این مقاله قصد دارد راجع به موضوع “ریزش موی چرب” صحبت کند و مطالبی را در این زمینه به افراد علاقه‌مند ارائه دهد.

بیماری‌های پوست و مو علاوه بر نگرانی‌هایی در زمینه سلامتی بدن، دغدغه‌های زیبایی محور را نیز با خود به همراه خواهد داشت. چنین دغدغه‌هایی در حال حاضر دارای اهمیت بیشتری هستند. زیرا توجه به زیبایی و سلامت پوست و مو را می‌توان نوعی منش اجتماعی به شمار آورد.

چربی مو نیز معضلی محسوب می‌شود که به وجود آورنده ظاهری ناپسند و غیربهداشتی برای هر فردی است و جزو مشکلات جدی پوست و مو به شمار می‌رود. چربی مو می‌تواند منجر به یک بیماری جدی شود. درمان این مشکل نیز حائز اهمیت است و بهترین روش برای دستیابی به آن، این است که از مشاوره تخصصی بهره‌مند شد. مشاوره با دکتر مو می‌تواند به صورت آنلاین یا حضوری باشد، اما تاثیر آن از راهکارهای غیر تخصصی و غیر علمی بیشتر خواهد بود.

محتوای این مقاله قصد دارد به معضل چربی مو یا موی چرب، عوامل به وجود آورنده آنها و روش‌های درمانی آن بپردازد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

موی چرب چیست؟

موی چرب در ابتدایی مرحله خود می‌تواند ظاهری آزاردهنده و نامناسب برای هر فردی به وجود آورد. اما موی چرب را می‌توان از دلایل عمده ریزش مو به شمار آورد. استحمام چند بار در هفته یا هر روز برای شسته شدن سر، استفاده یا عدم استفاده از حالت دهنده‌هایی بر پایه روغن و سایر موارد برای فرد دارای مشکل موی چرب اهمیتی نخواهد داشت. فردی که چنین مشکلی دارد، پس از مدت کوتاهی از شستشوی سر با موهایی کثیف، چرب و شوره زده مواجه خواهد شد.

چنین حالتی امکان دارد چند ساعت بعد از استحمام نیز به وجود آید. افرادی که دچار مشکل چربی زیاد مو هستند، گرمای هوا و بیرون ماندن از خانه بر مشکلشان اضافه می‌شود. موی چرب مزایایی مانند کاهش وز شدن مو، کاهش موخوره، کاهش شکنندگی موها و کاهش بدحالتی آنها را دارد. بعد از آشنایی با موی چرب می‌توان به مواردی راجع به راه های درمان و علت ایجاد چنین مشکلی پرداخت و درباره آنها بیشتر صحبت کرد.

علایم موی چرب

هرگونه بیماری در بدن با برخی از علائم مشخص همراه است که اگر تا بیش از 50 درصد این علائم را نداشته باشید، نمی‌توان خود را به عنوان فرد مبتلا در نظر گرفت. به عنوان مثال در صورتی که تعداد روزهای ریزش مو بیش از تعداد مشخصی نباشد، نباید فرد را به عنوان فرد درگیر در ریزش موی مزمن در نظر گرفت. چربی مو در حالت جدی و بیمارگونه با علائم مشخصی همراه است که بهتر است مورد توجه قرار گیرند. این علائم موارد زیر را در بر می‌گیرند:

• براق شدن ظاهر مو با فاصله اندکی بعد از شسته شدن موها
• شوره زدن مو
• نشستن گرد و خاک روی مو که در اصلاح به آن پرزدار شدن مو نیز گفته می‌شود.
• قرمز شدن پوست سر
• چرب شدن دست با دست زدن به موها
• ریزش مو به صورت غیر طبیعی
• به وجود آمدن جوش در میان موها
• پوسته پوسته شدن سر
• خارش پوست سر به صورت بیش از حد و غیرعادی

علل موی چرب

برای موی چرب، دلایل مختلفی ارائه شده است که به دو دسته داخلی یا بیرونی تقسیم می‌شوند. هر کدام از این علل نیز راه درمان متفاوتی دارند. در نتیجه با آگاهی از علت چربی موی خود می‌توان درمان مناسبی برای آن در نظر گرفت و با اجرای آن به نتیجه مطلوب رسید. در ادامه به برخی از دلایل اصلی بروز این مشکل اشاره خواهد شد و پس از آن نیز به موضوع ریزش موی چرب پرداخته می‌شود.

مشکلات هورمونی

عدم تعادل هورمون آندروژن در بدن می‌تواند چربی پوست را افزایش دهد و ادامه این موضوع، منجر به چربی مو می‌شود. ترشح این هورمون که ترشح سبوم را کنترل می‌کند، در دوران بلوغ در بدن بیشتر است و جوش‌های بلوغ نیز به همین علت بروز پیدا می‌کنند. همچنین مشاهده می‌شود که بروز این مشکل در مردان بیشتر از بانوان است.

جنس مو و پوست

گاهی اوقات، پوست چرب برخی افراد علت ژنتیکی و وراثتی دارد. این موضوع می‌تواند چربی مو را نیز ایجاد کند. جنس مو تاثیر قابل توجهی در افزایش ریسک مبتلا شدن به موی چرب دارد. موهای ضخیم و حالت‌دار یا فر بیشتر مستعد چرب شدن هستند، زیرا فولیکول‌های بیشتری در این جنس مو وجود دارد که افزایش دهنده ترشح غدد سباسه است. افراد با سابقه خانوادگی پوست سر خشک و موی چرب نیز در این زمینه در گروه پر ریسک قرار خواهند گرفت.

شرایط اقلیمی

اقلیم و منطقه آب و هوایی محل زندگی بر جنس مو و چگونگی حالت آن تاثیر مستقیمی خواهد داشت. مناطق گرم و مرطوب می‌تواند چربی مو را افزایش دهد. همچنین تغییر فصل و بالا رفتن دما هم می‌تواند موی افرادی که استعداد ابتلا به موی چرب را دارند، چرب‌تر کند.

استفاده از محصولات بهداشتی و مراقبتی نامناسب

در صورتی که از شامپوی نامناسب یا محصولات بی کیفیت مراقبت از مو استفاده شود، می‌تواند چربی مو را به میزان بیش از حد برساند. این نکته خود می‌تواند پوشش دهنده موارد زیر باشد:

• شامپو و محصولات مراقبتی، تناسبی با جنس مو و پوست سر نداشته باشند.
• محصولات بهداشتی کیفیت مناسبی نداشته باشند یا تاریخ انقضای آنها به اتمام رسیده باشد.
• مصرف اشتباه برخی محصولات مراقبت از مو؛ به عنوان مثال در صورتی که از ماسک یا روغن مو که توصیه شده است که پیش از استحمام استفاده شود، پس از شستشوی سر مصرف شود، احتمال برعکس بودن نتیجه وجود خواهد داشت.

استرس

می‌توان گفت که هیچ مشکلی در جسم وجود ندارد که روح و روان روی آن اثر نگذاشته باشد. ریزش موی چرب نیز همین طور است. تغییرات هورمونی، آسیب‌های پوستی و اختلال در عملکرد غدد از عوارض استرس و افسردگی هستند. این مشکلات ممکن است در ادامه منجر به چرب‌تر شدن پوست و مو نیز بشوند.

شانه و برس

نظافت شانه و برس هم تاثیر مستقیمی بر چربی مو خواهد داشت. استفاده از شانه یا برسی که پیش از آن برای موهای روغن یا ژل زده استفاده شده است، می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر چرب شدن مو داشته باشد.

سشوار کردن

موارد زیر نیز می‌توانند موها را خشک کنند، سباسه‌ها را تحریک کنند تا ترشح چربی بیشتر شود:

• شانه کردن یا سشوار کردن مو به صورت روزانه
• استفاده از اتوی مو
• خشک کردن مو با وسایل مشابه

رژیم‌های پرچربی

در صورت استفاده از غذاهای محرک مانند غذاهای پرچرب یا پرادویه، چربی مو و پوست افزایش پیدا خواهد کرد. علاوه بر این در صورتی که از غذاهای دارای ویتامین‌های گروه B و E کمتر استفاده شود، مو چرب‌تر خواهد شد.

نرم‌کننده‌ها

استفاده از نرم کننده به دقت و توجه خاصی نیاز دارد. محصولات این گروه در عین مفید بودن برای مو، در صورت استفاده غیراصولی و بیش از حد می‌توانند منجر به ریزش و چرب شدن مو شوند.

علت ریزش موی چرب و دیگر انواع موها چیست؟

در هنگام تماس و ارتباط با دکتر مو، نخست سعی خواهد کرد که تشخیص علت اصلی ریزش مو را انجام دهد. شایع‌ترین علت ریزش موی چرب و دیگر موها را می‌توان کچلی با زمینه ارثی (با الگوی زنانه و مردانه) مطرح کرد.

تغییرات هورمونی که ممکن است فرد را دچار ریزش موی موقت کند، عبارت است از:

• بارداری
• قطع کردن مصرف قرص‌های ضد بارداری
• زایمان
• یائسگی

شرایط پزشکی که ممکن است در فرد ریزش مو به وجود آورد، شامل موارد زیر هستند:

• بیماری‌های مرتبط با تیروئید
• عفونت‌های پوست سر مانند عفونت قارچی
• آلوپسی آرئاتا به عنوان یک بیماری خود ایمنی که حمله به فولیکول‌های مو را انجام می‌دهند.

برخی از بیماری‌ها مانند لیکن پلان و برخی از انواع پلاس که جای زخم (اسکار) را به وجود می‌آورند، می‌توانند ریزش دائمی موها را ایجاد کنند. مصرف برخی از داروها نیز می‌توانند ریزش موی چرب را ایجاد کنند که استفاده از آنها به منظور درمان موارد زیر انجام می‌شود:

• فشار خون بالا
• مشکلات قلبی
• آرتریت
• سرطان
• افسردگی

یک شوک جسمی یا عاطفی در برخی از مواقع می‌تواند زمینه‌ساز ریزش مو شوند که نمونه‌هایی از آن عبارت است از:

• مرگ یکی از اعضای خانواده
• تب شدید
• کاهش شدید وزن

چگونه می‌توان از ریزش موی چرب جلوگیری کرد؟

راهکارهایی وجود دارد که استفاده از آنها برای جلوگیری از ریزش بیشتر موها توصیه می‌شود.

• خودداری از بستن موها به صورت سفت، بافت، دم اسبی یا گوجه‌ای که موجب فشار زیادی به موها می‌شود. زیرا در صورت استفاده از آنها به طور دائمی، فولیکول‌های مو به تدریج دچار آسیب‌دیدگی خواهند شد.
• نکشیدن، نپیچاندن و مالش ندادن موها.
• اطمینان حاصل کردن از متعادل بودن رژیم غذایی که دارای آهن و پروتئین کافی است.
• استفاده از شامپوی ملایم کودک در صورت ابتلا به ریزش مو.
• استفاده از ابزارها و محصولات حالت دهی به مو تنها در هنگام خشک بودن مو و پایین بودن درجه حرارت آنها. این ابزارها و وسایل گرم‌کننده عبارت است از: سشوار، اتو مو، شانه‌های حرارتی، عوامل دکلره کننده، محصولات رنگ مو، مواد صاف کننده مو و فر موی دائم.

کلام آخر

این مقاله به موضوع “ریزش موی چرب” پرداخته و مطالبی را در این زمینه به مخاطبان خود ارائه داده است. به منظور تشخیص ریزش مو به صورت دقیق بهتر است که به متخصص مو شرق تهران و سایر نقاط تهران مراجعه کرد تا درمان مناسبی برای آن در پیش گرفته شده و اقدامات لازم انجام شود.

در ادامه به آدرس یک وب سایت اشاره خواهد شد. برای اطلاع از کاربرد این وب سایت و موارد کاربرد آن، ادامه مطلب را مطالعه کنید.

وب سایت دکتر با من از قابلیت ارائه خدمات پزشکی مورد نیاز افراد مراجعه کننده برخوردار است. خدمات پزشکی، مواردی مانند مشاوره پزشکی و فروش محصولات پزشکی را در بر خواهد گرفت. به عبارت بهتر این وب سایت را می‌توان روشی برای برقراری ارتباط بین پزشکان و افراد مراجعه کننده مطرح کرد.

توصیه این است که به این وب سایت مراجعه کنید و تعیین کنید که به طور دقیق نیاز به دریافت خدمات در کدام زمینه‌ها دارید؟ پزشکی، روانشناسی یا لوازم پزشکی؟ به این ترتیب دسترسی به خدمات پزشکی و سلامت آسان‌تر خواهد شد.

بسیاری از بانوان در طول مدت بارداری خود جوش­هایی را روی صورت خود مشاهده می­کنند. جوش صورت در دوارن بارداری امری کاملا طبیعی است و درصد زیادی از خانم­های باردار را به خود درگیر می­کند. این جوش­ها اغلب به دلیل تغییرات هورمونی پدیدار می­شوند. در این مقاله قصد داریم به طور مفصل در این باره صحبت کنیم و به شما بگوییم که علت به وجود آمدن جوش‌های صورت در دوران بارداری چیست و چه راه­هایی برای درمان آن وجود دارد. اگر شما هم می­خواهید درباره جوش­های دوران بارداری اطلاعات بیشتری کسب کنید، در ادامه مقاله با ما همراه باشید.

چرا خانم­ها در دوران بارداری خود جوش می­زنند؟

تغییراتی که در راستای بارداری در بدن بانوان رخ می­دهد، باعث ترشح هورمون­های خاصی می­شود. یکی از این هورمون­ها آندروژن نام دارد. ترشح بیشتر اندروژن در دوران بارداری باعث رشد غدد پوستی می­شود. زمانی که غدد پوستی شما رشد کنند، سبب تولید ماده­ای به نام سبوم می­شود.

سبوم ماده­ای چرب و روغنی است که ترشح زیاد از حد آن منافذ پوست شما را مسدود می­کند. منافذ بسته مشکلات پوستی جدی­تری را به همراه می­آورد. از جمله این مشکلات می­توان به ایجاد جوش، آکنه و التهابات پوستی اشاره کرد.

شایان ذکر است که جوش­ و آکنه در دوران بارداری برای همه به یک اندازه نیست و عوامل مختلفی مانند سن، ژنتیک و… روی آن تاثیر می­گذارند. بانوانی که در طول دوران قاعدگی خود درگیر مشکلات پوستی زیادی مثل جوش­های شدید می­شدند، احتمال بیشتری دارد که در دوران بارداری خود نیز جوش بزنند.

جوش صورت در دوران بارداری معمولا به دلیل تغییرات هورمونی رخ می­دهد و عوامل محیطی در این مورد تاثیر زیادی ندارند. البته باید توجه داشته باشید که در این دوران ممکن است مشکلات دیگری برای پوستتان رخ دهد که آن را با جوش­های بارداری اشتباه بگیرید.

