تصویر شاخص نویسنده: هر آنچه که بیماران قلبی در زمان مراجعه به دندان پزشکی باید بدانید

دکتر زارعی ، با شرکت در دوره های مختلف و بروزی همچون جراحی ستون فقرات، آندوسکوپی تومور و … دارای دانش بروزی بوده؛ و از این بابت در جراحی های ایشون میتوان جدیدترین متد ها و تکنیک های جراحی ۲۰۲۴ را مشاهده نمود تا بهترین نتیجه را از انجام انواع جراحی های مغز و اعصاب بدست آورید.

۳ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که بیماران قلبی در زمان مراجعه به دندان پزشکی باید بدانید

زمانی که شما به دندانپزشکی مراجعه می نمایید این موضوع را مدنظر خود قرار دهید که چنانچه دارای مشکلات قلبی و یا دیابت هستید حتما دندانپزشک خود را در جریان بگذارید و قبل از مراجعه به وی به متخصص قلب و عروق نیز مراجعه کنید و موضوع خود را در میان بگذارید که در صورت عدم مشکل، به شما اجازه ی انجام اقدامات دندانپزشکی را خواهد داد. دندان پزشکی بیماران قلبی نیاز به دقت بالا و مراقبت های خاصی است که در ادامه به آن پرداخته ایم.

مقدمه

زمان هایی است که شخص مبتلا به نارسایی قلبی به علت دارا بودن یک سری از شرایط و بیماری ها امکان مراجعه به دندانپزشک را تا زمان بهبودی ندارد و در نتیجه شما می توانید با مراجعه به دکتر قلب و درمان خود، به دندانپزشکی رفته و امور مربوط به درمان خود را آغاز کنید.

در این مقاله ما در خصوص مهمترین بیماری های قلبی که شما بایستی حتما قبل از ویزیت دندانپزشکی به آن توجه کنید را توضیح و راه حل های مناسب آن را بیان کرده ایم پس تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

برای چه بیماری هایی نیاز است که بیمار مراجعه به متخصص قلب داشته باشد؟

1.1 افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند.

نارسایی قلب به معنی عدم توانایی قلب در پمپاژ کردن خون در بدن است. در واقع نارسایی قلب به عنوان ایست قلبی محسوب نمی شود که به آن نارسایی احتقانی قلب (CHF) می گویند.

احتقان به معنی جمع شدن مایعات اضافی خون در بدن است در واقع لازم است بدانید که این نارسایی ممکن است در بدن، ماه ها نیز طول بکشد. نارسایی قلب اغلب منجر به بزرگ شدن بطن چپ است که شما بایستی حتما به محض مبتلا شدن به دکتر قلب مراجعه نمایید.

1.2 راهکارهای دندانپزشکی در رابطه با افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند:

الف) در شرایط ثابت بیماری قلبی خود تحت درمان قرار بگیرند.

ب ) بیمار قلبی بایستی در زمان قرار گرفتن بر روی صندلی دندان پزشکی به حالت نیمه خمیده قرار بگیرد.

ج) بیمارانی که از داروهای دیگوکسین و آسپرین استفاده می کنند بایستی با تجویز پزشک مصرف را در زمان مشخص محدود کنند.

2.1 آریتمی قلبی

به غیر عادی بودن ضربان قلب در منشا قلب و یا عدم تعادل در ریتم قلب نیز آریتمی قلب می گویند.

2.2 راهکارهای جلوگیری از خطر در دندان پزشکی برای بیماران آریتمی

در اینجا بایستی حتما بیمار قبل از مراجعه به دندان پزشکی و شروع کار، آرامش خود را حفظ نماید و با توجه به تجویز پزشک از داروهای آرامش استفاده نمایید.

اما اگر بیمار دچار تنگی نفس و کمبود اکسیژن شد بهتر است سریعا درمان متوقف شود و اکسیژن رسانی نیز شروع گردد.

3.1 بیماری اندوکاردیت

این بیماری نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق زخم دهانی وارد خون شده و سپس می تواند به قلب آسیب برساند. بیماری اندوکاردیت موجب آسیب رساندن به بافت های قلب و دریچه ی آن می شود. همچنین این باکتری می تواند از طریق مخاط دندان نیز منتقل شود.

اخیرا پزشکان آمریکا در نتایج خود منتشر کرده اند که بهتر است قبل از انجام اقدامات دندانپزشکی حتما از آنتی بیوتیک استفاده شود تا قبل پر کردن دندان، عصب کشی و هر حوزه ی دیگر بیمار بهبودی کامل را پیدا کنید و دیگر خبری از وجود این باکتری در بدن انسان نباشد و سپس فرایند دندانپزشکی شروع شود. البته اگر به بافت های قلب آسیب رسیده باشد بهتر است که مشورت های لازم با متخصص قلب و عروق تهران و سایر شهرهای دیگر در سایت دکتر با من انجام شود.

3.2 افراد مبتلا به بیماری اندوکاردیت بایستی چه نکاتی را در رابطه با دندانپزشکی رعایت نمایند:

الف) این افراد بهتر است که همواره بهداشت دهان و دندان خود را حفظ نمایند و در زمان مراجعه به دندان پزشکی نیز این نکته را حتما به پزشک خود بگویند. همچنین در مطب ها نیز بایستی رعایت کامل اصولی بهداشتی نیز صورت بگیرد.

ب) اگر درمان دندان با خونریزی بافت ها همراه است بهتر بوده که از جراحی پریودنتال استفاده و یا جرم گیری نیز توسط پزشک صورت بگیرد.

4.1 سکته ی قلبی و یا مغزی

افرادی که دچار سکته ی قلبی و یا مغزی می شوند بهتر است حتما به دلیل مهم بودن این اتفاق قبل از مراجعه به دندانپزشک حتما توسط متخصص قلب ویزیت شوند و از او بخواهند که معاینات لازم و اجازه این کار نیز به آنها داده شود تا از بروز صدمه جدی در حین کار جلوگیری شود. علت آن نیز میتواند عدم اکسیژن رسانی به مغز باشد.

4.2 راهکارهای جلوگیری از بروز آسیب در بیماران قلبی مبتلا شده به سکته قلبی

الف) فشار خون بیمار بایستی در زمان انجام اقدامات دندانپزشکی مدام کنترل شود.

ب) با توجه به نظر متخصص قلب و عروق، تا چندین ساعت و یا حتی روزها از خوردن داروی ضد انعقاد خون بسیار جلوگیری شود.

ج) دز تزریقی داروی بیهوشی مدام کنترل شود و به حد کمتر با توجه به تجویز پزشک صورت بگیرد.

نتایج تحقیقات دانشمندان با توجه به آمارهای جهانی در رابطه با ارتباط بیماری قلبی و دهان و دندان

به دلیل اهمیت فراوانی که میان علم دندان پزشکی و قلب و عروق دارد و موجب شده که سالانه بین بیماری‌های قلبی و بیماری‌های پریودنتال (بیماری‌های لثه) هستند. پزشکان بر این موضوع تاکید فراوان دارند که باکتری‌هایی که ممکن است به هر طریقی وارد بدن و دهان انسان می شوند احتمال این وجود دارد که باعث ایجاد بیماری‌های لثه شده و با ورود به جریان خون باعث تورم عروق خونی خواهند شد و در نتیجه بیماری های قلبی و یا حتی سکته ی مغزی نیز به همراه دارد به همین جهت بر اساس مطالعات دانشمندان در علم دندانپزشکی سالانه بیش از میلیون ها نفر در جهان از طریق بیماری های دندان پزشکی دچار عارضه های قلبی می شوند که این میزان از آمار بسیار قابل توجه است.

در واقع می توان گفت که بر اساس مطالعات دانشمندان در سال های 2022 ارتباط مستقیمی میان بیماری های لثه و حمله قلبی نیز وجود دارد.

یک تحقیق که در مجله سکته مغزی منتشر شده است بیان می‌دارد که افرادی که در ابتدای این تحقیق دوازده ساله کمتر از 25 دندان در دهان داشتند (از دست دادن دندان‌ها به دلیل وجود بیماری‌های درمان نشده لثه بوده است) 57% بیش از افرادی که بیش از 25 دندان در دهان داشتند در معرض سکته مغزی قرار گرفتند.

یک تحقیق دیگر نشان می‌دهد که شواهدی مبنی بر کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های عروق کرونری قلب به دلیل از بین رفتن بیماری‌های مزمن لثه وجود ندارد.

در جدول زیر آورده شده است که میزان بدخیمی در بیماری های دندان و دهان که می تواند به بیماری های قلبی نیز سرایت پیدا کند و حتی منجر به بیماری سرطان نیز شود به شرح زیر است:

 

نتیجه گیری

با توجه به آمارهای گفته شده و بیماری های مهمی که در ارتباط میان دهان و دندان و بیماری های قلبی و عروقی وجود دارد، دندانپزشکان در سراسر دنیا بایستی علاوه بر رعایت کلی اصول بهداشتی و پزشکی بایستی توجه خاصی به بیماران قلبی و عروقی و افرادی که زمینه های جدی در خصوص بیماری های دهان و دندان دارند، داشته باشند.

در مقاله بالا به تفصیل درباره ی اصولی که بیماران قلبی در زمان مراجعه به دندانپزشکی داشته باشند، صحبت نموده ایم تا چنانچه اگر موارد و یا مشکلات بالا را در زندگی خود تجربه کرده اید حتما قبل از رفتن به دندان پزشکی حتما به متخصص قلب مراجعه نمایید و دندان پزشک خود را از این موضوع مطلع سازید.

 

منابع مرجع:

  1. Elter J, Patton L, Strauss R. Incidence rates and trends for oral and pharyngeal cancer in North Carolina: 1990-1999. Oral Oncol 2005; 41(5): 470-9.
  2. Kayembe MK, Kalengayi MM. Histological and epidemiological profile of oral cancer in Congo (Zaire).Odontostomatol Trop 1999: 22(88): 29- 32.
  3. Mousavi M, Gouya M, Ramazani R, Davanlou M, Hajsadeghi N,Seddighi Z. Cancer incidence and mortality in Iran. Annals of Oncology 2009; 20(3): 556-63.
  4. Petersen PE. The World Oral Health Report 2003: Continuous improvement of oral health in the 21st century-the approach of the WHO Global Oral Health Program. Community Dent Oral Epidemiol 2003; 31(1): 3-23.
  5. Iranian Annual Cancer Registration Report 2003. Non-communicable disease surveillance. Ministry of Health & Medical Education. Tehran 2005. P. 13. (Persian)
  6. Neville B, Damm DD, Allen CM, Bouquot JB. Oral and Maxillofacial Pathology. 2nd ed. Philadelphia: W.B. Saunders Co; 2001. P. 337-76, 420-30, 484, 502-4, 510-3, 582.
  7. Bouquot JE. Oral verrucous carcinoma. Incidence in two US populations. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod 1998; 86(3): 318-24.
  8. Andisheh Tadbir A, Mehrabani D, Heydari ST. Primary malignant tumors of orofacial origin in Iran. Craniofac Surg 2008; 19(6): 1538-41.

۳ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره کشیدن پوست بدانید

کشیدن پوست صورت یکی از جدید‌ترین و موثرترین شیوه‌های دنیای پزشک برای حفظ زیبایی و جوانی پوست صورت است. با افزایش سن افتادگی پوست صورت طبیعی است. پوست در این زمان دیگر قادر به تولید کلاژن نیست و در نتیجه زیبایی و جوانی خود را از دست می‌دهد.

وقتی پوست به سمت بالا کشیده می‌شود، افتادگی و چین و چروک‌های آن از بین می‌روند. پیش از اقدام به چنین جراحی شما نیاز به مشاوره و ارتباط با دکتر پوست و مو دارید. برای اینکه یکی از پزشکان را پیدا کنید، می‌توانید به سایت دکتر با من سر بزنید.

در این سایت شما می‌توانید نام تعدادی دکتر پوست شرق تهران را بیابید و به یکی از آن‌ها در نزدیکی محل زندگی خود مراجعه کنید. در ادامه مقاله در رابطه با عمل لیفت صورت توضیح خواهیم داد.

لیفت صورت یا کشیدن پوست صورت چیست؟

این شیوه زیباسازی پوست نوعی جراحی است که نه تنها پیچیده نیست، بلکه به شکل سرپایی انجام می‌شود. طی این عمل به بیماری داروهای بی‌حسی یا بیهوشی تزریق می‌شود و مدت زمان انجام آن چیزی بین ۲ تا ۵ ساعت است.

کشیدن پوست در قسمت‌‌های مختلفی انجام می‌شود که شامل اطراف دهان و بینی، زیر چانه و گردن می‌شود. طی عمل در این قسمت‌ها چربی، پوست اضافه و چین و چروک از بین برده می‌شوند. شیوه انجام این جراحی به این صورت است که یک برش در مقابل گوش به سمت موها یا خط مو ایجاد می‌شود.

برش دیگر در پشت گوش به سمت ریشه مو ایجاد می‌‌شود. در مرحله بعد جراح پوست افتاده را بلند می‌کند و به سمت بالا و عقب می‌کشد و پوست اضافی را از بین می‌برد.

در این جراحی بافت‌های عمیق‌تر صورت نیز سفت می‌شوند. در لیفت گردن جراح یک بریدگی زیر چانه ایجاد می‌کند که بافت عمیق‌تر گردن با این کار سفت شود. در مرحله آخر پوست بخیه خورده می‌شود.

