آستروسیتوما نوعی از تومور‌ مغزی است که از لحاظ آماری تقریبا نیمی از تومور‌ های مغزی در کودکان را تشکیل می‌ دهد. آستروسیتومای پیلوسیتیک حدود ۱۵ درصد از تومور‌های مغز و سایر تومور های سیستم عصبی مرکزی (CNS) در کودکان بین ۰ تا ۱۹ سال را تشکیل میدهد. در این مقاله سعی میکنیم تا شما را تا حدودی با این بیماری و نحوه درمان و پیشگیری آن آشنا کنیم.

تاریخچه آستروسیتوما در کودکان

آستروسیتوما در کودکان در اواخر قرن نوزدهم کشف شد. در سال ۱۸۸۴، یک آسیب شناس آلمانی به نام Otto Deiters برای اولین بار نوعی تومور مغزی را توصیف کرد که به آن گلیوما میگویند. با این حال در سال ۱۹۲۶ اصطلاح آستروسیتوما توسط یک آسیب‌ شناس سوئیسی به نام Wilhelm Muller ابداع شد.درک آستروسیتوم در کودکان تا قرن ۲۰ ادامه یافت و در دهه های ۳۰ و ۴۰ موجب طبقه بندی آن بر اساس شکل ظاهری شد. پیشرفت‌ های فناوری تصویر برداری در نیمه دوم قرن بیستم مانند اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی (MRI) امکان تشخیص و شناسایی بهتر آستروسیتوما در کودکان را به ما داده است. در سال‌های اخیر، مطالعات مولکولی و ژنتیکی درک ما از آستروسیتوما را بیشتر کرده و موجب توسعه درمان و رویکردهای درمانی شده است.

آستروسیتوما در کودکان چیست؟

آستروسیتوم یکی از انواع تومور‌های مغزی است که در سلول‌ هایی به نام آستروسیت تشکیل میشود. آستروسیت‌ ها نوعی از سلول‌ های گلیال هستند که از نورون های سیستم عصبی مرکزی (CNS) حمایت و محافظت میکنند. CNS تمام عملکرد‌ های حیاتی بدن از‌جمله فکر، گفتار و قدرت را کنترل میکند.هنگامی که CNS آسیب ببیند آستروسیت‌ ها جهت التیام آسیب بافت اسکار تشکیل میدهند. آستروسیتوم زمانی شروع میشود که آستروسیت‌ های سالم تغییر شکل دهند و خارج از کنترل رشد کنند. در این زمان توده‌ای به نام تومور تشکیل میشود.آستروسیتوماها میتوانند در سراسر CNS تشکیل شود اما به شکل عمومی‌ تر در مکان هایی که در زیر نام برده شده است، تشکیل میشوند.

• • مخچه در قسمت پشتی مغز قرار دارد که مسئول هماهنگی و تعادل بدن است.

• • مخ قسمت بالایی مغز است که فعالیت‌های حرکتی و صحبت کردن را کنترل میکند.

• • دیانسفالون شامل تالاموس و هیپوتالاموس است که بینایی، تولید هورمون و حرکت دست و پا را کنترل میکند.

• • ساقه مغز در قسمت پایینی و پشت گردن قرار دارد که حرکات چشم و صورت، حرکات بازو و پا و تنفس را کنترل میکند.

• • طناب نخاعی که حس و عملکرد حرکتی بازو و پا را کنترل میکند.

به طور کلی تومور میتواند از نوع بدخیم یا خوش‌ خیم باشد. تومور سرطانی از نوع بدخیم است، به این معنی که میتواند رشد کند و در سراسر بدن پخش شود.تومور‌ های مغزی ممکن است در هر سنی ایجاد شوند اما باید توجه داشت که تومور مغزی در نوزادان و کودکان بسیار متفاوت‌ تر از تومور مغزی در بزرگسالان است.

نشانه ها و علامت آستروسیتوما در کودکان چیست؟

کودکان مبتلا به آستروسیتوما ممکن است علائم یا نشانه های زیر را تجربه کنند اما باید به این نکته توجه داشت که گاهی کودک مبتلا به آستروسیتوما ممکن است هیچ علامت یا نشانه ای را بروز ندهد و همین طور ممکن است علائم نام برده شده در زیر معرف یک بیماری پزشکی دیگر باشد. بنابراین، در میان گذاشتن این موضوع با پزشک متخصص مغز و اعصاب قبل از نتیجه‌ گیری الزامی است.علائم و نشانه های آستروسیتوما در کودکان شامل موارد زیر است:

• • سردرد صبحگاهی یا سردردی که بعد از استفراغ از بین می‌رود

• • تشنج

• • از دست دادن تعادل

• • مشکل در راه رفتن

• • مشکلات گفتاری

• • ضعیف شدن مهارت نوشتاری و رسم‌الخط

• • خواب‌ آلودگی ابنرمال

• • کاهش یا افزایش غیر معمول سطح انرژی در کودک

• • مشکلات بینایی، شنوایی و یا گفتاری

آستروسیتوما در نوزادان ممکن است هیچ علائمی جز رشد سریع مغز نداشته باشد بنابراین انتظار می رود نوزاد سر بزرگتر از حد طبیعی داشته باشد.

انواع آستروسیتوما کدام‌اند؟

پزشکان مغز و اعصاب برای تشخیص بهتر و همین طور پیشنهاد بهترین رویکرد درمانی آستروسیتوم‌ ها را بر اساس محل قرار‌ گیری و سرعت پخش آن‌ ها یا درجه یا گرید (Grade) طبقه‌ بندی می‌کنند. دکتر مغز و اعصاب در درجه بندی تومور با مقایسه بافت تومور با بافت سالم نتیجه میگیرد که تومور از نوع خوش‌ خیم، بدخیم و یا عود‌کننده است.تومور نوع یک یا خوش‌ خیم در زیر میکروسکوپ شبیه به سلول های CNS سالم به نظر میرسد. این نوع تومور‌ها معمولا به سرعت رشد و گسترش پیدا نمیکنند‌. تومور‌ های معمولی با درجه پایین (Low Grade) در کودکان شامل آستروسیتومای پیلوسیتیک نوجوانان (GPA) و آستروسیتومای پخش شونده یا منتشره است.تومور بدخیم دارای سلول‌ هایی است که اصلا شبیه به سلول‌های آستروسیت سالم نیست. این نوع تومور به سرعت رشد میکند و میتواند در تمام CNS یعنی مغز و نخاع پخش شود. آستروسیتوم آناپلاستیک یکی از انواع آن است.آستروسیتوم عودکننده توموری است که پس از درمان عود میکند. در صورت بازگشت بیماری معمولا در همان نقطه آغازین شروع به رشد خواهد کرد. آزمایش‌ ها و اسکن‌ های گرفته شده در این بیماری بسیار مشابه آزمایشات در زمان تشخیص اولیه است.

