تیم تخصصی روانپزشکی دکتر با من در زمینه ی آگاهی بخشیدن در خصوص بیماری های روانپزشکی و حوزه های وابسته به آن فعالیت دارد و با معرفی بهترین پزشک ها اطلاعات کامل در خصوص انواع بیماری ها، همواره تلاش می نماید تا در کنار بیماران عزیز باشد. در این مطلب در خصوص بیماری اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده صحبت شده و به شما پیشنهاد می کنیم تا انتهای مطلب همراه ما باشید.
تاریخچه بیماری
اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED) یا معروف به اختلال شخصیت امتزاجی، اختلالی است که در دسته‌بندی DSM-5 به عنوان یکی از اختلالات شخصیتی ارائه شده است. این اختلال شخصیتی در بسیاری از کشورها با نام‌های مختلف شناخته می‌شود.
این اختلال شخصیتی برای اولین بار در سال 1980 توسط رابرت ماسلر و یوئل ریش در کتاب “جمعیت شناسی اختلال شخصیتی” (Sociopathy) به عنوان “اختلال شخصیتی امتزاجی” (Mixed Personality Disorder) معرفی شد. در سال 1994، در روند تجدید نظر در DSM-IV، این اختلال شخصیتی با نام “خلل آمیختگی اجتماعی بازداری نشده” (DSED) به عنوان یکی از اختلالات شخصیتی شناخته شد.
مشخصات این اختلال شخصیتی شامل بی‌ثباتی در روابط اجتماعی، احساس عمیق ناراحتی و ترس از ترک شدن، ناتوانی در تشخیص و تعریف خود و عدم قابلیت تعریف روابطی است که با دیگران برقرار می‌کنند. بسیاری از افرادی که این اختلال شخصیتی را دارند، در زمینه‌هایی مانند اعتماد به نفس، خودکشی، مصرف مواد و اختلالات عصبی دچار مشکلات هستند.
با توجه به نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه و بهبود تشخیص و درمان این اختلال شخصیتی، این موضوع همچنان در حال بررسی و تحقیق است.
مفهوم اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED)
اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED) یکی از اختلالات روانی است که معمولاً در کودکان شناخته شده و باعث مشکلات در برقراری ارتباطات اجتماعی آنان می شود. افراد مبتلا به این اختلال، دشواری در شناخت و ابراز احساسات و نیز درک و تفسیر عواطف و رفتارهای دیگران را تجربه می کنند.
این اختلال ممکن است به دلیل نادیده گرفتن نیازهای احساسی و فیزیکی کودکان در دوران نوزادی و کودکی به وجود آید و در صورت عدم درمان، مشکلاتی در زمینه رشد و توسعه اجتماعی آنان ایجاد می کند. درمان این اختلال با استفاده از روش های مختلفی از جمله درمان رفتاری شناختی، درمان گروهی و درمان دارویی امکان پذیر است.
علت بیماری اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده (DSED)
اختلال آمیختگی اجتماعی باعث می‌شود که فرد با دشواری در برقراری روابط اجتماعی و ارتباط با دیگران روبرو شود. علت این اختلال ممکن است به عوامل مختلفی برگردد، از جمله مسائل ژنتیکی، شرایط خانوادگی، تجربیات ناخوشایند در گذشته و یا ترکیبی از این عوامل. اما به طور کلی دقیقاً علت دقیق بروز این اختلال مشخص نیست و نیاز به مطالعات بیشتر در این زمینه وجود دارد.
در برخی موارد، اختلال آمیختگی اجتماعی می‌تواند نتیجه عدم توانایی در فهم و تفسیر اصولی از قوانین اجتماعی و فرهنگ محیطی باشد. عوامل دیگری همچون اضطراب اجتماعی، نارسایی‌هایی در توانایی‌های ارتباطی، و نقص در مهارت‌های اجتماعی نیز می‌تواند به بروز این اختلال کمک کند.
علاوه بر عوامل فردی، شرایط اجتماعی نیز می‌تواند در بروز اختلال آمیختگی اجتماعی نقش داشته باشد. به عنوان مثال، فردی که در محیطی با ارزش‌های اجتماعی متفاوت با بقیه بزرگ شده باشد، ممکن است با مشکلاتی در برقراری روابط با دیگران مواجه شود.
