تومور غدد اشکی یک بیماری سرطانی است که در این بیماری، سلول‌های نرمال که معمولاً وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند، به نحو نامناسب و بی‌نظم شروع به رشد می‌کنند.

این سلول‌ها به طور پرولیفراتیو و بدون کنترل تقسیم و انباشته می‌شوند، تشکیل یک تومور را در غدد اشکی ایجاد می‌کنند.

این تومور ممکن است به سایر قسمت‌های چشم یا اطراف آن نیز گسترش یابد، و در نهایت می‌تواند به تخریب بینایی و کیفیت دید فرد منتهی شود.

از مشخصه‌های تومور غدد اشکی، افزایش حجم و کمیت غیرمعمول اشک، درد، تغییر در دید، و ممکن است تشخیص آن از طریق انجام آزمایش‌های چشمی و تصویربرداری متخصصین انجام شود.

ساختار و عملکرد غدد اشکی :

غدد اشکی درون چشم و در محیط اطراف آن قرار دارند و وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند.

 

تاریخچه

تومور غدد اشکی یکی از بیماری‌های چشمی است که تاریخچه‌ای طولانی دارد و اطلاعاتی درباره آن به مراتب قدیمی‌تر از دوران حال حاضر وجود دارد. این بیماری در تاریخ‌نگاری پزشکی به نام‌های مختلفی شناخته شده است و تحقیقات در زمینه‌های چشم‌پزشکی و پاتولوژی این امکان را فراهم کرده‌اند که درباره تاریخچه و زمان کشف این بیماری اطلاعات به دست آمده باشند.

با این حال، اطلاعات دقیق در مورد زمان دقیق کشف تومور غدد اشکی در دسترس نیستند. این بیماری احتمالاً از دوره‌های قدیمی‌تر، احتمالا هزاران سال پیش وجود داشته است، اما تشخیص و درک دقیق آن به صورت علمی و پزشکی در سده‌های اخیر توسعه یافته است. تحولات در تکنولوژی تشخیصی و پزشکی، همچنین پیشرفت‌های درمانی، به بهبود تشخیص و مدیریت این بیماری کمک کرده‌اند.

آمار جهانی

تومورهای غدد اشکی شیوع سالانه یک در یک میلیون دارند که نشان دهنده 10 درصد ضایعات فضایی مداری است. سن بروز تومورهای غدد اشکی به زیرگروه خاص تومور بستگی دارد، اما به طور کلی این تومورها می توانند در هر سنی ایجاد شوند.

 

 

علائم کامل تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. این علائم ممکن است در نقاط مختلف چشم و نزدیکی آن ظاهر شود. البته باید توجه داشت که این علائم نهایی تشخیصی توسط یک چشم پزشک قابل تایید هستند. برخی از علائم شایع تومور غدد اشکی عبارتند از:

1. درد و ناراحتی در چشم: احساس درد، سوزش یا ناراحتی درون چشم ممکن است یکی از نشانه‌های این بیماری باشد.
2. تغییر در دید: دید ممکن است محدود شود و فرد ممکن است احساس کند که دید مبهمی دارد.
3. قرمزی و تورم چشم: غدد اشکی توده‌ای را تشکیل داده و می‌تواند به تورم و قرمزی در ناحیه چشم منتهی شود.
4. گرمی خارجی از چشم: احتمال وجود یک گرمی خارجی از چشم به دلیل تورم در ناحیه غدد اشکی وجود دارد.
5. تغییر در اندازه و شکل چشم: تومور می‌تواند باعث تغییر در اندازه و شکل چشم شود.
6. گیجی و سرگیجه: برخی افراد ممکن است احساس گیجی یا سرگیجه کنند که ممکن است به تومور غدد اشکی مرتبط باشد.
7. افزایش ترشح اشک: تغییر در ترشح اشک، یا حتی خروج اشک در لحظات غیرمنتظره می‌تواند نشانه تومور غدد اشکی باشد.
8. تغییر در دید در نور کم: افراد ممکن است در نور کم دید نسبتاً بهتری داشته باشند و این علامت نشانه از افزایش حساسیت چشمی باشد.

به هر حال، اگر شما یا کسی که می‌شناسید از هرکدام از این علائم رنج می‌برید، مهم است که یک پزشک چشم ملاقات کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب ارائه شود.

 

روش های تشخیص این بیماری

تومور غدد اشکی معمولاً توسط یک پزشک چشم و بینایی تشخیص داده می‌شود. برای تشخیص این بیماری، پزشک ممکن است از روش‌های تشخیصی مختلف استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شود:

• آزمایشات چشمی: این شامل انجام اندازه‌گیری فشار داخل چشم (تونومتری) و آزمایشات دیدگاه مانند فیلد دید (بررسی محدوده دید) می‌شود. این آزمایشات می‌توانند نشان دهنده تغییراتی در دید یا فشار چشم ناشی از تومور غدد اشکی باشند.
• تصویربرداری چشم: استفاده از فنون تصویربرداری مانند توموگرافی (عکسبرداری از داخل چشم) و آنژیوگرافی (بررسی عروق چشم) می‌تواند به نمایش عکس‌های دقیق از ناحیه مورد نظر برساند.
• آنژیوگرافی با دادن ماده نوری: در این روش، ماده نوری به بیمار تزریق می‌شود تا روند جریان خون در عروق چشم بررسی شود. این روش می‌تواند نشان دهنده وضعیت عروقی که تحت تأثیر تومور قرار دارند باشد.
• آنژیوگرافی مغز: در صورت شک یا احتمال انتقال تومور به مغز، آنژیوگرافی مغز انجام می‌شود تا عروق مغز بررسی شود.
• مامو‌ویبراسیون (بررسی نواحی چشم با موج اولتراسون): این روش از امواج صوتی برای تولید تصاویر از نواحی داخلی چشم استفاده می‌کند.
• بیوپسی: در صورتی که تومور مشکوک به سرطان باشد، پزشک ممکن است نمونه‌برداری از بافت تومور انجام داده و آن را تحت میکروسکوپ بررسی کند تا نوع و خصوصیات سلولی تومور مشخص شود.

همچنین، در صورتی که پزشک مشکوک به گسترش تومور به نواحی دیگر چشم یا بدن باشد، ممکن است از تصویربرداری مانند اسکن‌های سی‌تی اسکن (CT scan) یا مغناطیسی (MRI) استفاده کند تا اطلاعات بیشتری درباره گسترش تومور به دست آید.

 

دلایل ایجادتومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. این دلایل ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. عوامل ژنتیکی: وجود تاریخچه خانوادگی از بیماری‌های چشمی و تومورهای غدد اشکی می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در ایجاد این نوع تومور باشد. فردی که خانواده‌ای با تاریخچه تومور چشم داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشد.
2. عوامل محیطی: مواردی نظیر تعرض به اشعه مضر، مواد شیمیایی، یا عوامل محیطی دیگر ممکن است در ایجاد تومور غدد اشکی نقش داشته باشند.
3. عوامل ویروسی: برخی ویروس‌ها نیز ممکن است باعث ایجاد تغییرات در ساختار سلول‌ها شده و این تغییرات می‌توانند به تومورهای غدد اشکی منجر شوند.
4. آسیب چشمی: آسیب به چشم ناشی از ضربه یا آسیب‌های دیگر ممکن است در برخی موارد باعث ایجاد تومور شود.
5. سن: ریسک ابتلا به تومور غدد اشکی با بالاتر شدن سن افزایش می‌یابد. این به این معنی است که افراد با سن بالا ممکن است در معرض بیشتری از این نوع تومور قرار داشته باشند.
6. تغییرات هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها ممکن است نقشی در ایجاد تومورهای غدد اشکی ایفا کنند، خصوصاً در زنان که در دوران بارداری یا در دوران پس از میانسالی تغییرات هورمونی شدیدتری تجربه می‌کنند.

به هر حال، مکانیسم دقیق ایجاد تومور غدد اشکی هنوز به صورت کامل درک نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

انواع بیماری تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی می‌تواند در انواع مختلفی ظاهر شود، که هرکدام خصوصیات و ویژگی‌های خود را دارند. در زیر به برخی از انواع بیماری تومور غدد اشکی اشاره می‌شود:

• تومور غدد اشکی خودآگاه (Benign Tumors): این نوع تومورها غیرسرطانی هستند و به عنوان تومورهای خوش‌خیم شناخته می‌شوند. آنها در مکان خود تشکیل می‌شوند و به سایر ناحیه‌های بدن گسترش نمی‌یابند.
• تومور غدد اشکی شرارتی (Malignant Tumors): این نوع تومورها سرطانی هستند و به عنوان تومورهای بدخیم شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند به ناحیه‌های دیگر چشم یا بدن گسترش یابند و به اندازه بزرگتر شدن ممکن است بافت‌های اطراف را تخریب کنند.
• کارسینومای غدد اشکی (Adenocarcinoma): این نوع تومور از سلول‌های غدد اشکی منشأ می‌گیرد و می‌تواند به سرعت رشد کرده و به نواحی دیگر چشم یا بدن گسترش یابد.
• میلومای غدد اشکی (Melanoma): این نوع تومور از سلول‌های پیگمانته (رنگی) غدد اشکی منشأ می‌گیرد. میلوماها می‌توانند در چشم یا حتی در پوست اطراف چشم ظاهر شوند.
• لنفومای غدد اشکی (Lymphoma): این نوع تومور از سلول‌های لنفاوی غدد اشکی منشأ می‌گیرد. لنفوما می‌تواند به عنوان یک تومور خوب‌خیم یا بدخیم ظاهر شود.
• سارکومای غدد اشکی (Sarcoma): این نوع تومور از بافت‌های نسجی غدد اشکی مانند عضله، استخوان یا بافت وعائی منشأ می‌گیرد.

هر یک از این انواع تومورها خصوصیات مختص به خود را دارند و نیاز به تشخیص و درمان تخصصی دارند. انتخاب درمان مناسب و تصمیم‌گیری در مورد بهترین روش‌های مداخله باید توسط متخصص چشم پزشکی گیرد.

 

روش های درمان تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با استفاده از روش‌های مختلف درمان شود. انتخاب روش درمانی معمولاً به ویژگی‌های تومور (مانند نوع، اندازه، و مرحله بالینی) و وضعیت سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. در اینجا چندین روش درمان آورده شده است:

• جراحی

یکی از روش‌های اصلی درمان تومور غدد اشکی است. جراحی ممکن است شامل برداشتن کامل یا جزئی تومور، و یا حتی از بین بردن تمامی یا بخشی از غدد اشکی باشد. این روش معمولاً برای تومورهای خودآگاه (بنیانی) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• پرتو درمانی (رادیوتراپی)

در این روش، اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زنند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آن‌ها متوقف شود. پرتو درمانی ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با جراحی استفاده شود.

• کرموتراپی (درمان با داروها)

از داروها برای تخریب سلول‌های سرطانی یا کاهش اندازه تومور استفاده می‌شود. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی مصرف شوند یا مستقیماً به تومور تزریق شوند.

• آنوکسیک‌های هیپرباریک (هیپرترمی)

این روش شامل افزایش دمای منطقه تومور با استفاده از امواج رادیویی یا لیزر است. این روش ممکن است به منظور نابودی سلول‌های سرطانی استفاده شود.

• درمان هدفمند (تراپی هدفمند)

این روش شامل استفاده از داروهایی است که به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و آنها را نابود می‌کنند، در حالی که سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.

• پیگیری و نظارت مداوم

برای افرادی که تومورهای خودآگاه دارند و جراحی یا درمان‌های دیگری انجام شده‌اند، پیگیری و نظارت مداوم توسط پزشک متخصص بسیار مهم است. این نظارت به منظور اطمینان از عدم بازگشت تومور یا شناسایی زودرس تغییرات در تومور انجام می‌شود.

باید توجه داشت که پزشک متخصص مرتبط با بیماری باید نوع مناسب درمان را بر اساس وضعیت خاص بیمار تعیین کند.

 

لیست داروهای تومور غدد اشکی

درمان تومور غدد اشکی اغلب به وسیله یک تیم متخصص پزشکی که متخصص در حوزه درمان‌های سرطان و چشم‌پزشکی است، تعیین می‌شود. در اینجا چندین نوع دارویی که ممکن است برای درمان تومور غدد اشکی استفاده شوند:

• کموتراپی (شیمی درمانی): داروهای کموتراپی برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی یا از طریق تزریق به بدن ارائه شوند و می‌توانند به تومور غدد اشکی متوقف کنند یا اندازه آن را کاهش دهند.
• داروهای هدفمند (داروهای تراپی هدفمند): این داروها به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و تلاش می‌کنند آنها را نابود کنند. این داروها به طور انتخابی در برابر سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.
• آنوکسیک‌ها (هیپرترمی): این داروها به تومور اشعه می‌زنند و دما را افزایش می‌دهند. این روش به نام هیپرترمی معروف است و ممکن است به تومور غدد اشکی اعمال شود.
• پیوند اشعه (براخت مشع): در این روش، یک منبع از خارج از بدن به تومور متصل می‌شود تا اشعه‌های مشع به تومور هدایت شوند و سلول‌های سرطانی نابود شوند.
• پرتو درمانی (رادیوتراپی): درمان با استفاده از اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آنها متوقف شود.
• داروهای ایمنی‌سازی (ایمونوتراپی): این داروها سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند تا به تومور حمله کرده و آن را نابود کنند.

همچنین، در مواردی که تومور غدد اشکی قابلیت جراحی دارد، عمل جراحی نیز یکی از روش‌های اصلی درمان است. انتخاب روش درمانی به وسیله پزشک تخصصی باید با توجه به نوع و مرحله تومور و ویژگی‌های فرد مورد انجام گیرد.

روش های پیشگیری

تا کنون روش‌های مطمئنی برای پیشگیری از این بیماری مشخص نشده‌اند، اما انجام برخی اقدامات و تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

• مراقبت از سلامت چشم: انجام آزمایشات چشمی مرتب و ملاقات با یک چشم‌پزشک به منظور تشخیص زودرس مشکلات چشمی می‌تواند کمک کند. آزمایشات دیدگاه منظم به تشخیص مشکلات چشمی زودرس و درمان به موقع کمک می‌کند.
• محافظت از چشمان در برابر آفتاب: استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV می‌تواند از تأثیرات مضر اشعه‌های UV آفتاب بر روی چشمان جلوگیری کند.
• تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی با ویتامین‌ها و مواد مغذی مناسب که مفید برای سلامتی چشم هستند می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی کمک کند.
• ترتیب خواب و استراحت مناسب: خواب کافی و استراحت به موقع می‌تواند به سلامتی چشم‌ها کمک کند و خستگی و فشار چشم را کاهش دهد.
• کاهش استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی: استفاده بیش از حد از دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلفن همراه و کامپیوتر می‌تواند به خشک شدن چشم‌ها و افزایش خطر بیماری‌های چشمی منجر شود.
• پرهیز از مصرف تنباکو: مصرف دخانیات و دود سیگار می‌تواند به عوارض چشمی منجر شود. پرهیز از سیگار به حفظ سلامتی چشم‌ها کمک می‌کند.
• پیگیری نظرسنجی های چشمی مرتب: افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه بیماری‌های چشمی هستند، بهتر است نظرسنجی‌های چشمی را به صورت منظم انجام دهند تا به طور زودرس مشکلاتی شناسایی و درمان شوند.

نتیجه

در نتیجه، تومور غدد اشکی یک بیماری جدی است که نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. هرچند روش‌های پیشگیری خاصی برای این بیماری وجود ندارد، اما مراقبت از سلامت چشم، استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV، ترتیب خواب و استراحت مناسب، پیگیری نظرسنجی‌های چشمی منظم، و پرهیز از مصرف تنباکو می‌تواند به بهبود و حفظ سلامتی چشم‌ها کمک کند.

همچنین، در صورت وجود هرگونه علائم نادرستی در دید یا چشمان خود، به چشم‌پزشک مراجعه کرده و آزمایشات مرتبط را انجام داده تا به طور زودرس مشکلات تشخیص داده و درمان شوند.

من از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کرده و از آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری تومور غدد اشکی بهره‌مند شوید. این سایت به بیش از 7000 هزار متخصص دارویی ارتباط برقرار کرده است و اطلاعات و درمان‌های به‌روز در اختیار شما قرار می‌دهد. دکتران ما نیز در این زمینه تخصص دارند و می‌توانند به شما راهنمایی‌ها و مشاوره‌های لازم را ارائه دهند. برای دسترسی به اطلاعات کامل و مشاوره با متخصصان ما، لطفاً به سایت دکتر بامن مراجعه فرمایید.

پرسش‌های متداول

1. آیا تومور غدد اشکی می‌تواند خود به تنهایی رفع شود؟

نه، تومور غدد اشکی نیاز به درمان حرفه‌ای دارد و بدون درمان، ممکن است به تدریج بزرگ‌تر شود.

2. آیا پس از جراحی، باید به مدت طولانی داروها استفاده کرد؟

طبق مشاوره پزشک، بله، در برخی موارد استفاده از داروها پس از جراحی ضروری است تا از بازگشت تومور جلوگیری شود.

3. آیا تغییرات در شیوه زندگی می‌تواند در پیشگیری از این نوع سرطان مؤثر باشد؟

بله، از جمله ترک دخانیات، مصرف مواد غذایی سالم و ورزش منظم می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

4. آیا این نوع سرطان ارثی است؟

در برخی موارد، فاکتورهای ژنتیکی ممکن است نقش داشته باشند. پزشک می‌تواند تست‌های مرتبط را توصیه کند.

5. چگونه می‌توانم بعد از درمان به طبیعی‌ترین شکل ممکن دیدگاه خود را داشته باشم؟

پس از درمان، پیگیری منظم و مراقبت مداوم از چشم‌ها، همچنین مراعات بهداشتی و مصرف داروهای معین می‌تواند به بهبود و حفظ دیدگاه کمک کند.

منابع

Tumors of the lacrimal gland

An Update on Tumors of the Lacrimal Gland

Lacrimal Gland Tumors: A Clinicopathological Analysis of 160 Cases

Epithelial Lacrimal Gland TumorsPathologic Classification and Current Understanding

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی، یا به عبارت دیگر تومورهای خوش‌خیم کودکان، نوعی از تومورهای غیررسمی هستند که از سلول‌های بدن کودکان شکل می‌گیرند. این تومورها اغلب خوش‌خیم هستند، یعنی به سرعت رشد نمی‌کنند و به سایر اندام‌ها گسترش نمی‌یابند.

در تومورهای سلول ‌زایا، سلول‌های بدن به‌طور نامنظم و بدون کنترل افزایش می‌یابند، اما این افزایش در مرزهای مشخصی متوقف می‌شود و به تشکیل یک تومور خوش‌خیم منجر می‌شود. این تومورها ممکن است در قسمت های مختلف بدن کودکان ظاهر شوند.

تشخیص تومور سلول ‌زایا اغلب از طریق تست‌های تصویری مانند آلتراسونوگرافی، رادیوگرافی، و اندوسکوپی انجام می‌شود. اگر تشخیص داده شود که یک تومورهای سلول ‌زایا خوش‌خیم است و خطری برای سلامتی ندارد، پزشک معالج ممکن است تصمیم بگیرد تومور را تحت مراقبت و نظارت دوره‌ای قرار دهد یا حتی برای برداشتن آن جراحی انجام دهد.

در کل، تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی نگران‌کننده هستند، اما با تشخیص زودرس و مدیریت مناسب، اکثر موارد از آنها می‌توانند کنترل شوند و بهبودی کامل را تجربه کنند.

تاریخچه

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی، موضوعی است که در طول تاریخ پزشکی توجه زیادی به خود جلب کرده‌اند. اولین گزارشات از این نوع تومورها به دهه‌های پایانی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. در آن زمان، دانش پزشکی در مورد تشخیص و درمان تومور سلول ‌زایا هنوز در مراحل ابتدایی بود و اطلاعات کمی در دسترس بود.

در طی سالیان متمادی، با پیشرفت تکنولوژی‌های تصویری، مانند رادیوگرافی و اولتراسونوگرافی، و نیز پیشرفت در روش‌های بیوپسی، توانستیم نگرانی‌هایمان در مورد تومور سلول ‌زایا را کاهش دهیم. با افزایش دقت در تشخیص و درمان، مرگ و میر ناشی از این نوع تومورها به طرز چشمگیری کاهش یافته است.

امروزه، با پیشرفت‌های پزشکی در زمینه ژنتیک و درمان‌های هدفمند، درمان تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی بهبود یافته است. تیم‌های پزشکی متخصص و متعهد بهره‌وری بیشتری در تشخیص زودرس این نوع تومورها داشته و به کاهش عوارض و اثرات جانبی مرتبط با درمان‌های رادیوتراپی و شیمی‌درمانی پرداخته‌اند.

همچنین، اطلاعات جدیدی از تحقیقات در زمینه ژنتیک و بیولوژی مولکولی به محققان کمک کرده‌اند تا فهم بیشتری از علت و الگوی رشد این تومورها پیدا کنند. این پیشرفت‌ها امیدواری بهبود ‌ برای کودکان مبتلا به این نوع تومورها را فراهم کرده است.

در مجموع، با پیشرفت علم پزشکی و تحقیقات پیوسته در این زمینه، امیدواری به درمان کامل و موثر ترکیب شده با کیفیت بهبود یافته و آینده روشن‌تری برای کودکان مبتلا به تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی را خلق کرده است.

