Previous slide Next slideآیا صورتتان پوسته پوسته می شود و در فصول سرد سال خشک و آزاردهنده می شود؟ اگر جوابتان برای به این سوالات مثبت است؛ پوست شما از نوع پوست خشک است. ما در این مقاله می خواهیم شما را با ویژگی های پوست خشک و نحوه ی مراقبت از آن آشنا سازیم تا شما با رعایت آن بتوانید پوستی سالم و لطیفی داشته باشید. پس تا انتهای آن همراه ما باشید.

پوست خشک

قبل از هر چیز بهتر است که شما با علائم پوست خشک، آشنا شوید. در واقع خشکی پوست یکی از رایج ترین مشکلات پوستی است که ممکن است هر کسی در هر سنی آن را تجربه کند. خشکی پوست زمانی اتفاق می افتد که پوست شما، رطوبت و روغن کافی را به خود جذب نکند. درواقع پوست خشک یک حالت کشیدگی و پوست پوست شدن را دارد که گاهی حتی فرد ممکن است یک نوع سوزش را نیز تجربه کند.

نشانه های پوست خشک

پوست هر انسان ویژگی ها و شرایط مختص به خود را دارد اما به طور کلی علائم زیر مهم ترین نشانه های پوست خشک است.

• خارش پوست؛
• پوسته پوسته شدن پوست؛
• ترک پوستی
• سوزش پوست؛
• شلی پوست؛
• قرمزی پوست؛

دلایل پوست خشک

ژنتیک یکی از مهم ترین فاکتورهایی است که نوع پوست ش

• شرایط آب و هوایی خیلی گرم یا خیلی سرد با رطوبت کم؛
• استفاده از وسایل گرمایشی با حرارت بالا در فصول سرد سال؛
• دوش های طولانی مدت؛
• استحمام با آب داغ؛
• شنا کردن متعدد در استخرهای دارای کلر زیاد؛
• استفاده از صابون ها و مواد شوینده قوی؛
• بیماری هایی مانند کم کاری تیروئید، پرکاری تیروئید و دیابت
• تغذیه نامناسب؛

عوارض خشکی پوست

خوشبختانه خشکی پوست در اکثر مواقع نشان از یک بیماری زمینه ای نیست و اصولا با روش های مراقبتی ساده در خانه قابل درمان است. اما در صورت عدم مراقبت از پوست خشک ممکن است عوارض خشکی پوست را تجربه کنید

• ایجاد عفونت: در صورتی که خشکی پوست شدید باشد ممکن است منجر به ترک های پوستی شود. باکتری ها و ویروس ها از طریق همین ترک های پوستی وارد بدن می شوند و در نهایت باعث ایجاد عفونت در اثر خشکی پوست می شود.
• چنانچه مستعد بیماری های پوستی مانند اگزما هستید، خشکی بیش از حد پوست می تواند باعث منجر شدن به این بیماری و ایجاد عوارضی مثل قرمزی پوست، ترک خوردگی پوست و التهاب شود.

 

درمان خشکی پوست

زمانی که نوع پوست خود را شناختید اولین کاری که بایستی انجام دهید، این است که مراقبت های لازم را با استفاده از محصولات متناسب با پوست خشک استفاده نمایید و در صورت لزوم حتما به دکتر پوست در سایت دکتر با من مراجعه نمایید. از جمله روش های درمان پوست خشک عبارتند از:

• سعی کنید حمام کردنتان بیش از 15 دقیقه طول نکشد.
• از دوش آب داغ جددا خودداری کنید.
• پس از استحمام یا شستشوی دست و صورت، استفاده از مرطوب کننده فراموش نشود.
• روزانه حداقل دوبار از کرم های مرطوب کننده یا نرم کننده پوست استفاده کنید.
• مناسب ترین کرم برای پوست خشک؛ مرطوب کننده های فاقد الکل هستند.
• از پاک کننده پوست ملایم و غیرصابونی استفاده کنید.
• استفاده از صابون های آنتی باکتریال ممنوع!
• استفاده از دستگاه بخور در فصول سرد سال در فضای منزل و محل کار فراموش نشود.
• در فصول سرد سال از دستکش، شال و کلاه استفاده کنید.
• از مصرف نوشیدنی های الکل دار پرهیز کنید.
• از پوشیدن لباس های پلاستیکی و حساسیت زا پرهیز کنید.

مراقبت از پوست خشک

زمانی که متوجه شدید نوع پوست شما خسک است بایستی با توجه به نکاتی که گفته شد حتما مراقب پوست خود باشید. در واقع یک سری راه ها را بایستی در منزل خود انجام دهید مانند: رعایت روتین پوستی و مورد دیگر این است که حتما به پزشک متخصص پوست در سایت دکتر بامن مراجعه کنید تا با بررسی دقیق تر بتواند بهترین محصولات و در صورت نیاز داروهای مناسبی را دریافت کنید.

1. استفاده از کرم های مرطوب کننده پوست فراموش نشود: کرم های مرطوب کننده و آب رسان مانع از دست رفتن آب پوست می شوند.
2. زمان استحمامتان بیش از 15 دقیقه طول نکشد.
3. سعی کنید در معرض نور خورشید، هوای سرد یا باد قرار نگیرید. در فصول سرد سال حتما از روسری، کلاه و دستکش استفاده کنید.
4. مصرف الکل و سیگار را کنار بگذارید.
5. از شوینده های مخصوص پوست خشک استفاده کنید.
6. نوشیدن آب کافی در طول روز فراموش نشود.
7. از مصرف مواد غذایی حاوی امگا 2 و امگا6 مانند ماهی، تخم مرغ، تخم کتان و … غافل نشوید

 

بیماری های ناشی از پوست خشک

همان طور که بارها در طی این مقاله گفتیم در اکثر مواقع خشک شدن پوست مشکل حاد و خطرناکی نیست و با چند روش درمانی ساده قابل کنترل است. اما در صورتی که با روش های درمانی گفته شده پوست شما همچنان خشک بماند و یا حتی شدت خشکی آن نیز بیشتر شود، می تواند نشانه یک بیماری تلقی شود. به همین جهت است که می گویند خشکی پوست در انسان ممکن است نشانه ایی دیگر از این بیماری باشد. بیماری های ناشی از پوست خشک عبارتند از: اختلالات تیروئید (کم کاری یا پرکاری تیروئید)، دیابت، سوء تغذیه و سندرم شوگرن. پس در صورت مشاهده ی طولانی مدت این بیماری حتما به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایید.

چه ماسک هایی برای پوست خشک مناسب است؟

همان طور که در بالا گفته شد شما علاوه بر استفاده از محصولات دارویی بهتر است که همواره در طول روز مراقب پوست خود باشید. به عنوان مثال ماسک های خانگی یکی از ر وش هایی است که شما می توانید به راحتی می توانید آن را تهیه و از بهترین ترکیبات برای سالم نگه داشتن پوست استفاده نمایید.

ماسک روغن زیتون و شکر

• یک فنجان شکر را با دو قاشق غذاخوری روغن زیتون ترکیب کنید.
• · این ماسک را به آرامی روی پوستتان بزنید و سپس آن را بشویید.
• در نهایت از یک مرطوب کننده مناسب استفاده کنید.

ماسک عسل

چند دقیقه قبل از اینکه به حمام بروید مقدار کمی از عسل را بر روی مناطقی از پوستتان که خشک شده است بزنید و سپس دوش بگیرید.

 

 

ماسک عسل و هویج

ماسک عسل و هویج یک ماسک روشن کننده برای خشکی پوست است و برای درمان لک های صورت نیز بسیار می تواند موثر باشد. برای تهیه این ماسک پوست خشک نیاز است که 2 قاشق غذاخوری پوره هویج را با یک قاشق غذاخوری عسل ترکیب کنید. این ترکیب را به مدت 10 الی 15 دقیقه روی پوست صورت خود قرار دهید و سپس صورتتان را با آب ولرم شستشو دهید.

ماسک عسل و موز

عسل برای درمان خشکی پوست؛ معجزه می کند. یکی دیگر از بهترین ماسک های پوست خشک؛ ماسک عسل و موز است. برای تهیه این ماسک خانگی پوست خشک؛ یک عدد موز له شده را با یک قاشق غذاخوری عسل و روغن زیتون ترکیب کنید. ترکیب به دست آمده را به صورت خود بزنید و پس از ده دقیقه، صورتتان را بشویید.

پوست خشک در زمستان و سرما

اصولا افرادی که نوع پوستشان خشک است در فصول سرد سال این خشکی پوست شدیدتر می شود. همچنین برخی افرادی که دارای پوست معمولی نیز هستند ممکن است در فصول سرد سال خشکی پوست را تجربه کنند. اما دلیل خشکی پوست در زمستان چیست؟در واقع دلیل اصلی خشک پوست در زمستان استفاه از وسایل گرمایشی و سرمای شدید هوا است که این عوامل باعث کاهش میزان آب لایه شاخی پوست و در نهایت خشکی پوست می شود.

لوازم آرایشی مناسب پوست خشک

در کنار روتین پوستی برای پوست خشک باید حواستان به لوازم آرایشی که در طول روز استفاده می کنید باشد، چرا که ممکن است یک سری از محصولات برای پوست شما مضر باشد و خشکی آن زا افزایش دهد. به طور مثال کرم پودر و پنکیک شما بایستی متناسب با پوست خشک باشد. اگر اهل آرایش مات هستید و پوستتان خشک است، باید هر چه سریعتر این سبک آرایشی را کنار بگذارید. چرا که آرایش مات باعث خشک تر شدن پوستتان می شود و یا اینکه به صورت تلفقی همراه با مخصولات چرب استفاده نمایید.خلاصهیکی از شایع ترین مشکلات پوستی؛ خشکی پوست است که در مرحله ی اول بهتر است تشخیص آن را بر عهده یپزشک متخصص بگذاریم و سپس همراه با آن مراقبت کاملی از پوست خشک خود داشته باشیم.که یکی از راه های آن استفاده از ضدآفتاب مناسب، شوینده ی مخصوص پوست خشک، آبرسان و مرطوب کننده است. در واقع از طریق این راه حل ها می توانیم تا حدی مراقب پوست خشک خود باشیم. از جمله علائم خشکی پوست می توان به پوسته پوسته شدن پوست، قرمزی، التهاب، خارش اشاره کرد و رایج ترین دلایل خشکی پوست می تواند آب و هوای سرد و گرم، دوش های طولانی مدت، تغذیه نامناسب باشد که در اکثر مواقع با روش های کم هزینه مانند استفاده از دستگاه بخور، استفاده از کرم مرطوب کننده مناسب، و ماسک پوست خشک و … قابل درمان است.اما در صورتی که خشکی پوست به دلیل بیماری هایی مانند اختلالات تیروئیدی، دیابت بوده و شدت آن نیز زیاد است، دیگر با روش های خانگی قابل درمان نمی باشد. در این شرایط نیاز است که به یک متخصص پوست و مو مراجعه کنید تا ایشان پس از بررسی های لازم بهترین درمان برای پوست خشک را تجویز کنند. چنانچه زمان کافی برای مراجعه به کلینیک ها و مراکز پوست و مو را ندارید می توانید از طریق سایت دکتر با من از دکتر پوست نوبت اخذ نمایید.پزشکان دکتر با من در هر ساعت از شبانه روز به صورت تلفنی یا آنلاین آماده کمک رسانی و درمان مشکلات پوست و موی شما اعم از پوست خشک، پوست چرب، بیماری های پوستی. هستند.

تومور های مغزی و نخاعی در سلول های مغز یا نخاع ایجاد می شوند. مغز و نخاع با هم سیستم عصبی مرکزی یا CNS را تشکیل میدهند. گاهی بر اثر عواملی سلول های مغز یا نخاع تغییر میکنند و رفتار و بافت طبیعی خود را از دست می دهند. این تغییرات ممکن است در گذر زمان در مغز و نخاع، باعث ایجاد کیست یا تومور مغزی در کودکان شود. انواع مختلفی از تومورهای مغز و نخاع توسط پزشکان و دانشمندان کشف و بررسی شده که ما در ادامه این مقاله سعی میکنیم تا شما را با انواع آن ها را به شما معرفی کنیم.

ساختار سیستم عصبی مرکزی بدن

قبل از شروع توضیحات درباره آنچه تومور سیستم عصبی مرکزی در کودکان گفته میشود، داشتن اطلاعاتی پایه در مورد ساختار کلی سیستم عصبی مرکزی میتواند به درک بهتر و بیشتر شما کمک کند. سیستم عصبی مرکزی بدن (CNS) از مغز و نخاع تشکیل شده است. مغز به عنوان مرکز فکر، حافظه و احساسات شناخته میشود و پنج حواس را که شامل بویایی، چشایی، شنوایی، بینایی و لامسه است، کنترل میکند. همچنین وظیفه هماهنگی عملکرد های اساس بدن مانند ضربان قلب، گردش خون و تنفس را دارد. نخاع شامل اعصابی است که اطلاعات را از محیط گرفته و به مغز انتقال میدهد و دستور صادر شده از مغز را به سلول ها و ارگان های بدن میرساند تا درست و هماهنگ کار کنند.

تومور سیستم عصبی مرکزی در کودکان چیست؟

تومور های سیستم عصبی مرکزی (CNS) عامل اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در کودکان هستند و ۳۰ درصد از مرگ ناشی از سرطان را تشکیل میدهند. تومور CNS زمانی بوجود می آید که سلول های سالم در مغز یا نخاع تغییر کنند و رشد خارج از کنترل داشته باشند و در نهایت توده هایی را در مغز و نخاع تشکیل دهند. این تومور ها میتوانند سرطانی (بدخیم) یا غیر سرطانی (خوش خیم) باشند. تومور سرطانی بدخیم به توموری گفته میشود که به سرعت رشد میکند و در سایر قسمت های بدن گسترش یابد. تومور خوش خیم به توموری گفته میشود که اغلب سرعت انتشار و رشد کمتری داشته باشد. تومور ایجاد شده در CNS میتواند بسیار چالش برانگیز باشد زیرا ممکن است فرآیند های حیاتی فرد مانند فرآیند های فکری و حرکتی را تحت تاثیر قرار دهد. درمان تومور CNS در نوزادان و خردسالان میتواند چالش برانگیز تر هم باشد زیرا مغز آن ها هنوز در حال رشد و تکامل است.

علائم و نشانه های تومور های سیستم عصبی مرکزی در کودکان چیست؟

قبل از شروع این بخش اشاره به این نکته الزامی است که گاهی کودک مبتلا به تومور CNS میتواند هیچ یک از علائم و نشانه های شرح داده شده در زیر را نداشته باشد و یا ممکن است علائم نام برده شده تنها علت و یا نشانه یک بیماری پزشکی دیگر باشد. لیکن، قبل از نتیجه گیری شخصی راجع به این موضوع ضروریست که آن را با یک پزشک متخصص مغز و اعصاب و یا متخصص اطفال در میان بگذارید. تیم مشاوره و پزشکی دکتر با من در این زمینه میتواند به شما و کودکتان یاری رساند. علائم تومور مغزی در کودکان ممکن است بر هر یک از عملکرد های مغز تاثیر بگذارد که به محل قرار گیری تومور بستگی دارد. تومور CNS به طور کلی میتواند علائم زیر را در کودکان ایجاد کند:

• • سردردی که اغلب با گذشت زمان شدیدتر شده و حتی گاهی ممکن است خواب کودک را دچار اختلال کند.

• • حالت تهوع و استفراغ مداوم

• • ضعف و کلافگی غیر قابل توجیه مانند دشواری در راه رفتن و حفظ تعادل

• • مشکلات در بینایی کودک

• • تاخیر در رشد

• • کاهش سطح یادگیری

• • شروع زود هنگام یا دیر هنگام بلوغ

• • درد به خصوص در ناحیه کمر

• • تشنج که شامل حرکات غیر ارادی و ناگهانی در عضلات کودک است.

• • تیک های حرکتی یا عضلانی

در صورت مشاهده این علائم در کودکان حتما آن را با پزشک متخصص مغز و اعصاب کودکان در میان بگذارید و در صورت تشخیص تومور همکاری و مشارکت لازم را با تیم پزشکی به عمل آورید.

انواع تومور های سیستم عصبی مرکزی در کودکان کدام است؟

اغلب تومور های سیستم عصبی مرکزی در سلول های طبیعی مغز و نخاع یعنی نورون ها و گلیا ایجاد میشوند. تومور هایی که از نورون ها شروع میشوند شامل مدولوبلاستوما و تومور های نورواکتودرمال اولیه یا PNETs هستند و توموهایی که از گلیا شروع میشوند شامل گلیوما، آستروسیتوما، اولیگوندرگلیوما و اپاندیموم میباشند. تومور های CNS اغلب با توجه به منشا بافت تومور ها و درجه یا grade نام گذاری و توصیف میشوند. هر تومور درجه ای بین ۱ تا ۴ میگیرد که نشان دهنده این است که آیا تومور رفتار تهاجمی دارد؟ و آیا احتمال انتشار آن به سایر قسمت های مغز و ستون فقرات وجود دارد؟ در ادامه با جزئیات بیشتری به توضیح این بخش میپردازیم.

پیشگیری از ابتلا به تومور های سیستم عصبی مرکزی در کودکان چگونه ممکن است؟

هنوز منشا پیدایش این نوع تومور ها مشخص نیست به همین دلیل نیز هیچ راه حل علمی و شناخته شده ای برای جلوگیری از ابتلا به آن در کودکان وجود ندارد اما با انجام اقداماتی میتوان به طور کلی از ابتلا به سرطان جلوگیری کرد.

• • مشاوره ژنتیک: اگر در خانواده شما سابقه ابتلا به تومور های مغزی یا نخاعی وجود دارد، مشاوره ژنتیک میتواند به تعیین وجود یک عامل خطر به شما کمک کند

• • اجتناب از قرار گرفتن در معرض تشعشعات: قرار گرفتن در معرض پرتو ها مانند پرتو های دستگاهای MRI میتواند خطر ابتلا به تومور های مغزی را افزایش دهد بنابراین ضروریست که کودکتان را کمتر در معرض خطر این پرتو ها قرار دهید.

• • محافظت در برابر آسیب به سر: اسیب به سر میتواند خطر ابتلا به تومور های مغزی را افزایش دهد. بنابراین استفاده از کلاه ایمنی در هنگام انجام ورزش ها و فعالیت های پرخطر ضروریست.

• • سبک زندگی سالم: حفظ یک سبک زندگی سالم که شامل یک رژیم غذایی سالم ورزش منظم است میتواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

• • معاینات منظم: معاینات منظم پزشک متخصص اطفال میتواند به شناسایی به موقع هر نوع خطر بالقوه برای کودک کمک کند.

درمان تومور مغزی در کودکان چگونه انجام میشود؟

در بسیاری از موارد تیمی از پزشکان با یک کودک و خانواده برای ارائه مراقبت همکاری میکنند. اعضای این تیم اغلب شامل جراح مغز و اعصاب، انکولوژیست اطفال، انکولوژیست پرتودرمانی، متخصص مغز و اعصاب، رادیولوژیست اعصاب و آسیب شناس عصبی است. این تیم همچنین شامل دستیاران پزشک و پرستاران و داروسازان نیز هست. گزینه های درمانی و توصیه های علمی برای کودکان به عوامل مختلفی از جمله نوع تومور، سرطانی بودن یا نبودن، درجه یا گرید تومور، عوارض جانبی احتمالی درمان، ترجیحات خانواده، سن و سلامت کلی کودک بستگی دارد. به طور مثال پرتو درمانی برای کودکان زیر ۳ سال پیشنهاد نمیشود، زیرا ممکن است در فرآیند یادگیری و حافظه کودک در آینده مشکل ایجاد کند. در ادامه به انواع متداول رویکردهای درمان تومور های CNS در کودکان میپردازیم.

عمل جراحی تومور های سیستم عصبی مرکزی در کودکان

برداشتن تومور و برخی از بافت های سالم اطراف آن در طی یک عمل جراحی انجام میگیرد. هدف از جراحی برداشتن بافت جهت تشخیص و برداشتن کامل تومور مغزی برای بیشتر شدن شانس درمان و تسکین علائم ناشی از ایجاد تومور است. گاهی تومور بین سلول های عصبی سالم گسترش پیدا میکند که باعث دشواری انجام عمل جراحی میشود یا گاهی ممکن است به علت محل خاص رشد تومور در مغز با جراحی قابل برداشتن نباشد، در این شرایط جراحی ممکن است محدود و یا درمان دیگری توصیه شود. جراحی ممکن است عوارضی جانبی برای سلامت کودک شما داشته باشد پس لازم است قبل از انجام این درمان بر روی کودکتان با تیم پزشکی درباره عوارض جانبی احتمالی آن صحبت کنید.

پرتو درمانی تومور های سیستم عصبی مرکزی در کودکان

در پرتودرمانی با استفاده از تاباندن انواع مختلفی از پرتوها با انرژی بالا از رشد تومور جلوگیری میشود و آن را از بین میبرد. در یک برنامه پرتو درمانی معمولا تعداد معینی از درمان در یک دوره زمانی خاص به کودک داده میشود. رایج ترین نوع پرتو درمانی، پرتو درمانی خارجی نامیده میشود که در آن پرتو از یک دستگاه خارجی به محل مورد نظر میتابد. هنگامی که پرتو درمانی با استفاده از ایمپلنت انجام شود، به آن پرتو درمانی داخلی میگویند. نوع دیگری از پرتو درمانی که ممکن است برای تومور سیستم عصبی مرکزی در کودکان استفاده شود، پروتون درمانی است. پروتون درمانی نوعی از پرتو درمانی خارجی است که به جای اشعه ایکس از ذره ای به نام پروتون استفاده میشود. انرژی بالای این ذرات میتواند سلول های سرطانی را از بین ببرد و این درحالی است که آسیب کمتری به بافت سالم وارد میکند. عوارض جانبی پرتو درمانی ممکن است شامل خستگی، ناراحتی های پوستی، اختلال در کارکرد درست معده، سردرد و اختلالات روده باشد که البته اکثر این عوارض بلافاصله پس از پایان درمان از بین میروند.

