ما در مقالات قبل در خصوص بیماری های روانی صحبت کرده ایم تا شما بتوانید نسبت به بیماری خود اطلاع کافی داشته باید. در این مطلب ما در خصوص بیماری اختلال علائم جسمی صحبت کرده ایم، بهتر است برای آشنایی با اطلاعات دقیق تر با این بیماری تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مقدمه

اختلال علائم جسمی (SSD که قبلاً به عنوان “اختلال جسمانی سازی” یا ” اختلال جسمی شکل ” شناخته می شد) نوعی بیماری روانی است که باعث ایجاد یک یا چند علامت بدنی از جمله درد می شود. این علائم ممکن است به دلیل مشکلات فیزیکی از جمله شرایط عمومی پزشکی، سایر بیماری های روانی یا سوء مصرف مواد، به درستی قابل تشخیص در این دسته نباشند. اما به طور کلی ممکن است در صورتی که علائم شدید شود شخص، دیگر قادر به تحمل آن نباشد. این علائم ممکن است در چندین اندام مختلف شخص نمایان شود.

مفهوم بیماری اختلالات جسمی

اختلال علائم جسمی با تمرکز شدید بر علائم فیزیکی – مانند درد یا خستگی – مشخص می شود که باعث ناراحتی عاطفی و مشکلات عملکردی می شود. ممکن است بیماری تشخیص داده شده دیگری با این علائم داشته باشید یا نداشته باشید، اما واکنش شما به علائم طبیعی نیست. اختلالات جسمی گروهی از اختلالات روانپزشکی هستند که در آن بیماران با تعداد بیشماری از علائم فیزیکی مهم اما غیر قابل توضیح ظاهر می شوند. آنها عبارتند از:

• اختلال جسمانی سازی
• اختلال جسمانی تمایز نیافته
• هیپوکندریازیس
• اختلال تبدیلی
• اختلال درد
• اختلال بدشکلی بدن
• اختلال جسمی

این اختلالات اغلب باعث ناراحتی عاطفی قابل توجهی برای بیماران می شود و برای پزشکان نیز یک چالش است.

بیش از 50 درصد از بیماران با علائم اولیه فیزیکی ظاهر می شوند که با یک وضعیت پزشکی عمومی قابل توجیه نیستند. یعنی علت درد در جسم شخص، از نظر معاینات پزشکی تناقض دارد. برخی از این بیماران معیارهای اختلالات جسمی را دارند. می توان گفت این گروه از بیماری ها در دسته ی روانپزشکی قرار دارند و شخص برای درمان آنها بایستی نزد روانپزشک یا روانشناس برود.

اختلالات جسمی اغلب به اضطراب سلامت عمومی منجر می شود. مشغله مکرر و بیش از حد با علائم فیزیکی غیر قابل توضیح؛ باورهای نادرست یا اغراق آمیز در مورد علائم جسمی؛ مواجهه دشوار با سیستم مراقبت های بهداشتی؛ ناتوانی نامتناسب؛ نمایش احساسات قوی و اغلب منفی نسبت به پزشک یا کارکنان مطب و انتظارات غیر واقعی بیماران، موردی است که اغلب پزشکان در خصوص این افراد با آنها مواجه می شوند و گاهی اوقات، مقاومت یا عدم انطباق با تلاش های تشخیصی یا درمانی نیز می تواند از علت آن باشد. این رفتارها ممکن است منجر به مراجعه‌های مکرر به مطب، آزمایش‌های غیرضروری آزمایشگاهی یا تصویربرداری، یا روش‌های تهاجمی پرهزینه و بالقوه خطرناک شود.

اگر اختلال علائم جسمی دارید، ممکن است پریشانی عاطفی و جسمی قابل توجهی را تجربه کنید. درمان می تواند به کاهش علائم، کمک به مقابله و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

انواع اختلال علائم جسمی چیست؟

هیپوکندریازیس

• اختلال جسمانی شدن
• اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی)
• اختلال ساختگی تحمیل شده به خود (سندرم مونچاوزن)
• اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری (مونچاوزن توسط نماینده)
• اختلال درد

افکار و احساسات در بیماری اختلالات جسمی شامل چه مواردی است؟

• نگرانی دائمی در مورد بیماری احتمالی
• در نظر گرفتن احساسات طبیعی بدن به عنوان نشانه ای از بیماری شدید جسمی
• ترس از جدی بودن علائم، حتی زمانی که هیچ مدرکی وجود ندارد
• فکر کردن به اینکه احساسات فیزیکی تهدید کننده یا مضر هستند
• احساس می کنید ارزیابی پزشکی و درمان کافی نبوده است
• ترس از اینکه فعالیت بدنی ممکن است به بدن شما آسیب برساند
• به طور مکرر بدن خود را از نظر وجود ناهنجاری بررسی کنید
• ویزیت های مکرر که نگرانی های شما را برطرف نمی کند یا آنها را بدتر می کند
• عدم پاسخ به درمان پزشکی یا حساسیت غیر عادی به عوارض جانبی دارو
• داشتن یک اختلال شدیدتر از آنچه معمولاً از یک وضعیت پزشکی انتظار می رود

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

از آنجایی که علائم فیزیکی می تواند به مشکلات پزشکی مرتبط باشد، اگر مطمئن نیستید که چه چیزی باعث علائم شما می شود، مهم است که علائم شما توسط پزشک ارزیابی شود. اگر پزشک معتقد است که شما ممکن است اختلال علائم جسمانی داشته باشید، می تواند شما را به بهترین دکتر اعصاب و روان ارجاع دهد.

چگونه به فردی که دچار بیماری اختلال علائم جسمی شده است کمک کنیم؟

هنگامی که علائم فیزیکی که به عنوان اختلال علائم جسمی در نظر گرفته میشود و در شخص رخ می دهد، پذیرش اینکه این یک بیماری تهدید کننده زندگی اوست، می تواند دشوار باشد. این علائم باعث ناراحتی بسیار واقعی برای فرد می شود و هیچگاه مفید نمی باشد. شما بهتر است، فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید تا امکان ارجاع سلامت روان را در نظر بگیرد و راه های مقابله با واکنش به علائم و هرگونه ناتوانی ناشی از آن را بیاموزد.

ناتوانی جسمی ممکن است باعث شود که فرد به شخص دیگر وابسته باشد و به مراقبت فیزیکی و حمایت عاطفی اضافی نیاز داشته باشد که می تواند مراقبان خود را خسته کند و باعث استرس در خانواده و روابط شود. بهتر است برای درمان بهتر آن شخص از یک متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من کمک بگیرید.

علل اختلال علائم جسمی

علت دقیق اختلال علائم جسمی مشخص نیست، اما هر یک از این عوامل ممکن است نقش داشته باشد:

• عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی، مانند افزایش حساسیت به درد
• تأثیر خانواده، که ممکن است ژنتیکی یا محیطی یا هر دو باشد
• ویژگی شخصیتی منفی گرایی، که می تواند بر نحوه شناسایی و درک شما از بیماری و علائم بدن تاثیر بگذارد
• کاهش آگاهی یا مشکل در پردازش احساسات، که باعث می شود علائم جسمی به جای مسائل عاطفی در کانون توجه قرار گیرند.
• رفتار هایی که به علت یاد گرفته شده اند. به عنوان مثال، توجه یا سایر مزایای به دست آمده از داشتن یک بیماری؛ یا “رفتارهای درد” در پاسخ به علائم، مانند اجتناب بیش از حد از فعالیت، که می تواند سطح ناتوانی شما را افزایش دهد. و به یک نوع عادت تنبلی در فرد تبدیل شده است.

چه عواملی در بیماری اختلال علائم جسمی می تواند برای بیمار خطرناک باشد؟

یک سری از عوامل می تواند بیماری را شدیدتر و یا حتی فرد را در موقعیت هایی قرار دهد که برای او بسیار خطرناک باشد مانند:

• اضطراب یا افسردگی
• داشتن یک وضعیت پزشکی یا عدم بهبودی
• قرار گرفتن در معرض خطر ابتلا به یک بیماری پزشکی، مانند داشتن سابقه خانوادگی قوی یک بیماری
• تجربه وقایع استرس زا در زندگی، تروما یا خشونت
• بیماری تروما گذشته، مانند سوء استفاده جنسی از دوران کودکی
• داشتن سطح پایین تر از آموزش و وضعیت اقتصادی و اجتماعی

چنانچه دارای یکی از علائم بالا هستید بهتر است هرچه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه نمایید و در نتیجه می توان گفت که این عوامل می تواند حتی در صورت مراقب نبودن منجر به حوادث تلخ تر نیز بشود.

عوارض بیماری اختلالات علائم جسمی

این بیماری مانند سایر بیماری های روانی دیگر می تواند اثرات بسیار بدی بر روی اشخاص بگذارد و سلامت جسمی آنها را تحت تاثیر قرار بدهد. این عوامل عبارتند از:

• سلامت ضعیف
• مشکلات عملکرد در زندگی روزمره، از جمله ناتوانی جسمی
• مشکلات در روابط
• مشکلات در محل کار یا بیکاری
• سایر اختلالات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات شخصیتی
• افزایش خطر خودکشی مرتبط با افسردگی
• مشکلات مالی به دلیل مراجعه بیش از حد به پزشک

در نتیجه بهتر است همواره با مراجعه کردن به پزشک تا حد امکان از عوارض بیمار خود کاهش دهد تا شاهد نتایج تلخ تری نباشید.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات علائم جسمی صحبت کرده ایم و هر آنچه که نیاز است را برای شما گفته ایم تا بتوانید به خوبی در خصوص بیماری اختلال جسمی و نشانه های آن آگاهی پیدا کنید و سعی بنمایید که بیماری را بهتر بشناسید. علاوه بر این بهتر است که حتما از پزشک متخصص روانپزشک آنلاین در سایت دکتر با من نوبت اخذ کنید تا به خوبی درمان شوید.

شیوه ی درمان نیز بدین صورت است که شما وارد سایت می شوید و در آنجا لیست کاملی از روانشناس خوب در تهران با قیمت مناسب و پزشکان اعصاب و روان را مشاهده می کنید و سپس با توجه به ساعت و روزهای فعالیت وی از پزشک نوبت اینترنتی اخذ نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما

منابع

• https://www.healthline.com/
• https://www.psychiatry.org/patients-families/somatic-symptom-disorder/what-is-somatic-symptom-disorder
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3048500/
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3181771/
• https://ontario.cmha.ca/documents/the-relationship-between-mental-health-mental-illness-and-chronic-physical-conditions/
• https://www.mentalhealth.org.uk/explore-mental-health/a-z-topics/physical-health-and-mental-health
• https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2007/1101/p1333.html

ما در یک مقاله جامع در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های روانی به صورت کامل صحبت کرده ایم و در اینجا یکی از اختلالات اساسی روانپزشکی یعنی، اختلال افسردگی اساسی صحبت خواهیم کرد و تمام مواردی که از علت تا درمان راجع به آن بایستی بدانید به طور کامل نگارش شده است. در نتیجه بهتر است اصلا از این بیماری نترسید و به فکر درمان آن باشید تا مشکل اساسی و جدی تری برای شما به وجود نیایید. پس با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

مفهوم اختلال افسردگی اساسی

اختلال افسردگی اساسی یک بیماری روانی جدی است که بر روی احساس، فکر و انجام وظایف و امور روزمره افراد تاثیر می گذارد. همچنین این وضعیت می تواند بر عادات خواب، اشتها و توانایی فرد برای لذت بردن از زندگی تأثیر بگذارد.

اختلال افسردگی اساسی بیماری ای نیست که شما به راحتی از آن عبور نمایید و احساس خود را جدی نگیرید بلکه به شدت نیاز به درمان و مراجعه به روانپزشک و متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من دارد.

در حالی که اکثر مردم در مقاطعی از زندگی خود احساس غم دارند و می توان گفت که حد طبیعی آن هیچ ایرادی هم ندارد، اما در مقابل، افسردگی اساسی زمانی است که فرد در اکثر اوقات روز یا حتی می توان گفت که تقریباً هر روز در حالت افسردگی به سر می برد. در حالیکه این احتمال وجود دارد که برخی افراد بدون اینکه بدانند چرا احساس افسردگی می کنند، در این دوران سخت زندگی خود را ادامه می دهند.

افسردگی می تواند حتی مدت کوتاهی رخ دهد اما آمارها نشان می دهد بیش از 50 درصد افراد افسردگی را حداقل به مدت 6 ماه تجربه خواهند کرد.

در حالی که علت دقیق افسردگی اساسی ناشناخته است، دانشمندان برخی از عواملی را که شامل سابقه خانوادگی و رویدادهای مهم زندگی مانند تروما، تحمل استرس زیاد، از دست دادن شغل یا رابطه، یا مرگ یکی از عزیزان است، می دانند. افرادی که دارای یک بیماری جدی پزشکی مانند بیماری قلبی، سرطان، دیابت یا بیماری پارکینسون هستند، ممکن است در معرض افزایش خطر ابتلا به افسردگی اساسی باشند.

