قوز قرنیه یکی از مشکلات چشمی رایج است که ممکن است بر بینایی شما تأثیر بگذارد. در این مقاله، ما در مورد قوز قرنیه، علائم، علت‌ها، تشخیص، و درمان این مشکل خواهیم گفت. همچنین، به شما نکاتی مفید برای حفظ سلامتی چشم‌های خود ارائه خواهیم داد.

قوز قرنیه چیست؟

قوز قرنیه یا کراتوکونوس یک مشکل چشمی است که در آن قرنیه چشم (لایه شفاف و نوری که جلوی چشم واقع شده است) تغییر شکل می‌دهد. این تغییر شکل ممکن است منجر به تاری دید و حساسیت به نور بیشتر شود. قرنیه یک بخش مهم از چشم است که در قسمت جلویی چشم واقع شده و به شکل لایه‌ای شفاف می‌باشد. این لایه نازک از بافت‌های شفاف شده و وظیفهٔ اصلی آن، انتقال نور به داخل چشم و تولید تصویر است. قرنیه به عنوان یک عدسی طبیعی عمل می‌کند و در ترتیب فرایند بینایی نقش دارد. از آنجایی که شفافیت دارد، نور به آسانی از طریق قرنیه عبور می‌کند و به شبکه عصبی چشم منتقل می‌شود تا تصویری کامل از جهان اطراف ایجاد شود.

تاریخچه

تغییر شکل قرنیه و ابهام در دید امروزه به عنوان قوز قرنیه شناخته می‌شود، اما تاریخچه آن به قرون گذشته باز می‌گردد. در زیر تاریخچه کامل قوز قرنیه را برای شما مختصراً ذکر خواهم کرد:

در طول تاریخ، افراد با علائمی نظیر ابهام در دید و دشواری‌های بینایی روبرو شده‌اند. این نشانه‌ها ممکن است در توصیف قوز قرنیه در دوران‌های گذشته نقش داشته باشند.

با پیشرفت علم پزشکی و پزشکی چشم، به تدریج تغییرات دقیق‌تری را در قرنیه مشاهده شد و به نحوی درمان‌های بهتری برای قوز قرنیه توسعه داده شد.

تا دهه‌های اخیر، مطالعات بالینی و تحقیقات گسترده در زمینه قوز قرنیه انجام شدند و روش‌های درمانی متنوعی توسعه یافت. از جمله این روش‌ها عینک یا لنز تصحیحی و یا درمان‌های جراحی متنوع می‌باشند.

با پیشرفت تکنولوژی در زمینه علوم پزشکی و چشم‌پزشکی، امروزه روش‌های جراحی پیشرفته‌تری برای مدیریت قوز قرنیه وجود دارد. از جمله این روش‌ها می‌توان به جراحی لیزیک و تراشه‌ای اشاره کرد.

تاریخچه کراتوکونوس نشان از پیشرفت‌های زیاد در تشخیص و درمان این مشکل چشمی دارد و همچنان تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

 

دلایل بروز کراتوکونوس

کراتوکونوس یک مشکل چشمی است که می‌تواند از دلایل مختلفی ناشی شود. در زیر به برخی از دلایل اصلی این بیماری اشاره می‌کنیم:

• عوامل ژنتیکی

وراثت: یکی از عوامل ژنتیکی اصلی، وراثت است. اگر یکی یا هر دوی والدین شما مبتلا به قوز قرنیه بوده باشند، احتمال اینکه شما هم این مشکل را داشته باشید، افزایش می‌یابد. در برخی موارد، این ارثی‌بودن می‌تواند به عنوان عامل اصلی بروز کراتوکونوس در خانواده‌ها تلقی شود.

متغیرهای ژنتیکی: مطالعات نشان می‌دهد که تعدادی از ژن‌ها و متغیرهای ژنتیکی ممکن است در بروز قوز قرنیه نقش داشته باشند. این متغیرها می‌توانند موجب تغییرات در ساختار قرنیه شوند و منجر به قوز گردند.

شیوع در نژادهای خاص: کراتوکونوس ممکن است در برخی نژادها بیشتر شیوع داشته باشد. به عنوان مثال، برخی تحقیقات نشان داده است که در نژادهای آسیایی و خاورمیانه‌ای شیوع آن بیشتر است.

• صدمات چشمی

ضربه به چشم: ضربه به چشم می‌تواند منجر به شکستن واریسه (سطحی‌ترین لایه قرنیه) یا تغییر شکل قرنیه شود.

جراحی چشم: بعضی از جراحی‌های چشمی مانند عمل لیزیک ممکن است تغییرات در قرنیه ایجاد کنند.

بیماری‌های التهابی: بعضی بیماری‌های چشمی التهابی ممکن است به قرنیه صدمه بزنند و منجر به تغییر شکل آن شوند.

صدمات شیمیایی: تماس با مواد شیمیایی مخرب می‌تواند به قرنیه آسیب برساند و تغییرات در شکل و ساختار آن ایجاد کند.

تراوش قرنیه: در صورت بروز تراوش قرنیه (نفوذ مایعات به داخل قرنیه ) معمولاً بر اثر عفونت، قرنیه ممکن است آسیب ببیند و شکل آن تغییر کند.

• افزایش سن

تغییرات شکلی: با پیشروی سن، تغییراتی در شکل قرنیه ممکن است ظاهر شود که می‌تواند به تغییر شکل قرنیه و بروز قوز قرنیه منجر شود. این تغییرات ممکن است بر بینایی تأثیر بگذارند.

خشکی چشم: با پیشروی سن، افراد ممکن است تجربه خشکی چشمی بیشتری داشته باشند که می‌تواند به ناراحتی چشمی و تغییرات در شکل قرنیه منجر شود.

با توجه به علت بروز قوز قرنیه، درمان‌ها ممکن است متنوع باشند و باید توسط متخصص چشم پزشک انتخاب شوند.

علائم کراتوکونوس چیست؟

علائم ممکن است در افراد مختلف و در مراحل مختلف این مشکل چشمی متغیر باشد. در ادامه برخی از علائم اولیه این بیماری را آورده‌ام:

• تاری دید
• افزایش حساسیت نسبت به نور
• تغییرات در شکل قرنیه
• سردرد
• خستگی چشم
• دوبینی
• ایجاد دشواری دید در شب

در صورت تجربه هر یک از این علائم یا تغییرات در دید خود، مهم است که به چشم پزشک مراجعه کنید. ارتباط با پزشک متخصص چشم و تشخیص زودرس این مشکل می‌تواند به پیشگیری از تشدید علائم و بهبود بینایی کمک کند.

 

قوز قرنیه را چگونه تشخیص دهیم؟

تشخیص کراتوکونوس یک موضوع مهم در علم چشم‌ پزشکی است و برای تشخیص آن از روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. در زیر به برخی از راه‌های تشخیص قوز قرنیه اشاره می‌کنم:

آزمون اندازه‌گیری دید: یکی از روش‌های شناخته شده برای تشخیص قوز قرنیه، انجام آزمون‌های اندازه‌گیری دید مثل تست چشم باکر (Snellen Chart) است. این آزمون‌ها به تعیین تغییرات در دید بیمار کمک می‌کنند.

تاریخچه بالینی: در مراحل ابتدایی تشخیص، پزشک ممکن است از بیمار تاریخچه بالینی چشمی خود را بپرسد. این شامل علائم و عوامل خطری مانند تاریخ خانوادگی، آسیب‌ها و عفونت‌های گذشته است.

اندازه‌گیری ضخامت قرنیه (Pachymetry): اندازه‌گیری ضخامت قرنیه با استفاده از ابزارهای ویژه می‌تواند به تشخیص قوز قرنیه کمک کند. ضخامت ناپایدار قرنیه ممکن است نشان‌دهنده مشکلات قوز قرنیه باشد.

جستجوی تغییرات در شکل قرنیه با استفاده از پیزیوتوپ: از دستگاه‌های پیزیوتوپ برای نمایش شکل قرنیه و جستجوی تغییرات در آن استفاده می‌شود. این ابزارها به پزشک اطلاعات بیشتری در مورد شکل قرنیه ارائه می‌دهند.

تصویربرداری قرنیه: تکنولوژی‌های تصویربرداری مانند توپوگرافی قرنیه و تصویربرداری با طیف‌سنجی (Spectral-Domain OCT) می‌توانند به تحلیل ساختار قرنیه کمک کنند.

مطالعه فشار داخل چشم: اندازه‌گیری فشار داخل چشم با استفاده از تونومتر (Tonometry) می‌تواند در تشخیص برخی مشکلات قوز قرنیه مفید باشد.

بعد از انجام این مراحل ابتدایی، چشم‌پزشک می‌تواند تشخیص نهایی در مورد وجود یا عدم وجود قوز قرنیه و شدت آن را بدهد. اگر تشخیص قوز قرنیه صورت گرفته باشد، چشم‌پزشک می‌تواند روش‌های تصحیحی مناسب را برای درمان تعیین کند و با شما در مورد گزینه‌های درمانی صحبت کند. انجام معاینه دوره‌ای با چشم ‌پزشک می‌تواند به تشخیص زودرس مشکلات قوز قرنیه کمک کند و از پیشرفت آنها جلوگیری نماید.

 

راههای درمان قوز قرنیه

درمان کراتوکونوس وابسته به نوع و شدت این مشکل است. در زیر به برخی از راه‌های درمان اشاره می‌کنم:

نظارت پزشکی

در صورت مشاهدهٔ علائم قوز قرنیه، ابتدا باید به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. پزشک با انجام آزمون‌های چشمی و ارزیابی دقیق مشکل شما را تشخیص می‌دهد.

عینک یا لنز تصحیحی

در بسیاری از موارد، افراد مبتلا می‌توانند با استفاده از عینک یا لنز تصحیحی دید خود را بهبود دهند. این ابزارها به تصحیح مشکل قرنیه کمک می‌کنند.

عمل جراحی

در مواردی که مشکل شدید باشد، عمل جراحی ممکن است لازم باشد. انواع مختلفی از جراحی برای اصلاح قرنیه وجود دارد که پزشک معالج شما بر اساس شرایط خاص شما تصمیم می‌گیرد.

برای درمان قوز قرنیه، متناسب با نوع و شدت مشکل، روش‌های جراحی مختلفی وجود دارد. در زیر به برخی از انواع جراحی برای کراتوکونوس اشاره می‌شود:

تراپلانت قرنیه (Corneal Transplantation):

• در این جراحی، قرنیه آسیب‌دیده فرد با قرنیه سالم یک فرد دیگر جایگزین می‌شود.
• این نوع جراحی برای موارد شدید قوز قرنیه، قرنیه آسیب‌دیده ناشی از بیماری‌های مختلف، مثل کراتوکونوس، بهره‌برداری می‌شود.

کراتوپلاستی (Keratoplasty):

• کراتوپلاستی یک نوع تراپلانت قرنیه است که در آن فقط بخشی از قرنیه جایگزین می‌شود.
• در این نوع جراحی، ممکن است بخشی از قرنیه آسیب‌دیده تعویض شود، به جای جایگزینی کلی قرنیه.

انتقال قرنیه‌ای (Lamellar Keratoplasty):

• در انتقال قرنیه‌ای، بخشی از قرنیه آسیب‌دیده جایگزین می‌شود و بخش باقی‌مانده از قرنیه حفظ می‌شود.
• این روش به مراقبت و بازسازی زیرین قرنیه کمک می‌کند و برای تصحیح قوز قرنیه مفید است.

جراحی لیزری (Laser Surgery):

• در موارد مشخص، جراحی لیزری مانند LASIK (Laser-Assisted In Situ Keratomileusis) برای تصحیح مشکلات قوز قرنیه مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش‌ها ممکن است برای موارد خاص و با توصیه چشم‌پزشک مورد استفاده قرار گیرند.

هر نوع جراحی برای کراتوکونوس نیاز به مشاوره و انتخاب مناسب توسط یک چشم‌ پزشک دارد. انتخاب روش درمانی مناسب باید بر اساس شدت مشکل، سلامت عمومی بیمار، و مشاوره چشم‌پزشک متخصص صورت گیرد.

تفاوت بین عینک و لنز در درمان کراتوکونوس

عینک

• معمولاً برای تصحیح مشکلات دید نزدیک یا دور از چشم استفاده می‌شوند.
• برای افرادی که قوز قرنیه دارند، عینک‌ها ممکن است نتوانند شکل قرنیه را به طور کامل تصحیح کنند. این به این معناست که در موارد شدیدتر قوز قرنیه، دید با عینک به صورت کامل به حالت طبیعی برنمی‌گردد.

لنز‌های تصحیحی (مثل لنز‌های سخت یا RGP)

• به صورت مستقیم روی قرنیه قرار می‌گیرند و به شکل مناسب‌تری به قرنیه فرم می‌دهند.
• معمولاً برای تصحیح قوز قرنیه به کار می‌روند و می‌توانند بهبود چشمی بهتری برای افراد با این مشکل فراهم کنند.
• لنز‌های RGP نیاز به تنظیم دقیق‌تری دارند و ممکن است نیاز به تطابق ابتدایی و تنظیمات مکرر داشته باشند.

باید توجه داشت که هر فرد و مشکل قوز قرنیه او منحصر به فرد است، و برای تصحیح دید بهتر، انتخاب بهترین روش تصحیحی باید توسط یک چشم‌پزشک مختصص انجام شود. چشم‌پزشک شما با انجام معاینه و ارزیابی دقیق می‌تواند روش مناسب تصحیحی را تعیین کند و شما را راهنمایی کند تا دید بهتری داشته باشید.

 

چگونه می‌توانم از قوز قرنیه پیشگیری کنم؟

برای پیشگیری و کاهش احتمال ابتلا به این مشکل، می‌توانید اقداماتی انجام دهید. در ادامه، برخی از راه‌های پیشگیری را برای شما مطرح می‌کنم:

معاینات دوره‌ای: معاینات دوره‌ای با یک چشم‌پزشک مهم هستند تا مشکلات چشمی به موقع تشخیص داده شوند. از اوقات منظم برای معاینات چشمی استفاده کنید.

استفاده مناسب از عینک و لنز: اگر به عینک یا لنز تصحیحی نیاز دارید، از آنها به صورت منظم و با دقت استفاده کنید.

حفظ تغذیه مناسب: تغذیه مناسب که حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مفید برای چشم مانند ویتامین A، C، و زینک است، به سلامت چشم‌ها کمک می‌کند.

مراقبت از چشم‌ها در معرض آفتاب: از عینک‌های آفتابی با فیلتر محافظتی در برابر اشعه ماورابنفش (UV) در هنگام برون‌رفتن بهره ببرید تا چشم‌ها از آسیب نور خورشید محافظت شوند.

استراحت چشم: هنگام استفاده طولانی مدت از کامپیوتر یا دستگاه‌های الکترونیکی، به فواصل منظم به چشم ها استراحت بدهید.

مراعات ایمنی: در مواجهه با ورزش‌های خطرناک یا شرایط محیطی خاص، از محافظت‌های مناسبی مانند عینک محافظی استفاده کنید.

مراقبت از ترشحات چشم: در مواردی که چشم‌ها خشک می‌شوند، از قطره های چشمی با توصیه چشم‌پزشک استفاده کنید.

مراقبت از سلامت چشم‌ها به پیشگیری از قوز قرنیه و دیگر مشکلات چشمی کمک می‌کند. به یاد داشته باشید که مشاوره با متخصص چشم ‌پزشکی در مورد مراقبت‌های خاص برای شما بسیار مفید است.

قوز قرنیه در کودکان

قوز قرنیه در کودکان نیز ممکن است رخ دهد. کراتوکونوس یک مشکل چشمی است که معمولاً به تدریج تا سن بزرگی توسعه می‌یابد، اما در برخی موارد می‌تواند در کودکی شروع شود.

علت اصلی قوز قرنیه در کودکان معمولاً ژنتیکی است و به عنوان کراتوکونوس شناخته می‌شود. در کراتوکونوس، قرنیه به شکل مخروطی تغییر شکل می‌دهد و این مشکل باعث کاهش وضوح دید می‌شود. این بیماری ممکن است در دوران نوجوانی یا کودکی شروع شود و به تدریج به شدت بیشتری تا سن بزرگی تغییر شکل دهد.

در صورتی که شمایا یا کودکتان علائمی از کراتوکونوس مشاهده کنید، مهم است که به یک چشم‌پزشک متخصص مراجعه کنید. او می‌تواند تشخیص دقیق بیماری را اعمال کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند. اگر در موارد خاص مشکوک به قوز قرنیه باشید، انجام معاینات و تست‌های چشمی مانند تست پیسموتری و تصاویر نوری از قرنیه ممکن است مورد نیاز باشد.

در صورت تشخیص قوز قرنیه در کودکان، انجام مراقبت‌های منظم و معاینات دوره‌ای توسط یک چشم‌پزشک مهم است تا عوارض بیشتر از قوز قرنیه جلوگیری شود و برای بهبود دید چشم اقدامات مناسب انجام شود.

آیا مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند بر توسعه کراتوکونوس تأثیر بگذارد؟

مصرف الکل و مواد مخدر به طور مستقیم به توسعه قوز قرنیه تأثیر نمی‌گذارد. اما مصرف الکل و مواد مخدر ممکن است به عوامل دیگری که می‌توانند به توسعه کراتوکونوس منجر شوند.

به عنوان نمونه، در حالت‌هایی که افراد تحت تأثیر الکل یا مواد مخدر هستند، ممکن است رفتارهای خطرناک نظیر صدمه به چشم رخ دهد که در نهایت منجر به مشکلات چشمی مانند قوز قرنیه شود. همچنین، مصرف مواد مخدر و الکل ممکن است به عدم مراقبت از سلامت چشم منجر شود و در نتیجه تشدید مشکلات چشمی مثل کراتوکونوس را تسریع کند.

بنابراین، هر چند که مصرف الکل و مواد مخدر به طور مستقیم عامل اصلی توسعه قوز قرنیه نیست، اما می‌تواند به ایجاد عوامل خطرناک مرتبط با آن کمک کند. بهترین راه برای پیشگیری از توسعه قوز قرنیه و مشکلات چشمی، از مصرف معتدل الکل و مواد مخدر خودداری کنید و مراقبت از سلامت چشم‌ها را رعایت کنید. در صورت نیاز، با یک چشم‌ پزشک متخصص مشاوره کنید.