شیمی درمانی تومور سیستم عصبی مرکزی در کودکان

در این روش با استفاده از داروهای قوی سعی میشود تا سلول های سرطانی از بین روند و از رشد و انتشار بیشتر آنها جلوگیری شود. شیمی درمانی سیستمیک وارد جریان خون کودک میشود تا به سلول های سرطانی در سراسر بدن برسد. شیمی درمانی معمولا از طریق تزریق دارو به رگ و کانال نخاعی یا بلعیده شدن قرص یا کپسول انجام میشود. یک برنامه شیمی درمانی معمولا شامل تعداد مشخصی از چرخه های انجام شده در یک دوره زمانی است و ممکن است در آن از یک نوع دارو و یا ترکیبی از انواع دارو ها استفاده شود. با توجه به نوع تومور کودک ممکن است به همراه شیمی درمانی از پرتو درمانی نیز استفاده شود. گاهی نیز پس از شیمی درمانی ممکن است کودک نیاز به بافت برداری یا عمل جراحی داشته باشد. عوارض جانبی شیمی درمانی برای هر فرد میتواند متفاوت باشد اما به طور کلی شیمی درمانی باعث خستگی، خطر ابتلا به عفونت، حالت تهوع و استفراغ، ریزش مو، از دست دادن اشتها و اسهال در کودک میشود.

چه کسانی بیشتر در خطر ابتلا به تومور های سیستم عصبی مرکزی قرار دارند؟

اطلاعات کافی و قابل استنادی هنوز برای جواب قاطع به این سوال در دسترس نیست اما به طور کلی میتوان برخی از عوامل تاثیر گذار در ابتلا به تومور مغزی در کودکان را اینگونه نام برد:

1. 1. سن: تومور های مغزی در کودکان زیر ۸ سال بیشتر دیده میشوند.

1. 1. جنسیت: انواع خاصی از تومور ها در پسران بیشتر از دختران به وجود می آیند.

1. 1. سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی تومورهای مغز یا نخاع خطر ابتلا به این تومورها را افزایش می دهد.

1. 1. اختلالات ژنتیکی: برخی اختلالات ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز، توبروس اسکلروزیس و سندرم Li-Fraumeni خطر ابتلا به تومورهای مغزی را افزایش می دهند.

1. 1. اختلالات سیستم ایمنی: کودکان مبتلا به اختلالات سیستم ایمنی، مانند HIV/AIDS یا گیرندگان پیوند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تومورهای مغزی هستند.

سخن پایانی

به طور کلی ایجاد تومور مغزی در کودکان بسیار نادر است و همین مسئله گاهی فرآیند درمان را با دشواری همراه میکند. کمک گرفتن از علم نوین روز و پیشرفت ها روز افزون در این حوزه میتواند به سلامت کودک شما کمک کند. تیم مشاوره و پزشکی دکتر با من اینجاست تا شما را در این راه سخت و دشوار همراهی کند.منابع

• • https://www.msdmanuals.com/professional/pediatrics/pediatric-cancers/overview-of-central-nervous-system-tumors-in-children

• • https://www.cancer.net/cancer-types/central-nervous-system-tumors-brain-and-spinal-cord-childhood/introduction

تومور مغزی کرانیوفارنژیوم گروهی از تومورهای نادر و خطرناک در مغز هستند که از بافت‌های مختلف مغز و فارنکس نشأت می‌گیرند. این تومورها به طور عام در نواحی عمقی و پیچیده‌ی مغز واقع شده و اغلب در نواحی که در دسترس جراحی سخت‌تر هستند، رشد می‌کنند. این بیماری در اکثر موارد در سنین میانسالی و جوانی تشخیص داده می‌شود.

تومورهای مغزی کرانیوفارنژیوم ممکن است به صورت خوش‌خیم یا خطرناک باشند و بسته به نوع و مرحله تومور، علائم متفاوتی از جمله سردرد شدید، تغییرات در شناخت و حافظه، مشکلات بینایی و شنوایی، و اختلالات حرکتی ایجاد کنند. تشخیص این تومورها از طریق اسکن‌های مغزی مختلف انجام می‌شود و در صورت تایید تومور، درمان‌های مختلفی از جمله جراحی، رادیوتراپی، و درمان‌های دارویی در نظر گرفته می‌شود. این بیماری نیازمند تیم‌های چندتخصصی از جمله جراح مغز و اعصاب، متخصص پاتولوژی و متخصص سرطان شناسی برای تشخیص و درمان صحیح آن است.

تاریخچه

تاریخچه کامل بیماری تومور مغزی کرانیوفارنژیوم به عنوان یکی از تومورهای نادر در دستگاه عصبی مرکزی، تازه‌ترین پیشرفت‌ها در زمینه شناخت این بیماری را نمایان می‌کند. این بیماری در اوایل قرن بیستم به عنوان یک تومور نادر و خاص شناخته شد. در آن زمان، تشخیص و درمان این نوع تومورها به علت کمبود اطلاعات و فناوری‌های پزشکی، بسیار دشوار بود.

در دهه‌های اخیر، با پیشرفت فناوری‌های تصویربرداری مانند اسکن‌های MRI و CT امکان شناسایی دقیق‌تر و زمانی‌تر تومورهای مغزی کرانیوفارنژیوم ایجاد شده است. این تکنولوژی‌ها امکان مشاهده و بررسی ناحیه مغزی و فارنکس را با دقت بیشتری فراهم کرده‌اند.

همچنین، پیشرفت‌های ژنتیکی و مولکولی در دهه‌های اخیر به ما اطلاعات بیشتری از نحوه ایجاد و تکامل این تومورها ارائه داده‌اند. این دانش به پژوهشگران و پزشکان اجازه داده است تا بهترین روش‌های درمانی را برای این بیماری نادر راه‌اندازی کنند و به بیماران مراقبت‌های بهتری ارائه دهند.

از آن زمان تا کنون، پژوهش‌های پزشکی و پیشرفت‌های فناوری در زمینه تومورهای مغزی کرانیوفارنژیوم به مرور زمان ادامه داشته‌اند و امیدواریم که با پیشرفت در این حوزه، درمان‌های مؤثرتری برای بیماران فراهم آید.

 

علائم بیماری تومور مغزی کرانیوفارنژیوم

علائم بیماری تومور مغزی ممکن است بسته به مکان و اندازه تومور، فشاری که بر روی ساختارهای مغزی و فضای داخل جمجمه وارد می‌کند، متفاوت باشند. در اینجا چند علامت که ممکن است در افرادی که از این بیماری رنج می‌برند، مشاهده شوند:

• سردرد شدید و مداوم: سردرد معمولاً یکی از نخستین علائم تومور مغزی است. این سردرد معمولاً در قسمتی از سر احساس می‌شود و ممکن است با تغییرات در وضعیت بدتر یا بهتر شود.
• تغییرات در دید: مشاهده تغییرات در دید از جمله دید مات شدن، دید دوتایی یا تاری دیدگی می‌تواند نشانه‌های وجود تومور مغزی باشد.
• اختلالات در شنوایی: افراد ممکن است کاهش شنوایی را تجربه کنند.
• سرگیجه و عدم تعادل: سرگیجه‌ها و عدم تعادل نیز از مشکلات رایجی است که ممکن است ناشی از تومور مغزی باشند.
• تغییرات در هوش و رفتار: تومورهای مغزی ممکن است باعث تغییرات در هوش و رفتار فرد شوند، از جمله مشکلات حافظه، کاهش تمرکز و افزایش خستگی.
• تشنج و حملات تعادلی: افراد ممکن است حملات تشنجی (اپیلپسی) یا حملات تعادلی تجربه کنند که نشانه‌های تومور مغزی باشند.
• اختلالات در گفتار و زبان: دشواری در صحبت کردن، فهمیدن کلمات یا تشخیص نیز ممکن علائم تومور مغزی باشد.
• کاهش توانایی حرکتی: کاهش توانایی حرکتی در یکی از نیمه‌های بدن، ضعف عضلات یا کم‌حرکتی نیز ممکن است ناشی از فشار تومور بر روی مناطق مختلف مغز باشد.
• اختلالات خواب: مشکلات در خواب مانند بیدار شدن مکرر در شب و کابوس‌های شدید ممکن است ناشی از تومور مغزی باشد.
• تغییرات در رفتار و شخصیت: افراد ممکن است تغییرات ناگهانی در رفتار، شخصیت یا مزاج داشته باشند. این تغییرات می‌توانند شامل افزایش خشم و عصبیت، یا برعکس، بی‌اعتمادی و بی‌حالی باشند.
• کاهش شناخت و هویت: مشکلات در شناخت، از فراموشی ساده تا مشکلات جدی در حافظه و تمرکز ممکن است ناشی از تومور مغزی باشد.
• سرفه یا مشکلات در بلعیدن: تومور ممکن است فشاری بر روی اعصاب یا راه‌های تنفسی ایجاد کند که می‌تواند منجر به سرفه مداوم یا مشکلات در بلعیدن غذا و مایعات شود.
• اختلالات در حس و حرکت: ممکن است احساسات مختلف مانند خنده یا گریه غیرمنطقی را تجربه کرد، همچنین مشکلات در حرکات عادی و واکنش‌های نادرست به تحریکات دردی داشته باشد.
• سرگیجه‌ها و افتادن: سرگیجه‌های متناوب یا افتادن ممکن است علائم تومور مغزی باشند.
• تغییرات در وزن و اشتها: تغییرات ناگهانی در وزن و اشتها ممکن است نشانه‌های این بیماری باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید یا نگران هرگونه تغییر در سلامتی خود هستید، بهتر است که بلافاصله به پزشک متخصص مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند در مدیریت بهتر و کاهش عوارض احتمالی کمک کند.

 

تشخیص بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم

تشخیص بیماری تومور مغزی کرانیوفارنژیوم نیازمند انجام مجموعه‌ای از تست‌ها و فعالیت‌های تخصصی است. این تشخیص توسط پزشکان متخصص نورولوژی انجام می‌شود. در ادامه، روش‌های تشخیص بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم را بررسی خواهیم کرد:

• تاریخچه پزشکی و مصاحبه با بیمار: در این مرحله، پزشک به دقت تاریخچه پزشکی بیمار را جمع‌آوری می‌کند و از وی در مورد علائم، نحوه ظهور آنها، و تغییرات در وضعیت سلامتی سوال می‌پرسد.
• بررسی علائم و نشانه‌ها: پزشک با بررسی علائم و نشانه‌های مرتبط با کرانیوفارنژیوم مانند سردرد، تشنج، اختلالات حسی، و مشکلات در حرکت‌ها آشنا می‌شود.
• آزمایشات عصبی: آزمایشات عصبی ممکن است شامل تست‌های تعادل و حرکت و بررسی حس لامسه، باشد.
• سی تی اسکن (CT Scan): این تست از اشعه‌های ایکس برای ایجاد تصاویر مفهومی از داخل جمجمه و مغز استفاده می‌کند. CT Scan ممکن است کمک کند تا مکان و اندازه تومور را تشخیص دهد.
• رزونانس مغناطیسی (MRI): MRI از میدان‌های مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق‌تر از ساختارهای داخلی مغز استفاده می‌کند. این تست به پزشک اطلاعات دقیق‌تری از تومور و محیط اطراف آن را می‌دهد.
• آنژیوگرافی: این تست از تصاویر رادیوگرافی محیطی عروق خونی (آنژیوگرافی) برای تصویربرداری از رگ‌ها و سایر عروق نزدیک به تومور استفاده می‌کند.
• بیوپسی: در برخی موارد، پزشک ممکن است برای دریافت نمونه بافت از تومور، یک بیوپسی انجام دهد تا انواع سلول‌ها و نوع تومور را تشخیص دهد.

لطفاً توجه داشته باشید که تشخیص و درمان بیماری تومور مغزی کرانیوفارنژیوم نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق از سوی پزشکان متخصص دارد. هرگونه نگرانی یا علائمی که تجربه می‌کنید، باید به پزشک معالج خود اطلاع دهید تا او بتواند ارزیابی دقیق‌تری انجام دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

 

دلایل ایجاد این بیماری

اینکه چرا این تومورها ایجاد می‌شوند، دقیقاً مشخص نیست، اما برخی از عوامل و فرضیات در مورد علل احتمالی وجود دارند:

• عوامل ژنتیکی: برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی و وراثت ممکن است نقشی در ایجاد این بیماری داشته باشند. اگر یکی از اعضای خانواده تومور در این ناحیه داشته باشد، احتمال ابتلا به این بیماری در افراد خانواده افزایش می‌یابد.
• عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی نظیر مواد شیمیایی خاص، تراکم نوروتوکسین‌ها در محیط، یا تعامل با ویروس‌ها ممکن است نقشی در ایجاد این نوع تومور داشته باشند.
• فعالیت‌های هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها ممکن است اثراتی در ایجاد تومورها داشته باشند. این تغییرات ممکن است ناشی از بیماری‌های غدد درون ریز یا مصرف داروهای خاص باشد.
• تعامل با عوامل مخرب محیطی: مواجهه با مواد شیمیایی خاص یا امواج الکترومغناطیسی ممکن است در برخی افراد به عنوان عامل ایجاد‌کننده، اثر کنند.

با توجه به نادر بودن این نوع تومور، مطالعات دقیق و گسترده‌تری برای تایید دلایل ایجاد بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم نیاز است. همچنین، توصیه می‌شود که در صورت بروز علائم نگران‌کننده یا عوارض ناشی از این تومور، فوراً به پزشک متخصص مراجعه کرده و ارزیابی و درمان لازم را دریافت کنید.

 

راه های درمان بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم

درمان بیماری تومور مغزی کرانیوفارنژیوم نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و تیمی از پزشکان متخصص است. انتخاب روش درمانی به ویژگی‌های تومور، موقعیت آن، سلامت عمومی بیمار، و سایر عوامل بستگی دارد. درمان برای بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

• جراحی: برای برخی تومورهای کرانیوفارنژیوم، جراحی برای برداشتن تومور و حذف کامل آن ممکن است ضروری باشد. در این روش، جراح تلاش می‌کند تا تومور را به‌طور کامل از ناحیه مغز و ساختارهای اطراف آن جدا کند. این جراحی می‌تواند تأثیر گذار باشد اگر تومور قابل دسترس و قابل تعامل باشد.
• پرتو درمانی (Radiation Therapy): در بعضی موارد، پرتو درمانی برای کاهش اندازه تومور و کنترل رشد آن استفاده می‌شود. این روش از امواج پرتوی با انرژی بالا برای انتقال اشعه به ناحیه تومور استفاده می‌کند و کمک می‌کند تا سلول‌های توموری نابود شوند یا رشد آنها کاهش یابد.
• درمان دارویی: در بعضی موارد، داروها ممکن است برای کنترل علائم یا کاهش اندازه تومور مورد استفاده قرار گیرند. این داروها ممکن است شامل داروهای ضدالتهابی، داروهای کمکی در کاهش فشار داخلی مغز، یا داروهای هورمونی باشند.
• مراقبت‌های پالیاتیو (Palliative Care): در صورتی که تومور قابل جراحی نباشد یا درمان موثری وجود نداشته باشد، مراقبت‌های پالیاتیو می‌توانند به بیمار کمک کنند تا با راحتی و کیفیت زندگی بهبود یابد. این مراقبت‌ها شامل کاهش علائم و احترام به انتخابات بیمار می‌شود.

همچنین، توصیه می‌شود که بیماران با پزشکان مختصص خود در مورد روش درمانی مناسب برای شرایط خاص خود مشاوره کنند. هر فرد و هر تومور ممکن است نیازها و ویژگی‌های منحصر به فردی داشته باشد.

 

لیست دروهای بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم

درمان بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم نیاز به برنامه درمانی شخصی‌سازی شده است که توسط پزشکان مختصص تعیین می‌شود. در اینجا یک لیست از دروهایی که ممکن است برای درمان این بیماری تجویز شوند:

• داروهای ضدالتهابی: این داروها ممکن است برای کاهش التهاب و درد در ناحیه تومور مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای هورمونی: در بعضی موارد، داروهای هورمونی می‌توانند برای کنترل و تنظیم تومور مفید باشند، به خصوص اگر تومور وابسته به هورمون باشد.
• پرتو درمانی (Radiation Therapy): از امواج پرتوی با انرژی بالا برای نابودی سلول‌های تومور استفاده می‌شود.
• مراقبت‌های پالیاتیو (Palliative Care): در صورتی که درمان کامل ممکن نباشد، مراقبت‌های پالیاتیو برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرند.

توصیه می‌شود که هرگزینه درمانی با توجه به ویژگی‌های خاص بیمار، مشاوره و تصویب پزشکان متخصص انجام شود. همچنین، بیماران باید با پزشکان خود در مورد هرگونه عوارض یا تغییرات در درمان خود در تماس باشند.

 

راههای پیشگیری از بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم

به دلیل کمیاب بودن و علت مشخص نشدن دقیق عامل ایجاد کرانیوفارنژیوم، راههای پیشگیری خاصی برای این بیماری وجود ندارد. با این حال، برخی از تدابیر سلامتی عمومی و شیوه‌های زندگی ممکن است در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مغزی کمک کنند :

• حفظ سلامتی عمومی: ایجاد یک سبک زندگی سالم با مصرف غذاهای سالم، ورزش منظم، کافی خوابی و کاهش استرس می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مختلف، از جمله کرانیوفارنژیوم، مؤثر باشد.
• مراقبت از سلامت روحی: استرس و اضطراب می‌توانند بر سلامتی عمومی بدن تأثیرگذار باشند. مدیتیشن، یوگا، و تکنیک‌های تنفس عمیق می‌توانند به مدیریت استرس و افزایش روحیه کمک کنند.
• مراجعات پزشکی منظم: مراجعه به پزشک برای بررسی‌ها و آزمایشات منظم می‌تواند به شناسایی زودتر هرگونه علائم غیرطبیعی و پیشگیری از تشدید مشکلات کمک کند.
• استفاده از محافظت‌های مرتبط با صنعت: اگر شما در محیط‌های شغلی یا صنعتی کار می‌کنید که ممکن است به مواد شیمیایی یا تابشات مضر مستقر باشید، حفاظت‌های مرتبط با این مخاطرات، مانند استفاده از ماسک و لباس محافظتی، می‌تواند کمک کند.

توجه داشته باشید که این پیشنهادات به عنوان راهکارهای کلی برای حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماری‌ها مطرح شده‌اند و بیماری‌های خاصی مانند کرانیوفارنژیوم ممکن است نیازهای پزشکی خاص و مدیریت درمانی داشته باشند. همیشه به مشاوره پزشک خود اعتماد کنید و نکات خاص پیشگیری را از او دریافت کنید.

 

نتیجه

با توجه به اطلاعات ارائه شده در مورد بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم، می‌توان نتیجه گرفت که این بیماری یک تومور نادر در ناحیه کرانیوفارنژیال است که معمولاً از سلول‌های نابجایی نشأت می‌گیرد. علائم و نشانه‌های این بیماری ممکن است متنوع باشد و از علائم نورولوژیک گرفته تا مشکلات هورمونی شامل اختلالات در هیپوفیز مشاهده می‌شود.

درمان بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم به دلیل تنوع و مختلف بودن نوع و موقعیت تومور، نیازمند یک روش درمانی شخصی‌سازی شده است. این درمان‌ها ممکن است شامل جراحی برای برداشتن یا کاهش اندازه تومور، پرتو درمانی برای کنترل رشد تومور، درمان دارویی برای کاهش علائم، و در موارد پیشرفته، مراقبت‌های پالیاتیو جهت بهبود کیفیت زندگی بیمار ممکن است باشد.

همچنین، عدم وجود راههای قطعی پیشگیری از این بیماری نشان از اهمیت مراقبت از سلامتی عمومی، مراقبت از سلامت روحی، و مراجعه به پزشکان متخصص برای ارزیابی‌های منظم دارد. از آنجا که بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم نادر است، هر فردی باید در صورت وجود علائم ناشی از این بیماری به پزشک متخصص مراجعه کند تا تشخیص دقیق گرفته و برنامه درمانی مناسب برای خود را آغاز کند.

شما را به سایت دکتر بامن (doctorbaman.com) دعوت می‌کنیم. وب‌سایت ما یک منبع معتبر برای مشاوره و مطالعه در مورد بیماری‌های مختلف و به‌روزترین مقالات پزشکی است. در سایت ما، متخصصان مجرب در حوزه‌های مختلف پزشکی فعالیت می‌کنند و می‌توانند شما را در خصوص بیماری مغزی کرانیوفارنژیوم مشاوره دهند.

سوالات متداول

1. آیا تومورهای مغزی کرانیوفارنژیوم قابل درمان هستند؟

بله، این تومورها در صورت تشخیص زودهنگام و مداخله درمانی مناسب قابل درمان هستند. اما درمان ممکن است به نوع و مرحله تومور بستگی داشته باشد.

2. آیا این تومورها وابسته به فاکتورهای ژنتیکی هستند؟

تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد این نوع تومورها نقش داشته باشند.

3. آیا درمان این تومورها با پرتو درمانی ممکن است؟

بله، پرتو درمانی می‌تواند یکی از روش‌های درمانی برای این تومورها باشد، اما تصمیم‌گیری در مورد درمان مناسب باید توسط پزشک متخصص انجام شود.

4. آیا پس از درمان این تومورها، احتمال بازگشت دوباره وجود دارد؟

بله، در برخی موارد، این تومورها ممکن است بعد از درمان دوباره ظاهر شوند. بنابراین، پیگیری منظم و مراقبت از سلامتی بسیار مهم است.

5. چه نوع آزمایش‌های تشخیصی برای این تومورها وجود دارد؟

آزمایش‌های تشخیصی این تومورها شامل اسکن‌های مغزی (مانند MRI و CT Scan)، بیوپسی و آزمایشات خون ممکن است. انجام این آزمایش‌ها به تشخیص دقیق‌تر کمک می‌کند.

منابع

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK459371/#:~:text=Craniopharyngioma%20is%20a%20rare%2C%20virtually,visual%20disturbances%2C%20and%20endocrine%20disturbances.

https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/craniopharyngioma#:~:text=At%20present%2C%20there%20are%20no,proven%20risk%20factors%20for%20craniopharyngioma.

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/craniopharyngioma/cdc-20354175

https://rarediseases.org/rare-diseases/craniopharyngioma/

تومور غدد اشکی یک بیماری سرطانی است که در این بیماری، سلول‌های نرمال که معمولاً وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند، به نحو نامناسب و بی‌نظم شروع به رشد می‌کنند.

