ریه یکی از حیاتی ترین اعضای بدن انسان است که هرگونه اختلال در عملکردش، باعث به خطر افتادن جان انسان می شود. یکی از بیماری های خطرناک ریوی، آمفیزم ریوی نام دارد که باعث از بین رفتن بافت سلولی ریه می شود که در نتیجه ریه خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد.

زمانی که ریه درگیر این بیماری شود و خاصیت الاستیکی خود را از دست بدهد، کیسه های هوا در ریه آسیب می بینند و به جای فضاهای کوچک، فضاهای بزرگی ایجاد می شود که سیستم تنفس انسان را دچار ضعف می کنند. در فرد مبتلا به این بیماری، تنفس سخت می شود؛ اما شدت سختی تنفس از فردی به فرد دیگر می تواند متفاوت باشد.

اگر چه این بیماری مانند اغلب بیماری های دیگر می تواند جنبه وراثتی داشته باشد؛ اما از دیدگاه پزشکان استفاده از دخانیات مهم ترین عامل درگیری ریه با این بیماری است. در این بیماری متاسفانه هوای تنفس قبلی به دام می افتد و جایی برای ورود هوای تازه باقی نمی گذارد.

اگر ریه درگیر این بیماری شود، سلامتش به هیچ عنوان قابل برگشت نیست. اما روش های درمانی برای کاهش پیشرفت این بیماری هم به صورت دارویی و هم مراقبت فردی وجود دارد که در ادامه به بررسی آن ها خواهیم پرداخت.

تعریف بیماری

کمیته استاندارد تشخیص بیماری های قفسه سینه در سال 1962 در آمریکا برای اولین بار از نام آمفیزم ریوی که یکی از انواع بیماری انسداد ریوی است، استفاده کرد. این انجمن این بیماری را به عنوان بیماری که سبب بزرگ شدن فضاهای آلوئولی و از بین رفتن دیواره آلوئول می شود، تعریف کرد.

این نکته نیز شایان ذکر است که این بیماری به همراه برونشیت مزمن، اختلالاتی هستند که بیماری انسداد ریوی نامیده می شوند. فردی به نام ویلیام بریسکو اولین کسی بود که در نهمین کنفرانس بیماری های ریوی از آمفیزم ریوی به عنوان نوعی از بیماری های انسداد ریوی نام برد.

تاریخچه بیماری آمفیزم

بیماری انسداد مزمن ریه بیش از 200 سال است که برای بشر شناخته شده است. این بیماری در ابتدا با کمک گوشی پزشکی و اسپیرومتر تشخیص داده شد. هم اکنون نیز بهترین راه تشخیص این بیماری توسط پزشکان از طریق اسپیرومتر است.

تئوفیل بونت پزشک ساکن ژنو این بیماری را در سال 1679 به نام «ریه های حجیم» نامگذاری کرد و در حدود یک قرن بعد پزشک دیگری به نام جووانی باتیستا مورگانی که او را پدر آسیب شناسی تشریحی و بافتی به حساب می آورند، در شاهکار علمی پنج جلدی خود به نام «درباره جایگاه و علل بیماری ها با استفاده از کالبدشناسی»، ریه را در این بیماری، جسمی ورم کرده تشریح کرد که مملو از هوای ناسالم است.

در سال 1789 با پیشرفت علم و با کمک تحقیقات دانشمندان پیشین، پزشکی بریتانیایی به نام متیو بیلی که یک آسیب شناس بود، مجموعه ای از آمفیزم ریوی را منتشر کرد که آسیب شناسی این بیماری را نشان داد و آن را بیماری انسداد ریوی نام نهاد.

در نهایت می رسیم به پزشک حاذق فرانسوی به نام رنه لاینک که مخترع گوشی پزشکی بود و توانست در سال 1821 در رساله بیماری های قفسه سینه، آمفیزم ریه ها را توصیف کند. او گفت ریه هایی که درگیر انسداد شده اند، بیش از حد متورم اند و به خوبی تخلیه نمی شوند.

اما اسپیرومتر را چه کسی اختراع کرد؟ پزشک بریتانیایی به نام جان هاچینسون دستگاهی برای اندازه گیری ظرفیت ریه اختراع کرد. اختراع این دستگاه نقطه عطفی در تشخیص بیماری انسداد ریه بود که البته این دستگاه فقط ظرفیت حیاتی ریه را اندازه گیری می کرد. در سال های بعد رابرت تیفنو با کمک همکارانش مفهوم ظرفیت حیاتی زمان بندی شده را به عنوان معیاری برای اندازه گیری جریان هوا در ریه ها مطرح کردند.

این بیماری خطرناک هم اکنون طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، چهارمین علت شایع مرگ در ایالات متحد آمریکا بوده و تقریبا 16 میلیون آمریکایی نیز پتانسیل ابتلا به این بیماری را به طور سالانه دارند. این بیماری به حدی در حال پیشروی است که انتظار می رود طی چند ساله آینده تبدیل به سومین بیماری کشنده در جهان شود.

علائم بیماری آمفیزم ریوی چیست؟

علامت اصلی این بیماری تنگی نفس است که در ابتدا به صورت خفیف خود را نشان می دهد؛ اما به مرور زمان شدت پیدا می کند. وقتی فرد مبتلا به این بیماری شد، ابتدا گمانش این است که انجام فعالیت سنگین سبب خستگی و تنگی نفس شده است؛ اما در ادامه حتی در زمان استراحت و انجام کارهای عادی نیز فرد دچار تنگی نفس و سرفه خواهد شد.

برخی از علائم دیگر به شرح زیر هستند:

• سرفه و خس خس سینه
• خستگی شدید
• احساس خلط در گلو
• اختلالات خلق و خو
• احساس فشار در قفسه سینه
• کاهش وزن
• ضعف در عضلات
• تورم در ساق و مچ پا

به چه علت به این بیماری دچار می شویم؟

بر اساس یافته های پزشکی این بیماری می تواند از طریق ژنتیک انتقال پیدا کند. البته این دلیل درصد بسیار کمی را پوشش می دهد که به راحتی می توان از آن گذر کرد. مهم ترین دلایل ابتلا به این بیماری مهلک استعمال دخانیات است. با ما همراه باشید تا چند مورد دیگر را نیز مرور کنیم:

• دود تنباکو
• ماریجوانا
• آلودگی هوا
• غبار و بخار شیمیایی
• تریاک
• استعمال پیپ
• قلیان
• دود ثانویه که منظور قرار گرفتن در معرض دود سیگار است.

خطرات بیماری آمفیزم ریوی چیست؟

وقتی سخن از ریه و مشکلات مربوط به آن می شود، واضح است که با بیماری خطرناکی روبرو هستیم که کوچک ترین غفلت باعث به خطر افتادن جان فرد مبتلا به بیماری خواهد شد. برخی از خطراتی که آمفیزم ریوی موجب بروز آن ها در بدن انسان می شود، عبارت هستند از:

• پنوموتوراکس
• مشکلات قلبی
• پدیدار شدن حفره های بزرگ در ریه

پنوموتوراکس

این بیماری زمانی مشخص خواهد شد که ریه در حال تخریب است. یک فرد سالم را در نظر بگیرید؛ ریه های این فرد درون قفسه سینه هستند و عملکرد خود را به صورت عادی و طبیعی انجام می دهند. اما زمانی که این بیماری در بدن انسان ایجاد می شود، در اثر ورود هوا به فضای بین پرده جَنب، فشاری ایجاد می شود که این هوا به بیرون ریه فشار می آورد و ریه را دچار فروپاشی می کند. در نتیجه این امر، ریه عملکرد صحیح خود را از دست می دهد.

زمانی که این بیماری پیشرفت حادی داشته باشد، مشکلات دیگری را نیز به وجود می آورد. این فشار زیاد روی قفسه سینه باعث ایجاد ضربه می شود که می تواند ضعیف یا شدید باشد و به بافت سلولی قفسه سینه آسیب برساند.

مشکلات قلبی

ریه یکی از مهم ترین ارگان های تامین اکسیژن در بدن به شمار می آید. فرد مبتلا به بیماری آمفیزم ریوی دچار تنگی نفس می شود. اینکه فرد در انجام فعالیت های سنگین دچار تنگی نفس شود، امری طبیعی است. مشکل آنجا خود را نشان می دهد که در حالت استراحت یا فعالیت کم نیز تنگی نفس رخ می دهد.

بیماری های انسداد ریوی باعث کاهش خروجی قلب می شوند. اما این جمله به چه معنا است؟ یعنی عضله قلب ضعیف می شود و خون کافی را برای تامین نیازهای بدن پمپاژ نمی کند. به تعدادی دیگر از این موارد در زیر اشاره خواهیم داشت:

• احساس خستگی مفرط به خصوص در زمانی که پاها در حال فعالیت هستند.
• افزایش وزن
• ورم در مچ پا
• تکرر ادرار
• اختلال در تمرکز
• تپش قلب
• سرفه های خشک

پدیدار شدن حفره های بزرگ در ریه

به طور عادی وجود حفره های کوچک که محل عبور حجم اندکی از خون هستند، عاری از مشکل است. اما وقتی این حفره ها متوسط یا بزرگ شوند، کار قلب افزایش می یابد و نارسایی قلبی رخ می دهد. در اثر این پدیده بیماران دچار نفس کشیدن های شدید خواهند شد و پر خونی ریه اتفاق می افتد که ریه را دچار عفونت می کند. پدیدار شدن حفره های بزرگ و پنوموتوراکس با یکدیگر رابطه مستقیم دارند.

آیا درمانی برای این بیماری وجود دارد؟

در کمال تاسف باید گفت که درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد؛ حتی بهترین دکتر متخصص ریه در صورت عود بیماری نمی تواند ریه بیمار را به صورت کامل درمان کند. اما روش هایی برای تسکین درد و کند شدن پیشرفت بیماری وجود دارد؛ مانند یک سری داروهای استروئیدی و ضد التهابی که می توانند به تنگی نفس و کاهش التهاب در بدن فرد بیمار کمک کنند. اما علم پزشکی یک سری برنامه های خاص نیز تدارک دیده است که در ادامه اشاراتی به آن ها خواهیم داشت.

توانبخشی ریوی

واژه توانبخشی ریوی روی طیف گسترده ای از اقدامات ورزشی و درمانی تمرکز دارد و در آن فعالیت های هوازی و قدرتی مورد توجه قرار می گیرند. یکی از اهداف مهم توانبخشی ریه، افزایش ظرفیت ورزشی و فعالیت های جسمی در بیماران است که به طرق مختلف انجام می گیرد. حرکات یوگا، ایروبیک یا پیاده روی ساده از این دست فعالیت ها هستند. البته باید متذکر شد که در ابتدا حرکات به صورت آهسته انجام می گیرند و زمانی که پیشرفت در بیماران قابل رویت شد، به مرور دامنه حرکتی تمرینات نیز افزایش خواهد یافت.

تغذیه درمانی

به نظر می رسد که گوینده این گفته که «ما آن چیزی هستیم که می خوریم»، دیدگاه درستی درباره سبک زندگی سالم داشته است. یک انسان سالم نیازمند رژیم غذایی سالم هم خواهد بود. چه برسد به فردی که با بیماری این چنین سخت و خطرناکی درگیر است.

در مورد تغذیه، پزشکان از بیماران می خواهند که درصد چربی اشباع شده ورودی به بدن را کم کرده و به جای آن از مایعات و سبزی تازه استفاده کنند.

دریافت اکسیژن اضافی

به طور کلی گفتیم که بیماری آمفیزم ریوی موجب تنگی نفس و مشکلات تنفسی خواهد شد. به همین دلیل مهندسی پزشکی توانسته است با تکیه بر علم، دستگاه هایی برای کنترل و کم کردن شدت تنگی نفس بسازد.

یکی از این دستگاه ها وسیله ای است به نام سی پَپ (CPAP). این دستگاه یک لوله خرطومی مانند دارد که روی آن ماسکی تعبیه شده است. این لوله به دستگاهی متصل است که فشار هوا را برای ورود به ریه بالا می برد. سپس ماسک را روی دهان و بینی فرد قرار می دهند تا هوا با فشار وارد ریه اش شود و بتواند به راحتی نفس بکشد.

این دستگاه یکی از بهترین ابزارهای غیر تهاجمی برای رفع مشکلات تنفسی است و راه های تنفسی بیمار را باز نگه می دارد. در یک جمله می توان بدین گونه گفت که وظیفه این دستگاه، رفع گرفتگی تنفسی در افراد مبتلا به انواع بیماری های انسداد ریوی است.

کاهش حجم ریه با عمل جراحی

جراحی کاهش حجم ریه برای بیمارانی انجام می پذیرد که به آمفیزم شدید مبتلا شده اند. هدف از انجام این عمل جراحی برداشتن بخش آسیب دیده ریه بوده که به منظور بهبود عملکرد ریه در بلند مدت است.

پیوند ریه

آخرین تیر ترکش پزشکان در این بیماری، پیوند ریه خواهد بود. بیمارانی کاندید پیوند ریه خواهند شد که به درمان های دارویی و سایر اقدامات پزشکی پاسخ مطلوب نداده اند. پیوند ریه به دلیل پیچیدگی هایی که دارد، باید تحت نظر بهترین دکتر متخصص ریه انجام پذیرد.

درمان های خانگی برای بیماری آمفیزم ریوی

برای بیماران مبتلا به آمفیزم ریوی، درمان خانگی خاص وجود ندارد. با این حال حذف یا اضافه کردن برخی از خوراکی های طبیعی می تواند در کنترل بیماری و شدت نگرفتنش کمک کننده باشند. پزشکان پیشنهاد می کنند از محصولات ارگانیک بیشتر استفاده شود. منابع غنی از امگا 3، ویتامین E، ویتامین C و بتاکاروتن بسیار کمک کننده خواهند بود.

نکته مهم دیگر اینکه تا حد ممکن از استعمال دخانیات خودداری شود. گاهی در معرض قرار گرفتن مواد دودزا هم می تواند به همین اندازه مشکل آفرین باشد.

مصرف به اندازه مواد خوراکی زیر نیز می تواند به کاهش علائم کمک کند:

• عسل
• سیر
• زنجبیل
• سیب
• زردچوبه
• آویشن
• کافئین
• بخور اکالیپتوس

نکته پایانی اینکه دم و بازدم صحیح در هنگام تنگی نفس بسیار تاثیر گذار خواهد بود. فقط کافی است بیمار، خود را در معرض هوای سالم قرار دهد و به آرامی نفس های عمیق بکشد.

با «دکتر با من» آشنا شوید

اگر شما نیز در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه در تهران و سایر شهرها هستید، سایت اینترنتی دکتر با من، سایت اینترنتی جامع آنلاین پزشکان با هدف معرفی بهترین دکتر متخصص ریه و عفونی به بیماران طراحی شده که راه ارتباطی بین پزشک و بیمار را بسیار آسان می کند.

اگر به دنبال سایت دکتر متخصص بیماری های عفونی و ریه در تهران هستید که تمامی پزشکان را از لحاظ تخصص پوشش دهد، پیشنهاد ما به شما مراجعه کردن به سایت دکتر با من است. با مراجعه به این سایت شما دیگر نیازمند مواجه شدن با ترافیک و شلوغی شهر نیستید. فقط با چند کلیک می توانید پزشک مورد نظر خود را پیدا کنید. مهم تر از همه اینکه در هر ساعتی از شبانه روز چنانچه نیاز اورژانسی به راهنمایی پزشکی داشتید، پزشکان عضو سایت دکتر با من در کنار شما خواهند بود.

سخن آخر

بیماری آمفیزم ریوی یکی از انواع اصلی بیماری مزمن انسداد ریوی است که شخص مبتلا به این بیماری با کمبود اکسیژن مواجه شده و تنفسش دچار مشکل می شود. با گذشت زمان، دیواره داخلی کیسه های هوا ضعیف و پاره می شوند که باعث کاهش اکسیژن موجود در جریان خون خواهد شد.

باید در نظر گرفت که بیشتر افراد مبتلا به آمفیزم ریوی، برونشیت مزمن نیز دارند که منجر به سرفه های مداوم در اشخاص می شود. استعمال دخانیات اصلی ترین عامل به وجود آمدن این بیماری است و روند درمان اگرچه می تواند پیشرفت بیماری و عوارض آن را کم کند، اما نمی تواند باعث بهبود کامل ریه شود.

ریه یکی از حیاتی ترین و با ارزش ترین اعضای بدن انسان است و وظیفه بسیار مهمی در زمان حیات افراد دارد. متاسفانه بی اعتنا بودن و فرض اینکه نیازی به مراقبت ندارد، فکری بیهوده است. این عضو حیاتی، باید همیشه مورد توجه و چک آپ تحت نظر دکتر متخصص ریه قرار بگیرد.

استعمال دخانیات یا مصرف مواد مخدر مانند تریاک اگر چه به دلیل اعتیاد، حس خوشایندی در زمان بسیار کوتاهی به انسان می دهد، اما با گذر زمان صدمات جبران ناپذیری به این عضو مهم بدن وارد می کند.

امروزه بسیاری از آقایان و بانوان نگران ظاهر خود هستند و به دنبال عوامل مخرب برای پوست صورت می‌گردند که از آن جلوگیری کنند. ظاهر هر شخص نشان‌دهنده سلامتی آن فرد است. خیلی اتفاق افتاده است که شما نگران پوست صورت خود شده باشید، حتی برای جلوگیری از تخریب به متخصص پوست و مو طب سنتی یا شیمیایی رجوع کرده باشید.

برای اینکه پوست خود را جوان نگه‌ دارید، ممکن است به فروشگاه‌ها رفته و لوازم پاکسازی و بهداشتی تهیه کرده باشید. در ادامه با نکاتی که باعث تخریب پوست می‌شوند، بیشتر آشنا می‌شوید. شما می‌توانید با خواندن این مطالب روند پیری پوست صورتتان را تا اندازه‌ای کندتر کنید.

چه پارامترهایی روی تخریب پوست اثر می‌گذارد؟

برای اینکه پوست شرایط خود را به خوبی حفظ کنند، باید از استرس‌های محیطی دور باشد. از جمله این استرس‌ها می‌توان به اتفاقات بد، حساسیت‌ها و آلودگی‌ها اشاره کرد. عوامل مخرب زیادی در شرایط داخلی و خارجی وجود دارند که پوست تحت تأثیر آن‌ها قرار می‌گیرد. نمی‌توانیم جلوی برخی از عوامل را بگیریم، اما عوامل زیادی است که با مراقبت و محافظت از پوست می‌توانیم پیری آن را به تأخیر بیندازیم.

عوامل تاثیرگذار درونی روی پوست

عوامل داخلی بدن مانند ژنتیک، هورمون‌ها یا شرایط خاص مثل دیابت است که تأثیر مستقیم روی پوست می‌گذارد. برای آزمایش‌های لازم می‌توانید به دکتر پوست جنوب تهران مراجعه کنید.

عامل درونی ژنتیک روی پوست

تیپ‌های پوستی مختلف مانند پوست معمولی، حساس، خشک، چرب یا ترکیبی از چرب و خشک که به آن مختلط می‌گویند را ژنتیک تعیین می‌کند و بر شرایط کلی آن تأثیر می‌گذارد.

ژن‌شناسی و پیری بیولوژیکی پوست مشخص‌کننده موارد زیر است:

• کم شدن ترشحات غدد عرق، چربی پوست و تبدیل شدن به پوست خشک.
• کاهش در روند کلاژن‌سازی، ترمیم پوست و نوسازی سلول‌های پوست مانع از جوان ماندن آن می‌شوند.
• تخریب رشته‌های کشسانی که باعث کم شدن خواص ارتجاعی پوست می‌شوند.

