تغذیه روانپزشک روانشناس

اختلال خوردن و تغذیه چیست؟

اسفند 16, 1401
0 لایک
154 بازدید
0 دیدگاه

در سایت دکتر با من ما برای شما لیست کامل بیماری های روانپزشکی و نحوه درمان تا علت آن را توضیح داده ایم که یکی از این بیماری ها، اختلال خوردن و تغذیه است که به صورت کامل در اینجا برای شما توضیح داده ایم پس تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

مفهوم اختلالات تغذیه

اختلال خوردن شرایط رفتاری است که با اختلال شدید و مداوم در خصوص تغذیه ی شخص که مرتبط با افکار و احساسات ناراحت کننده است، مشخص می شود. آنها می توانند شرایط بسیار جدی باشند که بر عملکرد فیزیکی، روانی و اجتماعی تاثیر می گذارند. انواع اختلالات خوردن عبارتند از بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی، اختلال پرخوری، اختلال اجتنابی محدود کننده مصرف غذا، اختلال پیکا و نشخوار و سایر اختلالات تغذیه است.

درصد شایع بودن اختلال تغذیه چیست؟

شیوع اختلال رفتارهای غذایی در میان بزرگسالان جوان دارای اضافه وزن یا چاقی

روی هم رفته، اختلالات خوردن تا 5 درصد از جمعیت را تحت تأثیر قرار می دهد که اغلب در نوجوانی و جوانی ایجاد می شود. چندین مورد، به خصوص بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی در زنان شایع تر است، اما همه آنها می توانند در هر سنی رخ دهند و بر هر جنسیتی تاثیر بگذارند.

اختلال خوردن و تغذیه اغلب با مشغله های فکری در مورد غذا، وزن یا شکل یا با اضطراب در مورد خوردن یا عواقب خوردن برخی غذاها همراه است. رفتارهای مرتبط با اختلالات خوردن از جمله خوردن محدود به یک سری غذاها یا اجتناب از برخی غذاها، پرخوری، استفاده نادرست ملین یا موارد دیگر است. این رفتارها می توانند به شیوه هایی که شبیه به اعتیاد به نظر می رسد هدایت شوند.

ارتباط اختلالات خوردن با سایر اختلالات دیگر

اختلال خوردن اغلب همزمان با سایر اختلالات روانپزشکی، اختلالات خلقی و اضطرابی، اختلال وسواس فکری-اجباری و اختلالات مصرف الکل و مواد همراه است. شواهد نشان می‌دهد که ژن‌ها و وراثت‌پذیری در این که چرا برخی افراد در معرض خطر بالاتری برای اختلال خوردن و تغذیه هستند، نقش دارند. اما این اختلالات می‌توانند افرادی را که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند نیز مبتلا کنند.

در سایت دکتر با من بایستی در درمان، به عوارض روانی، رفتاری، تغذیه ای و سایر عوارض پزشکی بپردازد. این اختلال می تواند شامل پیامدهای سوء تغذیه یا مشکلات قلبی و گوارشی و همچنین سایر شرایط بالقوه کشنده باشد.

انواع اختلال خوردن و تغذیه

بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی عصبی همراه با گرسنگی و کاهش وزن است، که در نتیجه وزن کم نسبت به قد و سن مشخص می شود. بی اشتهایی بالاترین مرگ و میر را در حوزه ی بیماری های روانپزشکی به جز اختلال مصرف مواد مخدر دارد و می تواند یک بیماری بسیار جدی باشد. شاخص توده بدنی یا BMI، با توجه به اندازه گیری وزن برای قد، معمولاً در یک فرد بالغ مبتلا به بی اشتهایی عصبی کمتر از 18.5 است.

اصولا بی اشتهایی عصبی ناشی از ترس شدید از افزایش وزن یا چاق شدن است. اگرچه برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی می گویند که در تلاش برای افزایش وزن هستند، اما رفتار آنها با این هدف سازگار نیست. برای مثال، آنها ممکن است فقط مقادیر کمی از غذاهای کم کالری بخورند و بیش از حد ورزش کنند. در واقع برخی از افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی نیز به طور متناوب پرخوری می کنند و یا سعی می کنند که با استفاده از ملین آن را از خود خارج کنند. در واقع گاهی بالانسی بین این دو موضوع بی اشتهایی و پرخوری وجود ندارد.