این سلول‌ها به طور پرولیفراتیو و بدون کنترل تقسیم و انباشته می‌شوند، تشکیل یک تومور را در غدد اشکی ایجاد می‌کنند.

این تومور ممکن است به سایر قسمت‌های چشم یا اطراف آن نیز گسترش یابد، و در نهایت می‌تواند به تخریب بینایی و کیفیت دید فرد منتهی شود.

از مشخصه‌های تومور غدد اشکی، افزایش حجم و کمیت غیرمعمول اشک، درد، تغییر در دید، و ممکن است تشخیص آن از طریق انجام آزمایش‌های چشمی و تصویربرداری متخصصین انجام شود.

ساختار و عملکرد غدد اشکی :

غدد اشکی درون چشم و در محیط اطراف آن قرار دارند و وظیفه تولید اشک و حفظ رطوبت چشم را دارند.

 

تاریخچه

تومور غدد اشکی یکی از بیماری‌های چشمی است که تاریخچه‌ای طولانی دارد و اطلاعاتی درباره آن به مراتب قدیمی‌تر از دوران حال حاضر وجود دارد. این بیماری در تاریخ‌نگاری پزشکی به نام‌های مختلفی شناخته شده است و تحقیقات در زمینه‌های چشم‌پزشکی و پاتولوژی این امکان را فراهم کرده‌اند که درباره تاریخچه و زمان کشف این بیماری اطلاعات به دست آمده باشند.

با این حال، اطلاعات دقیق در مورد زمان دقیق کشف تومور غدد اشکی در دسترس نیستند. این بیماری احتمالاً از دوره‌های قدیمی‌تر، احتمالا هزاران سال پیش وجود داشته است، اما تشخیص و درک دقیق آن به صورت علمی و پزشکی در سده‌های اخیر توسعه یافته است. تحولات در تکنولوژی تشخیصی و پزشکی، همچنین پیشرفت‌های درمانی، به بهبود تشخیص و مدیریت این بیماری کمک کرده‌اند.

آمار جهانی

تومورهای غدد اشکی شیوع سالانه یک در یک میلیون دارند که نشان دهنده 10 درصد ضایعات فضایی مداری است. سن بروز تومورهای غدد اشکی به زیرگروه خاص تومور بستگی دارد، اما به طور کلی این تومورها می توانند در هر سنی ایجاد شوند.

 

 

علائم کامل تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه باشد. این علائم ممکن است در نقاط مختلف چشم و نزدیکی آن ظاهر شود. البته باید توجه داشت که این علائم نهایی تشخیصی توسط یک چشم پزشک قابل تایید هستند. برخی از علائم شایع تومور غدد اشکی عبارتند از:

1. درد و ناراحتی در چشم: احساس درد، سوزش یا ناراحتی درون چشم ممکن است یکی از نشانه‌های این بیماری باشد.
2. تغییر در دید: دید ممکن است محدود شود و فرد ممکن است احساس کند که دید مبهمی دارد.
3. قرمزی و تورم چشم: غدد اشکی توده‌ای را تشکیل داده و می‌تواند به تورم و قرمزی در ناحیه چشم منتهی شود.
4. گرمی خارجی از چشم: احتمال وجود یک گرمی خارجی از چشم به دلیل تورم در ناحیه غدد اشکی وجود دارد.
5. تغییر در اندازه و شکل چشم: تومور می‌تواند باعث تغییر در اندازه و شکل چشم شود.
6. گیجی و سرگیجه: برخی افراد ممکن است احساس گیجی یا سرگیجه کنند که ممکن است به تومور غدد اشکی مرتبط باشد.
7. افزایش ترشح اشک: تغییر در ترشح اشک، یا حتی خروج اشک در لحظات غیرمنتظره می‌تواند نشانه تومور غدد اشکی باشد.
8. تغییر در دید در نور کم: افراد ممکن است در نور کم دید نسبتاً بهتری داشته باشند و این علامت نشانه از افزایش حساسیت چشمی باشد.

به هر حال، اگر شما یا کسی که می‌شناسید از هرکدام از این علائم رنج می‌برید، مهم است که یک پزشک چشم ملاقات کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب ارائه شود.

 

روش های تشخیص این بیماری

تومور غدد اشکی معمولاً توسط یک پزشک چشم و بینایی تشخیص داده می‌شود. برای تشخیص این بیماری، پزشک ممکن است از روش‌های تشخیصی مختلف استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شود:

• آزمایشات چشمی: این شامل انجام اندازه‌گیری فشار داخل چشم (تونومتری) و آزمایشات دیدگاه مانند فیلد دید (بررسی محدوده دید) می‌شود. این آزمایشات می‌توانند نشان دهنده تغییراتی در دید یا فشار چشم ناشی از تومور غدد اشکی باشند.
• تصویربرداری چشم: استفاده از فنون تصویربرداری مانند توموگرافی (عکسبرداری از داخل چشم) و آنژیوگرافی (بررسی عروق چشم) می‌تواند به نمایش عکس‌های دقیق از ناحیه مورد نظر برساند.
• آنژیوگرافی با دادن ماده نوری: در این روش، ماده نوری به بیمار تزریق می‌شود تا روند جریان خون در عروق چشم بررسی شود. این روش می‌تواند نشان دهنده وضعیت عروقی که تحت تأثیر تومور قرار دارند باشد.
• آنژیوگرافی مغز: در صورت شک یا احتمال انتقال تومور به مغز، آنژیوگرافی مغز انجام می‌شود تا عروق مغز بررسی شود.
• مامو‌ویبراسیون (بررسی نواحی چشم با موج اولتراسون): این روش از امواج صوتی برای تولید تصاویر از نواحی داخلی چشم استفاده می‌کند.
• بیوپسی: در صورتی که تومور مشکوک به سرطان باشد، پزشک ممکن است نمونه‌برداری از بافت تومور انجام داده و آن را تحت میکروسکوپ بررسی کند تا نوع و خصوصیات سلولی تومور مشخص شود.

همچنین، در صورتی که پزشک مشکوک به گسترش تومور به نواحی دیگر چشم یا بدن باشد، ممکن است از تصویربرداری مانند اسکن‌های سی‌تی اسکن (CT scan) یا مغناطیسی (MRI) استفاده کند تا اطلاعات بیشتری درباره گسترش تومور به دست آید.

 

دلایل ایجادتومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است به دلایل مختلفی ایجاد شود. این دلایل ممکن است شامل موارد زیر باشند:

1. عوامل ژنتیکی: وجود تاریخچه خانوادگی از بیماری‌های چشمی و تومورهای غدد اشکی می‌تواند یکی از عوامل مؤثر در ایجاد این نوع تومور باشد. فردی که خانواده‌ای با تاریخچه تومور چشم داشته باشد، ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار داشته باشد.
2. عوامل محیطی: مواردی نظیر تعرض به اشعه مضر، مواد شیمیایی، یا عوامل محیطی دیگر ممکن است در ایجاد تومور غدد اشکی نقش داشته باشند.
3. عوامل ویروسی: برخی ویروس‌ها نیز ممکن است باعث ایجاد تغییرات در ساختار سلول‌ها شده و این تغییرات می‌توانند به تومورهای غدد اشکی منجر شوند.
4. آسیب چشمی: آسیب به چشم ناشی از ضربه یا آسیب‌های دیگر ممکن است در برخی موارد باعث ایجاد تومور شود.
5. سن: ریسک ابتلا به تومور غدد اشکی با بالاتر شدن سن افزایش می‌یابد. این به این معنی است که افراد با سن بالا ممکن است در معرض بیشتری از این نوع تومور قرار داشته باشند.
6. تغییرات هورمونی: تغییرات در سطح هورمون‌ها ممکن است نقشی در ایجاد تومورهای غدد اشکی ایفا کنند، خصوصاً در زنان که در دوران بارداری یا در دوران پس از میانسالی تغییرات هورمونی شدیدتری تجربه می‌کنند.

به هر حال، مکانیسم دقیق ایجاد تومور غدد اشکی هنوز به صورت کامل درک نشده است و نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

انواع بیماری تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی می‌تواند در انواع مختلفی ظاهر شود، که هرکدام خصوصیات و ویژگی‌های خود را دارند. در زیر به برخی از انواع بیماری تومور غدد اشکی اشاره می‌شود:

• تومور غدد اشکی خودآگاه (Benign Tumors): این نوع تومورها غیرسرطانی هستند و به عنوان تومورهای خوش‌خیم شناخته می‌شوند. آنها در مکان خود تشکیل می‌شوند و به سایر ناحیه‌های بدن گسترش نمی‌یابند.
• تومور غدد اشکی شرارتی (Malignant Tumors): این نوع تومورها سرطانی هستند و به عنوان تومورهای بدخیم شناخته می‌شوند. آنها می‌توانند به ناحیه‌های دیگر چشم یا بدن گسترش یابند و به اندازه بزرگتر شدن ممکن است بافت‌های اطراف را تخریب کنند.
• کارسینومای غدد اشکی (Adenocarcinoma): این نوع تومور از سلول‌های غدد اشکی منشأ می‌گیرد و می‌تواند به سرعت رشد کرده و به نواحی دیگر چشم یا بدن گسترش یابد.
• میلومای غدد اشکی (Melanoma): این نوع تومور از سلول‌های پیگمانته (رنگی) غدد اشکی منشأ می‌گیرد. میلوماها می‌توانند در چشم یا حتی در پوست اطراف چشم ظاهر شوند.
• لنفومای غدد اشکی (Lymphoma): این نوع تومور از سلول‌های لنفاوی غدد اشکی منشأ می‌گیرد. لنفوما می‌تواند به عنوان یک تومور خوب‌خیم یا بدخیم ظاهر شود.
• سارکومای غدد اشکی (Sarcoma): این نوع تومور از بافت‌های نسجی غدد اشکی مانند عضله، استخوان یا بافت وعائی منشأ می‌گیرد.

هر یک از این انواع تومورها خصوصیات مختص به خود را دارند و نیاز به تشخیص و درمان تخصصی دارند. انتخاب درمان مناسب و تصمیم‌گیری در مورد بهترین روش‌های مداخله باید توسط متخصص چشم پزشکی گیرد.

 

روش های درمان تومور غدد اشکی

تومور غدد اشکی ممکن است با استفاده از روش‌های مختلف درمان شود. انتخاب روش درمانی معمولاً به ویژگی‌های تومور (مانند نوع، اندازه، و مرحله بالینی) و وضعیت سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. در اینجا چندین روش درمان آورده شده است:

• جراحی

یکی از روش‌های اصلی درمان تومور غدد اشکی است. جراحی ممکن است شامل برداشتن کامل یا جزئی تومور، و یا حتی از بین بردن تمامی یا بخشی از غدد اشکی باشد. این روش معمولاً برای تومورهای خودآگاه (بنیانی) مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• پرتو درمانی (رادیوتراپی)

در این روش، اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زنند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آن‌ها متوقف شود. پرتو درمانی ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با جراحی استفاده شود.

• کرموتراپی (درمان با داروها)

از داروها برای تخریب سلول‌های سرطانی یا کاهش اندازه تومور استفاده می‌شود. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی مصرف شوند یا مستقیماً به تومور تزریق شوند.

• آنوکسیک‌های هیپرباریک (هیپرترمی)

این روش شامل افزایش دمای منطقه تومور با استفاده از امواج رادیویی یا لیزر است. این روش ممکن است به منظور نابودی سلول‌های سرطانی استفاده شود.

• درمان هدفمند (تراپی هدفمند)

این روش شامل استفاده از داروهایی است که به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و آنها را نابود می‌کنند، در حالی که سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.

• پیگیری و نظارت مداوم

برای افرادی که تومورهای خودآگاه دارند و جراحی یا درمان‌های دیگری انجام شده‌اند، پیگیری و نظارت مداوم توسط پزشک متخصص بسیار مهم است. این نظارت به منظور اطمینان از عدم بازگشت تومور یا شناسایی زودرس تغییرات در تومور انجام می‌شود.

باید توجه داشت که پزشک متخصص مرتبط با بیماری باید نوع مناسب درمان را بر اساس وضعیت خاص بیمار تعیین کند.

 

لیست داروهای تومور غدد اشکی

درمان تومور غدد اشکی اغلب به وسیله یک تیم متخصص پزشکی که متخصص در حوزه درمان‌های سرطان و چشم‌پزشکی است، تعیین می‌شود. در اینجا چندین نوع دارویی که ممکن است برای درمان تومور غدد اشکی استفاده شوند:

• کموتراپی (شیمی درمانی): داروهای کموتراپی برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند به صورت خوراکی یا از طریق تزریق به بدن ارائه شوند و می‌توانند به تومور غدد اشکی متوقف کنند یا اندازه آن را کاهش دهند.
• داروهای هدفمند (داروهای تراپی هدفمند): این داروها به طور خاص به سلول‌های سرطانی می‌پردازند و تلاش می‌کنند آنها را نابود کنند. این داروها به طور انتخابی در برابر سلول‌های سرطانی عمل می‌کنند و سلول‌های سالم را تا حد امکان نگه می‌دارند.
• آنوکسیک‌ها (هیپرترمی): این داروها به تومور اشعه می‌زنند و دما را افزایش می‌دهند. این روش به نام هیپرترمی معروف است و ممکن است به تومور غدد اشکی اعمال شود.
• پیوند اشعه (براخت مشع): در این روش، یک منبع از خارج از بدن به تومور متصل می‌شود تا اشعه‌های مشع به تومور هدایت شوند و سلول‌های سرطانی نابود شوند.
• پرتو درمانی (رادیوتراپی): درمان با استفاده از اشعه‌های پرتوی با انرژی بالا به تومور اشعه می‌زند تا سلول‌های سرطانی نابود شوند یا رشد آنها متوقف شود.
• داروهای ایمنی‌سازی (ایمونوتراپی): این داروها سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند تا به تومور حمله کرده و آن را نابود کنند.

همچنین، در مواردی که تومور غدد اشکی قابلیت جراحی دارد، عمل جراحی نیز یکی از روش‌های اصلی درمان است. انتخاب روش درمانی به وسیله پزشک تخصصی باید با توجه به نوع و مرحله تومور و ویژگی‌های فرد مورد انجام گیرد.

روش های پیشگیری

تا کنون روش‌های مطمئنی برای پیشگیری از این بیماری مشخص نشده‌اند، اما انجام برخی اقدامات و تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند:

• مراقبت از سلامت چشم: انجام آزمایشات چشمی مرتب و ملاقات با یک چشم‌پزشک به منظور تشخیص زودرس مشکلات چشمی می‌تواند کمک کند. آزمایشات دیدگاه منظم به تشخیص مشکلات چشمی زودرس و درمان به موقع کمک می‌کند.
• محافظت از چشمان در برابر آفتاب: استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV می‌تواند از تأثیرات مضر اشعه‌های UV آفتاب بر روی چشمان جلوگیری کند.
• تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی با ویتامین‌ها و مواد مغذی مناسب که مفید برای سلامتی چشم هستند می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های چشمی کمک کند.
• ترتیب خواب و استراحت مناسب: خواب کافی و استراحت به موقع می‌تواند به سلامتی چشم‌ها کمک کند و خستگی و فشار چشم را کاهش دهد.
• کاهش استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی: استفاده بیش از حد از دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلفن همراه و کامپیوتر می‌تواند به خشک شدن چشم‌ها و افزایش خطر بیماری‌های چشمی منجر شود.
• پرهیز از مصرف تنباکو: مصرف دخانیات و دود سیگار می‌تواند به عوارض چشمی منجر شود. پرهیز از سیگار به حفظ سلامتی چشم‌ها کمک می‌کند.
• پیگیری نظرسنجی های چشمی مرتب: افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه بیماری‌های چشمی هستند، بهتر است نظرسنجی‌های چشمی را به صورت منظم انجام دهند تا به طور زودرس مشکلاتی شناسایی و درمان شوند.

نتیجه

در نتیجه، تومور غدد اشکی یک بیماری جدی است که نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. هرچند روش‌های پیشگیری خاصی برای این بیماری وجود ندارد، اما مراقبت از سلامت چشم، استفاده از عینک آفتابی با فیلتر UV، ترتیب خواب و استراحت مناسب، پیگیری نظرسنجی‌های چشمی منظم، و پرهیز از مصرف تنباکو می‌تواند به بهبود و حفظ سلامتی چشم‌ها کمک کند.

همچنین، در صورت وجود هرگونه علائم نادرستی در دید یا چشمان خود، به چشم‌پزشک مراجعه کرده و آزمایشات مرتبط را انجام داده تا به طور زودرس مشکلات تشخیص داده و درمان شوند.

من از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کرده و از آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری تومور غدد اشکی بهره‌مند شوید. این سایت به بیش از 7000 هزار متخصص دارویی ارتباط برقرار کرده است و اطلاعات و درمان‌های به‌روز در اختیار شما قرار می‌دهد. دکتران ما نیز در این زمینه تخصص دارند و می‌توانند به شما راهنمایی‌ها و مشاوره‌های لازم را ارائه دهند. برای دسترسی به اطلاعات کامل و مشاوره با متخصصان ما، لطفاً به سایت دکتر بامن مراجعه فرمایید.

پرسش‌های متداول

1. آیا تومور غدد اشکی می‌تواند خود به تنهایی رفع شود؟

نه، تومور غدد اشکی نیاز به درمان حرفه‌ای دارد و بدون درمان، ممکن است به تدریج بزرگ‌تر شود.

2. آیا پس از جراحی، باید به مدت طولانی داروها استفاده کرد؟

طبق مشاوره پزشک، بله، در برخی موارد استفاده از داروها پس از جراحی ضروری است تا از بازگشت تومور جلوگیری شود.

3. آیا تغییرات در شیوه زندگی می‌تواند در پیشگیری از این نوع سرطان مؤثر باشد؟

بله، از جمله ترک دخانیات، مصرف مواد غذایی سالم و ورزش منظم می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.

4. آیا این نوع سرطان ارثی است؟

در برخی موارد، فاکتورهای ژنتیکی ممکن است نقش داشته باشند. پزشک می‌تواند تست‌های مرتبط را توصیه کند.

5. چگونه می‌توانم بعد از درمان به طبیعی‌ترین شکل ممکن دیدگاه خود را داشته باشم؟

پس از درمان، پیگیری منظم و مراقبت مداوم از چشم‌ها، همچنین مراعات بهداشتی و مصرف داروهای معین می‌تواند به بهبود و حفظ دیدگاه کمک کند.

منابع

Tumors of the lacrimal gland

An Update on Tumors of the Lacrimal Gland

Lacrimal Gland Tumors: A Clinicopathological Analysis of 160 Cases

Epithelial Lacrimal Gland TumorsPathologic Classification and Current Understanding

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی، یا به عبارت دیگر تومورهای خوش‌خیم کودکان، نوعی از تومورهای غیررسمی هستند که از سلول‌های بدن کودکان شکل می‌گیرند. این تومورها اغلب خوش‌خیم هستند، یعنی به سرعت رشد نمی‌کنند و به سایر اندام‌ها گسترش نمی‌یابند.

در تومورهای سلول ‌زایا، سلول‌های بدن به‌طور نامنظم و بدون کنترل افزایش می‌یابند، اما این افزایش در مرزهای مشخصی متوقف می‌شود و به تشکیل یک تومور خوش‌خیم منجر می‌شود. این تومورها ممکن است در قسمت های مختلف بدن کودکان ظاهر شوند.

تشخیص تومور سلول ‌زایا اغلب از طریق تست‌های تصویری مانند آلتراسونوگرافی، رادیوگرافی، و اندوسکوپی انجام می‌شود. اگر تشخیص داده شود که یک تومورهای سلول ‌زایا خوش‌خیم است و خطری برای سلامتی ندارد، پزشک معالج ممکن است تصمیم بگیرد تومور را تحت مراقبت و نظارت دوره‌ای قرار دهد یا حتی برای برداشتن آن جراحی انجام دهد.

در کل، تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی نگران‌کننده هستند، اما با تشخیص زودرس و مدیریت مناسب، اکثر موارد از آنها می‌توانند کنترل شوند و بهبودی کامل را تجربه کنند.

تاریخچه

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی، موضوعی است که در طول تاریخ پزشکی توجه زیادی به خود جلب کرده‌اند. اولین گزارشات از این نوع تومورها به دهه‌های پایانی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. در آن زمان، دانش پزشکی در مورد تشخیص و درمان تومور سلول ‌زایا هنوز در مراحل ابتدایی بود و اطلاعات کمی در دسترس بود.

در طی سالیان متمادی، با پیشرفت تکنولوژی‌های تصویری، مانند رادیوگرافی و اولتراسونوگرافی، و نیز پیشرفت در روش‌های بیوپسی، توانستیم نگرانی‌هایمان در مورد تومور سلول ‌زایا را کاهش دهیم. با افزایش دقت در تشخیص و درمان، مرگ و میر ناشی از این نوع تومورها به طرز چشمگیری کاهش یافته است.

امروزه، با پیشرفت‌های پزشکی در زمینه ژنتیک و درمان‌های هدفمند، درمان تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی بهبود یافته است. تیم‌های پزشکی متخصص و متعهد بهره‌وری بیشتری در تشخیص زودرس این نوع تومورها داشته و به کاهش عوارض و اثرات جانبی مرتبط با درمان‌های رادیوتراپی و شیمی‌درمانی پرداخته‌اند.

همچنین، اطلاعات جدیدی از تحقیقات در زمینه ژنتیک و بیولوژی مولکولی به محققان کمک کرده‌اند تا فهم بیشتری از علت و الگوی رشد این تومورها پیدا کنند. این پیشرفت‌ها امیدواری بهبود ‌ برای کودکان مبتلا به این نوع تومورها را فراهم کرده است.

در مجموع، با پیشرفت علم پزشکی و تحقیقات پیوسته در این زمینه، امیدواری به درمان کامل و موثر ترکیب شده با کیفیت بهبود یافته و آینده روشن‌تری برای کودکان مبتلا به تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی را خلق کرده است.

