در این مقاله، ما در مورد سندرم پاهای بی‌قرار یا بی قراری پا صحبت خواهیم کرد. این سندرم یک بیماری اعصابی است که به طور عمده با درد و عدم توانایی در پاها همراه است. در ادامه، به توضیح علائم، درمان‌ها و پیشگیری از این بیماری خواهیم پرداخت. شما می توانید برای درمان خود از روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.

تاریخچه ی سندرم پای بی قرار

سندرم پاهای بی قرار یا بی قراری پا Restless Legs Syndrome (RLS)، بیماری اعصابی است که در بسیاری از افراد دیده می‌شود. این بیماری از دهه ۱۹۵۰ میلادی شناخته شد و در آن زمان به عنوان “سندرم ساق پاهای بی قرار” شناخته می‌شد. در اوایل دهه ۱۹۶۰، تحقیقات بیشتری درباره این بیماری انجام شد و نام آن به “سندرم پاهای بی قرار” تغییر کرد. اما هنوز علت دقیق این بیماری شناخته نشده است و تحقیقات بیشتری برای شناسایی علل آن در حال انجام است.

مفهوم سندرم بی قرار

سندرم پاهای بی قرار یا سندرم بی قراری پا، یک بیماری اعصابی است که به طور عمده با درد و عدم توانایی در پاها همراه است. این بیماری در دو دسته طبقه بندی می‌شود؛ سندرم پاهای بی قرار اولیه که بدون علت مشخص به وجود می‌آید و سندرم پاهای بی قرار ثانویه که بر اثر بیماری‌های دیگر مانند دیابت، مشکلات تیروئید و عدم تعادل هورمونی به وجود می‌آید.علائم این بیماری ممکن است شامل درد و سوزش در پاها، احساس بی‌حسی یا خارش در پاها، تنگی نفس و ناراحتی شبانه‌روزی باشد. درمان این بیماری شامل داروهای مسکن درد، آنتی دپرسانت ها، ویتامین‌های گروه ب، روش‌های فیزیوتراپی و تغییر در روش زندگی و درمان بیماری‌های همراه می‌شود.

علت بیماری سندرم بی قراری پا

در اکثر موارد، دلیل ایجاد سندرم پاهای بی‌قرار مشخص نیست. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که علت اصلی این بیماری ناشناخته است. برخی از عواملی که ممکن است باعث ایجاد این بیماری شوند شامل فشار بر روی عصب سیاتیک، عدم تعادل الکترولیتی، کمبود ویتامین ب و سرما در پاها می‌شوند. اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل مختلفی ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند.به عنوان مثال، مشکلات در عملکرد سیستم عصبی مرکزی، کمبود آهن، بیماری‌های شرایط پزشکی مانند دیابت و بیماری‌های کلیوی، مصرف داروهای خاص، مصرف الکل و سیگار و عدم فعالیت بدنی می‌توانند به بروز سندرم بی قراری پا کمک کنند. در بعضی از موارد، علت دقیق هنوز مشخص نیست و این بیماری را به عنوان سندرم پای بی قرار نام می‌دهند.

پیشگیری از سندرم پاهای بی‌قرار

برای پیشگیری از سندرم بی قراری پا، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

• • ورزش: ورزش منظم می‌تواند بهبود علائم سندرم پاهای بی‌قرار را تسریع کند. به عنوان مثال، پیاده‌روی، شنا و ورزش‌های هوازی می‌توانند به بهبود علائم این بیماری کمک کنند.

• • رعایت رژیم غذایی: رژیم غذایی سالمی که شامل مواد غذایی غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی است، می‌تواند به کاهش علائم سندروم بی قراری پا کمک کند.

• • استراحت: استراحت مناسب و به دست آوردن خواب کافی، می‌تواند به بهبود علائم این بیماری کمک کند.

