اختلالات مربوط به تروما و استرس نوعی واکنش‌های روان‌شناختی جدی هستند که در برخی افراد به دنبال قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب‌زا یا استرس‌زا مانند بی‌توجهی دوران کودکی، آزار جسمی و جنسی کودکی و مبارزه با آن، تجاوز فیزیکی به اشخاص، تجاوز جنسی، بلایای طبیعی، تصادف یا شکنجه نیز حاصل می شود. در ادامه می خواهیم در خصوص این بیماری و اختلال دیگری که تروما در ارتباط است صحبت نماییم اما شما بهتر است قبل از هر اقدامی به دکتر روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

مقدمه و تعریف اختلال تروما

اختلالات تروما شرایط ناسالم سلامت روانی است که در اثر یک تجربه آسیب زا در اشخاص ایجاد می شوند. اکثرا اختلالات تروما در حوزه ی تروما ذهنی است، اما نمونه های رایجی که ممکن است در اثر آن این بیماری ایجاد شود: عبارتند از سوء استفاده، غفلت، شاهد خشونت، از دست دادن یک عزیز یا قرار گرفتن در یک بلای طبیعی است. در واقع اختلالات تروما باعث ترس شدید، اضطراب، افسردگی، طغیان در فرد، مرور زیاد خاطرات و سایر علائم دیگر روانی می شود که می تواند باعث اختلال تروما به صورت قابل توجهی برای فرد شود. اختلالات تروما را می توان با انواع خاصی از درمان همراه با دارو درمان کرد و علائم را مدیریت کرد.

در نتیجه می توان گفت که اختلالات مربوط به تروما و عوامل استرس زا، گروهی از اختلالات روانپزشکی هستند که به دنبال یک رویداد استرس زا یا آسیب زا ایجاد می شوند که شامل اختلال استرس حاد، اختلال استرس پس از سانحه و اختلال سازگاری هستند.

این سه وضعیت اغلب مشابه سایر اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی و اضطراب در فرد ظاهر می شوند، اگرچه وجود یک رویداد محرک برای تایید این بیماری برای فرد و تشخیص آن ضروری است اما از آنجایی که اختلالات مربوط به تروما و عوامل استرس زا ویژگی های مشترک بسیاری دارند، درک ماهیت رویداد محرک که موجب این اختلال شده است و رابطه زمانی بین رویداد محرک و بروز علائم و شدت علائم کاملا ضروری و مهم است. درمان این بیماری نیز عموماً شامل روان درمانی و دارو درمانی است.

انواع تروما و اختلالات مرتبط با استرس

انواع مختلفی از اختلالات تروما وجود دارد که در خصوص همه ی آنها باید بدانید، علت های زمینه ای موجب این بیماری شده است. تروما نوعی تجربه ذهنی است، بنابراین در حالی که ممکن است کنار آمدن با یک رویداد برای یک فرد آسان باشد، اما برای دیگری می تواند بسیار آسیب زا باشد.

انواع اختلال تروما شامل موارد زیر است:

• اختلال استرس پس از سانحه PTSD
  اختلال استرس پس از سانحه اختلالی است که پس از یک تجربه آسیب زا مانند مشاهده یک قتل یا تعرض ایجاد می شود. این اتفاق برای شخص باعث مرور خاطرات بد در وی، دیدن کابوس، احساس ترس و اجتناب از هر چیزی که یادآور تروما است، می شود. PTSD می تواند باعث اختلال قابل توجهی در زندگی فرد شود.

• اختلال استرس حاد ASD
  این بیماری مشابه PTSD است و همچنین از طریق تروما ایجاد می شود. واکنش به تروما در ASD ناگهانی و بسیار کوتاهتر از PTSD است. ممکن است بین چند روز تا یک ماه طول بکشد، در حالی که علائم PTSD بیش از یک ماه ادامه دارد.

• اختلالات سازگاری (AD)
  اختلالات سازگاری باعث واکنش های بیش از حد به تجربیات استرس زا یا دشوار، مانند مرگ در خانواده یا از دست دادن یک رابطه می شود. استرس در پاسخ به چنین موقعیتی بیشتر از آن چیزی است که انتظار می رود و نشان دهنده توانایی ضعیف برای مقابله با آن بیماری است. شش نوع AD وجود دارد که هر کدام با علائم خاص خود مشخص می شوند: اضطراب، افسردگی و یا اضطراب و افسردگی با هم، رفتارهای نامناسب، رفتارهای نامناسب همراه با افسردگی و اضطراب و نامشخص را دارند

• اختلال دلبستگی واکنشی RAD
  این علائم به ندرت در این حوزه رخ می دهد، اما بیشتر در کودکانی دیده می شود که نمی توانند یک دلبستگی سالم به والدین یا مراقب خود ایجاد کنند. این زمانی اتفاق می افتد که نیازهای کودک برآورده نشود. این غفلت درباره ی کودک نوعی آسیب رساندن به وی است. نوزادان یا کودکان مبتلا به RAD ممکن است گوشه‌گیر، غمگین، ترسیده، بی‌حال و بی‌تفاوت با دیگران باشند.

• اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده (DSED)
  این علائم مشابه ی بیماری RAD است، در واقع این یک اختلال دلبستگی است که بیشتر برای کودکانی که نادیده گرفته شده اند یا آسیب دیده اند تأثیر می گذارد. علائم کمتر از RAD است، اما DEAD برقراری رابطه به روش های مناسب را برای کودک بسیار دشوارتر می کند.

• سایر اختلالات مرتبط با تروما و استرس نامشخص
  یک روانپزشک ممکن است فردی را مبتلا به سایر اختلالات یا اختلالات نامشخص در این دسته تشخیص دهد در صورتی که فرد دارای برخی و نه همه علائم، از شرایط خاص باشد، یا اگر اطلاعات کافی برای تشخیص دقیق تر وجود نداشته باشد می توان گفت که در این دسته قرار دارد.

اختلالات تجزیه ای در فصل مربوط به اختلالات تروما گنجانده نشده است. اگرچه آنها در فصل خود در DSM-5 قرار دارند و متخصصان موافق هستند که این شرایط به تروما مرتبط هستند و معمولاً توسط تروما ایجاد می شوند. اختلالات تجزیه ای با از دست دادن تماس با واقعیت و قطع ارتباط با خاطرات، افکار و آگاهی خود مشخص می شود که توسط برخی به عنوان یک تجربه “خارج از بدن” توصیف می شود. ممکن است شخصی این نوع جداشدگی را به عنوان راهی برای کنار آمدن با یک رویداد آسیب زا برای خود تصور کند.

سن شروع و آمارهای مربوط به بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن

• در ایالات متحده آمریکا، بین هفت تا هشت درصد از مردم در برخی از مراحل زندگی خود دچار PTSD می شوند.
• در خصوص بیماری PTSD که در زنان بسیار شایع تر است و 10 درصد این بیماری را آنها و حدود 4 درصد از مردان این اختلال را تجربه می کنند.
• زنان ممکن است به دلیل نرخ بالاتری که در خصوص آسیب ها و خشونت جنسی و خانوادگی که بین آنها بیشتر است، آسیب پذیرتر باشند. می توان گفت بین 15 تا 25 درصد از زنان آزار جنسی را تجربه کرده اند و این بیماری را به خوبی درک می کنند.
• تقریباً 15 درصد از جانبازان ویتنام مبتلا به PTSD تشخیص داده شده اند پس می توان این بیماری را در بین این قشر از جامعه بیشتر دانست. این میزان در میان سربازان عملیات عراق و افغانستان بین 11 تا 20 درصد است.
• وقوع خطر بیشتر و بیماری تروما در افرادی که سوء مصرف مواد دارند و رفتارهای پرخطری انجام میدهند، می تواند باعث آسیب یا مرگ شود، بیشتر است.
• تروما خطر خودکشی را افزایش می دهد و از میان آمارهایی که افراد دست به این کار می زنند، شاهد تروما در آنها نیز هستیم.

شیوع اختلالات مربوط به تروما می تواند دشوار باشد زیرا این اختلالات در اثر قرار گرفتن در معرض یک رویداد آسیب زا یا استرس زا ایجاد می شوند و RAD و اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده در جمعیت عمومی نادر هستند که کمتر از 1٪ از کودکان زیر پنج سال را تحت تاثیر قرار می دهند. شیوع مادام العمر PTSD در ایالات متحده 8.7٪ از جمعیت تخمین زده می شود. اختلالات سازگاری کم شدت ترین و شایع ترین اختلالات هستند. شیوع اختلالات سازگاری بسیار متفاوت است. تحقیقات تخمین می‌زند که 2.9 درصد از بیماران در خصوص مراجعه خود به پزشک و مراقبت‌های اولیه معیارهای اختلال سازگاری را دارند در حالی که 5 تا 20 درصد از مراجعین به صورت سرپایی درمان می شوند.

علائم بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن

هر نوع اختلال تروما علائم خاص خود را در فرد ایجاد می کنند و دارای فهرستی از معیارهای DSM-5 هستند که برای تشخیص این بیماری از آنها استفاده می شود و شامل موارد زیر است:

• وجود مداوم افکار مزاحم، کابوس
• اجتناب از هرگونه یادآوری تروما
• حس افسردگی و ناامیدی
• اضطراب و ترس شدید
• احساس غرق شدن
• از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که یک بار از آنها شخص لذت می برد
• کناره گیری از دوستان، خانواده و رویدادهای اجتماعی
• بی احساس شدن عاطفی و مشکل در احساس لذت بخش
• مشکل در خوابیدن
• کمبود اشتها
• رفتارهای خشونت آمیز
• مشکل در تمرکز یا تفکر
• مشکل در تعامل با دیگران یا ایجاد روابط
• افکار و رفتارهای خودکشی به صورت مدام در ذهن افراد

موارد بالا مهمترین نشانه های بیماری در فرد است که بهتر است برای تشخیص آن از متخصص روانپزشکی در سایت دکتر بامن نوبت اینترنتی دریافت نموده و هر چه سریعتر به وی مراجعه نمایید.

چه کسانی بیشتر در معرض خطر بیماری تروما و اختلالات مرتبط با آن هستند؟

در حالی که بیشتر بیماری های روانی هیچ علت مشخص یا واحدی ندارند، اختلالات تروما تقریباً همیشه می تواند در یک یا چند تجربه آسیب زا که شخص تجربه کرده بررسی و علت آن به درستی توسط متخصص اعصاب و روان مشخص شود .

به عنوان مثال، بسیاری از افرادی که حوادث آسیب زا را در جامعه و یا خانواده خود تجربه کرده یا شاهد بوده اند، و در برخی از آنها این تجربیات بعداً باعث بیماری PTSD می شود.

همه کسانی که تروما را تجربه می کنند، دچار اختلال تروما نمی شوند. در واقع دو نفر ممکن است ترومای یکسانی را تجربه کنند یا شاهد آن باشند اما یکی ممکن است دچار این اختلال شوند در حالی که دیگری آن را تجربه نکند. اما یک سری عوامل و زمینه ها وجود دارند که این بیماری ها را پر رنگ تر و فرد را با خطرات جدی روبه رو می سازند:

• داشتن یک بیماری روانی دیگر
• تجربه تروما در گذشته، به ویژه در دوران کودکی برای شخص
• استفاده از مواد مخدر
• عدم حمایت اجتماعی
• سابقه خانوادگی بیماری های روانی از هر نوع آن
• تجربه چندین رویداد استرس زا به طور همزمان

افرادی که اتفاقات بالا را تجربه می کنند بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار می گیرند.

راه های درمان تروما و اختلالات مرتبط با آن

برای رسیدن به یک نتیجه ی خوب در درمان تروما و اختلالات آن بهتر است که روان درمانی به همراه دارو درمانی صورت بگیرد که تشخیص نوع دارو و مصرف آن صرفا بر عهده ی پزشک متخصص است و شخص بایستی از مصرف خودسرانه ی دارو جدا پرهیز نمایید.

1. داروی سروتونین و دسته های درمانی مهارکننده آن (SSRIS)
   این داروهای ضد افسردگی در درمان این بیماری اصولا تجویز می شود و در حال حاضر فقط SSRIs Zoloft (سرترالین) و Paxil (پاروکستین) توسط سازمان غذا و دارو برای درمان PTSD تایید شده است.
2. روان درمانی
   نشان داده شده است که دو نوع درمان شناختی-رفتاری متمرکز بر تروما (TF-CBT) در درمان اختلالات مربوط به این بیماری موثر هستند. روان درمانی توسط متخصص به مدت مشخص یک نوع درمان موثر از گروه CBT است که هم اضطراب و هم اختلالات مربوط به تروما را درمان می کند.

در واقع بعضی از درمانگران یک محیط امن برای درمان این بیماری ایجاد می کند تا بیمار را در معرض چیزهایی قرار دهد که از آنها ترسیده و از آنها اجتناب می کنند. قرار گرفتن در معرض اشیا، فعالیت ها یا موقعیت های ترسناک در یک محیط امن به کاهش ترس و کاهش اجتناب کمک می کند. و می خواهد دقیقا متوجه شود که شخص از چه وقایعی بیشتر ترس و استرس بالا دارد.

در درمان پردازش شناختی (CPT) درمانگر به دنبال کمک به درمانجو است تا درک درستی از رویداد آسیب زا داشته باشد و افکار و احساسات ناراحت کننده مرتبط با آن را کنترل کند. CPT بررسی می کند که چگونه رویداد آسیب زا بر زندگی و مهارت های مورد نیاز برای به چالش کشیدن افکار ناسازگار مرتبط با تروما تاثیر گذاشته است.

بیماری تروما چه عوارضی برای بیمار دارد؟

داشتن یک اختلال تروما ممکن است خطر ابتلا به سایر بیماری های روانی یا اختلال مصرف مواد را افزایش دهد. فردی که دارای یک اختلال تروما است، به خصوص زمانی که تشخیص داده نشده یا درمان نشده باشد، ممکن است برای خود درمانی و فرار از احساسات منفی به مواد مخدر یا الکل روی بیاورد.

این موضوع می تواند منجر به اختلال مصرف مواد مخدر شود. افراد مبتلا به اختلالات تروما همچنین احتمال بیشتری دارد که به بیماری های روانی دیگری نیز مبتلا شوند، که یا توسط تروما ایجاد شده یا بدتر می شوند.

تجربه تروما و ناتوانی در کنار آمدن با آن به روش های ناسالم نیز ممکن است فرد را وادار به خودکشی کند. هر فردی که دارای یک اختلال تروما است ممکن است در برابر افکار خودکشی آسیب پذیر باشد، اما کسانی که علائم شدید دارند یا تحت درمان نیستند ممکن است در معرض بیشترین خطر و آسیب از سوی این بیماری باشند.

اختلالات تروما همچنین می تواند عوارض جدی در تمام زمینه های زندگی فرد ایجاد کند. اینها ممکن است شامل روابط آسیب دیده و دشوار ، مشکلات در محل کار یا مدرسه، از دست دادن شغل، مشکلات مالی، انزوا و تنهایی، بی خوابی، آسیب های ناشی از رفتارهای خشونت آمیز و طغیان عصبانیت، و مشکلات قانونی باشد.

نتیجه گیری

ما در این بیماری در خصوص تروما و اختلالات مرتبط با آن صحبت کرده ایم که شما ممکن است در ابتدا دچار استرس شده و بخواهید آن را از دیگران مخفی کنید اما این موضوع درست نبوده و شخص بایستی که با خواندن این مقاله یک آگاهی نسبی از این بیماری داشته باشد و در نتیجه از پروفسور روانپزشک در تهران و یا بهترین روانشناس نوبت اینترنتی خود را از سایت دکتر بامن اخذ نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت نیز بدین صورت است که شما وارد سایت می شوید، نام متخصص و یا تخصص مدنظر خود را جستجو نموده و سپس وارد پروفایل پزشک شده و از آنجا به صورت اینترنتی نوبت خود را در ساعات و روزهای خالی پزشک، ثبت می نمایید و در زمان مقرر شده به مطب وی مراجعه می نمایید.

منابع

• https://highfocuscenters.pyramidhealthcarepa.com/about/education-center/trauma-disorders/
• https://www.chop.edu/conditions-diseases/trauma-and-stressor-related-disorders-children
• https://www.headtohealth.gov.au/mental-health-difficulties/mental-health-conditions/trauma-and-stress-related-disorders
• https://familypsychnj.com/2020/09/trauma-stressor-related-disorders-that-are-not-ptsd/
• https://www.mentalhealthctr.com/mental-disorders-caused-by-trauma/
• https://www.sheppardpratt.org/knowledge-center/condition/trauma-related-disorders/
• https://www.psychiatry.org/patients-families/ptsd/what-is-ptsd
• https://en.wikipedia.org/wiki/Post-traumatic_stress_disorder

 

ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های روانپزشکی با وجود متخصصین اعصاب و روان، به طور کامل مطالب بسیار مفیدی نگارش کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی در سایت، در خصوص یکی از اختلالات مهم به نام اختلال کنترل تکانه و رفتار مخرب آگاهی لازم را به دست آورید. پس تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مفهوم اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب

یک سری اختلال ها هستند که مرتبط با اختلال های خشونت آمیز و کنترل تکانه هستند. به طور معمول، رفتارها یا اعمال ناشی از آن در درجه اول تهدیدی برای سلامت دیگران و یا هنجارهای اجتماعی در نظر گرفته می شوند. برخی از مصادیق این مسائل؛ شامل دعوا، تخریب مال، سرکشی، دزدی، دروغگویی و قانون شکنی است.

انواع اختلال کنترل تکانه چیست؟

این رفتارها به طور کلی از زمان کودکی در شخص آغاز می شود و در صورت عدم درمان به دوران بزرگسالی وی بر میگردد و حتی کم کم ممکن است این بیماری در وی بیشتر شود. اما به طور کلی درصد بیماری در مردان بیشتر از زنان است.

انواع اختلال کنترل تکانه عبارت است از :

• اختلال نافرمانی مخالف
• اختلال انفجاری متناوب
• اختلال رفتاری
• پیرومانیا
• کلپتومانیا
• سایر اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب
• اختلال نابسامان، کنترل تکانه و سلوک نامشخص

این مسائل درمانی بایستی توسط روانپزشکان به خوبی درمان شود و علاوه بر این شناسایی این بیماری بر عهده روانپزشکان و معروف ترین دکتر اعصاب و روان تهران در سایت دکتر با من است. یک تفاوت بین اختلالات رفتاری مخرب و بسیاری دیگر از شرایط سلامت روان، این است که این اختلال مستقیم بر روی جامعه نیز به دلیل رفتارهای گوناگون می تواند تاثیر بگذارد. اما اختلال های دیگر بسیار درونی است و بیشتر خود فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

اختلال نافرمانی مخالف

اشخاصی که مبتلا به این اختلال هستند اصولا کودکان بوده و تجربیاتی نظیر: اختلال عملکرد به دلیل مخالفت، کینه توزی، مشاجره و پرخاشگری را تجربه می کنند.

الف) علائم اختلال نافرمانی مقابله ای :

• خلق و خوی خشمگین که تحریک پذیر است و افراد لزوما حرکات پرخاشگرانه را تجربه می کنند.
• رفتار استدلالی/سرکشی که اکثرا با دیگران بحث می کنند و سعی می کنند که در مواقع درست به جای گوش دادن به صحبت های افراد دیگر، حرف های خود را عملی کنند و اغلب حرف های دیگران را رد می کنند.
• کینه توزی – کینه توزانه

این رفتار ها به شدت دیگران را آزار می دهد و حتی موجب می شود که خود آنها در محل کار و یا جای دیگر نیز به مشکل بر بخورند. این اشخاص حتما با افراد بزرگتر از خود دچار چالش نیز خواهند شد.

ب) نحوه تشخیص اختلال نافرمانی:

برای تشخیص اختلال نافرمانی، بایستی مخالفت با افراد بیرون از اجتماع حداقل چندین بار پی درپی رخ دهد. علائم این اختلال در دوران کودکی شروع می شود و بایستی حداقل چندین بار در هفته رخ دهد و به مدت 6 ماه پیاپی نیز ادامه دار باشد. اختلال نافرمانی مقابله ای توسط روانپزشک یا سایر متخصصان سلامت روان بر اساس اطلاعات فرد (کودک، نوجوان، بزرگسال) و برای کودکان/نوجوانان از والدین، معلمان و سایر مراقبان تشخیص داده می شود.

آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا (AACAP) خاطرنشان می کند که برای کودک مهم است که یک ارزیابی جامع برای شناسایی سایر شرایطی که ممکن است در ایجاد مشکلات نقش داشته باشد، مانند ADHD، ناتوانی های یادگیری، افسردگی یا اضطراب داشته باشد.

پ) علت و میزان شایع بودن اختلال نافرمانی مخالف:

علت اختلال نافرمانی مقابله ای به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، اعتقاد بر این است که ODD ثانویه به چندین عامل بیولوژیکی، روانی و اجتماعی مربوط باشد.