علت اختلال افسردگی اساسی

افسردگی پس از زایمان

زنان بعد از زایمان، تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند. این موضوع باعث ایجاد احساسات شدید و طولانی مدت اضطراب، غم و خستگی می شود و مراقبت از خود و یا نوزادان و همچنین رسیدگی به مسئولیت های روزانه را برای مادر دشوار می کند. افسردگی پس از زایمان می تواند از هفته ها تا ماه ها پس از زایمان شروع شود.

افسردگی روانی نوعی افسردگی همراه با روان پریشی است، مانند هذیان (باورهای نادرست) و یا توهم (شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند).

اختلال عاطفی فصلی با تغییرات فصول ایجاد می شود. این نوع افسردگی معمولاً در ماه‌های پاییز و زمستان که نور خورشید کمتر است، رخ می‌دهد.

افسردگی مالیخولیایی یک نوع شدید افسردگی است که در آن افراد تقریباً در تمام فعالیت ها لذت کامل را از دست می دهد.

علائم اختلال افسردگی اساسی چیست؟

علائم این بیماری از فردی به فرد دیگر کاملا متفاوت است به گونه ای که اگر این نشانه ها تا 20 روز بیشتر ادامه پیدا کند، بایستی حتما به یک روانشناس خوب مراجعه نمایید. در نتیجه می توان گفت که شما بهتر است در ابتدا با روان درمانگر صحبت کنید و سپس برای معالجه به متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

1. احساس غم، ناامیدی، بدبینی، پوچی
2. حس کردن خستگی، کمبود انرژی
3. بی خوابی یا مشکلات زیاد مانند خیلی زود بیدار شدن یا خواب زیاد
4. اضطراب، تحریک پذیری، بی قراری
5. احساس بی ارزشی یا گناه
6. عدم علاقه یا لذت به سرگرمی ها و فعالیت های شخص
7. تغییر در اشتها که منجر به کاهش وزن یا افزایش وزن برای فرد می شود
8. آهسته تر حرکت کردن، صحبت کردن یا فکر کردن
9. احساس فراموشی در حافظه
10. مشکل داشتن در تمرکز، تفکر واضح یا تصمیم گیری
11. دردهای مبهم، مانند سردرد، درد مفاصل، کمردرد یا مشکلات گوارشی
12. فکر خودکشی یا اقدام به آن

زندگی با افسردگی امکان پذیر است؟

شخصی که حس افسردگی شدید دارد، اصولا احساس تنهایی می کند. مردم ممکن است از اینکه به دیگران بگویند بیماری روانی دارند، از آنها دوری کرده و یا خود حتی میترسند که این جمله را به آنها بگویند که دچار این بیماری شده اند. در نتیجه ترجیح می دهند، به جای دریافت کمک، در سکوت رنج ببرند. در واقع، اکثر افراد مبتلا به افسردگی اساسی هرگز به دنبال درمان مناسب نیستند. اما کسانی که با این بیماری دست و پنجه نرم میکنند تنها نبوده و نیستند. این یکی از شایع ترین و قابل درمان ترین اختلالات سلامت روان است. با درمان زودهنگام و مستمر، افراد می توانند علائم خود را کنترل کنند، احساس بهتری داشته باشند و از زندگی خود لذت ببرند.

نحوه ی درمان بیماری اختلال افسردگی

افسردگی اساسی با دارو، درمان یا هر دو قابل درمان است. به خاطر داشته باشید، برنامه های درمانی برای هر فرد بسته به نوع افسردگی و شدت علائم متفاوت است.

1. دارو: انواع زیادی از داروهای ضد افسردگی وجود دارند که با بهبود در فرایند مغز افراد و تاثیر بر خلق و خو یا سطوح استرس در آنها می توانند به راحتی همه ی آن را کنترل کنند و افسردگی اساسی را درمان کنند. تأثیر کامل این داروها ممکن است تا چهار هفته طول بکشد و افراد متوجه خواهند شد که مشکلات خواب، اشتها یا تمرکزشان قبل از بهبود خلق و خویشان بهبود می یابد.
2. درمان با گفت وگو : صحبت منظم با یک درمانگر آموزش دیده، مانند روانپزشک یا روانشناس، به افراد کمک می کند تا عللی را که منجر به افسردگی آنها می شوند، شناسایی کنند و رفتارهای منفی را با رفتارهای مثبت جایگزین نمایند. بهتر است که استرس خود را با آنها کنترل کنید و اهداف خود را تعیین کنید و به برنامه درمانی خود پایبند باشید.

عادت های روزانه خود را تغییر دهید تا اختلال افسردگی را سریعتر درمان کنید. چنانچه سبک زندگی خود را تغییر دهید، می توانید این بیماری را راحت تر درمان و سریع تر روند بهبودی خود را شروع کنید.

• استرس را با فعالیت هایی مانند مدیتیشن یا تای چی کنترل کنید.
  سعی کنید علاوه بر ورزش کردن، سالم غذا بخورید، ورزش کنید و به اندازه کافی بخوابید. بیشتر بزرگسالان به 7 تا 9 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند. از مصرف الکل و داروهای تفریحی که می توانند علائم را بدتر کرده و درمان افسردگی را سخت تر کنند، خودداری کنید.

• اهداف کوچک و قابل دستیابی را تعیین کنید. برای ایجاد اعتماد به نفس و انگیزه، اهداف واقع بینانه تعیین کنید. این هدف در ابتدای درمان ممکن است که از مرتب کردن تخت خواب خود شروع کنید و یا حتی با یک دوست ناهار بخورید یا پیاده روی کنید. در واقع در طول این کارها، همانطور که احساس بهتری دارید، اهداف بزرگتری بسازید.
• علائم هشدار دهنده را بشناسید محرک های افسردگی خود را بشناسید و اگر متوجه تغییرات غیرعادی در احساس، فکر یا عمل خود شدید با روانپزشک و یا روانشناس خود صحبت کنید. در صورت نیاز، پزشک می تواند با خیال راحت داروی شما را تجویز کند. برای شناسایی الگوها و درک محرک های افسردگی خود، احساس روزانه خود (حالات، احساسات، واکنش ها) را بنویسید و سپس به مشاور خود تمام آنها را بگویید.
• به خانواده و دوستان خود در مورد افسردگی خود صحبت کنید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا متوجه علائم هشداردهنده ای شوید که افسردگی شما ممکن است در حال بازگشت باشد.
• سعی کنید تنها نمانید. بهتر است از اعضای خانواده یا یک گروه حمایتی کمک بگیرید و سعی نمایید روابط خود با دیگران را حفظ کنید، به ویژه در مواقع بحران یا خشم ها و حالات های درونی.
• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. حتی اگر احساس بهتری دارید، درمان یا مصرف داروهای خود را متوقف نکنید. قطع ناگهانی دارو می تواند باعث علائم ترک و بازگشت افسردگی شود. در صورت نیاز، برای ادامه حتما یک مشاور خوب داشته باشید.

نتیجه گیری

ما در این مقاله هر آنچه که نیاز است راجع به اختلال افسردگی بدانید را توضیح داده ایم تا بتوانید به خوبی با بیماری خود مقابله و راهکارهای درمان را به کار ببرید. در اینجا بهتر است که در ابتدا به متخصص روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه و لیست و پروفایل کامل روانپزشکان را مشاهده و سپس به یکی از آنها مراجعه و خود را درمان کنید. در آنجا می توانید از متخصص مدنظر خود به راحتی نوبت اینترنتی آنلاین بگیرید.

منابع

• • Depression Treatment | Centers for Disease Control and Prevention
  • Depression | National Institute of Mental Health (NIMH)
  • Depression (Major Depressive Disorder) | Mayo Clinic
  • Preventing Recurrent Depression: Long-Term Treatment for Major Depressive Disorder | The Journal of Clinical Psychiatry (PDF | 383 KB)
  • https://www.healthline.com/health/clinical-depression#outlook
  • https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/24481-clinical-depression-major-depressive-disorder

مجموعه ی تخصصی روانپزشکی سایت دکتر با من در خصوص بیماری هایی که در این حوزه وجود داشته و به ویژه اختلال وسواس اجباری که در این مطلب آورده شده است به صورت حرفه ای برای آگاهی و ارتقای سطح زندگی افراد تلاش می نماید و بایستی که بیماران عزیز راجع به این دسته از بیماری ها اطلاع داشته باشند. در واقع هدف از آگاهی افراد این است که به راحتی بتوانند بیماری خود را کنترل و درمان کنند. تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مفهوم و تاریخچه ی اختلال وسواس اجباری

اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) یک وضعیت سلامت روان مزمن است که شامل وسواس، اجبار یا هر دو است. طبق گفته انجمن روانپزشکی آمریکا، در ایالات متحده، حدود 2 تا 3 درصد از افراد به این بیماری مبتلا هستند.

افراد مبتلا به OCD معمولاً وسواس‌ها یا افکار ناخواسته تکراری را تجربه می‌کنند که میل شدید به تکرار یک رفتار خاص را برمی‌انگیزد. سپس آن اصرار یا اجبار را برای کمک به رهایی از افکار وسواسی نشان می دهند.

بسیاری از مردم دوباره چک می کنند تا مطمئن شوند درب ورودی را قفل کرده اند یا اجاق گاز را خاموش کرده اند که خود بیانگر نوعی وسواس است. این عادات ممکن است به شما کمک کند احساس امنیت بیشتری داشته باشید. برای افرادی که با OCD زندگی می کنند، به انتخاب خود آنها نبوده است، بلکه زندگی روزمره برایشان پیچیده و مختل شده است. بسیاری از افراد مبتلا به OCD افکار و عقایدی را که به اجبار آنها دامن می‌زند، غیرمنطقی یا حداقل بسیار بعید می‌دانند. با این حال، آنها این بیماری را درمان میکنند تا پریشانی ناشی از افکار وسواسی مزاحم را تسکین دهند و از تبدیل شدن ترس های مداوم به واقعیت جلوگیری شود.

علائم اختلال وسواس چیست؟

OCD شامل دو نوع علائم اصلی است:

• وسواس فکری
• وسواس اجباری

بسیاری از افرادی که با OCD زندگی می کنند، هم وسواس و هم اجبار را تجربه می کنند، اما برخی افراد فقط یکی یا دیگری را تجربه می کنند.

این علائم فقط زودگذر یا کوتاه مدت نیستند. حتی علائم خفیف تر ممکن است حداقل یک ساعت در روز طول بکشد و به طور قابل توجهی بر فعالیت های روزانه شما تاثیر بگذارد.

وسواس یا اجبار ممکن است بر توانایی شما برای توجه کودک در مدرسه یا انجام وظایف در محل کار تأثیر بگذارد. آنها حتی می توانند شما را از رفتن به مدرسه یا محل کار یا هر جای دیگری باز دارند.

اغلب فرد، این افکار را غیرقابل کنترل میداند که بایستی راهنمایی های لازم را از متخصص روانپزشکی یا اعصاب و روان بگیرد.

وسواس چیست؟

وسواس در حوزه های زیادی رایج است که می توان به مهم ترین آنها در موارد زیر اشاره نمود:

• نگرانی در مورد میکروب، کثیفی یا بیماری
• ترس از آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری
• ترس از گفتن چیزی توهین آمیز یا زشت
• همواره وسایل را منظم یا متقارن قرار دادن
• افکار جنسی صریح یا خشونت آمیز
• نگرانی بابت دور انداختن اشیا
• زیر سوال بردن تمایلات یا جهت گیری جنسی شما
• نگرانی زیاد در مورد سلامت و ایمنی خود یا عزیزانتان
• وسواس زیاد راجع به تصاویر مختلف، کلمات یا صداهای مزاحم

این افکار ناخواسته و مزاحم، بدون توجه به اینکه چقدر سعی می کنید آنها را نادیده بگیرید یا سرکوب کنید، باز می گردند. پافشاری آن‌ها می‌تواند به این باور قوی‌تر منجر شود که ممکن است درست باشند، یا ممکن است به حقیقت بپیوندند، اگر اقداماتی برای جلوگیری از آنها انجام ندهید.

رفتارهای اجباری در وسواس اجباری شامل چه مواردی است؟

• شستن دست ها، اشیاء یا بدن
• سازماندهی یا تراز کردن اشیا به روشی خاص
• شمردن یا تکرار عبارات خاص
• چند بار لمس کردن چیزی
• به دنبال اطمینان زیاد از دیگران بودن
• جمع آوری اشیاء خاص یا خرید چندین مورد از یک کالا

پنهان کردن اشیایی که می توانید از آنها برای آسیب رساندن به خود یا شخص دیگری استفاده کنید، به طور ذهنی اعمال خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که به شخص دیگری آسیب نرسانده اید.

چه چیزی باعث OCD می شود؟

متخصصان دقیقاً نمی‌دانند چه چیزی باعث OCD می‌شود، اما سابقه خانوادگی این بیماری ممکن است نقش مهمی داشته باشد. اگر یکی از اعضای نزدیک خانواده شما مبتلا به OCD است، شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارید.

به گفته منبع معتبر موسسه ملی سلامت روان، رشد نامنظم و اختلال در مناطق خاصی از مغز نیز با این وضعیت مرتبط است. برخی شواهد نشان می‌دهند که OCD ممکن است تا حدی به نحوه پاسخ مغز شما به سروتونین مربوط باشد. سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است که به تنظیم خلق و خو و خواب کمک می کند و بسیاری از عملکردهای مهم دیگر را در سراسر بدن شما انجام می دهد.

