آبسه سینه (آبسه پستان) که ماستیت نیز نامیده می شود، از دیرباز یکی از مشکلات شایعی بوده است که با پستان ها ارتباط دارد و در برخی افراد در نوک پستان به وجود می آید. در حال حاضر نیز این عارضه برای برخی از خانم ها در دوره های گوناگونی مانند دوران شیردهی، روی می دهد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید که در این باره اطلاعات بیشتری در اختیار شما قرار خواهیم داد.

آبسه سینه (پستان) چیست؟

آبسه سینه

جمع شدن چرک در زیر پوست سینه را می توان آبسه سینه در نظر گرفت. عفونت سینه می تواند منجر به آبسه سینه شود.

آبسه سینه در مادران شیرده شیوع بیشتری دارد؛ اما امکان ابتلای همه افراد به آبسه سینه وجود دارد. آمارها نشان می دهند که حدود دو تا سه درصد زنان شیرده با عفونت سینه یا ماستیت مواجه می شوند که حدود 5 تا 11 درصد این موارد زمینه ساز بروز آبسه سینه خواهد بود.

اما تنها دلیل بروز آبسه سینه، ماستیت نیست و امکان دارد آبسه در همه افراد به وجود آید. مطالعات نشان دهنده این است که احتمال بروز آبسه سینه در زنان دارای اضافه وزن یا زنانی که سیگار مصرف می کنند، بیش از سایر افراد است.

تعریف آبسه پستانی

چنانچه به این موضوع اشاره شد، آبسه سینه را می توان تجمع دردناک عفونت و چرک در پستان مطرح کرد که باکتری ها آن را به وجود می آورند. اغلب یک عفونت باکتریایی آبسه ها را در زیر پوست به وجود می آورد. پستان، آبسه دردناک و متورمی دارد که اغلب سبب قرمز شدن رنگ پوست می شود و پوست را داغ می کند. آبسه سینه موجب متورم شدن پوست نواحی اطراف و بالا رفتن تب می شود.

ممکن است علائم آبسه سینه مشابه با سایر بیماری ها مانند ماستیت گرانولوماتوز یا میکروکلسیفیکاسیون بدخیم باشد که تشخیص بیماری با روش های تشخیصی مانند ماموگرافی به طور دقیق امکان پذیر است. در صورت تایید کلسیفیکاسیون در ماموگرافی، جراح سینه از روش های درمانی کلسیفیکاسیون استفاده می کند تا بیمار درمان شود.

چنانچه به این موضوع اشاره شد، التهاب سینه و ماستیت را می توان از شایع ترین علل بروز آبسه سینه مطرح کرد. با ورود باکتری به سینه و ایجاد عفونت، امکان ایجاد آبسه سینه در زنان باردار وجود دارد. راه های ورود باکتری ها به بافت سینه عبارت است از:

• بریدگی روی پوست
• مجاری شیری
• ترک‌ خوردگی نوک سینه

آبسه سینه و خطرات ناشی از آن

آبسه سینه و خطرات ناشی از آن

از آنجایی که آبسه سینه اغلب در زنان شیرده شایع است، برای حفظ سلامتی مادر و نوزاد، مراجعه زودهنگام به پزشک و تحت درمان قرار گرفتن اهمیت بیشتری پیدا می کند. اما در حالت کلی کلیه افراد در معرض خطر ابتلا به آن قرار دارند. بنابراین این عارضه باید به سرعت درمان شود؛ زیرا می تواند عفونت را تشدید کند.

چه عواملی باعث ایجاد آبسه می شوند؟

اغلب آبسه با ماستیت (درد همراه با تورم و التهاب) ارتباط دارد که به طور معمول در زنان شیرده به چشم می خورد. در صورت ورود باکتری به بافت هنگام شیردهی یا مسدود شدن مجاری شیری، ممکن است عفونت به وجود آید که سبب ایجاد ماستیت می شود و در صورت عدم درمان می تواند آبسه را به وجود آورد.

در افرادی که شیرده نیستند نیز در صورت ورود باکتری ها به مجاری شیر از طریق زخم ها یا ترک های نوک، بروز ماستیت ممکن است. باکتری ها با حمله به بافت چربی روی مجاری شیری تورم و فشار ایجاد می کنند.

در این هنگام، گلبول های سفید خون به محل باکتری ها می روند تا با عفونت مقابله کنند که در نتیجه در آن مکان منجر به تشکیل فضای توخالی و کوچک پر از چرک (آبسه) می شود. در صورت درمان نشدن ماستیت، احتمال حاد شدن و تبدیل آن به آبسه وجود خواهد داشت.

انواع عفونت سینه

عفونت پستانی به دو دسته تقسیم می شود که در ادامه هر کدام را مفصل توضیح داده ایم.

1. زمان شیردهی

بروز آبسه پستان اغلب در زمان شیردهی شایع است. با توجه و مراقبت در این دوران می توان از بروز این مشکل جلوگیری کرد که مواردی مانند جلوگیری از پرشدن شیر در پستان و جلوگیری از خراش در نوک آن در دسته این مراقبت ها قرار می گیرند. همچنین مادران می توانند پستان ها را قبل و بعد از شیردهی شستشو دهند و خشک کنند تا از ایجاد عفونت در آنها پیشگیری شود.

احتمال ابتلای مادران شیرده به آبسه پستان در دو مرحله در دوران شیردهی وجود دارد.

بعد از اولین حاملگی و در طی ماه اول شیردهی

در این زمان، نوک پستان ها بیشتر در معرض آسیب قرار خواهد داشت؛ زیرا مادران آگاهی کافی ندارند و بهداشت پستان ها مورد توجه قرار نمی گیرد. در این دوران حدود 75 درصد از آبسه های پستانی به وجود می آیند.

در زمان گرفتن کودک از شیر

در دوران گرفتن کودک از شیر، احتمال آسیب دیدگی پستان مادر و در نتیجه عفونت آن وجود دارد؛ زیرا شیر در پستان های مادر تجمع پیدا می کند. علائمی مانند تب و درد به وجود می آید و در صورت بی توجهی به آن، عفونت یا آبسه در پستان ایجاد خواهد شد.

2. غیر از زمان شیردهی

عفونت های غیر از زمان شیردهی اغلب در سنین بالا به وجود می آید که تنوع میکروبی در آنها بالاتر از عفونت های دوران شیردهی است و می توانند به دو دسته تقسیم شوند.

عفونت یا آبسه قسمت مرکزی

در این مورد، عفونت به مجاری پستان مربوط است که علائم آن در زیر هاله پستان به چشم می خورد و اغلب در خانم هایی به وجود می آید که بارداری آنها در سنین 15 تا 45 سالگی رخ می دهد. این آبسه چند نوع میکروب دارد و در صورت درمان نشدن می تواند خطرناک باشد. مصرف سیگار در ایجاد این نوع آبسه نقش مهمی دارد.

آبسه یا عفونت قسمت محیطی پستان

شیوع این عفونت ها نسبت به عفونت های مرکزی کمتر است و در سنین بالاتر به چشم می خورد. این آبسه ها در خانم های یائسه به طور ناگهانی و بدون وجود هر گونه بیماری زمینه ای پدیدار می شود که علت دقیق آن هنوز تعیین نشده است. اما برخی از بررسی ها نشان دهنده این است که اتساع مجاری پستان در این دوران می تواند به وجود آورنده عفونت باشد. در این حالت، پزشکان متخصص بیماری های پستان، شیوه تخلیه چرک را به کار می گیرند تا پستان را درمان کنند.

علائم آبسه پستان

احساس درد و تورم در سینه، خروج ترشحات از سینه و تب را می توان از شایع ترین نشانه های آبسه سینه معرفی کرد. سایر علائم شایع آبسه سینه شامل موارد زیر می شود:

• خارش
• ورم کردن، گرم شدن یا حساسیت بیش از حد بافت سینه
• حساس شدن نوک سینه
• متورم شدن غدد لنفاوی زیر بغل
• سردرد
• قرمزی پوست
• حالت تهوع و استفراغ
• خستگی

آبسه سینه در زنان شیرده می‌تواند منجر به کم شدن شیر شود. در صورت مواجهه با چنین علائمی بهتر است به پزشک متخصص جراح عمومی مراجعه کرد.

حدود شش هفته بعد از زایمان را می توان میانگین زمان آغاز عفونت پستان در زنان شیرده دانست؛ همچنین می توان شیردهی را دلیل 10 تا 33 درصد عفونت های سینه مطرح کرد.

درست است که شیوع این مشکل بیشتر در زنان شیرده به چشم می خورد، اما احتمال ابتلای زنان غیر شیرده و مردان نیز به عفونت و آبسه سینه وجود دارد. دلیل اصلی آبسه سینه در چنین افرادی این است که عفونت سینه آنها درمان نشده است. ورود باکتری ها به بافت سینه می تواند از چند طریق رخ دهد و منجر به عفونت شود:

• بریدگی سینه
• ترک خوردگی نوک سینه
• سوراخ کردن و پیرسینگ سینه

ریسک فاکتورهای عفونت سینه چیست؟

برخی از موارد، افزایش دهنده احتمال بروز آبسه سینه هستند. مواردی که در زنان شیرده خطرآفرین هستند، عبارتند از:

• عدم رعایت برنامه‌ منظم برای شیردهی به نوزاد
• حذف دفعات شیردهی
• پوشیدن لباس زیر خیلی تنگ و فشار به مجاری شیر
• از شیر گرفتن نوزاد پیش از زمان مناسب
• استرس و خستگی مادر

برخی عوامل نیز افزایش دهنده احتمال بروز آبسه سینه در مردان و زنان غیر شیرده هستند که عبارتند از:

• بالا رفتن سن و خروج از سن باروری
• مصرف دخانیات یا سیگار
• سابقه فردی آبسه سینه
• ابتلا به سرطان التهابی پستان (نوعی نادر و کمیاب از سرطان سینه)
• اضافه وزن

تشخیص آبسه سینه

تشخیص آبسه پستان

علائم عفونت و آبسه سینه شباهت بسیار زیادی به یکدیگر دارند و تشخیص تفاوت این دو بر عهده پزشک است. پزشک با پرسیدن شرح حال فرد و انجام معاینه بالینی می تواند به تشخیص عفونت یا آبسه بپردازد.

انجام سونوگرافی می تواند تشخیص آبسه سینه را قطعی کند. در برخی موارد ممکن است نیازمند آسپیراسیون سوزنی باشد. در این روش، پزشک از یک سوزن بسیار نازک استفاده می کند و به نمونه برداری از سینه می پردازد. این روش می تواند به بررسی سایر بیماری ها مانند کیست های خوش خیم و سرطان سینه بپردازد.

درمان آبسه پستانی در دوران شیردهی و غیر شیردهی

درمان آبسه پستانی در دوران شیردهی و غیر شیردهی

روش های زیر برای درمان آبسه در دوران های مختلف به ویژه در دوران شیردهی مادران توصیه می شود:

• مصرف آنتی بیوتیک ها: در صورت تجویز آنتی بیوتیک برای خانم های مبتلا به عفونت پستانی توسط پزشک، مصرف آن به طور منظم ضروری است. زیرا آنتی بیوتیک یکی از بهترین روش های درمان این عارضه است.
• استراحت مادر: استراحت و استفاده از کمپرس های سرد و گرم از روش هایی است که مادران به کار می گیرند تا عفونت پستان خود را درمان کنند.
• شستشوی پستان پیش از شیر دادن: در صورت عفونت پستان، شستشوی سینه مادر با آب گرم و صابون تمیز و مخصوص 15 دقیقه قبل از شیر دادن به نوزاد توصیه می شود. همچنین خشک کردن آن نیز با یک دستمال پارچه ای تمیز الزامی است.

درمان آبسه سینه

درمان آبسه سینه

در ادامه به رایج ترین روش های درمان آبسه پستان اشاره خواهد شد.

تخلیه چرک

تخلیه چرک از سینه، یکی از بهترین روش هایی است که می توان به منظور از بین بردن تورم و التهاب سینه به کار برد. در زنان شیرده یا مواردی که آبسه کوچکتر از سه سانتی متر باشد، پزشک اغلب از آسپیراسیون سوزنی استفاده می کند تا چرک سینه را تخلیه کند.

احتمال این که آبسه سینه در افراد غیرشیرده تکرار شود، بیشتر از زنان شیرده است؛ به همین علت معمولا ترجیح پزشکان این است که در مورد این افراد از روش های دیگری به منظور درمان آبسه سینه استفاده کنند. در صورت بزرگ بودن اندازه آبسه سینه، پزشک آبسه را تخلیه کرده و سپس محل آن را بسته و جمع می کند. این کار موجب تسریع روند درمان می شود.

دارو درمانی

در برخی از موارد ممکن است تجویز مصرف آنتی بیوتیک توسط پزشک برای چهار تا هفت روز باشد. در صورت تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک، دارو باید طبق دستور مصرف شود و حتی در صورت بهبود علائم به صورت کامل مصرف شود. همچنین برای تسکین درد می توان از مسکن هایی استفاده کرد که نیازی به نسخه پزشک نداشته باشد، مانند استامینوفن، ایبوپروفن یا کمپرس گرم.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز متقاضیان شامل مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را به آنها ارائه دهد. به عبارت بهتر این مجموعه بین پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار می کند. مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک توسط این تیم ارائه شده است.

راه های پیشگیری از آبسه پستانی

استفاده از کرم های نرم کننده برای نوک سینه را می توان یکی از راه های پیشگیری از آبسه سینه در نظر گرفت. این کار از ترک خوردن نوک سینه جلوگیری می کند. در صورت ابتلا به ماستیت بهتر است که اقدامات لازم برای درمان بیماری در اسرع وقت و قبل از ایجاد آبسه سینه انجام شود.

زنان شیرده باید برخی نکات را رعایت کنند تا از این طریق به پیشگیری از بروز آبسه‌ سینه بپردازند:

• خالی کردن سینه ها به صورت مرتب و خودداری از داشتن سینه پرشیر به مدت طولانی
• اجتناب از وقفه طولانی بین دو بار شیردهی
• ممانعت از وارد شدن فشار شدید به سینه ها و پرهیز از پوشیدن لباس زیر تنگ

مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص برای آبسه سینه

در صورت داشتن علائم ماستیت (عفونت سینه) بیش از 24 ساعت بهتر است به پزشک مراجعه و با وی مشورت شود. اغلب آنتی بیوتیک ها توسط پزشکان برای درمان ماستیت استفاده می شوند.

