پرخوابی ایدیوپاتیک یا نارسایی بیداری مزمن یا پرخوابی بدون دلیل یک اختلال خواب است که باعث می‌شود فرد مبتلا به آن در طول روز احساس خوابیدگی و خستگی کند. این بیماری برای بسیاری از افراد مبتلا به آن، به چالشی بزرگ تبدیل شده است. برای بررسی این بیماری بهتر است از نگاهی به تعریف این بیماری، علایم و علت‌های آن، تشخیص و درمان پرخوابی ایدیوپاتیک شروع کنیم.

تعریف پرخوابی ایدیوپاتیک

پرخوابی ایدیوپاتیک یا نارسایی بیداری مزمن یک اختلال خواب است که باعث می‌شود فرد مبتلا به آن در طول روز احساس خوابیدگی و خستگی کند. علائم پرخوابی ایدیوپاتیک ممکن است برای بسیاری از افراد متفاوت باشد ولی بیشتر شامل خوابیدن بیش از حد، افتراق و تعریف شده و با شدت متفاوت در مدت زمان متفاوتی طول می‌کشد.

علت‌های پرخوابی بدون دلیل

با توجه به تحقیقات انجام شده در مورد این بیماری، علت پرخوابی ایدیوپاتیک هنوز مشخص نیست. اما برخی از عوامل می‌توانند برای ایجاد پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشند، از جمله:

• • ژنتیک

• • بیماری‌های روانی

• • عوارض دارویی

• • عوامل محیطی

• • کم‌خونی

علائم پرخوابی ایدیوپاتیک

به طور کلی، افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک تمایل دارند در هر زمان و موقعیتی خوابیدن را تجربه دارند.

• • خوابیدن در هنگام رانندگی، کار با ماشین و کارهای خطرناک دیگر

• • بیشتر برای تحریک خود، نیاز به نوشیدن قهوه یا سایر محرک‌های خوراکی دارند

• • بیشتر برای احیای خود به دوشیبی و یا فعالیت‌های بدنی دیگر نیاز دارند

• • افتراق و عدم توانایی در تمرکز در طول روز

• • کاهش قدرت تمرکز و حافظه

تشخیص پرخوابی بدون دلیل

بهترین روش برای تشخیص پرخوابی بدون دلیل، ملاقات با یک دکتر روانپزشک است که از شما برای بررسی تاریخچه پزشکی، انجام آزمایش‌های خون و شرح علائم شما سوال خواهد کرد. روانپزشک ممکن است شما را برای آزمایش به مراکز خواب ارجاع دهد تا بیشتر در مورد علت اختلال پرخوابی شما بدانند.

درمان پرخوابی ایدیوپاتیک

هیچ درمان دقیقی برای پرخوابی ایدیوپاتیک وجود ندارد. اما برای کاهش علائم پرخوابی می‌توان از روش‌هایی مانند مصرف داروها، تغییرات در شیوه زندگی و ترکیب درمانی استفاده کرد.

• • برنامه‌ریزی خواب منظم

• • تمرین و فعالیت‌های بدنی منظم

• • رعایت تغذیه سالم و متوازن

• • کاهش مصرف قهوه، سیگار و الکل

• • تغییرات در شیوه زندگی

درمان دارویی

پزشک شما ممکن است برای درمان پرخوابی داروهایی را تجویز کند، از جمله داروهای تحریک کننده سیستم عصبی مرکزی، مانند :

• • ماده مودافینیل: این دارو یک ماده تحریک کننده مرکزی است که برای کاهش علائم پرخوابی استفاده می‌شود. ماده مودافینیل به طور معمول صبحانه می‌خورد و علائم پرخوابی را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد.

• • ماده آمفتامین: این دارو یک ماده تحریک کننده مرکزی است که برای کاهش علائم پرخوابی استفاده می‌شود. ماده آمفتامین به طور معمول صبحانه می‌خورد و به طور قابل توجهی علائم پرخوابی را بهبود می‌بخشد.

پیشگیری از پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل

برخی از روش‌های پیشگیری از پرخوابی ایدیوپاتیک شامل:

• • رعایت زمان خواب منظم

• • رعایت تغذیه سالم و متوازن

• • اجتناب از مصرف قهوه، سیگار و الکل

• • انجام تمرین و فعالیت‌های بدنی منظم

• • انجام وظایف خطرناک در صحت کامل

نتیجه‌گیری

پرخوابی ایدیوپاتیک یکی از مشکلات شایع در جامعه است که می‌تواند بر روی کیفیت زندگی فرد تاثیر گذار باشد. با وجود عدم وجود درمان دقیقی برای این بیماری، انجام تغییرات در شیوه زندگی و مصرف داروهای تحریک کننده می‌تواند بهبود علائم پرخوابی را ایجاد کند. در صورتی که شما علائم پرخوابی را تجربه می‌کنید، بهتر است با بهترین روانپزشک در تهران در مورد روش‌های درمان صحبت کنید.

سوالات متداول

1. 1. پرخوابی ایدیوپاتیک چیست؟ پرخوابی بدون دلیل یکی از اختلالات خواب است

1. 1. آیا پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل قابل درمان است؟ بله، علائم پرخوابی ایدیوپاتیک با تغییر در شیوه زندگی و مصرف داروهای تحریک کننده بهبود پیدا می‌کند.

1. 1. آیا پرخوابی ایدیوپاتیک می‌تواند تأثیری بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشد؟ بله، پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل می‌تواند بر روی کیفیت زندگی فرد تاثیر گذار باشد.

1. 1. آیا مصرف داروهای تحریک کننده برای درمان پرخوابی ایدیوپاتیک بدون مشورت با پزشک اعصاب و روان ممکن است؟ خیر، مصرف داروهای تحریک کننده برای درمان پرخوابی ایدیوپاتیک باید با مشورت پزشک متخصص اعصاب و روان صورت گیرد.

1. 1. آیا تغییر شیوه زندگی می‌تواند در درمان پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشد؟ بله، تغییر شیوه زندگی می‌تواند در بهبود علائم پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشد.

منابع

• • Causes and Effects of Oversleeping

• • Oversleeping: Causes, Health Risks, and More

• • Oversleeping Side Effects: Is Too Much Sleep Harmful?

• • Oversleeping: Bad for Your Health?

• • Oversleeping: Signs, Complications, and Outlook

• • Oversleeping: Definition, effects, and causes

درمان بیماری و تشخیص آن مهمترین اقدامی است که هر شخص بایستی آن را انجام دهد. بیماری پاراسومنیا یا خواب پریشی نیز یکی از بیماری های حوزه ی روانپزشکی است که شخص بایستی اطلاعات لازم در خصوص آن را داشته باشد و به دکتر روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه نماید. پیشنهاد می شود تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا بتوانید به خوبی این اختلال را بشناسید.

تاریخچه بیماری پاراسومنیا

پاراسومنیا یا خواب پریشی یک اختلال خواب است که در آن فرد مبتلا در طول خواب وضعیت‌های عملکردی نامناسب و خطرناکی را تجربه می‌کند. این وضعیت ممکن است شامل بیداری ناگهانی، خروج از خانه، خوردن غذا یا شربت نامناسب، تکان دادن افراد دیگر در خواب و حتی رانندگی خودکار باشد. پاراسومنیا معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی شروع می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه یابد.با توجه به تاریخچه پاراسومنیا، این اختلال خواب از قرن نوزدهم شناخته شده است. در سال ۱۸۸۸، یک پزشک فرانسوی به نام جان-ماری شارکو ترمه برای اولین بار این اختلال را توصیف کرد و از عبارت پاراسومنیا برای توصیف وضعیت‌های غیرمعمولی در خواب استفاده کرد. پس از آن، محققان و پزشکان دیگری به بررسی و توصیف این اختلال پرداختند و بیشتر درکی از علل و مکانیسم‌های پاراسومنیا به دست آوردند.در طی سالیان بعد، تحقیقات بیشتری درباره پاراسومنیا انجام شد و روش‌های مختلفی برای تشخیص و درمان آن توسعه یافت. روش‌های درمانی شامل مشاوره روان‌شناختی، تغییرات در ساعت خواب و استفاده از داروها می‌شوند. همچنین، بهبود سبک زندگی و کاهش استرس نیز به عنوان روش‌های کمکی در درمان پاراسومنیا مطرح می‌شوند.

مفهوم بیماری پاراسومنیا

پاراسومنیا یک اختلال خواب است که در آن فرد مبتلا در طول خواب وضعیت‌های عملکردی نامناسب و خطرناکی را تجربه می‌کند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در خواب بیدار شوند و عملکردهایی مثل خروج از خانه، خوردن غذا یا شربت نامناسب، تکان دادن افراد دیگر در خواب و حتی رانندگی خودکار انجام دهند. این وضعیت معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی آغاز می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه یابد.بیماری پاراسومنیا یا خواب پریشی می‌تواند تأثیرات منفی بر روی زندگی روزمره فرد و افراد اطراف او داشته باشد. این وضعیت ممکن است باعث ایجاد استرس، نگرانی و ناراحتی در خانواده و ارتباطات اجتماعی فرد شود. همچنین، افراد مبتلا به پاراسومنیا ممکن است در معرض خطرهای جسمی و مادی قرار بگیرند، مانند آسیب‌های جسمی ناشی از حادثه‌ها یا مصرف مواد غذایی نامناسب.علت دقیق پاراسومنیا هنوز مشخص نیست، اما فرضیه‌هایی وجود دارد که بر اساس آنها عوامل ژنتیکی، فشار روانی، استرس، کمبود خواب و عوامل محیطی می‌توانند نقشی در ایجاد و تشدید این اختلال داشته باشند. تشخیص و درمان پاراسومنیا توسط پزشکان و متخصصان خواب شناختی انجام می‌شود و شامل مشاوره روان‌شناختی، تغییرات در ساعت خواب و در صورت لزوم مصرف داروها است.

علت بیماری خواب پریشی

علت دقیق بیماری پاراسومنیا هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما برخی فرضیات وجود دارد که بر اساس آنها عوامل متعددی ممکن است در ایجاد و تشدید این بیماری نقش داشته باشند.مهمترین فرضیات درباره علت‌های پاراسومنیا عبارتند از:

1. 1. عوامل ژنتیکی: وجود عوامل ژنتیکی در برخی افراد می‌تواند باعث آسیب به ساختار مغزی و نظام خواب شان باشد و در نتیجه خواب پریشی را ایجاد کند.

1. 1. فشار روانی و استرس: استرس‌های روانی قوی و فشارهای زندگی ممکن است بر نظام خواب و فعالیت مغز تأثیر بگذارند و پاراسومنیا را تحریک کنند.

1. 1. کمبود خواب و اختلالات خواب: کمبود خواب، ناهنجاری‌های در نظام خواب و اختلالات خواب ممکن است باعث بروز و شدت‌بخشیدن پاراسومنیا شوند.

1. 1. عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند صداها، نورها و تحریکات خارجی ممکن است روی نظام خواب و فعالیت عصبی تأثیر بگذارند و به ظهور پاراسومنیا منجر شوند.

بهره‌گیری از تاریخچه بیماری و بررسی دقیق تجربیات هر فرد، همچنین مشاوره و ارزیابی توسط متخصصان خواب و روان‌شناسان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر علل بیماری پاراسومنیا کمک کند.

انواع بیماری پاراسومنیا

بیماری خواب پریشی انواع مختلفی دارد که به صورت عمده عبارتند از:

1. 1. خواب راهرو (Sleepwalking): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در حالت خواب بیدار می‌شود و بدون آگاهی از محیط خود، به راهروها و اتاق‌ها حرکت می‌کند. او ممکن است چیزها را برداشت کند، با اشیاء تداخل پیدا کند و حتی ممکن است تلاش کند خانه را ترک کند.

1. 1. خواب خوردن (Sleep Eating): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در طول خواب بیدار می‌شود و شروع به خوردن غذا می‌کند. او ممکن است خوراکی‌های غیرمعمول یا غذاهای نامناسب مثل مواد خام یا غذاهایی که نیاز به پخت دارند، مصرف کند. پس از بیدار شدن، اغلب فرد به خوردن خود در خواب بی‌خبر است.

1. 1. خواب تکان دادن (Sleep Talking): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در طول خواب صحبت می‌کند. او ممکن است کلمات و عبارات بی‌معنی یا حتی جملاتی با مفهوم داشته باشد. این نوع پاراسومنیا معمولاً بی‌خطر است و اغلب نیاز به درمان خاصی ندارد.

1. 1. خواب تکان دادن (Sleep Jerking): این نوع پاراسومنیا شامل تکان‌ها و حرکات ناگهانی در خواب است. فرد مبتلا ممکن است بدون هیچ تحریک خارجی، حرکات تکان دهنده ایجاد کند که می‌تواند خواب را مختل کند و او را از خواب بیدار کند.

مشخص کردن نوع دقیق خواب پریشی و تشخیص درست آن نیاز به ارزیابی توسط متخصصان خواب و روان‌شناسان دارد.

آمار بیماری پاراسومنیا در جهان

متاسفانه، آمار دقیقی وجود ندارد، زیرا داده‌های آماری به تازگی در دسترس نیستند. بیماری پاراسومنیا یک اختلال خواب نادر است و تعداد دقیق مبتلایان به این بیماری در سراسر جهان مشخص نیست.به هر حال، خواب پریشی به طور کلی در تمام جوامع و جوانب جهان شناخته شده است و ممکن است در افرادی با هر سن و جنسیت رخ دهد. برخی مطالعات نشان می‌دهند که پاراسومنیا به طور متناسب بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهد، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ادامه یابد.در هر صورت، برای دستیابی به آمار دقیق و جامع درباره پاراسومنیا، نیاز به انجام بررسی‌های جامع و مستندسازی دقیق تجربیات مبتلایان به این بیماری است که معمولاً توسط متخصصان روانپزشک و تحقیقات در زمینه خواب و اختلالات خواب انجام می‌شود.

چه عواملی بیماری پاراسومنیا تشدید می کند؟

چندین عامل می‌توانند فعالیت و شدت بیماری خواب پریشی را تشدید کنند. این عوامل عبارتند از:

1. 1. کمبود خواب: کمبود خواب یا خواب ناکافی می‌تواند عملکرد نظام خواب را مختل کند و بیماری پاراسومنیا را تشدید کند. بنابراین، رعایت خواب کافی و ایجاد روال‌های بهداشتی خواب منظم می‌تواند در کاهش شدت بیماری مؤثر باشد.

1. 1. استرس و فشار روانی: استرس و فشار روانی شدید ممکن است به فعال شدن بیشتر فعالیت‌های پاراسومنیا منجر شود. تلاش برای کاهش استرس و افزایش روش‌های مدیریت استرس می‌تواند به کنترل بهتر بیماری کمک کند.

1. 1. مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند بیماری پاراسومنیا را تشدید کند و عملکرد نظام خواب را مختل کند. لذا، جلوگیری از مصرف مواد مخدر و الکل و ایجاد سبک زندگی سالم می‌تواند مفید باشد.

1. 1. محیط خواب نامساعد: محیط خواب نامساعد مانند نورهای درخشان، صداهای مزاحم، دمای نامناسب و تحریکات خارجی می‌تواند عملکرد خواب را تحت تأثیر قرار داده و پاراسومنیا را تشدید کند. بهتر است محیط خواب را به صورت آرام و آرامش‌بخش تنظیم کنید.

مهم است به همراهی یک متخصص خواب و روان‌شناسی مشاوره و درمان بیماری پاراسومنیا را بررسی کرده و برنامه‌های مشخصی را برای مدیریت و کاهش علائم بیماری تعیین کنید.

چه افرادی در معرض بیماری خواب پریشی قرار می گیرند؟

بیماری پاراسومنیا می‌تواند در هر سن و جنسیتی رخ دهد، اما برخی از عوامل و شرایط می‌توانند احتمال بروز آن را افزایش دهند. افراد زیر می‌توانند در معرض بیماری خواب پریشی قرار بگیرند:

1. 1. کودکان و نوجوانان: بیشترین شیوع پاراسومنیا در این گروه سنی دیده می‌شود. سابقه خانوادگی یا عوامل ژنتیکی نیز ممکن است نقشی در بروز پاراسومنیا در این گروه داشته باشند.

1. 1. افراد با سابقه خانوادگی: در برخی موارد، بیماری پاراسومنیا می‌تواند به صورت ژنتیکی منتقل شود. بنابراین، اگر فردی در خانواده سابقه پاراسومنیا داشته باشد، احتمال بروز آن در افراد دیگر افزایش می‌یابد.

1. 1. افراد در معرض استرس: استرس‌ها و فشارهای روانی ممکن است عملکرد نظام خواب را مختل کرده و پاراسومنیا را تحریک کنند. افرادی که در شرایط فشار زیاد روانی، استرس شغلی یا رویدادهای زندگی دچار هستند، ممکن است به بیشترین خطر بروز پاراسومنیا در معرض باشند.

1. 1. مصرف کنندگان مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند نظام خواب را تحت تأثیر قرار داده و عملکرد صحیح خواب را مختل کند. بنابراین، افرادی که مواد مخدر یا الکل مصرف می‌کنند، ممکن است در معرض بروز پاراسومنیا قرار بگیرند.

راه های درمان بیماری خواب پریشی

درمان بیماری پاراسومنیا ممکن است شامل روش‌های مختلفی باشد که به کاهش علائم و بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند. در ادامه روش‌های معمول درمان پاراسومنیا را بررسی می‌کنیم:

1. 1. آموزش روش‌های بهداشتی خواب: بهبود عادات خواب سالم و ایجاد محیط خواب مناسب می‌تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. مثلاً مراعات کردن زمان خواب منظم، ایجاد فضای آرام و تاریک برای خواب، رعایت روال‌های آرامش‌بخش قبل از خواب و استفاده از تکنیک‌های مرتبط با خواب مثل روش‌های تنفسی و آرامش از جمله راه‌هایی هستند که می‌توانند مفید باشند.

1. 1. مدیریت استرس: تمرین روش‌های مدیریت استرس مانند تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تمرینات آرامش از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند استرس را کاهش داده و بر کنترل بیماری تأثیر بگذارند.

1. 1. درمان دارویی: در موارد شدید پاراسومنیا، ممکن است پزشک اعصاب و روان داروهای معینی را تجویز کند. این داروها می‌توانند به کاهش فعالیت‌های پاراسومنیا کمک کرده و بهبود خواب را فراهم آورند. اما درمان دارویی تنها در موارد لزومی و با نظارت روانپزشک تجویز می‌شود.