آمار جهانی سندروم پای بی قرار

با توجه به تحقیقات انجام شده، سندرم پاهای بی قرار یکی از شایع‌ترین بیماری‌های اعصابی است و به طور میانگین حدود ۷ درصد از جمعیت جهان با آن مبتلا هستند. همچنین، بیشترین شیوع این بیماری در افراد بالای ۶۰ سال است. البته باید توجه داشت که آمار دقیق درباره شیوع این بیماری به دلیل وجود شیوع پنهان، ممکن است به گمراهی بینجامد و آمار دقیق تر نیازمند تحقیقات بیشتر است.

انواع اختلال سندروم پای بی قرار

سندرم بی قراری پا می‌تواند در دو نوع اختلالات دسته‌بندی شود: اختلال خفیف و اختلال شدید.اختلال خفیف: در این نوع از بیماری، علائم کمتر و ملایم‌تر هستند و معمولاً بیماران به راحتی می‌توانند به کارهای روزمره خود ادامه دهند. همچنین در این نوع، بیماران معمولاً از درد و عدم راحتی خیلی کمتری شکایت می‌کنند.اختلال شدید: در این نوع، علائم شدیدتر و اغلب دردناک‌تر هستند و بیماران ممکن است نتوانند به کارهای روزمره خود ادامه دهند. این نوع از بیماری ممکن است با درد شدید، بی‌قراری شدید و ناراحتی شدید همراه باشد. همچنین در این نوع، بیماران ممکن است به علائم اضافی مانند سرگیجه، تعریق و تشنج‌های عضلانی رنج ببرند.

چه کسانی امکان ابتلای بیشتر به اختلال سندروم پای بی قرار را دارند؟

چندین عامل می‌تواند احتمال ابتلا به سندروم پاهای بی‌قرار را افزایش دهد. به عنوان مثال، این اختلال در سنین ۴۰ تا ۶۰ سالگی رایج‌تر است. همچنین، این بیماری در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهد. افرادی که دارای چاقی، دیابت، فشار خون بالا، بیماری های قلبی و عروقی و اختلالات اضطرابی هستند نیز احتمال ابتلا به این بیماری را بیشتر دارند. همچنین، سابقه خانوادگی از اختلال سندروم بی قراری پا نیز می‌تواند عامل افزایش خطر ابتلا به این بیماری باشد.

علائم سندروم پای بی قرار

علائم سندروم پای بی قرار ممکن است شامل حس بی قراری، سوزش، خارش، درد و ناراحتی در پاها باشد که معمولا در شب و هنگام استراحت بیشتر احساس می‌شوند. این علائم می‌توانند باعث اختلال در خواب و استراحت شبانه‌روزی فرد شوند و در نتیجه باعث خستگی، خواب آلودگی، افزایش تنش و افزایش احتمال ابتلا به اختلالات اضطرابی و افسردگی شوند. در برخی موارد، علائم سندروم پای بی قرار ممکن است با تورم و تغییر رنگ پوست پاها همراه باشد. در صورت بروز هر گونه علائمی از سندروم پای بی قرار، بهتر است به روانپزشک خوب در سایت دکتر با من مراجعه کرده و برای تشخیص و درمان مناسب مشاوره حرفه‌ای دریافت کنید.سندرم پاهای بی‌قرار با درد و عدم توانایی در پاها همراه است. این درد ممکن است از زانو به پایین شکم پاها و یا به سمت پشت پا احساس شود. همچنین، افرادی که این سندرم را تجربه می‌کنند ممکن است درد و سوزش در پاهایشان را احساس کنند.

 تشخیص سندروم بی قراری پا

سندرم پای بی قرار توسط پزشکان معمولاً با بررسی علائم و علت آن در هر فرد تشخیص داده می‌شود. برای تشخیص این بیماری، روانپزشک ابتدا باید به صورت دقیق به شرح علائم بیمار گوش دهد و سپس ممکن است از آزمایش‌های مختلفی مانند آزمایش‌های خون، سطح فارمنتین، ایمونولوژی و عصب‌روان‌شناسی استفاده کند تا به تشخیص دقیقی برسد. همچنین، برای مشخص کردن شدت بیماری و نیز پیگیری درمان، روانپزشک ممکن است از پرسش‌نامه‌هایی مانند پرسشنامه‌ی سندروم پای بی قرار استفاده کند.