در صورت تجربه علائم زیر در اولین فرصت باید به پزشک مراجعه کرد و به مشاوره پرداخت:

• احتمال وجود عفونت در هر دو سینه
• مشاهده خطوط قرمز در ناحیه زخم یا پیرامون آن
• مشاهده‌ی چرک یا خون در شیر
• علائم شدید ماستیت
• تجربه‌ علائم ماستیت به‌ طور ناگهانی

دکتر با من اقدام به جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان کرده است تا افراد از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، مشخصات، نحوه دسترسی و سایر موارد مربوط به هر پزشک آگاهی کامل پیدا کنند. به این ترتیب می توانند بهترین انتخاب را متناسب با نوع نیاز خود داشته باشند.

کلام آخر

یکی از مشکلات شایع مرتبط با پستان، آبسه سینه یا ماستیت است که یکی از دلایل نگرانی و مراجعه به پزشک خواهد بود. آبسه سینه اغلب درد و ناراحتی را به دنبال دارد؛ عدم درمان آبسه سینه می تواند عفونت را منتشر کند و زمینه ساز مشکلات جدی شود. در صورت مواجهه با علائم غیرطبیعی آبسه سینه باید به پزشک و دکتر متخصص جراحی عمومی مراجعه کرد تا این مشکل برطرف شود. از طریق مراجعه به وب سایت دکتر با من می توان بهترین سایت متخصص فلوشیپ جراحی پستان را پیدا کرد.

شاید تا به امروز درباره آبسه اطلاعاتی به دست آورده و تا حدودی با آن آشنا باشید. اما باید بدانید که آبسه انواع مختلفی دارد که نوع ریوی هم یکی از آنها است. آبسه ریه، موضوعی است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت و تعریف، انواع، علل، خطرات، عوارض، نحوه تشخیص و چگونگی درمان این بیماری را ارائه خواهیم کرد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه ریه چیست؟

آبسه ریه

آبسه ریه به عنوان یک عفونت باکتریایی در بافت ریه به وجود می آید. عفونت باعث می شود که بافت و تجمع چرک در آن فضا از بین برود. آبسه ریه می تواند خطرناک باشد.

طبقه بندی آبسه های ریه به دو صورت اولیه و ثانویه صورت می گیرد. ایجاد آنها از سویه های مختلف باکتری است و می توانند دلایل مختلفی داشته باشند.

آبسه های اولیه

ایجاد آبسه های اولیه بر اثر مواردی مانند عفونت و ذات الریه در درون ریه خواهند بود. پنومونی آسپیراسیون به عنوان نوعی عفونت، بعد از استنشاق غذا یا ترشحات از دهان، معده یا سینوس ها در ریه ها ایجاد می شود؛ این در حالی است که باید وارد مری شوند. یکی از علل شایع آبسه های اولیه، این موضوع است.

آبسه ریه در اثر تعرق در غذا یا ترشحات اغلب در حالت آرام یا بیهوش بودن فرد، مسمومیت یا موارد دیگر رخ می دهد. مواد استنشاق شده اغلب بافت ریه را دچار آسیب دیدگی می کنند. همچنین به طور معمول پر از باکتری است یا ایجاد آن به علت عفونت یا باکتری های طبیعی موجود در دهان، معده یا دستگاه تنفسی خواهد بود.

اعتیاد به الکل، رایج ترین بیماری است که فرد را مستعد مبتلا شدن به آبسه ریه می کند. افرادی که الکل استفاده می کنند، اغلب با استفراغ و تغییر سطح هوشیاری مواجه می شوند. این شرایط موجب افزایش پیدا کردن احتمال استنشاق محتوای معده و باکتری در ریه ها می شود که می تواند زمینه ساز عفونت شود. چنین افرادی به علت ضعف در سلامت عمومی و تغذیه اغلب دچار ضعف سیستم ایمنی بدن می شوند که سبب افزایش ابتلا به عفونت خواهد شد.

آبسه های ثانویه

آبسه های ثانویه به دلیل عفونتی دیگر که در ریه آغاز شده است، ایجاد می شود. این وضعیت می تواند بر اثر انسداد مجاری تنفسی بزرگ، بیماری در ریه ها یا عفونت در دیگر قسمت های بدن رخ دهد که به ریه ها نیز منتشر می شود.

علل آبسه ریه را بشناسید

برخی از شرایط که به طور مستقیم بر ریه ها تاثیرگذار هستند و ممکن است فرد را مستعد مبتلا شدن به این بیماری کنند، عبارتند از:

• ذات الریه: هر نوع ذات الریه ممکن است زمینه ساز آبسه شود؛ به خصوص اگر تشخیص و درمان آن به موقع انجام نشود.
• تومورها: ممکن است یک سرطان زمینه ای تقریبا در 10 تا 15 درصد از افراد موجب تشکیل آبسه ریه شود. در چنین حالتی انسداد مجاری تنفسی به علت تومور می تواند منجر به ذات الریه (ذات الریه بعد از انسداد) شود و به نوبه خود آبسه ایجاد کند. سرطان سلول سنگفرشی ریه ها را می توان شایع ترین شکل سرطان ریه معرفی کرد که سبب بروز آبسه ریه می شود. اما دیگر سرطان ها مانند لنفوم ها نیز می توانند علت اصلی باشند.
• بیماری ریوی زمینه ای: آبسه ریه می تواند در نتیجه بیماری های ریه مانند فیبروز کیستیک، کوفتگی ریه (کوفتگی)، برونشکتازی و سکته های انفارکتوس عفونی رخ دهد.
• کمبود ایمنی: سندرم های نقص ایمنی مادرزادی و موارد اکتسابی (مانند ایدز) یا شیمی درمانی می توانند منجر به آبسه شوند.

علل آبسه ثانویه ریه

آبسه ثانویه ریه ممکن است هنگامی به وجود آید که سرایت باکتری های مناطق دیگر با استنشاق (تنفس)، از راه جریان خون یا از خارج از بدن به ریه ها رخ دهد.

• آسپیراسیون مواد عفونی از دهان و همچنین مجاری هوایی فوقانی
• آمبولی سپتیک: ممکن است انتقال عفونت ها به ریه ها از راه هایی صورت گیرد که عبارت هستند از: دریچه قلب آلوده (اندوکاردیت باکتریایی) در طرف راست قلب (مانند دریچه سه تایی)، مصرف دارو از طریق جریان خون، ناحیه ترومبوفلبیت، کانتر مرکزی آلوده.
• نفوذ: احتمال نفوذ عفونت از راه هایی به ریه ها وجود دارد که عبارتند از: عفونت مدیاستین یا آبسه زیر دیافراگم (آبسه سابفرنیک)، مناطق مجاور مانند مری (فیستول برونش مری).

علائم آبسه ریوی چیست؟

علائم آبسه ریه

سرفه از بارزترین علائم آبسه ریه است. احتمال خونی یا چرکی بودن محتویات سرفه و بدبو بودن آن وجود دارد. ظهور علائم آبسه ریه ممکن است به سرعت یا به آرامی باشد. انواع آبسه ها با توجه به مدت زمان بروز علائم، این گونه است:

• حاد:مدت زمان کوتاه تر از ۶ هفته
• مزمن:بیشتر از ۶ هفته

علائم و نشانه های اولیه می توانند موارد زیر را در بر بگیرند:

• تب و لرز: ابتدایی ترین نشانه آبسه ریه، تب است که حداقل هشتاد درصد افراد دارای این علامت هستند.
• عرق شبانه: عرق شب اغلب نیازمند تغییر لباس شب است. همچنین تشکیل عرق در طول روز نیز ممکن خواهد بود.
• سرفه مداوم: سرفه در ابتدا معمولا خشک است، اما ممکن است تبدیل به بلغم شود. به خصوص اگر پاره شدن آبسه در نایژه ها رخ دهد.

علائم و نشانه های بعدی می توانند شامل موارد زیر باشند:

• خستگی
• خلط با بوی بد
• تنگی نفس
• لاغری ناخواسته
• درد با تنفس عمیق (درد قفسه سینه که بدتر شدن آن با نفس عمیق رخ می دهد.)
• چماق زدن (تغییری که در آن ظاهر ناخن ها قاشق مانند وارونه می شود).
• سرفه کردن خون (هموپتیز): هموپتیزی در آبسه های ریه پیشرفته امری شایع است.

عوامل خطر آبسه ریوی

افرادی که مشروبات الکلی استفاده می کنند یا اخیرا با بیماری مواجه شده اند (به خصوص با ذات الریه)، در معرض خطر مبتلا شدن به آبسه هستند. سایر افراد با سیستم ایمنی ضعیف که شرایطی مانند سرطان، پیوند اعضا و بیماری خودایمنی دارند نیز در معرض این خطر هستند.

خطر ابتلا به این بیماری برای اشخاصی که اخیرا بی هوشی یا آرام بخشی داشته اند و افرادی بر اثر ضایعه یا بیماری دچار بیهوشی شده اند، بالا است. استنشاق به عنوان یک جسم خارجی که موجب مسدود شدن راه هوایی می شود نیز عامل خطر است.

تشخیص آبسه ریوی چگونه است؟

تشخیص آبسه ریه

برای تشخیص آبسه ریه، پزشک در ابتدا به بررسی سابقه سلامتی و اقدامات اخیر که در آن بی هوشی استفاده شده است، می پردازد. در صورت مشکوک بودن به آبسه، پزشک به تجزیه و تحلیل خلط یا چرک خواهد پرداخت. همچنین احتمال دارد ابزارهای تصویربرداری و رادیولوژی مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن استفاده کند تا محل عفونت در ریه ها را تشخیص دهد و سایر شرایط مانند سرطان یا آمفیزم را رد کند. برای عفونت های جدی تر، پزشک می تواند روشی را برای انجام نمونه برداری از آبسه اتخاذ کند.

در صورت تشخیص پزشک ریه و دستگاه تنفسی مبنی بر ورود یک جسم خارجی به ریه ها، احتمال قرار دادن ابزاری به نام برونکوسکوپ وجود دارد تا بررسی محل آن را انجام دهد.

در این راستا برای راحت تر شدن کار بیماران جهت یافتن بهترین دکتر متخصص ریه در تهران یا سایر شهرها، دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را به وجود آورد تا افراد از موقعیت مکانی، شماره تلفن، مشخصات، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر متخصص و پزشک آگاه شوند و با آگاهی کامل پزشک خود را انتخاب کنند.

روش های درمان آبسه ریه

آنتی بیوتیک، درمان اصلی آبسه ریه است. ممکن است نیاز باشد که از دارو به مدت شش ماه استفاده شود. همچنین احتمال دارد تغییر شیوه زندگی نظیر نوشیدن مایعات و خودداری از مصرف سیگار توصیه شود.

در حالی که تخلیه به عنوان روش ترجیحی درمان آبسه در اکثر نواحی بدن در نظر گرفته می شود، به ندرت نیازمند درناژ یا جراحی است. آنتی بیوتیک ها اغلب برای درمان این بیماری کافی هستند و حدود 80 درصد مواقع تاثیرگذار خواهند بود.

دکتر با من می تواند بهترین دکتر متخصص ریه در تهران و سایر شهرها را در اختیار متقاضیان قرار دهد.

آنتی بیوتیک و توان بخشی ریه

شروع آنتی بیوتیک ها اغلب از راه وریدی و بسته به میزان بیمار بودن فرد خواهد بود. مدت زمان آن چهار تا شش هفته است و معمولا تا زمانی خواهد بود که مطالعات تصویربرداری دیگر نشان دهنده شواهد مرتبط با آبسه نباشند.

در آبسه های ناشی از قارچ، انگلی و عفونت با مایکوباکتریوم، نوکاردیا یا اکتینومایسس احتمال دارد درمان نیازمند مدت طولانی تری مانند 3 تا 6 ماه باشد.

آنتی بیوتیک ها در حدود 80 درصد آبسه ریوی را برطرف می کنند؛ اما در صورت عدم بهبودی ممکن است احتیاج به درمان های دیگر نیز باشد. توانبخشی ریه و تخلیه وضعیتی هم معمولا سودمند است و اغلب ترکیب آن با درمان آنتی بیوتیکی انجام می شود. معمولا با توجه به بهبودی بعد از 10 تا 14 روز مصرف آنتی بیوتیک در نظر گرفته می شود و باید در این مورد زودتر از آن قابل توجه قرار گیرد.

ممکن است انجام تخلیه از طریق سوزنی که از دیواره قفسه سینه وارد آبسه شده است (تخلیه از راه پوست) یا از طریق برونکوسکوپی و سونوگرافی درون برونشی (تخلیه درون برونش) باشد. در صورت وجود خطر سوراخ در بافت ریه ممکن است در آبسه هایی که در مرکز و دور از پلور هستند، تخلیه درون برونش به عنوان گزینه ای بهتر در نظر گرفته شود، اما انجام تخلیه از راه پوست بیشتر است.

در برخی از موارد احتمال نیاز به اقدامات تهاجمی یا جراحی بیشتر است. می توان لوله ای را از آبسه به درون ریه ها فرو برد تا چرک تخلیه شود یا ممکن است یک روش جراحی نیاز باشد تا برداشتن بافت ریه آلوده یا آسیب دیده اجرا شود.

عوارض آبسه ریه چیست؟

در موارد نادر، احتمال پاره شدن آبسه ریه وجود دارد که یک نگرانی جدی پزشکی به شمار می آید. عوارض احتمالی متعاقب پاره شدن یا درمان جراحی آبسه شامل موارد زیر است:

• آمیما: مجموعه ای بزرگ از مایع آلوده پیرامون ریه است که در محل آبسه به وجود می آید. این امر می تواند خطرناک باشد و نیازمند درمان پزشکی فوری است تا حل شود.
• فیستول: زمانی رخ می دهد که بین یک راه هوایی بزرگ در درون ریه و فضای موجود در پوشش پیرامون آن ارتباطی به وجود آید. اصلاح آن از طریق جراحی امکان پذیر است.
• خونریزی از دیواره ریه یا قفسه سینه: این وضعیت ممکن است مقداری خونریزی به دنبال داشته و بسیار خطرناک باشد.
• عفونت: عفونت به نقاط دیگر بدن منتشر می شود. با خروج عفونت از ریه، ممکن است در سایر بخش های بدن از جمله مغز نیز آبسه به وجود آید.