چندین خطر مرتبط با ایجاد اختلال نافرمانی مقابله ای وجود دارد:

تحمل ناامیدی ضعیف، سطوح بالای واکنش عاطفی، غفلت در دوران کودکی و والدین ناسازگار. ODD در کودکانی که در فقر زندگی می کنند شایع تر است و قبل از نوجوانی در پسران شایع تر از دختران است. شیوع اختلال نافرمانی مقابله ای حدود 3.3 درصد است. حدود 70 درصد از افراد مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای تا سن 18 سالگی علائم را برطرف می‌کنند. علاوه بر این، حدود 67 درصد از کودکانی که با اختلال نافرمانی مقابله‌ای تشخیص داده می‌شوند، در طی یک پیگیری 3 ساله دیگر معیارهای تشخیصی را برآورده نمی‌کنند.

بزرگسالان و نوجوانانی که مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای تشخیص داده شده اند، 90 درصد احتمال دارد که در طول زندگی خود با یک بیماری روانی دیگر تشخیص داده شوند. به ویژه اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، سوء مصرف مواد، اختلال شخصیت ضداجتماعی و غیره. اختلالات شخصیتی افراد مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای، نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

ت) درمان شایع بودن اختلال نافرمانی مخالف:

درمان اختلال نافرمانی مقابله ای اغلب شامل ترکیبی از درمان و آموزش برای کودک و آموزش برای والدین است. برای کودکان و نوجوانان، آموزش حل مسئله شناختی می تواند راه های مثبتی را برای پاسخ به موقعیت های استرس زا آموزش دهد. آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان و نوجوانان کمک می کند تا یاد بگیرند که با کودکان و بزرگسالان به شیوه ای مناسب تر و مثبت تر تعامل کنند. در برخی موارد، داروها ممکن است ضروری باشند.

آموزش مدیریت والدین می تواند به والدین کمک کند تا مهارت ها و تکنیک هایی را برای پاسخ به رفتار چالش برانگیز بیاموزند و به فرزندان خود در رفتارهای مثبت کمک کنند. این آموزش بر ارائه نظارت حمایتی و نظم و انضباط فوری و ثابت برای رفتار مشکل ساز، متمرکز است.

اختلال رفتاری

این اختلال ناهنجاری های اجتماعی را نقض می کند و شامل پرخاش کردن به دیگران و حیوانات است که حتی شخص بر اثر این اختلال ممکن است اموال عمومی را تخریب کند و همگی جزء نقض قانون نیز محسوب می شود. در واقع شخص با رفتار خود نشان می دهد که چه مواردی را می تواند نقض کند.

الف) علائم اختلال رفتاری شامل چه مواردی است:

• پرخاشگری به مردم و حیوانات (قلدری، ارعاب دیگران، شروع دعوا، استفاده از سلاح، ظلم به دیگران، ظلم به حیوانات، دزدیده شدن در هنگام مواجهه با قربانی، تجاوز به دیگران).
• تخریب اموال (آتش سوزی عمدی، خرابکاری).
• فریبکاری یا دزدی (شکسته شدن به اموال، دستکاری اموال دیگران، سرقت).
• نقض جدی قوانین (فرار از خانه، فرار از مدرسه، بیرون ماندن در شب).

طبق DSM-5 ، این رفتارها را می توان برای اولین بار در دوره پیش دبستانی مشاهده کرد. با این حال، علائم قابل توجه تری بین دوران کودکی و نوجوانی میانی ظاهر می شود. نادر است که این علائم برای اولین بار پس از 16 سالگی ظاهر شوند. اختلال سلوک فقط در کودکان و جوانان تا 18 سالگی تشخیص داده می شود. بزرگسالان با علائم مشابه ممکن است با اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شوند. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از ادامه مشکلات تا بزرگسالی کمک کند.

ب) عوامل و میزان شایع بودن اختلال رفتاری:

عوامل خطر متعددی برای ایجاد اختلال رفتاری وجود دارد، از جمله: سبک‌های فرزندپروری خشن، قرار گرفتن در معرض سوء استفاده فیزیکی یا جنسی در دوران کودکی، تربیت ناپایدار، مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری، مصرف مواد و فعالیت‌های مجرمانه والدین و فقر.

این رفتارها باعث اختلال قابل توجه در محیط‌های مختلف مانند خانه، مدرسه، روابط و محیط‌های شغلی می‌شود. با این حال، افراد مبتلا به اختلال رفتاری ممکن است رفتارهای خود را انکار کنند یا کم اهمیت جلوه دهند. اختلال رفتاری عموماً جدی تر از ODD در نظر گرفته می شود. این اختلال می تواند با رفتارهای مجرمانه، ترک تحصیل از دبیرستان و سوء مصرف مواد همراه باشد.

حدود 40 درصد از افرادی که معیارهای تشخیصی اختلال را دارند، بعداً معیارهای تشخیصی اختلال شخصیت ضد اجتماعی را خواهند داشت. شیوع اختلال سلوک بین 1.5 تا 3.4 درصد است که در مردان شایع تر است. حدود 16 تا 20 درصد از جوانان مبتلا به اختلال سلوک نیز ADHD دارند. 5 نکته قابل توجه، جوانانی که هم ADHD و هم اختلال سلوک دارند، در معرض خطر بیشتری برای مصرف مواد هستند.

پ) درمان اختلال رفتاری به چه صورت است:

درمان می تواند به کودکان کمک کند تا طرز فکر خود را تغییر دهند و احساسات خشمگین را کنترل کنند. درمان ممکن است شامل آموزش مدیریت والدین و خانواده درمانی، مانند خانواده درمانی عملکردی باشد. خانواده درمانیِ عملکردی به خانواده ها کمک می کند تا این اختلال و مشکلات مربوط به آن را درک کنند، مهارت های فرزندپروری مثبت را آموزش می دهد و به ایجاد روابط خانوادگی کمک می کند. می تواند به خانواده ها کمک کند تا تغییرات مثبت را در سایر زمینه ها و موقعیت های مشکل دار اعمال کنند.

اختلال انفجاری متناوب

اختلال انفجاری متناوب اختلالی است که شخص شدیدا عصبانی می شود و به خاطر موضوعی طغیان می کند. در این جا آنقدر خشم شخص در طول روز زیاد است که به سختی می شود آن را کنترل نمود.

الف) علائم اختلال انفجاری متناوب

1. عصبانیت‌های خلقی، مشاجرات کلامی و دعوا دارند.
2. رفتارهای مشاهده شده منجر به حمله فیزیکی به دیگران یا حیوانات، تخریب اموال یا تجاوزات کلامی می شود.
3. طغیان های تهاجمی را از خود نشان می دهند.
4. با رویداد یا حادثه ای که آنها را تحریک کرده است، تناسب ندارند و بیش از حد برای شخص ناراحت می شوند.
5. رفتارها تکانشی هستند.
6. رفتار آنها باعث ناراحتی زیادی برای افراد می شود.
7. اشخاص مشکلاتی را در محل کار یا خانه ایجاد می کنند.

توجه به این نکته ضروری است که این رفتارهای پرخاشگرانه برنامه ریزی نشده، تکانشی و مبتنی بر عصبانیت هستند. آنها به سرعت پس از تحریک شدن اتفاق می‌افتند و معمولاً بیش از 30 دقیقه طول نمی‌کشند. این طغیان ها باید با ناراحتی ذهنی یا اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی همراه باشد.

افراد مبتلا، تمایل به رضایت از زندگی ضعیف و کیفیت زندگی پایین تر دارند. برای برآوردن معیارهای تشخیصی، افراد مبتلا باید حداقل 6 سال یا معادل رشد داشته باشند. با این حال، این اختلال معمولاً برای اولین بار در اواخر دوران کودکی یا نوجوانی مشاهده می شود. شیوع یک ساله 2.7٪ و شیوع مادام العمر 7٪ است.

ب) عوامل اختلال انفجاری متناوب

عوامل خطر بسیاری با ایجاد اختلال انفجاری متناوب شناسایی شده اند، مانند: مرد، جوان، بیکار، مجرد، داشتن سطح تحصیلات پایین و قربانی خشونت فیزیکی یا جنسی. اختلال انفجاری متناوب با اضطراب و اختلالات با بیماری دوقطبی مرتبط است. افراد مبتلا به این اختلال در مقایسه با افراد بدون آن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اختلالات مصرف مواد هستند. یعنی افرادی که از مواد مخدر استفاده می کنند بیشتر در معرض این بیماری هستند و ممکن است به راحتی دچار این بیماری شوند.

پ) درمان اختلال انفجاری متناوب

درمان معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری با تمرکز بر تغییر افکار مربوط به خشم و پرخاشگری و ایجاد آرامش و مهارت های مقابله است. گاهی اوقات، بسته به سن و علائم فرد، دارو ممکن است مفید باشد. اینکه چه دارویی برای این بیماران تجویز شود صرفا بر عهده ی روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من است چرا که شما بایستی از مصرف داروهای خودسرانه به صورت کلی پرهیز نمایید.

اختلال پیرومانیا چیست؟

پیرومانیا که یک اختلال نادر است که شامل تکانه‌های مکرر یا تمایل شدید برای ایجاد آتش‌سوزی عمدی است و با سایر بیماری ها و اختلالات متفاوت است. آتش سوزی در این مورد معمولاً با کنجکاوی انجام می شود و معمولاً در کودکان بدون نظارت با دسترسی به فندک و کبریت رخ می دهد. از طرف دیگر، افراد مبتلا به پیرومانیا مجذوب آتش و موارد استفاده از آن هستند.

افراد آسیب دیده درگیر آتش‌زنی مکرر و عمدی می‌شوند که به دلایل خارجی انگیزه ندارد. آنها تمایل شدیدی برای شرکت در آتش‌سوزی خطرناک دارند. آنها همچنین قبل از برافروختن آتش، تنش درونی را تجربه می کنند که پس از روشن شدن آتش، لذت را به دنبال دارد. این افراد برای رهایی از تنش عاطفی درونی، مکان های مختلف را آتش میزنند، نه برای هر نوع سود مادی یا موارد دیگر که مدنظر بزرگسالان است.

عوامل پیرومانیا چیست؟

جنسیت مرد، مصرف مواد، قربانی سوءاستفاده قرار گرفتن، شیفتگی به آتش سوزی و ابتلا به بیماری روانی. شیوع پیرومانیا در ایالات متحده حدود 1٪ است. این بیماری با اختلالات یا ویژگی های شخصیتی (به ویژه اختلال شخصیت ضد اجتماعی یا رفتارهای ضد اجتماعی) و اختلالات مصرف مواد مرتبط است.

درمان پیرومانی معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری و آموزش است. این درمان می تواند به افراد کمک کند تا از احساسات تنش آگاهی بیشتری پیدا کنند و راه هایی برای مقابله با آن بیابند. باید به هر کودکی در مورد خطرات بازی با آتش و عواقب احتمالی آموزش داده شود.

اختلال کلپتومانیا چیست؟

کلپتومانیا یک اختلال نادر است که شامل سرقت غیرارادی، تکانشی و غیرقابل مقاومت از سوی فرد است که برای استفاده شخصی یا سایر اشکال مورد نیاز نیستند.

این مورد با دزدی از مغازه متفاوت است، زیرا دزدان مغازه برای نوعی سود، دزدی می کنند و اغلب اقدامات خود را برنامه ریزی می کنند. با این حال، افراد مبتلا به کلپتومانیا به چیزی که دزدیده اند نیاز ندارند. آنها اغلب اشیای دزدیده شده را پس می دهند، پنهان می کنند یا احتکار می کنند.

افراد مبتلا به کلپتومانیا می‌دانند کاری که انجام می‌دهند اشتباه است، اما نمی‌توانند انگیزه دزدی را کنترل کنند، که منجر به دزدی عجولانه و با تفکر ضعیف می‌شود. آنها قبل از دزدی تنش درونی را تجربه می کنند که بعد از سرقت برطرف می شود. در حالی که از دزدی لذت می برند، پس از آن احساس گناه یا اندوه می کنند.

بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال ممکن است سعی کنند از دزدی خودداری کنند اما از ناتوانی خود در انجام این کار احساس گناه و شرمندگی می کنند. همچنین بسیاری ممکن است به دلیل این رفتارها دستگیر یا زندانی شوند.

اختلال کلپتومانیا چه زمانی آغاز می شود؟

این اختلال در سنین نوجوانی ظاهر می شود. با این حال، شروع آن می تواند به طور قابل توجهی بین دوران کودکی و پیری متفاوت باشد. شیوع این اختلال مشخص نیست، اما اعتقاد بر این است که این، یک تشخیص عمومی غیر معمول است که ممکن است در زنان و بیماران روانپزشکی شایع تر باشد. بسیاری از مبتلایان به این اختلال همچنین دارای اختلالات مصرف مواد، اختلالات خلقی و خویشاوندان درجه یک با اختلالات مصرف مواد و OCD هستند. هنگامی که بیماران دچار بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال وسواس فکری-اجباری نیز می شوند، علائم شدیدتر می شوند. این اختلال در صورت عدم درمان، می تواند مزمن باشد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی از پس آن بر بیایید و با آگاهی کامل درمان خود را آغاز کنید. در واقع هدف این است که شما با مراجعه به بهترین روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان درمان خود را به راحتی شروع کنید.

برای این کار نیاز است که به سایت دکتر با من مراجعه کنید و در آنجا لیست کامل پزشکان را مشاهده و سپس یکی از متخصصین را انتخاب و با توجه به ساعات و روزهای خالی پزشک، نوبت اینترنتی خود را دریافت کنید.

با آرزوی بهبودی و سلامت شما همراهان عزیز دکتر با من

منابع

• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK562279/
• https://wiregrass.libguides.com/c.php?g=1044445&p=7583281
• https://americanaddictioncenters.org/co-occurring-disorders/impulse-control-disorder
• https://www.verywellhealth.com/impulse-control-disorders-5272073
• https://www.crosscreekhospital.com/behavioral-disorders/impulse-control/signs-effects/
• https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2773021222000177

ما به صورت جامع در خصوص بیماری های روانی در سایت دکتر با من صحبت نموده ایم که یکی از آنها اختلالات خواب است. در واقع اختلالات خواب گروهی از شرایط هستند که بر توانایی خواب خوب به طور منظم تاثیر می گذارند. که دلایل بسیاری دارد اما عمده علت آنها مشکل در سلامتی فیزیکی و استرس زیاد است. در واقع بایستی گفت که اختلال خواب به طور فزاینده ای در دنیا رایج شده است.

مقدمه و مفهوم اختلال خواب

اختلالات خواب عمده مشکلاتی هستند که موجب عدم خواب مناسب و کافی در فرد می شوند. در واقع، بیش از یک سوم از بزرگسالان در جهان کمتر از 7 ساعت در یک دوره 24 ساعته می خوابند. بیش از 70 درصد از دانش‌آموزان دبیرستانی گزارش داده‌اند که در شب‌های هفته کمتر از 8 ساعت می‌خوابند.

اکثر مردم به دلیل استرس، برنامه های شلوغ و سایر تاثیرات بیرونی، مشکلات خواب را تجربه می کنند. با این حال، هنگامی که این مسائل به طور منظم شروع می شود و با زندگی روزمره تداخل می کند، ممکن است نشان دهنده یک اختلال خواب باشد.

بسته به نوع اختلال خواب، افراد ممکن است به سختی بخوابند و یا ممکن است در طول روز احساس خستگی شدید کنند. کمبود خواب می تواند تاثیر منفی بر انرژی، خلق و خو، تمرکز و سلامت کلی فرد داشته باشد. در برخی موارد، اختلالات خواب می‌تواند نشانه‌ای از وضعیت ناپایدار سلامت روانی یا پزشکی باشد. این مشکلات خواب ممکن است در نهایت پس از درمان علت اصلی برطرف شوند. هنگامی که اختلالات خواب ناشی از بیماری دیگری نباشد، درمان معمولاً شامل ترکیبی از درمان‌های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است.

اگر مشکوک به اختلال خواب هستید، تشخیص و درمان فوراً مهم است. هنگامی که درمان نشود، اثرات منفی اختلالات خواب می تواند منجر به عواقب سلامتی بیشتری شود. همچنین می توانند بر عملکرد شما در محل کار تاثیر بگذارند، باعث تنش در روابط شوند و توانایی شما در انجام فعالیت های روزانه را مختل کنند. به همین جهت تا فرصت کافی دارید بهتر است به سایت پزشکی دکتر با من مراجعه نمایید و از بهترین روانپزشک در آنجا به صورت اینترنتی نوبت اخذ کنید.

بررسی انواع مختلف اختلالات خواب

انواع مختلفی از اختلالات خواب وجود دارد که ما در اینجا به مهم ترین آنها خواهیم پرداخت تا شما اطلاعات لازم در خصوص بیماری خود را بدست آورید.

1. بیخوابی
   بی خوابی به عدم توانایی در خواب یا خواب ماندن اشاره دارد. این امر می تواند در اثر تاخیر جت، استرس و اضطراب، هورمون ها یا مشکلات گوارشی ایجاد شود. همچنین ممکن است نشانه بیماری دیگری باشد. بی خوابی یکی از مشکلات رایج در میان 50 درصد از افراد است.
   بی خوابی می تواند برای سلامت و کیفیت زندگی شما مشکلات زیادی به وجود آورد مانند موارد زیر:

• مبتلا شدن به افسردگی
• مشکل در تمرکز
• تغییرات زیاد در احساسات
• افزایش وزن در فرد
• اختلال در کار یا مشکل در عملکرد درس خواندن

این اختلال بیشترین شیوع در بزرگسالان و زنان را دارد چرا که آنها با تغییرات هورمونی و اتفاقات موجود در جامعه بیشتر درگیر هستند.

بر اساس مطالعات دانشمندان سه نوع بی خوابی در میان افراد دارد:

• مزمن، هنگامی که بی خوابی به طور منظم حداقل 1 ماه اتفاق می افتد
• متناوب، هنگامی که بی خوابی به صورت دوره ای رخ می دهد
• گذرا، وقتی بی خوابی فقط چند شب پشت سرهم اتفاق می افتد و تمام می شود.

2. آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب
   آینه خواب با وقفه تنفسی، هنگامی که شخص خواب است رخ می دهد. این یک وضعیت پزشکی جدی است که باعث می شود بدن اکسیژن کمتری دریافت کند. همچنین می تواند باعث بیدار شدن شما در طول شب شود و این موضوع فرد را به شدت آزار می دهد. به همین سبب مراجعه به روانشناس یا روانپزشک در سایت دکتر با من می تواند به شما در درمان این بیماری کمک کند.

آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب در قالب دو نوع وجود دارد:

• آپنه انسدادی خواب، جایی که جریان هوا متوقف می شود، زیرا فضای راه هوایی مسدود یا خیلی باریک است
• آپنه خواب مرکزی، که در آن مشکلی در ارتباط بین مغز و عضلات کنترل کننده تنفس شما وجود دارد و این مورد دوم بسیار حاد تر از اول است و حتما بایستی تحت درمان متخصص اعصاب قرار بگیرد تا این مشکل به زودی حل شود.

3. پاراسومنیا
   پاراسومنیا دسته ای از اختلالات خواب هستند که باعث حرکات و رفتارهای غیر طبیعی در طول خواب می شوند. که موجب شده شخص یک سری حرکاتی در خواب خود داشته باشد که برای او یا اطرافیانش به شدت آزار دهنده است. چنانچه هر کدام از این رفتارها را دارید بهتر است به روانشناس خود بگوید. این اعمال عبارت از :

• راه رفتن در خواب
• در خواب حرف زدن
• ناله کردن
• کابوس های شبانه
• شب ادراری مکرر
• دندان قروچه یا مالیدن دندان ها به یک دیگر

3. سندرم پای بی قرار
   سندرم پای بیقرار (RLS) نیاز شدید به حرکت دادن پاها است. این میل گاهی با احساس سوزن سوزن شدن در پاها همراه است. در حالی که این علائم ممکن است در طول روز بروز کنند، اما در شب بیشتر شایع هستند و فرد در حین خوابیدن مدام پاهای خود را تکان می دهد و ممکن است حتی زمانی که صبح بیدار می شود یک حس درد در پای خود نیز احساس کند که حتی از علت آن بی خبر است اما این بیماری ریشه در اعصاب و روان فرد دارد. RLS اغلب با برخی از شرایط سلامتی، از جمله اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) و بیماری پارکینسون مرتبط است، اما علت دقیق آن همیشه شناخته شده نیست.
   
