ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های مختلف روانپزشکی صحبت کرده ایم تا شما اطلاعات لازم در خصوص هر کدام به ویژه، اختلال اضطراب جدایی، آگاهی لازم را بدست آورید، پس در نتیجه بهتر است شما تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یا اختلال اضطراب فراگیر وابستگی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس یا نگرانی شدید و بیش از حد از جدایی از شخص یا محیط مشخصی همراه است. این اختلال، بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است، اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی به سال‌های پایانی قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در آن زمان، فردریش له‌روناردت، پزشک و روانپزشک آلمانی، این اختلال را برای نخستین بار به صورت اختلالی مستقل از اختلالات دیگر معرفی کرد. پس از آن، در سال ۱۹۸۰، این اختلال به عنوان یکی از اختلالات اضطرابی در DSM-III قرار گرفت.

در سال‌های بعدی، تعریف و شناخت این اختلال توسط پژوهشگران و متخصصان بهبود یافته و به دلیل شیوع بالا و تأثیر آن بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی، مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر، در DSM-5، این اختلال با نام “اختلال اضطراب جدایی” شناخته شده است.

مفهوم اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی یا “اختلال وابستگی از نوع جدایی” یکی از اختلالات روانشناختی است که با ترس شدید از جدایی یا جدا شدن از شخص یا اشیایی که به آن‌ها وابسته‌اند همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به شدت ناراحت شوند و نتوانند به صورت مستقل در زندگی کنند. علائم دیگر این اختلال شامل ترس از بیماری و ابتلا به بیماری، ترس از دست دادن شغل، ترس از جدا شدن از خانواده و دوستان نزدیک و ترس از جدا شدن از اشیاء یا حیوانات خانگی است. درمان این اختلال معمولا شامل مشاوره و در صورت نیاز مصرف داروهای ضد اضطراب است.

انواع اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس و اضطراب شدید در مواجهه با جدایی یا از دست دادن افراد مهم در زندگی همراه است. این اختلال به دو صورت زیر شناخته می‌شود:

۱- اختلال اضطراب جدایی ناشی از وابستگی شدید به شخص خاصی مانند همسر یا فرزند یا حیوان خانگی و یا مکان خاصی مانند خانه است.

۲- اختلال اضطراب جدایی ناشی از تجربه جدایی یا از دست دادن شخصی مهم در زندگی مانند همسر، فرزند، پدر و مادر، دوست صمیمی یا حیوان خانگی است.

در هر دو حالت، شخص درگیر با ترس و اضطراب شدیدی است و به دنبال جلوگیری از جدایی یا بازگشت به شخص یا مکان مورد نظر خود می‌باشد.

3- اختلال اضطراب جدایی محدود؛ این نوع از اختلال، هنگامی رخ می‌دهد که فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از شخص خاصی یا از محیط خاصی که در آن هست، تجربه می‌کند. مثال‌هایی از این نوع از اختلال شامل اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شخصیتی و اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شرایط خاص هستند.

4- اختلال اضطراب جدایی گسترده؛ در این نوع از اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از افراد مهم در زندگی‌اش، محیط زندگی‌اش و فضاهای عمومی تجربه می‌کند. این اختلال می‌تواند به شدت تاثیر منفی بر زندگی فرد داشته باشد و باعث ایجاد محدودیت‌های شدیدی در زندگی او شود.

5-اختلال اضطراب جدایی پس از زایمان؛ این نوع از اختلال در زنان پس از زایمان رخ می‌دهد و با ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از کودک تازه‌متولد شان همراه است. این اختلال می‌تواند تاثیر شدیدی بر زندگی و رفاهی کودک و مادر داشته باشد و باید خیلی زود توسط روانشناس خوب درمان شود.

تشخیص اختلال اضطراب جدایی بر اساس نشانه‌ها، علائم و تجربیات فرد است که بایستی برای این کار حتما به روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان به سایت دکتر با من مراجعه نمود.

علائم بیماری اختلال اضطراب جدایی

1. نگرانی شدید در مورد جدایی از افراد مهم و محبوب
2. ترس از اینکه به طور دائمی از افراد مورد علاقه خود جدا شده‌اید
3. احساس ترس، ناراحتی و ناامنی در برابر جدایی از افراد مهم
4. مشکل در تعامل با دیگران به دلیل ترس از جدایی
5. بیش از حد به دیگران وابستگی داشتن
6. مشکل در شروع و یا حفظ روابط جدید
7. بروز علائم جسمی مانند سردرد، درد شکم، تنگی نفس و عرق سرد
8. اختلال در خواب و بیداری مانند بیدار شدن زودهنگام و یا دشواری در خوابیدن
9. عدم تمرکز و کاهش حافظه به دنبال تجربه جدایی
10. حساس ناامیدی، ناراحتی و ترس از آینده

شما بایستی تحت نظر روانپزشک این علائم را متوجه شوید و او بایستی که متوجه شود آیا شما بیمار هستید یا خیر. پس بهترین شخص برای شما روانپزشکان هستند.

علت اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی به دلیل تجربه‌ی فرد از جدایی یا ترک شدن از شخص مهم برایشان به وجود می‌آید. این تجربه می‌تواند به صورت فردی یا به صورت کلی در جامعه رخ دهد. عوامل مختلفی می‌توانند از جمله نوع رابطه، دلایل جدایی، سن و تجربه‌های گذشته‌ی فرد، نحوه‌ی مقابله با این واقعیت و … به ایجاد اختلال اضطراب جدایی منجر شوند.

در برخی موارد، این اضطراب به صورت مزمن و نامطلوب برای فرد تجربه می‌شود و بر فرآیندهای روزمره‌ی زندگی شخص تاثیر می‌گذارد. درمان‌های مختلفی برای این اختلال ارائه شده است که شامل مشاوره، درمان دارویی و درمان ترکیبی از دو روش می‌باشند.

۱- تجربه واقعی جدایی از عزیزان و محیط زیستی معنادار در زندگی فرد، مثل جدایی پدر و مادر از هم یا از فرزندان خود، جدایی از همسر یا رفتارهایی که ممکن است باعث جدایی اجتماعی شود.

۲- تجربه نارضایتی از روابط فردی مانند روابط غیرسالم با افراد نزدیک، یا مشکلات در روابط عاطفی، مثل شکست عشقی یا طلاق.

۳- تجربه رویدادهای ترسناک و وحشتناک مانند حمله تروریستی، زلزله، سیل و… که ممکن است منجر به از دست دادن عزیزان و جدایی از آنها شود.

۴- عوامل ژنتیکی و مسائل مرتبط با سلامت روانی، مانند اختلالات شخصیتی و اضطراب اجتماعی.

۵- عوامل اجتماعی و فرهنگی، مانند مهاجرت و جدایی از فرهنگ و محیط زیستی معنادار.

نحوه ی تشخیص بیماری اختلال اضطراب جدایی چیست؟

1. مصاحبه با بیمار: روانپزشک با بیمار مصاحبه می‌کند و سعی می‌کند تا اطلاعات بیشتری در مورد نوع اضطرابی که تجربه می‌کند و میزان تأثیر آن بر زندگی روزمره‌اش بدست آورد.
2. ارزیابی روان‌شناختی: ارزیابی روان‌شناختی شامل استفاده از پرسشنامه‌های مختلفی است که به بیمار کمک می‌کنند تا احساسات خود را بیان کند و درک بهتری از وضعیتش بدست آورد.
3. ارزیابی فیزیکی: پزشک برای بررسی احتمال وجود علائم فیزیکی بیماری اضطراب جدایی، مانند درد شکم، سردرد و بی‌خوابی، اقدام به انجام آزمایش‌های فیزیکی می‌کند.

با ترکیب این روش‌ها و بررسی نتایج حاصله، روانپزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری درباره بیماری اضطراب جدایی بیان کند و درمان مناسبی برای بیماری ارائه دهد.

در واقع بیماری اضطراب جدایی عبارت است از یک شرایط استرسی که به دلیل جدایی یا ترک شدن از یک شخص یا محیطی که به آن بسیار علاقه‌مند بوده‌اید، ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است باعث مشکلاتی مانند افسردگی، ناراحتی، اختلال در خواب و بی‌اشتهایی شود.

تشخیص این بیماری معمولاً توسط یک پزشک روان‌شناس یا روان‌پزشک انجام می‌شود. برای تشخیص بیماری اختلال وابستگی، پزشک ممکن است از شما بخشی از تجربه‌های شخصی شما را پرسش کند و با شما مصاحبه کند تا بفهمد آیا شما علائق و علاقه‌مندی‌هایی دارید که به دلیل جدایی از آنها این شرایط را تجربه کرده‌اید. روانپزشک همچنین ممکن است از شما بخشی از تاریخچه پزشکی خودتان را بپرسد و برخی آزمایش‌های فیزیکی و روانی را انجام دهد تا سطح اضطراب و استرس شما را اندازه‌گیری کند.

درمان اضطراب جدایی چگونه است؟

برای درمان این نوع اضطراب، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:

1. روان‌درمانی: روش‌های روان‌درمانی، از جمله روان‌درمانی شناختی-رفتاری و روان‌درمانی گروهی، می‌توانند در درمان این اختلال موثر باشند.
2. داروهای ضد اضطراب: در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای ضد اضطراب را به بیمارانی که با این اختلال مواجه هستند تجویز کنند.
3. مشاوره: مشاوره با یک مشاور روان‌شناس می‌تواند در بهبود وضعیت اختلال وابستگی کمک کند.
4. تکنیک‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرین یوگا، تکنیک تنفس عمیق و ماساژ می‌توانند به کاهش اختلال وابستگی کمک کنند.
5. فعالیت‌های روانی-اجتماعی: شرکت در فعالیت‌های اجتماعی مانند دیدار با دوستان و خانواده، شرکت در گروه‌های مشارکتی و فعالیت‌های مفید، می‌تواند به کاهش این اختلال کمک کند.
6. تغییر سبک زندگی: تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در درمان اضطراب جدایی کمک کند. به عنوان مثال، ممکن است تغییراتی در روال خواب و بیداری، تغذیه، ورزش و مشغله‌های روزمره شما ایجاد شود.

به طور کلی بهتر است برای درمان وضعیت خود، به دکتر روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان مراجعه نمایید و از آنها بخواهید تا به شما کمک نمایند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال اضطراب جدایی صحبت کرده ایم تا شما بتوانید با آگاهی کامل با بیماری خود مواجه شوید و بتوانید به خوبی درمان و نزد بهترین متخصص روانشناس مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر می توانید به مقالات جامع قبلی ما در خصوص بیماری های اعصاب و روان مراجعه کنید.

در واقع هدف این است که شما از بهترین متخصص در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی اخذ نمایید. که به این شیوه صورت می گیرد: ابتدا بهتر است به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و سپس از آنجا لیست کامل متخصصین روانپزشکی را مشاهده نمایید و از دکتر مدنظر خود نوبت آنلاین دریافت نمایید.

با آرزوی بهبودی شما بیماران گرامی دکتر با من

منابع

• Separation anxiety disorder – Symptoms and causes
• Scholarly articles for separation anxiety disorder
• Separation Anxiety Disorder in Children
• Separation anxiety disorder – Wikipedia
• What is separation anxiety disorder in adults?
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/23142-separation-anxiety
• Separation Anxiety Disorder: Symptoms, Risk Factors …
• Separation Anxiety – StatPearls – NCBI Bookshelf
• Separation Anxiety Disorder in Children – WebMD
• Quick Guide to Separation Anxiety Disorder – Child Mind Institute
• Separation Anxiety and Separation Anxiety Disorder

سایت پزشکی دکتر با من به صورت تخصصی در خصوص بیماری های روانپزشکی فعالیت نموده و در خصوص اکثر بیماری ها نیز صحبت نموده است. ما در این مقاله درباره ی بیماری اختلال اضطراب اجتماعی صحبت نموده ایم که شما می توانید به طور کامل مقاله را مطالعه نمایید.