پیش آگهی آبسه ریه

بهبود آبسه ریه تحت درمان با آنتی بیوتیک ممکن خواهد بود و عارضه ای ندارد. افرادی که سیستم ایمنی سرکوب شده دارند، مبتلا به بیماری زمینه ای هستند یا به مراقبت های بهداشتی دسترسی ندارند، ممکن است در معرض ابتلا به عواقب نامطلوب این بیماری قرار داشته باشند.

کلام آخر

آبسه ریه به عنوان یک حفره پر از چرک در ریه ها در نظر گرفته می شود که ایجاد آن در اثر عفونت با باکتری، قارچ یا انگل خواهد بود. اغلب اوقات این عارضه تنها نیازمند آنتی بیوتیک است، اما در برخی از موارد نیازمند تخلیه یا جراحی خواهد بود.

برای درمان سریع تر این بیماری و جلوگیری از بروز خطرات احتمالی، می توان به بهترین دکتر متخصص ریه مراجعه کرد و با وی به مشاوره پرداخت. افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه یا دیگر راه های ارتباطی با پزشکان هستند، می توانند به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند.

این مقاله قصد دارد به موضوع آبسه دندان بپردازد و علائم، عوارض و راه های پیشگیری و درمان آن را بررسی کند. در حقیقت هدف مقاله این است که مشخص کند علت بروز آن چیست و برای جلوگیری از عوارض آن باید چه درمانی را در پیش گرفت. بنابراین در ادامه مقاله همراه ما باشید.

آبسه دندان چیست؟

آبسه به عنوان حفره یا بافتی پر از چرک در نظر گرفته می شود و محل ایجاد آن در اطراف ریشه دندان عفونی است و می تواند در تمامی گروه های سنی رخ دهد.

ایجاد این عارضه در اثر عفونت باکتریایی است و اگر به موقع درمان شود، مشکل ساز نخواهد شد. اما در غیر این صورت، احتمال گسترش آن از فک به گردن، سر یا دیگر اعضای بدن وجود خواهد داشت. این مشکل باید درمان شود و برای درمان آن باید به دندان پزشک مراجعه کرد.

انواع آبسه دندان

تقسیم بندی این آبسه به چند دسته کلی است که در ادامه آنها را شرح خواهیم داد.

آبسه پریودنتال

آبسه پریودنتال که آبسه جانبی یا آبسه پاریتال نیز نامیده می شود، بر استخوان کنار دندان تاثیرگذار خواهد بود. این ضایعه به عنوان یک وضعیت اورژانس دندانی، بسیار شایع و دردناک است که تجمع باکتری یا گیر افتادن جسم خارجی در کیسه های پریودنتال سبب ایجاد آن می شود. این مشکل بیشتر افرادی را تحت تاثیر قرار می دهد که دچار بیماری پریودنتال بوده و نیازمند مدیریت سریع و طولانی مدت هستند.

آبسه ژنژیوال

یکی از انواع آبسه دندان، آبسه ژنژیوال یا لثه است که محل ایجاد آن بین لثه و دندان است. این امر به علت عفونت باکتریایی ایجاد می شود که مواردی مانند مسواک زدن نادرست، پوسیدگی دندانی، گیر کردن غذا در خط لثه، شکستگی دندان، خونریزی در خط لثه و غیره زمینه ساز آن هستند. آسیب تروماتیک یا اعمال نیروی بیش از حد روی دندان (در نتیجه ارتودنسی) می تواند این نوع از آبسه را به وجود آورد.

آبسه پری ‌آپیکال

محل شکل گیری این آبسه در انتهای ریشه دندان است. به این صورت که گاهی اوقات چرکی که در نتیجه عفونت دندان از نوک ریشه به وجود می آید و از طریق استخوان به درون لثه پخش می شود، سبب متورم شدن لثه ها در نزدیکی ریشه دندان می شود. اغلب دلیل درد شدید دائمی، تورم ناشی از چرک است که در حین جویدن بدتر می شود.

در چنین حالتی بسته به محل دندان، احتمال گسترش عفونت به بافت های نرم وجود خواهد داشت و می تواند سبب بروز تورم در فک، ناحیه گونه ها یا کف دهان شود. ممکن است در نهایت بافت باز شود و اجازه تخلیه چرک را بدهد. نکته قابل توجه این است که عفونت هایی گسترش پیدا می کنند تا بر راه هوایی تاثیر بگذارند، ممکن است جدی و خطرناک باشند.

در نتیجه در این نوع از آبسه با عبور باکتری از پالپ (درونی ترین بخش دندان) و نفوذ تا ریشه دندان، آبسه پری اپیکال به وجود خواهد آمد.

آبسه دندان عقل

دندان های عقل به عنوان آخرین مجموعه از دندان های آسیاب پشتی در اکثر موارد هیچ عملکرد موثری ندارند؛ علاوه بر این ممکن است مشکلاتی برای سلامت دهان و دندان به وجود آورند. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن این دندان ها نیز به علت موقعیت قرارگیری آنها دشوارتر است. در نتیجه این دندان ها به علت نهفتگی و سلامت ضعیف دهان می توانند عفونت ایجاد کنند و در نهایت منجر به آبسه دندان عقل شوند.

در صورت احساس درد در هنگام غذا خوردن یا مواجهه با بوی بد دهان، ممکن است این مشکل رخ داده باشد. در این صورت باید در اولین فرصت به دندان پزشک مراجعه شود. زیرا در صورت بی توجهی به این مشکل، احتمال خطر و بروز مواردی مانند دندان درد، تورم غدد در گردن و غیره وجود دارد.

آبسه دندان عصب کشی شده

پس از عصب کشی دندان به علت مواردی مانند نفوذ متریال باقی مانده از عصب به نوک ریشه دندان و درون بافت دندان و وجود ضایعه و عفونت در استخوان و لثه پیرامون دندان عصب کشی شده، ممکن است تورم و آبسه رخ دهد. در چنین مواقعی نیز بهتر است در اولین فرصت به دندان پزشک مراجعه شود.

دلایل آبسه دندان

دلایل آبسه دندان

دندان از بیرون، ساختاری سفت و محکم دارد، اما داخلی ترین بخش آن (پالپ دندان) تشکیل شده از اعصاب، عروق خونی و بافت همبند است که عفونی شدن آن گاهی اوقات و در نتیجه عوامل مختلفی امکان پذیر است. به طور کلی آبسه دندان اغلب به دلایل زیر رخ می دهد:

• عدم رعایت بهداشت دهان و دندان و بی توجهی به مواردی مانند مسواک زدن، استفاده از نخ دندان یا مصرف فلوراید به صورت منظم
• برخی بیماری ها (مانند سرطان و دیابت) و استفاده از برخی داروها
• وجود حفره عمیق در دندان یا پوسیدگی دندانی
• بیماری لثه که بیماری پریودنتال نیز نامیده می شود.
• داشتن رژیم ‌های غذایی پر از قند
• آسیب دیدگی دندان و ترک ‌خوردگی آن

در صورت عدم درمان این عفونت، پالپ دندانی دچار آسیب دیدگی می شود و آبسه به وجود می آید.

علائم آبسه دندان

اغلب هنگام آبسه دندان، ناحیه اطراف دندان دچار درد می شود. در این صورت معمولا دردی شدید در نزدیکی دندان به وجود می آید که ممکن است به فک یا قسمت های دیگر صورت نیز گسترش پیدا کند.

همچنین علائم زیر نیز ممکن است ایجاد شود:

• تورم
• تب
• قرمزی لثه
• تورم غدد لنفاوی
• احساس مزه بد در دهان
• مشکل در تنفس یا بلع
• التهاب لثه
• حساسیت به دمای سرد یا گرم
• بوی بد دهان
• احساس درد در حین گاز گرفتن یا جویدن غذا
• درد شدید گوش، گردن یا فک

گاهی اوقات آبسه سبب می شود که برآمدگی های شبیه به جوش روی لثه ایجاد شود که در صورت فشار دادن آن و خروج مایعی از آن به بیرون، قطعا دندان دچار آبسه شده و مایع خارج شده چرک است.

پیشگیری از آبسه دندان

پیشگیری از آبسه دندان

اقدامات ساده زیر به منظور حفظ سلامت دندان ها و لثه ها توصیه می شوند:

• مراجعه به دندان پزشک برای معاینه روتین (چکاپ دندان ها) هر چند وقت یک بار انجام شود.
• مسواک زدن دندان ها دو بار در روز، هر بار به مدت دو دقیقه با خمیر دندان دارای فلوراید
• تعویض مسواک هر سه تا چهار ماه یک بار
• استفاده از نخ دندان برای تمیز کردن نواحی بین دندان ها و لثه ها که دسترسی به آنها دشوار است.
• مراجعه به دندان پزشک در اولین فرصت در صورت داشتن دندان لق یا ترک خورده
• محدود کردن مصرف غذاها و نوشیدنی های شیرین؛ زیرا شیرینی ها و نوشابه ها در دندان حفره به وجود می آورند که می توانند سبب بروز آبسه شوند.
• محدود کردن مصرف میان وعده بین وعده های غذایی

درمان آبسه دندان در صورت مراجعه به پزشک

هدف از درمان آبسه این است که فرد از عفونت و درد رها شود. برای انجام این کار، پزشک متخصص روش های درمانی زیر را پیشنهاد می کند.

داروی آبسه دندان

آنتی بیوتیک ها مانند آموکسی سیلین، پنی سیلین و مترونیدازول اغلب به عنوان اولین گزینه برای درمان عفونت دندان در نظر گرفته می شوند. در صورت جدی تر شدن عفونت دندان، ممکن است دندان پزشک به تجویز ترکیبی از آموکسی سیلین و داروی دیگری به نام کلاولانات (کوآموکسی کلاو) بپردازد. استامینوفن یا بروفن نیز برای کاهش درد تجویز می شود. اغلب پس از 48 ساعت از مصرف آنتی بیوتیک، مشکل برطرف می شود و سه تا پنج روز بعد از مصرف آنتی بیوتیک ها بهبود قابل توجهی حاصل خواهد شد.

درمان آبسه دندان با آنتی ‌بیوتیک

در صورت گسترش عفونت از محل آبسه به فک یا نواحی دیگر بدن، تجویز آنتی بیوتیک انجام می شود. این در حالی است که آنتی بیوتیک ها قابلیت درمان آبسه را نخواهند داشت.

کشیدن دندان

در صورتی که راهی برای نجات دندان توسط اندودنتیست یافت نشود، به ناچار باید دندان کشیده شود.

درمان آبسه با عصب ‌کشی دندان

بهترین راه برای حفظ دندان، عصب کشی است. اندودنتیست با ایجاد سوراخی در دندان مورد نظر، اقدام به تخلیه آبسه و تمیز کردن پالپ عفونی از داخل دندان و کانال های ریشه ای می کند. سپس پر کردن ناحیه پالپ و فضاهای خالی را با ماده مخصوصی انجام می دهد.

در گام بعدی، به کانال ریشه تمیز شده شکل داده و ترمیم دندان را با روکش بعد از مهر و موم کردن آن انجام می دهد. به این ترتیب، ظاهر و عملکرد دندان ترمیم شده مانند سایر دندان ها خواهد بود.

درمان فوری آبسه دندان با جراحی

این روش ممکن است توسط متخصص اتخاذ شده تا آبسه پریودنتال تخلیه شود. در صورت پاره شدن آبسه، درد کاهش پیدا می کند، اما مراجعه به یک دندان پزشک و متخصص پیشنهاد می شود.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مربوط به دندان را در اختیار مراجعه کنندگان قرار دهد و بهترین دندان پزشک را به متقاضیان معرفی کند. به عبارت بهتر این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را امکان پذیر می کند که متقاضیان بتوانند مشاوره پزشکی مورد نیاز خود را دریافت کنند.

این مجموعه دسترسی به خدمات پزشکی را برای مراجعه کنندگان ساده تر می کند و مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را ارائه می دهد.

درمان‌های خانگی آبسه دندان

راهکارهای زیر برای کاهش علائم و شدت آبسه پیشنهاد می شود.

دهان ‌شویه با آب ‌نمک

دهان شویه با آب نمک می تواند به عنوان تکنیکی آسان و مقرون به صرفه در نظر گرفته شود تا آبسه را به صورت موقتی تسکین دهد. این شیوه از طریق فرآیند اسمز برای بهبود آبسه کمک کننده خواهد بود. به گونه ای که نمک یا کلرید سدیم با مایع باکتریایی، سلول ها و غیره تماس پیدا کرده و آنها را از بدن خارج می کند و در پاکسازی ناحیه موثر است. به این منظور، اضافه کردن نصف قاشق چایخوری نمک به یک لیوان آب گرم و شستشوی دهان با آن به مدت دو دقیقه توصیه می شود.

دهان‌ شویه با جوش شیرین

رشد بسیاری از باکتری ها در شرایط اسیدی رخ می دهد. جوش شیرین سبب افزایش PH دهان می شود. با قلیایی شدن محیط، تکثیر باکتری ها به راحتی انجام نمی شود. بسیاری از مشکلات دهان و دندان نیز به علت عدم تعادل اسید رخ می دهد که جوش شیرین موجب متعادل شدن سطح اسیدیته دهان می شود.

جوش شیرین برای حذف پلاک ها و باکتری های دهانی موثر و کمک کننده است. بیوفیلم هایی مانند پلاک را می توان کلنی هایی از باکتری ها در نظر گرفت که با چسبیدن به سطح دندان ها و لثه ها منجر به مشکلات دهانی می شوند. دانه های جوش شیرین می تواند موجب اختلال در عملکرد این بیوفیلم ها شوند و موجب کاهش پیدا کردن باکتری های روی دندان ها و آسیب دیدگی ناشی از آنها می شوند.

به این منظور توصیه می شود که شستشوی دهان با مخلوط جوش شیرین و آب دو بار در روز (هر بار به مدت 5 دقیقه) انجام شود. همچنین تهیه خمیر با استفاده از جوش شیرین و آب و قرار دادن آن روی لثه ها نیز توصیه می شود.