 

نتیجه

قوز قرنیه (Keratoconus) یک مشکل چشمی است که قرنیه چشم به شکل مخروطی تغییر شکل می‌دهد. این تغییر شکل باعث کاهش وضوح دید و اختلالات بینایی می‌شود. قوز قرنیه معمولاً در افراد جوان آغاز می‌شود و به تدریج تا سن بزرگی تغییر شکل می‌یابد. این بیماری ممکن است به صورت ارثی منتقل شود و نیاز به مراقبت دوره‌ای و در برخی موارد جراحی داشته باشد تا ازعوارض جدی جلوگیری شود و دید بهبود یابد. به عنوان یکی از شایع‌ترین مشکلات چشمی، شناخت کراتوکونوس و مراقبت از سلامت چشم اهمیت دارد.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه بیماری قوز قرنیه هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا قوز قرنیه به جراحی نیاز دارد؟

در موارد خفیف تر،ممکن است با استفاده از عینک یا لنز تصحیحی کنترل شود. اما در موارد شدید‌تر، جراحی مانند تراپلانت قرنیه ممکن است لازم باشد.

آیا کراتوکونوس می‌تواند بهبود یابد؟

با درمان مناسب، می‌توان بهبود دید و کاهش علائم قوز قرنیه را تجربه کرد. اما ایجاد بهبود و میزان آن بستگی به شدت مشکل، جراحی، و تعهد به مراقبت‌های پساجراحی دارد.

آیا علائم قوز قرنیه تغییر می‌کنند و پیشرفت می‌کنند؟

بله، کراتوکونوس یک بیماری تدریجی است که تغییر شکل قرنیه چشم را شامل می‌شود. علائم این بیماری نه تنها می‌توانند در شدت افزایش یابند بلکه نیز در طول زمان تغییر کنند.

در صورت تشخیص کراتوکونوس، تغییرات در سبک زندگی و فعالیت‌های روزمره فرد لازم است؟

بله، در صورت تشخیص، تغییرات در سبک زندگی و فعالیت‌های روزمره فرد ممکن است لازم باشد. این تغییرات معمولاً به منظور کنترل و کاهش علائم قوز قرنیه و حفظ سلامت چشم‌ها انجام می‌شوند.

منابع

What is keratoconus?

Keratoconus

What causes keratoconus?

Pediatric keratoconus – Current perspectives and clinical challenges

Non-genetic risk factors for keratoconus

سرطان چشم جزء معدود بیماری‌هایی است که امکان ابتلا به آن وجود دارد. اما با این وجود، باز هم امکان دارد افرادی مبتلا به این بیماری شوند. اگر کسانی در خانواده شما، سابقه این بیماری را دارند، باید دقت و نظارت بیشتری بر چشمان خود داشته باشید. برای اطلاع از روش های درمان، پیشگیری و همچنین کسانی که احتمال مبتلا شدن آنان این بیماری در آنان بیشتر است، تا آخر این مقاله را مطالعه بکنید.

 سرطان چشم (Eye cancer) چیست؟

این بیماری، از دسته بیماری های چشمی قلمداد می‌شود که بخش های خارجی چشم مانند پلک‌ها و قسمت‌هایی را که شامل عضله و پوست می‌شوند را درگیر می کند. بیماری هنگامی شروع خواهد شد که سلول های معیوب شروع به رشد غیر طبیعی با سرعت غیر معمول کنند.سرطان چشم، بیماری است که از دیرین همیشه همراه بشر بوده است؛ درد چشم، ضعف در بینایی و اختلال در دید مانند تاری چشم از علائم شایع این بیماری است. این نوع سرطان تا حد بسیار زیادی امکان بهبودی وجود خواهد داشت و اگر به‌موقع تشخیص داده شود، شانس زیادی برای درمان آن وجود دارد.

علائم سرطان چشم

نشانه های بیماری در افراد با توجه به نوع سرطان متفاوت است. اما عموماً این علائم در همه افراد شایع بوده و در مراحل ابتدایی این نشانه ها برای افراد یکسان هستند.از مهم ‌ترین علائم و نشانه‌های سرطان چشم می‌توان به تحت فشار بودن چشم که معمولا با احساس درد یا قرمزی چشم همراه است، مشکل یا کم شدن بینایی که به آن تاری چشم هم می‌گویند، تغییر رنگ تیتک (عنبیه)، تغییر شکل چشم از حدقه، به وجود آمدن لکه‌هایی در چشم و تغییر اندازه سوراخ سیاه در وسط چشم (مردمک) اشاره کرد.

انواع سرطان چشم

سرطان هایی که در داخل خود چشم هستند، سرطان داخل چشمی نامیده می‌شوند، سرطان های ابتدایی داخل چشم از چشم شروع می‌شود ولی سرطان های داخل چشمی ثانویه از قسمت دیگری از بدن شروع شده و در ادامه روند گسترش، چشم را آلوده کرده و باعث این بیماری می‌شود.این نوع سرطان بین کودکان و بزرگسالان با یکدیگر متفاوت است؛ سرطان چشم رایج میان کودکان از نوع رتینوبلاستوما بوده که از گونه سرطان اولیه محسوب می‌شوند. مدولواپیتلیوما نیز نوع دیگری از این بیماری است که احتمال مبتلا شدن به آن، برای کودکان وجود دارد، ولی احتمال آن، کمتر از نوع قبلی است.در بزرگسالان رایج ترین سرطان های ابتدایی داخل چشم عبارتند از ملانوما که خود شامل موارد مختلف می‌شود. در ادامه، انواع ملانوم های چشمی را معرفی کرده و بررسی آنان خواهیم پرداخت؛ برای اطلاع از آنها، ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید.

ملانوما داخل چشم (Uveal Melanoma)

ملانوما درون چشم گونه ای از سرطان چشم است، که در داخل چشم بزرگسالان ایجاد می‌شود. اما هنوز هم جزو سرطان های نادر به شمار می‌رود. تومورها از سلول‌های رنگدانه‌ ساز یعنی ملانوسیت‌های شروع می‌شوند. تشخیص ملانوم داخلی چشم، کاری دشوار محسوب می‌شود، زیرا با چشم های غیر مسلح و با نگاه سطحی قابل دیدن نخواهد بود.

لنفوم داخل چشم (Intraocular Lymphoma)

لنفوم داخلی چشم همانطور که از نامش مشخص است، ازسلول‌های لنفوسیت شروع می‌شود. لنفوم که در داخل چشم به‌وجود آمده، لنفوم اولیه داخل چشم (PIOL) می‌گویند، لنفوم اولیه داخل چشم ، شبکیه، زجاجیه و عصب‌های بینایی پشت چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و برای حدقه چشم، تخم چشم، پلک، غدد اشکی و ملتحمه نیز امکان ابتلا به لنفوم چشمی وجود دارد. در اکثر بیماران مبتلا به لنفوم اولیه داخل چشم، هر دو چشم درگیر شده، که گاهی مغز هم درگیر خواهد شد.

تومور ملتحمه (Conjunctiva tumors)

به لایه شفاف داخل پلک و روی سفیدی کره چشم که وظیفه تأمین مخاط مورد‌ نیاز به منظور نرم کردن سطح چشم را بر‌عهده دارد ملتحمه گفته می‌شود که امکان آن وجود دارد که تمامی سلول های بافت های ملتحمه درگیر بیماری سرطان شوند. تومور ملتحمه دارای دو نوع خوش‌خیم و بدخیم هستند، عواملی مختلفی مانند: سن و نژاد، وضعیت سیستم ایمنی بدن و قرار گرفتن در معرض طولانی مدت اشعه در ابتلا به سرطان ملتحمه، تأثیر گذار هستند.

 رتینوبلاستوما (Retinoblastoma)

رتینوبلاستوما یا گلیومای شبکیه‌ای (Glioma Retinae) جزء معدود سرطان های چشمی بوده که اغلب در کودکان زیر پنج سال مشاهده می‌شود. در صورت پیشرفت بیماری این احتمال هم وجود دارد که هر دو چشم مبتلا به بیماری شوند. از نخست نشانه های ابتلا به این بیماری سفید شدن مردمک چشم است.از علل عمده ابتلا کودکان به این بیماری که تقریباً یک سوم آمار را به خود اختصاص داده اند، مبتلایانی هستند که به صورت ژنتیکی و ارثی به کودک منتقل می‌شود و هر دو چشم را درگیر می‌کند. نوع دیگر ابتلا به رتینوبلاستوما که به‌ صورت غیرارثی می‌باشد، اکثراً یک چشم را درگیر می‌کند، ولی احتمال برای ابتلای هر دو چشم نیز وجود دارد.

درمان سرطان چشم

درمان سرطان چشم بسته به نوع ابتلا، خوش‌خیم یا بد‌خیم، پیشروی سرطان، نتایج آزمایش ها و…. متفاوفت خواهد بود. گاهی هدف درمان صرفاً کنترل سرطان و رفع عوارض ناشی از سرطان است، و گاهی درمان کامل آن می‌باشد. برخی از روش های درمان این بیماری به شرح زیر است:

• • جراحی برای از بین بردن سرطان

• • درمان سرطان چشم با لیزر

• • شیمی درمانی و پرتو درمانی

• • رادیاسیون خارجی (EBRT)

• • کرایوتراپی (سرما و فریز کردن)

• • ترمو تراپی (حرارت درمانی)

• • استفاده از پلاک‌های ایزوتوپ رادیو اکتیو

روش های شیمی درمانی برای درمان سرطان چشم

تعدادی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد که پزشکان متخصص چشم برای درمان سرطان چشم از آنها استفاده می‌کنند. انواع داروهای مصرفی برای درمان بسته به شرایط و میزان گسترش بیماری متفاوت خواهد بود.برای ملانوم و سرطان رویه چشم (ملتحمه) ممکن است از این دارو ها استفاده شود:

• • میتومایسین C

• • فلوراوراسیل (5 FU)

برخی از داروهای شیمی درمانی که پزشکان خون و سرطان برای درمان لنفوم چشم استفاده می کنند عبارتند از:

• • متوترکسات

• • سیتارابین (Ara-C)

• • تیوتپا

• • کلرامبوسیل

اگر ملانوم یووئال از طریق چشم به سایر نقاط بدن گسترش یافته باشد، ممکن است دارو های استفاده شده در فرآیند شیمی درمانی، از این موارد استفاده شود:

• • داکاربازین

• • تموزولومید

علل ایجاد ملانوم چشم

هنوز به طور قطع مشخص نیست چه چیزی باعث ابتلا به ملانوم چشم می شود. اما پزشکان می دانند که ملانوم چشم، زمانی رخ داده که خطا در DNA سلول های چشم سالم ایجاد شود. به طور مثال شروع به تکثیر و رشد بیشتر از میزان مورد نیاز بدن بکنند.خطاهای DNA به سلول ها می گوید که رشد و تکثیر خارج از کنترل داشته باشند، بنابراین سلول های جهش یافته زمانی که به طور معمول می‌میرند به زندگی خود ادامه می‌دهند. سلول های جهش یافته در ناحیه چشم جمع شده و ملانوم چشمی را تشکیل می دهند.

مکان ایجاد ملانوم چشم

ملانوم چشمی اکثراً داخل سلول های لایه میانی چشم (uvea) ایجاد می‌شود. لایه میانی چشم دارای سه قسمت بوده و هر یک احتمال دارد که تحت تأثیر ملانوم چشم قرار گیرند:

1. 1. لایه عنبیه، که بخش رنگی جلوی چشم را تشکیل داده است.

1. 1. لایه مشیمیه یا یارینه که بین صلبیه و شبکیه وجود دارد. که در لایه عروق خونی و بافت همبند.

1. 1. جسم مژگانی که در جلوی uvea قرار دارد و مایع شفاف زلالیه را به درون چشم ترشح می کند.

همچنین، ملانوم چشم می تواند در خارجی ترین لایه جلوی چشم (ملتحمه)، در حفره ای که کره چشم را احاطه کرده و روی پلک نیز رخ دهد، اما این نوع ملانوم چشم بسیار نادر بوده اما احتمال رخ دادن آن وجود دارد.

عوامل خطر ابتلا به ملانوم چشم

شایع ترین عوامل اولیه خطر در بیماری ملانوم چشم عبارتند از:

رنگ چشم

افراد نیز از عوامل تأثیر گذار بر این بیماری می‌باشد، افرادی که دارای رنگ چشم روشن هستند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، به طور مثال کسانی که چشم‌های آبی یا سبز دارند، احتمال ابتلای آنان نیز به ملانوم چشمی بیشتر خواهد شد.

 رنگ پوست

رنگ پوست هم در مبتلا شدن به این بیماری تأثیر زیادی دارد به اندازه‌ای رنگ پوست مهم است که سفید بودن افراد سفید پوست نسبت به سایر افرادی که رنگین پوست در معرض خطر بیشتری برای ملانوم چشم هستند.

سن

سن، یک عامل مهم خطر در ابتلا به ملانوم چشم می‌باشد، که با افزایش سن فزونی می یابد.

اختلالات پوستی

برخی از اختلالات پوستی ارثی هستند. خال های غیر طبیعی به تشکیل می‌شود که حالتی به نام سندرم خال دیسپلاستیک باعث ایجاد این خال‌ها می‌شود که ممکن است خطر ابتلا به ملانوم را در پوست و چشم شما افزایش دهد.

رنگ دانه های غیر طبیعی روی پوست

افرادی که دارای رنگدانه‌های غیرطبیعی پوست در پلک‌ها، بافت‌های مجاور و افزایش رنگدانه روی uvea (معروف به ملانوسیتوز چشم) هستند، که ممکن است به ملانوم چشم تبدیل شود.

اشعه ماورا بنفش

یکی دیگر از عوامل خطر بیماری ملانوم چشم، قرار گرفتن بیش از حد جلوی اشعه ماوراء بنفش (UV) است. شواهد و مدارک زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد قرار گرفتن در نور UV، مانند نور خورشید یا تخت‌هایی که به منظور برنزه شدن استفاده می‌شود خطر ابتلا به ملانوم چشم را افزایش دهد بنابراین بهتر است از نور مستقیم این اشعه خودداری کنید.

جهش های ژنتیکی

رخ دادن برخی جهش های ژنتیکی خاصی از ژن های منتقل شده، از‌جانب والدین به فرزندان، احتمال خطر ابتلا به ملانوم چشم را افزایش می‌دهد.

خطرات ملانوم چشم

این نوع سرطان ملانوم که در درون چشم به وجودمی‌آید خطرات و مشکلات زیادی ایجاد می‌کند در اینجا به برخی از خطرات ملانوم چشم می‌پردازیم:زیاد شدن فشار داخل چشم (آب سیاه)، ملانوم چشم که در حال بزرگ شدن است، در برخی موارد باعث گلوکوم می‌شود. برخی از علائم و نشانه های گلوکوم درد، قرمزی چشم و مشکل در بینایی است.ملانوم های بزرگ که در درون چشم ایجاد می‌شوند ممکن است باعث از دست دادن یا کم شدن بینایی در چشم شود و همچنین عوارضی مانند جدا شدن شبکیه چشم می‌تواند داشته باشد که باعث کاهش بینایی در افراد می‌شود.ملانوم های کوچک که قسمت های مهم چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهند ممکن است باعث کاهش بینایی شوند. اما ممکن است برای دیدن در مرکز دید خود یا در کناره ها دچار مشکل شوید. همچنین ملانوم های بسیار پیشرفته و بزرگ چشم امکان دارد باعث از دست دادن کامل بینایی شوند.جالب است بدانید که ملانوم فقط به چشم اختصاص داده نمی‌شود و حتی در برخی موارد فراتر از چشم گسترش می‌یابد. ملانوم می تواند در خارج از چشم و نواحی مختلف بدن از جمله کبد، ریه ها و استخوان ها را تحت تاثیر قرار بدهد.

اقداماتی که بعد از تشخیص بیماری باید انجام شود

اگر شما هم جزء افرادی هستید که، احتمال وجود این بیماری را در خود می‌دهید، با حفظ آرامش در ابتدا با استفاده از موارد ذکر شده در این مقاله، چشم های خود را نزد متخصص چشم مورد معاینه قرار دهید، اگر مورد مشکوک یا غیر عادی را در چشمان خود، احساس کردید، باید در اولین فرصت اقدامات لازم را توسط چشم پزشک انجام دهید..خود نیز با عوامل پیشگیری، مانند تغذیه و دوری از تابش مستقیم نور خورشید بر چشم ها و… می‌توانیم تا حد زیادی از ابتلا به سرطان چشم جلوگیری به عمل بیاوریم.اگر شما نیز در زمره افرادی هستید که چشمان شما رنگ روشن یا سابقه بیماری در خانواده شما وجود دارد، باید مراقبت بیشتری از چشم ها خود داشته باشید؛ بهتر است برای پیشگیری یا درمان به موقع، چند ماه یک بار برای چکاپ به چشم پزشک مراجعه نمایید.

نتیجه

در این مقاله سعی داشتیم، با استفاده از منابع خارجی و داخلی معتبر، اطلاعات و راه‌کار های مفیدی در ارتباط با سرطان چشم، راه های درمانی و داروهای مورد استفاده در بیماری در اختیار شما قرار داده شود.سرطان چشم، جزء بیماری های نادر است که تشخیص زود هنگام و درمان به موقع، شانس زیادی برای بهبود بیماری وجود دارد و لازم است اگر شما، موارد مشکوکی در خود مشاهده کردید، به پزشک متخصص چشم و جراح چشم مراجعه نمایید.مجموعه دکتر با من، با بهره گرفتن از متخصصان مجرب در حوزه انواع تومور ها و سرطان، سعی بر کمک و راهنمایی شما عزیزان داشته و  در مسیر درمان بیماری همراه شما خواهد بود.منابع:

• • https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/eye-melanoma/symptoms-causes/syc-20372371

• • https://www.cancer.org/cancer/types/eye-cancer/about/what-is-eye-cancer.html

• • https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/eye-cancer/treatment/chemotherapy-treatment

تومور غدد اشکی یک بیماری سرطانی است که در این بیماری، سلول‌های نرمال که معمولاً وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند، به نحو نامناسب و بی‌نظم شروع به رشد می‌کنند.

این سلول‌ها به طور پرولیفراتیو و بدون کنترل تقسیم و انباشته می‌شوند، تشکیل یک تومور را در غدد اشکی ایجاد می‌کنند.

این تومور ممکن است به سایر قسمت‌های چشم یا اطراف آن نیز گسترش یابد، و در نهایت می‌تواند به تخریب بینایی و کیفیت دید فرد منتهی شود.

از مشخصه‌های تومور غدد اشکی، افزایش حجم و کمیت غیرمعمول اشک، درد، تغییر در دید، و ممکن است تشخیص آن از طریق انجام آزمایش‌های چشمی و تصویربرداری متخصصین انجام شود.