در نهایت، برای مقابله با این اختلال می‌توان از روش‌هایی مانند مشاوره، رفتار درمانی و داروهای تجویزی استفاده کرد. همچنین، آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی نیز می‌تواند بهبود بخشی در برخورد با این اختلال داشته باشد.
علائم بیماری اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده (DSED)
اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED) یا همان “ضمیمه‌ای وابسته نداشتن”، یکی از اختلالات پیوندی است که در آن فرد دچار کمبود در تجربه و اظهار علاقه، وابستگی و نیاز به شخص دیگر، احساس مسئولیت و ارتباطات اجتماعی می‌شود. برخلاف بیشتر اختلالات پیوندی که با ضعف در نوعی از پیوند اجتماعی مشخص می‌شوند، در DSED فرد کمبود در تمامی این پیوندها را تجربه می‌کند.
بعضی از علائم DEAD عبارتند از:
- نداشتن تمایل به نزدیک شدن به دیگران و برقراری رابطه با آنها
- نداشتن تجربه از علاقه و وابستگی به افراد خانواده یا دیگران
- نداشتن تجربه از درد و رنج در پاسخ به جدایی از افراد دیگر
- نداشتن تجربه از هر گونه خشم یا احساس ناامنی در پاسخ به جدایی از افراد دیگر
- عدم توانایی در تشخیص نیازهای اجتماعی خود و عدم درخواست کمک از دیگران
- بی تفاوتی در برابر نوعی از محیط‌های اجتماعی، از جمله شخصیت‌های جدید و بیشتر غریبه‌ها.
لازم به ذکر است که برای تشخیص این اختلال نیاز به ارزیابی توسط متخصصین روانشناسی یا روانپزشکی در سایت دکتر با من دارید.
راه های پیشگیری از اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده
از آنجایی که اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED) ممکن است در دوران نوزادی و کودکی شکل گیرد، پیشگیری از آن نیازمند تلاش‌هایی از سوی والدین و نوزادان است.
برخی راه‌های پیشگیری از این اختلال عبارتند از:
- پرورش امنیت و اعتماد به نفس نوزادان: والدین می‌توانند با توجه به نیازهای امنیتی و عاطفی نوزادانشان، از آنها مراقبت کنند و این امر باعث پرورش اعتماد به نفس در آنها خواهد شد.
- توجه به نیازهای اجتماعی نوزادان: والدین باید به نیازهای اجتماعی نوزادان توجه کنند و با آنها ارتباط برقرار کنند. در این راستا، می‌توانند با نوزادان حرف بزنند، آنها را در آغوش بگیرند و با آنها بازی کنند.
- توجه به تجربه‌های احساسی نوزادان: والدین می‌توانند با توجه به تجربه‌های احساسی نوزادانشان، با آنها همراهی کنند. این امر باعث پرورش توانایی نوزادان برای تشخیص نیازهای خود و برقراری رابطه با دیگران خواهد شد.
- حضور پایدار والدین: حضور پایدار والدین در زندگی نوزادان، باعث پرورش اعتماد به نفس و توانایی برقراری رابطه با دیگران خواهد شد.
- مراجعه به متخصصین: در صورتی که والدین به هر نوع اختلالی در رفتار نوزادان خود مشاهده می‌کنند، بهتر است به متخصصین روانشناسی یا روانپزشکی مراجعه کنند.
