راهنمای جامع مراقبت از پوست

انواع پوست چیست ؟: پوست، عضو بزرگی از بدن ماست که وظیفه‌های متعددی از جمله محافظت از بدن و تنظیم دمای داخلی را بر عهده دارد. انواع مختلف پوست ویژگی‌ها و نیازهای متفاوتی دارند. در این مقاله، به بررسی انواع مختلف پوست پرداخته و نکات مهمی را برای مراقبت از هر نوع پوست به اشتراک خواهیم گذاشت.

تاریخچه اهمیت پوست در زمان های گذشته تا به امروز

پوست به عنوان بزرگترین عضو بدن انسان از دوران‌های کهن تا به امروز همواره اهمیت ویژه‌ای داشته است. تاریخچه اهمیت پوست در زمان‌های مختلف به ما نشان می‌دهد که انسان‌ها همواره به حفظ و بهبود وضعیت پوست خود اهمیت داده‌اند.

• دوران باستان: در دوران باستان، مردم از مواد طبیعی مانند عسل، روغن‌های گیاهی، و عصاره‌های گیاهی برای مراقبت از پوست استفاده می‌کردند. پوست زیبا و سالم نماد ثروت و سلامتی بود.

• دوران وسطی: در اواخر دوران وسطی، مردم از موادی مانند عنبر و عرق‌های گیاهی برای پوست خود استفاده می‌کردند. پوست سفید و بی‌عیب و نقص نماد زیبایی بود.
• دوران مدرن: با پیشرفت علم و فناوری، مراقبت از پوست به شکل‌های متنوع‌تری صورت گرفته است. از کرم‌ها، لوسیون‌ها، تکنولوژی‌های لیزری تا عمل‌های جراحی، امروزه مردم به مراقبت از پوست خود اهمیت ویژه‌ای می‌دهند.

در امروزه، پوست نه تنها نماد زیبایی است بلکه نمایانگر سلامت عمومی بدن نیز می‌باشد. اهمیت مراقبت از پوست در حفظ جوانی و سلامتی بدن بیش از همیشه مورد توجه است. از محصولات مراقبتی گیاهی تا محصولات بهداشتی پیشرفته، مردم امروزه تمام تلاش خود را می‌کنند تا از پوست خود مراقبت کنند.

بررسی انواع پوست

پوست انسان از چند نوع تشکیل شده است و هرکدام از آنها مراقبت مختص به خود و استفاده از روتین جداگانه را به همراه دارد. در واقع برای داشتن پوستی سالم و بدون جوش بهتر است که در ابتدا نوع آن را به درستی تشخیص دهیم و سپس محصولات پوستی خود را بر اساس آن انتخاب نماییم.

1. پوست چرب
2. پوست خشک
3. پوست معمولی
4. پوست مختلط
5. پوست حساس

پوست چرب

پوست چرب وضعیتی است که در آن چربی بیش از حد توسط غده‌های چربی پوست تولید می‌شود. پوست چرب در مناطقی مانند ناحیه T (پیشانی، بینی و چانه) بیشتر دیده می‌شود.

علائم پوست های چرب

1. براقیت: پوست چرب معمولاً بسیار براق و درخشان به نظر می‌آید. این براقیت ممکن است طی روز افزایش یابد.
2. جوش‌ها: پوست چرب به طور معمول با ظهور جوش‌های سفید و سیاه در نواحی مختلف چهره همراه است. این جوش‌ها به علت انسداد منافذ پوست و افزایش تولید چربی شکل می‌گیرند.
3. گودال‌های سطحی پوست: نقاط غیرصاف و ناهمواری‌هایی هستند که ممکن است رنگ پوست را تغییر دهند و ظاهر پوست را به ناخوشی تحت تأثیر قرار دهند.
4. احساس ترشح چربی: افراد با پوست چرب ممکن است به طور مداوم احساس ترشح چربی بر روی پوست خود کنند.
5. حساسیت: پوست چرب معمولاً حساسیت بیشتری نسبت به عوامل مختلف از جمله آفتاب، محصولات آرایشی و محصولات شوینده دارد.

علل پوست چرب

عوامل متعددی می‌توانند به پوست چرب منجر شوند. این عوامل شامل موارد زیر می‌شوند:

• ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی با پوست چرب ممکن است تاثیرگذار باشد.

• تغذیه نامناسب: مصرف غذاهای چرب و پر از شکر می‌تواند پوست را چرب‌تر کند.
• تغییرات هورمونی: دوران نوجوانی، بارداری یا تغییرات هورمونی دیگر ممکن است چربی پوست را افزایش دهند.
• استفاده نادرست از محصولات مراقبت از پوست: استفاده از محصولات غیر مناسب برای نوع پوست می‌تواند به افزایش چربی منجر شود.

راه های پیشگیری چرب شدن پوست

• توجه به عوامل استرس: استرس می‌تواند بر تولید چربی پوست تأثیر بگذارد. تمرینات آرامشی مانند یوگا و مدیتیشن می‌توانند به کاهش استرس کمک کنند.
• مراقبت از پوست در فصل‌های مخصوص: پوست در فصل‌های خشکی ممکن است چربی بیشتری تولید کند.
• استفاده از خوراکی‌های غذایی مناسب: مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین A و ویتامین E می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند. مثلاً میوه‌ها و سبزیجاتی مانند هویج و انگور را به برنامه غذایی خود اضافه کنید.

مراحل مراقبت از پوست چرب

1. استفاده از مناسب‌ترین محصولات

• شستشو با دقت: پوست چرب باید با دقت و ملایم شستشو داده شود. انتخاب شوینده‌های ملایم و بدون عطر می‌تواند به پوست کمک کند.
• استفاده از تونر: تونرهای ضد چربی می‌توانند به تعادل چربی پوست کمک کنند.
• مرطوب‌کننده: استفاده از مرطوب‌کننده‌های غیرچرب باعث مرطوب ماندن پوست و کاهش تولید چربی می‌شود.

2. مراقبت منظم

• شستشو دو بار در روز: پوست چرب باید دو بار در روز با دقت شستشو داده شود، یک بار صبح و یک بار شب.

3. مراجعه به پزشک

• مشاوره از پزشک متخصص پوست: در صورت مشکلات جدی با پوست چرب، مراجعه به پزشک تخصصی پوست توصیه می‌شود تا داروها یا روش‌های درمانی خاصی تجویز کند.

4. جلوگیری از عوامل تحریک‌کننده

• استفاده از ضدآفتاب: استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های ضدآفتاب باعث می‌شود تا پوست از تاثیر مخرب اشعه مضر آفتاب محافظت شود.
• اجتناب از لمس پوست: لمس پوست با دستان کثیف می‌تواند باعث ایجاد جوش و بروز مشکلات پوستی شود.

• استفاده از محصولات آرایشی مناسب: محصولات آرایشی غیر چرب و مناسب برای پوست چرب را انتخاب کنید.

راه‌های درمان خانگی برای پوست چرب

پوست چرب می‌تواند یک چالش بزرگ برای بسیاری از افراد باشد. اما خبر خوب این است که می‌توانید با استفاده از راهکارهای درمان خانگی، مشکلات پوست چرب خود را کاهش دهید. در ادامه به برخی از راه‌های درمان خانگی برای پوست چرب پرداخته خواهد شد:

1. استفاده از ماسک گل سرخس:

• ماسک گل سرخس یک راه عالی برای تنظیم تولید چربی در پوست است. برای تهیه این ماسک، مقداری گل سرخس را با آب مخلوط کرده و به صورت ملایم بر روی پوست صورت خود بمالید. بعد از ۲۰ دقیقه، آب گل سرخس را بشویید.
  2. استفاده از ماسک خیار:
• ماسک خیار می‌تواند به تنظیم تولید چربی پوست کمک کند. خیار را رنده کرده و بر روی پوست صورت خود بمالید. بعد از ۲۰ دقیقه، آب خیار را بشویید.
  3. استفاده از ماسک طبیعی با آرد جو:
• آرد جو باعث جذب اضافی چربی پوست می‌شود. آرد جو را با آب مخلوط کرده و به صورت ملایم بر روی پوست صورت بمالید. بعد از خشک شدن، آب آرد جو را بشویید.
  4. استفاده از عسل:
• عسل یک مرطوب‌کننده طبیعی بسیار خوب برای پوست چرب است. عسل را به صورت ملایم بر روی پوست صورت بمالید و بعد از ۱۵-۲۰ دقیقه، آب گرم برای شستشو استفاده کنید.

با اجرای این راهکارهای درمان خانگی، می‌توانید پوست چرب خود را تنظیم کرده و از مشکلاتی که ممکن است ایجاد کند، جلوگیری کنید. اگر مشکلات پوستی خود به شدت ادامه دارند یا شدیدتر می‌شوند، بهتر است از پزشک تخصصی پوست و مو مشاوره بگیرید.

پوست خشک

پوست خشک یک مشکل شایع در بسیاری از افراد است که می‌تواند ناخوشایندی‌هایی مثل خارش، ترک‌های پوستی و خشکی را ایجاد کند. در این قسمت، به موضوع پوست خشک و راهکارهای مراقبت از آن خواهیم پرداخت.

علائم پوست های خشک

1. خارش پوست: یکی از نخستین علائم پوست خشک، حس خارش در پوست است. پوست خشک ممکن است نسبت به عوامل محیطی مثل مواد شوینده، آب سرد و هوای خشک و گرم حساسیت داشته باشد.
2. ترک‌های پوست: پوست خشک ممکن است ترک‌هایی داشته باشد که به صورت لایه‌لایه نمایان می‌شوند، به ویژه در نواحی که فشار زیادی تحمل می‌کنند مانند دست‌ها و پاها.
3. قرمزی و التهابات: پوست خشک ممکن است به سرعت تحریک شده و قرمزی و التهابات را نمایان کند.
4. لکه‌ها: در برخی موارد، پوست خشک می‌تواند به صورت لکه‌ها یی نمایان شود که به عنوان علائم ظاهر می‌شوند.
5. پوسته‌پوسته شدن پوست: پوسته‌پوسته شدن پوست یکی از علائم رایج پوست خشک است که به علت کمبود رطوبت و روغن در پوست اتفاق می‌افتد.
6. خطوط و چین‌وچروک: پوست خشک ممکن است برای برخی افراد باعث ظاهر شدن خطوط و چین‌وچروک در سنین جوانی شود.

علل پوست خشک

پوست خشک ممکن است به علت عوامل مختلفی ایجاد شود. در زیر علل شایع پوست خشک را مشاهده می‌کنید:

• کمبود رطوبت: یکی از علل اصلی پوست خشک، کمبود رطوبت در پوست است. عوامل مثل آب‌وهوای خشک، استفاده از صابون‌های شدیداً خشک کننده، و عدم استفاده از مرطوب‌کننده می‌توانند به کاهش رطوبت پوست منجر شوند.
• استفاده از مواد شوینده ناسالم: صابون‌ها و محصولات شوینده حاوی مواد شیمیایی سخت و ناسالم ممکن است به پوست آسیب برسانند و باعث پوست خشک شوند.
• آب‌وهوای نامساعد: در آب‌وهوای خشک و سرد، پوست بیشتر تمایل به خشکی دارد. این مشکل در فصل زمستان و در مناطق خشکتر بیشتر دیده می‌شود.
• تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب و کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی می‌تواند به پوست خشک کمک کند. عدم مصرف مواد غذایی کافی و تنوع در رژیم غذایی نیز تأثیرگذار است.
• سن و پیری: با پیر شدن، پوست تمایل به خشکی و کاهش تولید روغن طبیعی دارد. این امر می‌تواند باعث پوست خشک در سالمندان شود.
• بیماری‌های پوستی: برخی بیماری‌های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس ممکن است باعث پوست خشک شوند.
• استرس: استرس و فشار ذهنی ممکن است به تغییرات در پوست منجر شود و باعث پوست خشک گردد.
• عوامل محیطی: تماس مکرر با عوامل محیطی مثل آفتاب، باد، و دمای بالا می‌تواند به خشک شدن پوست کمک کند.
• استفاده از داروها: برخی داروها ممکن است عارضه جانبی خشکی پوست داشته باشند.
• ژنتیک: ویژگی‌های ژنتیکی نیز می‌توانند نقشی در ایجاد پوست خشک داشته باشند.

راه‌های پیشگیری از خشک شدن پوست:

• استفاده از ضدآفتاب: محافظت از پوست در برابر اشعه‌های مضر آفتاب با استفاده از کرم‌های ضدآفتاب باعث حفظ ترطیب و ایجاد حاشیه محافظتی برای پوست می‌شود.
• استفاده از ماسک‌های مرطوب‌کننده: یکبار در هفته از ماسک‌های مرطوب‌کننده برای پوست خشک استفاده کنید تا رطوبت اضافی به پوستتان برگردانده شود.
• محیط مرطوب: استفاده از مرطوب‌کننده هوا در محیط خانگی می‌تواند به حفظ رطوبت هوا و پوست کمک کند.

مراحل مراقبت از پوست خشک

1. شستشو با آب ملایم: برای شستشوی روزانه پوست خود از آب گرم و صابون با pH ملایم استفاده کنید. استفاده از صابون‌های خیلی قوی می‌تواند به خشک شدن پوست منجر شود.
2. استفاده از مرطوب‌کننده: پس از شستشو، پوست خود را با یک مرطوب‌کننده با ترکیبات نرم‌کننده و مرطوب‌کننده پوست بپوشانید. این کار به حفظ رطوبت پوست کمک می‌کند.
3. مصرف آب کافی: مصرف آب به میزان کافی برای آب‌رسانی به پوست بسیار مهم است. روزانه حداقل ۸ لیوان آب بنوشید تا پوست شما به مقدار کافی رطوبت بگیرد.
4. استفاده از صابون مناسب: انتخاب صابون یا محصولات شوینده با pH مناسب برای پوست مهم است. صابون‌های خیلی قوی و شدیداً شوینده از رطوبت پوست کاسته و ممکن است به خشک شدن آن منجر شوند.
5. مراقبت از پوست در فصول مختلف: در فصول خشک و سرد، به مراقبت بیشتری از پوست خود اختصاص دهید. ممکن است نیاز به مراقبت و مرطوب‌کننده بیشتر در این فصول داشته باشید.

راه‌های درمان خانگی برای پوست خشک

استفاده از عسل و نمک در حمام:

• مخلوط کردن عسل طبیعی با نمک در حمام و ماساژ دادن به پوست می‌تواند به رطوبت و نرمی پوست کمک کند. پس از ماساژ، پوست را با آب گرم بشویید.

استفاده از روغن‌های طبیعی:

• روغن‌های گیاهی مانند روغن‌ زیتون، روغن‌هندوانه، یا روغن‌ آووکادو می‌توانند به عنوان مرطوب‌کننده‌های خانگی برای پوست خشک استفاده شوند. به مدت ۱۵-۲۰ دقیقه روغن مورد نظر را به پوست ماساژ دهید و سپس با آب گرم بشویید.

استفاده از آلوئه‌ورا:

• گلبرگ آلوئه‌ورا را بشکنید و ژل داخلی آن را به پوست خشک بمالید. آلوئه‌ورا به تسکین التهاب‌ها و ترطیب پوست کمک می‌کند.

استفاده از برگهای نعناع:

• برگهای نعناع را بشویید و پس از خشک شدن، آنها را پودر کنید. پودر نعناع را با یک مقدار آب مخلوط کرده و به عنوان یک ماسک روی پوست بمالید. بعد از ۱۵-۲۰ دقیقه آبکشی کنید. این ماسک به تسکین خارش و التهاب پوست کمک می‌کند.

در صورتی که مشکل پوستی خود به شدت و مداوم باشد، بهتر است با پزشک متخصص پوست مشورت کنید تا به تشخیص درست و درمان مناسب دست پیدا کنید.

پوست معمولی

پوست معمولی دارای ترتیبی متعادل بین چرب و خشک است. برای مراقبت از این نوع پوست، می‌توانید از محصولات متعارف مراقبت از پوست استفاده کنید. شستشوی منظم و استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده به پوست نرمال کمک می‌کند تا سالم و تازه باقی بماند.

علائم پوست های معمولی

1. تعادل رنگ: پوست های معمولی معمولاً رنگ و تون پایداری دارند و تفاوت های چشمگیر رنگی ندارند. این پوست‌ها معمولاً بدون تغییر رنگ یا لکه‌های مزاحم باقی می‌مانند.
2. پوست نرم و لطیف: پوست های معمولی لطیف و نرم هستند.
3. بدون چربی یا خشکی اضافی: پوست های معمولی تعادلی بین ترشحات چربی و رطوبت دارند.
4. حساسیت متوسط: پوست های معمولی ممکن است به مواد تحریک‌کننده حساسیت نشان دهند، اما این حساسیت معمولاً متوسط و کنترل‌پذیر است و به راحتی به عوامل مختلف پاسخ نمی‌دهد.

ویژگی‌های پوست‌های معمولی

تعادل رطوبتی:

این نوع پوست توانایی حفظ تعادل رطوبتی را دارند. به عبارت دیگر، نه خیلی چرب و نه خیلی خشک هستند. این تعادل باعث می‌شود پوست نرم و لطیف باقی بماند.

بدون مشکل پوستی خاص:

پوست‌های معمولی معمولاً مشکلات پوستی خاصی از جمله جوش‌ها، قرمزی، یا خشکی مشکلی ندارند. این به این معناست که می‌توانند به آسانی تحت تأثیر محصولات مراقبت از پوست عمل کنند.

توانایی مقابله با عوامل مخرب:

پوست‌های معمولی معمولاً بهترین توانایی را در مقابل عوامل مخربی مانند تابش اشعه خورشید دارند و از آسیب به پوست جلوگیری می‌کنند.

مراحل مراقبت از پوست معمولی

1. مراقبت روزانه:

• استفاده از محصولات مراقبت از پوست مناسب برای نوع پوست معمولی.
• شستشو و تمیز کردن پوست با محصولات ملایم و مناسب.
• استفاده از کرم‌ها و لوسیون‌های مرطوب کننده

2. حفاظت از آفتاب:

• استفاده از کرم ضدآفتاب با SPF مناسب به صورت روزانه.
• پوشیدن لباس‌های مناسب و کلاه در معرض نور خورشید.

پوست مختلط

پوست مختلط ترکیبی از پوست چرب و خشک است. این نوع پوست ممکن است در مناطق مختلف چربی داشته باشد.

علائم پوست های مختلط

1. مناطق چرب و خشک: یکی از ویژگی‌های اصلی پوست مختلط، وجود مناطقی با پوست چرب و مناطقی با پوست خشک است. به عبارت دیگر، مناطق معمولاً چرب تر مثل ناحیه T (پیشانی، بینی، و چانه) هستند در حالی که دیگر مناطق ممکن است خشکتر باشند.
2. لکه‌ها و آکنه: پوست مختلط ممکن است شامل لکه‌های روشن یا آکنه‌های دسته‌ای باشد. این مشکلات معمولاً در مناطق چرب تر ظاهر می‌شوند.
3. پوست پودری: در برخی از موارد، پوست مختلط به نظر می‌رسد که پودری یا خشک باشد و ممکن است بعد از شستشو یا در معرض باد خشکی ظاهر شود.
4. حساسیت به محصولات پوستی: پوست مختلط ممکن است به برخی از محصولات پوستی حساسیت نشان دهد و با علائم تحریک‌کننده یا قرمزی و خارش به آنها پاسخ دهد.
5. چین و چروک: با توجه به ترکیب پوست چرب و خشک، ممکن است چین و چروک‌ها در برخی از مناطق، به ویژه در ناحیه دور چشم‌ها (چشم‌های چینی) ظاهر شوند.
6. ناهنجاری‌های رنگی: پوست مختلط ممکن است دارای تفاوت‌های رنگی باشد، به عنوان مثال رنگ تیره تر در ناحیه چانه و رنگ کمتر تیره‌تر در ناحیه پیشانی.