اگر نمی­توانید تشخیص دهید که عارضه­های پیش آمده برای پوستتان، جوش­های طبیعی دوران بارداری است یا علتی دیگر دارد، می­توانید از تماس با دکتر پوست بهره بگیرید. در برخی مراکز و کلینیک­های تخصصی پوست حتی امکان مشاوره با دکتر پوست رایگان نیز وجود دارد که با مراجعه به سایت دکتر با من به راحتی می­توانید آن­ها را بیابید.

برای رفع و درمان جوش­های دوران بارداری چه کاری باید انجام دهید؟

همان­طور که احتمالا می­دانید، بسیاری از روش­های درمانی و مراقبت پوستی که قبلا انجام می­دادید را نمی‌توانید در دوران بارداری خود انجام دهید؛ چرا که ممکن است اشعه­ها یا مواد شیمیایی موجود در محصولات و دستگاه­های مختلف در روند بارداری اختلال ایجاد کنند.

با توجه به این که محدودیت­هایی برای انجام مراقبت­های پوستی در دوران بارداری وجود دارد، بسیاری از خانم‌ها نمی­دانند که باید چه­کاری انجام دهند یا حتی از انجام هرگونه اقدامی برای سلامت پوستشان خودداری می­کنند که این کاری کاملا غلط است.

در ادامه به شما خواهیم گفت که برای رفع جوش صورت در دوران بارداری و دیگر عوارض آن بر پوست خود باید چه کاری انجام دهید و چگونه عمل کنید.

از پاک­کننده مناسب استفاده کنید

بسیاری از افراد فکر می­کنند که هرچه مواد پاک­کننده­ای که استفاده می­کنند، قوی­تر و اسیدی­تر باشد، کمتر جوش می­زنند؛ در حالی که این تفکر کاملا غلط است. در هر سن و شرایطی که هستید، باید نوع پاک­کننده صورت خود را با توجه به نوع پوستتان انتخاب کنید.

اگر فردی که پوست خشک دارد، از شوینده­های مناسب برای پوست­های چرب استفاده کند، سطح خشکی پوستش بیشتر و بیشتر می­شود؛ تا جایی که حتی ممکن است دچار التهابات و حساسیت­های پوستی شود. بنابراین همیشه سعی کنید به میزان پاک­کنندگی و اثر شوینده پوست خود توجه کنید.

در زمان بارداری حتی اوضاع حساس­تر هم می­شود. شوینده­هایی که در این دوران برای پوست خود از آن­ها استفاده می­کنید، باید سبک­تر و ملایم­تر از حدی باشند که در گذشته پوست خود را با آن­ها شست و شو می‌دادید. زیرا پوست شما در دوران بارداری چندین برابر حساس­تر از پیش است.

میانه رو باشید

یکی دیگر از باورهای غلطی که در مورد جوش صورت در دوران بارداری وجود دارد، این است که شست و شوی بیشتر، پوستی بهتر را به همراه می­آورد. این اشتباه که بسیاری از خانم­ها مرتکب آن می­شوند، موجب حساس شدن هرچه بیشتر پوست می­شود.

برای شستن پوست خود باید حد و حدودی را در نظر بگیرید. برای مثال روزی دو الی سه بار شست و شو می‌تواند عددی منطقی باشد. اگر می­خواهید میزان مناسب دقیق برای این کار را بدانید، می­توانید از تماس با دکتر پوست کمک بگیرید که رعایت کردن تعادل در شست و شو برایتان راحت­تر باشد.

اما اصلا زیاده­روی در شستن چگونه باعث ایجاد جوش­های بیشتر می­شود؟ زمانی که شما از مواد شوینده بیشتر از میزان مورد نیاز استفاده می­کنید، پوست شما رطوبت طبیعی خود را از دست می­دهد و خشک می­شود. سپس بدن شما برای مقابله با این خشکی غددهای چربی را بیشتر از حالت عادی تحریک می­کند و ترشح چربی در پوست شما افزایش می­یابد.

افزایش ترشح چربی در پوست به خودی خود یکی از پررنگ­ترین دلایل برای جوش­های دوران بارداری محسوب می­شود. پس سعی کنید با زیاده­روی­های غلط غدد چربی پوست خود را بیشتر از این تحریک نکنید که حسابی عصبانی شده و پوستتان پر از جوش­های آزاردهنده می­شود!

ملایمت به خرج دهید

دستکاری جوش­ها برای برخی افراد یکی از لذت­بخش­ترین کارهایی است که می­توانند با صورت خود انجام دهند. باید بدانید این یکی از بدترین اشتباهاتی است که می­توانید در دوران بارداری در رابطه با پوست خود مرتکب شوید.

دستکاری و استفاده از خشونت در مقابله با جوش صورت در دوران بارداری باعث تحریک بیشتر آن­ها شده و حتی ممکن است مشکلات حادتری مانند ایجاد زگیل و زخم­های پوستی شود. صبر و حوصله به خرج دهید و اطمینان داشته باشید که پس از مدتی مشخص این جوش­ها خود به خود برطرف خواهند شد.

پوست خود را همواره مرطوب نگه دارید

نکته­ای که بسیاری از خانم­ها در مراقبت­های پوستی خود در دوران بارداری به آن توجه نمی­کنند، مرطوب نگه داشتن پوست و آبرسانی مناسب است. گاهی جوش­های بارداری در اثر خشکی بیش از حد پوست به وجود می‌آیند. در چنین شرایطی یک آبرسان مناسب می­تواند مشکل پوستی شما را برطرف کند.

سعی کنید در انتخاب آبرسان مناسب برای دوران بارداری دقت لازم را داشته باشید و اگر در صحبت­های دوستان یا آشنایان می­شنوید که می­گویند پزشکشان درمورد این محصول صحبت کرده و آن محصول را به من معرفی کرده است، به این معنی نیست که آن کالا برای شما هم مناسب باشد.

ضد آفتاب را فراموش نکنید!

سعی کنید تا حد امکان همیشه هنگام بیرون رفتن ضد آفتاب روی پوست خود داشته باشید. اشعه­های مضر خورشید می­توانند باعث پیری زودرس و باز کردن بیش از حد منافذ و همچنین تشدید جوش صورت در دوران بارداری شود.

محافظت ­نکردن پوست در برابر آفتاب همچنین می­تواند عارضه­های پوستی دیگری مانند لک­های دوران بارداری را نیز به همراه داشته باشد. همیشه باید علاوه بر داشتن کرم ضد آفتاب روی پوستتان آن را در کیفتان همراه با خود داشته باشید که اگر زمان زیادی را در معرض نور خورشید بودید، ضد آفتابتان را تمدید کنید.

در انتخاب کرم ضد آفتاب هم مانند دیگر محصولاتی که در دوران بارداری استفاده می­کنید، باید توجه بسیاری به کار بگیرید. کرم­های نامرغوب یا سنگین نیز خود می­توانند یکی از عوامل ایجاد جوش روی صورت باشند. در دوران بارداری باید مصرف ضد آفتاب­های بی­رنگ و بدون چربی را در اولویت خود قرار دهید.

اگر فکر می­کنید که باز هم نمی­توانید کرمی مناسب برای پوستتان برای محافظت در برابر اشعه­های خورشید بیابید، حتما از تماس با دکتر پوست به روش سایت دکتر با من کمک بگیرید. متخصصان در این زمینه همیشه بهترین پیشنهادها را برای شما دارند.

کلام آخر

جوش صورت در دوران بارداری امری شایع است که برای اکثر بانوان در این دوران پیش می­آید. کمی مراقبت و رعایت نکاتی که پیش­تر به آن­ها اشاره کردیم، می­تواند نقش شایانی در جلوگیری از تشدید این جوش­ها داشته باشد.

حتما از مشاوره با دکتر پوست رایگان که در مراکز و کلینیک­های مختلف تخصصی برای پوست برگزار می­شود، استفاده کنید. مراجعه به دکتر پوست جنوب تهران یا دیگر مناطق و شهرستان­ها را دست کم نگیرید و بدانید که حتی یک جلسه مشاوره از یک دکتر پوست خوب می­تواند راهنمایی­های فوق­العاده­ای درباره مراقبت از پوستتان در دوران بارداری به شما بدهد.

مطمئنا تاکنون بارها اصطلاح جراحی قلب باز به گوشتان خورده است؛ شاید کمی از نظرتان ترسناک باشد! این عمل یکی از قدیمی ترین روش های جراحی برای کنترل و درمان بیمارهای قلب است. ما در این مقاله از دکتر با من قصد داریم درباره این نوع جراحی قلب صحبت کنیم، با ما همراه باشید.

جراحی قلب باز چیست؟

عمل قلب باز به روش بازکردن قفسه سینه به منظور دسترسی به قلب توسط جراحان قلب گفته می شود. پس این تصور غلط که در این نوع جراحی قلب شکافته و باز می شود کاملا اشتباه است.

این نوع جراحی یکی از جراحی های سنگین قلب است و نیاز به اقدامات خاصی برای قبل و بعد از عمل است.

در واقع این نوع عمل جراحی در صورت ایجاد عارضه در عضله قلب، شریان ها و دریچه های قلب ممکن است تجویز شود.

انواع عمل قلب باز

انواع روش های جراحی قلب باز عبارتند از:

روی پمپ

در این روش دستگاه بای پس قلب – ریه به قلب متصل می شود و به طور موقت این دو عضو را در اختیار می گیرد. در حالی که این دستگاه خون را از قلب دور می کند اما خون را در سایر اندام های بدن به گردش می آورد. سپس پزشک قلبی که جریان خون ندارد و نمی تپد را عمل می کند. پس از اتمام جراحی، دستگاه قطع شده و قلب مجددا شروع به کار می کند.

خارج از پمپ

جراحی بای پس خارج از پمپ یا جراحی قلب تپنده به این صورت است که قلب به تپش خود ادامه می دهد. از این روش جراحی برای جراحی بای پس عروق کرونر استفاده می شود.

عمل قلب باز در چه صورت تجویز می شود؟

همانطور که گفتیم این جراحی یک عمل بسیار سخت و پیچیده است و در تنها در صورتی که بیماری خیلی حاد باشد تجویز می شود. از جمله رایج ترین مواردی که براساس آنها این عمل قلب انجام می شود عبارتند از:

 

• پیوند یا تعویض دریچه های قلب؛
• اصلاح بخش های آسیب دیده قلب؛
• ایمپلنت های پزشکی که به منظور بهبود ضربان قلب استفاده می شوند.
• جراحی بای پس؛
• پیوند قلب؛
• درمان گرفتگی عروق در مسیر قلب؛
• درمان نقص های مادرزادی قلب؛
• آنژیوپلاستی؛

مزایای عمل جراحی قلب باز

از جمله مزایای این عمل جراحی عبارتند از:

• احتمال تکرار انجام آنژیوگرافی و باز کردن مجدد شریان های بسته شده پس از این عمل جراحی بسیار کمتر می شود.
• در این نوع عمل جراحی سه یا چهار رگ پیوند داده می شود. بنابراین چنانچه در سال های آتی اگر دو تا از رگ ها هم بسته شود خطری بیمار را تهدید نمی کند.
• بهترین روش برای باز کردن عروق قلبی مسدود شده است.

مراحل عمل قلب باز

1. بیهوشی کامل بیمار توسط متخصص بیهوشی انجام می شود.
2. جراح قلب با استفاده از تجهیزات مخصوص برشی به اندازه 8 تا 10 اینچ روی قفسه سینه بیمار ایجاد می کند.
3. جراح تمام بخش هایی از قفسه سینه که نیاز باشد تا به قلب دسترسی پیدا کند را برش می دهد.
4. زمانی که قلب به طور کامل در دسترس و دید جراح قرار گرفت، بیمار به یک دستگاه به نام بای پس متصل می شود این دستگاه باعث می شود که خون از قلب دور شود و جراحی راحت تر انجام شود، البته در روش های جدید این دستگاه استفاده نمی شود.
5. جراح از یک رگ سالم برای ایجاد کردن مسیر جدید در اطراف عروق مسدود شده استفاده می کند.
6. جراح استخوان سینه را با سیم بسته و سیم را داخل بدن می گذارد.
7. برش اصلی دوخته می شود.

عوارض عمل قلب باز

این عمل جراحی نیز مانند سایر جراحی های دیگر دارای عوارض مختص به خود است که در صورتی که توسط بهترین جراح قلب و عروق انجام شود میزان عوارض و خطرات آن به حداقل می رسد. از جمله رایج ترین عوارض عمل قلب باز عبارتند از:

• امکان خونریزی پس از جراحی وجود دارد.
• به هم خوردن ریتم ضربان قلب؛
• آسیب ایسکمیک قلب؛
• خطرناک ترین عارضه این عمل ایست قلبی یا احتمال مرگ در عمل قلب باز است.
• لخته شدن خون؛
• سکته مغزی؛
• از دست دادن خون؛

معایب جراحی قلب باز

از جمله معایب این عمل جراحی عبارتند از:

• این عمل نیاز به بیهوشی کامل بیمار دارد.
• در این جراحی از پمپ قلب به مدت 2 الی 3 ساعت استفاده می شود.
• دوره نقاهت جراحی قلب باز طولانی است. به طور متوسط حدود یک هفته طول می کشد تا استخوان های قفسه سینه جوش بخورند.
• احتمال بروز عفونت به خصوص در بیماران دیابتی وجود دارد.
• در موارد بسیار نادر برخی از افراد به دلیل استفاده از دستگاه استنت دچار حمله قلبی می شوند.

اقدامات قبل از جراحی قلب باز

توجه به اقدامات قبل از هر نوع جراحی بسیار مهم است که البته اهمیت این موضوع در عمل قلب باز بسیار بسیار بیشتر است؛ زیرا این عمل در زمره جراحی های سنگین قرار دارد. از جمله اقداماتی که باید قبل از این عمل جراحی انجام دهید عبارتند از:

• نیاز است که چندین جلسه قبل از جراحی با پزشک خود ملاقات داشته باشید.
• انجام تست ها و آزمایشات مختلف توسط بیمار مانند تست تنفس، اکو قلب، نوار قلب و …
• شب قبل از عمل باید بیمار استحمام کند و موهای زائد بدن خود را اصلاح کند.

پس از عمل قلب باز چه اتفاقی می افتد؟

پس از به هوش اومدن، بیمار دو یا سه لوله متصل به قفسه سینه خود را خواهد دید. این لوله ها به منظور تخلیه مایع از نواحی اطراف قلب تعبیه شده اند.

ممکن است خطوط داخل وریدی در بازو برای تامین مایعات و کاتتر در مثانه برای خروج ادرار نیز متصل باشد.

همچنین بیمار به دستگاه هایی متصل است که نظارت قلب بیمار را بر عهده دارند.

پس از عمل جراحی قلب باز ممکن است این موارد را بیمار تجربه کند:

 

• یبوست؛
• افسردگی؛
• بی‌خوابی یا اختلالات خواب؛
• بی اشتهایی؛
• مشکلات حافظه؛
• درد قفسه سینه؛
• درد، کبودی و ورم جزئی در محل برش؛

معمولا بیمار در اولین شب در بخش مراقبت های ویژه (ICU) نگهداری می شود، سپس به مدت 3 تا 7 روز در بخش می ماند.