الف) انواع بی اشتهایی عصبی

بی اشتهایی با رژیم خاص که در آن افراد عمدتاً با رژیم غذایی، روزه گرفتن یا ورزش بیش از حد وزن کم می کنند.
نوع پرخوری و پاکسازی از بدن که در آن افراد نیز به پرخوری متناوب و یا کلا نخوردن دست می زنند.

ب) علائم بی اشتهایی عصبی چیست؟

وقفه افتادن در قاعدگی
سرگیجه یا غش در اثر کم آبی بدن
آسیب به مو یا ناخن شکننده
عدم تحمل سرما
ضعف و تحلیل عضلانی
سوزش سر دل و رفلاکس (در کسانی که استفراغ می کنند)
یبوست شدید، نفخ و سیری بعد از غذا
شکستگی های استخوان ناشی از ورزش اجباری و همچنین از دست دادن تراکم
استخوان ها در بدن که منجر به استئوپنی و پوکی استخوان (نازک شدن استخوان ها) می شود.
افسردگی، تحریک پذیری، اضطراب، تمرکز ضعیف و خستگی

عوارض جدی پزشکی می تواند تهدید کننده زندگی باشد و شامل اختلالات ریتم قلب به ویژه در بیمارانی باشد که استفراغ می کنند یا از ملین ها استفاده می کنند و مشکلات کلیوی یا تشنج دارند.

پ) درمان بی اشتهایی عصبی

در خصوص این بیماری بهتر است که کمک به افراد مبتلا برای عادی سازی خوراک و کنترل وزن و بازیابی وزن باشد. درمان روانپزشکی یا پزشکی این اختلال، همزمان با یکی از مسائل مهم در برنامه درمانی شخص است. برنامه غذایی باید به کمک افراد برای مقابله با اضطراب ناشی از خوردن تمرکز کند و مصرف طیف وسیع و متعادلی از مواد غذایی با تراکم کالری های مختلف را در بین وعده های غذایی منظم را انجام دهد.

برای نوجوانان و بزرگسالان موثرترین درمان ها شامل کمک والدین به فرزندان برای حمایت و نظارت بر وعده های غذایی فرزندشان است. در مورد بی اشتهایی عصبی شدید که می توان گفت، درمان سرپایی موثر نیست و بایستی برنامه ای جامع بر روی کار باشد. اکثر برنامه های تخصصی در بازگرداندن وزن و عادی سازی رفتار غذایی موثر هستند، اگرچه خطر عود در سال اولیه درمان ممکن است.

پرخوری عصبی

پرخوری به معنای خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی است که با احساس از دست دادن کنترل بر روی چه مقدار غذایی که فرد می خورد، همراه است. رفتار افراطی معمولا مخفیانه است و با احساس شرم یا خجالت همراه است. پرخوری ممکن است بسیار زیاد باشد و غذا اغلب به سرعت، فراتر از سیری تا حد تهوع و ناراحتی مصرف می شود. به اصطلاح دیگر فرد ظرفیت اضافی ندارد.

پرخوری حداقل به صورت هفتگی اتفاق می افتد و کمتر از آن، پرخوری و یا اختلال، محسوب نمی شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیش از حد درگیر افکار مربوط به غذا، وزن یا شکل هستند که بر ارزش خود شخص نیز تأثیر منفی میگذارد.

الف) علائم پرخوری عصبی

افراد مبتلا به پرخوری عصبی می توانند کمی کم وزن، وزن طبیعی، اضافه وزن یا حتی چاق باشند. با این حال، اگر وزن آنها به طور قابل توجهی کم باشد، در نظر گرفته می شود که آنها دارای بی اشتهایی هستند نه پرخوری عصبی که بر عکس یکدیگر می باشند.

اعضای خانواده یا دوستان ممکن است ندانند که یک فرد مبتلا به پرخوری عصبی است، زیرا به نظر می رسد کم وزن نیست و رفتارهای او پنهان است و ممکن است مورد توجه نزدیکان قرار نگیرد. علائم احتمالی مبنی بر اینکه فردی ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا باشد عبارتند از:

رفت و آمدهای مکرر به دستشویی بلافاصله بعد از غذا
ناپدید شدن مقدار زیادی غذا یا بسته بندی های خالی و ظروف غذا بدون دلیل
گلودرد مزمن
تورم غدد بزاقی در گونه ها
پوسیدگی دندان ناشی از فرسایش مینای دندان توسط اسید معده
سوزش سر دل و رفلاکس معده به مری
مصرف نادرست ملین یا قرص لاغری
اسهال مکرر بدون دلیل
استفاده نادرست از دیورتیک ها (قرص های آب)
احساس سرگیجه یا غش به دلیل رفتارهای پاکسازی بیش از حد که منجر به کم آبی بدن می شود

پرخوری عصبی می تواند منجر به عوارض نادر اما بالقوه کشنده از جمله پارگی مری، پارگی معده و آریتمی های خطرناک قلبی شود. نظارت پزشکی در موارد پرخوری عصبی شدید برای شناسایی و درمان هر گونه عوارض احتمالی مهم است.

