تیم روانپزشکی سایت دکتر با من در خصوص بیماری ها و مطالب مهم روانپزشکی در این بخش سایت صحبت نموده اند تا شما بتوانید به خوبی نوع بیماری خود را شناخته و یکی از جدیدترین بیماری های روانپزشکی یعنی اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه را در این مطلب آورده ایم و به شما پیشنهاد می کنیم تا انتهای آن همراه ما باشید.

تاریخچه ی اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌ نظمی خلقی (DMDD) یکی از اختلالات روانی جدید است و در راستای بررسی و توضیح این اختلال، تحقیقات و مطالعات گسترده‌ای صورت گرفته است. اولین بار در سال 2013 در رده‌بندی DSM-5 (راهنمای تشخیص و آماری اختلالات روانی) به عنوان یک اختلال روانی شناخته شد.

در گذشته، بیشتر کودکانی که دچار این اختلال بودند، تشخیص ADHD (اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی) دریافت می‌کردند، اما با مطالعه بیشتر، شناخت این اختلال به عنوان یک اختلال جدید در میان پزشکان و متخصصان روانشناسی گسترش یافته است. هنوز به علت جدید بودن این اختلال، پژوهش‌های بیشتری برای درک بهتر آن انجام می‌شود.

مفهوم بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) یک اختلال روانشناختی است که در آن کودکان و نوجوانان به طور مداوم عصبانی، بدخلق و افسرده هستند. این اختلال اغلب به دلیل مشکلات خانوادگی، اجتماعی یا تحصیلی بوجود می آید و ممکن است به عنوان یک عارضه دیگر نظیر اختلال اضطرابی، اختلال هیجانی یا اختلال اوتیسمی تشخیص داده شود.

علائم DMDD شامل بی‌ نظمی خلقی مزمن و شدید، عصبانیت، عدم توانایی در کنترل خشم، سرخوردگی و افسردگی است. برای تشخیص این اختلال، نیاز به مشاوره و درمان از طریق یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک در سایت دکتر با من است.

انواع اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌نظمی خلقی اختلال گرانه (DMDD) یک اختلال روانی است که به‌طور کلی به دو نوع تقسیم می‌شود:

1. نوع اول: در این نوع، علائم مربوط به خشم، تحریک و بی‌قراری وجود دارد و کودک یا نوجوان برای حداقل یک سال به طور مداوم با این علائم مواجه است.
2. نوع دوم: در این نوع، علائم مربوط به افسردگی، ناامیدی و بدبینی وجود دارد که به‌طور مداوم حداقل یک سال به طول می‌انجامد.

در هر دو نوع، این اختلال با مشکلاتی مانند اختلال در تحصیلات، کارکرد روزانه و روابط اجتماعی ممکن است همراه باشد. برای تشخیص و درمان این اختلال، بهتر است با روانپزشک یا متخصص روانشناسی مراجعه کنید.

چه کسانی بیشتر در معرض بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه هستند؟

DMDD یا اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه، یک اختلال روانی است که در آن فرد دچار بی‌نظمی در حالت خلقی و عاطفی خود می‌شود و به دلیل شدت بالای این اختلال، ممکن است باعث مشکلات بسیاری در زندگی روزمره فرد شود. این اختلال در بچه‌ها و نوجوانان دیده می‌شود و بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شود.

عوامل مختلفی می‌توانند موجب بروز DMDD شوند. به عنوان مثال، می‌توان به مشکلات خانوادگی، بیماری‌های جسمی، فشارهای شخصی و اجتماعی، و همچنین مشکلات تحصیلی اشاره کرد. همچنین، افرادی که دچار اختلالات اضطرابی، افسردگی، و یا ADHD هستند، بیشتر در معرض بروز DMDD قرار دارند.

بنابراین، بچه‌ها و نوجوانانی که با مشکلات خانوادگی، اجتماعی، تحصیلی، و یا بیماری‌های جسمی روبرو هستند، بیشتر در معرض بروز DMDD قرار دارند. همچنین، افرادی که دچار اختلالات عصبی دیگری هستند، ممکن است با این اختلال نیز مواجه شود.

علت بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه

علت اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) هنوز به طور کامل مشخص نشده است. با این حال، برخی از محققان اعتقاد دارند که چندین عامل می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

یکی از این عوامل می‌تواند وراثت باشد، به عبارت دیگر، اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) ممکن است به دلیل وجود ژن‌هایی که این اختلال را در خانواده‌ها انتقال می‌دهند، به وجود آید.

همچنین، شرایط و محیط اجتماعی نیز می‌توانند بر روی بروز این اختلال تأثیرگذار باشند، به عنوان مثال، تجربه رویدادهای ترسناک، تنش‌های خانوادگی، اختلالات رفتار مخرب، مشکلات در روابط اجتماعی و یا مشکلات تحصیلی می‌توانند به بروز این اختلال کمک کنند.

هرچند که دلایل بروز این اختلال هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما معمولاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و رفتاری در بروز این اختلال نقش دارند.

• تغییرات در سطح هورمون‌ها: تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطح هورمون‌های استروژن، تستوسترون و کورتیزول می‌تواند به بروز این اختلال مرتبط باشد.
• مشکلات خانوادگی: محیط خانوادگی نیز می‌تواند در بروز این اختلال مؤثر باشد. به عنوان مثال، وجود مشکلات خانوادگی، والدین غایب و یا سازگاری نامناسب والدین می‌تواند به بروز این اختلال کمک کند.
• تجربیات ناخوشایند: تجربیات ناخوشایند مانند بیماری، مرگ عزیزان، جنگ و خشونت می‌تواند باعث بروز این اختلال شود.

علاوه بر این، برخی از محققان فرضیه دارند که اختلال‌های شیمیایی و عصب‌شناختی ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطح نوروترانسمیترها، مواد شیمیایی که پیام‌های عصبی را از یک نورون به نورون دیگر منتقل می‌کنند، ممکن است در بروز این اختلال تأثیرگذار باشند.

در مجموع، برای تشخیص دقیق علت بروز اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)، نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر در زمینه‌های مختلف داریم. به همین دلیل، در حال حاضر، درمان‌های موثر و جامع برای این اختلال وجود ندارد و درمان این اختلال به همراه روش‌های نظارتی و پشتیبانی از خانواده و بیمار انجام می شود.

بررسی آماری بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه

آمارهای دقیق در مورد شیوع اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) هنوز مشخص نیست، اما بر اساس تحقیقات انجام شده، این اختلال در دوره کودکی و نوجوانی بین ۱ تا ۱۰ درصد از کودکان رخ می‌دهد. همچنین، این اختلال در پسران بیشتر از دختران دیده می‌شود.

به دلیل کمبود اطلاعات در مورد این اختلال، این احتمال وجود دارد که بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال، تشخیص داده نشوند و یا به عنوان یکی از اختلالات دیگر شناخته شوند. به همین دلیل، تحقیقات بیشتر در زمینه شیوع و علل این اختلال بسیار مورد نیاز است.

تشخیص بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) توسط روان درمانگر یا فوق تخصص روانپزشک انجام می‌شود. این تشخیص با بررسی علائم و نشانه‌های بیمار و مقایسه آن با معیارهای تشخیصی اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه انجام می‌گیرد.

به طور کلی، برای تشخیص این اختلال، باید حداقل ۶ ماه در مدت ۱ سال گذشته، نشانه‌های زیر وجود داشته باشد:

• اختلال در خلق و خو: شامل خشم و ناخشنودی شدید و مداوم است که با سایر عواطف منفی مانند افسردگی همراه است.
• عصبانیت شدید: بیمار با شدت بسیار بالایی عصبانیت نشان می‌دهد که با مشکلات روزمره، مثل انجام تکالیف خانگی یا مدرسه، کنترل نمی‌شود.
• دشواری‌های ارتباطی: بیمار دشواری در برقراری ارتباط با دیگران، مانند دوستان و خانواده، دارد.
• مشکلات تحصیلی: بیمار مشکلاتی در مدرسه یا درس خواندن دارد.

برای تشخیص این اختلال، معاینات فیزیکی و آزمایش‌های پزشکی نیازی نیست و تشخیص به‌وسیله مصاحبه با بیمار و خانواده و تست‌های روانشناسی صورت می‌گیرد.

همچنین، برای تایید تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)، باید مطمئن شد که علائم بیمار باعث مشکلات و محدودیت‌های قابل توجهی در زندگی روزمره او شده است. همچنین، باید توجه داشت که این علائم نمی‌توانند ناشی از سایر بیماری‌های جسمی یا روانی باشند و باید از بیماری‌های دیگری که می‌توانند باعث ایجاد علائم مشابه شوند، مانند اختلال افسردگی، اختلال وسواسی-اجباری و اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی متمایز شوند.