چه عواملی برای بیماری وسواس اجباری خطرناک است؟

عوامل مهمی مانند ژنتیک شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد اما موارد دیگری نیز وجود دارد که احتمال مبتلا شدن را افزایش می دهد. که این موارد شامل:

1. استرس یا تروما؛ استرس قابل توجه در خانه، مدرسه، محل کار یا در روابط شخصی می تواند احتمال ابتلا به OCD را افزایش دهد یا علائم موجود را بدتر کند.
2. ویژگی های شخصیت؛ برخی از ویژگی های شخصیتی، از جمله دشواری در کنترل عدم اطمینان در موضوعات، افزایش احساس مسئولیت، یا کمال گرایی، ممکن است در OCD نقش داشته باشند.
3. سوء استفاده در دوران کودکی؛ کودکانی که تجاوز یا سوء استفاده یا سایر تجربیات آسیب زا در دوران کودکی را تجربه می کنند، مانند قلدری یا بی توجهی شدید، شانس بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
4. علائم حاد عصبی – روانپزشکی دوران کودکی (CANS)؛ برای برخی از کودکان، OCD به طور ناگهانی شروع می شود. پس از عفونت استرپتوکوک، این سندرم به نام PANDAS شناخته می شود که مخفف اختلالات عصبی خودایمنی کودکان مرتبط با استرپتوکوک است. اما سایر عفونت ها یا بیماری ها نیز می توانند علائم ایجاد کنند.
5. آسیب تروماتیک مغز؛ طبق یک مطالعه در سال 2021، علائم OCD ممکن است برای اولین بار پس از آسیب به سر ظاهر شود.

با این حال، به خاطر داشته باشید که ممکن است سابقه خانوادگی OCD، همراه با سایر عوامل، خطر داشته باشید، اما هرگز خودتان به این بیماری مبتلا نشوید. علاوه بر این، افرادی که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند همچنان می توانند OCD داشته باشند.

OCD اغلب با سایر شرایط سلامت روان رخ می دهد، از جمله:

• اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)
• سندرم تورت
• اختلال افسردگی اساسی
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلالات اشتها

در واقع، حدود 90 درصد از افراد مبتلا به OCD دارای وضعیت سلامت روان دیگری هستند که شرایط اضطراب شایع‌ترین آنهاست. گفتنی است، داشتن یکی از این شرایط به طور خودکار به این معنی نیست که احتمال ابتلا به OCD بیشتر است.

OCD چگونه تشخیص داده می شود؟

اگر وسواس یا اجبار را تجربه می کنید، یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده می تواند به شما در تشخیص و کشف بهترین گزینه های درمانی کمک کند.

از آنجایی که این علائم، اغلب به تدریج شروع می شوند، ممکن است فوراً خیلی قابل توجه نباشند. در واقع، بسیاری از مردم قبل از اینکه به دنبال کمک باشند، سال ها با این بیماری زندگی می کنند.

صحبت در مورد علائم OCD ممکن است دشوار به نظر برسد اما بهتر است با دوستان خود در میان بگذارید.

شاید شما یک فکر وسواسی را با یکی از والدین در میان گذاشتید و توانستید به خوبی آن را کنترل کنید.

یا شاید سعی کرده‌اید به همکارتان که مرتباً لوازم اداری قرض می‌گیرد، توضیح دهید که باید اقلام روی میز خود را به روشی در یک راستا قرار دهد. وقتی یک منگنه را برای قرض گرفتن آن برداشتند و آن را در جای نامناسبی قرار دادند، تا زمانی که آن را در جایی که تعلق داشت قرار ندادند، به شدت احساس ناراحتی خواهید کرد. بعداً ممکن است در راهرو صدای همکارانتان را بشنوید که با شخص دیگری در مورد “عجیب” بودن شما صحبت می کنند. این جای نگرانی ندارد شما بایستی در مورد بیماری خود راحت تر باشید، این شما هستید نه دیگری پس برای خوب شدن مبارزه کنید.

اما در عوض، یک متخصص سلامت روان به شما نمی خندد یا قضاوت نمی‌کند و با دلسوزی به علائم شما گوش می‌دهند و به شما کمک می‌کنند تا به آنها رسیدگی کنید.

آنها با پرسیدن سوالاتی در مورد انواع وسواس یا اجبار هایی که تجربه میکنید شروع می کنند، از جمله:

• هر روز چقدر زمان می گیرند
• کاری که شما برای نادیده گرفتن یا سرکوب آنها انجام می دهید
• آیا باورهای مرتبط با OCD برای شما صادق است یا خیر
• وسواس و اجبار چه تاثیری بر روابط و زندگی روزمره شما می گذارد
• آنها همچنین در مورد داروهایی که مصرف می کنید و سایر علائم سلامت روان یا پزشکی که تجربه می کنید برای کمک به رد کردن عوارض جانبی دارو یا سایر شرایط سؤال می کنند.

سایر شرایط سلامت روان می تواند علایمی شبیه OCD داشته باشد:

1. اختلالات بدشکلی:
   اختلال بدشکلی بدن می تواند شامل افکار ثابت یا رفتارهای تکراری باشد که به ظاهر فیزیکی شما مربوط می شود.

2. تریکوتیلومانیا شامل اصرار مداوم برای کندن موهای خود است.
3. افسردگی می تواند شامل حلقه زدن افکار ناخواسته باشد، اما این افکار معمولاً منجر به رفتارهای اجباری نمی شوند.
4. اختلال احتکار شامل جمع آوری بیش از حد اشیاء غیر ضروری و مشکل در دور انداختن اشیا است، اما این دارایی ها باعث ایجاد ناراحتی نمی شوند. افراد مبتلا به OCD ممکن است فقط به دلیل اجبار برای تکمیل یک مجموعه یا به این دلیل که معتقدند ذخیره نکردن آن موارد ممکن است منجر به آسیب شود، موارد را جمع آوری یا ذخیره کنند.
5. اختلال اضطراب فراگیر همچنین شامل نگرانی های مکرر و مداوم است. اگرچه این نگرانی ها اغلب به زندگی روزمره مربوط می شود. در حالی که ممکن است شما را به دوری از افراد یا موقعیت‌های خاص سوق دهند، اما معمولاً به اقدامات اجباری منجر نمی‌شوند.
6. تیک ها یا حرکات ناگهانی و مکرر می توانند با OCD اتفاق بیفتند. غیر معمول نیست که افراد مبتلا به OCD به یک اختلال تیک مانند سندرم تورت نیز مبتلا باشند. اما شما همچنین می توانید بدون داشتن OCD دچار اختلال تیک شوید.

بهتر است برای اینکه تشخیص داده شود شما کدام نوع از بیماری این اختلال را دارید با بهترین روانپزشک ایران در سایت دکتر با من مشورت نمایید.

درمان بیماری ocd چیست؟

دارو

یکی از روش هایی که به شما کمک می کند تا بتوانید درمان شوید استفاده از داروهای مختلفی است که توسط روانپزشکان تجویز می شود:

1. مهارکننده های انتخابی باز جذب سروتونین (SSRIs)، مانند فلوکستین (پروزاک) یا سرترالین (زولوفت)
2. کلومیپرامین (Anafranil) ضد افسردگی سه حلقه ای، اگرچه این دارو معمولاً به عنوان خط اول درمان تجویز نمی شود.
3. داروهای ضد روان پریشی مانند آریپیپرازول (Abilify) یا ریسپریدون (Risperdal) که می توانند اثرات SSRI را افزایش دهند.
4. ممانتین (نام ندا)، یک آنتاگونیست گیرنده NMDA، که می تواند اثرات SSRI را نیز افزایش دهد.

گاهی اوقات ممکن است 8 تا 12 هفته قبل از اثرگذاری SSRI ها طول بکشد، بنابراین داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید حتی اگر بلافاصله متوجه بهبودی نشدید.

برخی از عوارض جانبی ممکن است برای شما رخ دهد، بنابراین از شما همیشه می خواهیم که دکتر خود را از علائم ناخواسته ای که هنگام مصرف دارو تجربه می کنید مطلع کنید. اگر این عوارض جانبی بیشتر از فواید دارو باشد، روانپزشک شما ممکن است روش درمانی دیگری را توصیه کند.

مشاوره با روانشناس و روان درمانگر

یکی از شیوه هایی که شما می توانید به خوبی از آن استفاده و در کنار روان درمانی از آن استفاده نمایید، مشاوره با روانپزشک و روان درمانگر است.

دارو اغلب می تواند به تسکین علائم کمک کند، اما با همکاری با یک درمانگر، می توانید یاد بگیرید که ابزارهایی برای مدیریت افکار ناخواسته و تغییر الگوهای رفتاری غیر مفید و همچنین راهکارهایی برای بهبود آرامش و مقابله با پریشانی عاطفی خود داشته باشید.

رویکردهای درمانی توصیه شده برای OCD عبارتند از:

• درمان شناختی رفتاری CBT می تواند به شما کمک کند تا الگوهای افکار و رفتارهای ناخواسته یا منفی را شناسایی کرده و مجدداً چارچوب بندی کنید.
• پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP)؛ این نوعی CBT است که شامل قرار گرفتن تدریجی در موقعیت‌های ترسناک یا نگرانی‌های ریشه‌ای وسواس یا اجبار است. هدف ERP یادگیری مدیریت وسواس های پریشانی بدون درگیر شدن در رفتارهای اجباری است.
• درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی.

این درمان شامل یادگیری مهارت های ذهن و آگاهی برای مقابله با پریشانی ناشی از افکار وسواسی است.

Ocd در کودکان به چه صورت است؟

در خصوص OCD در کودکان می توان گفت که حدود نیمی از افراد مبتلا به OCD اولین بار علائم را در دوران کودکی مشاهده کردند.

کودکان ممکن است همیشه علائم OCD را مانند بزرگسالان نشان ندهند. مثلا:

• آنها ممکن است متوجه نباشند که وسواس یا اجبار شان بیش از حد است.
• آنها ممکن است بر این باورند که همه افکار و تمایلات مشابهی دارند.
• وسواس ممکن است کمتر آشکار به نظر برسد. برخی از الگوهای فکری، مانند تفکر جادویی یا ترس از اتفاقات بد برای عزیزان، ممکن است بخشی معمولی از رشد کودک به نظر برسند.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال 2014 انجام شد، تیک‌ها اغلب با OCD در دوران کودکی ایجاد می‌شوند. آنها معمولاً علائمی از چندین دسته دارند. همچنین درمان برای کودکان معمولاً مانند بزرگسالان شامل درمان، دارو یا هر دو است.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال وسواس اجباری و فکری صحبت کرده ایم تا شما با آگاهی کامل در خصوص بیماری خود مواجه شده و درمان را آغاز نمایید. در واقع هدف این است که بتوانید علاوه بر داشتن اطلاعات کلی از انواع بیماری اعصاب و روان از متخصص روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت آنلاین به این صورت است که شما وارد سایت شده و سپس اسم دکتر خود را جستجو نمایید. وارد پروفایل وی شده و سپس در آنجا لیست کامل متخصصین را مشاهده خواهید کرد و بر اساس تخصص و روز و ساعات حضور پزشک در مطب از وی نوبت اخذ خواهید نمود.

با آرزوی بهبودی سلامتی و درمان شما بیماران و همراهان عزیز دکتر با من

منابع

• https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/obsessive-compulsive-disorder-ocd/overview/#:~:text=Obsessive%20compulsive%20disorder%20(OCD)%20is,usually%20starts%20during%20early%20adulthood.
• https://www.psychiatry.org/patients-families/obsessive-compulsive-disorder/what-is-obsessive-compulsive-disorder
• https://iocdf.org/about-ocd/
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9490-ocd-obsessive-compulsive-disorder
• https://www.betterhealth.vic.gov.au/health/conditionsandtreatments/obsessive-compulsive-disorder#ocd-support-groups-and-education
• Obsessive-compulsive disorder (OCD): Symptoms, causes …
• What is OCD? – Mind
• Obsessive-compulsive disorder – Genetics – MedlinePlus
• Obsessive compulsive disorder (OCD) – Beyond Blue

تیم تخصصی و حرفه ای دکتر با من در حوزه ی روانشناسی و روانپزشکی فعالیت های گسترده داشته که یکی از آنها نگارش مطالب مفید در خصوص بیماری های روانپزشکی است در نتیجه بهتر است که تا انتهای این مطلب که در خصوص بیماری اختلال دیس تایمی است همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

تاریخچه اختلال دیس تایمی (Dysthymia) به سال‌های قبل از انتشار DSM-III (دستورالعمل تشخیصی و آماری اختلالات روانی) در دهه ۱۹۷۰ میلادی بازمی‌گردد. در این دوره، این اختلال به عنوان اختلال افسردگی شایع با مدت زمان طولانی تشخیص داده شد. در سال ۱۹۸۰، DSM-III منتشر شد و این اختلال به عنوان یک اختلال جداگانه با نام “اختلال دیس تایمی” شناخته شد. در نسخه‌های بعدی DSM (DSM-IV و DSM-5)، این اختلال به عنوان اختلال افسردگی مزمن (Chronic Depressive Disorder) شناخته شده است. اما با این حال، این اختلال تا به حال با نام “اختلال دیس تایمی” شناخته می‌شود و در میان متخصصین روان‌شناسی و روان‌پزشکی، همچنان به عنوان یکی از اختلالات رایج افسردگی مزمن مورد توجه قرار دارد.