درمان سندرم بی قراری پا

درمان سندرم پاهای بی‌قرار شامل یک سری تمرینات فیزیکی، مصرف داروها و مکمل‌هایی است که بهبود علائم و درد مربوط به این بیماری را افزایش می‌دهند. همچنین، برخی از روش‌های تکمیلی مانند آکوپانکچر، ماساژ و تزریقات نیز ممکن است بهبود علائم این بیماری را تسریع کنند.

درمان دارویی سندروم پای بی قرار

درمان دارویی سندروم پای بی قرار شامل مصرف داروهایی است که به کنترل علائم این بیماری کمک می‌کنند. برخی از داروهای استفاده شده در درمان سندروم پای بی قرار شامل داروهای ضدآنتی‌اکسیدان، داروهای ضداضطراب، داروهای ضدافسردگی و داروهای آرامبخش هستند. همچنین، برخی از داروهایی که برای درمان بیماری‌های مرتبط با سیستم عصبی مرکزی مانند پارکینسون استفاده می‌شوند، نیز ممکن است برای کنترل علائم سندروم بی قراری پا تجویز شوند.همچنین، مصرف مکمل‌های غذایی مانند آهن، فولیک اسید و منیزیم نیز ممکن است به کاهش علائم سندروم پای بی قرار کمک کند. هر چند، قبل از مصرف هرگونه دارو یا مکمل غذایی، بهتر است با پزشک اعصاب و روان خود مشورت کنید.در کنار درمان دارویی، تغییرات در سبک زندگی مانند تغییر رژیم غذایی، ممارسه ورزش منظم، کاهش مصرف قهوه و الکل و بهبود شیوه خواب به کاهش علائم سندروم پای بی قرار کمک می‌کند.

نتیجه‌گیری

سندرم بی قراری پا یک بیماری عصبی است که به طور عمده با درد و عدم توانایی در پاها همراه است. علائم، درمان‌ها و پیشگیری از این بیماری می‌تواند بهبود علائم و کاهش درد مربوط به این بیماری را تسریع کند. از روش‌هایی مانند ورزش، رعایت رژیم غذایی و استراحت مناسب برای پیشگیری از این بیماری می‌توانید استفاده کنید.امیدواریم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد. بهتر است برای نتیجه گیری بهتر بایستی که به روانپزشک متخصص در سایت دکتر با من مراجعه نمایید و شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما می توانید وارد سایت شوید و در آنجا نام پزشک مورد نظر خود را جستجو نموده و سپس با توجه به مشاهده ی پروفایل وی، نوبت اینترنتی خود را اخذ نماید.

سوالات متداول در خصوص سندروم بی قراری پا

برخی از سوالات متداول در خصوص سندروم پای بی قرار عبارتند از:

1. 1. سندروم پای بی قرار یک بیماری است؟ بله، سندروم پای بی قرار یک بیماری است که با علائمی مانند خارش، سوزش، درد و بی قراری در پاها همراه است.

1. 1. علت سندروم پای بی قرار چیست؟ علت دقیق سندروم پای بی قرار مشخص نیست، اما به عواملی مانند کمبود آهن، عوامل ژنتیکی، بارداری، استرس، بیماری های کلیوی و مصرف برخی داروها مرتبط است.

1. 1. آیا سندروم پای بی قرار قابل درمان است؟ بله، سندروم پای بی قرار قابل درمان است. درمان این بیماری از طریق تغییر سبک زندگی، استفاده از داروهای مختلف و درمان های جایگزین مانند ماساژ و تکنیک های تنفسی ممکن است.

1. 1. آیا تغییرات سبک زندگی می تواند به درمان سندروم پای بی قرار کمک کند؟ بله، تغییرات سبک زندگی می تواند به درمان سندروم پای بی قرار کمک کند. این تغییرات شامل تمرینات مناسب، حفظ وزن سالم، استفاده از کفش مناسب و جلوگیری از طولانی شدن مدت زمان نشستن یا ایستادن می شود.