پیری علم حیات یا همان بیولوژیک پوست است، نباید این مورد را با پیری زودرس که تحت تأثیر عوامل بیرونی مانند نور خورشید که همان اشعه فرابنفش بوده و بسیار برای پوست مضر است، اشتباه بگیرید. بیماری‌های پوستی مثل درماتیت آتوپیک، پسوریازیس و ایکتیوز به‌وسیله ژن مشخص می‌شوند و یکی از عوامل مخرب برای پوست صورت و بدن هستند. برای مثال برخی نوزادان که با کمبود پروتئین در بدن به دنیا می‌آیند، پوستی با عملکرد ضعیف‌تری دارند. این دسته آماده ابتلا به پوست حساس و درماتیت آتوپیک هستند.

بنابراین پوست تحت تأثیر استرس عکس‌العمل نشان می‌دهد و حساسیتش بیشتر می‌شود، پس مهم است که برنامه مناسب مراقبی پوست داشته باشید. همچنین بعضی از بیماری‌ها مثل دیابت و اختلالات کلیوی وجود دارند که پوست را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. به یاد داشته باشید که دکتر پوست جنوب تهران باید دوره‌های لازم را گذرانده باشد.

عامل درونی هورمون‌ها در بدن

یکی دیگر از عواملی که تأثیر زیادی بر پوست می‌گذارد، هورمون‌ها و تغییرات آن‌ها است که در ادامه انواع مختلف آن را بررسی می‌کنیم.

• تحولات هورمونی آکنه روی پوست، آن را بیشتر تحریک می‌کند.
• با تغییراتی که در دوران بارداری رخ می‌دهد، تولید ملانین و نوعی از هیپرپیگمانتاسیون که به ملاسما معروف است، افزایش پیدا می‌کند.
• در زمان پیری و دوران یائسگی مقدار استروژن بانوان کم می‌شود. استروژن روی روند پیری تأثیر خوبی بر تعادل رطوبت پوست می‌گذارد و کم شدن آن باعث می‌شود که تحولات در ساختار و آتروفی ناشی از بالا رفتن سن پوست شود.

عوامل بیرونی و محیطی که روی پوست اثر منفی دارند

دلایل زیادی وجود دارند که تأثیرات منفی روی پوست می‌گذارند. زمانی که پوست شرایط مناسبی نداشته باشد، تعادل طبیعی آن به خطر می‌افتد و باعث می‌شود کم‌تر به‌ عنوان سد محافظ عمل کند. دلایل خارجی که روی پوست تأثیر منفی می‌گذارند، به‌ وسیله محیط اطراف، اهمیت ندادن به‌ سلامتی و انتخاب‌های نادرست برای سبک زندگی است.

آب و هوا دیگر عوامل اثرگذار روی پوست

یکی دیگر از عوامل مخرب برای پوست صورت که تأثیر بسزایی روی آن می‌گذارد آب و هوا است.

نور خورشید روی پوست

نور خورشید به‌دلیل ویتامین D به‌ طور کلی برای سلامتی ما مفید است، اما استفاده آن به ‌طور متداوم به پوست آسیب می‌رساند. متخصص پوست و مو طب سنتی استفاده زیاد از آفتاب را توصیه نمی‌کند. بیماری‌های مختلفی که اشعه خورشید تأثیر منفی روی پوست می‌گذارد، شامل موارد زیر است:

• اشعه‌های نور UVA،UVB و HEV باعث به وجود آمدن بیماری هیپرپیگمانتاسیون می‌شود. ممکن است با بالا رفتن سن لکه‌هایی نمایان شود که به آن لکه‌ها خورشیدی می‌گویند.
• حساسیت به خورشید معمولاً به‌ وسیله اشعه UVA ایجاد می‌شود، اما می‌تواند توسط UVB هم تحریک شود.
• پرتوهای UVA و نور HEVهر دو می‌توانند باعث از بین بردن پوست در کوتاه مدت شوند.
• پرتوهای UVB و تا حدی اشعه UVA ممکن است باعث سرطان پوست شوند. HEV Light یک مقوله جدا است که به سرطان پوست ارتباطی ندارد.
• اشعه UVB مسئول آفتاب سوختگی بوده و با HEV Light متفاوت است.

تأثیر دما روی پوست

از دیگر عوامل مخرب برای پوست صورت افزایش یا کاهش ناگهانی و سرعت تغییر دما است که روی پوست تأثیر خوبی نمی‌گذارد. تنگ شدن رگه‌های خونی پوست در شرایط سرد عکس‌العمل نشان می‌دهد. این عمل رگه‌ها جلوگیری از هدر رفتن بیش از حد گرما شده است. هر چه پوست بیشتر در معرض هوای سرد باشد، ترشح غدد چربی را کاهش می‌دهد و باعث خشکی روی سطح پوست می‌شود.

در محیط گرم و مرطوب برای مثال مناطق گرمسیر یا سونا غدد عرق بیشتری را تولید می‌کند، این شرایط پوست را مرطوب و درخشان می‌کند، در بعضی موارد باعث آکنه می‌شود. فضایی مانند کابین هواپیما که رطوبت کمی و حتی گرمایش مرکزی ایجاد شده می‌تواند باعث کم آبی پوست و بیشتر شدن حساسیت پوستی شود.

بیماری پوستی مثل روزاسه می‌تواند به‌وسیله دمای گرم به وجود بیاید. یکی از راه‌های پاکسازی پوست حمام کردن و شستن دست‌ها با آب گرم است. آب داغ برای پوست توصیه نمی‌شود.

تکرار زیاد در شستشو

حمام کردن زیاد به‌طور پی‌درپی در مدت زمان‌های طولانی با آب بسیار داغ باعث از بین بردن رطوبت و چربی پوست می‌شود. این امر خشک شدن و زبری پوست را تشدید می‌کند. پوست سالم کمی خاصیت اسیدی دارد و شستن زیاد آن با آب شهری سد محافظ پوست را از بین ببرد. یکی از راه‌های تماس با دکتر پوست سایت دکتر با من است.

مصرف دخانیات

از منابع مهمی که مخرب پوست هستند، مصرف سیگار و دود تنباکو است. مصرف دخانیات پوست را چروک می‌کند و صورت را پیر جلوه می‌دهد. چروک شدن پوست صورت بدین گونه است که رگ‌های خونی ریز در لایه اپیدرم باریک می‌شوند و این امر جریان خون را در رگ‌ها محدود می‌کند. همچنین اکسیژن و ویتامین‌ها را خارج می‌سازد.

برای تماس با دکتر پوست یا هر دکتر متخصص مورد نیاز می‌توانید در سایت دکتر با من پیدا کنید.

محصولات تهاجمی

پوست به‌طور طبیعی کمی دارای اسید بوده وpH آن بین 4.7 تا 5.75 است. عواملی مانند پاک‌کننده‌های تهاجمی و لوازم آرایشی مرطوب‌کننده طبیعی پوست ساختار از بین می‌برند. همچنین این عوامل می‌توانند در عملکرد خارجی‌ترین لایه پوست اختلال ایجاد کرده و آن را بیش از حد حساس کنند.

زمانی که پوست حساس می‌شود امکان عفونت و بیماری‌هایی مانند درماتیت آتوپیک یا روزاسه افزایش بیابد. اگر رشته‌های عصبی که پیش فعال باشند، پوست حساس می‌شود و در معرض خشکی سطح آن آسیب می‌بیند.

تغذیه نامناسب در رژیم غذایی

مصرف غذاهای نامناسب و مضر از دیگر عوامل مخرب برای پوست صورت است. یک رژیم غذایی مناسب باید محافظ پوست باشد و به سلامت آن کمک کند. برای داشتن رژیم متعادل باید به نکات زیر توجه کنید.

• میوه‌ها، سبزیجات، غلات‌ها و پروتئین که بدون چربی باشد را نباید فراموش کنید. ترجیحاً ماهی به‌جای گوشت استفاده شود.
• غذاهای سرشار از آنتی‌اکسیدان دارای خاصیت محافظتی برای پوست هستند. این مواد مثل میوه‌ها، سبزیجات زرد, نارنجی و سبز مانند (هویج، زردآلو و اسفناج) زغال‌اخته، گوجه‌فرنگی، نخودفرنگی، لوبیا و عدس، ماهی سرشار از روغن امگا و آجیل است.

مواد خوراکی که فاقد ارزش غذایی هستند، نه ‌تنها برای سلامتی دیگر اعضا و جوارح بلکه سلامت پوست را نیز در معرض خطر مشکلات و بیماری‌ها قرار می‌دهند. توصیه می‌شود مصرف لبنیات و شیرینی‌جات، به‌خصوص شیرینی‌جات مصنوعی به حداقل برسد و همین‌طور نوشیدن روزانه آب از کودک تا مسن ضروری است. به وجود آمدن آکنه به هیچ وجه به رژیم غذایی ربطی ندارد.

دارو، عامل مخرب خارجی صورت

روش‌های درمانی مانند شیمی درمانی و همین‌طور داروهای از قبیل ملین‌ها، دیورتیک‌ها، کاهنده چربی که گاهی وقت‌ها برای درمان رفع بیماری قلبی مصرف می‌شوند و همین‌طور روش‌های پزشکی مثل دیالیز و رادیوتراپی می‌توانند باعث حساس و خشک شدن پوست شوند.

عدم مدیریت استرس

استرس، از جمله مهم‌ترین عوامل مخرب برای پوست صورت به شمار می‌رود که عموماً باعث ایجاد آکنه می‌شود. برای مدیریت استرس می‌توان حجم کاری را کاهش داد و زمانی را برای فعالیت‌های شخصی (تفریح) اختصاص داد.

نبود فعالیت ورزشی

از تأثیرات مثبتی که هم روی پوست و هم روی فیزیک بدن به خوبی قابل مشاهده بوده، ورزش است.

افرادی که تحت تأثیر محصولات تهاجمی قرار می‌گیرند

برخی از افراد و گروه‌های سنی خاصی بیشتر در معرض آسیب‌دیدگی‌های پوستی هستند که در این بخش برای شما توضیح داده‌ایم.

کودکان و افراد در سنین بالا: پوست در دوران جوانی و پیری از مقاومت کم‌تری برخوردار است. سطح محافظتی پوست بهطور کامل مقاوم نیست یا مقاومت خود را از دست داده است.

کسانی که در محل کار خود با مواد شیمایی سروکار دارند: آرایشگران، مزون‌ها و کار کردن در صنعت که بهطور مداوم با مواد شوینده، لاک‌ها، حلال‌ها پوست در تماس هستند، همه مواد نام برده برای پوست مضر است.

افرادی که پوست بیش از حد حساس دارند: این افراد دارای یک سد پوستی در معرض خطر هستند که فیبرهای عصبی پیش فعال در لایه اپیدرم پوست دارند. کالاهای تقلبی موجود در بازار می‌توانند به سد پوست آسیب بزنند و فیبرهای عصبی موجود در لایه زیرین را تحریک کنند و باعث ایجاد حساسیت، لک، جوش، آکنه و بروز انواع بیماری‌های سطحی و عمق پوست شوند.

کلام آخر

امروزه آقایان و به‌خصوص بانوان به دنبال درمان‌هایی برای جلوگیری یا کند شدن روند پیری پوست خود هستند. آن‌ها در پی شناخت عوامل مخرب برای پوست صورت هستند که از آن پیشگیری کنند. با رعایت کردن مواردی که درباره پوست در این مقاله گفته شد و محافظت آن در برابر عامل داخلی و خارجی، می‌توانید به آن پوستی که می‌خواهید برسید.

اگر شما در مقابل آفتاب از ضدآفتاب‌های مناسب و طبیعی استفاده کنید، مانع نفوذ اشعه فرابنفش می‌شود که یکی از عوامل مهم برای پوست به شمار می‌رود. پوست یکی از سرمایه‌های زندگی هر فردی است، پس باید در نگهداری از آن کوشا باشیم. شما می‌توانید با مراجعه به دکتر پوست جنوب تهران روند پیری پوست خود را کند کنید.

آمپیم ریه عارضه ای است که تاثیر قابل توجهی بر فضای میانی بیرونی ترین لایه ریه ها و لایه ای که با دیواره قفسه سینه در تماس است (این فضا، فضای پلورال نامیده می شود) دارد. این فضا وجود دارد تا به ریه ها برای انبساط و انقباض کمک کند.

فضای پلورال به طور طبیعی دارای میزان اندکی مایع است. زمانی که مایع اضافی در فضای پلورال شروع به انباشته شدن کند، این مشکل رخ می دهد. انواع مختلف باکتری منجر به ایجاد مایع و چرک در فضای پلورال می شود.

در اغلب موارد ذات الریه نیز این مشکل را به وجود می آورد. این مقاله به همین موضوع پرداخته است و قصد دارد اطلاعاتی در مورد علائم، علل و عوامل ریسک این بیماری ارائه دهد و در نهایت نیز نگاهی به روش های درمان داشته باشد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آمپیم ریه چیست؟

Empyema وضعیتی است که تجمع مایع چرک در فضای پلورال در آن رخ می دهد. این فضا وجود دارد تا به گسترش و انقباض ریه ها کمک کند.

به طور طبیعی فضای پلور دارای میزان کمی مایع است. این عارضه زمانی رخ می دهد که تجمع مایع و چرک اضافی در فضای پلور آغاز می شود. سویه های مختلف باکتری باعث می شوند که مایعات و چرک در فضای پلور به وجود آید. اغلب ذات الریه باعث می شود که این وضعیت ایجاد شود.

تاریخچه این بیماری چیست؟

شرح تشخیص و درمان آمپیم برای نخستین بار توسط بقراط انجام شد که به بیش از 2000 سال قبل باز می گردد. حدودا تا اوایل قرن 18 ثبت مطالب دیگری راجع به این بیماری ملاحظه نشده است. از آن زمان به بعد، درمان های دیگری برای این بیماری و درگیری ریه توصیف شده است که درناژ لوله باز و بسته، توراکوپلاستی و توراسنتز در این دسته قرار می گیرند.

علائم بیماری آمپیم ریه شامل چه مواردی است؟

ممکن است علائم این وضعیت موارد زیر را در بر بگیرد:

• درد قفسه سینه
• تب
• سرفه
• مشکلات تنفسی
• چرک در مخاط
• کاهش صداهای تنفسی
• وجود مایع در ریه ها

پیشرفت این بیماری در صورت عدم درمان ممکن است طی سه مرحله رخ دهد:

• مرحله یک: ساده (مرحله اگزوداتیو)

مرحله اول به عنوان مرحله ساده در نظر گرفته می شود. این اتفاق در هنگام تجمع مایعات اضافی در حفره پلور رخ می دهد. احتمال آلودگی این مایع وجود دارد و ممکن است دارای چرک باشد.

• مرحله دو: پیچیده (فیبرینوپورولنت)

در آمپیم پیچیده، ضخیم شدن مایع موجود در حفره پلور آغاز می شود.

• مرحله سه: فرانک (مرحله سازماندهی)

سرانجام مایع آلوده سبب می شود در لایه های داخلی حفره پلور، زخم به وجود آید که این امر زمینه ساز مشکلات تنفسی خواهد شد.

دلایل بیماری چه مواردی را در بر می گیرد؟

شایع ترین دلیل ابتلا به چنین وضعیتی، پنومونی است. افرادی که عمل جراحی توراکوتومی یا جراحی قفسه سینه انجام داده اند نیز با مبتلا شدن به باکتری ها ممکن است در معرض مبتلا شدن قرار بگیرند.

عوامل خطر ابتلا به آمپیم ریه چیست؟

مبتلا شدن به پنومونی را می توان بزرگ ترین عامل خطر ابتلا به این وضعیت در نظر گرفت. سایر عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر شود:

• سن بالاتر از 70 سال
• جراحی قفسه سینه یا تروما
• بستری شدن در بیمارستان (اخیرا)

از لحاظ آماری، احتمال ابتلا به آمپیم ریه در افرادی که دارای شرایط زیر هستند، بیشتر است:

• بیماری قلبی
• دیابت
• سرطان (قبلی)
• بیماری ریوی
• اختلال انسداد مزمن ریوی
• مصرف داروی درون وریدی

تشخیص این بیماری چگونه امکان پذیر است؟

پرتونگاری قفسه سینه را می توان به عنوان اولین قدم برای تشخیص در نظر گرفت. در صورتی که بعد از اشعه ایکس، پزشک به وجود مایع اضافی در حفره پلور مشکوک باشد، در خواست می شود که سونوگرافی نیز انجام می شود. سونوگرافی ها در زمینه تشخیص مایعات حفره پلور حساسیت بیشتری دارند و بهتر هستند. سی تی اسکن نیز روشی مفید است که می تواند در تشخیص این وضعیت کمک کننده باشد.

برای پیگیری این بیماری نگران چگونگی پیدا کردن متخصص ریه نباشید، چرا که تیم دکتر با من آدرس سایت و مطب و همچنین سایر اطلاعات پزشکان متخصص ماهر در تمامی تخصص ها را جمع آوری کرده و در اختیار مراجعان به این سایت قرار داده است.

البته خدمات این سایت محدود به این مورد نمی شود، بلکه دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان که شامل مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی است را به آنها ارائه دهد.

در حقیقت این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر می کند. این مجموعه خدمات پزشکی را در اختیار متقاضیان قرار می دهد و مواردی را در مورد مشخصات و چگونگی دسترسی به هر کدام از پزشکان مطرح می کند.

درمان آمپیم ریه چگونه ممکن خواهد بود؟

درمان این عارضه می تواند از طریق راهکارهای زیر اجرا شود که هر کدام را به تفصیل شرح داده ایم.

آنتی بیوتیک

معمولا تجویز آنتی بیوتیک ها به عنوان اولین خط درمان برای موارد ساده این بیماری توسط پزشکان انجام می شود. به دلیل این که سویه های مختلف باکتری ها چنین وضعیتی را به وجود می آورند، بسیار مهم است که آنتی بیوتیک مناسب پیدا شود. به طور معمول 2 تا 6 هفته زمان نیاز است تا درمان آنتی بیوتیکی حاصل شود.

درناژ

تخلیه مایعات ضروری است تا از پیشرفت مرحله ساده به پیچیده جلوگیری شود. همچنین این اقدام کمک می کند تا شرایط کنترل شود. انجام توراکوستومی توسط پزشک و بهترین دکتر متخصص ریه برای تخلیه مایعات صورت می گیرد که قرار دادن یک لوله تحت سونوگرافی در حفره قفسه سینه و خروج مایع از فضای پلور را در بر می گیرد.

عمل جراحی

ممکن است در موارد پیشرفته آمپیم ریه، جراحی به عنوان بهترین گزینه درمانی در نظر گرفته شود. مطالعه ای نشان داده که نتیجه نوعی جراحی به نام دکورتیکاسیون در مقایسه با درناژ در افراد مبتلا به نوع پیشرفته آن بهتر و مطلوب تر بوده است.

دکورتیکاسیون، خارج کردن چرک و بافت فیبروز فضای پلور را شامل می شود که به انبساط ریه ها به طور مناسب کمک خواهد کرد.

دو نوع جراحی وجود دارد. در اکثر موارد، انجام توراکوتومی به کمک ویدئو توسط جراح صورت می گیرد. تهاجم و درد این روش کمتر بوده و مدت زمان بهبودی آن نسبت به توراکوتومی باز کوتاه تر است.

معیارهای خاصی وجود ندارد که در مورد ضرورت عمل جراحی برای این بیماری تصمیم گیری شود. مطالعه ای نشان داده نتیجه جراحی افرادی که مدت زمان بروز علائم آنها کمتر از 4 هفته است، در مقایسه با افرادی که علائم آنها بیشتر از 4 هفته بود، بهتر بوده است.

درمان با فیبرینولیتیک

همچنین ممکن است توصیه پزشک، استفاده از داروهای فیبرینولیتیک باشد. این شیوه درمانی کمک می کند مایع پلور تخلیه شود و ممکن است پزشکان از آن استفاده کنند تا با توراکوستومی ترکیب شوند.