1. 1. روان‌درمانی: روان‌درمانی می‌تواند به شناسایی و مدیریت عوامل روانی و روانشناختی مرتبط با پاراسومنیا کمک کند. روان‌درمانی شامل تکنیک‌هایی مانند: روان‌درمانی شناخت

1. 1. تمرین‌های استراحتی و ترکیبی: تمرین‌های استراحتی و ترکیبی مانند تمرینات تأملی، تمرینات تنفس عمیق، ماساژ و تمرینات فیزیکی ملایم می‌توانند بهبود خواب و کاهش بیماری پاراسومنیا را تسهیل کنند.

1. 1. تغییر رفتار: تغییر رفتار و ایجاد روال‌های خواب سالم می‌تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. این شامل رعایت زمان خواب منظم، اجتناب از مواد محرک قبل از خواب، ایجاد محیط خواب آرام و دلپذیر و اجتناب از استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی در محل خواب است.

1. 1. مشاوره و پشتیبانی روانی: در برخی موارد، مشاوره و پشتیبانی روانی می‌تواند به فرد در مدیریت استرس و مشکلات روانی کمک کند که ممکن است در بروز و تشدید پاراسومنیا نقش داشته باشند.

مهم است که قبل از انجام هر گونه درمان، با یک متخصص خواب یا پزشک متخصص اعصاب و روان مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود. همچنین، به هنگام انجام درمان‌ها، صبر و پایبندی به برنامه‌های درمانی ضروری است تا نتایج بهتری به دست آید.

تشخیص این اختلال توسط دکتر اعصاب و روان یا روانپزشک

تشخیص بیماری پاراسومنیا بر اساس تاریخچه بیماری، علائم و نشانه‌ها، مشاهدات خانوادگی و تشریح تجربیات خواب استوار است. در ادامه روش‌های تشخیص پاراسومنیا را بررسی می‌کنیم:

1. 1. مصاحبه پزشکی: در مصاحبه با روانپزشک، باید تاریخچه خواب و علائم پاراسومنیا به‌طور دقیق بررسی شود. سوالات ممکن است شامل شدت و نوع فعالیت‌های پاراسومنیا، زمان وقوع آن، تکرار علائم و همچنین عوامل تحریک‌کننده مانند استرس یا مصرف مواد مخدر و الکل باشد.

1. 1. مشاهده خانوادگی: بررسی سابقه خانوادگی بیماری پاراسومنیا و وجود عوامل ژنتیکی می‌تواند نقشی در تشخیص بیماری داشته باشد. اگر در خانواده سابقه این بیماری وجود دارد، احتمال بروز آن در فرد مورد نظر افزایش می‌یابد.

1. 1. روش‌های ضبط خواب: استفاده از روش‌های ضبط خواب مانند الکتروانسفالوگرافی (EEG) و فیلم‌برداری خواب (Polysomnography) می‌تواند در تشخیص بیماری پاراسومنیا مفید باشد. این روش‌ها به ثبت فعالیت‌های مغزی و عملکرد عضلات در طول فعالیت‌های پاراسومنیا کمک می‌کنند.

1. 1. تست‌های تکمیلی: در برخی موارد، برای بررسی علل محتمل بیماری پاراسومنیا، تست‌های تکمیلی مانند آزمایش‌های خون و عکسبرداری مغز ممکن است توسط پزشک اعصاب و روان درخواست شوند.

نتیجه گیری

پاراسومنیا یک اختلال خواب است که می‌تواند بر کیفیت خواب و کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. تشخیص و درمان صحیح این بیماری بسیار مهم است. برای تشخیص پاراسومنیا، مشاهده خانوادگی، مصاحبه پزشکی، استفاده از روش‌های ضبط خواب و تست‌های تکمیلی می‌تواند مفید باشد. درمان پاراسومنیا شامل آموزش روش‌های بهداشتی خواب، مدیریت استرس، درمان دارویی، روان‌درمانی و تغییر رفتار می‌شود.مهم است که در صورت تجربه علائم پاراسومنیا، با روانپزشک خوب در تهران یا متخصص خواب مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود. با پیروی صحیح از روش‌های درمانی و تغییرات رفتاری و درمان اختلال حرکتی در خواب، می‌توان کیفیت خواب را بهبود بخشید و علائم خواب پریشی را کاهش داد. همچنین، حفظ یک محیط خواب مناسب و مدیریت استرس نیز بهبود درمانی را تسهیل می‌کند. به همین جهت برای درمان این بیماری به سایت نوبت دهی آنلاین دکتر با من مراجعه نمایید و در آنجا با توجه به پروفایل هر پزشک نوبت آنلاین خود  را از روانپزشک یا روانشناس مربوطه اخذ نمایید.منابع

• • Parasomnias & Disruptive Sleep Disorders – Cleveland Clinic

• • Parasomnias: Types, Symptoms, & Causes

• • Parasomnias: Definition and Types – Sleep Disorders

• • Parasomnia – Wikipedia

• • Parasomnias – PMC

• • Sleep Medicine: Parasomnias – PMC

• • Definition of parasomnia – NCI Dictionary of Cancer Terms

افسردگی زمستانی: تازه وارد فصل سرما شده‌ایم، و برخی از ما ممکن است احساس افسردگی زمستانی کنیم. افسردگی زمستانی یک واقعیت معمول در فصل سرما است و ممکن است به دلایل مختلفی به وجود آید. در این مقاله، به بررسی علل افسردگی زمستانی، راه‌های مقابله با آن و افزایش روحیه در این فصل پرداخته خواهد شد.

افسردگی زمستانی چیست؟

افسردگی زمستانی، یا سندروم افسردگی زمستانی Seasonal Affective Disorder یا SAD، یک نوع اختلال عاطفی است که به صورت متداول در فصل‌های سرما اتفاق می‌افتد. این وضعیت اغلب به کاهش نور خورشیدی در فصل سرما و تأثیر آن بر ساعت‌های تنظیم خواب و هورمون‌های مغزی ارتباط داده می‌شود. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، و راه‌های مدیریت این بیماری خواهیم پرداخت.

تاریخچه

افسردگی زمستانی یک وضعیت روانی است که نخستین بار در دهه‌ی 1980 توسط دکتر نورمن روزنتال که یک روان‌پزشک امریکایی بود، توصیف شد. او این وضعیت را به نام “سندروم افسردگی زمستانی” یا SAD نامگذاری کرد. تاریخ کشف و توصیف این وضعیت به عنوان یک اختلال موسمی مرتبط با تغییرات فصلی نور و تأثیر آن بر وضعیت روحی افراد، بسیار مهم و تأثیرگذار بود.

روزنتال و تیم او توانستند ارتباط میان کاهش نور خورشیدی در فصل سرما و افزایش علائم افسردگی و ناراحتی در برخی از افراد را مشاهده کنند. این اختلال به ویژه در مناطقی با طولانی‌ترین دوره‌های تاریکی در فصل سرما مانند کشورهای اسکاندیناوی متداول بود.

پس از توصیف اولیه این وضعیت، روان‌پزشکان و محققان بیشتری به بررسی افسردگی زمستانی پرداختند. تحقیقات علمی بیشتری انجام شد و راه‌های متعددی برای مدیریت و درمان این وضعیت توسعه یافت. از آن زمان تاکنون، این بیماری به عنوان یک مسأله جدی در علوم روان‌پزشکی شناخته شده و مطالعات بسیاری در زمینه‌های مختلف مانند علوم اعصاب، روان‌شناسی، و تغذیه برای درک بهتر این وضعیت و ارائه راه‌های مدیریت آن انجام شده است.

علل افسردگی زمستانی

کاهش نور خورشید: در فصل سرما، تعداد ساعات نورخورشید کاهش می‌یابد. این کاهش نور می‌تواند به کاهش تولید هورمون سروتونین، هورمونی که باعث خوشحالی می‌شود، منجر شود.

تغییر در ساعت‌های خواب: تغییر در ساعت‌های خواب می‌تواند تأثیر منفی بر روی سلامت روانی داشته باشد. کوتاه شدن روز و طولانی‌تر شدن شب در فصل سرما می‌تواند ساعت‌های خواب را تغییر دهد و در نتیجه افسردگی را تشدید کند.

کمبود ورزش: هوا در فصل سرما سردتر است و بسیاری از افراد انگیزه کمتری برای فعالیت بدنی دارند. این کمبود ورزش می‌تواند به کاهش تولید سروتونین منجر شود.

علائم افسردگی زمستانی

افسردگی زمستانی می‌تواند با مجموعه‌ای از علائم و عوارض همراه باشد که در برخی از افراد شدیدتر از دیگران ظاهر می‌شود. علائم شایع این وضعیت عبارتند از:

احساس ناراحتی مداوم: افراد ممکن است احساس ناراحتی عمیق و افسردگی مداوم کنند که تأثیر منفی بر روحیه آنها دارد.

کاهش انرژی و خستگی: کاهش انرژی و خستگی: افراد با افسردگی زمستانی ممکن است از کاهش انرژی و خستگی مزمن رنج ببرند و احساس کمبود انرژی کنند.

کاهش تمرکز و توجه: عدم توانایی در تمرکز روی وظایف و کارهای روزمره که ممکن است این افراد کارهایشان را با دشواری انجام دهند.

اضطراب: افراد مبتلا به افسردگی زمستانی ممکن است تا حدی اضطراب داشته باشند و از افزایش نگرانی و استرس رنج ببرند.

کاهش تمایل به فعالیت‌های اجتماعی: این افراد ممکن است به تدریج از فعالیت‌های اجتماعی دور شوند و از تعامل با دیگران بپرهیزند.

با این حال، مهم است توجه داشت که این علائم ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشند و تنها تشخیص تخصصی توسط متخصص روانپزشک می‌تواند این وضعیت را تأیید کند و راه‌های مدیریتی مناسب را تعیین کند.

 

تاثیر ژنتیک در بیماری افسردگی زمستانی چیست؟

ژنتیک در این بیماری نقش مهمی دارد. افسردگی زمستانی به عنوان یک نوع اختلال افسردگی فصلی در نظر گرفته می‌شود و به شدت با تغییرات فصلی و نور محیط ارتباط دارد. بر اساس تحقیقات علمی، به نظر می‌رسد که برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی زمستانی هستند.

از جمله ژن‌هایی که در این بیماری نقش دارند، می‌توان به ژن‌های مرتبط با تولید سروتونین اشاره کرد. سروتونین یک نوروترانسمیتر مغزی است که در مدیریت خلق و خوی و تعادل روانی نقش دارد. تغییرات در این ژن‌ها ممکن است به کاهش تولید سروتونین یا عدم بهره‌برداری بهینه از آن در مغز منجر شود که در نتیجه افزایش علائم افسردگی در فصل زمستان ایجاد می‌کند.

با این حال، ژنتیک تنها یکی از عوامل مؤثر در افسردگی زمستانی است و معمولاً با عوامل محیطی دیگر همراه می‌شود. به عنوان مثال، شیوه زندگی، تغذیه، و میزان تماس با نور خورشید نیز در تأثیر بر این وضعیت روانی نقش دارند. به همین دلیل، درمان و مدیریت این بیماری عمدتاً به ترکیبی از رویکردهای مختلف از جمله تراپی نوری، تغییر در شیوه زندگی، و در برخی موارد داروها نیاز دارد.

راه‌های مقابله با این بیماری چیست؟

راه‌های مقابله با افسردگی زمستانی می‌تواند به شما کمک کند تا علائم این وضعیت را کاهش دهید و وضعیت روحی خود را بهبود ببخشید. در ادامه، راه‌های موثر برای مقابله با این بیماری را بررسی خواهیم کرد:

• نور درمانی

یکی از راه‌های اصلی مقابله استفاده از نور درمانی است. این روش به افراد امکان می‌دهد تا نور مصنوعی با طیف نور خورشید را دریافت کنند. معمولاً از لامپ‌ها یا دستگاه‌های خاصی که نور درمانی ارائه می‌دهند، استفاده می‌شود.

• ورزش منظم

ورزش منظم می‌تواند به تولید هورمون‌های خوشحالی مانند سروتونین کمک کند. حتی ورزش‌های ساده مانند پیاده‌روی یا شنا می‌توانند به بهبود وضعیت روحی کمک کنند.

• تغذیه سالم

تغذیه صحیح و متوازن می‌تواند از افزایش وزن در فصل سرما جلوگیری کند. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز می‌تواند به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• تنظیم معیارهای خواب

تنظیم ساعت خواب و ایجاد یک الگوی خواب منظم می‌تواند به کنترل افسردگی کمک کند. سعی کنید هر روز در یک زمان ثابت به خواب بروید و بیدار شوید.

• مشاوره روان‌شناسی

در موارد شدید‌تر افسردگی زمستانی، مشاوره روان‌شناسی می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند. مشاوره و در صورت لزوم مصرف داروها به عنوان روش‌های درمانی در نظر گرفته می‌شوند.

• فعالیت‌های اجتماعی

حضور در فعالیت‌های اجتماعی و تعامل با دیگران می‌تواند از افزایش انزوا جلوگیری کرده و به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• تغییر در محیط زندگی

ایجاد تغییرات کوچک در محیط زندگی مانند تغییر در دکوراسیون داخلی یا ایجاد فضاهای با نوردهی زیاد می‌تواند به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• هنر و سرگرمی

شروع به فعالیت‌های هنری یا سرگرمی می‌تواند به شما انگیزه و احساس خوبی بدهد. نقاشی، موسیقی یا هر هنر دیگری که شما را شاد می‌کند را انتخاب کنید.

به عنوان نتیجه، انتخاب یک یا چند راه برای مقابله با افسردگی زمستانی می‌تواند به بهبود وضعیت روحی شما کمک کند. همچنین، در صورت لزوم، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید تا راه‌های درمانی مناسب برای شما تعیین شود.

 

آیا مصرف مکمل‌های ویتامینی می‌تواند به کاهش این بیماری کمک کند؟

افرادی که در فصل سرما احساس افسردگی می‌کنند، ممکن است به دلیل کاهش نور خورشیدی و تغییرات در رژیم غذایی خود از ویتامین‌ها و مواد معدنی کمبود داشته باشند. بنابراین، مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های معدنی می‌تواند به بهبود وضعیت روحی و جسمی کمک کند.

در میان ویتامین‌ها، ویتامین D اهمیت به خصوصی دارد. چرا که بسیاری از افراد در فصل سرما به علت کاهش نور خورشید کمبود ویتامین D دارند. ویتامین D برای سلامتی عمومی بدن و تأثیر بر روحیه و افسردگی دارد. برای تقویت، می‌توانید از مکمل‌های ویتامین D استفاده کنید، البته توصیه می‌شود که قبل از شروع مصرف به مشورت با یک پزشک یا متخصص تغذیه بپردازید.

ویتامین B12 نیز می‌تواند در کاهش افسردگی و افزایش سطح انرژی کمک کند. این ویتامین به حفظ سلامتی سیستم عصبی و تولید انرژی در بدن کمک می‌کند. همچنین، مصرف ویتامین C که یک آنتی‌اکسیدان است، می‌تواند از تأثیرات منفی رادیکال‌های آزاد در بدن جلوگیری کرده و به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

با این حال، قبل از شروع مصرف هر گونه مکمل یا ویتامین، مهم است که به مشورت با یک پزشک یا متخصص تغذیه بپردازید. همچنین، تأثیر مکمل‌های ویتامینی ممکن است در هر فرد متفاوت باشد، و باید با دقت مصرف شوند. بهترین راه برای مدیریت این بیماری، ترکیب مصرف مکمل‌های ویتامینی با دیگر روش‌های مدیریتی مانند نور درمانی، ورزش منظم و تنظیم ساعت خواب است.

عوارض بیماری افسردگی زمستانی

افزایش وزن و چاقی: در فصل سرما، بسیاری از افراد افسرده‌تر می‌شوند و تمایل به زیاده‌خواهی دارند. این موضوع می‌تواند به افزایش وزن و در بلندمدت به چاقی منجر شود. چاقی خود می‌تواند عوارض جسمی و اختلالات مرتبط با آن را به همراه داشته باشد.

اختلال در خواب: این بیماری ممکن است با اختلالات خواب همراه باشد. افراد مبتلا به این وضعیت ممکن است از خواب‌آلودگی و تغییرات در الگوی خواب رنج ببرند که می‌تواند تأثیر منفی بر روحیه و عملکرد روزانه آنها داشته باشد.

اختلالات تغذیه‌ای: زیاده‌خواهی و انتخاب غذاهای ناسالم در فصل سرما ممکن است به اختلالات تغذیه‌ای منجر شود. افراد مبتلا به افسردگی زمستانی ممکن است از تغییر در الگوی تغذیه و کاهش مصرف مواد غذایی سالم رنج ببرند.

افزایش احتمال مصرف مواد مخدر و الکل: برخی از افراد به دلیل افسردگی و ناراحتی زمستانی به مصرف مواد مخدر و الکل متوسل شوند. این مواد ممکن است علائم افسردگی را موقتاً تسکین دهند، اما در بلندمدت مشکلات بیشتری را ایجاد کنند.

عوارض جسمی: افسردگی زمستانی ممکن است به عوارض جسمی نیز منجر شود. به عنوان مثال، تأثیر منفی این وضعیت بر سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث افزایش حساسیت به عفونت‌ها شود.

کاهش عملکرد کاری: افراد مبتلا به این بیماری ممکن است از انجام وظایف خود در محیط کار کاهش عملکرد داشته باشند. این موضوع می‌تواند به مشکلات اجتماعی و اقتصادی منجر شود.

با توجه به این عوارض، مدیریت و درمان افسردگی زمستانی بسیار مهم است. افرادی که به این وضعیت مبتلا هستند، می‌توانند از مشاوره روان‌شناسی و در صورت لزوم از درمان‌های دارویی که توسط پزشکان تجویز می‌شوند، بهره‌برند.