علل پوست مختلط

علل پوست مختلط می‌تواند به عوامل مختلفی برگردد. برخی از علل رایج برای این نوع پوست عبارتند از:

• عوامل ژنتیکی: وراثت و ژنتیک می‌تواند نقشی در نوع پوست ایفا کند. اگر والدین شما پوست مختلط داشته باشند، احتمالاً شما نیز این نوع پوست را دارید.
• ترکیب تولید چربی: پوست مختلط به دلیل ترکیب تولید چربی در نواحی مختلف صورت با این ویژگی شناخته می‌شود. مناطقی مانند پیشانی، بینی و چانه معمولاً دارای تولید چربی بیشتری هستند.
• محیط: عوامل محیطی مانند آلودگی هوا، آب و هوا و مواد شوینده می‌توانند بر ترکیب پوست اثرگذار باشند. این عوامل می‌توانند باعث تحریک و تغییر در پوست شوند.
• مراقبت نامناسب: استفاده نادرست از محصولات پوستی می‌تواند به ترکیب پوست ضربه بزند. استفاده از محصولات ناسازگار با نوع پوست و یا عدم تمیز کردن مناسب پوست می‌تواند در تنظیم تولید چربی اختلال ایجاد کند.
• تغذیه نامناسب: تغذیه بد و کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی می‌تواند به تغییرات در پوست منجر شود.
• استرس و اضطراب: استرس و فشار روحی می‌توانند به تغییر تولید چربی در پوست کمک کنند.

ترکیب این عوامل می‌تواند به شکل ویژه‌ای در تعیین نوع پوست مختلط اثرگذار باشد. برای مراقبت از پوست مختلط، معمولاً نیاز به استفاده از محصولات مراقبت از پوست با توجه به نیازهای مختلف نواحی صورت و تغذیه مناسب دارید.

راه های پیشگیری

• مراقبت مناسب از پوست: برای ناحیه‌های دارای پوست چرب، از محصولات مناسب و مراقبت روزانه استفاده کنید. این ممکن است شامل مرطوب‌کننده‌ها و تمیزکننده‌های ملایم باشد. برای ناحیه‌های خشک، از مراقبت‌های مرطوب‌کننده و معالج استفاده کنید.
• استفاده از محصولات پوستی مناسب: انتخاب محصولات پوستی با توجه به نوع پوست مختلط بسیار مهم است. محصولات با ترکیبات تنظیم کننده چربی و مرطوب کننده می‌توانند به بهبود وضعیت پوست کمک کنند.
• تغذیه به موقع و متنوع: تغذیه صحیح با مصرف مواد مغذی متنوع می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند. مصرف میوه‌ها، سبزیجات، آب کافی و مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم است.
• استراحت مناسب: خواب و استراحت کافی به بهبود وضعیت پوست کمک می‌کند. استراحت ناکافی ممکن است به افزایش مشکلات پوستی منجر شود.
• نظم در مراقبت‌های پوست: ایجاد یک برنامه مراقبتی منظم برای پوست و رعایت آن مهم است. این شامل تمیزکننده، مرطوب‌کننده و محصولات خاص مراقبت از پوست می‌شود.
• مدیریت استرس: تمرینات آرامشی و تکنیک‌های مدیریت استرس می‌توانند به کاهش تأثیرات منفی استرس بر پوست کمک کنند.

مراحل مراقبت از پوست مختلط

مراقبت از پوست مختلط نیازمند رعایت مراحل خاصی است تا پوست شما سالم و تازه نگه داشته شود. در ادامه، مراحل مراقبت از پوست مختلط را به شما توضیح خواهم داد:

1. شناسایی نوع پوست: برای شروع، باید نوع پوست خود را شناسایی کنید. پوست مختلط معمولاً دارای مناطق چرب (معمولاً در منطقه T – پیشانی، بینی و چانه) و مناطق خشک (معمولاً در گونه‌ها و اطراف چشم‌ها) است. این شناسایی اهمیت بسیاری دارد چرا که شما باید محصولات مناسبی برای هر ناحیه انتخاب کنید.
2. تمیز کردن پوست: روزانه پوست خود را با یک محصول تمیزکننده مناسب بشویید. از محصولات ملایم و بدون عوامل تحریک‌کننده استفاده کنید تا پوست خشک شما تحت تأثیر نباشد.
3. مراقبت از نواحی چرب: نواحی چرب پوست مختلط نیاز به مراقبت خاصی دارند. از مرطوب‌کننده مناسبی برای این نواحی استفاده کنید تا پوست رطوبت کافی را دریافت کند.
4. مراقبت از نواحی خشک: نواحی خشک پوست نیز نیاز به مراقبت دارند. از مرطوب‌کننده یا کرم مراقبت از پوست خشک استفاده کنید تا این نواحی نرم و مرطوب بمانند.
5. استفاده از ضدآفتاب: مهمترین گام در مراقبت از پوست استفاده از کرم ضدآفتاب است. این کار به جلوگیری از آسیب‌های ناشی از تابش مستقیم آفتاب مانند ایجاد لکه‌های پوستی کمک می‌کند.
6. مراقبت از پوست در شب: در شب، از مرطوب‌کننده یا کرم تغذیه‌دهنده برای پوست خود استفاده کنید تا پوست در طول شب تغذیه شود.

با رعایت این مراحل مراقبت از پوست مختلط، می‌توانید پوستی سالم، تازه و بدون مشکلات داشته باشید. همچنین، انتخاب محصولات مراقبتی مناسب بسیار مهم است تا نیازهای مختلف نواحی پوستتان را برطرف کنید.

راه‌های درمان خانگی برای پوست مختلط

پوست مختلط نیازمند مراقبت‌های خاصی است تا تعادل مناسبی بین نواحی چرب و خشک پوست حفظ شود. در ادامه، راه‌های درمان خانگی برای پوست مختلط را برای شما توضیح داده‌ام:

1. استفاده از ماسک‌های خانگی: ماسک‌های خانگی با استفاده از مواد طبیعی می‌توانند به پوست مختلط شما کمک کنند. مثلاً می‌توانید از ماسک عسل و نمک برای تنظیم چربی و مرطوب نگه داشتن پوست استفاده کنید.
2. استفاده از گلاب: گلاب می‌تواند به تعادل پوست کمک کند. بعد از شستشوی روزانه پوست، می‌توانید یک قطره گلاب را به آب اضافه کنید و به پوست بزنید.

پوست های حساس

پوست حساس به عوامل محیطی و محصولات با مواد شیمیایی حساسیت نشان می‌دهد. این نوع پوست ممکن است با قرمزی و تحریک‌پذیری پوستی همراه باشد که نیازمند مراقبت و محافظت ویژه است

علائم پوست حساس

• خشکی و ترشح نامناسب چربی در پوست.
• قرمزی، التهاب، و حکه در پوست.
• حساسیت به محصولات آرایشی و بهداشتی.
• واکنش به عوامل محیطی مانند آفتاب، باد، و تغییرات دمایی.

• ایجاد لکه‌ها و قرمزی‌ها بعد از تماس با مواد تحریک‌کننده.

علل پوست حساس

• محصولات شیمیایی: استفاده از محصولات آرایشی حاوی مواد شیمیایی می‌تواند باعث حساسیت پوست شود.

• محیط: تماس با عوامل محیطی مانند آفتاب، هواشناسی نامساعد، و آلرژن‌ها می‌تواند حساسیت پوست را افزایش دهد.

راه‌های پیشگیری از تحریک پوست حساس

• استفاده از محصولات طبیعی و بدون عطر: انتخاب محصولات طبیعی و بدون عطر می‌تواند از تحریک پوست حساس جلوگیری کند.

• مصرف مرطوب‌کننده: استفاده از مرطوب‌کننده‌های ملایم و بدون عطر می‌تواند از خشکی پوست جلوگیری کند.

درمان پوست حساس

• استفاده از محصولات ضدآلرژیک: استفاده از محصولات مخصوص پوست حساس و بدون عطر می‌تواند به تسکین علائم کمک کند.

• اجتناب از تماس با عوامل تحریک‌کننده: پیشگیری از تماس با موادی که باعث تحریک پوست می‌شوند، ضروری است.

درمان خانگی پوست حساس

• از آب خنک و بدون صابون برای شستشوی پوست استفاده کنید. آب گرم و صابون ممکن است پوست حساس را خشک کنند و التهاب ایجاد کنند.
• اگر به عوامل معینی حساسیت دارید، مراقبت از تماس با آنها مهم است. از محصولات آرایشی و بهداشتی مخصوص پوست حساس استفاده کنید.

چگونه نوع پوست خود را تشخیص دهیم؟

روش اول:

برای تشخیص نوع پوست می بایست زمانی که پوستتان کاملا تمیز است یک تکه کاغذ را روی پیشانی، گونه ها، بینی و چانه خود بکشید. اگر شما روی کاغذ فقط مقدار کمی چربی دید؛ پوست شما یک پوست معمولی است. اما اگر لکه های روغن روی کاغذ را به صورت واضح دیدید، پوست شما از نوع پوست چرب است.چنانچه کاغذ با اصطکاک روی پوستتان حرکت کند و هیچ اثری از چربی روی کاغذ نبود؛ پوست شما خشک است. و در آخر نیز چنانچه فقظ کاغذی که روی پیشانی، چانه و بینی کشیده اید چرب باشد پوست شما مختلط است.

روش دوم

یکی دیگر از روش های شناخت نوع پوست به این ترتیب است که؛ ابتدا صورت خودتان را کاملا تمیز بشویید و با ملایمت با حوله خشک کنید. پس از نیم ساعت در صورتی که هیچ کرم یا محصولی به پوستتان نزده اید. با دقت به پیشانی، گونه ها، بینی و چانه خود نگاه کنید، آیا این مناطق از پوست صورتتان برق می زند؟

چنانچه فقط بخش هایی از صورتتان مانند بینی، چانه و پیشانی برق می زند شما پوست مختلط دارید اما اگر این مناطق از پوست صورتتان کمتر براق است؛ پوست شما از نوع معمولی است. چنانچه گونه ها نیز مانند سایر بخش های پوست براق هستند؛ نوع پوست شما چرب است. آیا هنگام خندیدن یا اخم کردن؛ احساس خشکی و کشیدگی پوست دارید؟ اگر جواب شما بله است؛ پوست شما خشک است.

توجه: رنگ پوست به رنگدانه های آن بستگی دارد. اصولا پوست های تیره چرب هستند.

نتیجه

از جمله عوامل موثر در نوع پوست ژنتیک، شرایط آب و هوایی و روش های مراقبتی از پوست است. انواع پوست عبارتند از: خشک، چرب،مختلط و پوست نرمال. در واقع بهترین نوع پوست دنیا؛ پوست نرمال و معمولی است.

بی شک داشتن پوست معمولی و نرمال آرزوی هر فردی است که با رژیم غذایی سالم، ورزش منظم و روش مراقبتی صحیح پوست این مهم امکان پذیر است.

امیدواریم در این مقاله توانسته باشیم شما را با انواع پوست، روش های شناخت و مراقبت از آن آشنا کرده باشیم. چنانچه هر گونه سوال دیگری در این زمینه دارید در بخش نظرات از ما بپرسید و همچنین به صورت انلاین میتوانید با دکتر با من به بهترین متخصصین پوست و مو دسترسی داشته باشید.

پرسش‌های متداول

آیا می‌توانم برای پوست خشک از روغن‌های طبیعی استفاده کنم؟

بله، می‌توانید برای مراقبت از پوست خشک از روغن‌های طبیعی استفاده کنید. روغن‌های طبیعی معمولاً خواص مرطوب‌کننده و نرم‌کننده دارند که می‌تواند به بهبود وضعیت پوست خشک کمک کند.

آیا تغذیه تأثیری در وضعیت پوست دارد؟

بله، تغذیه تأثیر بسیار مهمی در وضعیت پوست دارد. اغذیه‌هایی که مصرف می‌کنید می‌توانند به پوست شما کمک کنند تا سالم‌تر، جوان‌تر، و زیباتر باشد.

روزانه چقدر باید به مراقبت از پوست اختصاص دهیم؟

مراقبت از پوست به میزان متغیری از فرد به فرد و وضعیت پوستی هر کس بستگی دارد.

منابع

مقاله علمی در PubMed:

عنوان: “Classification of Skin Types by Using Six Variables”

نویسندگان: Baumann L.

منتشر شده در: Journal of Drugs in Dermatology, سال 2009.

(https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19271358)

مقاله علمی در Wiley Online Library:

عنوان: “Ethnic and gender differences in skin hydration: implications for skin function, skin care and dermatology”

نویسندگان: Rawlings AV.

منتشر شده در: International Journal of Cosmetic Science, سال 2007.

(https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1467-2494.2007.00400.x)

مقاله علمی در ResearchGate:

عنوان: “A New Classification System for Skin: Normal, Dry, Oily, and Senile”

نویسندگان: Wang SQ, Xu H, Stanfield JW, Osterwalder U, Herzog B.

منتشر شده در: Dermatologic Clinics, سال 2012.

(https://www.researchgate.net/publication/232416825_A_New_Classification_System_for_Skin_Normal_Dry_Oily_and_Senile)

مقاله علمی در ScienceDirect:

عنوان: “Influence of Age, Gender, and Race on the Thickness of the Human Stratum Corneum”

نویسندگان: Rawlings AV, Matts PJ.

منتشر شده در: Journal of Investigative Dermatology, سال 2005.

(https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0022202X15432271)

پوست صورت شما یکی از نخستین چیزهایی است که وقتی فردی شما را می­بیند، به چشم او می­آید. پوستی که دارای لک، جوش و چین و چروک باشد، به هیچ وجه حس خوبی را در طرف مقابل ایجاد نمی‌کند و باعث می­شود جذابیت دیگر اجزای صورت­تان از دید بیننده پنهان بماند. پاکسازی پوست صورت یکی از روش­هایی است که با استفاده از آن می­توانید زیبایی را به پوست خود هدیه کنید.

حتما بارها شنیده­اید که دکتر پوست، بلاگرها، اینفلوئنسرها و حتی دوستان خود شما درباره روش­های پاکسازی و مراقبت از پوست صورت صحبت می­کنند. روش­های متعددی برای این کار وجود دارد اما بهترین آن­ها کدام است؟

در این مقاله قصد داریم انواع روش­ها برای مراقبت و پاکیزه نگه داشتن پوست را همراه با مزایا و معایب هر یک بررسی کنیم که به شما در انتخاب بهترین نحوه انجام روتین پوستی­تان کمک کنیم.

پاکسازی پوست دقیقا چیست؟

به طور کلی می­توان گفت که منشا 80 درصد از مشکلات پوستی مانند جوش و آکنه، تمیز نکردن درست پوست و حذف نکردن آلودگی­ها از روی صورت به مدت طولانی است. بنابراین برای داشتن صورتی صاف و زیبا باید اصول بهداشت پوستی را رعایت کنید.

پاکسازی پوست به روش­های مختلفی می­گویند که افراد برای تمیز نگه­داشتن پوست خود از آن­ها بهره می‌گیرند. این روش­ها اغلب سه محور کلی دارند:

• رساندن آب و مواد مغذی به پوست
• برداشتن لایه سلول­های مرده از روی پوست
• پاکسازی چربی اضافه و آلودگی­ها از روی پوست

پاکسازی صورت چه مزایایی دارد؟

همان­طور که در قسمت قبل اشاره کردیم پاکیزه نگه­داشتن پوست لازمه داشتن صورتی عاری از مشکلات پوستی است و برای داشتن پوستی تمیز باید آن را پاکسازی کنید. اما پاکسازی پوست چه مزایایی دارد و چگونه باعث شادابی و زیبایی صورت شما می­شود؟

آبرسانی و مغذی پوست

معمولا در اکثر روش­های پاکسازی، ماساژ صورت با متدهای مختلفی صورت می­گیرد. ماساژ دادن صورت به خودی خود سبب می­شود خون­ در مویرگ­های زیر پوست بهتر جریان پیدا کند. با توجه به این که وظیفه مویرگ­ها رساندن ویتامین­ و مواد مغذی به اندام­های مختلف است، تحریک آن­ها باعث رساندن بهتر مواد به بدن می­شود.

گاهی در ماساژهای پوستی از لوسیون­ و کرم­ نیز استفاده می­شود که هرکدام از این محصولات با توجه به مواد استفاده شده در آن­ها کاربردی مختص به خود را دارند. برای مثال کرم­های ساخته شده با عصاره خیار می­توانند نقش شایانی در آبرسانی پوست داشته باشند.

لایه برداری

همان­طور که می­دانید سطح صورت را سلول­های پوستی پوشانده­اند. این سلول­ها به طور معمول هر 30 روز یک­بار از بین می­روند (به اصطلاح می­میرند) و جای خود را به سلول­های جدید می­دهند. اگر صورت خود را با روش­های مناسب پاکسازی نکنید، سلول­های مرده روی پوست شما جمع خواهند شد و باعث می­شوند پوست شما کدر و تیره به نظر بیاید.

یکی از مزایای پاکسازی پوست این است که با استفاده از روش­های علمی مختلف سلول­های مرده را از روی پوست صورت شما حذف کرده و لایه جدید را جایگزین آن کند. به همین دلیل است که پس از انجام پاکسازی حس می­کنید که پوست­تان جوان شده است و احساس شادابی دارید.

پاکسازی آلودگی و چربی از پوست

وجود مقداری چربی روی پوست امری کاملا طبیعی است و حتی داشتن پوستی خشک خود یک مشکل حساب می­آید؛ اما برخی مواقع این چربی­ها به طور ناخواسته روی پوست جمع می­شوند. تجمع چربی­ها روی صورت تا حد زیادی برای سلامت پوست شما مضر است.

چربی­های انباشته شده روی پوست صورت می­توانند منافذ پوست را مسدود کنند و مانع تنفس پوستی شوند. این چربی­ها همچنین به عمق پوست نفوذ می­کنند و جوش­های عمیق سرسیاه را به­وجود می­آورند. برای جلوگیری از بروز این عارضه­های پوستی، باید از روش­های مناسب پاکسازی برای صورت خود استفاده کنید.

روش­های مختلف برای پاکسازی صورت

پاکسازی پوست روش­های مختلفی دارد. تنوع زیاد این روش­ها باعث شده­اند که افراد در انتخاب یکی از آن­ها مردد باشد و نتواند به راحتی روشی را انتخاب کند. در ادامه انواع پاکسازی را با جزییات کامل بررسی کرده­ایم که بتوانید متناسب با نیاز خود بهترین را از میان گزینه­های موجود انتخاب کنید.

پاکسازی پوست به روش خانگی

پیش از هرچیز باید برای خود روتین پوستی داشته باشید. روتین پوستی مناسب بستگی به نوع پوست شما دارد و از مراحل مختلفی برای پاکسازی مواد اضافی و رساندن مواد مغذی تشکیل شده است. روتین پوستی را باید حداقل روزی یک­بار انجام دهید و از روش­های زیر برای انجام آن استفاده کنید.

بخور دادن

بخور یکی از عواملی است که می­تواند منافذ پوست شما را باز کند و باعث از بین رفتن جوش­های سر سیاه شود. با بخور دادن از دهیدراته شدن پوست خود جلوگیری کنید و از پوستی لطیف لذت ببرید. توجه داشته باشید که اگر دستگاه بخور ندارید می­توانید یک ظرف را از آب داغ پر کنید و صورت خود را برای مدتی بالای آن نگه دارید.

پاک کردن پوست از مواد اضافه و آلودگی

برای انتخاب پاک کننده مناسب باید به درصد چربی پوست خود توجه داشته باشید. بسته به این که پوستی خشک، معمولی یا چرب دارید پاک کننده­ای تهیه کنید که هرروز صورت خود را با آن شست و شو دهید.

سعی کنید برای پاکسازی پوست از ژل­های مخصوص شست و شوی صورت استفاده کنید و تا جای امکان از صابون­ها استفاده نکنید. چرا که صابون پس از استفاده مرطوب می­شود و تا استفاده بعدی ممکن است باکتری­های موجود در فضا را به خود جذب کند.

پاک کردن پوست با تونر

تونر محلولی است که پس از شست و شو برای حذف آلودگی­های باقی­مانده روی صورت استفاده می­شود. این محلول به بستن منافذ باز کمک می­کند و تاثیر زیادی روی تنظیم میزان چربی پوست­تان دارد.

ماسک­ها و اسکراب­ها

در روتین پوستی خود باید متناسب با نوع پوست­تان هفته­ای یک الی دوبار استفاده از ماسک­ها و اسکراب‌های مختلف را بگنجانید. می­توانید از انواع خانگی یا فرآوری شده استفاده کنید.

اگر می­خواهید خودتان در خانه ماسک تهیه کنید حتما به خواص و ویژگی­های میوه یا ماده­ای که می‌خواهید از آن استفاده کنید توجه کنید. شاید ماسک شیر و عسلی که دوست­تان از آن استفاده کرده و نتیجه مطلوبی هم گرفته است یا تجربیاتی که دوستتان برای شما تعریف می­کند و می­گوید دکتر با من در این مورد صحبت کرده، گزینه مناسبی برای شما نباشد.

