بیماری اختلال دو قطبی چیست و چگونه درمان می شود؟

افراد زیادی این روزها درگیر بیماری های روحی و روانی هستند که شما می توانید به خوبی آنها را درمان کنید یکی از این بیماری ها، اختلال دو قطبی است که شما بایستی با مراجعه به روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من، نوبت پزشکی خود را دریافت کنید.

در واقع به دلیل مشکلات رایج در زمینه های مختلف بیماری های روحی و روانی، افراد نیاز دارند که اطلاعات متناسبی را راجع به بیماری خود بدست بیاورند و یا اینکه حتی با افراد دیگر به راحتی این موضوع را در میان بگذارند. به همین جهت ما راجع به یکی از انواع بیماری روحی و روانی به نام اختلال دو قطبی مقاله ای جامع نگارش نموده ایم، تا بتوانیم در این روزهای سخت در کنار شما باشیم.

اختلال دو قطبی یک اختلال خلقی مزمن است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و رفتار می شود. دوره‌های شیدایی و هیپومانیا نشانه اصلی این بیماری هستند و اکثر افراد مبتلا به اختلال دو قطبی دوره‌های افسردگی را تجربه می کنند. این بیماری با داروها، گفتار درمانی، تغییر شیوه زندگی و سایر درمان ها قابل کنترل است.

مفهوم اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دو قطبی (که قبلاً به عنوان بیماری شیدایی-افسردگی یا افسردگی شیدایی شناخته می‌شد) یک اختلال خلقی و وضعیت سلامت ناپایدار است که باعث تغییرات شدید در خلق، سطوح انرژی، الگوهای تفکر و رفتار می‌شود. این واکنش ها می‌توانند ساعت‌ها، روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشند و توانایی شما را برای انجام کارهای روزمره مختل کنند.

انواع مختلفی از اختلال دو قطبی وجود دارد که شامل تغییرات قابل توجهی در خلق و خوی شخص  است که به آن دوره های هیپومانیا، شیدایی و افسردگی گفته می شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال دو قطبی همیشه در حالت هیپومانیک، شیدایی یا افسردگی نیستند. آنها همچنین دوره هایی از خلق و خوی طبیعی را تجربه می کنند که به عنوان اتیمیا گفته می شود.

ارتباط میان بیماری شیدایی و اختلال دو قطبی در شخص

می توان گفت که یکی از ویژگی های اصلی اختلال دو قطبی درجه یک، گذراندن دوره های شیدایی در طول زندگی فرد است. برای تشخیص درست این بیماری بایستی، معیارهای اختلال دو قطبی درجه یک در فرد ظاهر شود و نیاز است که حداقل یک دوره شیدایی در زندگی فرد برای مدت یک هفته با  تجربه ی یک دوره افسردگی یا حتی بدون آن را در خلق و خوی خود داشته باشید.

اما شیدایی وضعیتی است که در آن شما یک دوره خلق و خوی غیرعادی که در آن حالت بسیار تحریک پذیر هستید را تجربه و همچنین تغییرات شدید در احساسات، افکار، انرژی، پرحرفی و سطح فعالیت بیش از اندازه را احساس خواهید کرد. در واقع  این سطح بسیار پر انرژی از فعالیت و رفتار فیزیکی و ذهنی تغییری نسبت به خود معمولی شماست و توسط دیگران قابل توجه است.

افرادی که در حالت شیدایی هستند ممکن است  فعالیت هایی که به آنها آسیب جسمی، اجتماعی یا مالی وارد می کند را انجام دهند، مانند: خرج کردن ناگهانی یا قمار کردن مقادیر زیاد پول یا رانندگی بی احتیاطی را می توان مثال زد.

آنها همچنین گاهی اوقات علائم روان پریشی مانند هذیان و توهم را نیز حس می کنند که می تواند باعث ایجاد مشکل در تشخیص اختلال دوقطبی از سایر اختلالات مانند اسکیزوفرنی یا اختلال اسکیزوافکتیو شود.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی درجه دو، احتمال دارد، هیپومانیا را تجربه کنند که سطح پایین تری از مرحله شیدایی است. به اندازه بیماری اختلال شیدایی شدت ندارد و در عملکرد روزانه تداخل چندانی ایجاد نمی کند.

تفاوت اختلال دو قطبی با افسردگی

همان طور که گفته شد اختلال دو قطبی یک نوع تغییرات شدید و نوسانات پایدار در شخص است که موجب می شود در طول روز حتی تجربه یکسانی از حالات روحی خود نداشته باشند. یعنی یا حال بسیار خوبی دارند و یا اینکه شدیدا ناراحت هستند.