چگونه از آستروسیتوما در کودکان پیشگیری کنیم؟

در حال حاضر هیچ راه شناخته‌ شده‌ ای برای جلوگیری از ابتلا به آستروسیتوما در کودکان وجود ندارد اما والدین با انجام اقداماتی میتوانند سلامت مغز کودک خود را ارتقا دهند که در زیر به چند مورد از آن اشاره میکنیم:

• • داشتن سبک زندگی سالم: دنبال کردن یک‌ رژیم غذایی سالم به همراه ورزش منظم میتواند به ارتقای سلامت کلی کودک شما و به خصوص به پیشگیری از ابتلا به انواع سرطان‌ ها کمک کند.

• • محافظت در برابر آسیب به سر: آسیب‌ های مغزی خطر ابتلا به تومور ها را افزایش میدهند. والدین کودکان می‌توانند با انجام کار هایی از این اتفاق جلوگیری کنند. مثلا؛ با استفاده از کلاه ایمنی برای کودک هنگام دوچرخه سواری و سایر ورزش ها از آسیب به سر آن ها جلوگیری کنند‌.

• • واکسیناسیون: برخی ویروس ها مانند سیتومگالوویروس انسانی (CMV) با ریسک خطر ابتلا به تومور‌ های مغزی مرتبط است. واکسیناسیون میتواند ریسک خطر در برابر برخی از ویروس ها و عفونت‌ های مغزی را کاهش دهد.

• • معاینات منظم با دکتر اطفال: معاینات منظم توسط متخصص اطفال میتواند به شناسایی مشکل در مراحل اولیه بیماری به کودک شما کمک کند و در صورت نیاز به درمان، آن را سریعا در اختیار کودک قرار دهد.

آستروسیتوم در کودکان چگونه تشخیص داده میشوند؟

بعد از مراجعه به دکتر اطفال از شما راجع به تاریخچه سلامت و علائم کودکتان سوال میشود. پزشک فرزندتان را تحت معاینه فیزیکی قرار میدهد و رفلکس‌ ها، قدرت عضلانی، حرکت چشم و دهان و هماهنگی اندام ها را بررسی خواهد کرد. پس از آن ممکن است کودک به یک متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شود. در طی روند درمان از کودک شما آزمایش هایی گرفته میشود که به برخی از آن‌ ها میپردازیم:

1. 1. سی‌تی اسکن: در این روش اشعه ایکس به محل درگیر با تومور تابانده میشود تا امکان مشاهده تومور به پزشک مغز و اعصاب داده شود.

1. 1. ام آر آی (MRI): از آهنربا های بزرگ، امواج رادیویی و کامپیوتر برای تهیه تصویر استفاده میشود. باید توجه داشت گاهی قبل‌ از عکس برداری ممکن است به کودک شما رنگ کنتراست تزریق شود که این کار به وضوح بیشتر عکس کمک میکند.

1. 1. پونکسیون کمری (LP): در این آزمایش سوزنی مخصوص در قسمت پایین کمر در داخل کانال نخاعی فروع میرود. این کار برای بررسی سلول‌های سرطانی مغز و نخاع انجام میپذیرد. نمونه بدست آمده که حاوی مایع مغزی نخاعی (CSF) است برای بررسی بیشتر به آزمایشگاه فرستاده میشود.

1. 1. اسکن PET: در این آزمایش یک قند رادیواکتیو را به جریان خون تزریق میکنند. به علت مصرف بالای قند سلول های سرطانی نسبت به سلول های طبیعی مشاهده سلول های سرطانی در این روش بسیار آسان تر است.

1. 1. بیوپسی: در این روش جراح مغز و اعصاب تومور را تحت بیهوشی برمیدارد و آن را جهت بررسی به آزمایشگاه میفرستند تا سرعت رشد و نوع تومور مشخص شود.

آستروسیتوما در کودکان چگونه درمان میشود؟

درمان آستروسیتوم به علائم، سن و سلامت عمومی کودک بستگی دارد. درمان کودک شما ممکن است شامل یک یا چند رویکرد درمانی باشد که در زیر به چند نوع از آن اشاره شده است.

• • جراحی معمولا اولین قدم در درمان تومور های مغزی است که هدف آن حفظ عملکرد طبیعی مغز در عین خارج کردن تومور از مغز است.

• • در شیمی درمانی با استفاده از تزریق داروهایی قوی تلاش میشود تا سلول های سرطانی از بین روند و یا از رشد آنها جلوگیری شود.

• • درمان هدفمند رویکردی درمانی است که در آن فقط سلول های سرطانی مورد حمله قرار میگیرند اما آسیبی به سلول های طبیعی زده نمیشود.

• • در پرتو درمانی از تشعشعات بسیار قوی پرتو ایکس استفاده میشود تا سلول های سرطانی از بین روند و از رشد آنها جلوگیری شود.

• • بعد از شیمی درمانی ممکن است کودک به پیوند سلول های بنیادی نیاز داشته باشد.

عوامل خطر برای ابتلا به آستروسیتوم کودکان چیست؟

به هر چیزی که احتمال خطر ابتلا به یک بیماری را افزایش دهد را ریسک فاکتور یا عامل خطر آن بیماری میگویند. عوامل افزایش خطر ابتلا به آستروسیتوم کودکان شامل قرار گرفتن در معرض پرتو های قوی، ژنتیک و سابقه داشتن تومور‌ های مغزی در خانواده است.کودکانی که قبلا به دلایل دیگری تحت پرتو درمانی سر یا ستون فقرات بوده‌ اند ممکن است در معرض خطر ابتلا به آستروسیتوم قرار داشته باشند. همین طور برخی شرایط ژنتیکی مثل نوروفیبروماتوز نوع ۱ و کمپلکس توبروس اسکلروزیس نیز با افزایش خطر ابتلا به آستروسیتوم مرتبط هستند. در آخر کودکانی که در خانواده آن ها افرادی با پیشینه ابتلا به تومور های مغزی وجود دارد بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

سخن پایانی

والدین و مراقبان کودک باید از علائم و نشانه‌ های بیماری آستروسیتوما آگاه باشند و در صورت مشکوک بودن فرزندشان به تومور مغزی فورا به متخصص کودکان مراجعه کنند. با درمان به موقع و مراقبت مناسب، بسیاری از کودکان مبتلا به آستروسیتوما میتوانند زندگی سالم و پرباری داشته باشند. در پایان اگر نگران تغییراتی هستید که فرزندتان به آن دچار شده می‌توانید با تیم مشاوره و پزشکان دکتر با من در تماس باشید.منابع

• • https://www.cancer.net/cancer-types/astrocytoma-childhood/introduction

• • https://www.cedars-sinai.org/health-library/diseases-and-conditions—pediatrics/a/astrocytoma-in-children.html

امروزه بیماری های مربوط به سر و سیستم ایمنی در دنیا رواج پیدا کرده است. این بیماری ها باعث دغدغه بسیاری از جوامع بزرگ دنیا شده است و آن ها همواره به دنبال پیدا کردن درمان این نوع از بیماری ها هستند. آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی یک بیماری خود ایمنی است که مربوط به سیستم عصبی می شود.

در ادامه این مقاله به توضیحات تکمیلی در رابطه با این بیماری و راه های درمان و… می پردازیم.