از طرفی دیگر اگر ماسک یا اسکرابی خریداری می­کنید حتما بررسی کنید که با ویژگی­های پوستی شما همخوانی دارد یا خیر. همچنین سعی کنید از محصولات برندهای معتبر و با سابقه استفاده کنید که به پوست صورت­تان آسیبی وارد نشود.

پاکسازی آرایشگاهی

پاکسازی پوست از آن دسته کار­هایی است که نمی­شود انجام آن را به فردی غیر متخصص سپرد. افرادی در آرایشگاه­ها وجود دارند که این کار را برای شما انجام می­دهند؛ اما هرگز نباید یک آرایشگر ساده را با یک متخصص پوست زنان اشتباه گرفت.

افرادی که در آرایشگاه­ها خدمات پاکسازی یا به اصطلاح (skincare) را انجام می­دهند با گذراندن دوره­های کوتاه تخصص اندکی را درمورد انواع پوست و آلاینده­های پوستی کسب می­کنند. این افراد از دستگاه­های معمولی و نه چندان حرفه­ای برای ارائه خدمات مراقبت­های پوستی استفاده می­کنند.

تاثیری که انجام مراقبت­های پوستی در آرایشگاه بر صورت شما می­گذارد تفاوت زیادی با روتین پوستی شما در خانه ندارد. بنابراین اگر فردی هستید که در خانه مرتبا پوست خود را پاکسازی می­کنید و روتین صبحگاهی مناسبی دارید، نیازی نیست برای این کار به آرایشگاه بروید. چرا که مراقبت­های پوستی آرایشگاهی اثری کوتاه مدت دارد و باید به فاصله کمی بارها انجام شود.

پاکسازی کلینیکی

اصولا کسانی که در کلینیک­ها و مطب­های پوست خدمات پاکسازی و مراقبت­های پوستی را انجام می­دهند افرادی متخصص هستند که سال­ها در این رشته تحصیل­کرده اند و از دانش لازم برای این کار برخوردارند.

در روش پاکسازی پوست کلینیکی بر خلاف دیگر روش­ها محیط انجام کار کاملا استریلیزه و ضد عفونی شده است که از بروز هرگونه مشکل جلوگیری شود. پاکسازی کلینیکی اثری چندین برابر بیشتر از پاکسازی آرایشگاهی دارد؛ چرا که هم از دستگاه­های قوی تری استفاده می­شود و هم مواد پاکسازی مواد حرفه­ای دارد که استفاده از آن­ها حتما باید به دست کسی صورت بگیرد که دارای مدرک پزشکی باشد.

اثر پاکسازی در کلینیک و به دست افراد متخصص بلند مدت است و به همین خاطر تعداد جلسات آن نسبت به پاکسازی­های آرایشگاهی کم­تر خواهد بود؛ اما شایان ذکر است که این روش هزینه بیشتری هم از روش­های دیگر دارد.

کلام آخر

پاکسازی پوست امری مهم در زیبایی و جذابیت شما است. سعی کنید حتما روتین پوست خانگی مختص به خود داشته باشید که هرروز آن را انجام دهید. چرا که استفاده از لوازم آرایشی، آلودگی هوا و دیگر مسائلی که روزانه با آن­ها رو به رو هستید ممکن است تاثیرات بسیار مخربی روی پوست شما داشته باشند.

اگر برای انجام خدمات مراقبت پوستی به بیرون از منزل می­روید، سعی کنید تا حد امکان به جای مراجعه به آرایشگاه به یک کلینیک تخصصی پوست و مو مراجعه کنید که خیالتان از بابت سلامت پوست صورتتان راحت باشد.

آنفولانزا از شایع ترین بیماری هایی است که احتمال رخ دادن آنها در فصول سرد بیشتر می شود. این بیماری انواع متفاوتی دارد که در این مقاله بیشتر توضیح خواهیم داد. در این مقاله به بررسی انواع مختلف آن، علائم، نحوه تشخیص، چگونگی درمان، خطرات بیماری و زمان مراجعه به پزشک داخلی و عفونی در صورت ابتلا به این بیماری اشاره کرده ایم.

این بیماری به عنوان یک بیماری ویروسی و جهش یافته در نظر گرفته می شود و امکان سرایت آن به بدن انسان و مبتلا کردن وی از راه های مختلفی امکان پذیر است. راه های درمان خانگی برای این بیماری متعدد است، اما با مشاهده هر کدام از علائم باید به بهترین متخصص عفونی و پزشک داخلی مراجعه کرد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاریخچه این بیماری

تاریخچه آنفولانزا

شناسایی ویروس آنفولانزا در سال 1933 صورت گرفت. این بیماری با گذشت حدود 100 سال از شناخته شدن آن تا امروز چند بار شیوع شدید جهانی (پاندمی) داشته است. نامناسب ترین پاندمی این بیماری (که آنفولانزای اسپانیایی نامیده می شود) مربوط به سال 1918 است که این ویروس موجب مرگ 40 تا 100 میلیون در کل دنیا شد.

در ماه آوریل سال 2009 مشاهده شد که سویه جدیدی از این بیماری در مکزیک ایجاد شده است. سیستم ایمنی انسان ضعف قابل توجهی در مقابله با این بیماری دارد. گسترش این بیماری در سراسر دنیا به سرعت رخ داد.

این بیماری را بشناسید

این بیماری (influenza virus) از بیماری های واگیرداری است که یک ویروس، آن را به وجود می آورد. معمولا امکان سرایت این بیماری به بدن پرندگان و پستانداران وجود دارد.

علائم آن چیست؟

علائم آنفولانزا

این بیماری می تواند مشکلاتی را به وجود آورد که عبارتند از:

• سردرد ناگهانی
• مشکلات حاد تنفسی
• تب شدید
• ضعف و بی حالی

ممکن است ویروس این بیماری در فصول گرم مثل تابستان هم زمینه ساز بروز این عارضه در بدن اشخاص شود.

انواع آنفولانزا

سه گونه متفاوت این ویروس شامل موارد زیر است:

• نوع A
• نوع B
• نوع C

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع A

در اوایل فروردین ماه سال 1388 همه گیری نوع آ از این بیماری رخ داد و بعد از مدت کوتاهی، سرایت این بیماری به کشورهای مختلف از جمله ایران و چین اتفاق افتاد. در واقع طی مدت زمان کوتاهی، این بیماری تبدیل به یکی از بیماری های همه گیر شد.

در اوایل همه گیری این ویروس، اغلب افراد آن را نوع خوکی این بیماری نامیدند، اما بعد از مدتی کوتاه این نوع بیماری با عنوان H1N1 شناخته شد و با این نام به افراد معرفی شد. این بیماری بعد از مدتی توانست منجر به مرگ عده ای از افراد مبتلا شود.

ارتباط با فرد مبتلا و لمس سطوح آلوده می تواند به راحتی زمینه ابتلای فرد به بیماری را فراهم کرده و فرد را آلوده می کند. تب، سردرد ناگهانی، کسالت و سرفه می تواند از علائم این عارضه باشد.

انتقال این بیماری عموما در 5 روز اول رخ می دهد، اما در صورت شدت یافتن بیماری، ممکن است امکان سرایت آن به بدن افراد دیگر برای مدتی طولانی تر نیز وجود داشته باشد.

علاوه بر استراحت کافی و خوردن مایعات، برای درمان نوع A باید از داروهایی با تجویز پزشک استفاده کرد که عبارتند از: زانامیویر و بالوکساویر ماربوکسیل. توجه به نکته لازم است که خرید و استفاده از این داروها باید با نظارت پزشک و بهترین دکتر متخصص عفونی انجام شود و متخصص مربوطه نمی تواند اقدام به تجویز چنین داروهایی کند.

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع B

مانند نوع آ، این نوع از بیماری نیز دارای علائم بسیار شدیدی است، اما تنها تفاوت آن با نوع آ ایجاد اختلال در دستگاه گوارش علاوه بر بروز مشکلات تنفسی است.

مهم ترین علائم این بیماری شامل اسهال حاد، سرفه خشک، استفراغ، تب و لرز، بی اشتهایی، بی حوصلگی و سردرد می شود.

معمولا در صورت ابتلا به نوع ب (B) از این بیماری ممکن است فرد تب را سه تا پنج روز تجربه کند و تا یک هفته بعد نیز با سرفه خشک مواجه شود. گذشت زمان و درمان این عارضه موجب کاهش یافتن این علائم خواهد شد.

بهتر است موارد زیر رعایت شود تا از ابتلا به این نوع بیماری پیشگیری به عمل آید:

• خودداری از روبوسی با افراد دیگر در فصول سرد
• ضدعفونی کردن دستان با الکل و صابون
• پوشاندن بینی و دهان

در صورت مشاهده هر کدام از این علائم در بدن باید به پزشک و دکتر متخصص عفونی مشهور در تهران و شهرهای دیگر مراجعه کرده و از اطلاعات لازم در مورد این بیماری آگاهی پیدا کرد.

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع C

این نوع از بیماری بسیار خفیف است و به سرماخوردگی عادی شباهت بسیار زیادی دارد. بر خلاف دو نوع اول، همه گیری ندارد و درمان آن با استفاده از داروهای ضد ویروسی و استراحت ممکن است.

بیماری آنفولانزای مرغی چیست؟

آنفولانزای پرندگان یا مرغی را می توان از بیماری های عفونی دیگر در نظر گرفت که سرایت آن به بدن پرندگان از طریق ویروس صورت می گیرد. H5N1 یکی دیگر از انواع مرغی این بیماری است که عفونت های شدیدی را به وجود می آورد و مرگ و میر در آن بسیار بالا است.

نوع مرغی از این بیماری برای اولین بار در سال 2003 میلادی مشاهده شد و بعد از مدت زمان کوتاهی، سرایت آن به کشورهای دیگر رخ داد و توانست موجب مرگ عده زیادی شود. مصر، ویتنام و اندونزی بیشترین آمار ابتلا به نوع مرغی این بیماری را دارند.

امکان سرایت ویروس نوع مرغی این بیماری از طریق مدفوع، قفس، بزاق و غذای پرندگان به بدن انسان وجود دارد. ابتلای اکثر افراد به این بیماری از طریق تماس با پرنده یا اشیای آلوده شده توسط پرنده بیمار امکان پذیر است. همچنین علائمی را به وجود می آورد که شامل مواردی مانند تب بالای 38 درجه، سرفه خشک، صدای خش دار، درد استخوان ها و آبریزش بینی در بدن می شود.

بیماری آنفولانزای اسپانیایی چیست؟

یکی دیگر از ویروس های مرگبار که توانسته است میلیون ها انسان را از بین ببرد، نوع اسپانیایی از این بیماری است که نوع A آن را به وجود می آورد. این بیماری در حدود مدت زمان یک سال توانست 500 میلیون نفر را در دنیا درگیر کند و جان 20 تا 50 میلیون نفر را بگیرد.

بر خلاف بسیاری از انواع این بیماری که موجب درگیری کودکان و سالمندان می شوند، این بیماری منجر به مرگ بسیاری از جوانان شد. این همه گیری سبب شد که تعداد قربانیان مبتلا به این عارضه بسیار زیاد شود.

بیماری آنفولانزا کتو چیست؟

رژیم کتوژینک از رژیم هایی به شمار می رود که برای لاغری بسیار رایج است. اجرای این رژیم باید با مشورت و نظارت پزشک صورت گیرد. برخی از افراد از برنامه های رژیم غذایی خاص مانند رژیم کتویی استفاده می کنند که زمینه ساز بروز بیماری هایی مانند بیماری کتوزیس خواهد بود.

پزشکان روی بدن افراد آزمایش ها و مطالعات بالینی انجام می دهند و بیماری های زمینه ای فرد را بررسی می کنند تا بهترین برنامه غذایی را برای وی ارائه دهند. در ادامه به عوارض استفاده از این رژیم غذایی اشاره می شود.

رژیم غذایی کتویی یا کتوژنیک را می توان یک برنامه غذایی دانست که در آن، کاهش میزان استفاده از کربوهیدرات و افزایش میزان چربی دریافتی بسیار قابل توجه است. تحقیقات و مطالعات روی این رژیم غذایی نشان داده است که این رژیم غذایی روی سلامتی و کاهش وزن تاثیر قابل توجهی دارد. بهبود بیماری هایی مانند دیابت، سرطان، آلزایمر و مشکلات عصبی نیز از سایر فواید این رژیم غذایی است.

هر نوع تغییرات در رژیم غذایی باید با نظارت و مشورت پزشک باشد؛ در غیر این صورت زمینه ابتلای فرد به بیماری کتوزیس یا آنفولانزای کتویی ایجاد خواهد شد.

دلیل بروز نوع کتویی از این بیماری این است که میزان استفاده از کربوهیدرات به صورت معمول 200 تا 300 گرم در روز است. در این رژیم غذایی با کاهش کربوهیدرات مصرفی، بدن انرژی مورد نیاز خود را از راهی دیگر انجام می دهد؛ این انرژی به وسیله تجزیه اسیدهای چرب و از طریق فرآیندی به نام کتوزیس تامین می شود.

خطرات بیماری آنفولانزا

چنانچه پیش از این نیز اشاره شد، این بیماری دارای انواع مختلفی است که هر کدام علائم و درمان جداگانه دارند. در صورتی که این بیماری شدید باشد و علائم حادی از خود بروز دهد، می تواند زمینه مرگ افراد مبتلا را به وجود آورد. در نتیجه توصیه این است که در اولین فرصت بعد از تشخیص به درمان این بیماری پرداخته شود.

روش های درمان بیماری

روش های درمان آنفولانزا

در این بخش به راه های درمان این بیماری پرداخته می شود.

استفاده از آب و مایعات

نوشیدن و استفاده از مایعات در دوران ابتلا به بیماری ضرورت دارد. مایعات تاثیر قابل توجهی در نوع تنفسی و نوع گوارشی دارند.

آب و مایعات کمک می کنند تا گلو و بینی مرطوب نگه داشته شود و این رطوبت موجب خارج شدن ویروس توسط مخاط و خلط از بدن می شود. نوشیدن مایعات (به ویژه آب) علاوه بر کمک در دفع ویروس تاثیر قابل توجهی در درمان کم آبی بدن دارند.

ممکن است این سوال مطرح شود که پی بردن به میزان مناسب آب بدن چگونه ممکن خواهد بود؟

در پاسخ می توان گفت که کم رنگ بودن ادرار می تواند نشان دهنده متعادل بودن میزان آب بدن باشد. در صورت زرد تیره یا کهربایی بودن ادرار، باید نوشیدن آب و مایعات را در طول روز بیشتر مورد توجه قرار داد.

غرغره محلول آب و نمک

غرغره کردن محلول آب و نمک می تواند درد گلو را تسکین دهد و علاوه بر این کمک کند که مخاط خارج و حذف شود. نحوه استفاده از محلول آب و نمک این گونه است که بعد از جوشیدن آب درون کتری، باید اجازه داد مدتی سرد شود. در ادامه باید حل شدن نصف قاشق چایخوری نمک در یک لیوان آب انجام شود. غرغره کردن این محلول در دهان باید به مدت 30 ثانیه باشد. نکته قابل توجه این است که قورت دادن این محلول به هیچ عنوان توصیه نمی شود.

استنشاق بخار یا بخور گرفتن

تنفس بخار آب گرم می تواند موجب بهبودی عملکرد سینوس ها و بینی شود. بخور دادن می تواند احتقان مخاطی را شل کند. علاوه بر این بخور دادن هوای مرطوب گرم می تواند موجب تسکین التهاب و تورم در بینی و ریه ها شود. در آب می توان اسانس های گیاهی با خواص ضد ویروسی و آنتی اکسیدانی ریخت. خودداری از بخور دادن با آب جوش نکته دیگری است که باید به آن توجه شود، زیرا بخار آب جوش ممکن است موجب سوختن پوست شود.

استفاده از داروی گیاهی

پلارگونیوم به عنوان یک داروی گیاهی می تواند عفونت های تنفسی، علائم سرماخوردگی، آنفولانزا و گلودرد را درمان کند و در این زمینه کمک کننده باشد. در نتیجه بهتر است مصرف این داروی گیاهی به محض احساس علائم سرماخوردگی انجام گیرد.

مصرف آب چغندر

آب چغندر نیترات بسیار زیادی دارد و به همین علت می تواند به بدن کمک کند که با عفونت های تنفسی مقابله کند. در صورت مستعد بودن به سنگ کلیه باید از مصرف چغندر اجتناب کرد؛ زیرا دارای اگزالات است و این ماده نقش مهمی در تشکیل سنگ کلیه دارد.

در این راستا دکتر با من از این قابلیت برخوردار است که خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان که می تواند شامل اطلاعات دسترسی به هر کدام از پزشکان باشد را به آنها ارائه دهد. به عبارت بهتر می توان گفت که این مجموعه به برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان کمک خواهد کرد. مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک از جمله سایت دکتر متخصص داخلی و متخصص بیماری های عفونی از طریق این مجموعه ارائه می شود.

راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری

روش های پیشگیری از آنفولانزا

• رژیم غذایی مناسب: باید از یک برنامه غذایی مناسب استفاده شود و میوه های ویتامین دار مانند پرتقال مصرف شود.
• رعایت آداب تنفسی: پوشاندن بینی و دهان در فصل های سرد
• استراحت و خواب کافی: این مورد از عواملی است که مقاومت بدن را افزایش می دهند.
• استفاده از عسل: عسل توانایی درمان آنفولانزا را ندارد، اما می تواند نقش مهمی در بهبود این بیماری داشته باشد.
• دریافت واکسن: تزریق واکسن از مهم ترین عواملی است که از این بیماری پیشگیری می کند و احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد.

برای یافتن بهترین متخصص در این زمینه، دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در رشته های مختلف در کنار هم جمع آوری کند. به این ترتیب با مراجعه به این سایت می توانید از مواردی از جمله موقعیت مکانی، تخصص، نحوه دسترسی، مشخصات و تحصیلات، شماره تلفن تماس، آدرس دقیق و سایر موارد مربوط به هر پزشک و فوق تخصص عفونی حرفه ای آگاهی پیدا کنید؛ در نتیجه بهترین انتخاب را با توجه به نوع نیاز و تخصص هر پزشک انجام خواهید داد.

تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا در چیست؟

• سرماخوردگی به صورت معمول مشکلات دیگری را به وجود نمی آورد، اما ممکن است موجب افزایش احتمال حمله آسم در افراد مبتلا به آسم شود. اما بر خلاف بیماری سرماخوردگی، بیماری آنفولانزا می تواند بیماری های شدیدی مانند ذات الریه یا عفونت های باکتریایی را به وجود آورد.
• بهبودی اکثر افراد طی چند روز تا 2 هفته پس از ابتلا حاصل می شود. اما علائم سرماخوردگی که به طور کلی شدت کمتری دارد، اغلب بعد از دو تا سه روز به حداکثر میزان خود می رسد و سپس بهبودی طی یک تا دو هفته و به صورت تدریجی حاصل خواهد شد.

زمان مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص

در صورت عدم تاثیر استفاده از روش های درمانی خانگی روی روند بهبودی و در صورت ادامه داشتن بیماری و مواجهه به علائم زیر، مراجعه به پزشک و دکتر متخصص عفونی مشهور در تهران و شهرهای دیگر الزامی است:

• درد قفسه سینه
• تب بالای 38 درجه سانتی گراد
• رنگ غیرطبیعی مخاط
• لرز یا تعریق
• وجود خون در مخاط
• مشکل در تنفس
• سرفه شدید

همچنین در صورت ابتلا به هر کدام از بیماری های زیر و مواجهه با علائم مشابه باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه شود.

• بیماری قلبی
• آسم
• بیماری ریوی
• بیماری کلیوی
• دیابت
• سکته مغزی
• کم خونی داسی شکل
• صرع
• بیماری کبد

کلام آخر

بروز این بیماری اغلب از پاییز تا اوایل بهار در افراد به چشم می خورد. این عارضه مواردی مانند سرفه، عطسه و احساس خستگی را به همراه دارد. این بیماری در بین افراد مختلف، شدت های متفاوتی را از خود نشان می دهد؛ اما به علت همه گیر شدن بیماری کووید 19 (کرونا) باید بیشتر مراقبت کرد.