نتیجه مطالعه ای نشان داده است که هر دو روش تاثیرگذار هستند.

شما می توانید در سایت دکتر با من مجموعه ای از اطلاعات بهترین متخصصان و پزشکان را که در کنار هم جمع آوری شده اند، ملاحظه کنید. به این ترتیب از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، آدرس دقیق، مشخصات، نحوه دسترسی و موارد دیگر مرتبط با هر پزشک آگاه می شوید و با در نظر گرفتن این موارد انتخاب خود را می کنید.

عوارض نادر این عارضه شامل چه مواردی است؟

عوارض احتمالی این عارضه شامل موارد زیر است:

• فیبروز: زمانی ایجاد می شود که بافت آسیب دیده ریه، مشکلات تنفسی را به وجود می آورد و تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد خواهد داشت. در صورت ادامه دار بودن مشکلات تنفسی 6 ماه بعد از عفونت، ممکن است جراحی دکورتیکیشن موجب بهبودی علائم شود.
• Necessitatis آمپیم که شامل گسترش عفونت به دیواره قفسه سینه و بافت های نرم پیرامون می شود. این موردی نادر است و نیاز به توجه فوری پزشک دارد.

کلام آخر

در این مقاله درباره بیماری آمپیم اطالاعاتی را در اختیار شما قرار دادیم. مخاطبان این مقاله می توانند افرادی باشند که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه و دکتر متخصص ریه در تهران و سایر شهرها هستند.

به چنین افرادی توصیه می شود که به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند و به بررسی پزشکان معرفی شده در این مجموعه بپردازند.

آمبولی هوا یک وضعیت پزشکی خطرناک است که هنگام ورود هوا به سیستم عروقی بدن ایجاد می‌شود. دراین مقاله از دکتر با من به بررسی دقیق این پدیده پرداخته و علل، علائم، پیشگیری، و درمان آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم.

آمبولی هوا چیست؟

وضعیتی است که هنگام ورود هوا به سیستم عروقی بدن ایجاد می‌شود. وقوع آمبولی هوا می‌تواند به مشکلات جدی در عملکرد سیستم قلبی و عروقی، و همچنین عوارض جانبی چندگانه منجر شود. این وضعیت به‌طور خاص در زمان انجام روش‌های پزشکی یا در صورت تروما و آسیب به عروق رخ می‌دهد.

علل آمبولی هوا

معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم میشوند: علل مربوط به روش‌های پزشکی و علل مربوط به تروما و آسیب‌ها.

1. علل مربوط به روش‌های پزشکی

در حین عملیات جراحی: هنگامی که بخشی از جسم برای عمل جراحی بریده یا باز می‌شود، امکان ورود هوا وجود دارد.

استفاده از ابزارهای پزشکی: در برخی روش‌های پزشکی مانند وسایل تزریق، اگر هوا به ناحیه وارد شود، آمبولی هوا ایجاد می‌شود.

2. علل مربوط به تروما و آسیب‌ها

شکستگی‌ها: آسیب به عروق خونی ناشی از تصادفات یا ضربه‌ها می‌تواند به ورود هوا و ساخت حباب‌های هوایی منجر شود.

آسیب به عروق خونی در مواقع اورژانس: به عنوان مثال، آسیب به عروق ناحیه قفسه سینه در صورت شکستگی‌های جدی.

آگاهی از این علل و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه، می‌تواند خطر آمبولی هوا را کاهش دهد.

علائم و نشانه‌ها

علائم و نشانه‌ها ممکن است فوراً یا با تأخیر ظاهر شوند و بستگی به مقدار هوا و محل ورود آن به خونریزی دارد. در ادامه، علائم این وضعیت را می‌توانید بیابید:

علائم فوری

• درد شدید در ناحیه سینه
• افت انرژی و حالت خستگی
• احساس سرگیجه ناگهانی

علائم تأخیری

• ضعف عضلانی
• تنگی نفس
• از دست دادن آگاهی و تاری دید

در هر صورت، هر گونه علامتی که به نظر شما ناشی از ورود هوا به سیستم عروقی باشد، نیاز به مراجعه به پزشک فوری دارد. زیرا آمبولی هوا یک وضعیت اورژانس پزشکی است که به درمان فوری نیاز دارد.

تدابیر پیشگیری

پیشگیری از آمبولی هوا بسیار حیاتی است و می‌تواند خطرات وقوع این وضعیت پزشکی را کاهش دهد. در زیر، تدابیر پیشگیری موثر را برای جلوگیری را آورده‌ام:

1. اطمینان از دقت در اجرای راهنماها و پروتکل‌های ایمنی در عملیات جراحی.
2. اطمینان از کنترل دقیق فشار هوا در خطوط تزریق.
3. آموزش تیم‌های پزشکی در مورد شناخت، پیشگیری، و مدیریت آمبولی هوا.
4. استفاده از تجهیزاتی که مانع ورود هوا به سیستم عروقی می‌شوند.
5. مراقبت و مدیریت دقیق بیماران با بیماری‌های قلبی یا تنفسی تا حد امکان.
6. کنترل فشار خون به صورت منظم.
7. ارزیابی و به‌روزرسانی مداوم پروتکل‌ها و راهنماهای پزشکی برای حفظ بهترین شیوه‌های پیشگیری و مدیریت آمبولی هوا.

گزینه‌های درمان

در صورت وقوع آمبولی هوا، اقدامات درمانی فوری و طبی در نظر گرفته می‌شود. در زیر، گزینه‌های درمانی این وضعیت آمده است:

واکنش فوری: در صورت شک از ورود هوا به سیستم عروقی، توقف فوری فعالیت یا عمل جراحی و اعلام وضعیت اورژانس الزامی است.

توقف ورود هوا: در صورت مشاهده ورود هوا، تدابیر فوری باید اتخاذ شود تا ورود هوا متوقف شود؛ مثلاً محل ورود مسدود شده و سوراخ‌ها یا شکاف‌ها بسته ‌شوند.

پشتیبانی تنفسی: در صورت تأثیر آمبولی هوا بر تنفس، توجه ویژه به حمایت تنفسی مانند استفاده از دستگاه‌های تنفسی.

مانیتورینگ و پیگیری: برای مشاهده وضعیت بیمار و پیگیری علائم بعد از حادثه، استفاده از دستگاه‌های مانیتورینگ مثل اکسیمتر و نظارت دقیق تیم پزشکی ضروری است.

درمان همزمان: در برخی موارد، ممکن است برای درمان عوارض جانبی آمبولی هوا، از درمان همزمان برای حمایت از قلب، سیستم تنفسی و اعضای مختلف استفاده شود.

توجه به سریعترین واکنش و درمان این وضعیت اورژانسی از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به تیم پزشکی ماهر و تجهیزات پزشکی مناسب دارد.

پیچیدگی‌های آمبولی هوا

یک وضعیت پیچیده پزشکی است که ممکن است به مشکلات جدی و حتی فوت منجر شود. در زیر، به برخی از پیچیدگی‌های این وضعیت اشاره می‌شود:

اختلال در عروق خونی

• ورود هوا به سیستم عروقی می‌تواند باعث ایجاد حباب‌های هوایی در خون شود وعروق را مسدود کند.

تأثیر بر سیستم قلب و تنفس

• آمبولی هوا می‌تواند تأثیر مستقیمی بر سیستم قلب و تنفس داشته باشد؛ این امور می‌توانند باعث تنگی نفس، ضعف عضلانی، و افت فشار خون شوند.

آسیب به اعضای حیاتی

• حباب‌های هوایی که به سیستم عروقی وارد می‌شوند می‌توانند باعث آسیب و نارسایی اعضای حیاتی مانند مغز و قلب شوند.

عوارض جانبی

• برخی از عوارض جانبی ممکن است شامل آسیب به بافت‌ها، آسیب به عضلات، و حتی اختلالات عملکرد مغز باشند.

آمبولی هوا یک وضعیت اورژانس پزشکی است که نیاز به توجه فوری، تشخیص دقیق، و درمان سریع دارد.

نتیجه

آمبولی هوا یک وضعیت پیچیده و خطرناک در پزشکی است که ممکن است به مشکلات جدی در سیستم عروقی، سیستم قلبی و تنفسی، و حتی عضلات و اعضای حیاتی مانند مغز منجر شود. ورود هوا به سیستم عروقی می‌تواند باعث مسدود شدن عروق، ایجاد حباب‌های هوایی در خون، و آسیب به اعضا شود. تشخیص دقیق، درمان فوری، و مدیریت حادثه با اهمیت بالایی همراه است، و هر تأخیری ممکن است عواقب جدی داشته باشد. پیچیدگی‌ها در تشخیص، عوارض جانبی، و نیاز به تدابیر فوری و خلاق در مدیریت این وضعیت اورژانسی، این مسئله را به یک چالش جدی تبدیل کرده است. بنابراین، پیشگیری از وقوع آمبولی هوا و آموزش تیم‌های پزشکی برای مدیریت سریع و مؤثر این حادثه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

پرسش های متداول

آیا آمبولی هوا قابل پیشگیری است؟

بله، با رعایت دقیق راهنماها و تدابیر پیشگیرانه.

چه علائمی نشانگر آمبولی هوا هستند؟

علائمی مانند درد سینه، ضعف، و سرگیجه ممکن است ظاهر شود.

آیا این وضعیت در هر نوع جراحی رخ می‌دهد؟

نه، اما در برخی جراحی‌ها و روش‌های پزشکی خطر آن افزایش می‌یابد.

آیا درمان ممکن است مشکلات جانبی داشته باشد؟

بله، اما در بسیاری از موارد با درمان سریع واکنش مثبتی خواهد داشت.

چگونه می‌توان از خطر آمبولی هوا در جراحی جلوگیری کرد؟

با دقیق رعایت راهنماها و کنترل فشار هوا در سیستم‌های پزشکی.

منابع

Fifty percent nitrous oxide does not increase the risk of venous air embolism in neurosurgical patients operated upon in the sitting position.

Venous air embolism

Air embolism in hip surgery

AIR EMBOLISM

تا به امروز حتما پیش آمده است که درباره آمبولی مواردی به گوشتان خطور کند. اما آیا می دانید که این بیماری نیز انواع متفاوتی دارد؟ یکی از آنها آمبولی ریه نام دارد که شاید کمتر کسی اطلاعات کاملی درباره آن داشته باشد. بنابراین در این مقاله با ما همراه شوید، چرا که به همین موضوع پرداخته ایم و در ادامه معنا، تاریخچه، علائم، خطرات و روش های درمان این عارضه را به تفصیل بیان خواهیم کرد.

تاریخچه این بیماری

ترندلنبورگ یک جراح مشهور آلمانی نام دارد که انجمن جراحی آلمان را بنیانگذاری کرده است. وی در سال 1872 در بیمارستان مشغول بررسی مرگ 9 بیمار در اثر آمبولی ریه بود. وی دریافت که مرگ و میر ناگهانی مرتبط با این بیماری در حال رخ دادن است.

آمبولی ریه را بیشتر بشناسید

گیر کردن لخته خون در یکی از سرخرگ هایی که از داخل قلب به ریه ها می رود، منجر به این بیماری می شود. زیرا لخته موجب مسدود شدن جریان طبیعی خون خواهد شد.

وارد شدن خون از قلب به ریه ها از طریق شریان ریوی صورت می گیرد. تامین اکسیژن خون در ریه ها انجام می شود و سپس به قلب باز می گردد. پمپ شدن خون غنی از اکسیژن به بقیه بدن توسط قلب انجام می گیرد، اما در این نوع از آمبولی این ساز و کار با اختلال مواجه می شود.

این انسداد می تواند منجر به بروز مشکلات جدی مثل آسیب به ریه ها و کاهش یافتن سطح اکسیژن شود. کمبود اکسیژن می تواند سایر اعضای بدن را نیز دچار آسیب دیدگی کند. این بیماری ممکن است در شرایط بزرگ بودن لخته یا مسدود شدن شریان در اثر لخته های کوچک تر موجب مرگ شود.

معمولا انتقال آمبولی ریه از رگ های عمیق پا به ریه ها صورت می گیرد. پزشکان این رویداد را با عنوان ترومبوز ورید عمقی می شناسند. به وجود آمدن این لخته ها هنگامی است که خون توانایی عبور آزادانه از پاها را نداشته باشد. زیرا بدن مدت زمان زیادی مانند پرواز یا رانندگی طولانی حرکتی نداشته است. در صورت استراحت بعد از جراحی یا بیماری در رختخواب نیز احتمال وقوع این رویداد وجود خواهد داشت.

عوامل افزایش دهنده احتمال بروز آمبولی ریه

عوامل خطر مانند DVT است. پزشکان این موارد را سه گانه Virchow می نامند که شامل موارد زیر می شوند.

عدم تحرک طولانی مدت یا تغییر در جریان طبیعی خون

در صورت قرارگیری در حالت استراحت در بیمارستان یا خانه ممکن است این عارضه رخ دهد. همچنین ممکن است آمبولی ریه در طول پرواز یا رانندگی با وسیله نقلیه به مدت طولانی نیز اتفاق بیفتد.

خونی که احتمال لخته شدن آن بالا است

این مورد توسط پزشکان، افزایش انعقادپذیری خون نامیده می شود که ایجاد آن به علت مصرف داروهایی مانند قرص های پیشگیری از بارداری رخ می دهد. مواردی مانند سرطان، مصرف سیگار، جراحی اخیر یا بارداری نیز ممکن است زمینه ساز بروز این عارضه شود.

آسیب دیدگی دیواره رگ های خونی

آسیب دیدگی ساق پا می تواند این عارضه را به وجود آورد. ممکن است در مواردی نادر چیزی غیر از لخته مانند حباب هوا یا بخشی از یک تومور، یک شریان ریوی را مسدود کند. در صورت شکسته شدن یک استخوان بزرگ، گاهی اوقات چربی مغز استخوان وارد جریان خون می شود و رگ را دچار انسداد می کند.

جلوگیری از آمبولی ریه

بهترین راه برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری این است که در راستای جلوگیری از تشکیل شدن لخته های خون در عمق رگ ها تلاش شود. اگر مدت زمان استراحت پس از یک عمل جراحی یا بیماری زیاد باشد یا تجربه یک پرواز طولانی، این کار می تواند با چالش همراه باشد.

در صورت قرار داشتن در معرض خطر، مواردی وجود دارد که می تواند احتمال لخته شدن خطرناک خون را کاهش دهد.

استفاده از رقیق کننده های خون

پزشکان آن را با عنوان ضد انعقاد می شناسند. این موارد موجب جلوگیری از ایجاد لخته در خون می شوند. ممکن است پزشک این موارد را هنگام بستری بودن در بیمارستان برای جراحی تجویز کند. همچنین امکان دارد که مصرف این داروها بعد از ترخیص به خانه نیز توصیه شود.

در صورت بستری شدن در بیمارستان پس از سکته مغزی یا حمله قلبی یا مواجهه با عوارض ناشی از سرطان، احتمال دارد پزشک توصیه کند که فرد از داروهای رقیق کننده خون استفاده کند.

جوراب های فشاری

جوراب های بلندی هستند که موجب تحت فشار قرار گرفتن پاها می شوند. این فشار اضافی کمک می کند که خون از طریق رگ ها و عضلات پا حرکت کند. ممکن است توصیه پزشک بعد از جراحی این باشد که پوشیدن این جوراب ها برای مدت زمانی مورد توجه قرار گیرد.

ورزش

بعد از اقامت طولانی مدت در بیمارستان یا تجربه یک بیماری که نیازمند ماندن در بستر است، باید با خروج از رختخواب به راه رفتن و پیاده روی پرداخت. این کار موجب به جریان افتادن خون در پاها می شود تا خون فرصت تجمع نداشته باشند.

حرکات کششی هنگام سفر

اگر قصد یک پرواز طولانی دارید، برای جلوگیری از آمبولی ریه سعی کنید راه رفتن را هر چند ساعت یک بار انجام دهید. اگر توانایی ایستادن ندارید، خم کردن انگشتان پا را با کشیدن انگشتان به سمت خود اجرا کنید. در ادامه چند حرکت کششی وجود دارد که انجام آنها در حالت نشسته امکان پذیر است:

• کشیدن پا به سمت بالا و سینه باید با یک دست انجام شود.
• گرفتن بخش پایینی یک پا باید دست دیگر اجرا شود.
• حفظ این حالت باید به مدت 15 ثانیه ادامه پیدا کند و سپس امتحان کردن با پای دیگر انجام شود.
• در صورت رانندگی در مسافت طولانی، توقف باید هر یک ساعت انجام گیرد و پاها دراز شوند.
• نوشیدن مایعات اضافی الزامی است تا رطوبت بدن کافی باشد.

تغییر سبک زندگی

اقدامات دیگری که انجام آن در جلوگیری از این بیماری امکان پذیر است، شامل موارد زیر هستند:

• حفظ وزن مناسب
• در صورت تصمیم برای مصرف داروهای هورمونی مانند داروهای کنترل بارداری یا سایر شیوه های درمانی باید به پزشک و دکتر متخصص ریه در تهران مراجعه کرد و در مورد خطر لخته شدن خون با وی به مشاوره پرداخت.
• در صورت داشتن مشکلات سلامتی دیگر مانند دیابت یا نارسایی قلبی، الزامی است که داروها به موقع مصرف شود. مراقبت از تمام موارد مصرفی ضرورت دارد و هرگونه تغییر در آنها باید به پزشک گزارش داده شود.
• در صورت داشتن سابقه بیماری کلیوی، برخی از بیماری های خودایمنی یا سوابق خانوادگی لخته شدن خون باید به مشورت با پزشک پرداخت.
• ترک سیگار

علائم آمبولی ریه

با مسدود شدن یک رگ در ریه توسط لخته خون، فرد دچار این بیماری خواهد شد. ممکن است این عارضه علائم متفاوتی داشته باشد.

به احتمال زیاد علائم فرد مبتلا بستگی به اندازه لخته و میزان درگیری ریه خواهد داشت. در صورت ابتلا به بیماری ریوی یا قلبی، این موضوع نیز می تواند تاثیرگذار باشد. ظهور علائم آمبولی ریه (PE) به صورت ناگهانی رخ می دهد. تماس با فوریت های اورژانس در صورت داشتن هر کدام از موارد زیر توصیه می شود:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس
• درد ناگهانی در پشت
• احساس حواس پرتی یا گیجی
• تعریق بیش از حد معمول
• لب ها یا ناخن های آبی
• سرفه (ممکن است همراه با خون باشد و خون در خلط یافت شود).

علائم هشدار دهنده ترومبوز ورید عمقی

با به وجود آمدن لخته در ورید عمقی پاها، ترومبوز ورید عمقی نامیده می شود. در صورت جدا شدن لخته و رفتن آن به ریه، به آمبولی ریه تبدیل خواهد شد.

در صورت مشاهده علائم DVT باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه شود. در صورت تشخیص زودهنگام، پزشکان می توانند مانع از بروز این عارضه شوند. علائم DVT می تواند موارد زیر را در بگیرد:

• احساس درد یا ناراحتی در پا حین ایستادن یا پیاده روی
• تورم پا یا بازو
• پوست قرمز یا تغییر رنگ پوست در پا یا بازوی آسیب دیده
• تورم در یک پا یا بازو و احساس داغ شدن بیش از حد آن
• رگ هایی در بازو بزرگ تر از میزان طبیعی

تشخیص آمبولی ریه

به احتمال زیاد آغاز کار پزشک با معاینه بدنی خواهد بود. وی با نگاه کردن دقیق به پاها می تواند علائمی مانند حساسیت، تورم، تغییر رنگ یا داغی را بررسی کند. ممکن است این نشانه ها نشان دهنده لخته شدن یکی از رگ های عمقی باشند.