در این صورت با پزشک خود تماس بگیرید

چنانچه این موارد را تجربه کردید حتما پزشک خود را در جریان بگذارید:

• درد قفسه سینه غیر عادی؛
• تب؛
• حالت تهوع و استفراغ؛
• تنگی نفس؛
• علائم عفونت در محل برش مثل ترشح و قرمزی؛
• گفتار نامفهوم یا سایر نشانه های سکته مغزی؛

مراقبت‌ های بعد از عمل قلب باز

از جمله اقدامات بعد از عمل جراحی قلب باز عبارتند از:

مراقبت از محل برش

• محل برش را گرم و خشک نگهدارید.
• دست های خود را قبل و بعد از لمس محل برش بشویید.
• چنانچه بهبود محل برش شما به خوبی پیش می رود و زهکشی وجود ندارد، می توانید دوش بگیرید.
• دوش گرفتن با آب گرم نباید بیش از ده دقیقه به طول بکشد.
• اطمینان حاصل کنید که محل برش به طور مستقیم با آب برخورد ندارد.

همچنین نیاز است که به طور مرتب محل برش را از نظر بروز علائم عفونت برسی کنید که عبارتند از:

• افزایش زهکشی؛ ترشح یا باز شدن از محل برش
• قرمزی و تورم اطراف برش
• گرما در امتداد خط برش
• تب
• مدیریت درد

خواب کافی

ممکن است پس از عمل قلب باز دچار بی خوابی یا اختلالات خواب شوید. اما بیمار باید تا حد امکان استراحت کند. برای داشتن خواب بهتر موارد زیر را انجام دهید:

• داروهای مسکن را نیم ساعت قبل از خواب مصرف کنید.
• به منظور کاهش فشار عضلانی و درد بالش هایی را زیر سر قرار دهید.
• از مصرف قهوه به خصوص در عصرها پرهیز کنید.

توانبخشی

اصولا بیمارانی که تحت عمل قلب باز قرار گرفته اند با شرکت در برنامه های توانبخشی می توانند به نتایج بسیار خوبی دست پیدا کنند. این کار اصولا به صورت سرپایی و با چندین بار ویزیت در طول هفته انجام می شود. برنامه توانبخشی بعد از عمل جراحی قلب باز شامل ورزش، کاهش عوامل خطرزا و مقابله با استرس، افسردگی و اضطراب است.

رژیم غذایی بعد از جراحی قلب باز

داشتن یک رژیم غذایی سالم بعد از عمل قلب می تواند کمک شایانی به بهبودی سریعتر بیمار کند. یک رژیم غذایی سالم برای قلب شما شامل:

 

• غذاهای تازه و کامل؛
• میوه‌ ها؛
• سبزیجات؛
• غلات کامل؛
• نان ها؛
• گوشت های بدون چربی مانند ماهی؛
• لبنیات کم چرب؛
• به طور کلی رژیم غذایی بیماران قلبی باید غذاهای کم چرب، کم کلسترول با فیبر بالا باید باشد.
• مصرف نمک، شکر و چربی ممنوع!

چه پزشکانی جراحی عمل باز انجام می دهند؟

برای انجام این جراحی نیاز است که یک تیم پزشکی که در کنار هم باشند که این تیم شامل موارد زیر است:

• جراح اصلی قلب؛
• متخصص بیهوشی؛
• تیم پمپ؛
• پرستاران و تکنسین های اتاق عمل؛

هزینه عمل قلب باز چقدر است؟

این عمل جراحی یکی از جراحی های گران قیمت است که در کشور ما هزینه عمل قلب باز در سال 1401 حدود 50 تا 80 میلیون تومان اعلام شده است. که این هزینه ها در صورت داشتن بیمه و انجام عمل در بیمارستان های دولتی می تواند کمتر باشد.

پوست صورت سوخته عارضه‌ای است که اگر اتفاق بیفتد، زیبایی و اعتماد به نفس فرد را تا حد زیادی می‌گیرد. سوختگی سطوح متفاوتی دارد که با توجه به آن‌ها درمان انجام می‌شود. سطوح مختلف را با میزان و شدت سوختگی می‌سنجند.

در این مقاله ما هر آنچه که باید درباره پوست صورتی سوخته و درمان آن بدانید را در اختیار شما قرار می‌دهیم. در سایت دکتر با من شما می‌توانید تعداد زیادی دکتر پوست خوب در تهران را پیدا کرده و به آن‌ها مراجعه کنید.

سوختگی چند سطح دارد؟

سطح یا میزان سوختگی به سه دسته تقسیم می‌شود. درجه یک، دو و سه. این سطوح میزان آسیب به پوست را مشخص می‌کنند. درجه یک سوختگی جزئی و کمترین میزان سوختگی و درجه سه شدیدترین میزان آن را نشان می‌دهد.

سوختگی‌ها چه علائمی دارند؟

در پوست صورت سوخته از نوع درجه یک ما شاهد قرمز شدن پوست هستیم. در این نوع از سوختگی تاولی مشاهده نمی‌شود. در نوع دوم پوست سوخته تاول می‌زند و ضخیم می‌شود. در درجه سوم سوختگی ضخامت پوست بسیار زیاد است. همینطور رنگ آن سفید و حالت چرمی می‌شود.

درجه چهارم از سوختگی هم وجود دارد که در ظاهر آن شبیه نوع سوم است، اما عمقش بیشتر خواهد بود و سوختگی تا تاندون‌ها و استخوان‌‌ها نیز نفوذ می‌کند.

دلایل عمده سوختگی چیست؟

از دلایل سوختگی می‌توانیم به عوامل شیمیایی، سوختگی‌های الکتریکی، آتش‌سوزی در اثر شعله کبریت، شمع و فندک و نور شدید خورشید اشاره کنیم. سوختگی‌های ناشی از عوامل الکتریکی و شیمیایی می‌توانند بسیار خطرناک باشند، چرا که ممکن است از طریق پوست وارد بدن شوند، حتی اگر سوختگی جزئی باشد.

سوختگی‌های درجه یک

این درجه از سوختگی یعنی کمترین آسیب به پوست. آن‌ها سطحی هستند، چون به بیرونی‌ترین لایه آسیب رسانده‌اند. این درجه از سوختگی علائم زیر را دارد:

• سرخی
• التهاب جزئی یا تورم
• درد
• خشکی و پوسته پوسته شدن پوست هنگام بهبودی

در این درجه بعد از بین رفتن سلول‌های پوستی نشانه‌های سوختگی نیز ناپدید می‌شوند و بعد از بهبودی جای زخم باقی نمی‌ماند. طول درمان و بهبودی چنین سوختگی‌هایی بین ۷ تا ۱۰ روز است.

دقت داشته باشید که اگر ناحیه دچار سوختگی بزرگ باشد، روی پوست صورت را درگیر کرده باشد یا مفاصل اعضایی مانند زانو، مچ پا، پا، ستون فقرات، شانه، آرنج و ساعد دچار این میزان از سوختگی شده باشند، باید به طور حتم برای درمان یک پزشک را ببینید.

چنین سطح از سوختگی با شیوه‌های خانگی قابل درمان است. نکته مهم در درمان سرعت آن است. هرچه سریع‌تر این اتفاق بیفتد، بهبودی بهتری در پیش خواهد بود.

این سوختگی‌ها را می‌توانید با خیساندن زخم در آب خنک به مدت پنج دقیقه یا بیشتر، مصرف استامینوفن یا ایبوپروفن برای تسکین درد، استفاده از لیدوکائین (یک ماده بی حس‌کننده) با ژل یا کرم آلوئه ورا برای تسکین پوست، استفاده از پماد آنتی بیوتیک و گاز شل برای محافظت از منطقه آسیب دیده درمان کنید.

کاری که نباید برای درمان آن‌ها انجام دهید، استفاده از یخ روی پوست صورت سوخته است. استفاده از پنبه وضعیت زخم را بدتر می‌کند، چون الیاف به زخم می‌چسبند و منجر به عفونت می‌شوند. همینطور به هیچ عنوان نباید از موادی مانند کره و تخم مرغ برای بهبود استفاده کنید.

سوختگی های درجه دو

شدت این درجه از سوختگی از نوع اول وخیم‌تر و عمق آن نیز بیشتر است. در این نوع پوست قرمز شده و دچار تاول می‌شود. همینطور درد و سوزش زیادی نیز با خود به همراه دارد. بعد از مدتی می‌بینیم که بافت پوست ضخیم شده و حالت دلمه مانند روی زخم تشکیل می‌شود.

در یکی از مراحل درمان آن‌ها، سعی می‌کنند که زخم را تمیز و سپس بانداژ کنند. طول درمان این درجه تا بیش از ۳ هفته به زمان نیاز دارد. بعد از بهبودی فرد شاهد تغییر رنگدانه‌های پوستی است. مدت زمان بهبودی به عمق تاول‌ها بستگی دارد. عمق کمتر باعث بهبود سریع‌تر می‌شود.

در این درجه از سوختگی گاهی لازم است برای درمان پیوند پوست انجام بگیرد. سعی کنید سوختگی درجه دو را با شیوه‌های خانگی و گیاهی درمان نکنید. اگر این نوع سوختگی خفیف باشد، می‌توانید آن را ۱۵ دقیقه زیر آب خنک بگیرید. برای تسکین درد می‌توانید از داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.

برای تاول‌های ایجاد شده روی پوست صورت سوخته می‌توانید کرم‌های آنتی بیوتیک را روی آن‌ها قرار دهید. اگر این سوختگی گسترده و عمیق باشد و روی اعضایی مثل صورت، دست‌ها، باسن، کشاله ران یا پاها اتفاق بیفتد، باید کمک فوریت‌های پزشکی را دریافت کنید.

سوختگی درجه ۳

درجه سه در سوختگی یعنی بیشترین آسیب به پوست و لایه‌های بسیار عمیقی از پوست را از بین می‌برد. در این نوع از سوختگی فرد دردی احساس نمی‌کند، دلیل آن نیز از بین رفتن عصب‌های بدن است. علائم سوختگی درجه سه شامل موارد زیر می‌شود:

• رنگ مومی و سفید
• رنگی مانند ذغال
• رنگ قهوه‌ای تیره
• بافت متورم و چرمی شکل
• تاول‌هایی که بزرگ نمی‌شوند

مدت زمان مشخصی برای درمان این نوع از زخم‌ها وجود ندارد. این سوختگی با شیوه‌های خانگی درمان‌پذیر نیست، بلکه باید حتما به اورژانس مراجعه کنید. تا رسیدن کمک پزشکی کاری که باید انجام دهید این است که مراقب باشید لباستان به زخم‌ها نچسبد.

عوارض سوختگی

بیشترین عارضه در این سه نوع سوختگی مربوط به نوع درجه ۳ است. این عوارض عبارت هستند از: عفونت، از دست دادن خون و وارد شدن شوک به بدن. اگر به موقع این عوارض برطرف نشوند، منجر به مرگ بیمار خواهد شد.

از عوارض دیگر هر نوع سوختگی احتمال ابتلا به کزاز است. کزاز نیز یک نوع عفونت باکتریایی است که ابتلا دستگاه عصبی را دچار مشکل می‌کند.

هیپوترمی و هیپوولمی خطرات دیگر سوختگی هستند. در هیپوترمی دمای بدن به شکل خطرناک کاهش پیدا می‌کند. در اثر سوختگی بدن گرمای خود را از دست می‌دهد. در هیپوولمی بدن حجم زیادی خون از دست می‌دهد که خطرات زیادی در پی دارد.

در پایان

در این مقاله تلاش ما این بود که شما را با انواع سوختگی و خطرات و عوارض پوست صورت سوخته آشنا کنیم. در سوختگی سه درجه وجود دارد که میزان آن را مشخص می‌کنند. هر یک از این سه سطح ویژگی‌های خاص خود را دارند و درمان مجزا برای آن‌ها در نظر گرفته شده است.

در سایت دکتر با من مشاوره با دکتر پوست به راحتی برای شما فراهم می‌شود. همینطور در آن می‌توانید تعدادی متخصص پوست اطفال را نیز بیابید که سوختی کودکان را نزد آنان معالجه کنید.

پزشک متخصص قلب و عروق در صورت گرفتگی و باریک شدن عروق در اثر تجمع کلسترول، سلول ها و … ممکن است روشی به نام آنژیوپلاستی را تجویز کند.

ممکن است سوال شما این باشد که آنژیوپلاستی چیست؟ انواع آنژیوپلاستی چیست؟ خطرات و مزایای این روش کدام است؟ در این مقاله به پاسخ کلیه این سوالات خواهیم پرداخت، پس تا انتهای این مقاله با دکتر با من همراه باشید.

آنژیوپلاستی چیست؟

آنژیوپلاستی یک روش کم تهاجمی برای رفع گرفتگی عروق و بازگشت جریان طبیعی خون به اندام ها و بافت های خاص بدن می باشد.

شریان ها ممکن است در اثر تجمع کلسترول، چربی و … باریک شوند و یا دچار گرفتگی شوند. به تجمع این مواد در شریان های خونی «پلاک» گفته می شود که در اثر گذر زمان باعث سخت شدن و باریک شدن عروق خونی می شود و باعث محدود شدن گردش خون و اکسیژن به سایر بافت های بدن می شود.

با توجه به اینکه تجمع پلاک ها در کدام رگ های خونی رخ می دهد، در صورت عدم درمان ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی مثل نکروز، سکته قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ شود.

مزایای آنژیوپلاستی چیست؟

• این روش در مقایسه با جراحی قلب باز، کم هزینه تر و کم خطرتر است.
• این عمل بدون نیاز به بیهوشی عمومی و تنها با بی حسی موضعی انجام می شود.
• احتیاج به بستری شدن طولانی مدت بیمار در بیمارستان نیست.
• برای انجام این روش نیازی به هیچ گونه برشی نیست و تنها با استفاده از ایجاد یک سوراخ کوچک بر روی پوست قابل انجام است.
• بیمار پس از مدت کوتاهی می تواند فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد.

اقدامات قبل از آنژیوپلاستی چیست؟

از جمله اقداماتی که بیمار موظف است قبل از انجام این روش درمانی انجام دهد عبارتند از:

• در صورت مصرف هر گونه دارو یا مکلمی باید پزشک متخصص قلب خود را در جریان بگذارید. ممکن است در برخی موارد پزشک مصرف برخی از داروها به ویژه داروهای رقیق کننده خون را برای مدتی قطع کند.
• امکان دارد پزشک فوق تخصص آنژیوپلاستی از بیمار بخواهد که از چند ساعت قبل از آنژیو ناشتا باشد.
• ممکن است برای برخی از بیماران آزمایش کلیه قبل از عمل از تجویز شود.

آنژیوپلاستی چگونه انجام می شود؟

این روش درمانی، یک روش کم تهاجمی است که شامل عمل های جراحی نمی شود؛ چرا که در زمان هوشیاری و تنها با بی حسی در آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب و عروق قابل انجام است.

پس از بی حسی بیمار یک لوله نازک به نام کاتتر از طریق شریان بازو یا پا وارد بدن می شود. سپس این لوله نازک توسط روش های تصویربرداری به عروقی که دچار تنگی یا انسداد شده اند، انتقال داده می شود.