درمان فوری آبسه دندان با اسانس پونه کوهی

روغن پونه کوهی دارای خواص ضد باکتریایی و آنتی اکسیدانی بسیار زیادی است که باعث می شود تورم و درد ناشی از آبسه دندان کاهش پیدا کند. برای این روش، مخلوط کردن پونه کوهی با روغن نارگیل توصیه می شود تا از تحریک لثه ها جلوگیری شود. سپس مخلوط با پنبه یا موارد مشابه روی ناحیه آلوده قرار بگیرد. پس از ده دقیقه، مواد باید از دهان بیرون ریخته شود.

خمیر سیر

آلیسین، ترکیبی در سیر است که خواص ضد میکروبی و ضد باکتریایی فراوانی دارد و در کشته شدن باکتری های موجود در دهان کمک کننده است. در نتیجه استفاده از سیر در ناحیه عفونی می تواند درد آبسه را کاهش دهد و آن را بهبود ببخشد. در این روش با له کردن یک حبه سیر و خمیری درآوردن آن باید آن را روی ناحیه عفونی پیرامون آبسه قرار داد.

کمپرس سرد با یخ

عفونتی مانند آبسه می تواند در محل، تورم ایجاد کند. به همین علت، قرارگیری یخ در این ناحیه موجب منقبض شدن رگ های خونی می شود و درد و تورم را کاهش می دهد. هر چند این اقدام آبسه را بهبود نمی بخشد، اما می تواند علائم آن را کاهش دهد. برای این روش باید قرارگیری یک کیسه یخ به مدت پانزده دقیقه روی ناحیه آبسه (چند بار در روز) همواره مورد توجه قرار گیرد.

درمان عفونت لثه و آبسه با ژل آلوئه ‌ورا

آلوئه ورا اغلب به عنوان یک گیاه شگفت انگیز در نظر گرفته می شود که دارای آنتی اکسیدان ها و خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است. استفاده از آلوئه ورا در ناحیه مورد نظر می تواند موجب تسکین درد شود و در بهبود آبسه کمک کننده باشد. به این منظور پس از مالیدن آلوئه ورا روی ناحیه آسیب دیده باید منتظر تاثیر آن ماند.

آبسه دندان کودکان

کودکانی که با این مشکل مواجه شده اند، به دردی در بافت لثه خود دچار می شوند که اغلب قرمزی و تورم را به دنبال دارد. ممکن است این تورم مانند یک جوش روی لثه به نظر برسد. امکان گسترش درد ناشی از آبسه در این گروه سنی وجود دارد که حین جویدن و غذا خوردن بدتر خواهد شد. همچنین احتمال دارد دندان آسیب دیده در مقایسه با دندان های اطراف، تیره تر دیده شود.

درمان: در ابتدا پیشنهاد دندان پزشک به کودک، آنتی بیوتیک است تا موجب توقف عفونت شود. ممکن است با ایجاد یک سوراخ در داخل دندان کودک یا یک برش در آبسه نسبت به تخلیه چرک و عفونت احتمالی اقدام کند. به این ترتیب درد کودک تسکین پیدا می کند. ممکن است بسته به شدت آبسه نیازمند عصب کشی یا کشیدن دندان باشد.

عوارض و خطرات آبسه دندان

در صورت عدم درمان این عارضه، ممکن است عوارض جدی تری ایجاد شود که برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

• از دست ‌دادن دندان
• سپسیس (در صورت عدم درمان، باکتری ناشی از آبسه می تواند با سرایت به جریان خون سپسیس یا سپتی سمی (در اصطلاح گندخونی) ایجاد کند که در این صورت زندگی را تهدید خواهد کرد.
• آنژین لودیگ (هنگامی رخ می دهد که گسترش سلولیت به بافت های زیر زبان، زیر چانه و فک پایین اتفاق بیفتد).
• استئومیلیت (عفونت استخوان زیرین) آبسه مغزی یا مرگ بافت پیرامون آبسه یا قانقاریا
• عفونت سینوسی

کلام آخر

غذاها و نوشیدنی های شیرین بر رشد باکتری ها موثر هستند و می توانند زمینه ساز بروز پوسیدگی یا سایر مشکلات دندانی شوند. در صورت مسواک زدن دندان ها حداقل دو بار در روز و خودداری از مصرف قند بالا می توان احتمال ابتلا به عارضه آبسه دندان را کاهش داد.

اگر شما هم به دنبال سایت بهترین دندانپزشکان هستید یا بهترین دکتر متخصص دندان در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنید، می توانید به وب سایت دکتر با من مراجعه کنید.

آبسه، تجمع چرک در زیر پوست یا درون بدن است، یعنی توده ای دردناک و پر از چرک است که اغلب در اثر عفونت باکتریایی به وجود می آید. این مشکل اغلب به علت عفونت یا گیر کردن یک جسم خارجی در بدن به ایجاد می شود.

در هنگام مقابله بدن با عفونت یا در هنگام تلاش بدن برای از بین بردن جسم خارجی گیر افتاده در بدن، پر شدن بافت های آسیب دیده توسط گلبول های سفید خون انجام می شود و مایع به دست آمده که چرک نامیده می شود، در ناحیه مورد نظر ایجاد می شود.

چرک دارای گلبول های سفید مرده و زنده، باکتری های زنده و مرده، بقایای سلول ها و بافت هایی است که عفونت یا پاسخ ایمنی بدن منجر به کشته یا زخمی شدن آنها شده است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این باره، با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

انواع مختلف این عارضه

احتمال بروز آبسه در سراسر بدن وجود دارد؛ ممکن است قابل مشاهده باشند یا به علت وجود داشتن در داخل بدن به آنها بی توجهی شود و زمینه ساز عوارض جدی مانند آسیب به اندام ها شوند. رایج ترین انواع آن شامل موارد زیر است.

پوستی

آبسه پوستی

در نتیجه عفونت هایی رخ می دهد که منجر به تجمع چرک در پوست می شوند. این نوع از آبسه عفونت های ناشی از باکتری (به طور معمول استافیلوکوک)، جوش ها، زخم ها، جراحات جزئی که عفونی می شوند و عفونت های فولیکول مو (فولیکولیت) را در بر می گیرد. ایجاد آبسه های پوستی در هر جایی از بدن امکان پذیر است.

دندانی

آبسه دندانی

آبسه دندان، احتمال دارد در مرکز دندان (پالپ) به وجود آید و به ریشه یا ساختارهای استخوانی نگهدارنده دندان گسترش پیدا کند. در صورتی که باکتری ها از طریق سوراخی مانند حفره پوسیدگی دندان وارد شوند یا از راه شکستگی، ترک خوردگی یا بریدگی دندان ورود پیدا کنند، احتمال عفونی شدن دندان وجود خواهد داشت.

سایر انواع آن که کمتر رایج هستند، شامل موارد زیر می شوند.

شکمی

آبسه شکمی

ممکن است در نزدیکی یا داخل اندام های شکمی مانند پانکراس، کبد یا کلیه ها قرار داشته باشد. علل آبسه شکمی مواردی مانند پارگی اندام ها (مانند آپاندیس یا تخمدان)، عفونت ها و بیماری التهابی روده است.
کبد آمیبی

نوعی ناشی از آمیبیاز به عنوان یک عفونت روده ای که احتمال سرایت آن به کبد وجود دارد. انتامبا هیستولیتیکا به عنوان عفونت ناشی از انگل روده ای که ممکن است از طریق غذا و آب آلوده به مدفوع دارای انگل پخش شود. آمیبیازیس در جمعیت ‌های شلوغ که رعایت بهداشت نامناسب است، بیشتر شایع خواهد بود.

آنورکتال

آبسه آنورکتال

محل پیدایش آن در داخل یا نزدیک مقعد یا راست روده است و ایجاد آن اغلب در نتیجه بیماری های مقاربتی، مسدود شدن غدد، عفونت شقاق مقعد یا ضربه به ناحیه مورد نظر خواهد بود.

بارتولین (یا کیست)

آبسه بارتولین یا کیست

ممکن است در غدد بارتولین موجود در هر طرف دهانه واژن به وجود آید. احتمال مسدود شدن مجرای غده وجود دارد و می تواند مایع را طی مدت زمانی جمع کند و به صورت بالقوه سبب عفونت و تشکیل بارتولین شود.

مغزی

آبسه مغزی

اغلب در نتیجه یک عفونت باکتریایی یا قارچی در قسمتی از مغز رخ می دهد. فشار ایجاد شده توسط آن می تواند مشکلات مغزی جدی مانند تشنج، مشکلات زبانی و از دست دادن عملکرد عضلانی را ایجاد کند. این عارضه به عنوان یک مورد اورژانس پزشکی، نیازمند درمان فوری است.

اپیدورال

آبسه اپیدورال

این عارضه را می توان اتفاقی نادر مطرح کرد که در نتیجه عفونت ناحیه بین مننژها (غشاهای پوشش دهنده مغز و نخاع) و استخوان های جمجمه یا ستون فقرات رخ می دهد و اگر درون جمجمه باشد، تشکیل اپیدورال درون جمجمه اتفاق می افتد. اگر داخل ستون فقرات باشد، اپیدورال نخاعی است که می توان آن را شایع ترین نوع اپیدورال معرفی کرد.

پری لوزه

آبسه پری لوزه

عفونت لوزه ها، عارضه بالقوه ای است که زندگی لوزه ها را تهدید می کند. اغلب چنین عفونت هایی به وسیله باکتری های گروه A استرپتوکوک بتا همولیتیک به وجود می آیند؛ همان باکتری که منجر به گلودرد استرپتوکوکی می شود. آبسه پری لوزه به علت مصرف آنتی بیوتیک ها به منظور درمان سریع و اثرگذار لوزه، به ندرت مشاهده می شود.

پیوژنیک کبد

آبسه پیوژنیک کبد

محل ایجاد آن در ناحیه ای روی کبد است که تولید چرک را انجام می دهد. بسیاری از انواع عفونت های شکمی، عفونت لوله های تخلیه کننده صفرا یا ضربه به کبد می توانند زمینه ساز بروز آن باشند.

نخاع

آبسه نخاع

ناشی از عفونت در داخل ستون فقرات بوده و بسیار نادر است. در هنگام رخ دادن، اغلب یک عارضه اپیدورال به شمار می آید.

علل به وجود آمدن این عارضه

احتمال بروز آن در هر نقطه از بدن وجود دارد. انواع آن شامل موارد زیر می شود:

• پوستی: که محل ایجاد آن در زیر پوست است.
• داخلی: که محل ایجاد آن داخل بدن، درون یک اندام یا در فضاهای میان اندام ها است.

اغلب آبسه پوستی به شکل یک توده متورم و پر از چرک در زیر سطح پوست ایجاد می شود. همچنین احتمال بروز علائم دیگری مانند عفونت درجه حرارت بالا و لرز نیز وجود خواهد داشت.

تشخیص این عارضه درون بدن دشوارتر است، اما علائم آن شامل موارد زیر خواهد بود:

• درد در ناحیه آسیب دیده
• احساس ناخوشی بیمار
• دمای بالا

علل ایجاد

اغلب عفونت باکتریایی منجر به تشکیل این توده می شود. با ورود باکتری ها به بدن، سیستم ایمنی بدن به مقابله با عامل خارجی می پردازد و به این منظور از گلبول های سفید خون کمک می گیرد تا این گلبول ها به نواحی آسیب دیده برسند.

با حمله گلبول های سفید خون به باکتری، برخی بافت های نزدیک از بین می روند و حفره ای به وجود می آورند که بعد از پر شدن با چرک منجر به تشکیل این عارضه می شوند. چرک ترکیبی از بافت مرده، باکتری ها و گلبول های سفید خون است.

آبسه های داخلی معمولا به عنوان یکی از عوارض مشکلاتی که در بدن وجود دارند، در نواحی دیگر بدن به وجود می آیند. عفونت را هم باید یکی از مشکلات در نظر گرفت. به عنوان مثال با ترکیدن آپاندیس در نتیجه آپاندیسیت و پخش باکتری ها در داخل شکم، ایجاد می گردد.

اغلب عفونت باکتری های استافیلوکوکی منجر به تشکیل این عارضه ها می شوند؛ با ادامه عفونت و تولید چرک، امکان بزرگ تر و دردناک تر شدن این توده وجود خواهد داشت.

برخی از انواع باکتری های استافیلوکوکی قابلیت تولید سمی به نام لنکوسیدین را دارند که گلبول های سفید خون را از بین می برند. این شرایط سبب ایجاد سلول های بیشتری توسط بدن می شود تا با عفونت مقابله کرده و عفونت های مکرر پوستی ایجاد کنند. در موارد نادری، ایجاد این عارضه پوستی توسط ویروس، قارچ یا انگل امکان پذیر است.

علل آبسه های پوستی شامل چه مواردی است؟

امکان دارد با رسیدن باکتری ها به سطح پوست، ایجاد شود. احتمال بروز این مشکل در هر نقطه ای از بدن وجود خواهد داشت؛ اگرچه آبسه های پوستی اغلب در مواردی نواحی هستند که عبارتند از:

• زیر بغل
• تنه
• دست و پا
• باسن
• دستگاه تناسلی

اگر فرد، زخمی جزئی مانند بریدگی یا چربی کوچک روی پوست داشته باشد یا مسدود شدن غده چربی یا غدد عرق در پوست رخ دهد؛ باکتری ها می توانند با ورود به پوست، آن را ایجاد کنند.

علل آبسه های داخلی چیست؟

توده هایی که درون شکم ایجاد می شوند، بر اثر عفونت در بافت های عمیق تر موجود در بدن به وجود می آیند. موارد زیر می توانند زمینه ساز بروز این مشکل باشند:

• یک آسیب
• گسترش عفونت از ناحیه مجاور
• جراحی شکم

برای گسترش عفونت به داخل شکم، راه های زیادی وجود دارد که منجر به تشکیل این توده خواهد شد. برای مثال بعد از عفونت باکتریایی در ریه ها (مانند ذات الریه) تشکیل آبسه ریه ممکن خواهد بود و آپاندیسیت نیز قابلیت پخش کردن باکتری های درون شکم را دارد.