بیماری آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی چیست؟

همان طور که در قسمت بالا اشاره شد، این بیماری یک بیماری خود ایمنی روماتیسمی است. در این بیماری عروقی که وظیفه خون رسانی به سر و مغز را بر عهده دارند، بر اثر عواملی دچار التهاب شده یا آسیب می بینند.

با این که عمدتا شریان های سر مدنظر ما هستند، اما این بیماری می تواند بر شریان های خارج از سر مثل آئورت هم تاثیر گذار باشد و به آنها نیز آسیب جدی بزند. بنابراین افراد باید این بیماری را جدی بگیرند. این بیماری می تواند بیمار را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری از جمله بیماری هایی است که در افراد مسن شایع تر است.

تاریخچه بیماری آرتریت گیجگاهی

بیماران مبتلا به آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی بیش از صد سال پیش کشف شدند، اما در ابتدا به آن ها توجهی نشد. پس از انتشار مقاله هورتون و همکارانش در سال 1930 و پس از آن، تلاش های چند شخص دیگر در سال1940 این بیماری به عنوان یک بیماری خاص به رسمیت شناخته شد.

پس از آن پزشکان تلاش بسیاری برای درمان این بیماری به وسیله داروها کردند. گلوکوکورتیکوئید پس از شناخته شده این بیماری کشف شد و پس از آن محققان اثر کورتیزون بر روماتیسم مفصلی را ایجاد کردند.

علائم آرتریت تمپورال را بشناسید

• خستگی
• ضعف
• از دست دادن اشتها
• تب
• کاهش وزن
• درد زبان
• گلودرد
• درد شانه یا لگن
• حساسیت در ناحیه سر و شقیقه پس از برس زدن موها
• اختلال در بینایی
• دوبینی
• تورم در پاها
• تپش یا لرزش قلب
• کاهش عملکرد سیستم ایمنی
• شب ادراری
• بی حسی، سردی و گزگز دست ها یا پاها

علائم ذکر شده در شرایط مختلف می تواند دارای شدت های متفاوتی باشد. اگر این علائم را داشتید، باید حتما به پزشک مراجعه کنید و آن را جدی بگیرید.

عوامل بوجود آورنده آرتریت تمپورال

آرتریت تمپورال یک بیماری خودایمنی است که سلول های ایمنی بدن به بافت سرخرگ حمله می کنند و آنرا از بین می برند. بنابراین می توان گفت که علت خاصی ندارد و می تواند کاملا آنی بوجود آید.

برخی از محققان تشخیص داده اند که عفونت باکتریایی یا ویروسی می تواند در بروز این بیماری دخیل باشد، اما تا این زمان مدرکی برای اثبات یا رد کلی این فرضیه ارائه نشده است.

برخی از ویروس ها یا باکتری های مشکوکی که می توانند در بروز این بیماری دخیل باشند، به شرح زیر هستند:

• ویروس هرپس سیمپلکس
• ویروس اپشتین بار
• کلامیدیا پنومونیه
• مایکوپلاسما
• B19 پاروویروس

تشخیص آرتریت تمپورال

در صورتی که فردی بالای 50 سال سن داشته باشد و اینکه تاکنون به سردردهای موضعی مبتلا نبوده و بعد از این سن مبتلا شده دکتر متخصص اعصاب به احتمال زیاد به آرتریت تمپورال مشکوک خواهد بود. ابتدا به بررسی سر فرد مشکوک به بیماری آرتریت گیجگاهی می پردازد و از طریق معاینه فیزیکی و بررسی شریان های شقیقه و سر می تواند بیماری را تشخیص دهد. سپس دکتر اعصاب از طریق آزمایش خون و بیوپسی بافتی، علائم را بررسی و تشخیص می دهد.

برای بیوپسی متخصص مغز و اعصاب نمونه هایی از شریان تمپورال را از بالا یا جلوی گوش برمی دارد و پس از بررسی زیر میکروسکوپ می تواند از میزان التهاب و تغییرات شریان اطلاع پیدا کند.

درمان بیماری آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی

بیماری مذکور باعث کاهش بینایی می شود، با توجه به این موضوع پس از نمونه برداری بافت، تجویز مصرف دارو توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب انجام می گیرد. احتمالا پس از مصرف دارو دید شما بهتر خواهد شد و احساس بهتری را خواهید داشت.

یکی از مواردی که برای درمان این بیماری استفاده می شود، کورتیکواستروئیدها هستند. به طور معمول، لازم است که این دارو را یک الی دو سال مصرف کنید. پزشکان معمولا ابتدا با مقادیر دوز بیشتری سعی می کنند که بیماری را تحت کنترل درآورند، سپس این مقادیر را پایین می آورند که بتوان به کمترین دوز لازم برای کنترل التهاب برسند. اگرچه در مواردی برخی از افراد به مصرف دائمی با دوز پایین این دارو مجبور می شوند.

گاهی اوقات پزشک متخصص مغز و اعصاب ممکن است داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز کند. مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است به پوکی استخوان و ضعف عضلات منجر شود، بنابراین پزشک روماتولوژی با تجویز مکمل و ویتامین ها از تحلیل بافت استخوانی جلوگیری می کند.

موارد کمک کننده غیردارویی

همانطور که دریافتیم، مصرف دارو به درمان و بهبود این بیماری کمک می کند. اما باید این نکته را در نظر داشت که سبک زندگی سالم در بهبود این بیماری نیز تاثیر به سزایی دارد.

از جمله مواردی که باید در نظر گرفت:

1.ورزش کنید و پیاده روی داشته باشید.

2.اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید.

3.انجام آزمایش قند خون به طور مرتب

4.انجام آزمایش غربالگری استخوان

5.مصرف مکمل ها و ویتامین ها به خصوص ویتامین دی و کلسیم

انواع آرتریت چیست؟

پس از شناخت کامل این بیماری و راه های درمانی آن، در این بخش به معرفی انواع مختلف این بیماری که تاکنون توسط متخصصان کشف شده اند، خواهیم پرداخت.

آرتریت تاکیاسو

این نوع از آرتریت باعث التهاب دیواره آئورت می شود، از آنجایی که آئورت یکی از شریان های اصلی برای خون رسانی است، بنابراین اکسیژن رسانی به سایر اندام ها را محدود می کند و در نتیجه خطر جدی را به دنبال خواهد داشت. از بین رفتن آئورت باعث می شود که فرد نبض نداشته باشد یا نبض ضعیف بزند.

علائم:

1.مشکل در بینایی

2.مشکل در مفاصل و عضلات

3.تب

4.تعریق شبانه

5. کاهش وزن

آرتریت سلول های غول پیکر یا تمپورال

در این نوع از آرتریت شریان هایی که وظیفه خون رسانی به سر و مغز را دارند، دچار التهاب می شوند. این نوع از آرتریت بیشتر در افراد بالای 50 سال دیده می شود. علائم این بیماری با آنفولانزا مشابه است.

علائم:

1.تب

2.سردرد شدید

3. احساس ناخوشی در کل بدن

4.درد

5.از دست دادن اشتها

پلی آرتریت نودوزا

این نوع از آرتریت مربوط به شریان های کوچکی است که خون را به اندام های مختلف بدن می برند. بسته به اینکه کدام شریان ها درگیر باشند، علائم متفاوت خواهد بود.