 

آمار جهانی

تومورهای سلول زایا، از جمله آنهایی که در اندام های تولید مثلی ایجاد می شوند، حدود 3 درصد از کل تومورها را در کودکان کمتر از 15 سال و حدود 14 درصد را در نوجوانان 15 تا 19 ساله تشکیل می دهند.

علائم بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی:

تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی می‌توانند باعث ظاهر شدن علائم مختلفی در کودکان شوند. این علائم می‌توانند متنوع و متفاوت باشند و وابسته به مکان و اندازه تومور باشند. در ادامه، به برخی از علائم کاملی که ممکن است نشانگر وجود تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی باشند، پرداخته خواهیم کرد:

• درد یا تورم: درد یا تورم در نقاط خاص از بدن، به ویژه در ناحیه‌هایی که تومور واقع شده است، ممکن است ظاهر شود.
• کاهش اشتها یا کاهش وزن ناگهانی: کودک ناگهان از دست دادن اشتها یا کاهش وزن ناگهانی را تجربه می‌کند، که می‌تواند نشانه‌ای از وجود تومور باشد.
• خونریزی ناشی از تومور: تومور سلول ‌زایا در برخی موارد ممکن است خونریزی یا افزایش خونریزی‌های معمولی در بدن ایجاد کنند.
• تغییر در عملکرد اندام‌ها: تومورها ممکن است فشاری بر روی اعصاب یا اندام‌ها وارد کنند، که به تغییر در عملکرد این اندام‌ها منجر می‌شود. این تغییرات می‌توانند مشکلات در حرکت تا مشکلات دیگر مختلف باشند.
• احساس گرمی یا فشار: کودک ممکن است احساس گرمی یا فشار در نقاط خاصی از بدن کند که مرتبط با وجود تومور باشد.

اگر والدین یا مراقبین هر یک از این علائم را در کودکان خود مشاهده می‌کنند، باید به زودی به متخصص سرطان شناسی مراجعه کنند. تشخیص زودرس و درمان به موقع می‌تواند در بهبود پیش‌آگهی و نتایج درمان تاثیرگذار باشد.

 

روش‌های تشخیص بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی:

تشخیص تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نیازمند یک فرآیند دقیق و کامل است تا پزشک بتواند نوع تومور، مکان و اندازه آن را تشخیص داده و برنامه درمانی مناسبی را ارائه دهد. در اینجا به برخی از متداول‌ترین روش‌های تشخیص بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان پرداخته خواهد شد:

• آلتراسونوگرافی (سونوگرافی): این روش از امواج فراصوتی برای ایجاد تصاویر از داخل بدن استفاده می‌کند. آلتراسونوگرافی معمولاً برای تشخیص تومورهای سطحی یا در نزدیکی سطح پوست انجام می‌شود.
• رادیوگرافی: این روش تصویربرداری با استفاده از اشعه ایکس برای دریافت تصاویر از داخل بدن است. رادیوگرافی برای تشخیص تومورهای استخوانی یا دریچه‌های قلب ممکن است مفید باشد.
• ماموگرافی: این روش تصویربرداری برای تشخیص تومورهای پستان در دختران نوجوان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• اندوسکوپی: این روش از یک دستگاه با لنز نوری برای بررسی دقیق تومورها در داخل اندام‌ها یا لوله‌های داخلی بدن استفاده می‌کند.
• بیوپسی: این روش شامل برداشت نمونه از بافت تومور است. نمونه‌های بیوپسی به طور دقیق تحت میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرند تا نوع تومور و خصوصیات آن مشخص شوند.
• آنژیوگرافی: این روش برای تشخیص تومورهای مرتبط با سیستم عروقی و عروق خونی استفاده می‌شود.

استفاده از یک یا ترکیبی از این روش‌های تشخیصی، به همراه تجزیه و تحلیل دقیق نمونه‌های بیوپسی، به پزشکان امکان می‌دهد تا یک تشخیص دقیق و نیز برنامه درمانی متناسب با نوع و مرحله تومور را فراهم کنند.

دلایل ایجاد بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نتیجه‌ای از تغییرات غیرطبیعی در ساختار ژنتیکی سلول‌های بدن است. این تغییرات می‌توانند به صورت وراثتی از نسل به نسل منتقل شوند یا نتیجه عوامل محیطی و ناشناخته باشند. در اینجا به برخی از عوامل و دلایل معمول ایجاد بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکی اشاره خواهیم کرد:

1. ژنتیک و وراثت: در برخی موارد، تغییرات ژنتیکی و وراثتی می‌توانند باعث ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکی شوند. اگر یکی از والدین یا اقوام نزدیک کودک تومورهای سلول ‌زایا داشته باشند، احتمال ابتلا به این بیماری در کودک نیز افزایش می‌یابد.
2. عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند تابش نوری مضر، تماس با مواد شیمیایی خطرناک، یا مواجهه با اشعه‌های X و CT از جمله عواملی هستند که ممکن است در ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نقش داشته باشند.
3. تغییرات ژنتیکی تصادفی: در برخی موارد، تغییرات ژنتیکی تصادفی در سلول‌ها می‌توانند به صورت ناگهانی و بدون دلیل مشخص ایجاد تومورهای سلول ‌زایا کنند.
4. اختلالات در تکامل سلولی: هنگامی که سلول‌ها در فرآیند تکامل یا تقسیم غیرطبیعی تغییر می‌کنند، احتمال ایجاد تومورهای سلول ‌زایا افزایش می‌یابد.
5. ضعف سیستم ایمنی: کودکانی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است بیشتر به بیماری‌های سرطانی، از جمله تومورهای سلول ‌زایا، حساس باشند.
6. مصرف دخانیات در دوران بارداری: برخی تحقیقات نشان می‌دهند که عواملی مانند استفاده از دخانیات یا مصرف مواد مخدر در دوران بارداری می‌توانند به افزایش احتمال ایجاد تومورهای سلول ‌زایا در کودکان منجر شوند.

با این حال، مهم است تا یادآوری شود که اکثر کودکانی که تومورهای سلول ‌زایا دارند، هیچ یک از این عوامل را تجربه نکرده‌اند و دقیقاً چرا این بیماری در آنها ایجاد شده است هنوز کاملاً مشخص نیست.

 

روش‌های درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نیازمند یک برنامه درمانی چندگانه و ترکیبی است که توسط تیم پزشکی متخصص در زمینه سرطان ارائه می‌شود. این برنامه‌ها ممکن است از یک یا ترکیبی از روش‌های زیر تشکیل شده باشند:

1. جراحی: در بسیاری از موارد، جراحی برای برداشتن تومور یا کاهش اندازه آن انجام می‌شود. هدف اصلی جراحی، حذف تومور بدون تأثیر منفی است.
2. شیمی‌درمانی (کمال درمان یا نئوآدیووانت درمان): درمان با داروهای شیمی‌درمانی ممکن است قبل یا بعد از جراحی انجام شود. این داروها به منظور کاهش اندازه تومور، کنترل رشد و جلوگیری از بازگشت بیماری استفاده می‌شوند.
3. رادیوتراپی (ترکیبی یا پس از جراحی): در این روش، اشعه X یا پرتوهای دیگر برای کاهش اندازه تومور و نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.
4. پزشکی هدفمند (تراپی هدفمند): این روش‌های درمانی بر اساس ویژگی‌های مولکولی و ژنتیکی تومورهای سلول ‌زایا انجام می‌شوند. این داروها به طور مستقیم به سلول‌های سرطانی هدف می‌شوند و تأثیر کمتری بر سلول‌های سالم دارند.
5. پیوند نخاع (پیوند مغز و نخاع): در برخی موارد تومورهای مرتبط با نخاع، به خصوص تومور ویلمز، نیاز به پیوند نخاع دارند تا بخش‌های متاثر از نخاع حذف شود.
6. پیوند استخوانی: اگر تومور در استخوان‌ها شکل گرفته باشد و باعث آسیب به استخوان‌ها شده باشد، پیوند استخوانی ممکن است لازم باشد.
7. پشتیبانی و درمان از عوارض جانبی: درمان‌های سلول ‌زایا ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند. مثلاً شیمی‌درمانی ممکن است باعث کم خونی شود، بنابراین درمان‌های پشتیبانی مانند تزریق خون و محافظت از سیستم ایمنی مهم است.

در تمامی مراحل درمان، پزشکان، پرستاران و متخصصان سلامت کودک را همراهی و پشتیبانی می‌کنند تا کودک و خانواده احساس اطمینان و امید کنند که درمان بهترین نتیجه را خواهد داد.

 

لیست داروهای درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان اغلب نیازمند یک ترکیب چندگانه از داروها است که توسط پزشک متخصص در زمینه سرطان تجویز می‌شود. این داروها باید با دقت و زمانبندی صحیح مصرف شوند تا بهترین نتایج درمانی حاصل شود. در اینجا لیستی از داروهای معمولاً استفاده شده در درمان بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان آمده است:

کمپلکس‌های شیمی‌درمانی:

• کمپلکس‌های پلاتینی: از جمله کاربوپلاتین و سیسپلاتین که به عنوان مهمترین داروهای شیمی‌درمانی در درمان تومورهای سرطانی شناخته می‌شوند.
• کمپلکس‌های آنتراسیکلین: مانند داکوروبیسین و اپیرابین.
• داروهای الکتروفیلیته: مثل سیکلوفسفامید.

داروهای هدفمند:

• اینهیبیتورهای تیروزین کیناز: به عنوان مثال ایماتینیب که در برخی از تومورهای خاص مؤثر است.
• آنتی‌بادی‌ها: مثل ریتوکسیماب که در درمان لیمفومای هودجکین و لوکمی مؤثر است.

گلوکوکورتیکوئیدها: این داروها برای کاهش التهاب و تسکین علائم مورد استفاده قرار می‌گیرند.

داروهای ضد تستوسترون: این داروها در درمان تومورهای استخوانی کودکان کاربرد دارند.

بیولوژیک‌ها و ایمونوتراپی: از جمله اینفلیکسیماب، انتی‌تی‌آر‌آی‌ها و داروهایی که بر روی سیستم ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند.

داروهای ضد تهوع و استفراغ: مانند اندانسترون‌ها که برای کاهش عوارض ناشی از شیمی‌درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

لطفاً توجه داشته باشید که این تنها یک لیست معمولی است و درمان نهایی و نوع دقیق داروها بستگی به نوع تومور، استیج بیماری و وضعیت سلامتی کودک دارد. پزشک معالج شما می‌تواند بر اساس شرایط خاص کودک شما داروهای مناسب را تجویز کند.

 

راهکارهای پیشگیری

اگرچه از بیماری تومورهای سلول ‌زایا در دوران کودکی نمی‌تواند جلوگیری شود، اما می‌توان با اقداماتی، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش داد. در اینجا چند راهکار پیشگیری از بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان آورده شده است:

1. تغذیه سالم: تغذیه متوازن با مصرف میوه‌ها، سبزیجات، میان‌وعده‌های سالم و کاهش مصرف غذاهای پرچرب و پرپنجه می‌تواند از سلامتی سیستم ایمنی کودک حمایت کرده و احتمال ابتلا به بیماری‌های سرطانی را کاهش دهد.
2. فعالیت بدنی منظم: ورزش منظم و فعالیت‌های بدنی می‌توانند از افزایش وزن، بهبود سیستم ایمنی و حفظ سلامتی کودک کمک کنند.
3. جلوگیری از تماس با مواد شیمیایی: کودکان باید از تماس با مواد شیمیایی خطرناک و مواد شوینده که ممکن است عوارض سرطانی داشته باشند، دوری کنند.
4. جلوگیری از تابش مضر: باید کودکان را از تابش‌های مضر مانند تابش اولتراویولت (UV) خورشید محافظت کرد و از استفاده از کرم‌های ضدآفتاب با فاکتور حفاظت بالا استفاده نمود.
5. واکسیناسیون: واکسیناسیون‌های مخصوص مانند واکسن‌های هپاتیت B و HPV (هومن پاپیلوماویروس) می‌توانند در پیشگیری از برخی انواع تومورها مؤثر باشند.
6. مراقبت از سلامت روحی: مراقبت از سلامت روحی و کاهش استرس و اضطراب نه تنها برای روان‌سلامتی کودک مهم است بلکه ممکن است به بهبود سیستم ایمنی او کمک کند.
7. پیگیری پزشکی منظم: پیگیری منظم و انجام آزمون‌های پزشکی و اسکرینینگ‌های سرطانی در مواقع مناسب می‌تواند به شناسایی زودرس بیماری‌های سرطانی کمک کند.
8. جلوگیری از مواجهه با دخانیات: کودکان باید از دخانیات دوری کنند و در محیط‌های دود سیگار و ترکیبات سمی دیگر قرار نگیرند.

همچنین، خانواده‌ها باید به کودکان آموزش دهند که بهداشت شخصی خود را حفظ کرده و از اشتراک اشیای شخصی مانند مسواک، خمیردندان و دستمال روز استفاده ننمایند. به علاوه، در مواقع مشخصی مانند شروع مدرسه یا مهمانی‌های کودکانه، از تمیز نگه‌داری و محافظت از کودکان در برابر بیماری‌های عفونی خصوصاً در زمان‌های شیوع بیماری‌ها مهم است.

 

نتیجه

بیماری تومورسلول زایا در دوران کودکی یک بیماری جدی و پیچیده است که نیازمند تشخیص دقیق، درمان موثر و پشتیبانی مناسب است. تشخیص زودرس و درمان مناسب می‌تواند نقش کلیدی در بهبود نتایج درمانی ایفا کند. از طرفی، پیشگیری از ابتلا به این بیماری از اهمیت ویژه برخوردار است.

رعایت نکاتی مانند تغذیه سالم، فعالیت بدنی منظم، محافظت از پوست در برابر تابش‌های مضر و واکسیناسیون می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به بیماری کمک کنند. همچنین، اطلاعات و آگاهی خانواده‌ها در خصوص علائم مربوط به این بیماری و پیگیری پزشکی منظم نقش مهمی در جلوگیری و یا تشخیص زودرس این بیماری ایفا می‌کند.

درمان تومورهای سلول ‌زایا در کودکان نیازمند ترکیبی از جراحی، شیمی‌درمانی، رادیوتراپی و درمان‌های هدفمند است که توسط تیم پزشکی متخصص ارائه می‌شود. اهمیت مشارکت و همکاری خانواده با تیم درمانی در ایجاد نتایج مثبت نیز قابل تأکید است.

از طرف دیگر، تحقیقات علمی در زمینه پیشگیری و درمان بیماری‌های سرطانی بهبود مستمر می‌یابد و امیدوارانه در آینده نیاز به درمان‌های موثر‌تر و بهبود نتایج درمانی بیشتری خواهیم داشت.

یادآور می‌شود که هر گونه تغییر در سلامت کودک، باید به پزشک معالج اعلام شود و تشخیص و درمان بر اساس مشورت پزشکی صورت گیرد.

با افتخار می‌خواهم شما را به وب‌سایت متخصصان علمی دکتر با من دعوت کنم. این وب‌سایت به عنوان یک منبع قابل اعتماد برای آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری تومورسلول ‌زایا در دوران کودکی شناخته می‌شود. تیم متخصص و مجرب این وب‌سایت بیش از 7000 هزار متخصص با تجربه را در اختیار دارد.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه بیماری تومورهای سلول ‌زایا در کودکان هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش‌های متداول

1. تومور سلول ‌زایا چه نوع درمان‌هایی را نیاز دارند؟

تومور سلول ‌زایا معمولاً با جراحی برداشته می‌شوند. در صورت لزوم، درمان‌های شیمیایی یا رادیوتراپی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.

2. آیا تومور سلول ‌زایا به طور خودی نیکوئی می‌کنند؟

بله، اکثر تومور سلول ‌زایا خوش‌خیم هستند، به این معنا که به سرعت رشد نمی‌کنند و به سایر اندام‌ها گسترش نمی‌یابند.

3. آیا این تومورها به عوامل ژنتیکی برمی‌گردند؟

بله، برخی از تومور سلول ‌زایا در کودکی به عوامل ژنتیکی برمی‌گردند، اما این مسئله در همه موارد صدق نمی‌کند.

4. آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری از این تومورها کمک کند؟

به علت عدم شناخت دقیق علل، پیشگیری مستقیم از تومور سلول ‌زایا ممکن نیست. اما یک سبک زندگی سالم و فعالیت ورزشی منظم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا کمک کند.

5. آیا تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی اغلب خوش‌خیم هستند؟

بله، اکثر تومور سلول ‌زایا در دوران کودکی خوش‌خیم هستند و درمان موثری در دسترس است.

منابع

Germ-cell tumors in childhood and adolescence

Malignant germ cell tumors in childhood

Pediatric germ cell tumors

Late Effects of Treatment for Germ Cell Tumors During Childhood and Adolescence

زمانی که DNA سلول های سالم آسیب ببیند و باعث تغییر سلول‌ها شود به طوری که خارج از کنترل رشد کنند باعث ایجاد تشکیل توده میشود. این تومور ها یا سرطانی هستند و یا خوش خیم. در تومور سرطانی بدخیم هست که اگر رشد و به تمام قسمت‌های بدن سرایت کند و درمان و تشخیص به موقع صورت نگیرد تهدید جدی ایجاد می‌‎کند که به آن متاستاز می‌گویند. اگر تومور رشد کند اما به نقاط دوردست بدن گسترش نیابد و کل بدن را درگیر نکند به این تومور ها، تومور خوش خیم می گویند. تومور دسموئید تقریبا در هر نقطه از بافت نرم بدن می‌تواند ایجاد شود. افراد انواع علائمی که از تومور دارند به محل شروع و اندازه تومور بستگی دارد.

تومور دسموئید چیست؟

تومور‌های دسموئید به نوعی تومور‌های بافت‌ نرم هستند که منشأشان بافت فیبری هست که مربوط به سرطان های بافت همبند به نام سارکوم هستند، اما تومور‌های دسموئید سرطانی نیستند چون به سایر‌ بخش‌های بدن گسترش نمی‌یابند. تومور‌های دسموئید می‌توانند در‌ هر‌ جای بدن ایجاد شوند چون بافت فیبری در هر جای بدن یافت می‌شود.تومور‌های دسموئید اگر به کندی رشد کنند باعث ایجاد مشکل نمی‌شوند، اما اگر بعضی از تومور‌های دسموئید که به سرعت رشد کنند، می‌توانند باعث ایجاد اختلال در بدن شوند.از آنجایی که بیشتر دسموئید‌ها تهدید کننده نیستند با این‌حال اگر با بافت و اندام های حیاتی مانند کلیه‌ها، روده‌ها، ریه‌ها، رگ‌های‌خونی اصلی یا اعصاب در تماس باشند تهدید‌کننده زندگی هستند. کنترل و برداشتن این نوع تومورها به نوعی سخت است و ممکن است پس‌ از جراحی عود کنند. گاهی‌اوقات ممکن است تومور‌ها بدون هیچ درمانی کوچک و غیر‌فعال شوند که به آن رگرسیون خودبه‌خودی می‌گویند و به درمان نیازی ندارند.تومور‌های دسموئید در شایع‌ترین نوع سلول در بافت همبند به نام فیبروبلاست شروع می شود. فیبروبلاست‌ها در بهبود زخم نقش مهمی دارند. گاهی تومور‌های دسموئید به عنوان فیبروماتوز تهاجمی، فیبروماتوز‌ دزموئید یا فیبروماتوز عمیق شناخته می‌شوند و می‌توانند در کودکان و بزرگسالان رخ دهند.با اینکه تومور‌های دسموئید در همه‌جای بدن میتوانند به وجود آیند، اما معمولا در بازو، پا، یا شکم یافت می‌شوند.

توصیف پزشکان از تومور‌های دسموئید:

• • تومور‌های دسموئید دیواره شکم: این تومور‌ها اندام‌های داخل شکم را احاطه کرده و در دیواره شکم تشکیل می‌شوند.

• • تومور‌های دسموئید داخل شکمی: این تومور‌ها در بافتی به نام مزانتر که بالشتک و رگ های‌خونی را برای روده‌ها در شکم فراهم میکند قرار دارد. آنها اغلب هیچ علامتی ندارند مگر اینکه اندام‌های داخلی را تحت فشار قرار دهند و یا به صورت یک توده احساس شوند.

• • تومور‌های دسموئید خارج شکمی: تومور‌هایی که در قسمت‌های خارج از شکم یا دیواره شکم تشکیل شوند مانند شانه، بازوها، دیواره قفسه‌سینه، و قسمت بالایی‌ پاها از تومور های خارج شکمی هستند که گاهی اوقات می‌توانند در سر یا گردن هم مشاهده کرد اما به ندرت و خیلی‌کم می‌توان آنها را در سیستم اورولوژیک مثل مثانه یا کیسه بیضه یافت.

فرد معمولا یک تومور دسموئید منفرد ایجاد می‌کند، اما ممکن است بیشتر از یک تومور در یک زمان ایجاد شود. هنگامی که پزشک متخصص آنکولوژیست معتقد شود که تومور یافته شده یک تومور دسموئید است برای تایید تشخیص، بیوپسی بسیار ضروری و مهم است تا مراحل بعدی دنبال شود. پاتولوژیست پزشکی که از میکروسکوپ برای بررسی نمونه ای از تومور برای تشخیص استفاده میکند بهتر است این پزشک متخصص لاپاراسکوپی تومور‌های نادری مثل دسموئید را با نمونه بافت بررسی کند.پاتولوژیست زیر میکروسکوپ نگاه می‌کند تا سلول های تومور را از نظر اندازه و شکل به نام موفولوژی و لکه‌های‌خاصی به نام ایمونوهیستوشیمی برای تایید و تشخیص تومور‌ را بررسی کند. گاهی نیاز به اطلاعات بیشتری دارند که برای این کار از آزمایشات ژنتیکی تکمیلی استفاده می‌شود و ضروری است که توسط یک تیم مراقبت بهداشتی از متخصصین در سارکوم مراقبت شود.

آمار معتبر تومور‌ دسموئید

میزان بقا به عوامل مختلفی بستگی دارند و هیچ یک از افراد مبتلا به تومور، یکسان نیستند و متفاوت است و عوامل مختلفی برای خطر تشخیص این تومور و شانس بهبودی بعد از تشخیص تاثیر می‌گذارد.