قبل از عمل چه اقداماتی انجام می‌شود؟

قبل از هر عملی جراح وضعیت عمومی بیمار را بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل کند که این جراحی برای بیمار خطرناک نخواهد بود. برای این کار تاریخچه پزشکی بیمار باید مورد بررسی قرار گیرد. این عوامل شامل بررسی موارد زیر می‌شود:

  • فشار خون
  • لخته شدن خون
  • داروها
  • سیگار کشیدن
  • استفاده از مواد مخدر
  • آلرژی
  • جای زخم
  • وضعیت پوست

قبل از جراحی در صحبت‌هایی که بین جراح و بیمار انجام می‌شود، بیمار مشخص می‌کند که تمایل دارد در چه قسمت‌هایی جوان‌سازی و جراحی انجام شود. باید به این نکته آگاه باشید که چنین جراحی‌هایی نتیجه نهایی در افراد به شکل‌های متفاوت خواهد بود.

این تفاوت به خاطر نوع پوست و ساختار استخوان است که در انسان‌ها شبیه به یکدیگر نیست. پس بهتر است در این رابطه نیز با جراح خود صحبت کنید و دیدگاهی واقع‌بینانه به این جراحی داشته باشید.

جراحی لیفت صورت با چه تکنیک‌هایی انجام می‌شود؟

تنها جراحی نیست که از طریق آن لیفت صورت انجام می‌شود. تکنیک‌های دیگری هم برای این کار وجود دارند که در سال‌های اخیر به وجود آمده‌اند. تعدادی از آن‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

لیزر

از لیزر برای کشیدن پوست گردن استفاده می‌شود. برای جوانسازی این قسمت از بدن لیپوساکشن فک نیز انجام می‌شود. برای این تکنیک ابتدا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و سپس برشی به اندازه ۲.۵ سانتی‌متر زیر چانه ایجاد می‌شود.

لیزر در این تکنیک مورد استفاده قرار می‌گیرد که چربی‌ها را از بین ببرد و پوست آن ناحیه را سفت کند، چون یکی از عوارض ذوب کردن چربی افتادگی پوست است.

آندوسکوپی

یکی دیگر از تکنیک‌هایی که برای لیفت صورت و ابرو استفاده می‌شود، آندوسکوپی است. با کمک دوربین‌های کوچک برش‌های ریز روی پوست ایجاد می‌شود. با این برش‌های کوچک بافت پوست دچار آسیب جدی نمی‌شود و پوست در زمان کمتری خود را ترمیم می‌کند.

برای مثال روی پوست پیشانی برش‌ها کوچکی در خط مو ایجاد می‌شود. جراح پوست این قسمت را از طریق برش بالا می‌برد و به این ترتیب برای از بین بردن افتادگی آن، پوست را به بافت‌های عمیق‌تر وصل می‌کند.

لیپوساکشن

لیپوساکشن یعنی بیرون کشیدن چربی از قسمت‌های مخلف بدن. برای جوانسازی صورت و گردن، چربی‌های این قسمت از این طریق بیرون آورده می‌شوند و پوست آن قسمت بعد از این مرحله سفت می‌شود.

مینی لیفت

این شیوه کشیدن پوست به نسبت جراحی، کمتر تهاجمی به شمار می‌آید. از آن برای از بین بردن چروک قسمت پایینی پوست صورت انجام می‌شود. در آن یک برش کوچک در اطراف گوش ایجاد می‌شود. این شیوه برای جوانسازی پوست گردن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. بهبودی در این شیوه سریعتر اتفاق میفتد.

آیا لیفت صورت معایبی دارد؟

این عمل عاری از نقاط ضعف نیست. در این قسمت معایب آن را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. یکی از بزرگ‌ترین معایب آن این است که حدود ۲۱ درصد از افرادی که لیفت صورت انجام می‌دهند، بعد از ۵ سال شاهد بازگشت به حالت قبل هستند.

در آقایان این جراحی می‌تواند با دردسرهایی در ظاهر آن‌ها همراه باشد، چون برش‌هایی که روی صورت آن‌ها برای جراحی انجام می‌شود، ممکن است خط ریش آن‌ها را تغییر دهد. همین امر سبب می‌شود که ظاهری غیرطبیعی بعد از عمل داشته باشند.

یکی از عوارض این جراحی احتمال شکستگی لاله گوش است. چنانچه پوست بیش از حد کشیده شود، ظاهر آن غیرعادی به نظر می‌رسد. همینطور باید به این نکته مهم اشاره کنیم که هزینه این جراحی‌ها توسط بیمه پرداخت نمی‌شود.

عوارض جراحی کشیدن پوست صورت چیست؟

هیچ جراحی وجود ندارد که بدون عارضه باشد. از عوارض این جراحی به خصوص باید به موارد زیر اشاره کنیم:

  • خون‌ریزی
  • کبودی
  • عوارض بیهوشی
  • آسیب به اعصاب صورت که ماهیچه‌ها را کنترل می کند، معمولاً موقتی است.
  • هماتوم (غده خونی)
  • عفونت
  • از دست دادن مو در اطراف محل برش، اما این یک امر غیر معمول است.
  • بی حسی که می‌تواند طی چند روز یا چند هفته بهبود یابد.
  • زخم
  • نکروز پوستی یا مرگ بافت
  • عدم یکنواختی بین دو طرف صورت
  • گسترش یا ضخیم شدن جای زخم

کلام پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با یکی از رایج‌ترین شیوه‌های جوانسازی پوست یعنی کشیدن پوست آشنا کنیم. این شیوه با تکنیک‌های مختلفی انجام می‌شود و یکی از آن‌ها جراحی است که یک راهکار تهاجمی برای جوانسازی به شمار می‌آید، چون برش پوست طی یک جراحی اتفاق می‌افتد.

نتیجه به دست آمده از آن برای بسیاری رضایت‌بخش است و ماندگاری بسیار بالایی نیز دارد. شیوه‌های دیگری نیز وجود دارند که به اندازه جراحی تهاجمی نیستند و ما شما را با آن‌ها آشنا کردیم. نباید فراموش کنید که این شیوه‌ها همراه با عوارضی نیز هستند که با علم به آن‌ها و با مشورت با یک متخصص پوست و مو می‌توانید یکی از آن‌ها را برای جوانسازی پوست خود انتخاب کنید.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره شل شدن پوست بعد از لیگوماتیک

در حالت عادی بعد از جراحی لیپوماتیک نباید شل­شدگی پوست اتفاق بیفتد. اگر این امر رخ دهد، این معنا را دارد که جراحی به درستی انجام نشده یا بیمار به درستی شرایط بعد از عمل را رعایت نکرده است. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک از آن دسته مشکلاتی است که افراد درگیر با آن را به طور جدی آزار می­دهد.

زمانی که شل شدگی در پوست اتفاق می­افتد، ظاهر آن بسیار ناپسند می­شود و زیبایی خود را از دست می­دهد. به همین دلیل است که کسانی که این مشکل را تجربه می­کنند، همواره به دنبال راهی برای برطرف کردن آن هستند.

در این مقاله به طور کامل هر آنچه که باید درباره شل ­شدن پوست بعد از جراحی لیپوماتیک بدانید را بررسی خواهیم کرد و علل و راه­های درمان آن را به شما خواهیم گفت که با این عارضه به طور کامل آشنا شوید.

لیپوماتیک چیست؟

جراحی لیپوماتیک فرصتی برای افراد مختلف است که بتوانند اندام دلخواه خود را داشته باشند. این جراحی باید توسط پزشکی متخصص انجام شود؛ در غیر این صورت نتیجه دلخواه حاصل نمی­شود یا در سطح پوست شل شدگی­ها و برآمدگی­هایی ظاهر می­شود که بسیار آزاردهنده هستند.

جراحی لیپوماتیک چگونه انجام می­شود؟

پزشک در این جراحی به کمک ابزارهای مختلف، چربی را از نواحی مورد نیاز بر می­دارد که حجم این نواحی کم­تر شود. یکی از مهم­ترین ویژگی­هایی که لیپوماتیک دارد، امکان حذف چربی­ها به صورت موضعی است؛ یعنی دیگر لازم نیست هنگام کاهش وزن نگران لاغری آن اندام­هایی باشید که نمی­خواهید.

برای انجام لیپوماتیک از ابزاری به نام کانولا استفاده می­شود. پزشک با بهره­گیری از این ابزار چربی­های زیر سطح پوست را می­شکند. دستگاه کانولا به صورت لرزشی حرکت می­کند و همین حرکت باعث می­شود که چربی­ها به خوبی آب شوند و پس از آن بیرون بیایند.

این عمل همان روش مدرن پیکرتراشی است. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک امکان دارد به دلایل مختلفی رخ دهد. در این جراحی معمولا قسمت­هایی مانند شکم، پهلو و ران­ها هدف برداشتن چربی هستند؛ چرا که این نواحی بافت چربی سخت­تری نسبت به دیگر اعضای بدن دارند و آب کردن آن به کمک ورزش یا رژیم عملی سخت و طاقت­فرسا به شمار می­رود.

آیا این جراحی بی­ خطر است؟

همان­طور که پیش­تر اشاره کردیم، لیپوماتیک همان پیکرتراشی است که به روشی مدرن انجام می­شود. به گونه‌ای که در روش­های قدیمی پیکرتراشی مانند لیپوساکشن چربی باقی­مانده زیر پوست گلوله گلوله می­شد و ظاهری نامناسب به بدن فرد می­داد؛ اما در لیپوماتیک این اتفاق نمی­افتد و سطح پوست کاملا یکنواخت خواهد بود.

پیکرتراشی به روش لیپوماتیک کاملا بی­خطر است و برخلاف برخی روش­های قبلی هیچ تهدید و زیانی برای فردی که آن را انجام می­دهد، ندارد. همین موضوع سبب شده است که این عمل طرفداران زیادی در ایران و جهان پیدا کند.

لیپوماتیک چه عوارضی دارد؟

هیچ گاه نمی­توان به طور قطعی گفت که این جراحی چه تاثیراتی ممکن است روی بدن افراد بگذارد. چرا که آناتومی و ساختار بدن هر کسی متفاوت است و عوامل خارجی معمولا تاثیرات یکسانی بر دو نفر ندارند. پس اگر یکی از آشنایان شما می­گوید که پزشک متخصص در مورد عوارض این جراحی صحبت کرده ­است، هیچ­گاه نباید به تجربیات او برای انجام کاری بسنده کنید؛ بلکه باید حتما خودتان گفتگویی در این باره با پزشک انجام دهید.

لیپوماتیک به طور کلی عوارض جبران­ناپذیر و خطرناکی ندارد؛ اما هیچ جراحی هم بدون عوارض نیست. در ادامه برخی از اتفاقاتی که ممکن است پس از این عمل برای افراد رخ دهد را به طور کامل برایتان توضیح خواهیم داد.

افتادگی پوست

افتادگی پوست یکی از ویژگی­های بارزی است که در تمام جراحی­های پیکرتراشی دیده می­شود. در روش­های قدیمی­تر احتمال وقوع این اتفاق بسیار زیاد بود که با ابداع روش­های جدیدی مانند لیپوماتیک به میزان قابل توجهی کمتر شد؛ اما احتمال شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک همچنان وجود دارد.

آسیب دیدن برخی نواحی حساس

عمل پیکرتراشی اگر به طور اصولی و به دست افراد متخصص انجام نشود، می­تواند عوارض خطرناکی نیز داشته باشد. این عوارض عبارتند از: آسیب رسیدن به رگ­ها و بافت شکمی. همین موضوع نشان­دهنده اهمیت تخصص پزشک و ابزار مورد استفاده در لیپوماتیک است.

تاخیر در ترمیم زخم­ها

زخم­های ایجاد شده ناشی از جراحی لیپوماتیک ممکن است بسته به نوع پوست و بدن شما دیرتر از سایر زخم­ها بهبود پیدا کنند. این تاخیر در ترمیم زخم­ها یک نقطه ضعف برای عمل لیپوماتیک به حساب می­آید؛ اما لازم است بدانید که این مشکل فقط برای برخی افراد رخ می­دهد.

سوختگی موضعی

ایجاد لکه­های سوختگی روی سطح پوست یکی دیگر از عواقبی است که در صورت عدم مراجعه به دکتر متخصص و استفاده نکردن از ابزار باکیفیت امکان رخ دادن آن وجود دارد. اگر می­خواهید از جراحی لیپوماتیکی که انجام می­دهید، نهایت رضایت را داشته باشید، اهمیت ارتباط با دکتر پوست را جدی بگیرید.

تجمع مایعات در قسمت­هایی که چربی از آن­ها خارج شده است

برخی اوقات ممکن است در نواحی مختلفی که عمل لیپوماتیک با استفاده از دستگاه کانولا روی آن­ها انجام شده است، مایعات بدن جمع شوند و برآمدگی­هایی روی سطح پوست ایجاد کنند و ظاهر آن را تغییر دهند. این عارضه معمولا موقتی است و پس از مدتی از بین می­رود؛ اما اگر اثر آن طولانی شد، حتما به یک دکتر پوست خوب در تهران مراجعه کنید.

چگونه از شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک جلوگیری کنیم؟

افتادگی پوست ناشی از انجام لیپوماتیک معمولا ارتباطی با تخصص پزشک و کیفیت ابزار استفاده شده ندارد و به خود بیمار بستگی دارد. در این قسمت بررسی می­کنیم که چگونه می­توان از شل شدگی پوست پس از لیپوماتیک جلوگیری کرد.

استفاده از گن ­های طبی

پزشکان بعد از انجام عمل لیپوماتیک به شما گن­های طبی را پیشنهاد می­کنند که حتما باید از آن­ها استفاده کنید. بسیاری از افراد پس از جراحی در بستن این گن­ها سهل انگاری می­کنند. نبستن گن­ها عامل عمده اکثر افتادگی­های پوستی بعد از لیپوماتیک است.

