خود ایمنی است که با حمله سیستم دفاعی بدن به مفاصل آغاز می شود و موجب درد و سفتی مفاصل خواهد شد.

تاریخچه کامل این بیماری چیست؟

آرتروز و روماتیسم از سال های دور گریبانگیر بشر بوده اند. اولین مشاهدات مربوط به وجود این بیماری حدود 1500 سال قبل از میلاد توسط پاپیروس ایبرس صورت گرفته است. همچنین شواهدی از مومیان مصری بدست آمده که این بیماری در میان آنان بسیار شایع بوده است.

در کتب پزشکی هندی که حدود 200 تا 300 سال قبل از میلاد نوشته شده اند، اشاراتی به بیماری شده که با درد و تورم مفاصل همراه است و باعث از دست دادن قدرت تحرک بدن انسان به صورت ثابت و ماندگار می شود.

بقراط نیز تعریفی از آرتریت را عنوان کرد، اما انواع آن را توصیف نکرد. بر اساس شواهد تاریخی و پزشکی، جالینوس بین سال های 129 تا 216 بعد از میلاد اصطلاح روماتیسم را معرفی کرد.

پاراسلسوس پزشک برجسته رومی در کتاب معروف «معدن چی ها و دیگر امراض آن ها»، این مورد را ذکر کرد که موادی که نمی توانند از طریق ادرار دفع شوند، در بدن به خصوص در مفاصل جمع شده که باعث وجود بیماری های مفصلی می شوند.

توماس سیدنهام پزشک بریتانیایی نیز در کتاب معروف خود به نام «مشاهدات پزشکی»، نوعی از روماتیسم مزمن را توصیف کرد. اما اولین پزشکی که در پایان نامه خود به روماتیسم مفصلی اشاره کرد، پزشک فرانسوی به نام آگوستین ژاکوب لاندره بووه در سال 1800 بود که البته تمامی تحقیقاتش درست نبود. وی این بیماری را به اشتباه شکل دیگری از نقرس معرفی کرد که در سال 1859 توسط آلفرد بارینگ گارود تصحیح شد. اما توصیف آگوستین ژاکوب لاندره بووه از بیماری روماتیسم به عنوان اولین تعریف توسط پزشکان مدرن قابل قبول است.

علائم و خطرات بیماری روماتیسم مفصلی

علایم بیماری آرتریت روماتویید در افراد مختلف ممکن است متفاوت به نظر برسد، اما در کلیت موضوع، علایم می توانند بسیار مشابه نیز باشند. به عنوان مثال خستگی، سفتی مفاصل، درد و … در اغلب افراد وجود دارد. در ادامه به بررسی علایم این بیماری خواهیم پرداخت.

• خستگی
• درد
• خشکی مفاصل
• کاهش یافتن دامنه حرکت
• کاهش وزن
• درد قفسه سینه
• احساس کسالت
• برجستگی در زیر پوست
• قرمزی روی پوست
• کم خوابی
• التهاب ریه
• کاهش تراکم استخوان
• التهاب عروق خونی

خستگی

از علایم شایع آرتریت روماتویید، خستگی بیش از حد است. البته می توان این گونه نیز گفت که شروع علایم این بیماری با خستگی آغاز می شود و به حدی پیشرفت می کند که بیمار از خستگی و بی حالی ممکن است به این نتیجه برسد که دچار افسردگی شده است.

درد

یکی دیگر از علایم مهم این بیماری که به تشخیص پزشک کمک می کند، احساس درد در بدن است. در اولین مراحل بیماری، درد در مفاصل کوچک مانند انگشتان ظاهر می شود، اما به مرور رشد می کند و درد تمام بدن را در بر می گیرد. البته از علل درد می توان به خشکی مفاصل نیز اشاره کرد.

خشکی مفاصل

به طور کلی داشتن تحرک امری ضروری است و پزشکان همواره افراد را به ورزش و تحرک تشویق می کنند. اما در این بیماری، داشتن یا نداشتن تحرک تاثیر چندانی در خشکی مفاصل ندارد. خشکی مفاصل اگر چه بعد از بیدار شدن در صبحگاه بیشتر ملموس است، اما ممکن است در تمام ساعات روز حس شود.