تأثیر مصرف الکل و مواد مخدر بر افسردگی زمستانی

مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند تأثیر منفی بر این بیماری داشته باشد. در واقعیت، این مواد می‌توانند وضعیت روحی را تشدید کرده و تداوم علائم افسردگی زمستانی را دشوارتر کنند. دلایلی که نشان می‌دهند چرا مصرف الکل و مواد مخدر در افسردگی زمستانی مشکل ساز است عبارتند از:

• الکل و مواد مخدر معمولاً به عنوان مسکن‌ها یا تحریک‌کننده‌ها عمل می‌کنند. این اثرات موقتی ممکن است به افت تولید هورمون‌های خوشحالی مانند سروتونین و اندورفین منجر شود، که موجب افزایش علائم افسردگی می‌شوند.
• الکل و مواد مخدر ممکن است باعث تداوم علائم افسردگی زمستانی شوند. بعد از اثر موقت مثبت این مواد، افراد ممکن است علائم افسردگی خود را شدت بخشند.
• مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند به تضعیف سیستم ایمنی بدن منجر شود. این امر ممکن است باعث افزایش حساسیت به عوامل محیطی و عفونت‌ها شود، که می‌تواند تأثیر منفی بر وضعیت روحی داشته باشد.
• مصرف الکل و مواد مخدر ممکن است باعث تضعیف توانایی افراد در مدیریت مشکلات زندگی روزمره شود. این ممکن است منجر به افزایش عوارض اجتماعی و شخصی شود که افسردگی زمستانی را تشدید می‌کند.

به طور کلی، مصرف الکل و مواد مخدر تأثیر مثبتی بر افسردگی زمستانی ندارند و می‌توانند عوارض اضافی به علائم مرتبط با این وضعیت اضافه کنند. بهترین راه برای مدیریت این بیماری، استفاده از روش‌های مدیریتی مثل نور درمانی، ورزش منظم، تنظیم معیارهای خواب و مشورت با متخصصین است.

 

چه داروهایی برای درمان افسردگی زمستانی تجویز میشود؟

درمان افسردگی زمستانی معمولاً شامل روش‌های مختلفی می‌شود و در برخی موارد ممکن است پزشکان داروهای مشخصی تجویز کنند. برخی از داروهای معمولاً برای درمان افسردگی زمستانی عبارتند از:

• در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی را تجویز کند. این داروها معمولاً از خانواده داروهای SSRI (مهارگرهاي انتخابي عود سروتونين) و SNRI (مهارگرهاي انتخابي عود سروتونين و نوراپينفرين) انتخاب می‌شوند. این داروها می‌توانند به تعداد افراد مبتلا به افسردگی زمستانی کمک کنند.
• پزشکان ممکن است داروهای مشابه کتامین مانند اسکتامین (Esketamine) را تجویز کنند که برای درمان افسردگی شدید و مقاوم به داروهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• در برخی موارد، افراد ممکن است اضافه به افسردگی زمستانی، اضطراب هم تجربه کنند. در این صورت، داروهای ضد اضطراب تجویز میشوند.

در هر صورت، مهم است که تنها زیر نظر یک پزشک متخصص و با توجه به وضعیت خاص هر فرد از داروها استفاده شود. همچنین، درمان افسردگی زمستانی ممکن است به ترکیبی از روش‌های مختلف شامل درمان دارویی و تراپی نوری تلقی شود.

نتیجه

عوامل مختلفی از جمله تغییرات در نور خورشید، ساعت زمانی بدن، و شیوه زندگی می‌توانند بر روی این وضعیت روانی تأثیرگذار باشند. مطالعات نشان داده‌اند که کاهش میزان نور خورشید در فصل سرما و تغییر در میزان ساعت‌های روشنایی در روز ممکن است باعث اختلال در تولید مواد شیمیایی مغزی مانند سروتونین شود.

سروتونین یک نوروترانسمیتر مهم در مغز است که وظیفه مدیریت خلق و خوی و تعادل روانی را برعهده دارد. کاهش میزان سروتونین می‌تواند به افزایش افسردگی و ناراحتی منجر شود. در افراد مبتلا به افسردگی زمستانی، تراپی نوری (نوروتراپی) به عنوان یکی از روش‌های درمانی موثر تأیید شده است که با تابش نور با شدت بالا به چشم انسان، تولید سروتونین را افزایش می‌دهد و علائم افسردگی را کاهش می‌دهد.

افسردگی زمستانی نه تنها در تعداد افراد بلکه در کیفیت زندگی آنها تأثیرگذار است. این وضعیت می‌تواند به تغییر در الگوهای خواب، اختلال در تغذیه، کاهش تمرکز، اختلال در روابط اجتماعی و مشکلات کاری و تحصیلی منجر شود.

با توجه به این نتایج، مدیریت مناسب و درمان افسردگی زمستانی اهمیت دارد و به کمک مشاوره از متخصصین بهداشت روانی و در صورت لزوم به درمان‌های دارویی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این وضعیت کمک کند.

من از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کرده و از آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری افسردگی زمستانی بهره‌مند شوید. این سایت به بیش از 7000 هزار متخصص دارویی ارتباط برقرار کرده است و اطلاعات و درمان‌های به‌روز در اختیار شما قرار می‌دهد. دکتران ما نیز در این زمینه تخصص دارند و می‌توانند به شما راهنمایی‌ها و مشاوره‌های لازم را ارائه دهند. برای دسترسی به اطلاعات کامل و مشاوره با متخصصان ما، لطفاً به سایت دکتر بامن مراجعه فرمایید.

پرسش های متداول

آیا افسردگی زمستانی به عوامل ژنتیکی برمی‌گردد؟

بله، افسردگی زمستانی ممکن است به عوامل ژنتیکی نیز برگردد.

چه نوع نور درمانی برای افسردگی زمستانی مناسب است؟

نور درمانی با نورهای با شدت بالا و با طیف نور طبیعی (مانند نور خورشید) به عنوان درمان افسردگی زمستانی مناسب است. این نورها معمولاً با لامپ‌ها و دستگاه‌های خاصی تولید می‌شوند و باید تحت نظر متخصص انجام شوند.

چقدر ورزش باید در هفته انجام داد تا از افسردگی زمستانی جلوگیری شود؟

برای جلوگیری از افسردگی زمستانی، معمولاً نیاز به حداقل 150 دقیقه ورزش متوسط به شدت در هفته داریم، که می‌تواند به هر ترتیبی تقسیم شود که شما برایش راحتی دارید، اما مهم است که به موازات آن فعالیت‌های بدنی را به روزانه خود اضافه کنید.

منابع

[Winter depression and light therapy]

[Winter depression]

The molecular basis for winter depression

Winter depression recurrence one year after cognitive-behavioral therapy, light therapy, or combination treatment

افسردگی از جمله بیماری هایی است که فرد در طول زندگی خود ممکن است به دلایل گوناگون دچار آن شود. به همین جهت شناخت این بیماری و راه های آن بسیار مهم است.

به همین جهت می توان گفت که شما در صورت مبتلا به افسردگی بایستی فورا به متخصص روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه کنید تا هرچه زودتر راه درمانی خود را آغاز کنید. ما در این مقاله شما را با مفهوم افسردگی، علت و چگونگی آن آشنا خواهیم ساخت، پس تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مفهوم بیماری افسردگی

بیماری افسردگی بعضا ممکن است به بیماری خاموش تلقی شود چرا که بسیاری از اوقات شخص دچار افسردگی شده است اما از این موضوع اطلاعی ندارد. زمانی که شخص یک خستگی مدام و طولانی را تجربه می کند.

در واقع این بیماری به این شکل نیست که یک هفته ای خوب شود و دیگر شما نیاز به دوره ی درمان ندارید، بلکه ممکن است درمان شما بیش از یک سال طول بکشد، پس هرچه زودتر این بیماری را بشناسید، اقدامات سریع تری را جهت بهبودی خود انجام خواهید داد.

علت ایجاد بیماری افسردگی

افسردگی سن و سال و یا موقعیت اجتماعی نمی شناسد و ممکن است هر فرد در برهه های متفاوتی از زندگی خود دچار افسردگی شود. پس انتظار می رود این بیماری در هر مرحله از زندگی فرد، به وجود بیایید. موارد زیر از جمله مهمترین علت های ایجاد این بیماری هستند.

ژنتیک

بعضی از افراد در خانواده خود سابقه ی بیماری افسردگی را دارند، به طوری که می توان حدس زد این بیماری ممکن است به فرزندان آنها انتقال پیدا کند.

شخصیت هر انسان

شخصیت هر فرد با فرد دیگر کاملا متفاوت است و اشخاص دارای اعتماد و عزت نفس پایین، معمولا به این بیماری دچار می شوند.

عوامل محیطی و خارجی

کسانی که در محیط های استرس زا و پر تنش زندگی می کنند، امکان اینکه به این بیماری دچار شوند بسیار بیشتر از اشخاصی است که در محیط های سالم و آرام قرار دارند.

علائم جسمی و روحی افسردگی

افسردگی دارای یک سری از علائم روحی و جسمی است که فرد در صورت مشاهده ی آن بهتر است که هرچه سریع تر به روانپزشک و روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه و نوبت خود را اخذ نماید. در زیر ما به شرح کامل این علائم پرداخته ایم.

علائم جسمی:

• اختلال در خواب

بیماری افسردگی موجب می شود که شما به خوبی نتوانید، بخوابید و یا استراحت کنید. به فرض مثال: شب بیداری های شبانه، آشفتگی و پریدن از خواب، کابوس های طولانی و بیش از اندازه خوابیدن را می توان از علت های شایع آن دانست.

• خستگی و ضعف زیاد

افرادی که به این بیماری دچار می شوند اصولا در طول روز شاهد خستگی بسیار و ضعف و بی حالی هستند که ممکن است حتی علت آن را نیز ندانند.

• بیماری های گوارشی

یک سری از بیماری ها به علت افسردگی ایجاد می شوند که یکی از آنها بیماری گوارش است. در واقع بیماری افسردگی موجب تهوع، سوء هاضمه و رفلاکس معده نیز می شود.

• اضطراب و پریشانی

زمانی که شخص دچار پریشانی و اضطراب های پی درپی می شود و از موضوعی به شدت هراس دارد، علت اینکه به افسردگی دچار شود بسیار زیاد است.

• مشکلات جنسی

اشخاصی که به بیماری افسردگی مبتلا می شوند، احتمال این وجود دارد که مشکلات جنسی نیز در آینده داشته باشند و یا حتی به آن نیز دچار شوند. ضعف در این موضوع و یا حس بد داشتن نسبت به آن نیز میتواند از اثرات داروهای افسردگی باشد.

• سردرد و مشکلات میگرن

کسانی که به این بیماری دچار می شوند، احتمال دارد سردردهای پی در پی را تجربه کنند و یا حتی میگرن و سر درد او نیز می تواند بیشتر شود که در این جا شخص بایستی حتما این موضوع را با روانپزشک خود در میان بگذارد.

علائم روحی:

• احساس یک ناراحتی عمیق و حس پوچ داشتن نسبت به موضوعات

زمانی که شما به بیماری افسردگی مبتلا می شوید، اغلب یک حس پوچی و بی خود بودن را احساس می کنید که ممکن است بی دلیل باشد و در نتیجه می توان گفت که بهتر است برای بیرون آمدن از این حال، با مشاور خود صحبت نمایید.

• زود عصبانی شدن از افراد

معمولا در زمان های مختلف حتی به خاطر مسائل کوچک زود عصبانی می شوند.

• بی رمق بودن نسبت به کارهای روزمره

افراد افسرده معمولا علاقه ای به انجام دادن کارهای روتین زندگی خود ندارد، و بیشتر تمایل دارند که آنها را عقب بیندازند.

• عدم تحمل و صبر نسبت به تصمیمات زندگی

برای نتیجه گرفتن از بسیاری از امور، نیاز است که صبر و حوصله ی کافی به خرج داد، اما این افراد اصولا عجول بوده و آستانه ی صبر پایینی دارند.

• کاهش اشتها و بی میلی نسبت به غذا

این اشخاص تمایلی به خوردن غذا ندارند و حتی نسبت به غذاهای مورد علاقه ی خود هیچ واکنشی ندارند.

• سرزنش بیش از اندازه خود راجع به اتفاقات و اشتباهات زندگی

بیماران افسرده مدام خود را سرزنش می کنند و دوست دارند که خود را همیشه بدون دلیل برنجانند و مقصر بدانند.

• عدم تمرکز کافی نسبت به انجام امور زندگی

حواس پرتی یکی دیگر از علائم افسردگی است که شخص به درستی نمی تواند تصمیم بگیرد.

• ناتوانی در تصمیم گیری

افرادی که به بیماری افسردگی مبتلا هستند اصولا نمی توانند به صورت مستقل تصمیم بگیرند.

• خودکشی و یا تصمیم به آن

خودکشی یکی دیگر از مسائل مهمی است که بیمار افسرده شاید این موضوع را تجربه کرده باشد که در این صورت بهتر است فرد هرچه سریعتر به روانپزشک و یا مشاور خود مراجعه کند.

• بدون علت مشخص، درد های جسمی داشته باشیم.

یکسری از دردهای فیزیکی در طول عمر بیماری افسردگی با فرد همراه است و احتمال دارد دردهای او بدون منشا خاصی باشد.

راه های درمان در بیماری افسردگی

بیماری افسردگی با توجه به علت و نوع آن، درمان های متفاوت دارد، به همین جهت تشخیص نوع آن با دکتر روانپزشک است و شما بایستی حتما با مشورت او، درمان شوید که می توانید برای این کار از سایت دکتر با من، یک دکتر روانپزشک انتخاب کرده و پس از اخذ نوبت به او مراجعه کنید.

درمان دارویی

یکی از گزینه هایی که ممکن است شخص با آن مواجه شود، داروهای رواپزشکی است که برخلاف عقاید رایج مردم، اعتیاد آور نبوده و صرفا می توان گفت که برای درمان بیماری شما تجویز شده است. پس می توان گفت که بهتر است به توصیه های پزشک خود عمل کرده و سپس از شیوه های درمانی او استفاده نمایید.

داروهایی که در درمان افسردگی استفاده می شود:

• آمی تریپتیلین
• آموکساپین
• کلومیپرامین (آنافرانیل)
• دسیپرامین (نورپرین)
• داکسپین
• ایمی پرامین (توفرانیل)
• نورتریپتیلین (پاملور)
• پروتریپتیلین
• تریمیپرامین (سورمونتیل)
• دزونلافاکسین
• دولوکستین (Cymbalta)
• لومیلناسیپران (فتزیما)
• ونلافاکسین (Effexor XR)
• سرترالین (زولوفت)
• فلوکستین (Prozac ، Sarafem)
• سیتالوپرام (Celexa)
• اس سیتالوپرام (لکساپرو)
• پاروکستین (Paxil، Pexeva ، Brisdelle)
• فلووکسامین (Luvox)

2. روان درمانی

شما بایستی علاوه بر دارو درمانی با روانپزشک و یا روانشناس خود صحبت نمایید. تا علاوه بر آن بتوانید به خوبی از پس این بیماری بر آیید. در واقع دارو و مشاوره از جمله راه هایی است که می توان بیماری افسردگی را درمان کرد و به نوعی مکمل یکدیگر هستند.

3. درمان افسردگی با متد جدید و بدون مصرف دارو

امروزه روش های درمانی جدید که با استفاده از تحریک الکتریکی یا مغناطیسی است که شخص بدون مصرف هیچ دارویی درمان شود. در واقع امروزه به دلیل عوارضی که برخی از داروهای افسردگی دارند، پزشکان این متد را جایگزین و یا مکمل مصرف دارو کرده اند.

راه های درمان خانگی افسردگی

1. ورزش

یکی از راه هایی که موجب می شود افسردگی راحت تر درمان شود، این است که فرد فعالیت های ورزشی انجام دهد. به طور مثال حتی قرار دادن روزی نیم ساعت دویدن در برنامه ی زندگی می تواند به خوبی در درمان بیماری افسردگی تاثیر گذار باشد.

2. دمنوش های گیاهی

دمنوش های گیاهی جزو روش های درمانی کامل به حساب نمی آید اما به فرد کمک خواهد کرد تا آرامش خود را حفظ کند و حتی خواب راحت تر و بهتری را نیز تجربه نمایید.

3. مصرف سبزی و ماهی

مصرف برخی از غذاها می تواند در طول درمان بیماری به ما کمک کند. در واقع ویتامین های موجود در ماهی و سبزی باعث سرزنده شدن و نوعی تقویت نیروی جسمانی شخص می شود.

4. شرکت در دورهمی های سالم و کلاس های مورد علاقه

زمانی که شما در یک جمع سالم و خوب باشید روحیه ی خود را بیشتر حفظ خواهید کرد و سرگرم یک سری امور نیز خواهید شد. در واقع علاقه شما به انجام کارها موجب این می شود که از فکرهای منفی دور بمانید و ذهنی پویا داشته باشید.

5. سعی کنید یک شغل داشته باشید

رفتن به سرکار به شما حس عزت نفس و اعتماد به نفس می شود و در نتیجه باعث خواهد شد که شما زمان زیادی از زندگی خود بر روی فعالیت های مفید و درآمدزا باشید و دیگر از کارهای بیهوده پرهیز کنید.

کلام آخر

بیماری افسردگی ممکن است در زمان های مختلفی از زندگی به سراغ فرد بیاید و تجربه تلخی از این بیماری را در طول زمان به او بدهد. اما چنانچه شخص تحت نظر پزشک متخصص باشد و از دکتر روانپزشک و یا بهترین دکتر روانشناس در سایت دکتر با من نوبت اخذ نماید، می توان گفت که این بیماری به راحتی قابل درمان است. اما خود فرد نیز نقش بسیار مهمی در درمان این بیماری دارد تا به صورت کامل درمان یابد.

اختلال فراموشی یکی از شایع‌ترین مشکلات روانی است و تاریخچه‌ی آن به قدمت‌ دوره‌های تاریخ بشری بازمی‌گردد. در ادبیات باستان، اشاراتی به این مسئله وجود دارد، به عنوان مثال در ادبیات یونان باستان، داستان‌هایی از خدایانی که فراموشی کرده‌اند یا فراموشی شده‌اند ذکر شده است.در قرن ۱۹، پزشکانی مانند آلویزر، کوسوو و برایتن تحقیقاتی درباره‌ی اختلال فراموشی انجام دادند و این مسئله را مورد بررسی قرار دادند. در سال ۱۹۰۱، آلویزر نخستین بار بیماری آلزایمر را توصیف کرد که به علت اختلال فراموشی و سایر نشانه‌های عصبی دیگر ناشی از تغییرات در ساختار مغز است.در دهه‌های بعد، با پیشرفت تحقیقات علمی در زمینه‌ی علم شناختی، بیشتر درکی از مکانیسم‌های عملکردی مغز و اختلالاتی که می‌توانند باعث اختلال فراموشی شوند، به دست آمد. همچنین، با پیدایش روش‌های تصویربرداری مغزی، تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گرفته است. در حال حاضر، تحقیقات در حوزه‌ی اختلال فراموشی همچنان ادامه دارد و سعی در یافتن راه‌های جدید برای پیشگیری و درمان این اختلال دارد.