عوامل زمینه ساز این عارضه چیست؟

مواردی که افزایش دهنده احتمال ایجاد این مشکل هستند، می توانند موارد زیر را در بر بگیرند:

• داشتن سیستم ایمنی ضعیف: ممکن است علت این مشکل، بیماری هایی مانند ایدز یا درمان هایی مانند شیمی درمانی باشد.
• ابتلا به دیابت
• ابتلا به یک بیماری التهابی زمینه ای

درمان آبسه

درمان آبسه

ممکن است تخلیه آبسه کوچک پوستی به طور طبیعی رخ دهد یا کوچک شدن و خشک شدن آن به آسانی ممکن باشد و نیازمند هیچ درمانی برای از بین رفتن نباشد.

ممکن است توده های بزرگ تر نیازمند درمان با آنتی بیوتیک ها باشند تا عفونت از بین برود و احتمال دارد که چرک احتیاج به تخلیه شدن داشته باشد. به این منظور، سوزن در پوست قرار داده می شود یا یک برش کوچک در پوست روی این توده ایجاد می شود.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی (مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی) مورد نیاز متقاضیان را به آنها ارائه دهد. به عبارت بهتر این مجموعه می تواند برقراری ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر کند. این مجموعه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را به مراجعه کنندگان ارائه می دهد.

جلوگیری از آبسه پوستی چگونه ممکن است؟

ورود باکتری به زخم، ریشه مو یا مسدود شدن چربی یا غده عرق علت ایجاد اکثر آبسه های پوستی است. اطمینان از تمیز و سالم و عاری از باکتری بودن پوست می تواند موجب کاهش پیدا کردن خطر ایجاد توده های دردناک پوستی شود.

انجام برخی از اقدامات می تواند باعث کاهش خطر انتشار باکتری ها شود که عبارتند از:

• شستشوی مرتب دست ها
• استفاده از حوله های مجزا و خودداری از استفاده از وان
• تشویق اعضای خانه به شستشوی دست ها به صورت مرتب
• منتظر ماندن برای درمان و بهبودی توده پوست به صورت کامل قبل از استفاده از هر گونه تجهیزات بدنسازی، وسیله های عمومی و سونا یا استخر.
• خودداری از فشار دادن این توده؛ زیرا این کار می تواند به راحتی سبب انتقال یافتن باکتری ها به نواحی دیگر شود. در صورت استفاده از دستمال برای پاک کردن چرک خارج شده از توده، دستمال باید بلافاصله دور ریخته شود تا مانع از انتشار میکروب ها شود. بعد از دور انداختن دستمال ها، شستشوی دست ها باید به خوبی انجام شود.
• هنگام اصلاح صورت، ناحیه زیربغل، پاها یا ناحیه بیکینی باید مراقب بریده شدن پوست باشید. از استفاده از تیغ یا مسواک به صورت مشترک خودداری کنید.

همچنین کاهش خطر آبسه های پوستی با موارد زیر ممکن است:

• حفظ رژیم غذایی متعادل و سالم
• ترک سیگار
• کاهش وزن در صورت چاقی یا اضافه وزن

زمان مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص پوست

در صورت مشکوک بودن به داشتن این توده، مراجعه به پزشک الزامی است. پزشک می تواند با بررسی و تایید آن، فرد را به بیمارستان ارجاع دهد. چندین آزمایش برای تشخیص تجویز داده می شود که به محل قرارگیری توده بستگی دارد.

دکتر با من اقدام به جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان در کنار هم کرده است تا افراد از مواردی مانند موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، نحوه دسترسی، مشخصات و دیگر موارد مرتبط با هر پزشک آگاه شوند و با توجه به آن پزشک مورد نظر خود را انتخاب کنند.

کلام آخر

این مقاله به موضوع آبسه پرداخته است و مخاطب آن افرادی هستند که دکتر متخصص پوست مشهور در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنند و در جستجوی سایت دکتر متخصص پوست هستند. در این مقاله علاوه بر کسب اطلاعات مفیدی درباره این بیماری، می توانید به سایت دکتر با من که پیشنهاد کردیم، مراجعه کنید و خدمات یا پزشک مورد نیاز خود را به راحتی بیابید.

حتما تا به حال اسم بیماری آبسه را شنیده اید و حتی شاید آن را تجربه کرده باشید. اما باید بدانید که این بیماری انواع مختلفی دارد که آبسه پره تونسیلار یا آبسه لوزه هم نوعی از آن محسوب می شود. این نوع از آبسه را ممکن است کمتر کسی شنیده باشد.

هدف این مقاله این است که در مورد این بیماری که همان آبسه لوزه است، صحبت کند و به بررسی علل، نشانه ها، شیوه های تشخیص و روش های درمان این مشکل بپردازد. پس با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه پره تونسیلار یا آبسه لوزه چیست؟

آبسه پره تونسیلار

این آبسه یا همان آبسه لوزه را می توان یک عفونت باکتریایی در نظر گرفت که معمولا گلودرد استرپتوکوکی درمان نشده یا التهاب لوزه می تواند آن را به وجود آورد. به طور کلی می توان این آبسه را یک برآمدگی پر از چرک معرفی کرد که در نزدیکی یکی از لوزه ها مشاهده می شود.

شیوع آبسه های پره تونسیلار در کودکان، نوجوانان و جوانان بیشتر است. معمولا این آبسه ها در آغاز یا پایان فصل زمستان رخ می دهد. در این زمان، شیوع بیماری هایی مانند گلودرد و التهاب لوزه ها به بیشترین میزان خود می رسد.

علل ایجاد آبسه لوزه چیست؟

معمولا پس از تونسیلیت (التهاب لوزه)، آبسه پره تونسیلار به وجود می آید. در واقع می توان گفت آبسه لوزه یکی از عوارض جانبی بیماری تونسیلیت (التهاب لوزه) است.

در صورت گسترش پیدا کردن عفونت لوزه ها به نواحی اطراف این بخش، امکان شکل گیری آبسه وجود خواهد داشت. در حال حاضر شیوع آبسه لوزه کمتر است؛ علت این امر استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها برای درمان گلودرد و التهاب لوزه ها است.

باکتری های استرپتوکوکی اغلب سبب می شوند که در بافت نرم اطراف لوزه ها عفونت ایجاد شود و معمولا تنها در یک طرف به وجود می آیند. سپس آلوده شدن بافت های دیگر از طریق اناروب ها (باکتری هایی که قابلیت زنده ماندن بدون اکسیژن را نیز دارند) انجام می شود.

عفونت های دهانی (مانند عفونت لثه و التهاب لثه) نیز می توانند برای ایجاد آبسه لوزه، عامل خطر محسوب شوند. سایر عوامل خطر شامل موارد زیر هستند:

• تونسیلیت مزمن
• تجمع رسوبات سنگی یا کلسیمی روی لوزه ها
• لوسمی لنفوسیتی مزمن
• مصرف سیگار

مونوکلئوز عفونی نیز ممکن است آبسه های پره تونسیلار ایجاد کند و عفونت دندان و لثه را به وجود آورد. در موارد بسیار نادری، آبسه های پره تونسیلار می توانند بدون وجود عفونت در بدن ایجاد شوند. در این حالت، التهاب غدد وبر، آبسه را به وجود می آورند. محل قرارگیری این غدد زیر زبان است و تولید بزاق می کنند.

علائم آبسه لوزه شامل چه مواردی می شود؟

علائم آبسه لوزه

علائم آبسه لوزه به علائم التهاب لوزه ها و گلودرد شباهت دارد. اما با وجود این بیماری، آبسه روی لوزه ها و در انتهای گلو قابل مشاهده خواهد بود. آبسه تاولی سفید، متورم یا جوش مانند است که روی لوزه یا با فاصله اندکی از لوزه می تواند دیده شود. علائم آبسه پره تونسیلار شامل موارد زیر است:

• مشکل در باز کردن دهان به طور کامل
• تب یا لرز
• عفونت در یک یا هر دو لوزه
• مشکل در بلعیدن بزاق
• مشکل در بلعیدن غذا
• سردرد
• تورم صورت یا گردن
• گلودرد (که اغلب در یک طرف بدتر است)
• گرفتگی صدا
• درد گوش و درد در یک طرف گردن
• تورم و حساسیت به لمس غدد لنفاوی گلو و فک
• بوی بد دهان

آبسه لوزه ممکن است علائم شدید یا عوارضی را روی بدن به وجود آورد. نشانه های نادر و جدی این نوع از آبسه ها شامل موارد زیر است:

• آلوده شدن ریه ها
• پارگی آبسه
• گسترش عفونت به گلو، گردن، دهان و قفسه سینه
• مسدود شدن راه های تنفسی

در صورت عدم درمان به موقع، ایجاد عفونت در سراسر بدن ممکن است. حتی گاهی اوقات احتمال مسدود شدن راه های تنفسی به صورت جدی وجود دارد. اگر این علائم نشان دهنده مشکلات دیگری مانند گلودرد استرپتوکوک باشد، مراجعه به پزشک برای پیدا کردن درمان قطعی الزامی است.

تست ها و آزمایشات لازم برای تشخیص آبسه پره تونسیلار چه مواردی را در بر می گیرد؟

تشخیص آبسه لوزه معمولا بر اساس سابقه بیمار و معاینه فیزیکی انجام می شود. تشخیص آبسه در هنگام بزرگ بودن آن، آسان تر بوده و همچنین تورم و قرمزی در یک طرف گلو در نزدیکی لوزه نشان دهنده آبسه است. ممکن است پزشک به آرامی و با یک انگشت بر ناحیه مورد نظر فشار وارد کند تا از وجود عفونت داخلی آگاه شود.

تست های آزمایشگاهی و اشعه ایکس معمولا به منظور تشخیص این آبسه ها مورد استفاده قرار نمی گیرند. گاهی اوقات برای رد شدن احتمال ابتلا به بیماری های دستگاه گوارش فوقانی، مواردی مانند اسکن، اشعه ایکس یا سونوگرافی انجام می شود.

بیماری های تاثیرگذار بر دستگاه گوارش فوقانی که تشخیص آنها با این تست ها انجام می شود، عبارت است از:

• اپی گلوتیت، التهاب اپی گلوت (فلپی از بافت است که از ورود مواد غذایی به نای جلوگیری می کند).
• آبسه پشت حلقی را می توان یک برآمدگی چرکی در نظر گرفت که شکل گیری آن روی بافت نرم پشت گلو خواهد بود. (این آبسه مانند آبسه لوزه است، اما محل شکل گیری آن تفاوت دارد).
• سلولیت اطراف لوزه، معنای عفونت بافت نرم را می دهد (این عفونت به شکل آبسه لوزه است، اما ایجاد ضایعات آن در زیر سطح بافت لوزه انجام می شود).

ممکن است پزشک به منظور تشخیص مونونوکلئوز به تجویز آزمایش ویروسی بپردازد. برخی از کارشناسان عقیده دارند که بیست درصد از آبسه های پرتانسیلار به مونونوکلئوز ارتباط دارند.

گاهی اوقات برای تشخیص نوع دقیق باکتری ایجاد شده به وسیله آبسه، برداشت نمونه ای از آبسه و ارسال آن به آزمایشگاه انجام می شود. شناسایی نوع باکتری به ندرت نوع درمان را تغییر می دهد.

جلوگیری از ایجاد آبسه روی لوزه ها چگونه امکان پذیر است؟

با شروع التهاب لوزه ها در اولین فرصت برای جلوگیری از آبسه باید به درمان بیماری پرداخت. همچنین در صورت مواجهه با مونونوکلئوز عفونی، باید به درمان بیماری پرداخت تا از عوارض جلوگیری کرد. مسواک زدن دندان ها به صورت روزانه و اطمینان از سالم بودن آنها توصیه می شود. چنانچه به این موضوع اشاره شد، افراد سیگاری بیشتر در معرض خطر ابتلا به آبسه لوزه قرار دارند. در نتیجه اجتناب از سیگار کشیدن می تواند خطر ابتلا به آبسه را کاهش دهد.

روش های درمان آبسه پره تونسیلار کدام است؟

شایع ترین نوع درمان برای آبسه لوزه، آنتی بیوتیک ها هستند. ممکن است پزشک از روش تخلیه آبسه استفاده کند تا به روند بهبودی سرعت ببخشد. این کار با برش روی آبسه و خارج شدن مایعات یا کشیدن انجام می گیرد. استفاده از یک سوزن مخصوص برای این کار در نظر گرفته می شود. بهتر است تخلیه آبسه توسط خودتان انجام نشود؛ زیرا این کار می تواند عفونت را تشدید کند.

در صورت عدم توانایی در خوردن و نوشیدن، تجویز مایعات داخلی وریدی جهت هیدراتاسیون بدن توسط پزشک انجام می شود. در صورت زیاد بودن درد، استفاده از داروهای ضد درد برای تسکین توصیه می شود.

دکتر با من از قابلیت ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان به آنها برخوردار است. این خدمات مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را در بر می گیرد. به عبارت بهتر این مجموعه ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر می کند. این مجموعه مواردی از جمله مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را به متقاضیان ارائه می کند.

عوارض ابتلا به آبسه لوزه چیست؟

عوارض ابتلا به آبسه لوزه

در صورت درمان بیماری، اغلب بهبود بیماری بدون مشکل انجام خواهد شد. با این وجود، احتمال می رود که عفونت در آینده مجددا عود کند.

اما در صورت عدم درمان سریع این التهاب، احتمال تجربه عوارض ناشی از آن وجود خواهد داشت که عبارتند از:

• انسداد مسیرهای تنفسی
• سپسیس
• عفونت خون
• عفونت باکتریایی در فک، گردن یا سینه
• مرگ

مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص برای درمان آبسه پره تونسیلار

دکتر متخصص برای درمان آبسه پره تونسیلار

در صورت وجود مشکل در لوزه ها باید با پزشک و بهترین دکتر متخصص گوش و حلق و بینی به مشاوره پرداخت. ضروری است که برای تشخیص به موقع و درمان موثر آبسه لوزه به درد یا تغییر در ناحیه گلو توجه شود.

دکتر با من با جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان توانسته افراد را از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، نحوه دسترسی، مشخصات و سایر موارد مرتبط با هر پزشک آگاه کند. به این ترتیب افراد می توانند انتخاب مناسبی داشته باشند.