تاریخچه اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات روان‌شناختی است که در آن فرد دچار اضطراب و ترس شدیدی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی می‌شود. این اختلال برای اولین بار در سال ۱۹۰۳ توسط پیسکاتور و فریبیده‌شناس انگلیسی “آیزنک” توصیف شد. او این اختلال را با نام “انزوا اجتماعی” شناخت و در آن دوری و اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی توسط فرد توصیف شد.

در سال ۱۹۵۰، آمریکایی‌ها نیز این اختلال را شناسایی کردند و آن را با نام “اختلال اضطراب اجتماعی” شناختند. در دهه‌های بعدی، این اختلال به عنوان یکی از اختلالات روان‌شناختی شایع تر شد و بیشتر مورد توجه پژوهش‌های روان‌شناسی قرار گرفت.

در دهه ۱۹۹۰، با پیشرفت‌های تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی، این اختلال به شدت بیشتر شد و بسیاری از افراد با مشکلات اجتماعی جدی تری روبرو شدند. بسیاری از تحقیقات انجام شده نشان داد که برای درمان این اختلال، نوعی درمان شناختی-رفتاری (CBT) موثر است که با استفاده از آموزش تکنیک‌های مدیریت اضطراب، افزایش خودآگاهی و تغییر نگرش‌های منفی می‌توان به بهبودی این اختلال کمک کند.

مفهوم اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یا Social Anxiety Disorder (SAD) یکی از اختلالات روانی است که با ترس و اضطراب شدید در مواقع اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران همراه است. افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، در موقعیت‌های اجتماعی مثل گفتگو با دیگران، حضور در جمع‌های بزرگ، ارائه‌های عمومی و یا حتی خریدن در فروشگاه‌ها، با ترس و اضطراب شدیدی مواجه می‌شوند.

آنها اغلب به دلیل این ترس و اضطراب، حضور در جمع را اجتناب می‌کنند و این می‌تواند منجر به مشکلات شغلی، اجتماعی و روابطی بیشتری شود. این اختلال می‌تواند با درمان‌های مختلفی از جمله درمان‌های روان‌شناختی و دارویی کنترل شود.

انواع اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

1. اختلال اضطراب اجتماعی عمومی: در این نوع اختلال، فرد دچار ترس و اضطراب شدیدی در برابر موقعیت‌های اجتماعی مختلف است، بدون اینکه بتواند آنها را به یک عامل خاصی برگرداند.
2. فراگیر شدید: در این نوع اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی را در برابر موقعیت‌های اجتماعی مختلف، از جمله صحبت کردن با دیگران، خوردن در حضور دیگران و حتی نوشیدن آب در حضور دیگران تجربه می‌کند.
3. اختلال شرمساری: در این نوع اختلال، فرد دچار ترس و اضطراب شدیدی در برابر وضعیت‌هایی است که ممکن است به شرمساری او منجر شود، مثل سخنرانی در جمع.
4. اختلال اضطراب اجتماعی خجالتی: در این نوع اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی را در برابر برخی وضعیت‌های خاص، مثل برخورد با افراد جدید یا حتی صحبت کردن با دوستان صمیمی، تجربه می‌کند.

هر کدام از این اختلالات، توانایی فرد در برقراری ارتباطات اجتماعی را کاهش می‌دهد و می‌تواند به مشکلاتی در زندگی شغلی و اجتماعی او منجر شود.

علت اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

علت اختلال اضطراب اجتماعی چندان مشخص نیست، اما برخی از عوامل موجود ممکن است نقش داشته باشند.

برخی از این عوامل عبارتند از:

1. ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی برای این اختلال، احتمال ابتلا به آن را افزایش می‌دهد.
2. شرایط زندگی: فشارهای اجتماعی و شرایط زندگی نامطلوب ممکن است برای برخی افراد عامل ایجاد این اختلال باشد.
3. سوء استفاده از مواد مخدر: سوء استفاده از مواد مخدر ممکن است عامل ایجاد این اختلال باشد.
4. عوارض داروها: برخی داروها مانند بتابلوکرها و دیگر داروهای اعصابی می‌توانند به وقوع این اختلال کمک کنند.
5. اختلالات روانی دیگر: برخی از اختلالات روانی دیگر مانند اختلال اضطراب عمومی، اختلال وسواس فکری، افسردگی و اختلالات جسمی و عصبی می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.

ترکیبی از این عوامل ممکن است باعث بروز اختلال اضطراب اجتماعی در فرد شود.

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند؟

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند عبارتند از:

• افرادی که در خانواده یا سابقه خانوادگی شان مواردی از این نوع اختلال وجود داشته باشد.
• افرادی که با شرایط زندگی نامطلوب مواجه هستند و ممکن است با فشارهای اجتماعی، مشکلات اقتصادی، تغییرات زندگی و… مواجه باشند.
• افرادی که از مواد مخدر استفاده می‌کنند.
• افرادی که از نظر روان‌شناختی آسیب دیده باشند، به عنوان مثال افرادی که با اختلال وسواس فکری، اختلال اضطراب عمومی، افسردگی و دیگر اختلالات روانی مبتلا هستند.
• افرادی که دچار عوارض جانبی داروهای اعصابی مانند بتابلوکرها هستند.

به طور کلی، هیچ فردی در برابر اختلال فوبیا اجتماعی ایمن نیست، اما برخی از افراد در معرض درگیری بیشتری قرار دارند.

آمار مبتلایان به اختلال فوبیا اجتماعی

با توجه به آمارهای موجود، اختلال اضطراب اجتماعی به یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در جوامع مختلف تبدیل شده است. طبق بررسی‌های صورت گرفته، بین ۷ تا ۱۲ درصد از جمعیت در یک دوره زمانی خاص از این نوع اختلال روانی رنج می‌برند. همچنین، بررسی‌ها نشان می‌دهد که این بیماری در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود و معمولاً در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی آغاز می‌شود. اما اختلال اضطراب اجتماعی در هر سن و جنسیتی قابل دیده شدن است و با مداخلات درمانی قابل مدیریت و کنترل است.

راه های پیشگیری از مبتلا شدن به اختلال فوبیا اجتماعی

راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری انزوا اجتماعی عبارتند از:

1. تلاش برای مقابله با فشارهای زندگی و استفاده از روش‌های موثر در مدیریت استرس مانند یوگا، تنفس عمیق و مدیتیشن.
2. ارتقای اعتماد به نفس و افزایش ارتباطات اجتماعی با دوستان و خانواده.
3. آموزش و تقویت مهارت‌های اجتماعی مانند مکالمه، شنیدن فعال و احساس همدلی.
4. جلوگیری از مصرف مواد مخدر و الکل.
5. مراجعه به متخصصان روان‌شناسی در صورت نیاز به مشاوره و درمان.
6. می توان از موزیک تراپی، ورزش، رفتن به طبیعت و داشتن سرگرمی‌های سالم برای کاهش استرس و افزایش روحیه استفاده کرد.

با رعایت این روش‌ها می‌توان از بروز و پیشرفت اختلال اضطراب اجتماعی جلوگیری کرد.

اما بهتر است برای مطلع شدن از بهترین راهکارها با دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من مشورت های لازم را انجام دهید.

نحوه ی تشخیص بیماری اضطراب اجتماعی به چه صورت است؟

بیماری اختلال اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات روانی است که برای تشخیص آن نیاز به ارزیابی دقیق و جامع از سوی یک متخصص حرفه‌ای در حوزه‌ی روانشناسی یا روان‌پزشکی داریم. اما به طور کلی، برای تشخیص این اختلال علائمی که در طول زمان و در موقعیت‌های اجتماعی مشاهده می‌شود، مورد بررسی قرار می‌گیرد. این علائم شامل شرایطی مانند:

• ترس شدید و غیرمعمول از مواجه شدن با موقعیت‌های اجتماعی، مانند سخنرانی در جمع، شرکت در مراسم رسمی و غیره.
• احساس تنگی نفس، عرق‌ریزی، لرزش و گیجی در مواقع اجتماعی.
• تلاش برای اجتناب از مواجه شدن با موقعیت‌های اجتماعی یا تحمل آنها با استفاده از رفتارهای دفاعی مانند خود انکشافی، ترک جمع و غیره.

اگر فرد بیش از شش ماه از این علائم رنج ببرد و این علائم باعث تاثیرات منفی بر روی زندگی اجتماعی، شغلی و فردی وی شود، بهتر است که با یک متخصص در حوزه روان‌پزشکی یا روانشناسی مشورت کند.

این اختلال توسط چه اشخاصی درمان می شود؟

اختلال اضطراب اجتماعی توسط متخصصین در حوزه روانشناسی و روان‌پزشکی تشخیص داده می‌شود. این افراد می‌توانند شامل روان‌پزشکان، روان‌شناسان، مشاوران خانواده و روانشناسان بالینی باشند. این تشخیص معمولاً با استفاده از روش‌هایی مانند مصاحبه کلینیکی، پرسشنامه‌های ارزیابی و بررسی تاریخچه‌ی پزشکی و روان‌شناختی فرد انجام می‌شود. همچنین، متخصصین ممکن است از ابزارهای تشخیصی همچون DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم) استفاده کنند تا اطمینان حاصل کنند که تشخیص آنها مطابق با استانداردهای پذیرفته‌شده در حوزه‌ی روانشناسی و روان‌پزشکی است.

نحوه ی درمان اختلال اضطراب اجتماعی به چه صورت است؟

درمان اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

1. روش‌های رفتاری و شناختی: این روش‌ها شامل آموزش تکنیک‌های مدیریت استرس، محافظت از خود در برابر ترس‌ها، مدیریت تغییر نگرش و افزایش اعتماد به نفس است.
2. داروها: ممکن است پزشک داروی ضد اضطراب و ضد افسردگی را به عنوان درمان تجویز کند. این داروها شامل آنتی‌دپرسانت‌ها، بتابلوکرها و بنزودیازپین‌ها هستند.
3. روش‌های ترکیبی: یک ترکیب از روش‌های رفتاری و شناختی به همراه داروهای ضد اضطراب و یا ضد افسردگی ممکن است برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی موثر باشد.
4. روش‌های مکمل و جایگزین: روش‌هایی مانند مدیتیشن، یوگا، تمرینات تنفسی، آروماتراپی و اسانس‌های گیاهی ممکن است به عنوان روش‌های مکمل و جایگزین برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند.

مهم است که درمان اختلال اضطراب اجتماعی توسط یک متخصص در حوزه روانشناسی یا روان‌پزشکی تعیین شود و باید به صورت فردی و برای هر فرد به صورت جداگانه طراحی شود و درمان سریع آغاز شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلال اضطراب اجتماعی صحبت کرده ایم و هر آنچه که نیاز است تا شما بدانید را بیان نموده ایم. در صورت مبتلا بهتر است در اولین اقدام به دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر در مورد بیماری های اعصاب و روان به مطالب قبلی ما مراجعه کنید.