علائم:

1.از دست دادن اشتها

2.تب

3.دردهای عضلانی و مفصلی

4.ضعف

5.خستگی

6.بثورات پوستی که گاها به صورت کبودی ظاهر می شوند.

همچنین ممکن است در پاها احساس درد و خستگی شدید، گزگز و ضعف نیز مشاهده شود.

خطرات بیماری آرتریت گیجگاهی

همان طور که بیان شد، آرتریت تمپورال یک بیماری است که در صورتی که آن را جدی نگیریم، می تواند خطراتی از جمله از دست دادن بینایی، کم کار شدن استخوان ها و حتی در موارد شدید منجر به مرگ شود. بنابراین لازم است به دکتر فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کرده و درمان خود را در صورت ابتلا هر چه سریعتر شروع کنیم تا گرفتار خطرات و تبعات این بیماری نشویم.

سخن پایانی

امروزه راه های درمانی متعددی در حوزه سلامت ارائه شده اند که به درمان هر چه سریعتر این نوع از بیماری ها کمک می کنند. برای درمان بیماری آرتریت تمپورال می توانیم به دکتر متخصص مغز و اعصاب مشهور در تهران یا سایر شهر ها مراجعه کنیم.

همچنین می توانیم در سایت دکتر با من برای ارتباط با بهترین دکتر متخصص روماتولوژی استفاده کنیم تا درمان خود را به بهترین نحو ممکن انجام بدهیم.

هر سلول در بدن ما انسان ها دارای یک سیستم کاملا تنظیم شده است که نیاز به رشد و بلوغ دارد و در نهایت مرگ را تعیین می کند. تومورها و سرطان ها زمانی اتفاق می افتند که این کنترل را از دست بدهند و به طور غیر عادی شروع به تقسیم و تکثیر شوند. یکی از این بیماری ها آدنوم است که در ادامه بیشتر با این بیماری آشنا می شویم.

آدنوم چیست؟

این بیماری (Adenoma) یک تومور خوش خیم غیر سرطانی است که از بافت اپیتلیال شروع می شود، بافتی که غدد و اندام ها را می پوشاند. این تومور به آرامی رشد می کند و مانند قارچ های کوچک با ساقه است، همچنین بیشتر در اندام های غده ای رشد می کند. لازم به ذکر است که اندام های غده ای هورمون تولید و آزاد کرده و هورمون ها هم بسیاری از عملکردهای بدن را تنظیم می کنند. این بیماری ممکن است در دیگر قسمت های بدن هم رشد کند.

انواع مختلف این بیماری

• آدرنال در امتداد غدد فوق کلیوی رشد می کند: آدنوم آدرنال بسیار شایع است و بیشتر در شکم دیده می شود. این مورد یک تومور است که غالبا کوچک و بدون علامت ایجاد می شود که از لوله های کلیه به دست می آید.
• بعضی از پولیپ های روده بزرگ: این نوع بسیار شایع است که معمولا در کونولوسکوپی دیده می شود و تمایل به بدخیم شدن دارد و موجب سرطان روده بزرگ خواهد شد.
• پاراتیروئید در امتداد غده پاراتیروئید رشد می کند: غده پاراتیروئید ممکن است به مقدار نامناسب بالایی هورمون پاراتیروئید ترشح کند و باعث هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه شود.
• هیپوفیز در امتداد غده هیپوفیز رشد می کند: هیپوفیز در 10 درصد بیماران عصبی دیده می شود و بسیاری از آنها بدون تشخیص باقی می مانند. معمولا درمان آن جراحی است. بیشتر در زنان و در دوران بارداری تشخیص داده می شود. علائم آن هم مواردی مثل: سردرد، مشکلات بینایی، افزایش وزن، بی نظمی قاعدگی و عدم تحمل گرما هستند.
• پلئومورفیک در امتداد غدد بزاقی رشد می کند: بیشتر تومورهای غدد بزاقی خوش خیم هستند، یعنی سرطانی نیستند و به بقیه اندام های بدن انتقال پیدا نمی کنند. این تومورها تقریبا هرگز تهدید کننده زندگی نخواهند بود.

علائم بیماری آدنوم

اگر این بیماری کوچک باشد، ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد. علائم این بیماری بستگی به محل ایجاد شده دارد و می تواند بسیار متفاوت باشد.

به صورت کلی علائم آندوم بزرگتر شامل موارد زیر هستند:

• شکم درد
• خستگی
• سردرد
• نارسایی کمبود آهن
• ضعف عضلانی
• حالت تهوع یا استفراغ
• خونریزی از رکتوم

علت به وجود آمدن آدنوم

تقریبا علت دقیق به وجود آمدن این بیماری مشخص نیست. عواملی که در خطر ابتلا به این بیماری تاثیر می گذارند، عبارت اند از:

• سن: بزرگسالان 30 تا40 سال بیشتر در معرض بیماری از نوع هیپوفیز هستند.
• پیشینه قومی: مردمان یهودی بیشتر از قومیت های دیگر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• جهش های ژنی
• بیماری های ژنتیکی
• جنسیت: زنان 2 برابر مردان بیشتر در معرض بیماری ابتلا به این بیماری از نوع پاراتیروئید هستند.

تشخیص این بیماری چگونه است؟

برای تشخیص این بیماری دکتر جراح یا متخصص غدد معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی شما را مورد بررسی قرار می دهد و ممکن است به 1 یا چند آزمایش تصویر برداری نیاز داشته باشید. مانند سی تی اسکن، اسکن MRI یا اسکن PET.

پزشک شما ممکن است نمونه برداری از آدنوم را تجویز کند. در این نمونه برداری پزشک یک نمونه بافت کوچک را برای ارسال به آزمایشگاه می گیرد، آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کرده و وجود این بیماری را رد یا تایید می کند.

درمان بیماری مورد نظر

اگر این بیماری از نوع کوچک باشد، هیچ خطری برای سلامتی ایجاد نمی کند و بهترین دکتر جراح شما ممکن است روند (انتظار و دیدن) را توصیه کند. به این روش نظارت هم گفته می شود، یعنی شما سریعا تحت درمان قرار نمی گیرید. در عوض به صورت دوره ای با پزشک خود بیماری را پیگیری می کنید. در مراجعه های بعدی پزشک شما تشخیص می دهد که این بیماری رشد کرده یا تغییری نکرده است.

اگر این بیماری باعث مشکلات هورمونی بشود، پزشک شما ممکن است دارویی برای کنترل علائم این بیماری تجویز بکند. اگر این بیماری بزرگ باشد و سلامتی شما را تهدید کند، ممکن است پزشک شما جراحی را برای برداشتن آدنوم توصیه کند.

سه نوع درمان برای تومورهای مغزی هیپوفیز وجود دارد:

1.برداشتن تومور یا جراحی.

2.پرتو درمانی با روش اشعه ایکس با دوز بالا برای از بین بردن سلول های تومور.

3.درمان دارویی برای کوچک کردن یا ریشه کن کردن تومور.