1. 1. آیا سندروم پای بی قرار می تواند باعث مشکلات خطرناک شود؟ سندروم پای بی قرار معمولاً به مشکلات خطرناک منجر نمی شود، اما می تواند به مشکلات خواب، بی خوابی و کاهش کیفیت زندگی فرد مبتلا منجر شود.

1. 1. آیا ماساژ به درمان سندروم پای بی قرار کمک می کند؟ بله می تواند کمک بسیار شایانی بنمایید.

منابع

• • Restless Legs Syndrome

• • Restless legs syndrome – Symptoms and causes

• • Restless legs syndrome

• • Restless Legs Syndrome (RLS): Causes, Symptoms, …

• • Restless Legs Syndrome: Symptoms and Causes

• • Restless Legs Syndrome (RLS)

• • Restless legs syndrome

• • Restless Leg Syndrome: Causes, Home Remedies, and …

• • Restless Legs Syndrome (RLS)

در سایت دکتر با من به صورت تخصصی راجع به بیماری های روانپزشکی صحبت کرده ایم که یکی از مهم ترین آنها، پارافیلیا است که اختلالی رایج بوده و شخص بهتر است که حتما به روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان مراجعه نماید و خود را درمان کند. ما در این مقاله هر آنچه نیاز است تا شما راجع به این اختلال بدانید را بیان کرده ایم که صرفا جهت آگاهی شما می باشد. پس تا انتهای آن همراه ما باشید.

مقدمه و تاریخچه

یک سری اصطلاحات وجود دارد که برای علایق جنسی غیر معمول استفاده می شود جان مانی؛ جنسیت شناس، اصطلاح پارافیلیا را به عنوان یک عمل تحقیرآمیز برای علایق جنسی غیر معمول رایج کرد. در واقع می توان گفت که پارافیلیا را به عنوان “عمل جنسی شهوانی یا جایگزینی برای هنجار رسمی ایدئولوژیک” توصیف کرده اند. روان‌پزشک گلن گابارد می‌نویسد که علی‌رغم تلاش‌های استکل و مانی، اصطلاح پارافیلیا در بیشتر شرایط تحقیرآمیز باقی می‌ماند و نمی توان جایگزینی مناسب تر برای آن پیدا نمود.

در اواخر قرن نوزدهم، روان‌شناسان و روان‌پزشکان شروع به دسته‌بندی پارافیلیاهای مختلف کردند، زیرا خواستار سیستم توصیفی‌تر از ساختارهای قانونی و مذهبی لواط و انحراف بودند. یعنی قصد داشتند این دو اصطلاح را از یکدیگر متمایز سازند. در سال 1981، مقاله ای که در مجله آمریکایی روانپزشکی منتشر شد، پارافیلیا را به عنوان تخیلات و تمایلات جنسی، یا رفتارهایی که حالت شدید برانگیختگی جنسی را توصیف می کند و عموماً شامل موارد زیر می شود:

• تمایل به اشیای غیر انسانی
• رنج یا تحقیر خود یا آزار شریک زندگی فرد
• رابطه ی جنسی با فرزندان
• رابطه ی جنسی با افراد غیر معاف

مفهوم بیماری پارافیلیا

پارافیلیا وضعیتی است که در آن برانگیختگی و ارضای جنسی فرد به خیال پردازی و انجام رفتار جنسی غیر معمول و افراطی بستگی دارد. پارافیلیا زمانی یک اختلال در نظر گرفته می شود که باعث ناراحتی یا تهدید به آسیب رساندن به شخص دیگری شود.

پارافیلیا می تواند حول یک جسم خاص (کودکان، حیوانات) یا یک رفتار خاص (ایجاد درد، افشای خود) بچرخد. با مشغولیت به شی یا رفتار تا حدی متمایز می شود که برای ارضای جنسی به آن شی یا رفتار وابسته است. بیشتر پارافیلیاها در مردان شایع تر از زنان است. تمرکز پارافیلیا معمولاً بسیار خاص و بدون تغییر است.

