تنگی کانال نخاعی یک مشکل جدی و پیچیده در سیستم عصبی است که ممکن است برای بسیاری از افراد ناآشنا باشد. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا تنگی کانال نخاع را از هر جهت ممکن، از علائم و عوامل خطر تا درمان‌های موجود، به شیوه‌ای ساده و قابل درک بفهمید.

آمار جهانی

102 میلیون نفر (1.4٪) در سراسر جهان سالانه مبتلا به تنگی کانال نخاعی تشخیص داده شدند که بیشترین میزان ابتلا در اروپا (2.2٪) و کمترین آن در آفریقا (0.94٪) بود.

تنگی کانال نخاع به چه معناست؟

یک مشکل پزشکی جدی است که در آن کانالی که نخاع (رشته عصبی مهمی که اطلاعات عصبی را از مغز به بدن منتقل می‌کند) در آن قرار دارد، تنگ می‌شود. این تنگی می‌تواند منجر به فشار بر نخاع شود و عملکرد عصبی را مختل کند.

دلایل تنگ شدن کانال نخاعی

• ژنتیک
• آسیب‌های فیزیکی به نخاع
• توده‌های سرطانی در ناحیه نخاع
• التهاب‌ها و عفونت‌ها
• پیری

تشخیص تنگی کانال نخاعی نیازمند تست‌ها و مشاوره پزشکی تخصصی است. اگر علائمی مشکوک به تنگی کانال نخاع دارید، بهترین اقدام این است که به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب اعمال شود.

انواع تنگی کانال نخاع کدامند؟

به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

1. نخاع تشخیصی (Stenosis): به معنای تنگ شدن کانالی است که نخاع در آن قرار دارد. این تنگی تدریجی و برگشت‌ناپذیر است، به این معنا که کانال نخاع به طور آهسته و پیوسته تنگ می‌شود و این تنگی به صورت دائمی باقی می‌ماند.
2. نخاع تروماتیک (Traumatic Stenosis) : به معنای تنگ شدن کانال نخاعی به دلیل آسیب‌های جسمی است. به عبارت ساده، این نوع، از آسیب‌هایی ناشی از تصادفات، سقوط‌ها، یا ضربه‌های جسمی ناشی می‌شود. آسیب به کانال نخاع می‌تواند به تنگی آن منجر شود و معمولاً باعث علائم شدیدی می‌شود.

تنگی کانال نخاع در بدن

تنگ شدن کانال نخاعی می‌تواند در قسمت‌های مختلف از بدن اتفاق بیافتد. این تنگی معمولاً در مناطقی از نخاع اتفاق می‌افتد که از سر تا پایین بدن گسترش دارد. مکان‌های شایع شامل:

نخاع گردنی (Cervical Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاع در منطقه گردنی (سر ستون فقرات) اتفاق می‌افتد و ممکن است به مشکلات در دست‌ها و پاها منجر شود.

نخاع میانی (Thoracic Stenosis): تنگی کانال نخاع میانی در منطقه وسطی از نخاع ایجاد می‌شود و معمولاً به مشکلات در نیمه پایینی بدن منجر می‌شود.

ناحیه پایینی (Lumbar Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاعی در منطقه پایینی نخاع (ستون فقرات زانو به پایین) ایجاد می‌شود .

علائم تنگی کانال نخاع

علائم می‌توانند متنوع باشند و بسته به شدت و محل تنگی متغیر باشند. در ادامه، علائم را بررسی می‌کنیم:

درد عمیق و شدید: افراد ممکن است درد شدیدی در مناطقی که کانال نخاع تنگ شده داشته باشند. این درد معمولاً در پشت و ستون فقرات حس می‌شود.

ضعف عضلات: می‌تواند منجر به ضعف عضلات در اندام‌های تحتانی (مانند پاها) شود. افراد ممکن است دشواری در حرکت و کنترل عضلات خود را تجربه کنند.

اختلالات حسی: شامل اختلال در حس و حرکت‌ها می‌شود. افراد ممکن است تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، احساس سوزش، یا کم‌شدن حس در بخش‌هایی از بدن خود باشند.

تغییرات در کنترل مثانه و روده: ممکن است به مشکلات در کنترل مثانه و روده منجر شود. افراد ممکن است نیاز به تشدید و تخلیه مکرر داشته باشند.

کاهش توانایی حرکتی: افراد ممکن است به صورت کلی دچار کاهش توانایی حرکتی شوند و نتوانند به راحتی راه بروند.

اختلال در کنترل دما: ممکن است منجر به دشواری در کنترل دما و احساس تغییرات دمایی در اندام‌ها شود.

تغییرات در توانایی حسی و حرکتی: تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، افراد ممکن است توانایی حرکتی و حسی در بخش‌هایی از بدن خود را از دست بدهند.

تغییرات در تعادل: تغییرات در تعادل نیز ممکن است علامت دیگری از تنگی کانال نخاع باشد.

به یاد داشته باشید که علائم ممکن است بسته به مکان و شدت تنگی متغیر باشند. در صورت تجربه هر گونه علامتی که ممکن است به تنگی کانال نخاع اشاره داشته باشد، بهترین راه اقدام سریع و مشورت با پزشک متخصص است.

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

راه تشخیص عمدتاً از طریق مطالعه علائم بالینی، تاریخچه پزشکی فرد، و تست‌های تصویری انجام می‌شود. در ادامه، روش‌های تشخیص را برای شما توضیح می‌دهیم:

بررسی علائم بالینی: پزشک ابتدا با مطالعه علائمی که فرد تجربه می‌کند، از جمله درد، ضعف عضلات، اختلال در حس و حرکت، و مشکلات کنترل مثانه و روده، به تشخیص نخاعی ممکن می‌پردازد.

معاینه جسمانی: پزشک ممکن است معاینه جسمانی انجام دهد تا تغییرات در حرکت و حس بدن را بررسی کند.

تاریخچه پزشکی: اطلاعاتی از تاریخچه پزشکی فرد، از جمله سابقه آسیب‌های جسمی، التهابات نخاعی، عمل‌های جراحی، و بیماری‌های ارثی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

تست‌های تصویری: برای تشخیص دقیق، از تست‌های تصویری مانند اسکن‌های ام‌آری نخاع و رادیوگرافی استفاده می‌شود. این تست‌ها تصاویر دقیقی از کانال نخاع و بافت‌های اطراف ایجاد می‌کنند و به پزشک کمک می‌کنند تنگی و محل آن را تشخیص دهد.

آزمایشات عصبی: برخی آزمایشات عصبی نیز ممکن است به تشخیص وضعیت نخاعی و عصبی کمک کنند.

با توجه به تشخیص پزشک، تنگی کانال نخاعی ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. درمان ممکن است شامل مدیریت علائم، فیزیوتراپی، داروها، یا در برخی موارد عمل جراحی باشد، و همه این موارد نیازمند نظارت و مشورت مداوم با پزشک متخصص می‌باشند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا قرار دارند؟

افراد مسن‌تر، افرادی که توده‌های ناسالم در کانال‌های نخاعی دارند، افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، و افرادی که دچار تغییرات در استخوان‌ها هستند، بیشترین خطر را دارند. بنابراین، اگر شما به یکی از این گروه‌ها تعلق دارید، باید بیشتر به این موضوع توجه کنید و از پزشک خود مشورت بگیرید.

عوارض

درد و تنش در منطقه ستون فقرات: افراد ممکن است درد و تنش در منطقه ستون فقرات خود احساس کنند، که می‌تواند به طور مداوم یا متناوب باشد.

کاهش قدرت حرکتی: تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث محدودیت در حرکت‌های بدنی شود، به خصوص در اطراف استخوان‌های ستون فقرات.

درد در عضلات و مفاصل: افراد ممکن است درد و تنش در عضلات و مفاصل خود تجربه کنند، که می‌تواند به مشکلات در کارهای روزمره منجر شود.

درد در پاها و دست‌ها: ممکن است به درد و تنش در پاها و دست‌ها منجر شود، که ممکن است از نظر احساسی و عملکردی مزاحم باشد.

عوارض نورولوژیک: اگر تنگی کانال نخاعی در منطقه گردنی رخ دهد، ممکن است عوارض نورولوژیک نیز ایجاد شود، که به عملکرد مغز و نخاع آسیب می‌زند.