چه افرادی بیشتر در معرض بیماری اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده هستند؟
به طور کلی، افرادی که از نوع شخصیتی بیشتری به نام افراد باردار دهنده برخوردارند، در معرض اختلال آمیختگی اجتماعی هستند. اما برخی از شرایط و عوامل دیگر نیز می‌توانند برای افراد خاصی، مانند افرادی با ویژگی‌های زیر، ریسک بیشتری را برای ابتلا به این اختلال افزایش دهند:
- افراد با تجربه‌ی ناکامی‌های اجتماعی در گذشته
- افرادی که در محیط‌هایی با حضور افراد زیاد، مثل مدارس بزرگ و دانشگاه‌ها بزرگ شکل گرفته‌اند
- افرادی که در خانواده‌هایی بزرگ و پر جمعیت بزرگ شده‌اند
- افرادی که تمایل زیادی به تجربه‌ی هیجانات منفی دارند
- افرادی که از شرایط و اتفاقات اجتماعی سردرگم شده و نتوانسته‌اند با آنها سازگاری پیدا کنند
- افرادی که به دلیل بیماری یا مشکلات دیگر، مانند اختلالات خلقی، از فعالیت‌های اجتماعی دور شده‌اند
البته این نکته را نیز لازم است یادآور شویم که این فهرست تنها شامل چند مورد از عوامل موثر بر ابتلا به اختلال آمیختگی اجتماعی است و هیچ یک از این عوامل به تنهایی نمی‌تواند برای بروز این اختلال مسئولیتی داشته باشد.
انواع اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کدام هستند؟
- اختلال شخصیت مرزی (borderline personality disorder): افرادی که این اختلال را دارند، دچار احساس ناامنی، ناتوانی در تنظیم هیجانات و ارتباطات می‌شوند و در برخی موارد، به تناوب احساس خودکشی می‌کنند.
- اختلال شخصیت نرمال-گرایی (avoidant personality disorder): این اختلال با احساسات شدید ناامنی و بازداری اجتماعی همراه است و افراد دچار آن، معمولاً خود را از روابط اجتماعی برمی‌دارند.
- اختلال شخصیت وابسته (dependent personality disorder): در این اختلال، افراد دچار ناتوانی در تصمیم‌گیری و اعتماد به نفس پایین هستند و به دیگران نیاز زیادی دارند.
- اختلال شخصیت شیزوئید (schizoid personality disorder): این اختلال با بازداری اجتماعی شدید، نبود احساسات اجتماعی و پیوستگی کم با دیگران همراه است.
- اختلال شخصیت آنتی‌اجتماعی (antisocial personality disorder): در این اختلال، افراد دارای نقص اخلاقی هستند و قانون‌شکنی و بی‌توجهی به حقوق دیگران را نشان می‌دهند.
تشخیص اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده به چه صورت است؟
تشخیص اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده، به کمک چندین ابزار و روش ممکن است که عبارتند از:
- مصاحبه با بیمار: مصاحبه با بیمار برای بررسی نشانه‌ها و علائم اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده، به عنوان روش اولیه تشخیص این اختلال استفاده می‌شود.
- پرسشنامه‌ها: برخی پرسشنامه‌ها می‌توانند به شناسایی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کمک کنند، به عنوان مثال پرسشنامه شخصیت شناسی مینه سوتا (Minnesota Multiphasic Personality Inventory).
- مشاهده و بررسی رفتار: بررسی رفتار افراد در شرایط اجتماعی مختلف و مشاهده رفتارهایشان می‌تواند به شناسایی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کمک کند.
- تشخیص توسط پزشکان و متخصصین روانشناسی: پزشکان و متخصصین روانشناسی می‌توانند با بررسی و بررسی دقیق تر، این اختلال را تشخیص دهند.
- استفاده از روش‌های تصویربرداری: روش‌های تصویربرداری مانند اسکن MRI مغز و PET Scan می‌توانند به شناسایی نواحی مغزی که با این اختلال مرتبط هستند، کمک کنن
- استفاده از معیارهای تشخیصی رسمی: برخی معیارهای تشخیصی رسمی برای اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده وجود دارند که به شناسایی این اختلال کمک می‌کنند، مانند DSM-5 (Manual Statistical and Diagnostic of Mental Disorders).
- تست های نوروپسیکولوژی: تست‌های نوروپسیکولوژی برای بررسی قابلیت‌های شناختی و شناخت اجتماعی فرد استفاده می‌شوند و می‌توانند به شناسایی اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کمک کنند.
- بررسی تاریخچه پزشکی و خانوادگی: بررسی تاریخچه پزشکی و خانوادگی فرد نیز می‌تواند به تشخیص اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کمک کند.