نحوه اخذ نوبت پزشکی از این سایت بدین شکل است که شما بعد از ورود به پنل خود، پزشک مورد نظر را جستجو نموده و سپس با توجه به ساعات و روزهای حضور پزشک به او مراجعه و نوبت اینترنتی خود را ثبت نمایید. در صورت بروز هرگونه مشکل با تیم پشتیبانی دکتر با من تماس حاصل فرمایید.

منابع

• Social anxiety disorder (social phobia) – Symptoms and causes
• Social Anxiety Disorder: More Than Just Shyness – NIMH
• Social anxiety disorder – Wikipedia
• Social Anxiety Disorder: Causes, Symptoms, and Diagnosis
• What Is Social Anxiety Disorder or Social Phobia? – WebMD
• Social Anxiety Disorder: Symptoms, Tests, Causes & Treatments
• Social Anxiety Disorder
• Social Anxiety Disorder – HelpGuide.org
• Social anxiety disorder – Signs, symptoms and treatment
• https://www.medicalnewstoday.com/articles/176891
• Social Anxiety Disorder (Symptoms) | Center for the Treatment …
• Shyness and social phobia | Royal College of Psychiatrists

ما در این مقاله قصد داریم در خصوص بیماری اختلال آسیب تروماتیک مغزی برای شما صحبت کنیم تا اطلاعات شما در خصوص این بیماری و نحوه ی درمان آن بیشتر شود و همچنین بتوانید از بهترین دکتر متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی دریافت کنید.

تاریخچه این اختلال

اختلال آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به گونه‌ای رخ می‌دهد که قسمتی از مغز به طور مستقیم یا غیرمستقیم آسیب می‌بیند. این نوع از آسیب‌ها معمولاً به دلیل ضربه‌هایی به سر، حرکت شدید سر در حین تصادفات، سقوط، ضربه‌های ورزشی، و یا حوادث نظامی رخ می‌دهد.تاریخچه این اختلال به قدمت دیرینه‌ای برمی‌گردد. قدیمی‌ترین اثری که در این رابطه به آن اشاره شده، درست در سال ۴۰۰ قبل از میلاد است که در آن گزارش شده است که هنگامی که یک سرباز در جنگ یونان با یک شمشیر به سر زده شد، او دچار بیهوشی و تاریکی چشم شد.در قرن نوزدهم، این موضوع به طور جدی تری مورد توجه پزشکان قرار گرفت. در سال ۱۸۷۸، ویلیام هارفی بنتلی، جراح معروف انگلیسی، روشی برای تشخیص این نوع از آسیب‌ها و عوارض آنها پیشنهاد داد. همچنین در سال ۱۸۹۰، دورتی اوکرانیایی، یکی از اولین متخصصان شناختی، این اختلال را به عنوان یکی از بیماری‌های مغزی تشخیص داد.سپس در قرن بیستم، پژوهش‌های بیشتری درباره این موضوع صورت گرفت و بهبود در تشخیص و درمان آن صورت گرفت. در حال حاضر، TBI به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل سلامت عمومی در جامعه شناخته می‌شود و پزشکان و محققان در تلاشند تا روش‌های بهتری برای تشخیص، پیشگیری و درمان این بیماری پیدا کنند.

مفهوم آسیب تروماتیک مغزی

آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به هر نوع آسیبی اطلاق می‌شود که به دلیل ضربه‌ای به سر، حرکت سر به شدت، ضربه در بدن یا هر نوع شوک مستقیم یا غیرمستقیم، قسمتی از مغز آسیب ببیند. این نوع از آسیب‌ها می‌تواند باعث تغییر در عملکرد مغزی شود و مشکلاتی از جمله مشکلات حافظه، توجه، تمرکز، شناخت، احساسات و کنترل حرکتی را ایجاد کند.میزان شدت و نوع آسیب تروماتیک مغزی، می‌تواند متفاوت باشد و به سه گروه اصلی تقسیم می‌شود:

• • TBI سبک: در این نوع آسیب، افراد ممکن است درد سر و سرگیجه داشته باشند، اما به طور کلی مشکل خاصی ندارند.

• • TBI متوسط: در این نوع آسیب، افراد ممکن است بیهوشی، تاریکی چشم و ضعف نوروموتور داشته باشند و مشکلاتی مانند افت توجه، کاهش حافظه و تمرکز، و نقص حرکتی را تجربه کنند.

• • TBI شدید: در این نوع آسیب، شدت افت توجه، حافظه و تمرکز بسیار بیشتر است و ممکن است باعث افتادن به کما یا مشکلات دیگری شود که به طور جدی بر سلامتی فرد تأثیر می‌گذارد.

هر یک از این نوع‌ها می‌تواند باعث مشکلاتی شود و درمان مناسب و به موقع می‌تواند کمک کننده باشد.

علل آسیب تروماتیک مغزی

علل آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند متنوع باشد و شامل موارد زیر می‌شود:

• • تصادفات: تصادفات رانندگی، تصادفات ورزشی، سقوط از ارتفاع و تصادفات غیرمترقبه مانند حمله به شخص می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • ضربه در سر: ضربه در سر به هر نوعی مانند ضربه با شیء سخت یا شلیک گلوله می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • فشار مغزی: فشار مغزی به دلیل بروز تراکم داخل جمجمه می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • زلزله: زلزله و سایر حوادث طبیعی مانند سیل و طوفان نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • آسیب نظامی: آسیب‌های نظامی مانند انفجارها، شلیک گلوله و ضربه شدید به سر نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • بیماری‌های مغزی: بیماری‌هایی مانند تومور مغزی، آنوسمی و عفونت مغزی نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • سایر علل: علل دیگری مانند تأثیرات مضر مواد مخدر و الکل، ضربه در دیگر بخش‌های بدن که منجر به انتقال شوک به سر می‌شود و آسیب‌های روانی هم می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

در هر صورت، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی با احتیاط و رعایت اصول ایمنی در هنگام انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی بسیار مهم است.

علائم و نشانه های آسیب تروماتیک مغزی

علائم و نشانه‌های آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند به شدت و نوع آسیب بستگی داشته باشد؛ بعضی از این علائم ممکن است بلافاصله پس از وقوع آسیب ظاهر شوند و بعضی دیگر ممکن است پس از چند ساعت، روزها یا حتی هفته‌ها بعد از وقوع آسیب ظاهر شوند. برخی از این علائم و نشانه‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

1. 1. سردرد: سردرد شدید و پایدار می‌تواند نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. تاریکی چشم: افراد ممکن است تاریکی چشم، دوبینی و یا مشکل در دیدن داشته باشند.

1. 1. افت توجه: افراد ممکن است نتوانند به درستی تمرکز کنند و دچار افت توجه شوند.

1. 1. افت حافظه: افراد ممکن است مشکل در به یاد سپردن اطلاعات داشته باشند و حافظه کوتاه مدت ضعیف باشد.

1. 1. تغییرات شخصیت: افراد ممکن است تغییرات در شخصیت خود تجربه کنند، از جمله تحریک‌پذیری، اضطراب، افسردگی و یا افزایش خشم.

1. 1. اختلالات خواب: افراد ممکن است دچار اختلالات خواب شوند، از جمله بیشتر خوابیدن، بیدار شدن در شب، و یا مشکل در خوابیدن.

1. 1. درد عضلانی: درد عضلانی و مشکلات دیگری مانند سرگیجه، سر درد و گیجی نیز ممکن است نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. نقص حرکتی: افراد ممکن است در حرکت خود مشکل داشته باشند و ناتوانی در حرکت، تعادل نداشته باشند و یا به شدت لرزش داشته باشند.

1. 1. تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ نیز ممکن است نشانه آسیب تروماتیک مغزی باشد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم و نشانه‌ها، بهتر است به متخصص مغز و اعصاب مجرب مراجعه کنید تا بررسی و درمان مناسب انجام شود.

چه راه های برای پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی  وجود دارد؟

پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند شامل اقدامات مختلفی باشد که به موارد زیر تقسیم می‌شوند:

• • استفاده از وسایل حفاظتی: استفاده از خودروهایی با سیستم‌های ایمنی، استفاده از کلاه، ماسک و گوشی‌های حفاظتی در ورزش‌های خطرناک و بیشترین رعایت اصول ایمنی در محیط کار و صنعت می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی به عنوان یک راه مهم استفاده شود.

• • ایمنی در خانه: بررسی و رفع عوامل خطرزا در خانه مانند نصب پنجره‌های محکم و پوشش کف‌های پرت‌کننده می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی در خانه کمک کند.

• • پیشگیری از سقوط: استفاده از کفپوش‌های ضد لغزش، نصب پله‌ها و آسانسورها، استفاده از لوازم ایمنی در کارهای بالادستی و توجه به ایمنی در ورزش‌های بالا برای پیشگیری از سقوط و آسیب تروماتیک مغزی درنظر گرفته شود.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های مغزی: درمان بیماری‌های مغزی مانند تومور، سکته مغزی و عفونت‌های مغزی نیز به عنوان یک روش پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• • رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک: رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک مانند اسکی، سوارکاری، فوتبال و بوکس می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های روانی: مدیریت درمانی بیماری‌های روانی مانند افسردگی غیرمعمول و اضطراب نیز می‌تواند به پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

در کل، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی نیازمند توجه به اصول ایمنی در هر جایی که ممکن است این آسیب رخ دهد، است.

چه کسانی بیشتر درگیر بیماری آسیب به بافت و سلول های مغز می شوند؟

آسیب مغزی می‌تواند به هر کسی برخورد کند، اما برخی افراد نسبت به دیگران بیشتر در معرض خطر قرار دارند. برخی از این افراد عبارتند از:

• • ورزشکاران: ورزش‌هایی مانند فوتبال، هاکی، بوکس، رزمی، اسکی و سوارکاری می‌توانند به دلیل مصدومیت‌های جسمی و ضربه‌های شدید به سر، خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی داشته باشند.

• • نظامیان: نظامیان درگیر خطرات مختلفی هستند که ممکن است باعث آسیب تروماتیک مغزی شوند. این خطرات شامل انفجارها، ضربه‌های شدید به سر و شرکت در عملیات نظامی در مناطق جنگی می‌شود.

• • افرادی که در حوادث رانندگی دچار آسیب شده‌اند: حوادث رانندگی یکی از شایع‌ترین علل آسیب تروماتیک مغزی است و افرادی که در این حوادث دچار ضربه به سر می‌شوند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که در اثر سقوط دچار آسیب شده‌اند: افرادی که به دلیل سقوط از ارتفاع بالا، روی سر خود ضربه می‌بینند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که درگیر خشونت و جنگیدن شدید هستند: خشونت و جنگیدن شدید می‌تواند باعث آسیب تروماتیک مغزی شود، به خصوص اگر ضربات به سر اعمال شود.

در کل، هر کسی می‌تواند به آسیب به بافت و سلول های مغز دچار شود، اما افرادی که در شرایطی هستند که با خطرات بیشتری همراه هستند، به خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی هستند.

تشخیص بیماری آسیب تروماتیک مغزی به چه صورت است؟

تشخیص اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی معمولاً بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری توسط متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود. در ادامه به توضیح این موارد می‌پردازیم:

1. 1. تاریخچه بیماری: پرسش و پاسخ با بیمار و شنیدن شرح حال او می‌تواند به تشخیص آسیب تروماتیک مغزی کمک کند. پرسش در مورد علائم و نشانه‌های بیماری، زمان و شدت آنها، مکان ضربه به سر و سایر جزئیات مربوط به وقوع حادثه مفید است.