علت اختلال فراموشی

علت اختلال فراموشی می‌تواند متنوع باشد و ممکن است به دلایل مختلفی مرتبط با سلامت روان و بدنی فرد باشد. در زیر علل رایج اختلال فراموشی را بررسی می‌کنیم:

1. 1. بیماری‌های عصبی و مغزی: بیماری‌هایی مانند آلزایمر، پارکینسون، سکته مغزی و … می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. استفاده از مواد مخدر: مصرف مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

1. 1. استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شود که منجر به ایجاد اختلال فراموشی می‌شود.

1. 1. عدم خواب کافی: عدم خواب کافی و کیفیت پایین خواب می‌تواند باعث افت حافظه شود.

1. 1. اختلالات روانی: برخی اختلالات روانی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات خلقی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، فولات و روی می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

1. 1. تروما و آسیب‌های سر: تروما و آسیب‌های سر می‌تواند به صورت موقت یا دائمی باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

1. 1. عدم تمرین مغزی: عدم تمرین مغزی و فعالیت‌های شناوری می‌تواند باعث کاهش عملکرد مغز شود و در نتیجه باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

به طور کلی، علت اختلال فراموشی می‌تواند به دلایل مختلفی مرتبط با سلامت روان و بدنی فرد باشد و درمان باید بر اساس علت اصلی این اختلال صورت پذیرد.

علائم اختلال فراموشی

علائم اختلال فراموشی ممکن است متنوع باشد و بسته به علت و شدت آن متفاوت باشد. در زیر علائم رایج اختلال فراموشی را بررسی می‌کنیم:

• • فراموشی اطلاعات جدید: فرد ممکن است نتواند اطلاعات جدیدی که به تازگی یاد گرفته است را به یاد بیاورد.

• • فراموشی اطلاعات گذشته: فرد ممکن است نتواند خاطرات یا اطلاعاتی که در گذشته یاد گرفته بود، به یاد بیاورد.

• • مشکل در یادآوری نام‌ها و اسامی: فرد ممکن است نتواند نام و یا اسامی افرادی را که با آنها آشناست، به یاد بیاورد.

• • مشکل در یادآوری مکان‌ها و مسیرها: فرد ممکن است مشکل داشته باشد در یادآوری مکان‌ها و مسیرهایی که قبلا با آنها آشنا بوده است.

• • مشکل در تمرکز و توجه: فرد ممکن است دچار مشکل تمرکز و توجه شود که می‌تواند باعث فراموشی اطلاعات شود.

• • افزایش فراموشی در سنین بالاتر: با پیر شدن، قدرت حافظه کاهش می‌یابد و فراموشی بیشتری رخ می‌دهد.

• • مشکل در انجام کارهای روزمره: فرد ممکن است مشکل داشته باشد در انجام کارهای روزمره مانند پرداخت قبوض، خرید و…

• • تغییر در شخصیت: در بعضی موارد، اختلال فراموشی ممکن است با تغییر در شخصیت فرد همراه باشد، مانند افسردگی و اضطراب.

در صورتی که فرد دچار هر یک از علائم بالا باشد، بهتر است به پزشک اعصاب و روان یا روانپزشک مراجعه کند تا علت اختلال فراموشی بررسی شود و در صورت لزوم، درمان مناسب انجام شود.

چه کسانی بیشتر درگیر بیماری فراموشی می شوند؟

اختلال فراموشی می‌تواند در هر سنی و در هر جنسیتی رخ دهد، اما برخی از عوامل می‌توانند باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری شوند. به طور کلی، افرادی که دارای یک یا چند عامل زیر هستند، بیشتر درگیر بیماری فراموشی می‌شوند:

• • سن: با پیر شدن، خطر ابتلا به بیماری فراموشی افزایش می‌یابد و معمولا در افراد سالمندتر بیشتر دیده می‌شود.

• • بیماری‌های مغزی: بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند.

• • استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

• • اضطراب و استرس: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شوند که منجر به ایجاد اختلال فراموشی می‌شود.

• • خواب نامناسب: خواب کافی و کیفیت خوب آن برای حفظ حافظه بسیار مهم است.

• • کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین B12، فولات و روی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود.

• • عدم تمرین مغزی: فعالیت‌های شناوری مانند خواندن، حل مسئله، یادگیری زبان جدید و بازی های شناوری می‌توانند باعث تقویت حافظه شوند.

• • علائم افسردگی و اضطراب: برخی از افراد با اختلال فراموشی، علائم افسردگی و اضطراب نیز دارند و برای مدیریت بیماری فراموشی، باید این علائم نیز درمان شوند.

اگر فردی دارای یک یا چند عامل بالا است، باید مراقبت‌های لازم را بکند و در صورت داشتن هرگونه علائم اختلال فراموشی، به دکتر اعصاب و روان مراجعه کند.

راه های پیشگیری از اختلال فراموشی

برای پیشگیری از اختلال فراموشی، انجام چندین راهکار می تواند مفید واقع شود. در زیر به برخی از این راهکارها اشاره می کنیم:

1. 1. فعالیت های شناوری: فعالیت های شناوری مانند خواندن، حل مسئله، یادگیری زبان جدید، بازی های شناوری و هر چیزی که به تمرین مغز کمک کند، می تواند به حفظ و تقویت حافظه کمک کند.

1. 1. تمرین بدنی: تمرین بدنی باعث بهبود جریان خون به مغز و تقویت حافظه می‌شود. همچنین، تمرینات بدنی می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند که نیز می تواند باعث بهبود حافظه شود.

1. 1. تغذیه سالم: تغذیه سالم با مصرف مواد غذایی سالم و تغذیه مناسب می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند. به عنوان مثال، می‌توانید مقدار کافی از مواد مغذی مثل ویتامین‌ها و مواد معدنی دریافت کنید.

1. 1. مدیریت استرس: استرس و اضطراب می‌توانند باعث کاهش تمرکز و توجه شوند. بنابراین، مدیریت استرس و اضطراب با تمرین روش‌های تنفس، یوگا، ماساژ و دیگر روش‌های مدیتیشن می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند.

1. 1. خواب کافی و کیفیت خوب: خواب کافی و کیفیت خوب آن برای حفظ حافظه بسیار مهم است. بنابراین، باید سعی کنید که خواب کافی را داشته باشید و به کیفیت خوب خوابتان توجه کنید.

1. 1. فعالیت های اجتماعی: فعالیت های اجتماعی مانند شرکت در برنامه های اجتماعی، گفتگو با دوستان و خانواده و شرکت در فعالیت های گروهی می‌توانند به حفظ حافظه کمک کنند.

1. 1. جلوگیری از استفاده از مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر مانند الکل و مواد مخدر می‌تواند باعث ایجاد اختلال فراموشی شود. بنابراین، باید از استفاده از این مواد خودداری کنید.

1. 1. تمرین مغزی: با انجام تمرین های مغزی مانند حل تست های مغزی، بازی های حافظه و تمریناتی که برای تقویت حافظه طراحی شده اند، می توانید به حفظ وتقویت حافظه خود کمک کنید.

1. 1. کنترل بیماری‌های مرتبط با حافظه: برخی بیماری‌های مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سکته مغزی می‌توانند باعث ایجاد اختلال فراموشی شوند. بنابراین، اگر فردی دچار این بیماری‌ها است، باید با پزشک خود در مورد راهکارهای پیشگیری و مراقبت‌های لازم صحبت کند.

1. 1. نگهداری روابط اجتماعی: نگهداری روابط اجتماعی مانند دوستی با افراد مختلف، نگهداری از رابطه با خانواده و همکاران می تواند به حفظ حافظه کمک کند.

1. 1. فعالیت های روانشناختی: تحت نظارت پزشک، فعالیت های روانشناختی مانند تمرینات کاهش استرس، درمان افسردگی و اضطراب، و درمان سایر اختلالات روانی ممکن است به حفظ حافظه کمک کنند.

1. 1. مدیریت برنامه های روزانه: برنامه ریزی و مدیریت برنامه های روزانه می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند. برنامه ریزی شامل تعیین اولویت ها، تنظیم زمان برای انجام کارها و مدیریت وظایف روزانه است.

از طرفی، اجتناب از استفاده از کلیدهای موبایل و تبلت برای یادآوری اطلاعات و استفاده از کاغذ و مداد جهت یادداشت برداری و برنامه ریزی نیز می‌تواند به حفظ حافظه کمک کند.

روش های تشخیص اختلال فراموشی

تشخیص اختلال فراموشی معمولاً توسط پزشک تخصصی اعصاب و روان انجام می شود. در اینجا به برخی از روش های تشخیص اختلال فراموشی اشاره می کنیم:

• • مصاحبه پزشکی: پزشک مغز و اعصاب ممکن است با بیمار مصاحبه کند تا جزئیاتی در مورد نحوه عملکرد حافظه او و نحوه وقوع فراموشی بدست آورد.

• • ارزیابی عملکرد حافظه: متخصص مغز و اعصاب ممکن است از تست های مختلفی استفاده کند تا عملکرد حافظه بیمار را ارزیابی کند. این تست ها ممکن است شامل حافظه کوتاه مدت، حافظه بلند مدت، توجه، تمرکز و سایر عوامل مرتبط با حافظه باشد.

• • ارزیابی عملکرد شناختی: دکتر مغز و اعصاب ممکن است از تست هایی استفاده کند که عملکرد شناختی بیمار را ارزیابی می کنند. این تست ها ممکن است شامل آزمون هایی برای ارزیابی شناخت، تمرکز، توجه و سایر عوامل مرتبط با شناخت باشد.

• • تصویربرداری مغزی: دکتر مغز و اعصاب ممکن است از روش های تصویربرداری مغزی مانند اسکن MRI و CT Scan استفاده کند تا بررسی کند که آیا اختلالاتی در ساختار مغز بیمار وجود دارد یا نه.

• • آزمایش های خونی: پزشک مغز و اعصاب ممکن است آزمایش های خونی را انجام دهد تا بررسی کند آیا عواملی مانند بیماری های قلبی، دیابت، کمبود ویتامین ها و مواد معدنی و سایر بیماری های مرتبط با حافظه در بدن بیمار وجود دارد یا نه.

• • ارزیابی رفتاری: روانپزشک ممکن است با بررسی رفتار بیمار و تعاملات او با دیگران، مشکلاتی که ممکن است برای او در زندگی روزمره به وجود آورد را تشخیص دهد.

• • تشخیص بیماری: در صورتی که پزشک اعصاب و روان مشکوک به وجود یک بیماری مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مرتبط با حافظه است، ممکن است برای تشخیص بیماری از روش های دیگری مانند آزمایش های جسمی و تصویربرداری مغزی استفاده کند.

در کل، تشخیص اختلال فراموشی باید توسط متخصص مغز و اعصاب صورت گیرد و باید بر اساس تاریخچه پزشکی کامل بیمار، ارزیابی عملکرد حافظه و شناختی، تصویربرداری مغزی، آزمایش های خونی و ارزیابی رفتاری انجام شود. در نهایت، بر اساس نتایج این تست ها و بررسی شرایط بیمار، پزشک اعصاب ممکن است تشخیص دقیقی در مورد نوع اختلال فراموشی داشته باشد و برای درمان مناسب، روش های درمانی متناسب با بیماری را تجویز کند.

روش های درمانی

درمان اختلال فراموشی بستگی به علت اصلی آن دارد. در صورتی که اختلال فراموشی ناشی از بیماری مغزی مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مرتبط با حافظه باشد، درمان باید بر اساس نوع بیماری و شدت آن تعیین شود. در مواردی که علت اصلی اختلال فراموشی مشخص نیست، می توان از روش های زیر برای درمان استفاده کرد:

• • تغییر رفتاری: ایجاد تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه می تواند به بهبود عملکرد حافظه کمک کند. به عنوان مثال، استفاده از یادداشت برداری، جلوگیری از تنش و استرس، تمرین حافظه با بازی ها و تمرینات ورزشی و رعایت روال خواب منظم می تواند به بهبود عملکرد حافظه کمک کند.

• • مصرف داروها: در برخی موارد، پزشک مغز و اعصاب ممکن است داروهایی را تجویز کند که برای بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی مفید باشند. به عنوان مثال، برخی داروها می توانند به عنوان مسکن درد، ضد اضطراب و ضد افسردگی تجویز شوند.

• • درمان روانشناختی: در برخی موارد، درمان روانشناختی مانند مشاوره و روان درمانی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند. این روش ها ممکن است شامل تمرینات شناختی، تمرینات مدیتیشن و روش های تفکر مثبت باشند.

• • درمان فیزیکی: برخی روش های درمانی فیزیکی مانند تمرینات ورزشی، تمرینات تنفسی، ماساژ و فیزیوتراپی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند.

در کل، درمان اختلال فراموشی باید بر اساس علت اصلی آن تعیین شود و بهتر است با مشورت پزشک تخصصی اعصاب و روان در مورد روش های مناسب درمانی و تغییرات رفتاری مناسب برای بهبود عملکرد حافظه صحبت کنید.

نتیجه گیری

اختلال فراموشی می تواند به عنوان یک علائمی از بیماری های مرتبط با حافظه و شناخت مانند آلزایمر، پارکینسون و سایر بیماری های مغزی ظاهر شود، همچنین ممکن است به علت تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه بدون وجود بیماری خاصی ایجاد شود. برای تشخیص اختلال فراموشی، پزشک مغز و اعصاب ممکن است از روش های مختلفی مانند مصاحبه پزشکی، ارزیابی عملکرد حافظه و شناختی، تصویربرداری مغزی و آزمایش های خونی استفاده کند.درمان اختلال فراموشی بستگی به علت اصلی آن دارد. در صورتی که اختلال فراموشی ناشی از بیماری مغزی باشد، درمان باید بر اساس نوع بیماری و شدت آن تعیین شود. به علاوه، تغییرات در روزمره و فعالیت های روزانه، مصرف داروها، درمان روانشناختی و درمان فیزیکی می تواند به بهبود عملکرد حافظه و کاهش علائم اختلال فراموشی کمک کند.در کل، در صورتی که با علائمی از اختلال فراموشی مواجه شدید، بهتر است به متخصص یا فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید و تشخیص و درمان مناسب را به عهده او بگذارید. همچنین، مراقبت از سلامتی عمومی بدن و رعایت روال خواب منظم و تغذیه سالم می تواند به بهبود عملکرد حافظه و جلوگیری از اختلال فراموشی کمک کند.منابع1. National Institute on Aging. (2019). Alzheimer’s Disease and Related Dementias. Retrieved from dementias2. National Institute of Mental Health. (2019). Forgetfulness3. Mayo Clinic. (2021). Memory loss: When to seek help4. Alzheimer’s Association. (2021). Treatments for Alzheimer’s5. American Psychological Association. (2019). Memory loss6. Harvard Health Publishing. (2021). What can you do about cognitive decline?

در این مقاله در خصوص بیماری بیش فعالی صحبت نموده ایم که یکی از بیماری های مهم و اساسی در علم روانپزشکی است و همچنین برای راحتی شما همراهان عزیز نیز در سایت دکتر با من اخذ نوبت اینترنتی را فعال نموده تا با آرامش خاطر، درمان خود را آغاز نمایید.

تاریخچه بیماری

بیماری بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری عصبی است که اولین بار در سال 1902 توسط پزشک انگلیسی Sir George Frederick Still تشخیص داده شد. او این اختلال را به عنوان یک شکست در قابلیت کنترل حرکات بدنی و ناتوانی در حفظ توجه توصیف کرد. در سال 1937، نام “بیماری بیش فعالی” توسط یک پزشک آمریکایی به نام Charles Bradley به این اختلال داده شد.

در دهه‌های بعد، تحقیقات بیشتری درباره علل و درمان‌های این بیماری صورت گرفت. در حال حاضر، درمان بیماری پیش فعالی معمولاً شامل داروها، مشاوره، آموزش و تغییرات در شیوه زندگی است.

مفهوم بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی (ADHD) یک اختلال عصبی است که برای افرادی که با آن مبتلا هستند، تمرکز کردن بر روی وظایف، کنترل حرکات بدنی و نظم دادن به زندگی روزمره سخت و زمان‌بر است. افراد با ADHD ممکن است دشواری در حفظ توجه و نیز انجام وظایف روزمره داشته باشند. همچنین، آنها ممکن است بیش از حد، فعال و پرانرژی باشند و در برخی موارد نتوانند از انجام کارهای ضروری صرف نظر کنند. درمان بیش فعالی معمولاً شامل داروها، مشاوره، آموزش و تغییرات در شیوه زندگی است.

علت بیش فعالی چیست؟

علت بیماری بیش فعالی (ADHD) هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی، محیطی و عوامل مرتبط با رفتار ممکن است نقشی در ایجاد این بیماری داشته باشند. برخی از عوامل محیطی شامل مشکلات خانوادگی، تحریک کننده‌ها، تغذیه نامناسب، کمبود خواب و نارسایی مغزی هستند. همچنین، برخی ژن‌ها نیز ممکن است در افراد با ADHD نقش داشته باشند.

این ژن‌ها معمولاً در عملکرد مغز و هورمون‌های مغزی مانند دوپامین و نوراپی نفرین دخیل هستند. به طور کلی، بیماری بیش فعالی به عنوان یک اختلال چند عاملی شناخته می‌شود که برای بروز آن، احتمالاً چندین عامل با هم ترکیب شده‌است.