 

آمار جهانی

تومورهای سلول زایا، از جمله آنهایی که در اندام های تولید مثلی ایجاد می شوند، حدود 3 درصد از کل تومورها را در کودکان کمتر از 15 سال و حدود 14 درصد را در نوجوانان 15 تا 19 ساله تشکیل می دهند.

علائم بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی:

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی می‌توانند باعث ظاهر شدن علائم مختلفی در کودکان شوند. این علائم می‌توانند متنوع و متفاوت باشند و وابسته به مکان و اندازه تومور باشند. در ادامه، به برخی از علائم کاملی که ممکن است نشانگر وجود تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی باشند، پرداخته خواهیم کرد:

• درد یا تورم: درد یا تورم در نقاط خاص از بدن، به ویژه در ناحیه‌هایی که تومور واقع شده است، ممکن است ظاهر شود.
• کاهش اشتها یا کاهش وزن ناگهانی: کودک ناگهان از دست دادن اشتها یا کاهش وزن ناگهانی را تجربه می‌کند، که می‌تواند نشانه‌ای از وجود تومور باشد.
• خونریزی ناشی از تومور: تومور سلول ‌زایا در برخی موارد ممکن است خونریزی یا افزایش خونریزی‌های معمولی در بدن ایجاد کنند.
• تغییر در عملکرد اندام‌ها: تومورها ممکن است فشاری بر روی اعصاب یا اندام‌ها وارد کنند، که به تغییر در عملکرد این اندام‌ها منجر می‌شود. این تغییرات می‌توانند مشکلات در حرکت تا مشکلات دیگر مختلف باشند.
• احساس گرمی یا فشار: کودک ممکن است احساس گرمی یا فشار در نقاط خاصی از بدن کند که مرتبط با وجود تومور باشد.

اگر والدین یا مراقبین هر یک از این علائم را در کودکان خود مشاهده می‌کنند، باید به زودی به متخصص سرطان شناسی مراجعه کنند. تشخیص زودرس و درمان به موقع می‌تواند در بهبود پیش‌آگهی و نتایج درمان تاثیرگذار باشد.

 

روش‌های تشخیص بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی:

تشخیص تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نیازمند یک فرآیند دقیق و کامل است تا پزشک بتواند نوع تومور، مکان و اندازه آن را تشخیص داده و برنامه درمانی مناسبی را ارائه دهد. در اینجا به برخی از متداول‌ترین روش‌های تشخیص بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان پرداخته خواهد شد:

• آلتراسونوگرافی (سونوگرافی): این روش از امواج فراصوتی برای ایجاد تصاویر از داخل بدن استفاده می‌کند. آلتراسونوگرافی معمولاً برای تشخیص تومورهای سطحی یا در نزدیکی سطح پوست انجام می‌شود.
• رادیوگرافی: این روش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس برای دریافت تصاویر از داخل بدن است. رادیوگرافی برای تشخیص تومورهای استخوانی یا دریچه‌های قلب ممکن است مفید باشد.
• ماموگرافی: این روش تصویربرداری برای تشخیص تومورهای پستان در دختران نوجوان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• اندوسکوپی: این روش از یک دستگاه با لنز نوری برای بررسی دقیق تومورها در داخل اندام‌ها یا لوله‌های داخلی بدن استفاده می‌کند.
• بیوپسی: این روش شامل برداشت نمونه از بافت تومور است. نمونه‌های بیوپسی به طور دقیق تحت میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرند تا نوع تومور و خصوصیات آن مشخص شوند.
• آنژیوگرافی: این روش برای تشخیص تومورهای مرتبط با سیستم عروقی و عروق خونی استفاده می‌شود.

استفاده از یک یا ترکیبی از این روش‌های تشخیصی، به همراه تجزیه و تحلیل دقیق نمونه‌های بیوپسی، به پزشکان امکان می‌دهد تا یک تشخیص دقیق و نیز برنامه درمانی متناسب با نوع و مرحله تومور را فراهم کنند.

دلایل ایجاد بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نتیجه‌ای از تغییرات غیرطبیعی در ساختار ژنتیکی سلول‌های بدن است. این تغییرات می‌توانند به صورت وراثتی از نسل به نسل منتقل شوند یا نتیجه عوامل محیطی و ناشناخته باشند. در اینجا به برخی از عوامل و دلایل معمول ایجاد بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکی اشاره خواهیم کرد:

1. ژنتیک و وراثت: در برخی موارد، تغییرات ژنتیکی و وراثتی می‌توانند باعث ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکی شوند. اگر یکی از والدین یا اقوام نزدیک کودک تومورهای سلول ‌زایا داشته باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در کودک نیز افزایش می‌یابد.
2. عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند تابش نوری مضر، تماس با مواد شیمیایی خطرناک، یا مواجهه با اشعه‌های X و CT از جمله عواملی هستند که ممکن است در ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نقش داشته باشند.
3. تغییرات ژنتیکی تصادفی: در برخی موارد، تغییرات ژنتیکی تصادفی در سلول‌ها می‌توانند به صورت ناگهانی و بدون دلیل مشخص ایجاد تومورهای سلول ‌زایا کنند.
4. اختلالات در تکامل سلولی: هنگامی که سلول‌ها در فرآیند تکامل یا تقسیم غیرطبیعی تغییر می‌کنند، احتمال ایجاد تومورهای سلول ‌زایا افزایش می‌یابد.
5. ضعف سیستم ایمنی: کودکانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است بیشتر به بیماری‌های سرطانی، از جمله تومورهای سلول ‌زایا، حساس باشند.
6. مصرف دخانیات در دوران بارداری: برخی تحقیقات نشان می‌دهند که عواملی مانند استفاده از دخانیات یا مصرف مواد مخدر در دوران بارداری می‌توانند به افزایش احتمال ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکان منجر شوند.

با این حال، مهم است تا یادآوری شود که اکثر کودکانی که تومورهای سلول ‌زایا دارند، هیچ یک از این عوامل را تجربه نکرده‌اند و دقیقاً چرا این بیماری در آنها ایجاد شده است هنوز کاملاً مشخص نیست.

 

روش‌های درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نیازمند یک برنامه درمانی چندگانه و ترکیبی است که توسط تیم پزشکی متخصص در زمینه سرطان ارائه می‌شود. این برنامه‌ها ممکن است از یک یا ترکیبی از روش‌های زیر تشکیل شده باشند:

1. جراحی: در بسیاری از موارد، جراحی برای برداشتن تومور یا کاهش اندازه آن انجام می‌شود. هدف اصلی جراحی، حذف تومور بدون تأثیر منفی است.
2. شیمی‌درمانی (کمال درمان یا نئوآدیووانت درمان): درمان با داروهای شیمی‌درمانی ممکن است قبل یا بعد از جراحی انجام شود. این داروها به منظور کاهش اندازه تومور، کنترل رشد و جلوگیری از بازگشت بیماری استفاده می‌شوند.
3. رادیوتراپی (ترکیبی یا پس از جراحی): در این روش، اشعه X یا پرتوهای دیگر برای کاهش اندازه تومور و نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.
4. پزشکی هدفمند (تراپی هدفمند): این روش‌های درمانی بر اساس ویژگی‌های مولکولی و ژنتیکی تومورهای سلول ‌زایا انجام می‌شوند. این داروها به طور مستقیم به سلول‌های سرطانی هدف می‌شوند و تأثیر کمتری بر سلول‌های سالم دارند.
5. پیوند نخاع (پیوند مغز و نخاع): در برخی موارد تومورهای مرتبط با نخاع، به خصوص تومور ویلمز، نیاز به پیوند نخاع دارند تا بخش‌های متاثر از نخاع حذف شود.
6. پیوند استخوانی: اگر تومور در استخوان‌ها شکل گرفته باشد و باعث آسیب به استخوان‌ها شده باشد، پیوند استخوانی ممکن است لازم باشد.
7. پشتیبانی و درمان از عوارض جانبی: درمان‌های سلول ‌زایا ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند. مثلاً شیمی‌درمانی ممکن است باعث کم خونی شود، بنابراین درمان‌های پشتیبانی مانند تزریق خون و محافظت از سیستم ایمنی مهم است.

در تمامی مراحل درمان، پزشکان، پرستاران و متخصصان سلامت کودک را همراهی و پشتیبانی می‌کنند تا کودک و خانواده احساس اطمینان و امید کنند که درمان بهترین نتیجه را خواهد داد.

 

لیست داروهای درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان اغلب نیازمند یک ترکیب چندگانه از داروها است که توسط پزشک متخصص در زمینه سرطان تجویز می‌شود. این داروها باید با دقت و زمانبندی صحیح مصرف شوند تا بهترین نتایج درمانی حاصل شود. در اینجا لیستی از داروهای معمولاً استفاده شده در درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان آمده است:

کمپلکس‌های شیمی‌درمانی:

• کمپلکس‌های پلاتینی: از جمله کاربوپلاتین و سیسپلاتین که به عنوان مهمترین داروهای شیمی‌درمانی در درمان تومورهای سرطانی شناخته می‌شوند.
• کمپلکس‌های آنتراسیکلین: مانند داکوروبیسین و اپیرابین.
• داروهای الکتروفیلیته: مثل سیکلوفسفامید.

داروهای هدفمند:

• اینهیبیتورهای تیروزین کیناز: به عنوان مثال ایماتینیب که در برخی از تومورهای خاص مؤثر است.
• آنتی‌بادی‌ها: مثل ریتوکسیماب که در درمان لیمفومای هودجکین و لوکمی مؤثر است.

گلوکوکورتیکوئیدها: این داروها برای کاهش التهاب و تسکین علائم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

داروهای ضد تستوسترون: این داروها در درمان تومورهای استخوانی کودکان کاربرد دارند.

بیولوژیک‌ها و ایمونوتراپی: از جمله اینفلیکسیماب، انتی‌تی‌آر‌آی‌ها و داروهایی که بر روی سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند.

داروهای ضد تهوع و استفراغ: مانند اندانسترون‌ها که برای کاهش عوارض ناشی از شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

لطفاً توجه داشته باشید که این تنها یک لیست معمولی است و درمان نهایی و نوع دقیق داروها بستگی به نوع تومور، استیج بیماری و وضعیت سلامتی کودک دارد. پزشک معالج شما می‌تواند بر اساس شرایط خاص کودک شما داروهای مناسب را تجویز کند.

 

راهکارهای پیشگیری

اگرچه از بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نمی‌تواند جلوگیری شود، اما می‌توان با اقداماتی، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. در اینجا چند راهکار پیشگیری از بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان آورده شده است:

1. تغذیه سالم: تغذیه متوازن با مصرف میوه‌ها، سبزیجات، میان‌وعده‌های سالم و کاهش مصرف غذاهای پرچرب و پرپنجه می‌تواند از سلامتی سیستم ایمنی کودک حمایت کرده و احتمال ابتلا به بیماری‌های سرطانی را کاهش دهد.
2. فعالیت بدنی منظم: ورزش منظم و فعالیت‌های بدنی می‌توانند از افزایش وزن، بهبود سیستم ایمنی و حفظ سلامتی کودک کمک کنند.
3. جلوگیری از تماس با مواد شیمیایی: کودکان باید از تماس با مواد شیمیایی خطرناک و مواد شوینده که ممکن است عوارض سرطانی داشته باشند، دوری کنند.
4. جلوگیری از تابش مضر: باید کودکان را از تابش‌های مضر مانند تابش اولتراویولت (UV) خورشید محافظت کرد و از استفاده از کرم‌های ضدآفتاب با فاکتور حفاظت بالا استفاده نمود.
5. واکسیناسیون: واکسیناسیون‌های مخصوص مانند واکسن‌های هپاتیت B و HPV (هومن پاپیلوماویروس) می‌توانند در پیشگیری از برخی انواع تومورها مؤثر باشند.
6. مراقبت از سلامت روحی: مراقبت از سلامت روحی و کاهش استرس و اضطراب نه تنها برای روان‌سلامتی کودک مهم است بلکه ممکن است به بهبود سیستم ایمنی او کمک کند.
7. پیگیری پزشکی منظم: پیگیری منظم و انجام آزمون‌های پزشکی و اسکرینینگ‌های سرطانی در مواقع مناسب می‌تواند به شناسایی زودرس بیماری‌های سرطانی کمک کند.
8. جلوگیری از مواجهه با دخانیات: کودکان باید از دخانیات دوری کنند و در محیط‌های دود سیگار و ترکیبات سمی دیگر قرار نگیرند.

همچنین، خانواده‌ها باید به کودکان آموزش دهند که بهداشت شخصی خود را حفظ کرده و از اشتراک اشیای شخصی مانند مسواک، خمیردندان و دستمال روز استفاده ننمایند. به علاوه، در مواقع مشخصی مانند شروع مدرسه یا مهمانی‌های کودکانه، از تمیز نگه‌داری و محافظت از کودکان در برابر بیماری‌های عفونی خصوصاً در زمان‌های شیوع بیماری‌ها مهم است.

 

نتیجه

بیماری تومورسلول زایا در دوران کودکی یک بیماری جدی و پیچیده است که نیازمند تشخیص دقیق، درمان موثر و پشتیبانی مناسب است. تشخیص زودرس و درمان مناسب می‌تواند نقش کلیدی در بهبود نتایج درمانی ایفا کند. از طرفی، پیشگیری از ابتلا به این بیماری از اهمیت ویژه برخوردار است.

رعایت نکاتی مانند تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم، محافظت از پوست در برابر تابش‌های مضر و واکسیناسیون می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به بیماری کمک کنند. همچنین، اطلاعات و آگاهی خانواده‌ها در خصوص علائم مربوط به این بیماری و پیگیری پزشکی منظم نقش مهمی در جلوگیری و یا تشخیص زودرس این بیماری ایفا می‌کند.

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نیازمند ترکیبی از جراحی، شیمی‌درمانی، رادیوتراپی و درمان‌های هدفمند است که توسط تیم پزشکی متخصص ارائه می‌شود. اهمیت مشارکت و همکاری خانواده با تیم درمانی در ایجاد نتایج مثبت نیز قابل تأکید است.

از طرف دیگر، تحقیقات علمی در زمینه پیشگیری و درمان بیماری‌های سرطانی بهبود مستمر می‌یابد و امیدوارانه در آینده نیاز به درمان‌های موثر‌تر و بهبود نتایج درمانی بیشتری خواهیم داشت.

یادآور می‌شود که هر گونه تغییر در سلامت کودک، باید به پزشک معالج اعلام شود و تشخیص و درمان بر اساس مشورت پزشکی صورت گیرد.

با افتخار می‌خواهم شما را به وب‌سایت متخصصان علمی دکتر با من دعوت کنم. این وب‌سایت به عنوان یک منبع قابل اعتماد برای آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری تومورسلول ‌زایا در دوران کودکی شناخته می‌شود. تیم متخصص و مجرب این وب‌سایت بیش از 7000 هزار متخصص با تجربه را در اختیار دارد.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش‌های متداول

1. تومور سلول ‌زایا چه نوع درمان‌هایی را نیاز دارند؟

تومور سلول ‌زایا معمولاً با جراحی برداشته می‌شوند. در صورت لزوم، درمان‌های شیمیایی یا رادیوتراپی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

2. آیا تومور سلول ‌زایا به طور خودی نیکوئی می‌کنند؟

بله، اکثر تومور سلول ‌زایا خوش‌خیم هستند، به این معنا که به سرعت رشد نمی‌کنند و به سایر اندام‌ها گسترش نمی‌یابند.

3. آیا این تومورها به عوامل ژنتیکی برمی‌گردند؟

بله، برخی از تومور سلول ‌زایا در کودکی به عوامل ژنتیکی برمی‌گردند، اما این مسئله در همه موارد صدق نمی‌کند.

4. آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری از این تومورها کمک کند؟

به علت عدم شناخت دقیق علل، پیشگیری مستقیم از تومور سلول ‌زایا ممکن نیست. اما یک سبک زندگی سالم و فعالیت ورزشی منظم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا کمک کند.

5. آیا تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی اغلب خوش‌خیم هستند؟

بله، اکثر تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی خوش‌خیم هستند و درمان موثری در دسترس است.

منابع

Germ-cell tumors in childhood and adolescence

Malignant germ cell tumors in childhood

Pediatric germ cell tumors

Late Effects of Treatment for Germ Cell Tumors During Childhood and Adolescence

زمانی که DNA سلول های سالم آسیب ببیند و باعث تغییر سلول‌ها شود به طوری که خارج از کنترل رشد کنند باعث ایجاد تشکیل توده میشود. این تومور ها یا سرطانی هستند و یا خوش خیم. در تومور سرطانی بدخیم هست که اگر رشد و به تمام قسمت‌های بدن سرایت کند و درمان و تشخیص به موقع صورت نگیرد تهدید جدی ایجاد می‌‎کند که به آن متاستاز می‌گویند. اگر تومور رشد کند اما به نقاط دوردست بدن گسترش نیابد و کل بدن را درگیر نکند به این تومور ها، تومور خوش خیم می گویند. تومور دسموئید تقریبا در هر نقطه از بافت نرم بدن می‌تواند ایجاد شود. افراد انواع علائمی که از تومور دارند به محل شروع و اندازه تومور بستگی دارد.

تومور دسموئید چیست؟

تومور‌های دسموئید به نوعی تومور‌های بافت‌ نرم هستند که منشأشان بافت فیبری هست که مربوط به سرطان های بافت همبند به نام سارکوم هستند، اما تومور‌های دسموئید سرطانی نیستند چون به سایر‌ بخش‌های بدن گسترش نمی‌یابند. تومور‌های دسموئید می‌توانند در‌ هر‌ جای بدن ایجاد شوند چون بافت فیبری در هر جای بدن یافت می‌شود.تومور‌های دسموئید اگر به کندی رشد کنند باعث ایجاد مشکل نمی‌شوند، اما اگر بعضی از تومور‌های دسموئید که به سرعت رشد کنند، می‌توانند باعث ایجاد اختلال در بدن شوند.از آنجایی که بیشتر دسموئید‌ها تهدید کننده نیستند با این‌حال اگر با بافت و اندام های حیاتی مانند کلیه‌ها، روده‌ها، ریه‌ها، رگ‌های‌خونی اصلی یا اعصاب در تماس باشند تهدید‌کننده زندگی هستند. کنترل و برداشتن این نوع تومورها به نوعی سخت است و ممکن است پس‌ از جراحی عود کنند. گاهی‌اوقات ممکن است تومور‌ها بدون هیچ درمانی کوچک و غیر‌فعال شوند که به آن رگرسیون خودبه‌خودی می‌گویند و به درمان نیازی ندارند.تومور‌های دسموئید در شایع‌ترین نوع سلول در بافت همبند به نام فیبروبلاست شروع می شود. فیبروبلاست‌ها در بهبود زخم نقش مهمی دارند. گاهی تومور‌های دسموئید به عنوان فیبروماتوز تهاجمی، فیبروماتوز‌ دزموئید یا فیبروماتوز عمیق شناخته می‌شوند و می‌توانند در کودکان و بزرگسالان رخ دهند.با اینکه تومور‌های دسموئید در همه‌جای بدن میتوانند به وجود آیند، اما معمولا در بازو، پا، یا شکم یافت می‌شوند.

توصیف پزشکان از تومور‌های دسموئید:

• • تومور‌های دسموئید دیواره شکم: این تومور‌ها اندام‌های داخل شکم را احاطه کرده و در دیواره شکم تشکیل می‌شوند.

• • تومور‌های دسموئید داخل شکمی: این تومور‌ها در بافتی به نام مزانتر که بالشتک و رگ های‌خونی را برای روده‌ها در شکم فراهم میکند قرار دارد. آنها اغلب هیچ علامتی ندارند مگر اینکه اندام‌های داخلی را تحت فشار قرار دهند و یا به صورت یک توده احساس شوند.

• • تومور‌های دسموئید خارج شکمی: تومور‌هایی که در قسمت‌های خارج از شکم یا دیواره شکم تشکیل شوند مانند شانه، بازوها، دیواره قفسه‌سینه، و قسمت بالایی‌ پاها از تومور های خارج شکمی هستند که گاهی اوقات می‌توانند در سر یا گردن هم مشاهده کرد اما به ندرت و خیلی‌کم می‌توان آنها را در سیستم اورولوژیک مثل مثانه یا کیسه بیضه یافت.

فرد معمولا یک تومور دسموئید منفرد ایجاد می‌کند، اما ممکن است بیشتر از یک تومور در یک زمان ایجاد شود. هنگامی که پزشک متخصص آنکولوژیست معتقد شود که تومور یافته شده یک تومور دسموئید است برای تایید تشخیص، بیوپسی بسیار ضروری و مهم است تا مراحل بعدی دنبال شود. پاتولوژیست پزشکی که از میکروسکوپ برای بررسی نمونه ای از تومور برای تشخیص استفاده میکند بهتر است این پزشک متخصص لاپاراسکوپی تومور‌های نادری مثل دسموئید را با نمونه بافت بررسی کند.پاتولوژیست زیر میکروسکوپ نگاه می‌کند تا سلول های تومور را از نظر اندازه و شکل به نام موفولوژی و لکه‌های‌خاصی به نام ایمونوهیستوشیمی برای تایید و تشخیص تومور‌ را بررسی کند. گاهی نیاز به اطلاعات بیشتری دارند که برای این کار از آزمایشات ژنتیکی تکمیلی استفاده می‌شود و ضروری است که توسط یک تیم مراقبت بهداشتی از متخصصین در سارکوم مراقبت شود.