دقت کنید که حتما باید از گن­هایی که دکترتان به شما پیشنهاد می­کند، استفاده کنید که احتمال شل شدن و افتادگی پوست خود را به حداقل برسانید؛ چرا که در برخی موارد این عارضه جبران ناپذیر است. معمولا گن­های طبی باید بین 3 الی 4 هفته استفاده شوند.

تصحیح حالت­های نشستن و خوابیدن

بعد از انجام لیپوماتیک باید تا مدتی فرم بدن شما در حالات مختلف به گونه­ای باشد که نواحی خالی ­شده از چربی همواره صاف قرار بگیرند. ایجاد چروک و روی هم قرار گرفتن لایه­های پوست می­تواند باعث افتادگی پوست شما شود.

سعی کنید بعد از عمل همواره عادات غلط خود را هنگام خوابیدن و نشستن اصلاح کنید که با مشکلاتی از قبیل بد فرم شدن پوستتان مواجه نشوید. این عادات غلط نه تنها پوست، بلکه استخوان­بندی شما را نیز تحت تاثیر قرار می­دهند و باعث می­شوند بدنتان شکل نامناسبی بگیرد.

تغذیه و نوشیدن آب

یکی از عوامل پررنگی که در جلوگیری از شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک نقش دارد، نوشیدن آب کافی و تغذیه سالم است. سعی کنید در دوران بعد از جراحی آب زیاد بنوشید که انعطاف­پذیری پوستتان بیشتر شده و روی آن ترک ایجاد نشود.

همچنین خوردن میوه و سبزیجات به اندازه کافی باعث تقویت پوست بدنتان می­شود. اگر ویتامین­های لازم را به بدنتان برسانید، مطمئن باشید که هرگز دچار شل شدن پوست بعد از اجرای لیپوماتیک نخواهید شد.

کلام آخر

لیپوماتیک از آن دسته جراحی­هایی است که مزایای بسیار بیشتری نسبت به عوارضش دارد. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک یکی از این عوارض است که به راحتی می­توان با عمل کردن به توصیه­­های پزشک و انجام موارد گفته شده از آن جلوگیری کرد.

فراموش نکنید که نباید از ارتباط با متخصص پوست غرب تهران یا سایر نقاط که به راحتی می‌توانید در سایت دکتر با من بهترین آنها را بیابید، بی­بهره بمانید. یک اشتباه در این فرآیند می­تواند یک عمر پشیمانی را برای شما به همراه بیاورد.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره ریزش موی چرب بدانید

این مقاله قصد دارد راجع به موضوع “ریزش موی چرب” صحبت کند و مطالبی را در این زمینه به افراد علاقه‌مند ارائه دهد.

بیماری‌های پوست و مو علاوه بر نگرانی‌هایی در زمینه سلامتی بدن، دغدغه‌های زیبایی محور را نیز با خود به همراه خواهد داشت. چنین دغدغه‌هایی در حال حاضر دارای اهمیت بیشتری هستند. زیرا توجه به زیبایی و سلامت پوست و مو را می‌توان نوعی منش اجتماعی به شمار آورد.

چربی مو نیز معضلی محسوب می‌شود که به وجود آورنده ظاهری ناپسند و غیربهداشتی برای هر فردی است و جزو مشکلات جدی پوست و مو به شمار می‌رود. چربی مو می‌تواند منجر به یک بیماری جدی شود. درمان این مشکل نیز حائز اهمیت است و بهترین روش برای دستیابی به آن، این است که از مشاوره تخصصی بهره‌مند شد. مشاوره با دکتر مو می‌تواند به صورت آنلاین یا حضوری باشد، اما تاثیر آن از راهکارهای غیر تخصصی و غیر علمی بیشتر خواهد بود.

محتوای این مقاله قصد دارد به معضل چربی مو یا موی چرب، عوامل به وجود آورنده آنها و روش‌های درمانی آن بپردازد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

موی چرب چیست؟

موی چرب در ابتدایی مرحله خود می‌تواند ظاهری آزاردهنده و نامناسب برای هر فردی به وجود آورد. اما موی چرب را می‌توان از دلایل عمده ریزش مو به شمار آورد. استحمام چند بار در هفته یا هر روز برای شسته شدن سر، استفاده یا عدم استفاده از حالت دهنده‌هایی بر پایه روغن و سایر موارد برای فرد دارای مشکل موی چرب اهمیتی نخواهد داشت. فردی که چنین مشکلی دارد، پس از مدت کوتاهی از شستشوی سر با موهایی کثیف، چرب و شوره زده مواجه خواهد شد.

چنین حالتی امکان دارد چند ساعت بعد از استحمام نیز به وجود آید. افرادی که دچار مشکل چربی زیاد مو هستند، گرمای هوا و بیرون ماندن از خانه بر مشکلشان اضافه می‌شود. موی چرب مزایایی مانند کاهش وز شدن مو، کاهش موخوره، کاهش شکنندگی موها و کاهش بدحالتی آنها را دارد. بعد از آشنایی با موی چرب می‌توان به مواردی راجع به راه های درمان و علت ایجاد چنین مشکلی پرداخت و درباره آنها بیشتر صحبت کرد.

علایم موی چرب

هرگونه بیماری در بدن با برخی از علائم مشخص همراه است که اگر تا بیش از 50 درصد این علائم را نداشته باشید، نمی‌توان خود را به عنوان فرد مبتلا در نظر گرفت. به عنوان مثال در صورتی که تعداد روزهای ریزش مو بیش از تعداد مشخصی نباشد، نباید فرد را به عنوان فرد درگیر در ریزش موی مزمن در نظر گرفت. چربی مو در حالت جدی و بیمارگونه با علائم مشخصی همراه است که بهتر است مورد توجه قرار گیرند. این علائم موارد زیر را در بر می‌گیرند:

  • براق شدن ظاهر مو با فاصله اندکی بعد از شسته شدن موها
  • شوره زدن مو
  • نشستن گرد و خاک روی مو که در اصلاح به آن پرزدار شدن مو نیز گفته می‌شود.
  • قرمز شدن پوست سر
  • چرب شدن دست با دست زدن به موها
  • ریزش مو به صورت غیر طبیعی
  • به وجود آمدن جوش در میان موها
  • پوسته پوسته شدن سر
  • خارش پوست سر به صورت بیش از حد و غیرعادی

علل موی چرب

برای موی چرب، دلایل مختلفی ارائه شده است که به دو دسته داخلی یا بیرونی تقسیم می‌شوند. هر کدام از این علل نیز راه درمان متفاوتی دارند. در نتیجه با آگاهی از علت چربی موی خود می‌توان درمان مناسبی برای آن در نظر گرفت و با اجرای آن به نتیجه مطلوب رسید. در ادامه به برخی از دلایل اصلی بروز این مشکل اشاره خواهد شد و پس از آن نیز به موضوع ریزش موی چرب پرداخته می‌شود.

مشکلات هورمونی

عدم تعادل هورمون آندروژن در بدن می‌تواند چربی پوست را افزایش دهد و ادامه این موضوع، منجر به چربی مو می‌شود. ترشح این هورمون که ترشح سبوم را کنترل می‌کند، در دوران بلوغ در بدن بیشتر است و جوش‌های بلوغ نیز به همین علت بروز پیدا می‌کنند. همچنین مشاهده می‌شود که بروز این مشکل در مردان بیشتر از بانوان است.

جنس مو و پوست

گاهی اوقات، پوست چرب برخی افراد علت ژنتیکی و وراثتی دارد. این موضوع می‌تواند چربی مو را نیز ایجاد کند. جنس مو تاثیر قابل توجهی در افزایش ریسک مبتلا شدن به موی چرب دارد. موهای ضخیم و حالت‌دار یا فر بیشتر مستعد چرب شدن هستند، زیرا فولیکول‌های بیشتری در این جنس مو وجود دارد که افزایش دهنده ترشح غدد سباسه است. افراد با سابقه خانوادگی پوست سر خشک و موی چرب نیز در این زمینه در گروه پر ریسک قرار خواهند گرفت.

شرایط اقلیمی

اقلیم و منطقه آب و هوایی محل زندگی بر جنس مو و چگونگی حالت آن تاثیر مستقیمی خواهد داشت. مناطق گرم و مرطوب می‌تواند چربی مو را افزایش دهد. همچنین تغییر فصل و بالا رفتن دما هم می‌تواند موی افرادی که استعداد ابتلا به موی چرب را دارند، چرب‌تر کند.

استفاده از محصولات بهداشتی و مراقبتی نامناسب

در صورتی که از شامپوی نامناسب یا محصولات بی کیفیت مراقبت از مو استفاده شود، می‌تواند چربی مو را به میزان بیش از حد برساند. این نکته خود می‌تواند پوشش دهنده موارد زیر باشد:

  • شامپو و محصولات مراقبتی، تناسبی با جنس مو و پوست سر نداشته باشند.
  • محصولات بهداشتی کیفیت مناسبی نداشته باشند یا تاریخ انقضای آنها به اتمام رسیده باشد.
  • مصرف اشتباه برخی محصولات مراقبت از مو؛ به عنوان مثال در صورتی که از ماسک یا روغن مو که توصیه شده است که پیش از استحمام استفاده شود، پس از شستشوی سر مصرف شود، احتمال برعکس بودن نتیجه وجود خواهد داشت.

استرس

می‌توان گفت که هیچ مشکلی در جسم وجود ندارد که روح و روان روی آن اثر نگذاشته باشد. ریزش موی چرب نیز همین طور است. تغییرات هورمونی، آسیب‌های پوستی و اختلال در عملکرد غدد از عوارض استرس و افسردگی هستند. این مشکلات ممکن است در ادامه منجر به چرب‌تر شدن پوست و مو نیز بشوند.

شانه و برس

نظافت شانه و برس هم تاثیر مستقیمی بر چربی مو خواهد داشت. استفاده از شانه یا برسی که پیش از آن برای موهای روغن یا ژل زده استفاده شده است، می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر چرب شدن مو داشته باشد.

سشوار کردن

موارد زیر نیز می‌توانند موها را خشک کنند، سباسه‌ها را تحریک کنند تا ترشح چربی بیشتر شود:

  • شانه کردن یا سشوار کردن مو به صورت روزانه
  • استفاده از اتوی مو
  • خشک کردن مو با وسایل مشابه

رژیم‌های پرچربی

در صورت استفاده از غذاهای محرک مانند غذاهای پرچرب یا پرادویه، چربی مو و پوست افزایش پیدا خواهد کرد. علاوه بر این در صورتی که از غذاهای دارای ویتامین‌های گروه B و E کمتر استفاده شود، مو چرب‌تر خواهد شد.

نرم‌کننده‌ها

استفاده از نرم کننده به دقت و توجه خاصی نیاز دارد. محصولات این گروه در عین مفید بودن برای مو، در صورت استفاده غیراصولی و بیش از حد می‌توانند منجر به ریزش و چرب شدن مو شوند.

علت ریزش موی چرب و دیگر انواع موها چیست؟

در هنگام تماس و ارتباط با دکتر مو، نخست سعی خواهد کرد که تشخیص علت اصلی ریزش مو را انجام دهد. شایع‌ترین علت ریزش موی چرب و دیگر موها را می‌توان کچلی با زمینه ارثی (با الگوی زنانه و مردانه) مطرح کرد.

تغییرات هورمونی که ممکن است فرد را دچار ریزش موی موقت کند، عبارت است از:

  • بارداری
  • قطع کردن مصرف قرص‌های ضد بارداری
  • زایمان
  • یائسگی

شرایط پزشکی که ممکن است در فرد ریزش مو به وجود آورد، شامل موارد زیر هستند:

  • بیماری‌های مرتبط با تیروئید
  • عفونت‌های پوست سر مانند عفونت قارچی
  • آلوپسی آرئاتا به عنوان یک بیماری خود ایمنی که حمله به فولیکول‌های مو را انجام می‌دهند.

برخی از بیماری‌ها مانند لیکن پلان و برخی از انواع پلاس که جای زخم (اسکار) را به وجود می‌آورند، می‌توانند ریزش دائمی موها را ایجاد کنند. مصرف برخی از داروها نیز می‌توانند ریزش موی چرب را ایجاد کنند که استفاده از آنها به منظور درمان موارد زیر انجام می‌شود:

  • فشار خون بالا
  • مشکلات قلبی
  • آرتریت
  • سرطان
  • افسردگی

یک شوک جسمی یا عاطفی در برخی از مواقع می‌تواند زمینه‌ساز ریزش مو شوند که نمونه‌هایی از آن عبارت است از:

  • مرگ یکی از اعضای خانواده
  • تب شدید
  • کاهش شدید وزن

چگونه می‌توان از ریزش موی چرب جلوگیری کرد؟

راهکارهایی وجود دارد که استفاده از آنها برای جلوگیری از ریزش بیشتر موها توصیه می‌شود.

  • خودداری از بستن موها به صورت سفت، بافت، دم اسبی یا گوجه‌ای که موجب فشار زیادی به موها می‌شود. زیرا در صورت استفاده از آنها به طور دائمی، فولیکول‌های مو به تدریج دچار آسیب‌دیدگی خواهند شد.
  • نکشیدن، نپیچاندن و مالش ندادن موها.
  • اطمینان حاصل کردن از متعادل بودن رژیم غذایی که دارای آهن و پروتئین کافی است.
  • استفاده از شامپوی ملایم کودک در صورت ابتلا به ریزش مو.
  • استفاده از ابزارها و محصولات حالت دهی به مو تنها در هنگام خشک بودن مو و پایین بودن درجه حرارت آنها. این ابزارها و وسایل گرم‌کننده عبارت است از: سشوار، اتو مو، شانه‌های حرارتی، عوامل دکلره کننده، محصولات رنگ مو، مواد صاف کننده مو و فر موی دائم.