ساختار و عملکرد غدد اشکی :

غدد اشکی درون چشم و در محیط اطراف آن قرار دارند و وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند.

 

تاریخچه

تومور غدد اشکی یکی از بیماری‌های چشمی است که تاریخچه‌ای طولانی دارد و اطلاعاتی درباره آن به مراتب قدیمی‌تر از دوران حال حاضر وجود دارد. این بیماری در تاریخ‌نگاری پزشکی به نام‌های مختلفی شناخته شده است و تحقیقات در زمینه‌های چشم‌پزشکی و پاتولوژی این امکان را فراهم کرده‌اند که درباره تاریخچه و زمان کشف این بیماری اطلاعات به دست آمده باشند.

با این حال، اطلاعات دقیق در مورد زمان دقیق کشف تومور غدد اشکی در دسترس نیستند. این بیماری احتمالاً از دوره‌های قدیمی‌تر، احتمالا هزاران سال پیش وجود داشته است، اما تشخیص و درک دقیق آن به صورت علمی و پزشکی در سده‌های اخیر توسعه یافته است. تحولات در تکنولوژی تشخیصی و پزشکی، همچنین پیشرفت‌های درمانی، به بهبود تشخیص و مدیریت این بیماری کمک کرده‌اند.

آمار جهانی

تومورهای غدد اشکی شیوع سالانه یک در یک میلیون دارند که نشان دهنده 10 درصد ضایعات فضایی مداری است. سن بروز تومورهای غدد اشکی به زیرگروه خاص تومور بستگی دارد، اما به طور کلی این تومورها می توانند در هر سنی ایجاد شوند.

 

 

علائم کامل تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. این علائم ممکن است در نقاط مختلف چشم و نزدیکی آن ظاهر شود. البته باید توجه داشت که این علائم نهایی تشخیصی توسط یک چشم پزشک قابل تایید هستند. برخی از علائم شایع تومور غدد اشکی عبارتند از:

1. درد و ناراحتی در چشم: احساس درد، سوزش یا ناراحتی درون چشم ممکن است یکی از نشانه‌های این بیماری باشد.
2. تغییر در دید: دید ممکن است محدود شود و فرد ممکن است احساس کند که دید مبهمی دارد.
3. قرمزی و تورم چشم: غدد اشکی توده‌ای را تشکیل داده و می‌تواند به تورم و قرمزی در ناحیه چشم منتهی شود.
4. گرمی خارجی از چشم: احتمال وجود یک گرمی خارجی از چشم به دلیل تورم در ناحیه غدد اشکی وجود دارد.
5. تغییر در اندازه و شکل چشم: تومور می‌تواند باعث تغییر در اندازه و شکل چشم شود.
6. گیجی و سرگیجه: برخی افراد ممکن است احساس گیجی یا سرگیجه کنند که ممکن است به تومور غدد اشکی مرتبط باشد.
7. افزایش ترشح اشک: تغییر در ترشح اشک، یا حتی خروج اشک در لحظات غیرمنتظره می‌تواند نشانه تومور غدد اشکی باشد.
8. تغییر در دید در نور کم: افراد ممکن است در نور کم دید نسبتاً بهتری داشته باشند و این علامت نشانه از افزایش حساسیت چشمی باشد.

به هر حال، اگر شما یا کسی که می‌شناسید از هرکدام از این علائم رنج می‌برید، مهم است که یک پزشک چشم ملاقات کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب ارائه شود.

 

روش های تشخیص این بیماری

تومور غدد اشکی معمولاً توسط یک پزشک چشم و بینایی تشخیص داده می‌شود. برای تشخیص این بیماری، پزشک ممکن است از روش‌های تشخیصی مختلف استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شود:

• آزمایشات چشمی: این شامل انجام اندازه‌گیری فشار داخل چشم (تونومتری) و آزمایشات دیدگاه مانند فیلد دید (بررسی محدوده دید) می‌شود. این آزمایشات می‌توانند نشان دهنده تغییراتی در دید یا فشار چشم ناشی از تومور غدد اشکی باشند.
• تصویربرداری چشم: استفاده از فنون تصویربرداری مانند توموگرافی (عکسبرداری از داخل چشم) و آنژیوگرافی (بررسی عروق چشم) می‌تواند به نمایش عکس‌های دقیق از ناحیه مورد نظر برساند.
• آنژیوگرافی با دادن ماده نوری: در این روش، ماده نوری به بیمار تزریق می‌شود تا روند جریان خون در عروق چشم بررسی شود. این روش می‌تواند نشان دهنده وضعیت عروقی که تحت تأثیر تومور قرار دارند باشد.
• آنژیوگرافی مغز: در صورت شک یا احتمال انتقال تومور به مغز، آنژیوگرافی مغز انجام می‌شود تا عروق مغز بررسی شود.
• مامو‌ویبراسیون (بررسی نواحی چشم با موج اولتراسون): این روش از امواج صوتی برای تولید تصاویر از نواحی داخلی چشم استفاده می‌کند.
• بیوپسی: در صورتی که تومور مشکوک به سرطان باشد، پزشک ممکن است نمونه‌برداری از بافت تومور انجام داده و آن را تحت میکروسکوپ بررسی کند تا نوع و خصوصیات سلولی تومور مشخص شود.

همچنین، در صورتی که پزشک مشکوک به گسترش تومور به نواحی دیگر چشم یا بدن باشد، ممکن است از تصویربرداری مانند اسکن‌های سی‌تی اسکن (CT scan) یا مغناطیسی (MRI) استفاده کند تا اطلاعات بیشتری درباره گسترش تومور به دست آید.

 

دلایل ایجادتومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. این دلایل ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. عوامل ژنتیکی: وجود تاریخچه خانوادگی از بیماری‌های چشمی و تومورهای غدد اشکی می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در ایجاد این نوع تومور باشد. فردی که خانواده‌ای با تاریخچه تومور چشم داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشد.
2. عوامل محیطی: مواردی نظیر تعرض به اشعه مضر، مواد شیمیایی، یا عوامل محیطی دیگر ممکن است در ایجاد تومور غدد اشکی نقش داشته باشند.
3. عوامل ویروسی: برخی ویروس‌ها نیز ممکن است باعث ایجاد تغییرات در ساختار سلول‌ها شده و این تغییرات می‌توانند به تومورهای غدد اشکی منجر شوند.
4. آسیب چشمی: آسیب به چشم ناشی از ضربه یا آسیب‌های دیگر ممکن است در برخی موارد باعث ایجاد تومور شود.
5. سن: ریسک ابتلا به تومور غدد اشکی با بالاتر شدن سن افزایش می‌یابد. این به این معنی است که افراد با سن بالا ممکن است در معرض بیشتری از این نوع تومور قرار داشته باشند.
6. تغییرات هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها ممکن است نقشی در ایجاد تومورهای غدد اشکی ایفا کنند، خصوصاً در زنان که در دوران بارداری یا در دوران پس از میانسالی تغییرات هورمونی شدیدتری تجربه می‌کنند.

به هر حال، مکانیسم دقیق ایجاد تومور غدد اشکی هنوز به صورت کامل درک نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

انواع بیماری تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی می‌تواند در انواع مختلفی ظاهر شود، که هرکدام خصوصیات و ویژگی‌های خود را دارند. در زیر به برخی از انواع بیماری تومور غدد اشکی اشاره می‌شود:

• تومور غدد اشکی خودآگاه (Benign Tumors): این نوع تومورها غیرسرطانی هستند و به عنوان تومورهای خوش‌خیم شناخته می‌شوند. آنها در مکان خود تشکیل می‌شوند و به سایر ناحیه‌های بدن گسترش نمی‌یابند.
• تومور غدد اشکی شرارتی (Malignant Tumors): این نوع تومورها سرطانی هستند و به عنوان تومورهای بدخیم شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند به ناحیه‌های دیگر چشم یا بدن گسترش یابند و به اندازه بزرگتر شدن ممکن است بافت‌های اطراف را تخریب کنند.
• کارسینومای غدد اشکی (Adenocarcinoma): این نوع تومور از سلول‌های غدد اشکی منشأ می‌گیرد و می‌تواند به سرعت رشد کرده و به نواحی دیگر چشم یا بدن گسترش یابد.
• میلومای غدد اشکی (Melanoma): این نوع تومور از سلول‌های پیگمانته (رنگی) غدد اشکی منشأ می‌گیرد. میلوماها می‌توانند در چشم یا حتی در پوست اطراف چشم ظاهر شوند.
• لنفومای غدد اشکی (Lymphoma): این نوع تومور از سلول‌های لنفاوی غدد اشکی منشأ می‌گیرد. لنفوما می‌تواند به عنوان یک تومور خوب‌خیم یا بدخیم ظاهر شود.
• سارکومای غدد اشکی (Sarcoma): این نوع تومور از بافت‌های نسجی غدد اشکی مانند عضله، استخوان یا بافت وعائی منشأ می‌گیرد.

هر یک از این انواع تومورها خصوصیات مختص به خود را دارند و نیاز به تشخیص و درمان تخصصی دارند. انتخاب درمان مناسب و تصمیم‌گیری در مورد بهترین روش‌های مداخله باید توسط متخصص چشم پزشکی گیرد.

 

روش های درمان تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با استفاده از روش‌های مختلف درمان شود. انتخاب روش درمانی معمولاً به ویژگی‌های تومور (مانند نوع، اندازه، و مرحله بالینی) و وضعیت سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. در اینجا چندین روش درمان آورده شده است:

• جراحی

یکی از روش‌های اصلی درمان تومور غدد اشکی است. جراحی ممکن است شامل برداشتن کامل یا جزئی تومور، و یا حتی از بین بردن تمامی یا بخشی از غدد اشکی باشد. این روش معمولاً برای تومورهای خودآگاه (بنیانی) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• پرتو درمانی (رادیوتراپی)

در این روش، اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زنند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آن‌ها متوقف شود. پرتو درمانی ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با جراحی استفاده شود.

• کرموتراپی (درمان با داروها)

از داروها برای تخریب سلول‌های سرطانی یا کاهش اندازه تومور استفاده می‌شود. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی مصرف شوند یا مستقیماً به تومور تزریق شوند.

• آنوکسیک‌های هیپرباریک (هیپرترمی)

این روش شامل افزایش دمای منطقه تومور با استفاده از امواج رادیویی یا لیزر است. این روش ممکن است به منظور نابودی سلول‌های سرطانی استفاده شود.

• درمان هدفمند (تراپی هدفمند)

این روش شامل استفاده از داروهایی است که به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و آنها را نابود می‌کنند، در حالی که سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.

• پیگیری و نظارت مداوم

برای افرادی که تومورهای خودآگاه دارند و جراحی یا درمان‌های دیگری انجام شده‌اند، پیگیری و نظارت مداوم توسط پزشک متخصص بسیار مهم است. این نظارت به منظور اطمینان از عدم بازگشت تومور یا شناسایی زودرس تغییرات در تومور انجام می‌شود.

باید توجه داشت که پزشک متخصص مرتبط با بیماری باید نوع مناسب درمان را بر اساس وضعیت خاص بیمار تعیین کند.

 

لیست داروهای تومور غدد اشکی

درمان تومور غدد اشکی اغلب به وسیله یک تیم متخصص پزشکی که متخصص در حوزه درمان‌های سرطان و چشم‌پزشکی است، تعیین می‌شود. در اینجا چندین نوع دارویی که ممکن است برای درمان تومور غدد اشکی استفاده شوند:

• کموتراپی (شیمی درمانی): داروهای کموتراپی برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی یا از طریق تزریق به بدن ارائه شوند و می‌توانند به تومور غدد اشکی متوقف کنند یا اندازه آن را کاهش دهند.
• داروهای هدفمند (داروهای تراپی هدفمند): این داروها به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و تلاش می‌کنند آنها را نابود کنند. این داروها به طور انتخابی در برابر سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.
• آنوکسیک‌ها (هیپرترمی): این داروها به تومور اشعه می‌زنند و دما را افزایش می‌دهند. این روش به نام هیپرترمی معروف است و ممکن است به تومور غدد اشکی اعمال شود.
• پیوند اشعه (براخت مشع): در این روش، یک منبع از خارج از بدن به تومور متصل می‌شود تا اشعه‌های مشع به تومور هدایت شوند و سلول‌های سرطانی نابود شوند.
• پرتو درمانی (رادیوتراپی): درمان با استفاده از اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آنها متوقف شود.
• داروهای ایمنی‌سازی (ایمونوتراپی): این داروها سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند تا به تومور حمله کرده و آن را نابود کنند.

همچنین، در مواردی که تومور غدد اشکی قابلیت جراحی دارد، عمل جراحی نیز یکی از روش‌های اصلی درمان است. انتخاب روش درمانی به وسیله پزشک تخصصی باید با توجه به نوع و مرحله تومور و ویژگی‌های فرد مورد انجام گیرد.

روش های پیشگیری

تا کنون روش‌های مطمئنی برای پیشگیری از این بیماری مشخص نشده‌اند، اما انجام برخی اقدامات و تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

• مراقبت از سلامت چشم: انجام آزمایشات چشمی مرتب و ملاقات با یک چشم‌پزشک به منظور تشخیص زودرس مشکلات چشمی می‌تواند کمک کند. آزمایشات دیدگاه منظم به تشخیص مشکلات چشمی زودرس و درمان به موقع کمک می‌کند.
• محافظت از چشمان در برابر آفتاب: استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV می‌تواند از تأثیرات مضر اشعه‌های UV آفتاب بر روی چشمان جلوگیری کند.
• تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی با ویتامین‌ها و مواد مغذی مناسب که مفید برای سلامتی چشم هستند می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی کمک کند.
• ترتیب خواب و استراحت مناسب: خواب کافی و استراحت به موقع می‌تواند به سلامتی چشم‌ها کمک کند و خستگی و فشار چشم را کاهش دهد.
• کاهش استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی: استفاده بیش از حد از دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلفن همراه و کامپیوتر می‌تواند به خشک شدن چشم‌ها و افزایش خطر بیماری‌های چشمی منجر شود.
• پرهیز از مصرف تنباکو: مصرف دخانیات و دود سیگار می‌تواند به عوارض چشمی منجر شود. پرهیز از سیگار به حفظ سلامتی چشم‌ها کمک می‌کند.
• پیگیری نظرسنجی های چشمی مرتب: افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه بیماری‌های چشمی هستند، بهتر است نظرسنجی‌های چشمی را به صورت منظم انجام دهند تا به طور زودرس مشکلاتی شناسایی و درمان شوند.

نتیجه

در نتیجه، تومور غدد اشکی یک بیماری جدی است که نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. هرچند روش‌های پیشگیری خاصی برای این بیماری وجود ندارد، اما مراقبت از سلامت چشم، استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV، ترتیب خواب و استراحت مناسب، پیگیری نظرسنجی‌های چشمی منظم، و پرهیز از مصرف تنباکو می‌تواند به بهبود و حفظ سلامتی چشم‌ها کمک کند.

همچنین، در صورت وجود هرگونه علائم نادرستی در دید یا چشمان خود، به چشم‌پزشک مراجعه کرده و آزمایشات مرتبط را انجام داده تا به طور زودرس مشکلات تشخیص داده و درمان شوند.

من از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کرده و از آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری تومور غدد اشکی بهره‌مند شوید. این سایت به بیش از 7000 هزار متخصص دارویی ارتباط برقرار کرده است و اطلاعات و درمان‌های به‌روز در اختیار شما قرار می‌دهد. دکتران ما نیز در این زمینه تخصص دارند و می‌توانند به شما راهنمایی‌ها و مشاوره‌های لازم را ارائه دهند. برای دسترسی به اطلاعات کامل و مشاوره با متخصصان ما، لطفاً به سایت دکتر بامن مراجعه فرمایید.

پرسش‌های متداول

1. آیا تومور غدد اشکی می‌تواند خود به تنهایی رفع شود؟

نه، تومور غدد اشکی نیاز به درمان حرفه‌ای دارد و بدون درمان، ممکن است به تدریج بزرگ‌تر شود.

2. آیا پس از جراحی، باید به مدت طولانی داروها استفاده کرد؟

طبق مشاوره پزشک، بله، در برخی موارد استفاده از داروها پس از جراحی ضروری است تا از بازگشت تومور جلوگیری شود.

3. آیا تغییرات در شیوه زندگی می‌تواند در پیشگیری از این نوع سرطان مؤثر باشد؟

بله، از جمله ترک دخانیات، مصرف مواد غذایی سالم و ورزش منظم می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

4. آیا این نوع سرطان ارثی است؟

در برخی موارد، فاکتورهای ژنتیکی ممکن است نقش داشته باشند. پزشک می‌تواند تست‌های مرتبط را توصیه کند.

5. چگونه می‌توانم بعد از درمان به طبیعی‌ترین شکل ممکن دیدگاه خود را داشته باشم؟

پس از درمان، پیگیری منظم و مراقبت مداوم از چشم‌ها، همچنین مراعات بهداشتی و مصرف داروهای معین می‌تواند به بهبود و حفظ دیدگاه کمک کند.

منابع

Tumors of the lacrimal gland

An Update on Tumors of the Lacrimal Gland

Lacrimal Gland Tumors: A Clinicopathological Analysis of 160 Cases

Epithelial Lacrimal Gland TumorsPathologic Classification and Current Understanding

تنبلی چشم یا ” Amblyopia” یک مسأله مهم در دنیای امروز است که بسیاری از ما با آن سر و کار داریم. این مشکل از مدت زمان طولانی نگه داشتن چشمان در معرض صفحات دیجیتال تا تأثیرات ژنتیک و ارثی ممکن است به وجود آید. در این مقاله، به بررسی دقیق‌تر این موضوع، از جمله علل، علائم، راهکارهای پیشگیری و نقش فناوری در حفظ سلامت چشم می‌پردازیم.

تنبلی چشم چیست؟

یک وضعیت است که به کاهش توانایی چشم در انجام حرکات هماهنگ و دقیق بین دو چشم اطلاق می‌شود. این وضعیت اغلب به عنوان “آمبلیوپی” نیز شناخته می‌شود. در آمبلیوپی، چشم‌ها به نحوی هماهنگ کار نمی‌کنند و احداث تصویر در مغز با مشکل مواجه می‌شود.

تاریخچه

تاریخچه این بیماری به دورانهای دور بازمی‌گردد ولی تا کنون، تحقیقات زیادی در زمینه تشخیص و درمان این مشکل انجام شده است. در زیر، تاریخچه و زمان کشف آن را بررسی می‌کنیم:

• قرن 17 و 18

در این دوران، دانشمندان زیادی به مسائل بینایی اختصاص داده بودند. هوک، یکی از دانشمندان مشهور این دوره، به بررسی دید در دوران کودکی پرداخت و تا حدودی به توضیح تنبلی چشم پرداخت.