تشخیص اختلال پارافیلیک تنها در صورتی داده می‌شود که ناراحتی شخصی همراه با اختلال در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه‌های مهم باشد، یا اگر این رفتار وجود داشته باشد باعث صدمه به طرف غیر مقابل می شود.

پارافیلیای قابل تشخیص عبارتند از: پدوفیلی، نمایش گرایی، فوتوریسم، فتیشیسم، مازوخیسم جنسی، سادیسم جنسی و اختلال ترنس

علل اختلال پارافیلیا چیست؟

علت بیماری پارافیلیا هنوز مشخص نیست. برخی از روانشناسان این نظریه را مطرح می کنند که فرد مبتلا به پارافیلیا در حال تکرار یا بازگشت به عادت جنسی است که در اوایل زندگی به وجود آمده است.

رفتارشناسان پیشنهاد می‌کنند که پارافیلیا از طریق یک فرآیند شرطی‌سازی شروع می‌شود: اگر اشیاء غیر جنسی به طور مکرر با فعالیت جنسی لذت‌بخش همراه شوند، می‌توانند تحریک‌کننده جنسی شوند. اعمال جنسی خاص (مانند نگاه کردن یا نمایش گرایی) که به خصوص لذت شهوانی شدیدی را فراهم می کند، می تواند باعث شود که فرد آن رفتار را ترجیح دهد. در برخی موارد، به نظر می رسد که یک عامل مستعد کننده وجود دارد، مانند مشکل در ایجاد روابط فرد با افراد متعدد دیگر که منجر به این اختلال می شود.

آمارها نشان می دهند که کودکی که قربانی یا ناظر رفتارهای جنسی نامناسب است، ممکن است یاد بگیرد که از آن رفتار تقلید کند.

همچنین افرادی که در جامعه نمی توانند یک رابطه ی نرمال با دیگری داشته باشند، از تماس‌های جنسی اجتماعی عادی محروم هستند و بنابراین به دنبال ارضای خود از طریق روش‌هایی هستند که کمتر قابل قبول در اجتماع است.

مدل‌های فیزیولوژیکی در این بیماری نشان می دهد که در بدن انسان به رابطه بین هورمون‌ها و سیستم عصبی مرکزی تمرکز کرده و شخص با علاقه خاصی به نقش پرخاشگری و هورمون‌های جنسی مردانه می پردازد. شواهد به دست آمده از برخی مطالعات نشان می دهد که ناهنجاری های خاصی در لوب های پیشانی و گیجگاهی مغز با تمایلات پدوفیلی مرتبط است. یک فرضیه در مورد فتیش پا از این واقعیت ناشی می شود که ناحیه ای در مغز که اطلاعات حسی پاها را پردازش می کند در مجاورت ناحیه ای است که اطلاعات حسی از اندام تناسلی را پردازش می کند. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که درگیر شدن در رفتارهای جنسی سادیسمی، علاوه بر لذت جنسی، ممکن است ناشی از میل به احساس قدرت و تسلط باشد. در سال 2008 بر اساس تحقیق انجام شده، نشان داده شد، که مردان علاقه ی خاصی به فتیش جنسی دارند.

انواع پارافیلیا جنسی

حرکات نمایشی یا به نمایشگرایی

نمایش گرایی شامل کسی است که بدن و اندام تناسلی خود را در معرض بیماری های مختلف قرار می دهد. فرد مبتلا، احساس می کند که باید قربانیان خود را غافلگیر، شوکه کند یا تحت تاثیر خود قرار دهد و به سوی خود جذب نماید در اینجا رابطه ی جنسی اصولا برقرار نمی شود اما شخص مشاهده کننده یا نمایش دهنده ممکن است در حین مشاهده و انجام این کار، خود ارضایی کند.