1. 1. علائم بالینی: علائم بالینی آسیب تروماتیک مغزی شامل سردرد، سرگیجه، تهوع و استفراغ، خستگی، عدم تمرکز، کاهش حافظه و اختلال در تعادل می‌باشد. همچنین افراد با آسیب تروماتیک مغزی می‌توانند به بیرون از حالت خود بیایند و آرامش روانی خود را از دست دهند.

1. 1. آزمایش‌های تصویری: برای تشخیص آسیب تروماتیک مغزی، ممکن است پزشک آزمایش‌های تصویری مانند سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری مغناطیسی (MRI) را انجام دهد. این آزمایش‌ها به کمک تصاویر سه بعدی از مغز، می‌توانند نشان دهند که آیا مغز دچار آسیب تروماتیک شده است یا خیر.

در کل، تشخیص آسیب تروماتیک مغزی بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری انجام می‌شود. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب در تهران مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.

راه های درمان آسیب بافت و سلول های مغز

درمان آسیب بافت و سلول های مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. در زیر راه‌های درمان آسیب‌های تروماتیک مغزی را برای هر یک از سطوح شدت آسیب ذکر خواهیم کرد:

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح خفیف: در این حالت، پزشک مغز و اعصاب معمولاً توصیه می‌کند تا بیمار شرایط استراحت خود را حفظ کرده و از ورزش‌های سنگین و فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند. همچنین، استفاده از داروهای دردسری می‌تواند به کاهش سردرد و سایر علائم بالینی کمک کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح متوسط: در این حالت، بیمار باید تحت مشاوره متخصص مغز و اعصاب قرار گیرد و ممکن است نیاز به داروهای ضد التهابی سر باشد. همچنین، بیمار باید استراحت کافی داشته باشد و از فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح شدید: در این حالت، بیمار باید به بیمارستان منتقل شده و تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد. در این مرحله، پزشک مغز و اعصاب ممکن است از داروهای ضد التهابی و دردسری برای کاهش علائم استفاده کند. همچنین، بیمار باید تحت نظارت مستمر متخصص باشد تا هرگونه تغییر در شرایط بیماری به زودی تشخیص داده شود.

در موارد خاص، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد تا آسیب‌های جدی در مغز را ترمیم کند. در هر صورت، درمان آسیب به بافت و سلول های مغزی و التهاب مغزی بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و باید تحت مراقبت پزشکی باشد.

نتیجه گیری

اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی یک بیماری جدی است که می‌تواند باعث ایجاد علائم و نشانه‌های مختلفی شود. تشخیص و درمان آسیب تروماتیک مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. برای تشخیص بیماری، پزشک مغز و اعصاب معمولاً از تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری استفاده می‌کند. درمان این بیماری نیز بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و ممکن است شامل استراحت، داروهای ضد التهابی و دردسری، مشاوره پزشکی و در موارد خاص، درمان جراحی باشد. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.منابع– Centers for Disease Control and Prevention. (2019). Traumatic Brain Injury & Concussion. Retrieved from– Mayo Clinic. (2021). Traumatic Brain Injury. Retrieved from– National Institute of Neurological Disorders and Stroke. (2021). Traumatic Brain Injury: Hope Through Research. Retrieved from– Traumatic Brain Injury Model Systems. (2021). Understanding TBI. Retrieved from

اختلال استرس پس از سانحه یا همان اختلال تنش زا بعد از حادثه، زمانی رخ میدهد که شخص در مواجه با یک رویداد تلخ مثل: اعتراض، آشوب، بلایای طبیعی، مرگ عزیزان و دیگر حوادثی که با استرس همراه است به آن دچار شود. به همین جهت شخص بعد از دیدن این حادثه، تا مدت ها اضطراب، کابوس و پریشانی شدید را تجربه خواهد کرد. ما در سایت دکتر با من لیست کامل روانپزشکان و مشاوران را قرار داده ایم تا شما بتوانید به راحتی آنها را مشاهده کنید و از دکتر مورد نظرتان نوبت بگیرید.

مفهوم اختلال استرس بعد از سانحه

اختلال استرس بعد از سانحه به تجربه ای گفته می شود که شخص در مواجه شدن با یک حادثه تلخ آسیب روحی و جسمی می بیند.

ممکن است تصور شود بعد از پایان یافتن حادثه، این اختلال نیز تمام می شود اما اینگونه نیست و شخص تا مدت ها ممکن است از نظر روحی به یاد آن اتفاق باشد و دچار استرس و ترس شود.

به نوعی به صورت ناخودآگاه آن اتفاق و تروما را مرور کند. به همین جهت بعد از تجربه ی حوادث تلخ غیر ارادی مانند مرگ یک عزیز، حتما با دکتر روانشناس و روانپزشک صحبت شود و او را در جریان اتفاقات اخیر قرار داد تا روند بهبودی در شخص زودتر حاصل شود.

علت به وجود آمدن بیماری اختلال استرس پس از سانحه

این بیماری در نتیجه ی به دوش کشیدن بار حوادث درد و تلخی است که هیچگاه شخص تمایل به حس کردن آنها نداشته است اما با این وجود این بیماری با دخالت عوامل دیگر در بدن نیز به وجود می آید که برای روشن شدن مطلب موارد زیر را برای شما بیان کرده ایم.

علت بروز PTSD :

• تجربه موقعیت‌های پر از آشوب و تنش زا
• از دست دادن تعادل هورمونی
• توهین های شدید و الفاظ بسیار تند و رکیک
• ویژگی های به ارث رسیده
• داشتن بیماری افسردگی و یا وجود بیماری پس زمینه ی ای در خانواده

از آنجا که این اختلال ممکن است به بیماری های حاد تر و یا حتی خودکشی نیز منجر شود، لذا بهتر است که حتما در اولین فرصت به روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه شود.

بیماری اختلال استرس پس از سانحه چه علائمی دارد؟

بعد از اینکه با مفهوم بیماری اختلال پس از سانحه آشنا شدیم بهتر است که بدانیم، این بیماری چه علائمی دارد چرا که ممکن است شما به این علائم مبتلا باشید و هیچ آگاهی نیز از آن نداشته و بیماری اختلال پس از سانحه را جدی نگیرید.

البته این نشانه ها به دو قسمت فیزیکی و روانی تقسیم می شود که در ادامه به شرح بیشتر آن خواهیم پرداخت.

علائم روانی اختلال PTSD چیست؟

این علائم شامل: خاطرات آزار دهنده، تغییرات منفی در تفکر، اجتناب و تغییر در واکنش‌های مختلف فیزیکی و عاطفی است که در ادامه هر کدام را برای شما توضیح داده ایم.

خاطرات آزار دهنده

این علائم شامل موارد زیر است:

• فکرهایی که ذهن شما را ممکن است پریشان نماید.
• دیدن خواب های آشفته
• واکنش هایی که فرد به خودش آسیب های فیزیکی می زند.
• یادآوری خاطرات مرتبط با حادثه (فلش بک)

تغییرات منفی در ذهن انسان

بیماری اختلال استرس پس از سانحه مستقیما بر روی فکر انسان تاثیر مستقیم میگذارد، به همین جهت می توان گفت که بهتر است بعد از دیدن این علائم حتما با دکتر روانشناس و روانپزشک در سایت دکتر با من مشورت نمایید.

• به صورت مداوم شخص احساس گناه می کند.
• به صورت مداوم آن خاطره را مرور کردن
• مشکل در فکر و تمرکز شخص
• استرس و احساس ناامیدی
• عدم تمایل به ادامه ی زندگی
• حس بیگانه بودن نسبت به محیط اطراف زندگی
• از نظر عاطفی تمایل نداشتن به موضوع های مورد هدف

موارد بالا مهمترین علائمی است که شخص در این دسته از تغییرات زندگی آن را به خوبی حس می کند.

اجتناب

یکی دیگر از علائمی که شخص آن را تجربه می کند اجتناب از گفتن بیماری خود به دوست و یا روان درمانگر است که به دلایل مختلف مثل: کم رویی، ترس و نا امیدی، شخص تمایلی ندارد که از حالات خود صحبت کند و یا اینکه گاهی او حتی این بیماری و تجربه خود را منکر می شود در نتیجه می توان این موضوع را یکی از علائم بیماری اختلال استرس پس از سانحه دانست.

عوض شدن واکنش‌های مختلف فیزیکی و عاطفی در شخص

اختلال اضطراب پس از سانحه (PTSD) باعث واکنش نشان دادن رفتارهای هیجانی می شود به طوری که منشا عادی نیز نداشته باشد که موارد زیر مثال هایی از آن است:

1. احساس اضطراب بیش از حد در شخص
2. عدم آرامش در خواب
3. حساس بودن بیش از حد در شخص نسب به اتفاقات پیش رو
4. تحریک پذیری بالا در فرد در مواجه به رویداد ها

علائم جسمی PTSD چیست؟

علاوه بر علائم روحی در شخص، اختلال استرس پس از سانحه دارای نتایج و نشانه های جسمی نیز است که در صورت درگیر شدن فرد ممکن است جان او در خطر بیفتد.

• ضعف در سیستم دفاعی بدن شخص
• احساس خواب آلود بودن و حس بی میلی به همه چیز
• درد معده
• احساس درد در قفسه سینه
• عرق و لرزش بسیار بدن
• احساس خفگی و گلو درد
• عفونت‌های زیاد در بدن انسان

اختلال PTSD در کودکان چه علائمی دارد؟

اختلال استرس پس از سانحه در کودکان نیز می تواند اتفاق بیفتد. در واقع این حادثه همانطور که در بزرگسالان می تواند اتفاق بیفتد در کودکان نیز احتمال بسیار بالایی دارد که رخ دهد اما علائم آن متفاوت بوده و به شرح زیر است:

1. شب ادرای
2. لکنت زبان و یا عدم توانایی در تکلم درست
3. گریه و بی قراری های زیاد
4. تنش و عصبانیت

به طور کلی کودکان و یا نوجوانان، بیماری اختلال استرس پس از سانحه را در کارهای روزمره خود و یا نقاشی هایشان به راحتی بروز می دهند و شما می توانید خیلی راحت آن را ببینید.

در این بین کودکانی که تجاوز جنسی را تجربه کرده باشند بسیار سخت تر با این واقعه کنار خواهند آمد و رفتارهای پرخاشگرانه و تندی را در برخورد با اتفاقات دیگر از خود نشان خواهند داد. به همین جهت به محض مطلع شدن بهتر است کودک خود را نزد روانپزشک کودکان در سایت دکتر با من ببرید.

تشخیص اختلال استرس پس از سانحه

یکی از موارد مهمی که در خصوص بیماری اختلال استرس پس از سانحه وجود دارد این است که به درستی توسط پزشک روان درمانگر تشخیص داده شود و راه های درمان آن نیز سریعا به کار گرفته شود. در واقع ممکن است در صورت عدم تشخیص و یا تشخیص اشتباه، جان فرد در خطر بیفتد و زندگی خود را از دست بدهد.

• روانپزشک بایستی از طریق راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی (DSM-5) که در اختیار پزشکان قرار گرفته است تجربه و اختلالات فرد را با آن مورد سنج قرار دهد.
• صحبت دکتر با بیمار و در جریان قرار گرفتن او در خصوص حوادث تجربه شده
• معاینه ی جسمی بیمار و مشاهده ی آثار به جا مانده از آن حادثه در صورت وجود داشتن آنها

البته به طور کلی تشخیص بیماری استرس پس از سانحه به عهده روانپزشک و دکتر روانشناس است تا او به خوبی از این موضوع آگاه گردد.