روش های پیشگیری

• حفظ وزن مناسب و جلوگیری از اضافه وزن می‌تواند به کاهش فشار بر روی کانال‌های نخاعی کمک کند.
• انجام تمرینات و فعالیت‌های بدنی منظم می‌تواند استخوان‌ها و عضلات را تقویت کند و به حفظ سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• در هنگام انجام ورزش‌ها، از تکنیک‌های صحیح استفاده کنید تا از آسیب به ستون فقرات جلوگیری کنید.
• تغذیه مناسب با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم می‌تواند به سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• مصرف متعدد تنباکو و الکل ممکن است به سلامتی استخوان‌ها و عضلات آسیب بزند. بنابراین، تلاش کنید مصرف آنها را کاهش دهید یا بهترین حالت، کاملاً اجتناب کنید.

پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند.

راه های درمان تنگی کانال نخاع چیست؟

راه های درمان وابسته به نوع و شدت تنگی، علائم فرد، و عوامل دیگری می‌باشد. درمان تنگی کانال نخاع ممکن است به صورت غیرجراحی یا جراحی انجام شود. در ادامه، روش‌های درمان را برای شما توضیح می‌دهیم:

• درمان غیرجراحی:

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود حرکت، و کاهش درد در افراد کمک کند.

داروها: در برخی موارد، داروها می‌توانند در کاهش درد و التهاب‌های نخاعی کمک کنند.

تزریق‌های استروئیدی: تزریق‌های استروئیدی به نخاع ممکن است در کاهش التهاب و درد مؤثر باشند.

• جراحی:

در برخی موارد شدید، جراحی ممکن است ضروری باشد. جراحی تنگی کانال نخاعی به عنوان یک گزینه در نظر گرفته می‌شود تا فشار از نخاع و عصب‌ها برداشته شود و فضای لازم برای آنها فراهم شود.

تیم پزشکی تخصصی تصمیم می‌گیرد که کدام روش درمانی برای هر فرد مناسب است. همچنین، پس از درمان، نیاز به مراقبت‌های مداوم و پیگیری با پزشک برای ادامه‌ی درمان و مانیتورینگ وضعیت افراد می‌باشد.

تنگی کانال نخاع در کودکان

تنگی کانال نخاعی در کودکان نیز ممکن است رخ دهد و به دلیل ویژگی‌های جسمی و عوامل مختلفی ایجاد شود. این مشکل می‌تواند عوارض جدی در کودکان ایجاد کند. تشخیص تنگی کانال نخاع در کودکان نیازمند مشاوره پزشکی تخصصی و تست‌های تصویری است. در صورت داشتن هر گونه علامت یا عارضه مشکوک در کودک، مهم است به پزشک تخصصی مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

لیست دارو برای تنگی کانال نخاع

لیست داروها برای درمان به نوع تنگی، عوامل مرتبط، و نیازهای هر بیمار دارد. پزشک معالج بر اساس تشخیص و شدت مشکل، داروهای مناسب را تجویز می‌کند. در زیر چند دسته از داروهای معمولاً استفاده شده برای تنگی کانال نخاعی آمده است:

• داروهایی مانند گاباپنتین یا پرگابالین ممکن است برای کاهش درد عصبی که به عنوان علائم تنگی کانال نخاع ایجاد می‌شود، تجویز شوند.
• داروهای ضد درد از جمله اسید استیکسلی‌سالیسیلیک، ترامادول، یا اکسیکودون ممکن است به عنوان درمان مکمل در مواردی که درد ناشی از تنگی کانال نخاع وجود دارد، مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل ایبوپروفن) ممکن است در مواردی که التهاب و درد نخاعی وجود دارد، تجویز شوند.
• داروهایی مانند دیکلوفناک یا کورتیکواستروئیدها معمولاً به صورت تزریق به نخاع تجویز می‌شوند تا التهاب‌های نخاعی را کاهش دهند و درد را کنترل کنند.

آیا تمامی افراد بطور یکسان در معرض خطر تنگی کانال نخاع هستند؟

خیر، خطر ابتلا به عوامل مختلفی بستگی دارد. بنابراین، افرادی که عوامل ریسکی خاصی در تاریخچه پزشکی یا سبک زندگی خود دارند یا در معرض شرایط خاصی قرار دارند، ممکن است احتمال بیشتری در ابتلا به تنگی کانال نخاع داشته باشند. از این رو، اهمیت شناخت این عوامل ریسکی و اجرای تست‌های تشخیصی در صورت لزوم توسط پزشکان برای تشخیص و پیشگیری بسیار مهم است.

برای حل این مشکل به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

متخصص نورولوژی به مطالعه و درمان اختلالات عصبی اختصاص دارند و ممکن است توانمندی لازم برای تشخیص و مدیریت تنگی کانال نخاع داشته باشند.

پس از درمان و جراحی، افراد ممکن است به فیزیوتراپی یا توانبخشی نیاز داشته باشند. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی به ارائه توانبخشی و تمرینات فیزیکی برای بهبود حالت بدنی و عملکرد عضلات کمک می‌کنند.

نتیجه

تنگی کانال نخاع یک مشکل پزشکی جدی است عوامل متعددی می‌توانند به تنگی کانال نخاع منجر شوند، از جمله پیری، آسیب‌های جسمی، ژنتیک، عفونت‌ها، توده‌های خارجی، و آسیب به دستگاه عصبی.

تشخیص و درمان نیز نیازمند مشورت با پزشک تخصصی و تست‌های تصویری می‌باشد. درمان می‌تواند به صورت غیرجراحی (فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های استروئیدی) یا جراحی انجام شود. برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاع، درمان‌های مناسب و مراقبت‌های مداوم توسط تیم پزشکی تخصصی ضروری است. از آنجا که هر فرد ممکن است عوامل مختلفی در تنگی کانال نخاع داشته باشد، مشورت با پزشک و انجام تست‌های معتبر جهت تشخیص و درمان مناسب امر حیاتی است.

به سایت دکتر با من مراجعه کنید. سایت ما دارای جمعی از به‌روزترین مقالات علمی در زمینه تنگی کانال نخاع است و بیش از ۷۰۰۰ متخصص در زمینه های مختلف دارد. دکتران با تجربه و دانش فراوانی در اینجا آماده‌اند تا به شما کمک کنند و اطلاعات به‌روز و معتبری را در مورد این بیماری ارائه دهند. امیدوارم با مراجعه به سایت ما، بهترین مشاوره و مراقبت‌های پزشکی را برای خودتان دریافت کنید.

پرسش های متداول

آیا تنگ شدن کانال نخاع به صورت مادرزادی ایجاد می‌شود؟

نه، بیشتر به علت عوامل خارجی یا پیری استخوان‌ها ایجاد می‌شود.

آیا تمرینات فیزیکی می‌توانند به بهبود این مشکل کمک کنند؟

بله، تمرینات فیزیکی منظم و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کنند.

آیا تنگی کانال نخاعی می‌تواند به طور کامل درمان شود؟

بله، در برخی موارد با درمان مناسب می‌توان این مشکل را به طور کامل درمان کرد.

آیا از ایجاد تنگی کانال نخاع می‌توان جلوگیری کرد؟

خیر، اما شناخت عوامل ریسکی و انجام تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر کمک کند.

منابع

Spinal stenosis

What is spinal stenosis?

5 Causes of Spinal Stenosis

Spinal stenosis

پوکی استخوان بیماری است که موجب تحلیل مفصل ران و شکنندگی استخوان ها می شود و در نتیجه ممکن است دیگر شما قادر به حرکت کردن نباشید. در نتیجه در صورتِ مبتلا شدن به این بیماری بهتر است که به متخصص روماتولوژی در سایت دکتر با من، مراجعه کنید.

ما در این مقاله در خصوص بیماری پوکی استخوان، نشانه ها و راه های درمان آن صحبت کرده ایم. پیشنهاد می شود برای آشنایی بیشتر با این بیماری با ما تا انتهای این مبحث همراه باشید.