آدنوم باید برداشته شود؟

شدت این بیماری بستگی به محل بیماری و اندازه آن متفاوت است. اگر آدنوم کوچک باشد، نیازی به درمان فوری ندارد، ولی اگر بزرگتر باشد یا برای سلامتی بدن مشکل ساز شود، پزشک شما ممکن است جراحی را توصیه کند. اکثرا وقتی این بیماری زود تشخیص داده شود، به سرطان تبدیل نخواهد شد.

کاهش خطر ابتلا به بیماری

بعضی از خطرات این بیماری قابل کنترل نیست. ولی شما می توانید با انجام دادن غربالگری های بهداشتی منظم خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید. اگر خطر ابتلا به این بیماری برای شما بیشتر است، از پزشک خود بپرسید که هر چند وقت یکبار باید غربالگری را انجام دهید.

با رعایت کردن عوامل زیر می توانید سلامتی خود را بهبود بخشید:

• سیگار نکشیدن
• به مقدار زیادی میوه و سبزیجات و غلات کامل دریافت کردن
• ورزش کردن
• مصرف نکردن الکل

پزشک متخصص بیماری آدنوم کیست؟

بهترین و موثرترین راه درمان برای این بیماری معاینه توسط تیم پزشکی چند نفره است که شامل جراح مغز و اعصاب، متخصص گوش و حلق و بینی یا متخصص غدد (متخصص اختلالات هورمونی) می شوند. برای انتخاب پزشک مورد نظر و گرفتن نوبت می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کنید.

کلام آخر

مشکلات و اختلالات در نواحی مختلف بدن ممکن است هر فرد را دچار استرس و اضطراب کند، ولی با تشخیص درست و به موقع توسط پزشکان ماهر می توان از هر گونه خطر و نگرانی جلوگیری کرد.

در این مقاله کوشش شد تا در مورد آدنوم، پیشگیری و راه های درمان آن به صورت کامل توضیح داده شود. همچنین شما می توانید در سایت دکتر با من به اطلاعات سایت، مطب و شماره تلفن های فوق تخصص مغز و اعصاب در تهران یا در سایر شهرها دسترسی پیدا کنید.

منابع:

• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/21477-adenomas#:~:text=What%20are%20adenomas%3F,small%20mushrooms%20with%20a%20stalk.
• https://en.wikipedia.org/wiki/Adenoma
• https://www.news-medical.net/health/What-is-an-Adenoma.aspx

ما در این مقاله قصد داریم در خصوص بیماری اختلال آسیب تروماتیک مغزی برای شما صحبت کنیم تا اطلاعات شما در خصوص این بیماری و نحوه ی درمان آن بیشتر شود و همچنین بتوانید از بهترین دکتر متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی دریافت کنید.

تاریخچه این اختلال

اختلال آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به گونه‌ای رخ می‌دهد که قسمتی از مغز به طور مستقیم یا غیرمستقیم آسیب می‌بیند. این نوع از آسیب‌ها معمولاً به دلیل ضربه‌هایی به سر، حرکت شدید سر در حین تصادفات، سقوط، ضربه‌های ورزشی، و یا حوادث نظامی رخ می‌دهد.تاریخچه این اختلال به قدمت دیرینه‌ای برمی‌گردد. قدیمی‌ترین اثری که در این رابطه به آن اشاره شده، درست در سال ۴۰۰ قبل از میلاد است که در آن گزارش شده است که هنگامی که یک سرباز در جنگ یونان با یک شمشیر به سر زده شد، او دچار بیهوشی و تاریکی چشم شد.در قرن نوزدهم، این موضوع به طور جدی تری مورد توجه پزشکان قرار گرفت. در سال ۱۸۷۸، ویلیام هارفی بنتلی، جراح معروف انگلیسی، روشی برای تشخیص این نوع از آسیب‌ها و عوارض آنها پیشنهاد داد. همچنین در سال ۱۸۹۰، دورتی اوکرانیایی، یکی از اولین متخصصان شناختی، این اختلال را به عنوان یکی از بیماری‌های مغزی تشخیص داد.سپس در قرن بیستم، پژوهش‌های بیشتری درباره این موضوع صورت گرفت و بهبود در تشخیص و درمان آن صورت گرفت. در حال حاضر، TBI به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل سلامت عمومی در جامعه شناخته می‌شود و پزشکان و محققان در تلاشند تا روش‌های بهتری برای تشخیص، پیشگیری و درمان این بیماری پیدا کنند.

مفهوم آسیب تروماتیک مغزی

آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به هر نوع آسیبی اطلاق می‌شود که به دلیل ضربه‌ای به سر، حرکت سر به شدت، ضربه در بدن یا هر نوع شوک مستقیم یا غیرمستقیم، قسمتی از مغز آسیب ببیند. این نوع از آسیب‌ها می‌تواند باعث تغییر در عملکرد مغزی شود و مشکلاتی از جمله مشکلات حافظه، توجه، تمرکز، شناخت، احساسات و کنترل حرکتی را ایجاد کند.میزان شدت و نوع آسیب تروماتیک مغزی، می‌تواند متفاوت باشد و به سه گروه اصلی تقسیم می‌شود:

• • TBI سبک: در این نوع آسیب، افراد ممکن است درد سر و سرگیجه داشته باشند، اما به طور کلی مشکل خاصی ندارند.

• • TBI متوسط: در این نوع آسیب، افراد ممکن است بیهوشی، تاریکی چشم و ضعف نوروموتور داشته باشند و مشکلاتی مانند افت توجه، کاهش حافظه و تمرکز، و نقص حرکتی را تجربه کنند.

• • TBI شدید: در این نوع آسیب، شدت افت توجه، حافظه و تمرکز بسیار بیشتر است و ممکن است باعث افتادن به کما یا مشکلات دیگری شود که به طور جدی بر سلامتی فرد تأثیر می‌گذارد.

هر یک از این نوع‌ها می‌تواند باعث مشکلاتی شود و درمان مناسب و به موقع می‌تواند کمک کننده باشد.

علل آسیب تروماتیک مغزی

علل آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند متنوع باشد و شامل موارد زیر می‌شود:

• • تصادفات: تصادفات رانندگی، تصادفات ورزشی، سقوط از ارتفاع و تصادفات غیرمترقبه مانند حمله به شخص می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • ضربه در سر: ضربه در سر به هر نوعی مانند ضربه با شیء سخت یا شلیک گلوله می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • فشار مغزی: فشار مغزی به دلیل بروز تراکم داخل جمجمه می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • زلزله: زلزله و سایر حوادث طبیعی مانند سیل و طوفان نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • آسیب نظامی: آسیب‌های نظامی مانند انفجارها، شلیک گلوله و ضربه شدید به سر نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • بیماری‌های مغزی: بیماری‌هایی مانند تومور مغزی، آنوسمی و عفونت مغزی نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • سایر علل: علل دیگری مانند تأثیرات مضر مواد مخدر و الکل، ضربه در دیگر بخش‌های بدن که منجر به انتقال شوک به سر می‌شود و آسیب‌های روانی هم می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

در هر صورت، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی با احتیاط و رعایت اصول ایمنی در هنگام انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی بسیار مهم است.