تزریق واکسن آنفولانزا همواره حائز اهمیت بوده؛ اما اهمیت این واکسن در چند سال اخیر به ویژه برای گروه های آسیب پذیر افزایش یافته است تا افراد مختلف از خود حفاظت کنند. زیرا ابتلا به بیماری کرونا هنوز هم می تواند تهدیدی برای سلامتی انسان باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه و همچنین تفاوت بین کرونا و این بیماری می توان از پزشکان معرفی شده در مجموعه دکتر با من کمک گرفت.

ما در این مقاله در خصوص بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی در خصوص آن اطلاعات لازم را داشته باشید و همچنین می توانید برای نتیجه گیری بهتر به سایت دکتر با من جهت اخذ نوبت آنلاین پزشکی مراجعه نمایید.

تاریخچه بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن

آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) در ابتدا در سال 1920 توسط دکتر هاریت مارتلن پیشنهاد شد. او این بیماری را به عنوان یک شکل از اختلالات مغزی مزمن که در افرادی که به صورت مکرر تحت ضربه های مغزی قرار می گیرند، رخ می دهد، معرفی کرد. اما تا دهه های بعد، این بیماری به عنوان یک موضوع پژوهشی مورد توجه نبود.

بیشتر پژوهش ها در زمینه CTE به دلیل تأثیر ضربات سری در ورزشکاران حرفه ای و سایر افرادی که در فعالیت هایی همچون نظامیان و بوکسورها شرکت می کنند، شکل گرفت. این بیماری به عنوان یک مشکل مغزی جدی در ورزشکاران فوتبال در دهه ۲۰۰۰ مطرح شد و باعث شد که این موضوع به عنوان یکی از مسائل اصلی ورزش حرفه ای مطرح شود.

در سال ۲۰۱۵، برای اولین بار توسط مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) در ایالات متحده، معیارهای تشخیصی برای CTE تعیین شد. اما هنوز بسیاری از جوانب این بیماری، شامل دقیقاً چگونگی بروز و پیشرفت آن، نامشخص است و پژوهش های بیشتری برای کشف چگونگی پیشرفت این بیماری و درمان آن، باید انجام شود.

مفهوم بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن

آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) یک بیماری مغزی مزمن است که ناشی از تکرار ضربات به سر است، به ویژه در ورزشکاران حرفه ای، نظامیان و دیگر افرادی که در فعالیت هایی همچون بوکس، هاکی، فوتبال آمریکایی، رگبی و سایر ورزش های تماسی شرکت می کنند.

این بیماری در اثر آسیب های مکرر به مغز و جمجمه ایجاد می شود که در نهایت باعث خرد شدن و مرگ سلول های عصبی در مغز می شود. این بیماری ممکن است برای مدتی پس از ضربه به سر به صورت ناشناخته باقی بماند و در طول زمان به صورت پیشرونده افزایش یابد که ممکن است با علائمی همچون نارسایی حافظه، افت تمرکز، افسردگی، تغییرات شخصیتی و رفتاری، افزایش خشونت و اختلال در حرکت همراه باشد.

با توجه به نوع و شدت ضربات، مدت زمان بیماری و شدت علائم می تواند متفاوت باشد و در برخی موارد ممکن است به شدت تأثیرگذار بر عملکرد روزانه فرد باشد. هنوز به علت کمبود تحقیقات در این زمینه، درمان دقیقی برای CTE وجود ندارد، اما تلاش ها برای پیشگیری و کاهش خطرات این بیماری همچون استفاده از تجهیزات ایمنی و کاهش تعداد ضربات سری در ورزشکاران، همچنان ادامه دارد.

علت بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن

علت اصلی بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) تکرار ضربات به سر است. ضربات به سر شامل تمامی ضرباتی هستند که باعث شوک و لرزش مغز درون جمجمه می شوند، از جمله ضرباتی که در ورزش های تماسی مانند فوتبال، هاکی، بوکس، رگبی و سایر ورزش های مشابه، و همچنین به عنوان نتیجه ضربات در حوادث تصادفی و تلاش برای خودکشی اتفاق می افتد.

این ضربات شوک و لرزش مغز را ایجاد می کنند و باعث شروع یک روند بیماری CTE می شوند. طبق تحقیقات، تکرار ضربات به سر باعث ایجاد آسیب های مکرر به مغز می شود که در نهایت باعث خرد شدن و مرگ سلول های عصبی در مغز می شود. این آسیب های مکرر باعث افزایش تجمع پروتئین های خاص در مغز می شوند، که ممکن است به علت افزایش خطر ابتلا به CTE کمک کنند.

با توجه به اینکه بیشتر موارد CTE در ورزشکاران حرفه ای و نظامیان رخ می دهد، احتمالاً تعداد زیادی ضربات به سر در طول سال ها باعث ایجاد بیماری شده و نه تنها شدت علائم بلکه همچنین فراوانی وقوع آن را بیشتر می کند.

علائم بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن

علائم بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) ممکن است برای مدتی پس از ضربه به سر به صورت ناشناخته باقی بماند و در طول زمان به صورت پیشرونده افزایش یابد. علائم بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نارسایی حافظه و کاهش توانایی یادگیری
• افت تمرکز و کاهش توانایی تمرکز
• افسردگی، اضطراب، خشم و تغییرات شخصیتی
• افزایش خشونت و اختلال در حرکت
• ناهنجاری های بینایی و شنوایی
• سردرد مزمن
• درد عضلانی و ستون فقرات
• بی خوابی و اختلالات خواب
• افزایش خطر ابتلا به بیماری های مغزی مانند آلزایمر

علائم بیماری ممکن است برای مدت زمان طولانی پس از آخرین ضربه به سر باقی بمانند و با توجه به نوع و شدت ضربات، میزان خطر ابتلا به CTE و شدت علائم می تواند متفاوت باشد. همچنین، در برخی افراد، علائم به صورت شدیدتر و سریع تر پیشرفت می کند. با این حال، در برخی دیگر افراد، علائم به صورت کمتر قابل مشاهده هستند و پیشرفت آنها به طور کامل متوقف می شود.

چگونه می توان از بیماری CTE جلوگیری کرد؟

هیچ درمان دقیقی برای بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) وجود ندارد، با این حال، برخی روش های پیشگیری و کاهش خطرات مرتبط با این بیماری عبارتند از:

1. استفاده از تجهیزات ایمنی: استفاده از کلاه ورزشی و ماسک صورت برای کاهش ضربات به سر در ورزش های تماسی مانند فوتبال و هاکی می تواند کمک کننده باشد.
2. کاهش تعداد ضربات به سر: کاهش تعداد ضربات به سر در ورزش های تماسی و جلوگیری از تکرار ضربات به سر می تواند به جلوگیری از بروز بیماری CTE کمک کند.
3. درمان زمانی: در صورت بروز آسیب به سر، باید به طور سریع به درمان آن پرداخته شود تا خطر ابتلا به CTE کمتر شود.
4. تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام بیماری CTE و آغاز درمان به موقع می تواند به کاهش شدت علائم و تأخیر در پیشرفت بیماری کمک کند.
5. آموزش و آگاهی: آموزش و آگاهی از خطرات بیماری CTE، به ویژه در ورزشکاران و نظامیان، می تواند به جلوگیری از این بیماری کمک کند.
6. دنبال کردن سبک زندگی سالم: داشتن سبک زندگی سالم، شامل تغذیه مناسب، خواب کافی، ورزش منظم و کاهش استفاده از مواد مخدر و الکل می تواند به حفاظت از سلامتی مغز کمک کند.
7. تغییرات در قوانین ورزش: تغییرات در قوانین ورزش‌های تماسی، به منظور کاهش تعداد ضربات به سر و ایجاد فاصله بهینه از موقعیت‌های خطرناک، می‌تواند به جلوگیری از بروز CTE کمک کند.
8. تحقیقات بیشتر: تحقیقات بیشتر در زمینه بیماری CTE و راهکارهای جلوگیری از آن می‌تواند به شناخت بهتر این بیماری و توسعه راهکارهای جدید برای جلوگیری از آن کمک کند.

به طور کلی، جلوگیری از بروز ضربات به سر و درمان به موقع آنها، مانند استفاده از تجهیزات ایمنی، می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری CTE کمک کند.

روش های درمانی بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن

هیچ درمان دقیقی برای بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE) وجود ندارد، اما درمان علائم مرتبط با آن می‌تواند به کاهش شدت علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک کند. برخی از روش‌های درمانی به شرح زیر هستند:

• مدیریت درد: داروهای مسکن می‌توانند در بهبود درد و عدم راحتی کمک کنند.
• ترکیب درمانی: می‌توان از ترکیب درمان‌های مختلف، مانند درمان دارویی، درمان شناختی رفتاری و درمان شناختی، برای بهبود علائم CTE استفاده کرد.
• فیزیوتراپی: تمرینات فیزیکی و فعالیت‌های درمانی می‌توانند به بهبود تاب‌آوری و عملکرد روزانه بیمار کمک کنند.
• تغذیه مناسب: تغذیه‌ی مناسب با مصرف مواد غذایی سالم و از جمله میوه‌ها، سبزیجات، ماهی، مواد غذایی حاوی آهن، روی، ویتامین ب، ویتامین C، ویتامین D، ویتامین E و اسید چرب امگا 3 می‌تواند به حفظ سلامتی مغز و بهبود علائم CTE کمک کند.
• مشاوره: مشاوره با یک روانشناس یا مشاور، می‌تواند به بهبود علائم افسردگی، اضطراب و اختلال خلقی بیمار کمک کند.
• حمایت اجتماعی: حمایت از خانواده و دوستان، و شرکت در گروه‌های پشتیبانی می‌تواند به بهبود روابط اجتماعی و روحیه بیمار کمک کند.
• مدیریت ترس و استرس: استفاده از روش‌های مدیریت ترس و استرس مانند آموزش تمرکز و تنفس، می‌تواند به بهبود وضعیت روانی بیمار کمک کند.

به طور کلی، درمان CTE شامل یک سری روش‌های چندگانه است که بسته به شدت علائم و وضعیت بیمار، ممکن است متفاوت باشد. همچنین، پیشگیری و جلوگیری از بروز آسیب به سر و تکرار ضربات به سر، می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به CTE کمک کند.

نتیجه گیری

در این مقاله، به بررسی بیماری آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن (CTE)، یک بیماری مغزی که ناشی از تکرار ضربات به سر است، پرداخته شد. ابتدا به علائم و علل این بیماری پرداخته شد و سپس به راهکارهای پیشگیری از بروز CTE، شامل استفاده از تجهیزات ایمنی، کاهش تعداد ضربات به سر، درمان زمانی و آگاهی از خطرات بیماری پرداخته شد. در انتها، روش‌های درمانی برای کاهش شدت علائم CTE، شامل مدیریت درد، ترکیب درمانی، فیزیوتراپی، تغذیه مناسب، مشاوره، حمایت اجتماعی و مدیریت ترس و استرس بیان شدند.

بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که برای جلوگیری از بروز CTE، باید از راهکارهای پیشگیری مانند استفاده از تجهیزات ایمنی و کاهش تعداد ضربات به سر استفاده کرد و در صورت بروز آسیب به سر، به درمان آن پرداخته شود و به دکتر فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید. همچنین، در صورت بروز علائم مرتبط با CTE، روش‌های درمانی مختلف مانند مدیریت درد، ترکیب درمانی، فیزیوتراپی و مشاوره می‌توانند به بهبود علائم کمک کنند.

منابع

1. Stern, R. A., Daneshvar, D. H., Baugh, C. M., Seichepine, D. R., Montenigro, P. H., & Riley, D. O. (2013). Clinical presentation of chronic traumatic encephalopathy. Neurology, 81(13), 1122-1129.

2. Montenigro, P. H., Alosco, M. L., Martin, B. M., Daneshvar, D. H., Mez, J., Chaisson, C. E., … & Tripodis, Y. (2017). Cumulative head impact exposure predicts later-life depression, apathy, executive dysfunction, and cognitive impairment in former high school and college football players. Journal of neurotrauma, 34(2), 328-340.

3. McKee, A. C., Stern, R. A., Nowinski, C. J., Stein, T. D., Alvarez, V. E., Daneshvar, D. H., … & Cantu, R. C. (2013). The spectrum of disease in chronic traumatic encephalopathy. Brain, 136(1), 43-64.

4. Shultz, S. R., & McDonald, S. J. (2016). The potential for animal models to provide insight into mild traumatic brain injury: translational challenges and strategies. Neuroscience & Biobehavioral Reviews, 76, 396-414.

خال قرمز یا آنژیوم گیلاس را می توان لکه هایی رایج روی پوست در نظر گرفت که ضرری به همراه ندارند. این لکه ها اغلب برجستگی های گنبدی شکلی هستند که رنگ قرمز روشن دارند. قطر آنها تا 2/0 اینچ (5 میلی متر) است. ظهور این عارضه ها اغلب روی تن و اندام فوقانی به چشم می خورد و به ندرت روی پا، دست و صورت به وجود می آید.

خال های گیلاسی به عنوان یک رشد پوستی خال مانند، تشکیل شده از رگ های خونی کوچک یا مویرگ هستند. شایع ترین نوع آنها آنژیوم نام دارد.

تاریخچه این بیماری چیست؟

تاریخچه طبیعی این عارضه پوستی تا حدی به دلایلی نامشخص مانده است که این دلایل عبارتند از: دشواری تشخیص و پیگیری این ضایعه، ویژگی تشخیص و جراحی نامشخص.

با بیماری خال قرمز یا آنژیوم بیشتر آشنا شوید

آنژیوم های گیلاس علامتی ندارند؛ به این معنا که آنها روی پوست قابل مشاهده هستند و هیچ علامت دیگری مانند سوزش، خارش یا درد به وجود نمی آورند. اما اگر شخصی اقدام به تحریک و دستکاری آنها کند یا با آسیب دیگری مواجه شود، احتمال خونریزی لکه ها وجود دارد.

رشد متداول پوستی که امکان دارد در اکثر مناطق بدن به وجود آید، زمینه ساز بروز این خال های قرمز هستند. آنژیوم پیری یا لکه های کمپبل مورگان نام های دیگری است که به آنها می دهند.

این عارضه ها اغلب در افرادی مشاهده می شود که 30 سال به بالا هستند. همچنین مجموعه رگ های خونی کوچک داخل این عارضه پوستی سبب می شود که آنها ظاهری مایل به قرمز پیدا کنند.

محققان تعیین نکرده اند که چه عاملی این عارضه را به وجود می آورد؛ اما ممکن است عوامل زیر نقش مهمی در ایجاد آنها داشته باشند:

• سالخوردگی و بالا رفتن سن
• قرارگیری در معرض اشعه ماورا بنفش
• زمینه ژنتیکی
• بارداری
• برخی از داروها مانند سیکلوسپورین یا هورمون ها
• تغییرات هورمونی مانند افزایش پرولاکتین
• ویروس هرپس انسانی (در مورد آنژیوماتوز اراپتیو)
• بدخیمی (در مورد آنژیوماتوز اراپتیو یا بروز تعداد بالایی از خال های گیلاسی به صورت ناگهانی)

نگرانی برای خال های گیلاسی

خال های گیلاسی را خال های سالخوردگی یا لکه های کمپبل مورگان نیز می نامند. این تومورهای خوش خیم با افزایش سن در ارتباط هستند و تعداد آنها با افزایش سن فرد بیشتر می شود. مطالعات نشان می دهند که این عارضه ها در بیش از 50 درصد از افراد رخ می دهند و می توان گفت که همه افراد در زندگی خود، یک یا دو بار با چنین مشکلی مواجه می شوند.

معمولا ظاهر خال های گیلاسی نگران کننده نیست، زیرا تقریبا هیچگاه ضرری ندارند.

با این حال در صورت مشاهده چندین ضایعه به صورت ناگهانی باید به پزشک و بهترین دکتر متخصص پوست مراجعه شود؛ زیرا آنها ممکن است نوعی دیگر از آنژیوم باشند. با این که این موضوع نادر است، اما به عنوان مثال انواع عنکبوتی یا اسپایدر به عنوان نوعی دیگر از این عارضه ها می توانند نشان دهنده وجود یک آسیب کبدی و توسعه آن باشند.

توصیه پزشکان و دکتر متخصص پوست مشهور در تهران این است که در صورتی که خال خونریزی کرده، تغییر شکل داده یا احساس ناخوشایندی برای فرد ایجاد کرده باشد، باید مراقبت های پزشکی را جستجو کند. افرادی که برای مقاصد زیبایی تمایل به از بین بردن این گونه از خال ها دارند، باید با نظارت پزشک اقدام به چنین کاری کنند.

علائم خال های گیلاسی

علائم خال قرمز گیلاسی یا آنژیوم

نام گذاری خال های گیلاسی با توجه به شکل ظاهری آنها است. گشاد شدن مویرگ ها سبب می شود که آنها رنگ قرمز روشن پیدا کنند؛ اما خال های گیلاسی می توانند دارای طیف وسیعی از رنگ ها باشند و شاید رنگ آبی یا بنفش داشته باشند. معمولا در صورت وارد شدن فشار به آنها سفید و لکه دار شدن آنها رخ نمی دهد.

ممکن است اندازه این آنژیوم ها با یکدیگر تفاوت داشته باشد؛ اما اغلب قطری معادل چند میلی متر دارند. معمولا این عارضه ها با بزرگ تر شدن به شکلی گرد و گنبدی شکل با سر صاف درمی آیند. این رشد ممکن است در هر نقطه از بدن به چشم بخورد، اما رشد آنها بیشتر در شکم، سینه و پشت خواهد بود. اغلب ظهور این عارضه ها به طور متعدد به صورت گروهی رخ می دهد.

اگر شما هم این علائم را روی بدن خود مشاهده کرده اید و قصد دارید به متخصص پوست با تجربه مراجعه کنید، مجموعه دکتر با من می تواند هر گونه خدمات پزشکی را که مورد نیاز مراجعه کنندگان است به آنها ارائه دهد. مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه و توزیع محصولات پزشکی در دسته این خدمات قرار می گیرد.

این مجموعه به برقراری هر چه بهتر ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان مربوط به آنها کمک می کند و علاوه بر ارائه خدمات پزشکی، مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر متخصص و پزشک را در اختیار مراجعه کنندگان قرار می دهد.

چگونگی رشد پوستی مشابه خال گیلاسی

آنژیوم های گیلاس به راحتی با نوع عنکبوتی این عارضه اشتباه گرفته می شوند که یک خال قرمز مرکزی دارد. رشته های متمایز و مایل به قرمز را می توان به عنوان تفاوت بین این دو مورد در نظر گرفت که پخش شدن آنها از مرکز برجسته و قرمز نوع عنکبوتی به اطراف رخ می دهد. انواع عنکبوتی این عارضه دارای نمایی مشابه با تارهای عنکبوت هستند. معمولا فشرده شدن سبب می شود که نوع عنکبوتی از چنین عارضه ای کم رنگ تر شوند یا رنگ خود را از دست بدهند.

دلایل خال های گیلاسی

می توان علل آنژیوم گیلاسی را تا میزان زیادی ناشناخته در نظر گرفت؛ اگر چه برخی از کارشناسان عقیده دارند که دلیل این عارضه ژنتیکی است.

سن روی این موضوع نقش مهمی دارد و می توان افزایش تعداد و اندازه انواع گیلاسی این عارضه را بعد از 40 سالگی ملاحظه کرد. ممکن است در دوران بارداری، افزایش تعداد خال های گیلاسی به صورت ناگهانی رخ دهد. احتمال دارد برخی از آنها پس از پایان بارداری افراد از بین بروند؛ هر چند که این موضوع به ندرت رخ می دهد و اغلب خال های گیلاسی پایدار خواهند بود.

در این راستا برای دسترسی آسان و سریع بیماران به متخصص موردنظرشان، دکتر با من مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در سراسر کشور در کنار هم جمع آوری کرده است. به این ترتیب افرادی که متقاضی دریافت چنین اطلاعاتی هستند و به وب سایت دکتر با من مراجعه می کنند، امکان آگاهی از موقعیت مکانی، نوع تخصص، مشخصات، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و موارد دیگر مرتبط با هر پزشک را پیدا خواهند کرد.