آمار معتبر تومور‌ دسموئید

میزان بقا به عوامل مختلفی بستگی دارند و هیچ یک از افراد مبتلا به تومور، یکسان نیستند و متفاوت است و عوامل مختلفی برای خطر تشخیص این تومور و شانس بهبودی بعد از تشخیص تاثیر می‌گذارد.

تومور دسموئید در چند نفر تشخیص داده‌ شده؟

تومور‌های دسموئید نادر هستند و در زنان شایع‌تر از مردان است و در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در افراد بین 15 تا 60 سال رخ می‌دهد و در ایالت متحده هر سال تقریبا 900 تا 1500 نفر تشخیص داده می‌شوند. این تومور در کودکان اغلب در سنین 15 تا 16 سالگی رخ می‌دهد. و به همان اندازه دختران و پسران در معرض مبتلا به‌این تومور هستند.

اندازه بقای تومور دسموئید چقدر هست؟

انواع مختلفی از آمار هست که به پزشکان در ارزیابی شانس بهبودی افراد در تومور دسموئید کمک کند که به این آمار بقا می‌گویند.در نظر داشته‌ باشید که این آمار فقط یک تخمین است و نمیتوانند به ما بگویند که این تومور آیا باعث کوتاهی عمر آنها می‌شود یا نه. در مقابل، آمار روند را در گروه‌هایی که افراد با همان بیماری قبلا تشخیص داده شده‌ بودند، از جمله مراحل خاص بیماری‌ را بیان می‌کند.این تومور ها به ندرت باعث مرگ می‌شوند. با این حال می‌توانند به بافت ساختار‌های مجاور و اندام‌ها آسیب زده و دردناک باشند و کیفیت زندگی فرد را مختل کند. از آنجایی که این تومور‌ها بسیار ناردند تعیین دقیق میزان بقا دشوار است اما بنا به یک گزارش 99% از بیماران 5 سال بعد از تشخیص زنده بودند.بر اساس عوامل مختلف میزان بقای این تومور متفاوت هست و شامل مرحله تومور، سن و سلامت عمومی‌فرد، و نحوه عملکرد طرح درمان است. از جمله عوامل دیگری که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارند عبارتند از سرعت‌ رشد تومور و محل قرارگیری تومور.بیشترین احتمال ایجاد عوارض تهدید‌کننده زندگی تومور‌های داخل‌ شکمی هستند زیرا ممکن است باعث انسداد‌ روده شوند و همچنین تومور‌هایی که در ناحیه سر و گردن قرار دارند نیز می‌توانند تهدید‌کننده جدی زندگی باشند.اغلب تومور‌های دسموئید پس‌ از جراحی عود می‌کنند و میزان عود در هر فرد متفاوت است اما طبق گزارش از حدود 20% تا 80% هست.

عوامل خطر تومور دسموئید

هر چیزی که احتمال ابتلای‌ فرد به تومور را موجب شود و افزایش دهد را عامل خطر میگویند اما اگر چه این عوامل اغلب تاثیر می‌گذارند اما بیشتر آنها باعث ایجاد تومور نمی‌شوند به طوری که برخی از افراد با عامل خطر هرگز دچار تومور نمی‌شوند این در حالی است که برخی افراد دیگر هیچ فاکتور شناخته شده‌ای برای این تومور ندارند اما دچار تومور شده‌اند. دانستن این عوامل ممکن است به شما کمک کند تا درمورد شیوه‌ زندگی و انتخاب مراقبت‌ها آگاهانه باشید.با اینکه هیچ دلیل ثابت و شناخته شده‌ای برای وجود این تومور‌ها وجود ندارد اما ممکن است این موارد شانس ابتلای‌ افراد به تومور دسموئید را افزایش دهد.

• • جنسیت: تومور‌های دسموئید اغلب در زنان نسبت به مردان کمی شایع‌تر است.

• • استروژن: تحقیات نشان داده که ممکن است تومور‌های دسموئید با سطوح بالای هورمون استروژن مرتبط باشد.

• • بارداری: ممکن است این تومور‌ها در طول بارداری به وجود آیند و ممکن است به سطوح بالای استروژن و کشش دیواره‌ شکم در دوران بارداری مرتبط باشند.

• • پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی: افرادی که دارای یک بیماری ارثی و ژنتیکی نادر به نام (fap) هستند در معرض خطر سرطان کولورکتال و تومور‌های دسموئید هستند. تومورهای دسموئید داخل‌شکمی اغلب در افراد مبتلا به این بیماری ایجاد می‌شوند. دومین علت شایع مرگ بر اثر تومور دسموئید در افرادی هست که دارای بیماری fap هستند. برخی از افراد با تشخیص دسموئید به ویژه در ناحیه داخل‌ شکمی ممکن است نیاز به غربالگری داشته‌باشند.

• • ضربه به بدن: برخی تحقیقات نشان می‌دهد که ضربه جدی یا مکرر، جراحی یا آسیب شدید امکان دارد خطر ایجاد تومور را در محل آسیب از جمله اسکار، افزایش دهد.

تشخیص تومور دسموئید

چون آزمایش‌های زیادی روی تومور دسموئید انجام می‌شود، تمام تست‌هایی که اینجا توضیح داده شده است برای هر فردی استفاده نمی‌شود و پزشک متخصص خون ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:

• • محل مشکوک تومور شما را با دقت بررسی کند

• • علائم و نشانه های شما را درست تشخیص دهد

• • سن و سلامت عمومی شما را بررسی کند

• • نتایج آزمایشات پزشکی قبلی شما را در نظر داشته باشد

تومور‌های دسموئید نادر هستند و هیچگونه آزمایش های غربالگری استانداردی برای این نوع تومور ها وجود ندارد. پزشک باید توده هایی که بیشتر از 2 اینج هستند و برآمدگی غیر معمولی دارند را مورد بررسی قرار دهد و توسط متخصص جراح عمومی خارج شود.

روش تشخیص تومور دسموئید

1. 1. تصویر‌برداری رزونانس مغناطیسی یا MRI

1. 1. توموگرافی کامپیوتری یا CT

1. 1. سونوگرافی

علائم تومور دسموئید

• • درد ناشی از فشار تومور بر روی اعصاب، ماهیچه‌ها یا رگ‌های خونی مجاور

• • احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز زمانی که تومور به اعصاب موضعی یا عروق خونی فشار وارد می‌کند

• • مشکل در حرکت دادن بازو‌ها یا دست‌ها

• • لنگیدن یا یک‌سری از مشکلات در حرکت دادن پا‌ها

• • درد

تومور دسموئید تقریبا در هر نقطه از بافت نرم بدن می‌تواند ایجاد شود. افراد انواع علائمی که از تومور دارند به محل شروع و اندازه تومور بستگی دارد. تغییراتی که در بدن خود تجربه میکنید، علائم هستند و علائم تغییرات در چیزی است که اندازه گیری می‌شود، همانند اندازه گیری فشار‌خون، یا انجام آزمایش‌های آزمایشگاهی. علامت‌ها و نشانه‌ها همگی با هم می‌توانند به وجود یک مشکل پزشکی اشاره کنند. اما گاهی‌ اوقات مشکلاتی مانند تومور دسموئید هیچ یک از علائم و نشانه‌های شرح داده شده را ندارند یا علت وجود یک علائم در بدن ممکن است ربطی به وجود تومور نداشته باشد و وجود یک مشکل دیگر باشد.تومور‌های داخل شکمی نیز ممکن هست این علائم را داشته باشند و همچنین علامت‌های مربوط به روده مسدود شده را ایجاد کنند، مانند:

• • نفخ

• • یبوست

• • درد‌شکم

• • پارگی‌روده ها

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه می‌کنید و نگرانی دارید، بهتر است با پزشک متخصص گوارش خود در این رابطه صحبت کنید. و پزشک بر‌اساس سوالاتی که از شما می‌کند علت مشکل را پیدا و بررسی می‌کند.

انواع درمان‌های متداول برای تومور دسموئید

برنامه مراقبتی شما ممکن است شامل درمان علائم و عوارض جانبی نیز باشد:

1. 1. نظارت فعال

1. 1. عمل‌جراحی

1. 1. پرتو‌درمانی

1. 1. کرایو‌جراحی

1. 1. فرسایش‌حرارتی یا فرکانس‌رادیویی

1. 1. دارو‌های ضد‌انعقادی غیر‌استروئیدی

1. 1. هورمون‌درمانی

1. 1. شیمی‌درمانی

بقا به چه معناست؟

کلمه بقا کمی پیچیده است زیرا برای افراد معانی مختلفی دارد. تعاریف رایج درباره‌ی بقا: پس از تمام شدن درمان، هیچ نشانه‌ای از تومور وجود ندارد. بر اساس این تعریف از زمان تشخیص تومور تا در طول درمان و پایان عمر فرد بقای تومور گفته می‌شود و ادامه دارد. بازماندگان ممکن است ترکیبی از احساسات همچون ترس، نگرانی، شادی، و احساس گناه را تجربه بکنند. بعضی از افراد پس از تشخیص بیشتر از زندگی خود قدردانی می‌کنند و پذیرش بیشتری از خود به دست می‌‌آورند و برخی دیگر در مورد سلامتی خود بسیار نگران و مضطرب می‌شوند و از کنار آمدن با آن مطمئن نیستند. همچنین با گذشت زمان ممکن است احساس ترس و اضطراب رخ دهد اما نباید کل زندگی‌را مختل کند و بخش زیادی از ثبات زندگی‌را در‌برگیرد.

آخرین تحقیقات در‌مورد تومور دسموئید

پزشکان در تلاش هستند تا راه های پیشگیری از تومور های دسموئید اطلاعات بیشتری کسب کنند. حوزه‌های تحقیقاتی زیر ممکن است گزینه های جدید و بهتری را برای بیماران از طریق آزمایش‌های بالینی شامل شود. درمان‌های هدفمند خاصی مانند سورافنیب و پازوپانیب برای درمان تومور‌های دسموئید استفاده می‌شوند. درمان دیگری که مورد تحقیق و بررسی است تگاویوینت است که این دارو ممکن است به پروتئینی به نام TBL1 وصل هست که این به بتا کاتنین وصل می‌شود، که هدف مهار بتا کاتنین اضافی ناشی از جهش‌ژن CTNNB1 است.زمانی‌ که برای درمان تومور‌های دسموئید به هورمون‌ درمانی‌های استاندارد پاسخ ندهند، از هورمون‌درمانی های جدید که در حال بررسی استفاده از اندوکسیفن است استفاده می‌شود و باعث کندی و توقف سرطان های مرتبط با استروژن را فراهم میکند.با اینکه سونوگرافی با فرکانس بالا برای درمان تومور‌ها در چند مرکز پزشکی استفاده می‌شود اما تحقیقات کارآزمایی بالینی در مورد اثر بخشی طولانی مدت آن تازه شروع شده است.هر درمانی می‌تواند در بدن شما تغییر و احساساتی ایجاد کند. با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید و آنها را از هرگونه عوارض جانبی جدید و یا تغییر در عوارض جانبی آگاه کنید تا بتوانند راه‌هایی برای تسکین یا مدیریت عوارض جانبی به شما کمک کنند .گاهی اوقات ممکن است پس از پایان درمان عوارض جانبی همچنان ادامه یابند که پزشکان به این عوارض، عوارض طولانی‌مدت می‌گویند و ماه‌ها و سال‌ها ادامه یابد عوارض دیررس نامیده می‌شود.

نتیجه

افرادی که از تومور دسموئید درمان می‌شوند تلاش می‌کنند تا از دستور های معین برای حفظ سلامتی و سبک زندگی سالم مانند ورزش‌کردن، سیگار‌نکشیدن، خوب غذا‌خوردن پیروی کنند. تیم مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند به شما یک برنامه ورزشی مناسب بر اساس نیاز‌ها و توانایی بدنیتان کمک کنند تا شیوه زندگی سالم‌تر داشته باشید.منبع:

• • www.cancer.net

تومور استرومایی گوارشی یا Gastrointestinal Stromal Tumor (GIST) یک نوع تومور نادر و جامع در دستگاه گوارش است که از بافت استرومایی ایجاد می‌شود.

این تومورها معمولاً در دیواره معده یا روده کوچک شکل می‌گیرند. یک ویژگی مهم این تومورها، وجود تغییرات در ژن‌ها است که باعث ایجاد این نوع تومور می‌شود. GISTها می‌توانند در اندازه‌ها و مراحل مختلف ظاهر شوند و از طریق تصویربرداری و بیوپسی بافت تشخیص داده شوند.

این تومورها ممکن است علائم مختلفی از جمله درد معده، استفراغ خون یا مدفوع خونی، افزایش حجم معده و احساس خستگی ایجاد کنند. درمان GIST ممکن است شامل جراحی برداشت تومور، شیمی درمانی، یا هدفمند تراپی (هدفمند درمان با داروها) باشد و نوع درمان به اندازه و مرحله تومور و وضعیت بیمار بستگی دارد.

تاریخچه

تاریخچه تومور استرومایی گوارشی یا Gastrointestinal Stromal Tumor (GIST) به عنوان یک نوع خاص از تومورهای گوارشی به دهه‌های قبل برمی‌گردد. در دهه‌های گذشته، این نوع تومور به عنوان یک نوع نادر و غیرمتداول شناخته می‌شد و در اکثر موارد اشتباهاً با تومورهای دیگر گوارشی تشخیص داده می‌شد.

در دهه‌های اخیر، با پیشرفت‌های تکنولوژی تصویربرداری و مطالعات ژنتیکی، توانستیم بیشتر درک کنیم که GIST یک نوع تومور نادر اما غیرمتداول است. این تحقیقات عمقی و پیشرفت‌های زیاد در زمینه ژنتیک و بیوشیمی به محققان کمک کرده‌اند تا نحوه بروز و تکامل این تومورها را بهتر درک کنند.

تاریخ کشف دقیق این نوع تومورها مرتبط با پیشرفت‌های در زمینه تشخیص و تحقیقات پزشکی است. به عنوان یک نتیجه از تحقیقات بیشتر در زمینه علمی و پزشکی، روش‌های بهتری برای تشخیص و درمان GIST ارائه شده‌اند و بیماران مبتلا به این نوع تومور حالا می‌توانند از درمان‌های موثرتری بهره‌مند شوند.

 

آمار جهانی

GIST نادر هستند و کمتر از 1٪ از تمام تومورهای دستگاه گوارش را تشکیل می دهند. هر سال تقریباً 4000 تا 6000 بزرگسال در ایالات متحده با GIST تشخیص داده می شوند. حدود 60 درصد از GIST ها از معده شروع می شوند و حدود 35 درصد در روده کوچک ایجاد می شوند. سایر GIST ها معمولاً از رکتوم، کولون و مری شروع می شوند. برخی ممکن است در شکم اما خارج از دستگاه گوارش ایجاد شوند.

علائم این بیماری چیست؟

علائم بیماری تومور استرومایی گوارشی (GIST) متنوع و وابسته به مکان و اندازه تومور هستند. افراد ممکن است به دلایل مختلف مرتبط با این بیماری علائمی تجربه کنند. در ادامه، علائم رایجی که ممکن است نشانگر وجود تومور استرومایی گوارشی باشند آورده شده‌اند:

• درد یا ناراحتی در ناحیه معده یا ناحیه شکم
• استفراغ خون یا مدفوع خونی
• تغییرات در عادات روده‌ای نظیر اسهال یا یبوست
• افزایش حجم معده یا حس پر بودن
• کاهش وزن بدن بدون دلیل آشکار
• احساس خستگی و ضعف
• تورم در ناحیه شکم یا معده
• آنمی (کاهش هموگلوبین در خون) ناشی از خونریزی ناشی از تومور
• نفخ و احساس فشار در شکم

مهم است توجه داشته باشید که این علائم می‌توانند ناشی از دیگر بیماری‌ها نیز باشند. در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است فوراً به پزشک جراح عمومی مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق تری انجام شود و در صورت لزوم، تشخیص و درمان مناسب اعمال گردد.

 

راههای تشخیص بیماری تومور استرومایی گوارشی

تومور استرومایی گوارشی (GIST) ممکن است با استفاده از چند روش تشخیص داده شود:

• تصویربرداری پزشکی: از جمله روش‌های تصویربرداری مورد استفاده در تشخیص GIST می‌توان به اسکن‌های اولتراسونوگرافی (USG) و اسکن کامپیوتری (CT) اشاره کرد. این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا اندازه و موقعیت تومور را ارزیابی کنند.
• آندوسکوپی: این روش امکان مشاهده مستقیم تومور درون دستگاه گوارش را می‌دهد. پزشک یک آندوسکوپ (یک لوله نازک با دوربین در انتها) وارد داخل دستگاه گوارش می‌کند تا تومور را بررسی کند و اگر لازم بافت‌نما (بیوپسی) انجام دهد.
• بیوپسی: این روش شامل جمع‌آوری نمونه از بافت تومور برای ارزیابی تحت میکروسکوپ است. با انجام بیوپسی، پزشک می‌تواند نوع تومور و مشخصات سلولی آن را تشخیص دهد.
• آنژیوگرافی: این روش برای ارزیابی رشد و پرتودهی تومور به عروق مجاور استفاده می‌شود. در آنژیوگرافی، یک ماده حاجب نوری (کانتراست) به عروق تزریق می‌شود و تصاویر تومور و عروق اطراف آن گرفته می‌شود.
• مطالعات ژنتیکی: بررسی ژنوم تومور برای شناخت احتمال بروز مجدد و تهدیدی به بیماری است. مطالعات ژنتیکی می‌توانند اطلاعات مهمی ارائه دهند که برای برنامه‌ریزی درمان و پیگیری بیمار مفید باشند.

با ترکیب این روش‌ها، پزشک می‌تواند یک تشخیص دقیق از GIST بگذارد و برنامه‌ریزی مناسب برای درمان این بیماری را انجام دهد.

 

دلایل ایجاد تومور استرومایی گوارشی

دلایل ایجاد تومور استرومایی گوارشی (GIST) هنوز به طور دقیق مشخص نشده‌اند. اما تحقیقات نشان می‌دهند که تغییرات در ژن‌ها و اندازه واقعی گیرنده‌های سلولی (ترکیب‌های مختصر DNA که دستورالعمل‌هایی را به سلول می‌دهند) می‌توانند از عوامل مؤثر در ایجاد این نوع تومور باشند. همچنین، برخی از فاکتورهایی که به احتمال وقوع GIST مرتبط شده‌اند عبارتند از:

تغییرات ژنتیک: تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در ژن‌هایی نظیر KIT و PDGFRA می‌توانند نقش داشته باشند. این تغییرات می‌توانند باعث افزایش فعالیت سلول‌های استرومایی در دستگاه گوارش شوند.

عوامل محیطی: مشخص نیست که عوامل محیطی خاصی می‌توانند به طور مستقیم GIST را ایجاد کنند. اما ممکن است عواملی مثل تغذیه نادرست یا مواد شیمیایی در محیط محل کار یا محیط زیستی نقش داشته باشند.

عوامل وراثی: در برخی موارد، GIST در خانواده‌هایی که افراد در آن به این بیماری مبتلا شده‌اند، نیز مشاهده شده است. این نشان می‌دهد که ژنتیک می‌تواند نقشی در ایجاد این نوع تومور داشته باشد.

بهرحال، تحقیقات همچنان در حال ادامه دارند تا دلایل دقیق‌تری برای ایجاد GIST کشف شود.

انواع مختلف این بیماری

تومورهای استرومایی گوارشی (GIST) به اندازه‌ها، موقعیت و خصوصیات سلولی متفاوتی دسته‌بندی می‌شوند. در اینجا نمونه‌هایی از انواع مختلف GIST آمده است:

• GIST کوچک: این تومورها از نظر اندازه کوچک هستند و ممکن است بدون علائم خاصی باقی بمانند یا علائم خفیفی ایجاد کنند. غالباً در مراحل زودرس تشخیص داده می‌شوند.
• GIST بزرگ: این نوع تومورها دارای اندازه بزرگتری هستند و ممکن است علائم قابل ملاحظه‌ای نظیر درد یا تورم در منطقه گوارش ایجاد کنند.
• GIST خرد: این تومورها در مناطق خاصی از دستگاه گوارش، مانند دیواره معده یا روده کوچک، شکل می‌گیرند. آنها می‌توانند به عروق و سایر ساختارهای اطراف فشار وارد کنند.
• GIST متعدد: در برخی موارد، ممکن است بیماران چند تومور GIST در دستگاه گوارش خود داشته باشند. در صورتی که تومورها در ناحیه‌های مختلف از دستگاه گوارش وجود داشته باشند، این نوع می‌تواند تشخیص داده شود.

همه این انواع GIST نیاز به ارزیابی و درمان دقیق دارند و درمان مناسب وابسته به نوع تومور و مرحله بیماری دارد.