4. نارکولپسی
   نارکولپسی با “حملات خواب” مشخص می شود که در هنگام بیداری رخ می دهد. این بدان معنی است که شما ناگهان احساس خستگی شدید می کنید و بدون هشدار به خواب می روید. یعنی به شخص یک حمله دست می دهد و در همان زمان نیز به خواب می رود و دیگر نمی تواند بیدار باشد. این اختلال همچنین می‌تواند باعث فلج خواب شود، که ممکن است شما را از نظر فیزیکی قادر به حرکت بلافاصله پس از بیدار شدن نکند. اگرچه نارکولپسی ممکن است به خودی خود رخ دهد، اما با برخی از اختلالات عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس نیز همراه است.

علائم اختلال خواب چیست؟

علائم بسته به شدت و نوع اختلال خواب متفاوت است. همچنین زمانی که اختلالات خواب در نتیجه بیماری دیگری باشد، ممکن است این علائم در شما کاملا متفاوت باشد. در واقع می توان گفت که شما ممکن است حتی یک علامت را تجربه کنید.

با این حال، علائم عمومی اختلالات خواب عبارتند از:

• مشکل در به خواب رفتن یا خوابیدن زیاد
• خستگی در طول روز
• میل شدید به چرت زدن در طول روز
• الگوهای تنفس و نفس کشیدن غیرعادی
• میل داشتن به حرکات ناخوشایند در هنگام خواب و انجام آنها
• حرکت پای غیر معمول یا سایر تجربیات در هنگام خواب
• تغییرات ناخواسته در خواب شما به جز موارد بالا مانند: راه رفتن در خواب

علت اختلال خواب چیست؟

شرایط، بیماری ها و اختلالات زیادی وجود دارد که می تواند باعث اختلال در خواب شود. در بسیاری از موارد، اختلالات خواب در نتیجه یک مشکل در سلامت روحی و یا بیماری های زمینه ای ایجاد می شود.

آلرژی و مشکلات تنفسی

آلرژی، سرماخوردگی و عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی می تواند تنفس در شب را دشوار کند. ناتوانی در تنفس از طریق بینی نیز می تواند باعث مشکلات خواب شود.

تکرر ادرار

شب ادراری یا تکرر ادرار ممکن است خواب شما را با بیدار شدن در طول شب مختل کند. عدم تعادل هورمونی و بیماری های دستگاه ادراری ممکن است در ایجاد این وضعیت نقش داشته باشد. اگر تکرر ادرار با خونریزی یا درد همراه است، حتماً به متخصص اعصاب یا اورولوژی مراجعه کنید.

درد مزمن

درد مداوم می تواند خوابیدن را برای شخص بسیار دشوار کند. حتی ممکن است شما را از خواب بیدار کند و دیگر قادر به استراحت نباشید.

برخی از شایع ترین علل درد مزمن در اثر بیماری های اعصاب و روان عبارتند از:

• آرتروز
• سندرم خستگی مزمن
• فیبرومیالژیا
• بیماری التهابی روده
• سردردهای مداوم
• کمردرد مداوم

در برخی موارد، درد مزمن حتی ممکن است با اختلالات خواب تشدید شود. به عنوان مثال، پزشکان معتقدند که ایجاد فیبرومیالژیا ممکن است با مشکلات خواب مرتبط باشد و حتی علت این بیماری را اختلال خواب می دانند.

استرس و اضطراب

استرس و اضطراب اغلب بر کیفیت خواب تاثیر منفی می گذارد. ممکن است نخوابیدن و یا حتی خواب زیاد برای شما سخت باشد. کابوس، صحبت کردن در خواب، یا راه رفتن در خواب نیز ممکن است موجب به وجود آمدن این اختلال در خواب شود.

اختلالات خواب چگونه تشخیص داده می شوند؟

پزشک ابتدا یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و اطلاعاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی شما جمع آوری می کند. آنها همچنین ممکن است آزمایش های مختلفی را برای شما نوشته و بهتر است حتما آنها را انجام دهید. همچنین در خصوص اتفاقاتی که در زندگی شما رخ می دهد نیز می خواهند بدانند. از جمله مواردی که متخصص اعصاب و روان و یا پروفسور روانپزشک در تهران از شما می خواهد انجام دهید موارد زیر است:

1. پلی سومنوگرافی (PSG): این یک مطالعه خواب آزمایشگاهی است که سطوح اکسیژن، حرکات بدن و امواج مغزی را ارزیابی می‌کند تا تعیین کند چگونه خواب شما را مختل می‌کنند و در مقایسه با مطالعه خواب در خانه (HST) که توسط خود شما بایستی انجام شود و برای تشخیص آپنه خواب نیز از این آزمایش استفاده می‌شود.
2. الکتروانسفالوگرام (EEG): این آزمایشی است که فعالیت الکتریکی مغز را ارزیابی می کند و هرگونه مشکل بالقوه مرتبط با این فعالیت را تشخیص می دهد. این بخشی از پلی سومنوگرافی است و به مورد قلبی مرتبط است.
3. تست تأخیر خواب چندگانه (MSLT): این مطالعه چرت زدن زیاد در طول روز همراه با PSG در شب را بررسی می کند و از این آزمایش برای کمک به تشخیص نارکولپسی نیز استفاده می شود.

این آزمایش‌ها می‌توانند در تعیین مسیر صحیح درمان اختلالات خواب بسیار مهم باشند و می تواند به پزشک در درمان بیماری شما و تشخیص درست آن کمک کند.

انواع اختلال خواب چگونه درمان می شوند؟

درمان اختلالات خواب بسته به نوع و علت زمینه ای آن می تواند متفاوت باشد. با این حال، به طور کلی شامل ترکیبی از درمان های پزشکی و تغییرات سبک زندگی است و همچنین حتما بایستی فرد تحت نظر یک روانشناس یا مشاور قرار بگیرد تا بتواند به خوبی درمان خود را همراه با داروهای تجویز شده از سوی پزشک پیش ببرد.

درمان های پزشکی

درمان پزشکی برای اختلالات خواب ممکن است شامل یکی از موارد زیر باشد، اما تشخیص این موضوع کاملا به متخصص مرتبط می شود و لطفا از درمان های خودسرانه جدا خودداری نمایید.

• قرص های خواب آور
• مکمل های ملاتونین
• قرص های آلرژی یا داروهای سرماخوردگی در برخی از موارد به صورت مکمل درمانی داده می شود.
• داروهای ضد افسردگی
• استفاده از دستگاه تنفس یا جراحی در مواردی که شخص مشکل آپنه خواب دارد.
• گارد دندان (معمولاً برای دندان قروچه)
• داروهایی برای رعایت مسائل بهداشتی

تغییر سبک زندگی

تنظیم سبک زندگی میتواند کیفیت خواب شما را تا حد زیادی بهبود بخشد، به خصوص زمانی که همراه با درمان های پزشکی انجام شود. در واقع شما تا سبک زندگی سالمی نداشته باشید نمی توانید از نظر روحی نیز سالم باشید. پس رعایت آن کاملا جدی و تاثیر گذار است. ممکن است بخواهید در نظر بگیرید:

• سبزیجات و ماهی بیشتری را در رژیم غذایی خود بگنجانید و مصرف قند را کاهش دهید
• کاهش استرس و اضطراب با ورزش و حرکات کششی
• ایجاد و پایبندی به یک برنامه منظم خواب
• نوشیدن آب کمتر قبل از خواب
• محدود کردن مصرف کافئین، به خصوص در اواخر بعد از ظهر یا عصر
• کاهش مصرف دخانیات و الکل
• خوردن وعده های غذایی کم کربوهیدرات قبل از خواب
• حفظ وزن سالم بر اساس توصیه های پزشک

خوابیدن در یک ساعت معین هر روز نیز می تواند کیفیت خواب شما را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. در حالی که ممکن است وسوسه شوید آخر هفته‌ها بخوابید، اما این می‌تواند بیدار شدن و خوابیدن در طول هفته کاری را دشوارتر کند.

مشاوره با روانشناس

در کنار استفاده از داروها شما بهتر است که با روانشناس خود، دوره تراپی را شروع نمایید، چرا که بسیاری از مشکلات در زمینه ی اتفاقات سالیان گذشته ی شماست و ممکن است نیاز به درمان و حل ریشه ایی آن باشد. البته این موضوع نیر به کمک خود شما نیز کاملا وابسته است و بایستی شما نیز بسیار کمک نمایید تا دوره ی درمان زودتر تمام و مشکلات خواب شما بر طرف شود.

اختلال خواب چه تاثیری بر روی فرد دارد؟

اثرات اختلالات خواب می تواند به قدری مختل کننده باشد که اکثر افراد مبتلا به آن خواهان برطرف شدن سریع آن هستند. متاسفانه، برخی از اختلالات زمان بیشتری برای درمان نیاز دارد و حتی پروسه ی آن را طولانی تر می کند. با این حال، اگر به برنامه درمانی خود پایبند باشید و به طور منظم با پزشک خود در ارتباط باشید، می توانید راه خود را برای خواب بهتر پیدا کنید.

وقتی شخص خواب خوبی نداشته باشد نمی تواند در مسیر زندگی خود موفقیت آمیز نیز عمل نمایید و در نتیجه از انجام بسیاری از امور خود عقب می افتد و نمی تواند به درستی در جامعه نیز حضور پیدا کند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله هر آنچه نیاز بود تا شما در خصوص اختلال خواب، علت و نحوه درمان آن بدانید بیان کرده ایم. در واقع هدف ما این است شما یک اطلاعات کلی در خصوص بیماری و علائم خود داشته باشید. اما بدانید که این مقاله برای درمان شما نیست و بایستی برای درمان، حتما به روانشناس، روانپزشک و متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

نحوه اخذ نوبت اینترنتی شما نیز بدین شکل است که بایستی به سایت مراجعه نموده، در آنجا وارد پروفایل پزشک شوید، سپس با توجه به ساعات و روزهای خالی وی، نوبت خود را ثبت نمایید و در زمان مورد نظر به پزشک مراجعه کنید.

با آرزوی سلامتی و بهبودی شما همراهان عزیز دکتر با من

 

منایع

 

• https://www.msdmanuals.com/professional/neurologic-disorders/sleep-and-wakefulness-disorders/approach-to-the-patient-with-a-sleep-or-wakefulness-disorder
• https://www.sleepfoundation.org/sleep-disorders
• https://my.clevelandclinic.org/health/articles/11429-common-sleep-disorders
• https://www.medscape.com/medicalstudents?urlCache=aHR0cHM6Ly9lbWVkaWNpbmUubWVkc2NhcGUuY29tL2FydGljbGUvMjg3MTA0LW92ZXJ2aWV3P3JlZz0x&scode=msp&client=205502&lang=en&register=true&form=social&su=
• https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2589344
• https://medlineplus.gov/sleepdisorders.html
• https://www.webmd.com/sleep-disorders/guide/sleep-disorders-symptoms-types
• https://sleepeducation.org/sleep-disorders/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Sleep_disorder

در مقالات جامع قبلی در سایت دکتر با من در خصوص لیست کامل بیماری های روانی در جهان صحبت کرده ایم که یکی از دسته های آن بیماری اختلالات خلقی است که در سال های گذشته در حوزه ی علم روانپزشکی رایج شده است. در نتیجه بهتر است به جای استرس و نگرانی در ابتدا سعی نمایید با مراجعه به پزشک، بیماری و نوع آن را تشخیص دهید و سپس به فکر درمان و حل کردن این بیماری باشید. در نتیجه ما در این مقاله سعی کرده ایم در خصوص بیماری، علت و نحوه درمان آن به طور کامل صحبت نماییم تا شما به اندازه کافی با آن آشنا شوید، پس تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

مفهوم بیماری اختلالات خلقی

اختلال خلقی یک وضعیت ناپایدار سلامت روان است که در درجه اول بر وضعیت عاطفی شخص تاثیر می گذارد در واقع این اختلالی است که در آن شما دوره های طولانی بدون تعادل که شامل شادی شدید، غم و اندوه شدید یا هر دو با هم را به مراتب تجربه می کنید. برخی از اختلالات خلقی نیز می تواند شامل سایر احساسات پایدار مانند عصبانیت و تحریک پذیری، که آن را به طور ثابت در اخلاق خود داشته باشید به همین جهت بهتر است که در ابتدا به متخصص روانپزشک خوب در تهران یا اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه و از علت و نحوه درمان بیماری خود آگاه شوید.
در این بیماری طبیعی است که خلق و خوی شما بسته به شرایط تغییر کند. با این حال، برای تشخیص اختلال خلقی، علائم باید برای چند هفته یا بیشتر در احساسات و رفتار شما وجود داشته باشد. چنانچه این بیماری به موقع درمان نشود تاثیر مستقیمی بر اختلالات روح و روان شما خواهد گذاشت به گونه ای که ممکن است شما را از کار کردن و یا انجام سایر امور زندگی باز دارد.

انواع اختلالات خلقی در انسان

با توجه به آمار منتشر شده در خصوص بیماری اختلالات روانی (DSM-5) در سال 2013، اختلالات خلقی به دو گروه اختلالات دوقطبی و وابسته و اختلالات افسردگی تقسیم شدند. که می توان گفت انواع اختلالات خلقی عبارتند از:
1. اختلال افسردگی اساسی (MDD) : این بیماری را روانپزشکان اغلب به عنوان افسردگی اساسی یا افسردگی بالینی معرفی می کنند که شامل دوره های غم و اندوه شدید، ناامیدی یا پوچی است که می تواند همراه با انواع علائم فیزیکی، شناختی و عاطفی در شخص باشد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.

2. اختلال دوقطبی I : این بیماری با نام افسردگی شیدایی خوانده میشود که شخص اصولا یک حس سرخوشانه کاذب همراه با شیدایی را تجربه میکند که حتی تحرک پذیری وی در امور زندگی خود را در سطح غیر نرمالی بالا می برد. در طول دوره های شیدایی، افراد مبتلا به بیماری دوقطبی درجه یک نیز به طور منظم درگیر فعالیت های مخاطره آمیزی می شوند که می تواند منجر به عواقب منفی برای خود یا دیگران شود. در واقع این اختلال دو قطبی در اختلالات خلقی در دو درجه در نظر گرفته می شود که وخامت حال بیمار را نشان می دهد.

3. اختلال دوقطبی II : تشخیص بیماری دوقطبی در درجه دو آن، فرد باید حداقل یک دوره هیپومانیا فعلی یا گذشته (شکل کمتر شدید شیدایی) و حداقل یک دوره افسردگی اساسی فعلی با گذشته در طول بیماری خود داشته باشد. در این جا شاهد علائم خفیف تری از شیدایی و سایر نشانه های این بیماری هستیم.

4. اختلال سیکلوتایمی : تشخیص این بیماری در کسانی که حداقل دو سال سابقه بیماری در حوزه ی هیپومانیا و شبیه افسردگی دارند نیاز است که پزشک بتواند تشخیص دهد در ادامه این بیماری را درمان و بهبود بخشد.
5. اختلال دوقطبی و مرتبط با آن به دلیل یک بیماری دیگر : گاهی شخص در شرایطی قرار می گیرد، که برخی از شرایط پزشکی در واقع می توانند علائم اختلال دوقطبی را ایجاد کنند. این زمانی تشخیص داده می شود که شواهدی وجود داشته باشد که اختلال خلقی نتیجه مستقیم فیزیولوژیکی یک بیماری پزشکی (نه روانی) دیگر است که در فرد به وجود آمده و در نتیجه منجر به این بیماری شده است.

5. اختلال افسردگی ناشی از یک بیماری دیگر : مشابه اختلال دوقطبی مربوط به یک بیماری پزشکی دیگر است که این تشخیص برای افرادی که علائم افسردگی دارند، استفاده می شود. با این حال، علائم به طور مستقیم توسط یک بیماری زمینه ای مانند کم کاری تیروئید ایجاد می شود.

6.اختلال دوقطبی ناشی از مواد/دارو : فردی را توصیف می‌کند که علائم اختلال دوقطبی را در نتیجه مصرف الکل، مواد مخدر یا دارو تجربه می‌کند.

7.اختلال افسردگی ناشی از مواد/دارو : این تشخیص زمانی داده می شود که یک فرد اختلال افسردگی را در نتیجه مصرف الکل ، مواد مخدر یا دارو تجربه کند.

8.سایر اختلالات دوقطبی مشخص یا نامشخص: این تشخیص‌ها ممکن است زمانی مورد استفاده قرار گیرند که فرد نشانه های انواع اختلال دوقطبی دیگری را نداشته باشد، اما علائم دوقطبی را تجربه می‌کند مانند: مانند دوره هیپومانیک که فقط دو روز طول می‌کشد.

اختلالات خلقی جدید

DSM-5 سه اختلال خلقی جدید در آمار خود اضافه کرده است که این شامل:
1. اختلال اختلال در تنظیم خلقی مخرب : این اختلال افسردگی به DSM-5 برای کودکان 6 تا 18 ساله است که سابقه ی تحریک پذیری و عصبانیت مداوم و دوره های مکرر را تجربه می کنند و یا نشانه هایی مانند، طغیان شدید و خلق و خوی جدید در شخص که بدون هیچ گونه تحریک قابل توجهی از خود یک سری رفتارهای طغیان گر نشانگر می دهند، اضافه خواهد شد.
2. اختلال افسردگی مداوم : این بیماری شامل اختلال افسردگی اساسی مزمن (که برای دو یا چند سال طول طول خواهد کشید) و حتی می تواند به عنوان اختلال دیس تایمی یا دیس تایمی شناخته شود اما به طور کلی یک نوع درجه پایین تر از افسردگی است.
3.اختلال نارسایی پیش از قاعدگی : این بیماری کوتاه مدت در بازده زمانی خود به وجود یک یا چند علامت خاص در هفته قبل از شروع قاعدگی و به دنبال آن برطرف شدن این علائم پس از آن دوره شروع خواهد شد. این علائم شامل نوسانات خلقی، تحریک پذیری یا عصبانیت ، خلق افسرده یا ناامیدی و اضطراب یا تنش است.

علائم بیماری اختلالات خلقی چیست؟

اختلالات خلقی می تواند منجر به دشواری در انجام وظایف و خواسته های روزمره زندگی شود. برخی از افراد، به ویژه کودکان، ممکن است علائم فیزیکی افسردگی، مانند سردردهای غیر قابل توضیح یا معده درد داشته باشند. از آنجایی که انواع مختلفی از اختلالات خلقی وجود دارد، می توانند اثرات بسیار متفاوتی بر کیفیت زندگی داشته فرد داشته باشد. اما به طور کلی شامل علائم موارد زیر است:

● 1.از دست دادن علاقه شخص به زندگی و تمایلات خود
● 2.کمتر یا بیشتر از حد معمول غذا خوردن
● 3. مشکل در خوابیدن یا خوابیدن بیش از حد معمول
● 4. احساس خستگی
● 5. گریه کردن مداوم
● 6. اضطراب طولانی مدت
● 7. عدم داشتن آرامش
● 8. احساس انزوا، غمگینی، ناامیدی و بی ارزشی
● 9. مشکل در تمرکز
● 10. مشکلات تصمیم گیری
● 11. احساس گناه در فرد
● 12 تحریک پذیری
● 13. افکار مردن و یا خودکشی در فرد

میزان شدت این علائم از هر فرد به فرد دیگر کاملا فرق دارد و در نتیجه می توان گفت که بهتر است برای تشخیص و نحوه درمان درست بیماری های اعصاب و روان به روانپزشک و یا متخصص اعصاب در سایت دکتر با من مراجعه نمود.

علت بیماری اختلالات دو قطبی چیست؟

تا کنون هیچ‌کس علت دقیق اختلالات خلقی را نمی‌داند، اما به نظر می‌رسد عوامل مختلفی در ایجاد این اختلالات نقش دارند که بیشتر آن برگرفته از محیط خانواده و اجتماع است. عدم تعادل شیمیایی در مغز مهم ترین علت است. رویدادهای استرس‌زای زندگی مانند مرگ، طلاق یا ضربه‌های روحی نیز می‌توانند باعث افسردگی شوند، به خصوص اگر فردی سابقه ی این بیماری را در خانواده و ژنتیک خود داشته باشد، احتمال مبتلا شدن وی بیشتر است.

درمان بیماری اختلالات خلقی

1. مشاوره با روانشناس و یا روانپزشک
در زمان مشاوره که به اصطلاح درمان شناختی رفتاری (CBT) نامیده می شود که یک شکل رایج درمانی است که برای درمان بسیاری از مشکلات سلامت روان از جمله افسردگی و اختلال دوقطبی استفاده می شود. با CBT، یک درمانگر به شما یاد می دهد که الگوهای افکار منفی را دوباره چارچوب بندی کنید و با استفاده از مکانیسم های مقابله ای سالم ، رفتارهای بالقوه مضر را تغییر دهید .
نوع دیگری از درمان که ممکن است برای مبتلایان به اختلالات خلقی توصیه شود خانواده درمانی است. خانواده درمانی می تواند به شما کمک کند تا در مورد وضعیت سلامتی خودتان اطلاعات بیشتری کسب کنند، که می تواند به شما کمک کند تا در طول درمان بهتر از شما سوی درمانگر حمایت شود.
2. دارو درمانی
پزشک ممکن است برای فردی که اختلال خلقی دارد داروهای ضد افسردگی تجویز کند. داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی و انواع خاصی از اختلال دوقطبی استفاده می شود. اما هیچگاه به صورت خودسرانه از مصرف داروهای روانپزشکی خود داری کنید و حتما این کار توسط پزشک برای شما تجویز شود.
داروهایی چون دپاکوت (والپروات سدیم)، لامیکتال (لاموتریژین) و تگرتول (کاربامازپین) داروهای ضد تشنج هستند که گاهی برای درمان علائم اختلال دوقطبی و اختلال خلقی استفاده می شوند. داروهای ضد تشنج برای درمان تشنج در افراد مبتلا به صرع استفاده می شود، اما مشخص شده است که در درمان علائم اختلال دوقطبی یا خلقی صد در صد نیز موثر هستند.