مفهوم اختلال دیس تایمی

اختلال دیس تایمی (Dysthymia) یا اختلال افسردگی مزمن، یکی از اختلالات روانی است که در آن شخص برای دو سال یا بیشتر با حالت افسردگی مزمن مواجه است. افرادی که با این اختلال روبرو هستند، به طور معمول از تجربه احساسات بدخلقی، کم‌روحی و نارضایتی مزمن رنج می‌برند. این حالت، معمولاً در سنین بالغی آغاز می‌شود و ممکن است طولانی مدت نیز ادامه یابد.

در بسیاری از موارد، افراد با این اختلال، عملکرد خود را در کار، تحصیل یا فعالیت‌های اجتماعی کاهش می‌دهند و باعث کاهش کیفیت زندگی آن‌ها نیز می‌شود. علاوه بر این، افرادی که با این اختلال روبرو هستند، ممکن است احساس خستگی مداوم، افزایش وزن، کاهش اشتها، بی خوابی، بی‌اختیاری، کمبود انرژی و احساس بی‌اراده داشته باشند. عوامل مختلفی می‌تواند به ایجاد این اختلال مزمن کمک کند، از جمله عوامل ژنتیکی، محیطی، اجتماعی و روان‌شناختی می تواند موثر باشد.

علت ابتلا به این اختلال

علت اختلال دیس تایمی (Dysthymia) مشخص نیست، اما فرضیه هایی برای توضیح آن وجود دارد. این اختلال می تواند به علت عوامل ژنتیکی، محیطی یا ترکیبی از این دو باشد.

در برخی افراد، اختلال دیس تایمی ممکن است به دلیل وجود ژن هایی باشد که باعث کاهش سطح سروتونین و نوراپینفرین (دو نوع نوروترانسمیتر) در مغز می شوند. این کاهش سطح نوروترانسمیترها می تواند باعث افزایش علائم اختلال دیس تایمی شود.

عوامل محیطی نیز ممکن است بر ایجاد این اختلال تاثیرگذار باشند. مثلاً تجربه ناگواری هایی در طول زندگی، فشارهای روانی مداوم، افتادن در شرایط مالی و اقتصادی سخت، بیماری های عصبی و درد مزمن می توانند باعث افزایش این اختلال شوند.

همچنین، ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی نیز می تواند ایجاد این اختلال را تسریع کند. به طور مثال، فردی با ژنتیک آسیب پذیری بالا ممکن است به علت تجربه های ناگوار در طول زندگی، بیشتر در معرض این اختلال باشد.

البته باید توجه داشت که عوامل دیگری نیز می توانند بر این اختلال تاثیرگذار باشند و علت این اختلال همواره مشخص نیست.

همچنین برخی مطالعات نشان داده‌اند که اختلالات اضطرابی مانند اختلال اضطراب عمومی (GAD) و اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) می‌تواند با اختلال دیس‌تایمی همراه باشد و این دو اختلال ممکن است با هم تعامل داشته باشند و علت‌های مشترکی داشته باشند.

هرچند این اختلال به ظاهر خفیف و کم‌شدت به نظر می‌رسد، اما ممکن است برای فرد دچارِ آن، بسیار مزاحم و سخت باشد و در صورت عدم درمان موجب کاهش کیفیت زندگی و تحریک فرد به سمت اختلالات شدیدتری مانند افسردگی شود.

با توجه به مشکلاتی که این اختلال برای فرد دارد، درمان مناسب این بیماری بسیار مهم است. درمان‌های مختلفی مانند روان‌درمانی دیس تایمی، درمان دارویی و ترکیبی از این دو مورد برای درمان این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، برای کاهش این اختلال و پیشگیری از آن نیز می‌توان از راهکارهایی مانند مراقبت از سلامتی، تغذیه مناسب، تمرینات ورزشی و حفظ تعادل روحی و اجتماعی استفاده کرد.

علائم اختلال دیس تایمی (Dysthymia)

اختلال دیس تایمی (Dysthymia) یکی از اختلالات خلقی و روانی است که به طور معمول در مدتِ بیش از دو سال، وجود دارد. در این اختلال، شخص برای بیش از دو سال احساس افسردگی، بی‌اشتهایی، خستگی و ناامیدی دارد، اما شدت این علائم کمتر از اختلال افسردگی اساسی (Major Depressive Disorder) است.

اختلال دیس تایمی معمولاً به شکل مزمن و پایدار در فرد موجود است و می‌تواند باعث محدودیت‌هایی در کارکرد روزمره و روابط شخصی شود. افراد مبتلا به دیستایمیا عموماً به دنبال درمان هستند، اما به دلیل طولانی بودن مدت زمان این اختلال، درمان آن ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

علاوه بر این، اختلال دیستایمیا می‌تواند با اختلالات روانی دیگری مانند اختلالات اضطرابی همراه باشد. بنابراین، تشخیص و درمان این اختلال نیازمند مشاوره و درمان‌های روانشناختی متناسب با نیاز فرد است.

علائم دیستایمیا شامل افسردگی مزمن، احساس ناامیدی و بی‌اشتهایی، خستگی و کاهش انگیزه، کاهش خود اعتمادی و اعتماد به دیگران، مشکلات در تمرکز و توجه، تغییرات در الگوی خواب و تغییرات در اشتها می‌باشد. همچنین، افراد مبتلا به دیستایمیا عموماً ناراحتی و اضطراب نیز تجربه می‌کنند.

تشخیص اختلال دیس تایمی بر اساس نشانه‌ها و علائم فردی و بررسی تاریخچه پزشکی و روانشناختی فرد تشخیص داده می‌شود. درمان دیس تایمی شامل مشاوره روانشناختی و درمان دارویی است. درمان‌های دارویی شامل آنتی‌دپرسانت‌ها و آنتی‌اضطرابی‌ها است که بهبود علائم افسردگی و اضطراب را ایجاد می‌کنند. همچنین، مشاوره روانشناختی برای بهبود روابط شخصی و تغییر الگوی فکری فرد نیز مفید است.

در کل، تشخیص و درمان دیستایمیا نیازمند همکاری بین فرد مبتلا، روانپزشک و مشاور روانشناختی است. به علت مزمن بودن این اختلال و تأثیرات آن بر زندگی فرد، درمان سریع و موثر برای بهبود وضعیت فرد بسیار حائز اهمیت است.

آمار اختلال دیس تایمی (Dysthymia)

براساس آمارها، اختلال دیس تایمی یکی از اختلالات روانی رایج است. این اختلال در حدود ۱-۲٪ جمعیت جهان دیده می‌شود. همچنین، بیشترین شیوع این اختلال در زنان و در گروه سنی بالای ۱۸ سال است.

در ایران نیز اختلال دیس تایمی به عنوان یکی از اختلالات رایج روانی شناخته شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که در حدود ۴٪ جمعیت ایران به این اختلال دچار هستند.

از آنجا که این اختلال به شکل مزمن و پایدار در فرد وجود دارد، می‌تواند باعث محدودیت‌هایی در کارکرد روزمره و روابط شخصی شود. بنابراین، تشخیص و درمان این اختلال بسیار مهم است و بهتر است با روانپزشک در سایت دکتر با من ارتباط بگیرید.

راه های پیشگیری از اختلال دیس تایمی (Dysthymia)

برای پیشگیری از اختلال دیس تایمی، رعایت چند روش مهم می‌تواند مفید باشد. این روش‌ها عبارتند از:

1. تحریک فعالیت بدنی: انجام فعالیت‌های ورزشی و تحریک بدنی می‌تواند بهبود وضعیت افسردگی و نگرانی را ایجاد کند.
2. تغذیه سالم: مصرف مواد غذایی سالم و متنوع باعث افزایش سطح انرژی و کاهش احساس افسردگی می‌شود.
3. رفع استرس: روش‌های مختلفی برای کاهش استرس و اضطراب وجود دارد که می‌توان از آن‌ها استفاده کرد. به طور مثال؛ ماساژ، مدیتیشن، یوگا و تنفس عمیق است.
4. خواب به موقع و کافی: برای جلوگیری از اختلالات خواب، خواب به موقع و کافی بسیار حائز اهمیت است.
5. ارتباط با دیگران: برقراری رابطه با دوستان و خانواده و دریافت حمایت از آن‌ها می‌تواند به کاهش احساس تنهایی و افسردگی کمک کند.
6. مشاوره روانشناختی: در صورت نیاز، مشاوره روانشناختی و روان‌درمانی بهبود وضعیت روحی فرد را تسریع می‌کند.

به طور کلی، رعایت این روش‌ها به عنوان یک سبک زندگی سالم، نه تنها برای پیشگیری از اختلال دیس تایمی بلکه برای حفظ سلامتی روانی و جسمی بسیار مهم است

تشخیص بیماری دیس تایمی به چه صورت است؟

تشخیص این اختلال بر اساس علائم و نشانه‌های ذهنی و جسمی فرد، توسط پزشک یا روانشناس انجام می‌شود. برخی از علائم این بیماری شامل حالت افسردگی مزمن و مداوم، احساس نارضایتی، کاهش انرژی، کمتر شدن توانایی‌های روزانه، اختلال در خواب و افزایش وزن یا کاهش وزن بدون دلیل آشکار هستند. همچنین برای تشخیص دقیق‌تر، پزشک ممکن است از پرسشنامه‌های مختلفی مانند پرسشنامه بیک (Beck) و استاندارد اختلالات روانی و مصرف مواد (DSM-5) استفاده کند. در صورت تشخیص این بیماری، درمان مناسب از جمله مشاوره و داروهای ضد افسردگی ممکن است بهبود وضعیت بیمار را تسریع کند.

همچنین، برای تشخیص دیس تایمی، باید اطمینان حاصل شود که علائم بیمار به مدت حداقل دو سال مداوم بوده‌اند و به مراتب شدیدتر از افسردگی معمولی نبوده‌اند. همچنین، باید مطمئن شد که بیمار به مدت بیش از دو هفته از تمام علائم افسردگی رنج می‌برد.

به دلیل شباهت علائم دیس تایمی با سایر اختلالات روانی، تشخیص این بیماری توسط پزشک یا روانشناس با استفاده از پرسشنامه‌های ویژه و مصاحبه با بیمار صورت می‌گیرد. در نتیجه، در صورت تجربه هرگونه علائم افسردگی مزمن و مداوم، بهتر است به پزشک یا روانشناس مراجعه کنید تا بتوانند با استفاده از روش‌های تشخیصی مناسب، وضعیت شما را ارزیابی کنند و راهکارهای درمانی مناسب را برای شما تعیین کنند.

درمان این اختلال

درمان بیماری دیس تایمی شامل مشاوره و درمان دارویی می‌شود. در مرحله اول، مشاوره با یک روانشناس یا متخصص روان‌درمانی برای بررسی وضعیت روانی و شناخت علت اصلی افسردگی، توصیه می‌شود. مشاوره شامل ارائه راهکارهای تغییر شیوه‌های زندگی و ارائه راه حل‌های موثر برای مقابله با عوارض افسردگی است.

علاوه بر مشاوره، داروهای ضد افسردگی نیز برای درمان دیس تایمی تجویز می‌شوند. این داروها اغلب شامل دسته‌هایی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI)، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRI) و داروهای دیگری هستند که با کاهش علائم افسردگی، بهبود وضعیت بیمار را تسریع می‌کنند.

به علاوه، ترکیب درمان دارویی با مشاوره و روش‌های تغییر شیوه‌های زندگی مانند ورزش، خواب کافی و مصرف یک رژیم غذایی سالم و متعادل، می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله راجع به درمان دیس تایمی و علل آن نیز صحبت کرده ایم و هر آنچه نیاز است تا شما راجع به این بیماری بدانید را آورده ایم در نتیجه بهتر است برای درمان زود هنگام خود حتما به متخصص روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما بعد از مراجعه به سایت، بهتر است نام پزشک یا متخصص مدنظر خود را جستجو نموده و سپس با توجه به زمان و ساعتی که پزشک در پروفایل خود قرار داده است، نوبت خود را رزرو نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با من

منابع

• Persistent depressive disorder – Symptoms and causes
• Dysthymic Disorder – PMC – NCBI
• Dysthymia | Johns Hopkins Medicine
• Dysthymia (Mild, Chronic Depression) – WebMD
• Persistent Depressive Disorder (PDD) – Cleveland Clinic
• Dysthymic Disorder: Background, Etiology, Epidemiology
• Dysthymia – Harvard Health
• Persistent Depressive Disorder (Dysthymia): What It Is and More
• Persistent Depressive Disorder (PDD) – FamilyDoctor.org

مراقبت از پوست یکی از راه‌هایی است که از زمان‌های گذشته تا به امروز، برای کاهش سرعت روند پیری پوست، سفر کرده است. لایه برداری پوست صورت نیز یکی از روش‌های مراقبت از پوست است که علاوه بر حس خوب و شادابی، به شما ظاهری زیبا و سرحال هدیه می‌دهد.