ممکن است در مرحله بعدی، تجویز تعدادی آزمایش مانند اشعه ایکس قفسه سینه یا سونوگرافی توسط پزشک داخلی انجام می شود. ممکن است آزمایش خون نیز لازم باشد. این تست ها می توانند اندازه گیری میزان اکسیژن و دی اکسید کربن در خون را انجام دهند.

آزمایشات دیگری که ممکن است توسط پزشک تجویز شوند، شامل موارد زیر است.

آنژیوگرافی ریوی توموگرافی رایانه ای (CTPA)

این تست را می توان نوع خاصی از آزمایش اشعه ایکس دانست. همچنین به عنوان اصلی ترین آزمایشی در نظر گرفت که پزشکان برای داشتن PE مورد استفاده قرار می دهند.

تزریق رنگ یا کنتراست به درون رگ ها توسط پزشک انجام می شود. سپس پزشک و بهترین دکتر متخصص ریه می تواند به مشاهده رگ های خونی ریه ها با اشعه ایکس بپردازد.

اسکن تهویه / پرفیوژن (V/Q)

در صورت در دسترس نبودن CTPA یا مناسب نبودن شرایط آن، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. این روش، ماده رادیواکتیو را استفاده می کند تا جریان هوا (تهویه) و جریان خون (پرفیوژن) را در قسمت های مختلف از ریه ها نشان دهد. در صورت کم بودن جریان خون در ناحیه ای خاص و طبیعی بودن جریان هوا، وجود لخته خون امکان پذیر خواهد بود.

آنژیوگرافی ریوی مبتنی بر کاتتر

این مورد را می توان دقیق ترین آزمایش برای تشخیص آمبولی ریه معرفی کرد. در صورت واضح نبودن نتایج سایر آزمایش ها، این تست مورد استفاده قرار می گیرد. وارد شدن یک لوله نازک (کاتتر) به درون رگ بزرگ واقع در کشاله ران و رگ های درون ریه توسط متخصص انجام می شود. سپس تزریق رنگ از طریق کاتتر صورت می گیرد.

ظهور تصاویر رگ های خونی درون ریه به وسیله اشعه ایکس اجرا می شود. به علت وجود CTPA، استفاده از این تست به ندرت صورت می گیرد.

ام آر آی

اگر باردار هستید و پزشک نگران مضر بودن آزمایش های دیگری که کنتراست را مورد استفاده قرار می دهند، است، می توان این روش را به عنوان گزینه ای مناسب مطرح کرد.

اکوکاردیوگرام

این تست، سونوگرافی قلب است. توانایی تشخیص PE را ندارد، اما می تواند نشان دهنده این موضوع باشد که فشاری به قلب وارد شده است یا خیر.

برای انجام این روش ها نیاز به ماهرترین و باتجربه ترین متخصصان ریه خواهد بود. اما در مورد یافتن این متخصصان حرفه ای نگران نباشید ،چرا که دکتر با من می تواند مجموعه ای از بهترین پزشکان را به متقاضیان معرفی کند که شما انتخاب مناسبی انجام دهید.

خطرات

چنانچه به آن اشاره شد، لخته شدن خون در ریه، آمبولی ریوی نامیده می شود. این مشکل به عنوان عارضه ای جدی ممکن است تهدید کننده زندگی فرد باشد. اما در صورت تشخیص سریع و زود هنگام، معالجه آن توسط پزشکان و متخصصین ریه امکان پذیر خواهد بود.

درمان آمبولی ریه

در ادامه به برخی از رایج ترین روش های مقابله با این بیماری اشاره می شود.

رقیق کننده های خون

این داروها که ضد انعقاد خون هستند، می توانند به عنوان متداول ترین روش درمان لخته خون در ریه در نظر گرفته شوند. این داروها می توانند دو نقش اساسی داشته باشند: موجب جلوگیری از بزرگ تر شدن لخته شده و همچنین مانع از تشکیل لخته های جدید شوند.

این داروها نمی توانند سبب از بین رفتن لخته های خون شوند. بلکه انجام این کار به صورت طبیعی و با سپری شدن زمان صورت می گیرد.

وارفارین و هپارین را می توان معمول ترین داروهای رقیق کننده خون به شمار آورد. وارفارین یک قرص است و می تواند موجب درمان و پیشگیری از بروز لخته ها شود. دریافت این داروها از طریق تزریق یا IV نیز ممکن است.

داروهای رقیق کننده خون بسیار زیادی را می توان به صورت قرص یافت که پزشک در مورد عملکرد هر کدام توضیح خواهد داد تا تصمیم گیری راجع به انتخاب میان آنها ساده تر شود. هپارین می تواند موجب کاهش یافتن احتمال تشکیل لخته های بیشتر شود. همچنین امکان دریافت آنها از طریق تزریق یا IV نیز وجود دارد.

ممکن است شروع درمان در بیمارستان باشد و مرخص شدن در همان روز امکان پذیر خواهد بود. مدت زمان بستری و درمان بستگی به شرایط فرد دارد. از هپارین هایی با وزن مولکولی کم نیز استفاده می شود. تزریق این داروها در خانه هم می تواند انجام شود.

خونریزی داخلی را می توان به عنوان عارضه اصلی داروهای رقیق کننده خون در نظر گرفت. در صورت رقیق شدن بیش از حد خون به وسیله دارو احتمال دارد که خونریزی داخلی رخ دهد. ممکن است تجویز آزمایش خون توسط پزشک صورت گیرد تا بر این موضوع نظارت کند. با این وجود، خونریزی داخلی حتی در دوزهای درمانی هم با خطراتی همراه است.

ممکن است پزشکان داروهای ترومبولیتیک را در موقعیت های تهدید کننده زندگی مورد استفاده قرار دهند. این داروها به سرعت موجب از بین رفتن لخته هایی می شود که علائم شدید را به وجود می آورد. اما می توانند خونریزی ناگهانی ایجاد کنند و تنها بعد از بررسی دقیق از آن استفاده می شود.

کاتتر

در برخی از موارد، این روش را می توان یکی از درمان های اضطراری در نظر گرفت که پزشک می تواند از آن در درمان آمبولی ریه استفاده کند. پزشک با وارد کردن لوله ای نازک و انعطاف پذیر در رگ ران یا بازو، کار را شروع کرده و سپس این لوله را درون ریه فرو می کند. در آنجا به برطرف کردن لخته می پردازد یا از دارو استفاده می کند تا آن را حذف کند.

روش های درمانی دیگر

در صورتی که استفاده از داروهای رقیق کننده خون برای افراد ممکن نیست، ممکن است پزشک این گزینه ها را برای درمان پیشنهاد دهد:

• فیلتر ورید اجوف تحتانی: ورید اجوف تحتانی را باید یک ورید بزرگ در نظر گرفت که انتقال خون را از قسمت های پایینی بدن به قلب انجام می دهد. قرارگیری فیلتر در این ورید توسط پزشک می تواند موجب توقف لخته ها قبل از رسیدن به ریه ها شود. این فیلتر از تشکیل لخته ها جلوگیری نمی کند و تنها مانع از رسیدن آنها به ریه می شود.
• جراحی: به ندرت ممکن است از بین بردن لخته ریوی نیازمند یک عمل جراحی باشد.

کلام آخر

در این مقاله به موضوع آمبولی ریه پرداختیم و افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه هستند را راهنمایی کردیم. به چنین افرادی توصیه می شود که به وب سایت دکتر با من مراجعه کرده و بعد از بررسی مشخصات هر کدام از پزشکان، پزشک متناسب با خود را انتخاب کنند.

بیماری آلزایمر یک اختلال عصبی پیشرونده است که باعث کوچک شدن مغز (آتروفی) و مرگ سلول‌های مغز می‌شود. بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است – کاهش مداوم در مهارت‌های تفکر، رفتار و اجتماعی که بر توانایی فرد برای عملکرد مستقل تأثیر می‌گذارد.

تقریباً 5.8 میلیون نفر در آمریکا با سن 65 سال به بالاتر به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. از این تعداد 80 درصد 75 سال و بالاتر هستند. از حدود 50 میلیون نفر مبتلا به زوال عقل در سراسر جهان، بین 60 تا 70 درصد تخمین زده می‌شود که به بیماری آلزایمر مبتلا باشند.

علائم اولیه بیماری شامل فراموشی رویدادها یا مکالمات اخیر است. با پیشرفت بیماری، فرد مبتلا به بیماری آلزایمر دچار اختلال شدید حافظه می‌شود و توانایی انجام کارهای روزمره را از دست می‌دهد. داروها ممکن است به طور موقت علائم را بهبود یا کاهش دهند.

این درمان‌ها گاهی اوقات می‌توانند به افراد مبتلا به بیماری آلزایمر کمک کند تا عملکرد خود را به حداکثر برسانند و استقلال خود را برای مدتی حفظ کنند. برنامه ها و خدمات مختلف می‌تواند به حمایت از افراد مبتلا به این بیماری و مراقبان آن ها کمک کند. با ما همراه باشید تا به بررسی بیشتر بیماری آلزایمر بپردازیم.

بیماری آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک نوع بیماری پیشرونده زوال عقل است. زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر منفی می گذارد.

تغییرات در زندگی روزمره اختلال ایجاد می کند. زوال عقل می تواند علل مختلفی داشته باشد، مانند آسیب‌های مغزی یا ابتلا به برخی بیماری‌ها. گاهی اوقات علت زوال عقل ناشناخته است.

طبق گزارش انجمن آلزایمر، بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را تشکیل می دهد. اکثر افراد مبتلا به این بیماری پس از سن 65 سالگی تشخیص داده می شوند. اگر قبل از آن زمان تشخیص داده شود، به طور کلی به عنوان بیماری “شروع جوانی” یا “آلزایمر زودرس” نامیده می شود.

هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان‌هایی وجود دارد که می‌توانند پیشرفت بیماری را کاهش دهند.

تاریخچه بیماری آلزایمر و زوال عقل

تاریخچه مختصری از بیماری آلزایمر به ما می گوید که این بیماری اولین بار توسط پزشکان مصری در حدود 2000 سال قبل از میلاد مسیح شناسایی شد، یعنی زمانی که مصریان متوجه شدند افرادی که پا به سن می‌گذارند حافظه خود را از دست می‌دهند. تا قرن پانزدهم اعتقاد بر این بود که زوال عقل صرفاً بخشی از پیری است و نه یک بیماری.

فیثاغورث، بقراط و افلاطون همگی دریافتند که سن بالاتر با کاهش وضعیت ذهنی همراه است و بر عملکرد ذهنی تأثیر می‌گذارد.

با این حال، مارکوس سیسرو بود که در حدود سال 43 قبل از میلاد برای اولین بار اشاره کرد که پیری همیشه باعث کاهش عملکرد ذهنی نمی‌شود و زوال عقل نتیجه اجتناب‌ناپذیر پیری نیست.

با این حال، افول امپراتوری روم در آن زمان به کاهش قابل توجهی در مطالعه پزشکی منجر شد. همچنین در این دوران، تئوکراسی بر قرون وسطی تسلط یافت و این تمایل وجود داشت که “پیری و کهولت” را مجازاتی از سوی خداوند برای “گناهانی” که فرد در طول زندگی مرتکب شده در نظر بگیرند.

اعتقادات مذهبی در مورد آلزایمر

در قرون وسطی، بسیار متداول بود که اختلالات روانی، مانند زوال عقل و افسردگی، به عنوان مجازاتی تلقی شوند که خداوند برای گناهان مرتکب شده در نظر می‌گرفت. بیماران مبتلا به زوال عقل قربانیان دائمی جادوگران بودند. سوزاندن و حلق آویز کردن در سراسر قرن پانزدهم گسترده بود.

تاریخچه بیماری آلزایمر نشان می‌دهد که بدرفتاری با بیماران زوال عقل در سطح جهانی گسترده بوده و بیش از سه قرن ادامه داشته است.

تنها با پیشرفت پزشکی عصر مدرن بود که زوال عقل به عنوان یک بیماری در نظر گرفته شد، اما حتی در آن زمان نیز ننگ شدیدی در جامعه به همراه داشت که هنوز هم وجود دارد. حتی امروز هم بسیاری از فرهنگ‌ها و نژادها زوال عقل و بسیاری از اختلالات روانی را یک پدیده معنوی یا ماوراء طبیعی می‌دانند.

خانواده‌ها به این دلیل که اعضای خانواده‌، جنون خود را پنهان می‌کردند، یا آن‌ها را به زنجیر می‌کشیدند و یا آنها را از جامعه جدا می‌کردند تا از قضاوت منفی جامعه به دور باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که حتی امروزه، نزدیک به 25 درصد از افراد مبتلا به آلزایمر یا زوال عقل، بیماری خود یا نزدیکانشان را از ترس آزار و اذیت یا انگ اجتماعی پنهان می‌کنند.

متأسفانه، به دلیل درک ضعیف از اختلالات روانی مانند زوال عقل، تعداد قابل توجهی از مردم به دنبال درمان نمی‌روند که منجر به تاخیر در تشخیص و بدتر شدن علائم آنها می‌شود.

کلمه “dementia” (زوال عقل) در سال 600 پس از میلاد به وجود آمد، یعنی زمانی که سنت ایزیدور، اسقف اعظم سویل، در کتاب خود به نامEtymologies که اولین دایره المعارف بود، از آن استفاده کرد. این کلمه در لاتین به معنای “بی خیال بودن” است.

با فرا رسیدن عصر مدرن پزشکی در حدود قرن هجدهم، تشخیص زوال عقل اولین بار در سال 1797 توسط فیلیپ پینل به عنوان یک اصطلاح پزشکی پذیرفته شد.

شاگرد پینل، ژان اتین دومینیک اسکویرول، می‌گوید: «زوال عقل این است که ناتوانی‌ها در تشخیص، توانایی عقلانی و اراده به دلیل بیماری‌های مغزی نشان داده می‌شوند و به این معناست که از شادی نمی‌توان لذت برد و ثروتمندان به واسطه آن فقیر می‌شوند.»

چه کسی نام بیماری آلزایمر را گذاشت؟

اتو بینسوانگر (Otto Binswanger)، پزشک سوئیسی، برای اولین بار اشاره کرد که زوال عقل، خود را به عنوان یکی از مراحل پایانی سیفلیس نشان می دهد؛ اما این آلویس آلزایمر (Alois Alzheimer) بود که نام بیماری آلزایمر را به طور محکم در کتاب های پزشکی جای داد.

آلویس آلزایمر در دوران دانشجویی همراه با روانپزشک امیل کریپلین اولین کسانی بودند که ویژگی های پاتولوژیک زوال عقل را کشف کردند.

آلویس آلزایمر یک بیمار زن 50 ساله (آگوست دیتر) داشت که با مشکلات حافظه دست و پنجه نرم می‌کرد؛ این بیمار به مرور با مشکلات پارانوئید، ترس و پرخاشگری مواجه شد و در نهایت نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشت.

در این زمان، آلویس علائم خود را به طور کامل ثبت و سوابق خود را حفظ کرده بود. او تا زمان مرگش در سال 1901 به مدت پنج سال در بیمارستان ماند. آلویس آلزایمر با روانپزشک معروف امیل کریپلین همکاری کرد و کالبد شکافی مغز او را انجام داد.

کالبد شکافی نشان داد که آتروفی عمومی (کوچک شدن مغز) وجود دارد و نواحی مغز مربوط به قضاوت، حافظه، زبان و عملکرد شناختی نازک شده است.

این آسیب شناس همچنین به پلاک‌های پیری مغز هم اشاره کرد. آلویس آلزایمر به مطالعه بیشتر بیماران مبتلا به اختلال مغزی مشابه ادامه داد و یافته های خود را در یک کتاب درسی روانپزشکی منتشر کرد.

حقایقی در مورد آلزایمر

اگرچه بسیاری از مردم در مورد بیماری آلزایمر چیزهای زیادی شنیده‌اند، اما دانستن حقایق مفید، علمی و پزشکی مهم است. در اینجا برخی از حقایق کلیدی در مورد این بیماری را بررسی می‌کنیم:

• بیماری آلزایمر یک بیماری مزمن (طولانی مدت) است. این علامت نشانه رایج پیری نیست.
• آلزایمر و زوال عقل یکسان نیستند. بیماری آلزایمر نوعی زوال عقل است.
• علائم آن به تدریج ظاهر می‌شود و اثرات آن بر روی مغز تخریبی است، به این معنی که آرام آرام باعث زوال عقل می‌شود.
• هر کسی ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا شود، اما برخی افراد بیشتر در معرض خطر ب ابتلا به آن هستند. این موضوع شامل افراد بالای 65 سال و کسانی است که سابقه خانوادگی این بیماری را دارند.
• هیچ نتیجه مورد انتظار واحدی برای افراد مبتلا به آلزایمر وجود ندارد. برخی از افراد مدت طولانی با آسیب شناختی خفیف زندگی می‌کنند، در حالی که برخی دیگر شروع سریعتر علائم و پیشرفت سریعتر بیماری را تجربه می‌کنند.
• هنوز هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما درمان می تواند به کند کردن روند پیشرفت بیماری کمک کند و ممکن است کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
• تجربه هر فرد از بیماری آلزایمر با دیگری متفاوت است.

علائم بیماری آلزایمر

همه افراد گهگاهی دچار فراموشی می شوند. اما افراد مبتلا به بیماری آلزایمر رفتارها و علائم خاصی را نشان می‌دهند که با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:

• از دست دادن حافظه که بر فعالیت‌های روزانه تأثیر می‌گذارد، مانند قرار ملاقات‌ها؛
• مشکل در انجام کارهای روزمره، مانند استفاده از مایکروفر؛
• مشکلات در حل مسئله؛
• مشکل در گفتار یا نوشتن؛
• سرگشته شدن در مورد زمان‌ها یا مکان‌ها؛
• کاهش قضاوت دیگران؛
• کاهش اهمیت به بهداشت فردی؛
• تغییرات خلق و خو و شخصیت؛
• کناره‌گیری از دوستان، خانواده و جامعه.

این علائم همیشه به این معنی نیست که فرد، مبتلا به آلزایمر است. مراجعه به پزشک متخصص مغز برای تعیین علت مهم است.

علائم با توجه به مرحله بیماری تغییر می‌کند. در مراحل بعدی، افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً در صحبت کردن، حرکت کردن یا پاسخ دادن به آنچه در اطرافشان اتفاق می‌افتد، مشکل قابل توجهی پیدا می‌کنند.

راه‌های تشخیص بیماری آلزایمر

تنها راه قطعی برای تشخیص بیماری آلزایمر، بررسی بافت مغز فرد مبتلا پس از مرگ است. اما پزشک می‌تواند از معاینات و آزمایش‌های دیگری برای ارزیابی توانایی‌های ذهنی، تشخیص زوال عقل و رد سایر شرایط استفاده کند.

پزشک متخصص مغز با گرفتن سابقه پزشکی بیمار کار شروع می‌کند و درباره موارد زیر سوال می‌کند:

• علائم
• سابقه پزشکی خانوادگی
• سایر شرایط سلامت فعلی یا گذشته
• داروهای فعلی یا گذشته
• رژیم غذایی، مصرف الکل و سایر عادات سبک زندگی

از مواردی که بیمار به پزشک گزارش می‌کند، پزشک آزمایش‌های متعددی را برای کمک به تشخیص اینکه آیا فرد به بیماری آلزایمر مبتلا هست یا خیر، درخواست می‌کند.

تست‌های تشخیص آلزایمر

هیچ آزمایش قطعی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با این حال، آزمایش‌های ذهنی، فیزیکی، عصبی و تصویربرداری می‌تواند به پزشک شما در رسیدن به تشخیص کمک کند.