نتیجه گیری

چنانچه خود یا اطرافیان شما دچار این بیماری شده اند اصلا نگران نباشید چرا که در صورت تشخیص به موقع نیز قابل درمان است. در واقع می توان گفت که این بیماری توسط روانپزشک به راحتی قابل درمان است. شما می توانید برای دریافت نوبت اینترنتی از متخصصان روانپزشکی یا اعصاب و روان به سایت دکتر بامن مراجعه کنید. در واقع بعد از اینکه وارد سایت شد ابتدا لیست پزشکان را جستجو نمایید و سپس پزشک مدنظر خود را مشاهده و وارد پروفایل وی شده و نوبت آنلاین پزشکی خود را ثبت و اخذ نمایید.

منابع
● https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/mood-disorders
● https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/17843-mood-disorders
● https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK558911/
● https://www.msdmanuals.com/home/mental-health-disorders/mood-disorders/overview-of-mood-disorders
● https://www.psycom.net/mood-disorders
● https://mooddisorders.ca/
● https://www.chop.edu/conditions-diseases/mood-disorders-children-and-adolescents
● https://www.oxfordhealth.nhs.uk/research/themes/mood-disorders/

اختلالات تجزیه ای : تعداد بیماری های روحی و روانی در دنیا بسیار است و ما سعی کرده ایم در سایت دکتر با من لیست کامل و انواع بیماری های روحی و روانی را برای شما توضیح دهیم. در پی این موضوع ما در خصوص بیماری اختلالات تجزیه ایی، درمان و علت و انواع آن توضیح کامل داده ایم تا شما بتوانید به خوبی در خصوص این مسئله اطلاعت کامل را بدست آورید.

مفهوم بیماری اختلالات تجزیه ای

اختلالات تجزیه ای نوعی اختلالات چند شخصیتی است که می تواند قسمت های مختلف مغز مانند: حافظه، عواطف شخص، هویت و هر آنچه که مخصوص به ادراک و عواطف اوست را درگیر کند و با مشکلات زیادی مواجه سازد.

معمولا اختلالات تجزیه ای همراه با تروما است که می تواند به از دست دادن حافظه نیز منجر خواهد شد.

برخی اختلالات تجزیه ای بسیار زودگذر هستند اما برخی دیگر به صورت طولانی مدت در بدن شخص ادامه خواهند داشت.

علائم اختلال تجزیه ای

• احساس فراموشی در شخص در خصوص اتفاقات، برخی افراد و حتی مکان های مختلفی که قبلا به آنجا رفته و حتی خاطراتی نیز در پی داشته اند.
• احساس شک و گمان در خصوص خود شخص و هویت او، و پرسش این سوال که من چه کسی هستم؟
• داشتن هویت های گوناگون و مختلف و به اصطلاح چند شخصیتی بودن
• حس دردهای فیزیکی بدون آسیب رسیدن به جسم شخص

افکار، خاطرات، احساسات، اعمال یا احساس یک فرد از اینکه او کیست است در این اختلالات تجزیه ای ایجاد می شود و این یک روند طبیعی است که همه ی بیماران آن را تجربه کرده اند.

نمونه هایی از تفکیک خفیف و رایج عبارتند از خیالبافی که در شخص بسیار به وجود می آید. به طور مثال در موقعیت‌هایی مانند اینکه فرد ممکن است خاطره مکان، شرایط یا احساسات مربوط به رویداد طاقت‌فرسا را از بین ببرد و از نظر ذهنی از ترس، درد و وحشت فرار کند و کم کم متمایل به این بیماری شود.

انواع اختلال تجزیه ای چیست؟

• اختلال تجزیه ای هویت
• فراموشی تجزیه ای
• اختلال مسخ شخصیت / عدم تحقق

الف) اختلال تجزیه ای هویت

اختلال هویت تجزیه ای با تجربیات طاقت فرسا، رویدادهای آسیب زا و/یا سوء استفاده ای که در دوران کودکی رخ داده است، مرتبط است. اختلال هویت تجزیه ای قبلاً به عنوان اختلال شخصیت چندگانه شناخته می شد.

علائم اختلال هویت تجزیه ای (معیارهای تشخیص) عبارتند از:

• وجود دو یا چند هویت گوناگون (یا «وضعیت های شخصیتی») که با تغییراتی در رفتار، حافظه و تفکر همراه است. علائم و نشانه ها ممکن است توسط دیگران مشاهده شود و یا اینکه دیگران این حس را در خصوص شما تجربه کنند.
• احساس گم شدن در میان خاطرات گذشته، حال و آینده که شخص نمی تواند به خوبی از یکدیگر تفکیک کند.
• شخص نمی تواند در خصوص فعالیت های شغلی خود تعادل برقرار کند و یا وجود او در محیط های اجتماعی ناممکن و برای وی سخت می شود.

نگرش و ترجیحات شخصی (به عنوان مثال، در مورد غذا، فعالیت ها، لباس) یک فرد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای ممکن است به طور ناگهانی تغییر کند و سپس به عقب برگردد. تغییر هویت ها به طور غیرارادی اتفاق می افتد، ناخواسته است و باعث ناراحتی می شود.

موسسه سیدران، یک موسسه پژوهشی در خارج از ایران، بیان می دارد که:

که فرد مبتلا به اختلال هویت تجزیه‌ای «احساس می‌کند که در درون خود دو یا چند موجودیت دارد که هر کدام طرز تفکر خود را دارند. مهم است که به خاطر داشته باشید که اگرچه این حالات در یک شخص کاملا متفاوت است و حتی به نظر می رسد که وی چند شخص است اما همه آنها تظاهرات یک فرد واحد و کامل هستند.

نام‌های دیگری که برای توصیف این اختلالات تجزیه ای به کار برده می شود: شامل «شخصیت‌های جایگزین»، «تغییرها»، «وضعیت‌های آگاهی» و «هویت‌ها» هستند.

الف_1) خطر بالای خودکشی در افراد مبتلا به اختلال تجزیه ای هویت

افرادی که در دوران کودکی آزار جسمی و جنسی را تجربه کرده‌اند در معرض خطر ابتلا به اختلال هویت تجزیه‌ای هستند. در واقع افرادی که دچار اختلالات تجزیه ای می شوند، ترومای تکراری و طاقت فرسا را در دوران کودکی تجربه کرده اند.

در میان افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای در ایالات متحده، کانادا و اروپا، حدود 90 درصد قربانیان سوء استفاده و بی توجهی دوران کودکی بوده اند.

اقدام به خودکشی و سایر رفتارهای خودآزاری در میان افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای رایج است. بیش از 70 درصد از بیماران سرپایی مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای اقدام به خودکشی کرده اند.

الف _ 2) علائم اختلال تجزیه ای هویت

1. از بین رفتن مدام حافظه ی کوتاه مدت و عدم تشخیص آن با حافظه ی بلند مدت خود، به طوری که شخص نمی تواند تشخیص دهد کدام خاطره مال چه زمانی است.
2. هویت های چندگانه در شخص به طوری که چندین هویت را شناسایی می کند.

الف_ 2) درمان اختلال تجزیه ای هویت

چنانچه اختلالات تجزیه ایی درمان مناسبی برای آن صورت بگیرد، شخص عملکرد مناسبی در رفتار و عمل خود خواهد داشت و زندگی او روبه بهبودی خواهد رفت.

درمان معمولاً شامل روان درمانی است. درمان می تواند به افراد کمک کند تا بر فرآیند تجزیه و علائم کنترل لازم را در خصوص این بیماری داشته باشند.درمان ممکن است شدید و دشوار باشد زیرا شامل یادآوری و کنار آمدن با تجربیات آسیب زا گذشته است.

درمان شناختی رفتاری و رفتار درمانی دیالکتیکی دو نوع درمان رایج در این بیماری هستند. هیچ دارویی برای درمان مستقیم علائم اختلال هویت تجزیه ای وجود ندارد.

با این حال بسیاری از روانپزشکان و یا متخصصان اعصاب و روان در سایت دکتر بامن، استفاده از داروهای ضد افسردگی را برای درمان لازم و ضروری می دانند.

2) فراموشی تجزیه ای

فراموشی تجزیه ای شامل ناتوانی در به خاطر آوردن اطلاعات مربوط به خود شخص است که می توان گفت که فراموشی عادی نیست.

این فراموشی معمولاً مربوط به یک رویداد آسیب زا یا استرس زا است.فراموشی تجزیه ای با تجربه ترومای دوران کودکی و به ویژه با تجارب سوء استفاده عاطفی و غفلت عاطفی همراه است.

افراد ممکن است از از دست دادن حافظه خود آگاه نباشند یا فقط آگاهی محدودی داشته باشند. و احتمال دارد که اهمیت از دست دادن حافظه را در مورد یک رویداد یا زمان خاص به حداقل برسانند.

الف_1) انواع بیماری فراموشی تجزیه ای

• موضعی – ناتوان در به خاطر سپردن یک رویداد یا دوره زمانی (که متداول ترین نوع است)
• انتخابی – ناتوانی در به خاطر سپردن جنبه خاصی از یک رویداد یا برخی رویدادها در یک دوره زمانی مشخص
• عمومی – از دست دادن کامل هویت و سابقه زندگی که در این نوع بیماری نادر می باشد.

ب_ 2) درمان بیماری فراموشی تجزیه ای

• روان درمانی یا گفتار درمانی که در خصوص مشاوره یا درمان روانی اجتماعی است که شامل صحبت در مورد اختلال و مسائل مربوط به آن با فرد بیمار است. روان درمانی اغلب شامل هیپنوتیزم می شود (به شما کمک می کند تا آسیب را به خاطر بسپارید و از آن عبور کنید).
• هنر درمانی خلاق: استفاده از فرآیند خلاق برای کمک به فردی که نمی تواند افکار خود را بیان کند.
• شناخت درمانی که با گفتار درمانی برای شناسایی باورها و رفتارهای ناسالم و منفی صورت می گیرد.
• داروها که شامل داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا آرام بخش است. این داروها به کنترل علائم مرتبط با اختلالات تجزیه ای کمک می کنند، اما هنوز هیچ دارویی وجود ندارد که به طور خاص اختلالات تجزیه ای را درمان کند. با این حال، داروی پنتوتال گاهی اوقات می تواند به بازیابی خاطرات کمک کند.

توجه داشته باشید که طول یک رویداد فراموشی تجزیه ای ممکن است چند دقیقه یا چند سال باشد و بسته به شدت بیماری درمان برای فرد بیمار انجام می شود.

3. اختلال مسخ واقعیت-شخصیت

در این نوع بیماری اختلال تجزیه ای، شخص حس می کند فردی خارج از خود است و شاهد اعمال و رفتار خود از راه دور هستند. در واقع شخص حس می کند که اتفاقات یک حالت مه آلود دارد و این دنیا و هستی آن غیر واقعی هستند که می تواند برای چند لحظه و یا چند سال باشد.

الف_1) انواع و علائم اختلال مسخ واقعیت-شخصیت

• مسخ شخصیت – احساس تجربیات غیر واقعی بودن یا جدا شدن از ذهن، در خود یا بدن فرد است که افراد ممکن است احساس کنند که بیرون از بدن خود هستند و رویدادهایی را که برایشان اتفاق می افتد را تماشا می کنند.
• غیرواقعی شدن – تجربیات غیر واقعی بودن یا جدا شدن از محیط اطراف است که مردم ممکن است احساس کنند که چیزها و افراد در دنیای اطرافشان واقعی نیستند.

در طول این تجارب تغییر یافته، فرد از واقعیت آگاه است و تجربه او غیرعادی است. این تجربه بسیار ناراحت کننده است، حتی اگر به نظر برسد که فرد واکنشی نشان نمی دهد یا فاقد احساسات است.

علائم ممکن است در اوایل کودکی در شخص شروع شود. بر اساس آمارها میانگین سنی که یک فرد برای اولین بار این اختلال را تجربه می کند 16 سال است. کمتر از 20 درصد از افراد مبتلا به اختلال مسخ شخصیت برای اولین بار علائم را بعد از 20 سالگی تجربه می کنند.

الف_ 2) درمان اختلال مسخ واقعیت-شخصیت

درمان دارویی خاصی برای این بیماری وجود ندارد اما پزشکان بعد از معاینه بالینی و حتی تست های خون، برای فرد دارو های متناسب با آن که حداقل بتواند از عوارض افسردگی کم کند، تجویز خواهند کرد.

گفتار درمانی نیز به شدت توسط مشاور توصیه می شود و به هر حال تمام بیماری های اعصاب و روان همواره با کمک به یک روان درمانگر خوب بهبود بیشتری خواهند یافت.

تشخیص بیماری اختلال تجزیه ای

شیوع اختلالات تجزیه ای در طول زندگی از 10 درصد در جمعیت عمومی تا 46 درصد در بیماران بستری روانپزشکی متغیر است. اختلال تجزیه ای را نمی توان در یک جلسه رد کرد و معمولاً برای بیمارانی که در آنها به اختلال تجزیه ای تشخیص داده شده است، به دلیل عدم آموزش مناسب، تشخیص قبلی اختلال تجزیه ای کمی طولانی خواهد بود.

برخی از تست‌های تشخیصی نیز برای استفاده با کودکان و نوجوانان استفاده شده است، مانند مقیاس تجربیات تجزیه‌ای نوجوان که نسخه کودکان از سنجش پاسخ (REMY-71) وجود دارد، مصاحبه با کودک برای تجربیات تجزیه ذهنی او، چک لیست تفکیک کودک (CDC)، چک لیست رفتار کودک (CBCL) و چک لیست علائم تروما برای خرده مقیاس تفکیک کودکان را شامل می شود.

در واقع بر اساس آمارها مشخص شده است که اختلالات تجزیه ای در جمعیت های سرپایی و همچنین در جوامع کم درآمد کاملاً شایع است. یک مطالعه نشان داد که در جمعیتی از بیماران سرپایی فقیر داخل شهر، شیوع 29 درصد اختلالات تجزیه ای وجود دارد.

مشکلاتی در طبقه بندی، تشخیص و راهبردهای درمانی اختلالات تجزیه ای و تبدیلی وجود دارد که می تواند با زمینه تاریخی هیستری درک شود .

حتی سیستم‌های فعلی که برای تشخیص DD استفاده می‌شوند مانند DSM-IV و ICD-10 در نحوه طبقه‌بندی متفاوت هستند. در بیشتر موارد، متخصصان سلامت روان هنوز در تشخیص بیماران مبتلا به اختلال تجزیه مردد هستند، زیرا قبل از تشخیص اختلال تجزیه‌ای، این بیماران به احتمال زیاد با اختلال افسردگی اساسی، اختلال اضطرابی و اغلب پس از بررسی، تشخیص داده شده‌اند.

اختلال استرس تروماتیک از مصاحبه با افرادی که ممکن است به اختلالات تجزیه ای مبتلا باشند، مشخص شده است که ممکن است در تشخیص دقیق نسبت به ارزیابی ها و مقیاس های خود نمره دهی موثرتر باشد.

شیوع اختلالات تجزیه ای به دلیل مشکلات فراوان در تشخیص اختلالات تجزیه ای به طور کامل شناخته نشده است. بسیاری از این مشکلات ناشی از درک نادرست اختلالات تجزیه ای، از ناآشنا بودن تشخیص یا علائم تا ناباوری در برخی از اختلالات تجزیه ای است.

با توجه به این مشخص شده است که تنها 28٪ تا 48٪ از افراد مبتلا به اختلال تجزیه ای درمان برای سلامت روان خود دریافت می کنند. بیمارانی که به اشتباه تشخیص داده می شوند، اغلب احتمال بیشتری دارد که به طور مکرر در بیمارستان بستری شوند، و عدم درمان می تواند منجر به درمان سرپایی شدید و نرخ بالاتر ناتوانی شود.

یکی از نگرانی‌های مهم در تشخیص اختلالات تجزیه‌ای در مصاحبه‌های پزشکی قانونی، این احتمال است که بیمار برای فرار از پیامدهای منفی، علائمی را تظاهر کند.

در مجرمان جنایی جوان سطوح بسیار بالاتری از اختلالات تجزیه ای مانند فراموشی را گزارش شده است. در یک مطالعه مشخص شد که 1٪ از مجرمان جوان فراموشی کامل را برای یک جنایت خشونت آمیز گزارش کردند، در حالی که 19٪ ادعا کردند فراموشی جزئی دارند.

همچنین مواردی وجود داشته است که در آن افراد مبتلا به اختلال هویت تجزیه ای، بسته به شخصیتی که در آن حضور دارند، شهادت های متناقضی در دادگاه ارائه می دهند.

شیوع اختلالات تجزیه ای در سراسر جهان به دلیل باورهای فرهنگی متفاوت پیرامون احساسات انسان و مغز انسان به خوبی درک نشده است.

نتیجه گیری

بیماری اختلال تجزیه ایی در دسته ی بیماری های روانی قرار دارد که تا کنون دسته بندی های زیادی برای آن مشخص کرده اند که ما مهم ترین و نادر ترین آنها را برای شما توضیح داده ایم و شما بهتر است که برای تشخیص و درمان به متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

در این سایت می توانید به صورت اینترنتی و با خیال راحت لیست کامل روانپزشکان و متخصصان اعصاب را مشاهده و سپس با توجه به ساعات و روزهای حضور پزشک در مطب به وی مراجعه نمایید.

منابع

• https://www.psychiatry.org/patients-families/dissociative-disorders/what-are-dissociative-disorders
• https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/dissociative-disorders/
• https://en.wikipedia.org/wiki/Dissociative_disorder

 

بسیاری از اوقات ما به صورت طبیعی واکنش هایی نسبت به اتفاقات بد و ترسناک خواهیم داشت که می تواند اختلال هراس باشد. در واقع این بیماری، دست شما نبوده و به صورت غیرعادی از نظر جسمی و یا ذهنی دچار مشکل می شوید. زمانی که یک سری اتفاقات بد و تلخ در زندگی شخص رخ می دهد، ممکن است او تا مدت ها به دلیل تجربه ی آن اتفاق، پانیک شود و نشانه هایی چون تپش قلب و یک استرس بی دلیل، را از خود نشان دهد به همین سبب برای آشنایی بیشتر با بیماری اختلال هراس یا پانیک با ما همراه شوید و در اولین فرصت به روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

علائم اختلال هراس یا پانیک چیست؟

قبل از هر چیز بهتر است بدانید که متاسفانه این بیماری ناگهانی ظاهر می شود و از قبل علائم خاصی ندارد، به همین جهت بهتر است که به محض مشاهده این علائم به روانپزشک مراجعه کنید. موارد زیر مهمترین علائم اختلال هراس است.

پزشک شما به هیچ عنوان نمی تواند دقیقا بگوید که این بیماری چقدر طول میکشد تا درمان شود اما همه ی تلاش خود را می کند تا به نتایج خوبی برسید.

• افزایش میزان ضربان قلب
• احساس ضعف و ناتوانی
• عرق کردن زیاد
• احساس حالت تهوع در زمان حمله
• فشار بر روی قفسه سینه
• حس تب و لرز
• فشار خون پایین
• احساس خفه شدن
• حالت سرگیجه داشتن
• در دست و پا حس سوزن سوزن داشتن
• خشکی دهان در مدت حمله پانیک
• حس خالی شدن و هراس از یک مکان

یک سری نشانه ها علاوه بر موارد بالا، در بدن شخص ظاهر می شود. مانند: بی‌خواب شدن، زنگ زدن گوش، ایجاد مشکل در تمرکز فرد، کاهش امیال جنسی، حس وحشت از هر اتفاقی که موجب سراسیمه عمل کردن خواهد شد.

اختلال پانیک یا وحشت زدگی می‌تواند هر روز چندین بار برای فرد اتفاق بیفتد، یا ممکن است هر هفته یا هر ماه شاهد این اتفاق باشید.