- همکاری با مشاوره و روان‌درمانی: با توجه به اینکه این اختلال معمولا با مشکلات روانی دیگر همراه است، همکاری با مشاوره و روان‌درمانی می‌تواند به تشخیص و درمان این اختلال کمک کند.
- ارزیابی اجتماعی: بررسی و ارزیابی وضعیت اجتماعی فرد، شناخت اینکه آیا فرد مشکلات در برقراری ارتباط با دیگران دارد یا نه، می‌تواند به تشخیص اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده کمک کند.
روش های درمان این اختلال
درمان اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده می‌تواند شامل روش‌های مختلفی باشد که به شرح زیر می‌باشد:
- روان‌درمانی: روش‌های روان‌درمانی مثل رفتار درمانی، درمان شناختی رفتاری (CBT) و روان درمانی گروهی می‌تواند به بهبود این اختلال کمک کند.
- داروها: در برخی موارد، مصرف داروها نظیر آنتی‌دپرسانت‌ها، ضدافسردگی‌ها و ضداضطراب‌ها می‌تواند به بهبود وضعیت سلامت روان بیمار کمک کند.
- آموزش مهارت‌های اجتماعی: آموزش مهارت‌های اجتماعی به فرد کمک می‌کند که برقراری ارتباط با دیگران را درک و بهبود بخشد.
- درمان شناختی-رفتاری (CBT): با استفاده از روش‌های CBT، فرد می‌تواند رفتارهای نامناسب خود را تشخیص داده و با تمرین مستمر بر روی این رفتارها، بهبود پیدا کند.
- درمان خانواده: با همکاری با خانواده، فرد می‌تواند بهبود رابطه خود با افراد اطرافیان خود را بهبود بخشد و در بهبود شرایط خود کمک بگیرد.
- درمان گروهی: درمان گروهی با دیگرانی که در موقعیت‌های مشابهی به فردی که با اختلال آمیختگی اجتماعی بازداری نشده مبتلا هستند، کار می‌کنند. این نوع درمان، شامل گروه‌های حمایتی، گروه‌های مهارت‌های اجتماعی و گروه‌های مدیریت اضطراب است.
- درمان هنری: مثل درمان‌های نقاشی، موسیقی، رقص و غیره، فرد را به تجربه زندگی در محیط‌های اجتماعی و بهبود ارتباط با دیگران کمک می‌کند.
- مشاوره مالی: این نوع درمان برای کسانی که مشکلات مالی باعث افزایش اضطراب آنها شده، مناسب است و می‌تواند به بهبود شرایط آنها کمک کند.
مهم است که درمان اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده به صورت جدی و با مشاوره و همکاری با یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک صورت گیرد.
نتیجه گیری
ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده صحبت نموده ایم و در خصوص درمان و علت های آن توضیح داده ایم. اما این موضوع بدین معنی نیست که شما صرفا به آن اتکا نمایید بلکه بهتر است که با دکتر روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من صحبت نمایید.
شیوه ی اخذ نوبت از سایت نیز بدین شکل است که شما متخصص یا روانپزشک خود را در سایت جستجو می نمایید و لیست کامل پزشکان را مشاهده و سپس وارد پروفایل یکی از آنها می شوید. بعد از آن به قسمت اخذ نوبت اینترنتی رفته و با توجه به ساعات و روزهای حضور پزشک در مطب نوبت آنلاین خود را دریافت می نمایید. با آرزوی سلامتی و بهبودی شما بیماران عزیز
منایع
- Disinhibited Social Engagement Disorder: What It Is … – WebMD
- Disinhibited Social Engagement Disorder (DSED): What Is It?
- What is disinhibited social engagement … – United We Care
- Disinhibited Social Engagement Disorder – Psychology Today
- What Is Disinhibited Social Engagement Disorder?
- Disinhibited Social Engagement Disorder in Early Childhood …
- Disinhibited Social Engagement Disorder DSM-5 313.89 (F94.2)
- What Is Disinhibited Social Engagement … – Verywell Mind
- Reactive attachment disorder and disinhibited … – Springer Link
دیدگاه خود را درج کنید