ب) درمان پرخوری عصبی

داروهای ضد افسردگی (مانند فلوکستین) نیز می توانند در کاهش میل به پرخوری و استفراغ مفید باشند. درمان مبتنی بر خانواده متمرکز بر اختلال خوردن که شامل ارائه اطلاعات به مراقبان در مورد چگونگی کمک به یک نوجوان یا جوان برای عادی سازی الگوی غذایی خود می شود نیز ممکن است در درمان جوانان مبتلا به پرخوری عصبی مفید باشد. همچنین نقش خانواده و مشاور نیز در این راستا بسیار مهم است.

اختلال بی اشتهایی عصبی غیر معمول

این دسته تشخیصی شامل اختلالات خوردن یا اختلالات رفتار خوردن است که باعث ناراحتی می شود و عملکرد خانوادگی، اجتماعی یا کاری را مختل می کند. نمونه ای از دیگر اختلالات مشخص شده در تغذیه و خوردن «بی اشتهایی عصبی غیر معمول» است. این دسته شامل افرادی می‌شود که ممکن است وزن زیادی از دست داده باشند و رفتارها و دغدغه‌هایشان با نگرانی‌های مربوط به وزن یا شکل و ترس از چاق بودن با بی‌اشتهایی عصبی سازگار است، اما هنوز بر اساس شاخص توده بدنی‌شان کم وزن در نظر گرفته نمی‌شوند، زیرا وزن پایه‌شان بالاتر از میانگین است. از آنجایی که سرعت کاهش وزن با عوارض پزشکی مرتبط است، افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی غیر معمول که با انجام رفتارهای کنترل وزن شدید به سرعت وزن خود را کاهش می دهند، علیرغم ظاهر طبیعی یا بالاتر از وزن متوسط، در معرض خطر بالای عوارض پزشکی قرار دارند.

4. اختلال در مصرف غذایی که محدود بوده و از آن اجتناب می شود. (ARFID)

ARFID یک اختلال در غذا خوردن است که اخیراً تعریف شده است که منجر به عدم پاسخگویی درست به نیاز غذایی شخص بوده و شامل تند غذا خوردن شدید نیز می‌شود.

الف) علت اختلال:

کم اشتهایی و عدم علاقه به غذا خوردن
اجتناب از غذا بر اساس ویژگی های حسی غذاها مانند بافت، ظاهر، رنگ، بو
اضطراب یا نگرانی در مورد عواقب خوردن، مانند ترس از خفگی، تهوع، استفراغ، یبوست، واکنش آلرژیک و غیره. این اختلال ممکن است در پاسخ به یک رویداد منفی مهم مانند یک دوره خفگی یا مسمومیت غذایی و به دنبال آن اجتناب ایجاد شود.
تنوع روزافزون غذاها

ب) تشخیص این اختلال به چه صورت است؟

کاهش وزن قابل توجه (یا عدم دستیابی به افزایش وزن مورد انتظار در کودکان)
کمبود قابل توجه تغذیه
نیاز به مکمل های غذایی خوراکی برای حفظ مصرف کافی مواد مغذی
تداخل در عملکرد اجتماعی (مانند ناتوانی در غذا خوردن با دیگران)

پ) علائم اختلال ARFID:

تأثیر بر سلامت جسمی و روانی و درجه سوء تغذیه می تواند مشابه آنچه در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی دیده می شود باشد. با این حال، افراد مبتلا به ARFID نگرانی بیش از حد در مورد وزن یا شکل بدن خود ندارند و این اختلال از بی اشتهایی عصبی یا پرخوری عصبی متمایز است. همچنین، در حالی که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم اغلب رفتارهای غذایی سفت و سخت و حساسیت‌های حسی دارند، اینها لزوماً منجر به سطح آسیب لازم برای تشخیص اختلال مصرف غذای اجتنابی محدود نمی‌شوند.