تومور دسموئید در چند نفر تشخیص داده‌ شده؟

تومور‌های دسموئید نادر هستند و در زنان شایع‌تر از مردان است و در هر سنی ممکن است رخ دهد اما در افراد بین 15 تا 60 سال رخ می‌دهد و در ایالت متحده هر سال تقریبا 900 تا 1500 نفر تشخیص داده می‌شوند. این تومور در کودکان اغلب در سنین 15 تا 16 سالگی رخ می‌دهد. و به همان اندازه دختران و پسران در معرض مبتلا به‌این تومور هستند.

اندازه بقای تومور دسموئید چقدر هست؟

انواع مختلفی از آمار هست که به پزشکان در ارزیابی شانس بهبودی افراد در تومور دسموئید کمک کند که به این آمار بقا می‌گویند.در نظر داشته‌ باشید که این آمار فقط یک تخمین است و نمیتوانند به ما بگویند که این تومور آیا باعث کوتاهی عمر آنها می‌شود یا نه. در مقابل، آمار روند را در گروه‌هایی که افراد با همان بیماری قبلا تشخیص داده شده‌ بودند، از جمله مراحل خاص بیماری‌ را بیان می‌کند.این تومور ها به ندرت باعث مرگ می‌شوند. با این حال می‌توانند به بافت ساختار‌های مجاور و اندام‌ها آسیب زده و دردناک باشند و کیفیت زندگی فرد را مختل کند. از آنجایی که این تومور‌ها بسیار ناردند تعیین دقیق میزان بقا دشوار است اما بنا به یک گزارش 99% از بیماران 5 سال بعد از تشخیص زنده بودند.بر اساس عوامل مختلف میزان بقای این تومور متفاوت هست و شامل مرحله تومور، سن و سلامت عمومی‌فرد، و نحوه عملکرد طرح درمان است. از جمله عوامل دیگری که ممکن است بر نتایج تاثیر بگذارند عبارتند از سرعت‌ رشد تومور و محل قرارگیری تومور.بیشترین احتمال ایجاد عوارض تهدید‌کننده زندگی تومور‌های داخل‌ شکمی هستند زیرا ممکن است باعث انسداد‌ روده شوند و همچنین تومور‌هایی که در ناحیه سر و گردن قرار دارند نیز می‌توانند تهدید‌کننده جدی زندگی باشند.اغلب تومور‌های دسموئید پس‌ از جراحی عود می‌کنند و میزان عود در هر فرد متفاوت است اما طبق گزارش از حدود 20% تا 80% هست.

عوامل خطر تومور دسموئید

هر چیزی که احتمال ابتلای‌ فرد به تومور را موجب شود و افزایش دهد را عامل خطر میگویند اما اگر چه این عوامل اغلب تاثیر می‌گذارند اما بیشتر آنها باعث ایجاد تومور نمی‌شوند به طوری که برخی از افراد با عامل خطر هرگز دچار تومور نمی‌شوند این در حالی است که برخی افراد دیگر هیچ فاکتور شناخته شده‌ای برای این تومور ندارند اما دچار تومور شده‌اند. دانستن این عوامل ممکن است به شما کمک کند تا درمورد شیوه‌ زندگی و انتخاب مراقبت‌ها آگاهانه باشید.با اینکه هیچ دلیل ثابت و شناخته شده‌ای برای وجود این تومور‌ها وجود ندارد اما ممکن است این موارد شانس ابتلای‌ افراد به تومور دسموئید را افزایش دهد.

• • جنسیت: تومور‌های دسموئید اغلب در زنان نسبت به مردان کمی شایع‌تر است.

• • استروژن: تحقیات نشان داده که ممکن است تومور‌های دسموئید با سطوح بالای هورمون استروژن مرتبط باشد.

• • بارداری: ممکن است این تومور‌ها در طول بارداری به وجود آیند و ممکن است به سطوح بالای استروژن و کشش دیواره‌ شکم در دوران بارداری مرتبط باشند.

• • پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی: افرادی که دارای یک بیماری ارثی و ژنتیکی نادر به نام (fap) هستند در معرض خطر سرطان کولورکتال و تومور‌های دسموئید هستند. تومورهای دسموئید داخل‌شکمی اغلب در افراد مبتلا به این بیماری ایجاد می‌شوند. دومین علت شایع مرگ بر اثر تومور دسموئید در افرادی هست که دارای بیماری fap هستند. برخی از افراد با تشخیص دسموئید به ویژه در ناحیه داخل‌ شکمی ممکن است نیاز به غربالگری داشته‌باشند.

• • ضربه به بدن: برخی تحقیقات نشان می‌دهد که ضربه جدی یا مکرر، جراحی یا آسیب شدید امکان دارد خطر ایجاد تومور را در محل آسیب از جمله اسکار، افزایش دهد.

تشخیص تومور دسموئید

چون آزمایش‌های زیادی روی تومور دسموئید انجام می‌شود، تمام تست‌هایی که اینجا توضیح داده شده است برای هر فردی استفاده نمی‌شود و پزشک متخصص خون ممکن است این عوامل را هنگام انتخاب یک آزمایش تشخیصی در نظر بگیرد:

• • محل مشکوک تومور شما را با دقت بررسی کند

• • علائم و نشانه های شما را درست تشخیص دهد

• • سن و سلامت عمومی شما را بررسی کند

• • نتایج آزمایشات پزشکی قبلی شما را در نظر داشته باشد

تومور‌های دسموئید نادر هستند و هیچگونه آزمایش های غربالگری استانداردی برای این نوع تومور ها وجود ندارد. پزشک باید توده هایی که بیشتر از 2 اینج هستند و برآمدگی غیر معمولی دارند را مورد بررسی قرار دهد و توسط متخصص جراح عمومی خارج شود.

روش تشخیص تومور دسموئید

1. 1. تصویر‌برداری رزونانس مغناطیسی یا MRI

1. 1. توموگرافی کامپیوتری یا CT

1. 1. سونوگرافی

علائم تومور دسموئید

• • درد ناشی از فشار تومور بر روی اعصاب، ماهیچه‌ها یا رگ‌های خونی مجاور

• • احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز زمانی که تومور به اعصاب موضعی یا عروق خونی فشار وارد می‌کند

• • مشکل در حرکت دادن بازو‌ها یا دست‌ها

• • لنگیدن یا یک‌سری از مشکلات در حرکت دادن پا‌ها

• • درد

تومور دسموئید تقریبا در هر نقطه از بافت نرم بدن می‌تواند ایجاد شود. افراد انواع علائمی که از تومور دارند به محل شروع و اندازه تومور بستگی دارد. تغییراتی که در بدن خود تجربه میکنید، علائم هستند و علائم تغییرات در چیزی است که اندازه گیری می‌شود، همانند اندازه گیری فشار‌خون، یا انجام آزمایش‌های آزمایشگاهی. علامت‌ها و نشانه‌ها همگی با هم می‌توانند به وجود یک مشکل پزشکی اشاره کنند. اما گاهی‌ اوقات مشکلاتی مانند تومور دسموئید هیچ یک از علائم و نشانه‌های شرح داده شده را ندارند یا علت وجود یک علائم در بدن ممکن است ربطی به وجود تومور نداشته باشد و وجود یک مشکل دیگر باشد.تومور‌های داخل شکمی نیز ممکن هست این علائم را داشته باشند و همچنین علامت‌های مربوط به روده مسدود شده را ایجاد کنند، مانند:

• • نفخ

• • یبوست

• • درد‌شکم

• • پارگی‌روده ها

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه می‌کنید و نگرانی دارید، بهتر است با پزشک متخصص گوارش خود در این رابطه صحبت کنید. و پزشک بر‌اساس سوالاتی که از شما می‌کند علت مشکل را پیدا و بررسی می‌کند.

انواع درمان‌های متداول برای تومور دسموئید

برنامه مراقبتی شما ممکن است شامل درمان علائم و عوارض جانبی نیز باشد:

1. 1. نظارت فعال

1. 1. عمل‌جراحی

1. 1. پرتو‌درمانی

1. 1. کرایو‌جراحی

1. 1. فرسایش‌حرارتی یا فرکانس‌رادیویی

1. 1. دارو‌های ضد‌انعقادی غیر‌استروئیدی

1. 1. هورمون‌درمانی

1. 1. شیمی‌درمانی

بقا به چه معناست؟

کلمه بقا کمی پیچیده است زیرا برای افراد معانی مختلفی دارد. تعاریف رایج درباره‌ی بقا: پس از تمام شدن درمان، هیچ نشانه‌ای از تومور وجود ندارد. بر اساس این تعریف از زمان تشخیص تومور تا در طول درمان و پایان عمر فرد بقای تومور گفته می‌شود و ادامه دارد. بازماندگان ممکن است ترکیبی از احساسات همچون ترس، نگرانی، شادی، و احساس گناه را تجربه بکنند. بعضی از افراد پس از تشخیص بیشتر از زندگی خود قدردانی می‌کنند و پذیرش بیشتری از خود به دست می‌‌آورند و برخی دیگر در مورد سلامتی خود بسیار نگران و مضطرب می‌شوند و از کنار آمدن با آن مطمئن نیستند. همچنین با گذشت زمان ممکن است احساس ترس و اضطراب رخ دهد اما نباید کل زندگی‌را مختل کند و بخش زیادی از ثبات زندگی‌را در‌برگیرد.

آخرین تحقیقات در‌مورد تومور دسموئید

پزشکان در تلاش هستند تا راه های پیشگیری از تومور های دسموئید اطلاعات بیشتری کسب کنند. حوزه‌های تحقیقاتی زیر ممکن است گزینه های جدید و بهتری را برای بیماران از طریق آزمایش‌های بالینی شامل شود. درمان‌های هدفمند خاصی مانند سورافنیب و پازوپانیب برای درمان تومور‌های دسموئید استفاده می‌شوند. درمان دیگری که مورد تحقیق و بررسی است تگاویوینت است که این دارو ممکن است به پروتئینی به نام TBL1 وصل هست که این به بتا کاتنین وصل می‌شود، که هدف مهار بتا کاتنین اضافی ناشی از جهش‌ژن CTNNB1 است.زمانی‌ که برای درمان تومور‌های دسموئید به هورمون‌ درمانی‌های استاندارد پاسخ ندهند، از هورمون‌درمانی های جدید که در حال بررسی استفاده از اندوکسیفن است استفاده می‌شود و باعث کندی و توقف سرطان های مرتبط با استروژن را فراهم میکند.با اینکه سونوگرافی با فرکانس بالا برای درمان تومور‌ها در چند مرکز پزشکی استفاده می‌شود اما تحقیقات کارآزمایی بالینی در مورد اثر بخشی طولانی مدت آن تازه شروع شده است.هر درمانی می‌تواند در بدن شما تغییر و احساساتی ایجاد کند. با تیم مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید و آنها را از هرگونه عوارض جانبی جدید و یا تغییر در عوارض جانبی آگاه کنید تا بتوانند راه‌هایی برای تسکین یا مدیریت عوارض جانبی به شما کمک کنند .گاهی اوقات ممکن است پس از پایان درمان عوارض جانبی همچنان ادامه یابند که پزشکان به این عوارض، عوارض طولانی‌مدت می‌گویند و ماه‌ها و سال‌ها ادامه یابد عوارض دیررس نامیده می‌شود.

نتیجه

افرادی که از تومور دسموئید درمان می‌شوند تلاش می‌کنند تا از دستور های معین برای حفظ سلامتی و سبک زندگی سالم مانند ورزش‌کردن، سیگار‌نکشیدن، خوب غذا‌خوردن پیروی کنند. تیم مراقبت‌های بهداشتی می‌توانند به شما یک برنامه ورزشی مناسب بر اساس نیاز‌ها و توانایی بدنیتان کمک کنند تا شیوه زندگی سالم‌تر داشته باشید.منبع:

• • www.cancer.net

تومور استرومایی گوارشی یا Gastrointestinal Stromal Tumor (GIST) یک نوع تومور نادر و جامع در دستگاه گوارش است که از بافت استرومایی ایجاد می‌شود.

این تومورها معمولاً در دیواره معده یا روده کوچک شکل می‌گیرند. یک ویژگی مهم این تومورها، وجود تغییرات در ژن‌ها است که باعث ایجاد این نوع تومور می‌شود. GISTها می‌توانند در اندازه‌ها و مراحل مختلف ظاهر شوند و از طریق تصویربرداری و بیوپسی بافت تشخیص داده شوند.

این تومورها ممکن است علائم مختلفی از جمله درد معده، استفراغ خون یا مدفوع خونی، افزایش حجم معده و احساس خستگی ایجاد کنند. درمان GIST ممکن است شامل جراحی برداشت تومور، شیمی درمانی، یا هدفمند تراپی (هدفمند درمان با داروها) باشد و نوع درمان به اندازه و مرحله تومور و وضعیت بیمار بستگی دارد.

تاریخچه

تاریخچه تومور استرومایی گوارشی یا Gastrointestinal Stromal Tumor (GIST) به عنوان یک نوع خاص از تومورهای گوارشی به دهه‌های قبل برمی‌گردد. در دهه‌های گذشته، این نوع تومور به عنوان یک نوع نادر و غیرمتداول شناخته می‌شد و در اکثر موارد اشتباهاً با تومورهای دیگر گوارشی تشخیص داده می‌شد.

در دهه‌های اخیر، با پیشرفت‌های تکنولوژی تصویربرداری و مطالعات ژنتیکی، توانستیم بیشتر درک کنیم که GIST یک نوع تومور نادر اما غیرمتداول است. این تحقیقات عمقی و پیشرفت‌های زیاد در زمینه ژنتیک و بیوشیمی به محققان کمک کرده‌اند تا نحوه بروز و تکامل این تومورها را بهتر درک کنند.

تاریخ کشف دقیق این نوع تومورها مرتبط با پیشرفت‌های در زمینه تشخیص و تحقیقات پزشکی است. به عنوان یک نتیجه از تحقیقات بیشتر در زمینه علمی و پزشکی، روش‌های بهتری برای تشخیص و درمان GIST ارائه شده‌اند و بیماران مبتلا به این نوع تومور حالا می‌توانند از درمان‌های موثرتری بهره‌مند شوند.

 

آمار جهانی

GIST نادر هستند و کمتر از 1٪ از تمام تومورهای دستگاه گوارش را تشکیل می دهند. هر سال تقریباً 4000 تا 6000 بزرگسال در ایالات متحده با GIST تشخیص داده می شوند. حدود 60 درصد از GIST ها از معده شروع می شوند و حدود 35 درصد در روده کوچک ایجاد می شوند. سایر GIST ها معمولاً از رکتوم، کولون و مری شروع می شوند. برخی ممکن است در شکم اما خارج از دستگاه گوارش ایجاد شوند.

علائم این بیماری چیست؟

علائم بیماری تومور استرومایی گوارشی (GIST) متنوع و وابسته به مکان و اندازه تومور هستند. افراد ممکن است به دلایل مختلف مرتبط با این بیماری علائمی تجربه کنند. در ادامه، علائم رایجی که ممکن است نشانگر وجود تومور استرومایی گوارشی باشند آورده شده‌اند:

• درد یا ناراحتی در ناحیه معده یا ناحیه شکم
• استفراغ خون یا مدفوع خونی
• تغییرات در عادات روده‌ای نظیر اسهال یا یبوست
• افزایش حجم معده یا حس پر بودن
• کاهش وزن بدن بدون دلیل آشکار
• احساس خستگی و ضعف
• تورم در ناحیه شکم یا معده
• آنمی (کاهش هموگلوبین در خون) ناشی از خونریزی ناشی از تومور
• نفخ و احساس فشار در شکم

مهم است توجه داشته باشید که این علائم می‌توانند ناشی از دیگر بیماری‌ها نیز باشند. در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است فوراً به پزشک جراح عمومی مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق تری انجام شود و در صورت لزوم، تشخیص و درمان مناسب اعمال گردد.

 

راههای تشخیص بیماری تومور استرومایی گوارشی

تومور استرومایی گوارشی (GIST) ممکن است با استفاده از چند روش تشخیص داده شود:

• تصویربرداری پزشکی: از جمله روش‌های تصویربرداری مورد استفاده در تشخیص GIST می‌توان به اسکن‌های اولتراسونوگرافی (USG) و اسکن کامپیوتری (CT) اشاره کرد. این روش‌ها به پزشک کمک می‌کنند تا اندازه و موقعیت تومور را ارزیابی کنند.
• آندوسکوپی: این روش امکان مشاهده مستقیم تومور درون دستگاه گوارش را می‌دهد. پزشک یک آندوسکوپ (یک لوله نازک با دوربین در انتها) وارد داخل دستگاه گوارش می‌کند تا تومور را بررسی کند و اگر لازم بافت‌نما (بیوپسی) انجام دهد.
• بیوپسی: این روش شامل جمع‌آوری نمونه از بافت تومور برای ارزیابی تحت میکروسکوپ است. با انجام بیوپسی، پزشک می‌تواند نوع تومور و مشخصات سلولی آن را تشخیص دهد.
• آنژیوگرافی: این روش برای ارزیابی رشد و پرتودهی تومور به عروق مجاور استفاده می‌شود. در آنژیوگرافی، یک ماده حاجب نوری (کانتراست) به عروق تزریق می‌شود و تصاویر تومور و عروق اطراف آن گرفته می‌شود.
• مطالعات ژنتیکی: بررسی ژنوم تومور برای شناخت احتمال بروز مجدد و تهدیدی به بیماری است. مطالعات ژنتیکی می‌توانند اطلاعات مهمی ارائه دهند که برای برنامه‌ریزی درمان و پیگیری بیمار مفید باشند.

با ترکیب این روش‌ها، پزشک می‌تواند یک تشخیص دقیق از GIST بگذارد و برنامه‌ریزی مناسب برای درمان این بیماری را انجام دهد.

 

دلایل ایجاد تومور استرومایی گوارشی

دلایل ایجاد تومور استرومایی گوارشی (GIST) هنوز به طور دقیق مشخص نشده‌اند. اما تحقیقات نشان می‌دهند که تغییرات در ژن‌ها و اندازه واقعی گیرنده‌های سلولی (ترکیب‌های مختصر DNA که دستورالعمل‌هایی را به سلول می‌دهند) می‌توانند از عوامل مؤثر در ایجاد این نوع تومور باشند. همچنین، برخی از فاکتورهایی که به احتمال وقوع GIST مرتبط شده‌اند عبارتند از:

تغییرات ژنتیک: تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در ژن‌هایی نظیر KIT و PDGFRA می‌توانند نقش داشته باشند. این تغییرات می‌توانند باعث افزایش فعالیت سلول‌های استرومایی در دستگاه گوارش شوند.

عوامل محیطی: مشخص نیست که عوامل محیطی خاصی می‌توانند به طور مستقیم GIST را ایجاد کنند. اما ممکن است عواملی مثل تغذیه نادرست یا مواد شیمیایی در محیط محل کار یا محیط زیستی نقش داشته باشند.

عوامل وراثی: در برخی موارد، GIST در خانواده‌هایی که افراد در آن به این بیماری مبتلا شده‌اند، نیز مشاهده شده است. این نشان می‌دهد که ژنتیک می‌تواند نقشی در ایجاد این نوع تومور داشته باشد.

بهرحال، تحقیقات همچنان در حال ادامه دارند تا دلایل دقیق‌تری برای ایجاد GIST کشف شود.

انواع مختلف این بیماری

تومورهای استرومایی گوارشی (GIST) به اندازه‌ها، موقعیت و خصوصیات سلولی متفاوتی دسته‌بندی می‌شوند. در اینجا نمونه‌هایی از انواع مختلف GIST آمده است:

• GIST کوچک: این تومورها از نظر اندازه کوچک هستند و ممکن است بدون علائم خاصی باقی بمانند یا علائم خفیفی ایجاد کنند. غالباً در مراحل زودرس تشخیص داده می‌شوند.
• GIST بزرگ: این نوع تومورها دارای اندازه بزرگتری هستند و ممکن است علائم قابل ملاحظه‌ای نظیر درد یا تورم در منطقه گوارش ایجاد کنند.
• GIST خرد: این تومورها در مناطق خاصی از دستگاه گوارش، مانند دیواره معده یا روده کوچک، شکل می‌گیرند. آنها می‌توانند به عروق و سایر ساختارهای اطراف فشار وارد کنند.
• GIST متعدد: در برخی موارد، ممکن است بیماران چند تومور GIST در دستگاه گوارش خود داشته باشند. در صورتی که تومورها در ناحیه‌های مختلف از دستگاه گوارش وجود داشته باشند، این نوع می‌تواند تشخیص داده شود.

همه این انواع GIST نیاز به ارزیابی و درمان دقیق دارند و درمان مناسب وابسته به نوع تومور و مرحله بیماری دارد.

 

روش های درمان بیماری تومور استرومایی گوارشی

درمان تومور استرومایی گوارشی (GIST) بسته به اندازه، مرحله، مکان و خصوصیات سلولی تومور متفاوت است. در اینجا چندین روش درمان برای GIST آمده است:

• جراحی: در بیشتر موارد، جراحی برای برداشت تومور GIST از دستگاه گوارش انجام می‌شود. اگر تومور قابل جراحی باشد و اطرافیان آن تحت تأثیر قرار نگرفته باشند، جراحی می‌تواند راه حل اصلی باشد.
• داروهای هدفمند (ترکیب‌های آپتینیب و ایماتینیب): این داروها به طور خاص بر روی ژن‌هایی که نقش در رشد تومور دارند تأثیر می‌گذارند. آپتینیب و ایماتینیب از این دسته داروها هستند که برای درمان GIST مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• رادیوتراپی: در برخی موارد، اشعه‌های پرتویی ممکن است برای کاهش اندازه تومور یا کنترل رشد آن به کار روند.
• همودیالیز: اگر تومور به اندازه‌ای بزرگ باشد که از یک بخش معده یا روده خارج نشود و علائم ایجاد کند، همودیالیز ممکن است به عنوان یک راه حل مؤقت در نظر گرفته شود. این روش شامل اتصال مستقیم دستگاه گوارش به پوست برای خروج مواد غذایی است.
• پیگیری و مشاهده : در برخی موارد که تومور کمی بزرگتر است اما علائم قابل کنترل است، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد تومور را تحت نظر قرار داده و علائم را مشاهده کند تا ببیند آیا درمان فوری لازم است یا خیر.