کلام آخر

این مقاله به موضوع آبسه پره تونسیلار یا آبسه لوزه پرداخته و افرادی که به دنبال سایت دکتر متخصص گوش و حلق و بینی هستند یا دکتر متخصص گوش مشهور در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنند را مخاطب قرار داده است. چنین افرادی می توانند از وب سایت دکتر با من کمک بگیرند.

آبسه پاروتید را می توان عفونت غده پاروتید (غده بناگوشی)، غده بزاقی اصلی موضعی در حفره رترومندیبولار در نظر گرفت که عفونت صعودی از راه مجاری استنسن یا باکتریمی یا ویرمی آن را ایجاد می کند.

باکتری (گاهی اوقات نیز عفونت ویروسی) از داخل پاروتیدال و غدد لنفاوی پری پاروتیدال یا از پارانشیم غده ای می توانند تغییرات چرکی ایجاد کنند و در نهایت منجر به آبسه شوند.

با ادامه این روند، چرک به بافت های اطراف حمله می کند و امکان گسترش آن به طور عمیق از گردن، عقب و به داخل مجاری گوش خارجی یا به سمت خارج پوست وجود خواهد داشت. این مقاله به همین موضوع پرداخته است. با ما همراه باشید.

دلیل به وجود آمدن آبسه پاروتید چیست؟

دلیل به وجود آمدن آبسه پاروتید یا عفونت غده بناگوشی

اغلب تومورهای غدد بزاقی خوش خیم هستند و بروز آنها نیازمند مدت زمانی طولانی (چند سال) است. حتی گسترش یافتن تومورهای بدخیم غدد بزاقی به نواحی دوردست بدن نیز به ندرت رخ می دهد. احتمال بروز این تومورها در غدد پاروتید (غدد بزاقی در ناحیه زاویه فکی) یا غدد تحت فکی و زیرزبانی (غدد بزاقی موجود در کف دهان) وجود دارد.

عواملی که فرد را مستعد آبسه پاروتید یا عفونت غده بناگوشی می کند عبارت است از: کم آبی بدن، عفونت دندان، عدم رعایت بهداشت دهان، خشکی دهان، ضربه دهان، مصرف برخی داروها، انسداد مجرا، بیماری های خاص مزمن، سوتغذیه و مهار سیستم ایمنی.

آغاز عفونت از حفره دهان و از طریق مجاری استنسن برای حمله کردن به غده پاروتید است. امکان تشکیل آبسه کوچک متعدد در پارانشیم وجود دارد. سپس احتمال یکی شدن آنها و شکل گیری یک آبسه تک وجود خواهد داشت.

خصوصیات بالینی

تورم در منطقه پاروتید، تب، درد، فلج عصب صورت به طور مشخص، عدم تقارن صورت، چرک و خون در حفره دهان و بلع دشوار را می توان در دسته خصوصیات بالینی این آبسه قرار داد.

گاهی اوقات آبسه پاروتید ممکن است که زندگی فرد را تهدید کند و به عنوان یک التهاب، احتمال گسترش آن به سر و گردن و تشکیل آبسه در این نواحی وجود دارد.

درمان آبسه پاروتید یا عفونت غده بناگوشی چگون امکان پذیر خواهد بود؟

موارد زیر به عنوان درمان این مشکل در نظر گرفته می شوند:

• اصلاح کم آبی بدن
• تزریق آنتی بیوتیک داخل وریدی
• بهبود بهداشت دهان و ترویج جریان بزاق
• تخلیه از طریق جراحی تحت بی هوشی موضعی یا عمومی (از طریق یک برش)
• فلپ پوستی به منظور باز کردن سطح غده و آبسه
• جلوگیری از عفونت ثانویه

عوامل خطر ابتلا به آبسه پاروتید شامل چه مواردی است؟

در هر بیماری اگر علائم مشاهده شده توسط فرد بیمار نادیده گرفته شوند و دیر به پزشک رجوع کنند، خطراتی بزرگ تر فرد را تهدید خواهد کرد. در مورد این بیماری نیز همین گونه است. همچنین برخی عوامل نیز وجود دارند که این خطرات را تشدید می کنند که در ادامه آنها را توضیح داده ایم.

• سن بالا: بالاتر رفتن سن افراد، افزایش احتمال ابتلا به سرطان غدد بزاقی را به دنبال خواهد داشت.
• قرارگیری در معرض تابش اشعه: افرادی که ناچار به قرارگیری در معرض تابش اشعه ایکس به منظور درمان تومورهای سر و گردن هستند، بیشتر مستعد ابتلا به این عارضه قرار خواهند داشت. در نتیجه چکاپ توسط این دسته از افراد باید به طور مرتب مورد توجه قرار گیرد تا با بروز علائم اولیه، تشخیص سرطان غدد بزاقی انجام شود. برخی افراد شغل هایی دارند که به طور مرتب با مواردی مانند لاستیک، لوله کشی، استخراج از معدن و غیره مواجه هستند؛ احتمال ابتلای چنین افرادی به سرطان غدد بزاقی بیش از سایرین است.

علائم شایع بیمار آبسه پاروتید چه مواردی را در بر می گیرد؟

علائم شایع بیمار آبسه پاروتید

این بیماری نیز مانند هر بیماری دیگری برخی علائمی دارد که بهتر است با آنها آشنا شوید و در صورت مشاهده علائم زیر، حتما به پزشک مراجعه کنید.

• بی حسی در برخی از نواحی صورت
• زخم در پرده مخاطی دهان که می تواند پوشش دهنده روی تومور باشد.
• تغییرات در بینایی
• از بین رفتن توانایی حرکت صورت
• گرفتگی یا احتقاق بینی
• ضعف عضلات در یک طرف از صورت
• مشکل در بلع
• توده یا ورم در نزدیکی گردن و فک و دهان
• مواجهه با مشکل در باز کردن دهان

درمان آبسه پاروتید یا عفونت غده بناگوشی چگونه انجام می گیرد؟

درمان بیماری های غدد بزاقی به دو دسته دارویی و جراحی قابل تقسیم است. انتخاب شیوه درمان به نوع بیماری بستگی دارد.

در صورتی که درگیری غده بزاقی مربوط به بیماری سیستمیک باشد (به این معنا که بیماری موجب درگیری چندین عضو بدن و از جمله غدد بزاقی شده است)، باید به درمان خود بیماری سیستمیک پرداخت. اگر مشکل غده بزاقی در نتیجه انسداد مجرای آن و عفونت ناشی از آن رخ داده باشد، توصیه این است که مصرف مایعات به میزان بالا همواره مورد توجه قرار گیرد.

در صورت رشد توده در داخل غده بزاقی، احتمال نیاز به خارج شدن توده با عمل جراحی وجود خواهد داشت. توده های پاروتید اغلب خوش خیم هستند. انجام جراحی های غده بناگوشی باید همراه با احتیاط باشد تا مانع از آسیب دیدگی عصب صورت شود (عصب صورت با عبور از لابلای غده بناگوشی به عضلات صورت می رسد).

انجام اشعه درمانی نیز بعد از جراحی انجام می گیرد که زمان آن بهتر است چهار تا شش هفته پس از عمل صورت باشد تا ترمیم مناسب فرصت کافی داشته باشد.

در مواردی نیاز به خارج شدن کل یک غده بزاقی اصلی با جراحی وجود دارد. برداشتن غده بزاقی موجب خشک شدن دهان نمی شود، اما اشعه درمانی، آن را خشک می کند که تجویز دارو سبب کاهش پیدا کردن شدت خشکی دهان خواهد شد. بررسی های تشخیصی می تواند مواردی مانند رادیوگرافی غدد بزاقی و قفسه سینه، سی تی اسکن، سونوگرافی، ام. آر. آی، اسکن رادیوایزوتوپ و غیره را در بر بگیرد.

در صورتی که سلول های بدخیم تومور، گسترش پیدا کرد، در ابتدا توصیه این است که دهان بعد از جراحی به وسیله دهان شویه و آب نمک تمیز نگه داشته شود. در واقع شستشوی روزانه دهان، سه تا چهار بار در روز با محلول آب نمک (یک قاشق چای خوری نمک در 250 سی سی آب گرم برابر با یک بطری نوشابه) پیشنهاد می شود.

داروها

• مسکن ها (در صورت نیاز)
• آنتی بیوتیک ها (در صورت بروز عفونت)
• داروهای ضد سرطان (در حالتی که جراحی و اشعه درمانی نتوانند تومورهای بدخیم این ناحیه را درمان کنند).

فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری

از سرگیری فعالیت ها بعد از جراحی در اولین فرصت توصیه می شود.

رژیم غذایی

لازم است که از رژیم مایعات استفاده شود تا محل جراحی در دهان بهبود پیدا کند.

دکتر با من اقدام به جمع آوری مجموعه ای از بهترین دکتر متخصص غدد و پزشکان در کنار هم کرده است. به این ترتیب افراد با در نظر گرفتن موقعیت مکانی، نوع تخصص پزشک، نوع نیاز، نحوه دسترسی، شماره تلفن و غیره می توانند بهترین پزشک را انتخاب کنند.

راه های درمانی سرطان عفونت غده بناگوشی شامل چه مواردی است؟

راه های درمانی سرطان آبسه پاروتید

در این بخش به روش های درمانی که برای بهبودی سرطان عفونت غده بناگوشی استفاده می شود، خواهیم پرداخت.

عمل جراحی

در عمل جراحی، بخش سرطانی غدد بزاقی برداشته می شود. سه نوع جراحی برای این کار در نظر گرفته می شود:

• حذف بخشی از غدد بزاقی سرطانی شده: در صورت کوچک بودن تومور از لحاظ حجمی و وارد شدن آن به منطقه ای که دسترسی به آن آسان باشد، با برداشتن مقداری از غدد سرطانی، قسمت سالم باقی خواهد ماند.
• حذف کل غدد بزاقی: در صورت بزرگ بودن تومور، تمام غدد بزاقی باید برداشته شود.
• حذف گره های لنفاوی گردن: اگر شواهد پزشکی نشان دهد که تومور به غدد لنفاوی گردن سرایت کرده است، غدد بزاقی دهان و همچنین گره های لنفاوی گردن باید برداشته شوند.

پرتو درمانی یا رادیوتراپی

در این روش پرتوهای قوی مانند اشعه ایکس مورد استفاده قرار می گیرند تا سلول های سرطانی کشته شوند. طی پرتودرمانی بعد از دراز کشیدن فرد بیمار روی یک میز و حرکت ماشینی در اطراف وی، پرتوهای قوی از طریق همین ماشین در نقاط خاص و سرطانی شده وارد می شود.

شیمی درمانی

در این روش به عنوان نوعی درمان دارویی از مواد شیمیایی استفاده می کنند تا سلول های سرطانی کشته شوند. شیمی درمانی اغلب مختص بیمارانی است که سرطان پیشرفته ای دارند و این سرطان تا نواحی دور بدن نیز گسترش پیدا کرده است. در حال حاضر شیمی درمانی به عنوان یک راهکار درمانی استاندارد برای درمان سرطان غدد بزاقی در نظر گرفته نمی شود و بیشتر دارای جنبه تحقیقاتی است.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز متقاضیان را در اختیار آنها قرار دهد، خدماتی که مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را در بر می گیرد. به عبارت دیگر این مجموعه می تواند بین پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار کند.

این مجموعه قابلیت ارائه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک و دکتر متخصص غدد را دارد تا مراجعه کنندگان بتوانند پزشکی را انتخاب کنند که متناسب با نوع نیاز آنها باشد و همچنین دسترسی مناسبی به آن داشته باشند.

کلام آخر

در این مقاله به طور مفصل به بیماری عفونت غده بناگوشی پرداختیم و اطلاعات لازم و مفیدی را به شما ارائه دادیم. اگر شما هم در حال حاضر به دنبال سایت دکتر متخصص گوش و حلق و بینی برای درمان این بیماری هستید یا دکتر متخصص غدد مشهور در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنید، می توانید به وب سایت دکتر با من مراجعه کنید.

چشم ها یکی از مهم ترین اعضای بدن ما هستند و بینایی بزرگ ترین موهبتی به شمار می رود که به انسان عرضه شده است، اما چشم ها نیز مانند سایر اعضای بدن ممکن است دچار مشکلاتی در طول زندگی ما شوند و نیاز به درمان و مراقبت داشته باشند. یکی از بیماری های مربوط به چشم، آب مروارید نام دارد و عمل جراحی مربوط به این بیماری در بین مردم بسیار شایع است.

اگر می خواهید در رابطه با این بیماری بیشتر بدانید، با ما همراه باشید. ما در رابطه با تاریخچه، علائم، خطرات و راه حل های درمان این بیماری اطلاعاتی را جمع آوری نموده ایم و امیدواریم برای شما مفید واقع شوند.

آب مروارید چیست؟

آب مروارید چیست؟

بیماری مورد نظر (به انگلیسی: Cataract) سبب ایجاد ناحیه ای مه آلود و کدر در عدسی چشم افراد می شود. وقتی به تازگی به این بیماری مبتلا شوید، ممکن است متوجه تغییرات به وجود آمده در بینایی خود نشوید، اما به مرور زمان دید شما تار شده و در انجام فعالیت های روزانه، رانندگی یا خواندن کتاب، دچار مشکل می شوید. این بیماری جزو آن دسته از بیماری هایی است که با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد و تغییر بینایی شما به محل و اندازه قرار گیری ابر ایجاد شده بستگی دارد.

انواع این بیماری

این بیماری دارای انواع مختلفی است که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرند.