در صورتی که کاتتر در موقعیت صحیح قرار گرفته باشد، بالون کوچکی که در انتها لوله واقع شده است باد شده و با فشاری که به پلاک های عروق وارد می کند، عروق را باز می کند تا جریان خون به شکل طبیعی خود بازگردد.

البته در صورتی که گرفتگی شدید باشد امکان دارد نیاز باشد چندین بار بالن باد شود تا به خوبی گرفتگی عروق رفع شود، بالن هوا تخلیه شده و برداشته می شود.

در برخی مواقع ممکن است نیاز باشد قبل از وارد کردن بالن به عروق خونی، یک استنت تاشو روی بالن نصب شود. این استنت زمانی که بالن پر می شود؛ دیواره شریان ها را باز می کند. استنت به این ترتیب در باز نگه داشتن رگ خونی کمک می کند.

مدت زمان آنژیوپلاستی بسته به نوع شریان و شدت گرفتگی آن ممکن است متفاوت باشد؛ اما به طور معمول بین نیم ساعت تا یک ساعت طول می کشد.

انواع آنژیوپلاستی

انواع آنژیوپلاستی عبارتند از:

• آنژیوپلاستی قلب
• آنژیوپلاستی محیطی

طریقه آنژیوپلاستی قلب به چه صورت است؟

در صورتی که فرد دچار بیماری عروق کرونری باشد؛ یعنی یک یا چندین شریان تامین کننده خون و اکسیژن قلب دچار گرفتگی شده باشد، ممکن است پزشک متخصص قلب و عروق؛ آنژیوپلاستی قلب یا همان آنژیوپلاستی عروق کرونر را تجویز کند.

اصولا بیمارانی که کاندیدای این روش درمانی هستند ممکن است دارای علائمی مانند ناراحتی و درد قفسه سینه یا تنگی نفس باشند.

آنژیوپلاستی محیطی چگونه است؟

در صورتی که عروق اندام های انتهایی مانند بازوها و پاها دچار گرفته شده باشند؛ آنژیوپلاستی محیطی تجویز می شود. بیمارانی که به این نوع آنژیو نیاز دارند ممکن است علائمی مانند درد، خستگی، گرفتگی عضلات، سوزن سوزن شدن، بی حسی در دست و پاها یا تغییر رنگ پوست را تجربه کنند.

یکی از رایج ترین انواع آنژیوپلاستی محیطی؛ آنژیوپلاستی پا است.

همچنین در صورت داشتن فیستول AV، پیوند AV و یا داشتن مشکل در جریان خون در هنگام همودیالیز ممکن است آنژیوپلاستی محیطی تجویز شود.

عوارض آنژیوپلاستی چیست؟

از آنجا که این روش درمانی یکی از کم تهاجمی ترین و کم خطرترین روش هاست؛ بنابراین امکان بروز خطر یا عوارض آنژیوپلاستی بسیار نادر است. در هر صورت نمی توان از عوارض احتمالی آن چشم پوشی کرد که این عوارض عبارتند از:

• احتمال لخته شدن خون: لخته شدن خون در محل استنت گذاری ممکن است باعث گرفتگی مجدد سرخرگ و سکته قلبی شود. برای جلوگیری از این عارضه ممکن است نیاز باشد بیمار به مدت طولانی یا حتی مادام العمر از داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین استفاده کند.
• گرفتگی مجدد شریان ها: پس از آنژیو امکان دارد مجددا عروق دچار گرفتگی شوند. به همین دلیل از فنر استفاده می شود که احتمال تنگی دوباره عروق را تا 20 درصد کاهش می دهد. همچنین چنانچه از استنت هایی که دارو آزاد می کنند استفاده شود، احتمال گرفتگی عروق تا ده درصد کاهش پیدا می کند.
• خونریزی: گاهی ممکن است جایی از پوست که کاتتر وارد بدن شده دچار کبودی شود، اما گاهی نیز ممکن است خونریزی نیز از این ناحیه اتفاق بیفتد، در صورت شدیدن بودن خونریزی باید بیمار را برای انتقال خون به بیمارستان ببرید.
• پاره شدن عروق: گاهی ممکن است بالون باد شده درون عروق به دیواره رگ ها فشار وارد کند و باعث پاره شدن آنها شود. در صورتی که این اتفاق رخ دهد بیمار باید سریعا به اتاق عمل انتقال داده شود.

سایر خطرات آنژیوپلاستی که احتمال بروز آنها بسیار ضعیف تر از موارد گفته شده است عبارتند از:

• سکته قلبی؛
• اختلالات کلیوی؛
• سکته مغزی؛
• عفونت در محل تزریق؛
• واکنش به رنگ؛
• ضربان نامنظم قلب؛

چه کسانی نمی توانند آنژیوپلاستی انجام دهند؟

در صورتی که میزان تنگی یا گرفتگی عروق به شدت زیاد باشد، امکان عبور دادن کاتتر از عروق وجود ندارد و این روش درمانی هیچ گونه تاثیری نخواهد داشت به همین دلیل تنها راه درمانی این بیماران عمل جراحی است.

زندگی بعد از آنژیوپلاستی

بهبودی پس از آنژیوپلاستی به سرعت امکان پذیر است و بیماران تقریبا بین 12 الی 24 ساعت پس از برداشتن کاتتر، ترخیص می شوند. همچنین بیماران اصولا پس از چند روز الی یک هفته می توانند به فعالیت های روزانه خود ادامه دهند.

در طول مدت زمانی که بیمار در بیمارستان بستری است، ممکن است استنت گذاری هم برای بیمار انجام شده باشد.

پس از ترخیص بیمار و بازگشت وی به خانه ممکن است در ناحیه کشاله ران، بازو یا مچ دست احساس درد داشته باشد که علت آن کاتتری است که وارد بدن بیمار شده است. همچنین ممکن است در اطراف برش ایجاد شده مقداری کبودی ایجاد شده باشد که کاملا طبیعی است.

پس از آنژیو بیمار درد قفسه سینه و تنگی نفسی که داشته است یا کاملا بهبود پیدا می کند یا خیلی بهتر از قبل می شود.

مراقبت های بعد از آنژیوپلاستی

• 6 ساعت پس از آنژیو می توانید راه بروید.
• محل برش داده شده باید به مدت 1 الی 2 روز خشک نگه داشته شود.

در صورتی که کاتتر از طریق کشاله ران وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

• راه رفتن در مسافت های کوتاه و سطوح صاف مشکلی ندارد.
• تا 2 روز از بالا و پایین رفتن از پله ها پرهیز کنید.
• حداقل تا دو روز پس از عمل اجازه انجام امور منزل، رانندگی، ورزش، بلند کردن اشیا سنگین و … ممنوع است.

در صورتی که کاتتر از طریق بازو یا مچ دست وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

• به بازویی که کاتتر وارد شده است بلند کردن اجسام سنگین بیش از 4 کیلوگرم ممنوع است.
• به وسیله این دست انجام حرکاتی مثل بلند کردن، کشیدن یا چرخاندن اجسام سنگین نیز ممنوع است.

در صورتی که کاتتر از طریق کشاله ران، بازو یا مچ دست وارد رگ بیمار شده باشد باید اقدامات زیر توسط بیمار انجام شود:

• رابطه جنسی به مدت 2 الی 5 روز پس از عمل ممنوع است.
• تا 7 روز پس از عمل شنا یا حمام ممنوع است. البته امکان دارد که پس از دو روز پزشک اجازه دوش گرفتن را به شما بدهد.
• در صورتی که شغل شما سنگین نیست می توانید طی 2 الی 3 روز به کار خود بازگردید. (بهتر است با پزشک خود درباره این موضوع مشورت کنید)
• نیاز است که مراقب محل برش باشید.
• در صورتی که محل برش دچار خونریزی یا تورم شد باید سریعا دراز بکشید و به مدت نیم ساعت محل را فشار دهید.

چه موقع باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت بروز موارد زیر نیاز است که پزشک خود را در جریان بگذارید:

• در صورتی که محل قرارگیری کاتتر دچار خونریزی شده است و با فشار دادن متوقف نشده است.
• چنانچه محل کاتتر دچار تورم شده است.
• در صورتی که محل قرارگیری کاتتر دچار تغییر رنگ شده یا نسبت به لمس بی حس یا سرد شده است.
• چنانچه محل برش قرمز و دردناک شده است یا ترشحات سبز یا زرد رنگ از محل خارج می شود.
• در صورتی که درد در قفسه سینه یا تنگی نفس با استراحت کردن رفع نمی شود.
• چنانچه نبض شما بسیار آهسته (کمتر از 60 ضربان) یا بسیار سریع (بیشتر از 100 تا 120 ضربان) در دقیقه است.
• اگر دچار سرگیجه می شوید، از حال می روید یا احساس خستگی شدید می کنید.
• چنانچه سرفه شما همراه با خون یا مخاط زرد و سبز رنگ است.
• اگر در مصرف هر کدام از داروهای قلب خود مشکل دارد.
• چنانچه دچار لرزش یا تب شدید هستید.

جمع بندی

آنژیوپلاستی زمانی برای بیماران تجویز می شود که عروق خونی آنها به دلیل تجمع پلاک های چربی، کلسترول و … دچار گرفتگی و انسداد شده باشد. بنابراین هدف آنژیوپلاستی باز کردن عروقی است که دچار گرفتگی شده است که همین کار باعث بازگرداندان جریان طبیعی خون به اندام های بدن می شود.

در صورتی که عروق خونی دچار گرفتگی شوند و درمان نشوند ممکن است عواقب خطرناکی مانند نکروز، سکته قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

به موی معمولی؛ موی نرمال و موی ریلکس نیز گفته می شود، چرا که این نوع از موها در طبیعی ترین حالت ممکن قرار دارند.ممکن است شما به دنبال راهی برای داشتن موی نرمال باشید، اما از مراقبت از مو فراری باشید! در واقع شما با مراقبت صحیح از موهایتان می توانید موی عادی و نرمالی داشته باشید که ما در این مقاله به هر آنچه که باید درباره موی معمولی بدانید خواهیم پرداخت.

موهای معمولی چیست؟

قبل از هر چیز بهتر است بدانید که موی معمولی چه مویی است؟ موهای معمولی و نرمال دارای چربی طبیعی موی سر هستند و در نتیجه براق و سالم به نظر می رسند.موی طبیعی و نرمال به راحتی حالت می گیرند و نرم و لطیف هستند. معمولا افرادی که موی طبیعی و نرمالی دارند، نیاز به مراقبت کمتری به نسبت سایر انواع موها اعم از موی خشک، موی چرب و … دارند.البته موی طبیعی نیز کاملا انعطاف پذیر نیست و برای حفظ سلامت موها نیاز به مراقبت مناسب با موی معمولی است.

ویژگی های موی معمولی

• براق و درخشنده هستند.
• نرم و انعطاف پذیر هستند.
• درای چربی کمی هستند.
• هنگام شانه زدن موهای طبیعی و نرمال گره ندارند.

روش های مراقبت از موی معمولی و نرمال

همان طور که قبلا هم گفتیم مراقبت از موهای معمولی و نرمال به نسبت مراقبت از موی چرب و خشک ساده تر است.اگر موی عادی و نرمالی دارید؛ تا زمانی که متوجه تغییر یا مشکل خاصی نشدید می توانید روند عادی مراقبت از موی نرمال را ادامه دهید. استفاده از محافظ های گرما، اسپری ها و روغن های غنی از مواد مغذی از شکننده شدن و خشک شدن موهای شمال جلوگیری می کنند. اما برخی موارد مانند تغییرات هورمونی، آب و هوا و … نیز ممکن است موهای شما را از حالت معمول خارج کند و باعث شد تا در روند مراقبت از موی خود تجدید نظر کنید.قطعا هر کسی رویای داشتن موهای عالی و سالمی را دارد. اما بهشت را به بها می دهند نه بهانه! پس برای داشتن موهای سالم نیاز است که در این راه قدمی بردارید، اما کار سختی نیست! فقط کافی است در مدت زمان کوتاه روال ساده مراقبت از موهای معمولی را در پیش بگیرید تا به نتیجه دلخواه خود برسید که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

شامپو برای موهای معمولی

سوالی که به کرات پرسیده می شود این است که شامپو و نرم کننده مناسب برای موهای معمولی چه نوع شامپویی است؟ در جواب این سوال باید بگوییم که بهترین شامپو برای موهای معمولی می تواند هر نوع شامپویی باشد. فقط باید به این نکته توجه داشته باشید که از محصولات باکیفیت و معتبر استفاده کنید.همچنین نرم کننده مناسب برای موی معمولی و نرمال می تواند هر نوع نرم کننده ای باشد که فاقد سولفات و پارابن است.

روش شستشوی صحیح موهای معمولی

روش شستشوی صحیح موهای نرمال یا هر نوع موی دیگری بسیار مهم است.برای شستشوی موی معمولی؛ شامپو را در حرکات دورانی کوچک روی موهایتان بمالید. با ماساژ پوست سر جریان خون را بهبود می بخشید و باعث رشد بیشتر موها و تحریک روغن های طبیعی موهایتان می شوید.از شانه کردن مو با برس جددا خودداری کنید و به جای آن از شانه دندانه پهن استفاه کنید. چرا که برس باعث شکسته شدن موهایتان می شود.برای خشک کردن موهایتان آن ها را نپیچانید بلکه به آرامی آب اضافی موهایتان را بگیرید. روزانه حداقل دوبار موهای معمولی را باید شانه زد. هفته ای 3 الی 4 بار موهای نرمال خود را ترجیحا با آب سرد بشویید. چرا که شستشوی مو با آب داغ باعث شکننده شدن و وز شدن موها می شود.

از یک ماسک موی روزانه برای موهای معمولی استفاده کنید

موهای شما ممکن است به دلیل آلودگی های محیطی، آب کلردار و … دچار تغییراتی شوند که برای محفوظ مانندن موهایتان از این شرایط می توانید از ماسک برای موهای معمولی استفاده کنید.

موهایتان را با ملایمت شانه بزنید!

بیایید این طرز فکر غلط را از ذهنمان پاک کنیم که؛ برای داشتن موهای عالی و برق نیاز است روزی صد بار موهایمان را شانه بزنیم. بلکه شانه زدن روزی 2 الی 3 بار موهای معمولی کفایت می کند.همچنین تا زمانی که موهایتان خشک نشده است (به جز موهای فر) از شانه زدن آن اجتناب کنید. زیرا موی مرطوب نسبت به موی خشک شکننده تر است و شانه زدن موهای خیس منجر به شکستن مو می شود.همچنین در زمان شانه زدن موهای خود با آن با ملایمت برخورد کنید و از کشیدن و فشار آوردن به موهایتان پرهیز کنید.

نوک گیری موهایتان فراموش نشود

چنانچه موهایتان دچار موخوره شده یا به اصطلاح دو شاخ شده است؛ ساده ترین راه برای از بین بردن موخوره کوتاه کردن موها است.توصیه می شود هر 6 الی 8 هفته یک بار، نوک گیری مو را انجام دهید تا از ایجاد موخوره و آسیب به موهایتان جلوگیری کنید.