از طرفی گاهی‌اوقات فرد متوجه می‌شود که ممکن است دچار اختلال پانیک و وحشت زدگی شود. در چنین موقعیتی می‌توانید با تشخیص به ‌موقع و انجام راه‌های مقابله جلوی مشکل را بگیرید. این اختلال در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود و می‌توان با برخی از کارها و پیشگیری‌ها از رخ دادن آن جلوگیری کرد.

علل اختلال هراس و یا پانیک

در بیماری اختلال هراس و یا وحشت زدگی علل مشخصی نمی توان بیان کرد جز اینکه آن را تجربه رویارویی فرد با حوادث تلخ دانست. اما به طور کلی طبق تحقیقات دانشمندان این بیماری دارای چندین علت اصلی است که شخص چنانچه به آنها توجه کند می تواند به خوبی با این بیماری مقابله کند. در این صورت بهتر است برای درمان بیماری خود به پزشک متخصص روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

• عوامل جسمانی و فیزیکی

زمانی که شما دچار عدم تعادل در سطح هورمون های خود می شوید، دیگر بدن شما واکنش های طبیعی نشان نخواهد داد. مواقعی مثل بارداری، شیمی درمانی، کم کاری و یا پرکاری تیروئید، تنظیم نبودن عادت ماهیانه و دیگر بیماری هایی که تنظیم هورمون های شما را بهم می ریزد و در نتیجه، حملات عصبی و یا پانیک به سراغتان می آید و دیگر عدم تعادل در احساسات خود نخواهید داشت، در این حالات شما دچار پانیک و یا اختلال هراس شده اید.

• اثر ژنتیک و ارث در زمان بروز حمله ی پانیک

از مهم ترین موارد دیگر این است که در خانواده شما افراد خانواده با یکدیگر بحث کنند. این خود به خود بر روی شما تاثیر مضاعف خواهد داشت و شما را تحریک به واکنش نشان دادن خواهد کرد. این موضوع ممکن است به موضوع ژنتیک در خانواده بازگردد. به همین جهت اگر این بیماری و علائم آن را در خانواده خود حس کردید بهتر است حتما به نزدیک ترین دکتر مشاور مراجعه کنید.

• تاثیر محیط و اجتماع در اختلال هراس

زمانی که شما در محیط خود شاهد یک واقعه هولناک و وحشت انگیز باشید، تا مدت ها حس ترس و پانیک به دلیل آن اتفاق به سراغ شما خواهد آمد به همین جهت بهتر است که از محیط های پر آشوب و دردسر زا جدا خودداری نمایید. چرا که محیط اجتماعی همچون محیط خانواده تاثیر بسیار زیادی در ایجاد بیماری اختلال هراس خواهد داشت.

انواع اختلال هراس

اختلال هراس نیز دارای انواع بسیار زیادی است که شناختن انواع آنها نیز امری ضروری و مهم است و علاوه بر آن دکتر روانپزشک نیز بایستی تشخیص دهد که شما به کدام نوع آن مبتلا هستید. در واقع این موضوع موجب خواهد شد تا هرچه سریع تر بهبود یابید و درمان شوید.

اختلال هراس خاص (Specific phobias)

اختلال هراس خاص یا همان فوبیا به معنی ترس شدید از یک موضوع است. در این حالت شخص از مواجه شدن با یک موضوع بیش از حد می ترسد و ممکن است خود را در معرض بیماری های گوناگون، مانند حملات عصبی قرار دهد این ترس ناشی از اتفاقات گذشته است که بهترین راه حل آن مراجعه به رواندرمانگر و حل مسئله به صورت اختصاصی است.

برای مثال آراکنو فوبیا یا عنکبوت هراسی، ترس از آب، ترس از ارتفاع زیاد که در نتیجه عدم راه رفتن در مکان هایی که ارتفاع بلند دارند را نمی توانند تحمل کنند.

اختلال هراس اجتماعی (Social Anxiety Disorder)

این اختلال به زمانی برمی گردد که شخص سعی دارد از حضور در اجتماع خودداری کند. او به دلیل ترس های گذشته، توانایی مواجه شدن با افراد در جوامع بزرگ تر را ندارد. در نتیجه می توان گفت که در این حالت فرد بایستی نسبت به بیماریِ خود آگاه باشد و از حضور در اجتماع، دیگر هراس نداشته باشد.

بیماری اختلال هراس، فرد به علت خجالتی بودن نمی خواهد در مقابل مدیران خود و یا اساتید دانشگاه ظاهر شود و با آنها گفت و گو کند و علت آن چیزی نیست جز ترس از حضور در محیط و تمایل به فرار که بیشتر در فرد موج می زند تا ماندن و صحبت کردن، در نتیجه شخص به بیماری اختلال هراس دچار شده است. حضور در جمع یکی از نیاز های اساسی انسان است که بایستی حتما به آن توجه ویژه ای کند.

هراس از مکان‌های شلوغ یا آگورافوبیا (Agoraphobia)

از دیگر انواع اختلال هراس و ترس می‌توان به آگورافوبیا نیز اشاره کرد که اصطلاحا می گویند شخص دچار اختلال دگر هراسی شده است. اختلال دگر هراسی به این معناست که شخص از ورود به مکان های عمومی و بزرگ، هراس دارد و ماندن در محیط های امنِ خانه خود را ترجیح می دهد. یکی از این دلایل این است، زمانی که شخص به محیط های گروهی می رود دیگر نمی تواند آنجا بماند در نتیجه نوعی بی قراری و یا حمله پانیک به او دست می دهد.

هراس از تنهایی

این نوع ترس شاید در ظاهر مخصوص کودکان باشد، اما این طور نیست و شامل افراد بزرگسال نیز می شود. در واقع در این مدل از انواع اختلال هراس، فرد اصلا دوست ندارد که از عزیزان خود دور بماند و رفتن را نیز ترجیح می دهد و در نتیجه زمانی که تنها می ماند احساس آشوب و تنش را در خود حس می کند که در این جا حتما نیاز است که به روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه کند.

اختلال هراس در خواب

اختلال هراس در خواب موجب خواهد شد که شخص دچار کابوس های شبانه شود و در خواب، حس نا آرامی را تجربه کند. به طور مثال بسیاری از افراد در زمان خواب بلند می شوند، راه می روند و حتی ممکن است در طول شب صحبت کنند، این بیماری اختلال هراس در خواب به ترس هایی بر می گردد که شخص در کل زندگی خود تجربه می کند و در نتیجه در زمان خواب آن را بروز می دهد.

اختلال هراس از ظاهر خود

برخی از افراد به طور مدام از ظاهر خود ایراد می گیرند و همیشه خود را جلوی آیینه تصور می کنند و از اندام، موهای خود و هر آنچه را که در ظاهر وجود دارد، ایراد می گیرند. به این بیماری هراس از ظاهر خود می گویند که اگر بسیار تشدید شود، اشخاص به دنبال عمل های زیبایی هستند و یا هزینه بسیاری بابت خرید لوازم آرایش انجام می دهند.

راه های تشخیص بیماری اختلال هراس یا پانیک

همانطور که تا اینجا گفته شد، این بیماری به شدت می تواند از نظر روحی و حتی جسمی آزاردهنده باشد. به همین جهت تشخیص آن توسط روانپزشک و یا متخصص مغز و اعصاب بسیار مهم است. معمولا آنها از روش های زیر استفاده می کنند:

1. نوار قلب
2. نوار مغزی
3. جلسات روان درمانی و روانپزشکی
4. تست های اعصاب و عضله
5. معاینه ی بالینی و شرح توضیح حالات بیمار

موارد بالا برخی از موارد تشخیصی است که پزشکان برای جویا شدن از حال بیمار آنها را می گیرند چرا که راه های تشخیص دیگری توسط پزشکان مغز و اعصاب نیز وجود دارد.

راه های درمان بیماری اختلال هراس یا پانیک

این بیماری می تواند از راه های غیر دارویی مثل جلسات مشاوره ی مداوم نیز امکان پذیر باشد اما این موضوع کاملا به این بستگی دارد که دکتر روانشناس چه شیوه درمانی را برای شما انتخاب کند به همین جهت نمی توان پاسخ قطعی به درمان این بیماری داد.

داروهایی اساسی در در درمان بیماری پانیک:

• فلوکستین
• پاروکستین
• سرترالین
• دیازپام
• کلونازپام

داروهای بالا در حوزه روانپزشکی و مغز و اعصاب است که در درمان بیماری هایی چون افسردگی، حملات عصبی و پانیک، استرس و اضطراب بسیار کاربرد دارد.

روش های خانگی درمان بیماری پانیک:

هرچه شما در زندگی خود آرامش بیشتری داشته باشید، این حملات عصبی کمتر به سراغ شما خواهد آمد. به همین جهت پزشکان اغلب توصیه می کنند که شما در زندگی روتین خود، ورزش کردن و تمرین های مدیتیشن را قرار دهید. اما راه های زیر نیز گزینه ی مناسبی، جهت کنترل خود در زمان حملات پانیک و هراس هستند:

1. تنفس عمیق و آرام
2. استفاده از دوش آب سرد و گرم
3. مصرف دمنوش های گیاهی و آرام بخش
4. عدم مصرف کافئین
5. گوش دادن به موسیقی ملایم
6. تماشای فیلم و یا مشغول شدن به کار مورد علاقه جهت حواس پرتی

این موارد کارهایی است که شما می توانید در زمان حملات عصبی آن ها را امتحان کنید. اما از مصرف هرگونه دارو بدون تجویز پزشک خود جدا خودداری کنید.

کلام آخر

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال هراس و حملات پانیک صحبت کرده ایم که امروزه به دلیل مشغله فراوان بسیاری از افراد درگیر آن هستند.

زمانی که علائم گفته شده در بالا را در خود مشاهده کردید بهتر است اولین اقدامی که انجام میدهید مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک در سایت دکتر با من باشد.

شما میتوانید از تخصصی ترین سایت پزشکی در کشور که پروفایل هر پزشک به صورت جامع در آنجا بارگذاری شده است، نوبت خود را اخذ نمایید و هرچه سریعتر به وی مراجعه کنید.

ما در این مقاله در خصوص اختلال هذیان یا پرت گویی با شما صحبت کرده ایم که می توانید به خوبی در این باره اطلاعات کسب کنید و همچنین برای درمانِ بهتر از دکتر روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت آنلاین دریافت نمایید.

تاریخچه ی اختلال هذیان

اختلال هذیان یکی از اختلالات روانی-شناختی است که با شنیدن صداها، دیدن تصاویر یا احساسات غیر واقعی همراه است. این اختلال ممکن است شامل تجربه های ترسناک، احساس تعقیب شدن، تصورات بیش از حد، افکار پریودیک و تعقیبی، و حتی حرکات بدنی بیش از حد باشد.تاریخچه اختلال هذیان به قدمت بسیاری برمی‌گردد و در سال‌های گذشته به عنوان اختلال اسکیزوفرنیا شناخته می‌شد. در سال ۱۹۱۱، اولین بار توسط روانپزشک سوئیسی بلولر این اصطلاح مورد استفاده قرار گرفت. اما در دهه‌های بعدی، این اختلال به صورت دقیق‌تری مورد بررسی و توصیف قرار گرفت.در سال ۱۹۵۲، انجام مطالعات توسط ایوانز و بلوم درباره‌ی این اختلال، به شناخت بیشتری از علائم و نشانه‌های آن منجر شد. در دهه‌های بعدی، توسعه مراکز درمانی و پزشکی برای افراد مبتلا به این اختلال افزایش یافت و روش‌های درمانی مختلفی برای کاهش علائم و نشانه‌های این بیماری به کار گرفته شدند.امروزه، بیماری پرت گویی به عنوان یکی از اختلالات روانی شایع ترین بیماری‌های روانی در جوامع مختلف به شمار می‌رود و درمان آن از طریق داروها و روش‌های روانشناسی امکان‌پذیر است.

مفهوم اختلال هذیان

اختلال هذیان (Psychotic Disorder) یکی از اختلالات روانی شناختی است که با شنیدن صداها، دیدن تصاویر یا احساسات غیر واقعی همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است تجربه های ترسناک، احساس تعقیب شدن، تصورات بیش از حد، افکار پریودیک و تعقیبی، و حتی حرکات بدنی بیش از حد داشته باشند.علائم اختلال هذیان ممکن است شامل تصورات غلط درباره واقعیت، گمراهی در مورد واقعیت، تغییر در رفتارها و سبک زندگی، و تغییر در شیوه تفکر باشد. این اختلال می‌تواند تأثیرات شدیدی روی عملکرد افراد داشته باشد و زندگی روزمره آنها را تحت تأثیر قرار دهد.علت دقیق اختلال هذیان هنوز مشخص نیست، اما عوامل مختلفی مانند ژنتیک، شیمیایی مغزی، فشار روانی، استفاده از مواد مخدر و الکل، و شرایط زندگی ممکن است نقش داشته باشند. درمان این بیماری ممکن است شامل داروهای ضد روانگردان، روش‌های روانشناسی، و مشاوره فردی و خانوادگی باشد.

علت بیماری توهم و پرت گویی

علت دقیق اختلال هذیان هنوز به طور کامل مشخص نشده است، اما برخی فاکتورهای احتمالی که ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند عبارتند از:

• • عوامل ژنتیک: اختلال هذیان به عنوان یک بیماری وراثتی در نظر گرفته می‌شود و افرادی که خانواده‌ای با تاریخچه این بیماری دارند، احتمال ابتلا به آن را بیشتر دارند.

• • فشارهای روانی: فشارهای روانی نظیر تنش، نگرانی و استرس می‌توانند به بروز این بیماری کمک کنند.

• • شیمیایی مغزی: تغییرات در سطح شیمیایی مغزی مانند افزایش سطح دوپامین در مغز، می‌تواند به بروز این بیماری کمک کند.

• • مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر مانند ماریجوانا و LSD نیز در بروز اختلال هذیان نقش دارند.

• • شرایط محیطی: شرایط محیطی مانند فقر، تحصیلات کم، اجتماعی بودن در مناطق شهری، و شیوه زندگی نامناسب می‌توانند به بروز اختلال هذیان کمک کنند.

به طور کلی، علل بروز توهم و پرت گویی به دلیل ترکیبی از فاکتورهای ژنتیک، شیمیایی، محیطی و روانشناختی است که با هم تعامل دارند و به بروز این بیماری منجر می‌شوند.

علائم اختلال هذیان

علائم بیماری توهم و پرت گویی ممکن است شامل یک یا چند شاخص زیر باشد:

1. 1. هالوسیناسیون ها: شنیدن صداها، دیدن تصاویر یا حس غیر واقعی از مزاج و بویایی، به طور مثال فردی ممکن است تصور کند که یک شخصیت خارق العاده در اطراف اوست.

1. 1. افکار غلط: تصورات غلط درباره واقعیت، گمراهی در مورد واقعیت، تصورات پوچ و بی معنی، و افکار توهمی، به طور مثال فردی ممکن است باور داشته باشد که او مورد تعقیب است.

1. 1. تغییر در رفتارها و سبک زندگی: تغییر در شیوه تفکر، تغییر در رفتار و سبک زندگی، به طور مثال فردی ممکن است به طور ناگهانی شروع به انجام کارهای عجیب و غریب کند.

1. 1. اضطراب و ترس: افراد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است ترس و اضطراب بیشتری از دیگران تجربه کنند، به طور مثال فردی ممکن است به دلیل تصور تعقیب در حال احساس ترس و وحشت باشد.

1. 1. بیش فعالی و یا کم فعالی: افراد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است بیش از حد پرانرژی یا بیش فعال باشند یا به طور عکس ممکن است بیشتر از حد بی‌حال و بی‌انگیزه باشند.

1. 1. انزوا و اجتماعی نبودن: افراد مبتلا به اختلال هذیان ممکن است به طور ناگهانی مسدود شوند و به اجتماعی نروند.

به طور کلی، علائم بیماری پرت گویی می‌تواند بسیار متنوع باشد و به وضوح از رفتار و شیوه زندگی فرد تحت تأثیر قرار می‌دهد. در صورتی که فردی به هر یک از این علائم مبتلا است، بهتر است به یک روانپزشک یا متخصص روانشناسی مراجعه کند.

چگونه می‌توان به افراد مبتلا به اختلال هذیان کمک کرد؟

با توجه به اینکه اختلال هذیان می‌تواند تأثیرات شدیدی روی عملکرد و کیفیت زندگی افراد داشته باشد، کمک به این افراد بسیار مهم است. در زیر تعدادی از راهکارهای موثر برای کمک به افراد مبتلا به توهم و پرت گویی را ذکر می‌کنیم:

• • درمان دارویی: استفاده از داروهای ضد روانگردان مانند آنتی پسیکوتیک ها و ضدافسردگی در کنترل علائم این بیماری موثر است.

• • روش‌های روانشناسی: به کمک مشاوره روانشناسی، فرد می‌تواند درک بهتری از علائم اختلال هذیان پیدا کند و راهکارهای موثری برای مدیریت آنها پیدا کند.

• • حمایت اجتماعی: افراد مبتلا به بیماری توهم و پرت گویی نیاز به حمایت اجتماعی دارند. خانواده، دوستان و گروه‌های حمایتی می‌توانند به افزایش اعتماد به نفس افراد مبتلا کمک کنند و در مدیریت علائم آنها به عنوان یک تیم موثر عمل کنند.

• • تغذیه سالم: تغذیه سالم و منظم می‌تواند به کنترل علائم اختلال هذیان کمک کند. مصرف مواد مخدر و الکل باید به حداقل کاهش یابد.

• • تمرینات مکمل: تمرینات مکمل مانند یوگا، تمرینات تنفسی، و مدیتیشن می‌تواند به کنترل استرس و اضطراب کمک کند.

به طور کلی، برای کمک به افراد مبتلا به بیماری توهم و پرت گویی، نیاز است تا یک برنامه درمانی شخصی سازی شده و با همکاری پزشک متخصص اعصاب، متخصص روانشناسی و خانواده ایجاد شود. با تلاش‌های مشترک، می‌توان به بهبود علائم این بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کرد.

آیا تغذیه مناسب می‌تواند به تنهایی به کنترل علائم بیماری پرت گویی کمک کند؟

تغذیه مناسب می‌تواند به کنترل علائم بیماری توهمو پرت گویی کمک کند، اما به تنهایی کافی نیست و باید به همراه سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد.تحقیقات نشان داده است که برخی مواد غذایی می‌توانند به کنترل علائم این بیماری کمک کنند. به طور کلی، تغذیه با مواد غذایی سالم و متنوع می‌تواند به بهبود سلامت جسمی و روانی کمک کند و برای کنترل علائم این بیماری نیز می‌تواند مفید باشد.برخی از مواد غذایی که می‌توانند به کنترل علائم اختلال هذیان کمک کنند، عبارتند از:

• • میوه‌ها و سبزیجات: مصرف میوه‌ها و سبزیجات به دلیل حاوی ویتامین‌ها، مواد معدنی و فیبر، می‌تواند به بهبود سلامت جسمی و روانی کمک کند.

• • ماهی و مواد غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا-۳: ماهی و مواد غذایی غنی از اسیدهای چرب امگا-۳ می‌توانند به بهبود سلامت مغز و کاهش التهاب‌های بدن کمک کنند.

• • غلات کامل: مصرف غلات کامل می‌تواند به کاهش میزان قند خون کمک کند و بهبود سلامت قلبی و عروقی را تسهیل می‌کند.

• • مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها: مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مانند توت‌فرنگی، میوه‌های خشک و سبزیجات تیره رنگ می‌توانند به کاهش التهاب‌ها در بدن کمک کنند.

به طور کلی، تغذیه مناسب می‌تواند به کنترل علائم اختلال هذیان کمک کند، اما به تنهایی کافی نیست و باید به همراه سایر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرد. با توجه به اینکه هر فرد ممکن است نیازهای مختلفی در مورد تغذیه داشته باشد، بهتر است با یک تغذیه‌شناس مشورت کرده و یک برنامه تغذیه‌ای شخصی‌سازی شده برای خود تهیه کنید.

چه افرادی بیشتر در گیر بیماری اختلال هذیان هستند؟

افرادی که بیشتر در گیر بیماری اختلال هذیان هستند، عبارتند از:

1. 1. جنسیت: اختلال هذیان در هر دو جنسیت یعنی مردان و زنان مشاهده می‌شود، اما به طور کلی در مردان بیشتر دیده می‌شود.

1. 1. سن: اختلال هذیان در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شروع می‌شود. در بیشتر موارد، علائم اختلال هذیان بعد از سن ۳۰ سال کاهش می‌یابد.

1. 1. تاریخچه خانوادگی: داشتن تاریخچه خانوادگی در اختلال هذیان، یکی از عواملی است که می‌تواند افراد را در بالا بردن ریسک ابتلا به این اختلال قرار دهد.

1. 1. مصرف مواد مخدر: استفاده از مواد مخدر مانند ماریجوانا و LSD می‌تواند به افزایش ریسک ابتلا به اختلال هذیان منجر شود.