به طور کلی، تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق علائم و شرایط بیمار دارد که توسط مشاور یا متخصص روانپزشک با توجه به تاریخچه بیماری، مصاحبه و ارزیابی مشخص می‌شود.

درمان بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه یا DMDD معمولاً با شرایط اضطراب، افسردگی و اختلالات دیگر همراه است. شیوه های درمانی برای این بیماری شامل مداخلات رفتاری، مشاوره و در صورت لزوم مصرف داروها می شود.

درمان رفتاری معمولاً شامل تغییر رفتار و روش های نظارت بر رفتارهای خشونت آمیز، نافرمانی و بدرفتاری می شود. همچنین، بیمار باید مهارت هایی را که برای کنترل احساسات خود نیاز دارد، یاد بگیرد. مهارت هایی مانند تنفس عمیق، تمرینات مدیتیشن و یادگیری روش های کنترل خشم و احساسات دیگر، می تواند به افراد کمک کند تا در مواجهه با شرایط سخت تر، بهتر با آنها برخورد کنند.

مشاور نیز می تواند به عنوان یک شیوه درمانی مؤثر در اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه مطرح باشد. مشاوره می تواند به بیمار کمک کند تا مسائل و مشکلات خود را بشناسد و یاد بگیرد که چگونه با آنها مقابله کند. در بسیاری از موارد، مشاوره می تواند به افراد کمک کند تا احساساتشان را کنترل کنند و بهتر با مشکلات خود مواجه شوند.

در صورت لزوم، داروها می توانند برای درمان اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه استفاده شوند. انتخاب دارو باید توسط یک پزشک متخصص درمانی صورت گیرد و تنها در صورتی که به شدت لازم باشد باید مصرف شوند.

به طور کلی DMDD باید با توجه به نیازهای هر فرد بیمار تعیین شود و بهتر است با یک تیم درمانی متخصص مشورت شود. این تیم می تواند شامل پزشکان، روانشناسان و متخصصین دیگر باشد که با همکاری و هماهنگی درمانی، بیمار را در بهبود و بهبودی کمک کنند.

همچنین، بیمار و خانواده اش نیز باید درمان را به عنوان یک فرآیند تعاونی درک کنند و به تعهد خود در اجرای توصیه های درمانی پایبند باشند. همچنین، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم نیز می تواند بهبودی بیمار را تسریع کند و به کنترل شرایط پایه ای که ممکن است علت اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه باشند، کمک کند.

به طور خلاصه، درمان DMDD بهبودی فردی که با این بیماری مبتلاست، نیازمند توجه به نیازهای هر فرد، تلاش تیم درمانی متخصص و همکاری فعال بیمار و خانواده اش است. با توجه به این عوامل، بیمار می تواند بهبود و بهبودی خود را تجربه کند و به زندگی بهتری برسد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله به طور کامل در خصوص بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه صحبت کرده ایم و هر آنچه که شما برای دسترسی اطلاعات به آن نیاز دارید را بیان نموده ایم. سعی ما آشنایی کامل شما با این اختلال و پیدا کردن روانپزشک خوب در سایت دکتر با من است.

شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما وارد سایت می شوید و لیست کامل پزشکان را مشاهده و سپس با توجه به نوع تخصص، رو و ساعات خالی پزشک، از وی نوبت آنلاین خود را ثبت و دریافت می نمایید. با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با من

منابع

• Disruptive Mood Dysregulation Disorder: The Basics – NIMH
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder – NIMH
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD): Symptoms
• Quick Guide to Disruptive Mood Dysregulation Disorder
• Disruptive mood dysregulation disorder
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD)
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD)
• What Is Disruptive Mood Dysregulation Disorder?
• Mood disorders – Symptoms and causes
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder – Verywell Mind

این احتمال وجود دارد که در زمان تغییر برخی از فصول سال، احساس غم یا ناامیدی به شما دست دهد که حتی خود علت آن را ندانید. این بیماری افسردگی فصلی، نام دارد که به عنوان اختلال خلقی فصلی نیز شناخته می شود. این بیماری بیشتر در زمانی رخ می دهد که فصل سرد و یا فصل گرم فرا برسد. با درمان به موقع این بیماری توسط دکتر روانپزشک یا اعصاب و روان در سایت دکتر با من، مجددا سلامتی روحی خود را بدست آورید.

مفهوم اختلال افسردگی فصلی یا اختلال خلقی فصلی چیست؟

اختلال عاطفی فصلی (SAD) به نوعی افسردگی ماژور (MDD) همراهِ الگوی فصلی می باشد چرا که این بیماری نوعی اختلال روانی است که به بیماری افسردگی منجر شده است.

در واقع زمانی تغییر فصل رخ می دهد شخص ناخوداگاه دچار این بیماری می شود و خلق و خوی او تغییر کرده و ممکن است حتی خانه نشین شود. اما جای نگرانی ندارد و شما می توانید به راحتی این بیماری را کنترل کنید.

علت افسردگی فصلی چیست؟

علت مشخص اختلال عاطفی فصلی یا اختلال افسردگی ماژور با الگوی فصلی، توسط پزشکان به صورت قطعی معین نشده است. اما با این وجود افرادی که در مناطق یا کشورهایی که با تابش کمِ نور خورشید، زندگی می کنند، بیشتر به این اختلال دچار می شوند.

یعنی در این کشورها ساعات روشنایی روز بسیار کمتر از شب است. این موضوع در کشورهایی همچون: کانادا و آلاسکا که زمستان طولانی تری دارند، بسیار بیشتر است و افراد زیادتری به بیماری اختلال خلقی فصلی دچار می شوند.

در واقع علت اصلی این بیماری را این موضوع می دانند که، تغییر در ساعت بیولوژیکی بدن متاثر از تابش نور خورشید است که تنظیم هورمون ها را برهم می زند.

مواد شیمیایی موجود در مغز که ترشح آن‌ها وابسته به نور است در افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی بیشتر تحت تاثیر بیماری قرار گرفته و ترشح آن‌ها با اختلال مواجه می شود.

علاوه بر این افرادی که زمینه‌ی ارثی در رابطه با اختلالات روانی دارند معمولا بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

علائم اختلال افسردگی فصلی

اختلال افسردگی فصلی اصولا در ماه های مهر و آبان شدت پیدا می کند و تا اواخر فروردین نیز ادامه پیدا می کند. اما هر کدام دارای علائم مختلفی است که در زیر به صورت کامل برای شما بیان کرده ایم.

1. بررسی علامت های افسردگی فصلی در زمستان
2. بررسی علامت های افسردگی فصلی در تابستان

علائم افسردگی فصلی در زمستان بر روی رفتار فرد

1. احساس زیاد در طول شبانه روز به صورت دائمی
2. عدم تمرکز
3. حس ناامیدی بسیار زیاد
4. بی حسی و بی حالی
5. عدم تمایل به انجام دادن فعالیت های جمعی
6. کاهش پیدا کردن فعالیت های جنسی
7. تحولات احساسی دستخوش تغییرات بسیار زیادی قرار می گیرد.
8. عدم تعادل در وزن فرد
9. غم زیاد

علائم افسردگی فصلی در تابستان بر روی رفتار فرد

1. عدم تعادل در زمان خوابیدن
2. بی میلی به غذا
3. کاهش وزن
4. بی قراری در فرد
5. عدم میل زیاد به غذا
6. حس خودکشی

درمان افسردگی چیست؟

1. نور درمانی

یکی از مواردی که در درمان افسردگی فصلی بسیار کاربرد دارد نور درمانی است که توسط دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من توصیه می شود و شخص بایستی که به صورت کوتاه مدت با توجه به نوع بیماری مقابل یک نور مناسب که به جعبه های نور درمانی مشهور است بنشینند تا خورشید درمانی به بهترین شکل ممکن برای آنها انجام شود. به همین جهت است که شما می توانید در این جا به نور درمانی بپردازید و خود را درمان کنید.

2. داروهای ضد افسردگی

زمانی که شما به این بیماری دچار می شوید، ممکن است که دکتر روانپزشک تشخیص دهد که نیاز به دارو درمانی دارید و ممکن است که به نور درمانی نیز پاسخ خوبی ندهید، در نتیجه متخصص روانپزشک در سایت دکتر با من، برای شما داروهای تخصصی را تجویز می کند که پیشنهاد ما این است که هرچه سریع تر از طریق این سایت نوبت خود را اخذ کرده و به دکتر روان درمانگر مراجعه کنید.