آمارها نشان می دهد که زنان آسیایی بیشتر به بیماری پوکی استخوان دچار می شوند و این بیماری نیز متقابلا با رعایت رژیم غذایی مناسب و ورزش کردن نیز به راحتی قابل کنترل است.

علائم بیماری پوکی استخوان

پوکی استخوان در اغلب اوقات در مراحل اولیه ی شروع خود هیچ گونه علائمی ندارد و کم کم علائم آن بروز پیدا می کند. موارد زیر نشانه هایی از علائم بیماری پوکی استخوان است که در هر فرد نسبت به فرد دیگر کاملا متفاوت است.

• کمر دردی که می تواند نشانه ی شکسته شدن مهره های کمر باشد.
• عدم افزایش قد و یا حتی کاهش قد در طول عمر فرد
• خمیده شدن قامت در شخص به نحوی که با معاینه ی بالینی نیز مشخص است.
• شکسته شدن استخوان ها به راحتی، حتی با کمترین فشار روی آنها

در صورت مشاهده موارد بالا بهتر است که حتما به پزشک متخصص روماتولوژی و متخصص طب فیزیکی در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

علت پوکی استخوان چیست؟

استخوان های انسان به طور کلی در فرایند بازسازی قرار دارند و بافت جدیدی در بدن ساخته و جایگزین بافت قدیمی می شود. در واقع زمانی که شما سن کمتری دارید، استخوان های جدید بسیار سریع تر ساخته می شوند و تا سن 30 سالگی توده استخوانی رشد می کند. هر چه توده های استخوانی شما بیشتر باشد احتمال مبتلا شدن شما به پوکی استخوان نیز کمتر وجود دارد.

1. خطرات غیرقابل کنترل

• خطرات بیرونی مانند شکسته شدن و خرد شدن استخوان های شخص در زمان وقوع سانحه
• احتمال مبتلا شدن به پوکی استخوان در زنان بیشتر از مردان است.
• هر چه سن اشخاص بالاتر رود، امکانِ ابتلای آنان به پوکی استخوان نیز بیشتر است.
• برای سفید پوستان آسیایی احتمال بیشتری وجود دارد که به پوکی استخوان مبتلا شوند.
• سابقه ارثی در خانواده نیز موجب انتقال این بیماری خواهد شد به همین جهت اگر در خانواده خود اشخاصی به پوکی استخوان دچار شده اند حتما به پزشک مفاصل و فوق تخصص روماتولوژی در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

2. مشکلات و تغییرات هورمونی
   زمانی که مقدار سطح هورمون ها در بدن پایین تر باشد و دستخوش تغییرات گوناگون قرار بگیرد احتمال مبتلا شدن به این بیماری، در فرد افزایش پیدا می کند.
   
3. هورمون های جنسی

• پایین آمدن سطح هورمون های جنسی در افراد، موجب مبتلا شدن آنها به پوکی استخوان می شود. کاهش سطح استروژن در یائسگی زنان از مهمترین عللی است که آنها را به این بیماری دچار می کند. همچنین موجب می شود که سطح تستوسترون در آقایان نیز بیشتر شود. علاوه بر این موضوع درمان سرطان پروستات و سینه منجر به تغییرات خاصی در هورمون های استروژن و پروژسترون می شود که خود علت ایجاد پوکی استخوان است.
• از عوارض مشکلات کم کاری و پرکاری تیروئید نیز می توان به بیماری پوکی استخوان اشاره کرد چرا که این بیماری به دلیل داروهای مصرفی برای درمان اثر مستقیمی بر پوکی استخوان می گذارد.
• هورمون های کلیوی نیز در اثر درگیر شدن بیماری، ظرفیت تبدیل شدن به پوکی استخوان را نیز دارند.

4. رژیم های غذایی

• وجود کلسیم در بدن تراکم استخوان را بالاتر می برد و به حفظ و تقویت آن کمک می کند. به همین دلیل کاهش آن موجب می شود که استخوان ها زودتر آسیب ببینند و یا حتی بشکنند.
• پایین آوردن شدید وزن با استفاده از رژیم های غذایی خاص، منجر به از دست رفتنِ آنی، مولد مغذی در بدن می شود.
• جراحی های معده و روده و یا عمل های زیبایی با استفاده از کوچک کردن معده، خود موجب عدم جذب کلسیم در بدن می شود.

استروئیدها و سایر داروها

استفاده مدام از داروهای کورتیکواستروئید خوراکی یا تزریقی مانند پردنیزون و کورتیزون موجب جلوگیری از تشکیل توده های استخوانی می شود. داروهایی که برای درمان بیماری های زیر استفاده می شود، بیماری پوکی استخوان را به همراه دارد:

• تشنج
• فلاکس معده
• سرطان
• رد پیوند

شیوه و عادت های زندگی هر فرد

هر چقدر سبک زندگی سالم تری داشته باشید، احتمال ابتلا به بیماری پوکی استخوان در شما کمتر می شود مانند:

1. ورزش کردن
2. عدم استفاده از الکل
3. کمتر کردن استفاده از دخانیات و قلیان

اگر موارد بالا را به شکل صحیحی در برنامه روزمره زندگی خود قرار دهید، ابتلا به این بیماری را کاهش می دهید.

عوارض پوکی استخوان چیست؟

شکستگی استخوان ها از مهمترین عوارض پوکی استخوان است که بیشتر در کمر و لگن این اتفاق می افتد. شکستگی های لگن اغلب در اثر افتادن ایجاد می شود و می تواند منجر به ناتوانی و حتی افزایش خطر مرگ در سال اول پس از آسیب شود.

این موضوع می تواند باعث شکسته شدن استخوان ها و مهره های کمر شود، که با درد زیاد نیز همراه است.

تشخیص پوکی استخوان به چه صورت است؟

تشخیص پوکی استخوان به این شکل است که شما با توجه به تجویز و توصیه پزشک روماتولوژی و یا متخصص ارتوپدی در سایت دکتر با من، یک آزمایش تخصصی را انجام داده و سپس پزشک با توجه به جواب آزمایش درمان شما را شروع می کند تا هرچه سریعتر بهبود یابید.

آزمایش تراکم استخوان را با دستگاهی که از میزان مشخصی اشعه X استفاده می کند، گرفته می شود که با توجه به مقدار مواد معدنی موجود در استخوان های فرد، گزارش آزمایش حاصل می شود.

شما در این آزمایش بر روی یک صندلی و یا تخت قرار گرفته اید و دستگاه به حالت اسکنر عمل خواهد کرد. البته این دستگاه معمولا استخوان های ستون فقرات و لگن را بررسی می کند.

درمان پوکی استخوان چیست؟

این بیماری در صورت از بین نرفتن استخوان ها و عدم شکستن آنها درمان می شود اما ممکن است به هیچ عنوان برای شما درمان دارویی تجویز نشود و بر روی عواملی که این موضوع را تشدید می کنند، پزشک تمرکز کند. در ادامه به آن خواهیم پرداخت:

1. بیو فسفونات ها

این دارو زمانی تجویز می شود که احتمال شکستگی های استخوان افزایش پیدا کند که داروهای زیر معمولا برای درمان این بیماری در حوزه دارویی گفته شده تجویز می شود:

• Alendronate (Binosto, Fosamax)
• Risedronate (Actonel, Atelvia)
• Ibandronate (Boniva)
• Zoledronic acid (Reclast, Zometa)

2. داروهای آنتی بادی مونوکلونال

از جمله داروهایی که در این حوزه وجود دارد، تجویز دنوزوماب از طریق یک شات زیر پوستی هر شش ماه است که موجب تقویت بیشتر استخوان ها می شود. در نتیجه می توان گفت که جلوی شکستگی استخوان در بدن را نیز خواهد گرفت.

بسیاری اوقات این دارو به صورت دائمی برای شما تجویز می شود چرا که در صورت قطع آن این احتمال وجود دارد که شما دچار شکستگی استخوان شوید. این موضوع را در نظر بگیرید که در صورت استفاده از این دارو، قبل از مراجعه به دندانپزشک او را مطلع سازید.

رالوکسیفن، از دیگر داروهای این حوزه است که پزشک برای شما تجویز می کند و به خصوص برای زنانی که یائسه شده اند نیز بسیار مفید است چرا که سطح هورمون در بدن آنها متغیر است، این موضوع خود منجر به پوکی استخوان می شود.