 

روش های درمان بیماری تومور استرومایی گوارشی

درمان تومور استرومایی گوارشی (GIST) بسته به اندازه، مرحله، مکان و خصوصیات سلولی تومور متفاوت است. در اینجا چندین روش درمان برای GIST آمده است:

• جراحی: در بیشتر موارد، جراحی برای برداشت تومور GIST از دستگاه گوارش انجام می‌شود. اگر تومور قابل جراحی باشد و اطرافیان آن تحت تأثیر قرار نگرفته باشند، جراحی می‌تواند راه حل اصلی باشد.
• داروهای هدفمند (ترکیب‌های آپتینیب و ایماتینیب): این داروها به طور خاص بر روی ژن‌هایی که نقش در رشد تومور دارند تأثیر می‌گذارند. آپتینیب و ایماتینیب از این دسته داروها هستند که برای درمان GIST مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• رادیوتراپی: در برخی موارد، اشعه‌های پرتویی ممکن است برای کاهش اندازه تومور یا کنترل رشد آن به کار روند.
• همودیالیز: اگر تومور به اندازه‌ای بزرگ باشد که از یک بخش معده یا روده خارج نشود و علائم ایجاد کند، همودیالیز ممکن است به عنوان یک راه حل مؤقت در نظر گرفته شود. این روش شامل اتصال مستقیم دستگاه گوارش به پوست برای خروج مواد غذایی است.
• پیگیری و مشاهده : در برخی موارد که تومور کمی بزرگتر است اما علائم قابل کنترل است، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد تومور را تحت نظر قرار داده و علائم را مشاهده کند تا ببیند آیا درمان فوری لازم است یا خیر.

به هر حال، تصمیم درمانی باید توسط یک تیم پزشکی متخصص که شامل جراحان،متخصص پاتولوژی، و متخصصان پزشکی هدفمند (مثل پزشکان تخصصی درمانی) باشد. این تیم بر اساس ویژگی‌های خاص تومور و وضعیت بیمار تصمیمات مناسب را برای درمان گیرند.

داروهای بیماری تومور استرومایی گوارشی

برای درمان این بیماری داروهای هدفمند مخصوصی وجود دارند که توسط پزشکان تجویز می‌شوند. داروهایی که معمولاً برای درمان GIST به کار می‌روند عبارتند از:

• ایماتینیب (Imatinib): این دارو یک مهارکننده تیروزین کیناز است و بر روی چندین ژن خاصی که در رشد تومور GIST نقش دارند، تأثیر می‌گذارد. ایماتینیب معمولاً به عنوان درمان اولیه برای GIST تجویز می‌شود.
• نیلوتینیب (Nilotinib): این دارو نیز یک مهارکننده تیروزین کیناز است و ممکن است برای بیمارانی که به ایماتینیب پاسخ نداده‌اند، تجویز شود.
• سوتینیب (Sunitinib): این دارو یک مهارکننده تیروزین کیناز چندگانه است و می‌تواند برای درمان GIST در مواردی که به ایماتینیب پاسخ نداده‌اند یا برای بیمارانی که پس از جراحی تومور دچار عود می‌شوند، تجویز شود.
• رگورافنیب (Regorafenib): این دارو نیز یک مهارکننده تیروزین کیناز است که ممکن است برای بیمارانی که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، تجویز شود.

مهم است که هرگزینه درمانی بر اساس تشخیص و نیازهای خاص هر بیمار توسط پزشک متخصص انتخاب شود. همچنین، بیماران باید در مورد هرگونه عوارض جانبی و نکات مرتبط با درمان با داروها با پزشک خود مشاوره کنند.

 

راهکارهای پیشگیری از این بیماری

با توجه به علت دقیق ایجاد تومور استرومایی گوارشی (GIST)، راهکارهای مشخصی برای جلوگیری مستقیم از این بیماری وجود ندارد. با این حال، برخی از روش‌ها و عادات سالم که می‌توانند به عملکرد بهتر سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های گوارشی، از جمله GIST، کمک کنند، عبارتند از:

• تغذیه سالم: مصرف میزان مناسبی از میوه‌ها، سبزیجات، میوه‌های خشک، ماهی و مرغ که غنی از ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند، می‌تواند به بهبود سیستم ایمنی بدن کمک کند.
• منع مصرف تنباکو: سیگار کشیدن به شدت با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های گوارشی مرتبط است. اجتناب از سیگار و دیگر مواد تنباکویی می‌تواند خطر ابتلا به GIST و دیگر بیماری‌های گوارشی را کاهش دهد.
• ورزش منظم: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌توانند به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کنند و خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با گوارش را کاهش دهند.
• مدیریت استرس: استرس بلند مدت می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر منفی بگذارد. از روش‌های مدیریت استرس نظیر مدیتیشن، یوگا و همچنین مشاوره روحی استفاده کنید.
• پیگیری و مراقبت پزشکی منظم: مراقبت پزشکی منظم و پیگیری بیماری‌های مزمنی که خطر ابتلا به GIST را افزایش می‌دهند، می‌تواند در شناسایی زودرس مشکلات گوارشی و درمان به موقع آنها کمک کند.

همچنین، در صورت وجود تاریخچه خانوادگی از این بیماری یا بیماری‌های مشابه، مشاوره با پزشک متخصص گوارش و انجام آزمایشات پیشگیری می‌تواند مفید باشد.

نتیجه

با توجه به اطلاعات فعلی و دانش علمی ما در مورد تومور استرومایی گوارشی (GIST)، می‌توانیم نتیجه بگیریم که این بیماری یک نوع تومور نادر و مخصوص سلول‌های استرومایی در دستگاه گوارش است. این تومورها ممکن است در هر بخشی از گوارش، از جمله معده، روده بزرگ و کوچک، و حتی پریتونئوم (لايه‌ای از بافتی که داخل ناحیه شکم و شکمچه قرار دارد) ایجاد شوند.

تحقیقات علمی نشان می‌دهد که بسیاری از این تومورها ناشی از تغییرات در ژن‌های کیت و پی‌دی‌جی‌آرف است. این تغییرات باعث افزایش فعالیت تیروزین کینازها در سلول‌های استرومایی می‌شود که به رشد غیرطبیعی تومورها منجر می‌شود.

درمان GIST شامل گزینه‌های مختلفی از جمله جراحی برداشت تومور، استفاده از داروهای هدفمند نظیر ایماتینیب و داروهای دیگری می‌شود. با این حال، هر درمانی باید با دقت و توسط تیم پزشکی متخصص انجام شود.

همچنین، پیشگیری از این بیماری در حال حاضر مشخص نیست و بیشتر مرتبط با سبک زندگی سالم و پیگیری مرتب دستورات پزشکی است. نیاز به تحقیقات بیشتر در زمینه علل و پیشگیری از این بیماری وجود دارد تا بتوان بهبود روش‌های تشخیص و درمان آن را فراهم کرد.

با افتخار از شما دعوت می‌کنم که به سایت دکتر با من مراجعه کنید. این سایت به عنوان یک منبع قابل اعتماد از جدیدترین مقالات علمی در زمینه بیماری تومور استرومایی گوارش (GIST) بهره‌مند است. با بیش از 7000 متخصص و پزشک با تجربه در کادر درمانی، این سایت اطلاعات کامل و به‌روزی در مورد تشخیص، درمان، و پیشگیری از این بیماری فراهم می‌کند.

در دکتر بامن، ما به عهده داریم که شما بهترین مراقبت و راهنمایی‌ها را در مواجهه با تومور استرومایی گوارشی دریافت کنید. متخصصان ما با بهره‌گیری از جدیدترین دانش‌ها و تکنولوژی‌های پزشکی، به شما کمک می‌کنند تا با آرامش و اطمینان، مسیر درمانی مناسب را طی کنید.

به دکتر بامن بپیوندید و از تخصص و تجربه پزشکان ما در حوزه تومور استرومایی گوارشی بهره‌مند شوید. [برای دریافت اطلاعات بیشتر و رزرو وقت ملاقات، اینجا کلیک کنید]

پرسش‌های متداول

1. آیا تومور استرومایی گوارشی قابل درمان است؟

بله، درمان تومور استرومایی گوارشی ممکن است از طریق جراحی و درمان‌های تکمیلی انجام شود.

2. آیا تومور استرومایی گوارشی به وراثت وابسته است؟

برخی از موارد تومور استرومایی گوارشی ممکن است به ژنتیک و وراثت برگردد.

3. آیا درمان تومور استرومایی گوارشی دردناک است؟

درمان تومور استرومایی گوارشی ممکن است به مرحله و اندازه تومور وابسته باشد، اما معمولاً با تیم پزشکی متخصص و به کمک تکنولوژی‌های پیشرفته قابل مدیریت است.

4. آیا پس از درمان تومور استرومایی گوارشی نیاز به پیگیری دارم؟

بله، پیگیری پس از درمان بسیار اهمیت دارد تا هر گونه بازگشت یا تغییر در وضعیت بیماری را زودتر شناسایی کرد.

5. آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری از این بیماری کمک کند؟

بله، تغییرات در سبک زندگی نظیر تغذیه سالم، ورزش منظم، و کاهش استرس می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به تومور استرومایی گوارشی کمک کند.

منابع

Clinical presentation of gastrointestinal stromal tumors and treatment of operable disease

Gastrointestinal Stromal Tumors: Disease and Treatment Update

Ménétrier disease and gastrointestinal stromal tumors: hyperproliferative disorders of the stomach

Gastrointestinal stromal tumors: a spectrum of disease

تنگی کانال نخاعی یک مشکل جدی و پیچیده در سیستم عصبی است که ممکن است برای بسیاری از افراد ناآشنا باشد. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا تنگی کانال نخاع را از هر جهت ممکن، از علائم و عوامل خطر تا درمان‌های موجود، به شیوه‌ای ساده و قابل درک بفهمید.

آمار جهانی

102 میلیون نفر (1.4٪) در سراسر جهان سالانه مبتلا به تنگی کانال نخاعی تشخیص داده شدند که بیشترین میزان ابتلا در اروپا (2.2٪) و کمترین آن در آفریقا (0.94٪) بود.

تنگی کانال نخاع به چه معناست؟

یک مشکل پزشکی جدی است که در آن کانالی که نخاع (رشته عصبی مهمی که اطلاعات عصبی را از مغز به بدن منتقل می‌کند) در آن قرار دارد، تنگ می‌شود. این تنگی می‌تواند منجر به فشار بر نخاع شود و عملکرد عصبی را مختل کند.

 

دلایل تنگ شدن کانال نخاعی

• ژنتیک
• آسیب‌های فیزیکی به نخاع
• توده‌های سرطانی در ناحیه نخاع
• التهاب‌ها و عفونت‌ها
• پیری

تشخیص تنگی کانال نخاعی نیازمند تست‌ها و مشاوره پزشکی تخصصی است. اگر علائمی مشکوک به تنگی کانال نخاع دارید، بهترین اقدام این است که به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب اعمال شود.

انواع تنگی کانال نخاع کدامند؟

به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

1. نخاع تشخیصی (Stenosis): به معنای تنگ شدن کانالی است که نخاع در آن قرار دارد. این تنگی تدریجی و برگشت‌ناپذیر است، به این معنا که کانال نخاع به طور آهسته و پیوسته تنگ می‌شود و این تنگی به صورت دائمی باقی می‌ماند.
2. نخاع تروماتیک (Traumatic Stenosis) : به معنای تنگ شدن کانال نخاعی به دلیل آسیب‌های جسمی است. به عبارت ساده، این نوع، از آسیب‌هایی ناشی از تصادفات، سقوط‌ها، یا ضربه‌های جسمی ناشی می‌شود. آسیب به کانال نخاع می‌تواند به تنگی آن منجر شود و معمولاً باعث علائم شدیدی می‌شود.

 

تنگی کانال نخاع در بدن

تنگ شدن کانال نخاعی می‌تواند در قسمت‌های مختلف از بدن اتفاق بیافتد. این تنگی معمولاً در مناطقی از نخاع اتفاق می‌افتد که از سر تا پایین بدن گسترش دارد. مکان‌های شایع شامل:

نخاع گردنی (Cervical Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاع در منطقه گردنی (سر ستون فقرات) اتفاق می‌افتد و ممکن است به مشکلات در دست‌ها و پاها منجر شود.

نخاع میانی (Thoracic Stenosis): تنگی کانال نخاع میانی در منطقه وسطی از نخاع ایجاد می‌شود و معمولاً به مشکلات در نیمه پایینی بدن منجر می‌شود.

ناحیه پایینی (Lumbar Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاعی در منطقه پایینی نخاع (ستون فقرات زانو به پایین) ایجاد می‌شود .

علائم تنگی کانال نخاع

علائم می‌توانند متنوع باشند و بسته به شدت و محل تنگی متغیر باشند. در ادامه، علائم را بررسی می‌کنیم:

درد عمیق و شدید: افراد ممکن است درد شدیدی در مناطقی که کانال نخاع تنگ شده داشته باشند. این درد معمولاً در پشت و ستون فقرات حس می‌شود.

ضعف عضلات: می‌تواند منجر به ضعف عضلات در اندام‌های تحتانی (مانند پاها) شود. افراد ممکن است دشواری در حرکت و کنترل عضلات خود را تجربه کنند.

اختلالات حسی: شامل اختلال در حس و حرکت‌ها می‌شود. افراد ممکن است تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، احساس سوزش، یا کم‌شدن حس در بخش‌هایی از بدن خود باشند.

تغییرات در کنترل مثانه و روده: ممکن است به مشکلات در کنترل مثانه و روده منجر شود. افراد ممکن است نیاز به تشدید و تخلیه مکرر داشته باشند.

کاهش توانایی حرکتی: افراد ممکن است به صورت کلی دچار کاهش توانایی حرکتی شوند و نتوانند به راحتی راه بروند.

اختلال در کنترل دما: ممکن است منجر به دشواری در کنترل دما و احساس تغییرات دمایی در اندام‌ها شود.

تغییرات در توانایی حسی و حرکتی: تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، افراد ممکن است توانایی حرکتی و حسی در بخش‌هایی از بدن خود را از دست بدهند.

تغییرات در تعادل: تغییرات در تعادل نیز ممکن است علامت دیگری از تنگی کانال نخاع باشد.

به یاد داشته باشید که علائم ممکن است بسته به مکان و شدت تنگی متغیر باشند. در صورت تجربه هر گونه علامتی که ممکن است به تنگی کانال نخاع اشاره داشته باشد، بهترین راه اقدام سریع و مشورت با پزشک متخصص است.

 

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

راه تشخیص عمدتاً از طریق مطالعه علائم بالینی، تاریخچه پزشکی فرد، و تست‌های تصویری انجام می‌شود. در ادامه، روش‌های تشخیص را برای شما توضیح می‌دهیم:

بررسی علائم بالینی: پزشک ابتدا با مطالعه علائمی که فرد تجربه می‌کند، از جمله درد، ضعف عضلات، اختلال در حس و حرکت، و مشکلات کنترل مثانه و روده، به تشخیص نخاعی ممکن می‌پردازد.

معاینه جسمانی: پزشک ممکن است معاینه جسمانی انجام دهد تا تغییرات در حرکت و حس بدن را بررسی کند.

تاریخچه پزشکی: اطلاعاتی از تاریخچه پزشکی فرد، از جمله سابقه آسیب‌های جسمی، التهابات نخاعی، عمل‌های جراحی، و بیماری‌های ارثی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

تست‌های تصویری: برای تشخیص دقیق، از تست‌های تصویری مانند اسکن‌های ام‌آری نخاع و رادیوگرافی استفاده می‌شود. این تست‌ها تصاویر دقیقی از کانال نخاع و بافت‌های اطراف ایجاد می‌کنند و به پزشک کمک می‌کنند تنگی و محل آن را تشخیص دهد.

آزمایشات عصبی: برخی آزمایشات عصبی نیز ممکن است به تشخیص وضعیت نخاعی و عصبی کمک کنند.

با توجه به تشخیص پزشک، تنگی کانال نخاعی ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. درمان ممکن است شامل مدیریت علائم، فیزیوتراپی، داروها، یا در برخی موارد عمل جراحی باشد، و همه این موارد نیازمند نظارت و مشورت مداوم با پزشک متخصص می‌باشند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا قرار دارند؟

افراد مسن‌تر، افرادی که توده‌های ناسالم در کانال‌های نخاعی دارند، افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، و افرادی که دچار تغییرات در استخوان‌ها هستند، بیشترین خطر را دارند. بنابراین، اگر شما به یکی از این گروه‌ها تعلق دارید، باید بیشتر به این موضوع توجه کنید و از پزشک خود مشورت بگیرید.

عوارض

درد و تنش در منطقه ستون فقرات: افراد ممکن است درد و تنش در منطقه ستون فقرات خود احساس کنند، که می‌تواند به طور مداوم یا متناوب باشد.

کاهش قدرت حرکتی: تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث محدودیت در حرکت‌های بدنی شود، به خصوص در اطراف استخوان‌های ستون فقرات.

درد در عضلات و مفاصل: افراد ممکن است درد و تنش در عضلات و مفاصل خود تجربه کنند، که می‌تواند به مشکلات در کارهای روزمره منجر شود.

درد در پاها و دست‌ها: ممکن است به درد و تنش در پاها و دست‌ها منجر شود، که ممکن است از نظر احساسی و عملکردی مزاحم باشد.

عوارض نورولوژیک: اگر تنگی کانال نخاعی در منطقه گردنی رخ دهد، ممکن است عوارض نورولوژیک نیز ایجاد شود، که به عملکرد مغز و نخاع آسیب می‌زند.

 

روش های پیشگیری

• حفظ وزن مناسب و جلوگیری از اضافه وزن می‌تواند به کاهش فشار بر روی کانال‌های نخاعی کمک کند.
• انجام تمرینات و فعالیت‌های بدنی منظم می‌تواند استخوان‌ها و عضلات را تقویت کند و به حفظ سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• در هنگام انجام ورزش‌ها، از تکنیک‌های صحیح استفاده کنید تا از آسیب به ستون فقرات جلوگیری کنید.
• تغذیه مناسب با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم می‌تواند به سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• مصرف متعدد تنباکو و الکل ممکن است به سلامتی استخوان‌ها و عضلات آسیب بزند. بنابراین، تلاش کنید مصرف آنها را کاهش دهید یا بهترین حالت، کاملاً اجتناب کنید.

پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند.

راه های درمان تنگی کانال نخاع چیست؟

راه های درمان وابسته به نوع و شدت تنگی، علائم فرد، و عوامل دیگری می‌باشد. درمان تنگی کانال نخاع ممکن است به صورت غیرجراحی یا جراحی انجام شود. در ادامه، روش‌های درمان را برای شما توضیح می‌دهیم:

• درمان غیرجراحی:

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود حرکت، و کاهش درد در افراد کمک کند.

داروها: در برخی موارد، داروها می‌توانند در کاهش درد و التهاب‌های نخاعی کمک کنند.

تزریق‌های استروئیدی: تزریق‌های استروئیدی به نخاع ممکن است در کاهش التهاب و درد مؤثر باشند.

• جراحی:

در برخی موارد شدید، جراحی ممکن است ضروری باشد. جراحی تنگی کانال نخاعی به عنوان یک گزینه در نظر گرفته می‌شود تا فشار از نخاع و عصب‌ها برداشته شود و فضای لازم برای آنها فراهم شود.

تیم پزشکی تخصصی تصمیم می‌گیرد که کدام روش درمانی برای هر فرد مناسب است. همچنین، پس از درمان، نیاز به مراقبت‌های مداوم و پیگیری با پزشک برای ادامه‌ی درمان و مانیتورینگ وضعیت افراد می‌باشد.

تنگی کانال نخاع در کودکان

تنگی کانال نخاعی در کودکان نیز ممکن است رخ دهد و به دلیل ویژگی‌های جسمی و عوامل مختلفی ایجاد شود. این مشکل می‌تواند عوارض جدی در کودکان ایجاد کند. تشخیص تنگی کانال نخاع در کودکان نیازمند مشاوره پزشکی تخصصی و تست‌های تصویری است. در صورت داشتن هر گونه علامت یا عارضه مشکوک در کودک، مهم است به پزشک تخصصی مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

 

لیست دارو برای تنگی کانال نخاع

لیست داروها برای درمان به نوع تنگی، عوامل مرتبط، و نیازهای هر بیمار دارد. پزشک معالج بر اساس تشخیص و شدت مشکل، داروهای مناسب را تجویز می‌کند. در زیر چند دسته از داروهای معمولاً استفاده شده برای تنگی کانال نخاعی آمده است:

• داروهایی مانند گاباپنتین یا پرگابالین ممکن است برای کاهش درد عصبی که به عنوان علائم تنگی کانال نخاع ایجاد می‌شود، تجویز شوند.
• داروهای ضد درد از جمله اسید استیکسلی‌سالیسیلیک، ترامادول، یا اکسیکودون ممکن است به عنوان درمان مکمل در مواردی که درد ناشی از تنگی کانال نخاع وجود دارد، مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل ایبوپروفن) ممکن است در مواردی که التهاب و درد نخاعی وجود دارد، تجویز شوند.
• داروهایی مانند دیکلوفناک یا کورتیکواستروئیدها معمولاً به صورت تزریق به نخاع تجویز می‌شوند تا التهاب‌های نخاعی را کاهش دهند و درد را کنترل کنند.

آیا تمامی افراد بطور یکسان در معرض خطر تنگی کانال نخاع هستند؟

خیر، خطر ابتلا به عوامل مختلفی بستگی دارد. بنابراین، افرادی که عوامل ریسکی خاصی در تاریخچه پزشکی یا سبک زندگی خود دارند یا در معرض شرایط خاصی قرار دارند، ممکن است احتمال بیشتری در ابتلا به تنگی کانال نخاع داشته باشند. از این رو، اهمیت شناخت این عوامل ریسکی و اجرای تست‌های تشخیصی در صورت لزوم توسط پزشکان برای تشخیص و پیشگیری بسیار مهم است.

برای حل این مشکل به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

متخصص نورولوژی به مطالعه و درمان اختلالات عصبی اختصاص دارند و ممکن است توانمندی لازم برای تشخیص و مدیریت تنگی کانال نخاع داشته باشند.