کلام آخر

این مقاله به موضوع “ریزش موی چرب” پرداخته و مطالبی را در این زمینه به مخاطبان خود ارائه داده است. به منظور تشخیص ریزش مو به صورت دقیق بهتر است که به متخصص مو شرق تهران و سایر نقاط تهران مراجعه کرد تا درمان مناسبی برای آن در پیش گرفته شده و اقدامات لازم انجام شود.

در ادامه به آدرس یک وب سایت اشاره خواهد شد. برای اطلاع از کاربرد این وب سایت و موارد کاربرد آن، ادامه مطلب را مطالعه کنید.

وب سایت دکتر با من از قابلیت ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز افراد مراجعه کننده برخوردار است. خدمات پزشکی، مواردی مانند مشاوره پزشکی و فروش محصولات پزشکی را در بر خواهد گرفت. به عبارت بهتر این وب سایت را می‌توان روشی برای برقراری ارتباط بین پزشکان و افراد مراجعه کننده مطرح کرد.

توصیه این است که به این وب سایت مراجعه کنید و تعیین کنید که به طور دقیق نیاز به دریافت خدمات در کدام زمینه‌ها دارید؟ پزشکی، روانشناسی یا لوازم پزشکی؟ به این ترتیب دسترسی به خدمات پزشکی و سلامت آسان‌تر خواهد شد.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره جوش صورت در دوران بارداری بدانید

بسیاری از بانوان در طول مدت بارداری خود جوش­هایی را روی صورت خود مشاهده می­کنند. جوش صورت در دوارن بارداری امری کاملا طبیعی است و درصد زیادی از خانم­های باردار را به خود درگیر می­کند. این جوش­ها اغلب به دلیل تغییرات هورمونی پدیدار می­شوند. در این مقاله قصد داریم به طور مفصل در این باره صحبت کنیم و به شما بگوییم که علت به وجود آمدن جوش‌های صورت در دوران بارداری چیست و چه راه­هایی برای درمان آن وجود دارد. اگر شما هم می­خواهید درباره جوش­های دوران بارداری اطلاعات بیشتری کسب کنید، در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

چرا خانم­ها در دوران بارداری خود جوش می­زنند؟

تغییراتی که در راستای بارداری در بدن بانوان رخ می­دهد، باعث ترشح هورمون­های خاصی می­شود. یکی از این هورمون­ها آندروژن نام دارد. ترشح بیشتر اندروژن در دوران بارداری باعث رشد غدد پوستی می­شود. زمانی که غدد پوستی شما رشد کنند، سبب تولید ماده­ای به نام سبوم می­شود.

سبوم ماده­ای چرب و روغنی است که ترشح زیاد از حد آن منافذ پوست شما را مسدود می­کند. منافذ بسته مشکلات پوستی جدی­تری را به همراه می­آورد. از جمله این مشکلات می­توان به ایجاد جوش، آکنه و التهابات پوستی اشاره کرد.

شایان ذکر است که جوش­ و آکنه در دوران بارداری برای همه به یک اندازه نیست و عوامل مختلفی مانند سن، ژنتیک و… روی آن تاثیر می­گذارند. بانوانی که در طول دوران قاعدگی خود درگیر مشکلات پوستی زیادی مثل جوش­های شدید می­شدند، احتمال بیشتری دارد که در دوران بارداری خود نیز جوش بزنند.

جوش صورت در دوران بارداری معمولا به دلیل تغییرات هورمونی رخ می­دهد و عوامل محیطی در این مورد تاثیر زیادی ندارند. البته باید توجه داشته باشید که در این دوران ممکن است مشکلات دیگری برای پوستتان رخ دهد که آن را با جوش­های بارداری اشتباه بگیرید.

اگر نمی­توانید تشخیص دهید که عارضه­های پیش آمده برای پوستتان، جوش­های طبیعی دوران بارداری است یا علتی دیگر دارد، می­توانید از تماس با دکتر پوست بهره بگیرید. در برخی مراکز و کلینیک­های تخصصی پوست حتی امکان مشاوره با دکتر پوست رایگان نیز وجود دارد که با مراجعه به سایت دکتر با من به راحتی می­توانید آن­ها را بیابید.

برای رفع و درمان جوش­های دوران بارداری چه کاری باید انجام دهید؟

همان­طور که احتمالا می­دانید، بسیاری از روش­های درمانی و مراقبت پوستی که قبلا انجام می­دادید را نمی‌توانید در دوران بارداری خود انجام دهید؛ چرا که ممکن است اشعه­ها یا مواد شیمیایی موجود در محصولات و دستگاه­های مختلف در روند بارداری اختلال ایجاد کنند.

با توجه به این که محدودیت­هایی برای انجام مراقبت­های پوستی در دوران بارداری وجود دارد، بسیاری از خانم‌ها نمی­دانند که باید چه­کاری انجام دهند یا حتی از انجام هرگونه اقدامی برای سلامت پوستشان خودداری می­کنند که این کاری کاملا غلط است.

در ادامه به شما خواهیم گفت که برای رفع جوش صورت در دوران بارداری و دیگر عوارض آن بر پوست خود باید چه کاری انجام دهید و چگونه عمل کنید.

از پاک­کننده مناسب استفاده کنید

بسیاری از افراد فکر می­کنند که هرچه مواد پاک­کننده­ای که استفاده می­کنند، قوی­تر و اسیدی­تر باشد، کمتر جوش می­زنند؛ در حالی که این تفکر کاملا غلط است. در هر سن و شرایطی که هستید، باید نوع پاک­کننده صورت خود را با توجه به نوع پوستتان انتخاب کنید.

اگر فردی که پوست خشک دارد، از شوینده­های مناسب برای پوست­های چرب استفاده کند، سطح خشکی پوستش بیشتر و بیشتر می­شود؛ تا جایی که حتی ممکن است دچار التهابات و حساسیت­های پوستی شود. بنابراین همیشه سعی کنید به میزان پاک­کنندگی و اثر شوینده پوست خود توجه کنید.

در زمان بارداری حتی اوضاع حساس­تر هم می­شود. شوینده­هایی که در این دوران برای پوست خود از آن­ها استفاده می­کنید، باید سبک­تر و ملایم­تر از حدی باشند که در گذشته پوست خود را با آن­ها شست و شو می‌دادید. زیرا پوست شما در دوران بارداری چندین برابر حساس­تر از پیش است.

میانه رو باشید

یکی دیگر از باورهای غلطی که در مورد جوش صورت در دوران بارداری وجود دارد، این است که شست و شوی بیشتر، پوستی بهتر را به همراه می­آورد. این اشتباه که بسیاری از خانم­ها مرتکب آن می­شوند، موجب حساس شدن هرچه بیشتر پوست می­شود.

برای شستن پوست خود باید حد و حدودی را در نظر بگیرید. برای مثال روزی دو الی سه بار شست و شو می‌تواند عددی منطقی باشد. اگر می­خواهید میزان مناسب دقیق برای این کار را بدانید، می­توانید از تماس با دکتر پوست کمک بگیرید که رعایت کردن تعادل در شست و شو برایتان راحت­تر باشد.

اما اصلا زیاده­روی در شستن چگونه باعث ایجاد جوش­های بیشتر می­شود؟ زمانی که شما از مواد شوینده بیشتر از میزان مورد نیاز استفاده می­کنید، پوست شما رطوبت طبیعی خود را از دست می­دهد و خشک می­شود. سپس بدن شما برای مقابله با این خشکی غددهای چربی را بیشتر از حالت عادی تحریک می­کند و ترشح چربی در پوست شما افزایش می­یابد.

افزایش ترشح چربی در پوست به خودی خود یکی از پررنگ­ترین دلایل برای جوش­های دوران بارداری محسوب می­شود. پس سعی کنید با زیاده­روی­های غلط غدد چربی پوست خود را بیشتر از این تحریک نکنید که حسابی عصبانی شده و پوستتان پر از جوش­های آزاردهنده می­شود!

ملایمت به خرج دهید

دستکاری جوش­ها برای برخی افراد یکی از لذت­بخش­ترین کارهایی است که می­توانند با صورت خود انجام دهند. باید بدانید این یکی از بدترین اشتباهاتی است که می­توانید در دوران بارداری در رابطه با پوست خود مرتکب شوید.

دستکاری و استفاده از خشونت در مقابله با جوش صورت در دوران بارداری باعث تحریک بیشتر آن­ها شده و حتی ممکن است مشکلات حادتری مانند ایجاد زگیل و زخم­های پوستی شود. صبر و حوصله به خرج دهید و اطمینان داشته باشید که پس از مدتی مشخص این جوش­ها خود به خود برطرف خواهند شد.

پوست خود را همواره مرطوب نگه دارید

جوش صورت در دوران بارداری

نکته­ای که بسیاری از خانم­ها در مراقبت­های پوستی خود در دوران بارداری به آن توجه نمی­کنند، مرطوب نگه داشتن پوست و آبرسانی مناسب است. گاهی جوش­های بارداری در اثر خشکی بیش از حد پوست به وجود می‌آیند. در چنین شرایطی یک آبرسان مناسب می­تواند مشکل پوستی شما را برطرف کند.

سعی کنید در انتخاب آبرسان مناسب برای دوران بارداری دقت لازم را داشته باشید و اگر در صحبت­های دوستان یا آشنایان می­شنوید که می­گویند پزشکشان درمورد این محصول صحبت کرده و آن محصول را به من معرفی کرده است، به این معنی نیست که آن کالا برای شما هم مناسب باشد.

ضد آفتاب را فراموش نکنید!

سعی کنید تا حد امکان همیشه هنگام بیرون رفتن ضد آفتاب روی پوست خود داشته باشید. اشعه­های مضر خورشید می­توانند باعث پیری زودرس و باز کردن بیش از حد منافذ و همچنین تشدید جوش صورت در دوران بارداری شود.

محافظت ­نکردن پوست در برابر آفتاب همچنین می­تواند عارضه­های پوستی دیگری مانند لک­های دوران بارداری را نیز به همراه داشته باشد. همیشه باید علاوه بر داشتن کرم ضد آفتاب روی پوستتان آن را در کیفتان همراه با خود داشته باشید که اگر زمان زیادی را در معرض نور خورشید بودید، ضد آفتابتان را تمدید کنید.

در انتخاب کرم ضد آفتاب هم مانند دیگر محصولاتی که در دوران بارداری استفاده می­کنید، باید توجه بسیاری به کار بگیرید. کرم­های نامرغوب یا سنگین نیز خود می­توانند یکی از عوامل ایجاد جوش روی صورت باشند. در دوران بارداری باید مصرف ضد آفتاب­های بی­رنگ و بدون چربی را در اولویت خود قرار دهید.

اگر فکر می­کنید که باز هم نمی­توانید کرمی مناسب برای پوستتان برای محافظت در برابر اشعه­های خورشید بیابید، حتما از تماس با دکتر پوست به روش سایت دکتر با من کمک بگیرید. متخصصان در این زمینه همیشه بهترین پیشنهادها را برای شما دارند.

کلام آخر

جوش صورت در دوران بارداری امری شایع است که برای اکثر بانوان در این دوران پیش می­آید. کمی مراقبت و رعایت نکاتی که پیش­تر به آن­ها اشاره کردیم، می­تواند نقش شایانی در جلوگیری از تشدید این جوش­ها داشته باشد.

حتما از مشاوره با دکتر پوست رایگان که در مراکز و کلینیک­های مختلف تخصصی برای پوست برگزار می­شود، استفاده کنید. مراجعه به دکتر پوست جنوب تهران یا دیگر مناطق و شهرستان­ها را دست کم نگیرید و بدانید که حتی یک جلسه مشاوره از یک دکتر پوست خوب می­تواند راهنمایی­های فوق­العاده­ای درباره مراقبت از پوستتان در دوران بارداری به شما بدهد.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره جراحی قلب باز بدانید

مطمئنا تاکنون بارها اصطلاح جراحی قلب باز به گوشتان خورده است؛ شاید کمی از نظرتان ترسناک باشد! این عمل یکی از قدیمی ترین روش های جراحی برای کنترل و درمان بیمارهای قلب است. ما در این مقاله از دکتر با من قصد داریم درباره این نوع جراحی قلب صحبت کنیم، با ما همراه باشید.

جراحی قلب باز چیست؟

عمل قلب باز به روش بازکردن قفسه سینه به منظور دسترسی به قلب توسط جراحان قلب گفته می شود. پس این تصور غلط که در این نوع جراحی قلب شکافته و باز می شود کاملا اشتباه است.

این نوع جراحی یکی از جراحی های سنگین قلب است و نیاز به اقدامات خاصی برای قبل و بعد از عمل است.

در واقع این نوع عمل جراحی در صورت ایجاد عارضه در عضله قلب، شریان ها و دریچه های قلب ممکن است تجویز شود.

انواع عمل قلب باز

انواع روش های جراحی قلب باز عبارتند از:

روی پمپ

در این روش دستگاه بای پس قلب – ریه به قلب متصل می شود و به طور موقت این دو عضو را در اختیار می گیرد. در حالی که این دستگاه خون را از قلب دور می کند اما خون را در سایر اندام های بدن به گردش می آورد. سپس پزشک قلبی که جریان خون ندارد و نمی تپد را عمل می کند. پس از اتمام جراحی، دستگاه قطع شده و قلب مجددا شروع به کار می کند.

خارج از پمپ

جراحی بای پس خارج از پمپ یا جراحی قلب تپنده به این صورت است که قلب به تپش خود ادامه می دهد. از این روش جراحی برای جراحی بای پس عروق کرونر استفاده می شود.