داروهای استخوان ساز

در برخی از مواقعِ تخصصی تر پزشک روماتولوژی، داروهای زیر را برای شما تجویز خواهد کرد:

1. تری پاراتاید. (Forteo)
   این دسته از داروها موجب بازسازی هورمون پاراتیروئید می شود و محرک خوبی برای رشد استخوان در فرد است که از طریق تزریق روزانه وارد بدن می شود و رشد استخوانی جدید را تحریک می کند. با تزریق روزانه زیر پوستی تجویز می شود. پس از دو سال درمان با teriparatide، یک داروی پوکی استخوان دیگر برای حفظ رشد استخوان جدید تجویز می شود.

2. Abaloparatide_ Tymlos
   این دارو نیز همچنین شبیه ساز، هورمون پاراتیروئید می باشد و سقف مصرف آن حدودا دو سال است.
   
3. Romosozumab _Evenity
   این دارو یکی از جدیدترین داروهای حوزه ی درمان پوکی استخوان است که بایستی این تزریق، در مطب دکتر متخصص روماتولوژی صورت بگیرد.

درمان خانگی پوکی استخوان چیست؟

علاوه بر شیوه های درمانی گفته شده شما بایستی در منزل خود نیز مراقبت های لازم را انجام دهید که ما در زیر مهم ترین آنها را برای شما ذکر کرده ایم.

1. استفاده از کفش های مناسب
2. استفاده از تشک مناسب برای خوابیدن
3. نصب کردن نرده های نگهدارنده برای جلوگیری از زمین خوردن در راه رفتن
4. عدم استفاده از سیگار و دخانیات در طول روز
5. قطع کردن مصرف الکل
6. خوردن غذاهای مفید و کلسیم دار
7. انجام ورزش هایی که توسط دکتر تجویز می شود.

چگونه از پزشک روماتولوژی، ارتوپدی و یا طب فیزیکی نوبت بگیریم؟

شما می توانید به سایت دکتر با من مراجعه و در آنجا لیست کامل پزشکان متخصصی که می توانید به آنها مراجعه کنید، نوبت خود را اخذ نمایید.

این سایت به عنوان بزرگترین سایت پزشکی این امکان را برای شما به وجود آورده که بدون مراجعه به مطب، نوبت خود را اخذ کنید و یا از مشاوره های آنلاین و ویزیت آن، به راحتی استفاده کنید. با آرزوی بهبودی شما هموطن گرامی

بیماری آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی در دسته بیماری های خود ایمنی قرار دارد. مانند تمام بیماری های خود ایمنی، سیستم ایمنی بدن انسان به اشتباه بخشی از بدن را به عنوان مهاجم خارجی شناسایی کرده و به آن حمله می کند.

این بیماری در ابتدا با علایم خفیف که تشخیص بیماری را سخت می کند، آغاز می شود، اما در مدت زمان کوتاهی شدت بیماری اوج می گیرد و روی بسیاری از مفاصل بدن مانند مچ دست، مفاصل پا، زانو و انگشتان پا و دست تاثیر می گذارد.

وقتی مفصل های بدن انسان آسیب می بینند، به مرور زمان فرم و شکل خود را از دست می دهند و احساس درد مزمن را سبب می شوند. این نکته را هم باید ذکر کرد که نشانه ها و علایم ممکن است بین دو فرد متفاوت بوده و شدت بیماری نیز مانند هم نباشد.

تعریف و معنی این بیماری

بیماری آرتریت روماتویید یا همان روماتیسم مفصلی نوعی بیماری خود ایمنی التهابی است که با درگیر کردن مفاصل بدن انسان باعث درد، عدم ثبات و از دست دادن شکل اصلی خواهد شد.

درست است که بنا بر تحقیقات دانشمندان در اغلب موارد این بیماری مفاصل کوچک بدن را مورد تهاجم قرار می دهد، اما در بعضی از موارد، کیس هایی دیده شده است که مفاصل بزرگتر مانند شانه یا زانو را درگیر کرده و حرکت را به سمت مفاصل دیگر شروع می کند.

این بیماری معمولا در میانسالی بروز می کند؛ اما نمی توان به طور قطع سن خاصی را برای آن پیش بینی کرد. افراد در هر رده سنی که باشند، پتانسیل ابتلا به این بیماری را دارند.

بیماری خود ایمنی به چه معنا است؟

پیشتر به کلمه بیماری خود ایمنی اشاره شد، اما خود ایمنی واقعا به چه معنا است؟ بیایید برای درک بهتر، نگاهی به بیماری خود ایمنی داشته باشیم. بیماری های خود ایمنی از آن دسته بیماری های هستند که بدن انسان سلول های قسمتی از بدن را به عنوان مهاجم غیر خودی تشخیص می دهد و به آن حمله می کند. به طور مثال پوست یا مفاصل، دشمن تلقی می شوند و سیستم ایمنی لشکری از آنتی بادی ها را آزاد کرده و حمله را آغاز می کند.

سیستم هوشمند ایمنی بدن انسان در حالت عادی توانایی تشخیص سلول های خودی از غیر خودی را دارد، اما چرا در بعضی از موارد این تشخیص دچار مشکل می شود؟ متاسفانه دانشمندان هنوز اطلاعات دقیقی در دست ندارند.

نکته قابل ملاحظه بعدی این است که زنان تقریبا دو برابر مردان به انواع بیماری های خود ایمنی دچار می شوند. بیماری آرتریت روماتویید یا روماتیسم مفصلی یکی از همین بیماری های خود ایمنی است که با حمله سیستم دفاعی بدن به مفاصل آغاز می شود و موجب درد و سفتی مفاصل خواهد شد.

تاریخچه کامل این بیماری چیست؟

آرتروز و روماتیسم از سال های دور گریبانگیر بشر بوده اند. اولین مشاهدات مربوط به وجود این بیماری حدود 1500 سال قبل از میلاد توسط پاپیروس ایبرس صورت گرفته است. همچنین شواهدی از مومیان مصری بدست آمده که این بیماری در میان آنان بسیار شایع بوده است.

در کتب پزشکی هندی که حدود 200 تا 300 سال قبل از میلاد نوشته شده اند، اشاراتی به بیماری شده که با درد و تورم مفاصل همراه است و باعث از دست دادن قدرت تحرک بدن انسان به صورت ثابت و ماندگار می شود.

بقراط نیز تعریفی از آرتریت را عنوان کرد، اما انواع آن را توصیف نکرد. بر اساس شواهد تاریخی و پزشکی، جالینوس بین سال های 129 تا 216 بعد از میلاد اصطلاح روماتیسم را معرفی کرد.

پاراسلسوس پزشک برجسته رومی در کتاب معروف «معدن چی ها و دیگر امراض آن ها»، این مورد را ذکر کرد که موادی که نمی توانند از طریق ادرار دفع شوند، در بدن به خصوص در مفاصل جمع شده که باعث وجود بیماری های مفصلی می شوند.

توماس سیدنهام پزشک بریتانیایی نیز در کتاب معروف خود به نام «مشاهدات پزشکی»، نوعی از روماتیسم مزمن را توصیف کرد. اما اولین پزشکی که در پایان نامه خود به روماتیسم مفصلی اشاره کرد، پزشک فرانسوی به نام آگوستین ژاکوب لاندره بووه در سال 1800 بود که البته تمامی تحقیقاتش درست نبود. وی این بیماری را به اشتباه شکل دیگری از نقرس معرفی کرد که در سال 1859 توسط آلفرد بارینگ گارود تصحیح شد. اما توصیف آگوستین ژاکوب لاندره بووه از بیماری روماتیسم به عنوان اولین تعریف توسط پزشکان مدرن قابل قبول است.

علائم و خطرات بیماری روماتیسم مفصلی

علایم بیماری آرتریت روماتویید در افراد مختلف ممکن است متفاوت به نظر برسد، اما در کلیت موضوع، علایم می توانند بسیار مشابه نیز باشند. به عنوان مثال خستگی، سفتی مفاصل، درد و … در اغلب افراد وجود دارد. در ادامه به بررسی علایم این بیماری خواهیم پرداخت.

