بارداری خارج‌ رحمی یک مسئله پیچیده و حساس در زندگی زنان است که به علت خطرات جدی برای سلامت مادر و نوزاد، نیاز به شناخت دقیق و مطالعه آگاهانه دارد. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، تشخیص، و راه‌های جلوگیری از بارداری خارج‌رحمی خواهیم پرداخت.

بارداری خارج‌رحمی چیست؟

بارداری اکتوپیک زمانی اتفاق می‌افتد که جنین (کودک در داخل رحم) به جای رشد در رحم، در مکان‌های دیگری از دستگاه تناسلی زنان مثل لوله‌های فالوپی (لوله‌هایی که تخمک از تخمدان به رحم می‌رسانند) تعبیه شود. این وضعیت به عنوان یک مشکل جدی شناخته می‌شود زیرا جنین در مکان‌های خارج از رحم نمی‌تواند به‌طور صحیح رشد کند و به سلامتی مادر آسیب می‌زند. بارداری خارج‌ رحمی نیازمند مراقبت پزشکی فوری و درمان است.

 

دلایل بارداری خارج رحمی چیست؟

بارداری خارج‌ رحمی یک وضعیت جدی و پرخطر است و دلایل آن ممکن است متنوع باشند. برخی از عوامل و دلایل معمول عبارتند از:

التهاب‌های لوله فالوپی: التهاب‌های دستگاه تناسلی زنان مانند التهاب لوله فالوپی می‌توانند به انسداد یا تضعیف لوله‌های فالوپی (لوله‌هایی که تخمک را از تخمدان به رحم انتقال می‌دهند) منجر شوند. این مشکلات می‌توانند باعث بارداری خارج ‌رحمی شوند.

عوامل ترشحی: ترشحات رحم یا دستگاه تناسلی ممکن است از تعادل خود خارج شده و به عنوان عوامل تحریکی عمل کنند که جنین را به سمت مکان‌های خارج از رحم سوق دهند.

عوامل هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها می‌توانند تأثیر بگذارند و باعث بارداری خارج‌ رحمی شوند.

عوامل تغذیه‌ای: مشکلات تغذیه‌ای و اختلالات مانند نقص ویتامین D ممکن است به بارداری خارج‌ رحمی منجر شوند.

تشخیص و درمان نامناسب بارداری خارج‌رحمی قبلی: افرادی که قبلاً تجربه بارداری خارج‌ رحمی داشته‌اند، دارای خطر بالاتری برای تکرار این مشکل هستند، مگر اینکه مراقبت پزشکی مناسب و درمان مورد نیاز انجام شود.

سابقه جراحی تناسلی: برخی از جراحی‌های انجام‌شده در مناطق تناسلی ممکن است به انسداد یا تغییر در ساختار دستگاه تناسلی منجر شوند و خطر بارداری خارج‌ رحمی را افزایش دهند.

عوامل ژنتیکی: عوامل ژنتیکی نیز ممکن است در برخی موارد باعث بارداری خارج‌ رحمی شوند.

مهم است که در صورت تجربه علائم مشکوک به بارداری خارج‌رحمی یا داشتن عوامل ریسک بالاتر، به متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید.

انواع حاملگی خارج رحم

لوله‌ای: در این نوع حاملگی، جنین در یکی از لوله‌های فالوپی (لوله‌های انتقال تخمک از تخمدان به رحم) قرار می‌گیرد. این نوع حاملگی خطرات جدی برای مادر دارد.

رحمی: در این حالت، جنین در دیوار رحم نمی‌تواند به طور طبیعی تعادل برقرار کند و در دیوار رحم قرار میگیرد. این نوع حاملگی نیز به شدت خطرناک است و نیاز به ترخیص فوری دارد.

تخمدانی: در این حالت، جنین در تخمدان قرار می‌گیرد و در آنجا رشد می‌کند. این نوع حاملگی خیلی نادر است و به علت خطرات جدی برای مادر، نیاز به درمان فوری دارد.

حاملگی خارج از رحم نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد، زیرا ممکن است به خطر حیاتی برای مادر منجر شود. اگر شما یا کسی که می‌شناسید شک دارید که ممکن است حاملگی خارج از رحم داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کرده و از نظرات و توصیه‌های او پیروی کنید.

علائم شایع بارداری خارج از رحم چیست؟

1. درد شدید شکمی

یکی از نشانه‌های حاملگی خارج رحمی (ECTOPIC PREGNANCY) است. درد شدید به دلیل افتادن جنین در محل اشتباه و عدم توانایی رشد در رحم، ایجاد می‌شود. این درد ممکن است در یک یا هر دو طرف شکم باشد و معمولاً در محدوده پایین شکم نمایان می‌شود. این درد ممکن است تشدید شود و به تدریج شدت بیشتری پیدا کند.

2. خونریزی شدید

خونریزی شدید ناشی از تماس جنین با عروق خونی در محل نادرست می‌باشد و معمولاً درد شدید شکمی نیز همراه با آن است. این خونریزی می‌تواند مقدار بسیار زیادی خون را از دست دهد و به تدریج تشدید شود.

3. تهوع و استفراغ

تهوع و استفراغ معمولاً ناشی از تغییرات هورمونی در بدن زنان باردار است، اما در حاملگی خارج از رحمی، این علائم معمولاً با درد شکمی و خونریزی همراه هستند. این علائم ممکن است نشانه‌هایی از تحریک و تنش در محلی که جنین گیر کرده است باشند.

4. افت فشار خون

حاملگی خارج از رحم معمولاً منجر به خونریزی داخلی می‌شود. این خونریزی می‌تواند به فشار خون پایین منجر شود. افت فشار خون ممکن است با علائمی مانند سرگیجه، ضعف، سردرد و از دست دادن آگاهی همراه باشد. این افت فشار خون معمولاً ناشی از خونریزی داخلی و از دست دادن حجم خون بیشتر از حد طبیعی است.

5. شوک

شوک در (ECTOPIC PREGNANCY) می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت جدی باشد. علائم شوک مانند پوست سرد و مرطوب، ضربان قلب سریع و تنفس سریع ،ممکن است ظاهر شود. این علائم نیازمند مراجعه فوری به پزشک هستند.

 

بارداری خارج‌ رحمی و عوامل ریسک

• سابقه حاملگی خارج رحمی
• بیماری‌های تخمدان
• تاریخچه عفونت‌های تناسلی
• عوامل تغذیه‌ای
• استفاده از داروهای تحریک تخمدان
• سن بالا
• دخانیات و الکل
• تاخیر در تشخیص و درمان حاملگی خارج رحمی
• نقص‌های ژنتیکی

لطفاً توجه داشته باشید که این فهرست از عوامل خطر رایج است و ممکن است عوامل دیگری نیز وجود داشته باشند. در صورتی که نگرانی یا سوالی در مورد حاملگی خارج رحمی دارید، به پزشک خود مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق‌تری انجام دهد.

راههای تشخیص حاملگی خارج رحمی

تشخیص نیاز به ارزیابی پزشکی دقیق دارد. روش‌های تشخیص حاملگی خارج رحمی عبارتند از:

تاریخچه بالینی: پزشک ابتدا تاریخچه بالینی شما را بررسی می‌کند و اطلاعاتی مانند علائمی که تجربه کرده‌اید (مانند درد شکمی و خونریزی) و سوابق بارداری خارج رحمی یا دیگر مشکلات تناسلی را جمع‌آوری می‌کند.

افزایش هورمون بتا-HCG: آزمایش خون برای اندازه‌گیری سطح هورمون بتا-HCG (گنادوتروپین کوریونیک انسانی) انجام می‌شود. سطح بتا-HCG در حاملگی خارج رحمی ممکن است پایین‌تر از حاملگی عادی باشد.

سونوگرافی: سونوگرافی (یا التراسونوگرافی) یک روش تصویربرداری پیشرفته است که از امواج صوتی برای تصویربرداری از داخل رحم و اطراف آن استفاده می‌کند. با استفاده از سونوگرافی، می‌توان تشخیص حاملگی خارج رحمی و مکان دقیق آن را تعیین کرد.

تصویربرداری: اگر حاملگی خارج رحمی تشخیص داده شود و پزشک به ترکیبات گرفتار در لوله‌های فالوپی مشکوک باشد، تصویربرداری مادرزادی ممکن است انجام شود تا وضعیت دقیق تصویربرداری شود.

لاپاراسکوپی: در برخی موارد، اجرای عمل جراحی لاپاراسکوپی (جراحی با کمک دستگاه لاپاراسکوپ) ممکن است لازم باشد تا حاملگی خارج رحمی را تایید کند و اقدامات درمانی مناسب را انجام دهد.

تشخیص حاملگی خارج رحمی مهم است زیرا این وضعیت به درمان فوری نیاز دارد تا از خطرات جدی برای سلامتی مادر جلوگیری شود. بنابراین، اگر شما علائمی مشکوک به حاملگی خارج رحمی دارید، بسیار مهم است که به متخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص و درمان مناسب انجام شود.

عوارض بارداری خارج ‌رحمی چیست؟

یک وضعیت پزشکی جدی است که به عوارض جدی و حتی عمل جراحی اضطراری منجر می‌شود. عوارض بارداری اکتوپیک می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

خونریزی داخلی: ممکن است با خونریزی داخلی همراه باشد که به شدت خطرناک است و نیاز به درمان فوری دارد.

نیاز به عمل جراحی: برای درمان، اغلب نیاز به عمل جراحی دارید که به خارج کردن جنین و بخشی از لوله فالوپی میپردازد. این عمل جراحی ممکن است منجر به از دست دادن امکان باروری در آینده شود.

آسیب به لوله فالوپی: در صورت تأخیر در تشخیص و درمان حاملگی خارج رحمی، ممکن است لوله فالوپی آسیب ببیند و این موضوع نیز می‌تواند به کاهش امکان باروری منجر شود.

اثرات روانی و عاطفی: تجربه حاملگی خارج رحمی ممکن است به طور روانی و عاطفی برای زن متأثر کننده باشد و نیاز به پشتیبانی روانی داشته باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که حاملگی اکتوپیک یک موقعیت اورژانسی است و نیاز به توجه پزشکی فوری دارد. در صورتی که شما یا کسی دیگری از این وضعیت مطلع شوید، باید بلافاصله به پزشک یا بیمارستان مراجعه کنید.

 

برای پیشگیری از بارداری خارج رحمی چه باید کرد؟

برای پیشگیری از اکتوپیک و کاهش خطر این وضعیت، می‌توانید اقدامات و راهکارهای زیر را در نظر بگیرید:

• اگر سابقه حاملگی خارج رحمی دارید یا از مشکلات باروری رنج می‌برید، بهتر است از پزشک مشاوره بگیرید. پزشک می‌تواند بررسی‌های لازم را انجام دهد و راهنمایی‌های مناسب برای کاهش خطر حاملگی خارج رحمی ارائه کند.
• اگر دارای عوامل خطری مثل بیماری‌های تخمدان، عفونت‌های تناسلی یا سابقه حاملگی اکتوپیک هستید، پیگیری و درمان این عوامل می‌تواند کمک کننده باشد.
• اگر دارای بیماری‌های تخمدان هستید، مراقبت از سلامت تخمدانها و پیگیری مداوم با پزشک مهم است.
• حفظ وزن سالم و تغذیه به موقع می‌تواند به کاهش خطر حاملگی خارج رحمی کمک کند. ورزش منظم هم می‌تواند به افزایش سلامت عمومی کمک کند.
• در صورتی که مشکلات باروری دارید، مشاوره باروری از پزشک یا متخصص باروری دریافت کنید تا روش‌های مناسب برای باروری را مشخص کنند.
• پیگیری دقیق حاملگی با اسکن‌ها و بررسی‌های منظم توسط پزشک اهمیت دارد تا هرگونه علائم حاملگی خارج رحمی به سرعت تشخیص داده شود.
• اگر علائمی مثل درد شدید، خونریزی نامعمول و سایر علائم نادر را تجربه کردید، به پزشک خود مراجعه کنید.

پیگیری سلامت جسمی و مشاوره پزشکی می‌توانند به کاهش خطر حاملگی اکتوپیک کمک کنند. همچنین، همیشه به نصایح و دستورات پزشک خود پایبند باشید.

آیا انجام چک‌آپ‌های معمول می‌تواند بارداری خارج رحمی را تشخیص دهد؟

چک‌آپ‌های معمول برای بارداری در ابتدا معمولاً بارداری خارج رحمی را تشخیص نمی‌دهند. در واقع، بارداری خارج رحمی اغلب به عنوان یک مشکل جداگانه و با علائم خاصی تشخیص داده می‌شود.

در دوره معمولی بارداری، چک‌آپ‌ها و تست‌های بارداری اغلب بر اساس افزایش هورمون بتا hCG (هورمون گنادوتروپین کوریونی) در خون و ادرار انجام می‌شوند. تشخیص بارداری اکتوپیک بیشتر بر اساس علائمی مانند درد شدید شکمی و خونریزی انجام می‌شود.

 

راههای درمان حاملگی خارج رحمی چیست؟

درمان حاملگی خارج رحمی معمولاً نیاز به مداخله پزشکی فوری دارد و در اغلب موارد، عمل جراحی لازم است. درمان این وضعیت ممکن است به شرح زیر باشد:

جراحی : در بیشتر موارد، جنین در لوله فالوپی یا دیگر مناطق خارج رحمی گیر افتاده است و نیاز به جراحی فوری دارد. این عمل توسط جراح یا به کمک لاپاروسکوپی (عمل جراحی با استفاده از سوراخ‌های کوچک) انجام می‌شود.

پایش پس از عمل: پس از عمل جراحی، پزشک ممکن است بیمار را تحت نظر داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که هیچ خونریزی داخلی یا مشکل دیگری وجود ندارد.

مراقبت‌های پساعمل: بیمار باید بعد از عمل جراحی به توصیه های پزشک خود پایبند باشد و ممکن است نیاز به استراحت و مراقبت داشته باشد.

بررسی‌های پس از عمل: پس از درمان حاملگی اکتوپیک ، پزشک ممکن است بررسی‌های تشخیصی مکرری انجام دهد تا اطمینان حاصل کند که سلامتی مادر بهبود یافته است.

در برخی موارد خاص، مثلاً در صورت شناسایی حاملگی خارج رحمی در مراحل اولیه و بدون علائم عوارض جدی، پزشک ممکن است اقدام به نظارت مداوم بر روی توسعه جنین در مکان غیرعادی نماید. این نظارت به همراه مشاوره پزشکی خواهد بود.

درمان بارداری خارج رحمی با دارو امکان پذیر است؟

برای درمان حاملگی اکتوپیک ، عمدتاً از جراحی به عنوان روش اصلی استفاده می‌شود. داروها به طور معمول به تنهایی نمی‌توانند حاملگی خارج رحمی را درمان کنند. اگر پزشک مطمئن شود که جنین در محل جا گیری نادرست (مثلاً در لوله فالوپی) قرار دارد، باید جراحی برای برداشت جنین انجام داده و محل خارج رحمی تعمیر شود.

در برخی موارد نادر، اگر حاملگی اکتوپیک باعث خونریزی شدید و وضعیت شوک ایجاد کند، ممکن است از تزریق داروهای تنش عروقی (مثل مایعات و داروهای مزمنی) به عنوان بخشی از درمان استفاده شود تا فشار خون افزایش یابد. اما در نهایت، درمان جراحی باقی می‌ماند.

در هر صورت، تصمیم‌گیری در مورد نوع درمان و داروهای مورد استفاده توسط پزشک شما انجام می‌شود و باید به دقت دستورات و توصیه‌های پزشک را دنبال کنید. حاملگی اکتوپیک نیازمند درمان فوری و تخصصی است تا از عوارض جدی جلوگیری شود.

 

نتیجه

بارداری خارج از رحم یک وضعیت جدی است و زمانی رخ میدهد که جنین به جای رشد در رحم، در مکان‌های دیگری از دستگاه تناسلی زن رشد کند. این وضعیت معمولاً با علائمی نظیر درد شدید شکمی وخونریزی شدید همراه است. اگر بارداری خارج از رحم تشخیص داده نشود و به موقع درمان نشود، می‌تواند به سقط منجر شود و برای سلامتی مادر خطرناک باشد.

درمان بارداری خارج از رحم عمدتاً با جراحی یا داروهای خاص انجام می‌شود. در بسیاری از موارد، جنین نمی‌تواند نجات پیدا کند. اگر بارداری خارج از رحم تشخیص داده شود و به موقع درمان شود، احتمال باروری سالم در آینده وجود دارد، اما نیاز به مراقبت‌های پزشکی و پیگیری دارد.

بنابراین، تشخیص و درمان زودرس بارداری خارج از رحم بسیار اهمیت دارد و می‌بایست به صورت فوری به پزشک متخصص مراجعه شود.

تیم دکتر بامن تمام تلاش خود را انجام داده تا محتوای پزشکی علمی و به روز را برای شما عزیزان منتشر کند تا به سوالات پزشکی شما در رابطه با بارداری خارج رحمی را پاسخ داده باشد، همچنین سایت نوبت دهی دکتر بامن با داشتن بیش از 7000 متخصص و بیش از 400 متخصص حرفه ای مرتبط با بارداری اکتوپیک و جراح و متخصص زنان جهت نوبت دهی و ارتباط با پزشکان در کنار شماست.

پرسش های متداول

آیا بارداری خارج رحمی قابل درمان است؟

بارداری خارج رحمی (بارداری اکتوپیک) قابل درمان است، اما اهمیت زمانی که به تشخیص و درمان این وضعیت اختصاص داده می‌شود بسیار مهم است.

آیا بارداری خارج رحمی تأثیری بر باروری آینده دارد؟

بله، بارداری خارج رحمی ممکن است تأثیری بر باروری آینده داشته باشد. این تأثیر بستگی به عوامل مختلفی دارد، از جمله میزان تاخیر در تشخیص و درمان بارداری اکتوپیک و نیز به ویژه به اقداماتی که برای درمان این وضعیت انجام می‌شود.

آیا بعد از تجربه بارداری خارج رحمی می‌توانم دوباره باردار شوم؟

بله، بعد از تجربه بارداری خارج رحمی می‌توانید دوباره باردار شوید. اکثر زنانی که بارداری خارج رحمی تجربه کرده‌اند، پس از درمان مناسب و بهبود، قابلیت باروری طبیعی خود را حفظ می‌کنند. اگر بعد از درمان بارداری خارج رحمی می‌خواهید باردار شوید، مهم است که با پزشک خود مشورت کرده و راهنمایی‌های لازم را از او دریافت کنید.

آیا بارداری خارج رحمی ممکن است در دوران پریود دوره‌ای رخ دهد؟

خیر، بارداری خارج رحمی (بارداری اکتوپیک) در دوران پریود دوره‌ای رخ نمی‌دهد.

منابع

Diagnosis and treatment of ectopic pregnancy

Ectopic Pregnancy

Suspected Ectopic Pregnancy

Diagnostic Clues to Ectopic Pregnancy

Surgical Management of Ectopic Pregnancy

شاید آمنوره برای شما نامی آشنا باشد، اما در مورد آمنوره یا فقدان قاعدگی یا علت بروز آن چه می دانید؟ فکر می کنید که آمنوره در چه حد خطرناک است؟ تصور شما از این مشکل این است که دائمی است یا برطرف خواهد شد؟ در این مقاله به موضوع آمنوره ثانویه یا قطع قاعدگی پرداختیم که می تواند پاسخگوی این پرسش ها باشد.

آمنوره از نوع ثانویه یا قطع قاعدگی به عنوان عارضه ای شایع شناخته شده است. پریود نشدن در دوران بارداری یا پس از یائسگی را می توان امری طبیعی در نظر گرفت. این در حالی است که در سایر مواقع ممکن است قطع قاعدگی نشان دهنده مبتلا شدن به یک بیماری جدی باشد.

این مقاله به همین موضوع پرداخته است. هدف محتوای مقاله حاضر این است که بعد از اشاره به مواردی مانند معرفی، دلایل، عوامل موثر، علائم، خطرات و روش های شناسایی و تشخیص، راهکارهای درمان آن را ارائه خواهد کرد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آمنوره ثانویه چیست؟

قبل از تعریف این بیماری، لازم است به این نکته توجه شود که این مشکل، عارضه ای طبیعی به حساب می آید که مشاهده آن در بسیاری از خانم ها به صورت موقتی یا دائمی ممکن است.

معمولا به وجود آمدن آمنوره به علت تغییر عملکرد یا مشکل در برخی از نواحی دستگاه تولید مثل خانم ها است. پریود بانوان هنگام پیش از بلوغ یا دوران بارداری، شیردهی و یائسگی رخ نمی دهد.

با این حال در صورت توقف قاعدگی فرد برای مدت 3 ماه یا بیشتر در سنین مناسب باروری (یعنی فاصله بلوغ تا یائسگی) احتمال بروز این عارضه وجود خواهد داشت.

این به شرطی است که قبل از این اتفاق، پریود شدن فرد برای مدت حداقل 6 ماه به صورت منظم بوده باشد. گفت و گو با پزشک متخصص زنان و زایمان و دکتر متخصص غدد در این زمینه توصیه می شود.

علائم این بیماری چیست؟

علائم این بیماری به عواملی بستگی دارد که در ایجاد آن موثر بوده اند. با این وجود شایع ترین نشانه های قطع قاعدگی شامل موارد زیر است:

• ریزش مو
• تغییرات بینایی
• سردرد
• ترشحات نوک سینه
• درد لگن
• موهای زائد صورت
• گر گرفتگی
• آکنه
• خشکی واژن

علل این بیماری شامل چه مواردی است؟

در طی یک چرخه قاعدگی طبیعی، افزایش سطح استروژن رخ می دهد. استروژن، هورمونی است که رشد جنسی و تولید مثل در زنان را عهده دار است.

سطح بالای این هورمون موجب ضخیم شدن پوشش داخلی رحم شده که منجر به رهاسازی تخمک می شود. عدم باروری موجب از بین رفتن تخمک می شود. این امر، کاهش سطح استروژن را به دنبال دارد.

در دوران قاعدگی، خروج دیواره های ضخیم شده رحم و خون اضافی ناشی از ریزش بافت ها از راه واژن صورت می گیرد. با این حال، مختل شدن این روند می تواند در نتیجه عوامل خاصی رخ دهد. امکان قطع قاعدگی در اثر دلایل بالقوه متعددی وجود دارد.