اجازه دهید موهایتان در هوای آزاد خشک شوند

اگر همیشه بعد از حمام برای خشک کردن موهایتان از سشوار استفاده می کنید، الان وقت تجدید نظر در رفتارتان است. چرا که گرمای بیش از حد باعث آسیب به موها و خشک شدن موهایتان می شود به خصوص اگر به صورت روزانه این کار انجام شود!توصیه می شود که اجازه دهید موهایتان در هوای آزاد خشک شود و یا اگر اصرار بر استفاده از سشوار دارید از محصول حفاظتی حرارتی حتما استفاده کنید و درجه حرارت سشوار را نیز کم کنید.

سبک زندگی و رژیم غذایی خود را تغییر دهید

ورزش منظم باعث بهبود جریان خود در بدن و افزایش سلامت موها نیز می شود. موهای سالم و نرمال مانند پوست سالم؛ نشان دهنده یک سبک زندگی و رژیم غذایی سالم است. بنابراین از دریافت پروتئین ها و ویتامین های ضروری بدن غافل نشوید.

استفاده از روش های ماسک درمانی برای محافظت از موی معمولی

استفاده بیش از حد از سشوار و اتو مو، آب کلردار، آلودگی هوا، شامپو زدن بیش از اندازه مو و قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید آسیب های بسیاری به موهای شما وارد می کنند.اما نگران نباشید با استفاده از روش های ماسک درمانی برای محفاظت از موی معمولی تا حد زیادی می توانید پوست سر و موهایتان را تقویت کنید. استفاده از ماسک مو خانگی به طور منظم می تواند به سم زدایی ریشه مو و تامین مواد مغذی و معدنی لازم برای پوست سر را کمک کند.برای دستیابی به نتیجه عالی از ماسک درمانی نیاز است که هفته ای یک الی دو بار از ماسک های خانگی برای موهای معمولی تان استفاده کنید.

ماسک آووکادو برای بازگرداندن رطوبت به موی معمولی

موی معمولی مردانه و زنانه؛ اصولا رطوبت طبیعی دارند. اما کسانی که موهای مواج و ضخیمی دارند بیشتر در معرض خشکی مو هستند که در این صورت باید به فکر افزایش رطوبت رسانی به موها باشند.ماسک آووکادو به همراه سس مایونز، عسل و روغن نارگیل معجزه می کند. برای تهیه ماسک موی خانگی آووکادو نیاز است که یک چهارم فنجان سس مایونز را با 2 قاشق غذاخوری روغن آووکادو و یک قاشق غذا خوری عسل ترکیب کنید. سپس این ترکیب را از کف سر تا ساقه موهایتان بمالید، به مدت نیم ساعت موهایتان را کلاه حمام بپوشایند و سپس موهایتان را نرم کننده مخصوص بشویید.یک ترکیب دیگری که با آوکادو برای بازگرداندن رطوبت به موی معمولی می تواند موثر باشد به این ترتیب است که  یک چهارم ماسک خاک رس را با یک قاشق غذاخوری روغن آووکادو، 70 میلی لیتر آب و چند قطره روغن گیاهی مانند اسطوخودوس ترکیب کنید. این ترکیب را به تمام قسمت موهایتان بمالید و کلاه مخصوص بپوشید، پس از گذشت نیم ساعت می توانید موهایتان را بشویید.

دکتر با من مرجع مشاوره پوست و مو

چنانچه هر سوالی در زمینه روش های مراقبت از انواع مو و مشکلات مو اعم از خشکی مو، چربی مو، ریزش مو و … دارید پزشکان حاذق دکتر با من در هر ساعت از شبانه روز در خدمت شما عزیزان هستند.کلام آخرما در این مقاله ابتدا به این مبحث پرداختیم که موهای معمولی چگونه است؟ در واقع از جمله ویژگی های موهای نرمال می توان به براق و درخشنده بودن، نرم و منعطف بودن و … اشاره کرد.سپس به روش های مراقبت از موهای معمولی پرداختیم که این روش ها بسیار ساده هستند. به این ترتیب که رژیم غذایی و سبک زندگی سالم را در پیش بگیرید، از ماسک های خانگی مختص موی معمولی استفاده کنید، موهای معمولی را صحیح بشویید و درست شانه بزنید، استفاده بیش از حد از سشوار، اتو مو و … را کنار بگذارید و بسیاری روش های ساده دیگر که در این مقاله از دکتر با من به آن پرداختیم.امیدواریم که در این مقاله توانسته باشیم به تمامی سوالات شما در این زمینه پاسخ داده باشیم. چنانچه هر سوال دیگری در زمینه روش های مراقبت از موی عادی، ویژگی موی معمولی و …. دارید در قسمت نظرات از ما بپرسید، پزشکان متخصص پوست و موی ما در اسرع وقت به سوالات شما پاسخ خواهند داد.

ما در مقالات قبل در سایت دکتر با من راجع به اختلالات روانپزشکی صحبت کرده ایم که یکی از آنها، اختلالات سیستم دفع است و شخص بایستی برای آگاهی بیشتر از روند درمان خود و مراجعه به پزشک اطلاعات کلی راجع به بیماری اختلال دفع داشته باشد. در نتیجه ما در این مقاله تمام مواردی که شما بایستی راجع به این اختلال بدانید را آورده ایم. پس تا انتهای آن همراه ما باشید.

مقدمه و مفهوم اختلال دفع

اکثر پزشکان بر این نظر هستند که انسان بایستی در طول روز آب بسیاری بنوشد تا بتواند از بدن خود به درستی مراقبت نماید. ولی آیا علت این کار را می دانید؟ به این دلیل که کمبود آب ممکن است منجر به اختلالات سیستم دفع و نارسایی کلیه، سنگ کلیه و بیماری اور یا به اصطلاح بالا رفتن اوره در خون شود. این اختلال می تواند منجر به تغییر کامل سبک زندگی شما شود و از این رو بر سلامت کلی شما نیز تاثیر بگذارد.

سیستم دفعی یک ساختار بیولوژیکی ضروری است که مسئول حذف مواد اضافی یا زائد از بدن انسان برای حفظ هموستاز است. این محصولات حاصل متابولیسم هستند و به صورت عرق، ادرار و مدفوع از بدن انسان خارج می شوند.

حتی با وجود اینکه چندین اندام با این فرآیند مرتبط هستند، اصطلاح سیستم دفعی برای اندام هایی که مستقیماً با روش دفع مرتبط هستند استفاده می شود. این شامل کلیه ها، غدد عرق، کبد و روده بزرگ است. بیماری های سیستم دفعی زمانی اتفاق می افتد که یک یا چند سیستم دفعی به درستی کار نمی کنند که اصلا وضعیت ایده آلی نیست. به همین دلیل، فرد ممکن است از انواع بیماری ها رنج ببرد. برای درمان و حل مشکل حتما به دکتر اورولوژی تهران مراجعه فرمایید.

کلیه ها چه کاری در بدن انجام می دهند؟

• کلیه ها مسئول فیلتر کردن مواد زائد و آب اضافی خون هستند.
• کبد اسیدهای آمینه و سایر سموم موجود در خون را تجزیه می کند.
• علاوه بر این، روده بزرگ وظیفه حذف مواد زائد جامد باقی مانده پس از هضم غذا را بر عهده دارد.
• غدد عرق به خلاص شدن از شر آب و نمک اضافی از طریق عرق کمک می کند.
• همچنین ریه ها دی اکسید کربن و بخار آب را بازدم می کنند.

همانطور که در بالا ذکر شد، عملکرد نامناسب این اندام ها می تواند منجر به چندین بیماری شود و برخی از آنها کشنده باشد. که در نتیجه انسان دچار اختلال در سیستم دفع شود.

انواع اختلالات سیستم دفع

همان طور که در بالا گفتیم یکی از مواردی که منجر به اختلال در سیستم دفع می شود، عملکرد نامناسب مجاری ادراری است که در ادامه انواع آن را توضیح خواهیم داد.

نارسایی کلیه

یکی از مهم ترین نارسایی ها در این نوع اختلالات، نارسایی کلیه است. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که کلیه‌ها برای فیلتر کردن ادرار از طریق فیلتراسیون گلومرولی تلاش می‌کنند. نارسایی کلیه بیشتر به دو نوع حاد و مزمن طبقه بندی می شود.

نارسایی حاد کلیه زمانی رخ می دهد که هر دو کلیه به طور ناگهانی از کار بیفتند. علائم ARF تورم دست ها، صورت و پاها، خونریزی داخلی، تشنج و حتی کما است.

از سوی دیگر، نارسایی مزمن کلیه زمانی است که کلیه ها ظرفیت خود را به تدریج در طول زمان از دست می دهند. برخی از علائم برجسته CRF کاهش وزن ناگهانی، فشار خون بالا، گرفتگی عضلات، کبودی آسان است.

پیوند کلیه و دیالیز آن، درمان های موجود برای نارسایی کلیه هستند.

سنگ کلیه

رسوبی از مواد معدنی و نمک های اسیدی در کلیه است. دلیل دقیق این بیماری به سختی قابل تشخیص است زیرا از فردی به فرد دیگر متفاوت است. با این حال، برخی از موارد برجسته عبارتند از اضافه وزن، برخی شرایط پزشکی و استفاده منظم از مکمل ها و داروها.

علائم سنگ کلیه، درد شدید در طرفین شکم، کمردرد و حالت تهوع است. با وجود اینکه سناریوی دردناکی است، سنگ کلیه معمولاً هیچ آسیب دائمی بر جای نمی گذارد.

نوشیدن آب فراوان و برخی داروهای تجویز شده می تواند این مشکل را درمان کند. با این حال، در مورد سنگ های بزرگتر، اقدامات پزشکی لازم است.

اورمی یا سندرم اورمیا

اورمی سومین نام در لیست بیماری های دستگاه دفع است. این بیماری در نتیجه افزایش سطح اوره در خون است.

این وضعیت زمانی رخ می دهد که کلیه توانایی خود را در فیلتر کردن مواد زائد از دست می دهد. علائم اورمی عبارتند از حالت تهوع، خستگی، از دست دادن اشتها، آشفتگی ذهنی و طعم فلزی در دهان. همودیالیز درمان رایج این بیماری است.

نفریت

این یکی دیگر از بیماری های مهم دستگاه دفع است. در اینجا نفرون ها، عناصر عملکردی کلیه، ملتهب می شوند. به این وضعیت گلومرولونفریت نیز می گویند. تعیین علت دقیق این اختلال دشوار است و با گذشت زمان ممکن است ایجاد شود.

برخی از علائم بارز نفریت عبارتند از: ادرار کف آلود، وجود خون در ادرار، تغییر رنگ ادرار و غیره. مصرف منظم دارو و دیالیز در صورت نیاز می تواند این بیماری را درمان کند.سایر اختلالات قابل توجه دستگاه دفع ترشح رنین، ادم، اورتریت، آنوری، پلی اوری و غیره است.

اهمیت یک سیستم دفعی با عملکرد خوب را نمی توان به اندازه کافی مورد تاکید قرار داد. این یک فرد را سالم و عاری از چندین مشکل عمده بهداشتی نگه می دارد.

آنوریا

این وضعیتی است که با عدم دفع ادرار مشخص می شود. گزینه های درمانی متعددی می تواند وجود داشته باشد، اما افزایش مصرف مایعات و الکترولیت ها، درمان اولیه است که شخص بایستی آن ها را در اولویت خود بگذارد و می توان گفت که شما می توانید از متخصص اورولوژی در سایت دکتر با من اخذ نمایید.

پلی یوریا

این اصطلاحی است که به دفع زیاد یا تکرر ادرار داده می شود که زمانی اتفاق می افتد که کلیه ها قادر به فیلتر کردن و جذب مجدد آب ادرار نباشند. این علامتی است که در بسیاری از بیماری های زمینه ای بدن مانند دیابت شیرین و دیابت بی مزه دیده می شود.

علت اختلال سیستم دفع چیست؟

بیماری هایی که سیستم دفعی را تحت تاثیر قرار می دهند نفریت، اورمی، سنگ کلیه، پلی اوری، آونری، ادماتو هستند و علل مهم آن می تواند موارد زیر باشد.

1. مشکلات مادرزادی

برخی از افراد به صورت مادرزادی در خصوص سیستم دفع ادراری و کلیه های خود مشکلاتی دارند که کاملا به صورت ژنتیکی بوده و بایستی برای درمان آن به دکتر اورولوژی و کلیه در سایت دکتر با من مراجعه کنند.

2. اختلالات سیستم عصبی

یک سری از افراد نیز به دلیل مشکلاتی که در سیستم عصبی خود دارند بیماری های مختلفی مانند: نخاع، تشنج، فلج مغزی گرفته و در نتیجه آن دچار اختلالات در سیستم دفع می شوند و بهتر است به دکتر اعصاب و روان برای درمان آن مراجعه کنند.

3. عادت های بد رفتاری در زندگی شخصی

به طور مثال برخی از اشخاص، ادرار خود را نگه می دارند یا از خوراکی هایی استفاده می کنند که منجر به سنگ کلیه یا مثانه می شود. در این جا می توان گفت که شخص احتمال ابتلا به این اختلال را دارد.

4. اختلالات غددی

زمانی پیش می آید که به علت مشکلات تیروئیدی یا دیابت، کلیه ها دچار بیماری می شوند و سیستم دفع با اختلال مواجه می شود. که در این صورت مراجعه به دکتر غدد نیز در کنار متخصص اعصاب و روان واجب است.

نحوه تشخیص اختلال سیستم دفع

نارسایی کلیوی عمدتاً با کاهش میزان فیلتراسیون گلومرولی درک می شود که همچنین گفته می شود سرعت فیلتر شدن خون در گلومرول های کلیه است.

این با کاهش سطح تولید ادرار یا با تعیین مواد زائد مانند اوره یا کراتینین در خون بررسی می شود. بسته به دلیل، از دست دادن خون در ادرار یا از دست دادن پروتئین در ادرار می تواند مشخص شود. همچنین ممکن است برخی مشکلات عمده با افزایش سطح مایعات در بدن وجود داشته باشد که منجر به تورم افزایش سطح پتاسیم، افزایش سطح فسفات و کم خونی می شود.

استخوان های بدن نیز تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند تشخیص این موضوع بر عهده ی پزشک است که وی با توجه به معاینه و شرح حال بیمار موارد زیر را برای او تجویز می کند:

1. سونوگرافی از کلیه و مجاری ادراری
2. آزمایش خون، ادرار و مدفوع
3. تست نوار مثانه
4. در صورت موارد حاد، ام آر آی گرفته می شود.
5. بررسی نشانه های عصبی بیمار توسط روانپزشک

ولی به طور کلی این موضوع بر عهده ی پزشک اورولوژ است و لطفا از هرگونه اقدام بدون مشورت با وی پرهیز نمایید.