پس از درمان و جراحی، افراد ممکن است به فیزیوتراپی یا توانبخشی نیاز داشته باشند. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی به ارائه توانبخشی و تمرینات فیزیکی برای بهبود حالت بدنی و عملکرد عضلات کمک می‌کنند.

نتیجه

تنگی کانال نخاع یک مشکل پزشکی جدی است عوامل متعددی می‌توانند به تنگی کانال نخاع منجر شوند، از جمله پیری، آسیب‌های جسمی، ژنتیک، عفونت‌ها، توده‌های خارجی، و آسیب به دستگاه عصبی.

تشخیص و درمان نیز نیازمند مشورت با پزشک تخصصی و تست‌های تصویری می‌باشد. درمان می‌تواند به صورت غیرجراحی (فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های استروئیدی) یا جراحی انجام شود. برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاع، درمان‌های مناسب و مراقبت‌های مداوم توسط تیم پزشکی تخصصی ضروری است. از آنجا که هر فرد ممکن است عوامل مختلفی در تنگی کانال نخاع داشته باشد، مشورت با پزشک و انجام تست‌های معتبر جهت تشخیص و درمان مناسب امر حیاتی است.

به سایت دکتر با من مراجعه کنید. سایت ما دارای جمعی از به‌روزترین مقالات علمی در زمینه تنگی کانال نخاع است و بیش از ۷۰۰۰ متخصص در زمینه های مختلف دارد. دکتران با تجربه و دانش فراوانی در اینجا آماده‌اند تا به شما کمک کنند و اطلاعات به‌روز و معتبری را در مورد این بیماری ارائه دهند. امیدوارم با مراجعه به سایت ما، بهترین مشاوره و مراقبت‌های پزشکی را برای خودتان دریافت کنید.

پرسش های متداول

آیا تنگ شدن کانال نخاع به صورت مادرزادی ایجاد می‌شود؟

نه، بیشتر به علت عوامل خارجی یا پیری استخوان‌ها ایجاد می‌شود.

آیا تمرینات فیزیکی می‌توانند به بهبود این مشکل کمک کنند؟

بله، تمرینات فیزیکی منظم و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کنند.

آیا تنگی کانال نخاعی می‌تواند به طور کامل درمان شود؟

بله، در برخی موارد با درمان مناسب می‌توان این مشکل را به طور کامل درمان کرد.

آیا از ایجاد تنگی کانال نخاع می‌توان جلوگیری کرد؟

خیر، اما شناخت عوامل ریسکی و انجام تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر کمک کند.

منابع

Spinal stenosis

What is spinal stenosis?

5 Causes of Spinal Stenosis

Spinal stenosis

تنبلی چشم یا ” Amblyopia” یک مسأله مهم در دنیای امروز است که بسیاری از ما با آن سر و کار داریم. این مشکل از مدت زمان طولانی نگه داشتن چشمان در معرض صفحات دیجیتال تا تأثیرات ژنتیک و ارثی ممکن است به وجود آید. در این مقاله، به بررسی دقیق‌تر این موضوع، از جمله علل، علائم، راهکارهای پیشگیری و نقش فناوری در حفظ سلامت چشم می‌پردازیم.

تنبلی چشم چیست؟

یک وضعیت است که به کاهش توانایی چشم در انجام حرکات هماهنگ و دقیق بین دو چشم اطلاق می‌شود. این وضعیت اغلب به عنوان “آمبلیوپی” نیز شناخته می‌شود. در آمبلیوپی، چشم‌ها به نحوی هماهنگ کار نمی‌کنند و احداث تصویر در مغز با مشکل مواجه می‌شود.

تاریخچه

تاریخچه این بیماری به دورانهای دور بازمی‌گردد ولی تا کنون، تحقیقات زیادی در زمینه تشخیص و درمان این مشکل انجام شده است. در زیر، تاریخچه و زمان کشف آن را بررسی می‌کنیم:

• قرن 17 و 18

در این دوران، دانشمندان زیادی به مسائل بینایی اختصاص داده بودند. هوک، یکی از دانشمندان مشهور این دوره، به بررسی دید در دوران کودکی پرداخت و تا حدودی به توضیح تنبلی چشم پرداخت.

• قرن 19

دکتر هرمان در این قرن، بیشترین توجه را به مسائل بینایی اختصاص داد. او به شکل‌گیری مفهوم “آمبلیوپی” و تنبلی چشم پیشنهاداتی ارائه داد.

• دهه 1930

در این دوران، با پیشرفت‌های علم پزشکی، روش‌های جدید تشخیص تنبلی چشم توسعه یافت. اولین آزمایش‌هایی برای تشخیص و ارزیابی تنبلی چشم آغاز شد.

• دهه 1960

انجام تحقیقات بیشتر در زمینه فیزیولوژی و نوروساینس بینایی به بررسی دقیق‌تر مکانیسم‌های تنبلی چشم کمک کرد.

• دهه 1990

با پیشرفت تکنولوژی و علم داروسازی، روش‌های جدید درمان تنبلی چشم توسعه یافت. از جمله این روش‌ها می‌توان به استفاده از عینک و لنزهای خاص، تراپی چشمی، و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی اشاره کرد.

استفاده از تکنولوژی و تحقیقات مدرن در دهه‌های اخیر به بهبود در تشخیص و درمان تنبلی چشم کمک کرده است. با پیشرفت روزافزون در علم پزشکی و نوروساینس، امیدوارم در آینده بتوانیم شاهد بهبودهای بیشتری در این زمینه باشیم.

 

آمار جهانی

• مطالعات فردی تغییرات قابل توجهی را در شیوع آمبلیوپی در مناطق و گروه های سنی مختلف نشان داد. این مطالعه برای تخمین شیوع جهانی آمبلیوپی با تجمیع شیوع آن از مطالعات قبلی و پیش‌بینی تعداد افراد مبتلا تا سال 2040 است.
• نتایج متاآنالیز 60 مطالعه (1 859 327 نفر) نشان داد که میزان شیوع آمبلیوپی ادغام شده 1.44٪ (95٪ فاصله اطمینان (CI): 17٪ تا 1.78٪) بود.
• شیوع در اروپا (2.90٪) و آمریکای شمالی (2.41٪) بیشتر از آسیا (1.09٪) و آفریقا (0.72٪) بود.
• بیشترین شیوع در افراد بالای 20 سال (29/3 درصد) مشاهده شد. تفاوتی در میزان شیوع بین جنسیت وجود نداشت.
• در سال 2019، 99.2 میلیون نفر (CI 95% 71.7 تا 146.1)  مبتلا به آمبلیوپی در سراسر جهان تخمین زده شد که تا سال 2030 به 175.2 (95% فاصله اطمینان (CI 3 تا 307.8)  میلیون نفر در سال 2030 و 25.2% در 4.8 میلیون نفر افزایش یافته است.

دلایل ایجاد تنبلی چشم چیست؟

به دلیل مشکلات در هماهنگی بین دو چشم و یا ناتوانی یکی از چشم‌ها در توسعه بینایی ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی اتفاق بیافتد. در زیر، دلایل را به‌طور کامل بررسی می‌کنیم:

ناتوانی در هماهنگی چشمی: ممکن است بین چشم‌ها تفاوت زیادی در نورپردازی یا دیگر ویژگی‌های بینایی وجود داشته باشد که باعث ناتوانی در هماهنگی بین دو چشم شود. این اختلاف ممکن است از عوارض اختلالات بینایی مانند استرابیسم ناشی شود.

ناهماهنگی در توسعه بینایی: اگر یکی از چشم‌ها به نحوی توسعه نیافته و ناتوان در ارسال پیام‌های بینایی به مغز باشد، ممکن است آمبلیوپی ایجاد شود. این مشکل معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و اگر به موقع تشخیص و درمان نشود، می‌تواند ادامه یابد.

ناتوانی در تصویرسازی مغز: مغز وظیفه ترکیب تصاویر دریافتی از دو چشم را دارد. اگر مغز به درستی تصویرها را ترکیب نکند، ممکن است تنبلی چشم ایجاد شود. این مشکل می‌تواند به دلیل اختلالات فیزیولوژیکی یا مشکلات در قسمت‌های مختلف مغز باشد.

عوارض عینک: استفاده نامناسب از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی نیز می‌تواند باعث آمبلیوپی شود. اگرعینک‌های مناسبی برای اختلالات بینایی تجویز نشده باشند، ممکن است مشکلات را تشدید کنند.

عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی ممکن است بیشتر در معرض تنبلی چشم قرار گیرند.

تشخیص دقیق و درمان مناسب بستگی به شناختن دقیق دلایل آن دارد. افراد با مشکلات بینایی باید به چشم ‌پزشک مراجعه کرده و تست‌های لازم را انجام دهند تا عامل دقیق مشکلات آنها مشخص شود و راه‌های درمانی متناسب اعمال شود.

علائم و نشانه‌ها

آمبلیوپی ممکن است به‌طور تدریجی و بدون آگاهی افراد ایجاد شود، به ویژه اگر در دوران کودکی آغاز شود. علائم آمبلیوپی ممکن است متنوع باشند و به عوامل مختلفی بستگی داشته باشند.

• عدم توانایی در نگه داشتن چشم‌ها به صورت هماهنگ.
• دشواری در دنبال کردن یک شی با یک چشم در مقایسه با دیگر چشم.

• بینایی ضعیف در یکی از چشم‌ها
• دشواری در خواندن و نوشتن
• دوبینی
• انحراف چشم
• خستگی چشم
• سردرد

تشخیص و درمان آمبلیوپی مهم است و باید توسط چشم‌ پزشک انجام شود. درمان معمولاً به وسیله عینک، تراپی چشمی، یا در موارد پیشرفته‌تر، جراحی انجام می‌شود. همچنین، درمان زودهنگام می‌تواند بهبود بیشتری در بینایی افراد با آمبلیوپی ایجاد کند.

 

راههای تشخیص تنبلی چشم چیست؟

تشخیص نیازمند ارزیابی دقیق و کامل توسط چشم‌پزشک است. در زیر، راههای اصلی تشخیص ذکر شده‌اند:

آزمون‌های بینایی: آزمون‌های بینایی، برای اندازه‌گیری وضوح بینایی افراد استفاده می‌شوند. در صورت تفاوت زیاد بین بینایی دو چشم، ممکن است به تشخیص تنبلی اشاره کند.

آزمون‌های نورپردازی: آزمون‌هایی که نورپردازی و هماهنگی چشم‌ها را ارزیابی می‌کنند. برخی از این آزمون‌ها ممکن است شامل دنبال کردن نور یا اشیاء متحرک با چشم‌ها باشند.

آزمون‌های اندازه‌گیری استرابیسم: این آزمون‌ها برای تشخیص هر نوع اختلال در هماهنگی حرکات چشمی، از جمله استرابیسم، کاربرد دارند.

آزمون‌های انسداد (Occlusion Tests) : این آزمون‌ها از پوشاندن یکی از چشم‌ها به‌منظور ارزیابی واکنش چشم انجام میشوند و می‌توانند برای تشخیص تنبلی چشم مورد استفاده قرار گیرند.

آزمون‌های تصویری مغز (Visual Evoked Potential – VEP): این آزمون با استفاده از امواج الکتریکی مغز به تحلیل واکنش مغز به تصاویر می‌پردازد و می‌تواند به تشخیص مشکلات بینایی مربوط به تنبلی چشم کمک کند.

آزمون‌های تصویری چشم (Fundus Photography): دستگاه‌های عکسبرداری برای ثبت تصاویر چشم و ارزیابی ناحیه‌های مختلف چشم استفاده میشوند.

توموگرافی انسجام نوری – OCT (Optical Coherence Tomography – OCT): از این تکنیک برای تصویرسازی لایه‌های مختلف چشم و ارزیابی ساختارهای مهم مانند شبکیه استفاده میشود.

با توجه به اینکه تنبلی چشم می‌تواند به علت مشکلات مختلفی ایجاد شود، ترکیبی از آزمون‌ها و ارزیابی‌های مختلف ممکن است برای تشخیص دقیق آن لازم باشد. به همین دلیل، مراجعه به یک چشم‌پزشک متخصص برای تشخیص و درمان مناسب بسیار حائز اهمیت است.

اهمیت تغییرات سبک زندگی برای سلامت چشم

استفاده مناسب از دستگاه‌های الکترونیکی

استفاده طولانی مدت از دستگاه‌های الکترونیکی، مانند گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها، ممکن است باعث خستگی چشم و افزایش ریسک مشکلات بینایی شود. تعیین زمان‌های استراحت و استفاده از فیلتر آبی نور می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

استفاده از عینک تصحیحی

اگر نیاز به عینک تصحیحی وجود دارد، استفاده از آنها به‌صورت منظم می‌تواند به بهبود بینایی و جلوگیری از تنبلی چشم کمک کند.

تغذیه سالم

تغذیه مناسب با ویتامین‌ها و مواد مغذی مهم برای حفظ سلامت چشم ضروری است. مصرف مواد آنتی‌اکسیدانی مانند ویتامین A، C و E می‌تواند از اثرات مخرب رادیکال‌های آزاد بر چشم محافظت کند.

ورزش منظم

فعالیت‌های ورزشی منظم به افزایش جریان خون به چشم‌ها کمک کرده و می‌توانند از بروز مشکلات بینایی جلوگیری نمایند. همچنین، تمرینات چشمی می‌توانند عضلات چشم را تقویت کنند.

استراحت کافی

برقراری تعادل مناسب بین استراحت و فعالیت، به ویژه در مواجهه با دستگاه‌های الکترونیکی، از خستگی چشم جلوگیری می‌کند.

حفاظت از چشم در برابر نور مضر

استفاده از عینک‌ها یا عینک‌های آفتابی با فیلتر UV، می‌تواند چشم را در برابر نور مضر خورشید محافظت کند.

تغییرات سبک زندگی به‌طور کلی می‌توانند به پیشگیری از مشکلات بینایی، کاهش خستگی چشم، و بهبود کیفیت بینایی کمک کنند.

 

راهکارهای پیشگیری

آزمایش‌های بینایی منظم

• انجام آزمایش‌های بینایی منظم برای اطمینان از سلامت چشم و تشخیص زودهنگام هر مشکل بینایی.

مراقبت از سلامت عینک و لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی به‌موقع و با توجه به توصیه‌های چشم‌پزشک.

برنامه‌ریزی مناسب فعالیت‌های بینایی

• ممنوعیت استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی به مدت طولانی و برنامه‌ریزی مناسب زمان استفاده از آنها.

تنظیم نورپردازی

• اطمینان از اینکه محیط زندگی و تحصیلی دارای نورپردازی مناسب باشد.

مراجعه به چشم‌پزشک

• در صورت وجود هرگونه علامت یا نشانه ناعادی در بینایی، به‌سرعت مراجعه به چشم‌پزشک کنید.

ارتقاء سلامت کلی

• اهمیت تغذیه سالم و ورزش منظم برای حفظ سلامت عمومی که اثر مستقیم بر سلامت چشم دارد.

توجه به علائم نشان‌دهنده مشکلات بینایی

• به علائمی همچون سردرد، خستگی چشم، دشواری در خواندن، یا تغییر در وضعیت چشم‌ها توجه کنید و در صورت نیاز به اقدام مناسب بپردازید.

مشاوره چشم‌پزشک در دوران بارداری

• مراجعه به چشم‌پزشک و مشاوره در خصوص نکات حفظ بینایی در دوران بارداری.

اقدامات فوق به ترتیب به مراقبت از چشم‌ها و بینایی، تشخیص زودهنگام مشکلات، و ایجاد شرایط محیطی سالم برای چشم‌ها کمک می‌کنند و در پیشگیری از تنبلی چشم مؤثر هستند.

راههای درمان تنبلی چشم

تنبلی چشم اغلب در سنین کودکی تشخیص داده می‌شود و برای بهبود وضعیت این مشکل، درمان‌های مختلفی اعمال می‌شود.

1. تمرینات بینایی

• اپتومتریست‌ها تمرینات خاصی را بر اساس نیازهای چشمی شما تجویز می‌کنند.
• تمرینات انعطافی و تقویتی که با استفاده از ادوات مخصوص انجام می‌شوند، به بهبود تنبلی چشم کمک می‌کنند.

2. استفاده از عینک یا لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تجویزی که به شخص بستگی دارند، می‌تواند وضوح دید و تمرکز را بهبود بخشد.

3. درمان دارویی

• برخی از داروها ممکن است توسط چشم‌پزشک تجویز شوند تا به بهبود عملکرد چشم‌ها و کاهش علائم تنبلی کمک کنند.

4. تحلیل دقیق بینایی

• تحلیل دقیق بینایی توسط چشم‌پزشک ممکن است نیاز به انجام شود تا عیوب خاص چشم شناسایی شده و برنامه‌ی درمانی مناسب تجویز شود.

5. ترکیبی از تمرینات و درمان‌های نوری

• تمرینات و درمان‌های نوری می‌توانند تأثیر بسزایی در بهبود تنبلی چشم داشته باشند.
• این درمان‌ها ممکن است شامل استفاده از نورهای خاص یا تکنیک‌های نوری باشد.

6. جراحی

• در موارد شدید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. جراحی‌هایی وجود دارد که به تقویت عضلات چشم و بهبود تعادل بین چشم‌ها کمک می‌کنند.

مهمترین نکته در درمان تنبلی چشم، تشخیص زودهنگام و شروع به درمان مناسب است. برای تشخیص و درمان تنبلی چشم، مراجعه به چشم‌پزشک حیاتی است تا بتوان بهترین راهکارها را برای هر فرد تعیین کرد.

 

درمان‌های خانگی

استفاده از گرما

• استفاده از کمپرس گرم به دور چشم‌ها می‌تواند به کاهش خستگی و درد چشم کمک کند.
• ماساژ لطیف چشم نیز می‌تواند عضلات چشم را تقویت کند.

تمرینات چشم

• تمرینات ساده چشمی مثل چرخاندن چشمان به گونه‌های مختلف می‌تواند عضلات چشم را تقویت کرده و به بهبود تمرکز کمک کند.
• انجام حرکات مثل نگاه کردن به اطراف و نگه داشتن چشمان در موقعیت‌های مختلف نیز می‌تواند مفید باشد.

استفاده از مکمل ها

• مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین A، C و E و اسیدهای چرب امگا-3 می‌تواند به سلامت چشم کمک کند. این مواد معمولاً در میوه‌ها و سبزیجات فراوانی یافت می‌شوند.

استفاده از محافظ چشم

• در مواجهه با نور زیاد صفحات نمایش، استفاده از عینک یا لنزهای محافظ نور آبی می‌تواند از آسیب به چشمان جلوگیری کند.

تغییرات در رژیم

• حفظ رژیم غذایی سالم با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی ضروری برای سلامت چشم.
• مدیریت استرس و اجتناب از فعالیت‌های طولانی مدت با صفحات نمایش.

هر چند این راهکارها می‌توانند به بهبود وضعیت تنبلی چشم کمک کنند، اما در موارد شدید، مشاوره با متخصص چشم و درمان‌های حرفه‌ای نیز لازم است.

درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم

در برخی فرهنگ‌ها، مردم از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم استفاده می‌کنند. البته باید توجه داشت که استفاده از هر نوع درمان، حتی سنتی، نیازمند مشاوره با چشم ‌پزشک است. در زیر تعدادی از درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم آمده است:

استفاده از آب گلابی: آب گلابی ممکن است به عنوان یک ماده ضد التهاب و مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مورد استفاده قرار گیرد. برخی معتقدند که قطره کردن آب گلابی خنک بر چشم‌ها، می‌تواند خستگی چشم را کاهش دهد.

استفاده از روغن‌های گیاهی: برخی از روغن‌های گیاهی مانند روغن زیتون یا روغن جوانه گندم، به عنوان یک منبع مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مطرح شده‌اند. این روغن‌ها ممکن است برای ماساژ نرم چشم‌ها استفاده شوند.

استفاده از عسل: عسل به عنوان یک ماده ضد باکتری و ضد التهاب معروف است. برخی افراد ممکن است عسل را در آب گرم حل کرده و به عنوان قطره چشمی مصرف کنند.

استفاده از چای سبز: چای سبز به عنوان یک منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مطرح شده و برخی معتقدند که استفاده از قطره‌های چای سبز می‌تواند به بهبود بینایی کمک کند.

توجه: استفاده از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم باید با مشاوره متخصص چشم‌ پزشکی و تأیید آنها انجام شود. همچنین، این درمان‌ها نباید جایگزین مشاوره و درمان‌های کنونی از جانب متخصصان چشم‌پزشکی شوند.

عوارض تنبلی چشم

تنبلی چشم، اگر چه به نظر ممکن است به نظر یک مسئله کوچک بیاید، اما می‌تواند عوارض جدی برای سلامت چشم و حتی کیفیت زندگی فرد داشته باشد. در زیر، عوارض احتمالی را مرور می‌کنیم:

• یکی از علائم اصلی تنبلی چشم، کاهش وضوح دید است که می‌تواند به مشکلات در انجام وظایف روزانه منجر شود.
• افراد مبتلا به تنبلی چشم ممکن است نیاز به استراحت بیشتری برای چشمان خود داشته باشند و عدم توجه به این نیاز می‌تواند به تشدید علائم منجر شود.
• فشار زیاد بر چشمان به خصوص در مواجهه با تنبلی می‌تواند منجر به سردرد و خستگی عصبی شود.
• دشواری در تمرکز و دید کم می‌تواند به کاهش بهره‌وری در وظایف روزمره و حتی کارهای تحصیلی یا حرفه‌ای منجر شود.
• مشکلات در دید و تنبلی ممکن است به اختلال در زندگی اجتماعی فرد منجر شود، زیرا او ممکن است در برخی از فعالیت‌های گروهی مشکل داشته باشد.
• مشکلات دائمی در دید و تمرکز ممکن است تأثیرات روانی منفی داشته باشد و افراد را به لحاظ روانی تحت فشار قرار دهد.