پزشک ممکن است با آزمایش وضعیت روانی شروع کند. این کار می‌تواند به آنها کمک کند تا موارد زیر را برای شما ارزیابی کنند:

• حافظه کوتاه مدت؛
• حافظه بلند مدت؛
• جهت گیری به مکان و زمان.

برای مثال، ممکن است از شما بپرسند:

• امروز چه روزی است؟
• رئیس جمهور چه کسی است؟
• یا از شما بخواهند فهرست کوتاهی از کلمات را به خاطر بسپرید و سپس بازگو کنید.

در مرحله بعد، احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام خواهند داد. به عنوان مثال، ممکن است:

• فشار خون شما را چک کنند؛
• ضربان قلبتان را ارزیابی و اندازه‌گیری کنند؛
• دمای بدنتان را اندازه بگیرند؛
• در برخی موارد ممکن است درخواست آزمایش ادرار یا خون کنند.

علاوه بر این، ممکن است پزشک یک معاینه عصبی برای رد سایر تشخیص‌های احتمالی مانند مسائل پزشکی حاد از جمله عفونت یا سکته انجام دهد. در طول این آزمایش، پزشک موارد زیر را بررسی خواهد کرد:

• رفلکس‌های بیمار؛
• تونوس ماهیچه‌ای یا کِشنگ ماهیچه‌ای؛
• نحوه سخن گفتن و گفتار فرد.

پزشک همچنین ممکن است آزمایش تصویربرداری مغز را تجویز کند. این مطالعات، که تصاویری از مغز شما ایجاد می کند، می تواند شامل موارد زیر باشد:

• MRI یا اسکن تصویربرداری رزونانس مغناطیسی. ام آر آی به شناسایی نشانگرهای کلیدی مانند التهاب، خونریزی و مشکلات ساختاری کمک می‌کند.
• CT اسکن یا اسکن توموگرافی کامپیوتری؛ سی تی اسکن، با اشعه ایکس تصاویری را می‌گیرد که می تواند به پزشک کمک کند تا ویژگی های غیر طبیعی مغز را بررسی کند.

سایر آزمایش‌هایی که پزشک ممکن است برای تشخیص آلزایمر تجویز کند شامل آزمایش خون برای بررسی ژن‌هایی است که ممکن است نشان‌دهنده خطر بالاتر ابتلا به بیماری فراموشی باشد.

داروی آلزایمر

هیچ درمان قطعی و شناخته شده‌ای برای بیماری آلزایمر وجود ندارد. با وجود این، پزشک متخصص خمغز می‌تواند داروها و سایر روش‌های درمانی را تجویز می‌کند تا به کاهش علائم و به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری کمک کند.

برای آلزایمر زودرس تا متوسط، پزشک ممکن است داروهایی مانند دونپزیل (آریسپت) یا ریواستیگمین (اکسلون) را تجویز کند. این داروها می توانند به حفظ سطوح بالای استیل کولین در مغز شما کمک کنند. این می تواند به سلول های عصبی مغز شما کمک کند تا سیگنال ها را بهتر ارسال و دریافت کنند. به نوبه خود، این ممکن است برخی از علائم آلزایمر را کاهش دهد.

یک داروی جدیدتر به نام آدوکانوماب (Aduhelm) فقط برای کسانی که آلزایمر اولیه دارند توصیه می شود. تصور می‌شود که پلاک‌های پروتئینی که در اثر آلزایمر در مغز ایجاد می‌شوند را کاهش می‌دهد. با این حال، نگرانی هایی در مورد اینکه آیا مزایای بالقوه دارو بر خطرات آن بیشتر است وجود دارد.

برای درمان آلزایمر در مرحله متوسط تا اواخر، پزشک ممکن است دونپزیل (آریسپت) یا ممانتین (نامندا) را تجویز کند. ممانتین می‌تواند به جلوگیری از اثرات گلوتامات اضافی کمک کند. گلوتامات یک ماده شیمیایی مغز است که در بیماری آلزایمر به مقدار بیشتری آزاد می‌شود و به سلول‌های مغز آسیب می‌رساند.

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا داروهای ضد روان پریشی را برای کمک به درمان علائم مرتبط با آلزایمر توصیه کند. این علائم بر اساس پیشرفت بیماری متفاوت است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی؛
• اختلال خواب در شب؛
• تحریک؛
• توهم.

اگرچه نیازهای مراقبتی یک فرد مبتلا به آلزایمر در طول زمان افزایش می‌یابد، اما علائم دقیق آن از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود.

درمان‌های خانگی آلزایمر

به طور کلی چیزی به عنوان درمان قطعی آلزایمر در خانه وجود ندارد؛ اما علاوه بر دارو، تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در مدیریت بیماری کمک کند. به عنوان مثال، پزشک شما ممکن است استراتژی هایی را برای کمک به شما یا عزیزتان ایجاد کند:

• کارهایتان را ساده کنید و از پیچیدگی بپرهیزید؛
• سردرگمی‌هایتان را محدود کنید؛
• هر روز به اندازه کافی استراحت کنید؛
• از تکنیک های تمدد اعصاب استفاده کنید؛
• هم در محیط کار و هم محیط خانه فضایی آرام برای خود ایجاد کنید.

علاوه بر پزشک، برخی از متخصصان مراقبت‌های بهداشتی هم می‌توانند به به بهبود کیفیت زندگی یک فرد مبتلا به آلزایمر کمک کنند. فیزیوتراپیست، متخصص تغذیه، داروساز، متخصص سلامت روان و مددکار اجتماعی می‌توانند به بهبود وضعیت بیمار مبتلا به آلزایمر کمک کنند.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ویتامین E می‌تواند به بهبود وضعیت آلزایمر کمک کند، به خصوص زمانی که با داروهایی مانند دونپزیل مصرف شود که استیل‌کولین (استیل کولین) را در مغز افزایش می‌دهند. اما سایر تحقیقات هیچ فایده‌ای در مصرف ویتامین E برای بیماری آلزایمر نشان ندادند. به طور کلی، به شواهد بیشتری نیاز است.

قبل از مصرف ویتامین E یا هر مکمل دیگری حتما با پزشک متخصص مغز و اعصاب مشورت کنید. ویتامین E ممکن است با برخی از داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری آلزایمر تداخل داشته باشد.

علاوه بر تغییر سبک زندگی، چندین روش درمانی جایگزین و مکمل وجود دارد که می‌توانید از پزشک خود در مورد آنها سوال کنید.

تفاوت زوال عقل (دمانسیا) با آلزایمر

اصطلاحات “زوال عقل” و “آلزایمر” گاهی اوقات به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال، این دو بیماری یکسان نیستند. آلزایمر نوعی زوال عقل است.

زوال عقل یک اصطلاح گسترده‌تر برای شرایطی است که علائم مربوط به از دست دادن حافظه مانند فراموشی و سردرگمی را نشان می‌دهد. زوال عقل شامل شرایط خاص‌تری مانند بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، آسیب مغزی تروماتیک و موارد دیگر است که می توانند این علائم را ایجاد کنند.

علل، علائم و درمان برای زوال عقل ممکن است با آلزایمر متفاوت باشد.

علل و عوامل خطر بیماری آلزایمر

علت دقیق ابتلا به بیماری آلزایمر هنوز برای متخصصان و دانشمندان مشخص نشده است اما برخی عوامل موثر در ابتلا که تاکنون شناسایی شده‌اند عبارتند از:

• سن: اکثر افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می شوند 65 سال یا بیشتر سن دارند.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از اعضای نزدیک در خانواده به این عارضه مبتلا شده باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.
• ژنتیک: ژن‌های خاصی با بیماری آلزایمر مرتبط هستند.

داشتن یک یا چند مورد از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما قطعاً به بیماری آلزایمر مبتلا خواهید شد. بلکه فقط سطح ریسک ابتلا افزایش می‌یابد.

سایر عوامل خطر احتمالی شامل سابقه موارد زیر است:

• افسردگی
• سیگار کشیدن
• بیماری قلبی و عروقی
• آسیب تروماتیک مغزی قبلی

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد خطر ابتلا به آلزایمر، باید حتماً با پزشک متخصص خود صحبت کنید.

آلزایمر و ژنتیک

در حالی که هیچ علت قابل شناسایی قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، ژنتیک ممکن است نقش کلیدی در ابتلا به آلزایمر داشته باشد. یک ژن وجود دارد که به طور خاص مورد توجه محققان قرار گرفته است. آپولیپوپروتئین ای (Apolipoprotein E) ژنی است که با شروع علائم آلزایمر در افراد مسن مرتبط است.

آزمایش خون می‌تواند نشان دهد که آیا نسخه خاصی از این ژن دارید که خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش دهد یا خیر. به خاطر داشته باشید که حتی اگر فردی این ژن را داشته باشد، ممکن است به آلزایمر مبتلا نشود.

عکس این موضوع نیز صادق است: ممکن است فردی حتی اگر این ژن را نداشته باشد، همچنان به آلزایمر مبتلا شود. هیچ راهی برای تشخیص قطعی وجود ندارد که آیا کسی به آلزایمر مبتلا خواهد شد یا خیر.

ژن های دیگر نیز می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. چندین ژن نادر با برخی از موارد شروع این بیماری در سنین کم مرتبط هستند.

مراحل پیشرفت آلزایمر

آلزایمر یک بیماری پیشرونده است، به این معنی که علائم به تدریج در طول زمان افزایش می‌یابد. هفت مرحله اصلی در پیشرفت این بیماری وجود دارد:

مراحل 1 تا 3: پیش از زوال عقل و اختلال شناختی خفیف

مرحله 1: هیچ علامتی در این مرحله وجود ندارد. اگر سابقه خانوادگی آلزایمر دارید و هیچ علامتی ندارید، ممکن است نیاز باشد با یک پزشک در مورد راهکارهایی برای سلامت در دوران پیری صحبت کنید.

مرحله 2: اولین علائم ظاهر می‌شوند، مانند فراموشی.

مرحله 3: اختلالات جسمی و شناختی خفیف ظاهر می‌شود، مانند کاهش حافظه و تمرکز. یادگیری مهارت‌های جدید ممکن است سخت‌تر شود. این تغییرات تنها توسط نزدیکان بیمار قابل توجه خواهد بود.

مراحل 4 تا 7: زوال عقل

• مرحله 4: آلزایمر اغلب در این مرحله تشخیص داده می‌شود، اما هنوز این بیماری خفیف در نظر گرفته می‌شود. از دست دادن حافظه و مشکل در مدیریت کارهای روزمره در این مرحله رایج است.
• مرحله 5: علائم متوسط تا شدید در این مرحله باعث می‌شود که بیمار به کمک نزدیکان یا پرستار نیاز داشته باشد. این کار برای اطمینان از برآورده شدن نیازهای روزانه، مانند خوردن وعده‌های غذایی و مدیریت خانه، ضروری است.
• مرحله 6: در این مرحله، فرد مبتلا به آلزایمر برای کارهای اساسی مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن و دستشویی رفتن به کمک نیاز دارد.
• مرحله 7: این مرحله شدیدترین و آخرین مرحله آلزایمر است. معمولاً از دست دادن تدریجی گفتار و حالات چهره وجود دارد. حرکت به احتمال زیاد محدود می‌شود.

زمانی که آلزایمر فرد پیشرفت می‌کند، بیشتر به کمک پرستار و نزدیکان نیاز خواهد داشت.

با پزشک متخصص مغز در مورد استراتژی هایی صحبت کنید که به شما در مدیریت این تغییرات کمک می‌کند. کمک گرفتن از یک پرستار خوب می‌تواند آسایش زندگی شما را حفظ و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد.

افراد مبتلا به آلزایمر معمولاً 4 تا 8 سال پس از تشخیص این بیماری زندگی می‌کنند، اگرچه برخی از آن‌ها تا 20 سال نیز عمر می‌کنند.

آلزایمر زودرس

آلزایمر معمولاً در افراد 65 سال به بالاتر اتفاق می‌افتد. با این حال، ممکن است در سنین 30، 40 یا 50 سالگی هم در بعضی افراد رخ دهد. به این حالت، آلزایمر زودرس می‌گویند. این نوع آلزایمر کمتر از 10 درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

از آنجایی که پزشکان همیشه به دنبال علائم آلزایمر در جوانان نیستند، تشخیص آن می‌تواند زمان زیادی طول بکشد. علائم شروع زودرس آلزایمر به مرحله بیماری بستگی دارد. علائم اولیه می‌تواند شامل از دست دادن خفیف حافظه و مشکل در تمرکز یا اتمام کارهای روزمره باشد. پیدا کردن کلمات مناسب در گفت و گوهای روزمره ممکن است برای این بیماران سخت باشد.

بعضی از مطالعات نشان داده‌اند که برخی تغییرات بینایی و چشمی می‌تواند نشان‌دهنده مرحله اولیه این بیماری برای افراد 50 ساله و بالاتر باشد.

افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به آلزایمر در سنین پایین‌تر دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. چندین ژن نادر وجود دارد که باعث بروز آلزایمر در برخی خانواده‌ها می‌شود. افرادی که سابقه خانوادگی آلزایمر دارند باید حتماً تحت نظر پزشک متخصص مغز باشند.

راه‌های پیشگیری از آلزایمر

همانطور که هیچ درمان شناخته شده‌ای برای آلزایمر وجود ندارد، هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای هم وجود ندارد. در حال حاضر،بهبود عادات و سبک زندگی سالم بهترین ابزاری هستند که می‌توانند از زوال شناختی جلوگیری کنند.

راه‌های زیر به پیشگیری از این بیماری کمک می‌کنند:

• سعی کنید سیگار را ترک کنید. اگر سیگار می‌کشید، ترک آن هم فوراً و هم در درازمدت برای سلامتی شما مفید است.
• به طور منظم ورزش کنید. ورزش و فعالیت خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها مانند بیماری های قلبی عروقی و دیابت را کاهش می‌دهد.
• مغز خود را فعال نگه دارید. برخی از تمرینات آموزشی شناختی را برای فعالیت مغز امتحان کنید.
• رژیم غذایی مناسب و سالم داشته باشید. رژیم غذایی متعادل همراه با میوه‌ها و سبزیجات فراوان برای سلامت عقل و بدن ضروری است.
• زندگی اجتماعی فعال داشته باشید. دوستی، کار داوطلبانه و سرگرمی‌ها احتمالاً برای سلامت کلی شما مفید است.

قبل از ایجاد هر گونه تغییر بزرگ در سبک زندگی خود حتما با پزشک خود صحبت کنید.

بهترین متخصص مغز و اعصاب برای بهبود آلزایمر

اگر فکر می کنید که شما یا یکی از عزیزانتان ممکن است آلزایمر داشته باشید، حتماً باید به یک متخصص مغز خوب مراجعه کنید.

دکتر مغز و اعصاب با آزمایش‌هایی که تجویز می‌کند، تشخیص می‌دهد که آیا آلزایمر وجود دارد یا خیر. در صورتی که این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود، پیشرفت آن را می‌توان به تاخیر انداخت. شما می‌توانید بهترین متخصصان مغز و اعصاب را در وبسایت دکتر با من جست و جو کنید.

مراقبت از افراد مبتلا به آلزایمر

با پیشرفت آلزایمر، فرد مبتلا به حمایت و کمک بیشتری در انجام کارهای روزمره خود نیاز دارد. اگر یکی از عزیزانتان مبتلا به این بیماری است، حتماً باید برای مراقبت از آن‌ها شروع به تمرین و آموزش کنید و نکات زیر را در مراقبت از او در نظر داشته باشید:

• در مورد آلزایمر، مراحل و علائم معمول آن آموزش تحقیق و جست و جو کنید. همین خواندن مقاله، و سرچ در موتورهای جست و جود در سایت‌های پزشکی به آموزش بیشتر شما کمک می‌کند.
• با اعضای خانواده که می‌توانند به شما کمک کنند ارتباط برقرار کنید.
• پیوستن به گروه‌های حمایت از افراد مبتلا به آلزایمر برای افراد مراقبت‌کننده از این بیماران ضروری است.
• حتماً برای بیمار پرستار دلسوز و حرفه‌ای بگیرید.
• به یاد داشته باشید که شما نیز به حمایت نیاز دارید. با افرادی که با آنها نزدیک هستید تماس بگیرید و برای پذیرش کمک آماده باشید.

مراقبت از بیماران آلزایمری لحظات سخت خود را دارد و فشار ناشی از مسئولیت های مداوم می‌تواند بر سلامت روح و جسم شما تأثیر منفی بگذارد. پس با نزدیکان خود در ارتباط باشید تا دچار آسیب روحی و روزمرگی نشوید.

و در پایان این که…

آلزایمر یک بیماری پیچیده است و دانشمندان در حال کار بر روی اسرار آن هستند. داشتن یک سبک زندگی سالم ممکن است به پیشگیری از آن کمک کند. اگر سابقه خانوادگی این بیماری را دارید، مهم است که آن را با پزشک متخصص مغز در میان بگذارید.

تا زمانی که آلزایمر تشخیص داده نشود، پیشرفت بیماری متوقف نخواهد شد. اما درمان می تواند به تاخیر در علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

اگر به دنبال بهترین پزشکان و متخصصان مغز و اعصاب هستید به سایت دکتر با من مراجعه کنید.

«فرضیه بهداشت» یک نظریه پیشرو است که به افزایش نرخ تشخیص آلرژی و آسم می پردازد، این نظریه بیانگر آن است که امروزه شرایط زندگی در اکثر کشورها به گونه ای است که کودکان را از رو به رو شدن با میکروب هایی خاص باز می دارد. این میکروب ها در تشخیص محرک های مضر و بی ضرر به بدن انسان کمک می کند و در صورتی که بدن انسان با این میکروب ها مواجه نشود، سیستم ایمنی فرد در تشخیص محرک ها دچار اختلالاتی می شود که انواع مختلف از این بیماری را در پی خواهد داشت.

با ما همراه باشید تا درباره این بیماری بیشتر بدانیم.

آلرژی چیست و چگونه این اختلال به وجود می آید؟

هنگامی که در معرض آلرژن هایی (مواد حساسیت زایی که باعث واکنش های آلرژیک می شوند) نظیر شوره و پوست حیوانات خانگی، گرده گل، خاک و مواد غذایی تحریک کننده قرار بگیرید، سیستم ایمنی بدن شما دچار اختلال می شود و در مقابل این آلرژن ها پادتن هایی تولید می کند و در صورتی که این پادتن ها یک محرک را مضر و خطرناک تشخیص دهند، سیستم ایمنی بدن شما به آن ماده واکنش نشان می دهد، حتی اگر آن محرک برای شما خطری نداشته باشد.

این واکنش می تواند التهاب مجاری تنفسی، دستگاه گوارش، سینوس ها یا پوست شما را به دنبال داشته باشد که به آن آلرژی می گوییم. این عارضه یکی از شایع ترین بیماری های مزمن به شمار می رود که شدت آن در افراد، متغیر است و می تواند در فردی واکنشی جزئی و در فرد دیگر، به صورت آنافیلاکسی ( واکنش شدید بدن که ممکن است زندگی فرد بیمار را تهدید کند) باشد.

تاریخچه این بیماری

کلمنس فون پیرکه، متخصص اطفال واکنش افرادی که واکسن آبله و سرم اسب دریافت کرده بودند را مورد بررسی قرار داد و دریافت که این واکنش در تزریق اول نسبت به تزریق دوم، شدیدتر و سریع تر است. این موضوع سرآغازی برای مفهوم آلرژی شد که در پی آن، کلمنس فون پیرکه مقاله مهم خود را که به شرح ایده این عارضه می پرداخت، در سال 1906 منتشر کرد.

علائم بیماری مورد نظر را بشناسید

این بیماری دارای علائم متفاوتی است که به ماده حساسیت زا بستگی دارد و در افراد مختلف می تواند از خفیف تا شدید متغییر باشد. از جمله تب یونجه که رینیت آلرژیک نیز گفته می شود و عواملی را به دنبال دارد، از جمله:

• خارش چشم ها، بینی یا سقف دهان
• عطسه کردن
• گرفتگی بینی و آبریزش
• چشم های قرمز یا آبکی که التهاب ملتحمه نام دارد.