اما بیماری افسردگی با از دست دادن تمایلات شخص به فعالیت های روزمره نمایان می شود به طوری که فرد هیچ علاقه ای به انجام امور زندگی خود ندارد و علائم زیر را بیشتر تجربه می کند:

• غم و اندوه طاقت فرسا
• کم انرژی و خستگی
• کمبود انگیزه
• احساس ناامیدی یا بی ارزشی
• از دست دادن لذت بردن از چیزهایی که زمانی برای شما لذت بخش بود
• مشکل در تمرکز و تصمیم گیری
• گریه غیر قابل کنترل
• تحریک پذیری
• افزایش نیاز به خواب
• بی خوابی یا خواب زیاد
• تغییر در اشتها که باعث کاهش یا افزایش وزن می شود
• افکار مرگ یا خودکشی (افکار خودکشی)

چرا دیگر به بیماری دو قطبی، اختلال شیدایی یا افسردگی نمی گویند؟

در چند دهه اخیر، دنیای پزشکی، به ویژه حوزه روانپزشکی، امروزه عمداً از استفاده از بیماری افسردگی شیدایی برای توصیف اختلال دو قطبی تغییر جهت داده است.

متخصصان و روانپزشکان در جهان از افسردگی شیدایی برای توصیف طیف گسترده ای از بیماری های سلامت روان استفاده می کردند. همانطور که سیستم های طبقه بندی وضعیت سلامت روان، از جمله راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM )، پیچیده تر شده اند، اصطلاح جدید اختلال دوقطبی برای وضوح بیشتر در تشخیص امکان پذیرتر است.

عبارات «شیدایی»، به خصوص به دلیل استفاده بیش از حد از نظر بار روانی مطلوب نبوده است. به طور مشابه، مردم اصطلاح «افسردگی» را به طور معمول برای توصیف دوره‌های غمگینی که به عنوان افسردگی بالینی تجربه کرده، استفاده می‌کنند. استفاده از “اختلال دوقطبی” تمرکز را از این دو کلمه دور می کند. “اختلال دوقطبی” بیشتر یک اصطلاح بالینی، پزشکی است و کمتر از “افسردگی شیدایی” بار عاطفی دارد. اصطلاح «افسردگی شیدایی» نسخه‌های سیکلوتایمیک یا هیپومانیک (اختلال دوقطبی گرید دو ) است که این بیماری را مستثنی می‌کند.

انواع اختلال دوقطبی چیست؟

• اختلال دوقطبی گرید ۱

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی گرید یک، یک یا چند دوره شیدایی را تجربه کرده اند. اکثر افراد مبتلا به این بیماری، دوره‌های مانیا و افسردگی را خواهند داشت، اما علاوه بر آن یک دوره افسردگی برای تشخیص این بیماری ضروری نیست. دوره های افسردگی معمولاً حداقل دو هفته طول می کشد. برای تشخیص بیماری مذکور، دوره های شیدایی شما باید حداقل هفت روز طول بکشد یا آنقدر شدید باشد که نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشید. افراد مبتلا به دوقطبی درجه یک نیز می توانند حالت های مختلط را تجربه کنند (قسمت هایی از علائم شیدایی و افسردگی را باهم داشته باشند.).

• اختلال دوقطبی گرید دو

افراد مبتلا به دوقطبی گرید دو، دوره های افسردگی و دوره های هیپومانیا را تجربه می کنند. اما آنها هرگز یک دوره شیدایی کامل که مشخصه اختلال دوقطبی درجه یک است را تجربه نمی کنند. در حالی که هیپومانیا نسبت به شیدایی آسیب کمتری دارد، اختلال دوقطبی درجه دو اغلب ناتوان کننده تر از اختلال دوقطبی درجه یک است زیرا افسردگی مزمن در دوقطبی نوع دو شایع تر است.

• اختلال سیکلوتایمی (سیکلوتایمی) :

افراد مبتلا به اختلال سیکلوتایمی حالت خلقی مزمن ناپایدار دارند. آنها هیپومانیا و افسردگی خفیف را برای حداقل دو سال تجربه می کنند. افراد مبتلا به سیکلوتایمی ممکن است دوره های کوتاهی از خلق و خوی طبیعی (آرتمیا) داشته باشند، اما این دوره ها کمتر از هشت هفته طول می کشد.

• سایر اختلالات دوقطبی مشخص و نامشخص

اگر فردی معیارهای تشخیصی دوقطبی I، II یا سیکلوتایمی را نداشته باشد اما هنوز دوره‌هایی از افزایش خلق و خوی غیرطبیعی قابل توجه بالینی را تجربه کرده باشد، این اختلال دوقطبی مشخص یا نامشخص دیگر در نظر گرفته می‌شود.

تفاوت بین اختلال شخصیت مرزی و اختلال دوقطبی

در حالی که اختلال شخصیت مرزی (BPD) و اختلال دوقطبی علائم مشابهی دارند و اغلب با یکدیگر اشتباه گرفته می‌شوند، اما شرایط متفاوتی هستند.

BPD شامل یک الگوی طولانی مدت از نوسانات ناگهانی لحظه به لحظه در خلق و خوی، رفتار و تصویر از خود است که اغلب توسط درگیری در تعامل با افراد دیگر ایجاد می شود. خود آسیبی غیر خودکشی نیز در BPD شایع است اما در اختلال دوقطبی نه.