به عنوان مثال مشکلات غده هیپوفیز یا تیروئید می تواند این عارضه را به وجود آورد. عملکرد صحیح غدد مطرح شده همراه با ترشح هورمون هایی است که برای قاعدگی مورد نیاز است.

در مجموع می توان گفت که دلایل احتمالی بروز آمنوره ثانویه شامل موارد زیر است:

• لاغری شدید
• چاقی
• بی اشتهایی عصبی
• تغییر وزن ناگهانی و شدید
• ورزش بیش از حد
• استرس
• تغذیه نامناسب و ضعیف
• سرطان تخمدان
• سندرم تخمدان پلی کیستیک
• کیست تخمدان غیرسرطانی
• برداشتن تخمدان یا رحم
• اختلالات آدرنال یا بیماری های غدد فوق کلیوی
• مشکلات مرتبط با کم کاری یا پرکاری غده تیروئید
• استرس یا افسردگی
• عدم تعادل هورمونی به معنای سطح استروژن پایین یا سطح تستوسترون بالا
• استفاده از داروهای فشار خون
• استفاده از دارو برای مقابله با مشکلات روحی، روانی، عصبی و روان پریشی
• شیمی درمانی و پرتو درمانی به منظور مقابله با انواع سرطان
• ابتلا به بیماری های مزمن از علل بروز آمنوره ثانویه
• استفاده از داروی ضد حساسیت برای رفع آلرژی
• استفاده از برخی از روش های پیشگیری از بارداری مانند داروهای ضد بارداری
• نارسایی اولیه تخمدان و یائسگی پیش از 40 سالگی
• کورتاژهای قبلی
• اختلالات هیپوتالاموس مانند آمنوره هیپوتالاموس عملکردی که به آن آمنوره هیپوتالاموس نیز گفته می شود. «آمنوره هیپوتالاموس عملکردی» را می توان یک بیماری در نظر گرفت که در آن آمنوره همراه با استرس یا کاهش وزن رخ می دهد. با این وجود نمی توان گفت که بروز این عارضه با یک مشکل ارگانیک در بدن زن ارتباط دارد.
• اختلالات هیپوفیز مانند به وجود آمدن تومورهای خوش خیم در این ناحیه یا ترشح پرولاکتین به میزان بیش از حد

دلایل طبیعی قطع قاعدگی شامل موارد زیر است:

• شیردهی
• بارداری
• آغاز، توقف یا تغییر در روند کنترل بارداری
• یائسگی

انواع آمنوره

طبقه بندی آمنوره در دو نوع است.

آمنوره اولیه

آمنوره اولیه را می توان وضعیتی تعریف کرد که در آن دختری نوجوان با رسیدن به سن 16 سالگی یا پشت سر گذاشتن آن، هنوز با اولین قاعدگی خود مواجه نشده است. این وضعیت نادر است و به ندرت رخ می دهد. در اغلب دختران، قاعدگی میان سنین 9 تا 18 سالگی رخ می دهد. به طور کلی می توان گفت که میانگین سن شروع سیکل قاعدگی، 12 سالگی است.

آمنوره ثانویه

زمانی که توقف پریود فرد بعد از آغاز چرخه قاعدگی به مدت حداقل 3 ماه رخ دهد، عارضه قطع قاعدگی اتفاق خواهد افتاد. شیوع این عارضه به مراتب بیشتر از نوع قبلی است. در اغلب موارد، درمان قطعی آمنوره اولیه و ثانویه با رسیدگی به موقع و رعایت توصیه های پزشکی امکان پذیر است. نکته قابل توجه این است که احتمال ارتباط داشتن آمنوره ثانویه و بارداری با یکدیگر وجود دارد.

نکته: از شایع ترین دلایل قطع قاعدگی می توان به عدم تعادل هورمونی اشاره کرد.

تشخیص بیماری

در صورت قطع شدن پریود فرد برای سه دوره پشت سر هم، مراجعه به پزشک و سایت دکتر متخصص زنان الزامی است. ممکن است قطع قاعدگی نشان دهنده وجود یک بیماری زمینه ای باشد که نیازمند درمان است. برای تشخیص این بیماری احتمال دارد پزشک قبل از هر چیز به تجویز آزمایش رد بارداری یا رد یائسگی بپردازد.

سپس مجموعه ای از آزمایش های خون تجویز می شود که میزان تستوسترون، استروژن، پروژسترون و هورمون های دیگر را تعیین می کند.

به علاوه ممکن است برای بیمار مواردی مانند سی تی اسکن، ام آر آی، سونوگرافی و معاینه لگن تجویز شود تا دلایل احتمالی قطع قاعدگی شناسایی شود. انجام این آزمایش ها برای مشاهده اندام های داخلی و اطمینان از سلامتی آنها کمک کننده است.

در عین حال، شرح علائم و سابقه پزشکی فرد برای پزشک الزامی است. از بین این علائم و سوابق می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تاریخ آخرین قاعدگی
• تمامی علائم و نشانه های تجربه شده
• مدت زمان دقیق قطع قاعدگی
• تغییرات اخیر در رژیم غذایی، ورزش یا میزان وزن
• همه داروهای مصرفی شامل مکمل های غذایی، داروهای فاقد نسخه و داروها و راهکارهای استفاده شده برای کنترل بارداری
• چالش های عاطفی در زندگی

شیوه های پیشگیری از آمنوره ثانویه

راهکارهای پیشگیری از این بیماری شامل موارد زیر است:

• تغذیه سالم و متعادل
• کنترل وزن
• مدیریت و کنترل استرس
• مراجعه به پزشک به صورت منظم
• اجرای منظم تمرینات ورزشی به صورت ملایم و منظم

خطرات بیماری و عوارض آمنوره ثانویه

شایع ترین عوارض قطع قاعدگی و در حقیقت خطرات این بیماری شامل موارد زیر است.

ناباروری و مشکلات بارداری

بین آمنوره و مشکلات بارداری می تواند ارتباطی وجود داشته باشد. توقف روند تخمک گذاری و قطع قاعدگی موجب کاهش احتمال بارداری می شود یا به طور کلی آن را منتفی می کند.

سقط جنین

اگر علت بروز آمنوره، عدم تعادل باشد، این امر می تواند ایجاد مشکلاتی مانند سقط جنین را به همراه داشته باشد که در این مورد مراجعه به دکتر سقط جنین و مشورت با وی توصیه می شود.

پوکی استخوان

ممکن است کاهش میزان ترشح هورمون هایی مانند استروژن موجب تحت تاثیر قرار گرفتن استحکام و انسجام بافت استخوان ها شود که منجر به پوکی استخوان خواهد شد.

بیماری های قلبی و عروقی

تغییرات هورمونی و فشار خون بالا در اثر قطع پریود ممکن است سکته قلبی، ایجاد بیماری های قلبی و عروقی و اتساع شرایین را به دنبال داشته باشد.

درد لگن

در صورت قطع قاعدگی بر اثر مشکلات ساختاری در آناتومی فرد، احتمال پیدایش دردهایی مداوم در ناحیه لگن وجود خواهد داشت.

افرادی که بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند

برخی از افراد بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به بیماری آمنوره ثانویه قرار دارند که عبارتند از:

• افرادی که در پیشینه خانوادگی خود دارای سابقه قطع قاعدگی هستند. ممکن است این افراد زمینه های ارثی داشته باشند.
• اشخاصی که اختلالات خوردن دارند و با پرخوری یا کم خوری عصبی مواجه می شوند.
• افرادی که انجام دیلاتاسیون و کورتاژ یا روش برداشت الکتریکی حلقه ای را در سوابق خود داشته اند.
• افراد چاق یا بسیار لاغر
• اشخاص دارای برخی از اختلالات ژنتیکی یا کروموزومی
• افرادی که برنامه تغذیه سالم و منظمی ندارند.
• افرادی که تحت فشارهای عصبی و استرس شدید قرار دارند.
• افرادی که ورزش های بسیار سنگینی را به صورت مداوم یا حرفه ای اجرا می کنند.
• افراد مبتلا به برخی از بیماری های مزمن و زمینه ای

در راستای این موضوع، لازم است که سایت معتبری را به شما معرفی کنیم که بتوانید از طریق آن بهترین و باتجربه ترین متخصص زنان را پیدا کنید و نگرانی از بابت این مورد نداشته باشید.

دکتر با من می تواند بین پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباطی بهتر برقرار کند. همچنین این مجموعه ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز (مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی) مراجعه کنندگان را انجام می دهد. در حقیقت این مجموعه می تواند به مواردی در زمینه مشخصات و نحوه دسترسی به هر متخصص و پزشک نیز به شما کمک کند.

ثبت و پیگیری چرخه قاعدگی

تشخیص آمنوره ثانویه معمولا همراه با چالش است. در صورتی که دلایلی مانند بارداری این عارضه را ایجاد نکرده باشند، احتمال دارد که ثبت سابقه تغییرات چرخه قاعدگی فرد توسط پزشک معالج درخواست شود. این امر کمک می کند که عوامل موثر در ایجاد عارضه تشخیص داده شوند. به این منظور، اجرای روند زیر توصیه می شود:

• یادداشت طول مدت قاعدگی
• ثبت تاریخ آخرین پریود
• یادداشت کلیه داروهای مصرفی شامل داروهای تجویز شده یا بدون نسخه
• در نظر گرفتن تغییرات رژیم غذایی به طور جدی
• دقت به تغییرات تمرینات ورزشی
• در نظر گرفتن دقیق چالش های احساسی و روانی و تشریح این موارد برای پزشک

زمان مراجعه به پزشک

در صورت گذشتن مدت زمان 3 ماه از تاریخ آخرین قاعدگی و پریود نشدن باید مراجعه به پزشک زنان در اسرع وقت انجام گیرد. همچنین در صورت ملاحظه علائم زیر نیز باید با پزشک تماس گرفته شود:

• اختلال در حفظ تعادل
• اختلال در بینایی
• تغییرات در روند رویش موهای زائد بدن
• خروج ترشحات شیری از پستان

همانطور که توضیح دادیم، دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین متخصصان و پزشکان را برای متقاضیان معرفی کند. به این ترتیب افراد از موقعیت مکانی، تخصص، مشخصات، چگونگی دسترسی، شماره تلفن تماس و موارد دیگر مرتبط با هر پزشک آگاهی پیدا کرده و بر اساس آن متخصص مورد نظر خود را انتخاب می کنند.

درمان بیماری قطع قاعدگی

می توان به طور کلی گفت که آمنوره ثانویه اغلب نیازمند درمان است. اگر قطع شدن قاعدگی در نتیجه یائسگی یا بارداری رخ دهد، نیازمند درمان نیست. در موارد دیگر نیز انتخاب روش درمان بستگی به دلیل ایجاد کننده آن دارد.

درمان پزشکی و دارویی

می توان روش های زیر را به عنوان رایج ترین شیوه های درمان پزشکی این بیماری معرفی کرد:

• ارائه برنامه ای عملی برای رژیم کاهش وزن در افراد چاق
• آموزش شیوه کنترل و مدیریت استرس
• تجویز داروی مناسب برای درمان هورمونی و برطرف شدن اختلالات عملکرد غدد
• تغییر سطح ورزش
• درمان با پروژسترون و استروژن به منظور رفع خشکی واژن و گرگرفتگی
• جایگزین کردن تمرینات سنگین کاردیو با ورزش های قدرتی ملایم
• تجویز مکمل های دارای کلسیم و ویتامین دی (D) به منظور افزایش استحکام استخوان ها و جلوگیری از پوکی استخوان
• جراحی برای از بین بردن تومورهای رحم و تخمدان، اصلاح بافت اسکار یا چسبندگی رحم، خروج کیست تخمدان و برطرف شدن مشکلات ژنتیکی

نکته قابل توجه این است که در صورت ابتلای فرد به سرطان تخمدان احتمال دارد توصیه این باشد که ترکیبی از داروها، پرتودرمانی و شیمی درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

درمان آمنوره ثانویه با طب سنتی

استفاده از گیاهان زیر برای درمان با طب سنتی مورد نیاز است:

• دمنوش یا عرق فالکس یونیکورن
• دمنوش یا عرق گیاه آنجلیکا سینسیس یا سنبل ختایی
• دمنوش یا عرض کوهوش آبی
• بذر شنبلیله خیسانده شده در آب
• شوید تازه، خشک یا به صورت عرق

مراجعه به پزشک و دکتر متخصص زنان در تهران و شهرهای دیگر

در اغلب موارد، درمان آمنوره ثانویه ممکن است، اگر چه ممکن است روند بهبودی به طول بینجامد. برخی از مشکلات پزشکی ممکن است موجب توقف چرخه قاعدگی به صورت دائمی شود. آشنایی با عوامل اثرگذار بر پیدایش این عارضه و به کارگیری راهکار درمانی مناسب مستلزم مراجعه به پزشک زنان و مشورت با وی است.

دکتر با من مجموعه ای از بهترین متخصصان و پزشکان را معرفی کرده است. به این ترتیب مراجعه کنندگان با ملاحظه دقیق اطلاعات هر پزشک می توانند آنها را بررسی کرده و بهترین گزینه را برای خود انتخاب کنند.

افرادی که با این عارضه مواجه هستند و سایت دکتر متخصص زنان را جستجو می کنند، می توانند به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند و از خدمات آن بهره مند شوند.

کلام آخر

در پایان می توان گفت که توقف خونریزی ماهیانه ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد و لزوما معنای ناباروری زن و ناتوانی بدن وی در به وجود آمدن یک جنین را نمی دهد. مواردی مانند بارداری، کیست تخمدان یا رحم، یائسگی و آمنوره را می توان از علل مختلف قطع دوره های قاعدگی شناخت.

در صورت قطع شدن پریود منظم به مدت 3 ماه و بیشتر یا قطع شدن پریود نامنظم به مدت حداقل 6 ماه، مراجعه به پزشک برای درمان های پزشکی ضرورت دارد. در اغلب موارد، درمان های خاصی وجود دارد که چنین مشکلی را برطرف می کند. تشخیص و درمان آمنوره باید توسط پزشک متخصص زنان انجام شود.

مشورت با متخصص زنان و زایمان بهترین روشی است که می تواند علت دقیق این مشکل را بیابد و آن را برطرف کند. در صورتی که مشکل جدی وجود داشته باشد، انجام اقدامات ذکر شده در این مقاله برای درمان لازم است.

آمنوره اولیه یا پریود نشدن می تواند یک وضعیت گذرا، متناوب یا دائمی باشد که در نتیجه اختلال در عملکرد هیپوتالاموس، هیپوفیز، تخمدان ها، رحم یا واژن ایجاد می شود. این بیماری در دو نوع آمنوره اولیه (پریود نشدن در سن 15 سالگی) و آمنوره ثانویه (پریود نشدن برای بیش از سه دوره یا شش ماه در زنانی که قبلاً قاعدگی داشته اند) طبقه بندی می شود.

در این مقاله سعی داریم ضمن بررسی کامل این بیماری، ارزیابی تشخیصی و گزینه های درمانی برای این بیماری را به طور جداگانه مورد بحث قرار دهیم. پس ما با تا آخر مقاله همراه باشید.

آمنوره اولیه (عدم شروع قاعدگی) و ثانویه

آمنوره عدم وجود قاعدگی در زنان در سنین باروری است. حالت های فیزیولوژیکی آمنوره، بیشتر در دوران بارداری و شیردهی دیده می شود. آمنوره یک علامت با علل بالقوه بسیاری است. آمنوره از نوع اولیه به عنوان فقدان ویژگی های جنسی ثانویه در سن 13 سالگی یا بروز ویژگی های جنسی ثانویه طبیعی بدون قاعدگی در سن 15 سالگی تعریف می شود.

این مشکل ممکن است به دلیل مشکلات رشدی، مانند عدم وجود مادرزادی رحم، ناتوانی تخمدان در دریافت یا حفظ سلول های تخمک، یا تاخیر در بلوغ ایجاد شود. آمنوره ثانویه، توقف سیکل های قاعدگی پس از این دوران، به عنوان عدم قاعدگی به مدت سه ماه در یک زن با دوره پریودی طبیعی قبلی، یا شش ماه برای زنان با سابقه الیگومنوره تعریف می شود.

این بیماری معمولا به دلیل اختلالات هورمونی از هیپوتالاموس و غده هیپوفیز، یائسگی زودرس، تشکیل اسکار داخل رحمی یا اختلالات خوردن ایجاد می شود. در این مقاله به بررسی آمنوره اولیه و مسائل و مشکلات ناشی از این بیماری می پردازیم.

تعریف آمنوره اولیه

این نوع آمنوره به صورت عدم شروع قاعدگی در سن 15 سالگی، علی رغم رشد طبیعی و ویژگی های جنسی ثانویه تعریف می شود. شناسایی این بیماری همیشه نیاز به ارزیابی های کامل و دقیق از فرد دارد. بدین صورت که در سن 13 سالگی، اگر قاعدگی اتفاق نیفتاده باشد و ویژگی های جنسی ثانویه مانند رشد سینه نیز وجود نداشته باشد، ارزیابی آمنوره از نوع اولیه باید آغاز شود.

آمنوره اولیه به عنوان عدم رسیدن به قاعدگی تعریف می شود. اگر تا 13 سالگی هیچ ویژگی جنسی ثانویه ای وجود نداشته باشد، اگر قاعدگی پنج سال پس از رشد اولیه پستان رخ نداده باشد و بیمار 15 ساله یا بیشتر باشد، باید علت مورد بررسی قرار بگیرد.

علت پریود نشدن یا آمنوره اولیه

این نوع آمنوره عدم وقوع قاعدگی در زمان طبیعی است. همانطور که اشاره شد، این عارضه می تواند به دلایل مختلفی از جمله اختلالات هیپوتالاموس، هیپوفیز و تخمدان ها بروز پیدا کند. تغذیه نامناسب، استرس یا برنامه های تمرینی ورزشی سخت می تواند بلوغ را از طریق اقدامات بازدارنده در محور HPG به تاخیر بیاندازد.

به عنوان مثال، سطوح LH و FSH در زنان مبتلا به بی اشتهایی عصبی افزوده می شود، اختلالی که در آن مصرف غذا به شدت کاهش می یابد. کاهش وزن ساده می تواند سطوح FSH را برای مدتی کاهش دهد، اما ترشح LH را مهار نمی کند.

تقریباً 10٪ از زنان به تخمدان پلی کیستیک مبتلا هستند. تخمدان پلی کیستیک از ضخیم شدن کلی و لوتئینیزه شدن همزمان چندین فولیکول تخمدان گرفته شده است که منجر به تشکیل کیست های متعدد در تخمدان ها می شود.

این کیست ها از سلول های پوستی ایجاد می شوند و سلول های گرانولوزا در این فولیکول ها کاهش می یابد. تحقیقات کنونی نشان می دهد که تولید بیش از حد AMH حساسیت فولیکول های تخمدان به FSH را کاهش می دهد، اما در همان زمان، جذب فولیکول های جدید را افزایش خواهد داد.

در نتیجه تولید پروژسترون و استروژن کاهش یافته و ترشح GTH افزایش می یابد. این افزایش حاصل از GTH ها باعث تحریک تولید بیش از حد استروئیدهای آندروژنی می شود که در غیاب سلول های گرانولوزا نمی توانند به استروژن معطر شوند.

این آندروژن ها مسئول مردانه شدن همراه با سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند. ناهنجاری های رحمی و نا باروری و همچنین چاقی، هیرسوتیسم و طاسی گاه به گاه ناشی از آندروژن ها ایجاد می شود.

علاوه بر این، برخی از دختران با ویژگی های جنسی ثانویه ممکن است قبل از 15 سالگی با آمنوره و درد چرخه ای لگن مواجه شوند. این دختران باید از نظر انسداد احتمالی مجرای خروجی بررسی شوند.

به طور کلی، پریود نشدن معمولاً نتیجه یک ناهنجاری ژنتیکی یا آناتومیکی است. با این حال، تمام علل آمنوره ثانویه می توانند به عنوان دلیل این بیماری نیز ظاهر شوند.

هنگامی که رحم و واژن به طور جزئی یا کامل علی رغم وجود خصوصیات جنسی زنانه طبیعی وجود نداشته باشند، تشخیص معمولاً آژنزی مولر است که تقریباً 10٪ موارد این آمنوره را تشکیل می دهد. سایر نقایص آناتومیکی شامل پرده بکارت یا سپتوم عرضی واژن است که هر دو باعث انسداد جزئی یا کامل واژن و عدم وجود مجرا واژن یا دهانه رحم می شوند.

پرولاکتین یک هورمون هیپوفیز است که در بسیاری از عملکردهای تولید مثلی نقش دارد. ترشح پرولاکتین باعث مهار ترشح هورمون آزاد کننده گنادو تروپین می شود که به طور منفی ترشح هورمون های هیپوفیز مسئول عملکرد غدد جنسی را تعدیل می کند.

سندروم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین علت آمنوره در زنان با شواهدی از آندروژن اضافی است. این مشکل یک اختلال شایع در تولید مثل و عملکرد غدد درون ریز است. سه ویژگی اصلی این سندرم عبارتند از: هیپرآندروژنیسم، تخمدان پلی کیستیک و اختلال در تخمک گذاری.

هیپوفیتاریسم، کاهش وزن، بی اشتهایی عصبی و کمبود هورمون آزادکننده گنادوتروپین نیز می تواند باعث آمنوره شود. همچنین تأخیر اساسی بلوغ و بیماری مزمن سیستمیک یا بیماری حاد نیز می توانند منجر به بروز آمنوره شوند.

علائم پریود نشدن یا آمنوره اولیه

بسته به علت آمنوره، ممکن است علائم یا نشانه های دیگری نیز علاوه بر پریود نشدن بروز پیدا کند. برخی از این علائم عبارتند از:

• سردرد
• فشار خون غیر طبیعی
• مشکلات بینایی
• آکنه
• خشکی واژن
• رشد موهای ناخواسته
• ترشحات شیری از نوک پستان
• ریزش مو
• سردرد
• موهای زائد صورت
• درد لگن
• آکنه

خطرات آمنوره اولیه

همانطور که اشاره شد، این نوع آمنوره به عدم وجود دوره های قاعدگی اشاره دارد. بیماری های ژنتیکی یا مادرزادی شایع ترین علل آن هستند. آمنوره ممکن است ناشی از اختلالات تخمدان ها، غده هیپوفیز، هیپوتالاموس یا رحم باشد.