فتیشیسم

افراد مبتلا به فتیش، تمایلات جنسی مرتبط با اشیا دارند. فرد با پوشیدن یا دست زدن به شی، تحریک می شود. به عنوان مثال، شخص می تواند نسب به یک لباس فتیش داشته باشد، مانند لباس زیر، لباس لاستیکی، کفش زنانه، لباس زیر زنانه یا لباس زیر مردانه. فتیش ممکن است جایگزین فعالیت جنسی با یک شریک شود یا ممکن است در فعالیت جنسی با یک شریک دیگر همراه شود. هنگامی که فتیش تنها موضوع میل جنسی می شود، اغلب از روابط جنسی اجتناب می شود. یک اختلال مرتبط به نام جزئی گرایی، شامل تحریک جنسی توسط بخشی از بدن مانند پاها، سینه ها یا باسن است.

اختلال فروتوریستیک

در اینجا فرد تمایل دارد به شخصی که علاقه و رابطه ای ندارد، بدن خود را بمالد. به طور مثال مردان ناحیه تناسلی خود را بر روی یک شخص یا جسم، اغلب در مکان‌های عمومی شلوغ می‌مالند. در اینجا رابطه ی جنسی برقرار نمی شود.

پدوفیلیا

افراد مبتلا به پدوفیلی، تخیلات، اصرار یا رفتارهایی دارند که شامل فعالیت جنسی غیرقانونی با کودک یا کودکان می شود. کودکان درگیر معمولاً 13 سال یا کمتر هستند. این رفتار شامل درآوردن لباس کودک، تشویق کودک به تماشای خود ارضایی و آزار دادن وی، دست زدن یا نوازش اندام تناسلی کودک و انجام اعمال جنسی به زور با کودک است. فعالیت پدوفیلی به معنای تجاوز جنسی است که اکثر قربانیان آن نیز کودک هستند اما شامل زن ها نیز می شود.

مازوخیسم جنسی

افراد مبتلا به این اختلال از تحقیر، ضرب و شتم یا رنج کشیدن برای رسیدن به هیجان و اوج جنسی استفاده می کنند. این اعمال ممکن است محدود به تحقیر کلامی باشد، یا ممکن است شامل ضرب و شتم، بستن، یا به شکل دیگری مورد آزار و اذیت باشد. مازوخیست ها ممکن است با اعمالی مانند بریدن یا سوراخ کردن پوست یا سوزاندن خود، خیالات خود را واقعی جلوه دهند. یا ممکن است به دنبال شریکی بگردند که از تحمیل درد یا تحقیر دیگران لذت می برد. فعالیت‌هایی که با طرف مقابل انجام می دهند شامل اسارت، کتک زدن و … است.

فانتزی ها و فعالیت های سادومازوخیستی در میان بزرگسالان هم جنس غیر معمول نیست. با این حال، در بیشتر این موارد، تحقیر و سوء استفاده به صورت فانتزی انجام می شود. شرکت کنندگان آگاه هستند که این رفتار یک بازی و به دلخواه خود آنها است و از درد و آسیب واقعی سعی می شود که اجتناب شود اما در این بین امکان آسیب رسیدن یا مرگ نیز وجود دارد.

سادیسم جنسی

افراد مبتلا به این اختلال فانتزی های مداوم دارند که در آن هیجانات جنسی ناشی از تحمیل رنج روانی یا جسمی (از جمله تحقیر و وحشت) به شریک جنسی است. این اختلال با اعمال جزئی پرخاشگری در فعالیت جنسی عادی متفاوت است .برای مثال، رابطه جنسی خشن که البته با نوع بالا فرق دارد و شدت خشونت بسیار است. در شدیدترین حالت، سادیسم جنسی شامل فعالیت های غیرقانونی مانند تجاوز، شکنجه و حتی قتل است که در این صورت مرگ قربانی باعث ایجاد هیجان جنسی می شود.

لازم به ذکر است که در حالی که تجاوز ممکن است با سادیسم جنسی باشد، تحمیل رنج برای اکثر متجاوزان انگیزه نیست و درد قربانی عموماً هیجان جنسی متجاوز را افزایش نمی دهد. در عوض، تجاوز شامل ترکیبی از رابطه جنسی و کسب قدرت بر قربانی است. این افراد نیاز به درمان شدید روانپزشکی دارند و ممکن است به خاطر این فعالیت ها مجازات شوند.