• خستگی
• درد
• خشکی مفاصل
• کاهش یافتن دامنه حرکت
• کاهش وزن
• درد قفسه سینه
• احساس کسالت
• برجستگی در زیر پوست
• قرمزی روی پوست
• کم خوابی
• التهاب ریه
• کاهش تراکم استخوان
• التهاب عروق خونی

خستگی

از علایم شایع آرتریت روماتویید، خستگی بیش از حد است. البته می توان این گونه نیز گفت که شروع علایم این بیماری با خستگی آغاز می شود و به حدی پیشرفت می کند که بیمار از خستگی و بی حالی ممکن است به این نتیجه برسد که دچار افسردگی شده است.

درد

یکی دیگر از علایم مهم این بیماری که به تشخیص پزشک کمک می کند، احساس درد در بدن است. در اولین مراحل بیماری، درد در مفاصل کوچک مانند انگشتان ظاهر می شود، اما به مرور رشد می کند و درد تمام بدن را در بر می گیرد. البته از علل درد می توان به خشکی مفاصل نیز اشاره کرد.

خشکی مفاصل

به طور کلی داشتن تحرک امری ضروری است و پزشکان همواره افراد را به ورزش و تحرک تشویق می کنند. اما در این بیماری، داشتن یا نداشتن تحرک تاثیر چندانی در خشکی مفاصل ندارد. خشکی مفاصل اگر چه بعد از بیدار شدن در صبحگاه بیشتر ملموس است، اما ممکن است در تمام ساعات روز حس شود.

کاهش یافتن دامنه حرکت

بیماری آرتریت روماتویید شکل و ساختار مفصل ها را تغییر می دهد و امکان انجام بسیاری از حرکات را از فرد می گیرد؛ زیرا در این بیماری شکل تاندون ها و رباط ها تغییر می کند. وقتی بیماری شدت یافت، دیگر نمی توان به راحتی خم شد یا روی زمین نشست. در مورد کاهش دامنه حرکات، ورزش می تواند موثر باشد. حرکات آهسته و ملایم و به طور مستمر باعث افزایش دامنه حرکات می شود.

کاهش وزن

نوسانات وزنی در این بیماری بسیار شایع است، اما زمانی که بیشتر از میزان قابل قبول و غیر قابل برگشت شود، می تواند بسیار خطر آفرین باشد. تحلیل عضلات یکی از دلایل کاهش وزن بوده و اگر بدن انسان ماهیچه های خود را از دست بدهد، دچار کمبود وزن می شود که در موارد حاد، بیماری تقریبا غیر قابل جبران است.

در این بیماری حتی ممکن است قسمتی از عضلات بدن کوچک تر از قسمت دیگر به نظر برسد؛ زیرا بدن هارمونی و یکپارچگی خود را از دست می دهد.

درد قفسه سینه

بیماری آرتریت روماتویید می تواند باعث التهاب روی بافت های قفسه سینه بیمار شود و بافت را دچار آسیب کند. در این حالت بیمار دچار سوزش و درد ناگهانی غیر قابل توصیف می شود که بنا بر نظر پزشک باید آزمایش های مربوط را انجام دهد. نکته بسیار مهم این است که اگر میزان آسیب به بافت ها زیاد و به موقع شناسایی نشود، می تواند خطرات جبران ناپذیری به دنبال داشته باشد.

احساس کسالت

داشتن روماتیسم مفصلی با احساس کسالت و نداشتن انرژی رابطه مستقیم دارد. گاهی این احساس آنقدر پیشرفت کرده که از جسم فرد وارد روانش می شود و حس فراموشکاری و کرختی زیادی به بیمار می دهد. بدن در این بیماری خود ایمنی آنتی بادی ترشح می کند و این مواد روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارند. همچنین سطوح بالای التهاب در بدن، خود باعث احساس افسردگی می شود.

برجستگی در زیر پوست

بعد از مفاصل، پوست دومین قسمت بدن است که مورد تهاجم این بیماری قرار می گیرد. در بیماران روماتیسمی، گره های کوچکی زیر پوست وجود دارند که ناشی از آرتریت روماتویید و عوارض داروهای مصرفی هستند. این گره ها، ندول نام دارند و باعث مشکل خاصی در بیماران نمی شوند، اما از نظر زیبایی ناراحت کننده اند. پزشکان این ندول ها را از طریق جراحی خارج می کنند یا دوز داروها را تغییر می دهند.

قرمزی روی پوست

به دلیل وجود این بیماری، لکه های قرمز یا شرابی به صورت نقطه نقطه روی پوست رویت می شوند که گاهی می توانند تبدیل به زخم های بسیار دردناکی شوند. بثورات جلدی حاصل شده در این بیماری به دلیل عوارض جانبی داروهای مصرف شده است.

کم خوابی

دلایل زیادی در ارتباط با اختلالات خواب در بین بیمارانی که از روماتیسم مفصلی رنج می برند، وجود دارد. یکی از این موارد درد زیادی است که اشخاص هنگام خواب تجربه می کنند. زمانی که بی خوابی به سراغ افراد می آید، خود باعث ایجاد اضطراب و استرس و تشدید شرایط بیماری خواهد شد.

التهاب ریه

درگیری ریه در بیماران مبتلا به آرتریت روماتویید بسیار شایع است. این بیماری در ریه می تواند به شکل خطرناکی خود را بروز دهد. درگیری ریه به شکل ایجاد التهاب یا زخم در ریه، ایجاد گره های ریوی و تومورهای کوچک در ریه ظاهر می شود. ریه ها نیز از شایع ترین ارگان های درگیر در ابتلا به این بیماری هستند.

کاهش تراکم استخوان

داشتن استخوان های مستحکم نیازمند تغذیه سالم، ورزش، ژنتیک و جسمی عاری از بیماری است. متاسفانه در این بیماری خطرناک تراکم استخوان رو به زوال خواهد رفت و به مرور حتی برای انجام ساده ترین کارها فرد دچار مشکل خواهد شد. البته می توان با تغذیه مناسب و ورزش، کاهش تراکم استخوان را به تعویق انداخت.

التهاب عروق خونی

یکی دیگر از عوارض بیماری روماتیسم، التهاب عروق خونی است که در صورت زیاد شدن می تواند زندگی فرد را به خطر بیندازد. این بیماری وضعیت طبیعی عروق خونی را تغییر می دهد، آن ها را نازک یا ضخیم می کند که باعث محدود شدن جریان خون و آسیب به بافت ها و اندام های بدن انسان خواهد شد.

چگونه آرتریت روماتویید را با کمک دکتر روماتولوژیست درمان کنیم؟

باید این واقعیت را پذیرفت که متاسفانه درمان قطعی برای بیماری آرتریت روماتویید وجود ندارد. اما اگر هر چه زودتر به دکتر روماتولوژیست مشهور در تهران یا شهرهای دیگر مراجعه شود، کنترل بیماری برای فرد و پزشک راحت تر خواهد بود.

بهترین دکتر روماتولوژیست نیز در ابتدا با معاینه و گرفتن شرح حال بیمار اقدام به نوشتن آزمایش و عکسبرداری خواهد کرد. اغلب توصیه پزشکان برای کند شدن روند این بیماری در کنار دارو درمانی، ورزش سبک، تغذیه مناسب و تغییر سبک و روش زندگی شخص خواهد بود.

آیا درمان خانگی برای کنترل بیماری روماتیسم مفصلی وجود دارد؟

پاسخ به سوال فوق مثبت است. هر فرد مبتلا به این بیماری می تواند با رعایت یکسری راهکارها، این بیماری را در کنترل خود درآورد. در ادامه به چند مورد اشاره خواهیم داشت:

• آب درمانی
• یوگا
• پیاده روی
• استفاده از گیاهان دارویی مانند زردچوبه

سایت دکتر با من و خدماتی که ارائه می دهد

آیا تا کنون در نیمه های شب احساس ناراحتی یا مریضی داشته اید؟ آیا از دیدن نام صدها پزشک احساس کلافگی کرده اید؟ همه ما با این احساس ها آشنا هستیم؛ از این رو سایت دکتر با من طراحی شده است که به این نیاز به خوبی پاسخ دهد. سایت دکتر روماتولوژیست که می توان در آن به راحتی با دکتر روماتولوژیست مشهور در تهران ارتباط برقرار کرد، دکتر با من نام دارد. تنها کاری که شما باید انجام دهید، یک کلیک است.