این بیماری معمولاً در حدود 12 تا 13 سالگی اتفاق می افتد، یعنی زمانی که اکثر دختران در مرحله چهارم رشد هستند تا سن 15 سالگی که 98 درصد قاعدگی خواهند داشت.

فقدان قاعدگی تا سن 15 سالگی در حضور خصوصیات جنسی ثانویه طبیعی، در صورت وجود هیرسوتیسم، ورزش بیش از حد یا مشکوک بالینی به دلیل اختلال یا انسداد مجرای خروجی است. بیشتر علل آمنوره ثانویه و اولیه مشابه هستند و هر دو وضعیت باید به یک روش بررسی شوند.

آیا می توان از آمنوره جلوگیری کرد؟

آمنوره یک علامت است و به خودی خود یک بیماری نیست. بنابراین، آمنوره را تنها تا حدی می توان پیشگیری کرد که بتوان از علت اصلی آن جلوگیری به عمل آورد. برای مثال، آمنوره ناشی از شرایط ژنتیکی یا مادرزادی قابل پیشگیری نیست. از سوی دیگر، آمنوره ناشی از رژیم غذایی سختگیرانه یا ورزش شدید معمولاً قابل پیشگیری است.

بنابراین بررسی علت آمنوره اولیه برای بهترین اقدام بسیار مهم است. پس بهترین راهکار این است که در صورت مشاهده هر گونه علائم آمنوره به بهترین دکتر متخصص زنان مراجعه کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کرده و پزشک مورد نظر خود را به راحتی انتخاب کنید.

آمنوره اولیه را چگونه باید درمان کرد؟

سازمان جهانی بهداشت آمنوره را به سه گروه طبقه بندی کرده است. گروه یک شامل زنانی است که هیچ شواهدی مبنی بر تولید استروژن درون زا، سطوح هورمون محرک فولیکول (FSH) نرمال یا پایین، سطح پرولاکتین نرمال و هیچ شواهدی از ضایعات در ناحیه هیپوتالاموس-هیپوفیز ندارند.

گروه دوم شامل زنانی است که می توانند استروژن تولید کنند و سطح پرولاکتین و FSH طبیعی دارند. گروه سوم نیز شامل زنانی با افزایش FSH است که نشان دهنده نارسایی غدد جنسی است.

چرخه قاعدگی مجموعه ای از تغییرات هماهنگ هورمونی است که تخمدان ها و آندومتر را کنترل می کند و رشد فولیکول را تحریک کرده و در نتیجه تخمک آزاد می شود. عوامل مهم برای عملکرد طبیعی چرخه قاعدگی شامل چهار جزء ساختاری متمایز از نظر تشریحی و عملکردی است، از جمله رحم، تخمدان ها، غده هیپوفیز و هیپوتالاموس. هر گونه اختلال در عملکرد هر یک از این اجزا، باعث جلوگیری از خونریزی خواهد شد.

گواتر یا ندول تیروئید نشان دهنده اختلال تیروئید است. هم کم کاری تیروئید و هم پرکاری آن می توانند با آمنوره همراه باشند. معاینه شکم ممکن است توده ای را نشان دهد که ناشی از هماتومتر یا نئوپلاسم تخمدان باشد که معمولا نادر است.

به طور کلی، برای بررسی دقیق علل، معاینه کامل دستگاه تناسلی خارجی باید انجام شود. پرده بکارت بدون سوراخ با وجود یک غشای برآمده تشخیص داده می شود. واژن باز و دهانه رحم طبیعی، آژنزی واژینال مولر، سندرم عدم حساسیت به آندروژن و علل انسدادی آمنوره مانند پرده بکارت بدون سوراخ یا سپتوم عرضی واژن همگی باید بررسی شوند.

معاینه رکتوم می تواند هر عاملی را که سبب انسداد رحم شده است را به راحتی تشخیص دهد. در حقیقت، برای بررسی علت پریود نشدن، ابتدا باید آزمایش های دقیق انجام شود. مقیاس ترنر باید برای بررسی مرحله رشد مورد استفاده قرار گیرد که مشخص شود آیا ویژگی های جنسی ثانویه وجود دارد یا خیر.

عدم وجود ویژگی های جنسی ثانویه نشان می دهد که یک زن هرگز در معرض استروژن قرار نگرفته است. علاوه بر این، سونوگرافی لگن نیز باید برای تایید وجود یا عدم وجود رحم انجام شود. اگر فردی تا سن 16 سالگی قاعدگی را شروع نکرده باشد، پزشک متخصص راجع به سابقه خانوادگی او سوال می کند و تعدادی آزمایش برای او می نویسد.

این آزمایش ها شامل مواردی برای بررسی هورمون های فرد است:

• هورمون محرک فولیکول (FSH)
• هورمون لوتئینه کننده (LH)
• هورمون محرک تیروئید (TSH)

آزمایش های اولیه می توانند سطح سرمی هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون لوتئینیزه کننده (LH) را تعیین کنند، مگر اینکه تاریخچه و معاینه فیزیکی خلاف آن را نشان دهد. پس بهترین روش برای درمان این بیماری مراجعه به دکتر متخصص زنان است.

اگر سطح غربالگری FSH پایین باشد، می توان تشخیص هیپوگنادوتروپیک را تایید کرد. برای درمان پریود نشدن یا آمنوره اولیه سایر آزمایش های خونی شامل اندازه گیری سطح سرمی هورمون محرک تیروئید و سطح سرمی پرولاکتین نیز لازم است.

در واقع افزایش سطح سرمی FSH نشان دهنده نارسایی زودرس تخمدان است. بهترین دکتر متخصص زنان زایمان با بررسی دقیق علل و علائم بیماری بهترین درمان را تجویز خواهد کرد.

کلام آخر

در آمنوره اولیه عملکرد غدد درون ریز مانند رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ کاملاً طبیعی است. در حالی که در برخی افراد اندومتر وجود ندارد. اگر فقدان قاعدگی همراه با عدم ایجاد ویژگی های جنسی ثانویه باشد، تشخیص این نوع آمنوره در سن چهارده سالگی انجام می شود.

آمنوره ثانویه به قطع قاعدگی به مدت حداقل سه دوره قاعدگی یا شش ماه گفته می شود. رایج ترین علل این بیماری اختلال اولیه تخمدان، تنظیم نامناسب عصبی غدد تخمدان و نقص در مجرای خروجی دستگاه تناسلی است.

به طور کلی آمنوره یکی از بیماری هایی است که به راحتی قابل درمان و پیشگیری خواهد بود. درمان آمنوره از نوع اولیه به علت و سن بیمار و تست عملکرد تخمدان بستگی دارد. نتایج درمان آن نیز پس از مدت زمان طولانی قابل مشاهده است.

برای بررسی دقیق این بیماری لازم است که به دکتر متخصص زنان زایمان مراجعه کنید. همانطور که گفته شد، امروزه دسترسی به پزشکان با وجود سایت دکتر با من بسیار راحت است. کافی است به سایت دکتر متخصص زنان و یا پزشک متخصص غدد مراجعه کنید و برای ویزیت وقت بگیرید.

سندرم پیش از قاعدگی اختلالی است که هر زنی معمولا در دوران سیکل پریودی خود آن را تجربه می کند. اما ضعیف یا شدید بودن آن با توجه به شرایط فرد کاملا متفاوت است.

چنانچه این بیماری شدید باشد ممکن است فرد از امور زندگی خود باز بماند و نتواند آن ها را به درستی انجام دهد، در نتیجه کنترل این بیماری موجب می شود که شخص راحت تر این دوران را سپری کند.

به سندرم پیش از قاعدگی نیز PMS می‌گویند. این سندروم معمولا از روز تخمک گذاری شروع می شود و تا پریود شدن شخص نیز ادامه دارد. در واقع ممکن است این دوره تا 15 روز طول بکشد. اما اصولا این عدد ثابت نیست.

علت ایجاد سندروم پیش از قاعدگی در خانم ها چیست؟

این سندروم علل روحی و جسمی بسیاری دارد، اما موارد زیر علل شایع آن است:

1.تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی موجب می شود که در بدن شخص یک سری اختلالات به وجود بیاید، که موجب شود، شخص حالت روحی یکسانی نداشته باشد و تجربه یک درد جسمی در شکم و یا پاهای خود احساس کند.

2. افسردگی: یکی از نشانه های سندروم قاعدگی، بیماری افسردگی است. در واقع نمی توان گفت صرفا شخصی که افسردگی دارد، مبتلا به این سندروم است بلکه حتی احتمال دارد که شخص افسردگی خفیفی داشته باشد و در زمان این سندروم خود را قوی تر نشان دهد. در نتیجه بهتر است برای تشخیص درست این بیماری، به پزشک متخصص زنان و زایمان مراجعه کنید، که لیست کامل آنها در سایت دکتر با من برای دسترسی راحت تر شما وجود دارد.
3. تغییرات شیمیایی مغز: سروتونین یک مادهٔ شیمیایی در مغز انسان بوده و هر گونه تغییر و تحولات در آن موجب خواهد شد، شخص به بیماری های مختلفی از جمله سندرم پیش از قاعدگی دچار شود. اختلال در سطح سروتونین باعث بروز بیماری افسردگی قبل از دوران قاعدگی می شود و علاوه بر آن نیز شخص مدام احساس خستگی و خواب می کند و تمایل دارد که غذاهای خاص و پرچرب مصرف کند.

علائم سندروم پیش از قاعدگی چیست؟

هر زن یک هفته قبل از پریود معمولا، حالت‌های گوناگونی از جمله: ورم صورت و بدن، تغییرات در خلق‌ و‌ خو، مشکلات معده و گوارش، خستگی، بی‌حوصلگی و سفت شدن بدن را تجربه می کند. همه ی این موارد از جمله علائم سندرم پیش از قاعدگی است که باز هم در هر فرد نسبت به فرد دیگر متفاوت است و حتی ممکن است او فقط یکی از این علائم را تجربه کند.

این سندرم یک اتفاق شایع در بین زنان است که حداقل چندین بار شخص در طول زندگی خود تجربه می کند. به طور کلی علائم سندروم پیش از قاعدگی بسیار زیاد است که ما مهم ترین آن ها را برای شما آورده ایم.

1. علائم جسمی

• سردرد های خفیف و شدید
• درد عضلات و مفاصل در شخص
• خستگی و خواب آلودگی
• تغییرات سریع در وزن
• درد پستان و ورم آن
• جوش های ریز و درشت در صورت
• مشکلات گوارشی و هضم غذا

2. علائم روحی

• افسردگی و بیماری های روانی
• گریه ی های بدون علت
• استرس و بی قراری
• عصبانیت شدید
• تغییر در خلق و خوی فرد
• عدم تمرکز
• کاهش یا افزایش میل جنسی
• بی اشتهایی و عدم میل به غذا
• علاقه بیش از به شیرینی و فست فود
• اختلال در خواب شخص
• تمایل به ترک جمع و تنها ماندن

برخی از علائم بالا برای فرد در دوران قاعدگی تحمل ناپذیر است و شخص نمی تواند به صورت عادی کارهای روتین خود را انجام دهد در نتیجه می توان گفت که بایستی به متخصص زنان و زایمان، متخصص غدد و یا متخصص اعصاب و روان که لیست کامل آن در سایت دکتر با من وجود دارد، مراجعه نماید.

پزشکان سندروم پیش از قاعدگی را چگونه تشخیص می دهند؟

آزمایش خاصی برای سندروم پیش از قاعدگی وجود ندارد که دقیقا وضعیت بیمار را بر اساس آن تشخیص دهند، اما پزشکان به صورت کلی وضعیت بیمار را بر اساس آزمایش های هورمونی که از او میگیرند، می سنجند تا تشخیص دهند که وضعیت هورمونی او به چه صورت است و سپس بر اساس آن درمان را آغاز می کنند.

مورد بعدی این است که آن ها از بیمار می خواهند که وضعیت روحی و رفتار های خود را در طول این مدت یادداشت کنند، تا بتوانند به درستی وضعیت شخص را تشخیص دهند و در نتیجه درمان را آغاز کنند.

روش های درمان سندروم پیش از قاعدگی

درمان سندروم پیش از قاعدگی با ورزش و رژیم های غذایی به خوبی کنترل می شود و در برخی از افراد نیز به طور کامل از بین می رود. در این جا پزشک در صورت تشخیص، برای شخص داروهای ضد افسردگی تجویز می کند تا علاوه بر اینکه حالات روحی او کنترل شود، از نظر جسمانی نیز درمان صورت بگیرد.

معرفی راهکارهای خانگی برای درمان بیش از قاعدگی

همان طور که گفته شد، سبک و شیوه زندگی به شدت بر روی سندرم قاعدگی تاثیرگذار است و موجب خواهد شد فرد احساس بهتری را در این دوران داشته باشد.

• یک رژیم غذایی خوب داشته باشید و تا می توانید از غذاهای فست فودی پرهیز کنید
• میزان مصرف شیرینی، سیگار و الکل را به حداقل برسانید.
• مصرف مکمل‌هایی هایی که حاوی ویتامین D است و یا ساشه هایی که حاوی منیزیم می باشد، دردهای عضلانی را به شدت کاهش می دهد.
• اگر امکان آفتاب گرفتن در محیط را دارید، حتما این کار را انجام دهید.
• حتما ورزش را در برنامه ی زندگی خود قرار دهید.
• سعی کنید حتما در طول روز آب بنوشید.
• مصرف دمنوش های گیاهی مانند گل گاوزبان و بابونه
• 8 ساعت خواب مفید را داشته باشید.
• زمانی که دچار این سندروم می شوید حتما از دوش آب گرم استفاده کنید.
• برای آرامش دوش بگیرید.
• مدیتیشن و یوگا را هر روز صبح یا پایان شب انجام دهید.
• ماساژ درمانی
• مصرف حبوبات را کمتر کنید.
• مصرف کافئین را کم کنید.
• شرایط خود را برای اطرافیان توضیح دهید و از آنها بخواهید تا در طول این دوره با شما همکاری کنند.
• همکاری همسر و درک بسیار او

به عنوان یک زن بدانید که این موضوع نیز جزئی از زندگی شما است و بایستی آن را دوست داشته باشید، و سعی کنید با یک سبک زندگی درست آن را ادامه دهید.

درمان دارویی سندرم اختلال قاعدگی

1. داروهای ضدافسردگی که در دسته ی روانپزشکی قرار دارد: شامل فلوکستین، پاروکستین، سرترالین که در کاهش علائم این سندروم بسیار مفید است. میزان و مدت زمان مصرف دارو برای هر شخص متفاوت است.
2. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند مسکن: مثل ایبوپروفن، یا ناپروکسن سدیم می‌تواند درد را کاهش دهد و بسیاری از بیماری ها را درمان کند.
3. دیورتیک‌ها: از جمله قرص هایی هستند که ادرار آور بوده و موجب می شوند که مایعات اضافی در بدن خارج شود.
4. قرص‌های جلوگیری از بارداری: این قرص ها برای تنظیم سیکل قاعدگی بوده و با پایین آوردن سطح تخمک گذاری کمک خواهند کرد که علائم پیش از بارداری کاهش یابد.
5. کپسول پی‌ام‌اس پوز: این کپسول گیاهی بوده، و حاوی عصاره پنج انگشت است و شخص با مصرف یک بار در روز می تواند بسیاری از علائم سندرم پیش از قاعدگی را درمان کند.
6. داروهای گیاهی: گیاهانی مثل زنجبیل، مخمر و روغن گل پامچال در درمان و یا پیشگیری از بیماری به شدت تاثیرگذار هستند و باعث بهبودی این نوع بیماری می شود. البته این موضوع را در نظر بگیرید که مصرف خودسر گیاهان دارویی خطرناک بوده و ممکن است که سلامتی شخص را به خطر بیندازد . پس بهتر است که قبل از مصرف هر دارویی از پزشک خود راهنمایی بگیرید. ما در سایت دکتر با من، پزشکان متخصص زنان و زایمان را به صورت جامع و کامل برای شما معرفی کرده ایم که می توانید از این طریق پزشک مدنظر خود را بشناسید و نوبت اخذ نمایید.

معرفی دمنوش های گیاهی که در درمان PMS تاثیر گذار هستند:

1. دمنوش اسطوخودوس
2. دمنوش بابونه
3. دمنوش دارچین
4. دمنوش بهار نارنج
5. دمنوش زنجبیل
6. مصرف مکمل های دارویی، مانند ویتامین C، ویتامین B6، کلسیم و دیگر مکمل هایی که در درمان این سندروم به شدت تاثیر گذار است.

هیچ کدام از داروهای بالا را نباید خودسرانه مصرف کنید و حتما بهتر است که در ابتدا به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

آیا مردان نیز دچار اختلالات هورمونی می شوند؟

بله، قطعا همینطور است و مردان نیز در طول زندگی خود، این اختلال را تجربه می کنند. کاهش تستوسترون در بدن آقایان شبیه به سندروم قبل از قاعدگی است و آنها را آزار می دهد. آقایان نیز ممکن است دچار افسردگی، خستگی یا نوسانات در رفتار و احساسات خود شوند.

این حالت در مردان، به نام آی‌ام‌اس (IMS) است. مواردی مانند، سن، فشار و استرس، تغییرات در رژیم غذایی، بیماری و کمبود خواب بر هورمون های تستوسترون تاثیر بسیار زیادی دارد. در صورت داشتن این سندروم، بایستی با مشورت پزشک تحت درمان قرار گیرید و علائم آن را مانند موارد بالا بهبود و کاهش دهید.

در آخر بایستی بدانید که این سندروم در زندگی اشخاص وجود دارد، پس بهتر است که بدن خود را دوست داشته باشیم و با آرامش بسیار و با مهربانی با آن برخورد کنیم. چرا که آرامش در زندگی خود باعث از بین رفتن بسیاری از بیماری ها از جمله سندروم پیش از قاعدگی می شود. اما برای درمان و پیشگیری از این بیماری می توانید از پزشکان دکتر با من نوبت اخذ کنید و مراحل درمان خود را انجام دهید.

سقط جنین از جمله اتفاقاتی است که ممکن است خواسته یا ناخواسته برای هر زنی رخ دهد، و تقریبا گفته می شود که از میان هر 4 زن یک نفر دچار این واقعه می شود. اکنون برای اینکه شما در خصوص سقط جنین اطلاعات بیشتری بدست آورید، بهتر است که تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مفهوم سقط خود به خودی چیست؟

سقط خود به خودی، از دست دادن جنین مادر تا قبل از هفته ۲۰م می باشد که می توان گفت، حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد اکثر بارداری ها بدین شکل صورت می گیرد اما این آمار کاملا دقیق نیست چرا که بسیاری از سقط ها، بدون اینکه حتی خود مادر بداند باردار است، رخ می دهد و در نتیجه نمی توان یک آمار مشخص ارائه داد.

در واقع اگر سقط جنین به صورت غیرعمدی رخ دهد، می توان گفت که یک مشکلی در بارداری وجود دارد، به همین جهت بهتر است مادر همواره قبل و بعد از بارداری تحت نظر پزشک قرار گیرد.

سقط جنین هیچگاه یک امر طبیعی برای شخص نبوده و بهتر است که برای جلوگیری از این اتفاق در خصوص نوع درمان، راه های جلوگیری از آن و مکمل های مصرفی اطلاعات دقیقی بدست آورد تا این مشکل، مجددا تکرار نشود و یا اینکه از بروز آن به صورت کلی جلوگیری کند. به همین جهت بهتر است که در سایت دکتر با من، از پزشکان متخصص زنان زایمان نوبت گرفته و تحت درمان و مراقبت پزشکی قرار بگیرید.

نشانه ها و علائم سقط جنین چیست؟

علائم سقط جنین در هر مادری متفاوت است و گاهی برخی از آنها شدتِ فراوانی دارد و برخی دیگر نیز بسیار خفیف بوده اند. به همین جهت پزشک متخصص بایستی تمام این موارد را بررسی نماید تا به نتیجه درست و دقیقی برسد. در واقع سقط جنین علائم بسیاری دارد، که ما در این جا مهمترین آن ها را برای شما بررسی خواهیم کرد. اما بهتر است فرد در زمان مطلع شدن از این جریان، فورا به پزشک متخصص مراجعه کرده و بعد از انجام آزمایش های گوناگون و سونوگرافی های تخصصی، تحت درمان قرار گیرد.

اما این موضوع را بدانید که ممکن است در هفته های اول دچار این حادثه شوید و خودتان نیز خبردار نشوید اما به محض مطلع شدن اقدامات لازم را انجام دهید.

علائم شایع در سقط جنین

• لکه بینی بسیار زیاد
• خونریزی شدید واژینال
• بیرون رفتن مایعات مختلف از واژن به صورت غیرطبیعی
• دل درد بسیار زیاد در لگن و شکم شخص بیمار
• کمردرد نسبتا ضعیف تا شدید آن

در صورتی که باردار هستید و این علائم را تجربه می کنید بهتر است که به یک پزشک متخصص مراجعه کنید و او را از وجود این گونه علائم مطلع سازید، توجه داشته باشید که ممکن است باردار نبوده اما این علائم را مشاهده کنید.

چه عواملی موجب سقط جنین خواهد شد؟

سن مادر

اینکه شما در چه سنی باردار می شوید بسیار مهم است به این جهت که اکثرا سقط جنین در سنین بالا برای فرد رخ می دهد. در واقع بدین معنی است که هر چه سن افزایش یابد، خطر سقط جنین نیز بیشتر می شود. پس بهتر است که در زمان بارداری به این سن توجه نمایید.

پیشینه سقط قبلی در مادر

افرادی که دارای سابقه ی سقط جنین هستند، احتمال اینکه در آینده برای آن ها این موضوع تکرار شود بسیار زیاد است به همین جهت، چنانچه در گذشته جنین شما سقط شده است، بهتر است برای بارداری بعدی، حتما تحت نظر یک پزشک معالج باشید که ما در دکتر با من لیست کامل متخصصین زنان و زایمان را قرار داده ایم.

رشد غیر طبیعی جنین

زمانی که این حالت پیش می آید، جنین شما به صورت خود به خودی سقط خواهد شد و یا اینکه به دلیل رشد غیر طبیعی جنین، پزشک دستور سقط را فورا خواهد داد.

علل ژنتیکی

این عامل به صورت مستقیم بر کروموزوم های جنین تاثیر می گذارد و موجب خواهد شد که به دلیل عوامل ارثیِ رشد، جنین از هر نظر دارای سلامت جسمانی نباشد. در این حال مادر اجازه ی سقط جنین را خواهد داشت و یا حتی جنین نیز در برخی از مواقع، خود به خودی سقط خواهد شد.