1. 1. اختلالات روانی دیگر: داشتن اختلالات روانی دیگر مانند افسردگی، اضطراب و اختلالات خلقی، می‌تواند به افزایش ریسک ابتلا به اختلال هذیان منجر شود.

1. 1. استرس: استرس و فشارهای روزمره می‌تواند به ظهور علائم اختلال هذیان کمک کند.

به طور کلی، علائم اختلال هذیان ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، محیطی، شیمیایی و روانشناختی در افراد شروع شود. با این حال، بیشتر افراد مبتلا به این اختلال، ترکیبی از عوامل مختلف را تجربه می‌کنند.

چه راه‌هایی برای کاهش ریسک ابتلا به اختلال هذیان وجود دارد؟

برخی راه‌هایی که می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به اختلال هذیان کمک کند، عبارتند از:

• • حفظ سلامت روانی: تمرینات مانند مدیتیشن، یوگا، تکنیک‌های تنفسی و ورزش می‌تواند به حفظ سلامت روانی کمک کند و ریسک ابتلا به اختلال هذیان را کاهش دهد.

• • از مصرف مواد مخدر خودداری کنید: استفاده از مواد مخدر مانند ماریجوانا، الکل و مواد مخدر دیگر می‌تواند به افزایش ریسک ابتلا به اختلال هذیان منجر شود، لذا از مصرف این مواد خودداری کنید.

• • کنترل استرس: استرس می‌تواند عاملی برای ظهور علائم اختلال هذیان باشد، بنابراین تلاش کنید تا استرس را در روزمره کاهش دهید.

• • مراجعه به روانپزشک: اگر شما یا فردی در خانواده‌تان علائمی از اختلال هذیان دارید، بهتر است به متخصص روانپزشک مراجعه کنید و درمان مناسب را زودتر شروع کنید.

• • مراقبت از سلامت جسمی: حفظ سلامت جسمی می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به بیماری‌های روانی و جسمی کمک کند، بنابراین توصیه می‌شود که تغذیه سالم و منظم داشته باشید و ورزش کنید.

• • مراقبت از خود: مراقبت از خود، به شما کمک می‌کند تا با استرس و تنش‌های روزمره بهتر کنار بیایید و به طور کلی روحیه‌تان را بهتر کنید. این شامل مراقبت از خود در زمینه‌هایی مانند خواب، تغذیه، تفریح و روابط اجتماعی است.

به طور کلی، بهداشت روانی و جسمی به عنوان یک مجموعه از فاکتورهایی که می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به اختلال هذیان کمک کند، بسیار مهم هستند.

آیا بیماری پرت گویی و توهم به صورت وراثتی انتقال پیدا می‌کند؟

بله، اختلال هذیان به صورت وراثتی انتقال پیدا می‌کند. بر اساس تحقیقات انجام شده، نشان داده شده است که افرادی که تاریخچه خانوادگی از اختلال هذیان دارند، بالاترین ریسک برای ابتلا به این اختلال را دارند. اگر یکی از والدین یا برادران یا خواهران فردی از اختلال هذیان رنج می‌برد، ریسک ابتلا به این اختلال برای فرد به طور متوسط ۱۰ درصد تا ۱۵ درصد بیشتر از عموم جامعه است.هر ژنی که در رابطه با اختلال هذیان مسئول باشد، به صورت خودکار به فرزندان انتقال می‌یابد و می‌تواند باعث افزایش ریسک ابتلا به این اختلال در فرزندان شود.به هر حال، این مهم است که تاریخچه خانوادگی از اختلال هذیان فقط یک عامل برای ابتلا به این اختلال نیست و بسیاری از افرادی که تاریخچه خانوادگی از این اختلال را ندارند، همچنین ممکن است به این اختلال مبتلا شوند. به علاوه، بیشتر افرادی که تاریخچه خانوادگی از اختلال هذیان دارند، این اختلال را تجربه نمی‌کنند و تنها یک کاهش در سطح ریسک برای آنها ممکن است. بنابراین، اگر شما یا کسی در خانواده‌تان به اختلال هذیان مبتلا است، بهتر است با روانپزشک خود مشورت کنید و روش‌های مناسب برای کاهش ریسک ابتلا به این اختلال را بررسی کنید.

انواع اختلال هذیان

انواع اختلال هذیان عبارتند از:

1. 1. اسکیزوفرنی: که به عنوان اختلال هذیانی شناخته می‌شود و شامل علائمی مانند هالوسیناسیون‌ها، توهم‌ها، اختلال در رفتار و ارتباط با دیگران و نیز افکار و رفتارهای عجیب و غریب است.

1. 1. اختلال همراه با توهمات: در این نوع اختلال هذیانی، فرد دچار توهماتی می‌شود که معمولاً به شخصیت یا موقعیت فردی او مرتبط هستند.

1. 1. اختلال هذیانی نوع پارانوئید: در این نوع اختلال هذیانی، فرد دچار توهمات پارانوئیدی (شامل توهم وسواسی، توهم اضطرابی و توهم تعقیبی) است.

1. 1. اختلال هذیانی نوع خودشیفته: در این نوع اختلال هذیانی، یک نوع از اختلال شخصیت است که فرد معتقد است که خودش را به عنوان یک شخص مهم و متمایل به شهرت و قدرت در جامعه در نظر می‌گیرد.

1. 1. اختلال هذیانی نوع نوتوپیک: در این نوع اختلال هذیانی، فرد دچار توهماتی می‌شود که به تجربه موقعیت‌های نوتوپیک (شامل جهانی آرمانی و طراوت و یا عصر زرین) مرتبط هستند.

1. 1. اختلال هذیانی نوع زودرس: در این نوع اختلال هذیانی، علائم بیماری هذیانی در دوران نوجوانی ظاهر می‌شود و از دوران بزرگسالی به شدت کاهش می‌یابد.

هر نوع از این اختلال هذیانی، علائم و نشانه‌های خاص خود را دارد و برای تشخیص و درمان نیاز به مشاوره و درمان از پزشکان و متخصصان روانشناسی دارد.

شیوه های تشخیص اختلال هذیان

تشخیص اختلال هذیان معمولاً توسط یک پزشک روانپزشک یا تخصصی در حوزه اختلالات روانی صورت می‌گیرد. برای تشخیص اختلال هذیان، روانپزشک ممکن است از روش‌های مختلفی استفاده کند که شامل موارد زیر می‌شوند:

• • مصاحبه با بیمار: پزشک ممکن است با بیمار مصاحبه کند تا علائم، نشانه‌ها، تجربیات و تاریخچه پزشکی و خانوادگی را بررسی کند.

• • بررسی علائم جسمی: پزشک ممکن است برای بررسی علائم جسمی، آزمایش خون و اسکن مغز انجام دهد.

• • بررسی علائم روانی: پزشک روان درمانگر ممکن است از ابزارهایی مانند پرسشنامه‌ها و ارزیابی‌های روانشناختی برای بررسی علائم روانی استفاده کند.

• • ارزیابی توهمات و هالوسیناسیون‌ها: پزشک روانشناس ممکن است از بیمار بپرسد که در مورد توهمات و هالوسیناسیون‌هایش توضیح دهد و در صورت لزوم با او برای بررسی دقیق‌تر این مسائل همراهی کند.

پس از تشخیص اختلال هذیان، روانپزشک یا روانشناس می‌تواند برای درمان این اختلال از روش‌های مختلفی مانند روش‌های دارویی، روان‌درمانی و درمان‌های مکمل استفاده کند. به هر حال، تشخیص و درمان این اختلال باید توسط پزشک متخصص روان درمانگر مجرب انجام شود و بهتر است درمان را با طبیب خود مشاوره کنید.

روش های درمانی بیماری توهم و پرت گویی به چه صورت است؟

درمان اختلال هذیان معمولاً شامل یک ترکیب از روش‌های مختلف است که به منظور کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار انجام می‌شود. روش‌های درمانی اختلال هذیان شامل موارد زیر می‌شود:

• • درمان دارویی: داروهای ضد پایه و ضد تحریکی مانند آنتی‌پسیکوتیک‌ها (antipsychotics) معمولاً برای کنترل توهمات و هالوسیناسیون‌ها استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند بهبود علائم را در بیشتر افراد با اختلال هذیان بهبود بخشند.

• • روان‌درمانی: روان‌درمانی، شامل مشاوره و درمان‌های روانشناختی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) و درمان فردگرا است. این روش‌ها به بیماران کمک می‌کنند تا مشکلات روانی خود را مدیریت کرده و راه‌هایی برای مقابله با علائم اختلال هذیان یاد بگیرند.

• • درمان شغلی و تحصیلی: افرادی که با اختلال هذیان مبتلا هستند، ممکن است مشکلاتی در تحصیل و کارشان داشته باشند. به همین دلیل، درمان شغلی و تحصیلی می‌تواند به بیماران کمک کند تا مهارت‌های لازم را برای پیشرفت در زندگی شغلی و تحصیلی یاد بگیرند.

• • درمان مکمل: درمان‌های مکمل مانند ماساژ، یوگا و مدیتیشن ممکن است به بیماران با اختلال هذیان کمک کنند تا آرامش و راحتی بیشتری برای مدیریت علائم خود داشته باشند.

مهم است که درمان اختلال هذیان توسط یک پزشک متخصص و مجرب روانپزشکی انجام شود. همچنین، این درمان باید با توجه به نیازهای و شرایط هر بیمار، شخصی‌سازی شود.

نتیجه گیری

اختلال هذیان یک اختلال روانی جدی است که می‌تواند کیفیت زندگی فرد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد. شیوع این اختلال در جامعه نسبتاً کم است، اما برای افرادی که با آن مبتلا هستند، این اختلال می‌تواند به شدت مزاحم باشد و برای ایشان و خانواده‌هایشان مشکلاتی را به همراه داشته باشد.با توجه به اینکه دلایل بروز این اختلال هنوز کاملاً مشخص نیست، درمان این اختلال معمولاً شامل ترکیبی از روش‌های مختلف است که شامل درمان دارویی، روان‌درمانی، درمان شغلی و تحصیلی و درمان‌های مکمل می‌شود. بهترین شیوه درمان اختلال هذیان برای هر فرد ممکن است متفاوت باشد، بنابراین مهم است که درمان توسط یک روانپزشک متخصص و مجرب در سایت دکتر با من انجام شود.منابع:

• • Echinococcus disease of the heart

• • One Health Approach in Global Health and Clinical Medicine

• • Prevalence of Disease: Foreign

• • Dr. Peeranuch LeSeure is developing a Smartphone app …

• • Dietary

• • Habits, Shopping Behavior and Weight Gain during …

• • PUBLIC HEALTH REPORTS

این روزها به دلیل حجم فشار کاری و مشکلات زندگی موجب شده تا شخص نتواند خواب راحت و درستی را داشته باشد و یکی از این اختلال هایی که وی ممکن است تجربه کند اختلال کابوس است. به همین جهت ما در این مقاله در خصوص این بیماری از علت تا درمان، ریشه یابی کرده و پیشنهاد می کنیم برای شناخت بهتر تا انتهای آن همراه ما باشید.

اختلال کابوس

اختلال کابوس یکی از اختلالات خواب است که در طول شب برای فرد مبتلا به آن کابوس‌های ترسناک و تکراری را ایجاد می‌کند. این اختلال بر اساس دسته‌بندی‌های روانپزشکی به عنوان یک اختلال خواب و بیداری شناخته می‌شود.اختلال کابوس می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما به طور معمول در کودکی و نوجوانی رایج‌تر است. نشانه‌ها و علائم این اختلال شامل تجربه کابوس‌های ترسناک، پریدن و چلپ‌چلوپ در خواب، تنفس سریع و بی‌نظم، تعریق و افزایش ضربان قلب می‌شوند. پس از بیدار شدن از خواب وحشتناک، فرد ممکن است نتواند به طور کامل به خود بیاید و احساس ترس، استرس و نگرانی داشته باشد.علل اختلال کابوس هنوز به طور دقیق مشخص نشده‌اند، اما برخی از عوامل می‌توانند مؤثر باشند. عوامل وراثتی، استرس، اضطراب، بیماری‌های روانی و مصرف بعضی از داروها ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند.درمان اختلال کابوس به وسیله روش‌های مختلفی انجام می‌شود. روش‌های مشاوره روان‌شناختی، ارزیابی و مدیریت استرس، تغییر رفتار خواب و در برخی موارد مصرف داروها می‌توانند در بهبود این اختلال مؤثر باشند.اختلال کابوس معمولاً بعد از مدتی به طور خودبخود تحت کنترل در می‌آید و اغلب در سنین بزرگتری از بین می‌رود. با این حال، در صورتی که این اختلال برای شما به وجود بیاید می توانید نزد دکتر اعصاب و روان خوب در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

تاریخچه ی بیماری اختلال کابوس

اختلال کابوس یکی از انواع اختلال خواب است که تاریخچه‌ای طولانی دارد. از دوران باستان تا به امروز، این اختلال مورد توجه قرار گرفته و مورد مطالعه و تحقیقات بسیاری قرار گرفته است.در تمدن‌های باستانی، معتقد بودند که کابوس‌ها ناشی از تسخیر جانوران یا روحانیت هستند. در میان مردمان باستان، اعتقاد وجود داشت در زمان خواب، ارواح و اجساد خارق‌العاده به شخص حمله می‌کنند و او را در معرض خطر قرار می‌دهند. برای مقابله با این حوادث، طرح‌ها و روش‌های مختلفی ایجاد شد، مانند استفاده از تمائم، سنگ‌های مقدس، نقوش و طلسمات.در قرون وسطی، توضیحاتی درباره کابوس‌ها وجود داشت. اعتقاد معمول آن زمان بود که کابوس‌ها ناشی از تسخیر شیاطین هستند. تاخیر در رویارویی با کابوس و تعلیمات مذهبی به شکل تبیین‌های مختلف، متون مذهبی و همچنین راهکارهای خاص برای مقابله با کابوس از این دوران نیز به ما رسیده است.در قرن 17، خانم آناویب خویس (Anna von Haussen)، که خود مبتلا به کابوس بود، توصیفات مفصلی از تجربه خود در کتابی به نام “آرمان” (Traum) منتشر کرد. این کتاب در سال 1664 به چاپ رسید و به منبعی ارزشمند برای تحقیقات روانشناختی درباره کابوس‌ها تبدیل شد.در قرن 19، سیگموند فروید، پدر روان‌شناسی، به مطالعه کابوس‌ها پرداخت و تحلیل‌های مفصلی درباره نقش و اهمیت آن‌ها در روانشناسی انسان ارائه کرد. فروید از نظریه‌های خود درباره تفسیر رویاها برای تفسیر و تحلیل کابوس‌ها استفاده کرد.از آن زمان تا به امروز، تحقیقات و پژوهش‌های متعددی درباره اختلال کابوس صورت گرفته است. بهبود تشخیص و درمان این اختلال توسط روانشناسان و پزشکان متخصص در زمینه خواب و بیداری پیشرفت‌های مهمی را به همراه داشته است.

مفهوم بیماری اختلال کابوس

اختلال کابوس به یک اختلال خواب اشاره دارد که در آن فرد مبتلا به کابوس‌های ترسناک و ناخوشایند را در طول شب تجربه می‌کند. این کابوس‌ها معمولاً واقع‌گرایانه و بسیار واضح به نظر می‌رسند و شامل ترس، تهدید، خطر، ضربه و وقوع رویدادهای ناگوار است.اختلال کابوس می‌تواند به طور مکرر و مزمن در طول شب رخ دهد و باعث ایجاد تنش و ناراحتی شدید در فرد مبتلا شود. این اختلال می‌تواند باعث اختلال خواب، خستگی روزانه، اختلال اضطراب فراگیر، افزایش استرس و تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی عمومی فرد شود.فرد مبتلا به اختلال کابوس ممکن است از تجربه‌های ترسناک و ناخوشایند که در خواب خود تجربه می‌کند، ناراحتی و ترس شدیدی بیان کند. این تجربه ممکن است تاثیرات روانی و عاطفی منفی بر فرد داشته باشد و در برخی موارد ممکن است به مشکلات خلق و خوی، کاهش عملکرد روزانه و مشکلات در روابط اجتماعی منجر شود.تشخیص اختلال کابوس توسط دکتر روانشناس یا متخصص خواب و بیداری قابل انجام است و درمان این اختلال شامل مشاوره روان‌شناختی، مدیریت استرس، تغییر رفتار خواب و در بعضی موارد استفاده از داروها می‌شود. هدف اصلی درمان این اختلال، کاهش تکرار و شدت کابوس‌ها و بهبود کیفیت خواب و روزمرگی فرد مبتلا است.

علت بیماری اختلال کابوس

علت دقیق اختلال کابوس هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما برخی عوامل می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند:

1. 1. عوامل وراثتی: ژنتیک و وراثت ممکن است در بروز اختلال کابوس نقش داشته باشند. اگر در خانواده فرد مبتلا به این اختلال وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.

1. 1. استرس و اضطراب: استرس شدید، نگرانی‌ها، اضطراب و تجربه رویدادهای ناگوار می‌توانند به بروز کابوس‌های ترسناک مرتبط با اختلال کابوس منجر شوند.

1. 1. بیماری‌های روانی: برخی از بیماری‌های روانی مانند افسردگی، اضطراب عمومی، اختلالات وسواسی-جبری و اختلال استرس پس‌تروماتیک ممکن است با بروز کابوس‌های ترسناک در ارتباط با اختلال کابوس مرتبط باشند.

1. 1. استفاده از بعضی داروها: مصرف برخی از داروها مانند ضداضطراب‌ها، ضدافسردگی، داروهای قرص خواب و مشتقات آنتی‌هیستامینی می‌تواند به بروز کابوس‌های ناخوشایند در خواب کمک کند.

1. 1. سوء مصرف مواد: مصرف مواد مخدر و الکل نیز ممکن است باعث ایجاد کابوس‌های ترسناک و اختلالات خواب شود.

مهم است بدانید که عوامل فوق تنها عوامل مشترک هستند و هر فرد ممکن است تحت تأثیر عوامل متفاوتی قرار بگیرد. برای تشخیص دقیق و درمان مناسب اختلال کابوس، توصیه می‌شود با یک روانشناس یا متخصص خواب و بیداری مشاوره و روانپزشک در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.

انواع بیماری رویای وحشتناک و ناخوشایند

اختلال کابوس به انواع مختلفی تقسیم می‌شود. در زیر، برخی از انواع این اختلال را بررسی می‌کنیم:

1. 1. کابوس‌های تکراری: در این نوع، فرد مبتلا به کابوس‌های خاص و تکراری در طول شب روبرو می‌شود. این کابوس‌ها می‌توانند شامل تهدیدها، حوادث ترسناک، حادثه‌های واقعی یا فانتزی باشند و بر روی خواب و کیفیت زندگی روزمره تأثیر بگذارند.

1. 1. کابوس‌های شبانه و افسردگی: در این نوع کابوس‌ها، فرد مبتلا به کابوس‌های ترسناک در طول شب روبرو می‌شود که به طور مستمر با وضعیت افسردگی و ناراحتی عاطفی همراه است.

1. 1. کابوس‌های شبانه و اضطراب: در این حالت، کابوس‌ها همراه با حالت اضطراب و نگرانی شدیدی رخ می‌دهند و می‌توانند به وضعیت تنش و استرس روزانه فرد مرتبط باشند.

1. 1. کابوس‌های خانوادگی: در برخی موارد، کابوس‌ها به طور متمرکز در خانواده‌ها پخش می‌شوند و اعضای خانواده ممکن است با مشکلات خواب و کابوس‌های ترسناک مشابه مواجه شوند.

1. 1. کابوس‌های مرتبط با ترس از مرگ: این نوع کابوس‌ها معمولاً به صورت حوادث مرگ و فناپذیری همراه است و فرد را به ترس از مرگ و مرگ خود یا عزیزان نزدیک می‌برد.

مهم است بدانید که این فهرست تنها برخی از نمونه‌های اختلال کابوس است و هر فرد ممکن است تجربه‌ها و کابوس‌های خاص خود را داشته باشد. تشخیص دکتر اعصاب و روان به شخص کمک می کند.

آمار جهانی اختلال کابوس

آمار جهانی درباره اختلال کابوس به صورت دقیق و کامل در دسترس نیست، اما تحقیقات و مطالعاتی در این زمینه انجام شده است. اختلال کابوس بین جمعیت جهانی نسبتاً شایع است و می‌تواند در هر سن و در هر جنسیتی رخ دهد.به طور کلی، اختلال کابوس بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی رخ می‌دهد و با عبور از این دوره‌ها به طور طبیعی کاهش می‌یابد. در بزرگسالان نیز این اختلال وجود دارد، اما شیوع آن کمتر است.در تحقیقاتی که در برخی کشورها انجام شده است، مشخص شده است که درصدی از جمعیت با تجربه کابوس‌ها در طول شب روبرو هستند. این درصد متغیر است و به عوامل مختلفی مانند محیط زندگی، سن، جنسیت و وضعیت روانی افراد بستگی دارد.اطلاعات دقیق در مورد شیوع اختلال کابوس در سطح جهانی نیاز به تحقیقات بیشتر و جامع‌تر دارد. با این حال، مشخص است که این اختلال به عنوان یک مسئله روانشناختی و خواب برای جامعه جهانی مهم است و تشخیص و درمان مناسب آن از اهمیت بالایی برخوردار است.