• هسته ای: این نوع بیماری، مرکز عدسی را تحت تاثیر قرار می دهد و در ابتدای پیدایش سبب ایجاد نزدیک بینی می شود یا حتی ممکن است به صورت موقتی دید شما در خواندن بیشتر شود. به مرور زمان عدسی زرد رنگ شده و بینایی تیره تر می شود، با پیشرفت این نوع بیماری، ممکن است عدسی حتی قهوه ای رنگ شود.
• قشری یا کورتیکال: این نوع با تحت تاثیر قرار دادن لبه های عدسی، سبب ایجاد تیرگی یا رگه هایی سفید در لبه بیرونی قشر عدسی شده و با گذشت زمان، این رگه ها تا مرکز گسترش می یابند و سبب ایجاد اختلال در مسیر عبور نور از مرکز عدسی می شوند.
• زیرکپسولی: این نوع از بیماری، نسبت به انواع دیگر آن سریع تر پیشرفت کرده و پشت عدسی را درگیر می کند و سبب ایجاد ناحیه ای کوچک و مات می شود که معمولا در نزدیکی پشت عدسی و در مسیر نور است. این نوع سبب کاهش دید در نور شدید خواهد شد، به طوری که افراد دارای این بیماری، در شب ها تابش خیره کننده یا هاله ای در اطراف نورها مشاهده خواهند کرد.
• مادرزادی: ممکن است بعضی از نوزادان با آب مروارید متولد شوند. دلیل این نوع ممکن است ژنتیک باشد یا در اثر عفونت های داخل رحمی ایجاد شود و همیشه بینایی شخص را تحت تاثیر قرار نداده، اما در صورت تاثیرگذاری در بینایی فرد توسط متخصص چشم حرفه ای، بلافاصله برداشته خواهند شد.

عوامل ایجادکننده بیماری

این بیماری در اثر عوامل مختلفی همچون آسیب به چشم، رژیم غذایی نامناسب و سیگار کشیدن ممکن است بروز کند، ما در ادامه به بررسی بعضی از عوامل دیگر خواهیم پرداخت.

• سن: با افزایش سن، پروتئین های درون عدسی تغییر می کنند و سبب ایجاد لکه هایی ابری می شوند. افزایش سن، شایع ترین دلیلی ایجاد این بیماری است.
• داشتن سابقه خانوادگی: اگر در خانواده ای، وجود این نوع بیماری مشاهده شده باشد، افراد آن خانواده در معرض ابتلا به این بیماری خواهند بود.
• قرار گرفتن زیاد در برابر نور شدید خورشید و اشعه ماورا بنفش: افرادی که به طور طولانی مدت در برابر تابش نور خورشید قرار می گیرند یا در معرض تشعشعات مختلفی هستند، بیشتر احتمال دارد به این بیماری مبتلا شوند.
• داروهای شیمیایی: مصرف برخی از داروها نظیر کورتیکواستروئیدها در طولانی مدت خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
• دیابت: اشخاص مبتلا به دیابت دو برابر اشخاصی که دیابت ندارند، در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

عوامل کاهنده پیشرفت بیماری

در بین پژوهشگران اختلافات نظر بسیاری وجود دارد و هیچ یک از مطالعات نشان نمی دهند که حتما اقدامات پیشگیرانه ای برای این بیماری وجود خواهد داشت، اما برخی از متخصصان عواملی را پیشنهاد داده اند که ممکن است در پیشگیری از این بیماری مفید واقع شوند.

• عینک آفتابی: وقتی در معرض نور خورشید هستیم، با استفاده از عینک های آفتابی می توانیم راه رسیدن اشعه ماورا بنفش به چشمان خود را مسدود کنیم، این اشعه یکی از عواملی است که به پیشرفت آب مروارید کمک می کند.
• کاهش مصرف سیگار و الکل: مصرف زیاد این دو ماده سبب افزایش خطر ابتلا به آب مروارید می شود، پس با کاهش مصرف آن ها می توانیم سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهیم.
• داشتن وزن مطلوب: با خوردن غذاهای سالم، ورزش کردن و کاهش کالری های مصرفی روزانه، وزن مطلوب خود را حفظ کنیم.
• خوردن غذاهای سالم: غذاهایی مثل اسفناج، تخمه آفتابگردان و بادام که دارای مقادیر زیادی ویتامین E هستند، برای محافظت و تقویت چشم مفید خواهند بود و می توانند از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.
• معاینه منظم چشم: معاینه چشم سبب می شود که در مراحل اولیه پیدایش بیماری، تشخیص صورت گیرد و درمان انجام پذیرد.

تاریخچه بیماری

این بیماری پیشینه بسیار طولانی دارد و قرن هاست که برای بشر شناخته شده است. عبارت انگلیسی این بیماری از کلمه لاتین Cataracta گرفته شده که به معنی آبشار بوده و احتمالا دلیل این نام گذاری به علت ایجاد هاله ای سفید روی چشم که در آبشار نیز در اثر جاری شدن سریع آب ایجاد می شود، بوده است.

اولین مورد ثبت شده از این بیماری مربوط به مجسمه ای است که در یکی از موزه های قاهره نگهداری می شود و به حدود 2457-2467 قبل از میلاد باز می گردد. این مجسمه چوبی مربوط به یک کشیش بوده که روی چشم چپ او هاله ای سفید مشاهده می شود و به نظر می آید که آب مروارید است.

تاریخچه اولین روش درمانی آن: روش کوچینگ

درمان آب مروارید – روش کوچینگ در گذشته

اولین روش درمانی که برای این بیماری مورد استفاده قرار گرفت، روشی به نام کوچینگ بود. در معابد و مقبره های مصری، تصاویری وجود دارد، بدین صورت که ابزارهای جراحی را نشان می دهند که در این روش به کار گرفته می شدند.

روش انجام این کار توسط ماهارشی سوشروتا، جراح هندی باستان در 800 سال قبل از میلاد نوشته شده است. در این روش با استفاده از یک سوزن، عدسی را به پشت چشم فشار می دانند و عدسی به فضای زجاجیه سقوط می کرد. سپس چشم با کره شفاف آغشته و بانداژ می شد.

در اواخر سلسله «هان غربی» که تا 206 سال پس از میلاد ادامه داشت، این روش به کشور چین انتقال یافت و در آن جا به نام «جین پی شو» شناخته شد. با مرور زمان این روش در سراسر کشور چین گسترش یافت و در طول سلسله تانگ که تا 907 سال پس از میلاد ادامه داشت، با طب سوزنی نیز ترکیب شد. جین پی شو تا سال 1911 که جمهوری چین تشکیل شد، بخشی از عمل های جراحی کشور چین را شامل می شد، اما پس از آن روشی غیر علمی شناخته شد.

روش کوچینگ برای درمان آب مروارید خطرناک و ناموفق بود و در بیشتر موارد عوارض شدیدی به همراه داشت و سبب ایجاد نابینایی کامل می شد.

روش فیکوامولسیفیکاسیون

این روش توسط پزشکی به نام چارلز دی کلمن، در سال 1967 معرفی شد. در این روش بدون نیاز به ایجاد برشی بزرگ در قرنیه چشم، به کمک امواج اولتراسونیک هسته عدسی کریستالی شکسته شده و آب مروارید برداشته می شود. با انجام این روش بیماران می توانند خیلی سریع مرخص شوند و درد زیادی را تجربه نکنند.

علائم آب مروارید

علائم آب مروارید

قبل از مراجعه به دکتر چشم باید بدانید هنگامی که به تازگی به این بیماری مبتلا شده اید، علائم ممکن است قابل توجه نباشند و متوجه آن ها نشوید، اما با افزایش سن و گذشت زمان، علائم بیان شده در ادامه می توانند در یک یا دو چشم شما احساس شوند.

• ایجاد شدن نقاط تار، مه آلود و لکه های کوچکی در دید و بینایی شخص
• کم شدن بینایی در محیط های دارای نور کم و حتی نور بسیار زیاد
• دوبینی در آغاز پیدایش بیماری
• مشاهده شدن هاله ای در اطراف نورهای روشن به ویژه در شب
• سفید یا محو شدن رنگ ها و مایل به زرد رسیدن آنان
• دشوار شدن انجام فعالیت هایی نظیر مطالعه یا تماشای تلویزیون
• کاهش اثرگذاری عینک های قبلی در کمک به بینایی افراد
• جاری شدن اشک، خشکی و خارش چشم
• تضعیف دید در شب

خطرات آب مروارید

لیستی از خطراتی که این بیماری برای انسان می تواند داشته باشد، در ادامه بررسی می شوند:

• حتی با بهبود بیماری، دید نزدیک ضعیف خواهد شد.
• اگر این بیماری درمان نشود، سبب ایجاد گلوکوم و حتی نابینایی خواهد شد.
• ممکن است توانایی رانندگی به مرور زمان مختل شود.

راه حل های درمان خانگی

بیماری آب مروارید و بیماری آب سیاه با عمل جراحی از بین می رود، اما می توان برخی از روش های خانگی را مثال زد که ممکن است در درمان بیماری موثر باشند. البته به یاد داشته باشید برای استفاده از آن ها حتما باید با پزشک خود مشورت کرده و سرخود اقدام به استفاده از آن ها نکنید. یکی از راه های درمان خانگی این بیماری، سرکه سیب است که اثربخشی ثابتی ندارد، اما ممکن است به درمان آن کمک کند، چرا که سیب دارای آنتی اکسیدان هایی است که برای سلامت چشم مفید خواهند بود.

ممکن است بعضی از افراد بگویند که عسل طبیعی می تواند به درمان آب مروارید کمک کند، چرا که دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است. گیاهان دارویی نیز ممکن است بتوانند پیشرفت این بیماری را کند کنند، اما نمی توانند تاثیری که جراحی بر روند بهبود بیماری می گذارد را ایجاد کنند. مصرف کم آب سبب می شود که بدن دهیدراته شده و سموم در آن جمع شوند، مصرف آب کافی سبب سم زدایی و دفع سموم می شود.

روش های درمان در صورت مراجعه به پزشک

مراجعه به پزشک – درمان آب مروارید

وقتی آب مروارید پیشرفت کند، عدسی چشم تیره تر می شود و نور کمتر می تواند از آن عبور کند و به شبکیه برسد، در این زمان بینایی تار شده و نیاز به درمان احساس خواهد شد. برای درمان بعضی از گونه های آب مروارید توسط پزشک عینک تجویز می شود و استفاده از نور روشن تر هنگام مطالعه کمک خواهد کرد. اما با گذشت زمان و افزایش سن، بهترین گزینه برای درمان بیماری، جراحی خواهد بود.

عمل جراحی

در عمل جراحی این بیماری، عدسی طبیعی چشم با عدسی مصنوعی و پلاستیکی شفاف جایگزین خواهد شد، به این عدسی مصنوعی، ایمپلنت داخلی چشم یا عدسی داخلی چشم می گویند. برای انجام این جراحی، بی حسی موضعی صورت می گیرد و ناحیه چشم بی حس شده و عضلات چشم شل می شوند، سپس پلک ها باز نگه داشته شده و برای این که چشم خشک نشود، به طور مداوم مایعات به آن وارد می شوند.

برش و سوراخی کوچک در بالای قرنیه ایجاد شده و توسط آن عدسی طبیعی خارج و عدسی مصنوعی جایگزین آن خواهد شد. جراحی آب مروارید نیاز به بستری شدن ندارد و به دلیل بی حسی موضعی، بیمار دردی را تحمل نخواهد کرد و به جز نور خورشید قادر به دیدن چیزی نیست.

فیکوامولسیفیکاسیون

اگر شما در سایت فوق تخصص چشم به دنبال روش درمان این بیماری بگردید، خواهید دانست که این روش شکل مدرن جراحی است و در آن کاوشگری کوچک از طرف برشی در انتهای فوقانی قرنیه وارد عدسی می شود و با استفاده از امواج فراصوت یا امواج صوتی با فرکانس بالا به شکستن عدسی های ابری به قطعات کوچک می پردازد، پس از آن طی فرایند آسپیراسیون، قطعات شکسته شده با استفاده از مکش از چشم خارج می شوند. در مرحله بعد عدسی مصنوعی که از پلاستیک تهیه شده است، وارد چشم می شود. این عمل جراحی ۱۵ الی ۳۰ دقیقه زمان می برد.

اگر شما به دنبال یافتن بهترین متخصص چشم برای درمان بیماری های مربوط به چشم و بینایی خود هستید، می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کرده و با بسیاری از پزشکان متخصص چشم آشنا شوید و صحبت کنید. دکتر با من یکی از بهترین سایت های موجود در زمینه اطلاعات پزشکی بوده که ارائه دهنده خدمات آنلاین پزشکی از قبیل مشاوره پزشکی و فروش محصولات مورد نیاز درمانی است. جالب توجه است که شما با استفاده از این سایت به صورت ۲۴ ساعته می توانید خدمات و اطلاعات پزشکی را از سراسر ایران دریافت کنید.

کلام آخر

کمتر کسی وجود دارد که ممکن است بیماری آب مروارید به گوشش نخورده باشد. این بیماری همیشه بین افراد سالمند شایع بوده است. در این مقاله اطلاعات کاملی درباره این بیماری جمع آوری کردیم که امیدواریم مورد توجه شما قرار گرفته و پاسخگوی سوالات شما درباره بیماری باشند.

با توجه به اهمیت بسیار زیاد بینایی در فعالیت های روزانه انسان، توجه به بیماری های مربوط به چشم و معاینه چشم به صورت منظم اهمیت دارد.

آب سیاه یا گلوکوم نوعی بیماری چشمی است که سبب آسیب دیدگی عصب بینایی می شود. عصب بینایی می تواند اطلاعات دیداری را چشم به مغز ارسال کند. اغلب (و نه در همه موارد) فشار غیرعادی داخل چشم است که منجر به گلوکوم می شود. افزایش فشار با گذشت زمان و به صورت تدریجی می تواند موجب فرسایش بافت عصبی بینایی شود که این موضوع ممکن است بینایی را کاهش دهد یا حتی کور شدن را به دنبال داشته باشد. با تشخیص زودهنگام چنین شرایطی و درمان به موقع، جلوگیری از کاهش بینایی بیشتر ممکن خواهد بود.

گلوکوم (Glaucoma) چشم یکی از مهم ‌ترین بیماری ‌های چشم شناخته شده است. در اکثر نقاط جهان، این بیماری خطرناک به عنوان دومین علت نابینایی برگشت ناپذیر در نظر گرفته می شود. این مقاله به همین موضوع پرداخته و علائم، نحوه تشخیص، درمان و سایر موارد مربوط به این بیماری را ارائه کرده است. بنابراین با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آب سیاه یا گلوکوم چیست؟

آب سیاه یا گلوکوم چیست؟

چشم انسان دارای دو مایع اصلی و مهم است. زجاجیه مایعی ژلاتینی است که حفظ ساختار کروی چشم را برعهده دارد. زلالیه نیز مایعی شفاف در جلوی چشم قرار گرفته که در برگیرنده عدسی و عنبیه (دایره رنگی چشم) است. رساندن اکسیژن و مواد غذایی به سلول های عنبیه توسط زلالیه انجام می شود؛ در نتیجه جریان داشتن این مایع یا ورود و خروج آن امری طبیعی است. گلوکوم چشم زمانی رخ می دهد که زلالیه نتواند از منافذ مربوطه خارج شود که منجر به افزایش فشار چشم خواهد شد.