• قرن 19

دکتر هرمان در این قرن، بیشترین توجه را به مسائل بینایی اختصاص داد. او به شکل‌گیری مفهوم “آمبلیوپی” و تنبلی چشم پیشنهاداتی ارائه داد.

• دهه 1930

در این دوران، با پیشرفت‌های علم پزشکی، روش‌های جدید تشخیص تنبلی چشم توسعه یافت. اولین آزمایش‌هایی برای تشخیص و ارزیابی تنبلی چشم آغاز شد.

• دهه 1960

انجام تحقیقات بیشتر در زمینه فیزیولوژی و نوروساینس بینایی به بررسی دقیق‌تر مکانیسم‌های تنبلی چشم کمک کرد.

• دهه 1990

با پیشرفت تکنولوژی و علم داروسازی، روش‌های جدید درمان تنبلی چشم توسعه یافت. از جمله این روش‌ها می‌توان به استفاده از عینک و لنزهای خاص، تراپی چشمی، و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی اشاره کرد.

استفاده از تکنولوژی و تحقیقات مدرن در دهه‌های اخیر به بهبود در تشخیص و درمان تنبلی چشم کمک کرده است. با پیشرفت روزافزون در علم پزشکی و نوروساینس، امیدوارم در آینده بتوانیم شاهد بهبودهای بیشتری در این زمینه باشیم.

 

آمار جهانی

• مطالعات فردی تغییرات قابل توجهی را در شیوع آمبلیوپی در مناطق و گروه های سنی مختلف نشان داد. این مطالعه برای تخمین شیوع جهانی آمبلیوپی با تجمیع شیوع آن از مطالعات قبلی و پیش‌بینی تعداد افراد مبتلا تا سال 2040 است.
• نتایج متاآنالیز 60 مطالعه (1 859 327 نفر) نشان داد که میزان شیوع آمبلیوپی ادغام شده 1.44٪ (95٪ فاصله اطمینان (CI): 17٪ تا 1.78٪) بود.
• شیوع در اروپا (2.90٪) و آمریکای شمالی (2.41٪) بیشتر از آسیا (1.09٪) و آفریقا (0.72٪) بود.
• بیشترین شیوع در افراد بالای 20 سال (29/3 درصد) مشاهده شد. تفاوتی در میزان شیوع بین جنسیت وجود نداشت.
• در سال 2019، 99.2 میلیون نفر (CI 95% 71.7 تا 146.1)  مبتلا به آمبلیوپی در سراسر جهان تخمین زده شد که تا سال 2030 به 175.2 (95% فاصله اطمینان (CI 3 تا 307.8)  میلیون نفر در سال 2030 و 25.2% در 4.8 میلیون نفر افزایش یافته است.

دلایل ایجاد تنبلی چشم چیست؟

به دلیل مشکلات در هماهنگی بین دو چشم و یا ناتوانی یکی از چشم‌ها در توسعه بینایی ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی اتفاق بیافتد. در زیر، دلایل را به‌طور کامل بررسی می‌کنیم:

ناتوانی در هماهنگی چشمی: ممکن است بین چشم‌ها تفاوت زیادی در نورپردازی یا دیگر ویژگی‌های بینایی وجود داشته باشد که باعث ناتوانی در هماهنگی بین دو چشم شود. این اختلاف ممکن است از عوارض اختلالات بینایی مانند استرابیسم ناشی شود.

ناهماهنگی در توسعه بینایی: اگر یکی از چشم‌ها به نحوی توسعه نیافته و ناتوان در ارسال پیام‌های بینایی به مغز باشد، ممکن است آمبلیوپی ایجاد شود. این مشکل معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و اگر به موقع تشخیص و درمان نشود، می‌تواند ادامه یابد.

ناتوانی در تصویرسازی مغز: مغز وظیفه ترکیب تصاویر دریافتی از دو چشم را دارد. اگر مغز به درستی تصویرها را ترکیب نکند، ممکن است تنبلی چشم ایجاد شود. این مشکل می‌تواند به دلیل اختلالات فیزیولوژیکی یا مشکلات در قسمت‌های مختلف مغز باشد.

عوارض عینک: استفاده نامناسب از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی نیز می‌تواند باعث آمبلیوپی شود. اگرعینک‌های مناسبی برای اختلالات بینایی تجویز نشده باشند، ممکن است مشکلات را تشدید کنند.

عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی ممکن است بیشتر در معرض تنبلی چشم قرار گیرند.

تشخیص دقیق و درمان مناسب بستگی به شناختن دقیق دلایل آن دارد. افراد با مشکلات بینایی باید به چشم ‌پزشک مراجعه کرده و تست‌های لازم را انجام دهند تا عامل دقیق مشکلات آنها مشخص شود و راه‌های درمانی متناسب اعمال شود.

علائم و نشانه‌ها

آمبلیوپی ممکن است به‌طور تدریجی و بدون آگاهی افراد ایجاد شود، به ویژه اگر در دوران کودکی آغاز شود. علائم آمبلیوپی ممکن است متنوع باشند و به عوامل مختلفی بستگی داشته باشند.

• عدم توانایی در نگه داشتن چشم‌ها به صورت هماهنگ.
• دشواری در دنبال کردن یک شی با یک چشم در مقایسه با دیگر چشم.

• بینایی ضعیف در یکی از چشم‌ها
• دشواری در خواندن و نوشتن
• دوبینی
• انحراف چشم
• خستگی چشم
• سردرد

تشخیص و درمان آمبلیوپی مهم است و باید توسط چشم‌ پزشک انجام شود. درمان معمولاً به وسیله عینک، تراپی چشمی، یا در موارد پیشرفته‌تر، جراحی انجام می‌شود. همچنین، درمان زودهنگام می‌تواند بهبود بیشتری در بینایی افراد با آمبلیوپی ایجاد کند.

 

راههای تشخیص تنبلی چشم چیست؟

تشخیص نیازمند ارزیابی دقیق و کامل توسط چشم‌پزشک است. در زیر، راههای اصلی تشخیص ذکر شده‌اند:

آزمون‌های بینایی: آزمون‌های بینایی، برای اندازه‌گیری وضوح بینایی افراد استفاده می‌شوند. در صورت تفاوت زیاد بین بینایی دو چشم، ممکن است به تشخیص تنبلی اشاره کند.

آزمون‌های نورپردازی: آزمون‌هایی که نورپردازی و هماهنگی چشم‌ها را ارزیابی می‌کنند. برخی از این آزمون‌ها ممکن است شامل دنبال کردن نور یا اشیاء متحرک با چشم‌ها باشند.

آزمون‌های اندازه‌گیری استرابیسم: این آزمون‌ها برای تشخیص هر نوع اختلال در هماهنگی حرکات چشمی، از جمله استرابیسم، کاربرد دارند.

آزمون‌های انسداد (Occlusion Tests) : این آزمون‌ها از پوشاندن یکی از چشم‌ها به‌منظور ارزیابی واکنش چشم انجام میشوند و می‌توانند برای تشخیص تنبلی چشم مورد استفاده قرار گیرند.

آزمون‌های تصویری مغز (Visual Evoked Potential – VEP): این آزمون با استفاده از امواج الکتریکی مغز به تحلیل واکنش مغز به تصاویر می‌پردازد و می‌تواند به تشخیص مشکلات بینایی مربوط به تنبلی چشم کمک کند.

آزمون‌های تصویری چشم (Fundus Photography): دستگاه‌های عکسبرداری برای ثبت تصاویر چشم و ارزیابی ناحیه‌های مختلف چشم استفاده میشوند.

توموگرافی انسجام نوری – OCT (Optical Coherence Tomography – OCT): از این تکنیک برای تصویرسازی لایه‌های مختلف چشم و ارزیابی ساختارهای مهم مانند شبکیه استفاده میشود.

با توجه به اینکه تنبلی چشم می‌تواند به علت مشکلات مختلفی ایجاد شود، ترکیبی از آزمون‌ها و ارزیابی‌های مختلف ممکن است برای تشخیص دقیق آن لازم باشد. به همین دلیل، مراجعه به یک چشم‌پزشک متخصص برای تشخیص و درمان مناسب بسیار حائز اهمیت است.

اهمیت تغییرات سبک زندگی برای سلامت چشم

استفاده مناسب از دستگاه‌های الکترونیکی

استفاده طولانی مدت از دستگاه‌های الکترونیکی، مانند گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها، ممکن است باعث خستگی چشم و افزایش ریسک مشکلات بینایی شود. تعیین زمان‌های استراحت و استفاده از فیلتر آبی نور می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

استفاده از عینک تصحیحی

اگر نیاز به عینک تصحیحی وجود دارد، استفاده از آنها به‌صورت منظم می‌تواند به بهبود بینایی و جلوگیری از تنبلی چشم کمک کند.

تغذیه سالم

تغذیه مناسب با ویتامین‌ها و مواد مغذی مهم برای حفظ سلامت چشم ضروری است. مصرف مواد آنتی‌اکسیدانی مانند ویتامین A، C و E می‌تواند از اثرات مخرب رادیکال‌های آزاد بر چشم محافظت کند.

ورزش منظم

فعالیت‌های ورزشی منظم به افزایش جریان خون به چشم‌ها کمک کرده و می‌توانند از بروز مشکلات بینایی جلوگیری نمایند. همچنین، تمرینات چشمی می‌توانند عضلات چشم را تقویت کنند.

استراحت کافی

برقراری تعادل مناسب بین استراحت و فعالیت، به ویژه در مواجهه با دستگاه‌های الکترونیکی، از خستگی چشم جلوگیری می‌کند.

حفاظت از چشم در برابر نور مضر

استفاده از عینک‌ها یا عینک‌های آفتابی با فیلتر UV، می‌تواند چشم را در برابر نور مضر خورشید محافظت کند.

تغییرات سبک زندگی به‌طور کلی می‌توانند به پیشگیری از مشکلات بینایی، کاهش خستگی چشم، و بهبود کیفیت بینایی کمک کنند.

 

راهکارهای پیشگیری

آزمایش‌های بینایی منظم

• انجام آزمایش‌های بینایی منظم برای اطمینان از سلامت چشم و تشخیص زودهنگام هر مشکل بینایی.

مراقبت از سلامت عینک و لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی به‌موقع و با توجه به توصیه‌های چشم‌پزشک.

برنامه‌ریزی مناسب فعالیت‌های بینایی

• ممنوعیت استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی به مدت طولانی و برنامه‌ریزی مناسب زمان استفاده از آنها.

تنظیم نورپردازی

• اطمینان از اینکه محیط زندگی و تحصیلی دارای نورپردازی مناسب باشد.

مراجعه به چشم‌پزشک

• در صورت وجود هرگونه علامت یا نشانه ناعادی در بینایی، به‌سرعت مراجعه به چشم‌پزشک کنید.

ارتقاء سلامت کلی

• اهمیت تغذیه سالم و ورزش منظم برای حفظ سلامت عمومی که اثر مستقیم بر سلامت چشم دارد.

توجه به علائم نشان‌دهنده مشکلات بینایی

• به علائمی همچون سردرد، خستگی چشم، دشواری در خواندن، یا تغییر در وضعیت چشم‌ها توجه کنید و در صورت نیاز به اقدام مناسب بپردازید.

مشاوره چشم‌پزشک در دوران بارداری

• مراجعه به چشم‌پزشک و مشاوره در خصوص نکات حفظ بینایی در دوران بارداری.

اقدامات فوق به ترتیب به مراقبت از چشم‌ها و بینایی، تشخیص زودهنگام مشکلات، و ایجاد شرایط محیطی سالم برای چشم‌ها کمک می‌کنند و در پیشگیری از تنبلی چشم مؤثر هستند.

راههای درمان تنبلی چشم

تنبلی چشم اغلب در سنین کودکی تشخیص داده می‌شود و برای بهبود وضعیت این مشکل، درمان‌های مختلفی اعمال می‌شود.

1. تمرینات بینایی

• اپتومتریست‌ها تمرینات خاصی را بر اساس نیازهای چشمی شما تجویز می‌کنند.
• تمرینات انعطافی و تقویتی که با استفاده از ادوات مخصوص انجام می‌شوند، به بهبود تنبلی چشم کمک می‌کنند.

2. استفاده از عینک یا لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تجویزی که به شخص بستگی دارند، می‌تواند وضوح دید و تمرکز را بهبود بخشد.

3. درمان دارویی

• برخی از داروها ممکن است توسط چشم‌پزشک تجویز شوند تا به بهبود عملکرد چشم‌ها و کاهش علائم تنبلی کمک کنند.

4. تحلیل دقیق بینایی

• تحلیل دقیق بینایی توسط چشم‌پزشک ممکن است نیاز به انجام شود تا عیوب خاص چشم شناسایی شده و برنامه‌ی درمانی مناسب تجویز شود.

5. ترکیبی از تمرینات و درمان‌های نوری

• تمرینات و درمان‌های نوری می‌توانند تأثیر بسزایی در بهبود تنبلی چشم داشته باشند.
• این درمان‌ها ممکن است شامل استفاده از نورهای خاص یا تکنیک‌های نوری باشد.

6. جراحی

• در موارد شدید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. جراحی‌هایی وجود دارد که به تقویت عضلات چشم و بهبود تعادل بین چشم‌ها کمک می‌کنند.

مهمترین نکته در درمان تنبلی چشم، تشخیص زودهنگام و شروع به درمان مناسب است. برای تشخیص و درمان تنبلی چشم، مراجعه به چشم‌پزشک حیاتی است تا بتوان بهترین راهکارها را برای هر فرد تعیین کرد.

 

درمان‌های خانگی

استفاده از گرما

• استفاده از کمپرس گرم به دور چشم‌ها می‌تواند به کاهش خستگی و درد چشم کمک کند.
• ماساژ لطیف چشم نیز می‌تواند عضلات چشم را تقویت کند.

تمرینات چشم

• تمرینات ساده چشمی مثل چرخاندن چشمان به گونه‌های مختلف می‌تواند عضلات چشم را تقویت کرده و به بهبود تمرکز کمک کند.
• انجام حرکات مثل نگاه کردن به اطراف و نگه داشتن چشمان در موقعیت‌های مختلف نیز می‌تواند مفید باشد.

استفاده از مکمل ها

• مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین A، C و E و اسیدهای چرب امگا-3 می‌تواند به سلامت چشم کمک کند. این مواد معمولاً در میوه‌ها و سبزیجات فراوانی یافت می‌شوند.

استفاده از محافظ چشم

• در مواجهه با نور زیاد صفحات نمایش، استفاده از عینک یا لنزهای محافظ نور آبی می‌تواند از آسیب به چشمان جلوگیری کند.

تغییرات در رژیم

• حفظ رژیم غذایی سالم با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی ضروری برای سلامت چشم.
• مدیریت استرس و اجتناب از فعالیت‌های طولانی مدت با صفحات نمایش.

هر چند این راهکارها می‌توانند به بهبود وضعیت تنبلی چشم کمک کنند، اما در موارد شدید، مشاوره با متخصص چشم و درمان‌های حرفه‌ای نیز لازم است.

درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم

در برخی فرهنگ‌ها، مردم از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم استفاده می‌کنند. البته باید توجه داشت که استفاده از هر نوع درمان، حتی سنتی، نیازمند مشاوره با چشم ‌پزشک است. در زیر تعدادی از درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم آمده است:

استفاده از آب گلابی: آب گلابی ممکن است به عنوان یک ماده ضد التهاب و مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مورد استفاده قرار گیرد. برخی معتقدند که قطره کردن آب گلابی خنک بر چشم‌ها، می‌تواند خستگی چشم را کاهش دهد.

استفاده از روغن‌های گیاهی: برخی از روغن‌های گیاهی مانند روغن زیتون یا روغن جوانه گندم، به عنوان یک منبع مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مطرح شده‌اند. این روغن‌ها ممکن است برای ماساژ نرم چشم‌ها استفاده شوند.

استفاده از عسل: عسل به عنوان یک ماده ضد باکتری و ضد التهاب معروف است. برخی افراد ممکن است عسل را در آب گرم حل کرده و به عنوان قطره چشمی مصرف کنند.

استفاده از چای سبز: چای سبز به عنوان یک منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مطرح شده و برخی معتقدند که استفاده از قطره‌های چای سبز می‌تواند به بهبود بینایی کمک کند.

توجه: استفاده از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم باید با مشاوره متخصص چشم‌ پزشکی و تأیید آنها انجام شود. همچنین، این درمان‌ها نباید جایگزین مشاوره و درمان‌های کنونی از جانب متخصصان چشم‌پزشکی شوند.

عوارض تنبلی چشم

تنبلی چشم، اگر چه به نظر ممکن است به نظر یک مسئله کوچک بیاید، اما می‌تواند عوارض جدی برای سلامت چشم و حتی کیفیت زندگی فرد داشته باشد. در زیر، عوارض احتمالی را مرور می‌کنیم:

• یکی از علائم اصلی تنبلی چشم، کاهش وضوح دید است که می‌تواند به مشکلات در انجام وظایف روزانه منجر شود.
• افراد مبتلا به تنبلی چشم ممکن است نیاز به استراحت بیشتری برای چشمان خود داشته باشند و عدم توجه به این نیاز می‌تواند به تشدید علائم منجر شود.
• فشار زیاد بر چشمان به خصوص در مواجهه با تنبلی می‌تواند منجر به سردرد و خستگی عصبی شود.
• دشواری در تمرکز و دید کم می‌تواند به کاهش بهره‌وری در وظایف روزمره و حتی کارهای تحصیلی یا حرفه‌ای منجر شود.
• مشکلات در دید و تنبلی ممکن است به اختلال در زندگی اجتماعی فرد منجر شود، زیرا او ممکن است در برخی از فعالیت‌های گروهی مشکل داشته باشد.
• مشکلات دائمی در دید و تمرکز ممکن است تأثیرات روانی منفی داشته باشد و افراد را به لحاظ روانی تحت فشار قرار دهد.

در نتیجه، شناخت و درمان به موقع اهمیت دارد تا عوارض آن برای سلامت چشم و کلیت زندگی فرد کمترین تأثیر را داشته باشد.

 

زمان مشاوره با متخصص چشم

هرگاه افراد با هر یک از علائم زیر مواجه شوند، مشاوره با متخصص چشم ضروری است:

تغییر ناگهانی در دید: اگر دید یک فرد به صورت ناگهانی تغییر کند، به خصوص اگر این تغییر با احساس درد یا ناراحتی همراه باشد.