به عنوان مثال افرادی که به علت مشکل آنژیوم در جستجوی سایت دکتر پوست در این زمینه هستند، می توانند از موارد و اطلاعات ارائه شده در مجموعه دکتر با من استفاده کنند.

آنژیوم گیلاس و خطرات قرارگیری در معرض برم

برخی از تحقیقات نشان می دهند که علت خال های گیلاسی می تواند قرارگیری در معرض برمیدها باشد. برم عنصری شیمیایی بوده و در بسیاری از وسیله های روزمره به کار رفته است که عبارتند از: مواد پخت، پلاستیک و داروهای تجویز شده. لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه اجرا شود.

در صورتی که فردی با برمیدها در تماس طولانی مدت و مستقیم قرار داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند و راجع به اثرات مضر احتمالی به صحبت و مشورت بپردازد. با این حال محققان تایید نکرده اند که نوع گیلاس این عارضه با برم ارتباط دارد.

رهایی از خال های گیلاسی

رهایی از خال های گیلاسی

نوع گیلاس این عارضه به عنوان لکه هایی رایج و بی ضرر روی پوست شناخته شده است. حذف این لکه ها ضرورتی ندارد. با این حال برخی از افراد به دلایل زیبایی و بر اساس تمایل شخصی دوست دارند که چنین لکه هایی را حذف کنند.

درمان های خانگی خال های گیلاسی

در حال حاضر هیچ مدرک علمی وجود ندارد که ثابت کند درمان های خانگی در برطرف شدن خال های گیلاسی تاثیر گذار هستند. افراد نباید اقدامی در جهت از بین بردن آنها از روی پوست کنند، زیرا کاری خطرناک است. در چنین مواقعی حتما باید با پزشک و بهترین دکتر متخصص پوست و مو تماس گرفته شود. پزشکان و متخصصان می توانند در کوتاه ترین زمان ممکن و پایین ترین هزینه به مراجعه کنندگان کمک کرده و آنان را راهنمایی کنند.

درست است که آنژیوم های گیلاس زیان آور نیستند، اما بهترین کار این است که به پزشک و متخصص پوست مراجعه شود تا به صورت حرفه ای تشخیص داده شود. علت این است که نوع گیلاس این عارضه به ملانوم آملانوتیک شباهت دارد که نوعی از سرطان پوست به شمار می آید.

درمان های پزشکی خال های گیلاسی

درمان های پزشکی خال قرمز گیلاسی یا آنژیوم

با وجود مضر نبودن این خال ها، احتمال دارد افرادی به دلایلی، تمایل به حذف خال های گیلاسی داشته باشند. گزینه های مختلفی وجود دارد که می توانند این کار را انجام بدهند.

• ممکن است پزشکی از طریق یک الکتروکوتر، اقدام به برداشتن یک ضایعه کوچک گیلاس کند؛ طی این فرآیند، یک سوزن الکتریکی بسیار ظریف با خال تماس پیدا می کند و رگ های خونی به کمک امواج رادیویی از بین می رود.
• در صورت بزرگ بودن خال های گیلاسی، ممکن است پزشک بعد از تراشیدن لکه ها به استفاده از کواگولیشن یا بستن عروق با الکتروکوتری بپردازد.
• روشی دیگر نیز وجود دارد که توسط پزشکان توصیه می شود؛ این روش شامل جراحی با لیزر CO2 است. این لیزر در انسداد عروق خال نیز همزمان با برداشت آن اثرگذار است.
• روش دیگر جراحی کرایوسراژی نام دارد که پزشک با قرار دادن نیتروژن مایع روی آن لکه اقدام به از بین بردن آن می کند. ممکن است این کار نیازمند تکرار باشد.

به صورت کلی می توان گفت که انتخاب شیوه درمان به محل و اندازه خال گیلاسی و صلاحدید پزشک بستگی دارد.

ممکن است از بین بردن خال های گیلاسی به وسیله درمان های پزشکی سبب پیدایش زخم شود. تکنیک ها و کرم های بسیار زیادی وجود دارند که می توانند لکه های باقی مانده را حذف کنند که پزشکان در این باره اطلاعات کافی و به روز را دارند.

رعایت توصیه های پزشکان و متخصصان در حیطه برداشتن خال های گیلاسی الزامی و مهم است تا خطر ایجاد زخم کاهش پیدا کند. در اغلب موارد، بهبودی زخم جراحی یا لیزر در کمتر از یک هفته حاصل می شود.

افرادی که دچار عارضه آنژیوم شده اند و در جستجوی بهترین دکتر متخصص پوست و مو هستند، می توانند به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند و از خدمات این مجموعه بهره مند شوند.

مراقبت از پوست در مقابل خال های گیلاسی

مراقبت از پوست در برابر این عارضه بسیار حائز اهمیت است. کاهش بروز خال های گیلاسی با خودداری از برخی از درمان ها و مواد شیمیایی امکان پذیر خواهد بود. برای مثال افراد باید سعی کنند که نیتروژن خردل را به صورت موضعی مصرف نکنند و همچنین از برمید روی پوست استفاده نکنند.

مراقبت از پوست در مقابل آفتاب نیز امری مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد. با این که خال های گیلاسی مضر نیستند، اما شاید به نوعی سرطان پوست شباهت داشته باشند.

نکات مراقبت از پوست در معرض آفتاب

افراد حین قرارگیری در معرض آفتاب باید به موارد زیر توجه کنند:

• لباس سبک
• یک کلاه لبه پهن
• عینک آفتابی با قابلیت محافظت در برابر اشعه ماورابنفش
• پیراهن و شلوار آستین بلند
• ضد آفتاب روی پوست های خالی
• کفش پوشش دهنده پا
• استفاده از کرم ضدآفتاب با طیف گسترده و ضدآفتاب با SPF30 یا بالاتر؛ افراد هر زمان در هنگام خروج از خانه باید کرم ضد آفتاب را استفاده کنند. حتی در صورت ابری بودن هوا و عدم مشاهده آفتاب و خورشید نیز مصرف ضد آفتاب باید مورد توجه قرار گیرد.
• استفاده از ضد آفتاب هر دو ساعت یک بار و مراقبت بیشتر در محیط هایی (آب، شن و ماسه، برف) که انعکاس آفتاب را انجام می دهند.
• خودداری از استفاده از صابون تخته ای و آب گرم در حین استحمام
• استفاده از پارچه ای نرم برای شستن پوست و باقی ماندن کمی رطوبت روی آن در هنگام خشک کردن پوست
• مصرف یک مرطوب کننده بدون عطر بعد از استحمام
• استفاده از مرطوب کننده در صورت احساس خشکی پوست؛ زیرا رطوبت هوا می تواند از طریق گرمایش و تهویه هوا از بین برود.
• استفاده از دستکش حین انجام کارهای خانه و باغبانی؛ زیرا ممکن است پوست به وسیله مواردی مانند مواد شیمیایی و نور خورشید تحریک شود.
• استفاده نکردن از محصولات معطر؛ زیرا چنین موادی، پوست را تحریک می کنند.
• معاینه توسط متخصص پوست و دکتر متخصص پوست؛ زیرا افزایش سن موجب می شود که خطر ابتلا به سرطان پوست بیشتر شود.
• مراقبت از پوست تا از بروز هر گونه بیماری پوستی (که بالقوه خطرناک است) جلوگیری شود.

کلام آخر

آنژیوم گیلاسی را باید نوعی عارضه پوستی در نظر گرفت که اغلب در سنین بالا در افراد مشاهده می شود. به عبارت دیگر این عارضه را می توان نوعی از خال های گوشتی در نظر گرفت که ظاهر شدن آنها روی پوست به رنگ قرمز روشن خواهد بود. در صورتی که درمان های مناسبی برای این بیماری لحاظ نشود، امکان دارد که روی سطح پوست افزایش پیدا کنند و بیشتر شوند.

باید به این نکته نیز اشاره کرد که نوع گیلاسی این عارضه ممکن است در برخی از موارد منجر به بروز سرطان پوست شود.

همچنین این امکان وجود دارد که در این عارضه خونریزی مشاهده شود؛ این اتفاق احتمالا زمانی خواهد افتاد که به آنها ضربه وارد شود. در چنین مواردی ممکن است استفاده از شیوه های متفاوتی در این زمینه مورد توجه قرار گیرد تا این خال های گوشتی درمان و برطرف شوند.

به همین علت است که در صورت مشاهده این خال های غیرطبیعی روی سطح پوست باید در اولین فرصت به پزشکی مناسب مراجعه شود. در صورت تشخیص زودهنگام و اقدام به موقع به پزشک و متخصص مربوطه خواهد توانست درمان را در مرحله های اولیه انجام دهد. به این ترتیب روند بهبودی نیز سرعت می گیرد.

آنژیوادم یک واکنش پوستی شبیه به کهیر است. این عارضه با تورم ناگهانی، موقتی و موضعی لایه عمیق پوستی، بافت زیر جلدی و غشاهای مخاطی مشخص می شود. اگرچه این بیماری می تواند هر قسمت از بدن را درگیر کند، اما اغلب در اطراف چشم ها، لب ها و اندام تناسلی ایجاد می شود. تورم ممکن است در سایر اندام ها از جمله روده ایجاد شود. این عارضه انواع مختلفی دارد که در این جا ضمن معرفی آن ها به توضیح کامل این بیماری می پردازیم، پس تا آخر با ما همراه شوید.

با تعریف این بیماری آشنا شوید

آنژیوادم تورم (ادم) لایه تحتانی پوست و بافت زیر پوست یا غشاهای مخاطی است. تورم ممکن است در صورت، زبان، حنجره، شکم یا بازوها و پاها نیز رخ دهد. این عارضه اغلب با کهیر همراه است که در قسمت فوقانی پوست متورم می شود. شروع معمولاً در عرض چند دقیقه تا چند ساعت است.

مکانیسم اصلی معمولاً شامل هیستامین یا برادی کینین است. نسخه مربوط به هیستامین به دلیل واکنش آلرژیک به عواملی مانند نیش حشرات، غذاها یا داروها است. نسخه مربوط به برادی کینین ممکن است به دلیل یک مشکل ارثی شناخته شده به عنوان کمبود مهارکننده استرا C1، داروهایی که به عنوان مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین شناخته می شوند، یا یک اختلال لنفوپرولیفراتیو ایجاد شود.

درمان برای محافظت از راه هوایی ممکن است شامل لوله گذاری یا کریکوتیروئیدوتومی باشد. آنژیوادم مرتبط با هیستامین را می توان با آنتی هیستامین ها، کورتیکواستروئیدها و اپی نفرین درمان کرد. در افراد مبتلا به بیماری مرتبط با برادی کینین، ممکن است از مهارکننده استراز C1، ecallantide یا ایکاتیبانت استفاده شود.

انواع آنژیوادم

انواع مختلفی از این بیماری وجود دارد. برخی از سازمان ها ممکن است این بیماری را به انواع مختلف طبقه بندی کنند و انواع آن ممکن است متفاوت باشد. اما به طور کلی انواع آن عبارتند از: آلرژیک، ایدیوپاتیک، ناشی از دارو و ارثی.

آنژیوادم آلرژیک

این نوع از عارضه، شایع ترین نوع است و معمولاً کسانی را که به نوعی غذا، دارو، سم، گرده یا شوره حیوانات حساسیت دارند، تحت تاثیر قرار می دهد. در موارد جدی، ممکن است یک واکنش آلرژیک شدید به نام آنافیلاکسی وجود داشته باشد.

گلو ممکن است متورم شود و تنفس بیمار را سخت کند. فشار خون ممکن است به طور ناگهانی کاهش یابد. در واقع این نوع بیماری اورژانسی است و سریعا باید به پزشک مراجعه شود. این نوع بیماری مزمن یا طولانی مدت نیست. به محض اینکه فرد تشخیص داد کدام ماده باعث ایجاد واکنش آلرژیک شده است، می تواند از آن اجتناب کند.

آنژیوادم ناشی از دارو

برخی از داروها می توانند باعث این بیماری شوند. این نوع دارو ها شامل مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، درمانی برای فشار خون بالا یا فشار خون بالا است. 30 درصد از موارد این نوع بیماری که در بخش اورژانس مشاهده می شود، به استفاده از مهارکننده های ACE مرتبط است.

اگر این عارضه ناشی از استفاده از یک مهارکننده ACE باشد، دکتر متخصص ممکن است داروهای جایگزین را تجویز کند. نوع رایج دیگری از داروهایی که می تواند باعث آنژیوادم شود، گروه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS) مانند ایبوپروفن یا آسپرین است. این نوع داروها در واقع مسکن های رایج هستند.

آنژیوادم ایدیوپاتیک

اگر بیماری ایدیوپاتیک باشد، علت آن نامشخص است. در این مورد، پزشک ممکن است پس از بررسی همه علل معمول نتواند علت خاصی را برای این بیماری شناسایی کند.

آنژیوادم ارثی

برخی از انواع بیماری مورد نظر ارثی هستند. این بدان معناست که چندین نفر در خانواده ممکن است علائم داشته باشند. در مورد آنژیو ادم ارثی، پروتئین مهارکننده C1 مشکل دارد و سطح خونی بیمار از مهارکننده پروتئین C1-استراز (پروتئین (C1-1NH پایین خواهد بود. در این نوع از بیماری، علائم به صورت دوره ای بروز می کنند.

علائم و نشانه های آنژیوادم

علائم و نشانه های این بیماری معمولاً به طور ناگهانی و سریع ظاهر می شوند و ممکن است تا 3 روز باقی بمانند. گاهی بینایی نیز ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. اگر پوشش داخلی گلو و مجاری تنفسی تحت تأثیر قرار گیرند، برونکو اسپاسم ممکن است رخ دهد. در بعضی افراد ممکن است مشکلات تنفسی وجود داشته باشد.

به طور کلی در افراد مبتلا به این بیماری پوست صورت به طور معمول در اطراف دهان، مخاط دهان یا گلو و همچنین زبان، در مدت چند دقیقه تا چند ساعت متورم می شوند. تورم همچنین می تواند در جاهای دیگر مانند دست ها نیز ایجاد شود. تورم می تواند باعث خارش شود یا دردناک باشد.

همچنین ممکن است به دلیل فشرده شدن اعصاب، احساس در نواحی آسیب دیده کمی کاهش یابد. علاوه بر این، کهیر نیز ممکن است به طور همزمان ایجاد شود. این بیماری در موارد شدید، با نفس نفس زدن یا خس خس سینه و کاهش سطح اکسیژن نیز همراه خواهد بود. لوله گذاری تراشه در این شرایط برای جلوگیری از ایست تنفسی و خطر مرگ لازم است.

گاهی اوقات، علت تماس با ماده ای آلرژی زا مانند بادام زمینی ممکن است باعث این عارضه شود، اما بیشتر اوقات علت یا ناشناخته است یا فقط ارتباط ضعیفی با قرار گرفتن در معرض آلرژن دارد. تشخیص دقیق این بیماری را بهتر است به دکتر متخصص آلرژی مربوطه بسپارید.

در آنژیوادم ارثی (HAE)، اغلب هیچ علت مستقیمی قابل شناسایی نیست، اگرچه ترومای خفیف، از جمله کارهای دندانپزشکی و سایر محرک ها، می تواند باعث حملات شود. معمولاً هیچ خارش یا کهیر مرتبطی وجود ندارد، زیرا یک پاسخ آلرژیک نیست.

بیماران مبتلا به HAE همچنین می توانند دوره های مکرر درد شکمی که اغلب به آنها حمله گفته می شود، داشته باشند که معمولاً با استفراغ شدید، ضعف و در برخی موارد اسهال آبکی همراه است. این حملات معده می تواند به طور متوسط یک تا پنج روز طول بکشد و ممکن است برای مدیریت درد تهاجمی و هیدراتاسیون نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد.

حملات شکمی همچنین باعث افزایش قابل توجهی در تعداد گلبول های سفید خون بیمار می شود که معمولاً در مجاورت 13000 تا 30000 است. همانطور که علائم کاهش می یابند، تعداد این گلبول های سفید نیز به آرامی شروع به کم شدن می کند و با فروکش کردن حمله به حالت عادی باز می گردد.

از آنجایی که علائم و آزمایش های تشخیصی تقریباً از درد شکم حاد (مانند آپاندیسیت) قابل تشخیص نیستند، ممکن است بیماران HAE تشخیص داده نشوند و تحت لاپاراتومی عمل های روی شکم یا لاپاراسکوپی قرار بگیرند که غیرضروری است.

HAE همچنین ممکن است باعث تورم در قسمت های مختلف بدن، به طور معمول در اندام های تناسلی، گردن، گلو و صورت شود. درد مرتبط با این تورم ها بسته به محل و شدت آن، از درد خفیف ناراحت کننده تا درد آزاردهنده متغیر است.

پیش بینی محل و زمان قسمت بعدی ادم غیرممکن است. اکثر بیماران به طور متوسط یک اپیزود در ماه دارند، اما بیمارانی نیز هستند که هفتگی یا فقط یک یا دو اپیزود در سال دارند. محرک ها می توانند متفاوت باشند و شامل عفونت، جراحات جزئی، تحریک مکانیکی یا استرس شوند.

در بیشتر موارد، ادم در یک دوره 12 تا 36 ساعته ایجاد می شود و سپس در عرض 2 تا 5 روز فروکش می کند.

چه عواملی باعث آنژیوادم می شود؟

این بیماری ناشی از افزایش نفوذپذیری مویرگی موضعی و خارج شدن پلاسما است که معمولاً توسط ماست سل ها، هیستامین یا آزادسازی برادی کینین ایجاد می شود. در واقع تحریک ماست سل و بازوفیل باعث آزاد شدن هیستامین می شود.

بیماری ذکر شده همراه با کهیر نوعی هیستامینرژیک را نشان می دهد که شامل آنژیوادم آلرژیک حاد و آنژیوادم ایدیوپاتیک هیستامینرژیک است و علت دقیق آن به نوع آن در بیمار بستگی دارد. اطلاعات بهترین متخصص پوست در سایت دکتر با من برای ارتباط سریع تر با این پزشک به شما در درمان این بیماری کمک خواهد کرد.

علت این بیماری به نوع آن بستگی دارد:

• نیش حشرات، تماس با لاتکس و برخی داروها مانند پنی سیلین یا آسپرین می تواند باعث این بیماری از نوع آلرژیک شود.
• برخی داروها، مانند مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، می توانند به این بیماری ناشی از دارو منجر شوند.
• ژنی که باعث تمایل به سطح پایین پروتئین خاصی در خون می شود، می تواند ارثی باشد. این امر به نوبه خود می تواند منجر به آنژیوادم شود.
• سایر محرک ها شامل بارداری، قرص های ضد بارداری، عفونت یا ضربه. معمولاً بیماران به طور مؤثر با دارو درمان می شوند. در این نوع، اپیزودها ممکن است شدید بوده و نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند.

به طور کلی، علت آن، ممکن است در برخی از افراد مبتلا به این بیماری شناسایی نشود. با مراجعه به سایت پزشکی دکتر با من می توانید به متخصص پوست مشهور دسترسی پیدا کنید و برای ویزیت و معاینه نوبت بگیرید.

آنژیوادم چگونه درمان می شود؟

اگرچه در اغلب موارد این بیماری بدون درمان پس از چند روز بهبود می یابد، اما معمولا از دارو استفاده می شود. برای موارد آنژیوادم آلرژیک و ایدیوپاتیک می توان از آنتی هیستامین ها و استروئیدهای خوراکی (قرص های استروئیدی) برای تسکین تورم استفاده کرد.

این بیماری ناشی از دارو را معمولاً می توان با استفاده از یک داروی جایگزین برای درمان هر بیماری زمینه ای که بیمار دارد، درمان کرد. اگرچه این بیماری قابل درمان نیست، درمان دارویی منظم می تواند از حملات در افراد مبتلا به این بیماری از نوع ارثی جلوگیری کند.

درمان این عارضه به علت آن بستگی دارد، اما مهم ترین اقدام اطمینان از آزاد بودن راه تنفس هوایی است. این بدان معنی است که در مواقع اضطراری، ممکن است یک لوله تنفسی برای ایمنی قرار داده شود. یک واکنش آلرژیک ممکن است با اپی نفرین درمان شود.

سایر داروها که برای درمان این بیماری استفاده می شوند، عبارتند از: آنتی هیستامین ها و کورتیکواستروئیدها.