بیماری های عفونی و مزمن

یکسری از بیماری ها مانند تب مالت، عفونت های مراقبتی و امثال اینگونه از بیماری ها، ممکن است به سقط جنین منجر شود و در برخی از حالات نیز این احتمال وجود دارد که دکتر چاره ایی جز سقط آن نداشته باشد. یکسری از بیماری ها نیز آنچنان مزمن و حاد بوده که ادامه ماه های بارداری به ضرر مادر است و خطر مرگ او را به دنبال دارد مانند: سرطان، سل و … که بیماری های شدیدی هستند.

مصرف داروهای خاص و مشروبات الکلی

مادر باردار به هیچ عنوان نباید سرخود، دارو مصرف کند. چرا که سلامت جنین مادر را به خاطر می اندازد و ممکن است که سقط رخ دهد. علاوه بر آن مصرف مشروبات الکلی و دخانیات ممنوع می باشد و بهتر است که از استفاده از آن به طور جدی پرهیز شود.

پایین بودن سطح ایمنی بدن

سطح ایمنی بایستی که در بدن مادر کاملا تقویت شود. تا بتواند به خوبی از جنین خود مراقبت کند. پس در نتیجه می توان گفت که استفاده از مکمل های درمانی می تواند، جلوی بسیاری از وقایع مانند سقط جنین را بگیرد.

مشکلات رحمی

زمانی که تصمیم به بارداری می گیرید، بهتر است قبل از آن با پزشک خود مشورت نمایید و آزمایش های زیادی را انجام دهید، چرا که در صورت مبتلا شدن به بیماری های مختلف مانند فیبروم، پزشک اجازه ی باردار شدن به شما را نخواهد داد.

اضافه وزن در مادر

خیلی اوقات زمانی که وزن مادر بالاتر می رود، بارداری برای او سخت می شود و حتی ممکن است که به سقط جنین منتهی شود به همین جهت داشتن یک وزن ایده آل علاوه بر اینکه به حفظ سلامت شما کمک خواهد کرد، موجب می شود که نوزادی سالم به دنیا بیاورید.

مشکلات در اسپرم آقایان

بسیاری از اوقات علت سقط جنین مادر نبوده و می تواند مشکل از اسپرم آقایان باشد، در واقع مصرف یک سری داروها و یا عوامل محیطی ممکن است اختلالات زیادی در مادر ایجاد کند.

چه مواردی برای سقط جنین ضرر ندارد؟

1. فعالیت های ورزشی آرام مانند: پیاده روی و یوگا نه تنها موجب سقط نمی شود، بلکه از وقوع این اتفاق نیز جلوگیری می کند.
2. رابطه جنسی ملایم، ضرری به جنین نخواهد رساند اما رابطه جنسی پرخطر، بسیار خطرناک است.
3. کار کردن معمولی ضرری برای مادر و جنین ندارد. مگر اینکه در معرض خطر اشعه و آسیب قرار بگیرید به همین جهت بهتر است که از پزشکان سایت دکتر با من مشورت بگیرید و سپس به فعالیت خود ادامه دهید.

رایج ترین روش های سقط جنین کدام هستند؟

زمانی که شخص به درد دچار می شود، ممکن است توانایی صبر و تحمل آن را نداشته باشد به همین جهت سریعا دستور سقط آن به تخلیه و کورتاژ را می دهد. اما گاهی مادر در حالتی است که می تواند آن درد را تحمل کند و یا اینکه پزشک سقط دارویی را برای او ترجیح می دهد.

به همین جهت می توان گفت که با رخ دادن این موضوع و با توجه به وضعیت مادر و همچنین نظر پزشک، این تصمیم گرفته می شود.

به طور کلی روش های سقط جنین به شرح زیر است:

• آسپیراسیون خلاء
• اتساع و تخلیه
• سقط دارویی

در نتیجه هرگز تصمیم سرخود و بدون مشورت با پزشک را نگیرید و حتما تحت نظر او سقط جنین انجام دهید.

مفهوم سقط جنین ناقص چیست؟ و چه علائمی دارد؟

سقط ناقص به معنی عدم سقط جنین در مادر نیست بلکه بدین مفهوم است که سقط اتفاق افتاده اما کامل نیست. در واقع باقی مانده جنین هنوز در رحم مادر است و با توجه انواع روش های سقط که در بالا گفته شد، این کار صورت می گیرد و مابقی آن را از رحم مادر جدا می کنند.

همچنین مهمترین نشانه های سقط ناقص شامل موارد زیر است:

• خونریزی بسیار شدید در مادر
• خونریزی که روز به روز بیشتر می شود.
• خونریزی شدیدی که بیش از دو هفته طول بکشد.
• درد در ناحیه لگن و رحم که عادی نباشد.
• تب بسیار بالا در مادر

البته توجه داشته باشید که علائم بالا ممکن است نشانه ی سقط جنین ناقص نباشد و شخص بایستی حتما به پزشک معالج خود مراجعه کند تا وی بعد از بررسی های تازه به نتیجه درستی برسد.

شایع ترین عارضه ی سقط جنین چیست؟

سقط جنین عوارض روحی و جسمی بسیاری به دنبال دارد، که ممکن است حتی مادر تا بعدها نیز دچار آن باشد. اما اگر در صورت بروز این اتفاق سریعا تحت درمان قرار بگیرد، دیگر جای نگرانی نبوده و می توان گفت که می شود از بسیاری از عوارض آن در آینده جلوگیری کرد.

یکی از شایع ترین عارضه ی این بیماری عفونت رحمی است که به آن سپتیک نیز می گویند.

علائم و نشانه های این عفونت موارد زیر است:

• تب و لرز شدید
• حساسیت در زیر شکم
• ترشحات بد بو در واژن، به نحوی که قابل تحمل نباشد.

در آخر نیز پیشنهاد ما به شما این است که قبل از بارداری و در حین آن، تحت نظر پزشک متخصص زنان و زایمان قرار بگیرید و حتما در صورت بروز مشکلات بالا به او مراجعه کنید چرا که همواره درمان به موقع از بروز بیماری های دیگر می کاهد. ما لیست کامل پزشکان زنان و زایمان را در سایت دکتر با من قرار داده ایم تا شما بتوانید پزشک مربوطه را به راحتی پیدا کنید و نوبت بگیرید.

سرطان سینه متاستاتیک یک نوع سرطان پیشرفته است که از بافت‌های سینه به سایر اندام‌های بدن منتقل می شود. در این نوع سرطان، سلول‌های سرطانی از سینه به طرق لنفاوی یا خونی به اندام‌های دیگر منتقل می‌شوند و در آنجا به شکل تومورهای جدید شکل می‌گیرند. این نوع سرطان به عنوان متاستاز یا سرطان سینه متاستاتیک شناخته می‌شود.

سرطان سینه متاستاتیک یکی از پیچیده‌ترین و چالش‌برانگیزترین حالات سرطانی است، زیرا در این مرحله، سرطان به عنوان یک بیماری سیستمیک در سراسر بدن گسترش یافته و به چالش کشیدن درمان و مدیریت بیماری می‌پردازد. انتقال سلول‌های سرطانی به اندام‌های دور از سینه می‌تواند از طریق سیستم لنفاوی یا خونی انجام شود و منجر به تشکیل تومورهای ثانویه در این اندام‌ها شود.

سرطان سینه متاستاتیک ممکن است از سرطان سینه اولیه یا از سایر اندام‌های بدن به عنوان متاستاز انتقال یابد. این بیماری نیازمند تشخیص دقیق، درمان گسترده و پشتیبانی فراوان از بیمار و خانواده او است. درمان‌های مختلفی برای کنترل و مدیریت این نوع سرطان وجود دارد از جمله جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، درمان‌های هدفمند و درمان‌های هرسپتین. همچنین، مراقبت‌های پالیاتیو نیز برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران استفاده می‌شوند.

درک دقیق از مکانیسم‌های بیولوژیکی و مولکولی این نوع سرطان و نحوه پخش و رشد آن در اندام‌های دیگر بدن اساسی برای توسعه روش‌های درمانی نوین و مؤثر است. تحقیقات علمی مستمر در این زمینه به منظور بهبود درمان و افزایش شانس زندگی بیماران سرطان سینه متاستاتیک انجام می‌شود.

تاریخچه

زمانی که سرطان سینه متاستاتیک به عنوان یک بیماری جداگانه شناخته شد و مورد مطالعه و درمان قرار گرفت، به علت پیچیدگی و چالش‌هایی که این نوع سرطان ارائه می‌دهد، از آغاز تاکنون تاریخچه طولانی داشته است.

دهه ۱۸۰۰:

• در اوایل قرن نوزدهم، دانشمندان نخستین بار شروع به مطالعه‌ی سرطان سینه کردند. همچنین، در این دوران انجام جراحی‌های اولیه برای درمان سرطان سینه متاستاتیک شروع شد.

دهه ۱۹۰۰:

• در دهه ۱۹۱۰، استفاده از رادیوتراپی به عنوان یکی از روش‌های درمانی سرطان سینه آغاز شد.
• در دهه ۱۹۳۰، توسعه‌ی تکنیک‌های جدید جراحی، از جمله مستقیم کردن آناتومی مراکز سرطانی و بهبود اقدامات جراحی، منجر به افزایش موفقیت درمانی شد.

دهه ۱۹۵۰:

• توسعه‌ی تکنیک‌های شیمی درمانی در دهه ۱۹۵۰ به عنوان یک روش موثر برای کنترل و درمان سرطان سینه متاستاتیک معرفی شد.
• در این دوران، استفاده از ترکیبات شیمی درمانی و رادیوتراپی به عنوان تراکم درمانی (ترکیبی از چند روش درمانی) مورد تجویز قرار گرفت.

دهه ۱۹۷۰:

• با پیشرفت تحقیقات در حوزه ژنتیک و بیوشیمی، فهم عمیق‌تری از مکانیسم‌های رشد سلول‌های سرطانی به دست آمد که به توسعه‌ی درمان‌های هدفمند و مخصوص به بیمار انجامید.

دهه ۲۰۰۰:

• از دهه ۲۰۰۰ به بعد، با پیشرفت تکنولوژی در دامنه تصویربرداری پزشکی (مانند MRI و PET-CT)، تشخیص دقیق‌تر و سریع‌تر سرطان سینه متاستاتیک ممکن شد.
• تحقیقات در حوزه درمان‌های هدفمند و ایمنی‌زایی نیز به شکل چشمگیری در دهه‌های اخیر افزایش یافته است.

امروزه:

• امروزه، درمان سرطان سینه متاستاتیک به صورت یک روند ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، درمان‌های هدفمند و مراقبت‌های پالیاتیو (برای بهبود کیفیت زندگی بیمار) انجام می‌شود.
• تحقیقات بهبود روش‌های درمان و کاهش عوارض جانبی از مسائل اساسی در عرصه درمان سرطان سینه متاستاتیک محسوب می‌شوند.

با پیشرفت‌های اخیر در زمینه پزشکی، امید به کاهش عوارض و بهبود زندگی بیماران سرطان سینه متاستاتیک در آینده بسیار روشن تر است.

 

آمار جهانی

در سال 2020 حدود 2261419 زن در سراسر جهان مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شدند. در ایالات متحده، 6 درصد از زنان در اولین تشخیص سرطان سینه متاستاتیک دارند. سرطان سینه دومین علت شایع مرگ ناشی از سرطان در زنان در ایالات متحده است.

علائم بیماری سرطان سینه متاستاتیک

سرطان سینه متاستاتیک در مراحل اولیه ممکن است بدون علائم خاصی باشد و تا زمانی که به اندازه کافی پیشرفت کرده باشد، علائم و نشانه‌های مختلفی نمایان شود. این علائم می‌توانند بسته به محل و میزان گسترش سرطان متفاوت باشند. برخی از علائم متداول سرطان سینه متاستاتیک عبارتند از:

تغییر در اندازه و شکل سینه: ممکن است اندازه‌ی سینه افزایش یا کاهش یابد و یا شکل آن تغییر کند.

گرفتگی یا تغییر در پوست سینه: پوست سینه ممکن است قرمز، گرم، یا پیچیده باشد. همچنین ممکن است پوست سینه خشک و مقاوم به لمس شود.

درد یا دیس‌کامفرت در سینه: درد ممکن است به صورت مداوم یا موقت در سینه حس شود. این درد ممکن است به دیگر اندام‌ها یا استخوان‌ها هم منتقل شود.

آب در سینه (آیپوسارکوما): آب در سینه می‌تواند یکی از علائم سرطان سینه متاستاتیک باشد که به صورت یک توده مایع درون کیسه‌ی سینه ایجاد می‌کند.

تغییر در حالت عمومی سلامتی: افزایش خستگی، لاغری غیرمنطقی، تغییر در اشتها و تب ممکن است نشانه‌هایی از پیشرفت بیماری باشند.

سرفه یا تنفس مشکل‌آور: اگر سرطان به ریه‌ها یا لنفاوی‌ها نزدیک شده باشد، ممکن است سرفه، خلط خونی، یا تنفس مشکل‌آور رخ دهد.

درد و سفتی در مناطق مختلف از بدن: اگر سرطان به استخوان‌ها یا اندام‌های دیگر منتقل شده باشد، درد و سفتی در این مناطق قابل حس شدن است.

نوروپاتی: سوزش در انگشتان و پاها نیز ممکن است از علائم سرطان سینه متاستاتیک باشد.

مهم است بدانید که اگر از هر یک از این علائم یا هر نوع تغییر دیگری در سینه یا بدن خود متوجه شوید، باید به متخصص زنان و زایمان مراجعه کرده و ارزیابی دقیق و تشخیص حرفه‌ای دریافت کنید. از آزمایشات تصویری یا آزمایش‌های خونی استفاده شود تا سرطان در صورت وجود، در مراحل ابتدایی شناسایی و مورد درمان قرار گیرد.

 

روش های تشخیص بیماری سرطان سینه متاستاتیک

تشخیص سرطان سینه متاستاتیک نیازمند انجام روش‌های تشخیصی دقیق و حرفه‌ای است. در زیر، روش‌های متداول برای تشخیص این بیماری آورده شده‌اند:

ماموگرافی: ماموگرافی یکی از معمول‌ترین روش‌های تشخیصی سرطان سینه است که از اشعه‌های ایکس برای تصویربرداری از بافت‌های سینه استفاده می‌کند. این روش می‌تواند کمک کند تا تومورهای درون سینه را تشخیص دهد.

آلتراسونوگرافی (سونوگرافی): سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر از بافت‌های سینه استفاده می‌کند. این روش می‌تواند به تمیزترین شکل اطلاعات در مورد تومورها و اندام‌های نزدیکی که ممکن است درگیر شده‌اند، ارائه دهد.

آنگیوگرافی: این روش تصویربرداری از سیستم عروقی استفاده می‌کند و می‌تواند نشان دهد که آیا سرطان به عروق خونی نزدیک شده یا نه.

پزشکی هسته‌ای: در این روش، مواد نشانه‌دهنده خاصی که ردیابی رادیواکتیو در بدن را ممکن می‌سازند، به بیمار تزریق می‌شود. سپس، دستگاه تصویربرداری مانند پوزیترون امیسیون توموگرافی (PET) یا تکنتیومایوگرافی (SPECT) برای تشخیص انتشار سرطان به اندام‌های دیگر بدن استفاده می‌شود.

بیوپسی: برای تایید تشخیص سرطان و تعیین نوع و خصوصیات آن، بیوپسی انجام می‌شود. در این روش، نمونه‌های کوچکی از بافت آلوده گرفته شده و به طور دقیق توسط پاتولوژیست مورد بررسی قرار می‌گیرند.

آزمایشات خونی: آزمایشات خونی ممکن است اطلاعاتی در مورد وضعیت عمومی سلامتی بیمار فراهم کنند و ممکن است نشانه‌هایی از وجود سرطان در بدن، مانند افزایش سطح تومور مشخصه (Tumor Marker) را نشان دهند.

تصویربرداری مغناطیس هسته‌ای (MRI): MRI از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر از دقیق‌ترین ساختارهای داخلی بدن استفاده می‌کند و می‌تواند به نمایش گذارد که آیا سرطان به سایر اندام‌ها یا بافت‌ها منتقل شده است یا نه.

ترکیب مختلفی از این روش‌های تشخیصی ممکن است برای تشخیص دقیق سرطان سینه متاستاتیک استفاده شود. تصمیم در مورد چه روش‌هایی باید انجام شود، توسط پزشک معالج و با شرایط بالینی بیمار انجام می‌شود.

 

دلایل ایجاد بیماری سرطان سینه متاستاتیک

این بیماری زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌های سرطانی از سینه به دیگر اندام‌ها و بافت‌های بدن منتقل می‌شوند. علت انتقال سلول‌های سرطانی به اندام‌های دور از سینه و ایجاد سرطان سینه متاستاتیک پیچیده و چند عاملی است. برخی از دلایل و عوامل ممکن برای ایجاد بیماری سرطان سینه متاستاتیک عبارتند از:

گسترش لنفاوی: اگر سلول‌های سرطانی از سینه به سیستم لنفاوی منتقل شوند، ممکن است به سرعت به لنفاوی‌های نزدیکی یا دورتر انتشار یابند و در اندام‌های مختلف سرطان بسازند.

گسترش خونی: سلول‌های سرطانی ممکن است از طریق سیستم خونی به دیگر اندام‌ها منتقل شوند. این فرایند به عنوان متاستاز خونی شناخته می‌شود.

مسیرهای خونی و لنفاوی: برخی از سرطان‌های سینه می‌توانند از مسیرهای خونی و لنفاوی به سایر اندام‌ها منتقل شوند، به ویژه اگر در مراحل پیشرفته تشخیص داده نشوند.

ژنتیک: اگر در خانواده تاریخچه‌ای از سرطان سینه وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به سرطان سینه افزایش می‌یابد. ژن‌های BRCA1 و BRCA2 به طور خاص با افزایش خطر سرطان سینه مرتبط شده‌اند.

هورمون‌ها: سرطان سینه می‌تواند به واسطه تأثیرات هورمونی بر روی سلول‌های سینه ایجاد شود. افزایش در سطح هورمون‌های استروژن و پروژسترون می‌تواند رشد سلول‌های سرطانی را تشویق کند.

سابقه درمان: اگر بیمار در گذشته درمان‌هایی نظیر رادیوتراپی یا شیمی درمانی برای سرطان سینه دریافت کرده باشد، احتمال بازگشت سرطان به صورت متاستاتیک افزایش می‌یابد.

متاستاز اولیه سرطان سینه: برخی از بیماران از ابتدای دوره سرطان دارای متاستاز هستند، یعنی سرطان در لحظه تشخیص نقطه‌ای دور از سینه، راهی به اندام‌های دیگر از بدن می‌شود.

توجه به این عوامل و شناخت ویژگی‌های سرطان سینه می‌تواند در پیشگیری، تشخیص و مدیریت بهتر بیماری کمک کند. همچنین، ممکن است مشاوره ژنتیکی برای افرادی که خطر ارثی دارند، کمک کند تا از خطر ابتلا به سرطان سینه متاستاتیک پیشگیری کرده و یا آن را در مراحل ابتدایی شناسایی کنند.

 

انواع و مراحل بیماری سرطان سینه متاستاتیک

سرطان سینه متاستاتیک به مرحله‌ای از سرطان سینه اشاره دارد که سلول‌های سرطانی از سینه به اندام‌ها و بافت‌های دور از سینه منتقل شده‌اند. این مراحل به ترتیب از M0 تا M1 نشان‌دهنده گسترش سرطان به اندام‌ها و بافت‌های دور است. در زیر، انواع و مراحل بیماری سرطان سینه متاستاتیک توضیح داده شده‌اند:

انواع بر اساس نوع تومور اولیه:

• متاستاز سینه متاستاتیک (MBC): در این نوع، سرطان از سینه به سایر اندام‌ها و بافت‌ها منتقل می‌شود.
• متاستاز لوبولار سرطانی (ILC): این نوع سرطان سینه معمولاً به لوبول‌های (غده‌های ترشحی) سینه حمله کرده و سپس به سایر اندام‌ها گسترش می‌یابد.

مراحل بر اساس گسترش به اندام‌های دور:

• M0 – بدون متاستاز دور از سینه: در این مرحله، سرطان به سینه محدود است و به اندام‌های دور از سینه گسترش نیافته است.
• M1 – متاستاز دور از سینه: در این مرحله، سرطان از سینه به یک یا چند اندام دیگر از بدن منتقل شده‌است. این اندام‌ها ممکن است شامل ریه‌ها، کبد، استخوان‌ها، مغز و دیگر اندام‌ها باشند.

این بیماری معمولاً در مراحل پیشرفته تر تشخیص داده می‌شود، زیرا سلول‌های سرطانی از سینه به محل‌های دور انتقال یافته‌اند. اما تشخیص زودرس و درمان ممکن است کمک کند تا پیشرفت بیماری کند‌تر شود و کیفیت زندگی بیماران بهبود یابد. برای افرادی که در معرض خطر بالایی برای سرطان سینه قرار دارند، مانند افرادی با تاریخچه خانوادگی یا جایگاه ژنتیکی خاص، ممکن است نیاز به نظارت و ارزیابی منظم پزشک مراجعه‌کننده داشته باشند.

راههای درمان بیماری سرطان سینه متاستاتیک

سرطان سینه متاستاتیک یک بیماری پیچیده است که نیاز به تیم درمانی چندگانه و مختصر دارد. درمان بیماری سرطان سینه متاستاتیک اغلب شامل یک ترکیبی از روش‌های مختلف است که هدف از آن‌ها کاهش سایز تومور، کنترل گسترش سرطان به سایر اندام‌ها، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیماران است. در زیر، راه‌های کامل و جامع درمان بیماری سرطان سینه متاستاتیک آورده شده‌اند:

جراحی:

• برداشت تومور (تومورکتومی): در صورتی که تومور قابل برداشت باشد و به تعداد کمی از اندام‌ها منتقل نشده باشد، جراحی برای برداشت تومور ممکن است انجام شود.

درمان‌های دارویی:

• شیمی درمانی: داروهای شیمی درمانی معمولاً برای کاهش سایز تومور و کنترل گسترش سرطان به سایر اندام‌ها استفاده می‌شوند.
• هورمون درمانی: اگر سرطان سینه بیمار هورمون‌حساس باشد، درمان‌هایی مانند تاموکسیفن یا لتروزول برای مهار اثرات هورمون‌ها بر سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند.
• داروهای هدفمند: داروهایی که به طور مستقیم به سلول‌های سرطانی متصل شده و اثرات آن‌ها را مهار می‌کنند، برای کنترل رشد و گسترش سرطان به کار می‌روند.