در نتیجه، شناخت و درمان به موقع اهمیت دارد تا عوارض آن برای سلامت چشم و کلیت زندگی فرد کمترین تأثیر را داشته باشد.

 

زمان مشاوره با متخصص چشم

هرگاه افراد با هر یک از علائم زیر مواجه شوند، مشاوره با متخصص چشم ضروری است:

تغییر ناگهانی در دید: اگر دید یک فرد به صورت ناگهانی تغییر کند، به خصوص اگر این تغییر با احساس درد یا ناراحتی همراه باشد.

پیشرفت علائم: اگر علائم تنبلی چشم بهبود نیابند یا بهبود پیدا کنند و سپس دوباره ظاهر شوند.

تغییر دید در شرایط خاص: اگر دید در شرایط خاصی مثل نور کم یا نور زیاد تغییر کند و بهبود نیابد.

عدم تطابق با عینک یا لنز: در صورتی که استفاده از عینک یا لنز تجویز شده توسط متخصص چشم به بهبود علائم منجر نشود.

احساس درد یا خارش: هرگونه درد یا خارش مداوم در چشم‌ها نیازمند بررسی توسط متخصص است.

تشدید علائم: اگر احساس کنید که علائم شما رو به تشدید هستند، بهتر است بلافاصله با یک متخصص چشم تماس بگیرید.

با توجه به هر یک از این شرایط، متخصص چشم می‌تواند تشخیص دقیق‌تری ارائه دهد و برنامه‌ی درمانی مناسب را تدوین کند.

نتیجه

تنبلی چشم یک واقعیت زندگی است که در دنیای پرفراز و نشیب امروزی، ممکن است بر روی سلامت چشم تأثیرگذار باشد. با توجه به افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتال و فناوری، این مشکل به یکی از چالش‌های اصلی سلامت چشم تبدیل شده است. در این مقاله، ما به بررسی علل، علائم، و درمان‌های خانگی و حرفه‌ای تنبلی چشم پرداختیم.

استفاده از تمرینات چشم، اصلاح سبک زندگی، و مراقبت از سلامت چشم در مواجهه با نور آبی، می‌تواند به حفظ چشمان سالم کمک کند. در ضمن، مشاوره با متخصص چشم و دریافت درمان‌های حرفه‌ای در مواجهه با تنبلی چشم بسیار اهمیت دارد.

حفظ سلامت چشم نه تنها به بهبود دید و تمرکز در وظایف روزمره کمک می‌کند بلکه تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی کلان فرد دارد. با اجرای تغییرات کوچک در روند زندگی، همه می‌توانند به پایداری سلامت چشم خود کمک کرده و از دید خوب و سلامتی چشمان خود بهره‌مند شوند.

توجه داشته باشید: هرگونه علائم نگران‌کننده یا تغییر ناگهانی در دید، نیازمند مشاوره و ارزیابی توسط یک متخصص چشم است.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه تنبلی چشم هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا تنبلی چشم یک بیماری جدی است؟

اگر درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات بینایی شود. مداخله به موقع و اقدامات پیشگیرانه ضروری است.

آیا تنبلی چشم با درمان های خانگی به طور کامل درمان می شود؟

در حالی که درمان های خانگی می توانند علائم را کاهش دهند، موارد شدید ممکن است نیاز به مداخله حرفه ای داشته باشند. برای راهنمایی شخصی با یک متخصص چشم مشورت کنید.

چگونه می توانم در طول استفاده طولانی از صفحه نمایش از چشمانم محافظت کنم؟

از قانون 20-20-20 پیروی کنید و از فیلترهای نور آبی استفاده کنید.

آیا غذاهای خاصی وجود دارد که سلامت چشم را تقویت می کند؟

بله، غذاهای غنی از ویتامین های A، C و E و همچنین اسیدهای چرب امگا 3 به سلامت چشم کمک می کنند.

آیا تنبلی چشم ارثی است؟

یک مولفه ژنتیکی در بیماری های چشمی از جمله تنبلی چشم وجود دارد. دانستن سابقه خانوادگی شما می تواند بینشی در مورد خطرات احتمالی ارائه دهد.

منابع

Results of photorefractometzic screening for amblyogenic defects in children aged 20 months

Visual screening and photorefraction—the relation of refractive errors to strabismus and amblyopia

Effects of luminance on the visual acuity of strabismic and anisometropic amblyopes and optically blurred normals

Results of amblyopia therapy in eyes with unilateral structural abnormalities

Role of intracortical inhibition in deprivation amblyopia: reversal by microiontophoretic bicuculline

Lack of alternation in patients treated for strabismic amblyopia

Hemiretinal differences in speed of light detection in esotropic amblyopes

 

آنسفالی (Anencephaly) یا آنانسفالی – تشکیل نشدن مغز نوزاد به عنوان نوعی مشکل مادرزادی در نظر گرفته می شود. هنگامی که رشد جمجمه، مغز و پوست سر نوزاد در رحم رخ نمی دهد، این ضایعه ایجاد خواهد شد. نوزادان متولد شده با این عارضه بعد از چند ساعت یا چند روز بعد از تولد از بین می روند. با مصرف دوز اسید فولیک قبل و حین بارداری که توصیه شده است، می توان خطر تولد نوزاد با چنین عارضه ای را کاهش داد و به حداقل رساند.

در مورد میزان شیوع این عارضه می توان گفت که از هر 5000 تا 10000 نوزاد، یک نوزاد به این عارضه مبتلا است و با آن به دنیا می آید. این عارضه در نوزادان دختر بیش از پسران به چشم می خورد. اغلب بارداری هایی که جنین مبتلا به آنسفالی را در بر دارند، به سقط یا مرده زایی منجر می شود.

افرادی که فرزندی دیگر با NTD دارند، احتمال تولد فرزند مبتلا به آنسفالی در آنها بیشتر است. این مقاله به همین موضوع پرداخته و مطالبی در حیطه تاریخچه، معرفی، علل، علائم، نحوه تشخیص، خطرات و چگونگی درمان و همچنین پیشگیری از این بیماری را به مخاطبان خود ارائه داده است. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاریخچه بیماری چیست؟

شناخته شدن بیماری آنسفالی برای اولین بار مربوط به قرن شانزدهم بوده است. در سال 1989 فردی به نام Aubrey Milunsky به همراه همکاران خود مشاهده کرد که موارد نقص لوله عصبی در افرادی که مصرف مکمل اسید فولیک را طی مدت زمان بارداری خود مورد توجه قرار داده اند، کاهش پیدا کرده است.

در سال 1992 شخصی به نام ترسا با این بیماری به دنیا آمد و والدین وی از این موضوع آگاه بودند که فرزندشان از بین خواهد رفت.

بیماری آنانسفالی (آنسفالی) چیست؟

آنسفالی را می توان یک نقص مادرزادی جدی در نظر گرفت که در آن تولد نوزاد بدون بخش هایی از جمجمه و مغز خواهد بود. این بیماری، نوعی نادر از نقص لوله عصبی است که می تواند از هر 4600 نوزاد، یک نفر را مبتلا کند. راهی وجود ندارد که از طریق آن بتوان آنسفالی را درمان کرد. اکثر نوزادان متولد شده با این عارضه، پیش از تولد یا کمی بعد از آن از بین می روند. درصد اندکی از این بیماران به زندگی ادامه می دهند و به دوران کودکی خواهند رسید.

تشکیل شدن مغز و ستون فقرات جنین در دوران بارداری آغاز می شود و تشکیل لوله عصبی 28 تا 32 روز بعد از لقاح خواهد بود. با بسته نشدن بخشی از لوله عصبی به طور کامل، سوراخی در این لوله ایجاد می شود. این سوراخ گاهی اوقات باز می ماند و گاهی استخوان یا پوست آن را پوشش خواهد داد. محل قرارگیری این سوراخ در آنانسفالی در جمجمه است.

آنسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد چگونه رخ می دهد؟

بیماری آنانسفالی یا بی مخ زایی که گاهی آن را «جمجمه باز» نیز می نامند، هنگامی رخ می دهد که بسته شدن بخش بالایی لوله عصبی طی رشد کودک به طور کامل انجام نشود. لوله عصبی، قطعه ای صاف از بافت بوده که رشد آن به شکل لوله است و تشکیل دهنده مغز و نخاع خواهد بود. رشد مغز و جمجمه بدون لوله بسته اتفاق نخواهد افتاد.

مانند کلیه نقایص لوله عصبی، بروز این عارضه در هفته های سوم و چهارم بارداری خواهد بود. ادامه شکل گیری و رشد بقیه بدن نوزاد (بر خلاف مغز) با پیشرفت بارداری صورت می گیرد.

دلایل بروز بیماری آنانسفالی می تواند شامل چه مواردی باشد؟

این بیماری، عارضه ای پیچیده است که احتمال دارد وقوع آن در اثر تعامل چندین عامل ژنتیکی و محیطی باشد. شناسایی برخی از این عوامل انجام شده است؛ اما بسیاری از آنها هنوز ناشناخته هستند. ده ها ژن موجود است که تغییرات آنها می تواند تاثیر قابل توجهی بر خطر ابتلا به این نوع نقش لوله عصبی داشته باشد.

MTHFR مهم ترین این ژن ها هستند. این ژن قابلیت ساخت پروتئینی را دارد که در پردازش فولات نقش دارد که به آن ویتامین B9 نیز گفته می شود. فولات، ویتامینی است که بررسی نقش کمبود آن در به وجود آمدن نقص لوله عصبی انجام شده است. تغییر در ژن MTHFR با کاهش فولاتی که در دسترس است، می تواند زمینه ساز بروز نقص لوله عصبی بشود.

تغییرات در ژن های دیگری که به پردازش فولات مربوط هستند و همچنین ژن هایی که در رشد لوله عصبی دخالت دارند، به عنوان عوامل خطر بالقوه برای آنسفالی در نظر گرفته و بررسی شده اند. این در حالی است که به نظر نمی رسد که هیچ ژنی به تنهایی بتواند در ایجاد این بیماری نقش مهمی داشته باشد.

محققان همچنین به بررسی عوامل محیطی که ممکن است منجر به بیماری آنانسفالی شود، پرداخته اند. کمبود فولات نقش مهمی در این زمینه دارد. مطالعات نشان دهنده این است زنانی که مصرف مکمل های دارای اسید فولیک (شکل مصنوعی فولات) را پیش از بارداری و در اوایل آن مورد توجه قرار می دهند، به میزان قابل توجهی کمتر از سایرین با نقص لوله عصبی مانند آنسفالی مواجه می شوند.

عوامل خطر احتمالی مادر برای تولد نوزاد مبتلا به آنسفالی

دیگر عوامل خطر احتمالی مادر برای تولد نوزادی که به آنسفالی مبتلا می شود، عبارت است از:

• چاقی بیش از حد مادر باردار
• دیابت بارداری کنترل نشده
• استفاده از برخی از داروهای ضد تشنج، میگرن و اختلال دوقطبی در دوره بارداری می تواند زمینه ساز نقص لوله عصبی شود که عبارت است از: فنی توئین، والپروئیک اسید و کاربامازپین.
• دریافت نکردن اسید فولیک در دوره بارداری به میزان کافی
• قرارگیری در معرض گرمای زیاد (تب بالای مادر) مانند ابتلا به بیماری هایی که با تب همراه هستند یا استفاده از سونا یا جکوزی در اوایل دوره بارداری (زمانی که بسته شدن لوله عصبی جنین در حال انجام است)، در این دسته قرار می گیرند.
• مصرف مواد افیونی در دو ماه اول دوره بارداری؛ این مواد افیونی که شکل دارویی آنها نیز وجود دارد، عبارت است از: اکسی کدون، مورفین، متادون، کدئین، مپریدین، هیدروکدون، ترامادول، پروپوکسیفن، بوتورفانول، هیدرومورفون، فنتانیل، هروئین، نالبوفین، بوپرنورفین، نالبوفین و دیفنوکسیلات.

با این حال هنوز مشخص نشده است این عوامل چگونه می توانند تاثیر خود را بر خطر آنسفالی بگذارند.

علائم بیماری آنسفالی چه مواردی را در بر می گیرد؟

بیماری آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد طوری است که ظاهر کودکان و نوزادان کاملا آن را نشان می دهد؛ علت این است که بخش های بزرگی از مغز در این گونه افراد تشکیل نشده است. از بین رفتن استخوان های جمجمه در این نوزادان یا رشد بسیار ضعیف آنها در این گونه از کودکان اتفاق افتاده است. در این بیماری، تعداد بسیار زیادی از عملکردهای مغز با اختلال مواجه شده اند و تاثیر قابل توجهی بر رفتارهای حسی و حرکتی کودک گذاشته اند. در ادامه برخی از علائم دیگر آنسفالی ارائه خواهد شد:

• شکاف کام: شکل نگرفتن مناسب استخوان های سقف دهان در جنین منجر به شکاف کام می شود که در آن لب بالایی به بینی نوزاد متصل شده است.
• نقص مادرزادی قلب: برخی از نوزادان متولد شده با بیماری آنانسفالی، نقص قلبی نیز دارند و به طور معمول ایست قلبی موجب از بین رفتن آنها می شود.

برای جلوگیری از ایجاد این گونه بیماری ها، تحت کنترل پزشکی با تجربه بودن، اهمیت دارد. از این روی، دکتر با من می تواند خدمات پزشکی که مورد نیاز مراجعه کنندگان است را به آنها ارائه دهد که شامل مشاوره پزشکی با متخصصان مرتبط در زمینه های مختلف می شود. یعنی این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را از طریق ارائه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر متخصص و پزشک ساده تر می کند.

تشخیص بیماری آنسفالی چگونه امکان پذیر است؟

در دوره بارداری، ممکن است پزشک به تجویز آزمایش هایی بپردازد و علائم نشان دهنده نقص لوله عصبی را جستجو کند. همچنین متخصص اطفال می تواند تشخیص این عارضه را بر اساس ظاهر نوزاد و در بدو تولد وی انجام دهد. آزمایش های پیش از تولد برای آنسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد شامل موارد زیر هستند.

غربالگری چهار نشانگر

این آزمایش خون به بررسی نقص لوله عصبی و اختلالات ژنتیکی می پردازد. با گرفتن نمونه ای از خون فرد توسط مسئول آزمایش و ارسال آن برای آزمایش انجام می شود. سنجش آلفا فتوپروتئین یکی از آزمایش های انجام شده در غربالگری چهار نشانگر است. تست AFP تشخیص سطوح بالاتر از حد معمول این پروتئین را انجام می دهد. تولید AFP به وسیله کبد نوزاد انجام می شود و در صورت وجود آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد، نشت سطوح بالایی از آن به خون مادر صورت می گیرد.

سونوگرافی

تولید تصاویری از جنین متولد نشده از طریق دستگاه سونوگرافی انجام می شود که در آن از امواج صوتی استفاده می کنند. متخصص مربوطه از سونوگرافی استفاده کرده و جمجمه، ستون فقرات و مغز نوزاد را بررسی می کند.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)

ممکن است متخصص مربوطه، تجویز MRI را انجام می دهد تا جزئیات بیشتری از مغز و ستون فقرات مشاهده شود. MRI آهنرباهایی بسیار قوی را به کار می گیرد که تصاویری از بافت ها و استخوان ها را تولید کند.

آمنیوسنتز

پزشک با فرو کردن سوزنی نازک در کیسه آمنیوتیک (حباب پر از مایع پیرامون جنین در رحم) به خارج کردن مقداری مایع می پردازد. آزمایشگاه به بررسی مایع آمنیوسنتز برای سطوح بالای AFP و آنزیم استیل کولین استراز می پردازد. پیدا کردن هر کدام از این موارد می تواند معنای نقص لوله عصبی جنین را بدهد.

دکتر با من توانسته است مجموعه ای از اطلاعات بهترین پزشکان و متخصصان را تهیه کند. به این ترتیب افراد می توانند از موقعیت مکانی، تخصص، مشخصات، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و موارد دیگر مربوط به هر متخصص اطلاع پیدا کنند و با در نظر گرفتن نوع نیاز خود به انتخاب متخصص مرتبط بپردازند. به عنوان مثال افرادی که به دنبال سایت دکتر متخصص مغز و اعصاب کودکان در زمینه این گونه از بیماری ها و همچنین بیماری های دیگر هستند، می توانند به وب سایت این مجموعه مراجعه کنند و از خدمات آن بهره مند شوند.

پیشگیری از بیماری آنانسفالی چگونه ممکن خواهد بود؟

این بیماری درمانی ندارد و در صورت تولد نوزادی با این عارضه، پزشکان توانایی پیشنهاد هیچ توصیه ای به پدر و مادر نوزاد را نخواهند داشت. با توجه به این موضوع پزشکان تنها چند توصیه دارند که والدین نوزاد بتوانند اوقاتی بهتر را با فرزند خود سپری کنند. به همین علت پیشگیری از بروز این عارضه بسیار مهم است. پزشکان راه های زیر را توصیه می کنند تا از این بیماری جلوگیری شود:

• مصرف حداقل 400 میکروگرم اسید فولیک پیش از بارداری و حین آن
• در صورت تصمیم برای بارداری، مواد افیونی مصرف نکنید.
• خودداری از رفتن به سونا و جکوزی در صورت باردار بودن
• جدی گرفتن کنترل تب در دوره بارداری
• نگهداری وزن در حد مناسب قبل از بارداری
• صحبت در مورد بهترین راه برای مدیریت دیابت (در صورت ابتلا به دیابت) در دوره بارداری با پزشک مربوطه

خطرات بیماری تشکیل نشدن مغز نوزاد چیست؟

دکتر متخصص مغز و اعصاب مشهور در تهران و شهرهای دیگر که در این زمینه آگاه و باتجربه هستند و همچنین سایر متخصصان توانایی درمان آنسفالی را نخواهند داشت. اغلب نوزادان متولد شده با این عارضه بعد از چند ساعت یا چند روز از زمان تولد از بین می روند. سقط جنین آنانسفالی نیز قبل از تولد بسیار انجام می شود و امری رایج است.

آیا بیماری آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد قابل درمان است؟

سوالی که هم اکنون مطرح می شود، این است که آیا آنسفالی قابل درمان است یا خیر؟

درست است که جلوگیری از آنسفالی ممکن نیست، اما کاهش احتمال تولد فرزند مبتلا به این بیماری امکان پذیر است. رعایت موارد زیر برای کاهش خطرات لازم است.

دریافت مقدار بسیار زیاد اسید فولیک

مصرف 400 میکروگرم اسید فولیک در طول روز توصیه می شود؛ حتی اگر تصمیم ندارید باردار شوید. نقص لوله عصبی در ماه اول بارداری به وجود می آید؛ در نتیجه ضروری است که آغاز مصرف اسید فولیک پیش از برنامه ریزی برای باردار شدن اجرا شود. در صورت داشتن کودک مبتلا به NTD با پزشک به مشورت در مورد مصرف بیشتر از 400 میکروگرم اسید فولیک بپردازید.

خودداری از مصرف برخی داروها

داروهای کنترل کننده تشنج و درمان کننده میگرن و اختلال دو قطبی، می توانند NTD را به وجود آورند. قبل از بارداری باید در مورد داروهای مصرفی با پزشک مربوطه به صحبت و مشورت پرداخت. همچنین در صورتی که احتمال می دهید باردار باشید، از مصرف مواد افیونی اجتناب کنید.

دوری از سونا و جکوزی

برای جلوگیری از بالا نرفتن بیش از حد دمای بدن اگر احتمال بارداری را می دهید، از سونا و جکوزی استفاده نکنید. در صورت داشتن تب در دوره بارداری در مورد استفاده از استامینوفن (به منظور کاهش یافتن دمای بدن) با پزشک و بهترین دکتر مغز و اعصاب صحبت کنید.

مدیریت سلامتی

در صورت داشتن اضافه وزن، سعی کنید که قبل از باردار شدن برای کاهش دادن وزن خود اقدام کنید. همچنین متعادل نگه داشتن وزن در طول مدت بارداری حائز اهمیت است. در صورت داشتن دیابت با پزشک به صحبت بپردازید و از وی در مورد نحوه مدیریت ایمن دیابت طی دوره بارداری سوال کنید.

به این منظور می توانید به وب سایت مجموعه دکتر با من مراجعه کنید و اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری و راهکارهای پیشگیری از آن کسب کنید.

کلام آخر

بیماری آنسفالی یا آنانسفالی از نارسایی هایی است که نادیده گرفتن مراقبت های بهداشتی لازم در دوره بارداری می تواند آن را به وجود آورد. اما خبر خوب این است افرادی که دارای یک بار سابقه جنین مبتلا به آنسفالی هستند، نباید نگران بارداری های بعدی خود باشند. زیرا احتمال این که این بیماری در بارداری های بعدی نیز به وجود آید، بسیار کم است. جای نگرانی وجود ندارد و مصرف اسید فولیک و رعایت برخی از مراقبت ها می تواند دوره بارداری خوب و نوزادی سالم را به همراه داشته باشد.