اگر علت ارثی باشد، بیمار ممکن است داروهای اختصاصی، کنسانتره ای از مهارکننده C1، پروتئینی که از دست داده است یا پلاسمای تازه منجمد دریافت کند. به طور کلی، شناسایی و اجتناب از آلرژنی که منجر به آنژیوادم می شود، کلید پیشگیری از وقوع این بیماری است.

تورم معمولاً طی چند روز به خودی خود بهبود می یابد، اما درمان هایی وجود دارد که می تواند به رفع سریعتر آن کمک کند و خطر تکرار مجدد آن را کاهش دهد. به طور کلی درمان هر یک از انواع این بیماری به صورت زیر است:

• این بیماری از نوع آلرژیک و ایدیوپاتیک معمولاً با آنتی هیستامین ها یا گاهی با داروهای استروئیدی برای کاهش تورم درمان می شود.
• بیماری مورد نظر ناشی از دارو معمولاً اگر داروی دیگری را جایگزین کنید، برطرف می شود.
• آنژیوادم ارثی قابل درمان نیست، اما داروها می توانند به پیشگیری از تورم و درمان سریع ورم در صورت بروز کمک کنند.

در حقیقت این بیماری معمولاً در خانه قابل درمان است، اگرچه درمان در بیمارستان در موارد جدی ممکن است ضروری باشد.

تشخیص آنژیوادم

پزشک معمولاً می تواند تشخیص واضحی از نوع بیماری را از روی ظاهر علائم، شرحی از آنچه ممکن است باعث ایجاد آنها شده باشد و با گرفتن سابقه خانوادگی و پزشکی داشته باشد. همچنین پزشک متخصص آلرژی و ایمنی شناسی بررسی خواهد کرد که آیا فرد از داروهای مرتبط با این بیماری، مانند مهارکننده های ACE استفاده می کند یا خیر.

به عنوان مثال قرار گرفتن در معرض یک آلرژن معمولی قبل از بروز بیماری به این معنی است که احتمال آنژیوادم آلرژیک وجود دارد. وجود کهیر نیز به این نوع از بیماری اشاره خواهد کرد. از طرف دیگر، سابقه خانوادگی این بیماری ممکن است نشان دهنده نوع ارثی بیماری باشد.

از طرفی ممکن است به فرد مبتلا به بیماری برای تشخیص دقیق تر آزمایش های بیشتری تجویز شود. یک آزمایش خون برای مشاهده واکنش سیستم ایمنی بدن به یک آلرژن خاص نمونه ای از این آزمایش ها است.

خطرات این بیماری چیست؟

خطرناک ترین عارضه آنژیوادم تورم گلو و راه های هوایی است. این وضعیت به ندرت رخ می دهد، اما اگر بیماری به سرعت پیشرفت کند و گلو را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند باعث خفگی شود. در نهایت این عارضه منجر به علائم زیر خواهد شد:

• مشکلات تنفسی ناگهانی یا به سرعت در حال تشدید
• غش یا سرگیجه

فوق تخصص حرفه ای پوست در سایت دکتر با من به راحتی در دسترس است و می توانید به راحتی برای معاینه از این سایت وقت بگیرید.

کلام آخر

در این متن سعی کردیم با ارائه توضیح کاملی از آنژیوادم و انواع آن شما را با این بیماری بیشتر آشنا کنیم. به طور کلی، این بیماری به عنوان یک واکنش آلرژیک به چیزی که با آن تماس داشته اید، غذایی که خورده اید و یا داروهایی که مصرف کرده اید، می تواند بروز کند.

علاوه بر این، اگر حشره یا عنکبوت شما را نیش بزند، این نوع بیماری ممکن است رخ دهد. آن چه که باید بدانید این است که آنژیوادم آلرژیک حاد به سرعت اتفاق می افتد و معمولاً در عرض چند دقیقه تا حدود یک تا دو ساعت پس از تماس شما با ماده حساسیت زا بروز خواهد کرد.

امیدواریم که مطالب ارائه شده برای شما مفید بوده باشد و در پیشگیری از این قبیل بیماری ها کمک کننده باشد.

آنژین صدری یا درد قفسه سینه در اثر کاهش یافتن جریان خون به عضله به وجود می آید. این اختلال را نمی توان حمله قلبی در نظر گرفت و قلب را دچار آسیب دیدگی می کند. اما این عارضه جزو نشانه هایی است که خبر از حمله قلبی و گرفتگی عروق کرونر می دهد. مواردی مانند افت فشار خون یا انسداد عروق، بیشتر شدن جذب خون در عضله قلبی را می توان از عواملی معرفی کرد که در عروق عضله قلبی، آنژین کاهش جریان خون را به وجود می آورد.

این مشکل به احساس فشار و فشردگی در قفسه سینه شباهت دارد؛ به گونه ای که انگار قفسه سینه در حال خرد شدن است. آغاز درد از وسط قفسه سینه و پشت استخوان سینه یا سمت چپ جلوی قفسه سینه خواهد بود و گسترش آن به صورت تدریجی در سایر بخش های بدن مانند بازوها و شکم صورت می گیرد.

تاریخچه بیماری چیست؟

آغاز تاریخچه آنژین مربوط به شرح لئوناردو داوینچی از آناتومی عروق کرونر است که در سال 1511 صورت گرفت. با این حال تصور نمی شد که گردش خون کرونر تا توصیف ویلیام هاروی که مربوط به سال 1649 است، مفهوم عملکردی داشته باشد.

آنژین صدری برای اولین بار از طریق ویلیام هبردن و سال 1772 مورد توجه پزشکان قرار گرفت. البته اشاره هایی به درد در سینه و بازو در ارتباط با بیماری های اثرگذار روی قلب که حین ورزش رخ می دهد، شده است.

در طول دهه بعد، تعداد بیماران مشاهده شده توسط هبردن که مشابه مورد قبل بودند، به چهار برابر رسید و تعداد بسیار زیادی از نویسندگان به گزارش مواردی دیگر از آنژین پرداختند.

معنا و معرفی بیماری

این اختلال (Angina Pectoris) که آنژین نیز نامیده می شود، نوعی درد قفسه سینه است که موجب کاهش پیدا کردن جریان خون به قلب می شود. این عارضه را می توان از علائم بیماری عروق کرونر در نظر گرفت. کاهش جریان خون منجر به نرسیدن اکسیژن به قلب به میزان کافی خواهد شد که درد در قفسه سینه را به دنبال دارد.

آنژین حمله قلبی نیست و نشان می دهد که فرد در معرض خطر ابتلا به حمله قلبی قرار دارد. برخی از افراد علائم این عارضه را تجربه می کنند که شامل احساس سوزش در سینه یا وزن سنگین در قفسه سینه می شود.

آترواسکلروز اغلب موجب تنگ و مسدود شدن عروق کرونر می شود و با تنگی و مسدود بودن عروق کرونر، ماهیچه ها نمی توانند خون کافی را دریافت کنند. در صورتی که جریان خون دریافتی توسط عضله قلب کافی نباشد، در عضله مواد متابولیکی به وجود می آید که منجر به درد خواهد شد. هنگام سخت کار کردن قلب، آنژین صدری رخ می دهد؛ به عنوان مثال چنین حالتی در حین ورزش کردن به وجود می آید. محدود کردن دریچه های قلب می تواند فشار انسولین را در قلب افزایش دهد.

آنژین چه زمانی رخ می دهد؟

• بعد از صرف یک غذای مفصل
• حین ورزش یا پس از ورزش و فعالیت های بدنی
• دماهای شدید
• استرس های عاطفی که می توانند آنژین صدری و درد در قفسه سینه را ایجاد کنند.
• قرارگیری در معرض آب سرد
• محدود شدن دریچه های قلب که فشار انسولین در قلب را بیشتر می کنند.
• مصرف الکل بیش از حد و استعمال دخانیات
• احتمال بروز آنژین در حین استراحت هم وجود دارد.

عموما آنژین های صدری در هنگام ورزش کردن به وجود می آیند و در حالت استراحت دیگر قابل مشاهده نیستند.

انواع آنژین صدری چه مواردی را در بر می گیرد؟

انواع این اختلال شامل موارد زیر است.

آنژین پایدار

این نوع از آنژین به علت افزایش نیاز عضله قلب به اکسیژن حالت پایدار به وجود می آید و بروز آن در مواردی مانند فشارهای عاطفی و هیجانی، ورزش، افزایش دمای بدن یا مصرف غذای سنگین خواهد بود. این نوع آنژین را می توان با استراحت و برخی از موارد دیگر (برای مثال مصرف نیتروگلیسیرین زیر زبانی در مدت زمان 5 دقیقه) از بین برد.

علائم آنژین پایدار، موارد زیر را در بر می گیرد:

• در هنگام برخی از فعالیت های شدید مانند ورزش کردن رخ می دهد.
• این حالت را می توان پیش بینی کرد و به دردهای قفسه سینه که پیش از این توسط فرد تجربه شده است، شباهت دارد.
• مدت زمانی کوتاه دارد و حدود 5 دقیقه به طول می انجامد.
• استراحت و مصرف دارو می تواند به سرعت آن را برطرف کند.

آنژین ناپایدار

مدت زمان این درد بیشتر از 30 دقیقه خواهد بود. احتمال دارد که این نوع از آنژین در حین استراحت نیز مشاهده شود. دوره و دفعات درد به صورت روزافزون افزایش خواهد یافت. استراحت و مصرف نیتروگلیسیرین هم نمی تواند موجب کاهش درد شود. آنژین صدری ناپایدار را می توان از علائم هشدار دهنده سکته قلبی در نظر گرفت.

پاره شدن چربی های رسوب کرده و تشکیل لخته و در نهایت مسدود شدن جریان خون، زمینه بروز سکته قلبی و نوع ناپایدار این آنژین را به وجود می آورد.

علائم آنژین ناپایدار شامل موارد زیر است:

• در حین استراحت به وجود می آید و درد آن با دردهای آنژینی تفاوت دارد.
• مدت زمان آن طولانی تر است و امکان دارد 30 دقیقه هم باشد.
• بروز آن به صورت غیرمنتظره و ناگهانی است.
• این احتمال وجود دارد که از علائم حمله قلبی باشد.
• استراحت و مصرف دارو نمی تواند آن را برطرف کند.

آنژین متغیر

بروز این آنژین به دلیل انقباض و اسپاسم ناگهانی عروق قلبی رخ می دهد که ممکن است تصلب شرایین را به همراه داشته باشد.

در چنین حالتی دردی شدید وجود دارد و می تواند در حین استراحت (شب یا صبح زود) برای فرد بیمار آزاردهنده باشد. آنژین برای بیمار مواردی مانند رنگ پریدگی، تنگی نفس و تعریق شدید را به وجود می آورد. این نوع از آنژین، بسیار نادر است.

دلایل آنژین صدری شامل چه مواردی است؟

ضخیم شدن شریان ها (که رساننده خون، مواد مغذی یا اکسیژن به قلب است) یا آترواسکلروز؛ هنگامی که رسوبات چربی با تنگ شدن شریان ها و به صورت تدریجی، جریان خون به قلب را کاهش می دهند، این حالت رخ می دهد.

هنگامی که قلب نیازمند جریان خون بیشتری باشد (مانند حالات عاطفی و ورزش کردن)، علائم این عارضه بروز پیدا خواهد کرد. در چنین حالاتی، قلب به دلیل خونرسانی بیشتر به بدن، پمپاژ خون را سریع تر انجام می دهد و شریان های تنگ شده سبب نگه داشتن خون می شوند. در چنین شرایطی با دریافت میزان اندکی اکسیژن، درد در قلب و قفسه سینه بروز پیدا خواهد کرد.

سایر دلایل بروز این اختلال چیست؟

• کم خونی
• ضربان قلب به صورت سریع و پایدار
• پرکاری تیروئید
• افزایش ضخامت عضله قلب یا هایپرتروفی به دلیل افزایش فشار خون در مدت زمانی طولانی
• بیماری های دریچه قلب مانند تنگی در دریچه آئورت
• فشار بالا و غیرطبیعی در طرف راست قلب که ممکن است بیماری های ریوی، دلیل آن باشد و به ندرت به طور خود به خود رخ می دهد.
• آسم نیز می تواند آنژین را به وجود آورد. امکان دارد بروز آسم با ورزش همزمان باشد و خس خس و تنگی نفس در بیمار را به دنبال داشته باشد.
• تنگی به دلیل رسوبات چربی که دلیل آن اسپاسم شدید در عروق کرونر است. در چنین حالتی، ظاهرا عملکرد عروق مناسب و طبیعی است؛ در صورتی که این طور نیست. آنژین پرینزمتال نامی است که به این حالت داده می شود.
• رفلاکس معده یا بازگشت اسید معده به مری که شاید در حین ورزش کردن رخ دهد.

علائم آنژین صدری چیست؟

• سوء هاضمه یا احساس سنگینی در معده
• احساس تنگی و فشردگی در قفسه سینه، فشار، پشت، دست ها یا شانه ها
• تنگی نفس به ویژه حین ورزش کردن
• سوزش یا درد در گلو، سینه یا فک و سوزن سوزن شدن یا بی حسی
• تعریق
• احساس گرفتگی در گلو
• سرگیجه و حالت تهوع
• احساس درد و ناراحتی در فک، بازوها، دندان ها، معده، گوش و شانه ها

تشخیص آنژین صدری چگونه امکان پذیر است؟

تشخیص این عارضه در ابتدا به علائم و سوابق پزشکی بیمار بستگی دارد و پاسخ این پرسش که آیا گلیسریل ترینیت قابلیت تسکین درد را دارد یا خیر؟ می توان تشخیص این بیماری را بر سه اصل استوار دانست. در ادامه متخصص قلب و عروق و دکتر متخصص قلب مشهور به تجویز آزمایش هایی می پردازد تا بیشتر اطمینان پیدا کند.

الکتروکاردیوگرام

این آزمایش استفاده می شود تا اختلالات در قلب مانند آریتمی یا ایسکمی را شناسایی کرده و ثبت فعالیت های الکتریکی قلب را اجرا کند.

تست استرس یا ورزش

انجام این تست هنگام راه رفتن روی تردمیل خواهد بود و کاربرد آن، کمک به ارزیابی عملکرد قلب است. ثبت ECG در طول دوره تمرین انجام می شود و بررسی آن توسط متخصص قلب و عروق و فوق تخصص حرفه ای قلب و عروق به این منظور اجرا می شود که مشخص شود که قلب به ضربانی مناسب می رسد یا خیر؟

آزمایش خون

شناسایی آنزیم های تروپونین توسط این آزمایش اجرا می شود. آزمایش خون می تواند شناسایی کلسترول بالا، تری گلیسیرید و LDL را انجام داده و احتمال بروز بیماری های عروق کرونری و آنژین را در فرد افزایش دهد.

اشعه ایکس قفسه سینه

آزمایش تصویربرداری غیرتهاجمی می تواند موجب رد شدن منابع دیگر درد در قفسه سینه مانند پنومونی شود.

CT قفسه سینه

این آزمایش از قابلیت شناسایی دلایل درد در قفسه سینه مانند بیماری آئورت یا لخته خون در رگ های خونی ریه ها برخوردار است.

آنژیوگرافی کامپیوتری CT

این نوع از تصویربرداری نشان دهنده وجود پلاک در شریان های خونی است تا مشخص شود که آیا تنگ شدن شریان ها سبب می شود که جریان خون به قلب کاهش پیدا کند. انجام این عمل بدون کاتتر و از طریق شریان ها به قلب صورت می گیرد و از روش های تشخیص آنژین صدری است.

آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MR)

انجام این آزمون با مواد کنتراست امکان پذیر است. به همین علت است که باید وجود جریان خون خوب به عضله قلب تعیین شود. در صورت وجود نواحی با کاهش جریان خون، می تواند نشان دهنده پلاک با تنگ شدن رگ های خونی باشد. انجام این آزمایش در دو وضعیت استرس و استراحت اجرا می شود تا مشخص شود امکان انجام کاهش جریان خون با ورزش وجود دارد یا خیر.

آنژیوگرافی کاتتر

در این آزمایش این امکان وجود دارد که لوله ای نازک و طولانی به نام کاتتر به شریان در کشاله ران یا دست افزوده شود که از طریق سوزن صورت می گیرد. هدایت شدن کاتتر از طریق یک سیم به عروق کرونر انجام شده و سپس تزریق ماده حاجب به صورت مستقیم به شریان های عروق کرونر اجرا می شود. گرفتن تصاویر در رگ های خونی با استفاده از اشعه ایکس خواهد بود.

اکوکاردیوم

در این آزمایش، تولید امواج صوتی فرکانس بالا انجام شده و به منظور ایجاد تصاویر متحرک از قلب به کار گرفته می شود. ارزیابی حرکت دیواره های قلب نیز صورت می گیرد. در صورتی که حرکت در دیواره قلب کاهش پیدا کند، نشان داده می شود که جریان خون به دلیل تنگی شریان عروق کرونری کمتر می شود.

اگر شما هم قصد دارید در صورت وجود علائم این بیماری، به متخصص قلب قابل اعتماد مراجعه کنید، مجموعه دکتر با من می تواند خدمات پزشکی که به آن نیاز دارید را در اختیارتان قرار دهد. این خدمات پزشکی مواردی مانند مشاوره پزشکی و توزیع محصولات پزشکی را در بر می گیرد.

این مجموعه برقراری ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر می کند و با ارائه مواردی مانند مشخصات و آدرس دقیق هر پزشک، نحوه دسترسی به آنها را برایتان تعیین می کند تا با در نظر گرفتن این موارد بهترین انتخاب را داشته باشید.

درمان آنژین صدری چگونه ممکن است؟

• تغییر در سبک زندگی: شامل تغییر در رژیم غذایی، ترک دخانیات، مصرف غذاهای کم چرب و کم نمک، یافتن روش هایی برای کم کردن استرس.
• دارو درمانی: تجویز داروهایی مانند بتابلوکرها، آسپیرین، استاتین، مسدود کننده های کانال کلسیم یا نیترات.
• آنژیو پلاستی: انجام این روش از طریق بالن یا فنر و استنت ممکن است که انجام آن به منظور باز شدن شریان های عروق مسدود شده کرونر صورت می گیرد تا جریان خون به قلب بهبود پیدا کند.
• جراحی بای پس عروق کرونر: این عمل جراحی عروق کرونر می تواند رساندن جریان خون به قلب را انجام دهد. ورید یا شریان در سایر نواحی بدن به کار گرفته می شود تا در اطراف ناحیه تنگی یا انسداد در شریان های کرونری قلب، جریان خون تخلیه شود.

در این راستا مجموعه دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان در زمینه های مختلف را در کنار هم جمع آوری کند. به این ترتیب افراد با موقعیت مکانی، نوع تخصص، شماره تلفن تماس، مشخصات، نحوه دسترسی و موارد دیگر مربوط به بهترین دکتر متخصص قلب و عروق آشنا می شوند و با توجه به این موارد، بهترین انتخاب را خواهند داشت.

پیشگیری از آنژین صدری با چه مواردی امکان پذیر است؟

• تغییر در سبک زندگی
• عدم استعمال دخانیات
• تغذیه و رژیم غذایی مناسب
• کنترل قند و چربی
• کنترل فشار خون
• کاهش استرس
• کنترل وزن

خطرات آنژین صدری و عوامل خطر آن چیست؟

• عوامل افزایش دهنده خطر رسوبات چربی
• سطح بالای فشار خون
• سابقه خانوادگی و تصلب شرایین
• مصرف سیگار
• سطح بالای کلسترول LDL در خون
• دیابت
• چاقی
• کم تحرکی و نداشتن فعالیت بدنی
• استرس
• افزایش سن

کلام آخر

آنژین صدری، موضوع مورد بررسی این مقاله بود و افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص قلب و عروق هستند را مخاطب قرار داد. به عنوان نکته پایانی می توان گفت در صورت ابتلای فردی از اعضای خانواده به بیماری قلبی، عروقی و دیابتی، شما بیشتر در معرض خطر ابتلا به چنین اختلالاتی هستید. در نتیجه مراجعه برای بررسی و کنترل قند خون، کنترل فشار خون و آزمایش های قلبی الزامی است.

در صورت مبتلا شدن به این اختلال، باید تحت نظارت پزشک باشید. پزشک مربوطه باید مجموعه ای از آزمایش ها و اقدامات لازم مانند اکو، تست ورزش، نوار قلب و غیره را تجویز کند و با توجه به این موارد، داروی مناسبی برای افراد مبتلا در نظر بگیرد

انحراف چشم، یک موضوع پیچیده و حیاتی در زمینه سلامت چشم، از جمله مشکلاتی است که می‌تواند تأثیرات عمیقی بر روی زندگی افراد بگذارد. در این مقاله، ما به بررسی جزئیاتی درباره این موضوع اساسی می‌پردازیم.