عوامل اختلال بیش فعالی چیست؟

اختلال بیش فعالی و نقص توجه شامل مجموعه ای از علائم هستند که ممکن است شامل بیش فعالی، ناتوانی در توجه و تمرکز، عدم توانایی در کنترل رفتار و اندازه‌گیری احساسات باشد.
برخی از عواملی که به اختلال بیش فعالی و نقص توجه منجر می‌شوند عبارتند از:

1. ژنتیک: به نظر می‌رسد که ژنتیک در ایجاد این اختلال نقش دارد، چرا که بیشتر کودکانی که این اختلال را دارند، پدر و مادر یا خواهر یا برادری نیز دارند که این اختلال را دارند.
2. محیطی: عواملی مانند تغذیه نامناسب، مصرف مواد مخدر و الکل در دوران بارداری، عفونت‌های مغزی، مصرف آهن بیش از حد، نوروتوکسین‌ها و عوامل زیست محیطی دیگر نیز می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.
3. مشکلات در فعالیت مغزی: در بعضی موارد، مشکلاتی در فعالیت مغزی مانند کمبود نوروترانسمیترها و نقص در سیستم عصبی مرکزی می‌تواند علت این اختلال باشد.
4. فشارهای روانی: فشارهای روانی مثل تنش در خانواده، مسائل مالی، مشکلات در مدرسه و … ممکن است در بروز این اختلال تأثیر داشته باشند.
5. عدم تعادل هورمونی: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که عدم تعادل هورمون‌ها مانند سروتونین، نوراپی‌نفرین و دوپامین ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

علائم بیش فعالی چیست؟

علائم بیش فعالی و نقص توجه می‌تواند به صورت متنوعی در افراد مشاهده شود. برخی از این علائم عبارتند از:

1. بیش فعالی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است بیش از حد حرکت کنند، به ناگهانی بلند شوند، از صندلی خارج شوند یا به جایی دویده و یا پرش کنند. آن‌ها ممکن است ناتوانی در نگه داشتن خود را در یک جایی ابراز کنند و به سختی می‌توانند به آرامش برسند.
2. ناتوانی در توجه و تمرکز: این علائم شامل ناتوانی در توجه به جزئیات، سختی در حفظ تمرکز در موقعیت‌های مختلف و سختی در انجام وظایفی است که نیاز به تمرکز و حواس‌پرتی دارند.
3. فراموشی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است به سختی به یاد داشته باشند که چه کارهایی را باید انجام دهند، تعهدات خود را فراموش کنند و یا موارد را فراموش کنند که باید یادآوری شوند.
4. ناتوانی در کنترل رفتار: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است ناتوان در کنترل رفتار خود باشند، به طور مثال، در موقعیت‌های اجتماعی، ترسیده، خشن و بی‌ادبانه عمل کنند.
5. عدم توانایی در تنظیم احساسات: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است دشواری در تنظیم احساسات خود داشته باشند، به طور مثال، احساسات شدیدی از عصبانیت، ناراحتی یا خشم نشان دهند.
6. مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اختلال ADHD ممکن است دشواری در برقراری رابطه با دیگران، تعارضات مکرر با دیگران داشته باشند و درک نسبت به رفتارهای اجتماعی مناسب نداشته باشند. همچنین، آن‌ها ممکن است در موقعیت‌های اجتماعی بیش از حد صحبت کنند و یا نتوانند صبر کنند تا دیگران صحبت خود را به پایان برسانند.
7. سرگیجه و خستگی: افراد مبتلا به اختلال ADHD ممکن است احساس سرگیجه و خستگی کنند، به طوری که بعضی اوقات نمی‌توانند تلاش کنند و از انجام کارهای روزمره منصرف می‌شوند.
8. اضطراب و افسردگی: ADHD ممکن است باعث ایجاد اضطراب و افسردگی در افراد شود. آن‌ها ممکن است احساس عدم قابلیت کنترل روی رفتار خود داشته باشند و برای کنترل آن نتوانند خود را بهبود بخشند.
9. مشکلات در عملکرد تحصیلی و شغلی: افراد مبتلا به بیش فعالی ممکن است دشواری در انجام کارهای تحصیلی و شغلی داشته باشند. آن‌ها ممکن است نتوانند به طور مداوم تمرکز کنند و در انجام وظایف خود موفق نباشند.
10. مشکلات خانوادگی: ADHD ممکن است باعث ایجاد مشکلات خانوادگی در افراد شود. آن‌ها ممکن است با خشونت و عدم توجه به نظر دیگران رفتار کنند که باعث تنش در خانواده شود.

با توجه به اینکه علائم بیماری ADHD و نقص توجه بسیار متنوع هستند، این بیماری باید توسط دکتر روانپزشک نیز مشخص شود.

راه های پیشگیری از بیش فعالی

برای پیشگیری از بیماری بیش فعالی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

• تغذیه سالم: تغذیه سالم و متنوع، شامل میوه‌ها، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین‌های سالم، می‌تواند به پیشگیری از بیماری بیش فعالی کمک کند.
• ورزش و فعالیت بدنی: فعالیت بدنی منظم، مانند پیاده‌روی، شنا، دوچرخه‌سواری و ورزش‌های دیگر، می‌تواند به کنترل این اختلال کمک کند.
• مدیریت استرس: یکی از عوامل مهم بروز بیش فعالی، استرس است. بنابراین، روش‌های مدیریت استرس، مانند ماساژ، روش‌های تنفسی، یوگا و مدیتیشن، می‌تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند.
• زمان خواب کافی: خواب کافی و به موقع می‌تواند به کنترل این اختلال کمک کند.
• محدود کردن مصرف قند: مصرف بیش از حد قند و مواد شیرین، می‌تواند به بروز بیش فعالی کمک کند. بنابراین، بهتر است مصرف قند و شیرینی را محدود کنید.
• محدود کردن مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل، می‌تواند به بروز بیش فعالی کمک کند. بنابراین، بهتر است مصرف این مواد را محدود کنید.
• ارتباط با خانواده: ارتباط صمیمی با خانواده و دوستان، می‌تواند به کنترل بیش فعالی کمک کند.
• مراجعه به روانپزشک: اگر علائم بیش فعالی وجود دارد، بهتر است به پزشک اعصاب و روان مراجعه کنید و درمان مناسب را دریافت کنید.

چه کسانی در معرض بیماری ADHD هستند؟

بیماری بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رفتاری و عصبی است که معمولا در کودکان شروع می‌شود، اما ممکن است تا سن بالغی هم ادامه یابد. بر اساس تحقیقات، برخی از عواملی که ممکن است موجب افزایش احتمال ابتلا به ADHD شوند عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی: بیش از چندین ژن باعث افزایش احتمال ابتلا به ADHD می‌شوند.
• عوامل زیست محیطی: عواملی مانند مصرف مواد، تغذیه نامناسب، تعرض به سموم و استفاده از مواد مخدر ممکن است عوامل محرک باشند.
• مسائل زایمان: برخی از مشکلات زایمانی مانند سرفه و گرفتگی، کمبود اکسیژن و یا آسیب به مغز ممکن است عامل بیش فعالی باشند.
• عوامل مربوط به زندگی: تحقیقات نشان داده است که برخی عوامل مربوط به زندگی نیز می‌توانند عامل ADHD شوند، به عنوان مثال فرزندانی که در خانواده‌ای با مشکلات خانوادگی زندگی می‌کنند، احتمال ابتلا به ADHD بیشتر است.

بنابراین، افرادی که دارای سابقه خانوادگی، عوامل زیست محیطی، مسائل زایمانی و عوامل مربوط به زندگی هستند، در معرض بیماری بیش فعالی قرار دارند. اما این نکته مهم است که این عوامل تنها ممکن است عامل ADHD باشند و نه تضمینی برای ابتلا به آن‌ها باشد.

راه های تشخیص بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی یکی از اختلالات شایع در کودکان است که می‌تواند تاثیرات زیادی بر روی زندگی آن‌ها داشته باشد. برای تشخیص ADHD، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

1. مصاحبه با والدین و معلمان: در این روش، پرسشنامه‌هایی به والدین و معلمان داده می‌شود تا با توجه به نظر آن‌ها، بیش فعالی کودک بررسی شود.
2. ارزیابی رفتاری: این روش شامل بررسی رفتار کودک در محیط‌های مختلف مانند مدرسه، خانه، و محیط‌های عمومی است.
3. آزمون‌های نوروپسیکولوژی: این آزمون‌ها به منظور بررسی عملکرد شناختی کودک انجام می‌شوند و می‌تواند به تشخیص ADHD کمک کند.
4. پیگیری و نظارت مداوم: بیش فعالی ممکن است به دلیل عواملی مانند کمبود خواب، نارسایی تغذیه و یا فعالیت کم بدنی به وجود بیاید. در این صورت، نظارت مداوم و پیگیری از عوامل مؤثر بر رفتار کودک، می‌تواند به تشخیص و درمان این اختلال کمک کند.

در کل، تشخیص ADHD نیاز به ارزیابی دقیق و جامع دارد و مشاوره با دکتر روانکاو یا متخصص روانپزشک لازم است.

نحوه ی درمان بیماری بیش فعالی چیست؟

درمان ADHD شامل یک سری روش‌ها و تکنیک‌هایی است که به کودک کمک می‌کند تا مهارت‌های مورد نیاز برای مدیریت رفتار خود را کسب کند که شامل موارد زیر است:

1. روش‌های رفتاری: در این روش، کودک با روش‌های مثبت تحسین و تشویق، به مدیریت رفتار خود می‌پردازد. این روش شامل تعیین مجازات و پاداش برای رفتار مناسب و نامناسب است.
2. روش‌های تغذیه: ممکن است کودک ناشی از نقص در تغذیه به اختلال ADHD دچار شود. در این صورت، اصلاح رژیم غذایی کودک می‌تواند به کاهش بیش فعالی کمک کند.
3. مشاوره خانواده: درمان ADHD برای کودکان، باید به همراه مشاوره خانواده صورت گیرد. در این راه‌کار، والدین و خانواده کودک می‌آموزند که چگونه با رفتار بیش فعالی کودکان خود برخورد کنند و آن‌ها را در مدیریت رفتار کمک کنند.
4. داروهای مصرفی: در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی را به کودک تجویز کند تا به کاهش علائم ADHD کمک کنند.

به طور کلی، درمان این اختلال باید با توجه به نیازهای فردی هر کودک، تعیین و اجرا شود. بهتر است پس از تشخیص اختلال ADHD، با روانپزشک کودکان یا متخصص روانشناسی مشورت شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری ADHD صحبت کرده ایم که به دلیل رایج بودن آن در در دهه های اخیر نیاز است تا اطلاعات درستی از آن به افراد داده شود. به همین جهت بهتر است شما برای درمان خود به یک روانپزشک خوب در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت گیری آنلاین در سایت بدین شکل است که ابتدا نام دکتر را جستجو کرده و با توجه به پروفایل وی نوبت اینترنتی خود را دریافت نمایید.

منابع

• Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD)
• Attention deficit hyperactivity disorder
• Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in children
• What is ADHD?
• Attention-Deficit / Hyperactivity Disorder (ADHD) in Children
• Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)
• ADHD (for Parents) – Nemours KidsHealth
• 5 Easy Methods – How to Live with ADHD

ما در سایت دکتر با من لیست کامل بیماری های روانپزشکی را آورده ایم تا شما بتوانید به راحتی آنها را در سایت مطالعه نمایید و آگاهی خود را به عنوان بیمار و یا همراه آن بالا ببرید. یکی از بیماری های مهم روانی، اختلالات مرتبط با مصرف مواد مخدر است که ما در این مقاله هر آنچه را که نیاز است تا شما راجع به این اختلال بدانید، توسط تیم تخصصی دکتر با من نگارش کرده ایم پس تا انتهای مسیر همراه ما باشید.

مقدمه

اعتیاد به مواد مخدر که به آن اختلال مصرف مواد نیز می گویند، بیماری است که بر مغز و رفتار فرد تاثیر می گذارد و در نهایت منجر به ناتوانی در کنترل مصرف دارو یا داروی قانونی یا غیرقانونی می شود. موادی مانند الکل، ماری جوانا و نیکوتین نیز جزو مواد مخدر محسوب می شوند. هنگامی که معتاد هستید، ممکن است علیرغم آسیبی که به همراه دارد، به مصرف آن ادامه دهید.

اعتیاد به مواد مخدر می تواند با استفاده از یک ماده مخدر تفریحی در موقعیت های اجتماعی شروع شود و برای برخی افراد، مصرف مواد بعد از آن بیشتر می شود و به اصطلاح به آن معتاد می شوند. برای دیگران، به ویژه در مورد مواد افیونی، اعتیاد به مواد مخدر زمانی شروع می شود که داروهای تجویز شده را مصرف می کنند یا از دیگرانی که نسخه دارند دریافت می کنند.

خطر اعتیاد و اینکه چقدر سریع معتاد میشوید بسته به مواد مخدر متفاوت است. برخی از داروها، مانند مسکن های افیونی، خطر بیشتری دارند و سریعتر از سایرین باعث اعتیاد می شوند.

با گذشت زمان، فرد میزان استفاده ی خود را افزایش می دهد. یا اینکه ممکن است فقط برای احساس خوب داشتن در آن لحظه به مصرف مواد نیاز داشته باشد. تلاش برای توقف مصرف مواد مخدر ممکن است باعث هوس شدید شود و شما را از نظر جسمی بیمار کند. به این علائم ترک گفته می شود.

برای ترک مواد مخدر بهتر است که به پزشک ترک اعتیاد مراجعه نمایید و با مصرف دارو و تحت کنترل وی بودن سعی نمایید که اعتیاد به این مواد را آرام آرام ترک کنید.

مفهوم اختلال مصرف مواد مخدر

اختلال مصرف مواد یک اصطلاح پزشکی است که به دلیل استفاده از یک ماده (دارو) که باعث مشکلات یا ناراحتی قابل توجهی می شود استفاده می شود. این اختلال مشکلاتی نظیر: غیبت در محل کار یا مدرسه و کلا امور زندگی را به وجود می آورد. استفاده از این ماده در موقعیت‌های خطرناک، مانند رانندگی با ماشین، می تواند منجر به کشته شدن فرد شود و علاوه بر آن نیز منجر به مشکلات قانونی مرتبط با مواد یا ادامه مصرف مواد شود که در روابط دوستانه، روابط خانوادگی یا هر دو اختلال ایجاد می کند. اختلال مصرف مواد، به عنوان یک اختلال مغزی پزشکی شناخته شده، به استفاده از مواد غیرقانونی مانند ماری جوانا، هروئین، کوکائین یا مت آمفتامین اشاره دارد و یا استفاده نادرست از مواردی مانند الکل، نیکوتین یا داروهای تجویزی نیز می باشد. الکل رایج ترین اختلال مصرف مواد در نوع خود است.

وابستگی به مواد و ارتباط آن با اختلالات مصرف مواد

وابستگی به مواد یک اصطلاح پزشکی است که برای توصیف استفاده از مواد مخدر یا الکل استفاده می شود که حتی زمانی که مشکلات قابل توجهی در ارتباط با مصرف آنها ایجاد شده است ادامه می یابد. علائم وابستگی عبارتند از:

• تحمل یا نیاز به مقادیر زیاد دارو برای تاثیرگذاری
• وجود علائم ترک، که در صورت کاهش یا قطع مصرف دارویی رخ می دهد که قطع یا ترک آن برای شما دشوار می شود
• مصرف بسیار بالای مواد
• کناره گیری از فعالیت های اجتماعی و تفریحی
• مصرف مداوم مواد در زمانی که شخص از مشکلات جسمی، روانی و خانوادگی یا اجتماعی ناشی از آن اطلاع دارد.

اختلال مصرف مواد به استفاده از چه داروهایی گفته می شود؟

• الکل
• ماری جوانا
• داروهای تجویزی، مانند قرص های درد، محرک ها یا قرص های اضطراب
• مت آمفتامین
• کوکائین
• مواد افیونی
• توهم زاها
• مواد استنشاقی

موارد بالا مهم ترین آنها است چرا که تعداد این موارد بسیار بالا بوده و ما در اینجا مهم ترین آنها را برای شما بیان کرده ایم.

چه عواملی موجب اختلال در مصرف مواد است؟

• عوامل فرهنگی و اجتماعی
• گاهی شخص در محیطی بزرگ می شود که استفاده از مواد مخدر امری طبیعی بوده و او نیز از کودکی به پیروی از این الگو دچار اعتیاد شده و ترک آن برایش بسیار دشوار تر است.
• اختلال مصرف مواد توسط عوامل متعددی از جمله آسیب پذیری ژنتیکی
• استرس های محیطی
• فشارهای اجتماعی
• ویژگی های شخصیتی فردی
• مشکلات روانپزشکی

اما اینکه کدام یک از این عوامل بیشترین تاثیر را در یک فرد دارد را نمی توان در همه موارد مشخص کرد. چرا که در برخی یک سری عوامل بسیار پر رنگ تر از عامل های دیگر می باشد و حتی تاثیر گذاری بیشتری دارد. پس نمی توان راجع به همه افراد، یکسان قضاوت کرد.

علائم اختلال مصرف مواد مخدر

موارد زیر رایج ترین علائم این اختلال است که از یک فرد با فرد دیگر کاملا فرق دارد و نمی توان هر کدام از آنها را برای همه ی افراد جامعه یکسان تلقی کرد. مهم ترین آنها موارد زیر است:

• استفاده یا نوشیدن مقادیر بیشتر یا در مدت زمان طولانی تر از برنامه ریزی شده.
• تمایل مستمر یا تلاش ناموفق برای کاهش یا کنترل مصرف مواد مخدر یا الکل.
• صرف زمان زیادی برای مصرف، استفاده یا بهبودی پس از مصرف مواد مخدر یا الکل.
• میل شدید یا میل شدید به مصرف مواد مخدر یا الکل.
• مصرف مداوم مواد مخدر یا الکل که با وظایف کار، مدرسه یا خانه تداخل دارد.
• استفاده از مواد مخدر یا الکل حتی با مشکلات ارتباط مداوم ناشی از مصرف.
• ترک یا کاهش فعالیت ها به دلیل مصرف مواد مخدر یا الکل
• ریسک‌هایی مانند خطرات جنسی یا رانندگی تحت تأثیر مواد
• استفاده مداوم از مواد مخدر یا الکل حتی اگر باعث ایجاد مشکلات جسمی یا روانی شود یا به آنها اضافه کند.
• ایجاد عدم تحمل یا نیاز به استفاده بیشتر از مواد مخدر یا الکل برای رسیدن به همان اثر. یا استفاده از همان مقدار مواد مخدر یا الکل، اما بدون همان اثر.
• داشتن علائم ترک در صورت عدم استفاده از مواد مخدر یا الکل. یا استفاده از الکل یا داروی دیگری برای جلوگیری از چنین علائمی.

علائم اختلال مصرف مواد ممکن است شبیه سایر مشکلات پزشکی یا شرایط روانی باشد. همیشه بهتر است برای اینکه تشخیص درستی داده شود از دکتر عمومی ترک اعتیاد در سایت دکتر با من مشورت های لازم گرفته و به آنها مراجعه شود.