چه افرادی بیشتر درگیر بیماری رویای وحشتناک در شب میشوند؟

افراد در هر سن و جنسیتی ممکن است به اختلال کابوس مبتلا شوند. با این حال، برخی عوامل می‌توانند افراد را در معرض خطر بیشتری برای بروز این اختلال قرار دهند. به طور کلی، عوامل زیر می‌توانند درگیری فرد با اختلال کابوس را تسهیل کنند:

1. 1. سن: اختلال کابوس بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی رخ می‌دهد. در این دوره‌ها، سیستم عصبی هنوز در حال تکامل است و ممکن است آسیب‌پذیری بیشتری نسبت به تجربه کابوس‌ها داشته باشد.

1. 1. استرس و اضطراب: افرادی که با استرس شدید، اضطراب و تجربه رویدادهای ناگوار مواجه هستند، ممکن است در برابر بروز کابوس‌ها آسیب‌پذیرتر باشند.

1. 1. بیماری‌های روانی: برخی از بیماری‌های روانی مانند افسردگی آتیپیک، اضطراب عمومی، اختلالات وسواسی-جبری و اختلال استرس پس‌تروماتیک می‌توانند با بروز کابوس‌های ترسناک در خواب مرتبط با اختلال کابوس مرتبط باشند.

1. 1. مصرف داروها و مواد مخدر: برخی از داروها و مواد مخدر می‌توانند به بروز کابوس‌های ترسناک و اختلالات خواب مرتبط باشند.

1. 1. عوامل وراثتی: وراثت و ژنتیک نیز ممکن است در بروز اختلال کابوس نقش داشته باشند. اگر در خانواده فرد مبتلا به این اختلال وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به آن بیشتر است.

هرچند که این عوامل می‌توانند تأثیرگذار باشند، اما اختلال کابوس می‌تواند توسط یک روانپزشک خوب درمان شود.

چگونه از بیماری اختلال کابوس جلوگیری کنیم؟

برای جلوگیری از بروز بیماری اختلال کابوس و کاهش خطر آن، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• • مدیریت استرس: تلاش کنید استرس و فشار روزمره را مدیریت کنید. از روش‌های مختلفی مانند مدیتیشن، تمرینات تنفس عمیق، ورزش منظم و روش‌های آرامش‌بخش مانند یوگا استفاده کنید.

• • ایجاد محیط خواب مناسب: اطمینان حاصل کنید که محیط خواب شما آرام و راحت است. از یک تخت خواب مریح و تاریک، صداهای ملایم و دمای مناسب در اتاق خوابتان استفاده کنید.

• • روزمره بهداشت خواب: برای حفظ یک روزمره بهداشت خواب، الگوی خواب منظمی را ایجاد کنید و به طور منظم به خواب بروید و از بیداری ناگهانی و ناشی از زنگ‌های هشدار استفاده نکنید.

• • محدود کردن مصرف مواد مخدر و الکل: سعی کنید مصرف مواد مخدر و الکل را محدود کنید، زیرا ممکن است باعث ایجاد کابوس‌های ترسناک و اختلالات خواب شوند.

• • مشاوره روانشناسی: در صورتی که مشکلات خواب و کابوس‌های مکرر و مزاحم دارید، مراجعه به یک روانشناس متخصص می‌تواند کمک کننده باشد. روانشناس می‌تواند به شما راهنمایی‌ها و تمریناتی را برای کنترل و مدیریت کابوس‌ها ارائه دهد.

اهمیت ایجاد یک روزمره بهداشتی، مدیریت استرس و ایجاد محیط خواب مناسب برای حفظ سلامتی خواب و کاهش احتمال بروز کابوس‌های ترسناک و اختلال کابوس است.

نحوه ی تشخیص بیماری اختلال کابوس

تشخیص اختلال کابوس بر عهده‌ی یک حرفه‌ای در حوزه روانشناسی یا روانپزشکی است. برای تشخیص این اختلال، روش‌ها و ابزارهای مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر، روش‌های معمول برای تشخیص اختلال کابوس را بررسی می‌کنیم:

1. 1. مصاحبه بالینی: در این مرحله، متخصص مشاوره یا روانپزشک با فرد مبتلا به اختلال کابوس ملاقات می‌کند و به صورت جزئیات در مورد کابوس‌ها، تجربه خواب و علائم دیگری که ممکن است وجود داشته باشد، مصاحبه می‌کند.

1. 1. روش‌های سنجش مشخصه‌های خواب: از روش‌های مختلفی برای سنجش الگوهای خواب استفاده می‌شود. این شامل استفاده از لیست‌ها و پرسشنامه‌ها برای ثبت جزئیات خواب و کابوس‌ها، مانیتورینگ خواب با استفاده از دستگاه‌های پیشرفته و روزنامه خواب (یا خواب‌نوشت) است.

1. 1. تجزیه و تحلیل خواب: در صورت لزوم، خواب شما می‌تواند به صورت مجدد تجزیه و تحلیل شود. این می‌تواند شامل تجزیه و تحلیل آماری خواب، ثبت ویدئویی خواب و استفاده از دستگاه‌های پیشرفته خواب‌سنج باشد.

1. 1. بررسی علل پایه‌ای: ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر، روانپزشک یا متخصص مشاوره، به بررسی علل پایه‌ای احتمالی مانند استرس، اضطراب، اختلالات خواب و دیگر اختلالات روانی بپردازد.

تشخیص اختلال کابوس باید توسط یک حرفه‌ای مجرب توسط روانپزشک در سایت دکتر با من درمان شوید.

نتیجه گیری

در نتیجه، اختلال کابوس یک بیماری روانشناختی است که می‌تواند بر روی کیفیت خواب و کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. علل این اختلال متنوع بوده و شامل عوامل روانی، استرس، اضطراب، بیماری‌های روانی و مصرف مواد مخدر می‌شود. این اختلال می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در دوران کودکی و نوجوانی مشاهده می‌شود.تشخیص این اختلال با استفاده از روش‌های مختلف از جمله مصاحبه بالینی، روش‌های سنجش مشخصه‌های خواب و تجزیه و تحلیل خواب صورت می‌گیرد. درمان اختلال کابوس ممکن است شامل مداخلات روانشناختی، مداخلات رفتاری و در برخی موارد، داروها باشد.اهمیت تشخیص و درمان مناسب اختلال کابوس در بهبود کیفیت خواب و کاهش عوارض آن بسیار مهم است. در صورتی که شما یا فردی دیگری با این اختلال مواجه هستید، توصیه می‌شود که با یک حرفه‌ای در حوزه روانشناسی یا روانپزشکی مشورت کنید تا به شما راهنمایی‌ها و درمان‌های مناسب را ارائه کند.بهتر است برای درمان بیماری خود حتما به دکتر روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه نمایید و نحوه ی اخذ نوبت اینترنتی بدین گونه است که شما وارد سایت می شوید نام متخصص را جستجو می نمایید و سپس بر اساس پروفایل وی نوبت خود را اخذ می نمایید. با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با منمنابع

• • Nightmare Disorder: What It Is, Symptoms & Treatment

• • Nightmare disorder – Symptoms and causes

• • Nightmare disorder – UpToDate

• • Nightmare Disorder: Symptoms, Causes, Treatment, and …

• • Nightmare Disorder

• • Mental Health Disorders – Get Mental Health Assistance

• • Adult Nightmares: Causes and Treatments

اختلال خواب یکی از مسائلی است که به صورت مستقیم بر زندگی هر شخص اثر دارد و در نتیجه می توان گفت که شما بایستی به خوبی با این موضوع و بیماری آشنایی داشته و راه های درمان را بدانید و همچنین برای درمان تاریخچه اختلال ریتم شبانه روزی خواب از سایت دکتر با من کمک بگیرید.

تاریخچه اختلال ریتم شبانه روزی خواب

اختلال ریتم شبانه روزی خواب (ساعت بدنی) یک مشکل خواب مزمن است که با ناهنجاری در ریتم خواب و بیداری در طول روز و شب همراه است. این اختلال باعث می‌شود که فرد در ساعات شب بیدار و در ساعات روز خوابیده باشد، که می‌تواند به مشکلاتی مانند خستگی، عدم تمرکز و افزایش خطر بروز بیماری‌های روانی و فیزیکی منجر شود.اولین گزارش‌های مربوط به اختلال ریتم خواب در دهه 1950 میلادی توسط دکتر Franz Halberg ارائه شد. او در مطالعات خود در مورد تاثیرات موجود در محیط زیست بر روی ساعت بدنی انسان، به مشکلات ریتم شبانه روزی خواب پی برد.در دهه 1970، دکتر Colin A. Espie و دیگران برای اولین بار این اختلال را به‌طور رسمی توصیف کردند و آن را سندرم شیفت کاری (Shift Work Sleep Disorder) نام‌گذاری کردند. با گذشت زمان، پژوهشگران بیشتری به این موضوع توجه کردند و نام این اختلال، به اختلال خواب ریتم شبانه روزی تغییر کرد.اختلال خواب ریتم شبانه روزی معمولاً در افرادی که در شیفت‌های ناقص، شبانه کاری و یا در سفرهای طولانی مدت قرار دارند، بیشتر دیده می‌شود. همچنین، برخی افراد دچار این اختلال می‌شوند که برای آن‌ها به ارث رسیده است. درمان این اختلال شامل تغییرات سبک زندگی، درمان دارویی، نوردرمانی و روان‌درمانی می‌باشد.

مفهوم اختلال ریتم خواب

اختلال ریتم خواب شبانه روزی یا ساعت بدنی، یک نوع اختلال خواب مزمن است که با ناهنجاری در ریتم خواب و بیداری در طول روز و شب همراه است. در این اختلال، ساعت داخلی بدن فرد با ساعت جهانی هماهنگ نیست و فرد در ساعات طبیعی خود بیدار و در ساعات طبیعی خود خوابیده نیست. این اختلال می‌تواند باعث مشکلاتی مانند خستگی، عدم تمرکز، کاهش عملکرد شغلی، افزایش خطر بروز بیماری‌های روانی و فیزیکی شود.اختلال خواب ریتم شبانه روزی معمولاً در افرادی که شیفت کاری ناقص، شبانه کاری و یا در سفرهای طولانی مدت قرار دارند، بیشتر دیده می‌شود. همچنین، برخی افراد دچار این اختلال می‌شوند که برای آن‌ها به ارث رسیده است.درمان این اختلال شامل تغییرات سبک زندگی، درمان دارویی، نوردرمانی، و روان‌درمانی می‌باشد. به عنوان مثال، برای تنظیم ساعت بدنی، می‌توان به‌جای استفاده از روش‌های مصنوعی مانند داروها، از تغییر رفتارهای روزانه مانند تغییر الگوی خواب و بیداری، استفاده کرد. همچنین، مصرف نور در ساعات خاصی از روز و محدود کردن مصرف مواد محرک مانند قهوه و تنظیم ساعت مصرف داروها نیز می‌تواند به بهبود این اختلال کمک کند.

علت اختلال خواب ریتم شبانه روزی

علت اختلال خواب ریتم شبانه روزی ممکن است به عوامل مختلفی برگردد. در برخی افراد، این اختلال به دلیل تغییرات در ساعت بدنی، که باعث تغییر در فعالیت هورمون‌های خواب و بیداری می‌شود، رخ می‌دهد. همچنین، برخی از عوامل محیطی مانند نورپردازی نامناسب و شیفت کاری ناقص نیز می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.به‌طور کلی، علل اختلال خواب ریتم شبانه روزی عبارتند از:

1. 1. تغییرات در ساعت بدنی: تغییر ساعت بدنی می‌تواند به دلیل سفر به مناطق با ساعت متفاوت، شیفت کاری ناقص، بیماری‌هایی مانند افسردگی و اضطراب، و یا استفاده از مواد مخدر و الکل رخ بدهد.

1. 1. عوامل محیطی: نورپردازی نامناسب، صدا، گرما و سرما، و شیفت کاری ناقص می‌توانند باعث اختلال در ساعت بدنی شوند.

1. 1. عوامل ژنتیکی: برخی از افراد دچار ژن‌هایی هستند که باعث اختلال در ساعت بدنی آن‌ها می‌شود.

1. 1. بیماری‌ها: برخی بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب، بیماری‌های مزمن مانند دیابت و بیماری‌های قلبی-عروقی می‌توانند باعث اختلال در ساعت بدنی شوند.

1. 1. مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند باعث تغییر در ساعت بدنی شود و اختلال خواب ریتم شبانه روزی را ایجاد کند.

با توجه به علت اختلال خواب ریتم شبانه روزی، درمان این اختلال می‌تواند شامل تغییرات سبک زندگی، درمان دارویی، نوردرمانی، و روان‌درمانی باشد.

انواع اختلال خواب ریتم شبانه روزی

انواع اختلال خواب ریتم شبانه روزی عبارتند از:

• • اختلال خواب ریتم شبانه روزی با نوع اضطراب: در این نوع اختلال، فرد دچار اضطراب و ترس از عدم خواب شده و برای خوابیدن به طور منظم نیاز به رعایت الگوی خاصی از خواب و بیداری دارد.

• • اختلال خواب ریتم شبانه روزی با نوع افسردگی: این نوع اختلال، با افسردگی همراه است و ممکن است با تغییرات در فعالیت هورمون‌های خواب و بیداری همراه باشد.

• • اختلال خواب ریتم شبانه روزی با نوع جسمانی: در این نوع اختلال، فرد دچار تغییرات در ساعت بدنی است که باعث اختلال در الگوی خواب و بیداری می‌شود. این اختلال ممکن است در افرادی که در شیفت‌های ناقص، شبانه کاری و یا در سفرهای طولانی مدت قرار دارند، بیشتر دیده شود.

• • اختلال خواب ریتم شبانه روزی با نوع ترکیبی: در این نوع اختلال، علائم اختلال خواب ریتم شبانه روزی در همراه با علائم افسردگی و یا اضطراب وجود دارد.

• • اختلال خواب ریتم شبانه روزی با نوع خاص: در این نوع اختلال، علائم اختلال خواب ریتم شبانه روزی در کنار علائم دیگری مانند بیماری‌های مزمن و یا مصرف مواد مخدر و الکل وجود دارد.

شناخت نوع دقیق اختلال خواب ریتم شبانه روزی بسیار مهم است، زیرا درمان موثر برای این اختلال باید با توجه به علت اختلال و نوع آن تعیین شود.

آمار جهانی بیماری اختلال خواب ریتم شبانه روزی

آمار دقیق در مورد بیماری اختلال خواب ریتم شبانه روزی در سطح جهانی مشخص نیست، اما برخی مطالعات نشان می‌دهند که این اختلال در جوامع صنعتی گسترده است و در بین افرادی که در شیفت‌های کاری ناقص، شبانه کاری و یا در سفرهای طولانی مدت قرار دارند، بیشتر دیده می‌شود.یک مطالعه از سال ۲۰۱۹ نشان داد که حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد افرادی که در شیفت‌های کاری ناقص قرار دارند، دچار اختلال خواب ریتم شبانه روزی هستند. همچنین، برخی مطالعات نشان می‌دهند که این اختلال در بین افراد مسافرت‌کننده نیز رخ می‌دهد و می‌تواند در حدود ۲۰ تا ۵۰ درصد از آن‌ها دیده شود.با وجود اینکه آمار دقیق در مورد بیماری اختلال خواب ریتم شبانه روزی در سطح جهانی مشخص نیست، این اختلال برای افراد دارای عوارض مختلفی مانند خستگی، عدم تمرکز، کاهش عملکرد شغلی، افزایش خطر بروز بیماری‌های روانی و فیزیکی و مشکلاتی دیگر می‌تواند داشته باشد. بنابراین، شناخت علائم و درمان این اختلال بسیار مهم است.

راه های پیشگیری از اختلال خواب ریتم شبانه روزی

برای پیشگیری از اختلال خواب ریتم شبانه روزی، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

1. 1. رعایت الگوی خواب و بیداری منظم: سعی کنید به طور منظم در زمان خاصی از شبانه‌روز به خواب بروید و در زمان مشخصی بیدار شوید. این کار می‌تواند به رعایت الگوی خواب و بیداری منظم در شما کمک کند.

1. 1. ایجاد محیط خواب مناسب: محیط خواب شما باید تاریک، خنک و بی‌صدا باشد. همچنین، سعی کنید در اتاق خواب خود آرامش و آرامش برانگیزی ایجاد کنید.

1. 1. رعایت رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهای سالم و متنوع کمک می‌کند تا سیستم بدنی شما به درستی کار کند و به تعادل هورمون‌های خواب و بیداری کمک می‌کند.

1. 1. تمرین و فعالیت بدنی: تمرین و فعالیت بدنی کمک می‌کند تا بدن شما به درستی کار کند و به تعادل هورمون‌های خواب و بیداری کمک می‌کند. با این حال، تمرین باید در زمان مناسبی از روز انجام شود.

1. 1. رعایت ساعت بدنی: سعی کنید ساعت بدنی خود را رعایت کنید و در زمان مشخصی از شبانه‌روز به خواب بروید و در زمان مشخصی بیدار شوید.

1. 1. محدود کردن مصرف الکل و مواد مخدر: مصرف الکل و مواد مخدر می‌تواند به تغییر ساعت بدنی شما منجر شود و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری شود. بنابراین، سعی کنید مصرف این مواد را محدود کنید یا بهترین حالت از آن‌ها کاملاً خودداری کنید.

1. 1. استفاده از نوردرمانی: استفاده از نوردرمانی می‌تواند به تنظیم ساعت بدنی کمک کند و به ریتم خواب و بیداری شما کمک کند.

1. 1. مشاوره با روانپزشک: اگر شما دچار اختلال خواب ریتم شبانه روزی هستید، بهتر است با متخصص روانپزشک مشاوره کنید تا درمان مناسبی را برای این اختلال دریافت کنید.

چه افرادی بیشتر در معرض اختلال خواب هستند؟

افرادی که در شرایط خاصی قرار دارند، بیشتر در معرض اختلال خواب ریتم شبانه روزی هستند. این شرایط عبارتند از:

• • افرادی که در شیفت‌های کاری ناقص قرار دارند: شیفت‌های کاری ناقص می‌تواند باعث اختلال در الگوی خواب و بیداری شود و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری گردد.

• • افرادی که ساعات کاریِ شغلشان شب است: افرادی که شب کار هستند، ممکن است به دلیل کار در ساعات شبانه، با الگوی خواب و بیداری نامناسب مواجه شوند و اختلال در ریتم خواب و بیداری را تجربه کنند.

• • افرادی که در سفرهای طولانی مدت قرار دارند: سفرهای طولانی مدت می‌تواند باعث اختلال در الگوی خواب و بیداری شود و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری گردد.

• • افرادی که در محیط‌های پرنور قرار دارند: محیط‌های پرنور می‌تواند با تعداد کمی از هورمون‌های مرتبط با خواب و بیداری تداخل کند و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری شود.

• • افرادی که دچار بیماری‌های عصبی و روانی هستند: بیماری‌های عصبی و روانی می‌تواند باعث ایجاد اختلال در الگوی خواب و بیداری شود و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری گردد.

• • افرادی که داروهایی مصرف می‌کنند که تأثیری بر ریتم خواب و بیداری دارند: مصرف برخی داروها می‌تواند باعث ایجاد اختلال در الگوی خواب و بیداری شود و باعث ایجاد اختلال در ریتم خواب و بیداری گردد.

بنابراین، افرادی که در شرایط خاصی قرار دارند، بیشتر در معرض اختلال خواب ریتم شبانه روزی هستند. با این حال، همه افراد ممکن است این اختلال را تجربه کنند، به خصوص در صورتی که الگوی خواب و بیداری شان نامناسب باشد.

روش های تشخیص اختلال خواب

تشخیص اختلال خواب ریتم شبانه روزی معمولاً با استفاده از تاریخچه پزشکی و آزمون‌های تخصصی انجام می‌شود.روش‌های اصلی تشخیص اختلال خواب ریتم شبانه روزی عبارتند از:

• • مصاحبه با بیمار: روانپزشک با بیمار در مورد الگوی خواب و بیداری شان، سوابق خواب و بیداری شان، استفاده از الکل و مواد مخدر و داروهایی که ممکن است تاثیری بر خواب و بیداری داشته باشند، محیط خواب و بیداری، و سایر عوامل مرتبط با خواب و بیداری صحبت می‌کند.