لیست داروها

درمان این بیماری معمولاً شامل استفاده از یک ترکیب مختلف از داروهای شیمی درمانی، هورمون درمانی، داروهای هدفمند و در برخی موارد رادیوتراپی است. لیست زیر داروهایی را که معمولاً برای بیماری سرطان سینه متاستاتیک تجویز می‌شوند، آورده است:

شیمی درمانی:

• پاکلیتاکسل (Paclitaxel)
• دوسی‌تاکسل (Docetaxel)
• کابازی‌تاکسل (Cabazitaxel)
• نابولیزوماب (Nab-paclitaxel)
• گمسیتابین (Capecitabine)
• دوكسوروبیسین (Doxorubicin)
• آدریامایسین (Adriamycin)
• کاربوپلاتین (Carboplatin)
• سیس‌پلاتین (Cisplatin)
• ایفوسفامید (Ifosfamide)

هورمون درمانی:

• تاموکسیفن (Tamoxifen)
• آناستروزول (Anastrozole)
• لتروزول (Letrozole)
• اکزمستان (Exemestane)
• فولووستران (Fulvestrant)

داروهای هدفمند:

• تراستوزوماب (Trastuzumab)
• پرتوزوماب (Pertuzumab)
• تراستوزوماب-إمتانسین (Trastuzumab emtansine)
• لابراسرتیب (Lapatinib)
• ایبرانسران (Ibrance)
• پالبوسیکلیب (Palbociclib)
• آفینیتور (Everolimus)
• تیپی‌تی‌نیب (Tucatinib)

رادیوتراپی:

• رادیوتراپی محلی: برای کاهش اندازه تومورها در اندام‌های خاص یا کنترل درد و علائم در برخی از اندام‌ها، از رادیوتراپی محلی استفاده می‌شود.

پشتیبانی و مراقبت‌های متمرکز:

• مراقبت پالیاتیو: برای بهبود کیفیت زندگی و کاهش علائم مرتبط با بیماری، مراقبت‌های پالیاتیو مثل درمان درد و مدیریت علائم جانبی ارائه می‌شود.
• پشتیبانی روحی و روانی: بیماران نیاز به حمایت روحی و روانی دارند. مشاوره روحی و گروه‌های پشتیبانی می‌توانند به آن‌ها کمک کنند.

همونطور که مشاهده می‌کنید، درمان سرطان سینه متاستاتیک نیاز به یک روش ترکیبی دارد که شامل جراحی، درمان‌های دارویی، رادیوتراپی و درمان‌های هدفمند است. در ضمن، پشتیبانی معنوی و روانی نیز بسیار مهم است تا بیماران در مواجهه با این بیماری دشوار حمایت شوند و کیفیت زندگی آن‌ها بهبود یابد. همچنین، مشاوره و هماهنگی با تیم درمانی متخصص از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

راهکارهای پیشگیری از بیماری سرطان سینه متاستاتیک

پیشگیری این بیماری می‌تواند از طریق اتخاذ چندین راهکار و تغییر در سبک زندگی انجام شود. در زیر، راهکارهای مهم برای پیشگیری از بیماری سرطان سینه متاستاتیک آورده شده‌اند:

آگاهی و آزمایش‌های ارتباطی:

• شرکت در برنامه‌های آگاهی و آموزشی در مورد سرطان سینه و روش‌های پیشگیری از آن.
• انجام آزمایش‌های سرطان سینه به صورت منظم، به ویژه اگر تاریخچه خانوادگی در این زمینه وجود دارد.

سبک زندگی سالم:

• تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی سالم با غنی‌شدن رژیم غذایی در میوه‌ها، سبزیجات، میان وعده‌های پرپروتئین و کاهش مصرف مواد شیرین و چربی.
• ورزش منظم: انجام فعالیت‌های ورزشی منظم و حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته.
• کنترل وزن: حفظ وزن مناسب و جلوگیری از اضافه وزن و چاقی.

محافظت در مقابل عوامل خارجی:

• محافظت از تشعشعات مضر: اجتناب از مواد شیمیایی آلوده، از جمله سیگار.
• کنترل استرس: مدیریت استرس و اضطراب مانند مدیتیشن و یوگا.

مراقبت‌های پزشکی:

• بررسی‌های منظم: ارائه به پزشک برای بررسی‌های پزشکی منظم، از جمله آزمایش‌های سرطان سینه در صورت نیاز.
• مصرف داروهای پیشگیری: در صورت توصیه پزشک، مصرف داروهای پیشگیری ممکن است برای افرادی که در معرض خطر بالایی برای ابتلا به سرطان سینه هستند، مورد نظر قرار گیرد.

به یاد داشته باشید که پیشگیری و تشخیص زودرس می‌تواند در افزایش شانس درمان موفقیت‌آمیز بیماری سرطان سینه و کاهش تاثیرات آن بر روی زندگی روزمره شما کمک کند. همچنین، مشاوره و همکاری با پزشک خود در مورد روش‌های پیشگیری بهینه و متناسب با شرایط شما مفید خواهد بود.

نتیجه

سرطان سینه متاستاتیک یک بیماری پیچیده و جدی است که وقتی که سلول‌های سرطانی از سینه به سایر اندام‌ها منتقل می‌شوند، متاستاز می‌شود.

درمان این بیماری نیازمند یک رویکرد ترکیبی از جراحی، شیمی درمانی، هورمون درمانی، داروهای هدفمند و رادیوتراپی است. پیشگیری موثر از این بیماری شامل آگاهی بیشتر از علائم و عوامل خطر، سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب، ورزش منظم و کنترل استرس، مراقبت‌های پزشکی و آزمایش‌های منظم برای تشخیص زودرس است. همچنین، درمان زماندهی و موافق با پیشرفت‌های پزشکی، همکاری با تیم درمانی متخصص و حمایت روحی و روانی از بیماران از اهمیت بسیاری برخوردار است.

ارتقاء آگاهی، پیشگیری و تشخیص زودرس می‌تواند به کاهش مخاطرات و افزایش امکانات درمانی برای بیماران سرطان سینه متاستاتیک کمک کند.

“با دکتر بامن، به دنیای بهبودی و سلامتی خوش آمدید! همین حالا برای دریافت مشاوره از متخصصان پزشکی ما نوبت دهی انلاین کنید و با همراهی ما، بهترین مراقبت‌های پزشکی را تجربه کنید.”

سوالات متداول

1. آیا سرطان سینه متاستاتیک درمان‌پذیر است؟

بله، اما درمان بستگی به مرحله بیماری، نوع تومور و وضعیت سلامت کلی بیمار دارد.

2. آیا همیشه نیاز به جراحی در درمان سرطان سینه متاستاتیک وجود دارد؟

نه، همیشه نیاز به جراحی وجود ندارد. در بسیاری از موارد، درمان شیمی درمانی، هورمون درمانی، داروهای هدفمند و رادیوتراپی ممکن است بدون جراحی مؤثر باشند.

3. آیا درمان سرطان سینه متاستاتیک عوارض جانبی دارد؟

بله، درمان‌های مختلف ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. این عوارض شامل افت وزن، خستگی، تهوع، افزایش خونریزی و ضعف عمومی می‌شوند.

4. آیا سبک زندگی و تغذیه مناسب می‌تواند در درمان این بیماری کمک کند؟

بله، سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب و ورزش منظم می‌تواند در بهبود پاسخ به درمان و کاهش خطرات مرتبط با بیماری مؤثر باشد.

5. آیا سرطان سینه متاستاتیک به افراد جوان نیز ممکن است ابتلا کند؟

بله، سرطان سینه متاستاتیک ممکن است در افراد جوان نیز رخ دهد، اما این بیشتر در افراد با سن بالا رخ می‌دهد.

منابع

Metastatic Breast Cancer: The Treatment Challenge

Metastatic Breast Cancer

Deep Learning for Identifying Metastatic Breast Cancer

سرطان سینه التهابی : تشخیص، درمان، و راه های پیشگیری: سرطان سینه التهابی یک نوع از سرطان پستان است که با فرایند التهابی در ارتباط است. در این بیماری، بافت‌های پستان به طور معمول با بافت‌های التهابی عفونت یافته و تغییرات را ایجاد می‌کنند. این تغییرات ممکن است در اندازه و شکل پستان مشاهده شود و همچنین ممکن است با درد، قرمزی، و گرمی در ناحیه سینه همراه باشد.

سرطان سینه التهابی معمولاً با واکنش بدن به التهاب یا عفونت شروع می‌شود و در نتیجه این واکنش‌ها، تشکیل توده‌های خرمایی یا توده‌های نرم ممکن است رخ دهد. این بیماری می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما معمولاً در زنان جوان‌تر مشاهده می‌شود.

درمان سرطان سینه التهابی معمولاً شامل جراحی برای برداشتن توده‌ها، درمان‌های شیمی درمانی، و در برخی موارد، درمان‌های تکنولوژیکی مانند رادیوتراپی و هرسپتین درمانی استفاده می‌شود. تشخیص زودرس و درمان موثر از اهمیت بسیاری در مدیریت این نوع سرطان برخوردار است.

تاریخچه بیماری سرطان سینه التهابی

سرطان سینه التهابی، یکی از انواع نادر و خاص سرطان‌های پستان است که با واکنش‌های التهابی در بافت‌های پستان آغاز می‌شود. این نوع سرطان، نسبت به سایر انواع سرطان‌های پستان، نسبتاً کمتر متداول است و درصد کمی از تمام موارد سرطان سینه را تشکیل می‌دهد.

تاریخچه این بیماری به سال‌های گذشته بازمی‌گردد. این بیماری برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ شناسایی شد و اطلاعات اولیه درباره آن در اوایل دهه ۱۹۹۰ به دست آمد. با پیشرفت‌های درمانی و تشخیصی در حوزه پزشکی، نگرانی‌ها و تحقیقات در مورد این بیماری افزایش یافته‌اند.

در طول دهه‌ها، پژوهش‌های متعددی در زمینه علل و عوامل موثر در بروز سرطان سینه التهابی انجام شده‌اند. علل مختلفی از جمله ژنتیک، فعالیت‌های هورمونی، و واکنش‌های التهابی بدن به عوامل مختلف از جمله عفونت‌ها یا آسیب‌های فیزیکی به عنوان عوامل ممکن بروز این نوع سرطان مورد بررسی قرار گرفته‌اند.

تاکنون، تحقیقات پیشرفته در زمینه درمان و مدیریت سرطان سینه التهابی نیز صورت گرفته‌اند. اطلاعات به دست آمده از این تحقیقات به پزشکان و محققان کمک کرده‌اند تا راه‌های بهتری برای تشخیص زودرس و درمان موثر این نوع سرطان را ارائه دهند.

 

علائم بیماری سرطان سینه التهابی

علائم این بیماری ممکن است نسبت به سایر انواع سرطان‌های پستان متفاوت باشد. در اینجا به برخی از علائم معمول اشاره خواهیم کرد:

1. تغییرات در اندازه و شکل پستان: تغییرات ناگهانی در اندازه یا شکل پستان، به ویژه اگر فقط در یکی از پستان‌ها رخ دهد، می‌تواند نشانه سرطان سینه التهابی باشد.
2. درد و گرمی: حس درد یا گرمی در منطقه پستان، که ممکن است با فشار یا لمس افزایش یابد.
3. قرمزی و تورم: قرمزی و تورم پوست سینه ، ممکن است نشانه التهاب باشد.
4. ورم و توده‌ها: حس ورم یا توده‌های غیرمعمول در پستان.
5. تغییرات در پوست پستان: تغییر رنگ، زبری پوست پستان که به نظر طبیعی نباشد.
6. واکنش به لمس یا فشار: حساسیت پستان به لمس یا فشار از لحاظ درد یا تغییرات در ساختار.
7. ویژگی‌های مایعات: ترشحات خارجی از پستان که ممکن است شامل خون یا مایعات غیر عادی باشد.

لطفاً به یاد داشته باشید که این علائم ممکن است نشانه سایر مشکلات پزشکی نیز باشند. در صورت تجربه هرکدام از این علائم، مهم است که به متخصص زنان و زایمان مراجعه کرده و ارزیابی و تشخیص حرفه‌ای دریافت کنید.

 

راه های تشخیص

تشخیص سرطان سینه التهابی معمولاً به وسیله فرآیندهای دقیق پزشکی انجام می‌شود. در اینجا چند روش تشخیص این بیماری آورده شده است:

1. ماموگرافی: این یکی از متداول‌ترین روش‌های تشخیصی سرطان سینه است. در ماموگرافی، از اشعه ایکس برای گرفتن تصاویر از بافت پستان استفاده می‌شود. این تصاویر به پزشک امکان می‌دهند تا تغییراتی نظیر توده‌ها یا تغییرات در ساختار پستان را مشاهده کنند.
2. آلتراسونوگرافی (سونوگرافی): این تست از امواج صوتی برای تولید تصاویر از بافت پستان استفاده می‌کند. سونوگرافی می‌تواند کمک کند تا توده‌هایی که در ماموگرافی دیده نمی‌شوند را مشاهده کند.
3. بیوپسی: این روش نمونه‌برداری مستقیم از بافت پستان است. برخی از نمونه‌های بیوپسی شامل نمونه‌برداری با سوزن نازک (نیدل بیوپسی) یا جراحی کوچک برای برداشتن یک نمونه از توده‌ها یا بافت‌های پستان می‌شوند. این نمونه‌ها سپس تحت میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرند تا نوع سرطان و میزان انتشار آن تشخیص داده شود.
4. ماموپلاستی (MRI): این یک روش تصویربرداری با استفاده از میدان مغناطیسی است که تصاویر دقیق‌تری از بافت پستان ارائه می‌دهد. معمولاً برای تخمین اندازه و میزان گسترش سرطان سینه استفاده می‌شود.
5. آزمایش خون: برخی از آزمایش‌های خون مانند آزمایش CA 15-3 و CA 27-29 می‌توانند در پیگیری و ارزیابی درمان سرطان سینه کمک کنند.
6. آزمایش‌های مولکولی و ژنتیکی: این آزمایش‌ها برای تعیین وجود ژن‌های خاصی که ممکن است باعث بروز سرطان شوند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
7. پوزیترون امیسیون توموگرافی (PET-CT): این روش در تکمیل، پوزیترون امیسیون توموگرافی (PET-CT) یک روش تصویربرداری مولکولی است که از اشعه‌های گاما و رادیوایی برای تصویربرداری استفاده می‌کند. این روش به پزشکان اجازه می‌دهد تا نقاطی از بدن که نشان‌دهنده فعالیت سلول‌های سرطانی است را شناسایی کنند. این روش می‌تواند به تشخیص انتشار سرطان و نقاط دور از محل اصلی آن کمک کند.
8. آزمون‌های ژنتیکی و مولکولی: آزمون‌های مختلفی برای بررسی ژنتیک و مولکولی سلول‌های سرطانی مانند آزمایش‌های تخلخل ژنی، آرایشی ژنی و همچنین تست‌های بررسی اکسیداتیو (برای ارزیابی خطرات سرطان) وجود دارد. این آزمون‌ها می‌توانند نقش مهمی در تشخیص نوع و ویژگی‌های سرطان سینه در هر فرد بازی کنند.
9. آزمون‌های مایعات بدن (Biomarker Tests): برخی از آزمون‌های خون و مایعات بدن می‌توانند برای شناسایی مارکرهای خاص سرطان سینه مورد استفاده قرار بگیرند. این مارکرها نشانگرهایی هستند که در مایعات بدن یافت می‌شوند و می‌توانند به پزشکان کمک کنند تا نوع سرطان و ویژگی‌های آن را بیشتر بفهمند.
10. ماموگرافی سه بعدی (3D Mammography): این روش ماموگرافی به وسیله تصاویر سه بعدی از پستان، که به صورت لایه‌های مختلف تهیه می‌شوند، به پزشکان اجازه می‌دهد تا جزئیات دقیق‌تری از ساختار پستان و توده‌ها را مشاهده کنند.

مهم است که برای تشخیص دقیق و توصیف درستی از سرطان سینه التهابی، هر فرد با علائم مشکوک باید به پزشک متخصص مراجعه کند. پزشک با بررسی کامل تاریخچه پزشکی، انجام آزمون‌های مورد نیاز و بررسی افزونه‌های تشخیصی، می‌تواند یک تشخیص دقیق و برنامه درمانی مناسب تهیه کند.

 

دلایل مبتلا شدن به بیماری سرطان سینه التهابی

سرطان سینه التهابی به علت تغییرات در ساختار ژنتیکی سلول‌های پستان و نقص‌هایی در مکانیسم‌های کنترلی رشد سلولی اتفاق می‌افتد. مشخص نیست که چرا برخی افراد به این نوع سرطان مبتلا می‌شوند، اما برخی از عوامل ممکن شامل موارد زیر هستند:

1. ژنتیک و ارث: وجود تاریخچه خانوادگی از سرطان سینه می‌تواند خطر افزایش یابد. مخصوصاً اگر در خانواده مواردی از سرطان سینه یا سایر انواع سرطان وجود داشته باشد. در برخی از موارد، اشتباهات ژنتیکی مانند BRCA1 و BRCA2 می‌توانند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند.
2. جنسیت: خانم‌ها در مقایسه با آقایان دارای خطر بالاتری برای ابتلا به سرطان سینه هستند. این بیشتر به دلیل وجود بافت پستان در خانم‌ها و تغییرات هورمونی در طول دوران قاعدگی، بارداری، و سن مربوط می‌شود.
3. سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به سرطان سینه افزایش می‌یابد. اغلب سرطان‌های سینه در افراد بالای 50 سالگی تشخیص داده می‌شوند.
4. هورمون‌ها: تغییرات در سطوح هورمون‌ها می‌توانند رشد سلول‌های سینه را تحت تأثیر قرار دهند. برای مثال، زنانی که در دوران قاعدگی خود قرار دارند یا در دورانی که درمان هورمونی می‌گیرند، ممکن است با خطر ابتلا به سرطان سینه مواجه شوند.
5. تغذیه ناسالم و کم‌فعالیت جسمانی: رژیم غذایی ناسالم که شامل مصرف بالای چربی، کمبود فیبر و عدم فعالیت ورزشی است، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد.
6. مصرف الکل و سیگار: مصرف زیاد الکل و مصرف سیگار نیز از عوامل ممکن برای افزایش خطر سرطان سینه محسوب می‌شوند.

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه، زندگی سالمی را رعایت کنید، مصرف الکل و سیگار را کاهش دهید، و از افزایش فعالیت ورزشی و رژیم غذایی سالم بهره‌مند شوید. همچنین، برنامه‌های آزمایش‌های اسکرینینگ سرطان سینه را در صورت توصیه پزشکان پیگیری کنید.

 

انواع بیماری سرطان سینه التهابی

بیماری سرطان سینه التهابی یکی از انواع نادر سرطان سینه است که به طور خاص نشانگرهایی مانند تورم، تورم، احساس حرارت و قرمزی در منطقه سینه نشان می‌دهد. این نوع سرطان در مقایسه با سرطان سینه دیگر، سریع‌تر گسترش می‌یابد و تشخیص و درمان آن نیازمند رسیدگی فوری است.

این بیماری به دو زیرنوع تقسیم می‌شود:

1. التهاب پوستی سرطانی (Inflammatory Breast Cancer – IBC): در این نوع، سرطان به سرعت پوست پستان را متاثر می‌کند و باعث قرمزی، تورم، دم‌کردن و درد می‌شود. پوست ممکن است متورم و زبانه‌دار به نظر برسد. این نوع سرطان معمولاً منفی برای استروژن، پروژسترون و HER2 است.
2. التهاب دفتر تهاجمی (Inflammatory Invasive Cancer): این نوع درصدی از پوست پستان را متاثر می‌کند و از مرزهای مشخص سرطان فراتر می‌رود. این نوع سرطان همچنین ممکن است منفی برای استروژن، پروژسترون و HER2 باشد.

به دلیل سرعت گسترش این نوع سرطان، درمان به صورت یک ترکیب متعددی از روش‌ها انجام می‌شود، از جمله جراحی، شیمی درمانی، پرتو درمانی و درمان‌های مستهدف به ژن‌ها. همچنین، بیماران ممکن است در ادامه درمان نیاز به درمان‌های مکمل داشته باشند تا کمک کنندگی و ارتقاء سلامتی آنها را تضمین کنند.

راه های درمان بیماری سرطان سینه التهابی

درمان بیماری سرطان سینه التهابی به صورت جدی و شخصی‌سازی شده باید انجام شود و باید توسط یک تیم متخصص پزشکی که در حوزه سرطان سینه مهارت دارند، هدایت گردد. درمان ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

1. جراحی: در مراحل اولیه بیماری، برای تخلیه توده سرطانی از پستان ممکن است جراحی انجام شود. در موارد پیشرفته‌تر، برای از بین بردن پستان (مستعد برای مستخرجات) و گاهی اوقات تعدیل غده‌های لنفاوی نیز جراحی انجام می‌شود.
2. آنتی‌هورمون‌ها: اگر سرطان سینه بر اساس هورمون‌های استروژن و پروژسترون رشد کند (سرطان هورمون‌دار مثبت)، داروهایی که این هورمون‌ها را مهار می‌کنند (مثل تاموکسیفن) ممکن است تجویز شود.
3. درمان هدفمند به ژن‌ها (Targeted Therapy): در برخی موارد، داروهایی مانند تراستوزوماب (Herceptin) به ژن HER2 متصل شده به سلول‌های سرطانی می‌شوند تا رشد آن‌ها مهار شود.
4. پرتو درمانی (Radiation Therapy): درمان با استفاده از پرتوهای با انرژی بالا بر روی منطقه سرطانی برای کاهش اندازه توده سرطانی و کاهش خطر بازگشت سرطان انجام می‌شود.
5. کیمیا درمانی (Chemotherapy): داروهای شیمی درمانی برای کشتن سلول‌های سرطانی و یا کاهش اندازه توده سرطانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
6. درمان هربونی بیولوژیک (Immunotherapy): این نوع درمان از سیستم ایمنی بدن برای هدایت و مهار سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند.
7. تراپی موجودی (Hyperthermia): در این روش، به مناطق مختلف از بدن با دمای بالایی گرما داده می‌شود. گرما ممکن است به کاهش حجم توده سرطانی کمک کند و همچنین برای افزایش حساسیت سلول‌های سرطانی به درمان‌های دیگر مفید باشد.
8. کرایوتراپی (Cryotherapy): در این روش، سرطان با استفاده از دمای بسیار پایینی (معمولاً مایع نیتروژن مایع) منجمد شده و از بین می‌برد.
9. لیپوزوناتی (Liposonography): این روش از امواج صوتی برای انجام جراحی سرطانی بدون نیاز به برش یا جراحی باز استفاده می‌کند.
10. پارازیت‌تراپی (Parasite Therapy): در این روش، موادی که از پارازیت‌ها گرفته شده‌اند به بیمار تزریق می‌شوند. این روش بر روی ایده‌ای مبتنی است که پارازیت‌ها ممکن است سیستم ایمنی بدن را فریب دهند و کمک کنند تا بدن به سلول‌های سرطانی پاسخ بدهد.
11. هیپربریک تراپی (Hyperbaric Oxygen Therapy): در این روش، بیمار در محیطی با فشار بالا اکسیژن تنفس می‌کند. این ممکن است به خون رسانی به نقاط دور از توده سرطانی کمک کند.