اختلال مصرف مواد مخدر چگونه تشخیص داده می شود؟

• کم شدن وزن در شخص
• خستگی مداوم
• چشم های قرمز
• عدم رعایت بهداشت
• ناهنجاری های رفتاری
• تغییرات در ضربان قلب یا فشار خون
• افسردگی، اضطراب یا مشکلات خواب

ممکن است شما یک یا چند علائم را با یکدیگر تجربه کنید و یا اینکه به طور کلی علائم بیشتری در شما وجود داشته باشد به همین سبب تشخیص پزشک ترک اعتیاد مهمترین قدم در این حوزه است.

درمان اختلال مصرف مواد مخدر چگونه است؟

درمان این مشکل به این صورت نیست که با مصرف یک دارو تمام شود یا اینکه صرفا شما قصد آن را داشته باشید و از شر آن خلاص شوید. خیر در این جا دو نوع درمان وجود دارد:

1. درمان دارویی (مراکز ترک اعتیاد)
2. درمان رفتاری و روحی که تحت نظر یک روانشناس یا روانپزشک خوب بایستی صورت بگیرد.

اما اصولا درمان خاص برای اختلال مصرف مواد توسط پزشک بر اساس موارد زیر تعیین می شود:

• سن، سلامت کلی و سابقه سلامتی شما
• وسعت علائم
• وسعت وابستگی
• نوع ماده ای که استفاده می کنید
• تحمل شما برای داروها، رویه ها یا درمان های خاص
• انتظارات برای سیر شرایط
• نظر یا ترجیح شما

انواع برنامه های درمانی (یا بهبودی) برای اختلال مصرف مواد به صورت بستری یا سرپایی در دسترس هستند. برنامه های در نظر گرفته شده معمولا بر اساس نوع ماده هستند. سم زدایی (در صورت نیاز، بر اساس ماده) و مدیریت پیگیری طولانی مدت یا سیستم های مراقبت بهبود محور از ویژگی های مهم درمان موفق هستند.

مدیریت پیگیری طولانی مدت معمولاً شامل جلسات رسمی گروهی و سیستم های حمایت روانی اجتماعی و همچنین نظارت مداوم پزشکی است. روان درمانی فردی و خانوادگی اغلب برای رسیدگی به مسائلی که ممکن است در ایجاد اختلال مصرف مواد نقش داشته باشد و در نتیجه آن ایجاد شده باشد، توصیه می شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله به صورت کلی در خصوص اختلالات مصرف مواد مخدر صحبت کرده ایم. اختلال مصرف مواد افیونی جزء بیماری های اعصاب و روان تلقی می شود. شما بایستی زمانی که گرفتار این مشکل می شوید حتما به پزشک ترک اعتیاد مراجعه کنید تا بتوانید درمان اصولی و درستی را انجام دهید. در واقع هدف این است که شما بتوانید به خوبی بهبود یابید. برای این کار نیاز است از متخصص ترک اعتیاد در سایت دکتر با من نوبت اخذ کنید. شیوه ی این اخذ نوبت به این شکل است که شما بایستی وارد سایت شوید، و لیست کامل پزشکان ترک اعتیاد را مشاهده و سپس وارد پروفایل آنها شوید و در آنجا با توجه به ساعات و روزهای حضور پزشک نوبت خود را به صورت اینترنتی اخذ نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما

منابع

• https://www.nimh.nih.gov/health/topics/substance-use-and-mental-health
• https://nida.nih.gov/nidamed-medical-health-professionals/treatment/treatment-materials-patients
• https://substanceusestigma.weill.cornell.edu/education-materials
• https://www.northwell.edu/behavioral-health/conditions/addictive-disorders
• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/drug-addiction/symptoms-causes/syc-20365112
• https://www.camh.ca/en/health-info/mental-illness-and-addiction-index/addiction

اختلالات مربوط به تروما و استرس نوعی واکنش‌های روان‌شناختی جدی هستند که در برخی افراد به دنبال قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب‌زا یا استرس‌زا مانند بی‌توجهی دوران کودکی، آزار جسمی و جنسی کودکی و مبارزه با آن، تجاوز فیزیکی به اشخاص، تجاوز جنسی، بلایای طبیعی، تصادف یا شکنجه نیز حاصل می شود. در ادامه می خواهیم در خصوص این بیماری و اختلال دیگری که تروما در ارتباط است صحبت نماییم اما شما بهتر است قبل از هر اقدامی به دکتر روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

مقدمه و تعریف اختلال تروما

اختلالات تروما شرایط ناسالم سلامت روانی است که در اثر یک تجربه آسیب زا در اشخاص ایجاد می شوند. اکثرا اختلالات تروما در حوزه ی تروما ذهنی است، اما نمونه های رایجی که ممکن است در اثر آن این بیماری ایجاد شود: عبارتند از سوء استفاده، غفلت، شاهد خشونت، از دست دادن یک عزیز یا قرار گرفتن در یک بلای طبیعی است. در واقع اختلالات تروما باعث ترس شدید، اضطراب، افسردگی، طغیان در فرد، مرور زیاد خاطرات و سایر علائم دیگر روانی می شود که می تواند باعث اختلال تروما به صورت قابل توجهی برای فرد شود. اختلالات تروما را می توان با انواع خاصی از درمان همراه با دارو درمان کرد و علائم را مدیریت کرد.

در نتیجه می توان گفت که اختلالات مربوط به تروما و عوامل استرس زا، گروهی از اختلالات روانپزشکی هستند که به دنبال یک رویداد استرس زا یا آسیب زا ایجاد می شوند که شامل اختلال استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال سازگاری هستند.

این سه وضعیت اغلب مشابه سایر اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی و اضطراب در فرد ظاهر می شوند، اگرچه وجود یک رویداد محرک برای تایید این بیماری برای فرد و تشخیص آن ضروری است اما از آنجایی که اختلالات مربوط به تروما و عوامل استرس زا ویژگی های مشترک بسیاری دارند، درک ماهیت رویداد محرک که موجب این اختلال شده است و رابطه زمانی بین رویداد محرک و بروز علائم و شدت علائم کاملا ضروری و مهم است. درمان این بیماری نیز عموماً شامل روان درمانی و دارو درمانی است.

انواع تروما و اختلالات مرتبط با استرس

انواع مختلفی از اختلالات تروما وجود دارد که در خصوص همه ی آنها باید بدانید، علت های زمینه ای موجب این بیماری شده است. تروما نوعی تجربه ذهنی است، بنابراین در حالی که ممکن است کنار آمدن با یک رویداد برای یک فرد آسان باشد، اما برای دیگری می تواند بسیار آسیب زا باشد.

انواع اختلال تروما شامل موارد زیر است:

• اختلال استرس پس از سانحه PTSD
  اختلال استرس پس از سانحه اختلالی است که پس از یک تجربه آسیب زا مانند مشاهده یک قتل یا تعرض ایجاد می شود. این اتفاق برای شخص باعث مرور خاطرات بد در وی، دیدن کابوس، احساس ترس و اجتناب از هر چیزی که یادآور تروما است، می شود. PTSD می تواند باعث اختلال قابل توجهی در زندگی فرد شود.

• اختلال استرس حاد ASD
  این بیماری مشابه PTSD است و همچنین از طریق تروما ایجاد می شود. واکنش به تروما در ASD ناگهانی و بسیار کوتاهتر از PTSD است. ممکن است بین چند روز تا یک ماه طول بکشد، در حالی که علائم PTSD بیش از یک ماه ادامه دارد.

• اختلالات سازگاری (AD)
  اختلالات سازگاری باعث واکنش های بیش از حد به تجربیات استرس زا یا دشوار، مانند مرگ در خانواده یا از دست دادن یک رابطه می شود. استرس در پاسخ به چنین موقعیتی بیشتر از آن چیزی است که انتظار می رود و نشان دهنده توانایی ضعیف برای مقابله با آن بیماری است. شش نوع AD وجود دارد که هر کدام با علائم خاص خود مشخص می شوند: اضطراب، افسردگی و یا اضطراب و افسردگی با هم، رفتارهای نامناسب، رفتارهای نامناسب همراه با افسردگی و اضطراب و نامشخص را دارند

• اختلال دلبستگی واکنشی RAD
  این علائم به ندرت در این حوزه رخ می دهد، اما بیشتر در کودکانی دیده می شود که نمی توانند یک دلبستگی سالم به والدین یا مراقب خود ایجاد کنند. این زمانی اتفاق می افتد که نیازهای کودک برآورده نشود. این غفلت درباره ی کودک نوعی آسیب رساندن به وی است. نوزادان یا کودکان مبتلا به RAD ممکن است گوشه‌گیر، غمگین، ترسیده، بی‌حال و بی‌تفاوت با دیگران باشند.

• اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED)
  این علائم مشابه ی بیماری RAD است، در واقع این یک اختلال دلبستگی است که بیشتر برای کودکانی که نادیده گرفته شده اند یا آسیب دیده اند تأثیر می گذارد. علائم کمتر از RAD است، اما DEAD برقراری رابطه به روش های مناسب را برای کودک بسیار دشوارتر می کند.

• سایر اختلالات مرتبط با تروما و استرس نامشخص
  یک روانپزشک ممکن است فردی را مبتلا به سایر اختلالات یا اختلالات نامشخص در این دسته تشخیص دهد در صورتی که فرد دارای برخی و نه همه علائم، از شرایط خاص باشد، یا اگر اطلاعات کافی برای تشخیص دقیق تر وجود نداشته باشد می توان گفت که در این دسته قرار دارد.

اختلالات تجزیه ای در فصل مربوط به اختلالات تروما گنجانده نشده است. اگرچه آنها در فصل خود در DSM-5 قرار دارند و متخصصان موافق هستند که این شرایط به تروما مرتبط هستند و معمولاً توسط تروما ایجاد می شوند. اختلالات تجزیه ای با از دست دادن تماس با واقعیت و قطع ارتباط با خاطرات، افکار و آگاهی خود مشخص می شود که توسط برخی به عنوان یک تجربه “خارج از بدن” توصیف می شود. ممکن است شخصی این نوع جداشدگی را به عنوان راهی برای کنار آمدن با یک رویداد آسیب زا برای خود تصور کند.

سن شروع و آمارهای مربوط به بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن

• در ایالات متحده آمریکا، بین هفت تا هشت درصد از مردم در برخی از مراحل زندگی خود دچار PTSD می شوند.
• در خصوص بیماری PTSD که در زنان بسیار شایع تر است و 10 درصد این بیماری را آنها و حدود 4 درصد از مردان این اختلال را تجربه می کنند.
• زنان ممکن است به دلیل نرخ بالاتری که در خصوص آسیب ها و خشونت جنسی و خانوادگی که بین آنها بیشتر است، آسیب پذیرتر باشند. می توان گفت بین 15 تا 25 درصد از زنان آزار جنسی را تجربه کرده اند و این بیماری را به خوبی درک می کنند.
• تقریباً 15 درصد از جانبازان ویتنام مبتلا به PTSD تشخیص داده شده اند پس می توان این بیماری را در بین این قشر از جامعه بیشتر دانست. این میزان در میان سربازان عملیات عراق و افغانستان بین 11 تا 20 درصد است.
• وقوع خطر بیشتر و بیماری تروما در افرادی که سوء مصرف مواد دارند و رفتارهای پرخطری انجام میدهند، می تواند باعث آسیب یا مرگ شود، بیشتر است.
• تروما خطر خودکشی را افزایش می دهد و از میان آمارهایی که افراد دست به این کار می زنند، شاهد تروما در آنها نیز هستیم.

شیوع اختلالات مربوط به تروما می تواند دشوار باشد زیرا این اختلالات در اثر قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب زا یا استرس زا ایجاد می شوند و RAD و اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده در جمعیت عمومی نادر هستند که کمتر از 1٪ از کودکان زیر پنج سال را تحت تاثیر قرار می دهند. شیوع مادام العمر PTSD در ایالات متحده 8.7٪ از جمعیت تخمین زده می شود. اختلالات سازگاری کم شدت ترین و شایع ترین اختلالات هستند. شیوع اختلالات سازگاری بسیار متفاوت است. تحقیقات تخمین می‌زند که 2.9 درصد از بیماران در خصوص مراجعه خود به پزشک و مراقبت‌های اولیه معیارهای اختلال سازگاری را دارند در حالی که 5 تا 20 درصد از مراجعین به صورت سرپایی درمان می شوند.

علائم بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن

هر نوع اختلال تروما علائم خاص خود را در فرد ایجاد می کنند و دارای فهرستی از معیارهای DSM-5 هستند که برای تشخیص این بیماری از آنها استفاده می شود و شامل موارد زیر است:

• وجود مداوم افکار مزاحم، کابوس
• اجتناب از هرگونه یادآوری تروما
• حس افسردگی و ناامیدی
• اضطراب و ترس شدید
• احساس غرق شدن
• از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که یک بار از آنها شخص لذت می برد
• کناره گیری از دوستان، خانواده و رویدادهای اجتماعی
• بی احساس شدن عاطفی و مشکل در احساس لذت بخش
• مشکل در خوابیدن
• کمبود اشتها
• رفتارهای خشونت آمیز
• مشکل در تمرکز یا تفکر
• مشکل در تعامل با دیگران یا ایجاد روابط
• افکار و رفتارهای خودکشی به صورت مدام در ذهن افراد

موارد بالا مهمترین نشانه های بیماری در فرد است که بهتر است برای تشخیص آن از متخصص روانپزشکی در سایت دکتر بامن نوبت اینترنتی دریافت نموده و هر چه سریعتر به وی مراجعه نمایید.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن هستند؟

در حالی که بیشتر بیماری های روانی هیچ علت مشخص یا واحدی ندارند، اختلالات تروما تقریباً همیشه می تواند در یک یا چند تجربه آسیب زا که شخص تجربه کرده بررسی و علت آن به درستی توسط متخصص اعصاب و روان مشخص شود .

به عنوان مثال، بسیاری از افرادی که حوادث آسیب زا را در جامعه و یا خانواده خود تجربه کرده یا شاهد بوده اند، و در برخی از آنها این تجربیات بعداً باعث بیماری PTSD می شود.

همه کسانی که تروما را تجربه می کنند، دچار اختلال تروما نمی شوند. در واقع دو نفر ممکن است ترومای یکسانی را تجربه کنند یا شاهد آن باشند اما یکی ممکن است دچار این اختلال شوند در حالی که دیگری آن را تجربه نکند. اما یک سری عوامل و زمینه ها وجود دارند که این بیماری ها را پر رنگ تر و فرد را با خطرات جدی روبه رو می سازند:

• داشتن یک بیماری روانی دیگر
• تجربه تروما در گذشته، به ویژه در دوران کودکی برای شخص
• استفاده از مواد مخدر
• عدم حمایت اجتماعی
• سابقه خانوادگی بیماری های روانی از هر نوع آن
• تجربه چندین رویداد استرس زا به طور همزمان

افرادی که اتفاقات بالا را تجربه می کنند بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار می گیرند.

راه های درمان تروما و اختلالات مرتبط با آن

برای رسیدن به یک نتیجه ی خوب در درمان تروما و اختلالات آن بهتر است که روان درمانی به همراه دارو درمانی صورت بگیرد که تشخیص نوع دارو و مصرف آن صرفا بر عهده ی پزشک متخصص است و شخص بایستی از مصرف خودسرانه ی دارو جدا پرهیز نمایید.

1. داروی سروتونین و دسته های درمانی مهارکننده آن (SSRIS)
   این داروهای ضد افسردگی در درمان این بیماری اصولا تجویز می شود و در حال حاضر فقط SSRIs Zoloft (سرترالین) و Paxil (پاروکستین) توسط سازمان غذا و دارو برای درمان PTSD تایید شده است.
2. روان درمانی
   نشان داده شده است که دو نوع درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر تروما (TF-CBT) در درمان اختلالات مربوط به این بیماری موثر هستند. روان درمانی توسط متخصص به مدت مشخص یک نوع درمان موثر از گروه CBT است که هم اضطراب و هم اختلالات مربوط به تروما را درمان می کند.

در واقع بعضی از درمانگران یک محیط امن برای درمان این بیماری ایجاد می کند تا بیمار را در معرض چیزهایی قرار دهد که از آنها ترسیده و از آنها اجتناب می کنند. قرار گرفتن در معرض اشیا، فعالیت ها یا موقعیت های ترسناک در یک محیط امن به کاهش ترس و کاهش اجتناب کمک می کند. و می خواهد دقیقا متوجه شود که شخص از چه وقایعی بیشتر ترس و استرس بالا دارد.

در درمان پردازش شناختی (CPT) درمانگر به دنبال کمک به درمانجو است تا درک درستی از رویداد آسیب زا داشته باشد و افکار و احساسات ناراحت کننده مرتبط با آن را کنترل کند. CPT بررسی می کند که چگونه رویداد آسیب زا بر زندگی و مهارت های مورد نیاز برای به چالش کشیدن افکار ناسازگار مرتبط با تروما تاثیر گذاشته است.

بیماری تروما چه عوارضی برای بیمار دارد؟

داشتن یک اختلال تروما ممکن است خطر ابتلا به سایر بیماری های روانی یا اختلال مصرف مواد را افزایش دهد. فردی که دارای یک اختلال تروما است، به خصوص زمانی که تشخیص داده نشده یا درمان نشده باشد، ممکن است برای خود درمانی و فرار از احساسات منفی به مواد مخدر یا الکل روی بیاورد.

این موضوع می تواند منجر به اختلال مصرف مواد مخدر شود. افراد مبتلا به اختلالات تروما همچنین احتمال بیشتری دارد که به بیماری های روانی دیگری نیز مبتلا شوند، که یا توسط تروما ایجاد شده یا بدتر می شوند.

تجربه تروما و ناتوانی در کنار آمدن با آن به روش های ناسالم نیز ممکن است فرد را وادار به خودکشی کند. هر فردی که دارای یک اختلال تروما است ممکن است در برابر افکار خودکشی آسیب پذیر باشد، اما کسانی که علائم شدید دارند یا تحت درمان نیستند ممکن است در معرض بیشترین خطر و آسیب از سوی این بیماری باشند.

اختلالات تروما همچنین می تواند عوارض جدی در تمام زمینه های زندگی فرد ایجاد کند. اینها ممکن است شامل روابط آسیب دیده و دشوار ، مشکلات در محل کار یا مدرسه، از دست دادن شغل، مشکلات مالی، انزوا و تنهایی، بی خوابی، آسیب های ناشی از رفتارهای خشونت آمیز و طغیان عصبانیت، و مشکلات قانونی باشد.