راه های درمان اختلال استرس پس از سانحه

برای هر کسی ممکن است اتفاقات بسیار تلخی رخ دهد که او به تنهایی از پس درک کردن آن بر نیاید. به همین جهت بایستی که توسط روانپزشک به خوبی درمان شود و بهترین روش را انتخاب کند. در واقع این روش ها می تواند به بهترین شکل ممکن روی فرد تاثیر گذار باشد و او را مجدد به زندگی بازگرداند.

1. روان درمانی

روان درمانی را هرگز نباید نادیده گرفت، چرا که در کنار دارو درمانی گزینه ی بسیار خوبی است و شخص بایستی آن را در کنار دارو درمانی ادامه دهد از جمله روش های روان درمانی در اختلال استرس پس از سانحه، (CBT) است که، درمان از راه مواجهه و حساسیت‌زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR) صورت میگیرد. اما تمام روش های روان درمانی باز می گردد به یک موضوع مشترک و آن پذیرش بیماری در فرد است که موجب می شود شخص با پذیرش وقایع تلخ گذشته، به روند بهبودی خود بسیار کمک کند. در واقع خود شخص نیز بایستی حتما در این دوره همکاری لازم را انجام دهد.

2. دارو درمانی

روش مهم دیگری که در بسیاری از بیماران لازم و ضروری است، روان درمانی است. این داروها، شامل: داروهای ضد افسردگی، ضد اضطراب و پرازوسین (Prazosin) است که بیشترین تاثیر را روی درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) دارد. توجه نمایید که این داروها را هرگز بدون مشورت با پزشک و سرخود، مصرف نفرمایید و حتما با توجه به نسخه ی خود داروها را تهیه و مصرف کنید.

کلام آخر

همان طور که در بالا گفته شد، بسیاری از افراد با تجربه وقایع تلخ، بدون اراده خود ممکن است به بیماری اختلال استرس پس از سانحه دچار شوند که درمان آن یکی از مهم ترین اقداماتی است که بایستی توسط روانپزشک و مشاور روان درمانگر صورت گیرد.

شما می توانید در این خصوص از سایت دکتر با من، بزرگترین سایت پزشکی نوبت خود را اخذ و در اولین فرصت به پزشک مراجعه و روند درمان خود را به خوبی شروع کنید. با آرزوی سلامتی شما

احتمالا بسیاری از شما اهمیت جوانسازی پوست از طریق تغذیه را دست کم گرفته­اید. تغذیه یکی از مهم­ترین عوامل در زیبایی و سلامت پوست شما است. با داشتن تغذیه مناسب می­توانید احتمال بروز مشکلات پوستی مانند جوش و لک یا حتی بروز نشانه­های پیری در پوست خود را تا حد زیادی کاهش دهید.

جمله معروفی وجود دارد که می­گوید «بدن شما آن چیزی است که می­خورید». با کمی تامل می­توانیم بفهمیم که این حرف واقعا درست است. ما روزانه بسیاری از مواد را وارد بدن خود می­کنیم که اگر این مواد سالم نباشند، تکلیف بدنمان مشخص می­شود.

اگر هنوز از تاثیرات باورنکردنی تغذیه بر سلامت و زیبایی پوست خود آگاه نیستید، حتما در ادامه مقاله با ما همراه باشید که به شما بگوییم خوردن یا نخوردن چه چیزهایی باعث می­شود پوستی بهتر و درخشان­تر داشته باشید. همچنین شما می توانید با استفاده از سایت دکتر با من، آدرس و اطلاعات مورد نیاز برای مراجعه به متخصص پوست در تهران را به راحتی بیابید.

برای داشتن پوستی جوان و زیبا باید چه چیزهایی بخورید؟

شما در طول روز خوراکی­ها و غذاهای مختلفی مصرف می­کنید؛ اما آیا می­دانید هر کدام چه تاثیری بر سلامت پوست شما دارند؟ آیا با چگونگی جوانسازی پوست از طریق تغذیه آشنا هستید؟ هر غذا یا میوه­ای که می­خورید، تاثیری متفاوت بر بدن شما می­گذارد.

در ادامه برخی خوراکی­های سالم که باعث زیباسازی پوست شما می­شوند را معرفی خواهیم کرد و تاثیر هر کدام را به طور کامل بررسی می­کنیم که بتوانید الگوهای تغذیه خود را متناسب با نیاز پوستتان اصلاح کنید.

چای سبز

چای سبز یکی از سالم­ترین نوشیدنی­های دنیا به شمار می­رود. این چای منبع عظیمی از آنتی اکسیدان­های مفید برای جوانسازی پوست است. کره­ای­ها که در دنیا به داشتن پوستی صاف مشهور هستند، از چای سبز به عنوان راز زیبایی خود یاد می­کنند.

این نوشیدنی سبز رنگ می­تواند از پوست شما در مقابل اشعه­های مضر خورشید نیز محافظت کند. این امر باعث می­شود که خطر ابتلا به سرطان پوست در شما کاهش پیدا کند. دقت کنید که چای سبز بهتر است با برگ­های تازه میل شود که تاثیر بیشتری داشته باشد.

سبزیجات

سبزیجاتی که برگ­هایی به رنگ سبز تیره دارند، منبعی غنی برای ویتامین­های گروه ب و آنتی اکسیدان­ها هستند. اگر به دنبال روش­های جوانسازی پوست از طریق تغذیه هستید، اصلا از این سبزیجات غافل نشوید.

یکی از بهترین سبزیجات برای پوست شما اسفناج است. از این گیاه فوق­العاده می­توانید به عنوان گنجینه­ای از آنتی اکسیدان لوتئین استفاده کنید. لوتئین نقش بسزایی در جوان ماندن و جوانسازی پوست دارد؛ به گونه­ای که از ایجاد چین و چروک و خطوط ناشی از پیری روی سطح پوست جلوگیری می­کند.

توصیه می­شود این سبزیجات را به صورت خام مصرف کنید که تاثیر بهتری برای شما داشته باشند. اگر برایتان مقدور است، با انواع مختلف سبزیجاتی که رنگ سبز تیره دارند، یک اسموتی خوشمزه درست کنید. این اسموتی می­تواند به عنوان بمبی از آنتی اکسیدان­ها برای شما عمل کند.

ماهی­ها

ماهی‌ها به داشتن مقدار عظیمی از امگا سه مشهور هستند. امگا 3 یکی از موادی است که می­تواند رطوبت پوست شما را تنظیم کند. این ماده همچنین خاصیت انعطاف پذیری و نرمی پوستتان را افزایش می­دهد و با حذف چربی­های اضافه در رگ­ها باعث خون­رسانی بهتر می­شود.

اما خواص ماهی­ها برای پوست تنها به امگا 3 ختم نمی­شود. ماده­ای معدنی به نام سلنیوم در برخی ماهی­ها مثل قزل­آلا وجود دارد. این ماده نقشی کلیدی در سلامت سلول­های پوستی شما دارد. خوردن مواد غذایی که سلنیوم دارند، راهی بسیار عالی برای بهبود کارکرد سلول­های پوست است.

با توجه به خواص بی­نظیری که ماهی­ها برای پوست و بدن دارند، یک دکتر پوست عالی خوردن آن­ها را بین پنج الی هشت وعده در ماه توصیه می­کند.

توت­ها

تقریبا تمام اعضای خانواده توت­ها یکی از مفیدترین خوراکی­ها برای پوست شما هستند. توت­ها به عنوان منبعی سرشار از آنتی اکسیدان شناخته می­شوند. یکی از مهم­ترین خاصیت­های این میوه جلوگیری از بروز نشانه­های پیری زودرس در سطح پوست است.

توت­ها همچنین در مقابل رادیکال­های آزاد از پوست شما محافظت می­کنند و با آب زیادی که دارند، پوست شما را تا مدتی مرطوب نگه می­دارند. بنابراین اگر می­خواهید پوستی جوان و شاداب داشته باشید، هرگز خوردن توت را دریغ نکنید.

ادویه­جات

آیا می­دانستید که مصرف برخی ادویه­جات نیز می­تواند تاثیرات مثبتی در جوانسازی پوست از طریق تغذیه داشته باشد؟ این طعم­دهنده­­های پر استفاده برخلاف تصور بسیاری از مردم خواص بسیار زیادی دارند و تاثیرات مثبتی را بر مصرف­کننده می­گذارند.

دارچین

دارچین یکی از ادویه­هایی است که بر قند خون تاثیر مستقیم می­گذارد. این چاشنی خوش­ طعم با کمک به تخلیه معده سطح انسولین بدن را تنظیم می­کند. این امر باعث می­شود که پوست شما سالم­تر باشد؛ البته باید توجه داشته باشید که مصرف زیاد گرمی­جاتی مانند دارچین خود باعث جوش زدن می­شود.

زردچوبه

این ادویه زرد رنگ چند تا از قوی­ترین آنتی اکسیدان­ها را در خود جای داده­ است و خاصیت سم­زدایی نیز دارد. زردچوبه در برخی کشور­ها به عنوان یک دارو شناخته می­شود؛ چرا که خواص آن نه تنها برای پوست، بلکه برای تمام بدن بسیار حیرت­آور است.

زردچوبه با دارا بودن منگنز باعث بهبود فرآیند تولید کلاژن در لایه اپیدرم پوست می­شود. کلاژن بیشتر به معنای چین و چروک کمتر است! می­توانید از این ادویه معجزه­آسا در غذاهای خود استفاده کنید یا آن را به عنوان ماسک روی صورت خود بگذارید. البته در صورت استفاده به عنوان ماسک بهتر است زردچوبه با ماده­ای دیگر مثل ماست مخلوط شود که به پوستتان رنگ ندهد.

مغزیجات

آخرین گروه از خوراکی­های مفیدی که برای جوانسازی پوست از طریق تغذیه به شما معرفی می­کنیم، مغزیجات هستند. دانه­های آجیل منابعی غنی از انرژی و همچنین اسیدهای چرب مفید هستند. ویتامین E موجود در اکثر آجیل­ها و امگا 6 ترکیبی فوق­العاده می­سازد که انعطاف­پذیری پوست شما را تا حد زیادی بالا می­برد.

نکته مهمی که این­جا پیش می­آید، این است که مصرف بیش از حد و زیاده­روی در هر چیزی نه تنها باعث فایده­های بیشتر نمی­شود؛ بلکه ممکن است به بدن شما آسیب برساند. بنابراین در مصرف آجیل­ها نیز نباید حد و حدود را گذراند.

مصرف روزانه یک مشت از آجیل­هایی که روکش قندی یا نمکی ندارند، برای رسیدن مواد مغذی به پوست و سایر اعضای بدن کافی است و مصرف بیش از اندازه آن سبب بروز مشکلاتی مانند چربی بیش از حد پوست و جوش زدن می­شود.

کلام آخر

در این مقاله سعی کردیم تمام روش­های جوانسازی پوست از طریق تغذیه را به طور کامل برای شما توضیح دهیم. همان­طور که پیش­تر اشاره کردیم، وجود ویتامین­ها و مواد معدنی در برخی خوراکی­ها باعث سالم­تر و زیباتر شدن پوست شما می­شود.

اما از طرفی زیاده­روی و مصرف بیش از حد هر چیزی خطرناک است و می­تواند نتیجه­ای کاملا عکس داشته باشد. همچنین ممکن است فرد به مواد غذایی خاصی حساسیت داشته باشد و مشکلات حادتری برایش ایجاد شود. لذا توصیه می­شود که حتما پیش از انجام برخی کارها در این مورد از ارتباط با دکتر پوست و مو کمک بگیرید.