ترانسوتیتیسم

ترانسوتیتیسم یا فتیشیسم ترانسوستیک به عمل مردان دگرجنسگرا برای پوشیدن لباس زنانه برای ایجاد یا تقویت برانگیختگی جنسی اشاره دارد. برانگیختگی جنسی معمولاً شامل یک شریک واقعی نمی شود، بلکه شامل این خیال می شود که فرد شریک زن نیز است. برخی از مردان تنها یک لباس مخصوص زنانه مانند لباس زیر می پوشند، در حالی که برخی دیگر کاملاً زنانه از جمله مدل مو و آرایش آنها را انجام می دهند.

تشخیص پارافیلیا به چه صورت است؟

این بیماری از طریق معاینه بالینی و صحبت با فرد بیمار، توسط معروف ترین دکتر اعصاب و روان در سایت دکتر با من مشخص می شود که شامل موارد زیر است:

• آزمایشات پزشکی استاندارد، شامل آنالیز توالی چندگانه، شمارش کامل خون، آزمایش سریع پلاسما و بررسی سطح هورمون محرک تیروئید یا تست عملکرد تیروئید
• غربالگری HIV
• پانل هپاتیت
• سنتز DNA برنامه ریزی نشده
• توموگرافی کامپیوتری (CT)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• فشار سنج آلت تناسلی
• تست سفالومتریک
• الکتروانسفالوگرافی (EEG)

اما باز تشخص این موضوع صرفا بر عهده ی روانپزشک است و شخص خود نمی تواند این کار را انجام دهد.

درمان پارافیلیا به چه صورت است؟

گزینه های درمانی متفاوت است و باید نیازهای خاص هر مورد را در نظر بگیرید. گزینه های ذیل در دسترس هستند:

• روان درمانی
• درمان دارویی
• مداخلات جراحی (به طور گسترده استفاده نمی شود)

مداخلات روان درمانی شامل موارد زیر است:

• درمان شناختی- رفتاری
• بازسازی ارگاسم
• آموزش مهارت های اجتماعی
• برنامه های دوازده مرحله ای
• گروه درمانی
• روان درمانی بیانی- حمایتی فردی

ممکن است از مداخلات دارویی برای سرکوب رفتار جنسی استفاده شود. داروهایی که ممکن است در درمان اختلالات پارافیلیک در نظر گرفته شوند عبارتند از:

• داروهای ضد افسردگی (به عنوان مثال، مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین [SSRIs])
• هورمون های آزادکننده گنادوتروپین طولانی اثر
• آنتی آندروژن ها
• فنوتیازین ها
• تثبیت کننده های خلق و خو

در واقع درمان اصلی و تخصصی به عهده ی پزشک است و شما می بایست همواره از درمان خود سرانه برای این بیماری جدا خودداری نمایید.

نتیجه گیری

ما در مقالات گذشته در مورد شدیدترین بیماری های روانی صحبت کرده ایم. در این مقاله نیز در خصوص بیماری پارافیلیا به طور کامل صحبت کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی از علائم و علل آن آگاه شوید و در نتیجه بتوانید نسبت به بیماری، به موقع درمان را شروع نمایید. و برای این کار نیاز است از روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید. برای این کار نیاز است که به سایت مراجعه نمایید و در آنجا نام پزشک خود را جستجو نمایید و سپس با توجه به آدرس و روزهای حضور پزشک نوبت خود را ثبت و دریافت نمایید.