نتیجه گیری

ما در این بیماری در خصوص تروما و اختلالات مرتبط با آن صحبت کرده ایم که شما ممکن است در ابتدا دچار استرس شده و بخواهید آن را از دیگران مخفی کنید اما این موضوع درست نبوده و شخص بایستی که با خواندن این مقاله یک آگاهی نسبی از این بیماری داشته باشد و در نتیجه از پروفسور روانپزشک در تهران و یا بهترین روانشناس نوبت اینترنتی خود را از سایت دکتر بامن اخذ نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت نیز بدین صورت است که شما وارد سایت می شوید، نام متخصص و یا تخصص مدنظر خود را جستجو نموده و سپس وارد پروفایل پزشک شده و از آنجا به صورت اینترنتی نوبت خود را در ساعات و روزهای خالی پزشک، ثبت می نمایید و در زمان مقرر شده به مطب وی مراجعه می نمایید.

منابع

• https://highfocuscenters.pyramidhealthcarepa.com/about/education-center/trauma-disorders/
• https://www.chop.edu/conditions-diseases/trauma-and-stressor-related-disorders-children
• https://www.headtohealth.gov.au/mental-health-difficulties/mental-health-conditions/trauma-and-stress-related-disorders
• https://familypsychnj.com/2020/09/trauma-stressor-related-disorders-that-are-not-ptsd/
• https://www.mentalhealthctr.com/mental-disorders-caused-by-trauma/
• https://www.sheppardpratt.org/knowledge-center/condition/trauma-related-disorders/
• https://www.psychiatry.org/patients-families/ptsd/what-is-ptsd
• https://en.wikipedia.org/wiki/Post-traumatic_stress_disorder

 

ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های روانپزشکی با وجود متخصصین اعصاب و روان، به طور کامل مطالب بسیار مفیدی نگارش کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی در سایت، در خصوص یکی از اختلالات مهم به نام اختلال کنترل تکانه و رفتار مخرب آگاهی لازم را به دست آورید. پس تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مفهوم اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب

یک سری اختلال ها هستند که مرتبط با اختلال های خشونت آمیز و کنترل تکانه هستند. به طور معمول، رفتارها یا اعمال ناشی از آن در درجه اول تهدیدی برای سلامت دیگران و یا هنجارهای اجتماعی در نظر گرفته می شوند. برخی از مصادیق این مسائل؛ شامل دعوا، تخریب مال، سرکشی، دزدی، دروغگویی و قانون شکنی است.

انواع اختلال کنترل تکانه چیست؟

این رفتارها به طور کلی از زمان کودکی در شخص آغاز می شود و در صورت عدم درمان به دوران بزرگسالی وی بر میگردد و حتی کم کم ممکن است این بیماری در وی بیشتر شود. اما به طور کلی درصد بیماری در مردان بیشتر از زنان است.

انواع اختلال کنترل تکانه عبارت است از :

• اختلال نافرمانی مخالف
• اختلال انفجاری متناوب
• اختلال رفتاری
• پیرومانیا
• کلپتومانیا
• سایر اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب
• اختلال نابسامان، کنترل تکانه و سلوک نامشخص

این مسائل درمانی بایستی توسط روانپزشکان به خوبی درمان شود و علاوه بر این شناسایی این بیماری بر عهده روانپزشکان و معروف ترین دکتر اعصاب و روان تهران در سایت دکتر با من است. یک تفاوت بین اختلالات رفتاری مخرب و بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، این است که این اختلال مستقیم بر روی جامعه نیز به دلیل رفتارهای گوناگون می تواند تاثیر بگذارد. اما اختلال های دیگر بسیار درونی است و بیشتر خود فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

اختلال نافرمانی مخالف

اشخاصی که مبتلا به این اختلال هستند اصولا کودکان بوده و تجربیاتی نظیر: اختلال عملکرد به دلیل مخالفت، کینه توزی، مشاجره و پرخاشگری را تجربه می کنند.

الف) علائم اختلال نافرمانی مقابله ای :

• خلق و خوی خشمگین که تحریک پذیر است و افراد لزوما حرکات پرخاشگرانه را تجربه می کنند.
• رفتار استدلالی/سرکشی که اکثرا با دیگران بحث می کنند و سعی می کنند که در مواقع درست به جای گوش دادن به صحبت های افراد دیگر، حرف های خود را عملی کنند و اغلب حرف های دیگران را رد می کنند.
• کینه توزی – کینه توزانه

این رفتار ها به شدت دیگران را آزار می دهد و حتی موجب می شود که خود آنها در محل کار و یا جای دیگر نیز به مشکل بر بخورند. این اشخاص حتما با افراد بزرگتر از خود دچار چالش نیز خواهند شد.

ب) نحوه تشخیص اختلال نافرمانی:

برای تشخیص اختلال نافرمانی، بایستی مخالفت با افراد بیرون از اجتماع حداقل چندین بار پی درپی رخ دهد. علائم این اختلال در دوران کودکی شروع می شود و بایستی حداقل چندین بار در هفته رخ دهد و به مدت 6 ماه پیاپی نیز ادامه دار باشد. اختلال نافرمانی مقابله ای توسط روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان بر اساس اطلاعات فرد (کودک، نوجوان، بزرگسال) و برای کودکان/نوجوانان از والدین، معلمان و سایر مراقبان تشخیص داده می شود.

آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا (AACAP) خاطرنشان می کند که برای کودک مهم است که یک ارزیابی جامع برای شناسایی سایر شرایطی که ممکن است در ایجاد مشکلات نقش داشته باشد، مانند ADHD، ناتوانی های یادگیری، افسردگی یا اضطراب داشته باشد.

پ) علت و میزان شایع بودن اختلال نافرمانی مخالف:

علت اختلال نافرمانی مقابله ای به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، اعتقاد بر این است که ODD ثانویه به چندین عامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی مربوط باشد.

چندین خطر مرتبط با ایجاد اختلال نافرمانی مقابله ای وجود دارد:

تحمل ناامیدی ضعیف، سطوح بالای واکنش عاطفی، غفلت در دوران کودکی و والدین ناسازگار. ODD در کودکانی که در فقر زندگی می کنند شایع تر است و قبل از نوجوانی در پسران شایع تر از دختران است. شیوع اختلال نافرمانی مقابله ای حدود 3.3 درصد است. حدود 70 درصد از افراد مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای تا سن 18 سالگی علائم را برطرف می‌کنند. علاوه بر این، حدود 67 درصد از کودکانی که با اختلال نافرمانی مقابله‌ای تشخیص داده می‌شوند، در طی یک پیگیری 3 ساله دیگر معیارهای تشخیصی را برآورده نمی‌کنند.

بزرگسالان و نوجوانانی که مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای تشخیص داده شده اند، 90 درصد احتمال دارد که در طول زندگی خود با یک بیماری روانی دیگر تشخیص داده شوند. به ویژه اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، سوء مصرف مواد، اختلال شخصیت ضداجتماعی و غیره. اختلالات شخصیتی افراد مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای، نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

ت) درمان شایع بودن اختلال نافرمانی مخالف:

درمان اختلال نافرمانی مقابله ای اغلب شامل ترکیبی از درمان و آموزش برای کودک و آموزش برای والدین است. برای کودکان و نوجوانان، آموزش حل مسئله شناختی می تواند راه های مثبتی را برای پاسخ به موقعیت های استرس زا آموزش دهد. آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان و نوجوانان کمک می کند تا یاد بگیرند که با کودکان و بزرگسالان به شیوه ای مناسب تر و مثبت تر تعامل کنند. در برخی موارد، داروها ممکن است ضروری باشند.

آموزش مدیریت والدین می تواند به والدین کمک کند تا مهارت ها و تکنیک هایی را برای پاسخ به رفتار چالش برانگیز بیاموزند و به فرزندان خود در رفتارهای مثبت کمک کنند. این آموزش بر ارائه نظارت حمایتی و نظم و انضباط فوری و ثابت برای رفتار مشکل ساز، متمرکز است.

اختلال رفتاری

این اختلال ناهنجاری های اجتماعی را نقض می کند و شامل پرخاش کردن به دیگران و حیوانات است که حتی شخص بر اثر این اختلال ممکن است اموال عمومی را تخریب کند و همگی جزء نقض قانون نیز محسوب می شود. در واقع شخص با رفتار خود نشان می دهد که چه مواردی را می تواند نقض کند.

الف) علائم اختلال رفتاری شامل چه مواردی است:

• پرخاشگری به مردم و حیوانات (قلدری، ارعاب دیگران، شروع دعوا، استفاده از سلاح، ظلم به دیگران، ظلم به حیوانات، دزدیده شدن در هنگام مواجهه با قربانی، تجاوز به دیگران).
• تخریب اموال (آتش سوزی عمدی، خرابکاری).
• فریبکاری یا دزدی (شکسته شدن به اموال، دستکاری اموال دیگران، سرقت).
• نقض جدی قوانین (فرار از خانه، فرار از مدرسه، بیرون ماندن در شب).

طبق DSM-5 ، این رفتارها را می توان برای اولین بار در دوره پیش دبستانی مشاهده کرد. با این حال، علائم قابل توجه تری بین دوران کودکی و نوجوانی میانی ظاهر می شود. نادر است که این علائم برای اولین بار پس از 16 سالگی ظاهر شوند. اختلال سلوک فقط در کودکان و جوانان تا 18 سالگی تشخیص داده می شود. بزرگسالان با علائم مشابه ممکن است با اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شوند. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از ادامه مشکلات تا بزرگسالی کمک کند.

ب) عوامل و میزان شایع بودن اختلال رفتاری:

عوامل خطر متعددی برای ایجاد اختلال رفتاری وجود دارد، از جمله: سبک‌های فرزندپروری خشن، قرار گرفتن در معرض سوء استفاده فیزیکی یا جنسی در دوران کودکی، تربیت ناپایدار، مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری، مصرف مواد و فعالیت‌های مجرمانه والدین و فقر.

این رفتارها باعث اختلال قابل توجه در محیط‌های مختلف مانند خانه، مدرسه، روابط و محیط‌های شغلی می‌شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال رفتاری ممکن است رفتارهای خود را انکار کنند یا کم اهمیت جلوه دهند. اختلال رفتاری عموماً جدی تر از ODD در نظر گرفته می شود. این اختلال می تواند با رفتارهای مجرمانه، ترک تحصیل از دبیرستان و سوء مصرف مواد همراه باشد.

حدود 40 درصد از افرادی که معیارهای تشخیصی اختلال را دارند، بعداً معیارهای تشخیصی اختلال شخصیت ضد اجتماعی را خواهند داشت. شیوع اختلال سلوک بین 1.5 تا 3.4 درصد است که در مردان شایع تر است. حدود 16 تا 20 درصد از جوانان مبتلا به اختلال سلوک نیز ADHD دارند. 5 نکته قابل توجه، جوانانی که هم ADHD و هم اختلال سلوک دارند، در معرض خطر بیشتری برای مصرف مواد هستند.

پ) درمان اختلال رفتاری به چه صورت است:

درمان می تواند به کودکان کمک کند تا طرز فکر خود را تغییر دهند و احساسات خشمگین را کنترل کنند. درمان ممکن است شامل آموزش مدیریت والدین و خانواده درمانی، مانند خانواده درمانی عملکردی باشد. خانواده درمانیِ عملکردی به خانواده ها کمک می کند تا این اختلال و مشکلات مربوط به آن را درک کنند، مهارت های فرزندپروری مثبت را آموزش می دهد و به ایجاد روابط خانوادگی کمک می کند. می تواند به خانواده ها کمک کند تا تغییرات مثبت را در سایر زمینه ها و موقعیت های مشکل دار اعمال کنند.

اختلال انفجاری متناوب

اختلال انفجاری متناوب اختلالی است که شخص شدیدا عصبانی می شود و به خاطر موضوعی طغیان می کند. در این جا آنقدر خشم شخص در طول روز زیاد است که به سختی می شود آن را کنترل نمود.

الف) علائم اختلال انفجاری متناوب

1. عصبانیت‌های خلقی، مشاجرات کلامی و دعوا دارند.
2. رفتارهای مشاهده شده منجر به حمله فیزیکی به دیگران یا حیوانات، تخریب اموال یا تجاوزات کلامی می شود.
3. طغیان های تهاجمی را از خود نشان می دهند.
4. با رویداد یا حادثه ای که آنها را تحریک کرده است، تناسب ندارند و بیش از حد برای شخص ناراحت می شوند.
5. رفتارها تکانشی هستند.
6. رفتار آنها باعث ناراحتی زیادی برای افراد می شود.
7. اشخاص مشکلاتی را در محل کار یا خانه ایجاد می کنند.

توجه به این نکته ضروری است که این رفتارهای پرخاشگرانه برنامه ریزی نشده، تکانشی و مبتنی بر عصبانیت هستند. آنها به سرعت پس از تحریک شدن اتفاق می‌افتند و معمولاً بیش از 30 دقیقه طول نمی‌کشند. این طغیان ها باید با ناراحتی ذهنی یا اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی همراه باشد.

افراد مبتلا، تمایل به رضایت از زندگی ضعیف و کیفیت زندگی پایین تر دارند. برای برآوردن معیارهای تشخیصی، افراد مبتلا باید حداقل 6 سال یا معادل رشد داشته باشند. با این حال، این اختلال معمولاً برای اولین بار در اواخر دوران کودکی یا نوجوانی مشاهده می شود. شیوع یک ساله 2.7٪ و شیوع مادام العمر 7٪ است.

ب) عوامل اختلال انفجاری متناوب

عوامل خطر بسیاری با ایجاد اختلال انفجاری متناوب شناسایی شده اند، مانند: مرد، جوان، بیکار، مجرد، داشتن سطح تحصیلات پایین و قربانی خشونت فیزیکی یا جنسی. اختلال انفجاری متناوب با اضطراب و اختلالات با بیماری دوقطبی مرتبط است. افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با افراد بدون آن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات مصرف مواد هستند. یعنی افرادی که از مواد مخدر استفاده می کنند بیشتر در معرض این بیماری هستند و ممکن است به راحتی دچار این بیماری شوند.

پ) درمان اختلال انفجاری متناوب

درمان معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر تغییر افکار مربوط به خشم و پرخاشگری و ایجاد آرامش و مهارت های مقابله است. گاهی اوقات، بسته به سن و علائم فرد، دارو ممکن است مفید باشد. اینکه چه دارویی برای این بیماران تجویز شود صرفا بر عهده ی روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من است چرا که شما بایستی از مصرف داروهای خودسرانه به صورت کلی پرهیز نمایید.

اختلال پیرومانیا چیست؟

پیرومانیا که یک اختلال نادر است که شامل تکانه‌های مکرر یا تمایل شدید برای ایجاد آتش‌سوزی عمدی است و با سایر بیماری ها و اختلالات متفاوت است. آتش سوزی در این مورد معمولاً با کنجکاوی انجام می شود و معمولاً در کودکان بدون نظارت با دسترسی به فندک و کبریت رخ می دهد. از طرف دیگر، افراد مبتلا به پیرومانیا مجذوب آتش و موارد استفاده از آن هستند.

افراد آسیب دیده درگیر آتش‌زنی مکرر و عمدی می‌شوند که به دلایل خارجی انگیزه ندارد. آنها تمایل شدیدی برای شرکت در آتش‌سوزی خطرناک دارند. آنها همچنین قبل از برافروختن آتش، تنش درونی را تجربه می کنند که پس از روشن شدن آتش، لذت را به دنبال دارد. این افراد برای رهایی از تنش عاطفی درونی، مکان های مختلف را آتش میزنند، نه برای هر نوع سود مادی یا موارد دیگر که مدنظر بزرگسالان است.

عوامل پیرومانیا چیست؟

جنسیت مرد، مصرف مواد، قربانی سوءاستفاده قرار گرفتن، شیفتگی به آتش سوزی و ابتلا به بیماری روانی. شیوع پیرومانیا در ایالات متحده حدود 1٪ است. این بیماری با اختلالات یا ویژگی های شخصیتی (به ویژه اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا رفتارهای ضد اجتماعی) و اختلالات مصرف مواد مرتبط است.

درمان پیرومانی معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری و آموزش است. این درمان می تواند به افراد کمک کند تا از احساسات تنش آگاهی بیشتری پیدا کنند و راه هایی برای مقابله با آن بیابند. باید به هر کودکی در مورد خطرات بازی با آتش و عواقب احتمالی آموزش داده شود.

اختلال کلپتومانیا چیست؟

کلپتومانیا یک اختلال نادر است که شامل سرقت غیرارادی، تکانشی و غیرقابل مقاومت از سوی فرد است که برای استفاده شخصی یا سایر اشکال مورد نیاز نیستند.

این مورد با دزدی از مغازه متفاوت است، زیرا دزدان مغازه برای نوعی سود، دزدی می کنند و اغلب اقدامات خود را برنامه ریزی می کنند. با این حال، افراد مبتلا به کلپتومانیا به چیزی که دزدیده اند نیاز ندارند. آنها اغلب اشیای دزدیده شده را پس می دهند، پنهان می کنند یا احتکار می کنند.

افراد مبتلا به کلپتومانیا می‌دانند کاری که انجام می‌دهند اشتباه است، اما نمی‌توانند انگیزه دزدی را کنترل کنند، که منجر به دزدی عجولانه و با تفکر ضعیف می‌شود. آنها قبل از دزدی تنش درونی را تجربه می کنند که بعد از سرقت برطرف می شود. در حالی که از دزدی لذت می برند، پس از آن احساس گناه یا اندوه می کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال ممکن است سعی کنند از دزدی خودداری کنند اما از ناتوانی خود در انجام این کار احساس گناه و شرمندگی می کنند. همچنین بسیاری ممکن است به دلیل این رفتارها دستگیر یا زندانی شوند.