علائم و نشانه های آسیب تروماتیک مغزی

علائم و نشانه‌های آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند به شدت و نوع آسیب بستگی داشته باشد؛ بعضی از این علائم ممکن است بلافاصله پس از وقوع آسیب ظاهر شوند و بعضی دیگر ممکن است پس از چند ساعت، روزها یا حتی هفته‌ها بعد از وقوع آسیب ظاهر شوند. برخی از این علائم و نشانه‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

1. 1. سردرد: سردرد شدید و پایدار می‌تواند نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. تاریکی چشم: افراد ممکن است تاریکی چشم، دوبینی و یا مشکل در دیدن داشته باشند.

1. 1. افت توجه: افراد ممکن است نتوانند به درستی تمرکز کنند و دچار افت توجه شوند.

1. 1. افت حافظه: افراد ممکن است مشکل در به یاد سپردن اطلاعات داشته باشند و حافظه کوتاه مدت ضعیف باشد.

1. 1. تغییرات شخصیت: افراد ممکن است تغییرات در شخصیت خود تجربه کنند، از جمله تحریک‌پذیری، اضطراب، افسردگی و یا افزایش خشم.

1. 1. اختلالات خواب: افراد ممکن است دچار اختلالات خواب شوند، از جمله بیشتر خوابیدن، بیدار شدن در شب، و یا مشکل در خوابیدن.

1. 1. درد عضلانی: درد عضلانی و مشکلات دیگری مانند سرگیجه، سر درد و گیجی نیز ممکن است نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. نقص حرکتی: افراد ممکن است در حرکت خود مشکل داشته باشند و ناتوانی در حرکت، تعادل نداشته باشند و یا به شدت لرزش داشته باشند.

1. 1. تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ نیز ممکن است نشانه آسیب تروماتیک مغزی باشد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم و نشانه‌ها، بهتر است به متخصص مغز و اعصاب مجرب مراجعه کنید تا بررسی و درمان مناسب انجام شود.

چه راه های برای پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی  وجود دارد؟

پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند شامل اقدامات مختلفی باشد که به موارد زیر تقسیم می‌شوند:

• • استفاده از وسایل حفاظتی: استفاده از خودروهایی با سیستم‌های ایمنی، استفاده از کلاه، ماسک و گوشی‌های حفاظتی در ورزش‌های خطرناک و بیشترین رعایت اصول ایمنی در محیط کار و صنعت می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی به عنوان یک راه مهم استفاده شود.

• • ایمنی در خانه: بررسی و رفع عوامل خطرزا در خانه مانند نصب پنجره‌های محکم و پوشش کف‌های پرت‌کننده می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی در خانه کمک کند.

• • پیشگیری از سقوط: استفاده از کفپوش‌های ضد لغزش، نصب پله‌ها و آسانسورها، استفاده از لوازم ایمنی در کارهای بالادستی و توجه به ایمنی در ورزش‌های بالا برای پیشگیری از سقوط و آسیب تروماتیک مغزی درنظر گرفته شود.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های مغزی: درمان بیماری‌های مغزی مانند تومور، سکته مغزی و عفونت‌های مغزی نیز به عنوان یک روش پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• • رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک: رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک مانند اسکی، سوارکاری، فوتبال و بوکس می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های روانی: مدیریت درمانی بیماری‌های روانی مانند افسردگی غیرمعمول و اضطراب نیز می‌تواند به پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

در کل، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی نیازمند توجه به اصول ایمنی در هر جایی که ممکن است این آسیب رخ دهد، است.

چه کسانی بیشتر درگیر بیماری آسیب به بافت و سلول های مغز می شوند؟

آسیب مغزی می‌تواند به هر کسی برخورد کند، اما برخی افراد نسبت به دیگران بیشتر در معرض خطر قرار دارند. برخی از این افراد عبارتند از:

• • ورزشکاران: ورزش‌هایی مانند فوتبال، هاکی، بوکس، رزمی، اسکی و سوارکاری می‌توانند به دلیل مصدومیت‌های جسمی و ضربه‌های شدید به سر، خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی داشته باشند.

• • نظامیان: نظامیان درگیر خطرات مختلفی هستند که ممکن است باعث آسیب تروماتیک مغزی شوند. این خطرات شامل انفجارها، ضربه‌های شدید به سر و شرکت در عملیات نظامی در مناطق جنگی می‌شود.

• • افرادی که در حوادث رانندگی دچار آسیب شده‌اند: حوادث رانندگی یکی از شایع‌ترین علل آسیب تروماتیک مغزی است و افرادی که در این حوادث دچار ضربه به سر می‌شوند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که در اثر سقوط دچار آسیب شده‌اند: افرادی که به دلیل سقوط از ارتفاع بالا، روی سر خود ضربه می‌بینند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که درگیر خشونت و جنگیدن شدید هستند: خشونت و جنگیدن شدید می‌تواند باعث آسیب تروماتیک مغزی شود، به خصوص اگر ضربات به سر اعمال شود.

در کل، هر کسی می‌تواند به آسیب به بافت و سلول های مغز دچار شود، اما افرادی که در شرایطی هستند که با خطرات بیشتری همراه هستند، به خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی هستند.

تشخیص بیماری آسیب تروماتیک مغزی به چه صورت است؟

تشخیص اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی معمولاً بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری توسط متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود. در ادامه به توضیح این موارد می‌پردازیم:

1. 1. تاریخچه بیماری: پرسش و پاسخ با بیمار و شنیدن شرح حال او می‌تواند به تشخیص آسیب تروماتیک مغزی کمک کند. پرسش در مورد علائم و نشانه‌های بیماری، زمان و شدت آنها، مکان ضربه به سر و سایر جزئیات مربوط به وقوع حادثه مفید است.

1. 1. علائم بالینی: علائم بالینی آسیب تروماتیک مغزی شامل سردرد، سرگیجه، تهوع و استفراغ، خستگی، عدم تمرکز، کاهش حافظه و اختلال در تعادل می‌باشد. همچنین افراد با آسیب تروماتیک مغزی می‌توانند به بیرون از حالت خود بیایند و آرامش روانی خود را از دست دهند.

1. 1. آزمایش‌های تصویری: برای تشخیص آسیب تروماتیک مغزی، ممکن است پزشک آزمایش‌های تصویری مانند سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری مغناطیسی (MRI) را انجام دهد. این آزمایش‌ها به کمک تصاویر سه بعدی از مغز، می‌توانند نشان دهند که آیا مغز دچار آسیب تروماتیک شده است یا خیر.

در کل، تشخیص آسیب تروماتیک مغزی بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری انجام می‌شود. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب در تهران مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.