اختلال دوقطبی با BPD متفاوت است زیرا شامل دوره های متمایز و طولانی تر شیدایی،هیپومانیا و یا افسردگی است. چندین چیز می تواند باعث ایجاد دوره های شیدایی یا افسردگی شود، مانند تغییرات خواب، استرس، داروها و مصرف مواد را به همراه دارد.

اختلال دو قطبی بیشتر متوجه چه کسانی است؟

اختلال دوقطبی می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد. میانگین سن شروع  این بیماری ۲۵ سالگی است، اما به ندرت ممکن است از اوایل کودکی یا در اواخر ۴۰ یا ۵۰ سالگی شروع شود.

اگرچه اختلال دوقطبی بر روی زنان (AFAB) و مردان (AMAB)  به طور مساوی آنها را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما با این حال وضعیت بیماری مذکور به‌طور متفاوتی بر آنها تاثیر می‌گذارد.

افراد AFAB مبتلا به اختلال دوقطبی، ممکن است با سرعت بیشتری حالات خود را تغییر دهند. هنگامی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی هستند و همزمان دوره شیدایی یا افسردگی را در یک سال تجربه می کنند، به این حالت “دوچرخه سواری سریع” می گویند.

افراد AFAB مبتلا به اختلال دوقطبی نیز ممکن است دوره های افسردگی بیشتری را نسبت به افراد AMAB تجربه کنند به دلیل اختلال در هورمون های اشخاص هر اتفاقی می تواند رخ دهد.

میزان شیوع این بیماری

اختلال دوقطبی تقریباً ۵.۷ میلیون بزرگسال آمریکایی یا حدود ۲.۶٪ از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. در ایران نیز یک آمار کلی از بیماری های روانی به عدد ۲۰ درصدی ارائه شده است. و جدول آن به شرح زیر است:

علائم بیماری اختلال دو قطبی

نشانه تعیین کننده اختلال دوقطبی درجه یک، داشن علائم دوره شیدایی است که حداقل یک هفته طول خواهد کشید، در حالی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی درجه دو یا سیکلوتایمی دوره های هیپومانیا را تجربه می کنند.

اما بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، دوره های هیپومانیا، شیدایی و هم افسردگی را تجربه می کنند. این حالات خلقی در حال تغییر همیشه از یک الگوی مشخص پیروی نمی کنند و افسردگی همیشه از مراحل شیدایی پیروی نمی کند. همچنین ممکن است یک فرد چندین بار حالت خلق و خوی یکسانی را تجربه کند و با دوره‌هایی از اوتیمیا نیز همراه باشد. تغییرات خلقی در اختلال دوقطبی می تواند در طی چند هفته، ماه و گاهی حتی سال ها اتفاق بیفتد.

یکی از جنبه‌های مهم تغییرات خلق و خوی این است که احتمال این موضوع وجود دارد که برای مدت طولانی همه ی علائم ادامه دار باشد. در مورد شیدایی ممکن است چند روز یا چند هفته و در مورد افسردگی چندین هفته یا چندین ماه به طول بکشد. این موضوع را در نظر بگیرید که شدت فاز افسردگی و شیدایی می تواند از فردی به فرد دیگر و در یک فرد در زمان های مختلف باشد.

علائم بیماری شیدایی

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در طول زندگی خود بارها دچار دوره های شیدایی یا هیپومانیا می شوند. و این علائم از فردی به فرد دیگر متفاوت است:

• شادی، امید و هیجان بیش از حد.
• تغییرات ناگهانی و شدید خلق و خو، مانند تبدیل شدن از شادی به عصبانیت و خصومت.
• بی قراری.
• گفتار سریع و افکار مسابقه ای.
• افزایش انرژی و نیاز کمتر به خواب.
• افزایش تنش و قضاوت ضعیف، مانند ترک ناگهانی شغل.
• ساختن برنامه های بزرگ و دست نیافتنی
• رفتارهای بی پروا و ریسک پذیر، مانند سوء مصرف مواد مخدر و الکل و داشتن رابطه جنسی ناایمن یا محافظت نشده.
• احساس اینکه به طور غیرعادی مهم، با استعداد یا قدرتمند هستید.
• روان پریشی – تجربه توهم و هذیان (در شدیدترین دوره های شیدایی).

اغلب اوقات، افرادی که دوره شیدایی را تجربه می کنند، از پیامدهای منفی اعمال خود بی اطلاع هستند. در اختلال دوقطبی، خودکشی یک خطر همیشگی است و برخی افراد در دوره‌های شیدایی، نه فقط در دوره‌های افسردگی، متاسفانه دست به خودکشی می‌زنند.

اگر فردی دچار یک دوره شیدایی شدید باشد، به خصوص اگر توهم و هذیان را تجربه کند، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای محافظت از خود و دیگران از آسیب احتمالی داشته را نیاز داشته باشد.