عمل قلب باز در چه صورت تجویز می شود؟

همانطور که گفتیم این جراحی یک عمل بسیار سخت و پیچیده است و در تنها در صورتی که بیماری خیلی حاد باشد تجویز می شود. از جمله رایج ترین مواردی که براساس آنها این عمل قلب انجام می شود عبارتند از:

 

  • پیوند یا تعویض دریچه های قلب؛
  • اصلاح بخش های آسیب دیده قلب؛
  • ایمپلنت های پزشکی که به منظور بهبود ضربان قلب استفاده می شوند.
  • جراحی بای پس؛
  • پیوند قلب؛
  • درمان گرفتگی عروق در مسیر قلب؛
  • درمان نقص های مادرزادی قلب؛
  • آنژیوپلاستی؛

مزایای عمل جراحی قلب باز

از جمله مزایای این عمل جراحی عبارتند از:

  • احتمال تکرار انجام آنژیوگرافی و باز کردن مجدد شریان های بسته شده پس از این عمل جراحی بسیار کمتر می شود.
  • در این نوع عمل جراحی سه یا چهار رگ پیوند داده می شود. بنابراین چنانچه در سال های آتی اگر دو تا از رگ ها هم بسته شود خطری بیمار را تهدید نمی کند.
  • بهترین روش برای باز کردن عروق قلبی مسدود شده است.

مراحل عمل قلب باز

  1. بیهوشی کامل بیمار توسط متخصص بیهوشی انجام می شود.
  2. جراح قلب با استفاده از تجهیزات مخصوص برشی به اندازه 8 تا 10 اینچ روی قفسه سینه بیمار ایجاد می کند.
  3. جراح تمام بخش هایی از قفسه سینه که نیاز باشد تا به قلب دسترسی پیدا کند را برش می دهد.
  4. زمانی که قلب به طور کامل در دسترس و دید جراح قرار گرفت، بیمار به یک دستگاه به نام بای پس متصل می شود این دستگاه باعث می شود که خون از قلب دور شود و جراحی راحت تر انجام شود، البته در روش های جدید این دستگاه استفاده نمی شود.
  5. جراح از یک رگ سالم برای ایجاد کردن مسیر جدید در اطراف عروق مسدود شده استفاده می کند.
  6. جراح استخوان سینه را با سیم بسته و سیم را داخل بدن می گذارد.
  7. برش اصلی دوخته می شود.

عوارض عمل قلب باز

این عمل جراحی نیز مانند سایر جراحی های دیگر دارای عوارض مختص به خود است که در صورتی که توسط بهترین جراح قلب و عروق انجام شود میزان عوارض و خطرات آن به حداقل می رسد. از جمله رایج ترین عوارض عمل قلب باز عبارتند از:

  • امکان خونریزی پس از جراحی وجود دارد.
  • به هم خوردن ریتم ضربان قلب؛
  • آسیب ایسکمیک قلب؛
  • خطرناک ترین عارضه این عمل ایست قلبی یا احتمال مرگ در عمل قلب باز است.
  • لخته شدن خون؛
  • سکته مغزی؛
  • از دست دادن خون؛

معایب جراحی قلب باز

از جمله معایب این عمل جراحی عبارتند از:

  • این عمل نیاز به بیهوشی کامل بیمار دارد.
  • در این جراحی از پمپ قلب به مدت 2 الی 3 ساعت استفاده می شود.
  • دوره نقاهت جراحی قلب باز طولانی است. به طور متوسط حدود یک هفته طول می کشد تا استخوان های قفسه سینه جوش بخورند.
  • احتمال بروز عفونت به خصوص در بیماران دیابتی وجود دارد.
  • در موارد بسیار نادر برخی از افراد به دلیل استفاده از دستگاه استنت دچار حمله قلبی می شوند.

اقدامات قبل از جراحی قلب باز

توجه به اقدامات قبل از هر نوع جراحی بسیار مهم است که البته اهمیت این موضوع در عمل قلب باز بسیار بسیار بیشتر است؛ زیرا این عمل در زمره جراحی های سنگین قرار دارد. از جمله اقداماتی که باید قبل از این عمل جراحی انجام دهید عبارتند از:

  • نیاز است که چندین جلسه قبل از جراحی با پزشک خود ملاقات داشته باشید.
  • انجام تست ها و آزمایشات مختلف توسط بیمار مانند تست تنفس، اکو قلب، نوار قلب و …
  • شب قبل از عمل باید بیمار استحمام کند و موهای زائد بدن خود را اصلاح کند.

پس از عمل قلب باز چه اتفاقی می افتد؟

پس از به هوش اومدن، بیمار دو یا سه لوله متصل به قفسه سینه خود را خواهد دید. این لوله ها به منظور تخلیه مایع از نواحی اطراف قلب تعبیه شده اند.

ممکن است خطوط داخل وریدی در بازو برای تامین مایعات و کاتتر در مثانه برای خروج ادرار نیز متصل باشد.

همچنین بیمار به دستگاه هایی متصل است که نظارت قلب بیمار را بر عهده دارند.

پس از عمل جراحی قلب باز ممکن است این موارد را بیمار تجربه کند:

 

  • یبوست؛
  • افسردگی؛
  • بی‌خوابی یا اختلالات خواب؛
  • بی اشتهایی؛
  • مشکلات حافظه؛
  • درد قفسه سینه؛
  • درد، کبودی و ورم جزئی در محل برش؛

معمولا بیمار در اولین شب در بخش مراقبت های ویژه (ICU) نگهداری می شود، سپس به مدت 3 تا 7 روز در بخش می ماند.

در این صورت با پزشک خود تماس بگیرید

چنانچه این موارد را تجربه کردید حتما پزشک خود را در جریان بگذارید:

  • درد قفسه سینه غیر عادی؛
  • تب؛
  • حالت تهوع و استفراغ؛
  • تنگی نفس؛
  • علائم عفونت در محل برش مثل ترشح و قرمزی؛
  • گفتار نامفهوم یا سایر نشانه های سکته مغزی؛

مراقبت‌ های بعد از عمل قلب باز

از جمله اقدامات بعد از عمل جراحی قلب باز عبارتند از:

مراقبت از محل برش

  • محل برش را گرم و خشک نگهدارید.
  • دست های خود را قبل و بعد از لمس محل برش بشویید.
  • چنانچه بهبود محل برش شما به خوبی پیش می رود و زهکشی وجود ندارد، می توانید دوش بگیرید.
  • دوش گرفتن با آب گرم نباید بیش از ده دقیقه به طول بکشد.
  • اطمینان حاصل کنید که محل برش به طور مستقیم با آب برخورد ندارد.

همچنین نیاز است که به طور مرتب محل برش را از نظر بروز علائم عفونت برسی کنید که عبارتند از:

  • افزایش زهکشی؛ ترشح یا باز شدن از محل برش
  • قرمزی و تورم اطراف برش
  • گرما در امتداد خط برش
  • تب
  • مدیریت درد

خواب کافی

ممکن است پس از عمل قلب باز دچار بی خوابی یا اختلالات خواب شوید. اما بیمار باید تا حد امکان استراحت کند. برای داشتن خواب بهتر موارد زیر را انجام دهید:

  • داروهای مسکن را نیم ساعت قبل از خواب مصرف کنید.
  • به منظور کاهش فشار عضلانی و درد بالش هایی را زیر سر قرار دهید.
  • از مصرف قهوه به خصوص در عصرها پرهیز کنید.

توانبخشی

اصولا بیمارانی که تحت عمل قلب باز قرار گرفته اند با شرکت در برنامه های توانبخشی می توانند به نتایج بسیار خوبی دست پیدا کنند. این کار اصولا به صورت سرپایی و با چندین بار ویزیت در طول هفته انجام می شود. برنامه توانبخشی بعد از عمل جراحی قلب باز شامل ورزش، کاهش عوامل خطرزا و مقابله با استرس، افسردگی و اضطراب است.

رژیم غذایی بعد از جراحی قلب باز

داشتن یک رژیم غذایی سالم بعد از عمل قلب می تواند کمک شایانی به بهبودی سریعتر بیمار کند. یک رژیم غذایی سالم برای قلب شما شامل:

 

  • غذاهای تازه و کامل؛
  • میوه‌ ها؛
  • سبزیجات؛
  • غلات کامل؛
  • نان ها؛
  • گوشت های بدون چربی مانند ماهی؛
  • لبنیات کم چرب؛
  • به طور کلی رژیم غذایی بیماران قلبی باید غذاهای کم چرب، کم کلسترول با فیبر بالا باید باشد.
  • مصرف نمک، شکر و چربی ممنوع!

چه پزشکانی جراحی عمل باز انجام می دهند؟

برای انجام این جراحی نیاز است که یک تیم پزشکی که در کنار هم باشند که این تیم شامل موارد زیر است:

  • جراح اصلی قلب؛
  • متخصص بیهوشی؛
  • تیم پمپ؛
  • پرستاران و تکنسین های اتاق عمل؛

هزینه عمل قلب باز چقدر است؟

این عمل جراحی یکی از جراحی های گران قیمت است که در کشور ما هزینه عمل قلب باز در سال 1401 حدود 50 تا 80 میلیون تومان اعلام شده است. که این هزینه ها در صورت داشتن بیمه و انجام عمل در بیمارستان های دولتی می تواند کمتر باشد.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره پوست صورت سوخته و درمان آن

پوست صورت سوخته عارضه‌ای است که اگر اتفاق بیفتد، زیبایی و اعتماد به نفس فرد را تا حد زیادی می‌گیرد. سوختگی سطوح متفاوتی دارد که با توجه به آن‌ها درمان انجام می‌شود. سطوح مختلف را با میزان و شدت سوختگی می‌سنجند.

در این مقاله ما هر آنچه که باید درباره پوست صورتی سوخته و درمان آن بدانید را در اختیار شما قرار می‌دهیم. در سایت دکتر با من شما می‌توانید تعداد زیادی دکتر پوست خوب در تهران را پیدا کرده و به آن‌ها مراجعه کنید.

سوختگی چند سطح دارد؟

سطح یا میزان سوختگی به سه دسته تقسیم می‌شود. درجه یک، دو و سه. این سطوح میزان آسیب به پوست را مشخص می‌کنند. درجه یک سوختگی جزئی و کمترین میزان سوختگی و درجه سه شدیدترین میزان آن را نشان می‌دهد.

سوختگی‌ها چه علائمی دارند؟

در پوست صورت سوخته از نوع درجه یک ما شاهد قرمز شدن پوست هستیم. در این نوع از سوختگی تاولی مشاهده نمی‌شود. در نوع دوم پوست سوخته تاول می‌زند و ضخیم می‌شود. در درجه سوم سوختگی ضخامت پوست بسیار زیاد است. همینطور رنگ آن سفید و حالت چرمی می‌شود.

درجه چهارم از سوختگی هم وجود دارد که در ظاهر آن شبیه نوع سوم است، اما عمقش بیشتر خواهد بود و سوختگی تا تاندون‌ها و استخوان‌‌ها نیز نفوذ می‌کند.

دلایل عمده سوختگی چیست؟

از دلایل سوختگی می‌توانیم به عوامل شیمیایی، سوختگی‌های الکتریکی، آتش‌سوزی در اثر شعله کبریت، شمع و فندک و نور شدید خورشید اشاره کنیم. سوختگی‌های ناشی از عوامل الکتریکی و شیمیایی می‌توانند بسیار خطرناک باشند، چرا که ممکن است از طریق پوست وارد بدن شوند، حتی اگر سوختگی جزئی باشد.

سوختگی‌های درجه یک

این درجه از سوختگی یعنی کمترین آسیب به پوست. آن‌ها سطحی هستند، چون به بیرونی‌ترین لایه آسیب رسانده‌اند. این درجه از سوختگی علائم زیر را دارد:

  • سرخی
  • التهاب جزئی یا تورم
  • درد
  • خشکی و پوسته پوسته شدن پوست هنگام بهبودی

در این درجه بعد از بین رفتن سلول‌های پوستی نشانه‌های سوختگی نیز ناپدید می‌شوند و بعد از بهبودی جای زخم باقی نمی‌ماند. طول درمان و بهبودی چنین سوختگی‌هایی بین ۷ تا ۱۰ روز است.

دقت داشته باشید که اگر ناحیه دچار سوختگی بزرگ باشد، روی پوست صورت را درگیر کرده باشد یا مفاصل اعضایی مانند زانو، مچ پا، پا، ستون فقرات، شانه، آرنج و ساعد دچار این میزان از سوختگی شده باشند، باید به طور حتم برای درمان یک پزشک را ببینید.

چنین سطح از سوختگی با شیوه‌های خانگی قابل درمان است. نکته مهم در درمان سرعت آن است. هرچه سریع‌تر این اتفاق بیفتد، بهبودی بهتری در پیش خواهد بود.

این سوختگی‌ها را می‌توانید با خیساندن زخم در آب خنک به مدت پنج دقیقه یا بیشتر، مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن برای تسکین درد، استفاده از لیدوکائین (یک ماده بی حس‌کننده) با ژل یا کرم آلوئه ورا برای تسکین پوست، استفاده از پماد آنتی بیوتیک و گاز شل برای محافظت از منطقه آسیب دیده درمان کنید.

کاری که نباید برای درمان آن‌ها انجام دهید، استفاده از یخ روی پوست صورت سوخته است. استفاده از پنبه وضعیت زخم را بدتر می‌کند، چون الیاف به زخم می‌چسبند و منجر به عفونت می‌شوند. همینطور به هیچ عنوان نباید از موادی مانند کره و تخم مرغ برای بهبود استفاده کنید.