همچنین، پس از درمان فعال، بیماران به مراقبت‌های پس از درمان نیز نیاز دارند که ممکن است شامل پیگیری‌های منظم پزشکی، فیزیوتراپی، و مشاوره روانی برای مدیریت استرس و اضطراب باشد. تمامی این گزینه‌ها و راهکارها بسته به وضعیت بیماری و مشخصات فردی بیمار، توسط پزشک متخصص تعیین و تجویز می‌شوند.

 

لیست داروهای بیماری سرطان سینه

برای درمان بیماری سرطان سینه التهابی، پزشکان معمولاً از ترکیب متنوعی از داروها استفاده می‌کنند که شامل موارد زیر می‌شود:

1. شیمی درمانی (Chemotherapy): داروهای شیمی درمانی مانند دوکسوروبیسین، پاکلیتاکسل، فلوئورواسیل و کاپسیتابین ممکن است در ترکیبات مختلف برای کاهش اندازه توده سرطانی و جلوگیری از گسترش بیشتر سرطان مورد استفاده قرار بگیرند.
2. داروهای آنتی‌هورمونی (Hormone Therapy): اگر سرطان سینه به وابستگی به هورمون‌های استروژن و پروژسترون رشد کند (سرطان هورمون‌دار مثبت)، داروهایی مانند تاموکسیفن و لتروزول ممکن است تجویز شوند تا هورمون‌ها را مهار کرده و رشد سلول‌های سرطانی را کاهش دهند.
3. داروهای مستهدف به ژن‌ها (Targeted Therapies): داروهایی مانند تراستوزوماب (Herceptin) و پرتوزوماب (Perjeta) به ژن HER2 متصل شده تا رشد سلول‌های سرطانی مهار شود.
4. مهارکننده‌های انگیزه‌ای ایمنی (Immunotherapy Agents): داروهایی مانند پمبرولیزوماب (Keytruda) و اتزولیزوماب (Tecentriq) که بر اساس ایمنی بدن عمل کرده و به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آن‌ها را نابود می‌کنند.
5. پرتو درمانی (Radiation Therapy): پرتوهای با انرژی بالا بر روی منطقه سرطانی انجام می‌شود تا سلول‌های سرطانی نابود شوند و از گسترش بیشتر جلوگیری شود.
6. درمان‌های آزمایشی (Clinical Trials): برخی از بیماران ممکن است در آزمایش‌های بالینی شرکت کنند که داروهای جدید یا روش‌های درمانی نوآورانه را بررسی می‌کنند.

مهم است که بیمار با متخصص سرطان شناسی در مورد گزینه‌های درمانی مناسب برای وضعیت خود مشاوره کند. هر بیماری ممکن است نیازهای مختلفی داشته باشد و درمان باید به صورت شخصی‌سازی شده برای هر بیمار انجام شود.

راه های پیشگیری

پیشگیری از بیماری سرطان سینه التهابی در برخی موارد قابل انجام است و ممکن است با تغییر در سبک زندگی و انجام برخی اقدامات، خطر ابتلا به این بیماری کاهش یابد. چند راهکار برای پیشگیری از این بیماری:

• آگاهی و آزمایشات پزشکی: آگاهی از علائم و نشانه‌های ممکن بیماری سرطان سینه و انجام آزمایشات پزشکی منظم مثل ماموگرافی و اولتراسونوگرافی می‌تواند به شناسایی زودتر هرگونه تغییر در سینه کمک کند.
• سبک زندگی سالم: تغذیه متنوع و متوازن با مصرف میزان کافی میوه‌ها و سبزیجات، مقدار متعادل ورزش، کاهش مصرف الکل و محدودیت مصرف گوشت قرمز می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.
• به حداقل رساندن استفاده از هورمونهای زنانه: در صورتی که باید از هورمونهای زنانه مثل هورمون درمانی (هورمون درمانی پس از یائسگی) استفاده کنید، مشورت با پزشک خود و استفاده دقیق از این هورمونها مهم است.
• شیردهی طبیعی: در صورت امکان، شیردهی طبیعی کودکان نیز ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.
• جلوگیری از مواجهه با عوامل خطرزایی: اجتناب از مواجهه با مواد شیمیایی و مواد زیان‌آور مثل ترکیبات آزبست، اشعه‌های X و محیط‌هایی که باعث اختلال در سیستم هورمونی می‌شوند، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد.

مشاوره با پزشک شما در مورد هر گونه تغییرات در سبک زندگی و نگهداری سلامتی شما بسیار مهم است. هر فردی نیازهای خاص خود را دارد و برنامه پیشگیری باید به شرایط و نیازهای فردی هر کسی تنظیم شود.

 

نتیجه

در این مقاله، ما به بررسی جامع و اطلاعاتی در مورد بیماری سرطان سینه التهابی پرداختیم. ما از تعریف علمی و تاریخچه این بیماری شروع کردیم، سپس به تشریح علائم، راه‌های تشخیص، انواع بیماری، روش‌های درمان و پیشگیری پرداختیم.

سرطان سینه التهابی یک نوع نادر از سرطان سینه است که با تغییرات در پوست سینه مشخص می‌شود. علایم شامل تورم، قرمزی، دم‌کردن و درد می‌شوند. این بیماری به دو نوع، یعنی التهاب پوستی سرطانی و التهاب دفتر تهاجمی تقسیم می‌شود.

برای تشخیص، آگاهی از علائم، آزمایشات پزشکی همچون ماموگرافی و اولتراسونوگرافی اهمیت دارد. درمان این نوع سرطان معمولاً شامل شیمی درمانی، داروهای آنتی‌هورمونی، درمان‌های مستهدف به ژن‌ها و پرتو درمانی است. همچنین، پیشگیری از این بیماری نیز با تغییر در سبک زندگی، مثل تغذیه سالم، ورزش منظم و اجتناب از عوامل خطرزایی ممکن است انجام شود.

مهمترین نکته درمورد بیماری سرطان سینه التهابی، آگاهی است. آگاهی از علائم، ارزیابی‌های منظم و مشاوره با پزشک می‌تواند به شناسایی زودتر و درمان این بیماری کمک کند. همچنین، انجام تغییراتی در سبک زندگی و رعایت نکات پیشگیری می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک نماید.

پرسش‌های متداول:

1. آیا سرطان سینه التهابی به مردان نیز ممکن است ابتلا کند؟

بله، سرطان سینه التهابی هر دو جنس را می‌تواند تحت تأثیر قرار دهد، اگرچه در زنان این بیماری رایج‌تر است.

2. آیا ماموگرافی یک روش تشخیصی ایمن است؟

ماموگرافی یکی از روش‌های تشخیصی معمول سرطان سینه است و اگر به درستی انجام شود، معمولاً ایمن است و به تشخیص زودرس کمک می‌کند.

3. آیا ورزش منظم می‌تواند در پیشگیری از سرطان سینه التهابی مؤثر باشد؟

بله، ورزش منظم و حفظ وزن سالم می‌تواند در کاهش خطر بروز سرطان سینه التهابی مؤثر باشد.

4. آیا سرطان سینه التهابی به عوامل وراثتی بستگی دارد؟

بله، عوامل وراثتی در بروز این نوع سرطان نقش دارند و در برخی موارد افرادی که تاریخچه خانوادگی این بیماری را دارند، در خطر بیشتری قرار دارند.

5. آیا از واکسن‌های پیشگیری در مقابل سرطان سینه التهابی در دسترس است؟

هم‌اکنون واکسن‌های پیشگیری مخصوص سرطان سینه التهابی در دسترس نیستند، اما تحقیقات در این زمینه همچنان ادامه دارد.

منابع

https://www.cancer.org/cancer/types/breast-cancer/about/types-of-breast-cancer/inflammatory-breast-cancer.html

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/inflammatory-breast-cancer/symptoms-causes/syc-20355413#:~:text=It’s%20not%20clear%20what%20causes,breast%20milk%20to%20the%20nipple.

https://www.breastcancer.org/types/inflammatory

https://www.cancer.gov/types/breast/ibc-fact-sheet

بعد از سرطان پستان، سرطان دهانه رحم یکی از شایع‌ترین نوع سرطان‌ها در زنان به شمار می‌رود. از نظر رتبه بندی سرطان دهانه‌ رحم چهارمین سرطان شایع و همچنین چهارمین علل مرگ و میر ناشی از سرطان در زنان در سطح جهان محسوب می‌شود. در ادامه به مبحث‌هایی از قبیل شناخت سرطان دهانه‌ی رحم، عوامل به وجودآورنده‌ی آن و درمان‌های مورد نیاز می‌پردازیم.

تاریخچه سرطان دهانه رحم چیست؟

سرطان دهانه‌ رحم یک بیماری جدید نیست. تاریخ نشان می‌دهد از اوایل دهه‌ی ۱۹۰۰، سرطان دهانه‌ رحم یکی از علل اصلی مرگ ومیر در زنان با بیش از ۴۰۰۰۰ مرگ در سال در ایالت متحده به شمار می‌رفت. در سال ۱۹۲۰ یک دانشمند یونانی به نام پاپانیکولائو نمونه‌هایی از سلول‌های دهانه‌ی رحم داوطلب‌های انسانی را زیر میکروسکوپ مطالعه کرد و تفاوت‌های سلولی طبیعی و بدخیم را کشف نمود پاپانیکولائو یافته‌های خود را در سال ۱۹۲۸ ارائه نمود.

سرطان دهانه رحم چیست؟

انتهای باریک و تحتانی رحم که قسمت پایینی رحم را به واژن متصل می‌کند، دهانه‌ رحم نامیده می‌شود. زمانی که سلول‌های این قسمت دچار تغییراتی به نام دیسپلازی شوند سرطان دهانه‌ رحم اتفاق می‌افتد. در تغییرات دیسپلازی، سلول‌های غیرطبیعی در بافت دهانه‌ رحم تبدیل به سلول‌های سرطانی می‌شوند و شروع به رشد می‌کنند و در نواحی عمیق‌تر در دهانه‌ی رحم و نواحی اطراف آن گسترش می‌یابند که در این صورت سرطان دهانه‌ رحم و سرطان رحم اتفاق می‌افتد.

آمار ابتلا به سرطان دهانه‌ رحم

همانطور که گفته شد سرطان دهانه‌رحم چهارمین سرطان شایع در بین زنان در سراسر جهان به شمار می‌رود. آمار نشان می‌دهد ۶۰۴۰۰۰ مورد ابتلای جدید و ۳۴۲۰۰۰ مرگ در سال ۲۰۲۰ به ثبت رسیده است. سالانه حدود۴۰۰۰ زن به دلیل سرطان دهانه‌رحم جان خود را از دست می‌دهند. حدود ۹۰ درصد این مرگ و میرها در سال ۲۰۲۰ در کشورهای با درآمد کم و متوسط رخ داده است.زنان مبتلا به HIV در مقایسه با زنان بدون HIV،  شش برابر بیشتر در معرض ابتلا به سرطان دهانه‌رحم هستند. آمار نشان می‌دهد سرطان دهانه‌رحم در کشورهای توسعه یافته کاهش یافته است. این امر عمدتا به افزایش آگاهی و راهبردهای غربالگری و پیشگیری‌های به موقع و مؤثر در این کشورها نسبت داده می‌شود. علاوه بر این واکسن HPV به کاهش میزان بروز سرطان دهانه‌رحم کمک کرده است.در بریتانیا سازمان بهداشت جهانی (NHS)، خدمات غربالگری سرطان دهانه‌رحم مبتنی بر سیتولوژی، برای همه زنان ۲۵ تا ۶۴ سال را به طور منظم اجرا نمود و بر این اساس ابتلا به سرطان دهانه‌رحم به طور چشمگیری کاهش یافت. در سال ۲۰۱۹ همه گیری COVID-19 برنامه‌های غربالگری سرطان را مختل نمود و منجر به کاهش ۶.۸ درصدی غربالگری سرطان دهانه‌رحم نسبت به سال‌های اخیر شد.در مناطق محروم انگلستان میزان بروز سرطان دهانه‌ی رحم ۶۵ درصد بیشتر است. عواملی مانند سبک زندگی و مصرف سیگار و دخانیات و سرکوب سیستم ایمنی و رفتار جنسی نامناسب و نادرست در ۲۱ درصد این سرطان‌ها نقش دارد.

 علائم و نشانه های سرطان دهانه رحم چیست؟

عوامل و نشانه‌هایی نظیر لکه بینی و خونریزی‌های شدید و خفیف بین دوره‌های پریود یا بعد از آن خونریزی قاعدگی که طولانی و شدیدتر از حد معمول باشد.

• • خونریزی پس از مقاربت و یا حین معاینه

• • افزایش ترشحات واژن

• • خونریزی بعد از یائسگی

• • درد لگن یا کمری غیر قابل کنترل و مداوم

به طور کلی خونریزی غیر طبیعی واژن، ترشحات بدبو از واژن و خونریزی تماسی به عنوان علائم اصلی سرطان دهانه‌رحم شناخته می‌شوند و در بسیاری از موارد، زنان مبتلا به سرطان دهانه‌رحم هیچ علامتی را گزارش نمی‌کنند. در حال حاضر سه نوع آزمایش به طور گسترده در غربالگری سرطان دهانه‌رحم استفاده می‌شود که شامل آزمایش‌های HPV، تست پاپانیکولائو مبتنی بر سیتولوژی (تست پاپ) و همچنین بازرسی بصری است.

سرطان دهانه رحم در دوران بارداری به چه صورت است؟

درمان سرطان دهانه‌رحم در بیماران باردار از نظر مرحله‌بندی و درمان چالش‌های منحصر به فردی را دارد. صرف نظر از تصمیم بیماران، مادر و جنین باید توسط یک متخصص زنان مورد ارزیابی قرار گیرند تا خطرات احتمالی برای مادر و جنین و از دست رفتن احتمالی جنین مشخص گردد. همچنین باید اقدامات فوری و خطرات به تاخیر افتادن درمان تا زمان زایمان نیز مشخص شود.در این مورد تعیین سن حاملگی بسیار مهم است. حداقل زمان زنده ماندن جنین تقریبا تا هفته‌ی ۲۴ بارداری گزارش شده است. اما در جنین‌هایی که زنده می‌مانند خطر مرگ در نوزادی و ناتوانی های جسمانی طولانی مدت وجود دارد. بقای نوزاد با ناتوانی‌های جسمانی با توجه به سن حاملگی بالاتر از ۲۵ سال افزایش می‌یابد.

شرح حال و معاینه ی فیزیکی در بیماران به چه صورت است؟

بیماران مبتلا به سرطان دهانه‌رحم معمولا در مراحل اولیه بدون علامت هستند. شرح حال بیمار شامل سوالاتی نظیر سن اولین مقاربت جنسی و سابقه‌ی مقاربت جنسی و خونریزی و درد حین رابطه‌ی جنسی، عفونت‌های مقاربتی قبلی، تعداد شرکای زندگی، سابقه عفونت‌های ویروس HPV، سابقه‌ی ویروس نقص ایمنی انسانی، الگوهای قاعدگی و هرگونه خونریزی غیر طبیعی، ترشحات مداوم و بدبوی واژن، ضایعات شناخته شده‌ی دهانه‌رحم، مصرف دخانیات و اینکه آیا بیمار قبلا واکسن HPV تزریق کرده است یا خیر، می‌باشد.معاینه‌ فیزیکی باید شامل ارزیابی کامل دستگاه تناسلی داخلی و خارجی باشد. در زنان مبتلا به سرطان دهانه‌رحم، یافته‌های معاینه ممکن است شامل ضایعات غیر طبیعی و شکنندگی و خونریزی دهانه‌رحم باشد.

راه های پیشگیری از سرطان دهانه رحم چیست؟

واکسیناسیون علیه HPV، غربالگری به موقع و منظم، درمان ضایعات پیش سرطانی و همچنین پیش آگاهی از سن کم یک روش مقرون به صرفه برای پیشگیری از سرطان دهانه‌ی رحم به شمار می‌رود.  اگر سرطان دهانه‌ رحم در مراحل اولیه تشخیص داده شود و به موقع پیگیری شود، قابل درمان است. روش‌های دیگر در درمان سرطان دهانه‌رحم شیمی درمانی و پرتو درمانی می‌باشد.کنترل جامع سرطان دهانه‌رحم شامل پیشگیری اولیه یعنی واکسیناسیون علیه HPV و پیشگیری ثانویه یعنی غربالگری و درمان ضایعات پیش سرطانی و پیشگیری نهایی تشخیص و درمان سرطان‌های مهاجم دهانه‌ رحم و مراقبت‌های تسکینی می‌باشد.

چه کسانی شانس بالا در درمان دارند؟

پایان هر نوع بیماری کشنده ای مرگ نیست و شانس زنده ماندن وجود دارد.با انجام غربالگری های به موقع و توجه کافی به سلامتی می توانیم این شانس را بالاتر ببریم.

• • ۹۰ درصد دخترانی که تا سن ۱۵ سالگی به طور کامل با واکسن HPV واکسینه شوند.

• • ۷۰ درصد زنانی که تا ۳۵-۴۵ سالگی با آزمایش دقیق غربالگری شوند.

• • ۹۰ درصد زنانی که با هر نوع بیماری‌های دهانه‌رحم تحت درمان قرار گیرند. (۹۰ درصد زنانی که با ضایعات پیش سرطانی مورد درمان قرار گرفته اند.)

چه کسانی بیشتر در خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم هستند؟

انواع مختلف ویروس‌های HPV و ویروس‌های نقص ایمنی انسانی، یک عفونت مقاربتی طولانی مدت، داشتن شریک‌های جنسی متعدد، بعضی قرص‌های ضد بارداری خوراکی، عوامل رفتاری مثل سیگار کشیدن و چاقی و همچنین عوامل میزبان مثل حساسیت ژنتیکی در ایجاد سرطان‌های دهانه‌رحم نقش دارند. دو نوع ۱۶ و ۱۸ ویروس پاپیلومای انسانی مسئول تقریبا ۵۰ درصد از پیش سرطان‌های دهانه‌رحم با درجه‌ی بالا هستند. این ویروس عمدتا از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود و بیشتر افراد مدت کوتاهی پس از شروع رابطه‌ی جنسی آلوده می‌شوند. به طور کلی تقریبا تمام سرطان‌های دهانه‌رحم توسط ویروس HPV ایجاد می‌شوند و بنابراین تا حد زیادی قابل پیشگیری هستند.این ویروس از طریق تماس پوست به پوست یا پوست به مخاط مانند فعالیت جنسی از راه واژینال، مقعدی و یا دهانی انتقال می‌یابد. مطالعات نشان می‌دهد بیشترین شیوع ویروس HPV پرخطر در دوره‌ی جوانی قبل از سن ۲۵ سالگی رخ می‌دهد و مرگ و میر ناشی از سرطان دهانه‌رحم در دوره‌ی میانسالی ۴۰ تا ۵۰ سالگی به اوج خود می‌رسد.

نتیجه گیری

سرطان دهانه‌رحم یک بیماری بالقوه قابل پیشگیری است و میزان مرگ و میر سرطان دهانه‌رحم می‌تواند با غربالگری مناسب و راهبردهای پیشگیرانه مانند انجام به موقع واکسیناسیون علیه ویروس HPV و درمان به موقع ضایعات پیش سرطانی و افزایش سیستم ایمنی بدن به حد موثری کاهش یابد.شناخت ویروس HPV در تشخیص و مدیریت سرطان‌های دهانه‌رحم در اکثر کشورها بسیار مهم است.در صورت نیاز به مشاوره می توانید به  مشاورین دکتر با من مراجعه کنید.منابع

• • Sung H. Ferlay j. Siegel RL. Laversanne M. Soerjomataram I. Jamal A. et al. Global cancer statistics 2020; GLOBOCAN estimates of incidence and mortality worldwide for 36 cancers in 185 countries. CA Cancer J Clin. 2021:71:209-49. doi:10.3322/caac.21660

• • Stelzle D. Tanaka LF. Lee KK. et al. Estimates of ehe global burden of cervical cancer associated with HIV. Lancet Glob Helth 2020;published online  Nov 16. DOI:S2214- 109X(20)30459-9

• • Lei et al. (2020) HPV Vaccination and the Risk of Invasive Cervical Cancer. N EngL J Med 2020;383:1340-8. DOI: 10.1056/NEJMoa1917338

• • Global strategy to accelerate the elimination of cervical cancer as a public health problem

• •  Cervical knowlwdge repository

• • Sajid D. Isamme ALF. Muhammad R. Rabeena T. Gazi P. and Amani A-Sh 2019. Knoledge .Attitudes. And Practies towards Cervical Cancer and Screening amongst Female Healthcare Professionals : A Cross Sectianal Study. DOI: 10.1155/2019/5423130

سرطان تخمدان یک تهدید ساکت است که به توجه ما نیاز دارد. در این مقاله به پیچیدگی‌های این بیماری که اغلب نادیده گرفته می‌شود، می پردازیم. علائم و نشانه‌ها را بررسی کرده و بر اهمیت تدابیر پیشگیرانه، گزینه‌های درمانی و جنبه‌های عاطفی مرتبط با تشخیص تمرکز خواهیم کرد.

سرطان تخمدان چیست؟

سرطان تخمدان یک نوع سرطان است که در تخمدانها، اعضایی که در ناحیه پایین شکم زنان قرار دارند، ایجاد می‌شود. تخمدانها بخشی از سیستم تولید تخمک و هورمون‌های زنانه هستند.