کاهش یافتن دامنه حرکت

بیماری آرتریت روماتویید شکل و ساختار مفصل ها را تغییر می دهد و امکان انجام بسیاری از حرکات را از فرد می گیرد؛ زیرا در این بیماری شکل تاندون ها و رباط ها تغییر می کند. وقتی بیماری شدت یافت، دیگر نمی توان به راحتی خم شد یا روی زمین نشست. در مورد کاهش دامنه حرکات، ورزش می تواند موثر باشد. حرکات آهسته و ملایم و به طور مستمر باعث افزایش دامنه حرکات می شود.

کاهش وزن

نوسانات وزنی در این بیماری بسیار شایع است، اما زمانی که بیشتر از میزان قابل قبول و غیر قابل برگشت شود، می تواند بسیار خطر آفرین باشد. تحلیل عضلات یکی از دلایل کاهش وزن بوده و اگر بدن انسان ماهیچه های خود را از دست بدهد، دچار کمبود وزن می شود که در موارد حاد، بیماری تقریبا غیر قابل جبران است.

در این بیماری حتی ممکن است قسمتی از عضلات بدن کوچک تر از قسمت دیگر به نظر برسد؛ زیرا بدن هارمونی و یکپارچگی خود را از دست می دهد.

درد قفسه سینه

بیماری آرتریت روماتویید می تواند باعث التهاب روی بافت های قفسه سینه بیمار شود و بافت را دچار آسیب کند. در این حالت بیمار دچار سوزش و درد ناگهانی غیر قابل توصیف می شود که بنا بر نظر پزشک باید آزمایش های مربوط را انجام دهد. نکته بسیار مهم این است که اگر میزان آسیب به بافت ها زیاد و به موقع شناسایی نشود، می تواند خطرات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

احساس کسالت

داشتن روماتیسم مفصلی با احساس کسالت و نداشتن انرژی رابطه مستقیم دارد. گاهی این احساس آنقدر پیشرفت کرده که از جسم فرد وارد روانش می شود و حس فراموشکاری و کرختی زیادی به بیمار می دهد. بدن در این بیماری خود ایمنی آنتی بادی ترشح می کند و این مواد روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارند. همچنین سطوح بالای التهاب در بدن، خود باعث احساس افسردگی می شود.

برجستگی در زیر پوست

بعد از مفاصل، پوست دومین قسمت بدن است که مورد تهاجم این بیماری قرار می گیرد. در بیماران روماتیسمی، گره های کوچکی زیر پوست وجود دارند که ناشی از آرتریت روماتویید و عوارض داروهای مصرفی هستند. این گره ها، ندول نام دارند و باعث مشکل خاصی در بیماران نمی شوند، اما از نظر زیبایی ناراحت کننده اند. پزشکان این ندول ها را از طریق جراحی خارج می کنند یا دوز داروها را تغییر می دهند.

قرمزی روی پوست

به دلیل وجود این بیماری، لکه های قرمز یا شرابی به صورت نقطه نقطه روی پوست رویت می شوند که گاهی می توانند تبدیل به زخم های بسیار دردناکی شوند. بثورات جلدی حاصل شده در این بیماری به دلیل عوارض جانبی داروهای مصرف شده است.

کم خوابی

دلایل زیادی در ارتباط با اختلالات خواب در بین بیمارانی که از روماتیسم مفصلی رنج می برند، وجود دارد. یکی از این موارد درد زیادی است که اشخاص هنگام خواب تجربه می کنند. زمانی که بی خوابی به سراغ افراد می آید، خود باعث ایجاد اضطراب و استرس و تشدید شرایط بیماری خواهد شد.

التهاب ریه

درگیری ریه در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید بسیار شایع است. این بیماری در ریه می تواند به شکل خطرناکی خود را بروز دهد. درگیری ریه به شکل ایجاد التهاب یا زخم در ریه، ایجاد گره های ریوی و تومورهای کوچک در ریه ظاهر می شود. ریه ها نیز از شایع ترین ارگان های درگیر در ابتلا به این بیماری هستند.