این روزها در دام معیارهای صنعت زیبایی، گیر افتاده‌ایم و نماینده‌های تصویری کمتری از خود در فضای مجازی مشاهده می‌کنیم. در نتیجه کمتر به خود عشق می‌ورزیم و از خود مراقبت می‌کنیم. ما در این مقاله می‌خواهیم عنوانی را معرفی کنیم که یکی از راه‌های عشق ورزی به خود است.

لایه برداری پوست، پیامی را به مغز ارسال می‌کند که من برای خود ارزش قائل هستم و خود را دوست دارم. در نتیجه عشق را به خود هدیه می‌دهید.

لایه برداری پوست به ما کمک می‌کند که پوستی شاداب و درخشان داشته باشیم که عاری از لک و آکنه است. از این رو شما می‌توانید به کمک ارتباط با دکتر پوست آنلاین یا دکتری که به صورت حضوری ویزیت انجام می‌دهد، مسیر لایه برداری درست را به خوبی طی کنید.

لایه برداری پوست صورت چیست؟

تصور کنید که در جلوی آینه ایستاده‌اید و خود را مشاهده می‌کنید. پوستی را می‌بینید که خسته است و رنگ اصلی و طبیعی خود را ندارد. این خستگی و کدر شدن پوست، برآمده از چیست؟!

سلول‌های مرده پوستی چندین لایه از پوست شما را تشکیل می‌دهند. روزانه بین۳۰ تا ۴۰ هزار سلول جدید تولید می‌شود که جایگزین این سلول‌های مرده شوند. با گذر زمان، روند این جایگزینی، کندتر خواهد شد. در نتیجه پوستی کدر، مات و خشک که دارای لک و آکنه است را ایجاد می‌شود.

از این رو روشی به اسم لایه برداری پوست صورت پا به دنیای سلامت و زیبایی گذاشت که به ما در مسیر از بین بردن سلول‌های مرده پوستی کمک کند. لایه برداری پوست روندی است که انواع مختلفی برای از بین بردن لایه‌های پوستی مرده دارد.

در نتیجه پوستی شفاف و شاداب عاری از لکه و آکنه را به ما هدیه می‌دهد. در ادامه انواع روش‌های لایه برداری پوست را بررسی خواهیم کرد.

فواید لایه برداری پوست صورت چیست؟

همان‌طوری‌که بیان کردیم لایه برداری پوست برای از بین بردن سلول‌های پوستی مرده است. از این رو می‌تواند منافذ پوست صورت را از آلودگی پاک کند و مانع ایجاد آکنه شود.

پوست صورت در معرض نورخورشید دچار آسیب‌های پوستی می‌شود که به کمک لایه برداری می‌توان آن‌ها را رفع کرد. البته دقت داشته باشید که نباید این ‌آسیب‌ها ملتهب باشند، چراکه لایه برداری باعث التهاب بیشتر آن‌ها می‌شود.

لایه برداری پوست به شما در کاهش روند پیری کمک خواهد کرد و پوستی زیبا، سالم و شاداب را برای شما به ارمغان می‌آورد. در نتیجه شما را در مسیر حال خوب و اعتماد به نفس قرار می‌دهد.

لایه برداری می‌تواند آکنه، جوش‌های سر سیاه پوستی، را از بین ببرد و پوستی صاف را به شما هدیه دهد. همچنین کلاژن سازی را به‌مراتب افزایش می‌دهد و در همین جهت خاصیت ارتجاعی پوست نیز بیشتر می‌شود.

از این رو اگر پوست شما دارای چین و چروک ریزی باشد، لایه برداری پوست صورت به راحتی می‌تواند، آن‌ها را از بین ببرد.

لایه برداری می‌تواند پوستی شفاف با رنگی یکنواخت را به ارمغان بیاورد، چرا که به مرور زمان و کاهش روند چرخه تولید سلولی، سلول‌های مرده پوستی انباشته می‌شوند و به پوست ظاهری کدر می‌دهند.

یکی از فواید لایه برداری پوست، افزایش تأثیرات محصولات بهداشتی است، چرا که وقتی پوست صورت لایه سلولی مرده کمتری داشته باشد، به محصولات مراقبتی پوست، بیشتر اجازه می‌دهد که وارد عمق پوست شوند و تاثیرات خود را به درستی بگذارند.

به عنوان مثال، رطوبت رسانی در عمق لایه‌های پوستی انجام می‌شود، در نتیجه پوستی شاداب را مهمان صورت ما خواهد کرد.

انواع لایه برداری پوست صورت

لایه برداری پوست به دو روش فیزیکی و شیمیایی انجام می‌شود. این دو روش اهداف هم مسیری دارند؛ هر دو برای از بین بردن سلول‌های مرده پوستی و افزایش روند تولید سلول‌های پوستی جدید، استفاده می‌شوند و در این مسیر پوستی شاداب، روشن و عاری از لک را به ارمغان می‌آورند، اما این اهداف به روش‌های مختلفی انجام می‌شوند.

لایه برداری فیزیکی

این روش را به راحتی می‌توانید در خانه انجام دهید. روش فیزیکی شامل محصولاتی است که ذرات ریزی مانند قهوه یا دانه‌های قند را دارند. شما باید این محصولات پوستی را به آرامی روی پوست خود ماساژ دهید. ذرات موجود در محصولات، سلول‌های مرده پوستی شما را از سطح پوست جدا می‌کنند.

توجه داشته باشید محصولی که استفاده می‌کنید، ذرات بسیار درشتی نداشته باشد، چرا که به بافت پوستی شما آسیب خواهند زد. در نتیجه محصولاتی را استفاده کنید که ذرات ریزی داشته باشد و در کنار از بین بردن سلول‌های مرده پوستی، حال خوبی را به پوست شما هدیه دهند.

استفاده از دستکش صورت یا پارچه‌های شست و شو نیز در روش فیزیکی به شما در از بین بردن سلول‌های مرده پوستی کمک خواهند کرد.

در روش لایه برداری پوست صورت به کمک روش فیزیکی، یکسری روندهای میکرودرم نیز وجود دارد که می‌توانند سلول‌های مرده پوستی را از بین ببرند و سرعت چرخه تولید سلول‌های جدید را افزایش دهند.

لایه برداری شیمیایی

اغلب لایه برداری شیمیایی صورت به کمک اسیدها انجام می‌شود. این اسیدها سلول‌های پوستی مرده را بهم متصل می‌کند و آن‌ها را در خود حل می‌کند.

در نتیجه این سلول‌های مرده شل و از سطح پوست جدا می‌شوند. اسیدها بسیار برای پوست و لایه‌برداری مفید هستند. بنابراین از این روش هرگز نترسید، فقط به دنبال فرد مناسبی باشید که این کار را برای شما به درستی انجام دهد.

در واقع لایه برداری شیمیایی روشی است که متخصصان با آسیب کنترل شده به پوست، لایه برداری را انجام می‌دهند. در نتیجه پوستی صاف و درخشان را به وجود می‌آورند.

گلیکولیک اسید (AHA)

اسید گلیکولیک لایه بردار شیمیایی است که به صورت سطحی و ملایم لایه برداری را انجام می‌دهد. لایه برداری پوست صورت به روش شیمیایی به کمک این اسید، توسط متخصصان پوست انجام می‌شود. در حقیقت گلیکولیک، یک اسید طبیعی است که در مرکبات و برخی گیاهان مانند نیشکر وجود دارد. اسید گلیکولیک به شما، پوستی شفاف و روشن را هدیه می‌کند.

اسیدلاکتیک (AHA)

اسید دیگری از خانواده AHA است که بسیار از گلیکولیک، ملایم‌تر است. این اسید به‌طور طبیعی در شیر وجود دارد و هنگامی‌که شیر در مرحله ترش شدن قرار می‌گیرد، تولید می‌شود. در نتیجه لایه برداری پوست صورت به کمک لاکتیک اسید، پوست را در مرحله عاری از لکه‌های پیری، چین و چروک‌های ریز و رنگی یکنواخت قرار می‌دهد.

سالیسیلیک اسید (BHA)

علی‌رغم خانواده AHA که سطحی لایه برداری می‌کنند، سالیسیلیک اسید با باز کردن منافذ پوست، ناخالصی‌ها را از بین می‌برد و لایه برداری عمیقی را انجام می‌دهد. سالیسیلیک اسید، علاوه بر لایه برداری، مانع جوش زدن پوست نیز می‌شود.

آنزیم‌های میوه

آنزیم‌های میوه، روشی دیگر برای لایه برداری شیمیایی است ک در بعضی از میوه‌ها یا انواعی از توت‌ها موجود است. پروتئین‌های کراتین این آنزیم‌ها به سلول‌های پوستی مرده متصل می‌شوند و آنها را تجزیه می‌کنند. در نهایت پوستی زیبا و درخشان را به صورت ما هدیه می‌دهند.

بهترین روش و بهترین مواد

اکنون که با هم روش‌های فیزیکی و شیمیایی را بررسی کردیم، شاید سؤالی در ذهنتان ایجاد شود که بهترین روش و بهترین مواد برای لایه برداری پوست صورت چیست؟

در ابتدا توجه داشته باشید که در مورد این موضوع مشاوره با دکتر پوست می‌تواند در انتخاب مواد و روش درست کمک شایانی باشد، چرا که انتخاب مواد به نوع پوست شما نیز بستگی دارد. در این صورت متخصص پوست بسیار می‌تواند شما را در این مسیر همراهی کند.

ممکن است با توجه نوع پوست شما و مشکلات پوستی که دارید، روش فیزیکی یا شیمیایی یا حتی هر دو مناسب باشد. گاهی وقت‌ها خود ما تصمیم می‌گیریم که از چه موادی و روشی برای لایه برداری استفاده کنیم، همین موضوع ممکن است به پوست شما آسیب بزند، چرا که آن روش یا مواد برای پوست و نگرانی پوستی شما مناسب نبوده است و باعث آسیب شدید پوستی شما شود.

در نتیجه مشاوره با دکتر پوست را جدی بگیرید. درنهایت موادی را انتخاب کنید که به روش ملایم لایه برداری را انجام می‌دهد و به پوست شما هیچ آسیبی را نمی‌رساند.

نبایدهای لایه برداری پوست صورت

به این نکته توجه داشته باشید که هیچ وقت از لایه برداری که مناسب پوست بدن است، برای پوست صورت استفاده نکنید، چرا که این محصولات معمولاً از ذرات درشتی برای لایه برداری پوست بدن استفاده می‌کنند. در نتیجه به پوست شما بشدت آسیب خواهند زد.

هرگز وسوسه نشوید که همزمان از چند محصول لایه بردار استفاده کنید، تنها از یک محصول برای لایه برداری استفاده کنید.

اگر زخم بازی یا بردگی تازه‌ای روی پوست خود دارید، به هیچ عنوان لایه برداری پوست صورت را انجام ندهید.

گاهی وقت‌ها ما از داروهای درمانی برای پوست خود استفاده می‌کنیم، توجه داشته باشید که به ‌طورحتم با متخصص پوست مشورت داشته باشید که در این مسیر دچار تداخل دارویی با لایه بردار نشوید.

هر چند وقت یک بار باید لایه برداری پوست را انجام دهیم؟

متناسب با پوستی که دارید و البته مشورت با متخصص پوست، مشخص می‌شود که هر چند وقت یک بار باید لایه برداری را انجام دهید.

به طورکلی افرادی که دارای پوست‌های معمولی و چرب هستند، تقریباً ۱ تا ۳ بار در هفته مجاز به انجام لایه برداری هستند. این موضوع به نوع لایه برداری‌ که انجام می‌دهید نیز مرتبط است. به عنوان مثال اگر از لایه بردار قوی استفاده می‌کنید، حتما یک بار در هفته لایه برداری را انجام دهید.

افرادی که دارای پوستی حساس و خشک هستند، حتما هفته‌ای یک بار لایه برداری ملایم را داشته باشند، چرا که اگر بیش از یک بار لایه برداری پوست را انجام دهید، ممکن است پوست شما دچار آسیب شود.

آیا لایه برداری بیش از اندازه خطرناک است؟

در بخش فواید لایه برداری پوست صورت بررسی کردیم که لایه برداری برای پوست چقدر مفید و کارآمد است. همانقدرکه لایه برداری، دارای فواید بی‌نظیری است و پوستی سالم را به ارمغان می‌آورد به همان اندازه می‌تواند خطرناک نیز باشد. به یاد داشته باشید، افراط در هر کاری می‌تواند برای شما مضر باشد و حتی به شما آسیب نیز بزند.

همیشه به واکنش‌های پوستی خود توجه کنید و به خواسته آن نیز گوش دهید. گاهی وقت‌ها بعد از لایه برداری مشاهده می‌کنید که پوست صورتتان دچار لکه‌های قرمز شده یا ظاهری پوسته پوسته پیدا کرده است. در نتیجه باید نگران پوست خود شوید و در اولین فرصت با متخصص پوست، مشورت کنید.

اگر بیش اندازه از لایه برداری پوست صورت استفاده کنید، سد پوستی شما به خطر می‌افتد. چربی طبیعی پوست از بین می‌رود و در صدد آن، پوست شاهد کم آبی، آکنه و مشکلات مویرگ خواهد بود.

همچنین این اتفاق، ممکن است باعث شود که پوست به سایر محصولات پوستی که قبلاً در ارتباط با آن‌ها هیچ گونه حساسیتی نداشته است، دچار مشکلاتی شود.