پیشرفت علائم: اگر علائم تنبلی چشم بهبود نیابند یا بهبود پیدا کنند و سپس دوباره ظاهر شوند.

تغییر دید در شرایط خاص: اگر دید در شرایط خاصی مثل نور کم یا نور زیاد تغییر کند و بهبود نیابد.

عدم تطابق با عینک یا لنز: در صورتی که استفاده از عینک یا لنز تجویز شده توسط متخصص چشم به بهبود علائم منجر نشود.

احساس درد یا خارش: هرگونه درد یا خارش مداوم در چشم‌ها نیازمند بررسی توسط متخصص است.

تشدید علائم: اگر احساس کنید که علائم شما رو به تشدید هستند، بهتر است بلافاصله با یک متخصص چشم تماس بگیرید.

با توجه به هر یک از این شرایط، متخصص چشم می‌تواند تشخیص دقیق‌تری ارائه دهد و برنامه‌ی درمانی مناسب را تدوین کند.

نتیجه

تنبلی چشم یک واقعیت زندگی است که در دنیای پرفراز و نشیب امروزی، ممکن است بر روی سلامت چشم تأثیرگذار باشد. با توجه به افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتال و فناوری، این مشکل به یکی از چالش‌های اصلی سلامت چشم تبدیل شده است. در این مقاله، ما به بررسی علل، علائم، و درمان‌های خانگی و حرفه‌ای تنبلی چشم پرداختیم.

استفاده از تمرینات چشم، اصلاح سبک زندگی، و مراقبت از سلامت چشم در مواجهه با نور آبی، می‌تواند به حفظ چشمان سالم کمک کند. در ضمن، مشاوره با متخصص چشم و دریافت درمان‌های حرفه‌ای در مواجهه با تنبلی چشم بسیار اهمیت دارد.

حفظ سلامت چشم نه تنها به بهبود دید و تمرکز در وظایف روزمره کمک می‌کند بلکه تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی کلان فرد دارد. با اجرای تغییرات کوچک در روند زندگی، همه می‌توانند به پایداری سلامت چشم خود کمک کرده و از دید خوب و سلامتی چشمان خود بهره‌مند شوند.

توجه داشته باشید: هرگونه علائم نگران‌کننده یا تغییر ناگهانی در دید، نیازمند مشاوره و ارزیابی توسط یک متخصص چشم است.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه تنبلی چشم هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا تنبلی چشم یک بیماری جدی است؟

اگر درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات بینایی شود. مداخله به موقع و اقدامات پیشگیرانه ضروری است.

آیا تنبلی چشم با درمان های خانگی به طور کامل درمان می شود؟

در حالی که درمان های خانگی می توانند علائم را کاهش دهند، موارد شدید ممکن است نیاز به مداخله حرفه ای داشته باشند. برای راهنمایی شخصی با یک متخصص چشم مشورت کنید.

چگونه می توانم در طول استفاده طولانی از صفحه نمایش از چشمانم محافظت کنم؟

از قانون 20-20-20 پیروی کنید و از فیلترهای نور آبی استفاده کنید.

آیا غذاهای خاصی وجود دارد که سلامت چشم را تقویت می کند؟

بله، غذاهای غنی از ویتامین های A، C و E و همچنین اسیدهای چرب امگا 3 به سلامت چشم کمک می کنند.

آیا تنبلی چشم ارثی است؟

یک مولفه ژنتیکی در بیماری های چشمی از جمله تنبلی چشم وجود دارد. دانستن سابقه خانوادگی شما می تواند بینشی در مورد خطرات احتمالی ارائه دهد.

منابع

Results of photorefractometzic screening for amblyogenic defects in children aged 20 months

Visual screening and photorefraction—the relation of refractive errors to strabismus and amblyopia

Effects of luminance on the visual acuity of strabismic and anisometropic amblyopes and optically blurred normals

Results of amblyopia therapy in eyes with unilateral structural abnormalities

Role of intracortical inhibition in deprivation amblyopia: reversal by microiontophoretic bicuculline

Lack of alternation in patients treated for strabismic amblyopia

Hemiretinal differences in speed of light detection in esotropic amblyopes

 

انحراف چشم، یک موضوع پیچیده و حیاتی در زمینه سلامت چشم، از جمله مشکلاتی است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روی زندگی افراد بگذارد. در این مقاله، ما به بررسی جزئیاتی درباره این موضوع اساسی می‌پردازیم.

انحراف چشم چیست؟

انحراف چشم یا استرابیسم یک مشکل چشمی است که در آن محور دید یک یا دو چشم از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. این مشکل ممکن است به صورت افقی (به سمت داخل یا بیرون)، عمودی (به سمت بالا یا پایین) یا مورب (میل به چپ یا راست) اتفاق بیفتد. انحراف چشم ممکن است در یکی از دو چشم (انحراف یک‌چشمی) یا در هر دو چشم (انحراف دوچشمی) رخ دهد.

تاریخچه

تاریخچه استرابیسم به قرون گذشته باز می‌گردد. هر چند که تاریخ دقیق کشف این مشکل را تعیین کردن دشوار است، اما می‌توانیم به برخی از نقاط تاریخی مرتبط با انحراف چشم اشاره کنیم:

عصر باستان: مشکلات چشمی از جمله انحراف چشم، در تاریخ باستان نیز وجود داشته‌اند. نخستین توصیف‌ها و تصاویری از افرادی با انحراف چشم در متون و آثار باستانی یافت می‌شود.

قرون وسطی: تاریخ تعیین شده برای کشف انحراف چشم نوسانی است و با پیشرفت علم پزشکی و عینک سازی در قرون وسطی بهبود یافت. در قرون وسطی، عینک‌ها به عنوان ابزاری برای تصحیح اشکال چشمی شناخته شدند و به مرور زمان، توسعه‌یافتند.

قرن نوزدهم و بیستم: در قرن نوزدهم و بیشتر در قرن بیستم، توسعه تکنولوژی و دانش پزشکی به تشخیص و درمان انحراف چشم کمک بزرگی کرد. انجام جراحی‌های تصحیحی چشمی و توسعه تکنیک‌هایی مانند توسعه عینک‌های تصحیحی و لنزهای تماسی به بهبود بینایی افراد مبتلا به انحراف چشم کمک کرد.

در مجموع، این مشکل از قدیمی‌ترین زمان‌ها شناخته شده و با پیشرفت تکنولوژی و دانش پزشکی، درمان و تصحیح این مشکل تا حد زیادی بهبود یافته است. امروزه، متخصصان چشم پزشکی با استفاده از روش‌های مدرن و پیشرفته می‌توانند افراد مبتلا به انحراف چشم را تشخیص دهند و درمان مناسبی برای آنان تعیین کنند.

آمار جهانی

تخمین شیوع تلفیقی (95٪ CI) هر گونه استرابیسم، اگزوتروپی و ازوتروپی به ترتیب 1.93٪ (1.64-2.21)، 1.23٪ (1.00-1.46) و 0.77٪ (0.59-0.95) بود. ناهمگنی در شیوع استرابیسم و زیرگروه های آن بر اساس I2 بالای 95 درصد بود (001 p< برای همه).

انواع انحراف چشم

استرابیسم، می‌تواند به چند نوع مختلف تقسیم شود. این انواع شامل موارد زیر می‌شوند:

استرابیسم تاجی (Esotropia): در این نوع از انحراف چشم، یک چشم به سمت داخل منحرف می‌شود. به عبارت دیگر، چشم به سمت بینی منحرف می‌شود.

استرابیسم خارجی (Exotropia): در این نوع، یک چشم به سمت بیرون منحرف می‌شود، به عبارت دیگر، چشم به سمت گوش منحرف می‌شود.

استرابیسم عمودی (Vertical Strabismus): در این نوع انحراف چشم، یک چشم به سمت بالا یا پایین منحرف می‌شود.

استرابیسم مختلط (Mixed Strabismus): در برخی موارد، انحراف چشم ممکن است همزمان در چند جهت (استرابیسم تاجی و خارجی یا تاجی و عمودی) رخ دهد.

استرابیسم دوچشمی (Alternating Strabismus): در برخی از موارد، انحراف چشم ممکن است هر دو چشم را به طور متناوب تحت تأثیر قرار دهد، به این معنی که هر یک از چشم‌ها ممکن است به تناوب منحرف شوند.

انتخاب درمان مناسب برای انحراف چشم بستگی به نوع و شدت مشکل دارد و نیاز به مشاوره و تشخیص توسط متخصص چشم پزشکی دارد.

دلایل بروز انحراف چشم چیست؟

استرابیسم یک مشکل چشمی است که ممکن است به علت عوامل مختلفی ایجاد شود. در ادامه به دلایل اصلی بروز این مشکل اشاره می‌کنم:

مشکلات عصبی: نقص‌های عصبی در مغز یا عصب‌های مسئول کنترل عضلات چشم می‌توانند به استرابیسم منجر شوند. این شامل اختلالات ناشی از اعصاب مثل پارالیز عصبی و چالش‌های مغزی می‌شود.

مشکلات عضلات چشم: ضعف یا ناتوانی عضلاتی که چشم‌ها را کنترل می‌کنند، می‌تواند به انحراف چشم منجر شود. این مشکل معمولاً باعث ایجاد تعادل نادرست میان عضلات چشم می‌شود.

مشکلات در تطابق چشمی: تطابق چشمی به توانایی هر دو چشم برای تمرکز بر روی یک نقطه خاص و ایجاد تصویر ترکیبی می‌پردازد. اگر تطابق چشمی مختل شود، می‌تواند انحراف چشم را ایجاد کند.

علل موروثی: در برخی از موارد، استرابیسم به عنوان یک ویژگی موروثی به ارث رسیده و از نسل به نسل منتقل می‌شود.

آسیب‌ها و صدمات: آسیب‌ها یا صدمات به ساختارهای چشمی مانند عضلات یا عصب‌ها ممکن است به استرابیسم منجر شوند.

عوامل استرسی و روانی: استرس، اضطراب، یا مشکلات روانی می‌توانند به مشکلات بر روی عضلات چشم و تطابق چشمی اثر بگذارند و باعث انحراف چشم شوند.

فشار فیزیکی: انجام فعالیت‌هایی که نیازمند تمرکز بر یک نقطه خاص است، مثل کار با رایانه یا موبایل برای مدت طولانی، می‌تواند به انحراف چشم منجر شود.

عوامل زیست محیطی: عوامل محیطی مانند دود سیگار، مواد شیمیایی، و عوامل زیست محیطی ممکن است تأثیر منفی بر سلامت چشم داشته باشند و به استرابیسم منجر شوند.

تشخیص و درمان انحراف چشم بستگی به نوع و شدت مشکل دارد و بهترین راه برای تشخیص و درمان صحیح مشکل، مشاوره و معاینه توسط یک متخصص چشم پزشکی است.

علائم شایع استرابیسم چیست؟

علائم ممکن است بسته به نوع و شدت مشکل متغیر باشند. اما علائم عمده این مشکل شامل موارد زیر می‌شوند:

• انحراف یک یا هر دو چشم

انحراف یک یا هر دو چشم به وضعیتی اطلاق می‌شود که محور دید هر یک از چشم‌ها از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. به عبارت دیگر، وقتی فرد به یک نقطه مشخص نگاه می‌کند، یکی از چشم‌ها به جای تمرکز بر روی آن نقطه، به سمت دیگری از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. این منحرف شدن ممکن است به سمت داخل چشم (استرابیسم تاجی)، به سمت بیرون (استرابیسم خارجی)، به سمت بالا یا پایین (استرابیسم عمودی) یا در جهات مختلف دیگر باشد.

• دوبینی

وقتی دو چشم به شیء خاصی نگاه می‌کنند، باید تصاویری مشابه از آن شیء را دریافت کنند تا تصویر ترکیبی در مغز ایجاد شود. اگر یکی از چشم‌ها از موقعیت عادی خود منحرف شود، دو تصویر متفاوت از آن شیء تشکیل می‌شوند و این باعث می‌شود که فرد دوبینی تجربه کند.

• احساس درد در چشم

علت درد در استرابیسم می‌تواند از مشکلات عضلانی تا تنش عصبی و مسائل دیگر متنوع باشد. این درد ممکن است به صورت موقت و کوتاه‌مدت یا به صورت مزمن و پایدار ایجاد شود.

• خستگی چشم

وقتی چشم‌ها به مدت طولانی به شیء خاصی نگاه می‌کنند، به خصوص در شرایطی که تطابق چشمی به چالش کشیده می‌شود، عضلات چشم کار بیشتری انجام می‌دهند. این کار زیاد عضلات به مدت طولانی ممکن است به خصوص در انحراف چشم، به خستگی در این عضلات منجر شود.

• تغییر در تطابق چشمی

تطابق چشمی به توانایی چشم‌ها برای تمرکز بر روی یک نقطه خاص و ایجاد تصویر ترکیبی اطلاق می‌شود. به عبارت دیگر، هر یک از چشم‌ها به شیء نگاه می‌کند، اما تصویری متفاوت از آن شیء دریافت می‌کند. این تغییر در تطابق چشمی ممکن است در اثر انحراف یک یا هر دو چشم به وجود بیاید.

• تاری دید

به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد دید تاریکتر و کم‌وضوح‌تری نسبت به وضعیت عادی دارد. این اتفاق ممکن است در اثر مشکلاتی که از انحراف یک یا هر دو چشم ناشی می‌شود، ایجاد شود.

زمانی که یک فرد انحراف چشم دارد، عضلات چشم نمی‌توانند به درستی هماهنگ شوند و تطابق چشمی نقصانی ایجاد می‌کنند. این تطابق نادرست باعث می‌شود که دو تصویر متفاوت از یک شیء تشکیل شود و فرد تصاویر را به صورت ترکیبی نتواند مشاهده کند.

• حساسیت به نور

حساسیت به نور به وضعیتی اشاره دارد که چشم‌ها به نور به شدت حساس هستند و واکنشی بیش از حد به نور نشان می‌دهند. این حساسیت به نور به علت انحراف یک یا هر دو چشم به وجود می‌آید و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. به عبارت دیگر، تطابق چشمی به توانایی چشم‌ها برای تنظیم و تطابق با نور اطلاق می‌شود. این تغییرات در تطابق چشمی باعث افزایش حساسیت به نور می‌شوند.

• سردرد یا نیاز به تمرکز بیشتر

به وضعیتی اشاره دارد که افراد با استرابیسم در مواجهه با مشکلات تطابق چشمی و تشابه دو تصویر از یک شیء هستند. این مشکلات ممکن است به احساس سردرد و نیاز به تمرکز بیشتر توجه کنند.

زمانی که چشم‌ها به درستی تطابق ندارند و دو تصویر متفاوت از یک شیء تشکیل می‌دهند، فرد باید تلاش کند تا تصویرها را با هم تطابق دهد و به تصویر ترکیبی برساند. این نیاز به تمرکز بیشتر از مغز می‌طلبد و ممکن است انرژی بیشتری را صرف تطابق چشمی کند.نتیجه این تلاش و تمرکز می‌تواند به سردرد منجر شود. همچنین، نیاز به تمرکز بیشتر ممکن است به فرد احساس خستگی و نیاز به استراحت دهد. این مشکلات ممکن است تا حدی از انحراف چشم ناشی شوند و معمولاً با درمان انحراف چشم و بهبود تطابق چشمی، سردرد و نیاز به تمرکز بیشتر کاهش می‌یابند.

اگر شما یا کودکتان از علائمی شبیه به استرابیسم رنج می‌برید، بهترین کار این است که با چشم پزشک مشاوره کنید تا تشخیص دقیق ایجاد شود و درمان مناسب تعیین شود. اگر استرابیسم در اوایل شناخته و درمان شود، امکان بهبود بینایی و کنترل مشکل زیاد است.

علائم استرابیسم چه زمانی ظاهر می شوند؟

علائم استرابیسم می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. این مشکل معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود، اما ممکن است در هر سنی ایجاد شود. اگر استرابیسم در کودکی شروع شود و به درستی تشخیص داده و درمان نشود، ممکن است به عنوان یک مشکل مزمن به ارث برده شود و در طول عمر ادامه داشته باشد. بنابراین، اگر علائم استرابیسم در هر سنی مشاهده شوند، مهم است به زودی با یک متخصص چشم پزشکی مشاوره شود تا تشخیص دقیق گرفته و درمان مناسب تعیین شود.

عوارض انحراف چشم چیست؟

استرابیسم می‌تواند عوارض مختلفی برای فرد داشته باشد. این عوارض بستگی به نوع انحراف، شدت آن، و تأخیر در تشخیص و درمان دارند. برخی از عوارض ممکن شامل موارد زیر هستند:

• ضعف بینایی
• مشکلات تعاملی و اجتماعی
• مشکلات روانی
• تأثیر بر توانایی یادگیری
• مشکلات رانندگی

راه های تشخیص و تست‌های مرتبط انحراف چشم

تشخیص استرابیسم و نوع آن نیاز به ارزیابی توسط یک متخصص چشم پزشکی دارد. متخصص چشم پزشکی از روش‌ها و تست‌های مختلف برای تشخیص انحراف چشم استفاده می‌کند. این تست‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

بررسی بصری: ابتدا پزشک با مطالعه تاریخچه پزشکی و سوالات در مورد علائم انحراف چشم، سن بروز مشکل، و عوامل ممکن ایجاد کننده تشخیص اولیه را قرار می‌دهد.

بررسی حرکت چشم‌ها: پزشک با بررسی حرکت چشم‌ها و توانایی هر چشم در حرکت به سمت هماهنگی، انحراف احتمالی را تشخیص می‌دهد.

تست تطابق چشمی: توانایی چشم‌ها برای تطابق و تشابه دو تصویر از یک شیء بررسی می‌شود. این تست می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های ویژه انجام شود.

تست دوبینی: فرآیند تشخیص دوبینی با استفاده از تست‌های مختلف انجام می‌شود.

تصویربرداری چشمی: در مواردی که نیاز به تصویربرداری دقیق‌تر دارید، از تکنولوژی‌های مثل MRI یا CT scan برای تصویربرداری چشم‌ها استفاده می‌شود.

با ترکیب اطلاعات از تاریخچه پزشکی، ارزیابی حرکت چشم، و نتایج تست‌های تطابق و دوبینی، متخصص چشم پزشکی می‌تواند نوع استرابیسم و علت آن را تشخیص دهد و بر اساس آن برنامه‌ی درمان مناسب را تعیین کند.