شایع ترین آلرژن ها

آنتی بادی ها در مقابل برخی محرک ها هیستامین تولید می کنند که این واکنش دفاعی بدن موجب ظاهر شدن علائم این عارضه می شود.

شایع ترین محرک ها عبارتند از:

• داروهایی خاص مانند پنی سیلین یا آنتی بیوتیک های مبتنی بر آن
• نیش حشراتی مانند پشه و زنبور
• عواملی مانند لاتکس که در هنگام تماس فیزیکی با آنها، در گیر حساسیت پوستی می شویم.
• گرد و غبار، کپک، شوره حیوانات و دیگر آلرژن های موجود در هوا
• مواد غذایی حساسیت زا مانند گوجه فرنگی، فلفل، بادام زمینی و … که جلوتر به آنها می پردازیم.

انواع مختلف این بیماری را بشناسید

این بیماری نیز مانند برخی بیماری دیگر انواع متفاوتی دارد که در این بخش به توضیح هر کدام از آنها می پردازیم.

آلرژی پوستی

در بعضی شرایط افرادی که دارای بدن حساس تری نسبت به سایر افراد هستند، به عواملی که هیچ ضرری برای دیگران ندارد، واکنش نشان می دهند.

یکی از این عارضه ها آلرژی پوستی است که به درماتیت، آتوپیک یا اگزما نیز معروف است و قرمز شدن، خارش و پوسته پوسته شدن را به دنبال دارد و از فردی به فرد دیگر نسبت به میزان شدت حساسیت اشخاص به آن، شدید یا خفیف خواهد بود.

لازم به ذکر است که اگر این حساسیت پوستی برجستگی های دردناکی را ایجاد کند، به آن کهیر می گوییم. این مشکل پوستی ممکن است ناشی از انواع مواد شوینده، خوراکی های مختلف، عطر، پلاستیک ها و نور خورشید باشد.

آلرژی فصلی

در حالی که واکنش های خاصی در زمان مشخصی از سال اتفاق افتد و با تکرار همراه باشد، آلرژی فصلی نامیده می شود و عوامل مختلفی مانند خارش، آبریزش بینی، التهابات پوستی، سرفه و عطسه را به دنبال دارد. این نوع از حساسیت عموما در فصل بهار دیده می شود و گاهی اوقات ممکن است تا فصل تابستان ادامه داشته باشد. در فصل پاییز بیشتر، آلرژن هایی مانند گل صدف در ایجاد حساسیت تاثیرگذار بوده و زمستان تنها فصلی است که در آن اکثر آلرژن ها غیر فعال هستند.

رینت آلرژیک

این نوع از حساسیت برخلاف آلرژی فصلی، زمان مشخصی ندارد و می تواند تمام طول سال فرد را درگیر کند. عوامل موثر در تحریک سیستم ایمنی فردی که رینت آلرژیک دارد، عطر و ادکلن، دود دخانیات مانند سیگار، مو و پوست حیوانات خانگی و مواردی از این قبیل را شامل می شود که التهاب و گرفتگی بینی را به همراه دارد.

آلرژی تنفسی

چنانچه حساسیت، مجاری تنفسی و شش ها را هدف گرفته باشد، باعث التهاب نایژه ها و باریک شدن راه های تنفسی می شود که عوارضی مانند صدای خس خس، سرفه های پی در پی و دشواری در تنفس را با خود به همراه دارد و عموما در افراد مسن و کودکان دیده می شود. پیشنهاد می شود در صورت مواجه با این بیماری در کودکان سریعا به فوق تخصص آلرژی کودکان مراجعه کنید.

آلرژی غذایی

سالانه افراد بسیار زیادی در سراسر جهان واکنش های مختلفی نسبت به مواد غذایی حساسیت زا نشان می دهند. به طور کلی هفت نوع ماده غذایی به عنوان مواد حساسیت زای بسیار مهم شناخته شده است، در صورتی که غذاهای بسیار زیادی سبب حساسیت می شوند. در ادامه به معرفی چند نمونه از مهم ترین آنها می پردازیم.

• شیر
• سویا
• گندم
• غذاهای دریایی (ماهی، صدف و میگو)
• تخم مرغ
• دانه ها و مغز ها (بادام زمینی)
• پروتئین های موجود در برخی مواد غذایی

موارد فوق و انواع غذاهای حساسیت زای دیگر می توانند عوارضی مانند تورم لب ها، صورت و گلو، سوزن سوزن شدن در محیط دهان، نبض ضعیف، کاهش فشار خون، سرگیجه یا سبکی سر، رنگ پریدگی، کبود شدن پوست یا حتی آنافیلاکسی شود.

از دیگر انواع این بیماری می توانیم آلرژی به نیش حشرات (ناحیه بزرگی از تورم در محل نیش ایجاد می شود) و حساسیت دارویی را اشاره کنیم.

آنافیلاکسی چیست؟

برخی از انواع این بیماری که ناشی از حساسیت به دارو و مواد غذایی هستند، ممکن است سبب واکنش شدیدی به نام آنافیلاکسی بشوند که در مطالب فوق نیز از آن نام بردیم، این واکنش یک اورژانس پزشکی به شمار می رود که می تواند منجر به مرگ شود.

نشانه ها و علائم آنافیلاکسی عبارتند از:

• نبض تند و در عین حال ضعیف
• کاهش فشار خون
• حالت تهوع
• از دست رفتن هوشیاری
• تنگی نفس شدید

خطرات این بیماری

این بیماری اگر به صورت شدید در فردی ظاهر شود، ممکن است برای زندگی فرد مبتلا تهدید جدی به حساب بیاید. اگر شما به این بیماری مبتلا هستید، امکان شدت یافتن این واکنش در بدن شما زیاد است که در ادامه بروز آنافیلاکسی را همراه دارد و حتی می تواند با درگیر کردن مجاری تنفسی، ابتلای شما به بیماری هایی مانند آسم یا تب یونجه را به همراه داشته باشد.

روش های درمان خانگی

لازم به ذکر است که مراجعه به پزشک متخصص آلرژی، بهترین راه برای تشخیص و درمان حرفه ای به شمار می رود. با این حال، چنانچه شرایط شما اورژانسی نیست و علائم این بیماری شما را کلافه کرده است، می توانید برای بهبودی نشانه ها و علائم آن از برخی درمان های خانگی بهره ببرید.

درمان خانگی آلرژی فصلی

برای درمان این نوع از حساسیت روش های خانگی متعددی تاکنون پیشنهاد شده است، در ابتدا آن افرادی که دچار حساسیت هستند، باید تا حد امکان از خوردن غذاهای سرخ کرده و فرآوری شده، صیفی جات محرک مانند بادمجان، ادویه جات و میوه های حساسیت زا مانند خربزه، کیوی و توت فرنگی دوری کنند. زیرا مصرف این مواد غذایی واکنش های آلرژیک را به همراه دارد و می تواند سبب ایجاد پیش زمینه ای برای بروز حساسیت ها شود. موارد زیر می تواند در پیشگیری و تسکین بیماری شما مفید باشد:

• تمیز نگه داشتن محیط خانه در پیشگیری از این عارضه به شما کمک می کند.
• نوشیدن دمنوش های گیاهی، راهکار بسیار خوبی برای جلوگیری از ایجاد حساسیت ها به حساب می آید.
• استفاده از پیاز برای حساسیت ها مفید است، زیرا پیاز ضد التهاب بوده و خوردن و بوییدن پیاز می تواند حساسیت شما را تسکین بدهد.
• عسل گزینه مناسبی برای بالا بردن مقاومت بدن در مقابل آلرژن ها و محرک ها به حساب می آید.
• زنجبیل برای گرفتگی و التهاب بینی دارویی موثر به شمار می رود.
• مصرف یک الی دو فنجان چای آویشن یا چای سبز برای رفع گرفتگی بینی مفید است.

درمان خانگی آلرژی پوستی

بهترین کاری که می توان برای جلوگیری از حساسیت های پوستی انجام داد، جلوگیری از تماس با محرک های حساسیت زا است.

• جوش شیرین می تواند برای مشکلات پوستی تسکین دهنده مناسبی باشد.
• آلوئه ورا با رطوبت فراوانی که دارد، می تواند خارش های پوستی را بهبود ببخشد.

درمان آلرژی غذایی

بلافاصله بعد از خوردن مقداری از نوعی غذای خاص می تواند باعث ایجاد واکنش سیستم ایمنی بدن بشود. لازم به ذکر است که قبل از مصرف مواد غذایی، برچسب درج شده روی محصول را بخوانید تا از حساسیت زا نبودن مواد تشکیل دهنده آن اطمینان حاصل کنید. اگر پس از مصرف مواد غذایی علائم حساسیت زا را در خودتان مشاهده کردید، پیشنهاد می کنیم به پزشک معالج یا دکتر فوق تخصص آسم مراجعه کنید.

روش های درمان این عارضه توسط پزشک

آلرژی ها می توانند به صورت خفیف تا شدید در افراد گوناگون ظاهر شوند. شدیدترین حالت آن آنافیلاکسی است که در صورت ابتلا به آن و عدم مراجعه به پزشک می تواند زندگی فرد بیمار را تهدید کند و موجب مرگ فرد بیمار بشود. پیشنهاد می کنیم در صورتی که بیماری شما شدت پیدا کرده و موجب مختل شدن زندگی شما شده است، حتما به کلینیک آلرژی تهران یا استان محل اقامت خود مراجعه کنید.

به عنوان مثال پزشک معالج آلرژی، برای تسکین کوتاه مدت التهابات سینوسی و در صورت خفیف بودن آلرژی می تواند استفاده از اسپری را به شما توصیه کند. همچنین اگر نیاز به استفاده از دارو دارید، می توانید به یک داروساز مراجعه کنید تا در شناخت داروی ضد حساسیت مناسب و مصرف آن شما را راهنمایی کند. یکی از شایع ترین و پرکاربردترین داروها برای حساسیت های ضعیف، آنتی هیستامین است.

کلام آخر

به طور کلی آلرژی عارضه ای متداول در میان افراد است که بیشتر انواع آن موقت هستند. فقط تعداد اندکی از آنها به صورت بیماری دائمی همراه فرد باقی می ماند و از آنجایی که غالبا این اختلال حاصل از یک محرک بیرونی است، بهترین راه درمان و پیشگیری از آن شناسایی عوامل و اجتناب از آنها خواهد بود.

در صورتی که امکان مراجعه حضوری به دکتر متخصص آسم را ندارید، می توانید از خدمات فراوان سایت دکتر با من بهرمند شوید، شما می توانید محصولات پزشکی را از این سایت خریداری و تهیه کنید، با برترین متخصصان در هر زمینه ای در ارتباط باشید یا از مشاوره های آنلاین راهنمایی بگیرید.

همیشه در مورد تغییرات پوستتان با پزشک متخصص پوست خود صحبت کنید، در حالی که آکنه روزاسه معمولا به نسبت خوش خیم است، تغییرات پوستی ممکن است نشان دهنده یک بیماری زمینه ای جدی تری باشد که نیاز به درمان پزشکی دارد، با مطالعه این مقاله انواع این بیماری را شناسایی می کنید و در ادامه با درمان های پزشکی و خانگی به راحتی این بیماری را کنترل می کنید.

آکنه روزاسه چیست؟

این مورد نوعی آکنه بزرگسالی و بیماری پوستی طولانی مدت است که بیشتر صورت و گاهی اوقات چشم شما را هم درگیر می کند و باعث قرمزی و جوش می شود. این بیماری در زنان و افرادی که پوست روشن تری دارند شایع تر است، اما علائم در مردان می تواند بیشتر باشد، همچنین اغلب افراد میانسال و مسن به این بیماری مبتلا می شوند.

انواع مختلف این بیماری

این بیماری چهار نوع است. اگرچه بسیاری از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند، بیش از یک نوع را تجربه می کنند.

• اریتماتوتلانژکتاتیک: همراه با قرمزی صورت و برافروختگی رگ های خونی قابل مشاهده است.
• پاپولوپوستولار: با جوش های آکنه مانند همراه است و بیشتر زنان میانسال را تحت تاثیر قرار می دهد.
• رینوفیما: این بیماری به صورت نادر به وجود می آید که با ضخیم شدن پوست روی بینی همراه است و بیشتر هم مردان به این نوع مبتلا می شوند.
• چشمی: علائم آن در ناحیه چشم متمرکز می شود.

علائم آکنه روزاسه

علائم این بیماری در هر نوع متفاوت است.

علائم اریتماتوتلانژکتاتیک

• برافروختگی و قرمزی در مرکز صورت شما
• رگ های خونی شکسته قابل مشاهده
• پوست متورم
• پوست حساس
• سوزش پوست
• پوست خشک، زبر و پوسته پوسته

علائم پاپولوپوستولار

• جوش های آکنه مانند و پوست بسیار قرمز
• پوست چرب
• تکه های برجسته پوست

علائم رینوفیما

• بافت پوست ناهموار
• پوست ضخیم روی بینی
• پوست ضخیم روی چانه، پیشانی، گونه ها و گوش ها
• منافذ بزرگ

علائم چشمی

• چشم های خون آلود و اشک آلود
• احساس سوزش در چشم
• چشم های خشک و خارش دار
• چشم هایی که به نور حساس اند
• کیست روی چشم
• کاهش دید
• شکستگی رگ های خونی روی پلک

تاریخچه این بیماری

اصطلاح این بیماری در نوشته های بیتمن دیده شد که آن را به شکل بالینی آکنه مطالعه می کرد، این سردرگمی در طول قرن نوزدهم وجود داشت.

زمانی که هبرا در اتریش و داریر در فرانسه روی این موضوع مطالعاتی انجام می دادند، تشخیص بین آکنه و روزاسه به وضوح انجام شد.

چه چیزی باعث به وجود آمدن آکنه روزاسه می شود؟

علت دقیق این بیماری مشخص نیست، ممکن است ترکیبی از عوامل ارثی و محیطی باشد، طی برخی تحقیقات مشخص شده که برخی از عوامل ممکن است علائم این بیماری را بدتر کند. این موارد شامل موارد زیر هستند:

• خوردن غذاهای تند
• خوردن مواد حاوی ترکیب سینامالئید مانند دارچین، شکلات، گوجه فرنگی و مرکبات
• نوشیدن قهوه و چای داغ

عوامل خطر ابتلا به این بیماری

عواملی وجود دارد که احتمال ابتلا به آکنه روزاسه را بیشتر از سایرین در شما ایجاد می کند، این بیماری اغلب در افراد بین 30 تا 50 سال مشاهده می شود، همچنین در افرادی که پوست روشن، موهای بلوند و چشمان آبی دارند، شایع تر است.

همچنین پیوندهای ژنتیکی با این بیماری وجود دارد، اگر سابقه خانوادگی این بیماری را داشته باشید، احتمال ابتلا به این بیماری در شما بیشتر خواهد بود. زنان بیشتر از مردان به این عارضه مبتلا می شوند، با این حال مردانی که به این بیماری مبتلا می شوند، علائم شدیدتری از خود نشان می دهند.

تشخیص این بیماری چگونه انجام می گیرد؟

هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص استفاده نمی شود، متخصص پوست به راحتی می تواند آکنه روزاسه را با معاینه فیزیکی پوست شما تشخیص دهد، دکتر پوست ممکن است شما را به متخصص پوست تهران ارجاع دهد تا تشخیص داده شود که آیا به این بیماری مبتلا هستید یا بیماری پوستی دیگری دارید.

درمان این بیماری در صورت مراجعه به پزشک

پزشک متخصص پوست ممکن است یک آنتی بیوتیک خوراکی برای این بیماری تجویز کند، اگر این بیماری در حدی شدید است که به سایر داروهای خوراکی پاسخ نمی دهد، ممکن است پزشک ایزوترتینوئین را به شما پیشنهاد کند.

چگونه این علائم را کنترل کنیم؟

این بیماری قابل درمان نیست، اما می توانید اقداماتی را برای کنترل علائم خود انجام دهید.

از پوست خود با استفاده از پاک کننده های ملایم و محصولات مراقبت از پوست بدون چربی و بر پایه آب محافظت کنید، کرم ها و مرطوب کننده های صورت بدون روغن خریداری کنید، همچنین از محصولاتی که حاوی الکل، منتول، فندق جادوگر و لایه بردار هستند، پرهیز کنید.

درمان خانگی این بیماری

اگر این بیماری بدون دلیل زمینه ای از نوع جدی تشخیص داده شد، گزینه هایی پیش روی شما قرار دارد. قبل از اینکه به دنبال داروهای تجویزی باشید، ممکن است بخواهید برخی از موارد زیر را امتحان کنید.

• آلوئه ورا

ژل برگ داخلی گیاه آلوئه ورا نرم کننده و مرطوب کننده است، می توانید به عنوان یک درمان موضعی برای این بیماری در نظر بگیرید.

• بید مشک

بید مشک به عنوان مکمل، عصاره یا غذا در دسترس است.

• بابونه

بابونه هم مانند آلوئه ورا در محصولات مرطوب کننده پوست رایج است، اغلب به صورت موضعی در درمان گیاهی پوست ملتهب استفاده می شود.

• روغن نارگیل

در حالت کلی تحقیق علمی که نشان دهد روغن نارگیل در درمان بیماری آکنه روزاسه تاثیرگذار است، وجود ندارد. اما به دلیل خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی که این روغن دارد، می تواند در بهبود علائم این نوع از آکنه تاثیرگذار باشد.

موارد گیاهی و طبیعی دیگری که در بهبود علائم این بیماری می تواند به مبتلایان کمک کند، شامل کامفری (متعلق به خانواده گاوزبان)، چای سبز، اسانس اسطوخودوس، عسل خام و زردچوبه می شوند.

کلام آخر

همیشه در مورد تغییرات پوست خود با پزشک فوق تخصص پوست در سایت دکتر با من صحبت کنید، در حالی که آکنه روزاسه معمولا به نسبت خوش خیم است، تغییرات پوستی ممکن است نشان دهنده یک بیماری زمینه ای جدی تری باشد که نیاز به درمان پزشکی دارد. با مراجعه به سایت دکتر با من که 24 ساعته در اختیار شما است، می توانید سایت و شماره تماس پزشک پوست مورد نظر را دریافت کنید.

آکنه ، علائم، پیشگیری و راه های درمان آن: آکنه یک مشکل پوستی است که با ظاهر جوش‌های قرمز و قهوه‌ای روی پوست صورت همراه می‌شود. این مشکل معمولاً به علت افزایش تولید چربی در پوست و التهاب پوستی رخ می‌دهد. آکنه می‌تواند در افراد مختلف و در سنین مختلفی اتفاق بیفتد. در این مقاله، به بررسی آکنه، علائم آن، راه‌های پیشگیری و روش‌های درمان آن می‌پردازیم.

تاریخچه آکنه از قدیم تا امروز

آکنه یک مشکل پوستی قدیمی است که تاریخچه‌ای طولانی دارد و تاثیرات آن بر روی انسان‌ها تاکنون مشاهده می‌شود. در ادامه، به تاریخچه آن از دوران‌های قدیمی تا امروز پرداخته خواهد شد.

دوران‌های قدیمی:

آکنه به عنوان یک مشکل پوستی در دوران‌های قدیمی نیز شناخته شده بود. اطلاعات تاریخی نشان می‌دهد که اقداماتی برای درمان در سده‌هاي قبل از میلاد انجام می‌شد. برخی روش‌های سنتی مانند استفاده از گیاهان دارویی به عنوان درمان طبیعی مورد استفاده قرار می‌گرفت.