درمان اختلال سیستم دفع

• تجویز دارو برای تنظیم به موقع انجام ادرار در شخص و حذف مواد محرک آن
• درمان یبوست با دارو های روان کننده و دیگر داروها. چرا که این کار موجب خواهد شد فشار از روی مثانه برداشته شود.
• درمان عفونت ادراری
• تجویز داروهایی چون داروهای آنتی کولینرژیک، داروهای مهارگر رسپتور آلفا، جراحی و سونداژ متناوب تمیز از جمله راهکارهای دیگر است.
• مراجعه به روانپزشک یا روانشناس جهت درمان اختلال های عصبی است که موجب می شود شخص آرام تر شود و درمان او با کیفیت بهتری انجام شود.

انتخاب هر یک از موارد بالا به عهدی پزشک کلیه یا اورولوژی و اعصاب و روان است تا شما به سلامت و بهبودی کامل خود برسید.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات سیستم دفع، تشخیص و درمان آن صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی اختلال سیستم دفع و مشکلات دفع ادرار خود را که می تواند که به دلیل مشکلات عصبی باشد را درمان کنید.

برای این کار بهتر است به متخصص روانپزشکی و کلیه مراجعه نمایید و نوبت اینترنتی خود را از سایت دکتر با من اخذ کنید. نحوه دریافت اخذ نوبت از سایت دکتر با من بدین شکل است: شما وارد سایت می شوید در آنجا متخصص اعصاب و روان و کلیه را جستجو نموده و سپس وارد پروفایل پزشک شده و به قسمت دریافت نوبت آنلاین می روید و نوبت خود را ثبت و در زمان مشخص به پزشک مراجعه می کنید.

با آرزوی بهبودی و سلامت شما همراهان عزیز دکتر با من

منابع

• 6 Disorders of the Urinary System – Human Biology
• Excretory System Diseases
• Kidneys and Urinary System – MedlinePlus
• Disorders of Excretory System: Types & How to Avoid – EMBIBE
• 46: Excretory System Diseases – Biology LibreTexts
• Disorders Of The Excretory System – GeeksforGeeks
• Urinary System Pathologies: Common Diseases and Disorders
• Urologic Diseases | NIDDK

اختلال نوشتن (دیسگرافی) یا نارسانویسی یکی از اختلالات شایعی است که ممکن است برای افرادی که با آن مبتلا هستند، مشکلاتی ایجاد کند. این اختلال با مشکلاتی همچون ناتوانی در نوشتن، خواندن و تفسیر کردن متن، نوشتن به شکل غیر منظم و ناهمگون، ترک کردن جملات ناتمام، عدم توانایی در نگارش انشاء، و کاهش سطح دقت و توجه همراه است. در این مقاله، به بررسی علت ها، علائم، و درمان اختلال نوشتن یا نارسانویسی می پردازیم.

تاریخچه اختلال نوشتن یا نارسانویسی چیست؟

اطلاعات دقیقی درباره تاریخچه اختلال نوشتن یا دیسگرافی وجود ندارد. اما به طور کلی می‌توان گفت که این مشکل در طول تاریخ مورد توجه بسیاری از افراد و پزشکان بوده است. در گذشته، برای درمان نارسانویسی از روش‌های مختلفی مانند تمرینات نوشتاری، تمرینات تقویتی و مشاوره استفاده می‌شد.در سال‌های اخیر، با پیشرفت تکنولوژی و ارتباطات، روش‌های جدیدی برای درمان این مشکل ارائه شده است. برای مثال، نرم‌افزارهایی که برای تمرین نوشتاری و تقویت نوشتار استفاده می‌شوند، روش‌های رایانه‌ای برای ارزیابی و تشخیص نارسانویسی، و روش‌های دارویی توسط روانپزشک برای کاهش علائم این مشکل استفاده می‌شوند.با توجه به اهمیت نوشتن در زندگی روزمره و همچنین در بسیاری از شغل‌ها، درمان اختلال نوشتن بسیار مهم است و افراد مبتلا به این مشکل با درمان‌های مناسب می‌توانند بهبود یابند و در کنترل نوشتن خود موفق باشند.

اختلال نوشتن یا نارسانویسی چیست؟

اختلال نوشتن یا نارسانویسی به مشکلاتی گفته می‌شود که در نوشتار افراد ایجاد می‌شود. این مشکلات ممکن است شامل ناتوانی در نوشتن حروف و اعداد، ناتوانی در نوشتن با سرعت و صحیح بودن حروف و کلمات، و ایجاد اشکالاتی در نوشتن مانند خط‌خطی کردن حروف، تعدیل نشدن فاصله‌های بین کلمات، تغییر سبک نوشتن و … می‌شود.معمولاً این اختلالات به دلیل عوامل مختلفی ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، ممکن است اختلالات دیداری، مشکلات عصبی، بیماری‌های مزمن و یا ضعف عضلات دست و پا باعث دیسگرافی شود.در صورت بروز این مشکل، بهتر است به پزشک متخصص اعصاب و روان مراجعه کرده و درمان مناسب را دریافت کنید. همچنین، استفاده از روش‌های درمانی مانند تمرینات خاص، داروها و روش‌های مختلفی که بهبود نوشتار را به هدف دارند، می‌تواند به کاهش این مشکلات کمک کند.

انواع اختلال نوشتن یا نارسانویسی

1. 1. اختلال نوشتاری اسپینینگ: در این اختلال، افراد مشکل دارند کلمات را به درستی نوشته و تلفظ کنند. به طور مثال، ممکن است بجای کلمه “توانایی”، کلمه “تاوانایی” نوشته شود.

1. 1. اختلال نوشتاری گرامری: در این اختلال، افراد مشکل دارند با قواعد گرامری به درستی نوشته شوند. به طور مثال، ممکن است بجای “من به مدرسه می‌روم”، بنویسند “من به مدرسه می‌رود”.

1. 1. اختلال نوشتاری فضایی: در این اختلال، افراد مشکل دارند از فضا به درستی استفاده کنند. به طور مثال، ممکن است برای نوشتن “سلام”، بجای این کلمه، کلمه “مالس” را بنویسند.

1. 1. اختلال نوشتاری انتخابی: در این اختلال، افراد مشکل دارند کلمات را به درستی انتخاب کنند. به طور مثال، ممکن است برای نوشتن “خانه”، کلمه “خونه” را بنویسند.

1. 1. اختلال نوشتاری سمتی: در این اختلال، افراد مشکل دارند از سمتی خاص به درستی نوشته شوند. به طور مثال، ممکن است برای نوشتن یک کلمه، از سمت راست به چپ به جای سمت چپ به راست بنویسند.

1. 1. اختلال نوشتاری مخلوط: در این اختلال، بیش از یک نوع از اختلالات نوشتاری با هم ترکیب شده‌اند. به طور مثال، افراد ممکن است همزمان با اختلال نوشتاری اسپلینگ و گرامری دست و پنجه نرم كنند.

علت های اختلال نوشتن یا نارسانویسی

علت های اختلال نوشتن یا نارسانویسی متفاوت هستند و شامل عوامل ژنتیکی، شرایط محیطی، آسیب های مغزی، و اختلالات روانی می شوند. برخی از علل احتمالی عبارتند از:

عوامل ژنتیکی

• • وراثت اختلالات نوشتن و خواندن

• • بیماری های ژنتیکی مانند اختلال چندقلویی

شرایط محیطی

• • تحریک های خارجی مانند استرس و اضطراب

• • کمبود مهارت های نوشتن و خواندن

• • نداشتن محیط آموزشی مناسب

آسیب های مغزی

• • آسیب های مغزی به دنبال تصادفات ورزشی، حوادث، و ضربه به سر

• • بیماری های مغزی مانند سکته مغزی و ترومای مغزی

اختلالات روانی

• • اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب

• • اختلالات عاطفی

علائم اختلال نوشتن یا نارسانویسی

علائم اختلال نوشتن یا دیسگرافی متفاوت هستند و بستگی به شدت این اختلال دارد. برخی از علائم این اختلال عبارتند از:

مشکلات در نوشتن

1. 1. نوشتن به شکل غیر منظم و ناهمگون

1. 1. نوشتن با سرعت کم و یا زیاد

1. 1. نوشتن جملات ناتمام و یا ناقص

مشکلات در خواندن

1. 1. کاهش سطح دقت و دقت توجه

1. 1. مشکل در تشخیص کلمات و حروف

1. 1. مشکل در خواندن با صدای بلند

مشکلات در تفسیر کردن متن

1. 1. نتوانستن تشخیص دادن معنی کلمات و جملات

1. 1. مشکل در توجه به مفاهیم پیچیده

مشکلات در نگارش انشاء

1. 1. عدم توانایی در ترکیب جملات و پاراگراف ها

1. 1. نتوانستن تفسیر و توضیح دادن مفاهیم به شکل کامل

چه افرادی به اختلال نوشتن یا نارسانویسی مبتلا می شوند؟

افرادی که معمولاً مبتلا به اختلال نوشتن یا نارسانویسی هستند، عبارتند از:

• • کودکان: کودکانی که تازه دارند مهارت نوشتن را یاد می‌گیرند، اغلب با این مشکل مواجه می‌شوند.

• • افرادی که دارای اختلال یادگیری هستند: برخی از افراد مبتلا به اختلال‌های یادگیری مانند اختلال یادگیری خاص (دیسلکسی) ممکن است با این مشکل روبرو شوند.

• • افراد دارای مشکلات شناختی: افرادی که با مشکلات شناختی مانند اختلالات ذهنی و اختلالات خلقی روبرو هستند، اغلب با این مشکل مواجه می‌شوند.

• • افراد دارای مشکلات عصبی: برخی افراد مبتلا به بیماری‌های عصبی مانند آسم، اسکلت عضلانی، زخم مغزی و اوتیسم ممکن است با این مشکل روبرو شوند.

• • افرادی که در سنین پایین خیلی کم از نوشتن استفاده کرده‌اند: افرادی که در سنین پایین کمتر از دیگران از نوشتن استفاده کرده‌اند، ممکن است با این مشکل روبرو شوند.

درمان مشکلات روانی

1. 1. مشاوره روانی به منظور درمان اختلالات روانی

1. 1. مصرف داروهای مختلف به منظور کاهش اضطراب و استرس

1. 1. درمان بیماری های مغز

درمان بیماری های مغزی مانند سکته مغزی، ترومای مغزی و التهاب مغزی که بایستی تحت نظر پزشک مغز و اعصاب فرد بیمار قرار بگیرد.

راهکارهای کمکی برای افراد مبتلا به اختلال نوشتن یا نارسانویسی

برای کمک به افرادی که با اختلال نوشتن یا نارسانویسی مبارزه می کنند، راهکارهای کمکی زیر پیشنهاد می شوند:

استفاده از وسایل کمکی نوشتاری

1. 1. استفاده از کیبورد و رایانه به جای نوشتن دستی

1. 1. استفاده از نرم افزارهایی که به تشخیص صحیح کلمات کمک می کنند

تمرین های مرتبط با نوشتن و خواندن

1. 1. تمرین مستمر برای تقویت مهارت های نوشتن و خواندن

1. 1. تمرین خواندن متون ساده و پیچیده به صورت مستمر

کمک از دیگران

1. 1. خواستن کمک از دیگران برای تصحیح متن ها

1. 1. کمک گرفتن از دیگران برای ترجمه متون به زبان های دیگر

برای تشخیص این اختلال، بهتر است به یک متخصص روان‌شناس مراجعه کنید. متخصصین روان‌شناس با استفاده از ابزارهای مختلفی مانند مصاحبه، سنجش و ارزیابی‌های روان‌شناختی و همچنین مشاهده علایم و نشانه‌های بالینی، این اختلال را تشخیص می‌دهند.

نتیجه گیری

اختلال نوشتن یا نارسانویسی یا دیسگرافی یک اختلال رایج در بسیاری از افراد است. با توجه به شدت این اختلال، می توان از روش های مختلفی برای درمان آن استفاده کرد. همچنین، با استفاده از راهکارهای کمکی مختلف، افراد مبتلا به این اختلال می توانند بهبود یابند و به طور موثرتری با زندگی خود در مجتمع های اجتماعی و حرفه ای مواجهه شوند.ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال نوشتن یا نارسانویسی صحبت نموده ایم و تمام زوایای آن را برای شما مشخص نموده ایم تا بتوانید به خوبی این بیماری را شناخته و آن را درمان کنید. در واقع هدف این است که بتوانید در مقابل این بیماری شکست نخورید و از بهترین دکتر روانپزشک یا دکتر اعصاب و روان در سایت دکتر با من نوبت اخذ کنید.شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما وارد سایت شده و سپس اسم دکتر مدنظر خود را جستجو کرده و با توجه به پروفایل روانپزشک یا روانشناس از وی نوبت آنلاین اخذ کنید. منابع:● Disorder of written expression and dysgraphia – NCBI ● Written Expression Disorder: A Guide ● Disorders of Reading and Writing ● Dysgraphia – Wikipedia ● What Is Dysgraphia? ● Dysgraphia: What It Is, Symptoms, Diagnosis & Treatment ● What is a Disorder of Written Expression? ● Dysgraphia: Symptoms, Causes, Treatment ● ManagementWritten Expression Disorder ● What Is Dysgraphia?یس

تیم حرفه ای روانپزشکی دکتر با من همواره، در این زمینه کنار بیماران خود بوده و در سطح کلی در حال اطلاع رسانی و معرفی بهترین روانپزشک ها در تهران و سایر شهرهای ایران است. تا شما علاوه بر آشنایی با بیماری خود، نوبت خود را نیز اخذ نمایید. در این مطلب اختلال سازگاری را برای شما بیان نموده ایم تا بتوانید به خوبی این اختلال را بشناسید پس تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

اختلال سازگاری یکی از اختلالات روانی است که به معنای عدم توانایی فرد در تطبیق با محیط اجتماعی و زندگی روزمره خود است. این بیماری در دسته اختلالات اضطرابی قرار دارد و به عنوان یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در جامعه شناخته می‌شود.تاریخچه این بیماری به قدمتی بیش از ۱۰۰ سال بازمی‌گردد. این اختلال ابتدا توسط روانشناسان و پزشکان به عنوان “ناتوانی تطبیقی” یا “ناتوانی اجتماعی” شناخته شد. در سال ۱۹۸۰، با انتشار نسخه سوم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-III)، این اختلال با نام “اختلال سازگاری” شناخته شد.در نسخه‌های قبلی DSM، این اختلال با عنوان “اختلالات تنظیمی” شناخته می‌شد و شامل اختلالاتی مانند ناتوانی تطبیقی، اختلال تنظیمی بیش فعالی و اختلال تنظیمی نوعی دیگر بود.اختلال سازگاری در ابعاد مختلفی مانند شغلی، تحصیلی، رابطه‌ای و غیره مشاهده می‌شود و می‌تواند برای فرد باعث ایجاد مشکلات جدی در زندگی شود. درمان این اختلال با استفاده از مشاوره روانشناختی، درمان دارویی و تغییر سبک زندگی ممکن است.