بیشتر موارد این نوع سرطان در زنانی که در دهه‌های 40 و 50 سالگی هستند، تشخیص داده می‌شود. با این حال، ممکن است در هر سنی از زندگی زنان رخ دهد. برخی از موارد این نوع سرطان در زنان جوان‌تر نیز گزارش شده است، اما احتمال ابتلا به آن با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

تاریخچه

1. قرن نوزدهم و قبل از آن

در این دوران، شناخت علمی در مورد بسیاری از امراض، از جمله سرطان، کم بود. افراد بیشتر بر اساس تجربیات خود و اندکی از دستاوردهای پزشکان و محققان از آن دوران به درمان بیماری‌ها پرداختند.

2. قرن بیستم

در این دوره، با پیشرفت تحقیقات علمی و پزشکی، شناخت نسبت به انواع مختلف سرطانها افزایش یافت. امکانات تشخیصی نیز بهبود یافت و روش‌های جدیدی برای تشخیص سرطان تخمدان به کار گرفته شد.

3. قرن بیست و یکم

با پیشرفت‌های بسیار در زمینه فناوری و پزشکی، تشخیص و درمان سرطان تخمدان بهبود یافته است. آزمون‌های تصویربرداری پیشرفته‌تر و روش‌های درمانی متنوع تر در دسترس قرار گرفته‌اند.

تشخیص سرطان تخمدان اغلب در مراحل پیشرفته‌تر بیماری صورت می‌پذیرد، زیرا در مراحل ابتدایی ممکن است علائم خاصی وجود نداشته باشد. اهمیت برنامه‌های آزمایش‌های پیشگیرانه و مراجعه به پزشک برای بررسی منظم نقش بسیار مهمی در زمینه تشخیص زودهنگام این بیماری دارد.

 

آمار جهانی

در سال 2020، 313959 زن در سراسر جهان به سرطان تخمدان مبتلا شدند. تا سال 2040 این رقم به 445721 افزایش خواهد یافت که 42 درصد افزایش می یابد.

سرطان تخمدان و سلامت زنان

یک نوع سرطان است که در تخمدان‌های زنان شکل می‌گیرد. این بیماری ممکن است بر سلامت زنان تأثیرات جدی بگذارد. در زیر به برخی از این تأثیرات اشاره شده است:

تولید تخمک و باروری: سرطان تخمدان ممکن است به عنوان یک عامل مؤثر در باروری زنان عمل کند. اگر تومور در تخمدان‌ها رشد کند، ممکن است تأثیرات منفی بر روی تولید تخمک و قابلیت باروری زنان داشته باشد.

اثر بر سیکل ماهانه: برخی از زنان ممکن است تغییرات در سیکل ماهانه‌شان را تجربه کنند. این تغییرات می‌تواند شامل نامنظمی‌ها، خونریزی بیش از حد، یا مشکلات دیگر باشد که به دلیل تأثیر بر تخمدان‌ها ایجاد می‌شود.

تشخیص زودرس و درمان موثر می‌تواند به کاهش تأثیرات مخرب بر سلامت زنان کمک کند. همچنین، حمایت روانشناختی و اطلاعات صحیح در مورد بیماری و گزینه‌های درمانی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

انواع سرطان تخمدان (ovarian cancer)

یک بیماری پیچیده است و می‌تواند در انواع مختلفی ظاهر شود. این انواع می‌توانند از لحاظ سلولی و همچنین از نظر تشخیص و درمان متفاوت باشند. در زیر، به برخی از انواع این بیماری اشاره می‌شود:

اپی‌تلیال (Epithelial Ovarian Cancer)

• بیشترین تعداد موارد سرطان تخمدان به این نوع مرتبط است.
• این نوع بیشتر از سلول‌های پوششی تخمدان نشأت می‌گیرد.
• مراحل اولیه علائم کمی دارد، معمولاً در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود.

گرانولوزا (Granulosa Cell Tumor)

• این نوع سرطان از سلول‌های گرانولوزا در تخمدان نشأت می‌گیرد.
• معمولاً همراه با افزایش سطح هورمون‌های زنانه، به ویژه استروژن، مرتبط است.

کارسینوم موسینوس (Mucinous Carcinoma)

• این نوع سرطان از سلول‌های ترشح کننده موکوس نشأت می‌گیرد.
• در برخی موارد می‌تواند در سایر بخش‌های بدن، نه تنها تخمدان، ظاهر شود.

تومور برنر (Brenner Tumor)

• این نوع نادرتر در تخمدان نشأت می‌گیرد.
• برخی از این تومورها ممکن است خوش‌خیم باشند.

سرطان خوش‌خیم تخمدان (Benign Ovarian Tumors)

• برخی از تومورهای تخمدان خوش‌خیم هستند و به طور عمومی خطر زندگی ندارند.
• این انواع تومورها می‌توانند از سلول‌های مختلف تشکیل شوند.

هر نوع سرطان تخمدان نیاز به تشخیص و درمان مخصوص به خود دارد، و انواع مختلف، درجات مختلف و نیاز به درمان دارند.

 

علائم سرطان تخمدان

در مراحل ابتدایی ممکن است بدون علائم یا با علائم کمی ظاهر شود. با پیشرفت بیماری، علائم ممکن است ظاهر شوند، اما مهمترین نکته این است که علائم سرطان تخمدان به شدت ناخواسته و عموماً نامشخص هستند. برخی از علائم ممکن شامل موارد زیر هستند:

• درد در ناحیه پایین شکم
• تورم در ناحیه شکم
• تغییر در دوره قاعدگی
• مشکلات گوارشی
• خستگی و ضعف عمومی
• درد در زمان ادرار

نکته مهم این است که این علائم همگی ممکن است به علت دیگر مشکلات به وجود آیند، ولی در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و بررسی‌های لازم را انجام داده تا مشکل تشخیص داده شود و در صورت لزوم، درمان مناسب شروع گردد.

دلایل سرطان تخمدان

دلایل ابتلا به سرطان تخمدان متعدد و پیچیده هستند و هنوز دقیقاً درک کامل از علل این نوع سرطان به دست نیامده است. با این حال، برخی از عوامل و علل ممکنه که با افزایش احتمال ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط هستند، عبارتند از:

عوامل ژنتیک و خانوادگی

• وجود سابقه خانوادگی می‌تواند احتمال ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.

سن

• ریسک ابتلا به سرطان تخمدان با افزایش سن افراد افزایش می‌یابد. بیشترین موارد این نوع سرطان در زنان پس از دوران 40 سالگی تشخیص داده می‌شود.

عدم بارداری یا تاخیر در بارداری

• زنانی که هرگز باردار نشده‌اند یا اولین بارداری آنها به دلیل تاخیر در بارداری در دوران بالاتری اتفاق افتاده باشد، ممکن است با افزایش ریسک ابتلا به این سرطان مواجه شوند.

استفاده از درمان‌های هورمونی

• استفاده از درمان‌های هورمونی، به ویژه اگر به مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است باعث افزایش ریسک این بیماری شود.

سابقه بیماری‌های تخمدان

سابقه برخی از بیماری‌های تخمدان، مانند نقص‌های تخمدان یا تشکیل کیستهای تخمدانی، ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

چاقی

• افراد دارای اضافه وزن ممکن است ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری داشته باشند.

سابقه بیماری‌های التهابی

• برخی از بیماری‌های التهابی تخمدان ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

توجه به این نکات و انجام بررسی‌های منظم و مشاوره با پزشک در موارد خاص می‌تواند به تشخیص زودهنگام و پیشگیری از این بیماری کمک کند.

 

روش‌های پزشکی تشخیص سرطان تخمدان

تشخیص این بیماری از طریق چندین روش پزشکی مختلف انجام می‌شود. در زیر، به برخی از این روش‌ها اشاره شده است:

1. آزمایش‌های خونی

• آزمون CA-125

این آزمون اغلب برای ارزیابی سطح آنتیژن CA-125 در خون استفاده می‌شود. افزایش سطح CA-125 ممکن است نشان‌دهنده وجود مشکلات در تخمدان باشد. با این حال، افزایش CA-125 همیشه نشان‌دهنده سرطان تخمدان نیست و ممکن است به دلیل دیگر علل نیز رخ دهد.

2. تصویربرداری

• اسکن تخمدان (CT Scan) و MRI

اسکن تخمدان و تصاویر MRI ممکن است با کمک تصاویر سه‌بعدی اطلاعات بیشتری از وضعیت تخمدانها و اطراف آنها فراهم کنند.

• سونوگرافی تخمدان (Transvaginal Ultrasound)

این روش تصویربرداری با استفاده از امواج صوتی برای تصویر گیری تخمدانها و ساطح داخلی لگن استفاده می‌شود.

3. پت اسکن

پت اسکن تخمدان ممکن است در تشخیص انتشار سرطان به مناطق دیگر از بدن موثر باشد.

4. آزمایش‌های بافت‌نما (Biopsy):

آزمایش‌های بافت‌نما به منظور جمع‌آوری نمونه بافت از تخمدان یا مناطق مشکوک به سرطان جهت تحلیل تحت میکروسکوپ استفاده می‌شوند.

5. لاپاراسکوپی

این روش به منظور مشاهده مستقیم تخمدانها و جمع‌آوری نمونه بافت از طریق یک دستگاه لاپاراسکوپی انجام می‌شود.

ترکیبی از این روش‌ها به کار گرفته می‌شود تا تشخیص دقیق تر و برنامه درمانی مناسب‌تری برای بیمار تعیین شود. همچنین، در صورتی که علائم مشکوک وجود داشته باشد، مراجعه به متخصص زنان و انجام بررسی‌های منظم اهمیت دارد.

راههای پیشگیری از سرطان تخمدان

پیشگیری از این بیماری می‌تواند شامل تغییرات در سبک زندگی و اجرای اقدامات پیشگیرانه باشد. در زیر، به برخی از راه‌های پیشگیری اشاره شده است:

برنامه‌ریزی برای باروری و بارداری: برنامه‌ریزی برای بارداری در دوران مناسب ممکن است به عنوان یک عامل پیشگیری موثر در برابر سرطان تخمدان عمل کند.

مراقبت‌های پزشکی منظم: مراجعه به پزشک برای بررسی‌های منظم و اجرای آزمون‌های تصویربرداری به کمک تشخیص زودهنگام و درمان موثر کمک می‌کند.

کنترل وزن: حفظ وزن و پیشگیری از چاقی می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به سرطان تخمدان کمک کند.

فعالیت‌های ورزشی: ورزش منظم و فعالیت‌های بدنی ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش ریسک ابتلا به این بیماری کمک کند.

مصرف مواد غذایی سالم: مصرف میوه‌ها و سبزیجات، کاهش مصرف چربی‌های اشباع شده و انتخاب مواد غذایی سالم می‌تواند به پیشگیری کمک کند.

کاهش استفاده از درمان‌های هورمونی: استفاده طولانی‌مدت از درمان‌های هورمونی برای کنترل بعضی از شرایط ممکن است باعث افزایش ریسک سرطان تخمدان شود. قبل از شروع یا تغییر درمان‌های هورمونی، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

چکاپ موردی در خانواده: اگر در خانواده سابقه ابتلا به سرطان تخمدان وجود دارد، ممکن است مفید باشد که افراد دیگر نیز به بررسی و آزمایش‌های پزشکی منظم تشویق شوند.

مشاوره با متخصص زنان و زایمان در مورد استراتژی‌های پیشگیری و زندگی سالم می‌تواند مفید باشد.

 

درمان سرطان تخمدان

درمان این بیماری وابسته به مرحله بالینی بیماری، نوع سلولی سرطان، و ویژگی‌های خاص هر بیمار می‌باشد. درمان معمولاً شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر می‌شود:

جراحی

• جراحی برای برداشت تخمدان یا ارگان‌های مجاور در صورت انتشار سرطان به این ارگان‌ها ممکن است اجرا شود. در موارد بعضی، جراحی حذف کل تخمدان‌ها (بیلاترال سالپینگو‌آفورکتومی) اجرا می‌شود.

شیمی‌درمانی

مصرف داروهای شیمی‌درمانی برای کاهش یا از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. این درمان ممکن است پیش از جراحی (شیمی‌درمانی قبل از جراحی)، بعد از جراحی (شیمی‌درمانی پس از جراحی) یا به تنهایی به عنوان درمان اصلی اجرا شود.

ترکیب شیمی‌درمانی و رادیوتراپی

برخی از بیماران ممکن است ترکیبی از شیمی‌درمانی و رادیوتراپی (ترکیب درمانی) دریافت کنند. این روش ممکن است در مواردی که سرطان به اطراف تخمدان‌ها یا ارگان‌های دیگر انتشار یافته باشد، مورد استفاده قرار گیرد.

رادیوتراپی

رادیوتراپی برای کاهش اندازه تومور یا درمان مناطقی از بدن که سلول‌های سرطانی در آنها قرارگرفته‌اند، استفاده می‌شود.

درمان هورمونی

در برخی از موارد، از درمان‌های هورمونی برای کنترل و کاهش فعالیت هورمونی که سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کند، استفاده می‌شود.

در هر صورت، برنامه درمانی باید توسط تیم درمانی متخصص ترتیب داده شود و به موارد خاص هر بیمار بستگی دارد. مراقبت‌های نقاهتی و حمایتی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند تا به بهبودی فیزیکی و روانی بیمار کمک شود.

تاثیرات عاطفی و روانی این بیماری چیست؟

این بیماری علاوه بر اثرات فیزیکی، تأثیرات قابل توجهی بر جنبه‌های عاطفی و روانی فرد مبتلا و اطرافیانش دارد. در زیر به برخی از آنها اشاره شده است:

1. اضطراب ونگرانی

• خبر دریافت تشخیص سرطان ممکن است باعث افزایش اضطراب و نگرانی شود. این امر ممکن است به دلیل ترس از ناامیدی، تأثیرات درمان، و نگرانی‌های مربوط به وضعیت باشد.
• درمان‌های شیمی‌درمانی، جراحی، یا دیگر روش‌های درمانی ممکن است باعث ایجاد استرس و ناراحتی شوند. تجربه عوارض جانبی و تغییرات در ظاهر نیز می‌تواند اثرات ناراحت‌کننده داشته باشد.
• بعد از درمان موفق، افراد ممکن است نگران بازگشت سرطان (پیش‌آگهی) شوند. این ترس ممکن است به مرور زمان کاهش یابد، اما ممکن است همیشه باقی بماند.

2. تغییر در تصویر بدنی

• اگر جراحی برای برداشت تخمدان انجام شود، تغییرات در تصویر بدنی ممکن است ایجاد شود. این تغییرات ممکن است شامل جراحی‌های جایگزین، اثرات جانبی جراحی، یا تغییر در ارگان‌های بدن باشد.
• ممکن است درمان‌های شیمی‌درمانی و دیگر درمان‌ها باعث تغییرات در وزن شود. افزایش وزن یا کاهش وزن می‌تواند تأثیرات ناخواسته‌ای بر تصویر بدنی داشته باشد.
• شیمی‌درمانی ممکن است باعث از دست رفتن موهای سر و سایر قسمت‌های بدن شود. این تغییر ممکن است تأثیرات جسمانی و عاطفی داشته باشد.
• برخی از درمان‌های سرطان ممکن است بر روی پوست تأثیر بگذارند. این شامل تغییرات در رنگ پوست، خشکی پوست، یا علائم دیگر مانند لکه‌ها و آسیب‌های پوستی است.

3. تأثیر بر روابط

• سرطان تخمدان می‌تواند بر روابط با اعضای خانواده تأثیر بگذارد. افراد ممکن است احساس کنند که خانواده آن‌ها نیز درگیر این بحران است و این ممکن است بر روابط آنها اثر بگذارد.
• این بیماری می‌تواند باعث انزوا و تغییر در روابط اجتماعی شود. افراد ممکن است به دلیل فاصله‌گذاری از فعالیت‌های اجتماعی دوری کنند.
• برخی از افراد ممکن است در روابط عاطفی تغییراتی را تجربه کنند. اضطراب، نگرانی، و تأثیرات جانبی درمان ممکن است به عنوان عواملی مؤثر در روابط عاطفی ظاهر شوند.
• حمایت از خانواده و دوستان در این مرحله بسیار اهمیت دارد. برخی از افراد ممکن است حس کنند که افراد در اطرافشان نمی‌توانند به درستی درک کنند یا حمایت کافی ارائه دهند.
• برخی از زنان ممکن است مشکلات جنسی را در اثر سرطان تخمدان تجربه کنند که می‌تواند به تغییر در روابط عاطفی منجر شود.

مراجعه به حمایت‌های روانشناختی، گروه‌های حمایتی، و بهره‌گیری از منابع روان‌پزشکی می‌تواند به فرد در مواجهه با جنبه‌های عاطفی و روانی سرطان تخمدان کمک کند. همچنین، حمایت از خانواده و اطرافیان نقش مهمی در بهبود روانی فرد مبتلا به سرطان ایفا می‌کند.

 

لیست داروها

داروهای شیمی‌درمانی:

پلاسیتاکسل (Paclitaxel): یک داروی شیمی‌درمانی است که به عنوان یک مهارکننده میکروتوبولین عمل می‌کند و باعث مهار رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.

کاربوپلاتین (Carboplatin) : یک داروی شیمی‌درمانی پلاتینیومی است که به عنوان یک عامل تشکیل DNA از دست رفته در سلول‌های سرطانی عمل می‌کند.

داروهای هدفمند:

اولاپاریب (Olaparib) : یک داروی هدفمند است که در درمان سرطان تخمدان با نقش مهم در مواردی که سلول‌های سرطانی دارای خطاهای ژنتیکی مشخصی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

داروهای هورمونی:

تاموکسیفن (Tamoxifen) : یک داروی هورمونی است که در برخی از موارد سرطان تخمدان ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

داروهای ایمونوتراپی:

در بعضی موارد، داروهای ایمونوتراپی نیز ممکن است در درمان سرطان تخمدان مورد استفاده قرار گیرند.

تعیین نوع و رژیم درمان دقیق بستگی به ویژگی‌های بیمار، مرحله بیماری، و نتایج تست‌های تشخیصی دارد و توسط تیم درمانی تعیین می‌شود. همچنین، ممکن است در طول درمان تغییراتی در رژیم دارویی ایجاد شود تا بهترین نتایج به دست آید.

آیا زنانی که پس از درمان سرطان تخمدان باردار می‌شوند، خطر بازگشت سرطان بیشتری دارند؟

تا تاریخ (ژانویه 2022)، اطلاعات دقیق در مورد تأثیر بارداری بر خطر بازگشت سرطان تخمدان ممکن است متناوب باشد و ممکن است به عوامل متعددی بستگی داشته باشد، از جمله نوع و مرحله سرطان، درمان انجام شده، و وضعیت خود زنان.

تحقیقات نشان داده‌اند که برخی زنان پس از درمان سرطان تخمدان و بارداری، ممکن است خطر بازگشت سرطان را تجربه کنند، اما این موضوع بسیار پیچیده است و نیاز به ارزیابی دقیق توسط تیم درمانی دارد.

عواملی که ممکن است بر تصمیم به بارداری و تأثیر آن بر خطر بازگشت سرطان تخمدان تأثیر بگذارند، شامل نوع درمان انجام شده (جراحی، شیمی‌درمانی، تراکم‌سازی تشعشعی و… ) و نوع سرطان تخمدان می‌شوند. در برخی موارد، بعد از درمان سرطان، پزشک ممکن است توصیه کند تا زن مدت زمانی قبل از اینکه تصمیم به بارداری بگیرد، منتظر بماند.

برای اطلاعات بیشتر و بررسی وضعیت خود، مهم است با متخصص زنان و زایمان کنید. او می‌تواند با توجه به جزئیات مربوط به وضعیت شما، بهترین راهنمایی را ارائه دهد.

آیا سرطان تخمدان کشنده است؟

این بیماری می‌تواند در صورتی که در مراحل زودرس تشخیص داده نشود، خطرناک باشد. به طور کلی، درمان و پیشگیری از گسترش سرطان به مراحل زودرس و تشخیص زودرس بستگی دارد. اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود و درمان مناسبی اعمال شود، احتمال بهبود بسیار بیشتر است.

اما اگر سرطان به مراحل پیشرفته تر و گسترش یافته باشد و به دلیل مواردی مانند عدم پاسخ به درمان یا عدم توانایی در کنترل بیماری، درمان کارآمد نباشد، ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم زندگی را تهدید کند.

مهمترین عامل در پیش‌بینی نتایج و زندگی بیماران سرطان تخمدان، مرحله بالینی بیماری در زمان تشخیص و شروع درمان است. به همین دلیل، تشخیص زودرس، درمان مناسب، و پیگیری دقیق با پزشکان تخصصی می‌تواند تأثیر بسزایی در پیش‌بینی نتایج داشته باشد.

 

 

نتیجه

سرطان تخمدان یک بیماری جدی است که تأثیرات وسیعی بر روی سلامت زنان دارد. علائم آن و شناخت نشانه‌ها اهمیت دارد. تشخیص زودرس و درمان مناسب می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد و تغییرات در سبک زندگی، از جمله تغذیه سالم، ورزش منظم، و کاهش عوامل خطری می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند. به علاوه، مراقبت‌های پزشکی منظم و آگاهی از علائم مشکوک می‌توانند در شناسایی زودرس مشکلات و اقدامات لازم برای مقابله با این بیماری کمک کنند.

چنانچه دچار این بیماری شده اید یا نشانه های سرطان تخمدان را دارید؛ بهتر است هر چه سریعتر به یک پزشک متخصص مراجعه کنید. برای پیدا کردن بهترین متخصص زنان و زایمان می توانید از سایت دکتر با من کمک بگیرید. همچنین با بهره مندی از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی از متخصصان زنان می توانید از بروز مشکلات اساسی جلوگیری کنید.

پرسش های متداول

آیا سرطان تخمدان درمان میشود؟

بله، اما نوع درمان و پاسخ به آن به عواملی مانند نوع سرطان، مرحله بالینی بیماری، سلامت عمومی بیمار، و ترجیحات درمانی بستگی دارد.

چگونه می‌توان از نشانه‌های سرطان تخمدان آگاه شد؟

اگر زنان تغییرات غیرعادی در شکل و اندازه شکم، درد یا فشار شدید در شکم، یا تغییرات ناگهانی در سیکل ماهانه تجربه کنند، به پزشک خود مراجعه و تست‌های لازم را انجام دهند.