بیماری آنانسفالی یا بی مخ زایی، ضایعه ای بسیار جدی در جنین و نوزادانی است که تازه متولد شده اند. این ضایعه را می توان به عنوان کشنده ترین بیماری نقص مادرزادی مغز و اعصاب معرفی کرد که ابتدای تولد، نوزادان را از بین می برد. در حال حاضر دلیل محکمی وجود ندارد که چرا این نقص مادرزادی بروز پیدا می کند و همچنین درمانی برای این بیماری ارائه نشده است. درصد اندکی از جنین هایی که به این نقص مبتلا هستند، به دنیا می آیند، زیرا بیشتر آنها در نتیجه سقط جنین از بین می روند.

پزشکان و متخصصانی که از طریق وب سایت دکتر با من معرفی شده اند، می توانند اطلاعات بیشتری در این زمینه به افراد متقاضی و مراجعه کنندگان ارائه دهند. این مجموعه بهترین متخصص اطفال و همچنین فوق تخصص حرفه ای مغز و اعصاب را در زمینه های مختلف پزشکی معرفی کرده و همچنین جزئیاتی را در مورد آنها به افراد متقاضی ارائه داده است.

قبل از درمان سکته قلبی بایستی بدانید که، حمله قلبی زمانی اتفاق می افتد که جریان خون به قلب به دلیل وجود رسوب چربی، کلسترول و دیگر مواردی که در مقلات پیشین به آن اشاره کردیم، در دیواره عروق کرونر قلب؛ کاهش پیدا کند. اصطلاحاتی مانند حمله قلبی، ترومبوز عروق کرونر، انفارکتوس میوکارد و انفارکتوس قلبی نیز همان سکته قلبی هستند.یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در جهان حملات قلبی بوده و به همین دلیل، پیشگیری و درمان سکته قلبی از اهمیت بسزایی برخوردار است که در این مقاله به آنها خواهیم پرداخت.

سکته قلبی چیست ؟

سکته قلبی یا همان انفارکتوس میوکارد زمانی اتفاق می افتد که قسمتی از عضله قلب، خون و اکسیژن کافی را دریافت نکند. وبه دلیل عدم اکسیژن رسانی به عضله قلب و همچنین در صورت عدم درمان به موقع، این بیماری می تواند باعث فوت فرد شود. شایع ترین نشانه سکته قلبی درد قفسه سینه است، که البته حمله قلبی علائم دیگری نیز دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

علائم سکته قلبی چیست ؟

شناسایی به موقع علائم سکته قلبی الزامی است و همچنین یکی از مهم ترین فاکتورهایی است که در درمان سکته قلبی و نجات جان بیمار بسیار تاثیر به سزایی دارد . از جمله نشانه های حمله قلبی عبارتند از:

• احساس ناراحتی یا درد قفسه سینه؛
• احساس ضعف یا سبکی سر در فرد؛
• تعریق سرد؛
• احساس ناراحتی یا در درد در بازو، شانه، فک، گردن یا پشت؛
• تنگی نفس؛
• حالت تهوع؛

علت سکته قلبی چیست؟

همان طور که گفته شد سکته قلبی زمانی اتفاق می افتد که یک یا چند عروق کرونری قلب مسدود شده باشند. اما علت مسدود شدن عروق کرونری قلب چیست؟ در پاسخ به این سوال بایستی گفت که با گذشت زمان رسوباتی مانند کلسترول و چربی موجب باریک تر شدن این شریان ها و در نهایت بیماری عروق کرونری می شود که همین اتفاق علت اصلی سکته قلبی است.در هنگام حملات قلبی این رسوبات پاره می شوند و باعث گردش پلاک چربی در جریان خون می شوند. و این پارگی باعث تشکیل لخته خون و در نهایت مسدود شدن شریان کرونری می شود. مراحل تشخیص و درمان سکته قلبی بسته به نوع و شدت انسدادی که باعث حملات قلبی شده است می تواند متفاوت باشد.علاوه بر این موضوع، اسپاسم عروق کرونر نیز می تواند علت سکته قلبی باشد. به این صورت که عضلات موجود در شریان های کرونری، کاملا خود به خودی منقبض شده و باعث اختلال جریان خون در این عروق خواهند شد. مصرف دخانیات و مواد مخدر مانند کوکائین می توانند باعث اسپاسم عروق کرونری شوند به همین جهت بهتر است برای درمان سکته ی قلبی دخانیات را کلا فراموش کنید و در اولین فرصت با متخصص قلب و عروق در سایت دکتربامن مشورت و نوبت اخذ نمایید.

درمان اولیه یا درمان سکته قلبی در خانه چیست؟

یکی از مسائل مهم این است که در زمان مواجه شدن بیمار با سکته ی قلبی، درمان اولیه را برای او انجام دهید. اول از همه در صورت حملات قلبی خود یا خانواده تان باید آرامشتان را حفظ کنید تا بتوانید اقدامات اولیه را به درستی انجام دهید، تا از آسیب های جدی این بیماری مانند مرگ بکاهید. موارد زیر مهم ترین نکاتی است که شما باید در منزل خود و یا هر مکان دیگری در این شرایط دشوار برای بیمار انجام دهید.

1. با 115 (اورژانس) تماس بگیرید

نادیده گرفتن علائم اولیه حمله قلبی و عدم درمان آنها می تواند مشکلات جدی و جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. اما در مقابل انجام اقدامات درمانی درست باعث کاهش آسیب قلبی و حتی نجات جان بیمار می شود. اولین کاری که باید برای درمان حمله قلبی انجام دهید تماس با مرکز اورژانس است. شرایط بیمار را برای آنها شرح دهید و بخواهید که هرچه سریعتر به بیمار شما رسیدگی نمایند.

2. یک قرص آسپرین بخورید

این قرص معمولا برای درمان سکته ی قلبی در شرایط بحرانی توضیه می شود. البته در صورتی که به این دارو حساسیت دارید یا پزشک شما استفاده از آسپرین را برای شما ممنوع کرده است؛ به هیچ وجه از آن استفاده نکنید.

3. در صورتی که بیمار هوشیاری خود را از دست داده؛ احیای قلبی ریوی را شروع کنید

همان طور که در بالا گفته شد، چنانچه فردی که دچار سکته قلبی شده است و هوشیاری خود را از دست داده است اول از همه با اورژانس تماس بگیرید و از آنها مشاوره بخواهد اما ممکن است تیم اورژانس به شما بگویند که قبل از رسیدن آنها، احیای قلبی ریوی را آغاز کنید.توجه نمایید که هر فردی که دچار سکته قلبی شده است نیاز به احیای قلبی ریوی یا همان CPR ندارد! بلکه فردی که هوشیاری خود را از دست داده،نفس نمی کشد و یا ضربان قلبش به صورت نرمال نمی زند نیاز به احیای قلبی ریوی دارد.راهنمای انجام احیای قلبی ریوی به شرح زیر است:

1. بیمار را به پشت بخوابانید.
2. در صورتی که فرد نفس نمی کشد احیا را آغاز کنید.
3. ابتدا 30 ماساژ قلبی دهید و سپس دو تنفس مصنوعی به بیمار بدهید. این کار را تا رسیدن تیم اورژانس ادامه دهید.

تشخیص سکته قلبی

دکتر قلب بعد از بررسی و معاینه ی بالینی بیمار بهترین روش درمان را برای او انتخاب می کند. به همین دلیل برای هر فرد کاملا متفاوت است و این موضوع به تشخیص دکتر قلب بر میگردد که بهتر است در وهله ی اول از سایت دکتر بامن نوبت خود را اخذ نمایید. از جمله روش های تشخیصی که پزشک متخصص قلب و عروق قبل از درمان سکته قلبی از آنها استفاده می کند عبارتند از:

1. الکتروکاردیوگرام

در این روش فعالیت الکتریکی قلب بیمار ثبت می شود و در صورت وجود آریتمی قلب در نتایج آن احتمال حمله و یا سکته ی قلبی داده می شود اما این موضوع کاملا به تخیص پزشک قلب برمی گردد. همچنین در این روش آسیب ناشی از کاهش جریان خون تشخیص و روند درمانی آغاز پس از آن آغاز می گردد.

2. آزمایش خون

زمانی که جریان خون کاهش پیدا می کند؛ برخی از پروتئین ها در خون نشت پیدا می کنند که این موضوع از طریق آزمایش خون بر روی این پروتئین ها به راحتی قابل تشخیص هستند. به همین جهت، نتایج این آزمایش می تواند رابطه ی مستقیمی بر حمله در صورت بروز علائم حمله قلبی پزشک معالج ممکن است

سایر آزمایشات برای تشخیص حمله قلبی

تست سکته قلبی علاوه بر موارد گفته شده با روش های زیر نیز انجام می گیرد:

• اکوکاردیوگرام؛
• عکس اشعه ایکس از قفسه سینه؛
• تصویربرداری هسته ای؛
• آنژیوگرافی عروق کرونر؛

درمان سکته قلبی

هدف از درمان سکته قلبی؛ تسکین درد، حفظ عملکرد قلب و جلوگیری از مرگ فرد است. درمان سکته قلبی با توجه به نوع آن کاملا متفاوت است. از جمله روش های درمان حمله قلبی عبارتند از:

1. درمان ‌های اورژانسی سکته قلبی

درمان حمله قلبی در اورژانس شامل موارد زیر است:

• تزریق وریدی مورفین و نیتروگلیسرین؛
• مانتورینگ لحظه ای قلب و ارگان های حیاتی بدن؛
• اکسیژن رسانی به عضلات آسیب دیده قلب؛
• داروهای مسکن علاوه بر تسکین درد باعث کاهش فشار روی عضله قلب می شوند.
• داروهای قلب مانند بتابلاکرها که در اورژانس استفاده می شوند موجب افزایش خونرسانی به قلب، جلوگیری از آریتیمی قلب و کاهش ضربان و فشار خون می شود.
• فیبرینولیتیک تراپی که با تزریق وریدی دارویی انجام می شود باعث از بین رفتن لخته خون در نهایت خونرسانی طبیعی می شود.
• از داروی ضد ترومپین یا ضد پلاکت با آسپرین و یا کلوپیدوگرل برای جلوگیری از افزایش لخته های خون استفاده می شود.
• تجویز داروهایی مثل آنتی هیپرلیپیدمی باعث کاهش چربی خون به خصوص کلسترول LDL خون می شوند.

امکان دارد برای بهبود خونرسانی به قلب از سایر روش های درمانی نیز استفاده شود که عبارتند از:

2. آنژیوپلاستی کرونری

در این روش برای درمان سکته قلبی از یک بالن استفاده می شود تا دریچه شریان ها را باز کرده و باعث افزایش جریان خونرسانی به قلب شود. در این روش درمانی از یک استنت برای باز نگه داشتن عروق استفاده می شود.

3. آنژیوپلاستی لیزر

آنژیوپلاستی لیزر همانند آنژیوپلاستی کرونری است و از یک لوله مخصوص به نام کاتتر استفاده می شود؛ با این تفاوت که در جلوی این لوله لیزر قرار دارد و باعث باز شدن عروق مسدود شده می شود.

4. عمل جراحی دریچه قلب مصنوعی

در این روش برای درمان حمله قلبی؛ پزشک متخصص قلب و عروق دریچه مصنوعی و سالم را جایگزین دریچه آسیب دیده می کند. این دریچه مصنوعی اصولا از جنس فلز یا سنتز حیوانی است.

5. آتروکتومی

این روش درمانی نیز مشابه آنژیوپلاستی می باشد با این تفاوت که در نوک کاتتر از یک تیغ مخصوص با قابلیت چرخش با جدا کردن پلاک های چربی رسوب شده استفاده می شود.

6. کاردیومیوپلاستی

در این روش آزمایشی از عضلات اسکلتی بدن مانند کمر یا شکم گرفته می شود و جایگزین بافت قلب آسیب دیده می شود.

7. پیوند قلب

جراح قلب در این روش درمانی حمله قلبی؛ قلب آسیب دیده به طور کامل از بدن بیمار خارج می کند و یک قلب اهدایی سالم را جایگزین می کند.

8. بای پس عروق کرونری

بایپس عروق کرونری یا همان جراحی بایپس یکی دیگر از روش های درمان حمله قلبی است. از این روش جراحی اصولا برای افرادی استفاده می شود که دچار درد قفسه سینه شده اند یا مبتلا به بیماری های قلبی عروقی هستند.در حین جراحی بای پس؛ جراح قلب و عروق با روش پیوند رگ یک مسیر انحرافی جدید در قسمتی که رگ انسداد پیدا کرده است ایجاد می کند. سپس این مسیر انحرافی قسمتی از شریان را مسدود شده است را دور می زند. در این روش برای درمان سکته قلبی اصولا رگ پیوندی از ناحیه پا برداشته می شود؛ اما امکان دارد از بازو یا قفسه سینه نیز برای پیوند رگ استفاده شود.

9. عمل جراحی قلب کم تهاجم

این روش درمانی جایگزین مناسبی برای جراحی بای پس است و نسبت به جراحی کاملا باز کم تهاجمی تر است.

10. فرسایش و تخریب توسط فرکانس های رادیویی

یک کاتتر که در نوک آن حاوی الکترود است وارد رگ ها می شوند و به سمت قلب هدایت می شوند تا بتواند سلول های عضلانی خاصی در نواحی بسیار کوچک را از بین ببرد.

داروهای پس از حمله قلبی

برای درمان سکته قلبی شدید حتی پس از ترخیص بیمار از بیمارستان نیز داروهایی تجویز می شود. این داروها باعث بهبود گردش خون به قلب، جلوگیری از لخته شدن و کاهش خطرات سکته قلبی دوم یا سوم کمک می کند. این داروها عبارتند از:

1. آسپرین
2. مسدود کننده های بتا
3. استاتین
4. مهار کننده های ACE
5. روغن ماهی

درمان های کمکی حمله قلبی

1. آماده سازی دیجیتالیز

این روش می تواند انقباضات قلب را بیشتر کند که همین موضوع برای نارسایی قلبی و آرتیمی ضربان قلب مناسب است.

2. داروهای مدر

این داروها باعث دفع مایعات و سدیم اضافه از بدن از طریق ادرار می شوند، در نتیجه باعث کاهش شدت کار قلب می شوند.

3. وازودیلاتور

وازودیلاتور باعث آرامش رگ های خونی و افزایش خون رسانی و اکسیژن رسانی به قلب می شود.کلام آخرسکته قلبی زمانی اتفاق می افتد اکسیژن کافی به قلب نرسد. اصلی ترین علامت سکته قلبی؛ درد قفسه سینه است که چند دقیقه به طول می انجامد. در صورتی که دچار درد قفسه سینه یا سایر علائم هشدار دهنده حمله قلبی شدید سریعا با اورژانس تماس بگیرید و آرامش خود را حفظ کنید. چرا که با اقدامات صحیح ابتدایی تا حد زیادی می توانید از آسیب های جدی قلبی و مرگ بکاهید. به هیچ وجه منتظر برطرف شدن علائم سکته قلبی نباشید و سریعا نسبت به درمان سکته قلبی اقدام کنید.چناچه علائم حمله قلبی را تجربه کرده اید یا مشکوک به آنها هستید می توانید همین حالا از متخصصین قلب و عروق دکتر با من مشاوره اینترنتی یا تلفنی دریافت کنید؛ تا در صورت صلاحدید پزشک سریعا به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص و درمان خشکی مو: خشکی مو یکی از مشکلاتی است که بسیاری از افراد با آن مواجه هستند. اگرچه خشکی مو ممکن است آزاردهنده باشد، اما خبر خوب این است که می‌توان آن را تشخیص داد و با روش‌های موثری درمان کرد. در این مقاله، به بررسی تشخیص و درمان خشکی مو پرداخته خواهد شد.

تاریخچه

خشکی مو یک مشکل شایع در انسان‌ها است که تا زمان حال وجود دارد. این مشکل می‌تواند به عوامل مختلفی از جمله محیط زیستی، ژنتیکی، و عوامل مرتبط با مراقبت از مو برگردد. در طول تاریخ، افراد از روش‌های مختلفی برای مقابله با خشکی مو استفاده کرده‌اند، از جمله استفاده از روغن‌های طبیعی و مواد مرطوب‌کننده.

تاریخچه باستانی

در زمان‌های باستانی، خشکی مو یکی از مشکلات مرسوم در مورد مراقبت از موها بود. افراد در آن دوران از منابع مختلفی برای مراقبت از موهای خود استفاده می‌کردند. این منابع شامل روغن‌های گیاهی و حیوانی مانند روغن زیتون و شیره‌ی عسل بودند.

از این روش‌های طبیعی به منظور نرم کردن و مرطوب کردن موها و جلوگیری از خشک شدن آنها استفاده می‌شد. خشکی مو در آن زمان‌ها نیز ممکن بود به دلیل شرایط محیطی سختی مانند آب‌وهوای خشک و گرم و تاثیرات آفتاب و باد بیشتر شود.

با پیشرفت علم و تکنولوژی، راهکارهای موثرتری برای درمان و پیشگیری از خشکی مو به وجود آمده است. امروزه، محصولات متنوعی برای مراقبت از موهای خشک در بازار موجود است و افراد می‌توانند با مشاوره متخصصان مو راهکارهای مناسب تری را برای مشکل خشکی مو انتخاب کنند.

تشخیص خشکی مو

بررسی نوع مو: یکی از گام‌های اولیه در تشخیص خشکی مو، بررسی نوع موی شماست. موها به سه نوع تقسیم می‌شوند: موهای چرب، موهای معمولی و موهای خشک. با شناخت نوع موی خود، می‌توانید بهترین راهکارهای مراقبت انتخاب کنید.

آزمایش مو: آزمایش مو می‌تواند به شما کمک کند تا میزان خشکی موی خود را بسنجید. این آزمایش شامل تست‌های مختلفی است که توسط متخصصان مو انجام می‌شود و نتایج آن می‌تواند به درمان مناسب کمک کند.

 

انواع موی خشک

انواع موی خشک ممکن است بر اساس ویژگی‌ها و عوامل مختلفی متفاوت باشند. در ادامه، به برخی از انواع موی خشک اشاره می‌کنیم:

موهای خشک طبیعی: این نوع موها به طور طبیعی خشکی دارند و از ویژگی‌های ژنتیکی افراد برمی‌آیند. معمولاً نیاز به مراقبت و محصولات مرطوب‌کننده دارند.

موهای خشک به دلیل محیط: موهایی که به دلیل شرایط محیطی مانند آب‌وهوای خشک و گرم، تعریق زیاد، یا استفاده از شیمیایی‌های مضر خشک می‌شوند.

موهای خشک به دلیل استفاده از مواد شیمیایی: استفاده بیش از حد از مواد شیمیایی مانند رنگ‌آمیزی یا فر کردن موها می‌تواند باعث خشکی و آسیب به موها شود.

موهای خشک به دلیل میانسالی: با پیری، موها ممکن است خشکی بیشتری نشان دهند و به مراقبت و تغذیه خاصی نیاز داشته باشند.

تشخیص نوع موی خشک مهم است تا بتوانید راهکارهای مناسبی را برای مراقبت و درمان موهای خشک انتخاب کنید.

علائم خشکی مو چیست؟

خشکی مو می‌تواند با توجه به علائم و ویژگی‌هایی که در موها و پوست سر مشاهده می‌شوند، صورت گیرد. در زیر به برخی از علائم خشکی مو اشاره می‌کنیم:

مشاهده ظاهر موها: موهای خشک از براقیت کمتری برخوردارند. آنها ممکن است خشنی داشته باشند.

حساسیت پوست سر: افراد با موهای خشک ممکن است دارای حساسیت پوست سر باشند. این حساسیت می‌تواند به خارش و تحریک پوست سر منجر شود.

تجزیه و تحلیل تاریخچه علائم : پزشک ممکن است از شما درباره تاریخچه علائم خشکی مو بپرسد. مثلاً زمانی که شما این مشکل را تازه تجربه کرده‌اید و آیا علائمی همچون تغذیه نامناسب، استفاده از داروها یا تغییرات محیطی داشته‌اید.

 

عواملی که موها را خشک می‌کنند

ژنتیک و وراثت: ژنتیک و وراثت می‌توانند تأثیرگذار باشند. اگر خانواده‌تان تاریخچه موهای خشک داشته باشد، شما هم ممکن است به خشکی مو داشته باشید.

تغییرات هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها مانند تغییرات جنسی، دوران بارداری و یائسگی ممکن است به خشکی موها منجر شوند.

شستشو با آب گرم: شستشوی موها با آب گرم، عاملی است که موها را از روغن‌های طبیعی خود محروم می‌کند و باعث خشکی می‌شود. بهتر است از آب خنک تر برای شستشوی موها استفاده کنید.

استفاده از شامپوهای حاوی مواد شیمیایی: شامپوها و محصولات مراقبتی حاوی مواد شیمیایی مثل سولفات‌ها و پارابن‌ها می‌توانند باعث خشکی موها شوند.

استفاده از دستگاه‌های گرمایی: استفاده از دستگاه‌های گرمایی مانند سشوار، حالت دهنده و اتو مو موجب از دست رفتن رطوبت مو و خشکی آنها می‌شود. در صورت نیاز به استفاده از این دستگاه‌ها، حرارت را به میزان متعادل و مناسب تنظیم کنید.

راهکارهای مقابله با خشکی موها

استفاده از شامپوهای مرطوب‌کننده: استفاده از شامپوها و محصولات مراقبتی حاوی عناصر مرطوب‌کننده مثل گلیسرین و پروتئین‌های مو می‌تواند به مراقبت از موها و حفظ رطوبت آنها کمک کند.