به هر حال، تصمیم درمانی باید توسط یک تیم پزشکی متخصص که شامل جراحان،متخصص پاتولوژی، و متخصصان پزشکی هدفمند (مثل پزشکان تخصصی درمانی) باشد. این تیم بر اساس ویژگی‌های خاص تومور و وضعیت بیمار تصمیمات مناسب را برای درمان گیرند.

داروهای بیماری تومور استرومایی گوارشی

برای درمان این بیماری داروهای هدفمند مخصوصی وجود دارند که توسط پزشکان تجویز می‌شوند. داروهایی که معمولاً برای درمان GIST به کار می‌روند عبارتند از:

• ایماتینیب (Imatinib): این دارو یک مهارکننده تیروزین کیناز است و بر روی چندین ژن خاصی که در رشد تومور GIST نقش دارند، تأثیر می‌گذارد. ایماتینیب معمولاً به عنوان درمان اولیه برای GIST تجویز می‌شود.
• نیلوتینیب (Nilotinib): این دارو نیز یک مهارکننده تیروزین کیناز است و ممکن است برای بیمارانی که به ایماتینیب پاسخ نداده‌اند، تجویز شود.
• سوتینیب (Sunitinib): این دارو یک مهارکننده تیروزین کیناز چندگانه است و می‌تواند برای درمان GIST در مواردی که به ایماتینیب پاسخ نداده‌اند یا برای بیمارانی که پس از جراحی تومور دچار عود می‌شوند، تجویز شود.
• رگورافنیب (Regorafenib): این دارو نیز یک مهارکننده تیروزین کیناز است که ممکن است برای بیمارانی که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، تجویز شود.

مهم است که هرگزینه درمانی بر اساس تشخیص و نیازهای خاص هر بیمار توسط پزشک متخصص انتخاب شود. همچنین، بیماران باید در مورد هرگونه عوارض جانبی و نکات مرتبط با درمان با داروها با پزشک خود مشاوره کنند.

 

راهکارهای پیشگیری از این بیماری

با توجه به علت دقیق ایجاد تومور استرومایی گوارشی (GIST)، راهکارهای مشخصی برای جلوگیری مستقیم از این بیماری وجود ندارد. با این حال، برخی از روش‌ها و عادات سالم که می‌توانند به عملکرد بهتر سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های گوارشی، از جمله GIST، کمک کنند، عبارتند از:

• تغذیه سالم: مصرف میزان مناسبی از میوه‌ها، سبزیجات، میوه‌های خشک، ماهی و مرغ که غنی از ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند، می‌تواند به بهبود سیستم ایمنی بدن کمک کند.
• منع مصرف تنباکو: سیگار کشیدن به شدت با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های گوارشی مرتبط است. اجتناب از سیگار و دیگر مواد تنباکویی می‌تواند خطر ابتلا به GIST و دیگر بیماری‌های گوارشی را کاهش دهد.
• ورزش منظم: فعالیت‌های ورزشی منظم می‌توانند به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کنند و خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با گوارش را کاهش دهند.
• مدیریت استرس: استرس بلند مدت می‌تواند بر سیستم ایمنی بدن تأثیر منفی بگذارد. از روش‌های مدیریت استرس نظیر مدیتیشن، یوگا و همچنین مشاوره روحی استفاده کنید.
• پیگیری و مراقبت پزشکی منظم: مراقبت پزشکی منظم و پیگیری بیماری‌های مزمنی که خطر ابتلا به GIST را افزایش می‌دهند، می‌تواند در شناسایی زودرس مشکلات گوارشی و درمان به موقع آنها کمک کند.

همچنین، در صورت وجود تاریخچه خانوادگی از این بیماری یا بیماری‌های مشابه، مشاوره با پزشک متخصص گوارش و انجام آزمایشات پیشگیری می‌تواند مفید باشد.

نتیجه

با توجه به اطلاعات فعلی و دانش علمی ما در مورد تومور استرومایی گوارشی (GIST)، می‌توانیم نتیجه بگیریم که این بیماری یک نوع تومور نادر و مخصوص سلول‌های استرومایی در دستگاه گوارش است. این تومورها ممکن است در هر بخشی از گوارش، از جمله معده، روده بزرگ و کوچک، و حتی پریتونئوم (لايه‌ای از بافتی که داخل ناحیه شکم و شکمچه قرار دارد) ایجاد شوند.

تحقیقات علمی نشان می‌دهد که بسیاری از این تومورها ناشی از تغییرات در ژن‌های کیت و پی‌دی‌جی‌آرف است. این تغییرات باعث افزایش فعالیت تیروزین کینازها در سلول‌های استرومایی می‌شود که به رشد غیرطبیعی تومورها منجر می‌شود.

درمان GIST شامل گزینه‌های مختلفی از جمله جراحی برداشت تومور، استفاده از داروهای هدفمند نظیر ایماتینیب و داروهای دیگری می‌شود. با این حال، هر درمانی باید با دقت و توسط تیم پزشکی متخصص انجام شود.

همچنین، پیشگیری از این بیماری در حال حاضر مشخص نیست و بیشتر مرتبط با سبک زندگی سالم و پیگیری مرتب دستورات پزشکی است. نیاز به تحقیقات بیشتر در زمینه علل و پیشگیری از این بیماری وجود دارد تا بتوان بهبود روش‌های تشخیص و درمان آن را فراهم کرد.

با افتخار از شما دعوت می‌کنم که به سایت دکتر با من مراجعه کنید. این سایت به عنوان یک منبع قابل اعتماد از جدیدترین مقالات علمی در زمینه بیماری تومور استرومایی گوارش (GIST) بهره‌مند است. با بیش از 7000 متخصص و پزشک با تجربه در کادر درمانی، این سایت اطلاعات کامل و به‌روزی در مورد تشخیص، درمان، و پیشگیری از این بیماری فراهم می‌کند.

در دکتر بامن، ما به عهده داریم که شما بهترین مراقبت و راهنمایی‌ها را در مواجهه با تومور استرومایی گوارشی دریافت کنید. متخصصان ما با بهره‌گیری از جدیدترین دانش‌ها و تکنولوژی‌های پزشکی، به شما کمک می‌کنند تا با آرامش و اطمینان، مسیر درمانی مناسب را طی کنید.

به دکتر بامن بپیوندید و از تخصص و تجربه پزشکان ما در حوزه تومور استرومایی گوارشی بهره‌مند شوید. [برای دریافت اطلاعات بیشتر و رزرو وقت ملاقات، اینجا کلیک کنید]

پرسش‌های متداول

1. آیا تومور استرومایی گوارشی قابل درمان است؟

بله، درمان تومور استرومایی گوارشی ممکن است از طریق جراحی و درمان‌های تکمیلی انجام شود.

2. آیا تومور استرومایی گوارشی به وراثت وابسته است؟

برخی از موارد تومور استرومایی گوارشی ممکن است به ژنتیک و وراثت برگردد.

3. آیا درمان تومور استرومایی گوارشی دردناک است؟

درمان تومور استرومایی گوارشی ممکن است به مرحله و اندازه تومور وابسته باشد، اما معمولاً با تیم پزشکی متخصص و به کمک تکنولوژی‌های پیشرفته قابل مدیریت است.

4. آیا پس از درمان تومور استرومایی گوارشی نیاز به پیگیری دارم؟

بله، پیگیری پس از درمان بسیار اهمیت دارد تا هر گونه بازگشت یا تغییر در وضعیت بیماری را زودتر شناسایی کرد.

5. آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند در پیشگیری از این بیماری کمک کند؟

بله، تغییرات در سبک زندگی نظیر تغذیه سالم، ورزش منظم، و کاهش استرس می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به تومور استرومایی گوارشی کمک کند.

منابع

Clinical presentation of gastrointestinal stromal tumors and treatment of operable disease

Gastrointestinal Stromal Tumors: Disease and Treatment Update

Ménétrier disease and gastrointestinal stromal tumors: hyperproliferative disorders of the stomach

Gastrointestinal stromal tumors: a spectrum of disease

تنگی کانال نخاعی یک مشکل جدی و پیچیده در سیستم عصبی است که ممکن است برای بسیاری از افراد ناآشنا باشد. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا تنگی کانال نخاع را از هر جهت ممکن، از علائم و عوامل خطر تا درمان‌های موجود، به شیوه‌ای ساده و قابل درک بفهمید.

آمار جهانی

102 میلیون نفر (1.4٪) در سراسر جهان سالانه مبتلا به تنگی کانال نخاعی تشخیص داده شدند که بیشترین میزان ابتلا در اروپا (2.2٪) و کمترین آن در آفریقا (0.94٪) بود.

تنگی کانال نخاع به چه معناست؟

یک مشکل پزشکی جدی است که در آن کانالی که نخاع (رشته عصبی مهمی که اطلاعات عصبی را از مغز به بدن منتقل می‌کند) در آن قرار دارد، تنگ می‌شود. این تنگی می‌تواند منجر به فشار بر نخاع شود و عملکرد عصبی را مختل کند.

 

دلایل تنگ شدن کانال نخاعی

• ژنتیک
• آسیب‌های فیزیکی به نخاع
• توده‌های سرطانی در ناحیه نخاع
• التهاب‌ها و عفونت‌ها
• پیری

تشخیص تنگی کانال نخاعی نیازمند تست‌ها و مشاوره پزشکی تخصصی است. اگر علائمی مشکوک به تنگی کانال نخاع دارید، بهترین اقدام این است که به متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب اعمال شود.

انواع تنگی کانال نخاع کدامند؟

به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

1. نخاع تشخیصی (Stenosis): به معنای تنگ شدن کانالی است که نخاع در آن قرار دارد. این تنگی تدریجی و برگشت‌ناپذیر است، به این معنا که کانال نخاع به طور آهسته و پیوسته تنگ می‌شود و این تنگی به صورت دائمی باقی می‌ماند.
2. نخاع تروماتیک (Traumatic Stenosis) : به معنای تنگ شدن کانال نخاعی به دلیل آسیب‌های جسمی است. به عبارت ساده، این نوع، از آسیب‌هایی ناشی از تصادفات، سقوط‌ها، یا ضربه‌های جسمی ناشی می‌شود. آسیب به کانال نخاع می‌تواند به تنگی آن منجر شود و معمولاً باعث علائم شدیدی می‌شود.

 

تنگی کانال نخاع در بدن

تنگ شدن کانال نخاعی می‌تواند در قسمت‌های مختلف از بدن اتفاق بیافتد. این تنگی معمولاً در مناطقی از نخاع اتفاق می‌افتد که از سر تا پایین بدن گسترش دارد. مکان‌های شایع شامل:

نخاع گردنی (Cervical Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاع در منطقه گردنی (سر ستون فقرات) اتفاق می‌افتد و ممکن است به مشکلات در دست‌ها و پاها منجر شود.

نخاع میانی (Thoracic Stenosis): تنگی کانال نخاع میانی در منطقه وسطی از نخاع ایجاد می‌شود و معمولاً به مشکلات در نیمه پایینی بدن منجر می‌شود.

ناحیه پایینی (Lumbar Stenosis): در این حالت، تنگی کانال نخاعی در منطقه پایینی نخاع (ستون فقرات زانو به پایین) ایجاد می‌شود .

علائم تنگی کانال نخاع

علائم می‌توانند متنوع باشند و بسته به شدت و محل تنگی متغیر باشند. در ادامه، علائم را بررسی می‌کنیم:

درد عمیق و شدید: افراد ممکن است درد شدیدی در مناطقی که کانال نخاع تنگ شده داشته باشند. این درد معمولاً در پشت و ستون فقرات حس می‌شود.

ضعف عضلات: می‌تواند منجر به ضعف عضلات در اندام‌های تحتانی (مانند پاها) شود. افراد ممکن است دشواری در حرکت و کنترل عضلات خود را تجربه کنند.

اختلالات حسی: شامل اختلال در حس و حرکت‌ها می‌شود. افراد ممکن است تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، احساس سوزش، یا کم‌شدن حس در بخش‌هایی از بدن خود باشند.

تغییرات در کنترل مثانه و روده: ممکن است به مشکلات در کنترل مثانه و روده منجر شود. افراد ممکن است نیاز به تشدید و تخلیه مکرر داشته باشند.

کاهش توانایی حرکتی: افراد ممکن است به صورت کلی دچار کاهش توانایی حرکتی شوند و نتوانند به راحتی راه بروند.

اختلال در کنترل دما: ممکن است منجر به دشواری در کنترل دما و احساس تغییرات دمایی در اندام‌ها شود.

تغییرات در توانایی حسی و حرکتی: تحت تأثیر تنگی کانال نخاعی، افراد ممکن است توانایی حرکتی و حسی در بخش‌هایی از بدن خود را از دست بدهند.

تغییرات در تعادل: تغییرات در تعادل نیز ممکن است علامت دیگری از تنگی کانال نخاع باشد.

به یاد داشته باشید که علائم ممکن است بسته به مکان و شدت تنگی متغیر باشند. در صورت تجربه هر گونه علامتی که ممکن است به تنگی کانال نخاع اشاره داشته باشد، بهترین راه اقدام سریع و مشورت با پزشک متخصص است.

 

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

راه تشخیص عمدتاً از طریق مطالعه علائم بالینی، تاریخچه پزشکی فرد، و تست‌های تصویری انجام می‌شود. در ادامه، روش‌های تشخیص را برای شما توضیح می‌دهیم:

بررسی علائم بالینی: پزشک ابتدا با مطالعه علائمی که فرد تجربه می‌کند، از جمله درد، ضعف عضلات، اختلال در حس و حرکت، و مشکلات کنترل مثانه و روده، به تشخیص نخاعی ممکن می‌پردازد.

معاینه جسمانی: پزشک ممکن است معاینه جسمانی انجام دهد تا تغییرات در حرکت و حس بدن را بررسی کند.

تاریخچه پزشکی: اطلاعاتی از تاریخچه پزشکی فرد، از جمله سابقه آسیب‌های جسمی، التهابات نخاعی، عمل‌های جراحی، و بیماری‌های ارثی مورد بررسی قرار می‌گیرد.

تست‌های تصویری: برای تشخیص دقیق، از تست‌های تصویری مانند اسکن‌های ام‌آری نخاع و رادیوگرافی استفاده می‌شود. این تست‌ها تصاویر دقیقی از کانال نخاع و بافت‌های اطراف ایجاد می‌کنند و به پزشک کمک می‌کنند تنگی و محل آن را تشخیص دهد.

آزمایشات عصبی: برخی آزمایشات عصبی نیز ممکن است به تشخیص وضعیت نخاعی و عصبی کمک کنند.

با توجه به تشخیص پزشک، تنگی کانال نخاعی ممکن است نیاز به درمان داشته باشد. درمان ممکن است شامل مدیریت علائم، فیزیوتراپی، داروها، یا در برخی موارد عمل جراحی باشد، و همه این موارد نیازمند نظارت و مشورت مداوم با پزشک متخصص می‌باشند.

چه کسانی در معرض خطر ابتلا قرار دارند؟

افراد مسن‌تر، افرادی که توده‌های ناسالم در کانال‌های نخاعی دارند، افرادی که فعالیت بدنی کمتری دارند، و افرادی که دچار تغییرات در استخوان‌ها هستند، بیشترین خطر را دارند. بنابراین، اگر شما به یکی از این گروه‌ها تعلق دارید، باید بیشتر به این موضوع توجه کنید و از پزشک خود مشورت بگیرید.

عوارض

درد و تنش در منطقه ستون فقرات: افراد ممکن است درد و تنش در منطقه ستون فقرات خود احساس کنند، که می‌تواند به طور مداوم یا متناوب باشد.

کاهش قدرت حرکتی: تنگی کانال نخاعی می‌تواند باعث محدودیت در حرکت‌های بدنی شود، به خصوص در اطراف استخوان‌های ستون فقرات.

درد در عضلات و مفاصل: افراد ممکن است درد و تنش در عضلات و مفاصل خود تجربه کنند، که می‌تواند به مشکلات در کارهای روزمره منجر شود.

درد در پاها و دست‌ها: ممکن است به درد و تنش در پاها و دست‌ها منجر شود، که ممکن است از نظر احساسی و عملکردی مزاحم باشد.

عوارض نورولوژیک: اگر تنگی کانال نخاعی در منطقه گردنی رخ دهد، ممکن است عوارض نورولوژیک نیز ایجاد شود، که به عملکرد مغز و نخاع آسیب می‌زند.

 

روش های پیشگیری

• حفظ وزن مناسب و جلوگیری از اضافه وزن می‌تواند به کاهش فشار بر روی کانال‌های نخاعی کمک کند.
• انجام تمرینات و فعالیت‌های بدنی منظم می‌تواند استخوان‌ها و عضلات را تقویت کند و به حفظ سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• در هنگام انجام ورزش‌ها، از تکنیک‌های صحیح استفاده کنید تا از آسیب به ستون فقرات جلوگیری کنید.
• تغذیه مناسب با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی مهم می‌تواند به سلامتی ستون فقرات کمک کند.
• مصرف متعدد تنباکو و الکل ممکن است به سلامتی استخوان‌ها و عضلات آسیب بزند. بنابراین، تلاش کنید مصرف آنها را کاهش دهید یا بهترین حالت، کاملاً اجتناب کنید.

پیشگیری از تنگی کانال نخاع می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و جلوگیری از عوارض جدی کمک کند.

راه های درمان تنگی کانال نخاع چیست؟

راه های درمان وابسته به نوع و شدت تنگی، علائم فرد، و عوامل دیگری می‌باشد. درمان تنگی کانال نخاع ممکن است به صورت غیرجراحی یا جراحی انجام شود. در ادامه، روش‌های درمان را برای شما توضیح می‌دهیم:

• درمان غیرجراحی:

فیزیوتراپی: تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود حرکت، و کاهش درد در افراد کمک کند.

داروها: در برخی موارد، داروها می‌توانند در کاهش درد و التهاب‌های نخاعی کمک کنند.

تزریق‌های استروئیدی: تزریق‌های استروئیدی به نخاع ممکن است در کاهش التهاب و درد مؤثر باشند.

• جراحی:

در برخی موارد شدید، جراحی ممکن است ضروری باشد. جراحی تنگی کانال نخاعی به عنوان یک گزینه در نظر گرفته می‌شود تا فشار از نخاع و عصب‌ها برداشته شود و فضای لازم برای آنها فراهم شود.

تیم پزشکی تخصصی تصمیم می‌گیرد که کدام روش درمانی برای هر فرد مناسب است. همچنین، پس از درمان، نیاز به مراقبت‌های مداوم و پیگیری با پزشک برای ادامه‌ی درمان و مانیتورینگ وضعیت افراد می‌باشد.

تنگی کانال نخاع در کودکان

تنگی کانال نخاعی در کودکان نیز ممکن است رخ دهد و به دلیل ویژگی‌های جسمی و عوامل مختلفی ایجاد شود. این مشکل می‌تواند عوارض جدی در کودکان ایجاد کند. تشخیص تنگی کانال نخاع در کودکان نیازمند مشاوره پزشکی تخصصی و تست‌های تصویری است. در صورت داشتن هر گونه علامت یا عارضه مشکوک در کودک، مهم است به پزشک تخصصی مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

 

لیست دارو برای تنگی کانال نخاع

لیست داروها برای درمان به نوع تنگی، عوامل مرتبط، و نیازهای هر بیمار دارد. پزشک معالج بر اساس تشخیص و شدت مشکل، داروهای مناسب را تجویز می‌کند. در زیر چند دسته از داروهای معمولاً استفاده شده برای تنگی کانال نخاعی آمده است:

• داروهایی مانند گاباپنتین یا پرگابالین ممکن است برای کاهش درد عصبی که به عنوان علائم تنگی کانال نخاع ایجاد می‌شود، تجویز شوند.
• داروهای ضد درد از جمله اسید استیکسلی‌سالیسیلیک، ترامادول، یا اکسیکودون ممکن است به عنوان درمان مکمل در مواردی که درد ناشی از تنگی کانال نخاع وجود دارد، مورد استفاده قرار گیرند.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (مثل ایبوپروفن) ممکن است در مواردی که التهاب و درد نخاعی وجود دارد، تجویز شوند.
• داروهایی مانند دیکلوفناک یا کورتیکواستروئیدها معمولاً به صورت تزریق به نخاع تجویز می‌شوند تا التهاب‌های نخاعی را کاهش دهند و درد را کنترل کنند.

آیا تمامی افراد بطور یکسان در معرض خطر تنگی کانال نخاع هستند؟

خیر، خطر ابتلا به عوامل مختلفی بستگی دارد. بنابراین، افرادی که عوامل ریسکی خاصی در تاریخچه پزشکی یا سبک زندگی خود دارند یا در معرض شرایط خاصی قرار دارند، ممکن است احتمال بیشتری در ابتلا به تنگی کانال نخاع داشته باشند. از این رو، اهمیت شناخت این عوامل ریسکی و اجرای تست‌های تشخیصی در صورت لزوم توسط پزشکان برای تشخیص و پیشگیری بسیار مهم است.

برای حل این مشکل به چه پزشکی مراجعه کنیم؟

متخصص نورولوژی به مطالعه و درمان اختلالات عصبی اختصاص دارند و ممکن است توانمندی لازم برای تشخیص و مدیریت تنگی کانال نخاع داشته باشند.

پس از درمان و جراحی، افراد ممکن است به فیزیوتراپی یا توانبخشی نیاز داشته باشند. متخصص طب فیزیکی و توانبخشی به ارائه توانبخشی و تمرینات فیزیکی برای بهبود حالت بدنی و عملکرد عضلات کمک می‌کنند.

نتیجه

تنگی کانال نخاع یک مشکل پزشکی جدی است عوامل متعددی می‌توانند به تنگی کانال نخاع منجر شوند، از جمله پیری، آسیب‌های جسمی، ژنتیک، عفونت‌ها، توده‌های خارجی، و آسیب به دستگاه عصبی.