راه های درمان آسیب بافت و سلول های مغز

درمان آسیب بافت و سلول های مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. در زیر راه‌های درمان آسیب‌های تروماتیک مغزی را برای هر یک از سطوح شدت آسیب ذکر خواهیم کرد:

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح خفیف: در این حالت، پزشک مغز و اعصاب معمولاً توصیه می‌کند تا بیمار شرایط استراحت خود را حفظ کرده و از ورزش‌های سنگین و فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند. همچنین، استفاده از داروهای دردسری می‌تواند به کاهش سردرد و سایر علائم بالینی کمک کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح متوسط: در این حالت، بیمار باید تحت مشاوره متخصص مغز و اعصاب قرار گیرد و ممکن است نیاز به داروهای ضد التهابی سر باشد. همچنین، بیمار باید استراحت کافی داشته باشد و از فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح شدید: در این حالت، بیمار باید به بیمارستان منتقل شده و تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد. در این مرحله، پزشک مغز و اعصاب ممکن است از داروهای ضد التهابی و دردسری برای کاهش علائم استفاده کند. همچنین، بیمار باید تحت نظارت مستمر متخصص باشد تا هرگونه تغییر در شرایط بیماری به زودی تشخیص داده شود.

در موارد خاص، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد تا آسیب‌های جدی در مغز را ترمیم کند. در هر صورت، درمان آسیب به بافت و سلول های مغزی و التهاب مغزی بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و باید تحت مراقبت پزشکی باشد.

نتیجه گیری

اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی یک بیماری جدی است که می‌تواند باعث ایجاد علائم و نشانه‌های مختلفی شود. تشخیص و درمان آسیب تروماتیک مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. برای تشخیص بیماری، پزشک مغز و اعصاب معمولاً از تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری استفاده می‌کند. درمان این بیماری نیز بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و ممکن است شامل استراحت، داروهای ضد التهابی و دردسری، مشاوره پزشکی و در موارد خاص، درمان جراحی باشد. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.منابع– Centers for Disease Control and Prevention. (2019). Traumatic Brain Injury & Concussion. Retrieved from– Mayo Clinic. (2021). Traumatic Brain Injury. Retrieved from– National Institute of Neurological Disorders and Stroke. (2021). Traumatic Brain Injury: Hope Through Research. Retrieved from– Traumatic Brain Injury Model Systems. (2021). Understanding TBI. Retrieved from

آبسه مغزی می تواند بر مردان بالغ پایین 30 سال تاثیرگذار باشد. رشد آبسه های مغزی در بین کودکان اغلب در سنین 4 تا 7 سال رخ می دهد. نوزادان تازه متولد شده هم در معرض خطر ابتلا به این آبسه هستند. واکسیناسیون می تواند بروز این آبسه در کودکان خردسال را کاهش دهد.

این مقاله به همین موضوع پرداخته است و قصد دارد در مورد علائم، تشخیص و درمان این آبسه مطالبی را به افراد علاقه مند ارائه دهد. پس با این مقاله همراه باشید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آبسه مغزی چیست؟

آبسه نوع مغزی را می توان مجموعه ای از چرک در نظر گرفت که ایجاد آن به منظور پاسخ به عفونت یا ضربه است. آبسه یک وضعیت جدی به شمار می رود که می تواند زندگی را تهدید کند. در گذشته این آبسه به صورت ثابتی کشنده بود؛ اما محققان دریافته اند که پیشرفت چشمگیری در تشخیص و درمان حاصل شده و این پیشرفت روزافزون بسیار قابل توجه است. این درمان ها به اندازه آبسه و محل تشکیل آن در مغز بستگی داشته و بر اساس آن با دیگری تفاوت دارد.

علائم آبسه مغزی چیست؟

یکی از علائم شایع این آبسه، سردرد است که 69 تا 70 درصد از موارد را در بر می گیرد. همچنین تب (45 تا 53 درصد از موارد) و تهوع و استفراغ (40 درصد) نیز از سایر علائم است. ممکن است تشنج اولین علامت آبسه باشد. معمولا افزایش فشار در درون مغز منجر به تهوع و استفراغ می شود. همچنین شروع درد از کنار آبسه رخ می دهد و ممکن است آرام یا ناگهانی باشد. در 65 درصد از موارد نیز تغییرات روحی و روانی ایجاد می شود که می تواند زمینه بروز موارد زیر را به وجود آورد:

• گیجی
• تحریک پذیری
• خواب آلودگی و بی حالی
• تمرکز ذهنی ضعیف
• فرآیندهای فکری کند
• پاسخگویی ضعیف
• کما (احتمال اندک)

مشکلات عصبی می تواند بر 50 تا 65 درصد از افرادی که به آبسه مغزی مبتلا هستند، تاثیر بگذارد. این مشکلات معمولا همراه با سردرد ایجاد می شوند و پیدایش آنها چند روز یا چند هفته به طول می انجامد که می توانند موارد زیر را در بر بگیرند:

• ضعف عضلانی
• مشکلات گفتاری از جمله گفتار نامفهوم
• ضعف یا فلج در یک طرف از بدن
• سفت شدن پشت، گردن یا شانه ها
• هماهنگی ضعیف
• تاری دید، دوبینی یا خاکستری

علائم آبسه مغزی از ترکیب عفونت، فشار بر مغز و آسیب دیدگی بافت مغز به وجود آمده است؛ زیرا با رشد آبسه، فضای بیشتری اشغال خواهد شد. با بدتر شدن سردرد به صورت ناگهانی، احتمال ترکیدن آبسه وجود خواهد داشت. در دو سوم موارد، علائم تا دو هفته به طول می انجامد. به طور متوسط، تشخیص این مشکل 8 روز بعد از شروع علائم توسط پزشکان انجام می شود.

علت آبسه مغزی چیست؟

به احتمال بسیار زیاد، این آبسه (Cerebral abscess) در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی در قسمتی از مغز رخ می دهد. انگل ها نیز می توانند زمینه ساز بروز آبسه شوند. آلوده شدن بخشی از مغز توسط باکتری ها، قارچ ها یا انگل ها منجر به التهاب و تورم می شود. در چنین مواردی آبسه سلول های مغزی آلوده، گلبول های سفید فعال و مرده و ارگانیسم های ایجاد کننده مشکل را در بر می گیرد.

با تجمع سلول ها، دیواره یا غشایی پیرامون آبسه به وجود می آید. این امر کمک می کند که عفونت جداسازی شده و از گسترش آن به بافت سالم جلوگیری شود. متورم شدن آبسه موجب وارد شدن فشاری فزاینده به بافت مغز اطراف می شود. به علت انعطاف ناپذیر بودن جمجمه، امکان منبسط شدن آن وجود ندارد. فشار ناشی از آبسه می تواند سبب مسدود شدن رگ های خونی شود و از رسیدن اکسیژن به مغز ممانعت کند که در نهایت بافت ظریف مغز را دچار آسیب دیدگی یا تخریب می کند.

نحوه ورود عفونت به مغز

عفونت های مغزی نادر هستند که این موضوع دلایل مختلفی دارد. یکی از این دلایل می تواند سد خونی – مغزی، شبکه ای محافظ از رگ های خونی و سلول ها باشد. این امر موجب مسدود شدن اجزایی خاص از خونی که به سوی مغز جریان پیدا می کند، می شود. اما به سایرین اجازه عبور می دهد.