اختلال کلپتومانیا چه زمانی آغاز می شود؟

این اختلال در سنین نوجوانی ظاهر می شود. با این حال، شروع آن می تواند به طور قابل توجهی بین دوران کودکی و پیری متفاوت باشد. شیوع این اختلال مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که این، یک تشخیص عمومی غیر معمول است که ممکن است در زنان و بیماران روانپزشکی شایع تر باشد. بسیاری از مبتلایان به این اختلال همچنین دارای اختلالات مصرف مواد، اختلالات خلقی و خویشاوندان درجه یک با اختلالات مصرف مواد و OCD هستند. هنگامی که بیماران دچار بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال وسواس فکری-اجباری نیز می شوند، علائم شدیدتر می شوند. این اختلال در صورت عدم درمان، می تواند مزمن باشد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی از پس آن بر بیایید و با آگاهی کامل درمان خود را آغاز کنید. در واقع هدف این است که شما با مراجعه به بهترین روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان درمان خود را به راحتی شروع کنید.

برای این کار نیاز است که به سایت دکتر با من مراجعه کنید و در آنجا لیست کامل پزشکان را مشاهده و سپس یکی از متخصصین را انتخاب و با توجه به ساعات و روزهای خالی پزشک، نوبت اینترنتی خود را دریافت کنید.

با آرزوی بهبودی و سلامت شما همراهان عزیز دکتر با من

منابع

• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK562279/
• https://wiregrass.libguides.com/c.php?g=1044445&p=7583281
• https://americanaddictioncenters.org/co-occurring-disorders/impulse-control-disorder
• https://www.verywellhealth.com/impulse-control-disorders-5272073
• https://www.crosscreekhospital.com/behavioral-disorders/impulse-control/signs-effects/
• https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2773021222000177

ما به صورت جامع در خصوص بیماری های روانی در سایت دکتر با من صحبت نموده ایم که یکی از آنها اختلالات خواب است. در واقع اختلالات خواب گروهی از شرایط هستند که بر توانایی خواب خوب به طور منظم تاثیر می گذارند. که دلایل بسیاری دارد اما عمده علت آنها مشکل در سلامتی فیزیکی و استرس زیاد است. در واقع بایستی گفت که اختلال خواب به طور فزاینده ای در دنیا رایج شده است.

مقدمه و مفهوم اختلال خواب

اختلالات خواب عمده مشکلاتی هستند که موجب عدم خواب مناسب و کافی در فرد می شوند. در واقع، بیش از یک سوم از بزرگسالان در جهان کمتر از 7 ساعت در یک دوره 24 ساعته می خوابند. بیش از 70 درصد از دانش‌آموزان دبیرستانی گزارش داده‌اند که در شب‌های هفته کمتر از 8 ساعت می‌خوابند.

اکثر مردم به دلیل استرس، برنامه های شلوغ و سایر تاثیرات بیرونی، مشکلات خواب را تجربه می کنند. با این حال، هنگامی که این مسائل به طور منظم شروع می شود و با زندگی روزمره تداخل می کند، ممکن است نشان دهنده یک اختلال خواب باشد.

بسته به نوع اختلال خواب، افراد ممکن است به سختی بخوابند و یا ممکن است در طول روز احساس خستگی شدید کنند. کمبود خواب می تواند تاثیر منفی بر انرژی، خلق و خو، تمرکز و سلامت کلی فرد داشته باشد. در برخی موارد، اختلالات خواب می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت ناپایدار سلامت روانی یا پزشکی باشد. این مشکلات خواب ممکن است در نهایت پس از درمان علت اصلی برطرف شوند. هنگامی که اختلالات خواب ناشی از بیماری دیگری نباشد، درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است.

اگر مشکوک به اختلال خواب هستید، تشخیص و درمان فوراً مهم است. هنگامی که درمان نشود، اثرات منفی اختلالات خواب می تواند منجر به عواقب سلامتی بیشتری شود. همچنین می توانند بر عملکرد شما در محل کار تاثیر بگذارند، باعث تنش در روابط شوند و توانایی شما در انجام فعالیت های روزانه را مختل کنند. به همین جهت تا فرصت کافی دارید بهتر است به سایت پزشکی دکتر با من مراجعه نمایید و از بهترین روانپزشک در آنجا به صورت اینترنتی نوبت اخذ کنید.

بررسی انواع مختلف اختلالات خواب

انواع مختلفی از اختلالات خواب وجود دارد که ما در اینجا به مهم ترین آنها خواهیم پرداخت تا شما اطلاعات لازم در خصوص بیماری خود را بدست آورید.

1. بیخوابی
   بی خوابی به عدم توانایی در خواب یا خواب ماندن اشاره دارد. این امر می تواند در اثر تاخیر جت، استرس و اضطراب، هورمون ها یا مشکلات گوارشی ایجاد شود. همچنین ممکن است نشانه بیماری دیگری باشد. بی خوابی یکی از مشکلات رایج در میان 50 درصد از افراد است.
   بی خوابی می تواند برای سلامت و کیفیت زندگی شما مشکلات زیادی به وجود آورد مانند موارد زیر:

• مبتلا شدن به افسردگی
• مشکل در تمرکز
• تغییرات زیاد در احساسات
• افزایش وزن در فرد
• اختلال در کار یا مشکل در عملکرد درس خواندن

این اختلال بیشترین شیوع در بزرگسالان و زنان را دارد چرا که آنها با تغییرات هورمونی و اتفاقات موجود در جامعه بیشتر درگیر هستند.

بر اساس مطالعات دانشمندان سه نوع بی خوابی در میان افراد دارد:

• مزمن، هنگامی که بی خوابی به طور منظم حداقل 1 ماه اتفاق می افتد
• متناوب، هنگامی که بی خوابی به صورت دوره ای رخ می دهد
• گذرا، وقتی بی خوابی فقط چند شب پشت سرهم اتفاق می افتد و تمام می شود.

2. آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب
   آینه خواب با وقفه تنفسی، هنگامی که شخص خواب است رخ می دهد. این یک وضعیت پزشکی جدی است که باعث می شود بدن اکسیژن کمتری دریافت کند. همچنین می تواند باعث بیدار شدن شما در طول شب شود و این موضوع فرد را به شدت آزار می دهد. به همین سبب مراجعه به روانشناس یا روانپزشک در سایت دکتر با من می تواند به شما در درمان این بیماری کمک کند.

آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب در قالب دو نوع وجود دارد:

• آپنه انسدادی خواب، جایی که جریان هوا متوقف می شود، زیرا فضای راه هوایی مسدود یا خیلی باریک است
• آپنه خواب مرکزی، که در آن مشکلی در ارتباط بین مغز و عضلات کنترل کننده تنفس شما وجود دارد و این مورد دوم بسیار حاد تر از اول است و حتما بایستی تحت درمان متخصص اعصاب قرار بگیرد تا این مشکل به زودی حل شود.

3. پاراسومنیا
   پاراسومنیا دسته ای از اختلالات خواب هستند که باعث حرکات و رفتارهای غیر طبیعی در طول خواب می شوند. که موجب شده شخص یک سری حرکاتی در خواب خود داشته باشد که برای او یا اطرافیانش به شدت آزار دهنده است. چنانچه هر کدام از این رفتارها را دارید بهتر است به روانشناس خود بگوید. این اعمال عبارت از :

• راه رفتن در خواب
• در خواب حرف زدن
• ناله کردن
• کابوس های شبانه
• شب ادراری مکرر
• دندان قروچه یا مالیدن دندان ها به یک دیگر

3. سندرم پای بی قرار
   سندرم پای بیقرار (RLS) نیاز شدید به حرکت دادن پاها است. این میل گاهی با احساس سوزن سوزن شدن در پاها همراه است. در حالی که این علائم ممکن است در طول روز بروز کنند، اما در شب بیشتر شایع هستند و فرد در حین خوابیدن مدام پاهای خود را تکان می دهد و ممکن است حتی زمانی که صبح بیدار می شود یک حس درد در پای خود نیز احساس کند که حتی از علت آن بی خبر است اما این بیماری ریشه در اعصاب و روان فرد دارد. RLS اغلب با برخی از شرایط سلامتی، از جمله اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و بیماری پارکینسون مرتبط است، اما علت دقیق آن همیشه شناخته شده نیست.
   
4. نارکولپسی
   نارکولپسی با “حملات خواب” مشخص می شود که در هنگام بیداری رخ می دهد. این بدان معنی است که شما ناگهان احساس خستگی شدید می کنید و بدون هشدار به خواب می روید. یعنی به شخص یک حمله دست می دهد و در همان زمان نیز به خواب می رود و دیگر نمی تواند بیدار باشد. این اختلال همچنین می‌تواند باعث فلج خواب شود، که ممکن است شما را از نظر فیزیکی قادر به حرکت بلافاصله پس از بیدار شدن نکند. اگرچه نارکولپسی ممکن است به خودی خود رخ دهد، اما با برخی از اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس نیز همراه است.

علائم اختلال خواب چیست؟

علائم بسته به شدت و نوع اختلال خواب متفاوت است. همچنین زمانی که اختلالات خواب در نتیجه بیماری دیگری باشد، ممکن است این علائم در شما کاملا متفاوت باشد. در واقع می توان گفت که شما ممکن است حتی یک علامت را تجربه کنید.

با این حال، علائم عمومی اختلالات خواب عبارتند از:

• مشکل در به خواب رفتن یا خوابیدن زیاد
• خستگی در طول روز
• میل شدید به چرت زدن در طول روز
• الگوهای تنفس و نفس کشیدن غیرعادی
• میل داشتن به حرکات ناخوشایند در هنگام خواب و انجام آنها
• حرکت پای غیر معمول یا سایر تجربیات در هنگام خواب
• تغییرات ناخواسته در خواب شما به جز موارد بالا مانند: راه رفتن در خواب

علت اختلال خواب چیست؟

شرایط، بیماری ها و اختلالات زیادی وجود دارد که می تواند باعث اختلال در خواب شود. در بسیاری از موارد، اختلالات خواب در نتیجه یک مشکل در سلامت روحی و یا بیماری های زمینه ای ایجاد می شود.

آلرژی و مشکلات تنفسی

آلرژی، سرماخوردگی و عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی می تواند تنفس در شب را دشوار کند. ناتوانی در تنفس از طریق بینی نیز می تواند باعث مشکلات خواب شود.

تکرر ادرار

شب ادراری یا تکرر ادرار ممکن است خواب شما را با بیدار شدن در طول شب مختل کند. عدم تعادل هورمونی و بیماری های دستگاه ادراری ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشد. اگر تکرر ادرار با خونریزی یا درد همراه است، حتماً به متخصص اعصاب یا اورولوژی مراجعه کنید.

درد مزمن

درد مداوم می تواند خوابیدن را برای شخص بسیار دشوار کند. حتی ممکن است شما را از خواب بیدار کند و دیگر قادر به استراحت نباشید.

برخی از شایع ترین علل درد مزمن در اثر بیماری های اعصاب و روان عبارتند از:

• آرتروز
• سندرم خستگی مزمن
• فیبرومیالژیا
• بیماری التهابی روده
• سردردهای مداوم
• کمردرد مداوم

در برخی موارد، درد مزمن حتی ممکن است با اختلالات خواب تشدید شود. به عنوان مثال، پزشکان معتقدند که ایجاد فیبرومیالژیا ممکن است با مشکلات خواب مرتبط باشد و حتی علت این بیماری را اختلال خواب می دانند.

استرس و اضطراب

استرس و اضطراب اغلب بر کیفیت خواب تاثیر منفی می گذارد. ممکن است نخوابیدن و یا حتی خواب زیاد برای شما سخت باشد. کابوس، صحبت کردن در خواب، یا راه رفتن در خواب نیز ممکن است موجب به وجود آمدن این اختلال در خواب شود.

اختلالات خواب چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و اطلاعاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی شما جمع آوری می کند. آنها همچنین ممکن است آزمایش های مختلفی را برای شما نوشته و بهتر است حتما آنها را انجام دهید. همچنین در خصوص اتفاقاتی که در زندگی شما رخ می دهد نیز می خواهند بدانند. از جمله مواردی که متخصص اعصاب و روان و یا پروفسور روانپزشک در تهران از شما می خواهد انجام دهید موارد زیر است:

1. پلی سومنوگرافی (PSG): این یک مطالعه خواب آزمایشگاهی است که سطوح اکسیژن، حرکات بدن و امواج مغزی را ارزیابی می‌کند تا تعیین کند چگونه خواب شما را مختل می‌کنند و در مقایسه با مطالعه خواب در خانه (HST) که توسط خود شما بایستی انجام شود و برای تشخیص آپنه خواب نیز از این آزمایش استفاده می‌شود.
2. الکتروانسفالوگرام (EEG): این آزمایشی است که فعالیت الکتریکی مغز را ارزیابی می کند و هرگونه مشکل بالقوه مرتبط با این فعالیت را تشخیص می دهد. این بخشی از پلی سومنوگرافی است و به مورد قلبی مرتبط است.
3. تست تأخیر خواب چندگانه (MSLT): این مطالعه چرت زدن زیاد در طول روز همراه با PSG در شب را بررسی می کند و از این آزمایش برای کمک به تشخیص نارکولپسی نیز استفاده می شود.

این آزمایش‌ها می‌توانند در تعیین مسیر صحیح درمان اختلالات خواب بسیار مهم باشند و می تواند به پزشک در درمان بیماری شما و تشخیص درست آن کمک کند.

انواع اختلال خواب چگونه درمان می شوند؟

درمان اختلالات خواب بسته به نوع و علت زمینه ای آن می تواند متفاوت باشد. با این حال، به طور کلی شامل ترکیبی از درمان های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است و همچنین حتما بایستی فرد تحت نظر یک روانشناس یا مشاور قرار بگیرد تا بتواند به خوبی درمان خود را همراه با داروهای تجویز شده از سوی پزشک پیش ببرد.

درمان های پزشکی

درمان پزشکی برای اختلالات خواب ممکن است شامل یکی از موارد زیر باشد، اما تشخیص این موضوع کاملا به متخصص مرتبط می شود و لطفا از درمان های خودسرانه جدا خودداری نمایید.

• قرص های خواب آور
• مکمل های ملاتونین
• قرص های آلرژی یا داروهای سرماخوردگی در برخی از موارد به صورت مکمل درمانی داده می شود.
• داروهای ضد افسردگی
• استفاده از دستگاه تنفس یا جراحی در مواردی که شخص مشکل آپنه خواب دارد.
• گارد دندان (معمولاً برای دندان قروچه)
• داروهایی برای رعایت مسائل بهداشتی

تغییر سبک زندگی

تنظیم سبک زندگی میتواند کیفیت خواب شما را تا حد زیادی بهبود بخشد، به خصوص زمانی که همراه با درمان های پزشکی انجام شود. در واقع شما تا سبک زندگی سالمی نداشته باشید نمی توانید از نظر روحی نیز سالم باشید. پس رعایت آن کاملا جدی و تاثیر گذار است. ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:

• سبزیجات و ماهی بیشتری را در رژیم غذایی خود بگنجانید و مصرف قند را کاهش دهید
• کاهش استرس و اضطراب با ورزش و حرکات کششی
• ایجاد و پایبندی به یک برنامه منظم خواب
• نوشیدن آب کمتر قبل از خواب
• محدود کردن مصرف کافئین، به خصوص در اواخر بعد از ظهر یا عصر
• کاهش مصرف دخانیات و الکل
• خوردن وعده های غذایی کم کربوهیدرات قبل از خواب
• حفظ وزن سالم بر اساس توصیه های پزشک

خوابیدن در یک ساعت معین هر روز نیز می تواند کیفیت خواب شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. در حالی که ممکن است وسوسه شوید آخر هفته‌ها بخوابید، اما این می‌تواند بیدار شدن و خوابیدن در طول هفته کاری را دشوارتر کند.

مشاوره با روانشناس

در کنار استفاده از داروها شما بهتر است که با روانشناس خود، دوره تراپی را شروع نمایید، چرا که بسیاری از مشکلات در زمینه ی اتفاقات سالیان گذشته ی شماست و ممکن است نیاز به درمان و حل ریشه ایی آن باشد. البته این موضوع نیر به کمک خود شما نیز کاملا وابسته است و بایستی شما نیز بسیار کمک نمایید تا دوره ی درمان زودتر تمام و مشکلات خواب شما بر طرف شود.

اختلال خواب چه تاثیری بر روی فرد دارد؟

اثرات اختلالات خواب می تواند به قدری مختل کننده باشد که اکثر افراد مبتلا به آن خواهان برطرف شدن سریع آن هستند. متاسفانه، برخی از اختلالات زمان بیشتری برای درمان نیاز دارد و حتی پروسه ی آن را طولانی تر می کند. با این حال، اگر به برنامه درمانی خود پایبند باشید و به طور منظم با پزشک خود در ارتباط باشید، می توانید راه خود را برای خواب بهتر پیدا کنید.

وقتی شخص خواب خوبی نداشته باشد نمی تواند در مسیر زندگی خود موفقیت آمیز نیز عمل نمایید و در نتیجه از انجام بسیاری از امور خود عقب می افتد و نمی تواند به درستی در جامعه نیز حضور پیدا کند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله هر آنچه نیاز بود تا شما در خصوص اختلال خواب، علت و نحوه درمان آن بدانید بیان کرده ایم. در واقع هدف ما این است شما یک اطلاعات کلی در خصوص بیماری و علائم خود داشته باشید. اما بدانید که این مقاله برای درمان شما نیست و بایستی برای درمان، حتما به روانشناس، روانپزشک و متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

نحوه اخذ نوبت اینترنتی شما نیز بدین شکل است که بایستی به سایت مراجعه نموده، در آنجا وارد پروفایل پزشک شوید، سپس با توجه به ساعات و روزهای خالی وی، نوبت خود را ثبت نمایید و در زمان مورد نظر به پزشک مراجعه کنید.

با آرزوی سلامتی و بهبودی شما همراهان عزیز دکتر با من

 

منایع

 

• https://www.msdmanuals.com/professional/neurologic-disorders/sleep-and-wakefulness-disorders/approach-to-the-patient-with-a-sleep-or-wakefulness-disorder
• https://www.sleepfoundation.org/sleep-disorders
• https://my.clevelandclinic.org/health/articles/11429-common-sleep-disorders
• https://www.medscape.com/medicalstudents?urlCache=aHR0cHM6Ly9lbWVkaWNpbmUubWVkc2NhcGUuY29tL2FydGljbGUvMjg3MTA0LW92ZXJ2aWV3P3JlZz0x&scode=msp&client=205502&lang=en&register=true&form=social&su=
• https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2589344
• https://medlineplus.gov/sleepdisorders.html
• https://www.webmd.com/sleep-disorders/guide/sleep-disorders-symptoms-types
• https://sleepeducation.org/sleep-disorders/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Sleep_disorder