دوران میانه:

در دوران میانه، تاکید بر طب سنتی و درمان‌های گیاهی افزایش یافت. مورخان و پزشکان معروف مانند ابن سینا روش‌های درمانی برای مشکلات پوستی توصیه می‌کردند. همچنین، برخی آیین‌نامه‌های بهداشتی توسط امپراتوری‌ها و تمدن‌های باستانی تنظیم شد تا به بهبود وضعیت پوست انسان‌ها کمک کنند.

دوران مدرن:

در دوران مدرن با پیشرفت علم و پزشکی، روش‌های درمانی پیشرفت کرد. داروها و محصولات پوستی خاصی برای کنترل آکنه توسط شرکت‌های داروسازی تولید شد. علاوه بر این، تحقیقات علمی بر روی علت‌ها و عوامل موثر در ظهور آکنه انجام شد و توصیه‌های بهداشتی به روز شد.

دوران معاصر:

در اواخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم، تکنولوژی و تحقیقات در زمینه پوست و آکنه به اوج خود رسید. انواع مختلف درمان‌های پوستی مانند لیزر و تکنولوژی‌های پیشرفته دیگر برای کنترل و درمان توسعه یافت. همچنین، توصیه‌های بهداشت پوستی و تغذیه سالم اهمیت بیشتری پیدا کردند.

آکنه از دوران‌های قدیم تا امروز یک مشکل پوستی معروف بوده و تلاش‌های مستمری برای درمان و پیشگیری از آن انجام شده است. تحقیقات علمی و تکنولوژی پزشکی مدرن به بهبود شرایط افراد مبتلا به این بیماری کمک کرده و توصیه‌های بهداشتی بهتری فراهم آورده‌اند.

آمار آکنه در جهان

آکنه یک مشکل پوستی رایج است که تقریباً 9.4 درصد از جمعیت جهان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیشترین شیوع آن در نوجوانان را مشاهده می‌کنیم. این مشکل حدود 90 درصد از مردان و 80 درصد از زنان را در تمام اقوام و نژادها تحت تأثیر قرار می‌دهد.

میزان بروز آکنه در کشورهای اروپای غربی و کشورهای با درآمد بالا در آسیا و اقیانوسیه و شرق آسیا به شدت مشهود است. باید توجه داشت که در سه دهه اخیر، نرخ ابتلا به این بیماری در بسیاری از کشورها به جز ایالات متحده آمریکا، لهستان، آلمان و نیوزلند به طرز چشمگیری افزایش یافته است.

راه های تشخیص آکنه چیست؟

تشخیص معمولاً توسط پزشک یا داروساز انجام می‌شود. این تشخیص می‌تواند بر اساس بررسی جسمی و نگاه کلی به پوست فرد یا بر اساس نشانه‌ها و علائم آکنه انجام شود. در زیر راه‌های تشخیص آمده است:

بررسی جسمی: پزشک ممکن است پوست شما را با دقت بررسی کند تا نوع و شدت آکنه را تشخیص دهد. این شامل بررسی نوع جوش‌ها (سفید یا سیاه)، میزان التهاب و التهابات پوست، و محل ظهور آکنه می‌شود.

مصاحبه با بیمار: پزشک ممکن است سوالاتی در مورد تاریخچه آکنه شما، علائم همراه، رژیم غذایی، عوامل استرس‌زا، و محصولات آرایشی که استفاده می‌کنید، بپرسد.

آزمایش‌های تشخیصی: در موارد خاص، پزشک ممکن است نمونه‌های پوستی را جمع‌آوری کند یا تست‌های خونی و هورمونی انجام دهد تا علت دقیق آکنه را تشخیص دهد.

تصویربرداری: در موارد نادر، پزشک ممکن است از تصاویر تصویربرداری مانند سونوگرافی پوست یا دیگر ابزارهای تصویربرداری برای تشخیص مشکلات زیر پوستی استفاده کند.

تشخیص آکنه به دقت و توسط یک پزشک متخصص پوست انجام شود. پس از تشخیص، پزشک می‌تواند برای شما برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

انواع آکنه

آکنه به چند نوع مختلف تقسیم می‌شود. این نوع‌ها عبارتند از:

1. آکنه ساده: در این نوع، جوش‌ها گلوبول‌های چرب پوست را مسدود کرده و باعث ایجاد جوش‌های سفید و سرسیاه می‌شوند.
2. آکنه قرمز: در این نوع، جوش‌ها قرمز و التهابی هستند و ممکن است دردناک باشند.
3. آکنه میکروکیستیک: در این نوع، جوش‌ها به صورت میکروکیست‌های کوچک شکل می‌گیرند که معمولاً در عمق پوست قرار دارند.
4. آکنه ملتحمه: این نوع آکنه باعث ایجاد قرمزی و تورم شدید پوست می‌شود و ممکن است با خروج مایعات زرد یا سفید از جوش‌ها همراه باشد. اصطلاحاً به آن “آب‌جوش” هم گفته می‌شود. این نوع معمولاً در اثر التهابات شدید در داخل پوست ایجاد می‌شود.
5. آکنه قبل از قاعدگی: برخی از افراد قبل از شروع دوره قاعدگی با جوش‌هایی مواجه می‌شوند که به عنوان آکنه قبل از قاعدگی شناخته می‌شوند.
6. آکنه عود کننده: افرادی که در سابق آکنه داشته‌اند، ممکن است بعد از گذشت مدتی دوباره به آکنه مبتلا شوند. این نوع به عنوان آکنه عود کننده شناخته می‌شود.

علائم این بیماری پوستی را بشناسید

• جوش‌های قرمز و قهوه‌ای

یکی از نشانه‌های اصلی، ظاهر شدن جوش‌های قرمز و قهوه‌ای بر روی پوست صورت است. این جوش‌ها ممکن است در نقاط مختلف صورت و حتی گردن ظاهر شوند.

• پوست چرب

آکنه معمولاً با افزایش تولید چربی در پوست همراه است. این می‌تواند باعث بروز جوش‌ها و آکنه گردد.

• التهاب پوستی

التهاب پوستی نیز از علائم آکنه است. پوست ممکن است قرمز و دردآور باشد، و در برخی موارد حتی عفونت‌های باکتریایی نیز رخ دهد.

دلایل بوجود آمدن آکنه چیست؟

عوامل متعددی ممکن است به ظهور آکنه منجر شوند. برخی از عوامل اصلی عبارتند از:

1. 1. تولید بیش از حد چربی: تولید بیش از حد چربی توسط پوست و چربی‌های اضافی می‌توانند به انباشتگی چربی در منافذ پوستی (زغالی‌ها) و بافت زیرپوستی منجر شوند که باعث ایجاد جوش می‌شوند.
2. 2. تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی در دوران بلوغ، دوران بارداری، یا درمان‌های هورمونی ممکن است به افزایش تولید چربی پوستی و ظهور آکنه منجر شوند.
3. 3. باکتری‌ها: باکتری‌های Propionibacterium acnes که روی پوست موجودند، می‌توانند عفونت‌ها را در منافذ پوستی ایجاد کرده و جوش‌ها را ایجاد کنند.
4. 4. التهاب پوست: التهاب‌های پوستی مانند تحریک پوست، خراشیدگی، یا فشار ممکن است آکنه را تشدید کنند.
5. 5. عوامل ژنتیکی: وراثت و عوامل ژنتیکی نیز می‌توانند نقشی در بوجود آمدن آکنه ایفا کنند. اگر یکی از والدین شما تاریخچه آکنه داشته باشد، احتمال بروز آکنه در شما افزایش می‌یابد.
6. 6. محصولات آرایشی: استفاده از محصولات آرایشی ناسالم ممکن است به انباشتگی چربی و آکنه منجر شود.
7. 7. تنش و استرس: تنش‌های روانی و استرس ممکن است تاثیر مستقیم بر تولید هورمون‌ها و در نتیجه ظهور آکنه داشته باشند.
8. 8. رژیم غذایی: مصرف مواد غذایی با شکر و کربوهیدرات می‌تواند به افزایش التهابات پوستی منجر شود.

ترکیبی از این عوامل معمولاً در بوجود آمدن آکنه نقش می‌آفرینند. برای کنترل و مدیریت آن، مشاوره با پزشک یا متخصص پوستی توصیه می‌شود.

راه‌های درمان آکنه

راه‌های درمان ممکن است به شدت متنوع باشند و بسته به شدت و نوع آکنه، انتخاب‌های مختلفی وجود داشته باشد. درمان آکنه معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:

• مشاوره پزشکی

در موارد شدید آکنه، مشاوره پزشکی و مصرف داروهای تجویز شده توسط پزشک معالج ضروری است.

• استفاده از کرم‌ها و ژل‌ها

استفاده از کرم‌ها و ژل‌ها با تاثیرات ضد آکنه می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند.

• درمان‌های لیزری

درمان‌های لیزری نیز در برخی موارد مفید هستند.

• استفاده از محصولات ضدآکنه

محصولات حاوی اسید سالیسیلیک، پروکسید بنزوئیل، یا رتینوئیدها می‌توانند به کاهش آکنه‌ها و جلوگیری از ظهور آکنه‌های جدید کمک کنند.

• تغییرات در رژیم غذایی

برخی مطالعات نشان می‌دهند که کاهش مصرف مواد غذایی با شکر و چربیهای اشباع شده ممکن است به کاهش آکنه‌ها کمک کند.

• عمل جراحی

در موارد شدیدتر و آکنه‌های عمیق، عمل‌های جراحی مثل جراحی لیزری ممکن است مورد نیاز باشد.

توصیه می‌شود که قبل از شروع هر درمانی با پزشک پوست و مو مشورت کنید تا بهترین راه‌های درمان برای شما مشخص شود.

داروهای پزشکی برای درمان آکنه

داروهای پزشکی معمولاً شامل داروهای موضعی و داروهای سیستمیک می‌شوند. این داروها به شکل کرم، ژل، قرص یا قطره مصرف می‌شوند و توسط پزشک تجویز می‌شوند. در زیر به برخی از داروهای پزشکی معمول برای درمان اشاره می‌شود:

آنتی‌بیوتیک‌ها: داروهایی مثل تتراسایکلین، دوکسی‌سایکلین، یا کلیندامایسین ممکن است به عنوان آنتی‌بیوتیک‌های مصرف داخلی تجویز شوند. آنها به کاهش التهاب‌ها و باکتری‌های موجود در آکنه کمک می‌کنند.

رتینوئیدها: داروهایی مانند ایزوترتینوئین (Accutane) به عنوان یک درمان سیستمیک برای آکنه شدید تجویز می‌شوند. آنها به تنظیم تولید چربی پوست و کاهش ایجاد آکنه کمک می‌کنند.

استروئیدهای موضعی: کرم‌ها یا ژل‌های حاوی استروئیدها می‌توانند به کاهش التهاب‌ها و تحریک‌های پوستی کمک کنند.

بنزویل پراکسید: این دارو به عنوان یک ضدآکنه موضعی عمل می‌کند و به باکتری‌های موجود در پوست مقاومت می‌آموزد.

آزلائیک اسید: این دارو به تسریع تغییرات پوستی و کاهش التهاب‌ها کمک می‌کند.

داروهای تنظیم کننده هورمونی: در برخی موارد، داروهای تنظیم کننده هورمون ممکن است به تنظیم تولید چربی پوست کمک کنند.

همیشه با پزشک یا متخصص پوست مشورت کنید تا بهترین درمان برای وضعیت خاص پوست شما تعیین شود و عوارض و اثرات جانبی ممکن را در نظر بگیرید. همچنین، توجه به دستورات پزشک و مصرف منظم داروها از اهمیت بسیاری برخوردار است.

راه های پیشگیری

• تمیزی پوست: پوست خود را با آب و صابون مناسب و ملایم شستشو دهید. از شستشوی بیش از حد و استفاده از محصولات شوینده قوی خودداری کنید تا پوست خشک نشود.
• استفاده از محصولات مناسب: انتخاب محصولات مراقبت از پوست با توجه به نوع پوست شما مهم است. مطمئن شوید که محصولات برچسب غیر‌کومدوژنیک (غیر آکنه‌زا) دارند.
• پاک کردن آرایش: همیشه پس از استفاده از آرایش، آن را به دقت پاک کنید. آرایش باقی‌مانده می‌تواند منافذ پوست را مسدود کرده و به ظهور آکنه کمک کند.
• تغذیه سالم: مصرف غذاهای سالم و متنوع باعث بهبود کیفیت پوست می‌شود. مصرف میوه‌ها، سبزیجات و آب کافی مهم است.
• ورزش منظم: ورزش و فعالیت بدنی به ترتیب خوبی پوست کمک می‌کند. با مشورت پزشک، برنامه ورزشی مناسبی برای خود تعیین کنید.
• ترک دود و مواد مخدر: دود سیگار و مصرف مواد مخدر ممکن است به تحریک پوست منجر شود. از این عادات دوری کنید.
• حفظ بهداشت پوست: پوست خود را تازه نگه دارید و در صورت لمس آن دست‌های خود را با پاک کننده مناسب بشویید.
• مراجعه به پزشک: اگر مشکل شما جدی است، بهتر است که با یک پزشک متخصص پوست مشورت کنید. آنها می‌توانند درمان‌های موثرتری تجویز کنند.

پیشگیری از این مشکل نیاز به توجه به مراقبت‌های پوستی مناسب و ایجاد عادات سالم دارد.

راه های درمان خانگی

راه‌های خانگی ممکن است به شما در درمان آکنه کمک کنند. این روش‌ها اغلب ایمن و از مواد طبیعی تشکیل شده و می‌توانند به کاهش التهاب‌ها و ظاهر آکنه‌ها کمک کنند. در ادامه چند راه خانگی برای شما آورده شده است:

• استفاده از ژل آلوئه‌ورا: ژل آلوئه‌ورا دارای ویژگی‌های ضد التهابی و آرام‌بخشی است. می‌توانید از ژل آلوئه‌ورا طبیعی بر روی آکنه‌ها بمالید و به مدت 15-20 دقیقه بگذارید. سپس با آب گرم بشویید. این کار را روزانه انجام دهید.
• استفاده از چای داغ: چای داغ دارای خواص ضد التهابی است. یک کیسه چای داغ را در آب جوشانده و بعد از خنک شدن، با پنبه به آکنه‌ها بزنید.
• استفاده از عسل و نمک درمانی: مخلوطی از عسل و نمک را بسازید و به محل آکنه بمالید. این مخلوط به تمیز کردن پوست کمک می‌کند.
• استفاده از روغن درخت چای: روغن درخت چای دارای ویژگی‌های ضد باکتریایی است. می‌توانید یک قطره از این روغن را به آب جوشانده اضافه کرده و با این محلول پوست خود را تمیز کنید.
• استفاده از عصاره لیمو: لیمو عصاره ضد باکتریایی دارد. از یک قطره عصاره لیمو روی آکنه‌ها استفاده کنید و پس از 15 دقیقه بشویید. از مقدار زیادی از آن استفاده نکنید چرا که ممکن است پوست را خشک کند.
• مصرف آب بیشتر: آب مصرفی کافی می‌تواند به تطهیر پوست و کاهش ظاهر آکنه‌ها کمک کند. حداقل 8 لیوان آب روزانه مصرف کنید.
• مصرف مکمل‌های معدنی: مصرف مکمل‌های معدنی مانند روی و زینک می‌تواند به بهبود وضعیت پوست کمک کند.
• تغذیه مناسب: مصرف مواد غذایی با ویتامین A و ویتامین E می‌تواند به بهبود سلامتی پوست کمک کند. میوه‌ها و سبزیجات با ویتامین‌های ضروری را به برنامه غذایی خود اضافه کنید.
• خواب کافی: خواب کافی و استراحت به بهبود وضعیت پوست کمک می‌کند. تلاش کنید شبانه‌روز به مقدار کافی بخوابید.
• استفاده از خمیر دندان: خمیر دندان غیر ژله‌ای استفاده شود. به آکنه‌ها بمالید و به مدت 20 دقیقه بگذارید. سپس با آب گرم بشویید.

نتیجه

آکنه از جمله عارضه های پوستی محسوب می شود که از همان ابتدا در ظاهر فرد نمایان شده و فرد از لحاظ زیبایی آسیب می بینید و این عوامل اعتماد به نفس او را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. این جوش ها بیشتر در سنین 12 تا 30 سال اتفاق می افتد، اما لازم است یادآور شویم که این بیماری ممکن است در هر سنی و هر جنسیتی اتفاق بیفتد.

گاه ممکن است درمان این جوش ها زمان زیادی را صرف کند یا گاهی تحمل و صبر شما به پایان برسد، اما لازم است بدانید شما در این راه تنها نیستید، خیلی از افراد نیز شرایطی مشابه شما دارند.

اما بهتر است بدانید که تمام تلاش ما در این مقاله این بوده که بتوانیم به شما در تشخیص و درمان این بیماری کمک کنیم، توصیه ما به شما در این رابطه سایت دکتر با من است. سایت دکتر با من یکی از امن ترین سایت هایی است که می توانید در آن به جستجوی بهترین دکتر متخصص در هر زمینه ای که مدنظرتان است، بپردازد.

این سایت آماده ارائه خدمات به صورت 24 ساعته و آنلاین است تا شما بتوانید بدون صرف هزینه گزاف از بهترین خدمات بهره ببرید.

پرسش های متداول

آیا آکنه فقط در جوانی رخ می‌دهد؟

نه،آکنه به علت تغییرات در تولید چربی پوست و انسداد منافذ چربی پوست رخ می‌دهد، و این مشکل می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد.

آیا تغذیه نادرست می‌تواند عامل ظهور آکنه باشد؟

بله، تغذیه نادرست و مصرف بیش از حد مواد غذایی ممکن است با ترشح چربی‌های اضافی توسط پوست همراه باشد. این مواد چربی می‌توانند منافذ پوست را مسدود کنند و باعث ایجاد آکنه شوند.

آیا استفاده از ضدآفتاب می‌تواند در پیشگیری از آکنه موثر باشد؟

بله، آفتابگیرها و کرم‌های ضدآفتاب محافظت از پوست در برابر اشعه‌های مضر اولتراویولت (UV) خورشیدی را انجام می‌دهند.

آیا عوامل ژنتیکی نقشی در بروز آکنه دارند؟

بله، اگر یکی یا هر دوی والدین شما در گذشته مشکلات آکنه داشته باشند، احتمالاً شما هم برای بروز این مشکلات ارثی از آنها داشته باشید. ژنتیک و ساختار پوستی افراد می‌تواند تأثیر مستقیمی بر حساسیت پوست به ترشح چربی و التهابات داشته باشد، که دو عامل مهم در ایجاد این مشکل هستند.

منابع

مقاله علمی در PubMed:

عنوان: “Acne Vulgaris: Pathogenesis, Treatment, and Needs Assessment”

نویسندگان: Dreno B, Thiboutot D, Gollnick H, et al.

منتشر شده در: Dermatology and Therapy, سال 2016.

(https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4852869/)

مقاله علمی در Wiley Online Library:

عنوان: “Hormonal Treatment of Acne Vulgaris: An Update”

نویسندگان: Dréno B.

منتشر شده در: Annales de Dermatologie et de Vénéréologie, سال 2013.

(https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1016/j.annder.2013.08.011)

مقاله علمی در ScienceDirect:

عنوان: “The Role of Benzoyl Peroxide in the New Treatment Paradigm for Acne”

نویسندگان: Tanghetti EA.

منتشر شده در: Journal of Drugs in Dermatology, سال 2013.

(https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1545961613061812)

مقاله علمی در ResearchGate:

عنوان: “Acne and Rosacea”

نویسندگان: Zaenglein AL, Pathy AL, Schlosser BJ, et al.

منتشر شده در: Journal of the American Academy of Dermatology, سال 2016.