ت) درمان و تشخیص اختلال ARFID:

ARFID محدودیت غذایی مربوط به عدم دسترسی به غذا را شامل نمی شود. رژیم غذایی معمولی؛ اعمال فرهنگی، مانند روزه داری مذهبی؛ یا رفتارهای طبیعی از نظر رشدی، مانند کودکان نوپا که اهل غذا خوردن هستند. اجتناب یا محدودیت غذا معمولاً در دوران نوزادی یا اوایل کودکی ایجاد می شود و ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه یابد. با این حال می تواند در هر سنی شروع شود. صرف نظر از سن فرد مبتلا، ARFID می تواند خانواده ها را تحت تاثیر قرار دهد و باعث افزایش استرس در زمان صرف غذا و در سایر موقعیت های غذایی اجتماعی شود. درمان RFID شامل یک برنامه فردی است و ممکن است چندین متخصص از جمله یک متخصص سلامت روان، یک متخصص تغذیه و دیگران را شامل شود.

پیکا، درمان و علت آن

پیکا یک اختلال خوردن است که در آن فرد به طور مکرر چیزهایی را می خورد که غذایی بدون ارزش غذایی هستند. این رفتار حداقل در طول یک ماه ادامه می یابد و به اندازه کافی شدید است که توجه بالینی را ضروری می کند.

مواد مصرفی معمولی با سن و در دسترس بودن متفاوت است و ممکن است شامل کاغذ، تراشه های رنگ، صابون، پارچه، مو، ریسمان، گچ، فلز، سنگریزه، زغال چوب یا زغال سنگ یا خاک رس باشد. افراد مبتلا به پیکا معمولاً نسبت به غذا بیزار هستند.

پیکا ممکن است برای اولین بار در دوران کودکی، نوجوانی یا بزرگسالی رخ دهد، اگرچه شروع دوران کودکی شایع ترین است. این بیماری در کودکان زیر 2 سال تشخیص داده نمی شود. قرار دادن اشیاء کوچک در دهان آنها بخشی طبیعی از رشد کودکان زیر 2 سال است. پیکا اغلب همراه با اختلال طیف اوتیسم و ناتوانی ذهنی رخ می دهد، اما می تواند در کودکان در حال رشد معمولی رخ دهد. فردی که پیکا تشخیص داده می شود در معرض خطر انسداد روده بالقوه یا اثرات سمی مواد مصرف شده (مانند سرب در تراشه های رنگ) قرار دارد.

درمان پیکا شامل آزمایش کمبودهای تغذیه ای و رفع آنها در صورت نیاز است. مداخلات رفتاری مورد استفاده برای درمان پیکا ممکن است شامل هدایت مجدد فرد از اقلام غیر خوراکی و پاداش دادن به آنها برای کنار گذاشتن یا اجتناب از اقلام غیر خوراکی باشد.

6. اختلال نشخوار فکری چیست؟

اختلال نشخوار فکری شامل بازگرداندن مکرر و جویدن مجدد غذا پس از خوردن غذا است که به موجب آن غذای بلعیده شده به طور داوطلبانه به داخل دهان بازگردانده می شود و دوباره جویده می شود و دوباره بلعیده می شود یا تف می شود. اختلال نشخوار فکری می تواند در دوران نوزادی، کودکی و نوجوانی یا در بزرگسالی رخ دهد. برای رسیدن به تشخیص، رفتار باید:

به طور مکرر حداقل در یک دوره 1 ماهه رخ می دهد
به دلیل مشکل گوارشی یا پزشکی نباشد
به عنوان بخشی از یکی از دیگر اختلالات خوردن رفتاری ذکر شده در بالا رخ نمی دهد
نشخوار فکری می تواند در سایر اختلالات روانی (مانند ناتوانی ذهنی) نیز رخ دهد، اما درجه آن باید به اندازه ای شدید باشد که نیاز به توجه بالینی جداگانه برای تشخیص داشته باشد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات خوردن و تغذیه صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به راحتی در خصوص بیماری خود آگاهی داشته باشد. اما برای درمان بهتر است که به دکتر روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید. شیوه ی اخذ نوبت نیز بدین شکل است که شما وارد سایت می شوید و سپس نام دکتر خود را جستجو می نمایید. در نتیجه وارد پروفایل پزشک می شوید و بر اساس روز و ساعت های خالی پزشک نوبت خود را رزرو و ثبت نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیماران عزیز و همراهان دکتر با من

منابع