همواره توجه داشته باشید که تجربیات دوست شما که می­گوید متخصص او در مورد این روش درمانی صحبت کرده­ است، برای شما مناسب نیست؛ چرا که آناتومی پوست و بدن هر فرد متفاوت است.

تصور بسیاری از افراد این است که سیگار تنها ریه ها را دچار آسیب دیدگی خواهد کرد؛ این در حالی است که سیگار کشیدن نه تنها به ریه ها و سایر اندام های داخلی انسان لطمه می زند، بلکه چهره افراد سیگاری را با تغییر و تحولاتی روبرو می کند. این تغییرات در ظاهر افراد مواردی مانند سیاهی زیر چشم، افتادگی پوست، بروز لکه روی صورت و ناخن و در نهایت پیری زودرس را در بر می گیرد. ممکن است درمان این موارد در نگاه اول کاری دشوار و سخت باشد، اما ترک سیگار می تواند این موارد را برطرف کند. این مقاله پس از پرداختن به تاثیر سیگار روی چهره و زیبایی افراد، قصد دارد به اثرات ترک سیگار بر پوست صورت صحبت کند. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاثیر سیگار روی چهره و زیبایی انسان

سیگار کشیدن می تواند روند پیری را سرعت ببخشد و تغییراتی را بدن به وجود آورد که عبارت هستند از:

• آسیب دیدن لثه و دندان
• چروک شدن پوست دور دهان
• از بین رفتن زیبایی انگشتان
• به وجود آمدن لکه های پیری
• افزایش احتمال ریزش مو
• چروک شدن پوست اطراف چشم

اثرات ترک سیگار بر پوست صورت

با ترک سیگار می توان به چهره ای زیباتر و جوان تر رسید. ترک سیگار موج افزایش جریان خون بدن خواهد شد و تامین مواد مغذی و مورد نیاز سلول های بدن آسان تر می شود.

بهبود سیاهی اطراف چشم

افرادی که سیگار مصرف می کنند، اغلب با سیاهی دور چشم های خود مواجه می شوند که علت آن به هم ریختگی خواب شبانه روزی آنها است. پژوهش ها نشان می دهد که افراد سیگاری 5 برابر بیش از افراد غیرسیگاری دچار بی خوابی هستند و رفع خستگی آنها بعد از خواب شبانه نیز رخ نمی دهد. چنین افرادی به علت تامین نشدن خواب شبانه با سیاه شدن و گود شدن زیر چشم مواجه می شوند.

شدت سیاهی چشم در ابتدای دوره درمان ممکن است بیشتر از زمانی باشد که فرد در حال سیگار کشیدن است. علت این است که فرد در حین مصرف سیگار با عدم تامین نیکوتین مورد نیاز مواجه می شود که به هم ریختگی خواب شبانه روزی اش را به دنبال دارد و در چنین شرایطی سیاهی دور چشم تشدید می شود. اما پس از طی مدت زمانی با ثابت و دائمی شدن ترک سیگار، این سیاهی ها به طور تدریجی رفع خواهند شد و فرد به شادابی که از اثرات ترک سیگار بر پوست صورت است، می رسد.

از طرفی دیگر برخی از افراد مبتلا به خشکی چشم یا برخی از آلرژی های خاص با مصرف سیگار موجب ناراحتی و قرمزی چشم خود می شوند که با ترک سیگار حل خواهد شد.

دهان و دندان بعد از ترک سیگار

افرادی که سیگار مصرف می کنند، دندان های زرد و نامناسبی دارند. افراد سیگاری حتی اگر مرتب مسواک بزنند، نمی توانند دندان های خود را به حالت سابق برگردانند. البته خمیردندان هایی در بازار یافت می شوند که مختص افراد سیگاری هستند، اما باز هم استفاده از این خمیردندان ها سبب نمی شود که دندان ها به صورت قابل توجهی سفید شوند. تنها راه برای این افراد، ترک سیگار است.

همچنین دهان افراد سیگاری در مقایسه با سایر افراد مستعد جرم گرفتگی دندان ها است که همین موضوع می تواند احتمال ابتلا به بیماری های مختلف لثه شامل عفونت لثه را افزایش دهد. از سویی دیگر کاهش اکسیژن خون در افراد سیگاری سبب دیرتر ترمیم شدن عفونت لثه در هنگام ابتلا به آن خواهد شد.

بیماری های لثه را می توان از شایع ترین بیماری هایی دانست که در افراد سیگاری بروز پیدا کرده و دندان را دچار آسیب دیدگی می کند. بوی بسیار بد و غیر قابل تحمل از سایر مضرات سیگار کشیدن است که می تواند برای افراد آزاردهنده باشد. همچنین چنین افرادی در صورت مراجعه به دندانپزشکی و تزریق آمپول بی حسی باز هم درد را احساس خواهند کرد، در واقع برای این افراد آمپول بی حسی اثر لازم را نخواهد گذاشت.

ترک سیگار درمان تمام موارد مطرح شده است. ترک سیگار می تواند موجب جلوگیری از بیماری های مختلف مانند پریودنتال (که سبب از بین رفتن و افتادن دندان می شود) شود. همچنین ترک سیگار می تواند رفع لکه های ایجاد شده روی دندان ها و سفید و زیبا شدن دندان ها را به دنبال داشته باشد. یکی از مهم ترین موارد تغییرات چهره پس از ترک سیگار و اثرات ترک سیگار بر پوست صورت، سفید و تمیز شدن دندان ها و ایجاد لبخندی زیبا است.

تغییرات پوستی بعد از ترک سیگار

یکی از مهم ترین تغییرات چهره پس از ترک سیگار و در واقع اثرات ترک سیگار بر پوست صورت مربوط به تغییرات پوستی است. درست است که تمامی افراد دیر یا زود با چروک های پوستی مواجه خواهند شد، اما این اتفاق در افراد سیگاری بسیار زودتر رخ خواهد داد و منجر به پیری زودرس می شود.

پروتئینی به نام کلاژن در درون پوست وجود دارد. این پروتئین عهده دار وظیفه کشسانی پوست است. دود سیگار دارای بیش از 5000 ماده شیمیایی و سمی است که با از بین بردن این کلاژن های پوست منجر به افتادگی، شل شدن پوست و چروک شدن پوست خواهند شد.

اغلب افرادی که در یک دوره طولانی مدت به صورت مداوم به سیگار کشیدن مشغول بوده اند، به طور متوسط 15 سال بیشتر، سن واقعی خود را به نمایش می گذارند. دود سیگار، خون رسانی به پوست را کاهش می دهد و این موضوع سبب متمایل شدن رنگ صورت افراد سیگاری به خاکستری یا زرد می شود که به اصطلاح رنگ پریده هم می گویند. علاوه بر این افراد سیگاری با تاخیر در بهبودی زخم روبرو هستند و معمولا بهبود زخم هایشان با تاخیر رخ می دهد. اکسیژن رسانی در بدن افراد سیگاری ضعیف است و عملکرد آن یک ساعت تاخیر دارد.

ترک سیگار می تواند موجب جبران شدن بسیاری از ضررهای وارد شده به بدن در نتیجه سیگار کشیدن شود؛ این در حالی است که برخی از ضررها تنها با ترک سیگار برطرف نخواهند شد و اقدامات دیگری نیز مورد نیاز است.

استفاده از پمادهای بهداشتی

ترک سیگار قابلیت مقابله با پیری زودرس را دارد، اما نمی تواند با چین و چروک های پوستی مبارزه کرده و آنها را حذف کند. امکان تهیه پماد و کرم های بهداشتی متفاوت از داروخانه ها وجود دارد تا به منظور رفع چروک های پوستی مورد استفاده قرار بگیرند. این پمادها ویتامین های C و E را در بر می گیرند و می توانند زیباتر شدن و شادابی پوست را به همراه داشته باشند. همچنین پیشنهاد پزشک ها، استفاده از کرم های ضدآفتاب در اوایل دوره ترک سیگار است.

دوره درمانی پوست

برخی از افراد تمایل دارند تغییرات ظاهری بیشتری داشته باشند. این افراد می توانند با مراجعه به بهترین متخصص پوست در تهران و مشاوره با دکتر پوست از لیزرهای لایه بردار و لایه بردارهای شیمیایی استفاده کنند و اقدام به از بین بردن لایه خارجی پوست خود که دارای جرم زیادی است کنند. به این ترتیب می توانند پوستی شاداب و جوان داشته باشند و پوست آنها به حالت اول بازگردد.

تحقیقات نشان دهنده این است که چنین اقدامی می تواند بر روند ترک سیگار تاثیرگذار باشد، زیرا فرد را تشویق می کند سیگار را ترک کند و به مصرف سیگار که منجر به از دست رفتن دوباره شادابی پوست وی می شود، تمایلی نداشته باشد.

کلام آخر

تغییرات بسیاری بعد از ترک سیگار رخ می دهد که اثرات ترک سیگار بر پوست صورت نیز در این دسته قرار می گیرند. در واقع ترک سیگار است که می تواند از مضرات سیگار جلوگیری و با آنها مقابله کند.

تیم دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را به آنها ارائه دهد. خدمات پزشکی مواردی مانند مشاوره پزشکی و فروش محصولات پزشکی را در بر می گیرد. به عبارتی دیگر می توان گفت که این مجموعه می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان را در دسترس آنها قرار دهد.

مجموعه دکتر با من همواره در تلاش است تا دسته ای از پزشکان مناسب را در سراسر کشور جمع آوری کرده و از این طریق دسترسی افراد را به پزشکان و متخصصان ساده تر کند. به این ترتیب مواردی مانند برقراری تماس تلفنی، دریافت نوبت، صحبت و غیره برای متقاضیان امکان پذیر خواهد شد.

بهترین پزشکان به همراه شماره تلفن تماس، آدرس، موقعیت مکانی و دیگر اطلاعات مربوط به مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک قابل مشاهده خواهد بود. به عبارت بهتر می توان گفت این مجموعه راهی است که می تواند بین پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار کند. به عنوان مثال برای پیدا کردن بهترین متخصص پوست زنان می توان از این مجموعه و وب سایت مربوط به آن کمک گرفت.

حتما همه شما تا به حال نام بیماری آبله مرغان را شنیده اید. این بیماری یک بیماری مسری است که توسط واریسلا ایجاد می شود و معمولا کودکان را به خود درگیر می کند. اگر می خواهید در رابطه با این بیماری واگیر دار بیشتر بدانید، در ادامه با ما همراه باشید و با تاریخچه، نوع درمان این بیماری و خطرات آن بیشتر آشنا شوید.

آبله مرغان چیست؟

علت بروز این بیماری واگیر دار و خطرناک ویروس وارسیلا زوستر است، این بیماری موجب ایجاد دانه های قرمزی در بدن می شود که حتی ممکن است تعدادشان به 500 عدد هم برسد. آبله مرغان یک بیماری معمولا خفیف است که در بسیاری از افراد به آسانی بهبود پیدا می کند، اما در برخی از افراد نیز می تواند بسیار خطرناک باشد و حتی منجر به مرگ آنها شود.

اما از زمان کشف واکسن این بیماری تعداد مرگ و میر بسیار کاهش یافته و با زمان های گذشته بسیار تفاوت پیدا کرده است. تا قبل از کشف واکسن این بیماری سالانه حدود 11000 هزار نفر از این بیماران به بیمارستان مراجعه می کردند و 100 نفر از آن بیماران جان خود را از دست می دادند.