علائم و نشانه های هیپومانیا

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی علائم خفیف تری شبیه شیدایی دارند. به این حالت هیپومانیا می گویند. با هیپومانیا، ممکن است احساس بسیار خوبی داشته باشید و متوجه شوید که می توانید کارهای زیادی انجام دهید. افراد مبتلا به هیپومانیا اغلب می توانند در موقعیت های اجتماعی یا محل کار به خوبی عمل کنند.

ممکن است در طول دوره هیپومانیک احساس نکنید که چیزی اشتباه است. اما خانواده و دوستان شما ممکن است متوجه نوسانات خلقی و تغییرات سطح فعالیت شما شوند. پس از هیپومانیا، ممکن است افسردگی شدید را تجربه کنید.

بدترین شکل دو قطبی بودن

علائم یک دوره مختلط شامل هر دو علائم شیدایی و افسردگی با هم است. در طول این بیماری مختلط، شما احساسات و افکار منفی را همراه با افسردگی دارید، اما همچنین احساس آشفتگی، بی قراری و انرژی بالایی در شما وجود دارد. افرادی که دوره های مختلط را تجربه می کنند، اغلب آن را به عنوان بدترین بخش اختلال دوقطبی توصیف می کنند.

علت بیماری اختلال دو قطبی

دانشمندان هنوز علت دقیق اختلال دوقطبی را نمی دانند. اما آنها معتقدند که یک عضو ژنتیکی قوی (ارثی) وجود دارد. اختلال دوقطبی یکی از ارثی ترین بیماری های روانپزشکی در نظر گرفته می شود و بیش از دو سوم افراد مبتلا به اختلال دوقطبی حداقل یک خویشاوند بیولوژیکی نزدیک به این بیماری دارند. با این حال، فقط به این دلیل که یک خویشاوند بیولوژیکی مبتلا به اختلال دوقطبی دارید، لزوماً به این معنی نیست که شما نیز به آن مبتلا خواهید شد.

عوامل دیگری که دانشمندان فکر می کنند در ایجاد اختلال دوقطبی نقش دارند عبارتند از:

• تغییرات در مغز شما : محققان تفاوت‌های ظریفی را در اندازه متوسط ​​یا فعال شدن برخی از ساختارهای مغز در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شناسایی کرده‌اند. با این حال، اسکن مغز نمی تواند این بیماری را تشخیص دهد.
• عوامل محیطی مانند تروما و استرس : یک رویداد استرس زا، مانند مرگ یکی از عزیزان، یک بیماری جدی، طلاق یا مشکلات مالی می تواند باعث یک دوره مانیک یا افسردگی شود. به همین دلیل، استرس و ضربه نیز ممکن است در ایجاد اختلال دوقطبی نقش داشته باشد.

با این حال دانشمندان در حال انجام تحقیقاتی برای تعیین ارتباط این عوامل در ایجاد اختلال دوقطبی، چگونگی کمک به جلوگیری از بروز آن و نقشی که می توانند در درمان آن ایفا کنند، هستند.

راه های تشخیص بیماری اختلال دو قطبی

رای تشخیص اختلال دوقطبی، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است از ابزارهای زیادی استفاده کند، از جمله:

• یک معاینه فیزیکی
• یک تاریخچه پزشکی کامل، که شامل سوال در مورد علائم، سابقه مادام العمر، تجربیات و سابقه خانوادگی شما می شود.
• آزمایش‌های پزشکی، مانند آزمایش خون، برای رد سایر شرایطی که می‌توانند باعث علائم شما شوند، مانند پرکاری تیروئید.
• ارزیابی سلامت روان ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما ممکن است ارزیابی را انجام دهد یا ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان مانند روانشناس یا روانپزشک ارجاع دهد.

برای تشخیص اختلال دوقطبی، باید حداقل یک دوره شیدایی یا هیپومانیا را تجربه کرده باشید. ارائه دهندگان سلامت روان از راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ( DSM ) برای تشخیص نوع اختلال دوقطبی استفاده می کنند.

برای تعیین اینکه چه نوع اختلال دوقطبی ممکن است داشته باشید، ارائه دهنده سلامت روان شما الگوی علائم و میزان تأثیر آنها بر زندگی شما را در شدیدترین دوره ها ارزیابی می کند.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به احتمال زیاد به بیماری های روانی زیر نیز مبتلا هستند:

• اضطراب
• اختلال کمبود توجه / بیش فعالی (ADHD)
• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
• اختلالات مصرف مواد/تشخیص دوگانه

به همین دلیل، و همچنین این واقعیت که حافظه اغلب در طول شیدایی مختل می شود، بنابراین افراد نمی توانند تجربه آن را به خاطر بیاورند، تشخیص صحیح افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می تواند دشوار باشد.

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که یک دوره شیدایی شدید همراه با توهم را تجربه می کنند ممکن است به اشتباه اسکیزوفرنی تشخیص داده شود. اختلال دوقطبی همچنین می تواند به اشتباه به عنوان اختلال شخصیت مرزی (BPD) تشخیص داده شود.