انحراف چشم چیست؟

انحراف چشم یا استرابیسم یک مشکل چشمی است که در آن محور دید یک یا دو چشم از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. این مشکل ممکن است به صورت افقی (به سمت داخل یا بیرون)، عمودی (به سمت بالا یا پایین) یا مورب (میل به چپ یا راست) اتفاق بیفتد. انحراف چشم ممکن است در یکی از دو چشم (انحراف یک‌چشمی) یا در هر دو چشم (انحراف دوچشمی) رخ دهد.

تاریخچه

تاریخچه استرابیسم به قرون گذشته باز می‌گردد. هر چند که تاریخ دقیق کشف این مشکل را تعیین کردن دشوار است، اما می‌توانیم به برخی از نقاط تاریخی مرتبط با انحراف چشم اشاره کنیم:

عصر باستان: مشکلات چشمی از جمله انحراف چشم، در تاریخ باستان نیز وجود داشته‌اند. نخستین توصیف‌ها و تصاویری از افرادی با انحراف چشم در متون و آثار باستانی یافت می‌شود.

قرون وسطی: تاریخ تعیین شده برای کشف انحراف چشم نوسانی است و با پیشرفت علم پزشکی و عینک سازی در قرون وسطی بهبود یافت. در قرون وسطی، عینک‌ها به عنوان ابزاری برای تصحیح اشکال چشمی شناخته شدند و به مرور زمان، توسعه‌یافتند.

قرن نوزدهم و بیستم: در قرن نوزدهم و بیشتر در قرن بیستم، توسعه تکنولوژی و دانش پزشکی به تشخیص و درمان انحراف چشم کمک بزرگی کرد. انجام جراحی‌های تصحیحی چشمی و توسعه تکنیک‌هایی مانند توسعه عینک‌های تصحیحی و لنزهای تماسی به بهبود بینایی افراد مبتلا به انحراف چشم کمک کرد.

در مجموع، این مشکل از قدیمی‌ترین زمان‌ها شناخته شده و با پیشرفت تکنولوژی و دانش پزشکی، درمان و تصحیح این مشکل تا حد زیادی بهبود یافته است. امروزه، متخصصان چشم پزشکی با استفاده از روش‌های مدرن و پیشرفته می‌توانند افراد مبتلا به انحراف چشم را تشخیص دهند و درمان مناسبی برای آنان تعیین کنند.

آمار جهانی

تخمین شیوع تلفیقی (95٪ CI) هر گونه استرابیسم، اگزوتروپی و ازوتروپی به ترتیب 1.93٪ (1.64-2.21)، 1.23٪ (1.00-1.46) و 0.77٪ (0.59-0.95) بود. ناهمگنی در شیوع استرابیسم و زیرگروه های آن بر اساس I2 بالای 95 درصد بود (001 p< برای همه).

انواع انحراف چشم

استرابیسم، می‌تواند به چند نوع مختلف تقسیم شود. این انواع شامل موارد زیر می‌شوند:

استرابیسم تاجی (Esotropia): در این نوع از انحراف چشم، یک چشم به سمت داخل منحرف می‌شود. به عبارت دیگر، چشم به سمت بینی منحرف می‌شود.

استرابیسم خارجی (Exotropia): در این نوع، یک چشم به سمت بیرون منحرف می‌شود، به عبارت دیگر، چشم به سمت گوش منحرف می‌شود.

استرابیسم عمودی (Vertical Strabismus): در این نوع انحراف چشم، یک چشم به سمت بالا یا پایین منحرف می‌شود.

استرابیسم مختلط (Mixed Strabismus): در برخی موارد، انحراف چشم ممکن است همزمان در چند جهت (استرابیسم تاجی و خارجی یا تاجی و عمودی) رخ دهد.

استرابیسم دوچشمی (Alternating Strabismus): در برخی از موارد، انحراف چشم ممکن است هر دو چشم را به طور متناوب تحت تأثیر قرار دهد، به این معنی که هر یک از چشم‌ها ممکن است به تناوب منحرف شوند.

انتخاب درمان مناسب برای انحراف چشم بستگی به نوع و شدت مشکل دارد و نیاز به مشاوره و تشخیص توسط متخصص چشم پزشکی دارد.

دلایل بروز انحراف چشم چیست؟

استرابیسم یک مشکل چشمی است که ممکن است به علت عوامل مختلفی ایجاد شود. در ادامه به دلایل اصلی بروز این مشکل اشاره می‌کنم:

مشکلات عصبی: نقص‌های عصبی در مغز یا عصب‌های مسئول کنترل عضلات چشم می‌توانند به استرابیسم منجر شوند. این شامل اختلالات ناشی از اعصاب مثل پارالیز عصبی و چالش‌های مغزی می‌شود.

مشکلات عضلات چشم: ضعف یا ناتوانی عضلاتی که چشم‌ها را کنترل می‌کنند، می‌تواند به انحراف چشم منجر شود. این مشکل معمولاً باعث ایجاد تعادل نادرست میان عضلات چشم می‌شود.

مشکلات در تطابق چشمی: تطابق چشمی به توانایی هر دو چشم برای تمرکز بر روی یک نقطه خاص و ایجاد تصویر ترکیبی می‌پردازد. اگر تطابق چشمی مختل شود، می‌تواند انحراف چشم را ایجاد کند.

علل موروثی: در برخی از موارد، استرابیسم به عنوان یک ویژگی موروثی به ارث رسیده و از نسل به نسل منتقل می‌شود.

آسیب‌ها و صدمات: آسیب‌ها یا صدمات به ساختارهای چشمی مانند عضلات یا عصب‌ها ممکن است به استرابیسم منجر شوند.

عوامل استرسی و روانی: استرس، اضطراب، یا مشکلات روانی می‌توانند به مشکلات بر روی عضلات چشم و تطابق چشمی اثر بگذارند و باعث انحراف چشم شوند.

فشار فیزیکی: انجام فعالیت‌هایی که نیازمند تمرکز بر یک نقطه خاص است، مثل کار با رایانه یا موبایل برای مدت طولانی، می‌تواند به انحراف چشم منجر شود.

عوامل زیست محیطی: عوامل محیطی مانند دود سیگار، مواد شیمیایی، و عوامل زیست محیطی ممکن است تأثیر منفی بر سلامت چشم داشته باشند و به استرابیسم منجر شوند.

تشخیص و درمان انحراف چشم بستگی به نوع و شدت مشکل دارد و بهترین راه برای تشخیص و درمان صحیح مشکل، مشاوره و معاینه توسط یک متخصص چشم پزشکی است.

علائم شایع استرابیسم چیست؟

علائم ممکن است بسته به نوع و شدت مشکل متغیر باشند. اما علائم عمده این مشکل شامل موارد زیر می‌شوند:

• انحراف یک یا هر دو چشم

انحراف یک یا هر دو چشم به وضعیتی اطلاق می‌شود که محور دید هر یک از چشم‌ها از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. به عبارت دیگر، وقتی فرد به یک نقطه مشخص نگاه می‌کند، یکی از چشم‌ها به جای تمرکز بر روی آن نقطه، به سمت دیگری از موقعیت عادی خود منحرف می‌شود. این منحرف شدن ممکن است به سمت داخل چشم (استرابیسم تاجی)، به سمت بیرون (استرابیسم خارجی)، به سمت بالا یا پایین (استرابیسم عمودی) یا در جهات مختلف دیگر باشد.

• دوبینی

وقتی دو چشم به شیء خاصی نگاه می‌کنند، باید تصاویری مشابه از آن شیء را دریافت کنند تا تصویر ترکیبی در مغز ایجاد شود. اگر یکی از چشم‌ها از موقعیت عادی خود منحرف شود، دو تصویر متفاوت از آن شیء تشکیل می‌شوند و این باعث می‌شود که فرد دوبینی تجربه کند.

• احساس درد در چشم

علت درد در استرابیسم می‌تواند از مشکلات عضلانی تا تنش عصبی و مسائل دیگر متنوع باشد. این درد ممکن است به صورت موقت و کوتاه‌مدت یا به صورت مزمن و پایدار ایجاد شود.

• خستگی چشم

وقتی چشم‌ها به مدت طولانی به شیء خاصی نگاه می‌کنند، به خصوص در شرایطی که تطابق چشمی به چالش کشیده می‌شود، عضلات چشم کار بیشتری انجام می‌دهند. این کار زیاد عضلات به مدت طولانی ممکن است به خصوص در انحراف چشم، به خستگی در این عضلات منجر شود.

• تغییر در تطابق چشمی

تطابق چشمی به توانایی چشم‌ها برای تمرکز بر روی یک نقطه خاص و ایجاد تصویر ترکیبی اطلاق می‌شود. به عبارت دیگر، هر یک از چشم‌ها به شیء نگاه می‌کند، اما تصویری متفاوت از آن شیء دریافت می‌کند. این تغییر در تطابق چشمی ممکن است در اثر انحراف یک یا هر دو چشم به وجود بیاید.

• تاری دید

به وضعیتی اطلاق می‌شود که فرد دید تاریکتر و کم‌وضوح‌تری نسبت به وضعیت عادی دارد. این اتفاق ممکن است در اثر مشکلاتی که از انحراف یک یا هر دو چشم ناشی می‌شود، ایجاد شود.

زمانی که یک فرد انحراف چشم دارد، عضلات چشم نمی‌توانند به درستی هماهنگ شوند و تطابق چشمی نقصانی ایجاد می‌کنند. این تطابق نادرست باعث می‌شود که دو تصویر متفاوت از یک شیء تشکیل شود و فرد تصاویر را به صورت ترکیبی نتواند مشاهده کند.

• حساسیت به نور

حساسیت به نور به وضعیتی اشاره دارد که چشم‌ها به نور به شدت حساس هستند و واکنشی بیش از حد به نور نشان می‌دهند. این حساسیت به نور به علت انحراف یک یا هر دو چشم به وجود می‌آید و می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. به عبارت دیگر، تطابق چشمی به توانایی چشم‌ها برای تنظیم و تطابق با نور اطلاق می‌شود. این تغییرات در تطابق چشمی باعث افزایش حساسیت به نور می‌شوند.

• سردرد یا نیاز به تمرکز بیشتر

به وضعیتی اشاره دارد که افراد با استرابیسم در مواجهه با مشکلات تطابق چشمی و تشابه دو تصویر از یک شیء هستند. این مشکلات ممکن است به احساس سردرد و نیاز به تمرکز بیشتر توجه کنند.

زمانی که چشم‌ها به درستی تطابق ندارند و دو تصویر متفاوت از یک شیء تشکیل می‌دهند، فرد باید تلاش کند تا تصویرها را با هم تطابق دهد و به تصویر ترکیبی برساند. این نیاز به تمرکز بیشتر از مغز می‌طلبد و ممکن است انرژی بیشتری را صرف تطابق چشمی کند.نتیجه این تلاش و تمرکز می‌تواند به سردرد منجر شود. همچنین، نیاز به تمرکز بیشتر ممکن است به فرد احساس خستگی و نیاز به استراحت دهد. این مشکلات ممکن است تا حدی از انحراف چشم ناشی شوند و معمولاً با درمان انحراف چشم و بهبود تطابق چشمی، سردرد و نیاز به تمرکز بیشتر کاهش می‌یابند.

اگر شما یا کودکتان از علائمی شبیه به استرابیسم رنج می‌برید، بهترین کار این است که با چشم پزشک مشاوره کنید تا تشخیص دقیق ایجاد شود و درمان مناسب تعیین شود. اگر استرابیسم در اوایل شناخته و درمان شود، امکان بهبود بینایی و کنترل مشکل زیاد است.

علائم استرابیسم چه زمانی ظاهر می شوند؟

علائم استرابیسم می‌توانند در هر سنی ظاهر شوند. این مشکل معمولاً در دوران کودکی یا نوجوانی آغاز می‌شود، اما ممکن است در هر سنی ایجاد شود. اگر استرابیسم در کودکی شروع شود و به درستی تشخیص داده و درمان نشود، ممکن است به عنوان یک مشکل مزمن به ارث برده شود و در طول عمر ادامه داشته باشد. بنابراین، اگر علائم استرابیسم در هر سنی مشاهده شوند، مهم است به زودی با یک متخصص چشم پزشکی مشاوره شود تا تشخیص دقیق گرفته و درمان مناسب تعیین شود.

عوارض انحراف چشم چیست؟

استرابیسم می‌تواند عوارض مختلفی برای فرد داشته باشد. این عوارض بستگی به نوع انحراف، شدت آن، و تأخیر در تشخیص و درمان دارند. برخی از عوارض ممکن شامل موارد زیر هستند:

• ضعف بینایی
• مشکلات تعاملی و اجتماعی
• مشکلات روانی
• تأثیر بر توانایی یادگیری
• مشکلات رانندگی

راه های تشخیص و تست‌های مرتبط انحراف چشم

تشخیص استرابیسم و نوع آن نیاز به ارزیابی توسط یک متخصص چشم پزشکی دارد. متخصص چشم پزشکی از روش‌ها و تست‌های مختلف برای تشخیص انحراف چشم استفاده می‌کند. این تست‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

بررسی بصری: ابتدا پزشک با مطالعه تاریخچه پزشکی و سوالات در مورد علائم انحراف چشم، سن بروز مشکل، و عوامل ممکن ایجاد کننده تشخیص اولیه را قرار می‌دهد.

بررسی حرکت چشم‌ها: پزشک با بررسی حرکت چشم‌ها و توانایی هر چشم در حرکت به سمت هماهنگی، انحراف احتمالی را تشخیص می‌دهد.

تست تطابق چشمی: توانایی چشم‌ها برای تطابق و تشابه دو تصویر از یک شیء بررسی می‌شود. این تست می‌تواند با استفاده از دستگاه‌های ویژه انجام شود.

تست دوبینی: فرآیند تشخیص دوبینی با استفاده از تست‌های مختلف انجام می‌شود.

تصویربرداری چشمی: در مواردی که نیاز به تصویربرداری دقیق‌تر دارید، از تکنولوژی‌های مثل MRI یا CT scan برای تصویربرداری چشم‌ها استفاده می‌شود.

با ترکیب اطلاعات از تاریخچه پزشکی، ارزیابی حرکت چشم، و نتایج تست‌های تطابق و دوبینی، متخصص چشم پزشکی می‌تواند نوع استرابیسم و علت آن را تشخیص دهد و بر اساس آن برنامه‌ی درمان مناسب را تعیین کند.

درمان انحراف چشم (Treatment of Strabismus)

درمان استرابیسم بستگی به نوع انحراف، علت آن، و شدت مشکل دارد. درمان انحراف چشم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

استفاده از عینک یا لنز تصحیحی: در برخی موارد، استفاده از عینک یا لنزهای تصحیحی می‌تواند به تطابق چشمی کمک کند و انحراف چشم را تصحیح کند.

تمرینات چشمی: تمرینات خاصی برای تقویت عضلات چشم و افزایش تطابق چشمی انجام می‌شود. این تمرینات معمولاً تحت نظر یک متخصص چشم پزشکی انجام می‌شوند.

درمان انحراف با عمل جراحی: در برخی موارد شدید، ممکن است جراحی لازم باشد. در این روش، جراح عضلات چشم را تنظیم می‌کند تا تطابق چشمی بهبود یابد و انحراف چشم را تصحیح کند.

درمان مشکلات اصلی: اگر انحراف چشم ناشی از مشکلات دیگری مثل مشکلات عصبی یا ساختاری باشد، درمان اصلی این مشکلات نیز لازم است.

مراقبت‌های نظری: در برخی موارد، استفاده از مراقبت‌های نظری مثل قطره‌های چشمی مرطوب‌کننده می‌تواند به تسکین علائم انحراف چشم کمک کند.

اهمیت تشخیص زودرس در انحراف چشم کودکان

تشخیص زودرس استرابیسم در کودکان اهمیت بسیار زیادی دارد. این اهمیت به دلایل زیر می‌باشد:

درمان موفق‌تر: تشخیص زودرس انحراف چشم در کودکان باعث درمان موفق‌تر میشود. هرچه درمان زودتر شروع شود، احتمال بهبود بیشتری وجود دارد.

جلوگیری از مشکلات ثانویه: اگر انحراف چشم در کودکان به موقع تشخیص داده نشود و درمان نشود، ممکن است به مشکلات ثانویه منجر شود. این مشکلات شامل دوبینی مزمن، کاهش وضوح بینایی، و مشکلات تطابق چشمی می‌شود.

تأثیر بر توانایی یادگیری: استرابیسم می‌تواند توانایی کودک در مهارت‌های تعلیمی و یادگیری را تحت تأثیر قرار دهد. اگر انحراف به موقع درمان نشود، ممکن است کودک دشواری در مطالعه و نوشتن داشته باشد و یادگیری برخی مهارت‌ها به تأخیر بیفتد.

تأثیر روانی: استرابیسم ممکن است بر روان کودک تأثیر منفی بگذارد و باعث افزایش استرس در او شود. تشخیص و درمان به موقع می‌تواند به آرامش روانی کودک کمک کند.

جلوگیری از مشکلات اجتماعی: استرابیسم می‌تواند مشکلات اجتماعی برای کودک ایجاد کند. او ممکن است در تعامل با دیگر کودکان مشکلات داشته باشد. تشخیص زودرس می‌تواند به بهبود تعاملات اجتماعی کودک کمک کند.

با توجه به این موارد، تشخیص زودرس و درمان مناسب انحراف چشم در کودکان بسیار حیاتی است. بهترین راه برای اطمینان از تشخیص و درمان به موقع، مشاوره با یک متخصص چشم پزشکی است.

درمان خانگی انحراف چشم چگونه است؟

درمان خانگی استرابیسم باید به عنوان یک درمان تکمیلی توسط متخصص چشم پزشکی در نظر گرفته شود. در ادامه تعدادی از روش‌های درمان خانگی که ممکن است در ترکیب با درمان‌های تعیین شده توسط پزشک مورد استفاده قرار گیرند، آورده شده است:

تمرین‌های چشمی: انجام تمرین‌های چشمی که توسط پزشک معالج تعیین شود می‌تواند به تقویت عضلات چشم و تطابق چشمی کمک کند.

استفاده از عینک یا عدسی: استفاده از عینک یا عدسی توصیه شده توسط پزشک ممکن است برای تصحیح استرابیسم مفید باشد.

تغذیه سالم: تغذیه مناسب و مصرف مواد مغذی می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

توجه به میزان نور: در محیط‌های دارای نور مناسب کار کردن و توجه به نور محیط می‌تواند به کاهش خستگی چشم کمک کند.

استفاده از نظارت بر زمان استفاده از رایانه و موبایل: تعیین مدت زمان مناسب برای استفاده از رایانه و موبایل و انجام استراحت‌های کوتاه مدت می‌تواند به کاهش خستگی چشم کمک کند.

تأثیرات روانی و اجتماعی انحراف چشم در بزرگسالان

تأثیرات روانی و اجتماعی انحراف چشم در بزرگسالان ممکن است متنوع باشد و به میزان شدت انحراف، تجربیات فرد، و شرایط محیطی و اجتماعی وابسته باشد. این تأثیرات می‌توانند عبارت باشند از:

افزایش استرس: افراد با انحراف چشم ممکن است تجربه استرس در مواجهه با دیگران داشته باشند، به ویژه اگر احساس کنند که انحراف آنها را متمایز کرده و از دیگران جدا می‌کند.

مشکلات اجتماعی: فرد ممکن است دشواری در ایجاد ارتباط چشمی معمول با دیگران داشته باشد و این می‌تواند تأثیر منفی بر تعاملات اجتماعی او داشته باشد.

تأثیر بر روابط خانوادگی: وجود یک عضو خانواده با انحراف چشم ممکن است به تغییرات در تعاملات خانوادگی منجر شود.

تأثیر بر سلامت روانی:ممکن است به تأثیر روانی منفی بر سلامت عمومی افراد منجر شود و باعث تجربه اضطراب و افسردگی شود.

مهم است بدانید که تأثیرات انحراف چشم در بزرگترها ممکن است با درمان و مشاوره مناسب تخفیف یابند. اگر انحراف چشم شما تأثیرات منفی بر روانی یا اجتماعی شما داشته است، بهتر است با یک روان‌پزشک مشاوره کنید تا به شما کمک کنند تا با این مشکلات مقابله کنید و بهبود پیدا کنید.