تاریخچه بیماری آبله مرغان به چه زمانی مربوط است؟

تاریخچه این بیماری مسری به دوران باستان مربوط می شود و اولین استفاده شناخته شده از واژه آبله مرغان به سال 1691 بر می گردد، اما اینکه چگونه این نام را به خود اختصاص داده است، مشخص نیست.

برخی از افراد معتقدند که این بیماری مسری و خطرناک توسط کاشفان و مهاجران اروپایی در قرن پانزدهم به قاره آمریکا انتقال پیدا کرده است. بدین ترتیب این بیماری در میان سایر بومیان آمریکا و بقیه مناطق گسترش یافت.

تا قبل از قرن هجدهم بیماری های بسیاری با پیشوند آبله وجود داشتند که موجب ایجاد جوش های پوستی در افراد می شدند. این بیماری ها شامل بیماری هایی مانند آبله مرغان، آبله و سیفلیس بودند که به آبله بزرگ نیز معروف بودند. اولین دانشمندی که موفق به ارائه شرح مفصلی از این بیماری ها شد و آنها را از آبله مرغان متمایز کرد، پزشکی انگلیسی به نام ویلیام هبردن بود که در سال 1767 به تفاوت های فیزیکی این دو بیماری اشاره کرد.

همچنین یکی از جالب ترین نکاتی که این دانشمند موفق به کشف آن شد، این بود که افرادی که یک بار به آبله مرغی مبتلا می شوند، نمی توانند دوباره به این بیماری مبتلا شوند.

مدت ها بعد داشمندان متوجه ارتباط بین این بیماری با زونا نیز شدند. در اواخر قرن نوزدهم تا اوایل قرن بیستم، جیمز فون بوکای که یک متخصص اطفال مجارستانی بود، موارد متعددی را مشاهده کرد که نشان می دادند افراد جوان پس از قرار گرفتن در معرض افرادی که به زونا مبتلا بودند، به آبله مبتلا می شدند؛ بیماری که در صورت عدم درمان مناسب می تواند موجب آسیب های عصبی شود.

این باعث شد که او ارتباط میان این دو بیماری را مطرح کند. دانشمندان نیز بعدها این نظریه را تایید کردند و دریافتند پس از بهبود آبله، ویروس واریسلا در بدن افراد باقی می ماند و منجر به ایجاد زونا می شود.

علائم بیماری آبله مرغان چیست؟

هر کسی که تا به حال آبله مرغان نگرفته باشد یا واکسن این بیماری را دریافت نکرده باشد، می تواند به این بیماری مبتلا شود. مدت زمان درمان این بیماری معمولا حدود 4 تا 7 روز طول می کشد. از جمله علامت های این بیماری می توان به بثورات پوستی که به تاول های خارش دار و پر از مایع تبدیل می شوند و در نهایت به چیزی به نام دلمه تبدیل می شوند، اشاره کرد. بیایید با مراحل ایجاد این نوع علائم بر پوست آشنا شویم:

مرحله 1: لکه ها ظاهر می شوند

• این لکه ها می توانند در هر نقطه ای از بدن از جمله داخل دهان یا اطراف اندام تناسلی ایجاد شوند که می توانند بسیار دردناک باشند.
• این لکه ها می توانند در مناطق متفاوتی از بدن پخش شوند یا اینکه می توانند تنها در یک قسمت کوچک از بدن باقی بمانند.
• بسته به نوع رنگ پوست شما، لکه ها می توانند قرمز، صورتی، تیره تر یا همرنگ با پوست اطراف آن ناحیه باشند.
• لکه های ایجاد شده از این بیماری بر پوست های تیره رنگ سخت تر تشخیص داده می شود.

مرحله 2: لکه ها تبدیل به تاول می شوند

این لکه ها می توانند پس از مدتی ملتهب شده، پر از مایع و تبدیل به تاول شوند. این تاول ها خارش بسیار شدیدی دارند که می تواند منجر به عصبی شدن افراد شود و همچنین ممکن است که تاول ها بترکند.

مرحله 3: تاول ها به پوسته تبدیل می شوند

در نهایت تاول ها تبدیل به دلمه می شوند. برخی از این دلمه ها پوسته پوسته هستند و برخی دیگر از آنها مایع نشت می کنند.

سایر علائم معمولی این بیماری که ممکن است یک تا دو روز قبل از لکه ها ظاهر شوند، عبارتند از:

• تب
• خستگی
• از دست دادن اشتها
• سردرد

آبله مرغان در افراد واکسینه شده

حتی افرادی که علیه این بیماری واکسینه شده اند نیز می توانند به این بیماری خطرناک مبتلا شوند. اما محلول واکسنی که در بدن این افراد وجود دارد، موجب می شود که آنها تاول های کمتری داشته باشند یا اصلا تاول نداشته باشند (فقط لکه های قرمز داشته باشند)، آنها می توانند اصلا تب نداشته باشند یا تب بسیار خفیفی داشته باشند.

همچنین افرادی که واکسینه شده اند، مدت زمان کوتاه تری نسبت به افرادی که واکسینه نشده اند، بیمار هستند. اما با این وجود گاهی اوقات ممکن است افرادی که واکسینه شده اند، مانند افرادی که واکسینه نشده اند، علائم داشته باشند.

بیماری آبله مرغان چه خطراتی دارد؟

عوارض این بیماری ممکن است برای همه افراد رخ بدهد، اما در افراد سالمی که به این بیماری مبتلا می شوند، شایع نیست. افرادی که ممکن است به مورد جدیدی از این بیماری مبتلا شوند و در معرض خطر آن قرار بگیرند، عبارتند از:

• نوزادان
• نوجوانان
• بزرگسالان
• زنان حامله
• افرادی که به دلیل داروهایی که به خاطر بیماری دیگر مصرف می کنند، بدنشان توانایی مبارزه با میکروب ها را ندارد.
• افرادی که به سرطان، HIV/AIDS مبتلا هستند.
• بیمارانی که پیوند انجام داده اند.
• افرادی که تحت شیمی درمانی هستند.

عوارض جدی بیماری آبله مرغان می تواند موارد زیر باشد:

• عفونت باکتریایی (این نوع عفونت معمولا پوست یا بافت های نرم را تحت تاثیر قرار می دهد)
• پنومونی (عفونتی شدن ریه ها)
• آنسفالیت (عفونت یا التهاب مغزی)
• التهاب کبد
• کم آبی بدن
• مشکلات خون ریزی
• سپسیس (عفونت خون)
• سندرم ری، در افرادی که آسپرین (یک داروی بسیا خطرناک برای این بیماری) مصرف می کنند.

برخی از افراد به عوارض بسیار شدیدی دچار می شوند که آنها را راهی بیمارستان می کند. همچنین در برخی موارد خاص این عوارض می توانند کشنده باشند. البته از زمانی که واکسیناسیون به طور مرتب برای تمامی افراد انجام می شود، تعداد این مرگ و میر بسیار کاهش پیدا کرده است، اما همچنان برخی از افراد هستند که به واکسن این بیماری مجهز نیستند.

بر اساس کتابچه راهنمای مرک (Merck)، حدودا از هر 400 بزرگسالی که به آبله مرغان مبتلا می شود، 1 نفر به زات الریه مبتلا شده و این اتفاق در کودکان با سیستم ایمنی طبیعی به ندرت رخ می دهد. علائم معمولی پنومونی شامل سرفه، تب و مشکلات تنفسی است.

از هر 1000 نفری که به این بیماری مبتلا هستند، تنها یک تا 2 مورد از آنها به عفونت یا التهاب مغزی گرفتار می شوند. از علائم عفونت یا التهاب مغزی می توان به مواردی مانند سردرد، بی ثباتی هنگام راه رفتن، سرگیجه، گیجی و حتی تشنج اشاره کرد. بروز این عارضه در بزرگسالان می تواند تهدید کننده زندگی آنها باشد.

سندرم ری یکی از عوارض نادر است، اما افرادی که به آن مبتلا می شوند، باید آن را بسیار جدی بگیرند، زیرا موجب ایجاد التهاب در مغز و کبد می شود. معمولا پس از تجویز آسپرین به کودکان مبتلا به عفونت رخ می دهد. به همین دلیل آسپرین به هیچ عنوان برای افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، توصیه نمی شود.

درمان خانگی آبله مرغان

اگرچه برای درمان هر نوع بیماری ابتدا باید به پزشک مراجعه کنید، زیرا گاهی اوقات ممکن است علائمی که شما به سادگی از کنارشان می گذرید، بسیار خطرناک باشند و جان افراد را تهدید کنند. اما چند روش وجود دارد که به شما کمک می کند که راحت تر با این بیماری کنار بیایید. در ادامه به مشاهده این روش ها می پردازیم.

از لوسیون کالامین استفاده کنید

این لوسیون دارای خواص تسکین دهنده پوست از جمله اکسید روی است، در نتیجه می تواند به کاهش خارش تاول ها کمک کند. تنها کافی است آن را با یک پنبه روی نواحی خارش دار پوست بمالید و پخش کنید. توجه داشته باشید که نباید از این لوسیون اطراف چشم خود استفاده کنید.

بستنی های بدون شکر سرو کنید

از آنجایی که تاول های این بیماری می توانند در دهان شما نیز به وجود بیایند و البته که بسیار دردناک هستند، مکیدن بستنی بدون قند می تواند تسکین دهنده بسیار خوبی باشد. همچنین مکیدن بستنی بدون قند موجب می شود که بدن شما مایعات بیشتری دریافت کند و دچار کم آبی نشود.

در بلغور جو دوسر استحمام کنید

حمام بلغور جو دوسر نیز می تواند تسکین دهنده خارش های بدن باشد. شما این محلول جو دو سر را هم می توانید از داروخانه ها خریداری کرده یا خودتان آن را در منزل درست کنید.

برای جلوگیری از خراشیدن دستکش بپوشید

خاراندن تاول ها می تواند بسیار وسوسه انگیز باشد، اما بعد از خاراندن آنها با عفونت هایی که به همراه می آورند، باعث پشیمانی شما می شوند. برای جلوگیری از خاراندن تاول ها ناخن های خود را کوتاه کنید و دست های خود را با دستکش یا جوراب بپوشانید.

حمام جوش شیرین بگیرید

یکی دیگر از روش های تسکین دهنده خارش، جوش شیرین است. جوش شیرین را در آب ولرم مخلوط کرده و حدود 15 تا 20 دقیقه در آن استراحت کنید. اگر این روش برای شما تسکین دهنده است، می توانید روزی دو الی سه بار آن را انجام دهید.

از کمپرس بابونه استفاده کنید

بابونه اثر ضد عفونی کننده و ضد التهاب دارد، در نتیجه می تواند یک تسکین دهنده برای خارش های شما باشد. دو عدد چای کیسه ای بابونه را دم کنید و بگذارید خنک شود. سپس پدهای پنبه ای را به چای بابونه آغشته کنید و روی نواحی خارش دار بمالید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در حالی که بیشتر علائم آبله مرغان با مرور زمان از بین می رود، اما علائمی نیز وجود دارد که باید با پزشک یا متخصص داخلی تماس گرفت. این علائم عبارتند از:

• اگر فرد مبتلا به ویروس زیر یک سال سن دارد.
• اگر فرد مبتلا سیستم ایمنی ضعیفی دارد یا به یک بیماری مزمن یا سرطان مبتلا است.
• اگر تب بیش 39 درجه سانتی گراد داشته باشد، تب بیش از 4 روز طول بکشد یا اینکه تب پس از 24 ساعت از بین برود، اما دوباره عود کند.
• اگر فرد گیجی، مشکلات تنفسی یا بثورات خونی دارد.