مفهوم اختلال سازگاری

اختلال سازگاری به وضعیتی گفته می‌شود که در آن فرد به دلیل تغییراتی در زندگی خود، نمی‌تواند به درستی با محیط اطراف خود سازگاری پیدا کند. این تغییرات می‌توانند شامل مواردی مانند از دست دادن یک عزیز، جدایی از خانواده، اخراج شدن از محیط کاری، ازدواج، انتقال به شهر دیگر و یا هر تغییر دیگری در زندگی باشد. افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، ممکن است احساس ناراحتی، نگرانی، نارضایتی، خشم یا بی‌اعتمادی کنند. این افراد معمولاً قادر نیستند به درستی با محیط اطراف خود سازگاری پیدا کنند و به دلیل این مشکلات، ممکن است عملکرد شخصیتی، اجتماعی و شغلی شان تحت تأثیر قرار گیرد. درمان این اختلال با مشاوره یا روانشناس معروف در سایت دکتر با من و در صورت لزوم مصرف داروها انجام می‌شود.

علت اختلال سازگاری چیست؟

اختلال سازگاری یا اختلال اضطراب وسواسی-اجباری یک اختلال روانی است که با تکرار وسواس‌ها و عملیات اجباری برای کاهش اضطراب همراه است. برخی از علل این اختلال شامل ژنتیک، محیطی، شیمیایی و روانی هستند. به طور مثال، مطالعات نشان داده‌اند که اختلال سازگاری ممکن است به دلیل ترکیبی از ژنتیک و محیطی باشد. همچنین، عوامل شیمیایی مانند نارسایی سروتونین در مغز می‌تواند باعث تشدید این اختلال شود. از سوی دیگر، فشار روانی، تجربه‌های نامطلوب، ترس و اضطراب نیز می‌توانند به ایجاد این اختلال کمک کند.علاوه بر این، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که مصرف برخی داروها و مواد مخدر نیز می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند. همچنین، فردی که در خانواده‌اش افرادی با اختلال سازگاری دارد، بیشتر احتمال دارد که خود این اختلال را تجربه کند.از جمله علائم و نشانه‌های اختلال سازگاری می‌توان به تکرار وسواس‌ها و عملیات اجباری، ناتوانی در کنترل این تکرارها، کاهش عملکرد در امور روزمره و تحریک اضطراب اشاره کرد. درمان این اختلال با استفاده از روش‌های مختلفی از جمله روان‌درمانی و داروهای ضداضطراب صورت می‌گیرد.

علائم اختلال سازگاری چیست؟

علائم اختلال سازگاری شامل موارد زیر می‌شود:1- اضطراب و ترس از تغییرات و تعدیلات کوچکی که در زندگی رخ می‌دهد.2- تنش و استرس بیش از حد در مواجهه با شرایطی که قبلا با آنها روبرو شده‌اند.3- ناتوانی در مدیریت احساسات، نمایش عواطف بیش از حد یا کم‌تر از حد و قابل پیش‌بینی نبودن رفتارها.4- دشواری در برقراری روابط اجتماعی و ارتباط با دیگران، عدم توجه به نیازهای دیگران و بی‌توجهی به احساسات آنها.5- بی‌توجهی به سلامت جسمی و روانی خود، عدم توجه به نیازهای بدنی خود و نادیده گرفتن علائم جسمی و روانی بیماری.6- دشواری در تعیین اولویت‌ها و برنامه‌ریزی برای رسیدن به اهداف، تاخیر در انجام کارها و ناتوانی در اجرای برنامه‌های ریزی شده.7- داشتن افکار منفی و افسردگی بیش از حد، افسردگی مزمن و ناتوانی در انجام کارها و فعالیت‌های روزمره.8- دشواری در تنظیم خود و تطبیق با تغییرات جدید در محیط، مشکل در تغییر عادت‌های قدیمی و پذیرش تحولات جدید.9- افزایش استفاده از الکل و مواد مخدر به عنوان فرار از واقعیت و مشکلات زندگی.10- داشتن مشکلات خواب و بیداری، افسردگی شدید صبحگاهی، خستگی بیش از حد و داشتن مشکلات در تمرکز و حافظه11- افزایش احساس خشم، تحمل کمتر در مواجهه با مشکلات و توتر بیش از حد در موقعیت‌های روزمره.12- داشتن رفتارهای خودمراقبتی ناکافی مانند نادیده گرفتن نیاز به استراحت و تغذیه مناسب، ورزش کردن و مراقبت از سلامت جسمی و روانی.13- نارضایتی از زندگی و عدم رضایت از خود، افزایش احساس ناامیدی و ناتوانی در دستیابی به اهداف.14- داشتن افکار خود آمیخته و عدم قابلیت تفکر منطقی، افزایش اندیشه‌های منفی و افسردگی.15- عدم توانایی در تغییر الگوهای رفتاری مخرب و دستیابی به الگوهای رفتاری سالم و سازگار با زندگی.اختلال سازگاری می‌تواند تأثیرات شدیدی بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشد و نیاز به درمان و مشاوره دارد. در صورتی که این علائم در خود یا در افراد اطرافیان مشاهده شود، بهتر است به روانشناس و روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

 چه افرادی در معرض بیماری اختلال انطباقی هستند؟

افرادی که تحت فشارهای روانی و اجتماعی زیادی قرار دارند، افرادی که از طریق روابط ناهمسو با دیگران مواجه هستند، افرادی که مشکلات مالی، خانوادگی، شغلی و سلامتی را تجربه می‌کنند، افرادی که دچار اعتیاد به مواد مخدر، الکل و مشکلات رفتاری هستند و افرادی که به طور کلی تجربیات منفی و ناامیدکننده‌ای در زندگی خود داشته‌اند، معرض خطر اختلال سازگاری هستند. همچنین، افرادی که دچار اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خواب، اختلالات خوردن و… هستند نیز در معرض خطر اختلال سازگاری قرار دارند.

راه های پیشگیری از اختلال سازگاری

برخی راه‌های پیشگیری از اختلال سازگاری عبارتند از:1- مراقبت از سلامت روانی و جسمی و مداومت در ورزش، خواب و تغذیه مناسب.2- بهره‌گیری از روش‌های مدیریت استرس مانند تکنیک‌های تنفس، مدیتیشن، یوگا و تمرینات استراحتی.3- توسعه مهارت‌های ارتباطی و روابط بلندمدت و سالم با افراد اطراف، شامل روابط خانوادگی، روابط کاری و روابط اجتماعی.4- توسعه مهارت‌های حل مسئله، تصمیم‌گیری و تفکر منطقی و سازگار با واقعیت‌های زندگی.5- توسعه اعتماد به نفس و خودآگاهی و مراقبت از تعادل روانی.6- توسعه مهارت‌های مدیریت زمان و برنامه‌ریزی مناسب.7- ایجاد تعادل مناسب بین کار و زندگی شخصی.8- جستجوی کمک و مشاوره از متخصصان روانشناسی در صورت نیاز.توجه به این موارد و تلاش برای پیشگیری از اختلال سازگاری می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و رضایتمندی شخص کمک می کند.

روش های تشخیص اختلال سازگاری

تشخیص اختلال سازگاری بر اساس علائم و نشانه‌هایی که فرد نشان می‌دهد، ممکن است توسط پزشکان و روان‌شناسان انجام شود. برخی از راه‌های تشخیص اختلال سازگاری عبارتند از:1- مصاحبه با فرد و گرفتن سوابق پزشکی و روان‌شناسی و سوابق اجتماعی.2- استفاده از پرسش‌نامه‌های استاندارد برای ارزیابی علائم اختلال سازگاری.3- تشخیص همراهی علائم اختلال سازگاری با اختلالات روانی دیگر مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات خواب.4- تشخیص همراهی علائم اختلال سازگاری با عوارض جسمی مانند درد مزمن و بیماری‌های قلبی-عروقی.5- تشخیص همراهی علائم اختلال سازگاری با مشکلات شغلی و اجتماعی.6- بررسی علائم فیزیکی مانند فشار خون، ترشح هورمون استرس و اختلال در رفتارهای روزانه.تشخیص صحیح و سریع اختلال سازگاری می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک کرده و از پیشرفت علائم بیشتر جلوگیری کند.

روش های درمان اختلال انطباقی

اختلال استرس حاد یک وضعیت روانی است که به دلیل تجربه یک رویداد ترسناک و ناگوار به وجود می‌آید. در صورتی که به این اختلال رنج ببرید، روش‌های درمانی زیر می‌تواند به شما کمک کند:۱- درمان دارویی: مصرف داروهای ضد اضطراب، آرامبخش، ضد افسردگی و یا ترکیبی از آنها می‌تواند به کاهش علائم استرس حاد کمک کند. اما بهتر است قبل از مصرف هر گونه دارویی با پزشک اعصاب و روان خود مشورت کنید.۲- روان‌درمانی: انواع مختلفی از روان‌درمانی برای درمان استرس حاد وجود دارد. درمان شناختی-رفتاری (CBT) می‌تواند به شما کمک کند تا الگوهای منفی فکری و رفتاری خود را تغییر دهید. درمان مشاوره روانی همچنین می‌تواند در بهبود وضعیت روانی شما مفید باشد.۳- تمرین‌های تنفسی: تنفس عمیق و آرام می‌تواند به کاهش علائم استرس حاد کمک کند. شما می‌توانید با یادگیری تکنیک‌های تنفس عمیق و مرتب انجام دادن آنها، احساس آرامش و تسکین بیشتری داشته باشید.۴- ورزش و فعالیت بدنی: ورزش و فعالیت بدنی می‌تواند به کاهش استرس و افزایش حالت خوشحالی کمک کند. برای این کار می‌توانید هر روز به صورت منظم ورزش کنید و فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا و یا یوگا را انجام دهید.۵- تغذیه سالم: تغذیه سالم و متعادل می‌تواند به بهبود وضعیت روحی شما کمک کند. و از مصرف مواد محرک مانند قهوه، نوشیدنی‌های حاوی کافئین و مواد شیرین مانند قند و شکر نیز بهتر است خودداری کنید. همچنین، مصرف مواد مخدر و الکلی نیز می‌تواند علائم استرس حاد را شدت بخشید.۶- مدیتیشن و آرامش‌بخشی: مدیتیشن و تمرین آرامش‌بخشی می‌تواند به کاهش استرس و افزایش تمرکز و آرامش شما کمک کند. شما می‌توانید با حضور در کلاس‌های مدیتیشن و یا استفاده از برنامه‌های موبایلی مانند Headspace و Calm، تکنیک‌های آرامش‌بخشی را یاد بگیرید و از آنها بهره‌مند شوید.۷- استراحت کافی: استراحت کافی و خواب به میزان کافی می‌تواند به بهبود وضعیت روانی شما کمک کند. شما باید تلاش کنید که شبانه‌روز به میزان کافی خواب داشته باشید و از فعالیت‌هایی که موجب بی‌خوابی می‌شوند، خودداری کنید.در نهایت، بهتر است با روانپزشک خود مشورت کنید تا راه‌های درمانی مناسب برای شما تعیین شود. استرس حاد در صورتی که بدون درمان به طولانی‌مدت ادامه پیدا کند، ممکن است باعث به وجود آمدن عوارض جانبی جدی شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله برای شما در خصوص اختلال سازگاری صحبت نموده ایم تا شما به راحتی بتوانید با بیماری خود مقابله نمایید. در نتیجه از بهترین دکتر روانپزشک و اعصاب و روان در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.بدین شکل می توانید وارد سایت شوید، و اسم متخصص روانپزشک را جستجو نموده و سپس وارد پروفایل وی شده و با توجه به ساعات و روزهای حضور وی از دکتر نوبت اخذ نمایید و در زمان مشخص به وی مراجعه کنید.منابع

• • Adjustment disorder: MedlinePlus Medical Encyclopedia

• • Adjustment disorders – Symptoms and causes

• • Adjustment Disorders | Johns Hopkins Medicine

• • Adjustment disorder

• • Adjustment Disorder (Stress Response Syndrome)

• • Adjustment Disorder: What Is It, Symptoms, Causes & …

• • Adjustment Disorder: Types, Causes, and Symptoms

• • Table 3.19, DSM-IV to DSM-5 Adjustment Disorders …

• • Adjustment Disorder – Mental Health Disorders

• • Adjustment Disorder Signs & Symptoms

یکی از اختلالاتی که ممکن است که در هر سنی برای شخص رخ دهد، اختلال راه رفتن در خواب است که هر چه زودتر درمان آن شروع شود به شخص کمک بزرگی شده است. به همین جهت پیشنهاد می شود تا انتهای مقاله همراه باشید و برای نتیجه گیری بهتر از دکتر روانشناس یا روانپزشک در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.

تاریخچه ی بیماری

اختلال راه رفتن در خواب (به انگلیسی: Sleepwalking) یک اختلال خواب است که در آن فرد در حالت خواب، به صورت خودکار و بدون آگاهی از اطرافش، از رختخواب بلند شده و شروع به حرکت می‌کند. این حرکت ممکن است به صورت ساده و محدود به حرکت در اتاق خواب باشد، یا به صورت پیچیده‌تری شامل حرکت خارج از خانه و حتی راندن خودرو باشد.اختلال راه رفتن در خواب از قدیمی‌ترین اختلالات خواب شناخته شده است و در کتاب‌های پزشکی قدیمی نیز اشاره شده است. اما تحقیقات علمی در این زمینه چند دهه اخیر به شکل جدی‌تری آغاز شده است.در سال ۱۸۵۳، این اختلال برای اولین بار توسط جان داروین در کتابش به نام “The Expression of the Emotions in Man and Animals” توصیف شد. در سال ۱۸۸۳، نوبلیست فرانسوی جن باتیست ادوار چارکوفسکی، این اختلال را به عنوان “سومنامبولیسم” (somnambulisme) توصیف کرد.تحقیقات علمی درباره این اختلال در دو قرن اخیر به شکل گسترده‌ای انجام شده است. در سال ۱۹۵۳، آرتور گویترز اولین مقاله علمی درباره راه رفتن در خواب را منتشر کرد. از آن زمان به بعد، تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شده و اختلال راه رفتن در خواب به عنوان یکی از اختلالات خواب شناخته شده است.در دهه ۱۹۶۰، تحقیقات بیشتری درباره روابط این اختلال با دیگر اختلالات روانی انجام شد. در دهه ۱۹۸۰، اختلال راه رفتن در خواب به عنوان یکی از اختلالات رویارویی با خواب شناخته شد و در DSM-III-R (دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه سوم، بازبینی شده) به عنوان یکی از اختلالات خواب آورده شد.اختلال راه رفتن در خواب همچنان یکی از اختلالات خواب شناخته شده است و تحقیقات علمی درباره آن همچنان ادامه دارد. معمولاً این اختلال در کودکان و نوجوانان شایع‌تر است و با رشد سن کاهش می‌یابد، اما ممکن است در بزرگسالان هم رخ دهد. درمان این اختلال معمولاً شامل ترک عادت‌های غلط در خواب، مصرف داروهای آرام‌بخش و در برخی موارد مشاوره روان‌شناسی است.