سوختگی های درجه دو

شدت این درجه از سوختگی از نوع اول وخیم‌تر و عمق آن نیز بیشتر است. در این نوع پوست قرمز شده و دچار تاول می‌شود. همینطور درد و سوزش زیادی نیز با خود به همراه دارد. بعد از مدتی می‌بینیم که بافت پوست ضخیم شده و حالت دلمه مانند روی زخم تشکیل می‌شود.

در یکی از مراحل درمان آن‌ها، سعی می‌کنند که زخم را تمیز و سپس بانداژ کنند. طول درمان این درجه تا بیش از ۳ هفته به زمان نیاز دارد. بعد از بهبودی فرد شاهد تغییر رنگدانه‌های پوستی است. مدت زمان بهبودی به عمق تاول‌ها بستگی دارد. عمق کمتر باعث بهبود سریع‌تر می‌شود.

در این درجه از سوختگی گاهی لازم است برای درمان پیوند پوست انجام بگیرد. سعی کنید سوختگی درجه دو را با شیوه‌های خانگی و گیاهی درمان نکنید. اگر این نوع سوختگی خفیف باشد، می‌توانید آن را ۱۵ دقیقه زیر آب خنک بگیرید. برای تسکین درد می‌توانید از داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.

برای تاول‌های ایجاد شده روی پوست صورت سوخته می‌توانید کرم‌های آنتی بیوتیک را روی آن‌ها قرار دهید. اگر این سوختگی گسترده و عمیق باشد و روی اعضایی مثل صورت، دست‌ها، باسن، کشاله ران یا پاها اتفاق بیفتد، باید کمک فوریت‌های پزشکی را دریافت کنید.

سوختگی درجه ۳

درجه سه در سوختگی یعنی بیشترین آسیب به پوست و لایه‌های بسیار عمیقی از پوست را از بین می‌برد. در این نوع از سوختگی فرد دردی احساس نمی‌کند، دلیل آن نیز از بین رفتن عصب‌های بدن است. علائم سوختگی درجه سه شامل موارد زیر می‌شود:

  • رنگ مومی و سفید
  • رنگی مانند ذغال
  • رنگ قهوه‌ای تیره
  • بافت متورم و چرمی شکل
  • تاول‌هایی که بزرگ نمی‌شوند

مدت زمان مشخصی برای درمان این نوع از زخم‌ها وجود ندارد. این سوختگی با شیوه‌های خانگی درمان‌پذیر نیست، بلکه باید حتما به اورژانس مراجعه کنید. تا رسیدن کمک پزشکی کاری که باید انجام دهید این است که مراقب باشید لباستان به زخم‌ها نچسبد.

عوارض سوختگی

بیشترین عارضه در این سه نوع سوختگی مربوط به نوع درجه ۳ است. این عوارض عبارت هستند از: عفونت، از دست دادن خون و وارد شدن شوک به بدن. اگر به موقع این عوارض برطرف نشوند، منجر به مرگ بیمار خواهد شد.

از عوارض دیگر هر نوع سوختگی احتمال ابتلا به کزاز است. کزاز نیز یک نوع عفونت باکتریایی است که ابتلا دستگاه عصبی را دچار مشکل می‌کند.

هیپوترمی و هیپوولمی خطرات دیگر سوختگی هستند. در هیپوترمی دمای بدن به شکل خطرناک کاهش پیدا می‌کند. در اثر سوختگی بدن گرمای خود را از دست می‌دهد. در هیپوولمی بدن حجم زیادی خون از دست می‌دهد که خطرات زیادی در پی دارد.

در پایان

در این مقاله تلاش ما این بود که شما را با انواع سوختگی و خطرات و عوارض پوست صورت سوخته آشنا کنیم. در سوختگی سه درجه وجود دارد که میزان آن را مشخص می‌کنند. هر یک از این سه سطح ویژگی‌های خاص خود را دارند و درمان مجزا برای آن‌ها در نظر گرفته شده است.

در سایت دکتر با من مشاوره با دکتر پوست به راحتی برای شما فراهم می‌شود. همینطور در آن می‌توانید تعدادی متخصص پوست اطفال را نیز بیابید که سوختی کودکان را نزد آنان معالجه کنید.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره آنژیوپلاستی بدانید

پزشک متخصص قلب و عروق در صورت گرفتگی و باریک شدن عروق در اثر تجمع کلسترول، سلول ها و … ممکن است روشی به نام آنژیوپلاستی را تجویز کند.

ممکن است سوال شما این باشد که آنژیوپلاستی چیست؟ انواع آنژیوپلاستی چیست؟ خطرات و مزایای این روش کدام است؟ در این مقاله به پاسخ کلیه این سوالات خواهیم پرداخت، پس تا انتهای این مقاله با دکتر با من همراه باشید.

آنژیوپلاستی چیست؟

آنژیوپلاستی یک روش کم تهاجمی برای رفع گرفتگی عروق و بازگشت جریان طبیعی خون به اندام ها و بافت های خاص بدن می باشد.

شریان ها ممکن است در اثر تجمع کلسترول، چربی و … باریک شوند و یا دچار گرفتگی شوند. به تجمع این مواد در شریان های خونی «پلاک» گفته می شود که در اثر گذر زمان باعث سخت شدن و باریک شدن عروق خونی می شود و باعث محدود شدن گردش خون و اکسیژن به سایر بافت های بدن می شود.

با توجه به اینکه تجمع پلاک ها در کدام رگ های خونی رخ می دهد، در صورت عدم درمان ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی مثل نکروز، سکته قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ شود.

مزایای آنژیوپلاستی چیست؟

  • این روش در مقایسه با جراحی قلب باز، کم هزینه تر و کم خطرتر است.
  • این عمل بدون نیاز به بیهوشی عمومی و تنها با بی حسی موضعی انجام می شود.
  • احتیاج به بستری شدن طولانی مدت بیمار در بیمارستان نیست.
  • برای انجام این روش نیازی به هیچ گونه برشی نیست و تنها با استفاده از ایجاد یک سوراخ کوچک بر روی پوست قابل انجام است.
  • بیمار پس از مدت کوتاهی می تواند فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد.

اقدامات قبل از آنژیوپلاستی چیست؟

از جمله اقداماتی که بیمار موظف است قبل از انجام این روش درمانی انجام دهد عبارتند از:

  • در صورت مصرف هر گونه دارو یا مکلمی باید پزشک متخصص قلب خود را در جریان بگذارید. ممکن است در برخی موارد پزشک مصرف برخی از داروها به ویژه داروهای رقیق کننده خون را برای مدتی قطع کند.
  • امکان دارد پزشک فوق تخصص آنژیوپلاستی از بیمار بخواهد که از چند ساعت قبل از آنژیو ناشتا باشد.
  • ممکن است برای برخی از بیماران آزمایش کلیه قبل از عمل از تجویز شود.

آنژیوپلاستی چگونه انجام می شود؟

این روش درمانی، یک روش کم تهاجمی است که شامل عمل های جراحی نمی شود؛ چرا که در زمان هوشیاری و تنها با بی حسی در آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب و عروق قابل انجام است.

پس از بی حسی بیمار یک لوله نازک به نام کاتتر از طریق شریان بازو یا پا وارد بدن می شود. سپس این لوله نازک توسط روش های تصویربرداری به عروقی که دچار تنگی یا انسداد شده اند، انتقال داده می شود.

در صورتی که کاتتر در موقعیت صحیح قرار گرفته باشد، بالون کوچکی که در انتها لوله واقع شده است باد شده و با فشاری که به پلاک های عروق وارد می کند، عروق را باز می کند تا جریان خون به شکل طبیعی خود بازگردد.

البته در صورتی که گرفتگی شدید باشد امکان دارد نیاز باشد چندین بار بالن باد شود تا به خوبی گرفتگی عروق رفع شود، بالن هوا تخلیه شده و برداشته می شود.

در برخی مواقع ممکن است نیاز باشد قبل از وارد کردن بالن به عروق خونی، یک استنت تاشو روی بالن نصب شود. این استنت زمانی که بالن پر می شود؛ دیواره شریان ها را باز می کند. استنت به این ترتیب در باز نگه داشتن رگ خونی کمک می کند.

مدت زمان آنژیوپلاستی بسته به نوع شریان و شدت گرفتگی آن ممکن است متفاوت باشد؛ اما به طور معمول بین نیم ساعت تا یک ساعت طول می کشد.

انواع آنژیوپلاستی

انواع آنژیوپلاستی عبارتند از:

  • آنژیوپلاستی قلب
  • آنژیوپلاستی محیطی

طریقه آنژیوپلاستی قلب به چه صورت است؟

در صورتی که فرد دچار بیماری عروق کرونری باشد؛ یعنی یک یا چندین شریان تامین کننده خون و اکسیژن قلب دچار گرفتگی شده باشد، ممکن است پزشک متخصص قلب و عروق؛ آنژیوپلاستی قلب یا همان آنژیوپلاستی عروق کرونر را تجویز کند.

اصولا بیمارانی که کاندیدای این روش درمانی هستند ممکن است دارای علائمی مانند ناراحتی و درد قفسه سینه یا تنگی نفس باشند.

آنژیوپلاستی محیطی چگونه است؟

در صورتی که عروق اندام های انتهایی مانند بازوها و پاها دچار گرفته شده باشند؛ آنژیوپلاستی محیطی تجویز می شود. بیمارانی که به این نوع آنژیو نیاز دارند ممکن است علائمی مانند درد، خستگی، گرفتگی عضلات، سوزن سوزن شدن، بی حسی در دست و پاها یا تغییر رنگ پوست را تجربه کنند.

یکی از رایج ترین انواع آنژیوپلاستی محیطی؛ آنژیوپلاستی پا است.

همچنین در صورت داشتن فیستول AV، پیوند AV و یا داشتن مشکل در جریان خون در هنگام همودیالیز ممکن است آنژیوپلاستی محیطی تجویز شود.

عوارض آنژیوپلاستی چیست؟

از آنجا که این روش درمانی یکی از کم تهاجمی ترین و کم خطرترین روش هاست؛ بنابراین امکان بروز خطر یا عوارض آنژیوپلاستی بسیار نادر است. در هر صورت نمی توان از عوارض احتمالی آن چشم پوشی کرد که این عوارض عبارتند از:

  • احتمال لخته شدن خون: لخته شدن خون در محل استنت گذاری ممکن است باعث گرفتگی مجدد سرخرگ و سکته قلبی شود. برای جلوگیری از این عارضه ممکن است نیاز باشد بیمار به مدت طولانی یا حتی مادام العمر از داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین استفاده کند.
  • گرفتگی مجدد شریان ها: پس از آنژیو امکان دارد مجددا عروق دچار گرفتگی شوند. به همین دلیل از فنر استفاده می شود که احتمال تنگی دوباره عروق را تا 20 درصد کاهش می دهد. همچنین چنانچه از استنت هایی که دارو آزاد می کنند استفاده شود، احتمال گرفتگی عروق تا ده درصد کاهش پیدا می کند.
  • خونریزی: گاهی ممکن است جایی از پوست که کاتتر وارد بدن شده دچار کبودی شود، اما گاهی نیز ممکن است خونریزی نیز از این ناحیه اتفاق بیفتد، در صورت شدیدن بودن خونریزی باید بیمار را برای انتقال خون به بیمارستان ببرید.
  • پاره شدن عروق: گاهی ممکن است بالون باد شده درون عروق به دیواره رگ ها فشار وارد کند و باعث پاره شدن آنها شود. در صورتی که این اتفاق رخ دهد بیمار باید سریعا به اتاق عمل انتقال داده شود.

سایر خطرات آنژیوپلاستی که احتمال بروز آنها بسیار ضعیف تر از موارد گفته شده است عبارتند از:

  • سکته قلبی؛
  • اختلالات کلیوی؛
  • سکته مغزی؛
  • عفونت در محل تزریق؛
  • واکنش به رنگ؛
  • ضربان نامنظم قلب؛

چه کسانی نمی توانند آنژیوپلاستی انجام دهند؟

در صورتی که میزان تنگی یا گرفتگی عروق به شدت زیاد باشد، امکان عبور دادن کاتتر از عروق وجود ندارد و این روش درمانی هیچ گونه تاثیری نخواهد داشت به همین دلیل تنها راه درمانی این بیماران عمل جراحی است.

زندگی بعد از آنژیوپلاستی

بهبودی پس از آنژیوپلاستی به سرعت امکان پذیر است و بیماران تقریبا بین 12 الی 24 ساعت پس از برداشتن کاتتر، ترخیص می شوند. همچنین بیماران اصولا پس از چند روز الی یک هفته می توانند به فعالیت های روزانه خود ادامه دهند.

در طول مدت زمانی که بیمار در بیمارستان بستری است، ممکن است استنت گذاری هم برای بیمار انجام شده باشد.

پس از ترخیص بیمار و بازگشت وی به خانه ممکن است در ناحیه کشاله ران، بازو یا مچ دست احساس درد داشته باشد که علت آن کاتتری است که وارد بدن بیمار شده است. همچنین ممکن است در اطراف برش ایجاد شده مقداری کبودی ایجاد شده باشد که کاملا طبیعی است.

پس از آنژیو بیمار درد قفسه سینه و تنگی نفسی که داشته است یا کاملا بهبود پیدا می کند یا خیلی بهتر از قبل می شود.

مراقبت های بعد از آنژیوپلاستی

  • 6 ساعت پس از آنژیو می توانید راه بروید.
  • محل برش داده شده باید به مدت 1 الی 2 روز خشک نگه داشته شود.