شما می توانید به راحتی به سایت دکتر با من مراجعه کنید و وارد بخش پزشکی شوید، دکتر روماتولوژیست مورد نظر را انتخاب کرده و با او صحبت کنید.

سخن آخر

بیماری آرتریت روماتویید یکی از چالش برانگیزترین بیماری هایی است که بشر با آن روبرو شده است. در این بیماری نه تنها جسم، بلکه روان نیز درگیر می شود. منطقی برخورد کردن با این بیماری امری بسیار ضروری است که باید هر روز در جهت ارتقای آن کوشش کرد.

اگر خود شما خواننده گرامی یا یکی از نزدیکانتان با این بیماری دست و پنجه نرم می کند، باید به این نکته واقف باشید که سبک زندگی نقش بسیار مهمی در کنترل این بیماری دارد. تنظیم خواب، پیاده روی، تغذیه، مدیریت استرس، نوشیدن آب فراوان و مشاوره گرفتن از بهترین دکتر روماتولوژیست در وبسایت دکتر با من که 24 ساعته در اختیار مراجعین است، نقش بسزایی در کنترل این بیماری دارد.

خون رسانی و اکسیژن رسانی یکی از مهم ترین وظایف قلب و عروق خونی است که در تداوم حیات و سلامت فرد تاثیر بسزایی دارد که هرگونه اختلال در این امر موجب بروز مشکلات و بیماری هایی در فرد می شود. یکی از انواع بیماری هایی که در اثر اختلال در این امر ایجاد می شود، بیماری آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض است که ما در مورد این بیماری، علائم، تشخیص و راه های درمان آن اطلاعاتی را جمع آوری کرده ایم. پس در ادامه با ما همراه باشید.

آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض چیست؟

این بیماری (Takayasu’s Arteritis) نوعی بیماری مرتبط با التهاب عروق است که در آن سرخرگ ها از جمله سرخرگ آئورت و شریان های خروجی از آن که وظیفه خون رسانی و اکسیژن رسانی از قلب به سایر اعضای بدن را دارند، التهاب پیدا می کنند و ضخیم تر می شوند.

این التهاب به رگ های خونی شما آسیب وارد کرده و در بخش هایی آن ها را ضعیف و دیواره آنها را باریک تر می کند، در نتیجه جریان خون شما محدود می شود. این بیماری در زنان به نسبت مردان شیوع بیشتری دارد.

گاها به آرتریت تاکایاسو «بیماری بدون نبض» نیز می گویند، چون ممکن است موجب از دست دادن یا ضعیف شدن نبض در قسمت هایی از بدن و اندام ها مثل پاها و بازوها شود.

تاریخچه بیماری آرتریت تاکایاسو

دکتر میکیتو تاکایاسو

اولین بار این بیماری توسط دکتر میکیتو تاکایاسو در سال 1908 در انجمن چشم پزشکی ژاپن عنوان شد و در این انجمن رگ های خونی در پشت شبکیه چشم در خانمی 21 ساله مورد بررسی قرار گرفت و بعد از آن موارد متعددی از این بیماری گزارش شد.

علت دقیق بروز آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض تا امروز به طور دقیق مشخص نیست، اما برخی شواهد نشان می دهد که ممکن است ناشی از یک عفونت ویروسی – باکتریایی یا یک وضعیت خود ایمنی باشد. در این بیماری ممکن است سیستم ایمنی شما به بافت سالم بدن آسیب برساند و برخی محققان فکر می کنند که احتمال دارد این بیماری ناشی از ژنی باشد که فرد از هر دو والد دریافت می کند. در صورتی که تنها از یک والد دریافت شود، بدون علامت باقی می ماند.

تعداد افراد مبتلا به این بیماری بسیار اندک است و در هر 200000 نفر، یک نفر را مبتلا می کند که در این تعداد هم از هر ده نفر، نه نفر زن هستند و اغلب در افراد بین 15-40 سال رخ می دهد. ولی در کودکان کوچکتر و بزرگسالان هم گاهی اوقات مشاهده می شود و به نظر می رسد شیوع این بیماری در آسیای شرقی، هند و شاید آمریکای لاتین بیشتر از سایر مناطق رواج دارد.

علائم آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض

علائم آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض

برخی از افراد مبتلا به آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند، اما نیمی از افراد مبتلا به این بیماری علائمی شبیه به یک بیماری عمومی را دارند.

علائم ابتدایی این بیماری شامل موارد زیر هستند:

• تب
• خستگی
• درد در عضلات یا مفاصل
• عدم تمایل به خوردن

علائم ثانویه آن هم موارد زیر را در بر می گیرد:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس
• سردرد
• سرگیجه
• باریک شدن رگ های خونی و کاهش توزیع خون که می تواند باعث خستگی، درد در بازوها و پاها شود.
• درد شکم ناشی از کاهش جریان خون به روده
• فشار خون بالا ناشی از کاهش جریان خون به کلیه ها
• سکته مغزی (به ندرت)
• حمله قلبی (به ندرت)

تشخیص بیماری بدون نبض

تشخیص آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض

تشخیص این بیماری ممکن است دشوار باشد، زیرا آرتریت تاکایاسو ممکن است سال ها در دیواره رگ های خونی وجود داشته باشد و علائمی شبیه به یک بیماری عمومی را نشان بدهد یا حتی بدون علائم باشد تا زمانی که مشکل جدی ایجاد کند.

زمانی که نشانه ها و علائم غیر طبیعی ظاهر شدند، دکتر متخصص روماتولوژی پس از معاینه فیزیکی دستور انجام آنژیوگرافی را می دهد که این علائم شامل از دست دادن نبض یا فشار خون پایین در بازو یا صداهای غیرطبیعی است که با گوشی پزشکی روی شریان های بزرگ شنیده می شود.

آنژیوگرافی انواع مختلفی دارد:

آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی :(MRA)این روش کم تهاجمی تر و بدون استفاده از اشعه ایکس است و با استفاده از امواج رادیویی در یک میدان مغناطیسی انجام می شود که طی آن ماده ای به درون رگ ها تزریق خواهد شد که پزشک بتواند عروق خونی را بهتر معاینه کند.

آنژیوگرافی با سی تی اسکن: یک شیوه غیر تهاجمی است که در این روش عکس برداری کامپیوتری از رگ ها انجام می شود.

روش های دیگر تشخیص

آزمایش خون: آزمایش خون جهت بررسی میزان التهاب و رسوب گلبول های قرمز خون و میزان پروتئین انجام می شود که میزان این دو مورد در اغلب افراد مبتلا به آرتریت تاکایاسو بالا است.

همچنین افراد مبتلا به این بیماری به دلیل التهاب مزمن و طولانی مدت ممکن است دچار کم خونی بشوند که این مورد هم در آزمایش خون بررسی می شود.

هیچ یک از این آزمایشات خون نمی تواند به طور قطعی به شما بگوید که آیا مبتلا به آرتریت تاکایاسو هستید یا خیر، زیرا این موارد ممکن است در سایر بیماری ها نیز غیر طبیعی باشد.

سونوگرافی: سونوگرافی با روش داپلر روشی پیشرفته تر از سونوگرافی های رایج است که توانایی تولید تصاویر با وضوح بسیار بالا از دیواره برخی از رگ ها را دارد.

توموگرافی انتشار پوزیترون (PET): این روش معمولا همراه با سی تی اسکن یا MRI انجام می شود. در این روش دکتر متخصص می تواند شدت التهاب را تشخیص دهد و یک ماده رادیواکتیو برای شناسایی آسان تر مناطق آسیب دیده به درون رگ ها تزریق می شود.

روش های درمان آرتریت تاکایاسو در صورت مراجعه به پزشک

درمان آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض

روماتولوژیست ها معمولاً متخصصانی هستند که بیشترین دانش را در مورد این بیماری دارند. سایر پزشکانی که بیماران ممکن است نیاز به مراجعه به آنها داشته باشند، عبارتند از: متخصص قلب (پزشک قلب) یا یک جراح عروق.

آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض در بیشتر موارد برای جلوگیری بیشتر از تنگ شدن عروق نیاز به درمان دارد و این تنگی اغلب با دارو هم بهبود نمی یابد.

گلوکوکورتیکوئیدها مانند پردنیزون (prednisone) که اغلب با عنوان استروئیدها شناخته می شوند، بخش مهمی از درمان را به عهده دارند و دوز و مدت زمان استفاده از آن بستگی به نوع و شدت بیماری متفاوت است. ولی این نوع از داروها ممکن است عوارض طولانی مدتی را نیز به همراه داشته باشند.

پزشکان گاهی اوقات داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی را تجویز می کنند، زیرا عوارض جانبی آنها ممکن است کمتر از گلوکوکورتیکوئیدها باشد. این داروها شامل متوترکسات، آزاتیوپرین، مایکوفنولات موفتیل، سیکلوفسفامید و داروهایی که عامل نکروز تومور را مسدود می کنند (مانند اتانرسپت، آدالیموماب یا اینفلیکسیماب) و سایر داروهای بیولوژیک مانند توسیلیزوماب هستند.

پزشکان اغلب این داروها را برای درمان بیماری های روماتیسمی تجویز می کنند، اما از آنها برای درمان آرتریت هم استفاده می شود.

برخی از پزشکان استفاده روتین از آسپرین با دوز پایین را توصیه می کنند. تصور این است که باعث جلوگیری از تشکیل لخته های خون در رگ های آسیب دیده می شود.

آسیب طولانی مدت به شریان ها گاهی نیاز به درمان جراحی دارد. این ممکن است شامل آنژیوپلاستی (گشاد کردن رگ خونی باریک یا مسدود شده)، با یا بدون قرار دادن استنت برای باز کردن رگ باشد. یکی دیگر از گزینه های درمانی، پیوند بای پس است، جراحی برای هدایت مجدد جریان خون در اطراف انسداد یک رگ خونی.

این بیماری روش درمان خودمختار و درمان خانگی ندارد و جهت درمان حتما باید به پزشک متخصص مراجعه شود.

اگر شما هم به دنبال یافتن بهترین متخصص برای درمان آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض هستید، می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کنید و با بسیاری از متخصصان این حوزه آشنا شوید. دکتر با من یکی از بهترین سایت های موجود در زمینه اطلاعات پزشکی بوده که ارائه دهنده خدمات آنلاین پزشکی به صورت 24 ساعته است. همچنین شما قادر هستید به کمک این سایت آدرس سایت متخصص روماتولوژیست و شماره تماس مطب این پزشکان را بیابید.

کلام آخر

هدف ما از جمع آوری این اطلاعات بالا بردن سطح آگاهی و آشنایی بیشتر شما نسبت به این بیماری بوده است. امیدواریم که مورد توجه شما قرار گرفته و پاسخگوی سوالات شما در مورد بیماری آرتریت تاکایاسو یا بیماری بدون نبض باشد.

با توجه به اهمیت موضوع سلامتی که بزرگترین ثروت الهی محسوب می شود، آشنایی و پیشگیری از بسیاری از بیماری ها قبل از درمان موثرتر واقع خواهد بود. همچنین شما می توانید بهترین متخصص روماتولوژیست در تهران یا سایر شهرها را در سایت دکتر با من پیدا کنید و تحت درمان قرار گیرید.

برخی بیماری ها مانند آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در سنین خاصی ممکن است که ایجاد شوند. این بیماری نوعی التهاب در بافت همبند است که از پاسخ غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن ایجاد می شود. دلایلی که باعث می شوند این بیماری در فرد ایجاد شود، متفاوت است. اما شما چه میزان از این بیماری اطلاع دارید؟ راه های درمان یا پیشگیری از این بیماری وجود دارد؟

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این بیماری و بررسی بیشتر آن، با این مقاله همراه شوید که درباره همین موضوعات اطلاعات مفیدی را در اختیار شما قرار خواهیم داد.

آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان چیست؟‍‍‍

یکی از شایع ترین نوع های این بیماری نوع جی آی ای است که عموما با درد در مفاصل شروع شده و باعث التهاب در دست ها و پاها می شود و معمولا زانوها، مچ پا، مچ دست یا آرنج ها را درگیر می کند. اما برخی اوقات ممکن است این بیماری جاهای دیگری از بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

جی آی ای قبلا آرتریت روماتوئید نوجوانان (جی آر ای) نام داشت، اما به جی آی ای تغییر نام داد.

تاریخچه این بیماری

آگوستین یاکوب آندره یک پزشک 28 ساله ساکن فرانسه بود. این مرد اولین نفر به علائم و نشانه های این بیماری پی برد که امروزه ما این بیماری را به عنوان روماتوئید آرتریت می شناسیم.

علت های این بیماری

بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان جزو بیماری های خود ایمنی یا خود التهابی است. یعنی سیستم های دفاعی بدن که قرار است با انواع باکتری ها، ویروس ها و میکروب ها بجنگند، گیج می شوند و به بافت های بدن حمله می کنند و این باعث می شود بدن مواد شیمیایی را آزاد کند که به پوشش های بافت اطراف مفاصل حمله کنند و مایعی تولید شود که به مفاصل حالت نرم و بالشتکی می دهد.

این بافت های ملتهب ممکن است باعث مشکلاتی از قبیل درد شدید، قرمز شدن، حساس و متورم شدن شود و در برخی موارد طریقه حرکت آن مفصل ها را مختل کند. اما چرا کودکان و نوجوانان به این بیماری دچار می شوند؟

پزشکان نام این بیماری را ایدیوپاتیک گذاشتند به معنی ناشناخته، یعنی هنوز پزشکان نمی دانند چرا نوجوانان و کودکان همچین ژن خاصی را دارند که توسط ویروس ها یا باکتری های خارجی فعال می شوند.

در واقع پزشکان پس از آزمایشات فراوان هنوز مدرکی مبنی بر اینکه کمبود نوع خاص ویتامین یا انرژی باعث این بیماری شود را پیدا نکردند. حتی زیاد بودن یا خوردن نوعی غذا یا مدلی از سم ها که موجب فعال شدن این ژن ها شود را نیافتند.

علائم آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان چیست؟

علائم بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان

کودکان و نوجوانان مبتلا به این بیماری ممکن است در ابتدا یکی از علایم را داشته باشند و سپس به بقیه علایم دچار شوند. برخی از این علایم عبارتند از:

• درد گرفتن یا سفت شدن مفاصل (مخصوصا پس از بیدار شدن و عموما صبح ها و زمانی که مدت طولانی در یک حالت بدون حرکت باشند.)
• قرمز شدن، گرم یا حساس شدن مفاصل
• احساس خستگی و فرسودگی در مفاصل
• تار شدن دید چشم ها
• کهیر
• کم شدن یا از دست دادن اشتها
• تب های شدید

انواع این بیماری را بشناسید

شش نوع آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در کودکان وجود دارد که در ادامه به تفصیل هر کدام می پردازیم.

الیگوآرتریت

بین یک تا چهار مفصل را درگیر می کند، معمولا هم مفاصل بزرگ مانند مچ پا، آرنج و زانو که شایع ترین نوع بین کودکان است.

پلی آرتریت

روی پنج یا چند مفصل اثر می گذارد و عموما در دو طرف بدن مثلا هر دو زانو یا هر دو مچ دست که می تواند هم مفاصل کوچک و هم مفاصل بزرگ باشد را درگیر می کند. حدود 25% از کودکان دچار این نوع هستند.

سیستمیک

کل بدن کودک را در برمی گیرد، مانند مفاصل، پوست و اندام های داخلی. همچنین با تب بسیار شدید که حداقل دو هفته طول می کشد، همراه است و حدود 10% از کودکان را در بر می گیرد.

آرتریت پسوریاتیک

علایم مفصلی و علایم پوستی مانند: پوست پوست شدن پشت گوش ها، روی پلک ها، آرنج ها، روی زانو یا روی ناف رخ می دهد. علایم پوستی ممکن است قبل یا بعد از علایم مفصلی رخ بدهد و یک یا چند مفصل در بربگیرد.