تغذیه مناسب: تغذیه با ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین A، C، D و روی نیز به حفظ سلامتی موها کمک می‌کند. بنابراین، مصرف مواد غذایی مناسب و متنوع را در نظر بگیرید.

ترکیب تغذیه و مراقبت خارجی: ترکیب تغذیه مناسب با مراقبت‌های مویی و استفاده از محصولات مرطوب‌کننده می‌تواند به تقویت سلامتی و نرمی موها کمک کند.

کاهش استفاده از مواد شیمیایی: استفاده از مواد شیمیایی مانند رنگ مو و مواد حالت دهنده را به حداقل برسانید تا موها کمتر آسیب ببینند.

مراقبت از ترک‌ها و شکستگی‌ها: اگر موهایتان ترک یا شکستگی دارد، از محصولات ترمیم کننده و مرطوب‌کننده مخصوص موهای آسیب‌دیده استفاده کنید.

مراقبت از موها در فصول گرم: در فصل‌های گرم تر، از محافظت‌هایی مانند کلاه یا شال استفاده کنید تا موهایتان از تأثیر اشعه مستقیم آفتاب و گرما محافظت شود.

مراجعه به متخصص مو: در صورتی که مشکل خشکی مو شما به علت عوامل جدی‌تری مثل بیماری‌ها یا عوامل ژنتیکی باشد، بهتر است به متخصص مو مراجعه کنید تا راهکارهای خاصی برای درمان و مراقبت از موهایتان دریافت کنید.

 

درمان خانگی برای موهای خشک

درمان خانگی برای موهای خشک می‌تواند به نرم‌تر و درخشان‌تر شدن موها کمک کند. در ادامه، به برخی از روش‌های درمان خانگی برای موهای خشک اشاره می‌شود:

استفاده از روغن‌های طبیعی

استفاده از روغن‌های طبیعی مانند روغن آرگان، روغن‌های مغذی یا روغن‌های مختلف می‌تواند به ترمیم و مرطوب کردن موها کمک کند. روغن مورد نظر را به موهای خشک خود ماساژ دهید و بگذارید حداقل نیم ساعت بماند سپس شستشو دهید.

ماسک موی عسل و تخم مرغ

ترکیب عسل و تخم مرغ می‌تواند به تغذیه و مرطوب کردن موها کمک کند. تخم مرغ را با یک قاشق عسل مخلوط کرده و بر روی موهای خشک خود بمالید. بعد از 30 دقیقه با آب گرم شستشو دهید.

ماسک موی آلوئه‌ورا

آلوئه‌ورا دارای ویتامین‌ها و مواد مرطوب‌کننده‌ای است که به موها کمک می‌کند. گلبرگ یک برگ آلوئه‌ورا را باز کرده و ژل داخل آن را بر روی موهایتان مالیده و بماند 20-30 دقیقه و بعد آب گرم بشویید.

استفاده از ماسک موی موز و شیر

موز حاوی ویتامین‌ها و مواد مرطوب‌کننده است. یک موز را پوره کنید و با کمی شیر مخلوط کنید. این مخلوط را بر روی موهایتان مالیده و بعد از 20-30 دقیقه با آب گرم شستشو دهید.

استفاده از ماسک موی زیتون و عسل

مخلوطی از روغن زیتون و عسل را بر روی موهای خشک خود بمالید و به مدت 30 دقیقه نگه دارید. سپس با آب گرم شستشو دهید.

این روش‌های درمان خانگی می‌توانند به ترمیم و نرم‌تر شدن موها کمک کنند. همچنین، بهتر است از شامپوها و محصولات مراقبتی ملایم و طبیعی استفاده کنید تا موهای خود را از مواد شیمیایی مضر محافظت کنید.

مکمل های تخصصی مو

مصرف مکمل‌های تخصصی مو می‌تواند به بهبود وضعیت موی خشک کمک کند. این مکمل‌ها معمولاً حاوی ترکیباتی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و عناصر مغذی مختلف هستند که به سلامتی موها کمک می‌کنند. در ادامه به برخی از مکمل‌های مفید برای موهای خشک اشاره می‌شود:

بیوتین : بیوتین یکی از ویتامین‌های مهم برای سلامتی موهاست. این ویتامین به تقویت ساختار موها و افزایش رشد آنها کمک می‌کند. مصرف مکمل بیوتین می‌تواند به ترمیم موهای خشک و شکننده کمک کند.

کراتین: کراتین یک پروتئین موجود در موهاست که به تقویت و نرمی موها کمک می‌کند. مصرف مکمل کراتین می‌تواند به بهبود ساختار موها و کاهش خشکی آنها کمک کند.

ویتامین:E ویتامین E یک آنتی‌اکسیدان قوی است که به حفظ رطوبت موها و جلوگیری از خشکی آنها کمک می‌کند. مصرف مکمل ویتامین E می‌تواند به تغذیه موها و حفظ رطوبت آنها کمک کند.

روغن‌های مخصوص: مکمل‌های حاوی روغن‌های مویی مثل روغن آرگان و روغن‌های دیگر می‌توانند به ترمیم و مرطوب کردن موها کمک کنند.

مکمل‌های مواد معدنی: مواد معدنی مانند آهن، روی، و مس می‌توانند به تقویت موها و جلوگیری از خشکی آنها کمک کنند.

مکمل‌های گیاهی: مکمل‌های حاوی عناصر مواد گیاهی مانند آلوئه‌ورا، آناناس، و کرچک می‌توانند به بهبود وضعیت موها کمک کنند.

قبل از مصرف هر گونه مکمل مویی، بهتر است با پزشک یا متخصص مو مشورت کنید. او می‌تواند به شما راهنمایی کند که کدام مکمل‌ها برای شما مناسب است و چگونه آنها را بهینه مصرف کنید. همچنین، مکمل‌ها هیچگاه به تنهایی درمانی برای مشکلات مویی نمی‌باشند و باید با مراقبت‌های مویی و مصرف مواد غذایی مناسب ترکیب شوند.

 

چه بیماری های موجب خشکی مو می شود؟

خشکی مو می‌تواند نتیجه‌ای از برخی بیماری‌ها و مشکلات سلامتی باشد. در زیر به برخی از بیماری‌ها و عواملی که ممکن است موجب خشکی موها شوند، اشاره می‌کنیم:

دیابت: افراد مبتلا به دیابت ممکن است مشکلاتی در کنترل رطوبت موها داشته باشند. افزایش قند خون می‌تواند به خشکی پوست و موها منجر شود.

هیپوتیروئیدیسم (کم‌ کاری تیروئید): ‌فعالیت کم تیروئید می‌تواند تولید روغن موها را کاهش دهد و موجب خشکی موها شود.

پروتئین‌های خون: کم‌بودن پروتئین‌های موجود در خون می‌تواند به عدم رطوبت کافی موها منجر شود.

آلرژی‌های پوستی: برخی آلرژی‌های پوستی می‌توانند به خشکی و تحریک پوست و موها منجر شوند.

تغذیه نامناسب: کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند آهن و روی می‌توانند به خشکی موها و ضعف آنها ادامه دهند.

استفاده از داروهای خاص: برخی داروها، از جمله داروهای ضد افسردگی و داروهای مرتبط با فشار خون، ممکن است به خشکی موها منجر شوند.

در هر صورت، اگر شما متوجه خشکی ناعادی موهای خود شده‌اید، مشورت با پزشک خود مهم است تا علت این مشکل مشخص شود و راهکارهای مناسب درمانی اعمال شود.

تاثیر هورمون ها در خشک شدن موها چیست؟

هورمون‌ها نقش مهمی در سلامتی موها ایفا می‌کنند و تأثیر زیادی در خشک شدن موها دارند. تغییرات در سطح هورمون‌ها می‌تواند به شکل زیر تأثیر بگذارد:

هورمون‌های جنسی: هورمون‌های جنسی مثل استروژن و آندروژن‌ها نقشی در سلامتی موها ایفا می‌کنند. تغییرات در سطح این هورمون‌ها می‌تواند به تغییر در ترکیب روغن موها و خشک شدن آنها منجر شود. برای مثال، کاهش استروژن در دوران یائسگی ممکن است خشکی موها را افزایش دهد.

هورمون‌های استرس: استرس می‌تواند تأثیر منفی بر سلامتی موها داشته باشد. افزایش هورمون‌های استرس ممکن است به کاهش تولید روغن موها و خشکی آنها منجر شود.

هورمون‌های رشد: هورمون‌های رشد مانند IGF-1 نقشی در رشد موها و تأمین تغذیه آنها دارند. کاهش سطح این هورمون‌ها ممکن است به تغییرات در ساختار و سلامتی موها و خشکی آنها منجر شود.

هورمون‌های آدرنالین و کورتیزول: افزایش هورمون‌های استرسی مانند آدرنالین و کورتیزول می‌تواند به تغییرات در تولید روغن موها و خشکی آنها منجر شود.

به طور کلی، تعادل هورمون‌ها و سطح مناسب آنها برای سلامتی موها بسیار مهم است. تغییرات در هورمون‌ها ممکن است به خشکی موها، شکنندگی و سلامت پوست سر آسیب برسانند. در صورت مشاهده مشکلات مرتبط با موها، مشورت با متخصص پوست و مو می‌تواند به تشخیص دقیق و درمان مناسب کمک کند.

 

نتیجه

تیم دکتر بامن تمام تلاش خود را انجام داده تا محتوای پزشکی علمی و به روز را برای شما عزیزان منتشر کند تا به سوالات پزشکی شما پاسخ داده باشد، همچنین سایت نوبت دهی دکتر بامن با داشتن بیش از 7000 متخصص و بیش از 400 متخصص حرفه ای پوست و مو جهت نوبت دهی و ارتباط با پزشکان در کنار شماست.

پرسش‌های متداول

آیا استفاده از محصولات شیمیایی برای موهای خشک مناسب است؟

استفاده از محصولات شیمیایی برای موهای خشک باید با احتیاط انجام شود. محصولات شیمیایی می‌توانند به ترمیم موها و حفظ رطوبت آنها کمک کنند، اما در مواردی نیز می‌توانند به آسیب موها برسانند.

آیا تغذیه مناسب ویتامین‌ها می‌تواند به موهای خشک کمک کند؟

بله، تغذیه مناسب و مصرف ویتامین‌ها می‌تواند به بهبود و حفظ سلامتی موها کمک کند، به ویژه در موارد خشکی مو. ویتامین‌ها و مواد معدنی مختلف در تقویت و رطوبت رساندن موها نقش مهمی دارند.

مدت زمان لازم برای درمان خشکی مو چقدر است؟

مدت زمان لازم برای درمان خشکی مو به میزان خشکی و وضعیت موها، تداوم مراقبت‌های شما، و نوع درمانی مورد استفاده بستگی دارد. درمان خشکی مو ممکن است چند هفته یا حتی چند ماه به طول بیانجامد.

آیا مصرف آب کم موجب خشکی موها می‌شود؟

بله، مصرف آب کافی برای سلامت موها بسیار مهم است، و کمبود آب می‌تواند به خشکی موها منجر شود. موها نیاز به رطوبت دارند تا سلامت و لطافت خود را حفظ کنند. در صورت کمبود آب، موها ممکن است خشک و شکننده شوند.

منابع

مقاله علمی در PubMed:

عنوان: “Shampoo and Conditioners: What a Dermatologist Should Know?”

نویسندگان: D’Souza P, Rathi SK.

منتشر شده در: Indian Journal of Dermatology, سال 2015.

(https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4411592/)

مقاله علمی در Wiley Online Library:

عنوان: “Shampoo and Conditioners: Chemistry and Function”

نویسندگان: Moore DJ, Rathi SK.

منتشر شده در: Cosmetics and Toiletries, سال 2015.

(https://www.cosmeticsandtoiletries.com/research/chemistry/Shampoo-and-Conditioners-Chemistry-and-Function-371678961.html)

مقاله علمی در ResearchGate:

عنوان: “Shampoos: Ingredients, efficacy and adverse effects”

نویسندگان: Lodén M, Buraczewska I, Edlund F.

منتشر شده در: Contact Dermatitis, سال 2007.

(https://www.researchgate.net/publication/6429820_Shampoos_Ingredients_efficacy_and_adverse_effects)

مقاله علمی در ScienceDirect:

عنوان: “Shampoo and Conditioner: What a Dermatologist Should Know?”

نویسندگان: D’Souza P, Rathi SK.

منتشر شده در: Clinics in Dermatology, سال 2015.

(https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0738081X15001497)

یکی از بیماری های شایع، تبخال است که هرکسی در زندگی خود، آن را تجربه می کند. این بیماری، خطرناک نبوده و با درمان به موقع خیلی سریع از بین می رود. در نتیجه ما در این مقاله برای شما به طور کامل در خصوص بیماری تبخال، نحوه درمان و علل ایجاد آن را به خوبی بیان کرده ایم، تا شما بتوانید در صورت دچار شدن به این بیماری، خیلی سریع آن را درمان کنید و علاوه بر این موضوع، در سایت دکتر با من برای پزشک عمومی و پزشک داخلی نوبت اخذ کنید.

بیماری تبخال چیست ؟

یک نوع بیماری عفونی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس ایجاد شده که در نتیجه، شاهد این بیماری در سطح پوست بدن مانند ناحیه ی تناسلی و مقعد خواهیم بود.

شما ممکن است که به این بیماری دچار شوید و اما علائمی از آن را بر روی سطح پوست خود مشاهده نکنید. این نکته را هم بدانید که ویروس در دراز مدت از بدن شما خارج خواهد شد.

علائم تبخال چیست؟

همان طور که گفته شد، احتمال اینکه شما پس از ابتلا نشانه ای از این بیماری را مشاهده نکنید زیاد است، اما بدین معنی نیست که این ویروس وجود ندارد. علاوه بر این موضوع می توان گفت که، حدود 4 تا 12 روز پس از مواجهه، این علائم به صورت اولیه بر روی سطح پوست شما ظاهر می شود. افراد زیادی پس از ابتلا به این بیماری دوباره شاهد بروز آن خواهند بود و به قولی بازگشت مجدد تبخال را تجربه می کنند. ما این علائم را در ادامه در دو دسته بررسی خواهیم کرد.

1. علائم اولیه

این علائم زمانی ظاهر می شود که شخص برای اولین بار گرفتار بیماری تبخال شده است. این علائم به شرح زیر است:

• ایجاد تبخال بر روی واژن و یا دهانه ی رحم
• ترشحات غیرعادی واژن در خانم ها
• دردناک بودن محل تبخال
• بزرگ شدن غدد لنفاوی
• احساس سوزش و درد در زمان ادرار
• مشاهده تبخال دهان
• حس بی حالی
• بروز تبخال در هر کجای پوست

در اکثر موارد بالا، تبخال درمان شده و از نظر ظاهری آثاری بر روی سطح پوست باقی نمی گذارد.

2.علائم در زمان شدت عفونت

زمانی که تبخال مجدد در بدن شما عود می کند، شدت کمتری داشته و تعداد علائم آن نیز کمتر است. در واقع موارد بالا در عفونت اولیه جزء علائم عود عفونت است اما شدت آن بسیار کمتر شده است.

علت ایجاد تبخال چیست؟

یکی از علت های بارز و مهم این بیماری تماس به صورت مستقیم با فرد آلوده است یعنی شخصی که به تبخال مبتلا شده می تواند به راحتی از طرق زیر این بیماری را انتقال دهد:

1. رابطه ی جنسی
2. استفاده از وسایل شخصی افراد دیگر
3. تماس جنسی با فرد آلوده به هر طریقی می تواند این ویروس را به بدن شخص مقابل انتقال دهد.
4. تماس دهانی

پس لطفا در زمان رابطه ی جنسی خود سعی کنید که حفاظت شده این کار را انجام دهید و تا حد امکان نیز از تماس با فرد آلوده خودداری نمایید.

در صورتی که می خواهید از علت ایجاد این بیماری مطلع شوید می توانید در سایت دکتر با من، نوبت خود را از پزشک متخصص عفونی، دکتر داخلی و متخصص پوست، نوبت دریافت کنید.

یکی از دلایلی که این بیماری از راه جنسی بیشتر منتقل می شود، به دلیل رابطه ی مستقیم میان دو نفر است که از این طریق صورت می گیرد. در واقع تبخال تناسلی یکی از انواع بیماری جنسی نیز محصوب می شود.

راه های درمان تبخال چیست؟

تبخال نیز مانند بسیاری از بیماری ها درمان خودش را دارد و اصلا جای نگرانی نیست اما بهتر است بدانید که شما هر چه سریعتر برای درمان اقدام کنید، خیلی سریعتر بهبودی مورد نظر پزشکان را به دست می آورید. علاوه بر این موضوع تا جایی که می توانید از استرس و اضطراب دوری کنید چرا که هر چه بیشتر دچار هراس باشید، بیماری شما بیشتر و دیرتر خوب خواهد شد.

درمان تبخال

راه های زیادی برای درمان تبخال وجود دارد که یکی از آنها خانگی است و به روش های زیادی قابل درمان است:

• استفاده از مسکن های رایج مانند استامینوفن
• شستن محل تبخال با استفاده از آب
• در صورت ابتلا به تبخال تناسلی می توانید در تشت آب گرم بنشینید.
• استفاده از وازلین در ناحیه ی تبخال
• عدم استفاده از لباس های بسیار تنگ
• بعد از لمس کردن ناحیه ی تبخال حتما دست های خود را با آب گرم بشویید تا بیماری به جای دیگر نفوذ نکند.
• ترک فعالیت های جنسی تا زمان بهبود یافتن بیماری
• در صورتی که درد داشتید می توانید از کمپرس آب گرم استفاده کنید.

علاوه بر موارد بالا، شما بایستی در زندگی شخصی خود استرس را کم کرده و برنامه ی ورزشی مخصوص خود داشته باشید چرا که این موضوع عامل اصلی بیماری در شخص است.

روش های دارویی

درمان قطعی و دارویی برای تبخال وجود ندارد، به همین جهت می توان گفت که پزشکان برای جلوگیری از تکثیر ویروس، ضد ویروسی مانند آسیکلوویر که مربوط به این بیماری است را تجویز می کنند تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند و علائم آن را تا حدودی کاهش دهند. داروهای زیر نیز برای درمان این بیماری توسط پزشک متخصص عفونی تجویز می شود:

• آسیکوویر
• والاسیکلوویر
• فامسیکلوویر

این داروها به شکل خوراکی بوده و به بدن شخص کمک می کند که هرچه سریعتر درمان شود و همچنین از شدت مجدد آن در بدن نیز جلوگیری می کند.

درمان های سرکوبگر

زمانی که شخص در سال چندین مرتبه به تبخال دچار شده باشد، پزشک از داروهای ضد ویروسی استفاده می کند تا از عود شدن بیماری جلوگیری شود. به همین جهت بهتر است که شما در صورت بروز مجدد این ویروس، حتما به متخصص عفونی و یا پزشک پوست در سایت دکتر با من مراجعه نمایید. چرا که با این کار از انتقال این بیماری به شریک جنسی جلوگیری می نمایید.

چگونگی تشخیص ویروس تبخال

این ویروس با یک معاینه ساده توسط پزشک داخلی قابل تشخیص است اما همان طور که گفته شد این علائم پنهان بوده و ممکن است بروز نکند. به همین جهت دکتر پوست برای تشخیص بهتر از شما می خواهد که آزمایش HSV را انجام دهید چرا که با این آزمایش می توان HSV-1 و HSV-2 که ویروس های تبخال هستند را تشخیص و بهترین درمان توسط پزشک انجام شود. پس بهتر است در اولین فرصت به بهترین دکتر پوست مراجعه کنید.

تبخال تناسلی

این تبخال بر روی ناحیه ی واژن و مقعد نیز به وجود می آید، به نوعی که با معاینه پزشک کاملا مشخص است و ممکن است شخص در زمان رابطه ی جنسی و یا ادرار، احساس درد و یا سوزش داشته باشد. البته این احتمال وجود دارد که پزشک آزمایش های تخصصی تری را از شما بخواهد تا در صورت وجود ویروس دیگری در بدن شما، به صورت کامل تشخیص داده شود.

راه های پیشگیری از تبخال تناسلی

این بیماری مسری بوده و در نتیجه یک تماس آلوده با فردی است که بدن او درگیر این بیماری شده است لذا، توصیه ی ما به شما، رعایت کردن نکات زیر است:

1. رابطه جنسی را در حالت ایمنی برقرار کنید
2. از وسایلی که موجب انتقال بیماری می شود، استفاده نکنید.
3. در صورت مشاهده ی علائم نترسید و سریعا به پزشک مربوطه مراجعه کنید.
4. از ایجاد رابطه ی دهانی پرهیز کنید.

موارد بالا نکات مهمی در خصوص جلوگیری از بیماری تبخال تناسلی است که اصلا جای نگرانی نداشته و صرفا به آگاهی و درمان نیاز دارد.

چگونه از پزشک برای درمان بیماری تبخال نوبت بگیرم؟

سایت دکتر با من به عنوان سایت تخصصی در زمینه ی پزشکی و سلامت، امکان اخذ نوبت اینترنتی را برای شما فراهم کرده است و یا اینکه در صورتی که به هر دلیلی نمی توانید حضوری به پزشک مراجعه کنید، به صورت آنلاین ویزیت شده و مشکل خود را با دکتر در میان بگذارید.

در آخر هم با آرزوی بهبودی و سلامتی شما، خواهشمندیم در صورتی که به بیماری تبخال دچار شدید به جای استرس های بیهوده در اولین فرصت به پزشک داخلی مراجعه و یا از طریق سایت نوبت خود را دریافت کنید.