در صورتی که کاتتر از طریق کشاله ران وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

  • راه رفتن در مسافت های کوتاه و سطوح صاف مشکلی ندارد.
  • تا 2 روز از بالا و پایین رفتن از پله ها پرهیز کنید.
  • حداقل تا دو روز پس از عمل اجازه انجام امور منزل، رانندگی، ورزش، بلند کردن اشیا سنگین و … ممنوع است.

در صورتی که کاتتر از طریق بازو یا مچ دست وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

  • به بازویی که کاتتر وارد شده است بلند کردن اجسام سنگین بیش از 4 کیلوگرم ممنوع است.
  • به وسیله این دست انجام حرکاتی مثل بلند کردن، کشیدن یا چرخاندن اجسام سنگین نیز ممنوع است.

در صورتی که کاتتر از طریق کشاله ران، بازو یا مچ دست وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

  • رابطه جنسی به مدت 2 الی 5 روز پس از عمل ممنوع است.
  • تا 7 روز پس از عمل شنا یا حمام ممنوع است. البته امکان دارد که پس از دو روز پزشک اجازه دوش گرفتن را به شما بدهد.
  • در صورتی که شغل شما سنگین نیست می توانید طی 2 الی 3 روز به کار خود بازگردید. (بهتر است با پزشک خود درباره این موضوع مشورت کنید)
  • نیاز است که مراقب محل برش باشید.
  • در صورتی که محل برش دچار خونریزی یا تورم شد باید سریعا دراز بکشید و به مدت نیم ساعت محل را فشار دهید.

چه موقع باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز موارد زیر نیاز است که پزشک خود را در جریان بگذارید:

  • در صورتی که محل قرارگیری کاتتر دچار خونریزی شده است و با فشار دادن متوقف نشده است.
  • چنانچه محل کاتتر دچار تورم شده است.
  • در صورتی که محل قرارگیری کاتتر دچار تغییر رنگ شده یا نسبت به لمس بی حس یا سرد شده است.
  • چنانچه محل برش قرمز و دردناک شده است یا ترشحات سبز یا زرد رنگ از محل خارج می شود.
  • در صورتی که درد در قفسه سینه یا تنگی نفس با استراحت کردن رفع نمی شود.
  • چنانچه نبض شما بسیار آهسته (کمتر از 60 ضربان) یا بسیار سریع (بیشتر از 100 تا 120 ضربان) در دقیقه است.
  • اگر دچار سرگیجه می شوید، از حال می روید یا احساس خستگی شدید می کنید.
  • چنانچه سرفه شما همراه با خون یا مخاط زرد و سبز رنگ است.
  • اگر در مصرف هر کدام از داروهای قلب خود مشکل دارد.
  • چنانچه دچار لرزش یا تب شدید هستید.

جمع بندی

آنژیوپلاستی زمانی برای بیماران تجویز می شود که عروق خونی آنها به دلیل تجمع پلاک های چربی، کلسترول و … دچار گرفتگی و انسداد شده باشد. بنابراین هدف آنژیوپلاستی باز کردن عروقی است که دچار گرفتگی شده است که همین کار باعث بازگرداندان جریان طبیعی خون به اندام های بدن می شود.

در صورتی که عروق خونی دچار گرفتگی شوند و درمان نشوند ممکن است عواقب خطرناکی مانند نکروز، سکته قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه که باید درباره موی معمولی بدانید

موی معمولی که با عنوان موی نرمال یا موی طبیعی نیز شناخته می شود، یکی از بهترین و کم دردسرترین انواع مو است. این نوع موها در تعادل کامل بین چربی و خشکی قرار دارند، ظاهر براق و سالمی دارند و اغلب نیاز به مراقبت خاص و پیچیده ای ندارند.

اما آیا داشتن موی معمولی به معنای بی  نیاز بودن از مراقبت است؟ در این مقاله از «دکتر با من»، به صورت جامع به بررسی موی معمولی، می پردازیم.

موی معمولی چیست؟

موی معمولی به موهایی گفته می شود که میزان چربی طبیعی در آن متعادل است. نه بیش از حد چرب هستند و نه دچار خشکی یا شکنندگی. این نوع مو به راحتی حالت می گیرد، گره نمی خورد، نرم و لطیف است و شانه زدن آن دردسر خاصی ندارد.

افرادی که دارای موی معمولی هستند معمولاً از سلامت پوست سر نیز برخوردارند و فولیکول های مو در شرایط خوبی به سر می برند.

نوع مو میزان چربی نیاز به مراقبت حالت پذیری
موی خشک کم بالا کم
موی چرب زیاد بالا متوسط
موی معمولی متعادل متوسط بالا
موی مختلط چرب در ریشه، خشک در ساقه بالا متوسط

در این جدول مشخص است که موی معمولی کمترین میزان چالش را نسبت به سایر انواع مو دارد، اما همچنان باید به آن توجه ویژه شود.

ویژگی ها

  • درخشان، نرم و سالم به نظر می رسد
  • فاقد گره خوردگی و خشکی شدید
  • نیازمند مراقبت سبک اما مستمر
  • متعادل در تولید سبوم (چربی طبیعی پوست سر)
  • مقاومت بیشتر نسبت به آسیب های محیطی

Normal hair: This type of hair has a balanced sebum secretion, which means that it starts to oil up after 2 – 3 days of washing. This hair has no particular problems. It is light, soft, shiny, flexible and easy to comb and detangle.

موی معمولی: این نوع مو ترشح سبوم متعادلی دارد، به این معنی که پس از ۲ تا ۳ روز شستشو شروع به چرب شدن می‌کند. این مو هیچ مشکل خاصی ندارد. سبک، نرم، براق، انعطاف‌پذیر و به راحتی شانه و گره آن باز می‌شود.

https://uk.typology.com/library/what-are-the-different-hair-types-and-how-do-you-determine-yours

سبک زندگی و نقش آن در سلامت مو

اگرچه موی معمولی از نظر تعادل چربی و رطوبت در وضعیت مناسبی قرار دارد، اما همین موها نیز در صورت نداشتن سبک زندگی سالم، به مرور زمان دچار مشکلاتی مانند خشکی، ریزش، نازکی یا کدر شدن می شوند. بسیاری از عوامل سبک زندگی که ما به صورت روزانه با آنها سروکار داریم، می توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم روی سلامت مو تأثیر بگذارند.

در ادامه، مهم ترین عناصر سبک زندگی مؤثر بر سلامت موی معمولی را بررسی می کنیم:

  1. تغذیه متعادل، پایه سلامت مو

مو برای رشد و شادابی خود نیاز به مواد مغذی دارد. کمبود ویتامین ها و پروتئین ها خیلی زود در ظاهر مو نمایان می شود.

مواد غذایی مفید برای موی معمولی:

  • پروتئین: تخم مرغ، مرغ، ماهی، عدس
  • آهن و روی: گوشت قرمز، اسفناج، آجیل
  • ویتامین A و C: هویج، پرتقال، فلفل دلمه
  • اسیدهای چرب امگا 3: گردو، ماهی سالمون، تخم کتان
  • بیوتین و ویتامین های گروه B: آووکادو، تخم مرغ، غلات کامل
  1. نوشیدن آب کافی

آب، پایه آبرسانی به بدن و در نتیجه موهاست. کم آبی بدن منجر به خشکی پوست سر و از بین رفتن درخشش طبیعی موی معمولی می شود.

توصیه: روزانه حداقل 6 تا 8 لیوان آب بنوشید.

  1. خواب منظم و کافی

در طول خواب، سلول های بدن بازسازی می شوند و فولیکول های مو فرصت رشد پیدا می کنند. کم خوابی می تواند منجر به ضعف و ریزش مو شود.

توصیه: حداقل 7 تا 8 ساعت خواب شبانه با کیفیت داشته باشید.

  1. مدیریت استرس

استرس یکی از عوامل پنهان آسیب به مو است. در شرایط استرس زا، تعادل هورمونی بدن به هم می ریزد و موی معمولی دچار ریزش یا ضعف می شود.

راهکارهای کنترل استرس:

  • مدیتیشن و یوگا
  • تنفس عمیق و آگاهانه
  • قدم زدن در طبیعت
  • برنامه ریزی و کاهش درگیری های روزمره
  1. ورزش منظم

تحرک بدنی باعث بهبود جریان خون شده و اکسیژن بیشتری به ریشه موها می رسد. این امر رشد مو و حفظ کیفیت موی معمولی را تقویت می کند.

توصیه: حداقل 30 دقیقه ورزش سبک یا متوسط در روز انجام دهید.

  1. عدم مصرف دخانیات و الکل

سیگار و الکل مانع از جذب مواد مغذی در بدن شده و جریان خون را کاهش می دهند. این موضوع باعث نازک شدن تارهای مو و کدر شدن موی معمولی می شود.

  1. مراقبت از سلامت روان

سلامت روانی ارتباط مستقیمی با سلامت فیزیکی از جمله مو دارد. نگرانی های مزمن، افسردگی و اضطراب همگی تأثیر منفی روی وضعیت مو دارند.

توصیه: در صورت نیاز از مشاور روان شناس کمک بگیرید.

با داشتن یک سبک زندگی سالم، می توانید نه تنها موی معمولی خود را در شرایط ایده آل نگه دارید، بلکه از بروز بسیاری از مشکلات مویی در آینده نیز پیشگیری کنید. زیبایی و سلامت مو، تنها در گرو محصولات گران قیمت نیست؛ بلکه در گرو توجه شما به عادات روزانه تان است.

مراقبت از موی معمولی در فصول مختلف سال

موی معمولی به دلیل تعادل طبیعی چربی و رطوبت، نسبت به سایر انواع مو مقاومت بیشتری در برابر عوامل محیطی دارد، اما این بدان معنا نیست که در برابر تغییرات آب وهوایی بی نیاز از مراقبت باشد. هر فصل از سال شرایط خاصی دارد که می تواند سلامت و ظاهر موی معمولی را تحت تأثیر قرار دهد. در ادامه به مراقبت های فصلی موی معمولی می پردازیم:

بهار: فصل بازسازی و سم زدایی مو

با پایان زمستان، موی معمولی ممکن است در اثر خشکی و سرمای فصل گذشته کمی آسیب دیده باشد. همچنین، افزایش گرده ها و گردوغبار می تواند موجب حساسیت یا خارش پوست سر شود.

نکات مراقبتی:

  • استفاده از ماسک های سم زدا مانند خاک رس برای پاکسازی پوست سر
  • افزایش مصرف آب برای آبرسانی داخلی موها
  • استفاده از شامپوهای ملایم حاوی آلوئه ورا یا چای سبز
  • نوک گیری مو برای حذف قسمت های آسیب دیده فصل قبل

تابستان: محافظت در برابر آفتاب، کلر و تعریق

در فصل تابستان، تابش مستقیم آفتاب، تعریق بالا، آلودگی هوا و آب استخر (کلر) می توانند چربی طبیعی موی معمولی را از بین ببرند و مو را به سمت خشکی یا شکنندگی ببرند.

نکات مراقبتی:

  • استفاده از اسپری های ضدآفتاب مخصوص مو
  • پوشاندن مو با کلاه هنگام حضور در زیر آفتاب مستقیم
  • شستشوی مو با آب ولرم پس از شنا در استخر
  • مصرف میوه ها و سبزیجات آبدار (هندوانه، خیار، کاهو)
  • استفاده از ماسک های آبرسان خانگی مانند ماسک ماست و عسل

پاییز: فصل ریزش طبیعی مو و تقویت ریشه ها

پاییز یکی از فصل هایی است که ریزش مو در آن شایع تر می شود، حتی در موهای معمولی. همچنین، هوای خشک و بادهای شدید می توانند مو را کدر و کم جان نشان دهند.

نکات مراقبتی:

  • استفاده از شامپوهای تقویت کننده حاوی بیوتین یا ویتامین B5
  • ماساژ پوست سر با روغن های طبیعی مانند روغن آرگان یا بادام
  • کاهش دفعات استفاده از وسایل حرارتی مانند اتو مو
  • مصرف مکمل های تقویتی در صورت تایید پزشک (مانند زینک و ویتامین D)
  • نوک گیری مو جهت پیشگیری از دوشاخه شدن در اثر اصطکاک با لباس های گرم

زمستان: مقابله با خشکی و الکتریسیته ساکن

در زمستان، کاهش رطوبت هوا و استفاده از بخاری یا شوفاژ می تواند باعث خشکی پوست سر و موی معمولی شود. همچنین، استفاده از شال و کلاه باعث افزایش اصطکاک و ایجاد الکتریسیته ساکن در مو می شود.

نکات مراقبتی:

  • استفاده از روغن های طبیعی مانند روغن نارگیل یا جوجوبا برای آبرسانی عمیق
  • شستن مو با آب ولرم (نه داغ) و استفاده از شامپوی مرطوب کننده
  • قرار دادن یک دستگاه بخور سرد در محیط خانه برای جلوگیری از خشکی هوا
  • انتخاب شال و کلاه با الیاف نرم و طبیعی برای کاهش اصطکاک
  • استفاده از ماسک های تغذیه کننده با پایه روغن زیتون یا آووکادو هفته ای یک بار

 

فصل تهدید اصلی راهکار اصلی مراقبت
بهار آلودگی، خشکی زمستانی ماسک های سم زدا، آب رسانی
تابستان آفتاب، کلر، تعریق محافظت در برابر آفتاب و آبرسانی
پاییز ریزش طبیعی، باد تغذیه ریشه و کاهش آسیب حرارتی
زمستان خشکی، الکتریسیته ساکن چرب کردن ملایم و محافظت در برابر سرما

با رعایت این نکات ساده اما مؤثر در هر فصل، می توانید سلامت موی معمولی خود را در شرایط مختلف حفظ کرده و از داشتن موهایی شاداب، نرم و خوش حالت لذت ببرید.