(https://www.researchgate.net/publication/297924933_Acne_and_Rosacea)

افسردگی زمستانی: تازه وارد فصل سرما شده‌ایم، و برخی از ما ممکن است احساس افسردگی زمستانی کنیم. افسردگی زمستانی یک واقعیت معمول در فصل سرما است و ممکن است به دلایل مختلفی به وجود آید. در این مقاله، به بررسی علل افسردگی زمستانی، راه‌های مقابله با آن و افزایش روحیه در این فصل پرداخته خواهد شد.

افسردگی زمستانی چیست؟

افسردگی زمستانی، یا سندروم افسردگی زمستانی Seasonal Affective Disorder یا SAD، یک نوع اختلال عاطفی است که به صورت متداول در فصل‌های سرما اتفاق می‌افتد. این وضعیت اغلب به کاهش نور خورشیدی در فصل سرما و تأثیر آن بر ساعت‌های تنظیم خواب و هورمون‌های مغزی ارتباط داده می‌شود. در این مقاله، به بررسی علل، علائم، و راه‌های مدیریت این بیماری خواهیم پرداخت.

تاریخچه

افسردگی زمستانی یک وضعیت روانی است که نخستین بار در دهه‌ی 1980 توسط دکتر نورمن روزنتال که یک روان‌پزشک امریکایی بود، توصیف شد. او این وضعیت را به نام “سندروم افسردگی زمستانی” یا SAD نامگذاری کرد. تاریخ کشف و توصیف این وضعیت به عنوان یک اختلال موسمی مرتبط با تغییرات فصلی نور و تأثیر آن بر وضعیت روحی افراد، بسیار مهم و تأثیرگذار بود.

روزنتال و تیم او توانستند ارتباط میان کاهش نور خورشیدی در فصل سرما و افزایش علائم افسردگی و ناراحتی در برخی از افراد را مشاهده کنند. این اختلال به ویژه در مناطقی با طولانی‌ترین دوره‌های تاریکی در فصل سرما مانند کشورهای اسکاندیناوی متداول بود.

پس از توصیف اولیه این وضعیت، روان‌پزشکان و محققان بیشتری به بررسی افسردگی زمستانی پرداختند. تحقیقات علمی بیشتری انجام شد و راه‌های متعددی برای مدیریت و درمان این وضعیت توسعه یافت. از آن زمان تاکنون، این بیماری به عنوان یک مسأله جدی در علوم روان‌پزشکی شناخته شده و مطالعات بسیاری در زمینه‌های مختلف مانند علوم اعصاب، روان‌شناسی، و تغذیه برای درک بهتر این وضعیت و ارائه راه‌های مدیریت آن انجام شده است.

علل افسردگی زمستانی

کاهش نور خورشید: در فصل سرما، تعداد ساعات نورخورشید کاهش می‌یابد. این کاهش نور می‌تواند به کاهش تولید هورمون سروتونین، هورمونی که باعث خوشحالی می‌شود، منجر شود.

تغییر در ساعت‌های خواب: تغییر در ساعت‌های خواب می‌تواند تأثیر منفی بر روی سلامت روانی داشته باشد. کوتاه شدن روز و طولانی‌تر شدن شب در فصل سرما می‌تواند ساعت‌های خواب را تغییر دهد و در نتیجه افسردگی را تشدید کند.

کمبود ورزش: هوا در فصل سرما سردتر است و بسیاری از افراد انگیزه کمتری برای فعالیت بدنی دارند. این کمبود ورزش می‌تواند به کاهش تولید سروتونین منجر شود.

علائم افسردگی زمستانی

افسردگی زمستانی می‌تواند با مجموعه‌ای از علائم و عوارض همراه باشد که در برخی از افراد شدیدتر از دیگران ظاهر می‌شود. علائم شایع این وضعیت عبارتند از:

احساس ناراحتی مداوم: افراد ممکن است احساس ناراحتی عمیق و افسردگی مداوم کنند که تأثیر منفی بر روحیه آنها دارد.

کاهش انرژی و خستگی: کاهش انرژی و خستگی: افراد با افسردگی زمستانی ممکن است از کاهش انرژی و خستگی مزمن رنج ببرند و احساس کمبود انرژی کنند.

کاهش تمرکز و توجه: عدم توانایی در تمرکز روی وظایف و کارهای روزمره که ممکن است این افراد کارهایشان را با دشواری انجام دهند.

اضطراب: افراد مبتلا به افسردگی زمستانی ممکن است تا حدی اضطراب داشته باشند و از افزایش نگرانی و استرس رنج ببرند.

کاهش تمایل به فعالیت‌های اجتماعی: این افراد ممکن است به تدریج از فعالیت‌های اجتماعی دور شوند و از تعامل با دیگران بپرهیزند.

با این حال، مهم است توجه داشت که این علائم ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشند و تنها تشخیص تخصصی توسط متخصص روانپزشک می‌تواند این وضعیت را تأیید کند و راه‌های مدیریتی مناسب را تعیین کند.

 

تاثیر ژنتیک در بیماری افسردگی زمستانی چیست؟

ژنتیک در این بیماری نقش مهمی دارد. افسردگی زمستانی به عنوان یک نوع اختلال افسردگی فصلی در نظر گرفته می‌شود و به شدت با تغییرات فصلی و نور محیط ارتباط دارد. بر اساس تحقیقات علمی، به نظر می‌رسد که برخی از افراد به دلیل عوامل ژنتیکی در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به افسردگی زمستانی هستند.

از جمله ژن‌هایی که در این بیماری نقش دارند، می‌توان به ژن‌های مرتبط با تولید سروتونین اشاره کرد. سروتونین یک نوروترانسمیتر مغزی است که در مدیریت خلق و خوی و تعادل روانی نقش دارد. تغییرات در این ژن‌ها ممکن است به کاهش تولید سروتونین یا عدم بهره‌برداری بهینه از آن در مغز منجر شود که در نتیجه افزایش علائم افسردگی در فصل زمستان ایجاد می‌کند.

با این حال، ژنتیک تنها یکی از عوامل مؤثر در افسردگی زمستانی است و معمولاً با عوامل محیطی دیگر همراه می‌شود. به عنوان مثال، شیوه زندگی، تغذیه، و میزان تماس با نور خورشید نیز در تأثیر بر این وضعیت روانی نقش دارند. به همین دلیل، درمان و مدیریت این بیماری عمدتاً به ترکیبی از رویکردهای مختلف از جمله تراپی نوری، تغییر در شیوه زندگی، و در برخی موارد داروها نیاز دارد.

راه‌های مقابله با این بیماری چیست؟

راه‌های مقابله با افسردگی زمستانی می‌تواند به شما کمک کند تا علائم این وضعیت را کاهش دهید و وضعیت روحی خود را بهبود ببخشید. در ادامه، راه‌های موثر برای مقابله با این بیماری را بررسی خواهیم کرد:

• نور درمانی

یکی از راه‌های اصلی مقابله استفاده از نور درمانی است. این روش به افراد امکان می‌دهد تا نور مصنوعی با طیف نور خورشید را دریافت کنند. معمولاً از لامپ‌ها یا دستگاه‌های خاصی که نور درمانی ارائه می‌دهند، استفاده می‌شود.

• ورزش منظم

ورزش منظم می‌تواند به تولید هورمون‌های خوشحالی مانند سروتونین کمک کند. حتی ورزش‌های ساده مانند پیاده‌روی یا شنا می‌توانند به بهبود وضعیت روحی کمک کنند.

• تغذیه سالم

تغذیه صحیح و متوازن می‌تواند از افزایش وزن در فصل سرما جلوگیری کند. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی نیز می‌تواند به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• تنظیم معیارهای خواب

تنظیم ساعت خواب و ایجاد یک الگوی خواب منظم می‌تواند به کنترل افسردگی کمک کند. سعی کنید هر روز در یک زمان ثابت به خواب بروید و بیدار شوید.

• مشاوره روان‌شناسی

در موارد شدید‌تر افسردگی زمستانی، مشاوره روان‌شناسی می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند. مشاوره و در صورت لزوم مصرف داروها به عنوان روش‌های درمانی در نظر گرفته می‌شوند.

• فعالیت‌های اجتماعی

حضور در فعالیت‌های اجتماعی و تعامل با دیگران می‌تواند از افزایش انزوا جلوگیری کرده و به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• تغییر در محیط زندگی

ایجاد تغییرات کوچک در محیط زندگی مانند تغییر در دکوراسیون داخلی یا ایجاد فضاهای با نوردهی زیاد می‌تواند به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

• هنر و سرگرمی

شروع به فعالیت‌های هنری یا سرگرمی می‌تواند به شما انگیزه و احساس خوبی بدهد. نقاشی، موسیقی یا هر هنر دیگری که شما را شاد می‌کند را انتخاب کنید.

به عنوان نتیجه، انتخاب یک یا چند راه برای مقابله با افسردگی زمستانی می‌تواند به بهبود وضعیت روحی شما کمک کند. همچنین، در صورت لزوم، بهتر است با یک متخصص مشورت کنید تا راه‌های درمانی مناسب برای شما تعیین شود.

 

آیا مصرف مکمل‌های ویتامینی می‌تواند به کاهش این بیماری کمک کند؟

افرادی که در فصل سرما احساس افسردگی می‌کنند، ممکن است به دلیل کاهش نور خورشیدی و تغییرات در رژیم غذایی خود از ویتامین‌ها و مواد معدنی کمبود داشته باشند. بنابراین، مصرف ویتامین‌ها و مکمل‌های معدنی می‌تواند به بهبود وضعیت روحی و جسمی کمک کند.

در میان ویتامین‌ها، ویتامین D اهمیت به خصوصی دارد. چرا که بسیاری از افراد در فصل سرما به علت کاهش نور خورشید کمبود ویتامین D دارند. ویتامین D برای سلامتی عمومی بدن و تأثیر بر روحیه و افسردگی دارد. برای تقویت، می‌توانید از مکمل‌های ویتامین D استفاده کنید، البته توصیه می‌شود که قبل از شروع مصرف به مشورت با یک پزشک یا متخصص تغذیه بپردازید.

ویتامین B12 نیز می‌تواند در کاهش افسردگی و افزایش سطح انرژی کمک کند. این ویتامین به حفظ سلامتی سیستم عصبی و تولید انرژی در بدن کمک می‌کند. همچنین، مصرف ویتامین C که یک آنتی‌اکسیدان است، می‌تواند از تأثیرات منفی رادیکال‌های آزاد در بدن جلوگیری کرده و به بهبود وضعیت روحی کمک کند.

با این حال، قبل از شروع مصرف هر گونه مکمل یا ویتامین، مهم است که به مشورت با یک پزشک یا متخصص تغذیه بپردازید. همچنین، تأثیر مکمل‌های ویتامینی ممکن است در هر فرد متفاوت باشد، و باید با دقت مصرف شوند. بهترین راه برای مدیریت این بیماری، ترکیب مصرف مکمل‌های ویتامینی با دیگر روش‌های مدیریتی مانند نور درمانی، ورزش منظم و تنظیم ساعت خواب است.

عوارض بیماری افسردگی زمستانی

افزایش وزن و چاقی: در فصل سرما، بسیاری از افراد افسرده‌تر می‌شوند و تمایل به زیاده‌خواهی دارند. این موضوع می‌تواند به افزایش وزن و در بلندمدت به چاقی منجر شود. چاقی خود می‌تواند عوارض جسمی و اختلالات مرتبط با آن را به همراه داشته باشد.

اختلال در خواب: این بیماری ممکن است با اختلالات خواب همراه باشد. افراد مبتلا به این وضعیت ممکن است از خواب‌آلودگی و تغییرات در الگوی خواب رنج ببرند که می‌تواند تأثیر منفی بر روحیه و عملکرد روزانه آنها داشته باشد.

اختلالات تغذیه‌ای: زیاده‌خواهی و انتخاب غذاهای ناسالم در فصل سرما ممکن است به اختلالات تغذیه‌ای منجر شود. افراد مبتلا به افسردگی زمستانی ممکن است از تغییر در الگوی تغذیه و کاهش مصرف مواد غذایی سالم رنج ببرند.

افزایش احتمال مصرف مواد مخدر و الکل: برخی از افراد به دلیل افسردگی و ناراحتی زمستانی به مصرف مواد مخدر و الکل متوسل شوند. این مواد ممکن است علائم افسردگی را موقتاً تسکین دهند، اما در بلندمدت مشکلات بیشتری را ایجاد کنند.

عوارض جسمی: افسردگی زمستانی ممکن است به عوارض جسمی نیز منجر شود. به عنوان مثال، تأثیر منفی این وضعیت بر سیستم ایمنی بدن ممکن است باعث افزایش حساسیت به عفونت‌ها شود.

کاهش عملکرد کاری: افراد مبتلا به این بیماری ممکن است از انجام وظایف خود در محیط کار کاهش عملکرد داشته باشند. این موضوع می‌تواند به مشکلات اجتماعی و اقتصادی منجر شود.

با توجه به این عوارض، مدیریت و درمان افسردگی زمستانی بسیار مهم است. افرادی که به این وضعیت مبتلا هستند، می‌توانند از مشاوره روان‌شناسی و در صورت لزوم از درمان‌های دارویی که توسط پزشکان تجویز می‌شوند، بهره‌برند.

تأثیر مصرف الکل و مواد مخدر بر افسردگی زمستانی

مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند تأثیر منفی بر این بیماری داشته باشد. در واقعیت، این مواد می‌توانند وضعیت روحی را تشدید کرده و تداوم علائم افسردگی زمستانی را دشوارتر کنند. دلایلی که نشان می‌دهند چرا مصرف الکل و مواد مخدر در افسردگی زمستانی مشکل ساز است عبارتند از:

• الکل و مواد مخدر معمولاً به عنوان مسکن‌ها یا تحریک‌کننده‌ها عمل می‌کنند. این اثرات موقتی ممکن است به افت تولید هورمون‌های خوشحالی مانند سروتونین و اندورفین منجر شود، که موجب افزایش علائم افسردگی می‌شوند.
• الکل و مواد مخدر ممکن است باعث تداوم علائم افسردگی زمستانی شوند. بعد از اثر موقت مثبت این مواد، افراد ممکن است علائم افسردگی خود را شدت بخشند.
• مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند به تضعیف سیستم ایمنی بدن منجر شود. این امر ممکن است باعث افزایش حساسیت به عوامل محیطی و عفونت‌ها شود، که می‌تواند تأثیر منفی بر وضعیت روحی داشته باشد.
• مصرف الکل و مواد مخدر ممکن است باعث تضعیف توانایی افراد در مدیریت مشکلات زندگی روزمره شود. این ممکن است منجر به افزایش عوارض اجتماعی و شخصی شود که افسردگی زمستانی را تشدید می‌کند.

به طور کلی، مصرف الکل و مواد مخدر تأثیر مثبتی بر افسردگی زمستانی ندارند و می‌توانند عوارض اضافی به علائم مرتبط با این وضعیت اضافه کنند. بهترین راه برای مدیریت این بیماری، استفاده از روش‌های مدیریتی مثل نور درمانی، ورزش منظم، تنظیم معیارهای خواب و مشورت با متخصصین است.

 

چه داروهایی برای درمان افسردگی زمستانی تجویز میشود؟

درمان افسردگی زمستانی معمولاً شامل روش‌های مختلفی می‌شود و در برخی موارد ممکن است پزشکان داروهای مشخصی تجویز کنند. برخی از داروهای معمولاً برای درمان افسردگی زمستانی عبارتند از:

• در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای ضد افسردگی را تجویز کند. این داروها معمولاً از خانواده داروهای SSRI (مهارگرهاي انتخابي عود سروتونين) و SNRI (مهارگرهاي انتخابي عود سروتونين و نوراپينفرين) انتخاب می‌شوند. این داروها می‌توانند به تعداد افراد مبتلا به افسردگی زمستانی کمک کنند.
• پزشکان ممکن است داروهای مشابه کتامین مانند اسکتامین (Esketamine) را تجویز کنند که برای درمان افسردگی شدید و مقاوم به داروهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• در برخی موارد، افراد ممکن است اضافه به افسردگی زمستانی، اضطراب هم تجربه کنند. در این صورت، داروهای ضد اضطراب تجویز میشوند.

در هر صورت، مهم است که تنها زیر نظر یک پزشک متخصص و با توجه به وضعیت خاص هر فرد از داروها استفاده شود. همچنین، درمان افسردگی زمستانی ممکن است به ترکیبی از روش‌های مختلف شامل درمان دارویی و تراپی نوری تلقی شود.

نتیجه

عوامل مختلفی از جمله تغییرات در نور خورشید، ساعت زمانی بدن، و شیوه زندگی می‌توانند بر روی این وضعیت روانی تأثیرگذار باشند. مطالعات نشان داده‌اند که کاهش میزان نور خورشید در فصل سرما و تغییر در میزان ساعت‌های روشنایی در روز ممکن است باعث اختلال در تولید مواد شیمیایی مغزی مانند سروتونین شود.

سروتونین یک نوروترانسمیتر مهم در مغز است که وظیفه مدیریت خلق و خوی و تعادل روانی را برعهده دارد. کاهش میزان سروتونین می‌تواند به افزایش افسردگی و ناراحتی منجر شود. در افراد مبتلا به افسردگی زمستانی، تراپی نوری (نوروتراپی) به عنوان یکی از روش‌های درمانی موثر تأیید شده است که با تابش نور با شدت بالا به چشم انسان، تولید سروتونین را افزایش می‌دهد و علائم افسردگی را کاهش می‌دهد.

افسردگی زمستانی نه تنها در تعداد افراد بلکه در کیفیت زندگی آنها تأثیرگذار است. این وضعیت می‌تواند به تغییر در الگوهای خواب، اختلال در تغذیه، کاهش تمرکز، اختلال در روابط اجتماعی و مشکلات کاری و تحصیلی منجر شود.

با توجه به این نتایج، مدیریت مناسب و درمان افسردگی زمستانی اهمیت دارد و به کمک مشاوره از متخصصین بهداشت روانی و در صورت لزوم به درمان‌های دارویی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این وضعیت کمک کند.

من از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کرده و از آخرین مقالات علمی در زمینه بیماری افسردگی زمستانی بهره‌مند شوید. این سایت به بیش از 7000 هزار متخصص دارویی ارتباط برقرار کرده است و اطلاعات و درمان‌های به‌روز در اختیار شما قرار می‌دهد. دکتران ما نیز در این زمینه تخصص دارند و می‌توانند به شما راهنمایی‌ها و مشاوره‌های لازم را ارائه دهند. برای دسترسی به اطلاعات کامل و مشاوره با متخصصان ما، لطفاً به سایت دکتر بامن مراجعه فرمایید.

پرسش های متداول

آیا افسردگی زمستانی به عوامل ژنتیکی برمی‌گردد؟

بله، افسردگی زمستانی ممکن است به عوامل ژنتیکی نیز برگردد.

چه نوع نور درمانی برای افسردگی زمستانی مناسب است؟

نور درمانی با نورهای با شدت بالا و با طیف نور طبیعی (مانند نور خورشید) به عنوان درمان افسردگی زمستانی مناسب است. این نورها معمولاً با لامپ‌ها و دستگاه‌های خاصی تولید می‌شوند و باید تحت نظر متخصص انجام شوند.

چقدر ورزش باید در هفته انجام داد تا از افسردگی زمستانی جلوگیری شود؟

برای جلوگیری از افسردگی زمستانی، معمولاً نیاز به حداقل 150 دقیقه ورزش متوسط به شدت در هفته داریم، که می‌تواند به هر ترتیبی تقسیم شود که شما برایش راحتی دارید، اما مهم است که به موازات آن فعالیت‌های بدنی را به روزانه خود اضافه کنید.

منابع

[Winter depression and light therapy]

[Winter depression]

The molecular basis for winter depression

Winter depression recurrence one year after cognitive-behavioral therapy, light therapy, or combination treatment