بنابراین بسیار مراقب پوست خود باشید و در لایه برداری افراط نکنید. هر چیزی به اندازه و به وقت انجام شود، می‌تواند بسیار برای شما مفید باشد.

بعد از لایه برداری پوست چه کارهایی باید انجام دهیم؟

به یاد داشته باشید، مراقبت‌های بعد از لایه برداری را جدی بگیرید، چرا که پوست بعد از لایه برداری بسیار حساس می‌شود و اگر در معرض بیش از اندازه نورخورشید قرار گیرد، ممکن است دچار آسیب جدی شود. از این رو پوست خود را با لایه ضخیم کرم ضد آفتاب بپوشانید.

صورت خود را به صورت منظم بشویید و از محصولاتی که متخصص پوست برای شما تجویز کرده است، به خوبی استفاده کنید.

جمع‌بندی

پوست یکی از بزرگ‌ترین عضو بدن است که با اعصاب رابطه مستقیم دارد. بنابراین هنگامی‌که از پوست خود مراقبت می‌کنید، حس خوبی را به ذهن و روح خود هدیه می‌کنید. در این مقاله انواع لایه برداری پوست صورت، مورد بررسی قرار گرفتند و شما اگاهی کامل نسبت به لایه برداری پوست پیدا کرده‌اید.

اکنون وقت آن است که دکتر پوست مناسب خود را پیدا کنید، اما نمی‌دانید چگونه؟

اگر ساکن تهران هستید، می توانید به کمک سایت دکتر با من، بهترین متخصص پوست تهران را پیدا کنید و در این راه از او کمک بخواهید. حتی کسانی که در تهران ساکن نیستند، می توانند در این سایت ارتباط با دکتر پوست آنلاین برقرار کنند.

کشیدن پوست صورت روشی در جراحی زیبایی محسوب می‌شود که هدف آن ایجاد ظاهری جوان‌تر برای صورت است. این جراحی می‌تواند پوست شل و آویزان اطراف خط فک را سفت کند. همچنین می‌تواند چین و چروک‌‌های عمیق اطراف دهان، بینی، پوست آویزان و چربی اضافی زیر چانه و گردن را از بین ببرد. اما این عمل جراحی نیز مانند سایر جراحی‌های زیبایی مسائلی را به همراه دارد که در این مقاله قصد داریم به عوارض کشیدن پوست صورت بپردازیم.

اگر شما هم قصد دارید جراحی زیبایی کشیدن پوست صورت را انجام دهید، می‌توانید با مراجعه به سایت دکتر با من بهترین متخصص پوست در تهران را بیابید. برای مشاوره و به دست آوردن اطلاعات بیشتر برای تماس با دکتر پوست نیز می‌توانید به این سایت مراجعه کنید که مرجعی مناسب برای معرفی متخصص پوست در تهران است.

کشیدن پوست صورت چیست؟

جراحی لیفت صورت معمولاً به صورت سرپایی انجام می‌شود. ممکن است شامل بیهوشی موضعی و آرام بخش یا بیهوشی عمومی باشد.

این روش ممکن است بین 2 تا 5 ساعت طول بکشد و فرد به طور معمول می‌تواند در همان روز پس از عمل به خانه برود.

در لیفت صورت سنتی، جراح برشی را در جلوی گوش ایجاد می‌کند که به سمت مو یا خط مو و همچنین پشت گوش به پوست سر که دارای مو است، کشیده می‌شود.

جراح پوست را از روی ماهیچه‌های عمیق‌تر صورت و چربی برمی‌دارد و به آرامی پوست را در جهت بالا و عقب می‌کشد. جراح ممکن است بافت‌های عمیق‌تر صورت را سفت کند. همچنین جراح ممکن است برشی کوچک در زیر چانه ایجاد کند که پوست و بافت عمیق‌تر گردن سفت شود. این مورد به عنوان لیفت گردن شناخته می‌شود.

سپس برش‌ها با بخیه و احتمالاً منگنه بسته می‌شوند. ممکن است یک درن زیر پوست پشت گوش به مدت یک یا دو روز گذاشته شود که خون و مایعات اضافی خارج شود و سپس بانداژ اعمال می‌شود.

قبل از انجام جراحی پزشک و بیمار در مورد اینکه جراحی شامل چه مواردی است، محل انجام آن، نوع بیهوشی مورد استفاده، بهبودی و عوارض احتمالی که ممکن است ایجاد شود، صحبت خواهند کرد. جراح و بیمار همچنین باید اهداف و انتظارات جراحی را با توجه به نوع پوست و ساختار استخوان بررسی کنند.

تکنیک‌های جدید جراحی

در ادامه مقاله عوارض کشیدن پوست صورت به برخی از روش‌های جدید این زمینه از دنیای جراحی می‌پردازیم. روش‌های جدید به طور مداوم برای بهبود روش‌های زیبایی در حال توسعه هستند. بسیاری از این روش‌ها ادعا می‌کنند که بهبودی سریع‌تر و آسان‌تری انجام می‌دهند، اما اغلب شامل اصلاحاتی در روش لیفت صورت سنتی هستند. در ادامه به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.

لیزرها گاهی اوقات برای عمل لیفت گردن که لیپوسکلپچر نام دارد هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. این کار اغلب تحت بی‌حسی موضعی، از طریق یک برش یک اینچی زیر چانه انجام می‌شود. از لیزر برای ذوب بخشی از چربی زیر چانه و سفت کردن پوست استفاده می‌شود.

آندوسکوپی ممکن است در لیفت صورت و ابرو استفاده شود. استفاده از دوربین‌های کوچک باعث ایجاد برش‌های کوچکتر می‌شود. این به معنای آسیب کمتر به بافت‌ها و زمان بهبودی سریع‌تر است.

آیا واقعا ارزش جراحی را دارد؟

هدف کشیدن پوست صورت ایجاد ظاهری صاف‌تر و جوان‌تر است. با این حال، ممکن است معایبی را به همراه داشته باشد. برخی از عوارض کشیدن پوست صورت در ادامه آورده شده است.

• لیفت صورت برای همیشه دوام نمی‌آورد. تحقیقات نشان می‌دهد که 5 سال و نیم پس از جراحی، در 21 درصد افراد اثرات لیفت صورت از بین می‌رود، اما 76 درصد از افراد همچنان جوان‌تر از قبل از عمل به نظر می‌رسند.
• در مردان، دستیابی به ظاهری طبیعی پس از جراحی سخت‌تر است، زیرا آن‌ها در جلوی گوش‌های خود مو دارند. اگر پوست به سمت عقب و بالا کشیده شود، ظاهر آن می‌تواند عجیب به نظر برسد.
• هم در مردان و هم در زنان، لیفت صورت می‌تواند منجر به انحراف لاله گوش شود.
• اگر پوست بیش از حد برداشته شود، صورت ممکن است عقب کشیده شود یا مبهوت به نظر برسد.

برای رسیدن به بهترین نتایج، فرد ممکن است به روش‌های اضافی مانند لیفت گردن، لیپوساکشن، جراحی پلک، تزریق چربی، لیفت پیشانی، برداشتن چربی گونه، لیفت ابرو، لایه‌برداری شیمیایی یا لیزری و کاشت گونه یا چانه نیاز داشته باشد.

عوارض کشیدن پوست چیست؟

عوارض کشیدن پوست صورت نادر است و عمل‌های زیبایی معمولاً بی‌خطر هستند، البته تا زمانی که توسط یک متخصص واجد شرایط و با تجربه انجام شوند. با این حال، هر جراحی با خطراتی همراه است. خطرات و عوارض جراحی کشیدن پوست صورت در ادامه آورده شده است.

• خونریزی
• کبودی
• عوارض بیهوشی
• آسیب به اعصاب ماهیچه‌های کنترل‌کننده صورت که معمولاً موقتی است.
• هماتوم
• عفونت
• ریزش مو در اطراف محل برش، اما این غیر معمول است.
• بی‌حسی که می‌تواند در عرض چند روز یا چند هفته بهبود یابد.
• جای زخم
• نکروز پوست یا مرگ بافت
• ناهمواری بین دو طرف صورت
• بزرگ شدن یا ضخیم شدن اسکار

اگر بیمار در روزهای بعد از جراحی متوجه التهاب، درد، قرمزی یا تورم شد، باید حتما به پزشک مراجعه کند. این موضوع می‌تواند نشانه هماتوم باشد. در صورتی که فرد تب داشته باشد، ممکن است به خاطر عفونت باشد.

چند توصیه

در ادامه برای به حداقل رساندن عوارض کشیدن پوست صورت به برخی از نکات خواهیم پرداخت. نکات زیر باید قبل از انجام جراحی کشیدن پوست صورت مورد توجه قرار گیرد. هر فرد می‌بایست شرایط خاص خود را در نظر داشته باشد و با پزشک جراح حتما قبل از جراحی مشورت کند.

• جراحی لیفت صورت برای افرادی که مشکلات پزشکی جدی دارند، توصیه نمی‌شود و کاندید باید از سلامت روحی و جسمی خوبی برخوردار باشد.
• بیماران مبتلا به فشار خون بالا و دیابت در معرض خطر بالاتری از عوارض هستند.
• استعمال دخانیات خطر عوارض بعد از جراحی را افزایش می‌دهد و می‌تواند در بهبود زخم اختلال ایجاد کند. فردی که قصد لیفت صورت را دارد، باید سیگار یا محصولات نیکوتین‌دار را به طور کامل ترک کند.
• مهم است که انتظارات معقول داشته باشید و در نظر بگیرید که لیفت صورت روند کلی پیری را متوقف نمی‌کند.
• خاصیت ارتجاعی پوست و ساختار استخوانی خوب بهترین نتایج را به همراه خواهد داشت.
• بیماران نباید حداقل یک هفته قبل از جراحی از مصرف آسپرین یا سایر داروهای رقیق‌کننده خون استفاده کنند.
• داشتن انتظارات واقع بینانه هنگام انجام جراحی زیبایی مهم است.

در پایان

کشیدن پوست صورت یکی از جراحی‌های زیبایی رایج بوده و معمولاً میزان رضایت در آن بالا است. با این حال، مهم است که از سلامت عمومی جسمی و روانی خوبی برخوردار باشید و همه عوارض کشیدن پوست صورت را در نظر بگیرید.

حتما با یک جراح پلاستیک دارای مجوز مشورت کنید و در مورد تمام خواسته‌ها، نیازها و نگرانی‌های خود صحبت کنید. با هم در مورد نوع جراحی که برای شما و اهداف شما بهترین است، تصمیم خواهید گرفت.

زمانی که شما به دندانپزشکی مراجعه می نمایید این موضوع را مدنظر خود قرار دهید که چنانچه دارای مشکلات قلبی و یا دیابت هستید حتما دندانپزشک خود را در جریان بگذارید و قبل از مراجعه به وی به متخصص قلب و عروق نیز مراجعه کنید و موضوع خود را در میان بگذارید که در صورت عدم مشکل، به شما اجازه ی انجام اقدامات دندانپزشکی را خواهد داد. دندان پزشکی بیماران قلبی نیاز به دقت بالا و مراقبت های خاصی است که در ادامه به آن پرداخته ایم.

مقدمه

زمان هایی است که شخص مبتلا به نارسایی قلبی به علت دارا بودن یک سری از شرایط و بیماری ها امکان مراجعه به دندانپزشک را تا زمان بهبودی ندارد و در نتیجه شما می توانید با مراجعه به دکتر قلب و درمان خود، به دندانپزشکی رفته و امور مربوط به درمان خود را آغاز کنید.

در این مقاله ما در خصوص مهمترین بیماری های قلبی که شما بایستی حتما قبل از ویزیت دندانپزشکی به آن توجه کنید را توضیح و راه حل های مناسب آن را بیان کرده ایم پس تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

برای چه بیماری هایی نیاز است که بیمار مراجعه به متخصص قلب داشته باشد؟

1.1 افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند.

نارسایی قلب به معنی عدم توانایی قلب در پمپاژ کردن خون در بدن است. در واقع نارسایی قلب به عنوان ایست قلبی محسوب نمی شود که به آن نارسایی احتقانی قلب (CHF) می گویند.

احتقان به معنی جمع شدن مایعات اضافی خون در بدن است در واقع لازم است بدانید که این نارسایی ممکن است در بدن، ماه ها نیز طول بکشد. نارسایی قلب اغلب منجر به بزرگ شدن بطن چپ است که شما بایستی حتما به محض مبتلا شدن به دکتر قلب مراجعه نمایید.

1.2 راهکارهای دندانپزشکی در رابطه با افرادی که دچار نارسایی قلبی هستند:

الف) در شرایط ثابت بیماری قلبی خود تحت درمان قرار بگیرند.

ب ) بیمار قلبی بایستی در زمان قرار گرفتن بر روی صندلی دندان پزشکی به حالت نیمه خمیده قرار بگیرد.

ج) بیمارانی که از داروهای دیگوکسین و آسپرین استفاده می کنند بایستی با تجویز پزشک مصرف را در زمان مشخص محدود کنند.

2.1 آریتمی قلبی

به غیر عادی بودن ضربان قلب در منشا قلب و یا عدم تعادل در ریتم قلب نیز آریتمی قلب می گویند.