3.آروماتراپی (رایحه درمانی)

بسیاری از پزشکان اعصاب و روان معتقد هستند که رایحه درمانی می توانید به درمان افسردگی و اختلال افسردگی کمک شایانی میکند و در نتیجه موجب آرامش و بهبودی شما خواهد شد.

شما می توانید اسانس مورد نظر خود به خصوص اسانس صنوبر را در حمام استفاده کنید.

4. فعالیت های ورزشی

فعالیت های ورزشی به خوبی می تواند بیمار را درمان کند و در نتیجه می توان گفت که هر گونه فعالیت ورزشی می تواند به روند بهبود بیمار بسیار کمک کند. پس لطفا در زمان بیماری سعی کنید که فعالیت های ورزشی را در برنامه ی روزانه خود قرار دهید تا از بیماری افسردگی فصلی یا اختلال خلقی فصلی نجات یابید.

5. یک برنامه ی مشخص برای خود تنظیم کنید.

زمانی که شما دارای یک برنامه ریزی مشخص در طول زندگی خود باشید دیگر کمتر دچار بیماری افسردگی فصلی می شوید. به طور مثال ساعت های منظمی را برای ورزش کردن، غذا خوردن، یادگیری و انجام فعالیت های حرفه ای خود داشته باشیم.

6. سفر و گردش داشته باشید.

بهتر است برای جلوگیری از افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی فصلی حتما به گردش های کوتاه و یا سفرهای آرام بخش بروید. این موضوع راه حل خوبی است تا شما روحیه ی مثبت اندیشی و تازه ای داشته باشید.

7. از ویتامین دی حتما استفاده کنید.

مطالعات و گفته ی پزشکان این موضوع را نشان می دهد که هر چه استفاده از ویتامین دی بیشتر باشد امکان درمان شما سریع تر و بهتر خواهد بود. به همین جهت بهتر است که تحت نظر پزشک و با انجام آزمایش های مختلف، نسبت به استفاده از این مکمل اقدام کنید.

8. مشاوره درمانی را آغاز کنید.

این موضوع را در نظر داشته باشید که مشاوره درمانی برای بیماری هایی مثل افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی فصلی می تواند مفید باشد. در واقع مشورت با مشاور و روانشناس خود آغاز شروع درمان شماست به همین جهت هرچه سریع تر درمان خود را آغاز کنید زودتر نتیجه ی دلخواه خود را به دست می آورید.

چگونه از دکتر روانپزشک و یا مشاور نوبت اخذ کنیم؟

با توجه به اینکه امروزه، مشغله افراد، بسیار زیاد شده است لذا افراد ترجیح می دهند که نوبت پزشک خود را به صورت آنلاین دریافت کنند و یا اینکه به صورت آنلاین نیز ویزیت شوند.

به همین جهت شما می توانید برای انجام این کار به سایت دکتر با من مراجعه کنید و از این طریق، نوبت اینترنتی خود را از متخصص روانپزشک و یا مشاور، جهت درمان بیماری افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی اخذ کنید.

سایت دکتر با من به عنوان یک پلتفرم پزشکی در خصوص نوبت دهی و ویزیت آنلاین، در سراسر کشور فعالیت می کند و اشخاص می توانند از این طریق نوبت بگیرند.

کلام آخر

با توجه به اینکه در زمان تغییرات فصلی فرد ممکن است دچار بیماری افسردگی فصلی و یا تغییرات خلقی شود و این تغییرات آب و هوا نیز بر روی حالت های روحی او تاثیر منفی نیز بگذارد.

لذا با توجه به علائم بالا شما می توانید در صورت مشاهده هر چه زودتر به روانپزشک مراجعه و درمان شوید.

در واقع ما در این مقاله علائم این بیماری و نشانه های درمان آن را برای شما ذکر کرده ایم تا بتوانید به خوبی درمان شوید.

با آرزوی سلامتی و بهبودی شما

اختلال اضطراب از علت، درمان تا نحوه ی جلوگیری از آن : حتما برای همه ی شما پیش آمده که است که دچار اضطراب های گوناگون در محیط های مختلف شوید اما این موضوع بدان معنی نیست که حتما دچار بیماری های خاص شده اید اما اختلال اضطرابی ممکن است مدت زمانی بیش از چندین روز و یا چندین ماه همراه شما باشد به همین جهت بهتر است در صورت وقوع این اختلال حتما به روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

اختلال اضطراب

در واقع این بیماری را گاها نمی شود پیش بینی نمود و ممکن است در طی حوادث خانوادگی،طلاق، شکت روحی، کنکور و دیگر اتفاقات زندگی رخ دهد.

در ادامه با ما همراه باشید تا شما را از جزئیات این بیماری آگاه سازیم. در ضمن بهتر است قبل از آن مقاله ی جامع انواع بیماری های اعصاب و روان در سایت را مطالعه نمایید.

تاریخچه و مفهوم اختلال اضطراب

اختلال اضطراب فراگیر بیماری است که فرد شدیدا تجربه ی سختی از فشار و اضطراب را تحمل می کند و طی چندین ساعت و یا حتی دقیقه دچار استرس بالا می شود و طی این حمله امکان کنترل این شرایط برای وی سخت خواهد شد.

این بیماری شایع ترین نوع از بیماری های حوزه روانی و روانپزشکی است که شخص در هر سنی می تواند آن را تجربه کند اما در اصل در سنین بین 30 تا 40 سال تجربه می شود اما همچنان این امکان وجود دارد که شما این بیماری را از سنین کودکی به دلیل فشارها و اضطراب های آن زمان تا به حال با خود به دنیای جدیدتر آورده باشید.

در زمان های گذشته زمانی که شخصی دچار این بیماری می شد آن را با خرافات درگیر و یا اعتقاد به درمان های سخت و عجیب داشتند تا اینکه دانشمند اتریشی، زیگموند فروید این اختلال را معرفی و شیوه های درمان آن را بیان و آغاز نمود.

نشانه های اختلال اضطراب

• فرد احساس شدید بی قراری و تنش آنی دارد.
• حس کردن اشتباه رخ دادن خطرهای زیاد آنی
• حس ترس و وحشت زیاد در فرد
• سریع و تند نفس کشیدن
• عرق کردن بیش از خد و غیر نرمال
• تب و لرز بی مورد
• فرد عموما دچار حس خستگی و بی حالی است
• شخص نمی تواند بر روی مسئله ی مدنظر خود تمرکز کافی را داشته باشد.
• در خواب افراد احتمال وقوع اختلال نیز وجود دارد.
• عدم تحمل محیط هایی که به اشخاص حس اضطراب می دهند.

موارد بالا نمونه هایی از نشانه های بیماری است که ممکن است تنها یکی از آنها برای فرد به صورت شدید رخ دهد و با توجه به اینکه اختلال اضطراب انواع مختلف دارد شخص ممکن است حالت های دیگری را نیز تجربه کند. پس در نتیجه بهتر است که به روانپزشک و یا دکتر اعصاب و روان در سایت دکتر بامن مراجعه کند.

مهم ترین علل اختلال اضطراب

1. علت ژنتیکی و سابقه ی خانوادگی
   اگر شما در خانواده خود شخصی را دارید که به این بیماری دچار شده است این احتمال وجود دارد که به صورت ژنتیکی و یا ارثی منتقل شود و یا اینکه به علت اضطراب زیاد خانواده، کودک و یا فرد، تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرد و او نیز دچار تشنج و اضطراب شود.
2. تاثیر مستقیم بر مغز انسان
   گاهی مغز انسان به دلیل های مختلف دچار استرس و استرس می شود و به دلیل فشارهای زیاد وارده بر آن، ساختار شیمیایی مغز دچار آسیب و صدمه می شود که در نتیجه بایستی حتما به متخصص مراجعه شود.

3. عوامل مختلف محیطی
   عوامل مختلف محیطی مانند دعوا، سر و صدای زیاد در خانه و محیط کار، تنش های عاطفی و رابطه های آزار دهنده، آزار رساندن به کودکان از طریق خانواده همگی تاثیر مستقیم بر این بیماری دارد.

4. استفاده از مواد مخدر، الکل و افزودنی های غیرمجاز
   مصرف الکل و مواد مخدر از مهم ترین دلایلی است که می تواند موجب استرس و اختلال اضطراب در فرد شود، حتی استفاده بیش از حد سیگار خود عامل اصلی در ایجاد این بیماری است. علاوه بر این خوردن چاشنی های لاغری بیش از حد و نوشابه های انرژِی زا خود علت اصلی این بیماری است.