درمان انحراف چشم (Treatment of Strabismus)

درمان استرابیسم بستگی به نوع انحراف، علت آن، و شدت مشکل دارد. درمان انحراف چشم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استفاده از عینک یا لنز تصحیحی: در برخی موارد، استفاده از عینک یا لنزهای تصحیحی می‌تواند به تطابق چشمی کمک کند و انحراف چشم را تصحیح کند.

تمرینات چشمی: تمرینات خاصی برای تقویت عضلات چشم و افزایش تطابق چشمی انجام می‌شود. این تمرینات معمولاً تحت نظر یک متخصص چشم پزشکی انجام می‌شوند.

درمان انحراف با عمل جراحی: در برخی موارد شدید، ممکن است جراحی لازم باشد. در این روش، جراح عضلات چشم را تنظیم می‌کند تا تطابق چشمی بهبود یابد و انحراف چشم را تصحیح کند.

درمان مشکلات اصلی: اگر انحراف چشم ناشی از مشکلات دیگری مثل مشکلات عصبی یا ساختاری باشد، درمان اصلی این مشکلات نیز لازم است.

مراقبت‌های نظری: در برخی موارد، استفاده از مراقبت‌های نظری مثل قطره‌های چشمی مرطوب‌کننده می‌تواند به تسکین علائم انحراف چشم کمک کند.

اهمیت تشخیص زودرس در انحراف چشم کودکان

تشخیص زودرس استرابیسم در کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد. این اهمیت به دلایل زیر می‌باشد:

درمان موفق‌تر: تشخیص زودرس انحراف چشم در کودکان باعث درمان موفق‌تر میشود. هرچه درمان زودتر شروع شود، احتمال بهبود بیشتری وجود دارد.

جلوگیری از مشکلات ثانویه: اگر انحراف چشم در کودکان به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است به مشکلات ثانویه منجر شود. این مشکلات شامل دوبینی مزمن، کاهش وضوح بینایی، و مشکلات تطابق چشمی می‌شود.

تأثیر بر توانایی یادگیری: استرابیسم می‌تواند توانایی کودک در مهارت‌های تعلیمی و یادگیری را تحت تأثیر قرار دهد. اگر انحراف به موقع درمان نشود، ممکن است کودک دشواری در مطالعه و نوشتن داشته باشد و یادگیری برخی مهارت‌ها به تأخیر بیفتد.

تأثیر روانی: استرابیسم ممکن است بر روان کودک تأثیر منفی بگذارد و باعث افزایش استرس در او شود. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به آرامش روانی کودک کمک کند.

جلوگیری از مشکلات اجتماعی: استرابیسم می‌تواند مشکلات اجتماعی برای کودک ایجاد کند. او ممکن است در تعامل با دیگر کودکان مشکلات داشته باشد. تشخیص زودرس می‌تواند به بهبود تعاملات اجتماعی کودک کمک کند.

با توجه به این موارد، تشخیص زودرس و درمان مناسب انحراف چشم در کودکان بسیار حیاتی است. بهترین راه برای اطمینان از تشخیص و درمان به موقع، مشاوره با یک متخصص چشم پزشکی است.

درمان خانگی انحراف چشم چگونه است؟

درمان خانگی استرابیسم باید به عنوان یک درمان تکمیلی توسط متخصص چشم پزشکی در نظر گرفته شود. در ادامه تعدادی از روش‌های درمان خانگی که ممکن است در ترکیب با درمان‌های تعیین شده توسط پزشک مورد استفاده قرار گیرند، آورده شده است:

تمرین‌های چشمی: انجام تمرین‌های چشمی که توسط پزشک معالج تعیین شود می‌تواند به تقویت عضلات چشم و تطابق چشمی کمک کند.

استفاده از عینک یا عدسی: استفاده از عینک یا عدسی توصیه شده توسط پزشک ممکن است برای تصحیح استرابیسم مفید باشد.

تغذیه سالم: تغذیه مناسب و مصرف مواد مغذی می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

توجه به میزان نور: در محیط‌های دارای نور مناسب کار کردن و توجه به نور محیط می‌تواند به کاهش خستگی چشم کمک کند.

استفاده از نظارت بر زمان استفاده از رایانه و موبایل: تعیین مدت زمان مناسب برای استفاده از رایانه و موبایل و انجام استراحت‌های کوتاه مدت می‌تواند به کاهش خستگی چشم کمک کند.

تأثیرات روانی و اجتماعی انحراف چشم در بزرگسالان

تأثیرات روانی و اجتماعی انحراف چشم در بزرگسالان ممکن است متنوع باشد و به میزان شدت انحراف، تجربیات فرد، و شرایط محیطی و اجتماعی وابسته باشد. این تأثیرات می‌توانند عبارت باشند از:

افزایش استرس: افراد با انحراف چشم ممکن است تجربه استرس در مواجهه با دیگران داشته باشند، به ویژه اگر احساس کنند که انحراف آنها را متمایز کرده و از دیگران جدا می‌کند.

مشکلات اجتماعی: فرد ممکن است دشواری در ایجاد ارتباط چشمی معمول با دیگران داشته باشد و این می‌تواند تأثیر منفی بر تعاملات اجتماعی او داشته باشد.

تأثیر بر روابط خانوادگی: وجود یک عضو خانواده با انحراف چشم ممکن است به تغییرات در تعاملات خانوادگی منجر شود.

تأثیر بر سلامت روانی:ممکن است به تأثیر روانی منفی بر سلامت عمومی افراد منجر شود و باعث تجربه اضطراب و افسردگی شود.

مهم است بدانید که تأثیرات انحراف چشم در بزرگترها ممکن است با درمان و مشاوره مناسب تخفیف یابند. اگر انحراف چشم شما تأثیرات منفی بر روانی یا اجتماعی شما داشته است، بهتر است با یک روان‌پزشک مشاوره کنید تا به شما کمک کنند تا با این مشکلات مقابله کنید و بهبود پیدا کنید.

بهترین سن برای عمل انحراف چشم چه موقع است؟

بهترین سن برای عمل انحراف چشم و تصحیح آن معمولاً بستگی به نوع انحراف، شدت آن، و تأثیر آن بر عملکرد و کیفیت زندگی فرد دارد. اصولاً، عمل انحراف چشم در سنین مختلف انجام می‌شود:

دوران کودکی: برای انحراف‌های تاجی و خارجی معمولاً بهترین زمان برای عمل دوران کودکی است. از آنجایی که چشم‌ها در دوران کودکی در حال تکامل هستند، تصحیح انحراف چشم در این دوران موفق‌تر است و می‌تواند به بهبود تطابق چشمی و جلوگیری از مشکلات دیگر کمک کند.

دوران نوجوانی و بزرگتر: برای انحراف‌هایی که در دوران کودکی تشخیص داده نشده یا درمان نشده‌اند، اگر انحراف به شدت تأثیرگذار بوده و تصحیح به وسیله عینک یا لنز تصحیحی کافی نباشد، عمل در دوران نوجوانی انجام می‌شود.

در برخی موارد، ممکن است عمل انحراف چشم در سنین بزرگتر انجام شود، اما تأثیر موفقیت عمل و بهبود تطابق چشمی در این دوران کمتر است.

مهمترین نکته این است که تصحیح استرابیسم در زمان مناسب و تحت نظر یک متخصص چشم پزشکی انجام شود. پزشک با بررسی و تشخیص دقیق مشکل، تصمیم به زمان و نوع درمان مناسب می‌گیرد. تأخیر در درمان ممکن است به مشکلات زیادی منجر شود و بهترین زمان برای عمل انحراف چشم بستگی به موارد شخصی و تشخیص پزشکی دارد.

نتیجه

استرابیسم یک مشکل چشمی شایع است که می‌تواند تأثیرات جدی بر روی عملکرد چشمی و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. این مشکل می‌تواند به دوبینی، تطابق نامناسب چشمی، و مشکلات روانی و اجتماعی منجر شود. برای تشخیص و درمان مناسب انحراف چشم، بهتر است به متخصص چشم پزشکی مراجعه کرده و راهکارهای مناسب برای تصحیح و کاهش عوارض این مشکل را انتخاب کرد. تشخیص و درمان به موقع این مشکل می‌تواند به بهبود تطابق چشمی، کاهش خستگی چشم، و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه بیماری استرابیسم هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا انحراف چشم قابل درمان است؟

بله، انواع مختلفی از درمان‌ها و روش‌ها برای تصحیح انحراف چشم وجود دارند. این درمان‌ها می‌توانند شامل تمرین‌های چشمی، استفاده از عینک یا عدسی، درمان دارویی، و یا جراحی باشند.

آیا استرابیسم می‌تواند به شکلی ژنتیکی انتقال یابد؟

بله، استرابیسم می‌تواند به شکلی ژنتیکی به نسل‌های بعدی انتقال یابد.

اگر درمان استرابیسم به تأخیر بیفتد چه مشکلاتی ممکن است به وجود آید؟

ممکن است عوارض شدت بیشتری را تجربه کنید و مشکلاتی مانند دوبینی شدیدتر، تطابق نامناسب چشمی، و خستگی چشم را تجربه کنید

آیا عوامل محیطی مانند استفاده از رایانه یا موبایل می‌توانند به افزایش انحراف چشم منجر شوند؟

استفاده از رایانه و موبایل به طور مستمر و بدون مراقبت نمی‌تواند به صورت مستقیم استرابیسم را ایجاد کند. اما این دستگاه‌ها ممکن است به خستگی چشم منجر شوند و تطابق چشمی را تضعیف کنند. به همین دلیل، مهم است که هنگام استفاده از رایانه و موبایل، استراحت‌های کوتاه مدت و تمرین‌های چشمی را در برنامه خود قرار دهید.

آیا استرابیسم می‌تواند با تغییر در عادات زندگی مانند تغذیه یا ورزش کاهش یابد؟

تغییر در عادات زندگی مانند تغذیه و ورزش ممکن است به تنهایی استرابیسم را تصحیح نکند. انحراف چشم معمولاً نیاز به روش‌های تشخیصی و درمانی مخصوص دارد که توسط متخصص چشم پزشکی تعیین می‌شود.

منابع

What is Strabismus?

Psychosocial Aspects of Strabismus Study

Epidemiology of strabismus

The management of strabismus in adults—I. clinical characteristics and treatment

The heritability of strabismus

آستیگماتیسم (Astigmatism) یک مشکل چشمی بسیار شایع است که به عنوان یکی از عیوب انکساری چشم شناخته می‌شود و باعث تاری دید می‌شود. اگر دوست دارید که با مشکل آستیگماتیسم بیشتر آشنا شوید، با ما همراه باشید تا به طور کامل و دقیق با این عیب انکساری چشم آشنا شویم.

تاریخچه آستیگماتیسم

اصطلاح “آستیگماتیسم” توسط ویلیام ویول (William Whewell)، متفکر و دانشمند انگلیسی، در سال 1846 معرفی شد. متعاقباً روش‌هایی برای ارزیابی ذهنی و عینی ایجاد شد، از جمله معرفی یک استوانه متقاطع، کراتوسکوپ، صفحه آستیگماتیک، و توسعه رتینوسکوپی و افتالموسکوپی. در دو دهه آخر قرن نوزدهم، اولین تلاش برای تغییر انکسار در بیماران آستیگمات با تغییر شکل قرنیه انجام شد.

لازم به ذکر است که او در مسیر توسعه درمان با چالش‌های مختلفی در این زمینه مواجه شد که از جمله آن‌ها می‌توان به ساخت فنی لنز، اندازه‌گیری دقیق عیب انکساری و درک خواص نوری چشم اشاره کرد. اهمیت قرن نوزدهم این بود که همکاری بین رشته‌ای بین فیزیکدانان و ستاره‌شناسان، و ریاضیدانان و پزشکان، منجر به توسعه دانش جامع در مورد آستیگماتیسم شد.

آستیگماتیسم چیست؟

آستیگماتیسم وضعیتی است که در آن چشم شما، به خصوص قرنیه یا قسمت جلویی شفاف کره چشم، کاملا گرد نیست.

در حالت ایده آل، کره چشم شبیه یک توپ کاملاً گرد است. نور وارد آن می شود و به طور یکنواخت خم می شود که به شما دید واضحی می دهد. اما اگر شکل قرنیه شما بیشتر شبیه توپ فوتبال باشد، نور در یک جهت بیشتر از جهت دیگر خم می‌شود. این بدان معناست که تنها بخشی از یک جسم در فوکوس است. چیزهای دور ممکن است تار و مَواج به نظر برسند.

آستیگماتیسم معمولاً همراه با نزدیک بینی (میوپی) یا دوربینی (هیپروپی) اتفاق می‌افتد. این سه حالت عیوب انکساری نامیده می‌شوند زیرا دربرگیرنده نحوه خم شدن (انکسار) نور چشم شما هستند.

متخصص چشم مشکل آستیگمات بودن چشم را با تجویز عینک، لنز یا جراحی به راحتی رفع می‌کند.

انواع مختلف آستیگماتیسم

دو نوع اصلی این مشکل، آستیگماتیسم قرنیه و آستیگماتیسم عدسی است. آستیگماتیسم قرنیه زمانی اتفاق می‌افتد که نقص یا اعوجاج در قرنیه وجود داشته باشد. آستیگماتیسم عدسی زمانی اتفاق می‌افتد که در عدسی چشم نقص ایجاد می‌شود.

آستیگماتیسم گاهی اوقات به صورت منظم یا نامنظم نیز توصیف می شود. آستیگماتیسم معمولی زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً خمیده نباشد. بنابراین به جای گرد بودن مانند توپ بسکتبال، ممکن است شکل یک توپ فوتبال را به خود بگیرد. این مشکل اغلب منجر به تاری دید می‌شود.

آستیگماتیسم نامنظم، که کمتر هم رایج است، زمانی رخ می‌دهد که چشم کاملاً گرد نباشد. اما بر خلاف آستیگماتیسم معمولی، که در آن چشم به طور یکنواخت بد شکل است، آستیگماتیسم نامنظم دارای انحنای ناهموار است. این نقص همچنین باعث انحراف دید و تاری می شود.

علائم آستیگماتیسم چشم

علائم آستیگمات شدن چشم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• تاری دید، انحراف دید یا مبهم بودن دید در همه فواصل (هم از نزدیک و هم از دور)؛
• خستگی چشم؛
• سردرد؛
• مشکل دید در شب؛
• پریدن پلک؛
• حساسیت و خارش چشم.

در صورت داشتن علائم آستیگماتیسم به پزشک متخصص چشم مراجعه کنید. برخی از علائم ممکن است به دلیل سایر مشکلات سلامتی یا بینایی نیز باشد.

علل آستیگماتیسم چیست؟

این بیماری در اکثر مردم به صورت مادرزادی است و هنوز متخصصان دلیل قطعی برای آن پیدا نکرده‌اند. این مشکل پس از آسیب دیدن چشم، بیماری‌های چشمی یا جراحی چشم نیز ممکن است اتفاق بیفتد.

در موارد نادر نیز بیماری “قوز قرنیه” می‌تواند با نازک‌تر کردن و مخروطی‌تر کردن قسمت جلویی چشم (قرنیه) باعث آستیگماتیسم چشم‌ها شود. در این صورت، احتمالاً پزشک برای دید واضح‌تر بیمار، به او لنز (نه عینک) تجویز کند.

مطالعه در نور کم یا نگاه کردن به تلویزیون از فاصله کم عامل بروز آستیگماتیسم نیستند.

چه کسانی در معرض خطر آستیگماتیسم هستند؟

آستیگماتیسم هم در کودکان و هم در بزرگسالان رخ می‌دهد. در صورت داشتن هر یک از موارد زیر ممکن است خطر ابتلا به آستیگماتیسم در شما بیشتر باشد:

• سابقه خانوادگی آستیگماتیسم یا سایر اختلالات چشمی مانند قوز قرنیه (تخریب قرنیه)؛
• زخم یا نازک شدن قرنیه؛
• نزدیک بینی بیش از حد، که باعث تاری دید در فاصله دور می‌شود؛
• دور بینی بیش از حد، که باعث ایجاد دید نزدیک تاری می‌شود؛
• سابقه انواع خاصی از جراحی چشم، مانند جراحی آب مروارید (حذف عدسی تیره با جراحی).

تشخیص آستیگماتیسم

علائم آستیگماتیسم به مرور ظاهر می‌شوند. اگر متوجه تغییراتی در بینایی خود شدید، حتماً بلافاصله به چشم پزشک مراجعه کنید. یک معاینه کامل چشم کمک می‌کند تا مشکل دیدتان به راحتی حل شود.

بهترین متخصص چشم یا اپتومتریست با استفاده از نمودار چشمی، وضوح بینایی شما را تعیین می‌کند. پزشک همچنین از ابزارهایی برای اندازه گیری بینایی شما استفاده خواهد کرد، از جمله:

فوروپتر: دستگاه بینایی‌سنجی است که بیمار از طریق یک سری عدسی نگاه می‌کند تا لنزهایی را پیدا کند که واضح‌ترین دید را به او می‌دهد.

کراتومتر: این دستگاه خمیدگی در مرکز قرنیه شما را اندازه گیری می‌کند و شیب‌دارترین و صاف‌ترین منحنی‌های چشم را پیدا می‌کند. اندازه‌گیری این موارد به پزشک شما درباره شکل قرنیه و میزان تمرکز آن اطلاعات دقیق می‌دهد.

اتورفرکتور: این دستگاه نور را به چشم شما می‌تاباند و نحوه تغییر آن را با جهش از پشت اندازه‌گیری می‌کند. اتورفرکتور به چشم پزشک این امکان را می‌دهد تا بررسی کند که بیمار به چه لنزهایی نیاز دارد.

توپوگرافی قرنیه: این فناوری دقیق‌ترین اطلاعات را در مورد شکل قرنیه شما می‌دهد. چشم پزشک به شما می‌گوید به یک نقطه خاص نگاه کنید. در همین حال، دستگاه هزاران اطلاعات دقیق و کوچک را از چشم شما جمع‌آوری می‌کند. کامپیوتر، نقشه رنگی قرنیه شما را می‌کشد. اگر این دیتا نشان دهد که برای آستیگماتیسم یا آب مروارید نیاز به جراحی وجود دارد، چشم پزشک وقت جراحی برای شما در نظر می‌گیرد. توپوگرافی همچنین می‌تواند به تشخیص قوز قرنیه نیز کمک کند.

واحدهای اندازه گیری میزان مشکل آستیگماتیسم

نسخه چشم شما دارای حروف و اعداد خواهد بود. OD به معنای oculus dexter، چشم راست شما است و OS چشم چپ شما oculus sinister است. OU به معنای oculus uterque یا هر دو چشم است.