2.2 راهکارهای جلوگیری از خطر در دندان پزشکی برای بیماران آریتمی

در اینجا بایستی حتما بیمار قبل از مراجعه به دندان پزشکی و شروع کار، آرامش خود را حفظ نماید و با توجه به تجویز پزشک از داروهای آرامش استفاده نمایید.

اما اگر بیمار دچار تنگی نفس و کمبود اکسیژن شد بهتر است سریعا درمان متوقف شود و اکسیژن رسانی نیز شروع گردد.

3.1 بیماری اندوکاردیت

این بیماری نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق زخم دهانی وارد خون شده و سپس می تواند به قلب آسیب برساند. بیماری اندوکاردیت موجب آسیب رساندن به بافت های قلب و دریچه ی آن می شود. همچنین این باکتری می تواند از طریق مخاط دندان نیز منتقل شود.

اخیرا پزشکان آمریکا در نتایج خود منتشر کرده اند که بهتر است قبل از انجام اقدامات دندانپزشکی حتما از آنتی بیوتیک استفاده شود تا قبل پر کردن دندان، عصب کشی و هر حوزه ی دیگر بیمار بهبودی کامل را پیدا کنید و دیگر خبری از وجود این باکتری در بدن انسان نباشد و سپس فرایند دندانپزشکی شروع شود. البته اگر به بافت های قلب آسیب رسیده باشد بهتر است که مشورت های لازم با متخصص قلب و عروق تهران و سایر شهرهای دیگر در سایت دکتر با من انجام شود.

3.2 افراد مبتلا به بیماری اندوکاردیت بایستی چه نکاتی را در رابطه با دندانپزشکی رعایت نمایند:

الف) این افراد بهتر است که همواره بهداشت دهان و دندان خود را حفظ نمایند و در زمان مراجعه به دندان پزشکی نیز این نکته را حتما به پزشک خود بگویند. همچنین در مطب ها نیز بایستی رعایت کامل اصولی بهداشتی نیز صورت بگیرد.

ب) اگر درمان دندان با خونریزی بافت ها همراه است بهتر بوده که از جراحی پریودنتال استفاده و یا جرم گیری نیز توسط پزشک صورت بگیرد.

4.1 سکته ی قلبی و یا مغزی

افرادی که دچار سکته ی قلبی و یا مغزی می شوند بهتر است حتما به دلیل مهم بودن این اتفاق قبل از مراجعه به دندانپزشک حتما توسط متخصص قلب ویزیت شوند و از او بخواهند که معاینات لازم و اجازه این کار نیز به آنها داده شود تا از بروز صدمه جدی در حین کار جلوگیری شود. علت آن نیز میتواند عدم اکسیژن رسانی به مغز باشد.

4.2 راهکارهای جلوگیری از بروز آسیب در بیماران قلبی مبتلا شده به سکته قلبی

الف) فشار خون بیمار بایستی در زمان انجام اقدامات دندانپزشکی مدام کنترل شود.

ب) با توجه به نظر متخصص قلب و عروق، تا چندین ساعت و یا حتی روزها از خوردن داروی ضد انعقاد خون بسیار جلوگیری شود.

ج) دز تزریقی داروی بیهوشی مدام کنترل شود و به حد کمتر با توجه به تجویز پزشک صورت بگیرد.

نتایج تحقیقات دانشمندان با توجه به آمارهای جهانی در رابطه با ارتباط بیماری قلبی و دهان و دندان

به دلیل اهمیت فراوانی که میان علم دندان پزشکی و قلب و عروق دارد و موجب شده که سالانه بین بیماری‌های قلبی و بیماری‌های پریودنتال (بیماری‌های لثه) هستند. پزشکان بر این موضوع تاکید فراوان دارند که باکتری‌هایی که ممکن است به هر طریقی وارد بدن و دهان انسان می شوند احتمال این وجود دارد که باعث ایجاد بیماری‌های لثه شده و با ورود به جریان خون باعث تورم عروق خونی خواهند شد و در نتیجه بیماری های قلبی و یا حتی سکته ی مغزی نیز به همراه دارد به همین جهت بر اساس مطالعات دانشمندان در علم دندانپزشکی سالانه بیش از میلیون ها نفر در جهان از طریق بیماری های دندان پزشکی دچار عارضه های قلبی می شوند که این میزان از آمار بسیار قابل توجه است.

در واقع می توان گفت که بر اساس مطالعات دانشمندان در سال های 2022 ارتباط مستقیمی میان بیماری های لثه و حمله قلبی نیز وجود دارد.

یک تحقیق که در مجله سکته مغزی منتشر شده است بیان می‌دارد که افرادی که در ابتدای این تحقیق دوازده ساله کمتر از 25 دندان در دهان داشتند (از دست دادن دندان‌ها به دلیل وجود بیماری‌های درمان نشده لثه بوده است) 57% بیش از افرادی که بیش از 25 دندان در دهان داشتند در معرض سکته مغزی قرار گرفتند.

یک تحقیق دیگر نشان می‌دهد که شواهدی مبنی بر کاهش احتمال ابتلا به بیماری‌های عروق کرونری قلب به دلیل از بین رفتن بیماری‌های مزمن لثه وجود ندارد.

در جدول زیر آورده شده است که میزان بدخیمی در بیماری های دندان و دهان که می تواند به بیماری های قلبی نیز سرایت پیدا کند و حتی منجر به بیماری سرطان نیز شود به شرح زیر است:

نتیجه گیری

با توجه به آمارهای گفته شده و بیماری های مهمی که در ارتباط میان دهان و دندان و بیماری های قلبی و عروقی وجود دارد، دندانپزشکان در سراسر دنیا بایستی علاوه بر رعایت کلی اصول بهداشتی و پزشکی بایستی توجه خاصی به بیماران قلبی و عروقی و افرادی که زمینه های جدی در خصوص بیماری های دهان و دندان دارند، داشته باشند.

در مقاله بالا به تفصیل درباره ی اصولی که بیماران قلبی در زمان مراجعه به دندانپزشکی داشته باشند، صحبت نموده ایم تا چنانچه اگر موارد و یا مشکلات بالا را در زندگی خود تجربه کرده اید حتما قبل از رفتن به دندان پزشکی حتما به متخصص قلب مراجعه نمایید و دندان پزشک خود را از این موضوع مطلع سازید.

منابع مرجع:

1. Elter J, Patton L, Strauss R. Incidence rates and trends for oral and pharyngeal cancer in North Carolina: 1990-1999. Oral Oncol 2005; 41(5): 470-9.
2. Kayembe MK, Kalengayi MM. Histological and epidemiological profile of oral cancer in Congo (Zaire).Odontostomatol Trop 1999: 22(88): 29- 32.
3. Mousavi M, Gouya M, Ramazani R, Davanlou M, Hajsadeghi N,Seddighi Z. Cancer incidence and mortality in Iran. Annals of Oncology 2009; 20(3): 556-63.
4. Petersen PE. The World Oral Health Report 2003: Continuous improvement of oral health in the 21st century-the approach of the WHO Global Oral Health Program. Community Dent Oral Epidemiol 2003; 31(1): 3-23.
5. Iranian Annual Cancer Registration Report 2003. Non-communicable disease surveillance. Ministry of Health & Medical Education. Tehran 2005. P. 13. (Persian)
6. Neville B, Damm DD, Allen CM, Bouquot JB. Oral and Maxillofacial Pathology. 2nd ed. Philadelphia: W.B. Saunders Co; 2001. P. 337-76, 420-30, 484, 502-4, 510-3, 582.
7. Bouquot JE. Oral verrucous carcinoma. Incidence in two US populations. Oral Surg Oral Med Oral Pathol Oral Radiol Endod 1998; 86(3): 318-24.
8. Andisheh Tadbir A, Mehrabani D, Heydari ST. Primary malignant tumors of orofacial origin in Iran. Craniofac Surg 2008; 19(6): 1538-41.

کشیدن پوست صورت یکی از جدید‌ترین و موثرترین شیوه‌های دنیای پزشک برای حفظ زیبایی و جوانی پوست صورت است. با افزایش سن افتادگی پوست صورت طبیعی است. پوست در این زمان دیگر قادر به تولید کلاژن نیست و در نتیجه زیبایی و جوانی خود را از دست می‌دهد.

وقتی پوست به سمت بالا کشیده می‌شود، افتادگی و چین و چروک‌های آن از بین می‌روند. پیش از اقدام به چنین جراحی شما نیاز به مشاوره و ارتباط با دکتر پوست و مو دارید. برای اینکه یکی از پزشکان را پیدا کنید، می‌توانید به سایت دکتر با من سر بزنید.

در این سایت شما می‌توانید نام تعدادی دکتر پوست شرق تهران را بیابید و به یکی از آن‌ها در نزدیکی محل زندگی خود مراجعه کنید. در ادامه مقاله در رابطه با عمل لیفت صورت توضیح خواهیم داد.

لیفت صورت یا کشیدن پوست صورت چیست؟

این شیوه زیباسازی پوست نوعی جراحی است که نه تنها پیچیده نیست، بلکه به شکل سرپایی انجام می‌شود. طی این عمل به بیماری داروهای بی‌حسی یا بیهوشی تزریق می‌شود و مدت زمان انجام آن چیزی بین ۲ تا ۵ ساعت است.

کشیدن پوست در قسمت‌‌های مختلفی انجام می‌شود که شامل اطراف دهان و بینی، زیر چانه و گردن می‌شود. طی عمل در این قسمت‌ها چربی، پوست اضافه و چین و چروک از بین برده می‌شوند. شیوه انجام این جراحی به این صورت است که یک برش در مقابل گوش به سمت موها یا خط مو ایجاد می‌شود.

برش دیگر در پشت گوش به سمت ریشه مو ایجاد می‌‌شود. در مرحله بعد جراح پوست افتاده را بلند می‌کند و به سمت بالا و عقب می‌کشد و پوست اضافی را از بین می‌برد.

در این جراحی بافت‌های عمیق‌تر صورت نیز سفت می‌شوند. در لیفت گردن جراح یک بریدگی زیر چانه ایجاد می‌کند که بافت عمیق‌تر گردن با این کار سفت شود. در مرحله آخر پوست بخیه خورده می‌شود.

قبل از عمل چه اقداماتی انجام می‌شود؟

قبل از هر عملی جراح وضعیت عمومی بیمار را بررسی می‌کند تا اطمینان حاصل کند که این جراحی برای بیمار خطرناک نخواهد بود. برای این کار تاریخچه پزشکی بیمار باید مورد بررسی قرار گیرد. این عوامل شامل بررسی موارد زیر می‌شود:

• فشار خون
• لخته شدن خون
• داروها
• سیگار کشیدن
• استفاده از مواد مخدر
• آلرژی
• جای زخم
• وضعیت پوست

قبل از جراحی در صحبت‌هایی که بین جراح و بیمار انجام می‌شود، بیمار مشخص می‌کند که تمایل دارد در چه قسمت‌هایی جوان‌سازی و جراحی انجام شود. باید به این نکته آگاه باشید که چنین جراحی‌هایی نتیجه نهایی در افراد به شکل‌های متفاوت خواهد بود.

این تفاوت به خاطر نوع پوست و ساختار استخوان است که در انسان‌ها شبیه به یکدیگر نیست. پس بهتر است در این رابطه نیز با جراح خود صحبت کنید و دیدگاهی واقع‌بینانه به این جراحی داشته باشید.

جراحی لیفت صورت با چه تکنیک‌هایی انجام می‌شود؟

تنها جراحی نیست که از طریق آن لیفت صورت انجام می‌شود. تکنیک‌های دیگری هم برای این کار وجود دارند که در سال‌های اخیر به وجود آمده‌اند. تعدادی از آن‌ها را به شما معرفی می‌کنیم.

لیزر

از لیزر برای کشیدن پوست گردن استفاده می‌شود. برای جوانسازی این قسمت از بدن لیپوساکشن فک نیز انجام می‌شود. برای این تکنیک ابتدا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و سپس برشی به اندازه ۲.۵ سانتی‌متر زیر چانه ایجاد می‌شود.

لیزر در این تکنیک مورد استفاده قرار می‌گیرد که چربی‌ها را از بین ببرد و پوست آن ناحیه را سفت کند، چون یکی از عوارض ذوب کردن چربی افتادگی پوست است.

آندوسکوپی

یکی دیگر از تکنیک‌هایی که برای لیفت صورت و ابرو استفاده می‌شود، آندوسکوپی است. با کمک دوربین‌های کوچک برش‌های ریز روی پوست ایجاد می‌شود. با این برش‌های کوچک بافت پوست دچار آسیب جدی نمی‌شود و پوست در زمان کمتری خود را ترمیم می‌کند.

برای مثال روی پوست پیشانی برش‌ها کوچکی در خط مو ایجاد می‌شود. جراح پوست این قسمت را از طریق برش بالا می‌برد و به این ترتیب برای از بین بردن افتادگی آن، پوست را به بافت‌های عمیق‌تر وصل می‌کند.

لیپوساکشن

لیپوساکشن یعنی بیرون کشیدن چربی از قسمت‌های مخلف بدن. برای جوانسازی صورت و گردن، چربی‌های این قسمت از این طریق بیرون آورده می‌شوند و پوست آن قسمت بعد از این مرحله سفت می‌شود.