5. وجود بیماری های داخلی در فرد
   چنانچه دارای بیماریی هایی همچون؛ کم خونی، بیماری های تیروئید، اختلالات هورمونی، تومورها، بیماری های قلبی، ریوی و فشار خون هستید. ممکن است که دچار عارضه ی اضطراب و استرس شدید نیز بشوید.

انواع اختلال اضطرابی

• اختلال اضطراب جدایی
• فوبیای خاص
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلال هراس
• آگورافوبیا
• اختلال اضطراب فراگیر
• لالی انتخابی

1. اختلال اضطراب جدایی

این اختلال زمانی پیش می آید که شخص مدام حس می کند که از اعضای خود خانواده خود می خواهد جدا شد و یا اینکه همچنان مضطرب است که هر لحظه آنها را از دست بدهد.

این موضوع در کودکان و یا اشخاصی که ترس از تنهایی دارند زیاد رخ می دهد و یا اینکه در زمان گذشته شریک زندگی خود را از دست داده و حال نگران این هستند که مجدد این اتفاق برای آن ها بیفتد در صورت بروز چنین نشانه هایی حتما به روانپزشک مراجعه نمایید.

2. فوبیای خاص

این بیماری ترس های مرضی نیز خوانده می شود. حتما تا به حال دیده اید که شخص با مشاهده ی خون دچار استرس بیش از حد می شود و این ترس همچنان با وی ادامه دارد و زود گذر نمی باشد.

به این نوع بیماری، فوبیای خاص می گویند که فرد نسبت به موارد زیر به شدت حس وحشتناکی داشته و تمایل دارد هرچه سریع تر آن مکان و شرایط را ترک کند. مانند:

• ترس از ارتفاع و محیط های خاص
• ترس از سوسک و حشرات دیگر
• ترس از انجام فعالیت های عادی روزمره مانند رانندگی
• ترس بیش از حد قبل از رخ دادن حوادث طبیعی مانند زلزله

3. اختلال اضطراب اجتماعی

این نوع از اختلال بر می گردد به رفتار فرد در اجتماع که مبنا به دلایل مختلف وی ترس از قرار گرفتن در محیط های اجتماعی و یا مکان های بزرگ را دارد. این اختلال خود به دو دسته تقسیم می شود:

• خاص: به طور مثال شخص لزوما از قرار گرفتن در سمینارهای خود استرس دارد و در محیط های دیگر دچار اضطراب نمی شود.
• فراگیر: در این جا استرس و تنش به حدی در فرد زیاد است که دیگر قرار گرفتن در تمامی محیط های شلوغ و پرجمعیت به شدت سخت است.
• در واقع در اینجا اضطراب اجتماعی برای فرد به شدت زیاد شده و به تنهایی توان مقابله با آن را ندارد و حتما بایستی به روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کند.

4. آگورافوبیا

این بیماری به بازار هراسی نیز معروف است و فرد از قرار گرفتن در محیط های بسته و مکان های شلوغ مانند مراکز خرید هراس دارند و هر لحظه تصور می کنند که ممکن است اتفاق برای آنها رخ دهد. در صورتی که مدت زمان این هراس زیاد شود، شخص بایستی تحت درمان های مشاوره ایی و دارویی قرار بگیرد.

5. لالی انتخابی

در این بیماری فرد در زمان هایی که دچار استرس می شود، دیگر نمی تواند به درستی صحبت کند و دچار لالی در حرف زدن می شود. این حالت بیشتر در کودکان رخ می دهد و یا ممکن است که حتی آنها در زمان دعوای پدر و مادر خود، لکنت زبان بگیرند.

6. اختلال اضطراب منتشر یا فراگیر

در این حالت شخص به صورت مداوم و بدون علت خاصی مدام درگیر تنش و استرس است و نمی تواند حتی دلیل خاصی برای این موضوع داشته باشد.

در این جا فرد چه در محیط خانه و یا در مکان های عمومی هراس از رخ دادن اتفاقات ناگوار دارد و این حالت را با خود به هر مکانی می برد و مختص به اتفاق خاصی نمی باشد.

تشخیص بیماری اضطراب فراگیر

زمانی که دچار علائم بالا می شوید لطفا تشخیص بیماری را صرفا بر عهده ی پزشک خود بگذارید و به متخصص مراجعه نمایید.وی با معاینه بالینی شما و صحبت در خصوص اتفاقات پیش آمده از شما میخواهد که تمام رخداد های دوران مختلف را برای وی توضیح دهید.

در این جا روانکاو نیز به شما کمک بسیاری در تشخیص بیماری و کاوش در گذشته ی شما خواهد کرد و از این طریق نوع بیماری را به درستی تشخیص خواهد داد.

درمان بیماری اضطراب فراگیر

این بیماری صرفا بایستی از طریق پزشک صورت بگیرد و از درمان خود در منزل با استفاده از کارهای خودسرانه جدا خودداری نمایید.

1. درمان دارویی

• داروهای ضد افسردگی
• بوپروپیون
• سیتالوپرام
• فلوکستین
• ونلافاکسین
• دولوکستین
• بوپروپیون
• بنزودیازپین ها مانند: آلپرازولام و کلونازپام
• داروهای خانواده بتابلوکر
• داروهای ضدّ تشنج
• داروهای ضدّ سایکوز
• بوسپیرون

موارد بالا بدین معنی نیست که شما داروها را خود تهیه و استفاده کنید بلکه بایستی حتما روانپزشک برای شما تجویز نمایید.

2. مشاوره با روانکاو

در کنار استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک، بهتر است حتما برای بالا بردن روند درمان بیماری خود به روانکاو و یا مشاور مراجعه نمایید. تا از نظر روحی به خوبی بهبود یابید.

به طور کلی سعی نمایید در این مدت خود را از تنش های زیاد دور کنید و یا اینکه از خوردن فست فود و افزودنی های غیرمجاز پرهیز نمایید.

سعی کنید در زندگی روزمره ی خود یادداشت و افکارتان را بر روی کاغذ بیاورید و با دوستانی صحبت کنید که شما را درک میکنند و از افرادی که موجب استرس و اضطراب در شما می شوند به شدت دوری نمایید.

نتیجه گیری

ما در مقاله ی بالا هرآنچه که نیاز بود تا شما در خصوص بیماری اختلال اضطراب بدانید آورده ایم. اما این موضوع را مجدد تکرار می کنیم که شما بهتر است بیماری خود و درمان آن را نزد متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من از طریق دریافت نوبت آنلاین، درمان نمایید.

برای این کار بهتر است به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و در آنجا با جستجوی پزشک مدنظر خود و لیست کامل متخصصین روانپزشکی، یک شخص را انتخاب و به صورت آنلاین نوبت خود را اخذ نماید.

منابع

• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/anxiety/symptoms-causes/syc-20350961
• https://www.nimh.nih.gov/health/topics/anxiety-disorders#:~:text=Generalized%20anxiety%20disorder%20(GAD)%20usually,for%20months%2C%20if%20not%20years.
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9536-anxiety-disorders
• https://en.wikipedia.org/wiki/Anxiety_disorder
• https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/generalised-anxiety-disorder/overview/
• https://www.hhs.gov/answers/mental-health-and-substance-abuse/what-are-the-five-major-types-of-anxiety-disorders/index.html
• https://www.betterhealth.vic.gov.au/health/conditionsandtreatments/anxiety-disorders

ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های مختلف روانپزشکی صحبت کرده ایم تا شما اطلاعات لازم در خصوص هر کدام به ویژه، اختلال اضطراب جدایی، آگاهی لازم را بدست آورید، پس در نتیجه بهتر است شما تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یا اختلال اضطراب فراگیر وابستگی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس یا نگرانی شدید و بیش از حد از جدایی از شخص یا محیط مشخصی همراه است. این اختلال، بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است، اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی به سال‌های پایانی قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در آن زمان، فردریش له‌روناردت، پزشک و روانپزشک آلمانی، این اختلال را برای نخستین بار به صورت اختلالی مستقل از اختلالات دیگر معرفی کرد. پس از آن، در سال ۱۹۸۰، این اختلال به عنوان یکی از اختلالات اضطرابی در DSM-III قرار گرفت.

در سال‌های بعدی، تعریف و شناخت این اختلال توسط پژوهشگران و متخصصان بهبود یافته و به دلیل شیوع بالا و تأثیر آن بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی، مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر، در DSM-5، این اختلال با نام “اختلال اضطراب جدایی” شناخته شده است.