به همین دلیل، مهم است که هنگام صحبت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صادقانه و کامل باشید. همچنین می‌تواند مفید باشد که یکی از عزیزانتان را که ممکن است بتواند جزئیات بیشتری در مورد سابقه سلامت روان شما در بحث با ارائه‌دهنده‌تان ارائه دهد، مفید باشد.

درمان بیماری اختلال دو قطبی

این درمان ها می تواند به بسیاری از افراد، از جمله افرادی که شدیدترین اشکال اختلال دوقطبی را دارند، کمک کند. یک برنامه درمانی موثر معمولاً شامل ترکیبی از درمان های زیر است:

• روان درمانی (گفتار درمانی)
• دارو درمانی
• استراتژی های خود مدیریتی، مانند آموزش و شناسایی علائم اولیه یک دوره یا محرک های احتمالی که در دوره ها ارائه می شود.
• عادات مفید سبک زندگی، مانند ورزش، یوگا و مدیتیشن. اینها می توانند درمان را پشتیبانی کنند، اما جایگزین آن نمی شوند.
• درمان های دیگر، مانند درمان تشنج الکتریکی (ECT) در مواردی که به دارو پاسخ ضعیفی نمی دهند یا کنترل سریع علائم برای جلوگیری از آسیب ضروری است.

اختلال دوقطبی می تواند یک بیماری مادام العمر باشد، بنابراین درمان می تواند به شما کمک کند. گاهی اوقات درمان،چندین ماه تا سال طول می کشد تا شما به صورت کامل بهبودی پیدا نمایید. اگرچه این موضوع می تواند دلسرد کننده باشد، اما ادامه درمان مهم است.

بیماری های شیدایی و افسردگی معمولاً با گذشت زمان بازمی‌گردند. در بین دوره‌ها، بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تغییرات خلقی ندارند، اما برخی از افراد ممکن است علائم طولانی مدت داشته باشند. به همین جهت درمان طولانی مدت و مداوم می تواند به مدیریت این علائم کمک کند.

اگر علاوه بر اختلال دوقطبی، سایر بیماری‌های سلامت روان مانند اضطراب یا ADHD نیز دارید، درمان این بیماری‌ها می‌تواند دشوارتر باشد. به عنوان مثال، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی داروهای ضد افسردگی برای درمان اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) تجویز می کنند و محرک هایی که برای درمان ADHD تجویز می کنند ممکن است علائم اختلال دوقطبی را بدتر کنند و حتی ممکن است یک دوره شیدایی را ایجاد کنند. باز هم، حتی اگر ممکن است درمان این شرایط دشوار باشد، غیرممکن نیست. مطمئن شوید که متعهد به یافتن یک برنامه درمانی مناسب برای شما باشد.

کدام روش ها برای درمان بیماری اختلال دوقطبی بیشتر استفاده می شود؟

ان درمانی که «گفتار درمانی» نیز نامیده می شود، می تواند بخشی موثر از برنامه درمانی افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد.

روان درمانی اصطلاحی برای انواع تکنیک های درمانی است که هدف آن کمک به شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای نگران کننده است. کار با یک متخصص سلامت روان، مانند روانشناس یا روانپزشک، می تواند برای شما و خانواده شما حمایت، آموزش و راهنمایی ارائه دهد.

انواع مختلف درمان برای اختلال دوقطبی عبارتند از:

آموزش روانی :

آموزش روانی روشی است که متخصصان بهداشت روان به افراد در مورد شرایط سلامت روانشان آموزش می دهند. از آنجایی که اختلال دوقطبی یک وضعیت پیچیده است، یادگیری در مورد این بیماری و اینکه چگونه می تواند بر زندگی شما تاثیر بگذارد می تواند به شما و عزیزانتان کمک کند تا بهتر آن را مدیریت کرده و با آن کنار بیایید.

• ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT) : این درمان برای کمک به بهبود خلق و خوی شما با درک فتار و کار با ریتم های بیولوژیکی و اجتماعی طراحی شده است. IPSRT یک درمان موثر برای افراد مبتلا به اختلالات خلقی، از جمله اختلال دوقطبی است. بر تکنیک‌هایی برای بهبود پایبندی به دارو (مصرف منظم دارو)، مدیریت رویدادهای استرس‌زای زندگی و کاهش اختلالات در ریتم‌های اجتماعی (تفاوت‌های روزمره در رفتارهای معمولی) تأکید می‌کند. IPSRT به شما مهارت هایی می آموزد که به شما امکان می دهد از خود در برابر ایجاد دوره های شیدایی یا افسردگی آینده محافظت کنید.
• درمان خانواده محور : این درمان برای بزرگسالان و کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی و مراقبان آنها است. در طول این درمان، شما عزیزان در جلسات درمانی روان درمانی در رابطه با اختلال دوقطبی، آموزش بهبود ارتباطات و آموزش مهارت های حل مسئله روانپزشک و مشاور همراه شما خواهند بود.
• درمان شناختی رفتاری (CBT) : این یک نوع درمان ساختار یافته و هدف گرا است. درمانگر یا روانشناس به شما کمک می کند افکار و احساسات خود را از نزدیک ببینید. شما متوجه خواهید شد که افکار شما چگونه بر اعمال شما تاثیر می گذارد. از طریق CBT، می توانید افکار و رفتارهای منفی را بیاموزید و یاد بگیرید که الگوها و عادات فکری سالم تری اتخاذ کنید.