مفهوم اختلال راه رفتن در خواب

اختلال راه رفتن در خواب یکی از اختلالات خواب است که در آن فرد در حالت خواب، به صورت خودکار و بدون آگاهی از اطرافش، از رختخواب بلند شده و شروع به حرکت می‌کند. این حرکت ممکن است به صورت ساده و محدود به حرکت در اتاق خواب باشد، یا به صورت پیچیده‌تری شامل حرکت خارج از خانه و حتی راندن خودرو باشد.اختلال راه رفتن در خواب معمولاً در طول فاز خواب عمیق رخ می‌دهد و ممکن است به دلیل عوامل مختلفی نظیر استفاده از الکل، مصرف داروها، خستگی بدنی، تنش روحی و … درمان این اختلال ممکن است شامل ترک عادت‌های غلط در خواب، مصرف داروهای آرام‌بخش و در برخی موارد مشاوره روان‌شناسی باشد. همچنین، برخی روش‌های پیشگیری نظیر کاهش استفاده از الکل و داروهای آرام‌بخش، بهبود شرایط خواب و کاهش تنش‌های روحی و روانی می‌توانند به رفع این اختلال کمک کنند.اختلال پاراسومنیا یا خواب پریشی از انواع دیگر اختلالت خواب است که در آن فرد وضعیت عملکردی نامناسبی را تجربه می کند.

علت اختلال راه رفتن در خواب

علت دقیق خوابگردی هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی عواملی که می‌توانند به ایجاد این اختلال کمک کنند عبارتند از:

• • ژنتیک: برخی مطالعات نشان داده‌اند که اختلال راه رفتن در خواب ممکن است به صورت ارثی منتقل شود.

• • خستگی بدنی: خستگی بدنی می‌تواند باعث ایجاد این اختلال شود، به همین دلیل این اختلال در افرادی که ورزش زیادی می‌کنند، کار سنگین انجام می‌دهند و یا در شرایط استرس زیادی هستند، شایع‌تر است.

• • استفاده از الکل وداروها: مصرف الکل و داروهای آرام‌بخش می‌تواند باعث ایجاد این اختلال شود و شدت آن را افزایش دهد.

• • سایر اختلالات خواب: برخی اختلالات خواب مانند اختلال هایپر اکتیویتی خواب (REM) و اختلالات تنفسی در خواب می‌توانند باعث ایجاد اختلال راه رفتن در خواب شوند.

• • شرایط روانی: تنش‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی و استرس می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.

• • بیماری‌های مرتبط: برخی بیماری‌های مرتبط مانند بیماری پارکینسون، صرع و افتخاذ مغزی می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.

در کل، اختلال راه رفتن در خواب می‌تواند به علت ترکیبی از عوامل فوق و یا عوامل دیگری که هنوز مشخص نشده‌اند، ایجاد شود. به هر حال، تشخیص دقیق علت این اختلال نیازمند مطالعات بیشتری است که ممکن است در آینده به علل و ماهیت این اختلال کمک کنند.

آیا این اختلال می‌تواند در طول روز نیز ایجاد شود؟

اختلال راه رفتن در خواب معمولاً در طول شب و در حین خواب رخ می‌دهد و به صورت خودکار و بدون آگاهی از اطراف به وقوع می‌پیوندد. با این حال، در برخی موارد نادر، این اختلال می‌تواند در طول روز نیز ایجاد شود. به عنوان مثال، در برخی افراد، این اختلال می‌تواند در طول خواب در روز (نظیر در ساعات بعد از ناهار) رخ دهد که به آن بازجویی در خواب در روز می‌گویند. با این حال، این نوع از اختلال بسیار نادر است و بیشتر موارد اختلال راه رفتن در خواب مرتبط با فاز خواب عمیق شب می‌باشد.

آیا این اختلال می‌تواند برای افرادی که شب‌ها کار می‌کنند نیز رخ دهد؟

بله، خوابگردی ممکن است برای افرادی که شب‌ها کار می‌کنند نیز رخ دهد. در واقع، برخی از افراد که به شیفت شب کار می‌کنند، این اختلال را در شیفت خود تجربه کرده‌اند. عواملی که ممکن است این اختلال را در افرادی که شب‌ها کار می‌کنند ایجاد کنند، شامل تغییرات در تمرکز و توجه، خستگی بدنی، ناهماهنگی بین روزهای کار و روزهای تعطیل و تغییر ساعت خواب برای تطبیق با شیفت کاری می‌باشد.اگر شما به شیفت شب کار می‌کنید و علائم اختلال راه رفتن در خواب را تجربه می‌کنید، بهتر است با دکتر روانشناس خود مشورت کنید تا راه‌هایی برای بهبود شرایط خواب و کاهش این اختلال پیدا کنید. به عنوان مثال، ایجاد یک روال خواب منظم و بهترین شرایط خواب، کاهش مصرف الکل و داروهای آرام‌بخش، و تغییر ساعت خواب به طور تدریجی و بهبود شرایط کاری می‌تواند به کاهش علائم اختلال راه رفتن در خواب کمک کند.

آیا مصرف قهوه و انرژی‌دهنده‌ها می‌تواند خوابگردی را تشدید کند؟

بله، مصرف قهوه و انرژی‌دهنده‌ها می‌تواند این اختلال را تشدید کند. قهوه و انرژی‌دهنده‌ها حاوی کافئین هستند که یک محرک قوی است و می‌تواند اثرات منفی بر روی خواب داشته باشد. مصرف مقدار زیادی قهوه و انرژی‌دهنده‌ها، می‌تواند باعث ایجاد بیشتر از خستگی، بیداری و بی‌قراری در ساعات خواب شود و در نتیجه، این موجب تشدید علائم خوابگردی می‌شود.بنابراین، بهتر است افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، مقدار مصرف قهوه و انرژی‌دهنده‌ها را کاهش داده و در صورت امکان آن‌ها را از رژیم غذایی خود حذف کنند. همچنین، ممکن است بهتر باشد که این افراد قبل از خواب، از مکمل‌های آرامبخش یا گیاهانی مانند آویشن و نعناع استفاده کنند که می‌توانند به خواب آرام و بهتر کمک کنند. به هر حال، بهتر است قبل از هرگونه تغییر در رژیم غذایی و مصرف مکمل‌ها، با روانپزشک خود مشورت کنید.

انواع اختلال راه رفتن در خواب چیست؟

انواع اختلال راه رفتن در خواب عبارتند از:

1. 1. اختلال راه رفتن در خواب ساده: در این نوع اختلال، فرد در طول شب به صورت ناگهانی از رختخواب بلند شده و شروع به راه رفتن در اتاق خود می‌کند. عملکرد فرد در این حالت معمولاً ساده و بی‌هدف است و ممکن است به صورت تکراری رخ دهد.

1. 1. اختلال راه رفتن در خواب پیچیده: در این نوع اختلال، فرد در طول شب به صورت ناگهانی از رختخواب بلند شده و شروع به حرکت کردن در اتاق خود و حتی خارج از خانه می‌کند. فرد ممکن است در این حالت باهتمامی به موانع و خطرات اطراف نداشته و ممکن است خود و دیگران را به خطر بیندازد.

1. 1. اختلال مرتبط با فاز خواب عمیق (REM): در این نوع اختلال راه رفتن در خواب، فرد در فاز خواب عمیق REM خود، که معمولاً در ابتدای شب رخ می‌دهد، به صورت ناگهانی از رختخواب بلند شده و شروع به حرکت کردن در اتاق خود می‌کند. عملکرد در این حالت معمولاً پیچیده و بی‌هدف است و ممکن است فرد به صورت تکراری این اختلال را تجربه کند.

1. 1. اختلالات تنفسی در خواب: در این نوع اختلال، مشکلات تنفسی مانند آپنه شبانه، که موجب اختلال در نوع و کیفیت خواب می‌شود، می‌تواند باعث ایجاد اختلال راه رفتن در خواب شود.

در کل، اختلالات راه رفتن در خواب ممکن است با علائم مختلفی همراه باشند و ممکن است به صورت تکراری رخ دهند. در صورتی که شما به علائم این اختلالات دچار هستید، بهتر است با روانپزشک خود مشورت کنید تا علت دقیق را تشخیص دهید و راه‌های درمانی مناسب را برای کنترل این اختلال در نظر بگیرید.

راه های پیشگیری از بیماری خوابگردی چیست؟

برای پیشگیری از اختلال راه رفتن در خواب، رعایت برخی روش‌های ساده و کم هزینه می‌تواند مفید باشد. برخی از این روش‌ها عبارتند از:

1. 1. رعایت یک روال خواب منظم: برای رفع اختلال در خواب، بهتر است که به یک روال خواب منظم عادت کنید و همیشه در یک ساعت مشخص به خواب بروید و در همان ساعت هر روز بیدار شوید.

1. 1. ایجاد یک محیط خواب مناسب: برای بهبود کیفیت خواب، بهتر است در یک محیط خواب مناسب و آرام قرار بگیرید، که شامل تاریکی کامل، دمای مناسب و صدای کم می‌باشد.

1. 1. کاهش مصرف الکل، دخانیات و مواد مخدر: مصرف الکل، دخانیات و مواد مخدر می‌تواند به موقعیت اختلال راه رفتن در خواب کمک نکند و برعکس، ممکن است علایم را شدت ببخشد. بنابراین بهتر است از این مصرف‌ها خودداری کنید.

1. 1. محافظت از خود در حین خواب: برای جلوگیری از آسیب در طول راه رفتن در خواب، بهتر است از محافظت‌های مناسب استفاده کنید. به‌عنوان مثال، شما می‌توانید سطح زمین اتاق خود را خالی از هرگونه مانع کنید و از فرش نرم و پوشیدنی استفاده کنید.

1. 1. تمرین و افزایش تمرین و افزایش فعالیت بدنی: تمرین و فعالیت بدنی منظم می‌تواند به کاهش استرس و افزایش کیفیت خواب کمک کند. بهتر است قبل از خواب، تمرین‌های آرامش بخشی مانند یوگا انجام دهید.

1. 1. مدیریت استرس: استرس می‌تواند یکی از عواملی باشد که باعث ایجاد اختلال در خواب می‌شود. برای کاهش استرس، می‌توانید از تکنیک‌های تنفسی، ماساژ، موسیقی آرامش بخش و تمرینات ذهنی استفاده کنید.

1. 1. مصرف مکمل‌های آرامش‌بخش: برخی مکمل‌های آرامش‌بخش مانند آویشن، پروتئین‌های گیاهی مانند تریپتوفان، و عصاره‌های گیاهی مانند آویشن و نعناع، می‌توانند به کاهش علائم اختلال راه رفتن در خواب کمک کنند. قبل از مصرف هرگونه مکمل، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

در کل، برای پیشگیری از اختلال راه رفتن در خواب، رعایت یک سری اصول برای سلامت جسمی مناسب و مدیریت استرس، ایجاد یک روال خواب منظم و ایجاد یک محیط خواب مناسب، می‌تواند مفید باشد. همچنین، در صورتی که علائم این اختلال را تجربه می‌کنید، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید تا علت دقیق را تشخیص دهید و راه‌های درمانی مناسب را برای کنترل این اختلال در نظر بگیرید.

راه های درمان اختلال راه رفتن در خواب

برای درمان خوابگردی، راه‌های مختلفی وجود دارد، که شامل موارد زیر می‌شوند:

• • درمان علل شناخته‌شده: در برخی موارد، علائم اختلال راه رفتن در خواب ممکن است به علل قابل درمان برمی‌گردد، مانند سندرم پای بیقرار یا اختلالات تنفسی در خواب، بهتر است با روانپزشک خود مشورت کنید تا علت دقیق را تشخیص دهید و روش درمانی مناسب را انتخاب کنید.

• • روش‌های رفع استرس: استرس می‌تواند یکی از عواملی باشد که باعث ایجاد اختلال در خواب می‌شود. برای کاهش استرس، می‌توانید از روش‌های مختلفی مانند تکنیک‌های تنفسی، ماساژ، موسیقی آرامش بخش و تمرینات ذهنی استفاده کنید.

• • درمان دارویی: در برخی موارد، ممکن است روانپزشک شما داروهایی را تجویز کند که می‌توانند به کاهش علائم اختلال راه رفتن در خواب کمک کنند. داروهایی مانند بنزودیازپین‌ها، متوکلوپرامید و آنتیدپرسانت‌ها ممکن است مفید باشند.

• • روش‌های رفع اضطراب: اضطراب می‌تواند یکی از عواملی باشد که باعث ایجاد اختلال در خواب می‌شود. برای کاهش اضطراب می‌توانید از روش‌های مختلفی مانند روان‌درمانی، تکنیک‌های مدیتیشن، تمرینات ریلکسیشن و داروهای ضداضطراب استفاده کنید.

• • روش‌های آموزش خواب: برای بهبود کیفیت خواب، می‌توانید به روش‌های آموزش خواب مانند تکنیک‌های تنفسی عمیق، تمرینات ذهنی و تکنیک‌های ریلکسیشن متمرکز شوید.

• • روش‌های فیزیولوژیک: برخی از روش‌های فیزیولوژیک مانند استفاده از لوازم بهداشتی خاص مانند ماساژ‌ پا، استفاده از دمای مناسب اتاق، تمرینات یوگا و تکنیک‌های تمرینی مانند تحرکات پایین‌دست، می‌توانند به کاهش علائم اختلال راه رفتن در خواب کمک کنند.

در کل، برای درمان خوابگردی، بهتر است با متخصص روانپزشک خود مشورت کنید تا علت دقیق را تشخیص دهید و روش درمانی مناسب را انتخاب کنید. بهتر است از روش‌های درمانی مختلفی استفاده کنید، تا بهبود کامل حاصل شود. همچنین، رعایت روش‌های ساده‌ای مانند رعایت یک روال خواب منظم، ایجاد یک محیط خواب مناسب، کاهش استرس، و افزایش فعالیت بدنی و مدیریت استرس می‌تواند بهبود کیفیت خواب شما را تسریع کند.

نتیجه گیری

خوابگردی یکی از اختلالات شایع در خواب است که می‌تواند باعث ایجاد استرس و اختلال در کارایی روزانه شود. رعایت روش‌های ساده پیشگیری و درمانی مانند رعایت یک روال خواب منظم، ایجاد یک محیط خواب مناسب، کاهش استرس، افزایش فعالیت بدنی، مدیریت استرس و استفاده از روش‌های درمانی مختلف، می‌تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.با این حال، در صورتی که علائم اختلال راه رفتن در خواب شما بدون تغییر پیدا می‌کند یا برای مدت طولانی ادامه دارد، بهتر است به پزشک روان درمانگر مراجعه کنید تا علت دقیق را تشخیص دهید و روش درمانی مناسب را انتخاب کنید. همچنین، بهتر است از داروها و مکمل‌ها تنها با پیشنهاد روانپزشک خود استفاده کنید. در کل، خوابگردی با شناخت علت دقیق و رعایت روش‌های پیشگیری و درمانی مناسب، می‌تواند کنترل و بهبود پذیر باشد.منابع

• • Sleepwalking – Symptoms and causes – Mayo Clinic

• • Sleepwalking: What is Somnambulism?

• • Sleepwalking (Somnambulism): Causes, Symptoms & …

• • Sleepwalking

• • Parasomnias: Sleepwalking

• • Adult sleepwalking is serious condition that impacts health …

• • Sleepwalking (Somnambulism)