مفهوم اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی یا “اختلال وابستگی از نوع جدایی” یکی از اختلالات روانشناختی است که با ترس شدید از جدایی یا جدا شدن از شخص یا اشیایی که به آن‌ها وابسته‌اند همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به شدت ناراحت شوند و نتوانند به صورت مستقل در زندگی کنند. علائم دیگر این اختلال شامل ترس از بیماری و ابتلا به بیماری، ترس از دست دادن شغل، ترس از جدا شدن از خانواده و دوستان نزدیک و ترس از جدا شدن از اشیاء یا حیوانات خانگی است. درمان این اختلال معمولا شامل مشاوره و در صورت نیاز مصرف داروهای ضد اضطراب است.

انواع اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس و اضطراب شدید در مواجهه با جدایی یا از دست دادن افراد مهم در زندگی همراه است. این اختلال به دو صورت زیر شناخته می‌شود:

۱- اختلال اضطراب جدایی ناشی از وابستگی شدید به شخص خاصی مانند همسر یا فرزند یا حیوان خانگی و یا مکان خاصی مانند خانه است.

۲- اختلال اضطراب جدایی ناشی از تجربه جدایی یا از دست دادن شخصی مهم در زندگی مانند همسر، فرزند، پدر و مادر، دوست صمیمی یا حیوان خانگی است.

در هر دو حالت، شخص درگیر با ترس و اضطراب شدیدی است و به دنبال جلوگیری از جدایی یا بازگشت به شخص یا مکان مورد نظر خود می‌باشد.

3- اختلال اضطراب جدایی محدود؛ این نوع از اختلال، هنگامی رخ می‌دهد که فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از شخص خاصی یا از محیط خاصی که در آن هست، تجربه می‌کند. مثال‌هایی از این نوع از اختلال شامل اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شخصیتی و اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شرایط خاص هستند.

4- اختلال اضطراب جدایی گسترده؛ در این نوع از اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از افراد مهم در زندگی‌اش، محیط زندگی‌اش و فضاهای عمومی تجربه می‌کند. این اختلال می‌تواند به شدت تاثیر منفی بر زندگی فرد داشته باشد و باعث ایجاد محدودیت‌های شدیدی در زندگی او شود.

5-اختلال اضطراب جدایی پس از زایمان؛ این نوع از اختلال در زنان پس از زایمان رخ می‌دهد و با ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از کودک تازه‌متولد شان همراه است. این اختلال می‌تواند تاثیر شدیدی بر زندگی و رفاهی کودک و مادر داشته باشد و باید خیلی زود توسط روانشناس خوب درمان شود.

تشخیص اختلال اضطراب جدایی بر اساس نشانه‌ها، علائم و تجربیات فرد است که بایستی برای این کار حتما به روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان به سایت دکتر با من مراجعه نمود.

علائم بیماری اختلال اضطراب جدایی

1. نگرانی شدید در مورد جدایی از افراد مهم و محبوب
2. ترس از اینکه به طور دائمی از افراد مورد علاقه خود جدا شده‌اید
3. احساس ترس، ناراحتی و ناامنی در برابر جدایی از افراد مهم
4. مشکل در تعامل با دیگران به دلیل ترس از جدایی
5. بیش از حد به دیگران وابستگی داشتن
6. مشکل در شروع و یا حفظ روابط جدید
7. بروز علائم جسمی مانند سردرد، درد شکم، تنگی نفس و عرق سرد
8. اختلال در خواب و بیداری مانند بیدار شدن زودهنگام و یا دشواری در خوابیدن
9. عدم تمرکز و کاهش حافظه به دنبال تجربه جدایی
10. حساس ناامیدی، ناراحتی و ترس از آینده

شما بایستی تحت نظر روانپزشک این علائم را متوجه شوید و او بایستی که متوجه شود آیا شما بیمار هستید یا خیر. پس بهترین شخص برای شما روانپزشکان هستند.

علت اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی به دلیل تجربه‌ی فرد از جدایی یا ترک شدن از شخص مهم برایشان به وجود می‌آید. این تجربه می‌تواند به صورت فردی یا به صورت کلی در جامعه رخ دهد. عوامل مختلفی می‌توانند از جمله نوع رابطه، دلایل جدایی، سن و تجربه‌های گذشته‌ی فرد، نحوه‌ی مقابله با این واقعیت و … به ایجاد اختلال اضطراب جدایی منجر شوند.

در برخی موارد، این اضطراب به صورت مزمن و نامطلوب برای فرد تجربه می‌شود و بر فرآیندهای روزمره‌ی زندگی شخص تاثیر می‌گذارد. درمان‌های مختلفی برای این اختلال ارائه شده است که شامل مشاوره، درمان دارویی و درمان ترکیبی از دو روش می‌باشند.

۱- تجربه واقعی جدایی از عزیزان و محیط زیستی معنادار در زندگی فرد، مثل جدایی پدر و مادر از هم یا از فرزندان خود، جدایی از همسر یا رفتارهایی که ممکن است باعث جدایی اجتماعی شود.

۲- تجربه نارضایتی از روابط فردی مانند روابط غیرسالم با افراد نزدیک، یا مشکلات در روابط عاطفی، مثل شکست عشقی یا طلاق.

۳- تجربه رویدادهای ترسناک و وحشتناک مانند حمله تروریستی، زلزله، سیل و… که ممکن است منجر به از دست دادن عزیزان و جدایی از آنها شود.

۴- عوامل ژنتیکی و مسائل مرتبط با سلامت روانی، مانند اختلالات شخصیتی و اضطراب اجتماعی.

۵- عوامل اجتماعی و فرهنگی، مانند مهاجرت و جدایی از فرهنگ و محیط زیستی معنادار.

نحوه ی تشخیص بیماری اختلال اضطراب جدایی چیست؟

1. مصاحبه با بیمار: روانپزشک با بیمار مصاحبه می‌کند و سعی می‌کند تا اطلاعات بیشتری در مورد نوع اضطرابی که تجربه می‌کند و میزان تأثیر آن بر زندگی روزمره‌اش بدست آورد.
2. ارزیابی روان‌شناختی: ارزیابی روان‌شناختی شامل استفاده از پرسشنامه‌های مختلفی است که به بیمار کمک می‌کنند تا احساسات خود را بیان کند و درک بهتری از وضعیتش بدست آورد.
3. ارزیابی فیزیکی: پزشک برای بررسی احتمال وجود علائم فیزیکی بیماری اضطراب جدایی، مانند درد شکم، سردرد و بی‌خوابی، اقدام به انجام آزمایش‌های فیزیکی می‌کند.

با ترکیب این روش‌ها و بررسی نتایج حاصله، روانپزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری درباره بیماری اضطراب جدایی بیان کند و درمان مناسبی برای بیماری ارائه دهد.

در واقع بیماری اضطراب جدایی عبارت است از یک شرایط استرسی که به دلیل جدایی یا ترک شدن از یک شخص یا محیطی که به آن بسیار علاقه‌مند بوده‌اید، ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است باعث مشکلاتی مانند افسردگی، ناراحتی، اختلال در خواب و بی‌اشتهایی شود.

تشخیص این بیماری معمولاً توسط یک پزشک روان‌شناس یا روان‌پزشک انجام می‌شود. برای تشخیص بیماری اختلال وابستگی، پزشک ممکن است از شما بخشی از تجربه‌های شخصی شما را پرسش کند و با شما مصاحبه کند تا بفهمد آیا شما علائق و علاقه‌مندی‌هایی دارید که به دلیل جدایی از آنها این شرایط را تجربه کرده‌اید. روانپزشک همچنین ممکن است از شما بخشی از تاریخچه پزشکی خودتان را بپرسد و برخی آزمایش‌های فیزیکی و روانی را انجام دهد تا سطح اضطراب و استرس شما را اندازه‌گیری کند.

درمان اضطراب جدایی چگونه است؟

برای درمان این نوع اضطراب، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:

1. روان‌درمانی: روش‌های روان‌درمانی، از جمله روان‌درمانی شناختی-رفتاری و روان‌درمانی گروهی، می‌توانند در درمان این اختلال موثر باشند.
2. داروهای ضد اضطراب: در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای ضد اضطراب را به بیمارانی که با این اختلال مواجه هستند تجویز کنند.
3. مشاوره: مشاوره با یک مشاور روان‌شناس می‌تواند در بهبود وضعیت اختلال وابستگی کمک کند.
4. تکنیک‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرین یوگا، تکنیک تنفس عمیق و ماساژ می‌توانند به کاهش اختلال وابستگی کمک کنند.
5. فعالیت‌های روانی-اجتماعی: شرکت در فعالیت‌های اجتماعی مانند دیدار با دوستان و خانواده، شرکت در گروه‌های مشارکتی و فعالیت‌های مفید، می‌تواند به کاهش این اختلال کمک کند.
6. تغییر سبک زندگی: تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در درمان اضطراب جدایی کمک کند. به عنوان مثال، ممکن است تغییراتی در روال خواب و بیداری، تغذیه، ورزش و مشغله‌های روزمره شما ایجاد شود.