اعداد، واحدهای اندازه گیری هستند که دیوپتر (diopter) نامیده می‌شوند.

عدد اول مربوط به چیزی به نام اصلاح کروی (spherical correction) است. اگر علامت منفی داشته باشد، شما نزدیک بین هستید. اگر علامت مثبت وجود داشته باشد، دوربین هستید. عدد بالاتر به معنای تاری دید است.

اعداد دوم اصلاح استوانه‌ای (cylindrical correction) شما هستند و به معنای این است که آستیگماتیسم شما تا این اندازه شدت دارد.

سومین محور، محل آستیگماتیسم روی قرنیه شماست.

به عنوان مثال، تجویز “OD -1.00 x -2.00 x 155” به این معنی است که چشم راست شما 1 دیوپتر نزدیک بینی و 2 دیوپتر آستیگماتیسم در 155 درجه روی قرنیه شما دارد.

درمان آستیگماتیسم

عینک یا لنز می‌تواند تقریباً تمام موارد آستیگماتیسم را اصلاح کند. اما اگر فقط آستیگماتیسم خفیفی دارید و هیچ مشکل بینایی دیگری ندارید، ممکن است به عینک یا لنز اصلاً نیاز نداشته باشید.

اگر میزان آستیگماتیسم شما معمولی است، احتمالاً به لنزهای اصلاح دید مانند عینک یا لنز تماسی و یا جراحی نیاز خواهید داشت.

لنزهای عینک منحنی هستند تا با شکل قرنیه یا عدسی که باعث تاری دید می شود مقابله کنند. وقتی مستقیم به جلو نگاه می کنید به درستی کار می‌کنند. اما با توجه به میزان اصلاحی که نیاز دارید، ممکن است کف زمین یا دیوارها کج به نظر برسند. این احساس به مرور و با عادت کردن شما به استفاده از عینک از بین می‌رود.

اگر آستیگمات شدید دارید، ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد تا با عینک یا لنز خود عادت کنید. برای این که راحت‌تر عادت کنید، ابتدا صبح‌ها چند ساعت از عینک استفاده کنید و سپس مدت زمان استفاده را طولانی‌تر کنید تا عادت کنید. اگر بینایی شما بعد از 1 هفته بهتر نشد، از پزشک خود بخواهید که نسخه شما را با عینک بررسی کند تا از درست ساخته شدن لنزهای عینک اطمینان پیدا کنید.

لنزهای تماسی نیز می‌توانند کمک کنند تا مشکل آستیگماتیسم شما حل شود، اما لنزهای آستیگمات لنزهای خاصی هستند.

زمانی که لنز تماسی دارید و پلک می‌زنید، جای لنزها به هم می‌خورد و می‌چرخند. لنزهای نرمی که برای آستیگماتیسم استفاده می‌شوند، به نام لنزهای توریک، به گونه ای طراحی شده‌اند که با هر بار پلک زدن به همان نقطه برگردند.

اگر آستیگماتیسم شما شدید باشد، لنزهای تماسی سفت و محکم (سخت) انتخاب بهتری هستند. پزشکان می‌تواند آنها را به عنوان لنز معمول شما یا برای روشی به نام ارتوکراتولوژی استفاده کنند. در روش ارتوکراتولوژی، هنگام خواب از لنز استفاده می‌کنید و این لنزها شکل قرنیه شما را تغییر می‌دهند. برای حفظ این شکل جدید باید از لنزها استفاده کنید، اما مجبور نیستید آن‌ها را مرتب به چشم داشته باشید.

جراحی لیزر چشم (لیزیک یا PRK) هم برای اصلاح و تغییر قرنیه انجام می‌شود و باعث می‌شود تا قرنیه بتواند اشعه‌های نور را بهتر متمرکز کند. پزشک چشم شما را با قطره بی حس می کند و از یک دستگاه مکانیکی استریل (یا لیزر) برای ایجاد یک فلپ نازک روی قرنیه چشم شما استفاده می‌کند.

جراح چشم با ایجاد تغییر حین جراحی باعث می‌شود لایه‌های مرکزی قرنیه شما نمایان شود و از لیزر برای ثابت کردن قرنیه استفاده می‌کنند. سپس فلپ را به حالت اولیه برمی‌گرداند. در نهایت، پزشک داخل چشم قطره های ضد التهابی و آنتی بیوتیک می‌ریزد و بعد از کمی بهبود چشم می‌توانید به خانه برگردید. انواع جراحی چشم برای آستیگماتیسم عبارتند از:

Common surgeries for astigmatism are:

جراحی	روند جراحی
لازیک (LASIK)	جراح فلپ نازکی را در قرنیه برش می‌دهد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن (قبل از بستن فلپ) استفاده می‌کند.
پی آر کی (PRK)	جراح از لیزر برای تغییر شکل قرنیه استفاده می‌کند که نحوه تمرکز پرتوهای نور بر روی شبکیه را بهبود می‌بخشد.
لازک (LASEK)	این جراحی چشم شامل نرم کردن پوشش محافظ روی قرنیه و سپس استفاده از لیزر برای رفع انحنای نادرست چشم است.
اسمایل (SMILE)	جراح، شکل قرنیه را با استفاده از لیزر برای ایجاد یک قطعه بافت دیسکی‌شکل زیر سطح قرنیه تغییر می‌دهد.
اپی لازیک Epi-LASIK	در این روش، جراح لایه بالایی یا خارجی قرنیه را برمی‌دارد و سپس از لیزر برای تغییر شکل آن استفاده می‌کند.

آستیگماتیسم در کودکان

بسیاری از نوزادان با آستیگماتیسم متولد می‌شوند و اغلب قبل از یک سالگی این آستیگماتیسم از بین می‌رود. اگر کودک احساس ناراحتی کند و یا پدر و مادر متوجه شوند که دید درستی ندارد، حتماً باید برای درمان، به چشم پزشک مراجعه کنند. کودکی که مشکل بینایی درمان نشده دارد، ممکن است در مدرسه با مشکل مواجه شود. گاهی کودک به دلیل مشکل چشم، درس را به خوبی یاد نمی‌گیرد و والدین تصور می‌کنند که کودکشان با اختلال یادگیری مواجه است.

از آنجایی که کودکان معمولا نمی توانند تشخیص دهند که بینایی آنها مشکل دارد، از حدود 6 ماهگی به معاینات منظم چشم نیاز دارند.

راه‌های جلوگیری از آستیگماتیسم

هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از آستیگماتیسم وجود ندارد. اگر در معرض خطر ابتلا به قوز قرنیه هستید، بهتر است تا جایی که می توانید چشمان خود را مالش ندهید و چشم را تحریک نکنید.

بهترین چشم پزشک برای درمان و تشخیص آستیگماتیسم

اگر احساس تاری دید، سردرد دائمی، خستگی چشم و یا دید نامناسب در شب دارید، حتماً باید در اسرع وقت به بهترین متخصص چشم مراجعه کنید. شما می‌توانید لیست متخصصان خوب چشم و پزشکان جراح چشم را در وبسایت دکتر با من مشاهده کنید.

چشم ها یکی از مهم ترین اعضای بدن ما هستند و بینایی بزرگ ترین موهبتی به شمار می رود که به انسان عرضه شده است، اما چشم ها نیز مانند سایر اعضای بدن ممکن است دچار مشکلاتی در طول زندگی ما شوند و نیاز به درمان و مراقبت داشته باشند. یکی از بیماری های مربوط به چشم، آب مروارید نام دارد و عمل جراحی مربوط به این بیماری در بین مردم بسیار شایع است.

اگر می خواهید در رابطه با این بیماری بیشتر بدانید، با ما همراه باشید. ما در رابطه با تاریخچه، علائم، خطرات و راه حل های درمان این بیماری اطلاعاتی را جمع آوری نموده ایم و امیدواریم برای شما مفید واقع شوند.

آب مروارید چیست؟

بیماری مورد نظر (به انگلیسی: Cataract) سبب ایجاد ناحیه ای مه آلود و کدر در عدسی چشم افراد می شود. وقتی به تازگی به این بیماری مبتلا شوید، ممکن است متوجه تغییرات به وجود آمده در بینایی خود نشوید، اما به مرور زمان دید شما تار شده و در انجام فعالیت های روزانه، رانندگی یا خواندن کتاب، دچار مشکل می شوید. این بیماری جزو آن دسته از بیماری هایی است که با بالا رفتن سن احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد و تغییر بینایی شما به محل و اندازه قرار گیری ابر ایجاد شده بستگی دارد.

انواع این بیماری

این بیماری دارای انواع مختلفی است که در ادامه مورد بررسی قرار می گیرند.

• هسته ای: این نوع بیماری، مرکز عدسی را تحت تاثیر قرار می دهد و در ابتدای پیدایش سبب ایجاد نزدیک بینی می شود یا حتی ممکن است به صورت موقتی دید شما در خواندن بیشتر شود. به مرور زمان عدسی زرد رنگ شده و بینایی تیره تر می شود، با پیشرفت این نوع بیماری، ممکن است عدسی حتی قهوه ای رنگ شود.
• قشری یا کورتیکال: این نوع با تحت تاثیر قرار دادن لبه های عدسی، سبب ایجاد تیرگی یا رگه هایی سفید در لبه بیرونی قشر عدسی شده و با گذشت زمان، این رگه ها تا مرکز گسترش می یابند و سبب ایجاد اختلال در مسیر عبور نور از مرکز عدسی می شوند.
• زیرکپسولی: این نوع از بیماری، نسبت به انواع دیگر آن سریع تر پیشرفت کرده و پشت عدسی را درگیر می کند و سبب ایجاد ناحیه ای کوچک و مات می شود که معمولا در نزدیکی پشت عدسی و در مسیر نور است. این نوع سبب کاهش دید در نور شدید خواهد شد، به طوری که افراد دارای این بیماری، در شب ها تابش خیره کننده یا هاله ای در اطراف نورها مشاهده خواهند کرد.
• مادرزادی: ممکن است بعضی از نوزادان با آب مروارید متولد شوند. دلیل این نوع ممکن است ژنتیک باشد یا در اثر عفونت های داخل رحمی ایجاد شود و همیشه بینایی شخص را تحت تاثیر قرار نداده، اما در صورت تاثیرگذاری در بینایی فرد توسط متخصص چشم حرفه ای، بلافاصله برداشته خواهند شد.

عوامل ایجادکننده بیماری

این بیماری در اثر عوامل مختلفی همچون آسیب به چشم، رژیم غذایی نامناسب و سیگار کشیدن ممکن است بروز کند، ما در ادامه به بررسی بعضی از عوامل دیگر خواهیم پرداخت.

• سن: با افزایش سن، پروتئین های درون عدسی تغییر می کنند و سبب ایجاد لکه هایی ابری می شوند. افزایش سن، شایع ترین دلیلی ایجاد این بیماری است.
• داشتن سابقه خانوادگی: اگر در خانواده ای، وجود این نوع بیماری مشاهده شده باشد، افراد آن خانواده در معرض ابتلا به این بیماری خواهند بود.
• قرار گرفتن زیاد در برابر نور شدید خورشید و اشعه ماورا بنفش: افرادی که به طور طولانی مدت در برابر تابش نور خورشید قرار می گیرند یا در معرض تشعشعات مختلفی هستند، بیشتر احتمال دارد به این بیماری مبتلا شوند.
• داروهای شیمیایی: مصرف برخی از داروها نظیر کورتیکواستروئیدها در طولانی مدت خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.
• دیابت: اشخاص مبتلا به دیابت دو برابر اشخاصی که دیابت ندارند، در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

عوامل کاهنده پیشرفت بیماری

در بین پژوهشگران اختلافات نظر بسیاری وجود دارد و هیچ یک از مطالعات نشان نمی دهند که حتما اقدامات پیشگیرانه ای برای این بیماری وجود خواهد داشت، اما برخی از متخصصان عواملی را پیشنهاد داده اند که ممکن است در پیشگیری از این بیماری مفید واقع شوند.

• عینک آفتابی: وقتی در معرض نور خورشید هستیم، با استفاده از عینک های آفتابی می توانیم راه رسیدن اشعه ماورا بنفش به چشمان خود را مسدود کنیم، این اشعه یکی از عواملی است که به پیشرفت آب مروارید کمک می کند.
• کاهش مصرف سیگار و الکل: مصرف زیاد این دو ماده سبب افزایش خطر ابتلا به آب مروارید می شود، پس با کاهش مصرف آن ها می توانیم سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهیم.
• داشتن وزن مطلوب: با خوردن غذاهای سالم، ورزش کردن و کاهش کالری های مصرفی روزانه، وزن مطلوب خود را حفظ کنیم.
• خوردن غذاهای سالم: غذاهایی مثل اسفناج، تخمه آفتابگردان و بادام که دارای مقادیر زیادی ویتامین E هستند، برای محافظت و تقویت چشم مفید خواهند بود و می توانند از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.
• معاینه منظم چشم: معاینه چشم سبب می شود که در مراحل اولیه پیدایش بیماری، تشخیص صورت گیرد و درمان انجام پذیرد.

تاریخچه بیماری

این بیماری پیشینه بسیار طولانی دارد و قرن هاست که برای بشر شناخته شده است. عبارت انگلیسی این بیماری از کلمه لاتین Cataracta گرفته شده که به معنی آبشار بوده و احتمالا دلیل این نام گذاری به علت ایجاد هاله ای سفید روی چشم که در آبشار نیز در اثر جاری شدن سریع آب ایجاد می شود، بوده است.

اولین مورد ثبت شده از این بیماری مربوط به مجسمه ای است که در یکی از موزه های قاهره نگهداری می شود و به حدود 2457-2467 قبل از میلاد باز می گردد. این مجسمه چوبی مربوط به یک کشیش بوده که روی چشم چپ او هاله ای سفید مشاهده می شود و به نظر می آید که آب مروارید است.

تاریخچه اولین روش درمانی آن: روش کوچینگ

اولین روش درمانی که برای این بیماری مورد استفاده قرار گرفت، روشی به نام کوچینگ بود. در معابد و مقبره های مصری، تصاویری وجود دارد، بدین صورت که ابزارهای جراحی را نشان می دهند که در این روش به کار گرفته می شدند.

روش انجام این کار توسط ماهارشی سوشروتا، جراح هندی باستان در 800 سال قبل از میلاد نوشته شده است. در این روش با استفاده از یک سوزن، عدسی را به پشت چشم فشار می دانند و عدسی به فضای زجاجیه سقوط می کرد. سپس چشم با کره شفاف آغشته و بانداژ می شد.

در اواخر سلسله «هان غربی» که تا 206 سال پس از میلاد ادامه داشت، این روش به کشور چین انتقال یافت و در آن جا به نام «جین پی شو» شناخته شد. با مرور زمان این روش در سراسر کشور چین گسترش یافت و در طول سلسله تانگ که تا 907 سال پس از میلاد ادامه داشت، با طب سوزنی نیز ترکیب شد. جین پی شو تا سال 1911 که جمهوری چین تشکیل شد، بخشی از عمل های جراحی کشور چین را شامل می شد، اما پس از آن روشی غیر علمی شناخته شد.

روش کوچینگ برای درمان آب مروارید خطرناک و ناموفق بود و در بیشتر موارد عوارض شدیدی به همراه داشت و سبب ایجاد نابینایی کامل می شد.

روش فیکوامولسیفیکاسیون

این روش توسط پزشکی به نام چارلز دی کلمن، در سال 1967 معرفی شد. در این روش بدون نیاز به ایجاد برشی بزرگ در قرنیه چشم، به کمک امواج اولتراسونیک هسته عدسی کریستالی شکسته شده و آب مروارید برداشته می شود. با انجام این روش بیماران می توانند خیلی سریع مرخص شوند و درد زیادی را تجربه نکنند.

علائم آب مروارید

قبل از مراجعه به دکتر چشم باید بدانید هنگامی که به تازگی به این بیماری مبتلا شده اید، علائم ممکن است قابل توجه نباشند و متوجه آن ها نشوید، اما با افزایش سن و گذشت زمان، علائم بیان شده در ادامه می توانند در یک یا دو چشم شما احساس شوند.

• ایجاد شدن نقاط تار، مه آلود و لکه های کوچکی در دید و بینایی شخص
• کم شدن بینایی در محیط های دارای نور کم و حتی نور بسیار زیاد
• دوبینی در آغاز پیدایش بیماری
• مشاهده شدن هاله ای در اطراف نورهای روشن به ویژه در شب
• سفید یا محو شدن رنگ ها و مایل به زرد رسیدن آنان
• دشوار شدن انجام فعالیت هایی نظیر مطالعه یا تماشای تلویزیون
• کاهش اثرگذاری عینک های قبلی در کمک به بینایی افراد
• جاری شدن اشک، خشکی و خارش چشم
• تضعیف دید در شب

خطرات آب مروارید

لیستی از خطراتی که این بیماری برای انسان می تواند داشته باشد، در ادامه بررسی می شوند:

• حتی با بهبود بیماری، دید نزدیک ضعیف خواهد شد.
• اگر این بیماری درمان نشود، سبب ایجاد گلوکوم و حتی نابینایی خواهد شد.
• ممکن است توانایی رانندگی به مرور زمان مختل شود.

راه حل های درمان خانگی

بیماری آب مروارید و بیماری آب سیاه با عمل جراحی از بین می رود، اما می توان برخی از روش های خانگی را مثال زد که ممکن است در درمان بیماری موثر باشند. البته به یاد داشته باشید برای استفاده از آن ها حتما باید با پزشک خود مشورت کرده و سرخود اقدام به استفاده از آن ها نکنید. یکی از راه های درمان خانگی این بیماری، سرکه سیب است که اثربخشی ثابتی ندارد، اما ممکن است به درمان آن کمک کند، چرا که سیب دارای آنتی اکسیدان هایی است که برای سلامت چشم مفید خواهند بود.

ممکن است بعضی از افراد بگویند که عسل طبیعی می تواند به درمان آب مروارید کمک کند، چرا که دارای خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی است. گیاهان دارویی نیز ممکن است بتوانند پیشرفت این بیماری را کند کنند، اما نمی توانند تاثیری که جراحی بر روند بهبود بیماری می گذارد را ایجاد کنند. مصرف کم آب سبب می شود که بدن دهیدراته شده و سموم در آن جمع شوند، مصرف آب کافی سبب سم زدایی و دفع سموم می شود.

روش های درمان در صورت مراجعه به پزشک

وقتی آب مروارید پیشرفت کند، عدسی چشم تیره تر می شود و نور کمتر می تواند از آن عبور کند و به شبکیه برسد، در این زمان بینایی تار شده و نیاز به درمان احساس خواهد شد. برای درمان بعضی از گونه های آب مروارید توسط پزشک عینک تجویز می شود و استفاده از نور روشن تر هنگام مطالعه کمک خواهد کرد. اما با گذشت زمان و افزایش سن، بهترین گزینه برای درمان بیماری، جراحی خواهد بود.