آیا سرطان تخمدان در دوران قاعدگی رخ می‌دهد؟

بله، سرطان تخمدان ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در زنان بالای 50 سال شیوع دارد.

آیا سرطان تخمدان قابل پیشگیری است؟

در برخی موارد، تغییرات در سبک زندگی نظیر تغذیه سالم، ورزش منظم، و مراقبت‌های پزشکی منظم می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند.

منابع

?What is ovarian cancer

A New Direction in Preventing Ovarian Cancer

Ovarian cancer

Ovarian Cancer: A Guide for Patients

زگیل تناسلی یک موضوع مهم در علم پزشکی و بهداشت عمومی است. این مفهوم به انتقال عفونت‌های تناسلی از فردی به فرد دیگر اشاره دارد. زگیل تناسلی شامل بیماری‌هایی مانند سیفیلیس، گنوره، هپاتیت B و C، اچ‌آی‌وی، و بسیاری دیگر می‌شود.

تاریخچه

تاریخچه زگیل تناسلی یک موضوع مهم در تاریخ پزشکی و بهداشت عمومی است. در اینجا به تاریخچه این بیماری می‌پردازیم:

1. تاریخ قدیمی: عفونت‌های تناسلی در تاریخ‌های باستان نیز وجود داشت. متون قدیمی از جامعه‌های مختلف حکایت از این بیماری‌ها دارند.
2. قرون وسطی: در قرون وسطی، اطلاعات در مورد عفونت‌های تناسلی کمتر بود و اغلب به عنوان “آفت عارضه” شناخته می‌شدند. این نادرستی باعث گسترش بیماری‌ها شد.
3. قرن نوزدهم: با پیشرفت‌ها در علم پزشکی و بهداشت عمومی، اطلاعات در مورد عفونت‌های تناسلی بهبود یافت. اولین تشخیص دقیق زگیل تناسلی از اهمیت بالایی برخوردار بود.
4. قرن بیستم: ابداع و توسعه داروها و روش‌های درمانی برای زگیل تناسلی از اهمیت بالایی برخوردار شد. این توسعه‌ها به بهبود درمان و پیشگیری از انتقال بیماری‌های تناسلی کمک کرد.
5. قرن بیست و یکم: با پیشرفت‌های در زمینه علوم پزشکی و توسعه واکسیناسیون‌ها، تلاش‌ها برای کنترل و پیشگیری از زگیل تناسلی ادامه دارد. اطلاعات آنلاین و دسترسی به مشاوره پزشکی بهتر به افراد امکان می‌دهد تا از خطر ابتلا به این بیماری‌ها کاسته و از انتقال آنها جلوگیری کنند.

تاریخچه زگیل تناسلی نشان‌دهنده اهمیت دانش و پیشرفت در مبارزه با این نوع بیماری‌ها و بهبود بهداشت عمومی است. این موضوع به ما یادآوری می‌کند که باید آگاهی داشته باشیم و به روش‌های پیشگیری از این بیماری‌ها عمل کنیم.

 

آمار جهانی

بر اساس آمارها از سوی سازمان بهداشت آمریکا تخمین می زند که فقط 43 میلیون عفونت HPV در سال 2022 در ایالات متحده شناسایی شده است که در این سال، حدود 20 میلیون عفونت جدید دیده شده است. HPV به قدری آمار بالای دارد که افرادی با فعالیت جنسی قطعا یک بار به این ویروس مبتلا می شوند.

در واقع قبل از ترویج و واکسیناسیون سراسری HPV در آمریکا تقریبا هر سال 340000 تا 360000 نفر در سال به این ویروس مبتلا می شدند طوری که هر 100 نفر یک نفر به زگیل تناسلی مبتلا می شد.

قبل از واکسیناسیون در آمریکا و دیگر نقاط جهان، هر ساله بیش از 12000 هزار زن به سرطان دهانه رحم مبتلا می شوند و متاسفانه حتی با غربالگری و پیشگیری های انجام گرفته، در سال بیش از 4000 زن فقط در ایالات متحده بر اثر سرطان دهانه رحم جان خود را از دست می داهند.

همچنین سرطان های دیگری نیز وجود دارند که هم برای آقایان و هم برای زن ها بسیار خطرناک هستند که آمار آنها در سال برای خانم ها حدود، 19400 هزار نفر و برای آقایان حدود، 12100 نفر می باشد که موجب شده آنها سرطان آمارهای بالا، فقط آمار افرادی بوده که برای درمان زگیل تناسلی و یا بیماریهای مرتبط به مراکز رسمی مراجعه کرده و امار انها فقط در آمریکا ثبت شده است و قطعا آمار بسیار بیشتر از این موارد در جهان است.

با توجه به عدم آمار گیری دقیق در سایر کشورها و همچنین عدم آموزش های بهداشتی برای مردم در مناطق محروم و غربالگری مناسب در آنجا، شواهد نشان میدهد که در جهان آمار ها اعلام شده را باید 100 برابر بیشتر در نظر گرفت و این |آمار بسیار جدی و نگران کننده است.

انواع زگیل تناسلی

زگیل تناسلی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

• زگیل تناسلی آندومیتوزی

در این نوع، عفونت از طریق تماس مستقیم با مواد بدنی آلوده به فرد دیگر منتقل می‌شود. مثلاً از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل محافظتی یا تبادل سوزن‌های آلوده.

• زگیل تناسلی میتوزی

در این نوع، عفونت از مادر به نوزاد انتقال می‌یابد، عمدی یا تصادفی. این نوع انتقال معمولاً در دوران بارداری و زمان تولد اتفاق می‌افتد.

 

علائم زگیل تناسلی

علائم زگیل تناسلی متنوع هستند و ممکن است در افراد مختلف با شدت‌های متفاوت ظاهر شوند. برخی از علائم شایع آن شامل التهابات، خارش، قرمزی، خونریزی، و درد می‌شوند. برای تشخیص صحیح و درمان بهتر، مهم است که به پزشک متخصص مراجعه کنید. در ادامه به برخی از علائم شایع زگیل تناسلی می‌پردازیم:

1. التهابات و خارش: یکی از علائم شایع زگیل تناسلی التهابات و خارش در منطقه تناسلی می‌باشد. این التهابات ممکن است باعث خارش شدید در منطقه تناسلی شوند.

2. قرمزی و تورم: منطقه تناسلی ممکن است قرمز و تورم داشته باشد. این علائم معمولاً به نوعی التهاب اشاره دارند.

3. خونریزی واژینال: در برخی موارد، عفونت‌های زگیل تناسلی می‌توانند منجر به خونریزی واژینال شوند. این موضوع نیاز به توجه فوری پزشکی دارد.

4. سوء‌تغذیه و لاغری: در موارد پیشرفته‌تر زگیل تناسلی، افراد ممکن است علائمی همچون سوء‌تغذیه و لاغری تجربه کنند.

5. درد در ناحیه تناسلی: درد در منطقه تناسلی نیز ممکن است یکی از علائم زگیل تناسلی باشد. این درد معمولاً نشانه مشکلات جدی‌تر است.

6. سوء‌عملکرد جنسی: افراد ممکن است در دوران روابط جنسی مشکلاتی نظیر درد و عدم راحتی تجربه کنند.

7. خطر عفونت‌های تنفسی: در برخی موارد، زگیل تناسلی می‌تواند باعث ضعف سیستم ایمنی شود و فرد را به عفونت‌های تنفسی آسیب‌پذیرتر کند.

مهم است که به این علائم توجه کنید. اگر علائمی از ابتلا به زگیل تناسلی مشاهده می‌کنید یا شک دارید، بهتر است به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می‌توانند از تأثیرات جدی این بیماری‌ها جلوگیری کنند.

 

انتقال زگیل تناسلی

زگیل تناسلی به صورت مستقیم از فرد به فرد منتقل می‌شود. برخی از راه‌های انتقال شامل موارد زیر می‌شوند:

راه‌های انتقال

1. روابط جنسی محافظت نشده : یکی از شیوه‌های شایع انتقال زگیل تناسلی روابط جنسی بدون استفاده از وسایل محافظتی مانند کاندوم است.
2. تبادل سوزن‌های آلوده: افرادی که از سوزن‌های آلوده به مواد مخدر استفاده می‌کنند، با خطر انتقال زگیل تناسلی مواجه هستند.
3. منتقل شدن از مادر به نوزاد: در دوران بارداری و زمان تولد نوزاد، انتقال زگیل تناسلی از مادر به نوزاد امکان‌پذیر است.

راه های پیشگیری از زگیل تناسلی چیست؟

برای جلوگیری از انتقال زگیل تناسلی می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• استفاده از کاندوم: استفاده از کاندوم در هر رابطه جنسی به عنوان یک وسیله محافظتی از اهمیت بالایی برخوردار است. کاندومها از انتقال عفونت‌های تناسلی جلوگیری می‌کنند.
• استفاده از سوزن‌های تمیز: اگر نیاز به استفاده از سوزن دارید، از سوزن‌های تمیز و آلوده جداگانه استفاده کنید تا از انتقال عفونت‌ها جلوگیری کنید.
• تست‌های منظم برای زگیل تناسلی: اگر از ریسک بالایی برای ابتلا به زگیل تناسلی یا بیماری‌های تناسلی دیگر برخوردار هستید، تست‌های منظم از اهمیت بالایی برخوردارند. تست‌های منظم می‌توانند زمان تشخیص و درمان را بهبود ببخشند.
• مشاوره پزشکی: در صورت داشتن سوالات یا مسائل مرتبط با زگیل تناسلی، بهتر است با پزشک متخصص مشورت کنید. او می‌تواند شما را راهنمایی کرده و تست‌های لازم را تعیین کند.
• واکسیناسیون: برخی از بیماری‌های تناسلی، مانند هپاتیت B، با واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند. اطمینان حاصل کنید که واکسن‌های خود را به‌روز نگه دارید.
• تعهد به رفتار جنسی امن: تعهد به رفتار جنسی امن و اجتناب از رفتارهای خطرناک، از جمله تعداد زیادی از شرکای جنسی، می‌تواند به پیشگیری از زگیل تناسلی کمک کند.

به خاطر داشته باشید که پیشگیری از زگیل تناسلی از اهمیت بالایی برخوردار است و می‌تواند از تأثیرات جدی این بیماری‌ها جلوگیری کند. اگر شکی به ابتلا دارید یا نیاز به مشاوره دارید، به پزشک زنان و زایمان مراجعه کنید.

 

راه های درمان زگیل تناسلی

درمان زگیل تناسلی بستگی به نوع عفونت و شدت آن دارد. متاسفانه تا به امروز هیچ درمانی برای خود ویروس HPV پیدا نشده و فقط برای برخی از مشکلات خاص مانند زگیل تناسلی و یا سرطان و غیره راهکاری برای رفع مشکلات آن وجود دارد.

در نتیجه، درمان زگیل تناسلی روش های زیر توصیه می شود:

• مصرف داروی خوراکی
• مصرف دارو موضعی
• فریز کردن
• لیزر کردن

موضوع قابل توجه این است که تا زمان وجود ویروس در بدن این مزاحم های پوستی همیشه امکان برگشت را دارند و روشی قطعی برای درمان تضمینی نیز وجود ندارد و هر نوع ادعا در رابطه با رفع کامل این موضوع تبلیغات می باشد و فقط گاها بر روی حجم آنها و اندازه آنها تاثیر میگذارد.

در رابطه سرطان های مرتبط با این ویروس HPV اگر زود تشخیص داده شوند قابل درمان بوده و همچنین آمار های امید بخشی از درمان های سرطان دهانه رحم و غیر به گوش می رسد که با پیشرفت علم شانس درمان این موارد بسیار بالا رفته است.

تأثیرات اجتماعی و روانی زگیل تناسلی

زگیل تناسلی نه تنها تأثیرات جسمانی دارد، بلکه تأثیرات اجتماعی و روانی جدی را نیز به همراه دارد. این تأثیرات می‌توانند بر فرد و جامعه تأثیر گذار باشند. در ادامه به برخی از این تأثیرات اشاره می‌کنیم:

1. استرس روانی: ابتلا به زگیل تناسلی می‌تواند باعث افزایش استرس و نگرانی در افراد شود. این افراد ممکن است احساس ناراحتی و ترس نسبت به انتقال بیماری به دیگران داشته باشند.
2. تبعیض اجتماعی: افراد مبتلا به زگیل تناسلی ممکن است مواجه به تبعیض اجتماعی شوند. این تبعیض می‌تواند باعث از دست دادن اعتماد به نفس شود.
3. ارتباطات میان فردی مختل: زگیل تناسلی می‌تواند منجر به مشکلات در ارتباطات میان فردی شود. افراد ممکن است از برقراری روابط جنسی اجتناب کنند یا احساس انزوا و تنهایی کنند.
4. اعتیاد به مواد مخدر: برخی افراد به علت استرس و افسردگی ناشی از زگیل تناسلی به مصرف مواد مخدر روی بیاورند.
5. انتقال به نوزادان: در برخی موارد، زگیل تناسلی از مادر به نوزاد انتقال پیدا می‌کند و باعث ابتلا نوزاد به بیماری‌های خطرناک می‌شود. این مسئله نه تنها برای مادر بلکه برای نوزاد نیز تأثیر جدی دارد.
6. تأثیر بر روابط خانوادگی: زگیل تناسلی ممکن است تأثیرات جدی بر روابط خانوادگی داشته باشد. خانواده‌ها ممکن است با مسائل پیچیده و احساس گناه مواجه شوند.
7. تأثیر بر عوامل روان‌شناختی: این بیماری می‌تواند به افزایش اضطراب و افسردگی منتهی شود.

به منظور مدیریت تأثیرات اجتماعی و روانی زگیل تناسلی، مشاوره روان‌شناسی و پزشکی بسیار مهم است. افراد می‌توانند با مشاوره و پشتیبانی مناسب از این تأثیرات عبور کنند و به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی خود برسند. همچنین، توجه به پیشگیری و اطلاعات به افراد می‌تواند از انتقال زگیل تناسلی به دیگران جلوگیری کند.

 

آیا HPV باعث مشکلات بلند مدت می شود؟

بله. HPV یک ویروس است که به عنوان یکی از عوامل اصلی سرطانهای مختلف مانند سرطان دهانه رحم گردن رحم، ، دهان و گلو، آلت تناسلی و مثانه شناخته می‌شود. به علاوه، HPV می‌تواند عوارضی بر روی سیستم تنفسی و تناسلی ایجاد کند.

در اکثر موارد، بیشتر افرادی که به طور فعال با HPV آشنا می‌شوند، مشکلات بلند مدت ندارند یا بدون علائم بهبود می‌یابند. اما برخی افراد ممکن است با مشکلات جدی‌تر مواجه شوند. به هر حال، پیشگیری از HPV از اهمیت بالایی برخوردار است و واکسیناسیون علاوه بر رعایت بهداشت جنسی و مشاوره پزشکی می‌تواند در کاهش مخاطرات مرتبط با این ویروس کمک کند. در صورت داشتن هر گونه نگرانی یا سوال در مورد HPV، به پزشک متخصص خود مراجعه کنید تا مشاوره و تست‌های لازم را انجام دهید.

آیا HPV حتما باعث سرطان می شود ؟ زنگ خطر اچ پی وی برای زنان

به صورت قطعا خیر! اما این موضوع برای همه یکسان نیست و انسان و بخصوص خانم ها را دچار سرطان های از جمله :

• سرطان دهانه رحم و سایر سرطان ها
• سرطان فرج
• سرطان واژن
• سرطان آلت تناسلی
• سرطان مقعد
• سرطان حنجره
• سرطان در پشت گلو (به نام سرطان اوروفارنکس) می شود

افرادی که داری بیماری HPV هستند گاها سال ها طول میکشد تا تبدیل به سرطان شود.

از دیگر مشکلات در شناخت و تشخیص به موقع HPV و به خصوص بیماری های وابسته آن مانند سرطان، نبود راهی برای تشخیص اینکه چه کسی به خاطر HPV به سرطان مبتلا شده باشد است.

این مشکل برای انسان هایی با سیستم ایمنی ضعیف به مراتب سخت تر می باشد به عنوان مثال افرادی که به HIV مبتلا هستند در مقابل افراد سالم یا با سیستم ایمنی قوی تر شانس کمتری برای بهبود دارند.

 

چه کسانی باید واکسن HPV را دریافت کنند ؟

سازمان های بهداشتی کشورهای مختلف به خصوص سازمان جهانی بهداشت برای سنین زیر تزریق واکسن را توصیه می کنند:

• همه نوجوانان پسر و دختر از سن 9 سالگی تا 12 سالگی
• همه افراد تا قبل از 26 سالگی توصیه می شود که حتما به صورت شخصی این واکسن را تهیه نمایند.

البته ناگفته نماند که این واکسن برای سنین بالاتر هم با توجه به تشخیص متخصص بیماری های عفونی و زنان بهتر است که تا سن 45 سالگی و در صورت بیماری های خاص نیز زده شود و در واقع می توان گفت که بی تاثیر نبوده و هم امکان زدن این واکسن وجود دارد با این تفاوت که هرچه سن بالاتر برود شانس ایمنی در فرد کمتر خواهد شد.

جدا از اینکه چه سنی داشته باشید یک شریک جنسی جدید یک خطر تلقی شده و اگر با تک همسری و یا تک پارتنری رابطه برقرار کنید ابتلای شما به این بیماری به صفر نزدیک می شود.

بهتر است از پارتنر خود بخواهید که قبل از برقراری رابطه ی جنسی حتما آزمایشات لازم را بدهد و امیدواریم که این فرهنگ در جامعه رشد پیدا نماید.

 

من چگونه بفهمم که HPV دارم ؟

تشخیص پاپیلوماویروس (HPV) باید توسط پزشک انجام شود، اما برخی از علائم و راهکارها می‌توانند به شما کمک کنند تا بفهمید که آیا ابتلا به HPV دارید یا خیر:

• علائم معمول: بسیاری از انواع HPV بدون نشانه‌های واضحی تظاهر می‌شوند و به طور معمول افرادی که به طور فعال با آن مبتلا هستند، علائم خاصی ندارند.
• تست‌های اچ پی وی : تست‌های تشخیص HPV ، قابل اعتمادترین راه برای تشخیص می‌باشند. این تست‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا بفهمید آیا HPV دارید یا خیر. بیشتر این تست‌ها به وسیله پزشکان و در زمان مشاوره پزشکی انجام می‌شوند.
• تغییرات در نواحی حساس: در برخی موارد، تغییرات در نواحی حساس مثل زگیل تناسلی یا گردن رحم ممکن است نشانه وجود HPV باشند. این تغییرات را پزشک می‌تواند شناسایی کند.
• مشاوره پزشکی: اگر دلیلی برای نگرانی از ابتلا به HPV دارید، بهترین راه این است که به پزشک خود مشاوره کنید. او می‌تواند شما را در مورد تست‌های مناسب و گام‌های بعدی راهنمایی کند.

به عنوان یک نکته مهم، واکسیناسیون علاوه بر توجه به علائم، یک راهکار مؤثر در پیشگیری از HPV است. واکسن‌های موجود برای HPV می‌توانند از ابتلا به برخی از انواع این ویروس جلوگیری کنند. در هر صورت، اگر نگرانی دارید یا سوالی دارید، به پزشک خود مراجعه کرده و درباره تست‌ها و واکسیناسیون‌های مرتبط با HPV صحبت کنید.

 

نتیجه

ما، تیم دکتر با من در این مقاله سعی داشتیم به بهترین شکل شما را با این ویروس آشنا کرده و روش های جلوگیری تا علائم و یا درمان را برای شما تا جای امکان ساده و کامل بازگو کنیم.

امیدواریم توانسته باشیم شما را تا حدی با این بیماری آشنا کرده باشیم، شما عزیزان همچنین می توانید برای مشاوره بهتر به صفحه متخصص پوست و مو ما در سایت سر زده و با مشاوره گیری از متخصصین مرتبط راهنمایی لازم را دریافت کنید

سوالات متداول

1. بیماری‌های زگیل تناسلی چیستند؟

گروهی از عفونت‌های ناشی از باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌ها هستند که از طریق فعالیت جنسی منتقل می‌شوند. این بیماری‌ها می‌توانند در هر دو جنسیت رخ دهند و از طریق تماس جنسی، اشتراک اندام‌های جنسی یا تماس با خون منتقل شوند.

2. علائم بیماری‌های زگیل تناسلی چیستند؟

علائم ممکن است شامل خارش، سوزش، درد، ترشحات غیر عادی از اندام‌های تناسلی، و یا زخم‌ها در این ناحیه باشد. در بعضی از موارد، این بیماری‌ها ممکن است بدون نشانه ظاهر شوند.

3. آیا بیماری‌های زگیل تناسلی قابل درمان هستند؟

بله، بسیاری از بیماری‌های زگیل تناسلی قابل درمان هستند، اگرچه نیاز به مراجعه به پزشک و درمان مناسب دارند. درمان ممکن است شامل داروها (مثل آنتی‌بیوتیک‌ها) یا درمان‌های دیگر باشد که پزشک تجویز می‌کند.

4. چگونه می‌توان از ابتلا به بیماری‌های زگیل تناسلی جلوگیری کرد؟

استفاده از مواد از جمله کاندوم‌ها در هر بار فعالیت جنسی می‌تواند خطر انتقال را کاهش دهد. همچنین، اجتناب از تماس جنسی با افرادی که علائم بیماری دارند و انجام آزمایشات زگیل تناسلی قبل از شروع هرگونه رابطه جدید نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

5. آیا بیماری‌های زگیل تناسلی تنها از طریق فعالیت جنسی منتقل می‌شوند؟

بیماری‌های زگیل تناسلی از طریق مسیرهای مختلفی منتقل می‌شوند و نه تنها از طریق فعالیت جنسی. اما برخی از این بیماری‌ها ممکن است از مادر به نوزاد در زمان زایمان منتقل شوند. همچنین، در برخی موارد، ممکن است این بیماری‌ها از طریق تماس با خون، اشتراک سوزن‌های تزریق مواد مخدر یا تماس مستقیم با مخاط و مایعات بدنی کسی که این بیماری را دارد، منتقل شوند.

منابع

• https://www.nhsinform.scot/illnesses-and-conditions/sexual-and-reproductive/genital-warts#:~:text=Genital%20warts%20are%20a%20common,during%20vaginal%20and%20anal%20sex.
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/4209-genital-warts
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK441884/