به طور کلی بهتر است برای درمان وضعیت خود، به دکتر روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان مراجعه نمایید و از آنها بخواهید تا به شما کمک نمایند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال اضطراب جدایی صحبت کرده ایم تا شما بتوانید با آگاهی کامل با بیماری خود مواجه شوید و بتوانید به خوبی درمان و نزد بهترین متخصص روانشناس مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر می توانید به مقالات جامع قبلی ما در خصوص بیماری های اعصاب و روان مراجعه کنید.

در واقع هدف این است که شما از بهترین متخصص در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی اخذ نمایید. که به این شیوه صورت می گیرد: ابتدا بهتر است به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و سپس از آنجا لیست کامل متخصصین روانپزشکی را مشاهده نمایید و از دکتر مدنظر خود نوبت آنلاین دریافت نمایید.

با آرزوی بهبودی شما بیماران گرامی دکتر با من

منابع

• Separation anxiety disorder – Symptoms and causes
• Scholarly articles for separation anxiety disorder
• Separation Anxiety Disorder in Children
• Separation anxiety disorder – Wikipedia
• What is separation anxiety disorder in adults?
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/23142-separation-anxiety
• Separation Anxiety Disorder: Symptoms, Risk Factors …
• Separation Anxiety – StatPearls – NCBI Bookshelf
• Separation Anxiety Disorder in Children – WebMD
• Quick Guide to Separation Anxiety Disorder – Child Mind Institute
• Separation Anxiety and Separation Anxiety Disorder

اختلال استرس پس از سانحه یا همان اختلال تنش زا بعد از حادثه، زمانی رخ میدهد که شخص در مواجه با یک رویداد تلخ مثل: اعتراض، آشوب، بلایای طبیعی، مرگ عزیزان و دیگر حوادثی که با استرس همراه است به آن دچار شود. به همین جهت شخص بعد از دیدن این حادثه، تا مدت ها اضطراب، کابوس و پریشانی شدید را تجربه خواهد کرد. ما در سایت دکتر با من لیست کامل روانپزشکان و مشاوران را قرار داده ایم تا شما بتوانید به راحتی آنها را مشاهده کنید و از دکتر مورد نظرتان نوبت بگیرید.

مفهوم اختلال استرس بعد از سانحه

اختلال استرس بعد از سانحه به تجربه ای گفته می شود که شخص در مواجه شدن با یک حادثه تلخ آسیب روحی و جسمی می بیند.

ممکن است تصور شود بعد از پایان یافتن حادثه، این اختلال نیز تمام می شود اما اینگونه نیست و شخص تا مدت ها ممکن است از نظر روحی به یاد آن اتفاق باشد و دچار استرس و ترس شود.

به نوعی به صورت ناخودآگاه آن اتفاق و تروما را مرور کند. به همین جهت بعد از تجربه ی حوادث تلخ غیر ارادی مانند مرگ یک عزیز، حتما با دکتر روانشناس و روانپزشک صحبت شود و او را در جریان اتفاقات اخیر قرار داد تا روند بهبودی در شخص زودتر حاصل شود.

علت به وجود آمدن بیماری اختلال استرس پس از سانحه

این بیماری در نتیجه ی به دوش کشیدن بار حوادث درد و تلخی است که هیچگاه شخص تمایل به حس کردن آنها نداشته است اما با این وجود این بیماری با دخالت عوامل دیگر در بدن نیز به وجود می آید که برای روشن شدن مطلب موارد زیر را برای شما بیان کرده ایم.

علت بروز PTSD :

• تجربه موقعیت‌های پر از آشوب و تنش زا
• از دست دادن تعادل هورمونی
• توهین های شدید و الفاظ بسیار تند و رکیک
• ویژگی های به ارث رسیده
• داشتن بیماری افسردگی و یا وجود بیماری پس زمینه ی ای در خانواده

از آنجا که این اختلال ممکن است به بیماری های حاد تر و یا حتی خودکشی نیز منجر شود، لذا بهتر است که حتما در اولین فرصت به روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه شود.

بیماری اختلال استرس پس از سانحه چه علائمی دارد؟

بعد از اینکه با مفهوم بیماری اختلال پس از سانحه آشنا شدیم بهتر است که بدانیم، این بیماری چه علائمی دارد چرا که ممکن است شما به این علائم مبتلا باشید و هیچ آگاهی نیز از آن نداشته و بیماری اختلال پس از سانحه را جدی نگیرید.

البته این نشانه ها به دو قسمت فیزیکی و روانی تقسیم می شود که در ادامه به شرح بیشتر آن خواهیم پرداخت.

علائم روانی اختلال PTSD چیست؟

این علائم شامل: خاطرات آزار دهنده، تغییرات منفی در تفکر، اجتناب و تغییر در واکنش‌های مختلف فیزیکی و عاطفی است که در ادامه هر کدام را برای شما توضیح داده ایم.

خاطرات آزار دهنده

این علائم شامل موارد زیر است:

• فکرهایی که ذهن شما را ممکن است پریشان نماید.
• دیدن خواب های آشفته
• واکنش هایی که فرد به خودش آسیب های فیزیکی می زند.
• یادآوری خاطرات مرتبط با حادثه (فلش بک)

تغییرات منفی در ذهن انسان

بیماری اختلال استرس پس از سانحه مستقیما بر روی فکر انسان تاثیر مستقیم میگذارد، به همین جهت می توان گفت که بهتر است بعد از دیدن این علائم حتما با دکتر روانشناس و روانپزشک در سایت دکتر با من مشورت نمایید.

• به صورت مداوم شخص احساس گناه می کند.
• به صورت مداوم آن خاطره را مرور کردن
• مشکل در فکر و تمرکز شخص
• استرس و احساس ناامیدی
• عدم تمایل به ادامه ی زندگی
• حس بیگانه بودن نسبت به محیط اطراف زندگی
• از نظر عاطفی تمایل نداشتن به موضوع های مورد هدف

موارد بالا مهمترین علائمی است که شخص در این دسته از تغییرات زندگی آن را به خوبی حس می کند.

اجتناب

یکی دیگر از علائمی که شخص آن را تجربه می کند اجتناب از گفتن بیماری خود به دوست و یا روان درمانگر است که به دلایل مختلف مثل: کم رویی، ترس و نا امیدی، شخص تمایلی ندارد که از حالات خود صحبت کند و یا اینکه گاهی او حتی این بیماری و تجربه خود را منکر می شود در نتیجه می توان این موضوع را یکی از علائم بیماری اختلال استرس پس از سانحه دانست.

عوض شدن واکنش‌های مختلف فیزیکی و عاطفی در شخص

اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) باعث واکنش نشان دادن رفتارهای هیجانی می شود به طوری که منشا عادی نیز نداشته باشد که موارد زیر مثال هایی از آن است:

1. احساس اضطراب بیش از حد در شخص
2. عدم آرامش در خواب
3. حساس بودن بیش از حد در شخص نسب به اتفاقات پیش رو
4. تحریک پذیری بالا در فرد در مواجه به رویداد ها

علائم جسمی PTSD چیست؟

علاوه بر علائم روحی در شخص، اختلال استرس پس از سانحه دارای نتایج و نشانه های جسمی نیز است که در صورت درگیر شدن فرد ممکن است جان او در خطر بیفتد.

• ضعف در سیستم دفاعی بدن شخص
• احساس خواب آلود بودن و حس بی میلی به همه چیز
• درد معده
• احساس درد در قفسه سینه
• عرق و لرزش بسیار بدن
• احساس خفگی و گلو درد
• عفونت‌های زیاد در بدن انسان

اختلال PTSD در کودکان چه علائمی دارد؟

اختلال استرس پس از سانحه در کودکان نیز می تواند اتفاق بیفتد. در واقع این حادثه همانطور که در بزرگسالان می تواند اتفاق بیفتد در کودکان نیز احتمال بسیار بالایی دارد که رخ دهد اما علائم آن متفاوت بوده و به شرح زیر است:

1. شب ادرای
2. لکنت زبان و یا عدم توانایی در تکلم درست
3. گریه و بی قراری های زیاد
4. تنش و عصبانیت

به طور کلی کودکان و یا نوجوانان، بیماری اختلال استرس پس از سانحه را در کارهای روزمره خود و یا نقاشی هایشان به راحتی بروز می دهند و شما می توانید خیلی راحت آن را ببینید.