عمل جراحی

در عمل جراحی این بیماری، عدسی طبیعی چشم با عدسی مصنوعی و پلاستیکی شفاف جایگزین خواهد شد، به این عدسی مصنوعی، ایمپلنت داخلی چشم یا عدسی داخلی چشم می گویند. برای انجام این جراحی، بی حسی موضعی صورت می گیرد و ناحیه چشم بی حس شده و عضلات چشم شل می شوند، سپس پلک ها باز نگه داشته شده و برای این که چشم خشک نشود، به طور مداوم مایعات به آن وارد می شوند.

برش و سوراخی کوچک در بالای قرنیه ایجاد شده و توسط آن عدسی طبیعی خارج و عدسی مصنوعی جایگزین آن خواهد شد. جراحی آب مروارید نیاز به بستری شدن ندارد و به دلیل بی حسی موضعی، بیمار دردی را تحمل نخواهد کرد و به جز نور خورشید قادر به دیدن چیزی نیست.

فیکوامولسیفیکاسیون

اگر شما در سایت فوق تخصص چشم به دنبال روش درمان این بیماری بگردید، خواهید دانست که این روش شکل مدرن جراحی است و در آن کاوشگری کوچک از طرف برشی در انتهای فوقانی قرنیه وارد عدسی می شود و با استفاده از امواج فراصوت یا امواج صوتی با فرکانس بالا به شکستن عدسی های ابری به قطعات کوچک می پردازد، پس از آن طی فرایند آسپیراسیون، قطعات شکسته شده با استفاده از مکش از چشم خارج می شوند. در مرحله بعد عدسی مصنوعی که از پلاستیک تهیه شده است، وارد چشم می شود. این عمل جراحی ۱۵ الی ۳۰ دقیقه زمان می برد.

اگر شما به دنبال یافتن بهترین متخصص چشم برای درمان بیماری های مربوط به چشم و بینایی خود هستید، می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کرده و با بسیاری از پزشکان متخصص چشم آشنا شوید و صحبت کنید. دکتر با من یکی از بهترین سایت های موجود در زمینه اطلاعات پزشکی بوده که ارائه دهنده خدمات آنلاین پزشکی از قبیل مشاوره پزشکی و فروش محصولات مورد نیاز درمانی است. جالب توجه است که شما با استفاده از این سایت به صورت ۲۴ ساعته می توانید خدمات و اطلاعات پزشکی را از سراسر ایران دریافت کنید.

کلام آخر

کمتر کسی وجود دارد که ممکن است بیماری آب مروارید به گوشش نخورده باشد. این بیماری همیشه بین افراد سالمند شایع بوده است. در این مقاله اطلاعات کاملی درباره این بیماری جمع آوری کردیم که امیدواریم مورد توجه شما قرار گرفته و پاسخگوی سوالات شما درباره بیماری باشند.

با توجه به اهمیت بسیار زیاد بینایی در فعالیت های روزانه انسان، توجه به بیماری های مربوط به چشم و معاینه چشم به صورت منظم اهمیت دارد.

آب سیاه یا گلوکوم نوعی بیماری چشمی است که سبب آسیب دیدگی عصب بینایی می شود. عصب بینایی می تواند اطلاعات دیداری را چشم به مغز ارسال کند. اغلب (و نه در همه موارد) فشار غیرعادی داخل چشم است که منجر به گلوکوم می شود. افزایش فشار با گذشت زمان و به صورت تدریجی می تواند موجب فرسایش بافت عصبی بینایی شود که این موضوع ممکن است بینایی را کاهش دهد یا حتی کور شدن را به دنبال داشته باشد. با تشخیص زودهنگام چنین شرایطی و درمان به موقع، جلوگیری از کاهش بینایی بیشتر ممکن خواهد بود.

گلوکوم (Glaucoma) چشم یکی از مهم ‌ترین بیماری ‌های چشم شناخته شده است. در اکثر نقاط جهان، این بیماری خطرناک به عنوان دومین علت نابینایی برگشت ناپذیر در نظر گرفته می شود. این مقاله به همین موضوع پرداخته و علائم، نحوه تشخیص، درمان و سایر موارد مربوط به این بیماری را ارائه کرده است. بنابراین با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آب سیاه یا گلوکوم چیست؟

چشم انسان دارای دو مایع اصلی و مهم است. زجاجیه مایعی ژلاتینی است که حفظ ساختار کروی چشم را برعهده دارد. زلالیه نیز مایعی شفاف در جلوی چشم قرار گرفته که در برگیرنده عدسی و عنبیه (دایره رنگی چشم) است. رساندن اکسیژن و مواد غذایی به سلول های عنبیه توسط زلالیه انجام می شود؛ در نتیجه جریان داشتن این مایع یا ورود و خروج آن امری طبیعی است. گلوکوم چشم زمانی رخ می دهد که زلالیه نتواند از منافذ مربوطه خارج شود که منجر به افزایش فشار چشم خواهد شد.

تاریخچه گلوکوم

گلوکوم از دوران باستان به عنوان یک بیماری نسبتا مبهم در نظر گرفته می شود. اختلالی که در حال حاضر آب سیاه نامیده می شود، توسط یونانیان باستان توصیف شده است، یعنی یونانیان باستان اولین افرادی بودند که به توصیف این بیماری پرداختند. گلایکوزیس نامی بود که در نوشته های بقراط به یک بیماری کورکننده اطلاق می شد که احتمال بروز آن در افراد مسن بیشتر است.

تعریف گلوکوم از زمان معرفی آن در دوره بقراط با تغییرات زیادی مواجه شده است. اولین تشخیص بیماری که می تواند نشان دهنده افزایش فشار داخل چشم باشد را می توان در کتاب «درمان بقراط» پیدا کرد. اثبات این امر در سال 1622 انجام شد. در نوشته های بقراط، استفاده از اصطلاح گلوکوم به منظور توصیف نابینایی به همراه ظاهر لعاب دار مردمک بوده است.

در نوشته های ابن سینا گفته شده است که برجستگی قدامی عدسی می تواند زمینه ساز رنگ زرقا باشد و احتمال رخ دادن آن به صورت اکتسابی وجود دارد. اولین بار ریچارد بانیستر به ارتباط خاصی که بین افزایش فشار داخل چشم و بیماری گلوکوم چشم وجود دارد، پی برد؛ به عبارت بهتر ارتباط خاص بین این دو برای اولین بار و در سال 1622 توسط وی توصیف شد.

انواع گلوکوم

گلوکوم چشم دارای دو نوع اصلی است: آب سیاه زاویه باز و آب سیاه زاویه بسته.

آب سیاه زاویه باز

در این نوع از گلوکوم، زاویه تخلیه میان عنبیه و قرنیه سالم است و مشکلی ندارد، اما نیمه مسدود بودن شبکه ترابکولار منجر به کندی حرکت و تخلیه مایع می شود. کندی حرکت مایع موجب می شود که مایع تجمع پیدا کند، فشار داخل چشم بالا رود و در نهایت منجر به آسیب دیدگی عصب بینایی و کاهش دید شود.

این بیماری فاقد هرگونه نشانه و علائم ناگهانی است و درد ندارد. شاید فرد زمانی متوجه وجود این نوع از گلوکوم شود که با از دست دادن یک بخش یا تمام بینایی خود مواجه شده است. تنها علائمی که در این نوع از گلوکوم به صورت تدریجی پیش می رود، کاهش میدان بینایی و تغییرات عصب بینایی است.

آب سیاه زاویه بسته

بیرون زدگی عنبیه به میزانی اندک در این گلوکوم قابل مشاهده است. این موضوع می تواند زاویه تخلیه را بسته یا تنگ کند. در نتیجه تخلیه زلالیه چشم مانند شرایط عادی نخواهد بود. این عارضه ممکن است فشار در چشم را به صورت ناگهانی افزایش دهد. آب سیاه زاویه بسته ارتباطی با دوربینی و آب مروارید (کدر شدن عدسی) دارد. ایجاد گلوکوم زاویه بسته می تواند به طور ناگهانی، حاد، به طور تدریجی یا مزمن باشد.

انواع دیگر گلوکوم چشم چیست؟

انواع دیگر گلوکوم، میزان شیوع کمتری دارند و عبارتند از:

• آب سیاه ثانویه: در موقعیتی رخ می دهد که سایر بیماری ها مانند آب مروارید یا دیابت سبب می شود که فشار روی چشم افزایش پیدا کند.
• آب سیاه چشم با فشار طبیعی: فشار چشم در این نوع از گلوکوم در بازه نرمالی قرار دارد، اما افراد در زاویه دید خود با نقطه کور مواجه شده یا عصب بینایی آنها دچار آسیب دیدگی می شود. برخی از متخصصان، این نوع گلوکوم را نوعی آب سیاه زاویه باز می دانند.
• آب سیاه رنگدانه ای: در این گلوکوم، وارد شدن تکه های کوچکی از رنگدانه عنبیه (بخش رنگی چشم) به مایع زلالیه درون چشم رخ می دهد و موجب مسدود شدن کانال های تخلیه می شود.

علائم گلوکوم چیست؟

شایع ترین نوع گلوکوم را باید گلوکوم زاویه باز اولیه دانست. نشانه و علامت این نوع گلوکوم تنها کاهش بینایی به صورت تدریجی بوده و فاقد هرگونه علامتی است. به همین علت توجه به معاینات جامع چشم به صورت سالیانه حائز اهمیت است؛ در نتیجه چشم پزشک یا متخصص چشم می تواند کنترل هر گونه تغییر در بینایی را انجام دهد.

گلوکوم بسته با زاویه حاد که گلوکوم زاویه باریک نیز نامیده می شود، یک فوریت پزشکی به شمار می رود و نیازمند مراجعه به فوق تخصص چشم حرفه ای و بهترین متخصص چشم خواهد بود.

مراجعه فوری به پزشک و متخصص چشم مشهور یا دکتر چشم در صورت مشاهده علائم زیر الزامی است:

• درد شدید چشم
• استفراغ
• حالت تهوع
• قرمزی در چشم
• اختلالات ناگهانی بینایی
• مشاهده حلقه‌ های رنگی در اطراف چراغ ‌ها و نورها
• تاری دید ناگهان

برخی از علائم گلوکوم شامل موارد زیر است:

• افزایش فشار چشم
• قرمزی چشم
• تاری دید
• درد چشم
• سردرد
• دید ابری و کدر
• نقطه‌ های کور در زاویه دید
• حالت تهوع و استفراغ

گلوکوم بسته به شدت و نوع آن ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد. به همین علت است که معاینات دوره ای چشم باید مورد توجه قرار گیرد؛ می توان گفت که تنها راه تشخیص گلوکوم چشم پیش از این که بینایی دچار آسیب دائمی شود، معاینه چشم است.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را در اختیار آنها قرار دهد. این خدمات شامل مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی است. در واقع این مجموعه، برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ممکن می کند. این مجموعه خدمات پزشکی را در دسترس متقاضیان قرار می دهد و مواردی در حیطه مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را ارائه می کند.

علت گلوکوم چشم چیست؟

تولید مایع شفافی به نام زلالیه در پشت چشم به صورت مداوم انجام می شود. این مایع موجب پر شدن قسمت جلوی چشم خواهد شد و سپس خروج آن از طریق کانال هایی در قرنیه و عنبیه از چشم صورت می گیرد. اگر این کانال ها دچار انسداد کامل یا حتی نسبی شوند، سبب افزایش فشار داخل چشم خواهد شد.

افزایش فشار داخل چشم، عصب بینایی را دچار آسیب دیدگی می کند. آسیب وارد شده به تدریج پیشرفت می کند که در نهایت ممکن است باعث از دست رفتن بینایی شود.

گاهی اوقات دلیل افزایش فشار در چشم مشخص نمی شود. با این حال پزشکان عقیده دارند که برخی از موارد زیر می توانند تاثیر قابل توجهی بر این موضوع داشته باشند:

• قطره‌ های گشاد کننده مردمک چشم
• داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها (کورتون)
• کانال‌ های تخلیه‌ مسدود یا محدود شده در چشم
• افزایش فشار خون یا فشار خون بالا
• ضعیف شدن یا کاهش پیدا کردن جریان خون به عصب بینایی

عوامل زمینه ‌ساز ابتلا به آب سیاه چشم چیست؟

گلوکوم چشم اغلب در بزرگسالان بالای 40 سال به چشم می خورد؛ اما احتمال ابتلا به آن در نوجوانان، کودکان و حتی نوزادان نیز وجود دارد. شیوع این بیماری به صورت معمول در افراد آمریکایی – آفریقایی بیشتر است. ابتلا به گلوکوم در سنین پایین با کاهش یافتن بینایی همراه است.

در چنین افرادی احتمال مبتلا شدن به آب سیاه چشم بیشتر است:

• نژادهای آفریقایی – آمریکایی، روسی، ایرلندی، ژاپنی، اسکیمو، اسپانیایی و اسکاندیناوی
• افراد بالای ۴۰ سال
• افراد دارای سابقه خانوادگی گلوکوم
• افراد با چشم نزدیک ‌بین یا دوربین
• افراد مبتلا به دیابت
• افرادی که با ضعف بینایی مواجه هستند.
• افرادی که مصرف داروهای استروئیدی خاصی مانند پردنیزون را در برنامه دارند.
• افراد دچار آسیب دیدگی در ناحیه چشم
• افرادی که داروهای خاصی برای کنترل مثانه، تشنج یا برخی از داروهای سرماخوردگی بدون نیاز به نسخه‌ی پزشک مصرف می‌کنند.
• افراد با قرنیه‌ نازک ‌تر از حد معمول
• افراد با فشار چشم بالا
• افراد مبتلا به فشار خون، بیماری قلبی یا کم‌ خونی سلول داسی

خطرات بیماری

در صورت عدم توانایی زلالیه (یکی از مایع های درون چشم انسان) برای خروج از منافذ مربوطه، گلوکوم چشم به وجود خواهد آمد. این امر منجر به افزایش فشار چشم می شود. این افزایش فشار منجر به آسیب دیدگی عصب بینایی خواهد شد و ارسال تصاویر دریافتی از چشم به مغز را با اختلال مواجه می کند. در صورت افزایش آسیب، گلوکوم چشم می تواند در طول چند سال، بخشی از بینایی را از بین ببرد یا حتی نابینایی کامل ایجاد کند.

عوارض عدم درمان به موقع آب سیاه

در حال حاضر، روشی وجود ندارد که از طریق آن بتوان بینایی از دست رفته ناشی از این بیماری را درمان کرد. حتی جراحی نیز می تواند حفظ دید باقی مانده بیمار را انجام دهد و قابلیت بهبود دید از دست رفته را ندارد. به همین علت بسیار مهم است که بیماری به موقع تشخیص داده شود و درمان آن در اولین فرصت انجام گیرد. در غیر این صورت امکان دارد که فرد بینایی خود را به صورت کامل از دست بدهد.

راهکارهای درمان خانگی

برای پیشگیری از ابتلا به آب سیاه یا آسیب بیش از حد این بیماری می توان مراقبت های شخصی و خانگی زیر را در نظر گرفت تا علائم گلوکوم کاهش پیدا کند یا از این بیماری پیشگیری شود:

• قرار گرفتن سر به سمت بالا در هنگام خواب
• رژیم غذایی سالم
• اجرای ورزش های مختلف به صورت مرتب و ملایم
• کاهش مصرف کافئین
• استفاده از محافظ چشم
• استفاده از محافظ چشم به منظور جلوگیری از آسیب دیدگی جدی به چشم

راهکارهای درمان پزشکی

درمان های پزشکی گلوکوم شامل موارد زیر می شوند.

درمان آب سیاه با دارو

استفاده از دارو را می توان رایج ترین روش درمان گلوکوم مطرح کرد. تجویز دارو برای این بیماری توسط پزشکان در مراحل اولیه انجام شده و به شکل قطره و قرص یافت می شود. برخی از این داروها ممکن است عوارضی مانند سردرد یا سوزش چشم ایجاد کنند که در چنین وضعیتی باید به یک چشم پزشک مراجعه کرد.

در صورت قرار داشتن در مراحل اولیه بیماری، استفاده از داروها باید به طور مرتب مورد توجه قرار گیرد تا فشار چشم کنترل شود.

درمان آب سیاه با لیزر

استفاده از لیزر درمانی به منظور خارج شدن مایع از چشم انجام می شود. این روش یکی از راه های موثر برای درمان گلوکوم است، اما در برخی از موارد مشاهده شده که اثر لیزر درمانی پایدار نیست و بیشتر از نیمی از بیماران به صورت مجدد با افزایش فشار چشم مواجه می شوند.

درمان آب سیاه با جراحی

هدف از انجام این عمل جراحی این است که منفذ جدیدی در چشم برای خروج مایع ایجاد شود. توصیه این است که انتخاب این روش درمانی هنگامی انجام شود که لیزر درمانی و دارو تاثیری نداشته باشد. موفقیت این روش در حدود 80 تا 90 درصد است.

البته توجه به این نکته لازم است که جراحی گلوکوم تنها می تواند دید باقی مانده را حفظ کند، اما نمی تواند بینایی فرد را بهبود ببخشد.

دکتر با من توانسته مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در کنار هم جمع آوری کند تا افراد با آگاهی کامل از موقعیت مکانی، مشخصات، نوع تخصص، شماره تلفن، نحوه دسترسی و سایر موارد مرتبط با هر پزشک نسبت به انتخاب آن اقدام کنند. پزشکان و متخصصان بیماری های چشمی نیز در این مجموعه قرار دارند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت داشتن برخی فاکتورهای خطر یا علائم گلوکوم باید مراجعه به پزشک مرتبط در اولین زمان ممکن انجام شود. در غیر این صورت می تواند زمینه ساز بروز مشکلات جدی برای بینایی شود. جهت تشخیص و درمان آب سیاه می توان به متخصص بیماری های چشم مراجعه کرد. دکتر با من مجموعه ای از بهترین متخصصان را در زمینه بیماری های چشمی معرفی کرده است تا متقاضیان به مشاهده و بررسی این متخصصان بپردازند.

کلام آخر

آب سیاه چشم نوعی بیماری است که احتمال درگیر شدن افراد با آن وجود دارد. افرادی که با این بیماری یا بیماری آب مروارید مواجه می شوند و در جستجوی سایت دکتر چشم هستند، می توانند از مجموعه دکتر با من استفاده کنند.