چه داروهایی برای درمان بیماری اختلال دوقطبی معمولا تجویز می شود؟

برخی از داروها می توانند به مدیریت و درمان علائم اختلال دوقطبی کمک کنند. ممکن است لازم باشد چندین داروی مختلف را با راهنمایی ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود امتحان کنید.

عبارتند از:

• تثبیت کننده های خلق و خو
• داروهای اعصاب نسل دوم (غیر معمول که آنتی سایکوتیک نیز نامیده می شود).
• داروهای ضد افسردگی

اگر برای اختلال دوقطبی دارو مصرف می کنید، باید:

• برای درک خطرات، عوارض جانبی و مزایای دارو با پزشک خود صحبت کنید.
• در مورد داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه یا مکمل هایی که در حال حاضر مصرف می کنید، به روانپزشک خود اطلاع دهید.
• اگر عوارض جانبی را تجربه کردید، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید. آنها ممکن است نیاز به تغییر دوز شما داشته باشند یا داروی دیگری را امتحان کنند.
• به یاد داشته باشید که داروهای اختلال دوقطبی باید به طور مداوم و طبق تجویز مصرف شوند.

تثبیت کننده های خلقی برای اختلال دوقطبی

افراد مبتلا به اختلال دوقطبی معمولاً برای مدیریت دوره های شیدایی یا هیپومانیا به داروهای تثبیت کننده خلق و خو نیاز دارند.

انواع تثبیت کننده های خلق و خو و نام تجاری آنها عبارتند از:

• لیتیوم (Eskalith®، Lithobid، Lithonate).
• والپروئیک اسید (Depakene).
• دی والپروئکس سدیم (Depakote).
• کاربامازپین (Tegretol، Equetro).
• لاموتریژین (Lamictal).

لیتیوم یکی از داروهای تجویز شده و مورد مطالعه برای درمان اختلال دوقطبی است. و علائم شیدایی را ظرف دو هفته پس از شروع درمان کاهش میدهد، اما ممکن است هفته ها تا ماه ها طول بکشد تا علائم شیدایی به طور کامل کنترل شوند. به همین دلیل، روانپزشکان، اغلب داروهای دیگری مانند داروهای ضد روان پریشی یا داروهای ضد افسردگی را برای کمک به مدیریت علائم شما در خصوص این بیماری تجویز می کنند.

مشکلات غده تیروئید و کلیه گاهی اوقات هنگام مصرف لیتیوم ایجاد می شود، بنابراین پزشک شما عملکرد تیروئید و کلیه ها را کنترل می کند و همچنین سطح لیتیوم را در خون شما کنترل می کند، زیرا سطح آن می تواند به راحتی بیش از حد افزایش یابد.

هر چیزی که سطح سدیم را در بدن شما کاهش دهد، مانند تغییر رژیم غذایی کم سدیم ، تعریق شدید، تب ، استفراغ یا اسهال ممکن است باعث تجمع سمی لیتیوم در بدن شما شود. از این شرایط آگاه باشید و اگر لیتیوم مصرف می‌کنید و آن‌ها را تجربه کرده‌اید به پزشک خود اطلاع دهید.

موارد زیر علائم سمیت لیتیوم (مصرف بیش از حد لیتیوم) است. در صورت مشاهده موارد زیر فوراً با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید یا به نزدیکترین اورژانس مراجعه کنید:

• تاری دید یا دوبینی
• نبض نامنظم
• ضربان قلب بسیار سریع یا آهسته
• دشواری در تنفس
• گیجی و سرگیجه
• لرزش یا تشنج شدید
• دفع مقدار زیادی ادرار
• حرکات کنترل نشده چشم
• کبودی یا خونریزی غیر معمول

داروهای نورولپتیک برای اختلال دوقطبی چیست؟

پزشکان، اغلب داروهای اعصاب نسل دوم یا غیر معمول (آنتی روان پریشی) را در ترکیب با یک تثبیت کننده خلق و خو برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تجویز می کنند. این داروها به هر دو دوره شیدایی و افسردگی کمک می کنند.

تنها چهار مورد از این داروها برای کمک به درمان افسردگی دوقطبی مورد تایید سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) هستند، از جمله:

• کاریپرازین (Vraylar).
• لورازیدون (Latuda).
• ترکیب الانزاپین-فلوکستین (Symbyax).
• کوئتیاپین (Seroquel).

با این حال، داروهای دیگری مانند الانزاپین (Zyprexa)، ریسپریدون (Risperdal) و آریپیپرازول (Abilify)، معمولاً نیز تجویز می شوند.