در این بین کودکانی که تجاوز جنسی را تجربه کرده باشند بسیار سخت تر با این واقعه کنار خواهند آمد و رفتارهای پرخاشگرانه و تندی را در برخورد با اتفاقات دیگر از خود نشان خواهند داد. به همین جهت به محض مطلع شدن بهتر است کودک خود را نزد روانپزشک کودکان در سایت دکتر با من ببرید.

تشخیص اختلال استرس پس از سانحه

یکی از موارد مهمی که در خصوص بیماری اختلال استرس پس از سانحه وجود دارد این است که به درستی توسط پزشک روان درمانگر تشخیص داده شود و راه های درمان آن نیز سریعا به کار گرفته شود. در واقع ممکن است در صورت عدم تشخیص و یا تشخیص اشتباه، جان فرد در خطر بیفتد و زندگی خود را از دست بدهد.

• روانپزشک بایستی از طریق راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM-5) که در اختیار پزشکان قرار گرفته است تجربه و اختلالات فرد را با آن مورد سنج قرار دهد.
• صحبت دکتر با بیمار و در جریان قرار گرفتن او در خصوص حوادث تجربه شده
• معاینه ی جسمی بیمار و مشاهده ی آثار به جا مانده از آن حادثه در صورت وجود داشتن آنها

البته به طور کلی تشخیص بیماری استرس پس از سانحه به عهده روانپزشک و دکتر روانشناس است تا او به خوبی از این موضوع آگاه گردد.

راه های درمان اختلال استرس پس از سانحه

برای هر کسی ممکن است اتفاقات بسیار تلخی رخ دهد که او به تنهایی از پس درک کردن آن بر نیاید. به همین جهت بایستی که توسط روانپزشک به خوبی درمان شود و بهترین روش را انتخاب کند. در واقع این روش ها می تواند به بهترین شکل ممکن روی فرد تاثیر گذار باشد و او را مجدد به زندگی بازگرداند.

1. روان درمانی

روان درمانی را هرگز نباید نادیده گرفت، چرا که در کنار دارو درمانی گزینه ی بسیار خوبی است و شخص بایستی آن را در کنار دارو درمانی ادامه دهد از جمله روش های روان درمانی در اختلال استرس پس از سانحه، (CBT) است که، درمان از راه مواجهه و حساسیت‌زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR) صورت میگیرد. اما تمام روش های روان درمانی باز می گردد به یک موضوع مشترک و آن پذیرش بیماری در فرد است که موجب می شود شخص با پذیرش وقایع تلخ گذشته، به روند بهبودی خود بسیار کمک کند. در واقع خود شخص نیز بایستی حتما در این دوره همکاری لازم را انجام دهد.

2. دارو درمانی

روش مهم دیگری که در بسیاری از بیماران لازم و ضروری است، روان درمانی است. این داروها، شامل: داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و پرازوسین (Prazosin) است که بیشترین تاثیر را روی درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارد. توجه نمایید که این داروها را هرگز بدون مشورت با پزشک و سرخود، مصرف نفرمایید و حتما با توجه به نسخه ی خود داروها را تهیه و مصرف کنید.

کلام آخر

همان طور که در بالا گفته شد، بسیاری از افراد با تجربه وقایع تلخ، بدون اراده خود ممکن است به بیماری اختلال استرس پس از سانحه دچار شوند که درمان آن یکی از مهم ترین اقداماتی است که بایستی توسط روانپزشک و مشاور روان درمانگر صورت گیرد.

شما می توانید در این خصوص از سایت دکتر با من، بزرگترین سایت پزشکی نوبت خود را اخذ و در اولین فرصت به پزشک مراجعه و روند درمان خود را به خوبی شروع کنید. با آرزوی سلامتی شما

تیم تخصصی و روانپزشکی دکتر با من در خصوص بیماری های مختلف روانی و نوبت دهی پزشکی فعالیت گسترده دارد و هدف آن ارتقای سطوح درمانی و پزشکی جامعه است. یکی از این بیماری ها، اختلال ارتباط اجتماعی یا پراگماتیک است، که در این مطلب به طور کامل برای شما توضیح داده ایم تا بتوانید به خوبی در این خصوص آگاه باشید. در نتیجه پیشنهاد می کنیم تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

تاریخچه اختلال ارتباط اجتماعی به دوران باستان برمی‌گردد، اما به عنوان یک بیماری روانی و عصبی به‌طور رسمی تا دهه ۱۹۵۰ شناخته نشده بود. اولین توصیف این بیماری در سال ۱۹۵۱ توسط روانشناس آمریکایی هاری سولومن صورت گرفت. او این بیماری را با نام “اختلال رفتار اجتماعی” شناخت و آن را به عنوان یکی از اختلالات روانی شناساند.در دهه ۱۹۶۰، مفهوم اختلال ارتباط اجتماعی به عنوان یکی از اختلالات روانی و اجتماعی پذیرفته شد و محققان بیشتری در این زمینه فعالیت کردند.در دهه ۱۹۸۰، اختلال ارتباط اجتماعی به عنوان یکی از اختلالات طیف اوتیسم شناخته شد و در رده بندی روان‌شناسی و اختلالات رفتاری ثبت شد.در سال‌های اخیر، با پیشرفت تحقیقات علمی و نظریه‌پردازی‌های جدید در زمینه روان‌شناسی و علوم اعصاب، درک ما از اختلال ارتباط اجتماعی بهبود یافته است و روش‌های درمانی موثرتری برای این بیماری ارائه شده است. امروزه، توجه بیشتری به این مسئله شده و آگاهی بیشتری در جامعه و حتی در محیط‌های آموزشی و درمانی نسبت به این بیماری وجود دارد.

مفهوم اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

اختلال ارتباط اجتماعی شامل مشکلات و نقصان در توانایی یک فرد برای برقراری و حفظ روابط اجتماعی با دیگران است. افرادی که با این نوع اختلال دست و پنجه نرم می‌کنند، ممکن است در تعامل با دیگران احساس ترس، ناراحتی و ناامیدی کنند و این می‌تواند به مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و خلقیات منفی دیگر منجر شود. این نوع اختلال می‌تواند از عوامل ژنتیکی، محیطی یا ترکیبی از این دو ناشی شود و درمان آن با روش‌هایی مانند مشاوره و درمان دارویی امکان‌پذیر است.

علت اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

اختلال ارتباط اجتماعی یکی از اختلالات روانشناختی است که در آن فرد دچار مشکلاتی در برقراری و حفظ روابط اجتماعی می‌شود. این اختلال معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و در صورت عدم درمان، ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد و باعث مشکلاتی در زندگی اجتماعی و شغلی فرد شود.علائم این اختلال شامل دشواری در برقراری ارتباطات اجتماعی، عدم توانایی در درک و استفاده از زبان بدن، مشکلات در مکالمه و گفتگو، اضطراب اجتماعی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی جدید و کاستی در توانایی همکاری با دیگران است.درمان این اختلال شامل روش‌هایی مانند مشاوره روانشناختی، آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی، مداخله‌های دارویی و ترکیبی از این روش‌ها می‌شود.

علائم اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

• • دشواری در برقراری ارتباط با دیگران، از جمله مشکل در شروع و حفظ مکالمات

• • عدم توانایی در درک و استفاده از زبان بدن و نواحی غیرکلامی ارتباطی، مانند ابراز احساسات و انتقال اطلاعات از طریق چشمک زدن، اشاره و غیره

• • مشکلات در مکالمه و گفتگو، از جمله تکرار کلمات و عبارات، بیان مفاهیم نامرتبط، استفاده از صداهای تکراری و تکلم طولانی و یکنواخت

• • اضطراب و نگرانی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی جدید، مانند جلسات گروهی، مراسم رسمی و رویدادهای اجتماعی

• • کاستی در توانایی همکاری با دیگران و برقراری روابط سالم در محیط کاری و اجتماعی.

این علائم می‌تواند در افراد مختلف با شدت‌ها و تفاوت‌هایی مشاهده شود و ممکن است در برخی افراد با سایر علائم و اختلالات روانی همراه باشد.

راه های پیشگیری از اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

اختلال ارتباط اجتماعی می‌تواند برای افرادی که با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند، مشکل‌هایی را به وجود آورد. برای پیشگیری از این اختلال، راه‌های زیر را می‌توان ادامه داد:

1. 1. حضور در فعالیت‌های اجتماعی: شرکت در فعالیت‌های گروهی، مثل ورزش، گردش، دیدار با دوستان و خانواده و شرکت در رویدادهای اجتماعی، می‌تواند به کاهش احساس انزوا و تنهایی کمک کند.