تشخیص و درمان نیز نیازمند مشورت با پزشک تخصصی و تست‌های تصویری می‌باشد. درمان می‌تواند به صورت غیرجراحی (فیزیوتراپی، داروها، تزریق‌های استروئیدی) یا جراحی انجام شود. برای کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به تنگی کانال نخاع، درمان‌های مناسب و مراقبت‌های مداوم توسط تیم پزشکی تخصصی ضروری است. از آنجا که هر فرد ممکن است عوامل مختلفی در تنگی کانال نخاع داشته باشد، مشورت با پزشک و انجام تست‌های معتبر جهت تشخیص و درمان مناسب امر حیاتی است.

به سایت دکتر با من مراجعه کنید. سایت ما دارای جمعی از به‌روزترین مقالات علمی در زمینه تنگی کانال نخاع است و بیش از ۷۰۰۰ متخصص در زمینه های مختلف دارد. دکتران با تجربه و دانش فراوانی در اینجا آماده‌اند تا به شما کمک کنند و اطلاعات به‌روز و معتبری را در مورد این بیماری ارائه دهند. امیدوارم با مراجعه به سایت ما، بهترین مشاوره و مراقبت‌های پزشکی را برای خودتان دریافت کنید.

پرسش های متداول

آیا تنگ شدن کانال نخاع به صورت مادرزادی ایجاد می‌شود؟

نه، بیشتر به علت عوامل خارجی یا پیری استخوان‌ها ایجاد می‌شود.

آیا تمرینات فیزیکی می‌توانند به بهبود این مشکل کمک کنند؟

بله، تمرینات فیزیکی منظم و تمرینات تقویتی می‌توانند به بهبود وضعیت کمک کنند.

آیا تنگی کانال نخاعی می‌تواند به طور کامل درمان شود؟

بله، در برخی موارد با درمان مناسب می‌توان این مشکل را به طور کامل درمان کرد.

آیا از ایجاد تنگی کانال نخاع می‌توان جلوگیری کرد؟

خیر، اما شناخت عوامل ریسکی و انجام تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به کاهش خطر کمک کند.

منابع

Spinal stenosis

What is spinal stenosis?

5 Causes of Spinal Stenosis

Spinal stenosis

تنبلی چشم یا ” Amblyopia” یک مسأله مهم در دنیای امروز است که بسیاری از ما با آن سر و کار داریم. این مشکل از مدت زمان طولانی نگه داشتن چشمان در معرض صفحات دیجیتال تا تأثیرات ژنتیک و ارثی ممکن است به وجود آید. در این مقاله، به بررسی دقیق‌تر این موضوع، از جمله علل، علائم، راهکارهای پیشگیری و نقش فناوری در حفظ سلامت چشم می‌پردازیم.

تنبلی چشم چیست؟

یک وضعیت است که به کاهش توانایی چشم در انجام حرکات هماهنگ و دقیق بین دو چشم اطلاق می‌شود. این وضعیت اغلب به عنوان “آمبلیوپی” نیز شناخته می‌شود. در آمبلیوپی، چشم‌ها به نحوی هماهنگ کار نمی‌کنند و احداث تصویر در مغز با مشکل مواجه می‌شود.

تاریخچه

تاریخچه این بیماری به دورانهای دور بازمی‌گردد ولی تا کنون، تحقیقات زیادی در زمینه تشخیص و درمان این مشکل انجام شده است. در زیر، تاریخچه و زمان کشف آن را بررسی می‌کنیم:

• قرن 17 و 18

در این دوران، دانشمندان زیادی به مسائل بینایی اختصاص داده بودند. هوک، یکی از دانشمندان مشهور این دوره، به بررسی دید در دوران کودکی پرداخت و تا حدودی به توضیح تنبلی چشم پرداخت.

• قرن 19

دکتر هرمان در این قرن، بیشترین توجه را به مسائل بینایی اختصاص داد. او به شکل‌گیری مفهوم “آمبلیوپی” و تنبلی چشم پیشنهاداتی ارائه داد.

• دهه 1930

در این دوران، با پیشرفت‌های علم پزشکی، روش‌های جدید تشخیص تنبلی چشم توسعه یافت. اولین آزمایش‌هایی برای تشخیص و ارزیابی تنبلی چشم آغاز شد.

• دهه 1960

انجام تحقیقات بیشتر در زمینه فیزیولوژی و نوروساینس بینایی به بررسی دقیق‌تر مکانیسم‌های تنبلی چشم کمک کرد.

• دهه 1990

با پیشرفت تکنولوژی و علم داروسازی، روش‌های جدید درمان تنبلی چشم توسعه یافت. از جمله این روش‌ها می‌توان به استفاده از عینک و لنزهای خاص، تراپی چشمی، و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی اشاره کرد.

استفاده از تکنولوژی و تحقیقات مدرن در دهه‌های اخیر به بهبود در تشخیص و درمان تنبلی چشم کمک کرده است. با پیشرفت روزافزون در علم پزشکی و نوروساینس، امیدوارم در آینده بتوانیم شاهد بهبودهای بیشتری در این زمینه باشیم.

 

آمار جهانی

• مطالعات فردی تغییرات قابل توجهی را در شیوع آمبلیوپی در مناطق و گروه های سنی مختلف نشان داد. این مطالعه برای تخمین شیوع جهانی آمبلیوپی با تجمیع شیوع آن از مطالعات قبلی و پیش‌بینی تعداد افراد مبتلا تا سال 2040 است.
• نتایج متاآنالیز 60 مطالعه (1 859 327 نفر) نشان داد که میزان شیوع آمبلیوپی ادغام شده 1.44٪ (95٪ فاصله اطمینان (CI): 17٪ تا 1.78٪) بود.
• شیوع در اروپا (2.90٪) و آمریکای شمالی (2.41٪) بیشتر از آسیا (1.09٪) و آفریقا (0.72٪) بود.
• بیشترین شیوع در افراد بالای 20 سال (29/3 درصد) مشاهده شد. تفاوتی در میزان شیوع بین جنسیت وجود نداشت.
• در سال 2019، 99.2 میلیون نفر (CI 95% 71.7 تا 146.1)  مبتلا به آمبلیوپی در سراسر جهان تخمین زده شد که تا سال 2030 به 175.2 (95% فاصله اطمینان (CI 3 تا 307.8)  میلیون نفر در سال 2030 و 25.2% در 4.8 میلیون نفر افزایش یافته است.

دلایل ایجاد تنبلی چشم چیست؟

به دلیل مشکلات در هماهنگی بین دو چشم و یا ناتوانی یکی از چشم‌ها در توسعه بینایی ایجاد می‌شود. این مشکل می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی اتفاق بیافتد. در زیر، دلایل را به‌طور کامل بررسی می‌کنیم:

ناتوانی در هماهنگی چشمی: ممکن است بین چشم‌ها تفاوت زیادی در نورپردازی یا دیگر ویژگی‌های بینایی وجود داشته باشد که باعث ناتوانی در هماهنگی بین دو چشم شود. این اختلاف ممکن است از عوارض اختلالات بینایی مانند استرابیسم ناشی شود.

ناهماهنگی در توسعه بینایی: اگر یکی از چشم‌ها به نحوی توسعه نیافته و ناتوان در ارسال پیام‌های بینایی به مغز باشد، ممکن است آمبلیوپی ایجاد شود. این مشکل معمولاً در دوران کودکی شروع می‌شود و اگر به موقع تشخیص و درمان نشود، می‌تواند ادامه یابد.

ناتوانی در تصویرسازی مغز: مغز وظیفه ترکیب تصاویر دریافتی از دو چشم را دارد. اگر مغز به درستی تصویرها را ترکیب نکند، ممکن است تنبلی چشم ایجاد شود. این مشکل می‌تواند به دلیل اختلالات فیزیولوژیکی یا مشکلات در قسمت‌های مختلف مغز باشد.

عوارض عینک: استفاده نامناسب از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی نیز می‌تواند باعث آمبلیوپی شود. اگرعینک‌های مناسبی برای اختلالات بینایی تجویز نشده باشند، ممکن است مشکلات را تشدید کنند.

عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی ممکن است بیشتر در معرض تنبلی چشم قرار گیرند.

تشخیص دقیق و درمان مناسب بستگی به شناختن دقیق دلایل آن دارد. افراد با مشکلات بینایی باید به چشم ‌پزشک مراجعه کرده و تست‌های لازم را انجام دهند تا عامل دقیق مشکلات آنها مشخص شود و راه‌های درمانی متناسب اعمال شود.

علائم و نشانه‌ها

آمبلیوپی ممکن است به‌طور تدریجی و بدون آگاهی افراد ایجاد شود، به ویژه اگر در دوران کودکی آغاز شود. علائم آمبلیوپی ممکن است متنوع باشند و به عوامل مختلفی بستگی داشته باشند.

• عدم توانایی در نگه داشتن چشم‌ها به صورت هماهنگ.
• دشواری در دنبال کردن یک شی با یک چشم در مقایسه با دیگر چشم.

• بینایی ضعیف در یکی از چشم‌ها
• دشواری در خواندن و نوشتن
• دوبینی
• انحراف چشم
• خستگی چشم
• سردرد

تشخیص و درمان آمبلیوپی مهم است و باید توسط چشم‌ پزشک انجام شود. درمان معمولاً به وسیله عینک، تراپی چشمی، یا در موارد پیشرفته‌تر، جراحی انجام می‌شود. همچنین، درمان زودهنگام می‌تواند بهبود بیشتری در بینایی افراد با آمبلیوپی ایجاد کند.

 

راههای تشخیص تنبلی چشم چیست؟

تشخیص نیازمند ارزیابی دقیق و کامل توسط چشم‌پزشک است. در زیر، راههای اصلی تشخیص ذکر شده‌اند:

آزمون‌های بینایی: آزمون‌های بینایی، برای اندازه‌گیری وضوح بینایی افراد استفاده می‌شوند. در صورت تفاوت زیاد بین بینایی دو چشم، ممکن است به تشخیص تنبلی اشاره کند.

آزمون‌های نورپردازی: آزمون‌هایی که نورپردازی و هماهنگی چشم‌ها را ارزیابی می‌کنند. برخی از این آزمون‌ها ممکن است شامل دنبال کردن نور یا اشیاء متحرک با چشم‌ها باشند.

آزمون‌های اندازه‌گیری استرابیسم: این آزمون‌ها برای تشخیص هر نوع اختلال در هماهنگی حرکات چشمی، از جمله استرابیسم، کاربرد دارند.

آزمون‌های انسداد (Occlusion Tests) : این آزمون‌ها از پوشاندن یکی از چشم‌ها به‌منظور ارزیابی واکنش چشم انجام میشوند و می‌توانند برای تشخیص تنبلی چشم مورد استفاده قرار گیرند.

آزمون‌های تصویری مغز (Visual Evoked Potential – VEP): این آزمون با استفاده از امواج الکتریکی مغز به تحلیل واکنش مغز به تصاویر می‌پردازد و می‌تواند به تشخیص مشکلات بینایی مربوط به تنبلی چشم کمک کند.

آزمون‌های تصویری چشم (Fundus Photography): دستگاه‌های عکسبرداری برای ثبت تصاویر چشم و ارزیابی ناحیه‌های مختلف چشم استفاده میشوند.

توموگرافی انسجام نوری – OCT (Optical Coherence Tomography – OCT): از این تکنیک برای تصویرسازی لایه‌های مختلف چشم و ارزیابی ساختارهای مهم مانند شبکیه استفاده میشود.

با توجه به اینکه تنبلی چشم می‌تواند به علت مشکلات مختلفی ایجاد شود، ترکیبی از آزمون‌ها و ارزیابی‌های مختلف ممکن است برای تشخیص دقیق آن لازم باشد. به همین دلیل، مراجعه به یک چشم‌پزشک متخصص برای تشخیص و درمان مناسب بسیار حائز اهمیت است.

اهمیت تغییرات سبک زندگی برای سلامت چشم

استفاده مناسب از دستگاه‌های الکترونیکی

استفاده طولانی مدت از دستگاه‌های الکترونیکی، مانند گوشی‌های هوشمند و تبلت‌ها، ممکن است باعث خستگی چشم و افزایش ریسک مشکلات بینایی شود. تعیین زمان‌های استراحت و استفاده از فیلتر آبی نور می‌تواند به بهبود سلامت چشم کمک کند.

استفاده از عینک تصحیحی

اگر نیاز به عینک تصحیحی وجود دارد، استفاده از آنها به‌صورت منظم می‌تواند به بهبود بینایی و جلوگیری از تنبلی چشم کمک کند.

تغذیه سالم

تغذیه مناسب با ویتامین‌ها و مواد مغذی مهم برای حفظ سلامت چشم ضروری است. مصرف مواد آنتی‌اکسیدانی مانند ویتامین A، C و E می‌تواند از اثرات مخرب رادیکال‌های آزاد بر چشم محافظت کند.

ورزش منظم

فعالیت‌های ورزشی منظم به افزایش جریان خون به چشم‌ها کمک کرده و می‌توانند از بروز مشکلات بینایی جلوگیری نمایند. همچنین، تمرینات چشمی می‌توانند عضلات چشم را تقویت کنند.

استراحت کافی

برقراری تعادل مناسب بین استراحت و فعالیت، به ویژه در مواجهه با دستگاه‌های الکترونیکی، از خستگی چشم جلوگیری می‌کند.

حفاظت از چشم در برابر نور مضر

استفاده از عینک‌ها یا عینک‌های آفتابی با فیلتر UV، می‌تواند چشم را در برابر نور مضر خورشید محافظت کند.

تغییرات سبک زندگی به‌طور کلی می‌توانند به پیشگیری از مشکلات بینایی، کاهش خستگی چشم، و بهبود کیفیت بینایی کمک کنند.

 

راهکارهای پیشگیری

آزمایش‌های بینایی منظم

• انجام آزمایش‌های بینایی منظم برای اطمینان از سلامت چشم و تشخیص زودهنگام هر مشکل بینایی.

مراقبت از سلامت عینک و لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تصحیح بینایی به‌موقع و با توجه به توصیه‌های چشم‌پزشک.

برنامه‌ریزی مناسب فعالیت‌های بینایی

• ممنوعیت استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی به مدت طولانی و برنامه‌ریزی مناسب زمان استفاده از آنها.

تنظیم نورپردازی

• اطمینان از اینکه محیط زندگی و تحصیلی دارای نورپردازی مناسب باشد.

مراجعه به چشم‌پزشک

• در صورت وجود هرگونه علامت یا نشانه ناعادی در بینایی، به‌سرعت مراجعه به چشم‌پزشک کنید.

ارتقاء سلامت کلی

• اهمیت تغذیه سالم و ورزش منظم برای حفظ سلامت عمومی که اثر مستقیم بر سلامت چشم دارد.

توجه به علائم نشان‌دهنده مشکلات بینایی

• به علائمی همچون سردرد، خستگی چشم، دشواری در خواندن، یا تغییر در وضعیت چشم‌ها توجه کنید و در صورت نیاز به اقدام مناسب بپردازید.

مشاوره چشم‌پزشک در دوران بارداری

• مراجعه به چشم‌پزشک و مشاوره در خصوص نکات حفظ بینایی در دوران بارداری.

اقدامات فوق به ترتیب به مراقبت از چشم‌ها و بینایی، تشخیص زودهنگام مشکلات، و ایجاد شرایط محیطی سالم برای چشم‌ها کمک می‌کنند و در پیشگیری از تنبلی چشم مؤثر هستند.

راههای درمان تنبلی چشم

تنبلی چشم اغلب در سنین کودکی تشخیص داده می‌شود و برای بهبود وضعیت این مشکل، درمان‌های مختلفی اعمال می‌شود.

1. تمرینات بینایی

• اپتومتریست‌ها تمرینات خاصی را بر اساس نیازهای چشمی شما تجویز می‌کنند.
• تمرینات انعطافی و تقویتی که با استفاده از ادوات مخصوص انجام می‌شوند، به بهبود تنبلی چشم کمک می‌کنند.

2. استفاده از عینک یا لنز

• استفاده از عینک یا لنزهای تجویزی که به شخص بستگی دارند، می‌تواند وضوح دید و تمرکز را بهبود بخشد.

3. درمان دارویی

• برخی از داروها ممکن است توسط چشم‌پزشک تجویز شوند تا به بهبود عملکرد چشم‌ها و کاهش علائم تنبلی کمک کنند.

4. تحلیل دقیق بینایی

• تحلیل دقیق بینایی توسط چشم‌پزشک ممکن است نیاز به انجام شود تا عیوب خاص چشم شناسایی شده و برنامه‌ی درمانی مناسب تجویز شود.

5. ترکیبی از تمرینات و درمان‌های نوری

• تمرینات و درمان‌های نوری می‌توانند تأثیر بسزایی در بهبود تنبلی چشم داشته باشند.
• این درمان‌ها ممکن است شامل استفاده از نورهای خاص یا تکنیک‌های نوری باشد.

6. جراحی

• در موارد شدید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد. جراحی‌هایی وجود دارد که به تقویت عضلات چشم و بهبود تعادل بین چشم‌ها کمک می‌کنند.

مهمترین نکته در درمان تنبلی چشم، تشخیص زودهنگام و شروع به درمان مناسب است. برای تشخیص و درمان تنبلی چشم، مراجعه به چشم‌پزشک حیاتی است تا بتوان بهترین راهکارها را برای هر فرد تعیین کرد.

 

درمان‌های خانگی

استفاده از گرما

• استفاده از کمپرس گرم به دور چشم‌ها می‌تواند به کاهش خستگی و درد چشم کمک کند.
• ماساژ لطیف چشم نیز می‌تواند عضلات چشم را تقویت کند.

تمرینات چشم

• تمرینات ساده چشمی مثل چرخاندن چشمان به گونه‌های مختلف می‌تواند عضلات چشم را تقویت کرده و به بهبود تمرکز کمک کند.
• انجام حرکات مثل نگاه کردن به اطراف و نگه داشتن چشمان در موقعیت‌های مختلف نیز می‌تواند مفید باشد.

استفاده از مکمل ها

• مصرف مکمل‌های حاوی ویتامین A، C و E و اسیدهای چرب امگا-3 می‌تواند به سلامت چشم کمک کند. این مواد معمولاً در میوه‌ها و سبزیجات فراوانی یافت می‌شوند.

استفاده از محافظ چشم

• در مواجهه با نور زیاد صفحات نمایش، استفاده از عینک یا لنزهای محافظ نور آبی می‌تواند از آسیب به چشمان جلوگیری کند.

تغییرات در رژیم

• حفظ رژیم غذایی سالم با مصرف مواد غذایی حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی ضروری برای سلامت چشم.
• مدیریت استرس و اجتناب از فعالیت‌های طولانی مدت با صفحات نمایش.

هر چند این راهکارها می‌توانند به بهبود وضعیت تنبلی چشم کمک کنند، اما در موارد شدید، مشاوره با متخصص چشم و درمان‌های حرفه‌ای نیز لازم است.

درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم

در برخی فرهنگ‌ها، مردم از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم استفاده می‌کنند. البته باید توجه داشت که استفاده از هر نوع درمان، حتی سنتی، نیازمند مشاوره با چشم ‌پزشک است. در زیر تعدادی از درمان‌های سنتی مراقبت از سلامت چشم آمده است:

استفاده از آب گلابی: آب گلابی ممکن است به عنوان یک ماده ضد التهاب و مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مورد استفاده قرار گیرد. برخی معتقدند که قطره کردن آب گلابی خنک بر چشم‌ها، می‌تواند خستگی چشم را کاهش دهد.

استفاده از روغن‌های گیاهی: برخی از روغن‌های گیاهی مانند روغن زیتون یا روغن جوانه گندم، به عنوان یک منبع مرطوب‌کننده برای چشم‌ها مطرح شده‌اند. این روغن‌ها ممکن است برای ماساژ نرم چشم‌ها استفاده شوند.

استفاده از عسل: عسل به عنوان یک ماده ضد باکتری و ضد التهاب معروف است. برخی افراد ممکن است عسل را در آب گرم حل کرده و به عنوان قطره چشمی مصرف کنند.

استفاده از چای سبز: چای سبز به عنوان یک منبع غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مطرح شده و برخی معتقدند که استفاده از قطره‌های چای سبز می‌تواند به بهبود بینایی کمک کند.

توجه: استفاده از درمان‌های سنتی برای مراقبت از سلامت چشم باید با مشاوره متخصص چشم‌ پزشکی و تأیید آنها انجام شود. همچنین، این درمان‌ها نباید جایگزین مشاوره و درمان‌های کنونی از جانب متخصصان چشم‌پزشکی شوند.

عوارض تنبلی چشم

تنبلی چشم، اگر چه به نظر ممکن است به نظر یک مسئله کوچک بیاید، اما می‌تواند عوارض جدی برای سلامت چشم و حتی کیفیت زندگی فرد داشته باشد. در زیر، عوارض احتمالی را مرور می‌کنیم:

• یکی از علائم اصلی تنبلی چشم، کاهش وضوح دید است که می‌تواند به مشکلات در انجام وظایف روزانه منجر شود.
• افراد مبتلا به تنبلی چشم ممکن است نیاز به استراحت بیشتری برای چشمان خود داشته باشند و عدم توجه به این نیاز می‌تواند به تشدید علائم منجر شود.
• فشار زیاد بر چشمان به خصوص در مواجهه با تنبلی می‌تواند منجر به سردرد و خستگی عصبی شود.
• دشواری در تمرکز و دید کم می‌تواند به کاهش بهره‌وری در وظایف روزمره و حتی کارهای تحصیلی یا حرفه‌ای منجر شود.
• مشکلات در دید و تنبلی ممکن است به اختلال در زندگی اجتماعی فرد منجر شود، زیرا او ممکن است در برخی از فعالیت‌های گروهی مشکل داشته باشد.
• مشکلات دائمی در دید و تمرکز ممکن است تأثیرات روانی منفی داشته باشد و افراد را به لحاظ روانی تحت فشار قرار دهد.

در نتیجه، شناخت و درمان به موقع اهمیت دارد تا عوارض آن برای سلامت چشم و کلیت زندگی فرد کمترین تأثیر را داشته باشد.

 

زمان مشاوره با متخصص چشم

هرگاه افراد با هر یک از علائم زیر مواجه شوند، مشاوره با متخصص چشم ضروری است:

تغییر ناگهانی در دید: اگر دید یک فرد به صورت ناگهانی تغییر کند، به خصوص اگر این تغییر با احساس درد یا ناراحتی همراه باشد.