داروهای ضد افسردگی برای اختلال دوقطبی

پزشکان متخصص گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی را برای درمان دوره های افسردگی در اختلال دوقطبی تجویز می کنند، و داروی ضد افسردگی را با یک تثبیت کننده خلق و خوی ترکیب می کنند تا از شروع یک دوره شیدایی جلوگیری کنند.

داروهای ضد افسردگی هرگز به عنوان تنها دارو برای درمان اختلال دوقطبی استفاده نمی شوند زیرا تنها مصرف یک داروی ضد افسردگی می تواند یک دوره شیدایی را ایجاد کند.

داروهای اختلال دوقطبی چه عوارضی دارند؟

عوارض جانبی داروهای اختلال دوقطبی شایع است و بسته به دارو متفاوت است. مهم است که با دکتر روانپزشک خود در مورد آنچه می توانید در هنگام مصرف برخی داروها انتظار داشته باشید صحبت کنید. همچنین مهم است که اگر عوارض جانبی دارید به آنها بگویید.

هرگز مصرف داروی خود را متوقف نکنید مگر اینکه پزشک  به شما بگوید این کار را انجام دهید. قطع ناگهانی دارو می تواند عوارض جانبی شدیدی ایجاد کند و باعث بروز دوره های شدید شود.

شایع ترین عوارض جانبی داروهای اختلال دوقطبی عبارتند از:

• افزایش وزن.
• اختلالات متابولیک، از جمله سطوح غیر طبیعی چربی (دیس لیپیدمی)، فشار خون بالا (فشار خون بالا) و قند خون بالا (هیپرگلیسمی) .
• خواب آلودگی.
• آکاتیزیا – احساس بی قراری و آشفتگی همراه با نیاز شدید به حرکت، تکان دادن یا سرعت دادن

درمان های پزشکی دیگر برای بیماری اختلال دو قطبی

• الکتروشوک درمانی (ECT) : این روشی است که در آن اعمال مختصری از جریان الکتریکی به مغز توسط پزشک انجام می شود که  از طریق پوست سر، باعث شوک به شخص می شود. اغلب این شیوه  برای درمان افراد مبتلا به افسردگی شدید استفاده می شود. ECT برای افسردگی مقاوم به دارو یا شیدایی حاد تهدید کننده زندگی بسیار ایمن و بسیار موثر است. این بهترین درمان برای شیدایی در افرادی است که باردار هستند. ECT برای انجامش، از بیهوشی عمومی استفاده می کند، بنابراین شما در طول عمل خواب خواهید بود و هیچ دردی احساس نمی کنید.
• تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) : این درمان شامل یک سیم پیچ الکترومغناطیسی کوتاه است که جریان الکتریکی را به مغز شما منتقل می کند. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی گاهی از آن برای درمان افسردگی مقاوم به دارو استفاده می کنند. این یک جایگزین برای ECT است. TMS دردناک نیست و نیازی به بیهوشی عمومی ندارد.
• داروهای تیروئید : این داروها گاهی اوقات می توانند به عنوان تثبیت کننده خلق و خو عمل کنند. مطالعات نتایج مثبتی را در کاهش علائم در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی AFAB که درمان آن سخت و سریع است، نشان داده است.
• درمان با کتامین : کتامین، یک داروی بیهوشی که در دوزهای پایین از طریق وریدی تجویز می شود، ثابت شده است که اثرات ضد افسردگی و ضد خودکشی کوتاه مدتی را برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دارد.
• بستری شدن در بیمارستان : این یک گزینه اورژانسی در مراقبت از اختلال دوقطبی در نظر گرفته می شود. زمانی که فردی یک دوره افسردگی شدید یا شیدایی را تجربه می کند و تهدیدی فوری برای خود یا دیگران است، ضروری می شود.

چه سبک زندگی برای افراد مبتلا به اختلال دو قطبی مناسب تر است؟

پزشک شما احتمالاً تغییراتی در سبک زندگی برای توقف الگوهای رفتاری که علائم اختلال دوقطبی را بدتر میکند، توصیه می نمایید برخی از این تغییرات سبک زندگی عبارتند از:

• ترک نوشیدن الکل و یا استفاده از مواد مخدر و دخانیات تفریحی : ترک نوشیدن و و ترک استفاده از مواد مخدر از جمله تنباکو ضروری است، زیرا ممکن است با داروهایی که ممکن است مصرف کنید تداخل ایجاد کند. آنها همچنین می توانند اختلال دوقطبی را بدتر کنند و باعث ایجاد یک دوره خلقی شوند.
• یک دفترچه خاطرات روزانه یا نمودار خلقی داشته باشید : پیگیری افکار، احساسات و رفتارهای روزانه می تواند به شما کمک کند تا از عملکرد درمان خود آگاه باشید ویا به شما کمک کند محرک های احتمالی دوره های شیدایی یا افسردگی را شناسایی کنید.
• یک برنامه خواب سالم را حفظ کنید : اختلال دوقطبی می تواند تا حد زیادی بر الگوهای خواب شما تاثیر بگذارد و تغییرات در دفعات خواب شما حتی می تواند باعث ایجاد یک دوره شود. برنامه خواب معمولی را در اولویت قرار دهید، از جمله به خواب رفتن و بیدار شدن در ساعات مشخصی هر روز.
• ورزش : ثابت شده است که ورزش به طور کلی باعث بهبود خلق و خو و سلامت روان می شود، بنابراین ممکن است به مدیریت علائم مرتبط با اختلال دوقطبی کمک کند. از آنجایی که افزایش وزن یکی از عوارض جانبی رایج داروهای اختلال دوقطبی است، ورزش ممکن است به مدیریت وزن نیز کمک کند.
• مدیتیشن : نشان داده شده است که مدیتیشن در بهبود افسردگی که بخشی از اختلال دوقطبی است، موثر است.
• مدیریت استرس و حفظ روابط سالم : استرس و اضطراب می تواند علائم خلقی را در بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی بدتر کند. مهم این است که استرس خود را به روشی سالم مدیریت کنید و در صورت امکان سعی کنید عوامل استرس زا را از بین ببرید. بخش بزرگی از این امر، حفظ روابط سالم با دوستان و خانواده ای است که از شما حمایت می کنند، و کنار گذاشتن روابط سمی با افرادی که استرس را به زندگی شما می افزایند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اینکه هر آنچه که نیاز است راجع به بیماری دوقطبی بدانید نگارش کرده ایم. بسیاری از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که درمان مناسب دریافت می کنند، می توانند زندگی پربار و پرباری داشته باشند.

اختلال دوقطبی منجر به کاهش تقریباً ۹ ساله در طول عمر مورد انتظار می شود و از هر ۵ نفر مبتلا به اختلال دوقطبی ۱ نفر خودکشی می کنند. تخمین زده می شود که ۶۰٪ از همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به مواد مخدر یا الکل وابسته هستند.به همین دلیل است که به دنبال مراقبت های پزشکی و متعهد ماندن به درمان اختلال دوقطبی ضروری است.

استفاده منظم و مداوم از دارو می تواند به کاهش دوره های شیدایی و افسردگی کمک کند. با دانستن چگونگی تشخیص علائم و محرک های این دوره ها، شانس بیشتری برای درمان موثر و یافتن روش های مقابله ای وجود دارد که ممکن است از دوره های طولانی بیماری، بستری طولانی مدت در بیمارستان و خودکشی جلوگیری کند.

به همین جهت بهتر است که از سایت پزشکی دکتر با من برای تخصص روانپزشکی و یا دکتر اعصاب و روان نوبت پزشکی آنلاین دریافت نمایید. برای این کار نیاز است که به سایت دکتر با من مراجعه و در آنجا لیست کامل متخصصان را مشاهده و سپس وارد پروفایل آنها شوید و از پزشک مدنظر خود به راحتی نوبت آنلاین دریافت کنید.

 

منابع

1. PubMed: MEDLINE Retrieval on the World Wide Web”. Fact Sheet. United States National Library of Medicine. 7 June 2002. Retrieved 22 March 2011.
2. Reyes-Aldasoro CC (2017). “The proportion of cancer-related entries in PubMed has increased considerably; is cancer truly “The Emperor of All Maladies”?”. PLOS ONE. 12 (3): e0173671.
3. https://www.psychiatry.org/patients-families/bipolar-disorders/what-are-bipolar-disorders
4. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/bipolar-disorder/symptoms-causes/syc-20355955#:~:text=Bipolar%20disorder%2C%20formerly%20called%20manic,or%20pleasure%20in%20most%20activities.
5. https://onlinelibrary.wiley.com/journal/13995618
6. https://en.wikipedia.org/wiki/PubMed#PubMed_identifier
7. https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/bipolar-disorder/overview/
8. Trawick, Bart (21 January 2020). “A New and Improved PubMed®”. NLM Musings From the Mezzanine.

9. “Leasing journal citations from PubMed/Medline”. NLM. 2011.
10. Smalheiser NR, Zhou W, Torvik VI (February 2008). “Anne O’Tate: A tool to support user-driven summarization, drill-down and browsing of PubMed
11. Rebholz-Schuhmann D, Kirsch H, Arregui M, Gaudan S, Riethoven M, Stoehr P (January 2007). “EBIMed–text crunching to gather facts for proteins from Medline”. Bioinformatics. 23 (2): e237-44.
12. MEDOC on GitHub
13. Denise Wolfe (7 April 2020). “SUNY Negotiates New, Modified Agreement with Elsevier – Libraries News Center University at Buffalo Libraries”. buffalo.edu. University at Buffalo. Retrieved 18 April 2020.
14. “Computation of Related Articles explained”. NCBI.
15. Huser V, Cimino JJ (June 2013). “Evaluating adherence to the International Committee of Medical Journal Editors’ policy of mandatory, timely clinical trial registration”. Journal of the American Medical Informatics Association. 20 (e1): e169-74. doi:1136/amiajnl-2012-001501. PMC 3715364. PMID 23396544.
16. “PubMed Mobile Beta”. Technical Bulletin. United States National Library of Medicine. 2011.