1. 1. رعایت اصول ارتباطی: آموزش مهارت‌های ارتباطی، مانند توجه به نظرات دیگران، بهره‌گیری از صحبت کردن به صورت مستقیم و صادقانه، گوش دادن به مخاطب و صرف وقت در ارتباط با دیگران، می‌تواند به افزایش مهارت‌های ارتباطی کمک کند.

1. 1. کاهش استفاده از رسانه‌های اجتماعی: استفاده بیش از حد از رسانه‌های اجتماعی ممکن است باعث کاهش میزان تعاملات اجتماعی شود. این رویکرد را می‌توان با تنظیم زمان استفاده از رسانه‌های اجتماعی و افزایش فعالیت‌های جایگزین بهبود بخشید.

1. 1. مراجعه به روانپزشک: اگر شما با مشکلات ارتباطی جدی روبه‌رو هستید، بهتر است که با روانپزشک خود مشورت کنید. او می‌تواند نظریه‌های درمانی، شامل روان درمانی و گروه درمانی را توصیه می کنیم.

چه افرادی بیشتر درگیر اختلال ارتباط هستند؟

اختلال ارتباط اجتماعی می‌تواند برای هر فردی رخ دهد، اما برخی افراد در برابر این بیماری بیشتر در معرض خطر هستند. این افراد عبارتند از:

1. 1. افرادی که دچار اضطراب و افسردگی هستند.

1. 1. افرادی که از دوران کودکی با مشکلات ارتباطی روبرو شده‌اند.

1. 1. افرادی که توانایی ارتباط با دیگران را ندارند یا در محیط‌های اجتماعی توانایی تعامل ندارند.

1. 1. افرادی که با مشکلات روانی مانند اختلالات اضطرابی، افسردگی، اختلال وسواسی-جبری و اختلالات شخصیتی روبرو هستند.

1. 1. افرادی که به علت شرایط زندگی خاصی مانند مهاجرت، تغییر محل کار یا تحصیل، جدایی از خانواده و دوستان و … با محیط اطراف خود آشنایی ندارند.

1. 1. افرادی که از نوع شخصیتی خودکامگی، شخصیت نارسا، شخصیت توجه‌به-خود و شخصیت پرخاشگری برخوردارند.

اگر به هر دلیلی فکر می‌کنید که دچار این نوع اختلال هستید، بهتر است که به یک دکتر روان‌شناس مراجعه کنید و با او درباره راه‌های پیشگیری و درمان صحبت کنید.

معرفی انواع اختلال ارتباط اجتماعی

اختلال ارتباط اجتماعی به شکل‌های مختلفی می‌تواند رخ دهد. برخی از انواع این اختلالات عبارتند از:

• • اختلال وسواسی-جبری: در این نوع اختلال، فرد مجبور به انجام کارهای خاص و تکراری است و این می‌تواند منجر به اختلال در ارتباط با دیگران شود.

• • اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی: فردی که دچار این نوع اختلال است، به سختی می‌تواند توجه خود را به موضوعاتی که در گفت‌وگوی اجتماعی مطرح می‌شود، متمرکز کند.

• • اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی-نارسایی اجتماعی: در این نوع اختلال، فرد دچار نقص توجه و بیش‌فعالی است و این می‌تواند باعث مشکلاتی در تعامل با دیگران شود.

• • اختلال شخصیت مرزی: در این نوع اختلال، فرد دچار مشکلاتی در تنظیم احساسات و روابط با دیگران است و ممکن است با عدم توانایی در برقراری روابط صمیمانه و احساسی روبرو شود.

• • اختلالات اضطرابی: در برخی از اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب اجتماعی، فرد دچار نگرانی‌ها و ترس‌هایی مرتبط با موقعیت‌های اجتماعی می‌شود و این می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در تعامل با دیگران شود.

اگر به هر دلیلی فکر می‌کنید که دچار این نوع اختلالات هستید، بهتر است که به یک متخصص روان‌شناس معروف تهران مراجعه کنید و با او درباره راه‌های درمان صحبت کنید.

راه های تشخیص بیماری اختلال ارتباط اجتماعی

تشخیص اختلال ارتباط اجتماعی ممکن است با ملاحظه رفتارها و علائمی که فرد از خود نشان می‌دهد، آغاز شود. برای تشخیص این اختلال، پزشک یا روانشناس با استفاده از ابزارهایی مانند مصاحبه کلینیکی، مقیاس‌های روانشناسی، مشاهده و بررسی رفتارهای فرد و ارزیابی اطلاعات جمع آوری شده، باید اقدام به تشخیص اختلال ارتباط اجتماعی کنند.به‌طور کلی، برای تشخیص این اختلال، معیارهایی مانند مشکلات در برقراری ارتباطات اجتماعی، نقص در تعاملات اجتماعی، نارسایی در ارتباطات غیرکلامی و تأخیر در توانایی صحبت کردن و تعامل با دیگران مورد بررسی قرار می‌گیرند. این علامت ها می‌توانند به صورت جدی تر و شدیدتر نشان داده شوند و می‌توانند تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی و روابط فردی داشته باشند.اگر شما یا عزیزانتان به احتمال اختلال ارتباط اجتماعی دچار هستید، توصیه می‌شود که به یک پزشک اعصاب و روان یا متخصص روانشناس مراجعه کرده و از او درباره‌ی روش‌های تشخیص و درمان این اختلال مشاوره بگیرید.

درمان اختلال ارتباط اجتماعی به چه صورت است؟

پس از تشخیص اختلال ارتباط اجتماعی، روش‌های درمانی برای کاهش علائم و بهبود رفتار فرد در محیط‌های اجتماعی وجود دارد. برخی از روش‌های معمول درمان این اختلال عبارت‌اند از:

1. 1. روان‌درمانی شناختی رفتاری (CBT): در این روش درمانی، به بیماران آموزش داده می‌شود که چگونه با موقعیت‌های اجتماعی مختلف برخورد کنند و از مهارت‌های ارتباطی مناسب برای بهبود تعاملات اجتماعی استفاده کنند.

1. 1. درمان دارویی: در برخی موارد، داروها می‌توانند برای بهبود علائم اختلال ارتباط اجتماعی موثر باشند. این داروها معمولاً شامل آنتی‌استیمولانت‌ها، آنتی‌اضطرابی‌ها و ضدافسردگی‌ها هستند.

1. 1. مشاوره خانواده: اعضای خانواده می‌توانند با شناخت بهتر نیازها و مشکلات فرد مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی، بهبود تعاملات خود با فرد را داشته باشند و از او حمایت کنند.

1. 1. آموزش مهارت‌های اجتماعی: افراد با اختلال ارتباط اجتماعی ممکن است نارسایی در مهارت‌های ارتباطی داشته باشند. آموزش مهارت‌های اجتماعی می‌تواند به فرد کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود بخشد و با موقعیت‌های اجتماعی مختلف بهتر برخورد کند.

در کل، درمان اختلال ارتباط اجتماعی نیازمند همکاری بین روانپزشک، روانشناس و فرد مبتلا است. با درمان مناسب می‌توان بهبود قابل ملاحظه‌ای در رفتار و تعاملات اجتماعی فرد را تجربه کرد. همچنین، افراد مبتلا به اختلال ارتباط اجتماعی نیازمند حمایت و همراهی از سوی خانواده، دوستان و جامعه هستند تا احساس پذیرش و قبولی داشته باشند و بهبود یابند. همچنین، به عنوان جامعه باید توجه بیشتری به شناخت و درک این اختلال داشته باشیم و به افراد مبتلا به آن، با همدردی و پذیرش بیشتر کمک کنیم.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال ارتباط اجتماعی صحبت کرده ایم تا شما راحت تر بتوانید با این بیماری کنار بیایید و آن را درمان کنید. در واقع هدف اصلی این است که شما اطلاعات لازم در خصوص این بیماری به دست بیاورید و در نزدیک ترین زمان ممکن به روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه کنید.شیوه ی اخذ نوبت دهی به این شکل است که شما وارد سایت شده و متخصص مورد نظر خود را جستجو نمایید و با مشاهده ی پروفایل پزشک، نوبت اینترنتی خود را اخذ نماید.با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با منمنابع

• • Social Communication Disorder

• • What Is Social Communication Disorder?

• • Social Communication Disorder in Kids: A Quick Guide

• • Social communication disorder (SCD)

• • Social Communication Disorder: Information & Treatments

• • Social communication disorder: Causes, signs, and …

• • What Is Social Communication Disorder? – Autism

• • Social Communication Disorder: Symptoms Similar to Autism