در این مواقع شما باید به یک دکتر داخلی مراجعه کنید. اما چگونه می توانید بهترین دکتر متخصص داخلی را پیدا کنید؟ اگر به دنبال یافتن یک سایت دکتر متخصص داخلی هستید، ما به شما سایت «دکتر با من» را معرفی می کنیم.

در این سایت انواع دکترها و متخصص ها برای هر نوع بیماری با تلفن و آدرس مطبشان در اختیار شما قرار داده می شوند. شما به کمک سایت «دکتر با من» می توانید دکتر متخصص مشهور در تهران و دیگر شهرها را به راحتی پیدا کنید.

حرف آخر

مشاهده کردیم که بیماری آبله مرغان از زمان باستان تا به حال وجود داشته است و دانشمندان با تلاش های فراوان طی سالها توانستند واکسن علیه این بیماری را کشف کنند. این بیماری خطرات بسیاری دارد و می تواند منجر به مرگ برخی از افراد شود. البته که افرادی که واکسینه هستند، دوره بیماری کوتاه تری نسبت به افراد واکسینه نشده دارند.

شما می توانید با استفاده از برخی از روش های خانگی آزارهای این بیماری که از علائم شایع آنها خارش های پوستی است را تسکین بدهید. اما این نکته را در نظر داشته باشید که همه افراد پس از مشاهده علائم این بیماری باید به یک متخصص داخلی مراجعه کنند و شما بهترین متخصصان را می توانید در سایت «دکتر با من» به راحتی پیدا کنید

از زمان های گذشته تا به حال همیشه انواع ویروس ها مردم را به خود درگیر می کردند و بسیاری از آنها را به سوی مرگ می کشاندند. در این بین نیز پزشکان و دانشمندانی بودند که برای یافتن واکسن این بیماری ها تلاش می کردند و برخی از آنها نیز جان خود را از دست می دانند. یکی از این بیماری های خطرناک آبله بود که موجب مرگ افراد در گذشته می شد. در ادامه با ما همراه باشید و با علائم، خطرات و درمان های این بیماری بیشتر آشنا شوید.

آبله چیست؟

قبل از ریشه کن شدن این بیماری، آبله یکی از خطرناک ترین بیماری های آن زمان بود که توسط ویروس واریولا ایجاد شده بود و به آسانی از فردی به فرد دیگر سرایت می کرد. افرادی که به این بیماری مبتلا می شدند، علائمی همچون تب، راش پوستی متمایز و پیش رونده داشتند.

البته این نکته را باید در نظر داشته باشید که بر عکس ویروس های دیگر اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا می شدند، بهبود پیدا می کردند، به طور حدودی از هر 10 نفر 3 نفر جان خود را از دست می دادند. از اثرات این بیماری مسری که حتی پس بهبود بیمار نیز باقی می ماند، می توان به زخم های دائمی در نواحی بزرگ بدن، به ویژه صورت اشاره کرد و همچنین افرادی که بر اثر این بیماری برای همیشه نابینا ماندند.

سر انجام به لطف واکسیناسیون این بیماری ریشه کن شد و در سال 1977 هیچ موردی از این بیماری رخ نداد. آخرین شیوع طبیعی آبله در ایالات متحده در سال 1949 رخ داد.

آیا درباره تاریخچه بیماری آبله چیزی می دانید؟

منشا اصلی این بیماری ناشناخته است. برخی بثورات آبله مانند که در مومیایی های مصری مشاهده شده است، نشان می دهد که این بیماری مربوط به 3000 سال قبل است. اولین توصیفی که از یک بیماری مشابه این بیماری مکتوب شده، به قرن چهارم میلادی در چین مربوط است. همچنین توصیفات دیگری نیز در هفتم در هند و در قرن دهم در آسیای کوچک ظاهر شدند.

برخی از مورخان گسترش جهانی این بیماری را در تمدن ها و اکتشافات دنبال کردند و متوجه شدند که گسترش راه های تجاری در طول قرن ها منجر به گسترش این بیماری شده بود.

نکات برجسته آبله در طول تاریخ:

• در قرن ششم افزایش تجارت با چین و کره موجب انتقال بیماری به ژاپن شد.
• در قرن هفتم گسترش اعراب موجب افزایش بیماری در شمال آفریقا، اسپانیا و پرتغال شد.
• در قرن یازدهم جنگ های صلیبی موجب گسترش بیماری در اروپا شد.
• در قرن پانزدهم پرتغال بخشی از غرب آفریقا را اشغال می کند و موجب انتقال بیماری به آن منطقه می شود.
• در قرن شانزدهم مهاجران اروپایی و تجارت برده های آفریقایی موجب انتقال بیماری به کشورهای کارائیب و آمریکای مرکزی و جنوبی می شود.
• در قرن هفدهم مهاجران اروپایی بیماری را به آمریکای شمالی می آورند.
• در قرن هجدهم کاوشگرانی از بریتانیای کبیر موجب انتقال بیماری به استرالیا می شود.

علائم بیماری آبله چیست؟

در این نوع بیماری علائم فورا ظاهر نمی شود. گاهی اوقات ممکن است افراد حتی پس از 7 تا 14 روز مبتلا شدن به ویروس واریولا علائمی نداشته باشند، در ظاهر بیمار به نظر نرسند و خودشان هم هیچ احساس بیماری نداشته باشند. این زمان یک نوع دوره نهفتگی است که در پایان این دوره علائم بیماری شروع به نشان دادن خودشان می کنند.

این بیماری می تواند به چهار نوع بالینی ظاهر شود. یکی از شایع ترین شکل های آن که به آبله معمولی معروف است، در 90 درصد مواقع رخ می دهد. سه مورد دیگر از این بیماری عبارتند از: آبله مسطح، آبله خونریزی دهنده و آبله اصلاح شده با واکسن.

مراحل شایع ترین شکل این بیماری

علائم اولیه: بروز اولین علائم حدود 3 روز طول می کشد. این علائم عبارتند از: تب بالا، کمر درد، سردرد، درد عضلانی و استفراغ.

بثورات اولیه: پس از رخ دادن علائم اولیه بثورات شروع به ظاهر شدن در سطح بدن می کند. علائم فرد مبتلا در این مرحله بیشتر مسری است، زیرا به سادگی می تواند این ویروس را از طریق صحبت کردن و عطسه یا سرفه به دیگران انتقال دهد.

1. در مراحل اولیه راش روی زبان، داخل دهان و گلو ایجاد می شود. این لکه های قرمز در دهان شما تبدیل به زخم می شوند و سر باز می کنند.
2. بثورات ابتدا به صورت و سپس به بازوها، پشت و بالاتنه گسترش می یابند. بثورات برای پخش شدن به همه نقاط بدن از جمله کف دست ها و کف پاها تنها به یک روز زمان نیاز دارند.
3. برجستگی های روی پوست شما با مایع غلیظی از چرک پر می شود. همچنین ممکن است در وسط هر برآمدگی یک فرو رفتگی نیز وجود داشته باشد. این برآمدگی ها پس از دو روز با مایع پر می شوند.

بثورات پوستی و دلمه: برجستگی ها به توده های گرد و سفت رنگی به نام پوسچول تبدیل می شوند. پس از 10 روز پوسته هایی روی پوسچول ها ایجاد می شود و حدود یک هفته بعد از آن دلمه ها شروع به ریزش می کنند.

پوسته ها معمولا در حدود سه هفته می ریزند. هنگامی که آنها می افتند، زخم هایی از خودشان به جای می گذارند. همچنین یکی از نکات مهم این است که بیماری فرد مبتلا به آبله تا زمان افتادن آخرین دلمه مسری است.

بیماری آبله چه خطراتی دارد؟

این بیماری یکی از خطرناک ترین ویروس های تاریخ محسوب می شود و در زمان های گذشته حدود 30 درصد از افرادی که به آن مبتلا می شدند را به کام مرگ می کشاند. اما امروزه با داشتن واکسن علیه آبله و واکسینه شدن همه افراد خطری در رابطه با بیماری مورد نظر مردم را تهدید نمی کند، به گونه ای دیگر این بیماری تقریبا به فراموشی سپرده شده است.

اما باید این نکته را در نظر داشته باشید که همچنان هستند افرادی که واکسینه نشده اند و مبتلا شدن آنها به این بیماری می تواند تهدیدی جدی برای زندگی آنها باشد. یکی از موارد ابتلا به بیماری آبله از طریق رابطه جنسی محافظت نشده است، آبله یکی از انواع بیماری جنسی نیز به حساب می آید.

آیا درمان خانگی برای بیمار آبله وجود دارد؟

امروزه با وجود واکسن های توزیع شده، درمان خانگی خاصی برای این بیماری وجود ندارد. اما مردم تا قبل از کشف واکسن آبله چگونه با آن کنار می آمدند؟ در پایان قرن نوزدهم چندین پزشک و گیاه شناس به کمک یکدیگر با انجام تحقیقاتی بسیار دریافتند که گیاه Sarracenia pupurea که با نام گیاه پارچ ارغوانی نیز در میان مردم آمریکا شناخته می شود، می تواند برای این بیماری مفید باشد.

این گیاه از جنس گونه های گوشتخوار است که برگ هایی به شکل پارچ دارد و از آنها برای خوردن حشرات استفاده می کند. این گیاه ظاهری خالدار دارد که احتمالا به دلیل شباهت آن با بیماری مردمان باستان از آن استفاده می کردند. توصیف های متقاعد کننده ای مانند اینکه این گیاه می تواند ویروس را از درون بکشد و همچنین توسعه جوش ها را متوقف می کند، موجب معروف شدن این گیاه به عنوان بزرگترین درمان شناخته شده برای این بلای وحشتناک شده بود.

درمان پزشکی این بیماری چیست؟

همانطور که پیش تر گفتیم، این بیماری درمان خانگی ندارد و مردمان در گذشته تا قبل از کشف واکسن از گیاه پارچ ارغوانی استفاده می کردند. بنابراین بهتر است در اولین فرصت به یک دکتر متخصص پوست مراجعه کنید. اما چگونه می توانید بهترین دکتر متخصص پوست برای درمان آبله را پیدا کنید؟ تصور کنید که کار شما چقدر آسان تر می شود زمانی که یک سایت دکتر متخصص پوست در اختیار شما باشد و بهترین دکتر ها را به شما معرفی کند.

ما به شما عزیزان سایت «دکتر با من» را به عنوان یکی از بهترین سایت ها برای پیدا کردن بهترین دکترهای متخصص معرفی می کنیم. سایت «دکتر با من» تشکیل شده است که کار شما عزیزان برای پیدا کردن پزشکان مربوط به هر بیماری را آسان کند. شما به کمک این سایت می توانید دکتر متخصص پوست مشهور در تهران و هر شهری که می خواهید را با تمام اطلاعات دکتر از جمله تلفن مطب، آدرس مطب و … را به راحتی پیدا کنید.

حرف آخر

مشاهده کردیم که آبله یکی از خطرناک ترین بیماری ها در زمان گذشته بود که جان مردم را تهدید می کرد. اما امروزه با وجود پیشرفت علم و واکسن های تولید شده مردم نگرانی کمتری در رابطه با این گونه بیماری ها دارند. اما اگر روزی به این بیماری گرفتار شدید، بهتر است فورا به یک پزشک متخصص داخلی و یا دکتر پوست مراجعه کنید. در این مواقع سایت «دکتر با من» در اختیار شما است که به شما عزیزان برای پیدا کردن بهترین پزشکان در کمترین زمان کمک کند.