مینی لیفت

این شیوه کشیدن پوست به نسبت جراحی، کمتر تهاجمی به شمار می‌آید. از آن برای از بین بردن چروک قسمت پایینی پوست صورت انجام می‌شود. در آن یک برش کوچک در اطراف گوش ایجاد می‌شود. این شیوه برای جوانسازی پوست گردن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. بهبودی در این شیوه سریعتر اتفاق میفتد.

آیا لیفت صورت معایبی دارد؟

این عمل عاری از نقاط ضعف نیست. در این قسمت معایب آن را با شما به اشتراک خواهیم گذاشت. یکی از بزرگ‌ترین معایب آن این است که حدود ۲۱ درصد از افرادی که لیفت صورت انجام می‌دهند، بعد از ۵ سال شاهد بازگشت به حالت قبل هستند.

در آقایان این جراحی می‌تواند با دردسرهایی در ظاهر آن‌ها همراه باشد، چون برش‌هایی که روی صورت آن‌ها برای جراحی انجام می‌شود، ممکن است خط ریش آن‌ها را تغییر دهد. همین امر سبب می‌شود که ظاهری غیرطبیعی بعد از عمل داشته باشند.

یکی از عوارض این جراحی احتمال شکستگی لاله گوش است. چنانچه پوست بیش از حد کشیده شود، ظاهر آن غیرعادی به نظر می‌رسد. همینطور باید به این نکته مهم اشاره کنیم که هزینه این جراحی‌ها توسط بیمه پرداخت نمی‌شود.

عوارض جراحی کشیدن پوست صورت چیست؟

هیچ جراحی وجود ندارد که بدون عارضه باشد. از عوارض این جراحی به خصوص باید به موارد زیر اشاره کنیم:

• خون‌ریزی
• کبودی
• عوارض بیهوشی
• آسیب به اعصاب صورت که ماهیچه‌ها را کنترل می کند، معمولاً موقتی است.
• هماتوم (غده خونی)
• عفونت
• از دست دادن مو در اطراف محل برش، اما این یک امر غیر معمول است.
• بی حسی که می‌تواند طی چند روز یا چند هفته بهبود یابد.
• زخم
• نکروز پوستی یا مرگ بافت
• عدم یکنواختی بین دو طرف صورت
• گسترش یا ضخیم شدن جای زخم

کلام پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با یکی از رایج‌ترین شیوه‌های جوانسازی پوست یعنی کشیدن پوست آشنا کنیم. این شیوه با تکنیک‌های مختلفی انجام می‌شود و یکی از آن‌ها جراحی است که یک راهکار تهاجمی برای جوانسازی به شمار می‌آید، چون برش پوست طی یک جراحی اتفاق می‌افتد.

نتیجه به دست آمده از آن برای بسیاری رضایت‌بخش است و ماندگاری بسیار بالایی نیز دارد. شیوه‌های دیگری نیز وجود دارند که به اندازه جراحی تهاجمی نیستند و ما شما را با آن‌ها آشنا کردیم. نباید فراموش کنید که این شیوه‌ها همراه با عوارضی نیز هستند که با علم به آن‌ها و با مشورت با یک متخصص پوست و مو می‌توانید یکی از آن‌ها را برای جوانسازی پوست خود انتخاب کنید.

در حالت عادی بعد از جراحی لیپوماتیک نباید شل­شدگی پوست اتفاق بیفتد. اگر این امر رخ دهد، این معنا را دارد که جراحی به درستی انجام نشده یا بیمار به درستی شرایط بعد از عمل را رعایت نکرده است. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک از آن دسته مشکلاتی است که افراد درگیر با آن را به طور جدی آزار می­دهد.

زمانی که شل شدگی در پوست اتفاق می­افتد، ظاهر آن بسیار ناپسند می­شود و زیبایی خود را از دست می­دهد. به همین دلیل است که کسانی که این مشکل را تجربه می­کنند، همواره به دنبال راهی برای برطرف کردن آن هستند.

در این مقاله به طور کامل هر آنچه که باید درباره شل ­شدن پوست بعد از جراحی لیپوماتیک بدانید را بررسی خواهیم کرد و علل و راه­های درمان آن را به شما خواهیم گفت که با این عارضه به طور کامل آشنا شوید.

لیپوماتیک چیست؟

جراحی لیپوماتیک فرصتی برای افراد مختلف است که بتوانند اندام دلخواه خود را داشته باشند. این جراحی باید توسط پزشکی متخصص انجام شود؛ در غیر این صورت نتیجه دلخواه حاصل نمی­شود یا در سطح پوست شل شدگی­ها و برآمدگی­هایی ظاهر می­شود که بسیار آزاردهنده هستند.

جراحی لیپوماتیک چگونه انجام می­شود؟

پزشک در این جراحی به کمک ابزارهای مختلف، چربی را از نواحی مورد نیاز بر می­دارد که حجم این نواحی کم­تر شود. یکی از مهم­ترین ویژگی­هایی که لیپوماتیک دارد، امکان حذف چربی­ها به صورت موضعی است؛ یعنی دیگر لازم نیست هنگام کاهش وزن نگران لاغری آن اندام­هایی باشید که نمی­خواهید.

برای انجام لیپوماتیک از ابزاری به نام کانولا استفاده می­شود. پزشک با بهره­گیری از این ابزار چربی­های زیر سطح پوست را می­شکند. دستگاه کانولا به صورت لرزشی حرکت می­کند و همین حرکت باعث می­شود که چربی­ها به خوبی آب شوند و پس از آن بیرون بیایند.

این عمل همان روش مدرن پیکرتراشی است. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک امکان دارد به دلایل مختلفی رخ دهد. در این جراحی معمولا قسمت­هایی مانند شکم، پهلو و ران­ها هدف برداشتن چربی هستند؛ چرا که این نواحی بافت چربی سخت­تری نسبت به دیگر اعضای بدن دارند و آب کردن آن به کمک ورزش یا رژیم عملی سخت و طاقت­فرسا به شمار می­رود.

آیا این جراحی بی­ خطر است؟

همان­طور که پیش­تر اشاره کردیم، لیپوماتیک همان پیکرتراشی است که به روشی مدرن انجام می­شود. به گونه‌ای که در روش­های قدیمی پیکرتراشی مانند لیپوساکشن چربی باقی­مانده زیر پوست گلوله گلوله می­شد و ظاهری نامناسب به بدن فرد می­داد؛ اما در لیپوماتیک این اتفاق نمی­افتد و سطح پوست کاملا یکنواخت خواهد بود.

پیکرتراشی به روش لیپوماتیک کاملا بی­خطر است و برخلاف برخی روش­های قبلی هیچ تهدید و زیانی برای فردی که آن را انجام می­دهد، ندارد. همین موضوع سبب شده است که این عمل طرفداران زیادی در ایران و جهان پیدا کند.

لیپوماتیک چه عوارضی دارد؟

هیچ گاه نمی­توان به طور قطعی گفت که این جراحی چه تاثیراتی ممکن است روی بدن افراد بگذارد. چرا که آناتومی و ساختار بدن هر کسی متفاوت است و عوامل خارجی معمولا تاثیرات یکسانی بر دو نفر ندارند. پس اگر یکی از آشنایان شما می­گوید که پزشک متخصص در مورد عوارض این جراحی صحبت کرده ­است، هیچ­گاه نباید به تجربیات او برای انجام کاری بسنده کنید؛ بلکه باید حتما خودتان گفتگویی در این باره با پزشک انجام دهید.

لیپوماتیک به طور کلی عوارض جبران­ناپذیر و خطرناکی ندارد؛ اما هیچ جراحی هم بدون عوارض نیست. در ادامه برخی از اتفاقاتی که ممکن است پس از این عمل برای افراد رخ دهد را به طور کامل برایتان توضیح خواهیم داد.

افتادگی پوست

افتادگی پوست یکی از ویژگی­های بارزی است که در تمام جراحی­های پیکرتراشی دیده می­شود. در روش­های قدیمی­تر احتمال وقوع این اتفاق بسیار زیاد بود که با ابداع روش­های جدیدی مانند لیپوماتیک به میزان قابل توجهی کمتر شد؛ اما احتمال شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک همچنان وجود دارد.

آسیب دیدن برخی نواحی حساس

عمل پیکرتراشی اگر به طور اصولی و به دست افراد متخصص انجام نشود، می­تواند عوارض خطرناکی نیز داشته باشد. این عوارض عبارتند از: آسیب رسیدن به رگ­ها و بافت شکمی. همین موضوع نشان­دهنده اهمیت تخصص پزشک و ابزار مورد استفاده در لیپوماتیک است.

تاخیر در ترمیم زخم­ها

زخم­های ایجاد شده ناشی از جراحی لیپوماتیک ممکن است بسته به نوع پوست و بدن شما دیرتر از سایر زخم­ها بهبود پیدا کنند. این تاخیر در ترمیم زخم­ها یک نقطه ضعف برای عمل لیپوماتیک به حساب می­آید؛ اما لازم است بدانید که این مشکل فقط برای برخی افراد رخ می­دهد.

سوختگی موضعی

ایجاد لکه­های سوختگی روی سطح پوست یکی دیگر از عواقبی است که در صورت عدم مراجعه به دکتر متخصص و استفاده نکردن از ابزار باکیفیت امکان رخ دادن آن وجود دارد. اگر می­خواهید از جراحی لیپوماتیکی که انجام می­دهید، نهایت رضایت را داشته باشید، اهمیت ارتباط با دکتر پوست را جدی بگیرید.

تجمع مایعات در قسمت­هایی که چربی از آن­ها خارج شده است

برخی اوقات ممکن است در نواحی مختلفی که عمل لیپوماتیک با استفاده از دستگاه کانولا روی آن­ها انجام شده است، مایعات بدن جمع شوند و برآمدگی­هایی روی سطح پوست ایجاد کنند و ظاهر آن را تغییر دهند. این عارضه معمولا موقتی است و پس از مدتی از بین می­رود؛ اما اگر اثر آن طولانی شد، حتما به یک دکتر پوست خوب در تهران مراجعه کنید.

چگونه از شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک جلوگیری کنیم؟

افتادگی پوست ناشی از انجام لیپوماتیک معمولا ارتباطی با تخصص پزشک و کیفیت ابزار استفاده شده ندارد و به خود بیمار بستگی دارد. در این قسمت بررسی می­کنیم که چگونه می­توان از شل شدگی پوست پس از لیپوماتیک جلوگیری کرد.

استفاده از گن ­های طبی

پزشکان بعد از انجام عمل لیپوماتیک به شما گن­های طبی را پیشنهاد می­کنند که حتما باید از آن­ها استفاده کنید. بسیاری از افراد پس از جراحی در بستن این گن­ها سهل انگاری می­کنند. نبستن گن­ها عامل عمده اکثر افتادگی­های پوستی بعد از لیپوماتیک است.

دقت کنید که حتما باید از گن­هایی که دکترتان به شما پیشنهاد می­کند، استفاده کنید که احتمال شل شدن و افتادگی پوست خود را به حداقل برسانید؛ چرا که در برخی موارد این عارضه جبران ناپذیر است. معمولا گن­های طبی باید بین 3 الی 4 هفته استفاده شوند.

تصحیح حالت­های نشستن و خوابیدن

بعد از انجام لیپوماتیک باید تا مدتی فرم بدن شما در حالات مختلف به گونه­ای باشد که نواحی خالی ­شده از چربی همواره صاف قرار بگیرند. ایجاد چروک و روی هم قرار گرفتن لایه­های پوست می­تواند باعث افتادگی پوست شما شود.

سعی کنید بعد از عمل همواره عادات غلط خود را هنگام خوابیدن و نشستن اصلاح کنید که با مشکلاتی از قبیل بد فرم شدن پوستتان مواجه نشوید. این عادات غلط نه تنها پوست، بلکه استخوان­بندی شما را نیز تحت تاثیر قرار می­دهند و باعث می­شوند بدنتان شکل نامناسبی بگیرد.

تغذیه و نوشیدن آب

یکی از عوامل پررنگی که در جلوگیری از شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک نقش دارد، نوشیدن آب کافی و تغذیه سالم است. سعی کنید در دوران بعد از جراحی آب زیاد بنوشید که انعطاف­پذیری پوستتان بیشتر شده و روی آن ترک ایجاد نشود.

همچنین خوردن میوه و سبزیجات به اندازه کافی باعث تقویت پوست بدنتان می­شود. اگر ویتامین­های لازم را به بدنتان برسانید، مطمئن باشید که هرگز دچار شل شدن پوست بعد از اجرای لیپوماتیک نخواهید شد.

کلام آخر

لیپوماتیک از آن دسته جراحی­هایی است که مزایای بسیار بیشتری نسبت به عوارضش دارد. شل شدن پوست بعد از لیپوماتیک یکی از این عوارض است که به راحتی می­توان با عمل کردن به توصیه­­های پزشک و انجام موارد گفته شده از آن جلوگیری کرد.

فراموش نکنید که نباید از ارتباط با متخصص پوست غرب تهران یا سایر نقاط که به راحتی می‌توانید در سایت دکتر با من بهترین آنها را بیابید، بی­بهره بمانید. یک اشتباه در این فرآیند می­تواند یک عمر پشیمانی را برای شما به همراه بیاورد.