گاهی اوقات، عفونت قابلیت عبور از سد خونی مغزی را دارد. این رویداد زمانی خواهد بود که التهاب، سد را دچار آسیب دیدگی می کند و در آن شکاف ایجاد می شود. ورود عفونت از سه مسیر اصلی به مغز رخ می دهد:

• از راه خون ناشی از عفونت که در بخش دیگری از بدن وجود دارد.
• ناشی از جراحات تروماتیک یا جراحی عفونت از بخش دیگری از بدن
• پخش شدن از یک مکان مجاور مانند گوش

در صورت بروز عفونت در جای دیگری از بدن، حرکت ارگانیسم های عفونی می تواند از طریق جریان خون رخ دهد و با دور زدن سد خونی مغزی، وارد مغز شده و سبب آلودگی آن شوند. بین 9 تا 43 درصد از آبسه ها به علت پاتوژن هایی رخ می دهند که از بخش دیگری از بدن انتقال پیدا کرده اند.

سرچشمه بسیاری از آبسه های باکتریایی مغز از ضایعه ای موجود در بخش دیگر بدن است. پیدا کردن ضایعه اولیه اهمیت زیادی دارد، زیرا احتمال تکرار عفونت در آینده وجود خواهد داشت. فردی با سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر در معرض خطر مبتلا شدن به آبسه مغزی قرار می گیرد که ناشی از عفونت خونی است. ممکن است فردی دارای سیستم ایمنی ضعیفی باشد، اگر:

• مبتلا به ایدز باشد.
• افراد تحت درمان شیمی درمانی
• نوزادان زیر 6 ماه
• افرادی که پیوند عضو انجام داده اند.
• افرادی که استفاده از داروهای استروئیدی را به صورت طولانی مدت اجرا می کنند.

شایع‌ ترین عفونت ‌هایی که برای ایجاد آبسه مغزی شناخته شده اند، شامل موارد زیر هستند:

• اندوکاردیت: عفونت دریچه قلب
• عفونت گوش میانی: در صورت عدم درمان عفونت، احتمال بروز آبسه مغزی وجود دارد.
• عفونت‌ های شکمی: مانند التهاب دیواره درونی شکم و لگن سیستیت یا التهاب مثانه، پریتونیت و عفونت ‌های لگنی دیگر
• اوتیت میانی: عفونت گوش میانی
• پنومونی: عفونت های ریه
• ماستوئیدیت: عفونت استخوان پشت گوش

سرایت کردن عفونت از یک ناحیه مجاور امکان پذیر است که این عامل 14 تا 58 درصد منبع آبسه های مغزی است. با شروع عفونت از درون جمجمه (به عنوان مثال در گوش یا بینی) احتمال سرایت آن به مغز وجود دارد. محل آبسه بستگی به محل و نوع عفونت اصلی خواهد داشت.

تشخیص آبسه مغزی

به منظور تشخیص این نوع از آبسه، پزشک به ارزیابی علائم و نشانه ها می پردازد و سوابق پزشکی و سفر اخیر وی را بررسی می کند. پزشک باید مطلع شود که آیا فرد اخیرا دچار عفونت بوده است یا خیر؟ سیستم ایمنی وی ضعیف است یا نه؟

ممکن است بررسی ها به علائم بیماری ها و شرایط دیگر شباهت داشته باشند، در نتیجه تشخیص نیازمند زمان زیادی است. اگر پزشک توانایی تعیین زمان آغاز علائم و نحوه پیشرفت آنها را به صورت دقیق داشته باشد، تشخیص آسان تر می شود. پزشک مغز و اعصاب به منظور تشخیص دقیق به بررسی و انجام مجموعه ای از آزمایشات می پردازد.

آزمایش خون به منظور بررسی سطوح بالای گلبول های سفید خون انجام می شود که ممکن است نشان دهنده عفونت باشد. اسکن های تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن که آبسه در آنها به صورت یک یا چند نقطه نمایش داده می شوند. آسپیراسیون با هدایت CT نوعی بیوپسی سوزنی است که نمونه برداری از چرک به منظور تجزیه و تحلیل را در بر می گیرد. در دهه های اخیر به علت استفاده روزافزون از هدایت CT و MRI اسکن در تشخیص، تعداد مرگ و میر در نتیجه آبسه های مغزی کمتر شده است.

دکتر با من قابلیت ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را به آنها دارد. خدمات پزشکی مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را در بر می گیرد.

به عبارت بهتر این مجموعه می تواند برقراری ارتباط میان پزشکان متخصص و مراجعه کنندگان را ساده تر کند. این مجموعه می تواند خدمات پزشکی را به افراد متقاضی ارائه دهد و مواردی مانند مشخصات و چگونگی دسترسی به هر پزشک متخصص را تعیین کند.

درمان آبسه مغزی

به طور کلی درمان این بیماری، جراحی و دارو را در بر می گیرد. پیشرفت های اخیر در پزشکی و فناوری به این معنا است که در حال حاضر شانس بهبودی آبسه مغزی نسبت به گذشته بیشتر شده است. به طور معمول در صورت مشکوک بودن پزشک به این آبسه، تجویز آنتی بیوتیک ها توسط وی انجام می شود؛ زیرا آبسه ممکن است تهدید کننده زندگی باشد.

اگر آزمایش ها نشان دهنده عفونت ویروسی به جای باکتریایی باشد، پزشک و دکتر مغز و اعصاب تغییر درمان را بر این اساس انجام می دهند. اثربخشی درمان بستگی به موارد زیر دارد:

• اندازه آبسه
• تعداد آبسه های موجود
• دلیل آبسه
• وضعیت سلامتی فرد به صورت کلی

اگر آبسه دارای قطری کوچکتر از یک اینچ باشد، احتمالا فرد تنها داروهای آنتی بیوتیک و ضد ویروس دریافت می کند. این در حالی است که پزشک ممکن است نیازمند تخلیه آبسه کوچک تر باشد تا آنتی بیوتیک بهتر را تعیین کند.

در صورت بزرگ تر بودن قطر آبسه (بزرگ تر از یک اینچ) پزشک باید به آسپیره، تخلیه یا برش دادن آن بپردازد. در صورت وجود چندین آبسه، ممکن است بریدن آنها خطرناک باشد. در این حالت، توصیه مراجعه به جراح آسپیراسیون است. همچنین فرد برای هر عفونت اولیه (برای مثال در ریه ها، بینی یا شکم) نیازمند درمان است.

دکتر با من توانسته است جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را اجرا کند. به این ترتیب افراد می توانند به صورت کامل با مشخصات، موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر پزشک آشنایی پیدا کرده و با آگاهی از این موارد انتخاب کنند.

کلام آخر

آبسه مغزی موضوع مورد بحث این مقاله بوده است. در واقع این مقاله افرادی که به دنبال سایت بهترین دکتر مغز و اعصاب هستند یا بهترین دکتر مغز و اعصاب خوب در تهران و سایر شهرها را جستجو می کنند را مخاطب قرار داده است. به چنین افرادی توصیه می شود که از وب سایت دکتر با من کمک بگیرند.