بهترین سن برای عمل انحراف چشم چه موقع است؟

بهترین سن برای عمل انحراف چشم و تصحیح آن معمولاً بستگی به نوع انحراف، شدت آن، و تأثیر آن بر عملکرد و کیفیت زندگی فرد دارد. اصولاً، عمل انحراف چشم در سنین مختلف انجام می‌شود:

دوران کودکی: برای انحراف‌های تاجی و خارجی معمولاً بهترین زمان برای عمل دوران کودکی است. از آنجایی که چشم‌ها در دوران کودکی در حال تکامل هستند، تصحیح انحراف چشم در این دوران موفق‌تر است و می‌تواند به بهبود تطابق چشمی و جلوگیری از مشکلات دیگر کمک کند.

دوران نوجوانی و بزرگتر: برای انحراف‌هایی که در دوران کودکی تشخیص داده نشده یا درمان نشده‌اند، اگر انحراف به شدت تأثیرگذار بوده و تصحیح به وسیله عینک یا لنز تصحیحی کافی نباشد، عمل در دوران نوجوانی انجام می‌شود.

در برخی موارد، ممکن است عمل انحراف چشم در سنین بزرگتر انجام شود، اما تأثیر موفقیت عمل و بهبود تطابق چشمی در این دوران کمتر است.

مهمترین نکته این است که تصحیح استرابیسم در زمان مناسب و تحت نظر یک متخصص چشم پزشکی انجام شود. پزشک با بررسی و تشخیص دقیق مشکل، تصمیم به زمان و نوع درمان مناسب می‌گیرد. تأخیر در درمان ممکن است به مشکلات زیادی منجر شود و بهترین زمان برای عمل انحراف چشم بستگی به موارد شخصی و تشخیص پزشکی دارد.

نتیجه

استرابیسم یک مشکل چشمی شایع است که می‌تواند تأثیرات جدی بر روی عملکرد چشمی و کیفیت زندگی افراد داشته باشد. این مشکل می‌تواند به دوبینی، تطابق نامناسب چشمی، و مشکلات روانی و اجتماعی منجر شود. برای تشخیص و درمان مناسب انحراف چشم، بهتر است به متخصص چشم پزشکی مراجعه کرده و راهکارهای مناسب برای تصحیح و کاهش عوارض این مشکل را انتخاب کرد. تشخیص و درمان به موقع این مشکل می‌تواند به بهبود تطابق چشمی، کاهش خستگی چشم، و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه بیماری استرابیسم هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا انحراف چشم قابل درمان است؟

بله، انواع مختلفی از درمان‌ها و روش‌ها برای تصحیح انحراف چشم وجود دارند. این درمان‌ها می‌توانند شامل تمرین‌های چشمی، استفاده از عینک یا عدسی، درمان دارویی، و یا جراحی باشند.

آیا استرابیسم می‌تواند به شکلی ژنتیکی انتقال یابد؟

بله، استرابیسم می‌تواند به شکلی ژنتیکی به نسل‌های بعدی انتقال یابد.

اگر درمان استرابیسم به تأخیر بیفتد چه مشکلاتی ممکن است به وجود آید؟

ممکن است عوارض شدت بیشتری را تجربه کنید و مشکلاتی مانند دوبینی شدیدتر، تطابق نامناسب چشمی، و خستگی چشم را تجربه کنید

آیا عوامل محیطی مانند استفاده از رایانه یا موبایل می‌توانند به افزایش انحراف چشم منجر شوند؟

استفاده از رایانه و موبایل به طور مستمر و بدون مراقبت نمی‌تواند به صورت مستقیم استرابیسم را ایجاد کند. اما این دستگاه‌ها ممکن است به خستگی چشم منجر شوند و تطابق چشمی را تضعیف کنند. به همین دلیل، مهم است که هنگام استفاده از رایانه و موبایل، استراحت‌های کوتاه مدت و تمرین‌های چشمی را در برنامه خود قرار دهید.

آیا استرابیسم می‌تواند با تغییر در عادات زندگی مانند تغذیه یا ورزش کاهش یابد؟

تغییر در عادات زندگی مانند تغذیه و ورزش ممکن است به تنهایی استرابیسم را تصحیح نکند. انحراف چشم معمولاً نیاز به روش‌های تشخیصی و درمانی مخصوص دارد که توسط متخصص چشم پزشکی تعیین می‌شود.

منابع

What is Strabismus?

Psychosocial Aspects of Strabismus Study

Epidemiology of strabismus

The management of strabismus in adults—I. clinical characteristics and treatment

The heritability of strabismus

لنفوم هوچکین یک سرطان نامتداول در سیستم لنفاوی بدن است. سیستم لنفاوی به شبکه ای از عروق و غدد که در سرتاسر بدن انسان پخش شده است گفته می شود. لنفوم هوچکین یک نوع از سرطان خون است. در این نوع سرطان سلول های گلبول سفید به تدریج تغییر شکل داده و کارایی خود را از دست می دهند. در ادامه به شناخت و انواع این بیماری و درمان آن خواهیم پرداخت.

تاریخچه پیدایش سرطان لنفوم هوچکین

سرطان لنفوم هوچکین چیست؟

علل ابتلا به سرطان لنفوم هوچکین

• • در صورت وجود یک بیماری زمینه ای که باعث ضعف سیستم دفاعی بدن انسان شود.

• • در صورت استفاده از یک دارو برای سرکوب سیستم دفاعی بدن

• • در صورت ابتلا به یک ویروس به نام ویروس اپشتین که باعث تب غدد می شود.

• • در صورتی که یکی از اعضای خانواده درجه یک مانند والدین خواهر برادر فرزند مبتلا به لنفوم هوچکین شده باشد، خطر ابتلا در شما افزایش می یابد.

نحوه تشخیص سرطان لنفوم هوچکین

آمار مبتلایان به سرطان لنفوم هوچکین

نشانه های سرطان لنفوم هوچکین

• • تعریق شبانه توجیه ناپذیر

• • کاهش وزن

• • تب شدید

• • احساس تنگی نفس

• • خارش در کل بدن

انواع بیماری لنفوم هوچکین

1. 1. لنفوم هوچکین کلاسیک: این نوع لنفوم شایع ترین نوع لنفوم است و ۹۰ درصد افراد مبتلا را شامل می شود. لنفوم هوچکین کلاسیک به چهار زیر گروه زیر تقسیم می شود:

1. 1. اسکلروزینگ ندولار: این نوع لنفوسیت شایع ترین نوع لنفوسیت در میان افراد بزرگسال است و هنگامی دیده می شود که غدد گردن متورم شده باشد.

1. 1. سلولاریت مختلط: در لنفوسیت سلولاریت مختلط زمانی بیماری قابل رویت است که چند گروه از غدد لنفاوی بدن را درگیر کرده باشد و حاوی انواع لنفوسیت ها و سایر سلول های خونی است.

1. 1. غنی از لنفوسیت: این نوع لنفوسیت تنها زمانی قابل مشاهده است که پزشکان نمونه هایی از بافت غدد لنفاوی معیوب را زیر میکروسکوپ مشاهده کنند.

1. 1. لنفوسیت تهی شده: در لنفوسیت تهی شده که بسیار نادر است تعداد زیادی بافت فیبری با سلولهای کم وجود دارد یا ممکن است دارای مقدار زیادی لنفوسیت مشبک باشد.

1. 1. لنفوم هوچکین غالب ندولار: این نوع لنفوسیت بسیار نادر است و فقط 10 درصد مبتلایان را شامل می شود. بین افراد 30 تا 50 ساله شیوع بالاتری دارد. همچنین روند رشد بیماری نسبت به لنفوسیت هوچکین کلاسیک کندتر بوده و درمان آن نیز متفاوت است.

پیشگیری از سرطان لنفوم هوچکین

• • ویروس ایدز

• • رابطه جنسی محافظت نشده چون می تواند منجر به ایجاد عفونت در بدن شود.

• • چاقی

• • مصرف دخانیات

• • جلوگیری از ابتلا به ویروس ایشن

درمان سرطان لنفوم هوچکین

 شیمی درمانی:

• • از بین رفتن سلول های سالم مانند سلول های خون، پوست و معده

• • خستگی

• • ریزش بی رویه مو

• • افزایش خطر ابتلا به عفونت

• • دردناک شدن دهان

• • خشک شدن و احساس خارش در پوست

• • یبوست و یا اسهال

 رادیوتراپی:

• • رادیوتراپی خارجی

• • ایمپلنت های رادیوتراپی (براکی تراپی)

• • تزریقات رادیوتراپی

• • رادیوتراپ داخل پرتو

• • کشتن سلول های سرطانی ممکن است به تعدادی از سلول های سالم در ناحیه تحت درمان پرتو آسیب برساند.

• • تغییر رنگ پوست در ناحیه تحت درمان پرتو

• • خستگی زیاد

• • ریزش بی رویه مو

• • از بین رفتن شدید اشتها

• • دردناک شدن دهان

• • اسهال

درمان با استفاده از داروهای هدفمند:

درمان با استفاده از سلول های بنیادی و مغز استخوان:

چه کسانی بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان هوچکین هستند؟

• • جنسیت و سن : این بیماری در مردان شایع تر از زنان است و می تواند در همه سنین انسان را درگیر کند، اما در افراد ۲۰ تا ۴۰ ساله و بالای ۷۵ سال شیوع بیشتری دارد.

• • داشتن بیماری زمینه ای مانند اچ آی وی که سیستم دفاعی بدن را ضعیف کند.

• • داشتن درمان دارویی برای سرکوب سیستم ایمنی: به عنوان مثال مصرف دارو برای تضعیف ایمنی بدن بعد از پیوند عضو

• • اضافه وزن و چاقی

• • مصرف دخانیات

کلام آخر

• • https://www-nhs-uk.translate.goog/conditions/hodgkin-lymphoma/diagnosis/?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=fa&_x_tr_hl=fa&_x_tr_pto=sc

• • https://www-cancer-org.translate.goog/cancer/types/hodgkin-lymphoma/causes-risks-prevention/prevention.html?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=fa&_x_tr_hl=fa&_x_tr_pto=sc

با رعایت بهداشت و در نظر گرفتن برخی نکات مهم در زمینه درمان قارچ پوست صورت می توان جلوگیری از ابتلا به این قارچ را همواره مورد توجه قرار داد. با توجه به اهمیت این موضوع، این مقاله به آن پرداخته است. بنابراین، با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

هر فردی ممکن است در طول زندگی خود با انواع مشکلات پوستی مواجه شود. عفونی شدن پوست توسط قارچ های محیطی یا قارچ های موجود روی سطح پوست را می توان از رایج ترین مشکلات پوستی مطرح کرد. با توجه به این که میلیون ها نوع قارچ در پیرامون ما در حال زندگی کردن هستند، انواع عفونت قارچی پوست نیز رخ می دهد.

قارچ پوستی چیست؟

عفونت قارچی پوست که با نام مایکوز نیز شناخته می شود، یک بیماری پوستی شمرده می شود که عامل به وجود آورنده آن قارچ است. این در حالی است که گونه های بسیار زیادی از قارچ وجود دارد که این امر گاهی اوقات موجب می شود تشخیص نوع و درمان قارچ پوست صورت دشوار باشد.

در صورتی که بهداشت رعایت شده و به برخی از نکات مهم در درمان این مشکل توجه شود، می توان به آسانی از بروز آن جلوگیری کرد. انواع قارچ ها در خاک، روی سطوح خانگی، روی گیاهان و روی پوست در حال زندگی کردن هستند و به آسانی می توانند به انسان ها منتقل شوند. این قارچ ها در موارد شدیدتر می توانند مشکلات پوستی مانند راش یا برجستگی حاد به وجود آورند.

علائم قارچ پوست

علائم عفونت قارچی پوست بستگی به نوع قارچ یا مخمر به وجود آورنده قارچ و همچنین محل آن دارد. ممکن است متوجه شوید که در مو، پوست یا ناخن تغییراتی به وجود آمده است که آزاردهنده هم هستند. عفونت قارچی می تواند روی یک ناحیه یا چند ناحیه از بدن تاثیر بگذارد. همچنین این مشکل پوستی می تواند ایجاد کننده انواع مختلفی از مشکلات باشد. ممکن است موارد زیر در پوست مشاهده شود:

• قرمزی، پوسته پوسته شدن و خارش در پوست
• قرمزی و دردناک شدن
• ایجاد یک پوسته ریز مانند پوست خشک

عفونت قارچی ناخن: اغلب بدون علامت است. اما با گذشت زمان ممکن است محل آسیب دیده دچار درد یا سوزن سوزن شدن شود که در این صورت ایستادن، ورزش یا راه رفتن را مختل خواهد کرد.

عفونت های قارچی پوست سر: این مشکل ممکن است شکننده شدن و شکستن موها را به دنبال داشته باشد و منجر به ایجاد لکه های طاسی روی پوست سر شود. عفونت قارچی پوست سر اغلب به رشد مو صدمه ای وارد نخواهد کرد.

پیشگیری از عفونت قارچ پوست صورت

در صورتی که برخی اقدامات رعایت شود، می تواند کاهش خطر ابتلا به عفونت قارچی پوست را به همراه داشته باشد.

• خشک کردن مناسب پوست بعد از شستشو
• شستشوی مرتب جوراب ها، ملحفه ها و لباس ها برای از بین بردن قارچ ها
• خودداری از راه رفتن با پای برهنه در مکان های عمومی مانند استخر
• استفاده از لباس های گشاد تولید شده از پنبه یا مواد تنفسی؛ طراحی این لباس ها به منظور دور نگه داشتن رطوبت از پوست بوده است.
• عدم استفاده از برس مو، حوله یا شانه مشترک. تعویض کفش ها هر دو یا سه روز یک بار برای خشک شدن کامل آنها.
• کنترل قند خون در صورت ابتلا به دیابت
• در صورت ابتلای یکی از اعضای خانواده به کرم حلقوی پوست سر باید شستشوی وسیله هایی مانند کلاه، ملحفه، شانه و سایر لوازم جانبی مو با محلول سفید کننده رقیق شده با آب انجام شود.
• در صورت مشکوک بودن حیوان خانگی به ابتلا به کرم حلقوی، مراجعه به دامپزشک در اولین فرصت انجام شود.

تشخیص عفونت قارچ پوست

مراجعه به پزشک متخصص باید در اولین فرصت ممکن به منظور تشخیص و درمان قارچ پوست انجام شود. اقداماتی که می توانند عفونت قارچی پوست را با در نظر گرفتن شدت آن تشخیص دهند، موارد زیر را در بر می گیرند:

• ابتدا پزشک به بررسی علائم و معاینه می پردازد.
• پزشک راجع به سابقه پزشکی، اقدام به مطرح کردن پرسش هایی می کند.
• پزشک به بررسی پوست می پردازد و در صورت داشتن بثورات پوستی، تشخیص عفونت قارچی پوست را قطعی می کند.
• در صورت غیرعادی به نظر رسیدن مشکل پوستی یا گسترش آن، ممکن است یک خراش در پوست یا ناخن ایجاد شود تا نمونه ای برای انجام آزمایش باشد. چنین نمونه ای جهت تایید تشخیص به آزمایشگاه ارسال خواهد شد.

درمان قارچ پوست صورت

برای درمان قارچ های پوستی با در نظر گرفتن نوع و شدت آن، استفاده از درمان های مختلف امکان پذیر است. به عنوان مثال اگر قارچ موجب درگیری ناحیه کوچکی از سطح پوست شود و علائم حادی نداشته باشد، اقدام برای درمان از طریق رعایت برخی نکات و استفاده از داروهای غیرتجویزی ممکن است. اما در مواردی که بروز علائمی حاد در نتیجه قارچ پوستی رخ دهد و رو به گسترش باشد، بهتر است که مراجعه به پزشک متخصص برای درمان صورت گیرد.

خود درمانی قارچ پوست

با رعایت برخی نکات و روش ها می توان اقدام به درمان قارچ پوست صورت کرده و از انتشار عفونت قارچی به پوست دیگر قسمت های بدن جلوگیری کرد.

• شستشوی نواحی آسیب ‌دیده به صورت روزانه
• خشک کردن کامل پوست پس از شستشو یا حمام کردن. رعایت این مورد به خصوص در بخش چین های پوستی ضروری است.
• پوشیدن لباس های گشاد از پنبه یا موادی که سبب دور شدن عرق از پوست شما می شود.
• در صورت داشتن عفونت ناخن پا، خشک نگه داشتن پاها و کوتاه ماندن ناخن ها توصیه می شود.
• استفاده از کفش های تنفس ‌پذیر و مناسب و جوراب ‌های نخی (تعویض روزانه)
• شستشوی لباس ها، ملافه ها و حوله ها به صورت مرتب

جلوگیری از انتقال عفونت پوست به افراد دیگر

• اجتناب از به اشتراک گذاشته شدن وسیله های شخصی مانند لباس، حوله، برس یا شانه با سایرین.
• در صورت ابتلا به پای ورزشکار یا عفونت ناخن از راه رفتن با پای برهنه در استخر، رختکن یا باشگاه ورزشی خودداری کنید.
• در صورت داشتن عفونت قارچی و ناچار به حضور در برخی از جمع ها، بهتر است که رعایت بهداشت به منظور جلوگیری از سرایت آن به دیگران در نظر گرفته شود.

درمان دارویی عفونت قارچ پوست صورت

اکثر داروهایی که برای درمان عفونت های قارچی پوست استفاده می شوند، شامل درمان های موضعی هستند و باید به طور مستقیم روی پوست ناحیه مورد نظر قرار گیرند. درمان های عفونت قارچی دارای انواع مختلف و شکل های گوناگونی از جمله لوسیون، کرم، شامپو و غیره هستند. همچنین برخی از داروها نسخه ندارند و از طریق داروساز می توان به آنها دسترسی داشت. در نتیجه نیازی به مراجعه به پزشک وجود نخواهد داشت.

نکات مهم در درمان عفونت قارچ پوست

• توصیه این است که بروشور همراه دارو مورد مطالعه قرار گیرد تا چگونگی و مدت زمان استفاده از آن مشخص شود.
• در صورت لزوم و داشتن ابهام می توان به داروساز مراجعه کرد که وی به راهنمایی بپردازد.
• در صورت داشتن مشکلاتی که پوشش دهنده ناحیه وسیعی از پوست هستند یا روی ناخن ها و پوست سر اثر دارند، ممکن است نیازمند مصرف قرص باشید.
• در صورت استفاده از یک درمان موضعی و برطرف نشدن مشکل، پزشک عمومی ممکن است نسبت به تجویز قرص برای درمان اقدام کند.
• ممکن است عوارض جانبی قرص های ضد قارچ مواردی مانند احساس بیماری، سردرد و اسهال را در بر بگیرند.
• از دستورالعمل های همراه دارو یا توصیه های پزشک عمومی باید پیروی کرد و این امری مهم است.
• ممکن است تا دو هفته بعد از ناپدید شدن علائم نیازمند ادامه درمان باشید که به نوع عفونت قارچی و میزان شدت آن بستگی دارد.
• برخی از عفونت های قارچی نیازمند درمان طولانی تری هستند؛ به عنوان مثال در صورت داشتن عفونت قارچی شاید لازم به درمان آن تا یک سال با درمان موضعی یا چندین ماه با قرص باشد.
• عفونت های قارچی (به خصوص عفونت های پا و ناخن) می توانند شدیدتر شوند؛ این حالت ممکن است در صورتی که عفونت در ظاهر مشخص نباشد نیز ایجاد شود.

کلام آخر

بروز مشکلی مانند قارچ پوست صورت برای هر شخصی آزاردهنده است. به عنوان نکته پایانی می توان گفت که در صورت برطرف نشدن این مشکل از طریق راهکارهای خانگی باید به متخصص پوست و مو یا دکتر پوست جنوب تهران و سایر نقاط تهران مراجعه کرد.

دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان که شامل مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی است را به آنها ارائه دهد. در واقع پلی است که از طریق آن برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان امکان پذیر خواهد بود. دکتر با من می تواند خدمات پزشکی را در دسترس کاربران و متقاضیان قرار دهد. به عنوان مثال می تواند مشخصات و نحوه دسترسی به متخصص پوست اطفال را ارائه دهد.