پیشرفت علائم: اگر علائم تنبلی چشم بهبود نیابند یا بهبود پیدا کنند و سپس دوباره ظاهر شوند.

تغییر دید در شرایط خاص: اگر دید در شرایط خاصی مثل نور کم یا نور زیاد تغییر کند و بهبود نیابد.

عدم تطابق با عینک یا لنز: در صورتی که استفاده از عینک یا لنز تجویز شده توسط متخصص چشم به بهبود علائم منجر نشود.

احساس درد یا خارش: هرگونه درد یا خارش مداوم در چشم‌ها نیازمند بررسی توسط متخصص است.

تشدید علائم: اگر احساس کنید که علائم شما رو به تشدید هستند، بهتر است بلافاصله با یک متخصص چشم تماس بگیرید.

با توجه به هر یک از این شرایط، متخصص چشم می‌تواند تشخیص دقیق‌تری ارائه دهد و برنامه‌ی درمانی مناسب را تدوین کند.

نتیجه

تنبلی چشم یک واقعیت زندگی است که در دنیای پرفراز و نشیب امروزی، ممکن است بر روی سلامت چشم تأثیرگذار باشد. با توجه به افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتال و فناوری، این مشکل به یکی از چالش‌های اصلی سلامت چشم تبدیل شده است. در این مقاله، ما به بررسی علل، علائم، و درمان‌های خانگی و حرفه‌ای تنبلی چشم پرداختیم.

استفاده از تمرینات چشم، اصلاح سبک زندگی، و مراقبت از سلامت چشم در مواجهه با نور آبی، می‌تواند به حفظ چشمان سالم کمک کند. در ضمن، مشاوره با متخصص چشم و دریافت درمان‌های حرفه‌ای در مواجهه با تنبلی چشم بسیار اهمیت دارد.

حفظ سلامت چشم نه تنها به بهبود دید و تمرکز در وظایف روزمره کمک می‌کند بلکه تأثیر مثبتی بر کیفیت زندگی کلان فرد دارد. با اجرای تغییرات کوچک در روند زندگی، همه می‌توانند به پایداری سلامت چشم خود کمک کرده و از دید خوب و سلامتی چشمان خود بهره‌مند شوند.

توجه داشته باشید: هرگونه علائم نگران‌کننده یا تغییر ناگهانی در دید، نیازمند مشاوره و ارزیابی توسط یک متخصص چشم است.

اگر به دنبال اطلاعات به‌روز و درمان‌های موثر در زمینه تنبلی چشم هستید، وب‌سایت دکتر بامن به شما این امکان را می‌دهد تا از آخرین تحقیقات علمی و مقالات تخصصی بهره‌مند شوید. دکترهای برجسته و متخصص این وب‌سایت نیز به شما اطمینان می‌دهند که شما در این مسیر درمانی بهترین همراه را خواهید داشت.

برای دسترسی به این معلومات علمی و به‌روز، لطفاً وب‌سایت دکتر بامن را به آدرس زیر مراجعه کنید:

[doctorbaman.com]

پرسش های متداول

آیا تنبلی چشم یک بیماری جدی است؟

اگر درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات بینایی شود. مداخله به موقع و اقدامات پیشگیرانه ضروری است.

آیا تنبلی چشم با درمان های خانگی به طور کامل درمان می شود؟

در حالی که درمان های خانگی می توانند علائم را کاهش دهند، موارد شدید ممکن است نیاز به مداخله حرفه ای داشته باشند. برای راهنمایی شخصی با یک متخصص چشم مشورت کنید.

چگونه می توانم در طول استفاده طولانی از صفحه نمایش از چشمانم محافظت کنم؟

از قانون 20-20-20 پیروی کنید و از فیلترهای نور آبی استفاده کنید.

آیا غذاهای خاصی وجود دارد که سلامت چشم را تقویت می کند؟

بله، غذاهای غنی از ویتامین های A، C و E و همچنین اسیدهای چرب امگا 3 به سلامت چشم کمک می کنند.

آیا تنبلی چشم ارثی است؟

یک مولفه ژنتیکی در بیماری های چشمی از جمله تنبلی چشم وجود دارد. دانستن سابقه خانوادگی شما می تواند بینشی در مورد خطرات احتمالی ارائه دهد.

منابع

Results of photorefractometzic screening for amblyogenic defects in children aged 20 months

Visual screening and photorefraction—the relation of refractive errors to strabismus and amblyopia

Effects of luminance on the visual acuity of strabismic and anisometropic amblyopes and optically blurred normals

Results of amblyopia therapy in eyes with unilateral structural abnormalities

Role of intracortical inhibition in deprivation amblyopia: reversal by microiontophoretic bicuculline

Lack of alternation in patients treated for strabismic amblyopia

Hemiretinal differences in speed of light detection in esotropic amblyopes

 

آنسفالی (Anencephaly) یا آنانسفالی – تشکیل نشدن مغز نوزاد به عنوان نوعی مشکل مادرزادی در نظر گرفته می شود. هنگامی که رشد جمجمه، مغز و پوست سر نوزاد در رحم رخ نمی دهد، این ضایعه ایجاد خواهد شد. نوزادان متولد شده با این عارضه بعد از چند ساعت یا چند روز بعد از تولد از بین می روند. با مصرف دوز اسید فولیک قبل و حین بارداری که توصیه شده است، می توان خطر تولد نوزاد با چنین عارضه ای را کاهش داد و به حداقل رساند.

در مورد میزان شیوع این عارضه می توان گفت که از هر 5000 تا 10000 نوزاد، یک نوزاد به این عارضه مبتلا است و با آن به دنیا می آید. این عارضه در نوزادان دختر بیش از پسران به چشم می خورد. اغلب بارداری هایی که جنین مبتلا به آنسفالی را در بر دارند، به سقط یا مرده زایی منجر می شود.

افرادی که فرزندی دیگر با NTD دارند، احتمال تولد فرزند مبتلا به آنسفالی در آنها بیشتر است. این مقاله به همین موضوع پرداخته و مطالبی در حیطه تاریخچه، معرفی، علل، علائم، نحوه تشخیص، خطرات و چگونگی درمان و همچنین پیشگیری از این بیماری را به مخاطبان خود ارائه داده است. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاریخچه بیماری چیست؟

شناخته شدن بیماری آنسفالی برای اولین بار مربوط به قرن شانزدهم بوده است. در سال 1989 فردی به نام Aubrey Milunsky به همراه همکاران خود مشاهده کرد که موارد نقص لوله عصبی در افرادی که مصرف مکمل اسید فولیک را طی مدت زمان بارداری خود مورد توجه قرار داده اند، کاهش پیدا کرده است.

در سال 1992 شخصی به نام ترسا با این بیماری به دنیا آمد و والدین وی از این موضوع آگاه بودند که فرزندشان از بین خواهد رفت.

بیماری آنانسفالی (آنسفالی) چیست؟

آنسفالی را می توان یک نقص مادرزادی جدی در نظر گرفت که در آن تولد نوزاد بدون بخش هایی از جمجمه و مغز خواهد بود. این بیماری، نوعی نادر از نقص لوله عصبی است که می تواند از هر 4600 نوزاد، یک نفر را مبتلا کند. راهی وجود ندارد که از طریق آن بتوان آنسفالی را درمان کرد. اکثر نوزادان متولد شده با این عارضه، پیش از تولد یا کمی بعد از آن از بین می روند. درصد اندکی از این بیماران به زندگی ادامه می دهند و به دوران کودکی خواهند رسید.

تشکیل شدن مغز و ستون فقرات جنین در دوران بارداری آغاز می شود و تشکیل لوله عصبی 28 تا 32 روز بعد از لقاح خواهد بود. با بسته نشدن بخشی از لوله عصبی به طور کامل، سوراخی در این لوله ایجاد می شود. این سوراخ گاهی اوقات باز می ماند و گاهی استخوان یا پوست آن را پوشش خواهد داد. محل قرارگیری این سوراخ در آنانسفالی در جمجمه است.

آنسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد چگونه رخ می دهد؟

بیماری آنانسفالی یا بی مخ زایی که گاهی آن را «جمجمه باز» نیز می نامند، هنگامی رخ می دهد که بسته شدن بخش بالایی لوله عصبی طی رشد کودک به طور کامل انجام نشود. لوله عصبی، قطعه ای صاف از بافت بوده که رشد آن به شکل لوله است و تشکیل دهنده مغز و نخاع خواهد بود. رشد مغز و جمجمه بدون لوله بسته اتفاق نخواهد افتاد.

مانند کلیه نقایص لوله عصبی، بروز این عارضه در هفته های سوم و چهارم بارداری خواهد بود. ادامه شکل گیری و رشد بقیه بدن نوزاد (بر خلاف مغز) با پیشرفت بارداری صورت می گیرد.

دلایل بروز بیماری آنانسفالی می تواند شامل چه مواردی باشد؟

این بیماری، عارضه ای پیچیده است که احتمال دارد وقوع آن در اثر تعامل چندین عامل ژنتیکی و محیطی باشد. شناسایی برخی از این عوامل انجام شده است؛ اما بسیاری از آنها هنوز ناشناخته هستند. ده ها ژن موجود است که تغییرات آنها می تواند تاثیر قابل توجهی بر خطر ابتلا به این نوع نقش لوله عصبی داشته باشد.

MTHFR مهم ترین این ژن ها هستند. این ژن قابلیت ساخت پروتئینی را دارد که در پردازش فولات نقش دارد که به آن ویتامین B9 نیز گفته می شود. فولات، ویتامینی است که بررسی نقش کمبود آن در به وجود آمدن نقص لوله عصبی انجام شده است. تغییر در ژن MTHFR با کاهش فولاتی که در دسترس است، می تواند زمینه ساز بروز نقص لوله عصبی بشود.

تغییرات در ژن های دیگری که به پردازش فولات مربوط هستند و همچنین ژن هایی که در رشد لوله عصبی دخالت دارند، به عنوان عوامل خطر بالقوه برای آنسفالی در نظر گرفته و بررسی شده اند. این در حالی است که به نظر نمی رسد که هیچ ژنی به تنهایی بتواند در ایجاد این بیماری نقش مهمی داشته باشد.

محققان همچنین به بررسی عوامل محیطی که ممکن است منجر به بیماری آنانسفالی شود، پرداخته اند. کمبود فولات نقش مهمی در این زمینه دارد. مطالعات نشان دهنده این است زنانی که مصرف مکمل های دارای اسید فولیک (شکل مصنوعی فولات) را پیش از بارداری و در اوایل آن مورد توجه قرار می دهند، به میزان قابل توجهی کمتر از سایرین با نقص لوله عصبی مانند آنسفالی مواجه می شوند.

عوامل خطر احتمالی مادر برای تولد نوزاد مبتلا به آنسفالی

دیگر عوامل خطر احتمالی مادر برای تولد نوزادی که به آنسفالی مبتلا می شود، عبارت است از:

• چاقی بیش از حد مادر باردار
• دیابت بارداری کنترل نشده
• استفاده از برخی از داروهای ضد تشنج، میگرن و اختلال دوقطبی در دوره بارداری می تواند زمینه ساز نقص لوله عصبی شود که عبارت است از: فنی توئین، والپروئیک اسید و کاربامازپین.
• دریافت نکردن اسید فولیک در دوره بارداری به میزان کافی
• قرارگیری در معرض گرمای زیاد (تب بالای مادر) مانند ابتلا به بیماری هایی که با تب همراه هستند یا استفاده از سونا یا جکوزی در اوایل دوره بارداری (زمانی که بسته شدن لوله عصبی جنین در حال انجام است)، در این دسته قرار می گیرند.
• مصرف مواد افیونی در دو ماه اول دوره بارداری؛ این مواد افیونی که شکل دارویی آنها نیز وجود دارد، عبارت است از: اکسی کدون، مورفین، متادون، کدئین، مپریدین، هیدروکدون، ترامادول، پروپوکسیفن، بوتورفانول، هیدرومورفون، فنتانیل، هروئین، نالبوفین، بوپرنورفین، نالبوفین و دیفنوکسیلات.

با این حال هنوز مشخص نشده است این عوامل چگونه می توانند تاثیر خود را بر خطر آنسفالی بگذارند.

علائم بیماری آنسفالی چه مواردی را در بر می گیرد؟

بیماری آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد طوری است که ظاهر کودکان و نوزادان کاملا آن را نشان می دهد؛ علت این است که بخش های بزرگی از مغز در این گونه افراد تشکیل نشده است. از بین رفتن استخوان های جمجمه در این نوزادان یا رشد بسیار ضعیف آنها در این گونه از کودکان اتفاق افتاده است. در این بیماری، تعداد بسیار زیادی از عملکردهای مغز با اختلال مواجه شده اند و تاثیر قابل توجهی بر رفتارهای حسی و حرکتی کودک گذاشته اند. در ادامه برخی از علائم دیگر آنسفالی ارائه خواهد شد:

• شکاف کام: شکل نگرفتن مناسب استخوان های سقف دهان در جنین منجر به شکاف کام می شود که در آن لب بالایی به بینی نوزاد متصل شده است.
• نقص مادرزادی قلب: برخی از نوزادان متولد شده با بیماری آنانسفالی، نقص قلبی نیز دارند و به طور معمول ایست قلبی موجب از بین رفتن آنها می شود.

برای جلوگیری از ایجاد این گونه بیماری ها، تحت کنترل پزشکی با تجربه بودن، اهمیت دارد. از این روی، دکتر با من می تواند خدمات پزشکی که مورد نیاز مراجعه کنندگان است را به آنها ارائه دهد که شامل مشاوره پزشکی با متخصصان مرتبط در زمینه های مختلف می شود. یعنی این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را از طریق ارائه مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر متخصص و پزشک ساده تر می کند.

تشخیص بیماری آنسفالی چگونه امکان پذیر است؟

در دوره بارداری، ممکن است پزشک به تجویز آزمایش هایی بپردازد و علائم نشان دهنده نقص لوله عصبی را جستجو کند. همچنین متخصص اطفال می تواند تشخیص این عارضه را بر اساس ظاهر نوزاد و در بدو تولد وی انجام دهد. آزمایش های پیش از تولد برای آنسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد شامل موارد زیر هستند.

غربالگری چهار نشانگر

این آزمایش خون به بررسی نقص لوله عصبی و اختلالات ژنتیکی می پردازد. با گرفتن نمونه ای از خون فرد توسط مسئول آزمایش و ارسال آن برای آزمایش انجام می شود. سنجش آلفا فتوپروتئین یکی از آزمایش های انجام شده در غربالگری چهار نشانگر است. تست AFP تشخیص سطوح بالاتر از حد معمول این پروتئین را انجام می دهد. تولید AFP به وسیله کبد نوزاد انجام می شود و در صورت وجود آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد، نشت سطوح بالایی از آن به خون مادر صورت می گیرد.

سونوگرافی

تولید تصاویری از جنین متولد نشده از طریق دستگاه سونوگرافی انجام می شود که در آن از امواج صوتی استفاده می کنند. متخصص مربوطه از سونوگرافی استفاده کرده و جمجمه، ستون فقرات و مغز نوزاد را بررسی می کند.

تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI)

ممکن است متخصص مربوطه، تجویز MRI را انجام می دهد تا جزئیات بیشتری از مغز و ستون فقرات مشاهده شود. MRI آهنرباهایی بسیار قوی را به کار می گیرد که تصاویری از بافت ها و استخوان ها را تولید کند.

آمنیوسنتز

پزشک با فرو کردن سوزنی نازک در کیسه آمنیوتیک (حباب پر از مایع پیرامون جنین در رحم) به خارج کردن مقداری مایع می پردازد. آزمایشگاه به بررسی مایع آمنیوسنتز برای سطوح بالای AFP و آنزیم استیل کولین استراز می پردازد. پیدا کردن هر کدام از این موارد می تواند معنای نقص لوله عصبی جنین را بدهد.

دکتر با من توانسته است مجموعه ای از اطلاعات بهترین پزشکان و متخصصان را تهیه کند. به این ترتیب افراد می توانند از موقعیت مکانی، تخصص، مشخصات، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و موارد دیگر مربوط به هر متخصص اطلاع پیدا کنند و با در نظر گرفتن نوع نیاز خود به انتخاب متخصص مرتبط بپردازند. به عنوان مثال افرادی که به دنبال سایت دکتر متخصص مغز و اعصاب کودکان در زمینه این گونه از بیماری ها و همچنین بیماری های دیگر هستند، می توانند به وب سایت این مجموعه مراجعه کنند و از خدمات آن بهره مند شوند.

پیشگیری از بیماری آنانسفالی چگونه ممکن خواهد بود؟

این بیماری درمانی ندارد و در صورت تولد نوزادی با این عارضه، پزشکان توانایی پیشنهاد هیچ توصیه ای به پدر و مادر نوزاد را نخواهند داشت. با توجه به این موضوع پزشکان تنها چند توصیه دارند که والدین نوزاد بتوانند اوقاتی بهتر را با فرزند خود سپری کنند. به همین علت پیشگیری از بروز این عارضه بسیار مهم است. پزشکان راه های زیر را توصیه می کنند تا از این بیماری جلوگیری شود:

• مصرف حداقل 400 میکروگرم اسید فولیک پیش از بارداری و حین آن
• در صورت تصمیم برای بارداری، مواد افیونی مصرف نکنید.
• خودداری از رفتن به سونا و جکوزی در صورت باردار بودن
• جدی گرفتن کنترل تب در دوره بارداری
• نگهداری وزن در حد مناسب قبل از بارداری
• صحبت در مورد بهترین راه برای مدیریت دیابت (در صورت ابتلا به دیابت) در دوره بارداری با پزشک مربوطه

خطرات بیماری تشکیل نشدن مغز نوزاد چیست؟

دکتر متخصص مغز و اعصاب مشهور در تهران و شهرهای دیگر که در این زمینه آگاه و باتجربه هستند و همچنین سایر متخصصان توانایی درمان آنسفالی را نخواهند داشت. اغلب نوزادان متولد شده با این عارضه بعد از چند ساعت یا چند روز از زمان تولد از بین می روند. سقط جنین آنانسفالی نیز قبل از تولد بسیار انجام می شود و امری رایج است.

آیا بیماری آنانسفالی یا تشکیل نشدن مغز نوزاد قابل درمان است؟

سوالی که هم اکنون مطرح می شود، این است که آیا آنسفالی قابل درمان است یا خیر؟

درست است که جلوگیری از آنسفالی ممکن نیست، اما کاهش احتمال تولد فرزند مبتلا به این بیماری امکان پذیر است. رعایت موارد زیر برای کاهش خطرات لازم است.

دریافت مقدار بسیار زیاد اسید فولیک

مصرف 400 میکروگرم اسید فولیک در طول روز توصیه می شود؛ حتی اگر تصمیم ندارید باردار شوید. نقص لوله عصبی در ماه اول بارداری به وجود می آید؛ در نتیجه ضروری است که آغاز مصرف اسید فولیک پیش از برنامه ریزی برای باردار شدن اجرا شود. در صورت داشتن کودک مبتلا به NTD با پزشک به مشورت در مورد مصرف بیشتر از 400 میکروگرم اسید فولیک بپردازید.

خودداری از مصرف برخی داروها

داروهای کنترل کننده تشنج و درمان کننده میگرن و اختلال دو قطبی، می توانند NTD را به وجود آورند. قبل از بارداری باید در مورد داروهای مصرفی با پزشک مربوطه به صحبت و مشورت پرداخت. همچنین در صورتی که احتمال می دهید باردار باشید، از مصرف مواد افیونی اجتناب کنید.

دوری از سونا و جکوزی

برای جلوگیری از بالا نرفتن بیش از حد دمای بدن اگر احتمال بارداری را می دهید، از سونا و جکوزی استفاده نکنید. در صورت داشتن تب در دوره بارداری در مورد استفاده از استامینوفن (به منظور کاهش یافتن دمای بدن) با پزشک و بهترین دکتر مغز و اعصاب صحبت کنید.

مدیریت سلامتی

در صورت داشتن اضافه وزن، سعی کنید که قبل از باردار شدن برای کاهش دادن وزن خود اقدام کنید. همچنین متعادل نگه داشتن وزن در طول مدت بارداری حائز اهمیت است. در صورت داشتن دیابت با پزشک به صحبت بپردازید و از وی در مورد نحوه مدیریت ایمن دیابت طی دوره بارداری سوال کنید.

به این منظور می توانید به وب سایت مجموعه دکتر با من مراجعه کنید و اطلاعات بیشتری در مورد این بیماری و راهکارهای پیشگیری از آن کسب کنید.

کلام آخر

بیماری آنسفالی یا آنانسفالی از نارسایی هایی است که نادیده گرفتن مراقبت های بهداشتی لازم در دوره بارداری می تواند آن را به وجود آورد. اما خبر خوب این است افرادی که دارای یک بار سابقه جنین مبتلا به آنسفالی هستند، نباید نگران بارداری های بعدی خود باشند. زیرا احتمال این که این بیماری در بارداری های بعدی نیز به وجود آید، بسیار کم است. جای نگرانی وجود ندارد و مصرف اسید فولیک و رعایت برخی از مراقبت ها می تواند دوره بارداری خوب و نوزادی سالم را به همراه داشته باشد.

بیماری آنانسفالی یا بی مخ زایی، ضایعه ای بسیار جدی در جنین و نوزادانی است که تازه متولد شده اند. این ضایعه را می توان به عنوان کشنده ترین بیماری نقص مادرزادی مغز و اعصاب معرفی کرد که ابتدای تولد، نوزادان را از بین می برد. در حال حاضر دلیل محکمی وجود ندارد که چرا این نقص مادرزادی بروز پیدا می کند و همچنین درمانی برای این بیماری ارائه نشده است. درصد اندکی از جنین هایی که به این نقص مبتلا هستند، به دنیا می آیند، زیرا بیشتر آنها در نتیجه سقط جنین از بین می روند.

پزشکان و متخصصانی که از طریق وب سایت دکتر با من معرفی شده اند، می توانند اطلاعات بیشتری در این زمینه به افراد متقاضی و مراجعه کنندگان ارائه دهند. این مجموعه بهترین متخصص اطفال و همچنین فوق تخصص حرفه ای مغز و اعصاب را در زمینه های مختلف پزشکی معرفی کرده و همچنین جزئیاتی را در مورد آنها به افراد متقاضی ارائه داده است.