اشتباهات رایج در مراقبت از موی معمولی

  • استفاده از شامپوهای مخصوص موهای چرب یا خشک
  • برس زدن موهای خیس
  • استفاده مداوم از سشوار با حرارت بالا
  • بی توجهی به رژیم غذایی و مصرف ناکافی پروتئین
  • استفاده از محصولات سنگین و چرب

نتیجه گیری

موی معمولی یکی از متعادل ترین و سالم ترین انواع مو است، اما همچنان به مراقبت نیاز دارد. انتخاب محصولات مناسب، استفاده از ماسک های طبیعی، اجتناب از حرارت بالا و رعایت سبک زندگی سالم همگی در سلامت موی معمولی نقش دارند. اگر به سلامت و زیبایی موهای خود اهمیت می دهید، از نکات گفته شده در این مقاله پیروی کنید و در صورت نیاز با پزشکان مجرب «دکتر با من» مشورت نمایید.

سوالات متداول 

آیا موی معمولی نیاز به نرم کننده دارد؟

بله، اما بهتر است از نرم کننده های سبک و فاقد پارابن استفاده کنید تا مو سنگین نشود.

چند بار در هفته باید موی معمولی را شست؟

بین ۲ تا ۴ بار در هفته بسته به فعالیت و شرایط محیطی مناسب است.

آیا موی معمولی هم ممکن است به مرور خشک یا چرب شود؟

بله، عوامل محیطی، تغییرات هورمونی یا تغذیه می توانند نوع مو را تحت تاثیر قرار دهند.

آیا باید بعد از هر بار شستشو از سشوار استفاده کرد؟

خیر، خشک کردن طبیعی همیشه گزینه ای بهتر برای موی معمولی است.

 

۱ بهمن ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

هر آنچه راجع به اختلالات سیستم دفع باید بدانید

ما در مقالات قبل در سایت دکتر با من راجع به اختلالات روانپزشکی صحبت کرده ایم که یکی از آنها، اختلالات سیستم دفع است و شخص بایستی برای آگاهی بیشتر از روند درمان خود و مراجعه به پزشک اطلاعات کلی راجع به بیماری اختلال دفع داشته باشد. در نتیجه ما در این مقاله تمام مواردی که شما بایستی راجع به این اختلال بدانید را آورده ایم. پس تا انتهای آن همراه ما باشید.

مقدمه و مفهوم اختلال دفع

اکثر پزشکان بر این نظر هستند که انسان بایستی در طول روز آب بسیاری بنوشد تا بتواند از بدن خود به درستی مراقبت نماید. ولی آیا علت این کار را می دانید؟ به این دلیل که کمبود آب ممکن است منجر به اختلالات سیستم دفع و نارسایی کلیه، سنگ کلیه و بیماری اور یا به اصطلاح بالا رفتن اوره در خون شود. این اختلال می تواند منجر به تغییر کامل سبک زندگی شما شود و از این رو بر سلامت کلی شما نیز تاثیر بگذارد.

سیستم دفعی یک ساختار بیولوژیکی ضروری است که مسئول حذف مواد اضافی یا زائد از بدن انسان برای حفظ هموستاز است. این محصولات حاصل متابولیسم هستند و به صورت عرق، ادرار و مدفوع از بدن انسان خارج می شوند.

حتی با وجود اینکه چندین اندام با این فرآیند مرتبط هستند، اصطلاح سیستم دفعی برای اندام هایی که مستقیماً با روش دفع مرتبط هستند استفاده می شود. این شامل کلیه ها، غدد عرق، کبد و روده بزرگ است. بیماری های سیستم دفعی زمانی اتفاق می افتد که یک یا چند سیستم دفعی به درستی کار نمی کنند که اصلا وضعیت ایده آلی نیست. به همین دلیل، فرد ممکن است از انواع بیماری ها رنج ببرد. برای درمان و حل مشکل حتما به دکتر اورولوژی تهران مراجعه فرمایید.

کلیه ها چه کاری در بدن انجام می دهند؟

  • کلیه ها مسئول فیلتر کردن مواد زائد و آب اضافی خون هستند.
  • کبد اسیدهای آمینه و سایر سموم موجود در خون را تجزیه می کند.
  • علاوه بر این، روده بزرگ وظیفه حذف مواد زائد جامد باقی مانده پس از هضم غذا را بر عهده دارد.
  • غدد عرق به خلاص شدن از شر آب و نمک اضافی از طریق عرق کمک می کند.
  • همچنین ریه ها دی اکسید کربن و بخار آب را بازدم می کنند.

همانطور که در بالا ذکر شد، عملکرد نامناسب این اندام ها می تواند منجر به چندین بیماری شود و برخی از آنها کشنده باشد. که در نتیجه انسان دچار اختلال در سیستم دفع شود.

انواع اختلالات سیستم دفع

همان طور که در بالا گفتیم یکی از مواردی که منجر به اختلال در سیستم دفع می شود، عملکرد نامناسب مجاری ادراری است که در ادامه انواع آن را توضیح خواهیم داد.

نارسایی کلیه

یکی از مهم ترین نارسایی ها در این نوع اختلالات، نارسایی کلیه است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که کلیه‌ها برای فیلتر کردن ادرار از طریق فیلتراسیون گلومرولی تلاش می‌کنند. نارسایی کلیه بیشتر به دو نوع حاد و مزمن طبقه بندی می شود.

نارسایی حاد کلیه زمانی رخ می دهد که هر دو کلیه به طور ناگهانی از کار بیفتند. علائم ARF تورم دست ها، صورت و پاها، خونریزی داخلی، تشنج و حتی کما است.

از سوی دیگر، نارسایی مزمن کلیه زمانی است که کلیه ها ظرفیت خود را به تدریج در طول زمان از دست می دهند. برخی از علائم برجسته CRF کاهش وزن ناگهانی، فشار خون بالا، گرفتگی عضلات، کبودی آسان است.

پیوند کلیه و دیالیز آن، درمان های موجود برای نارسایی کلیه هستند.

سنگ کلیه

رسوبی از مواد معدنی و نمک های اسیدی در کلیه است. دلیل دقیق این بیماری به سختی قابل تشخیص است زیرا از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با این حال، برخی از موارد برجسته عبارتند از اضافه وزن، برخی شرایط پزشکی و استفاده منظم از مکمل ها و داروها.

علائم سنگ کلیه، درد شدید در طرفین شکم، کمردرد و حالت تهوع است. با وجود اینکه سناریوی دردناکی است، سنگ کلیه معمولاً هیچ آسیب دائمی بر جای نمی گذارد.

نوشیدن آب فراوان و برخی داروهای تجویز شده می تواند این مشکل را درمان کند. با این حال، در مورد سنگ های بزرگتر، اقدامات پزشکی لازم است.

اورمی یا سندرم اورمیا

اورمی سومین نام در لیست بیماری های دستگاه دفع است. این بیماری در نتیجه افزایش سطح اوره در خون است.

این وضعیت زمانی رخ می دهد که کلیه توانایی خود را در فیلتر کردن مواد زائد از دست می دهد. علائم اورمی عبارتند از حالت تهوع، خستگی، از دست دادن اشتها، آشفتگی ذهنی و طعم فلزی در دهان. همودیالیز درمان رایج این بیماری است.

نفریت

این یکی دیگر از بیماری های مهم دستگاه دفع است. در اینجا نفرون ها، عناصر عملکردی کلیه، ملتهب می شوند. به این وضعیت گلومرولونفریت نیز می گویند. تعیین علت دقیق این اختلال دشوار است و با گذشت زمان ممکن است ایجاد شود.

برخی از علائم بارز نفریت عبارتند از: ادرار کف آلود، وجود خون در ادرار، تغییر رنگ ادرار و غیره. مصرف منظم دارو و دیالیز در صورت نیاز می تواند این بیماری را درمان کند.سایر اختلالات قابل توجه دستگاه دفع ترشح رنین، ادم، اورتریت، آنوری، پلی اوری و غیره است.

اهمیت یک سیستم دفعی با عملکرد خوب را نمی توان به اندازه کافی مورد تاکید قرار داد. این یک فرد را سالم و عاری از چندین مشکل عمده بهداشتی نگه می دارد.

آنوریا

این وضعیتی است که با عدم دفع ادرار مشخص می شود. گزینه های درمانی متعددی می تواند وجود داشته باشد، اما افزایش مصرف مایعات و الکترولیت ها، درمان اولیه است که شخص بایستی آن ها را در اولویت خود بگذارد و می توان گفت که شما می توانید از متخصص اورولوژی در سایت دکتر با من اخذ نمایید.

پلی یوریا

این اصطلاحی است که به دفع زیاد یا تکرر ادرار داده می شود که زمانی اتفاق می افتد که کلیه ها قادر به فیلتر کردن و جذب مجدد آب ادرار نباشند. این علامتی است که در بسیاری از بیماری های زمینه ای بدن مانند دیابت شیرین و دیابت بی مزه دیده می شود.

علت اختلال سیستم دفع چیست؟

بیماری هایی که سیستم دفعی را تحت تاثیر قرار می دهند نفریت، اورمی، سنگ کلیه، پلی اوری، آونری، ادماتو هستند و علل مهم آن می تواند موارد زیر باشد.

  1. مشکلات مادرزادی

برخی از افراد به صورت مادرزادی در خصوص سیستم دفع ادراری و کلیه های خود مشکلاتی دارند که کاملا به صورت ژنتیکی بوده و بایستی برای درمان آن به دکتر اورولوژی و کلیه در سایت دکتر با من مراجعه کنند.

  1. اختلالات سیستم عصبی

یک سری از افراد نیز به دلیل مشکلاتی که در سیستم عصبی خود دارند بیماری های مختلفی مانند: نخاع، تشنج، فلج مغزی گرفته و در نتیجه آن دچار اختلالات در سیستم دفع می شوند و بهتر است به دکتر اعصاب و روان برای درمان آن مراجعه کنند.

  1. عادت های بد رفتاری در زندگی شخصی

به طور مثال برخی از اشخاص، ادرار خود را نگه می دارند یا از خوراکی هایی استفاده می کنند که منجر به سنگ کلیه یا مثانه می شود. در این جا می توان گفت که شخص احتمال ابتلا به این اختلال را دارد.

  1. اختلالات غددی

زمانی پیش می آید که به علت مشکلات تیروئیدی یا دیابت، کلیه ها دچار بیماری می شوند و سیستم دفع با اختلال مواجه می شود. که در این صورت مراجعه به دکتر غدد نیز در کنار متخصص اعصاب و روان واجب است.

نحوه تشخیص اختلال سیستم دفع

نارسایی کلیوی عمدتاً با کاهش میزان فیلتراسیون گلومرولی درک می شود که همچنین گفته می شود سرعت فیلتر شدن خون در گلومرول های کلیه است.

این با کاهش سطح تولید ادرار یا با تعیین مواد زائد مانند اوره یا کراتینین در خون بررسی می شود. بسته به دلیل، از دست دادن خون در ادرار یا از دست دادن پروتئین در ادرار می تواند مشخص شود. همچنین ممکن است برخی مشکلات عمده با افزایش سطح مایعات در بدن وجود داشته باشد که منجر به تورم افزایش سطح پتاسیم، افزایش سطح فسفات و کم خونی می شود.

استخوان های بدن نیز تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند تشخیص این موضوع بر عهده ی پزشک است که وی با توجه به معاینه و شرح حال بیمار موارد زیر را برای او تجویز می کند:

  1. سونوگرافی از کلیه و مجاری ادراری
  2. آزمایش خون، ادرار و مدفوع
  3. تست نوار مثانه
  4. در صورت موارد حاد، ام آر آی گرفته می شود.
  5. بررسی نشانه های عصبی بیمار توسط روانپزشک

ولی به طور کلی این موضوع بر عهده ی پزشک اورولوژ است و لطفا از هرگونه اقدام بدون مشورت با وی پرهیز نمایید.

درمان اختلال سیستم دفع

  • تجویز دارو برای تنظیم به موقع انجام ادرار در شخص و حذف مواد محرک آن
  • درمان یبوست با دارو های روان کننده و دیگر داروها. چرا که این کار موجب خواهد شد فشار از روی مثانه برداشته شود.
  • درمان عفونت ادراری
  • تجویز داروهایی چون داروهای آنتی کولینرژیک، داروهای مهارگر رسپتور آلفا، جراحی و سونداژ متناوب تمیز از جمله راهکارهای دیگر است.
  • مراجعه به روانپزشک یا روانشناس جهت درمان اختلال های عصبی است که موجب می شود شخص آرام تر شود و درمان او با کیفیت بهتری انجام شود.

انتخاب هر یک از موارد بالا به عهدی پزشک کلیه یا اورولوژی و اعصاب و روان است تا شما به سلامت و بهبودی کامل خود برسید.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات سیستم دفع، تشخیص و درمان آن صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی اختلال سیستم دفع و مشکلات دفع ادرار خود را که می تواند که به دلیل مشکلات عصبی باشد را درمان کنید.

برای این کار بهتر است به متخصص روانپزشکی و کلیه مراجعه نمایید و نوبت اینترنتی خود را از سایت دکتر با من اخذ کنید. نحوه دریافت اخذ نوبت از سایت دکتر با من بدین شکل است: شما وارد سایت می شوید در آنجا متخصص اعصاب و روان و کلیه را جستجو نموده و سپس وارد پروفایل پزشک شده و به قسمت دریافت نوبت آنلاین می روید و نوبت خود را ثبت و در زمان مشخص به پزشک مراجعه می کنید.

با آرزوی بهبودی و سلامت شما همراهان عزیز دکتر با من

منابع