• • پرسشنامه‌های خواب: این پرسشنامه‌ها شامل سوالاتی در مورد الگوی خواب و بیداری، کیفیت خواب، وضعیت خستگی و سایر عوامل مرتبط با خواب و بیداری هستند. این پرسشنامه‌ها می‌توانند به پزشک اعصاب و روان کمک کنند تا اختلال خواب ریتم شبانه روزی را تشخیص دهد.

• • سنجش هورمون‌های خواب و بیداری: سنجش هورمون‌های خواب و بیداری می‌تواند به متخصص رواندرمانگر کمک کند تا الگوی خواب و بیداری شما را تشخیص دهد و اختلال خواب ریتم شبانه روزی را تشخیص دهد.

• • سنجش فعالیت مغزی: سنجش فعالیت مغزی با استفاده از الکتروآنسفالوگرافی (EEG) می‌تواند به پزشک اعصاب و روان کمک کند تا نحوه فعالیت مغزی شما در طول دوره خواب و بیداری را بررسی کند و اختلال خواب ریتم شبانه روزی را تشخیص دهد.

• • تست خواب: تست خواب می‌تواند به متخصص روانپزشک کمک کند تا الگوی خواب و بیداری شما را بررسی کند. در این تست، فعالیت مغزی، نوار قلب، نوار تنفس و سایر علائم بدنی شما در طول دوره خواب و بیداری بررسی می‌شود.

با توجه به نوع اختلال خواب ریتم شبانه روزی، روانپزشک ممکن است از یک یا چند روش برای تشخیص این اختلال استفاده کند.

نتیجه گیری

اختلال خواب ریتم شبانه روزی می‌تواند به شدت زندگی افراد تأثیر بگذارد و در صورت عدم درمان، مشکلات جدی در سلامتی و کارآیی فردی آن‌ها به وجود آید. برای تشخیص این اختلال، روش‌های مختلفی مانند مصاحبه با بیمار، پرسشنامه‌های خواب، سنجش هورمون‌های خواب و بیداری و تست خواب وجود دارد. همچنین، برای درمان اختلال خواب ریتم شبانه روزی می‌توان از تغییر الگوی رفتاری، درمان دارویی، درمان روانشناختی و استفاده از روش‌های روشنایی استفاده کرد. برای درمان این اختلال، بهتر است با پزشک اعصاب و روان معالج خود مشورت کنید تا راه‌های درمانی مناسبی برای شما تعیین شود. شما برای نتیجه ی بهتر و درمان کامل می توانید در سایت دکتر با من از روانپزشک یا روانشناس نوبت اینترنتی خود را با توجه به پروفایل پزشک دریافت کنید.منابع

• • Circadian Rhythm Sleep Disorders: Types, Symptoms and …

• • Circadian Rhythm Sleep Disorders

• • Circadian rhythm sleep disorder

• • Circadian Rhythm Sleep Disorders

• • Circadian Rhythm Disorder (Exams and Tests)

• • Circadian Rhythm Disorders

• • What Are the Different Types of Circadian Rhythm Disorders?

یکی از اختلال هایی که ممکن است در طول دوره ی زندگی برای هر فرد رخ دهد، اختلال خوردن مرتبط با خواب است که بین دو اختلال با یک دیگر در ارتباط است و شخص بایستی توسط دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من آن را درمان کند. به همین جهت بهتر است برای آشنایی بیشتر با این بیماری تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

تاریخچه‌ی اختلال خوردن مرتبط با خواب (Sleep-Related Eating Disorder – SRED) را می‌توان به اوایل دهه 1980 میلادی بازگرداند که برای اولین بار به عنوان یک اختلال خواب متمایز شرح داده شد. پرخوری شبانه با رفتارهای خوردن نامناسب در طول خواب مانند مصرف مقادیر بزرگی از غذا یا مواد غیر غذایی مشخص می‌شود. این اختلال در دسته‌بندی پارازومبیا قرار می‌گیرد که به گروهی از اختلالات خواب اطلاق می‌شود که با رفتارها، جنبش‌ها، احساسات، ادراک و رویاهای غیرطبیعی همراه هستند.در سال‌های اولیه، اختلال خوردن مرتبط با خواب به طور گسترده شناخته نمی‌شد یا درک نمی‌شد. اغلب به طور نادرست تشخیص داده می‌شد یا به عنوان سایر اختلالات خواب یا رفتاری نادیده گرفته می‌شد.

مفهوم اختلال خوردن مرتبط با خواب

اختلال خوردن مرتبط با خواب (Sleep-Related Eating Disorder – SRED) یک اختلال خواب است که در آن فرد مبتلا در طول خواب خود به طور ناخودآگاه غذا می‌خورد. این اختلال معمولاً در میانه شب رخ می‌دهد و ممکن است فرد در طول خواب بیدار شده و بدون آگاهی کامل از اتفاقی که می‌افتد، غذاهایی را مصرف کند.افراد مبتلا به اختلال خوردن مرتبط با خواب معمولاً تازه بیدار می‌شوند یا حتی در وضعیت خواب مستقیماً خوراکی‌ها را مصرف می‌کنند. غذاهای مصرف شده ممکن است شامل غذاهای آماده، شیرینی‌ها، میوه‌ها، خامه، نوشیدنی‌ها و حتی غذاهای ناسالم یا غیرغذایی مانند مواد شوینده یا محصولات غذایی ناسازگار باشند.علل پرخوری شبانه هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما برخی عوامل ممکن شامل نواقص در ساختار مغز، عوامل ژنتیکی، تغییرات در سطح هورمون‌ها و عوامل استرس زا هستند.اختلال خوردن مرتبط با خواب می‌تواند منجر به مشکلاتی از جمله اضافه وزن، خستگی در روز بعد، ناراحتی معده و مشکلات روانی مانند افزایش استرس و اضطراب شود. در صورتی که فرد به شدت متأثر از اختلال پرخوری شبانه باشد و مشکلات جدی در زندگی روزمره ایجاد کند، مراجعه به متخصص روانپزشک یا روانشناس می‌تواند کمک کننده باشد.

علت اختلال پرخوری شبانه

علت اختلال خوردن مرتبط با خواب هنوز به طور دقیق مشخص نشده است. اما برخی عوامل ممکن شامل موارد زیر می‌شوند:

1. 1. نواقص در ساختار مغز: ممکن است تغییرات در ناحیه‌های مختلف مغز مانند هیپوتالاموس (قسمتی از مغز که کنترل احساس گرسنگی و سیری را برعهده دارد) باعث بروز اختلال خوردن مرتبط با خواب شود.

1. 1. عوامل ژنتیکی: وجود عوامل ژنتیکی می‌تواند اختلال خوردن مرتبط با خواب را تسهیل کند. افرادی که خانواده‌ای با این اختلال داشته‌اند، احتمالاً در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

1. 1. تغییرات در سطح هورمون‌ها: تغییرات در سطح هورمون‌ها مانند گرلین (هورمون احساس گرسنگی) و لپتین (هورمون سیری) می‌تواند نقشی در بروز این اختلال داشته باشد.

1. 1. عوامل استرس زا: استرس و فشارهای روزمره می‌توانند عاملی در ایجاد اختلال خوردن مرتبط با خواب باشند. استرس ممکن است روند خواب را تحت تأثیر قرار داده و این اختلال را تسهیل کند.

با این حال، برای تشخیص و درمان دقیق این اختلال، توصیه می‌شود با یک متخصص خواب یا روانشناس یا پروفسور روانپزشک در تهران مشورت کنید. آنها می‌توانند بر اساس شرایط شما و با استفاده از روش‌های تشخیصی مناسب، علت دقیق و درمان مناسب را تعیین کنند.

انواع اختلال خوردن مرتبط با خواب

اختلال خوردن مرتبط با خواب (Sleep-Related Eating Disorder – SRED) در چندین نوع مختلف دیده می‌شود. برخی از این موارد شامل موارد زیر می‌شوند:

1. 1. اختلال خوردن مرتبط با خواب در مرحله اول خواب (Sleep-Related Eating Disorder, First Half of the Night): در این نوع، فرد مبتلا در نیمه اول شب به طور ناخودآگاه غذا می‌خورد. این شامل مصرف غذاهایی می‌شود که قبل از خواب برای تامین نیازهای انرژی خود مصرف نمی‌کند.

1. 1. اختلال خوردن مرتبط با خواب در مرحله دوم خواب (Sleep-Related Eating Disorder, Second Half of the Night): در این نوع، فرد مبتلا در نیمه دوم شب به طور ناخودآگاه غذا می‌خورد. عموماً این شامل مصرف غذاهایی است که به عنوان پرانرژی و غیرسالم تلقی می‌شوند.

1. 1. اختلال خوردن مرتبط با خواب در هر دو مرحله خواب (Sleep-Related Eating Disorder, Both Phases of Sleep): در این نوع، فرد مبتلا به طور ناخودآگاه در نیمه اول و نیمه دوم شب به خوردن غذا می‌پردازد. این شامل مصرف غذاهای مختلف، گاهی حتی مواد غیر غذایی نیز می‌شود.

مشخص کردن نوع دقیق اختلال خوردن مرتبط با خواب مهم است، زیرا انتخاب روش‌های درمانی و مداخله‌های مناسب بر اساس نوع اختلال متفاوت است. برای تشخیص و درمان صحیح، مراجعه به یک متخصص خواب توصیه می‌شود.

چه کسانی بیشتر دچار اختلال خوردن مرتبط با خواب می شوند؟

اختلال خوردن مرتبط با خواب (Sleep-Related Eating Disorder – SRED) ممکن است برای هر کسی رخ دهد، اما برخی از عوامل و شرایط می‌توانند خطر بیشتری برای بروز این اختلال ایجاد کنند. افراد زیر ممکن است بیشتر دچار اختلال خوردن مرتبط با خواب شوند:

• • افراد دارای سابقه خانوادگی: وجود سابقه این اختلال در خانواده می‌تواند خطر ابتلا به آن را افزایش دهد. این نشان‌دهنده وجود عوامل ژنتیکی در بروز اختلال می‌باشد.

• • افراد با سابقه بیماری روانی: افرادی که با اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات اضطراب خوردن مبتلا هستند، در برابر اختلال خوردن مرتبط با خواب آسیب‌پذیرتر هستند.

• • افراد با تاریخچه اختلال خواب: افرادی که قبلاً با اختلالات خوابی دیگر مانند بیداری شبانه، خواب وقفه‌ای، نارسایی تنفسی در خواب یا بی‌قراری پا در شب مبتلا بوده‌اند، احتمالاً در معرض بیشتری قرار دارند تا به اختلال خوردن مرتبط با خواب دچار شوند.

• • مصرف داروها و مواد مخدر: مصرف برخی داروها و مواد مخدر می‌تواند باعث بروز اختلال خوردن مرتبط با خواب شود یا ریسک آن را افزایش دهد.

• • استرس و فشارهای روزمره: مواجهه مداوم با استرس و فشارهای زندگی می‌تواند عاملی در بروز این اختلال باشد.

با این حال، هر شخص ممکن است به اختلال خوردن مرتبط با خواب مبتلا شود. برخی از عوامل فوق می‌توانند خطر را افزایش دهند، اما این نمی‌تواند به طور قطعی پیش‌بینی کننده بروز اختلال باشد. همچنین، دیگر عوامل و شرایطی نیز ممکن است در بروز این اختلال تأثیر داشته باشند که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته‌اند.در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید از علائم مشابه پرخوری شبانه رنج می‌برید، توصیه می‌شود به متخصص اختلالات خواب یا متخصص روانشناس مراجعه کنید. آنها با ارزیابی و تشخیص دقیق، به شما کمک خواهند کرد تا راه‌های مداخله و درمانی مناسب را در نظر بگیرید و با مشکل خود مقابله کنید.

آمار جهانی اختلال خوردن مرتبط با خواب

آمار جهانی در مورد این بیماری محدود است و میزان دقیق ابتلا به این اختلال در سراسر جهان شناخته نشده است. با این حال، برخی آمارها و تحقیقات نشان می‌دهند که این اختلال در جوامع مختلف به صورت رایج رخ می‌دهد.برخی از آمارهای مهم شامل موارد زیر است:

• • یک مطالعه در ایالات متحده نشان داد که حدود ۴٪ از جمعیت بزرگسال این کشور دچار اختلال خوردن مرتبط با خواب هستند.

• • در یک مطالعه در جمعیت بزرگ کره جنوبی، حدود ۳٫۹٪ از شرکت کنندگان این اختلال را تجربه کرده بودند.

• • برخی تحقیقات نشان داده‌اند که اختلال خوردن مرتبط با خواب در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد.

• • اختلال خوردن مرتبط با خواب می‌تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما به طور عمومی در افراد بالای ۱۵ سال بیشتر مشاهده می‌شود.

با این حال، به دلیل مشکلات در تشخیص و گزارش دقیق این اختلال، دقت آمارها ممکن است متفاوت باشد و نیاز به بررسی‌های بیشتر و دقیق‌تر در جوامع مختلف وجود دارد.

راه های پیشگیری از اختلال خوردن مرتبط با خواب

برخی راه‌های پیشگیری از این بیماری (Sleep-Related Eating Disorder – SRED) عبارتند از:

• • رعایت الگوی خواب منظم: تلاش کنید الگوی خواب منظم و ساعت بیداری و خواب ثابتی داشته باشید. از بیداری و خواب در ساعات ثابت هر روز اطمینان حاصل کنید تا به تعادل در سیکل خواب و بیداری بدن خود کمک کنید.

• • ایجاد محیط خواب مناسب: سعی کنید محیط خواب خود را آرام و راحت کنید. استفاده از روش‌های آرامش بخش مانند ماساژ، موسیقی آرامش‌بخش و استفاده از رایحه‌های آرامش‌بخش می‌تواند به شما کمک کند تا بهتر و عمیق‌تر خوابید.

• • کاهش استرس و اضطراب: تلاش کنید استرس و اضطراب روزمره خود را کاهش دهید. استفاده از روش‌های مدیریت استرس مانند روش‌های تمرین تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و فعالیت‌های تناسب اندام می‌تواند مفید باشد.

• • ایجاد روزمره سالم: مراقبت از سلامت جسمی و روانی خود با تغذیه مناسب، ورزش منظم و استراحت کافی می‌تواند به تعادل در ساعات خواب کمک کند.

• • مصرف مواد مخدر و الکل محدود شود: استفاده از الکل و مواد مخدر می‌تواند روی الگوی خواب تأثیر منفی بگذارد و احتمال بروز اختلال خوردن مرتبط با خواب را افزایش دهد. سعی کنید این مواد را محدود کنید یا از آنها خودداری کنید.

• • در صورت نیاز، مشاوره حرفه‌ای: اگر شما یا کسی که می‌شناسید به مشکل خوردن در خواب رنج می‌برید، مشاوره از یک متخصص خواب یا دکتر روانشناس می‌تواند به شما کمک کند. آنها می‌توانند راهنمایی‌ها و روش‌های مداخله مناسب را در نظر بگیرند و به شما کمک کنند تا با مشکل خود مقابله کنید.

همچنین، مهم است به هرگونه تغییرات عجیب و غریب در الگوی خواب و رفتار خوردن توجه کنید و در صورت لزوم با پزشک اعصاب و روان مشورت کنید.برای پیشگیری از اختلال خوردن مرتبط با خواب، می‌توانید این راه‌ها را نیز در نظر بگیرید:

• • ایجاد روال قبل از خواب: ایجاد یک روال قبل از خواب مانند خواندن کتاب، استراحت در سکوت، گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش و آماده‌سازی برای خواب می‌تواند به مغز و بدن شما اعلام کند که زمان استراحت است.

• • کنترل محیط خواب: سعی کنید محیط خواب خود را بهینه کنید. استفاده از تیره‌کردن اتاق، قرار دادن دستگاه‌های صوتی آرامش‌بخش و کنترل دما و رطوبت محیط می‌تواند به کیفیت خواب کمک کند.

• • رعایت اصول تغذیه سالم: مصرف غذاهای سالم و تنظیم ساعت و مقدار وعده‌های غذایی می‌تواند بر الگوی خواب تأثیر بگذارد. سعی کنید از مصرف غذاهای سنگین و پرچرب در ساعات نزدیک به خواب خود خودداری کنید.

• • تمرین منظم: فعالیت بدنی منظم به شما کمک می‌کند تا استرس روزمره را کاهش دهید و از افرادی که دارای اختلال خوردن مرتبط با خواب هستند، جلوگیری کنید. تمرینات ملایم مانند پیاده‌روی، یوگا یا شنا می‌تواند مفید باشد.

• • اجتناب از مواد محرک: مصرف موادی مانند قهوه، نیکوتین و محصولات حاوی کافئین را در ساعات نزدیک به خواب خود محدود کنید، زیرا می‌توانند بر الگوی خواب تأثیر منفی داشته باشند.

• • روش‌های مدیریت استرس: یادگیری و استفاده از روش‌های مدیریت استرس

راه های درمان اختلال پرخوری شبانه

برای درمان پرخوری شبانه، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانند به شما کمک کنند. درمان این اختلال بستگی به شدت و عوارض آن دارد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. 1. مشاوره روانشناختی: مراجعه به روانشناس متخصص می‌تواند به شما کمک کند تا علل و عوامل ایجاد کننده این اختلال را شناسایی کنید و راهکارهای مداخله را یاد بگیرید. تکنیک‌هایی مانند رواندرمانی شناختی-رفتاری (CBT) می‌توانند مؤثر باشند.

1. 1. داروها: در برخی موارد، ممکن است پزشک به شما داروهایی مانند مهارکننده‌های آپتیت یا مهارکننده‌های برونشمار معرفی کند. این داروها ممکن است کمک کننده در کنترل اشتها و کاهش اختلال خوردن در خواب باشند.

1. 1. ترکیب درمانی: در بعضی موارد، ترکیبی از مشاوره روانشناختی و داروها می‌تواند بهترین راه درمانی باشد. همکاری با یک تیم درمانی، که شامل روانشناس، پزشک و متخصص خواب است، می‌تواند نتایج مثبت‌تری داشته باشد.

1. 1. تغییرات رفتاری: ایجاد تغییرات در الگوی خواب و رفتار خوردن می‌تواند مؤثر باشد. مثلاً، استفاده از قفل درب یخچال یا قرار دادن غذاهای ناسالم به صورت قابل دسترسی نباشد.

1. 1. پیگیری پزشکی توسط متخصصین اعصاب و روان: با مراجعه منظم به روانپزشک و گزارش وضعیت و تغییرات خود، می‌توانید بهبودی را به دست آورید و درمان مناسب را دریافت کنید.

نتیجه گیری

در نتیجه، پرخوری شبانه (SRED) یک اختلال خواب نادر و مزاحم است که با خوردن خودکار غذا در حالت خواب رخ می‌دهد. علت این اختلال هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما فرضیه‌هایی از جمله عوامل ژنتیکی و نواقص در تنظیم هورمون‌ها مطرح شده است.انواع پرخوری شبانه شامل خوردن ناخودآگاه در خواب و خوردن خودکار در حالت خواب هستند. عمده عوامل خطر از جمله جنسیت (مردان بیشتر در معرض این اختلال هستند)، سابقه اختلال خواب، استفاده از مواد مخدر و الکل، وجود اختلالات روانی و اضطراب است.برای پیشگیری از اختلال خوردن مرتبط با خواب، می‌توانید الگوی خواب منظم را رعایت کنید، محیط خواب خود را آرام و راحت کنید، استرس و اضطراب را کاهش دهید، مراقبت از سلامت جسمی و روانی خود داشته باشید و مصرف مواد مخدر و الکل را محدود کنید. همچنین، در صورت لزوم، مشاوره حرفه‌ای از متخصصین خوابگاهی یا روانشناسان متخصص را در نظر بگیرید.همچنین، درمان این بیماری شامل مشاوره روانشناختی، داروها، تغییرات رفتاری و ترکیب درمانی می‌شود. مهم است به روانپزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب را برای شما تعیین کند و پیگیری منظم از طریق مشاوره پزشکی را انجام دهید.با رعایت این روش‌ها و درمان مناسب، می‌توانید کنترل بیشتری بر روی این پرخوری داشته باشید و کیفیت خواب و زندگی روزمره خود را بهبود بخشید. اما برای نتیجه گیری بهتر، نیاز است که به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و در نتیجه از بهترین متخصص روانپزشکی یا روانشناس در تهران و شهرهای دیگر نوبت آنلاین خود را با توجه به پروفایل هر پزشک، دریافت نمایید.منابع

• • Sleep-Related Eating Disorder (SRED): What Is It, Types, …

• • Sleep Eating Disorder

• • Sleep-Related Eating Disorders

• • Nocturnal sleep-related eating disorder

• • Sleep-Related Eating Disorders – PMC

• • Parasomnias 101: Sleep-Related Eating Disorder (SRED)

• • Sleep‐related eating disorder and its associated conditions

• • Night Eating Syndrome: Symptoms, Causes, and Treatments