کاهش تراکم استخوان

داشتن استخوان های مستحکم نیازمند تغذیه سالم، ورزش، ژنتیک و جسمی عاری از بیماری است. متاسفانه در این بیماری خطرناک تراکم استخوان رو به زوال خواهد رفت و به مرور حتی برای انجام ساده ترین کارها فرد دچار مشکل خواهد شد. البته می توان با تغذیه مناسب و ورزش، کاهش تراکم استخوان را به تعویق انداخت.

التهاب عروق خونی

یکی دیگر از عوارض بیماری روماتیسم، التهاب عروق خونی است که در صورت زیاد شدن می تواند زندگی فرد را به خطر بیندازد. این بیماری وضعیت طبیعی عروق خونی را تغییر می دهد، آن ها را نازک یا ضخیم می کند که باعث محدود شدن جریان خون و آسیب به بافت ها و اندام های بدن انسان خواهد شد.

چگونه آرتریت روماتویید را با کمک دکتر روماتولوژیست درمان کنیم؟

باید این واقعیت را پذیرفت که متاسفانه درمان قطعی برای بیماری آرتریت روماتویید وجود ندارد. اما اگر هر چه زودتر به دکتر روماتولوژیست مشهور در تهران یا شهرهای دیگر مراجعه شود، کنترل بیماری برای فرد و پزشک راحت تر خواهد بود.

بهترین دکتر روماتولوژیست نیز در ابتدا با معاینه و گرفتن شرح حال بیمار اقدام به نوشتن آزمایش و عکسبرداری خواهد کرد. اغلب توصیه پزشکان برای کند شدن روند این بیماری در کنار دارو درمانی، ورزش سبک، تغذیه مناسب و تغییر سبک و روش زندگی شخص خواهد بود.

آیا درمان خانگی برای کنترل بیماری روماتیسم مفصلی وجود دارد؟

پاسخ به سوال فوق مثبت است. هر فرد مبتلا به این بیماری می تواند با رعایت یکسری راهکارها، این بیماری را در کنترل خود درآورد. در ادامه به چند مورد اشاره خواهیم داشت:

• آب درمانی
• یوگا
• پیاده روی
• استفاده از گیاهان دارویی مانند زردچوبه

سایت دکتر با من و خدماتی که ارائه می دهد

آیا تا کنون در نیمه های شب احساس ناراحتی یا مریضی داشته اید؟ آیا از دیدن نام صدها پزشک احساس کلافگی کرده اید؟ همه ما با این احساس ها آشنا هستیم؛ از این رو سایت دکتر با من طراحی شده است که به این نیاز به خوبی پاسخ دهد. سایت دکتر روماتولوژیست که می توان در آن به راحتی با دکتر روماتولوژیست مشهور در تهران ارتباط برقرار کرد، دکتر با من نام دارد. تنها کاری که شما باید انجام دهید، یک کلیک است.

شما می توانید به راحتی به سایت دکتر با من مراجعه کنید و وارد بخش پزشکی شوید، دکتر روماتولوژیست مورد نظر را انتخاب کرده و با او صحبت کنید.

سخن آخر

بیماری آرتریت روماتویید یکی از چالش برانگیزترین بیماری هایی است که بشر با آن روبرو شده است. در این بیماری نه تنها جسم، بلکه روان نیز درگیر می شود. منطقی برخورد کردن با این بیماری امری بسیار ضروری است که باید هر روز در جهت ارتقای آن کوشش کرد.

اگر خود شما خواننده گرامی یا یکی از نزدیکانتان با این بیماری دست و پنجه نرم می کند، باید به این نکته واقف باشید که سبک زندگی نقش بسیار مهمی در کنترل این بیماری دارد. تنظیم خواب، پیاده روی، تغذیه، مدیریت استرس، نوشیدن آب فراوان و مشاوره گرفتن از بهترین دکتر روماتولوژیست در وبسایت دکتر با من که 24 ساعته در اختیار مراجعین است، نقش بسزایی در کنترل این بیماری دارد.