مرتبط با آنتزیت

نام دیگر این بیماری اسپوندیلوآرتریت است و در جایی که رباط ها، تاندون ها و ماهیچه ها به استخوان وصل می شوند (آنتزها)، تاثیر می گذارد. معمولا باسن، زانو ها و پاها را درگیر می کند، اما ممکن است انگشتان، آرنج، لگن و سینه را نیز درگیر کند و حتی روی کمر یا دستگاه گوارش نیز اثر گذارد و معمولا در پسران و در سنین 8 الی 15 سال رخ می دهد.

تمایز نیافته

نوع آخر را تمایز نیافته نام گذاری کرده اند، زیرا با هیچ مدل قبلی شباهت ندارد، ولی التهاب در یک یا چند مفصل وجود دارد که می تواند روزها یا ماه ها ادامه داشته باشد.

اثرات مخرب بر سلامتی

بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان عموما با التهاب و درد همراه است. اگر این التهاب ها و مشکلات کنترل نشوند، ممکن است مشکلات بیشتری را ایجاد کنند. به عنوان مثال:

• چشم ها: خشکی، قرمزی، اختلال در دید و حساسیت به نور که عموما با الیگوآرتریت شایع تر است.
• استخوان ها: استفاده از دارو کورتیکواستروئیدها باعث رشد دیرتر و کمتر در نوجوانان و نازک تر شدن استخوان ها می شود و با پوکی استخوان در ادامه همراه خواهد بود.
• دهان و فک: مشکل در جویدن و مسواک زدن که بیش از نیمی از کودکان دارند.
• گردن: باعث درد و سفتی گردن یا تورم غدد گردن می شود.
• مچ پا و پا: درد پا، خستگی پا و اختلال در پروسه راه رفتن که معمولا در پلی آرتریت و آرتریت مرتبط با آنتزیت ها شایع تر است.
• پوست: علایم پوستی هم شایع هستند، علایمی مانند یک راش قرمز یا پوسته پوسته شدن بدن در این کودکان رخ می دهد.
• ریه ها: ممکن است باعث نفس تنگی و سایر بیماری های ریوی شود.
• دستگاه گوارش: اسهال شدن یا درد شدید شکم هم معمولا در کودکان مبتلا به آرتریت ستون فقرات یا اسپوندلیت آنکیلوزان بیشتر شایع است.
• اندام های تناسلی: باعث بلوغ دیررس یا ناباروری می شود و عموما کسانی که از سیکلوفسفامید مصرف می کنند، ممکن است درگیر این مشکل شوند.
• تغییرات وزن غیر عادی: به دلیل سختی در جویدن و سخت بودن ورزش که باعث اضافه وزن در نوجوانان می شود، فشار بیشتری بر مفاصل وارد خواهد شد.

تشخیص بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان

تشخیص بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان

کودکان و نوجوانان حتما باید با مشکل در یک یا چند مفصل رو به رو شده و زیر 16 سال سن داشته باشند تا دارای این بیماری تشخیص داده شوند.

ممکن است اولین شخصی که متوجه این علائم می شود، پزشک اطفال باشد و این پزشک پس از در میان گذاشتن این موضوع با والدین، آنها را به یک پزشک روماتولوژیست معرفی می کند. این پزشکان به سه دسته تقسیم می شوند:

1-متخصص هایی که فقط کودکان را درمان می کنند.

2-متخصص هایی که فقط بزرگسالان را درمان می کنند.

3-متخصص هایی که هر دو گروه را درمان می کنند.

هر سه دسته از این افراد از سه فاکتور اصلی برای تشخیص بیماری استفاده می کنند:

• تاریخچه پزشکی: پزشک از والدین و کودک سوالاتی می پرسد، مانند سابقه پزشکی کل خانواده و سابقه سلامتی کودک و علایمی که کودک داشته و زمان پیدایش علایم و مدتی که کودک دارای علایم بوده است.
• معاینه فیزیکی: پزشک تمامی نقاطی که ممکن است علایم داشته باشد را بررسی می کند، مانند مفاصل و اینکه میزان گرما، تورم، درد و دامنه و محدودیت حرکت آنها چگونه است و نقاطی مانند پوست را نیز در برخی موارد مورد بررسی قرار می دهد.
• آزمایش خون: انواع آزمایش های خون برای بررسی میزان پروتئین ها و مواد شیمیایی خاص که در بیماران مبتلا به آرتریت ایدیوپاتیک نوجوان یافت می شود، می گردند و در برخی موارد عکس برداری توسط اشعه ایکس، سونوگرافی، ام آر آی و سی تی اسکن نیز تجویز می شود.

روش های درمانی این بیماری

متاسفانه تا امروز پزشکان هیچ درمان مستقیم و با موفقیت 100% را پیدا نکردند و کلید موفقیت در این بیماری کنترل هر چه سریعتر این بیماری است. شما می توانید برای گذراندن مراحل درمان بسته به نوع بیماری خود با پزشکان ماهر و متخصص مفاصل از طریق سایت دکتر با من ارتباط برقرار کنید و آدرس سایت بهترین دکتر متخصص روماتیسم را در آنجا بیابید. آنها با ارائه بهترین خدمات و ماهرترین متخصص ها به شما در بهبودی و درمان بیماری کمک می کنند.

اهداف درمان بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان

اهداف درمان بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان

• باعث کاهش یا توقف التهاب شود.
• تسکین درد، کمتر کردن علائم و بطور کلی کیفیت زندگی را بهبود ببخشد.
• از آسیب های بیشتر مفاصل و اندام جلوگیری کند.
• حفظ عملکرد و محدوده حرکتی مفاصل.
• باعث سلامتی طولانی مدت نسبی می شود.
• دستیابی به بهبود کامل یا تقریبا کامل.

بطور کلی درمان این بیماری به عواملی مانند نوع بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان و شدت آن بستگی دارد و داروها به چند دسته زیر تقسیم می شوند:

• داروهای که برای کنترل بیماری تجویز می شوند.
• داروهای که درد و علائم را تسکین می دهند.
• روش های غیر دارویی.
• فیزیوتراپی

در ادامه به شرح این چهار دسته می پردازیم:

1-داروهایی که برای کنترل بیماری تجویز می شوند، داروهای dmard هستند که این داروها برای سرکوب سیستم دفاعی بدن تجویز می شوند که باعث کاهش قدرت سیستم دفاعی و حمله نکردن سیستم دفاعی به مفاصل خواهند شد. این روش رایج ترین نوع درمان است که به صورت طولانی مدت استفاده می شوند و انواع تزریقی و قرص این دارو موجود است.

2- داروهایی که درد و علائم را تسکین می دهند، از انواع مسکن ها و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای تسکین درد بیماران تشکیل شده اند و جنبه درمانی زیادی ندارند.

3- روش های غیر دارویی (درمان خانگی): ورزش و نرمش به صورت منظم می تواند باعث کاهش سفت بودن و درد مفاصل شود. ورزش هایی که پیشنهاد می شوند، ورزش های آرام و دوستانه مانند پیاده روی، شنا، دوچرخه سواری و یوگا هستند.

4- فیزیوتراپی باعث بهبود کیفیت زندگی کودک می شود و فیزیوتراپ می تواند به کیفیت زندگی کودک بیفزاید.

اگر شما به دنبال پزشکان ماهر و بهترین متخصصین مفاصل می گردید، می توانید از سایت دکتر با من استفاده کنید. این سایت یکی از بهترین سایت ها در زمینه اطلاعات پزشکی است که شما می توانید با پزشکان ماهر صحبت و مشورت کنید و جالب توجه است که این سایت به طور 24 ساعته به مراجعان خود خدمت رسانی می کند.

نتیجه گیری

بیماری آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان در کودکان و نوجوانان از جمله بیماری های معروف نیستند و با این مقاله تلاش کردیم توضیحات کامل و کاربردی جمع آوری کنیم. با توجه به عواقب و سختی های این بیماری حتما در حفظ سلامت فرزندان خود کوشا باشید. همچنین به شما سایت دکتر با من را معرفی کردیم که در آنجا می توانید اطلاعات متخصص مفاصل در تهران یا دیگر شهرها را پیدا کنید.