تاریخچه گلوکوم

گلوکوم از دوران باستان به عنوان یک بیماری نسبتا مبهم در نظر گرفته می شود. اختلالی که در حال حاضر آب سیاه نامیده می شود، توسط یونانیان باستان توصیف شده است، یعنی یونانیان باستان اولین افرادی بودند که به توصیف این بیماری پرداختند. گلایکوزیس نامی بود که در نوشته های بقراط به یک بیماری کورکننده اطلاق می شد که احتمال بروز آن در افراد مسن بیشتر است.

تعریف گلوکوم از زمان معرفی آن در دوره بقراط با تغییرات زیادی مواجه شده است. اولین تشخیص بیماری که می تواند نشان دهنده افزایش فشار داخل چشم باشد را می توان در کتاب «درمان بقراط» پیدا کرد. اثبات این امر در سال 1622 انجام شد. در نوشته های بقراط، استفاده از اصطلاح گلوکوم به منظور توصیف نابینایی به همراه ظاهر لعاب دار مردمک بوده است.

در نوشته های ابن سینا گفته شده است که برجستگی قدامی عدسی می تواند زمینه ساز رنگ زرقا باشد و احتمال رخ دادن آن به صورت اکتسابی وجود دارد. اولین بار ریچارد بانیستر به ارتباط خاصی که بین افزایش فشار داخل چشم و بیماری گلوکوم چشم وجود دارد، پی برد؛ به عبارت بهتر ارتباط خاص بین این دو برای اولین بار و در سال 1622 توسط وی توصیف شد.

انواع گلوکوم

انواع گلوکوم یا آب سیاه

گلوکوم چشم دارای دو نوع اصلی است: آب سیاه زاویه باز و آب سیاه زاویه بسته.

آب سیاه زاویه باز

در این نوع از گلوکوم، زاویه تخلیه میان عنبیه و قرنیه سالم است و مشکلی ندارد، اما نیمه مسدود بودن شبکه ترابکولار منجر به کندی حرکت و تخلیه مایع می شود. کندی حرکت مایع موجب می شود که مایع تجمع پیدا کند، فشار داخل چشم بالا رود و در نهایت منجر به آسیب دیدگی عصب بینایی و کاهش دید شود.

این بیماری فاقد هرگونه نشانه و علائم ناگهانی است و درد ندارد. شاید فرد زمانی متوجه وجود این نوع از گلوکوم شود که با از دست دادن یک بخش یا تمام بینایی خود مواجه شده است. تنها علائمی که در این نوع از گلوکوم به صورت تدریجی پیش می رود، کاهش میدان بینایی و تغییرات عصب بینایی است.

آب سیاه زاویه بسته

بیرون زدگی عنبیه به میزانی اندک در این گلوکوم قابل مشاهده است. این موضوع می تواند زاویه تخلیه را بسته یا تنگ کند. در نتیجه تخلیه زلالیه چشم مانند شرایط عادی نخواهد بود. این عارضه ممکن است فشار در چشم را به صورت ناگهانی افزایش دهد. آب سیاه زاویه بسته ارتباطی با دوربینی و آب مروارید (کدر شدن عدسی) دارد. ایجاد گلوکوم زاویه بسته می تواند به طور ناگهانی، حاد، به طور تدریجی یا مزمن باشد.

انواع دیگر گلوکوم چشم چیست؟

انواع دیگر گلوکوم، میزان شیوع کمتری دارند و عبارتند از:

• آب سیاه ثانویه: در موقعیتی رخ می دهد که سایر بیماری ها مانند آب مروارید یا دیابت سبب می شود که فشار روی چشم افزایش پیدا کند.
• آب سیاه چشم با فشار طبیعی: فشار چشم در این نوع از گلوکوم در بازه نرمالی قرار دارد، اما افراد در زاویه دید خود با نقطه کور مواجه شده یا عصب بینایی آنها دچار آسیب دیدگی می شود. برخی از متخصصان، این نوع گلوکوم را نوعی آب سیاه زاویه باز می دانند.
• آب سیاه رنگدانه ای: در این گلوکوم، وارد شدن تکه های کوچکی از رنگدانه عنبیه (بخش رنگی چشم) به مایع زلالیه درون چشم رخ می دهد و موجب مسدود شدن کانال های تخلیه می شود.

علائم گلوکوم چیست؟

علائم آب سیاه یا گلوکوم

شایع ترین نوع گلوکوم را باید گلوکوم زاویه باز اولیه دانست. نشانه و علامت این نوع گلوکوم تنها کاهش بینایی به صورت تدریجی بوده و فاقد هرگونه علامتی است. به همین علت توجه به معاینات جامع چشم به صورت سالیانه حائز اهمیت است؛ در نتیجه چشم پزشک یا متخصص چشم می تواند کنترل هر گونه تغییر در بینایی را انجام دهد.

گلوکوم بسته با زاویه حاد که گلوکوم زاویه باریک نیز نامیده می شود، یک فوریت پزشکی به شمار می رود و نیازمند مراجعه به فوق تخصص چشم حرفه ای و بهترین متخصص چشم خواهد بود.

مراجعه فوری به پزشک و متخصص چشم مشهور یا دکتر چشم در صورت مشاهده علائم زیر الزامی است:

• درد شدید چشم
• استفراغ
• حالت تهوع
• قرمزی در چشم
• اختلالات ناگهانی بینایی
• مشاهده حلقه‌ های رنگی در اطراف چراغ ‌ها و نورها
• تاری دید ناگهان

برخی از علائم گلوکوم شامل موارد زیر است:

• افزایش فشار چشم
• قرمزی چشم
• تاری دید
• درد چشم
• سردرد
• دید ابری و کدر
• نقطه‌ های کور در زاویه دید
• حالت تهوع و استفراغ

گلوکوم بسته به شدت و نوع آن ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. به همین علت است که معاینات دوره ای چشم باید مورد توجه قرار گیرد؛ می توان گفت که تنها راه تشخیص گلوکوم چشم پیش از این که بینایی دچار آسیب دائمی شود، معاینه چشم است.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را در اختیار آنها قرار دهد. این خدمات شامل مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی است. در واقع این مجموعه، برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ممکن می کند. این مجموعه خدمات پزشکی را در دسترس متقاضیان قرار می دهد و مواردی در حیطه مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را ارائه می کند.

علت گلوکوم چشم چیست؟

تولید مایع شفافی به نام زلالیه در پشت چشم به صورت مداوم انجام می شود. این مایع موجب پر شدن قسمت جلوی چشم خواهد شد و سپس خروج آن از طریق کانال هایی در قرنیه و عنبیه از چشم صورت می گیرد. اگر این کانال ها دچار انسداد کامل یا حتی نسبی شوند، سبب افزایش فشار داخل چشم خواهد شد.

افزایش فشار داخل چشم، عصب بینایی را دچار آسیب دیدگی می کند. آسیب وارد شده به تدریج پیشرفت می کند که در نهایت ممکن است باعث از دست رفتن بینایی شود.

گاهی اوقات دلیل افزایش فشار در چشم مشخص نمی شود. با این حال پزشکان عقیده دارند که برخی از موارد زیر می توانند تاثیر قابل توجهی بر این موضوع داشته باشند:

• قطره‌ های گشاد کننده مردمک چشم
• داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها (کورتون)
• کانال‌ های تخلیه‌ مسدود یا محدود شده در چشم
• افزایش فشار خون یا فشار خون بالا
• ضعیف شدن یا کاهش پیدا کردن جریان خون به عصب بینایی

عوامل زمینه ‌ساز ابتلا به آب سیاه چشم چیست؟

گلوکوم چشم اغلب در بزرگسالان بالای 40 سال به چشم می خورد؛ اما احتمال ابتلا به آن در نوجوانان، کودکان و حتی نوزادان نیز وجود دارد. شیوع این بیماری به صورت معمول در افراد آمریکایی – آفریقایی بیشتر است. ابتلا به گلوکوم در سنین پایین با کاهش یافتن بینایی همراه است.

در چنین افرادی احتمال مبتلا شدن به آب سیاه چشم بیشتر است:

• نژادهای آفریقایی – آمریکایی، روسی، ایرلندی، ژاپنی، اسکیمو، اسپانیایی و اسکاندیناوی
• افراد بالای ۴۰ سال
• افراد دارای سابقه خانوادگی گلوکوم
• افراد با چشم نزدیک ‌بین یا دوربین
• افراد مبتلا به دیابت
• افرادی که با ضعف بینایی مواجه هستند.
• افرادی که مصرف داروهای استروئیدی خاصی مانند پردنیزون را در برنامه دارند.
• افراد دچار آسیب دیدگی در ناحیه چشم
• افرادی که داروهای خاصی برای کنترل مثانه، تشنج یا برخی از داروهای سرماخوردگی بدون نیاز به نسخه‌ی پزشک مصرف می‌کنند.
• افراد با قرنیه‌ نازک ‌تر از حد معمول
• افراد با فشار چشم بالا
• افراد مبتلا به فشار خون، بیماری قلبی یا کم‌ خونی سلول داسی

خطرات بیماری

در صورت عدم توانایی زلالیه (یکی از مایع های درون چشم انسان) برای خروج از منافذ مربوطه، گلوکوم چشم به وجود خواهد آمد. این امر منجر به افزایش فشار چشم می شود. این افزایش فشار منجر به آسیب دیدگی عصب بینایی خواهد شد و ارسال تصاویر دریافتی از چشم به مغز را با اختلال مواجه می کند. در صورت افزایش آسیب، گلوکوم چشم می تواند در طول چند سال، بخشی از بینایی را از بین ببرد یا حتی نابینایی کامل ایجاد کند.

عوارض عدم درمان به موقع آب سیاه

در حال حاضر، روشی وجود ندارد که از طریق آن بتوان بینایی از دست رفته ناشی از این بیماری را درمان کرد. حتی جراحی نیز می تواند حفظ دید باقی مانده بیمار را انجام دهد و قابلیت بهبود دید از دست رفته را ندارد. به همین علت بسیار مهم است که بیماری به موقع تشخیص داده شود و درمان آن در اولین فرصت انجام گیرد. در غیر این صورت امکان دارد که فرد بینایی خود را به صورت کامل از دست بدهد.

راهکارهای درمان خانگی

برای پیشگیری از ابتلا به آب سیاه یا آسیب بیش از حد این بیماری می توان مراقبت های شخصی و خانگی زیر را در نظر گرفت تا علائم گلوکوم کاهش پیدا کند یا از این بیماری پیشگیری شود:

• قرار گرفتن سر به سمت بالا در هنگام خواب
• رژیم غذایی سالم
• اجرای ورزش های مختلف به صورت مرتب و ملایم
• کاهش مصرف کافئین
• استفاده از محافظ چشم
• استفاده از محافظ چشم به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی جدی به چشم

راهکارهای درمان پزشکی

درمان های پزشکی گلوکوم شامل موارد زیر می شوند.

درمان آب سیاه با دارو

درمان آب سیاه با دارو

استفاده از دارو را می توان رایج ترین روش درمان گلوکوم مطرح کرد. تجویز دارو برای این بیماری توسط پزشکان در مراحل اولیه انجام شده و به شکل قطره و قرص یافت می شود. برخی از این داروها ممکن است عوارضی مانند سردرد یا سوزش چشم ایجاد کنند که در چنین وضعیتی باید به یک چشم پزشک مراجعه کرد.

در صورت قرار داشتن در مراحل اولیه بیماری، استفاده از داروها باید به طور مرتب مورد توجه قرار گیرد تا فشار چشم کنترل شود.

درمان آب سیاه با لیزر

استفاده از لیزر درمانی به منظور خارج شدن مایع از چشم انجام می شود. این روش یکی از راه های موثر برای درمان گلوکوم است، اما در برخی از موارد مشاهده شده که اثر لیزر درمانی پایدار نیست و بیشتر از نیمی از بیماران به صورت مجدد با افزایش فشار چشم مواجه می شوند.

درمان آب سیاه با جراحی

هدف از انجام این عمل جراحی این است که منفذ جدیدی در چشم برای خروج مایع ایجاد شود. توصیه این است که انتخاب این روش درمانی هنگامی انجام شود که لیزر درمانی و دارو تاثیری نداشته باشد. موفقیت این روش در حدود 80 تا 90 درصد است.

البته توجه به این نکته لازم است که جراحی گلوکوم تنها می تواند دید باقی مانده را حفظ کند، اما نمی تواند بینایی فرد را بهبود ببخشد.

دکتر با من توانسته مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در کنار هم جمع آوری کند تا افراد با آگاهی کامل از موقعیت مکانی، مشخصات، نوع تخصص، شماره تلفن، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر پزشک نسبت به انتخاب آن اقدام کنند. پزشکان و متخصصان بیماری های چشمی نیز در این مجموعه قرار دارند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

زمان مراجعه به پزشک در بیماری آب سیاه

در صورت داشتن برخی فاکتورهای خطر یا علائم گلوکوم باید مراجعه به پزشک مرتبط در اولین زمان ممکن انجام شود. در غیر این صورت می تواند زمینه ساز بروز مشکلات جدی برای بینایی شود. جهت تشخیص و درمان آب سیاه می توان به متخصص بیماری های چشم مراجعه کرد. دکتر با من مجموعه ای از بهترین متخصصان را در زمینه بیماری های چشمی معرفی کرده است تا متقاضیان به مشاهده و بررسی این متخصصان بپردازند.

کلام آخر

آب سیاه چشم نوعی بیماری است که احتمال درگیر شدن افراد با آن وجود دارد. افرادی که با این بیماری یا بیماری آب مروارید مواجه می شوند و در جستجوی سایت دکتر چشم هستند، می توانند از مجموعه دکتر با من استفاده کنند.