با آرزوی بهبودی شما همراهان عزیز دکتر با من

منایع

• https://onlinelibrary.wiley.com/doi/epdf/10.1002/9781118896877.wbiehs329
• https://dictionary.apa.org/paraphilia
• https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32119312/#:~:text=Paraphilias%20are%20persistent%20and%20recurrent,that%20are%20atypical%20in%20nature.
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554425/
• https://www.msdmanuals.com/home/mental-health-disorders/paraphilias-and-paraphilic-disorders/pedophilia
• https://www.merriam-webster.com/dictionary/paraphilia
• https://www.msdmanuals.com/professional/psychiatric-disorders/paraphilic-disorders/exhibitionistic-disorder
• https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/paraphilia

با توجه به اینکه بیماری های روانپزشکی رو به افزایش است، آشنایی با آنها امری لازم و ضروری است به همین جهت ما در این مقاله در خصوص بیماری نارکولپسی یا حمله ی خواب صحبت کرده ایم که شما می توانید به راحتی اطلاعات لازم را کسب کنید و همچنین در صورت نیاز ار سایت دکتر با من نوبت روانپزشکی اخذ نمایید.

تاریخچه بیماری

نارکولپسی (Narcolepsy) یا حمله خواب یک بیماری عصبی-روانی است که با اختلال در ساعت خواب و بیداری فرد همراه است. در این بیماری فرد مبتلا به صورت ناگهانی و بدون هشدار، در هر زمانی از روز و در هر شرایطی ممکن است به خواب برود. این بیماری عموماً در سنین بین 10 تا 30 سال شروع می‌شود و بیشتر در زنان رخ می‌دهد.تاریخچه نارکولپسی به سال ۱۸۸۰ برمی‌گردد، اما تا سال ۱۹۲۸ به عنوان یک بیماری شناخته نشده بود. در این سال، جورج گیسینگ (Georges Gilles de la Tourette) که پزشکی فرانسوی بود، برای اولین بار نارکولپسی را به‌عنوان یک بیماری مستقل تشخیص داد. او این بیماری را به دلیل اینکه افراد مبتلا به آن در حین رانندگی یا در کار خود خوابیدند، “نارکولپسی” نامید.در دهه ۱۹۶۰، دانشمندان متوجه شدند که علت نارکولپسی با کاهش یک ماده شیمیایی به نام هیپوگزانتین (Hypocretin) در مغز مرتبط است. این کشف به وجود آمدن درمان‌هایی برای این بیماری کمک کرد و برای برخی از بیماران، درمان موثری فراهم کرد..

نارکولپسی (Narcolepsy) چیست؟

نارکولپسی یا حمله‌ خواب یک اختلال عصبی است که با افتراق زودهنگام، خوابیدن در طول روز و همچنین حملات خواب ناگهانی در هر زمانی از روز همراه است. این حملات خواب می‌توانند در هر شرایطی اتفاق بیفتند، حتی در حین انجام کارهای معمول روزانه.بیماران نارکولپسی ممکن است احساس خستگی شدید، افت تمرکز، یا حتی مشکل در یادگیری داشته باشند. این بیماری باعث مشکلات اجتماعی و شغلی برای بیماران می‌شود و در صورت عدم درمان، ممکن است زندگی روزمره آن‌ها را تحت تاثیر قرار دهد.

علت بیماری نارکولپسی یا حمله خواب

نارکولپسی یک اختلال خواب است که با حملات ناگهانی خواب در طول روز همراه است. این بیماری ممکن است به دلیل کاهش تولید یا عدم عملکرد هورمون های مغزی مانند هیپوگزانتین و سروتونین در بدن باشد. همچنین برخی از ژن ها نیز می توانند عامل ایجاد نارکولپسی باشند. علاوه بر این، برخی از عوامل مانند استرس، افزایش فعالیت فیزیکی و یا مصرف الکل و مواد مخدر می توانند به شدت بیماری نارکولپسی تاثیر بگذارند.

عوامل بیماری حمله خواب یا نارکولپسی چیست؟

عوامل بیماری نارکولپسی که با حملات ناگهانی خواب در طول روز همراه است، ممکن است شامل کاهش تولید یا عدم عملکرد هورمون های مغزی مانند هیپوگزانتین و سروتونین در بدن باشد. همچنین برخی از ژن ها نیز می توانند عامل ایجاد نارکولپسی باشند. برخی از عوامل مانند استرس، افزایش فعالیت فیزیکی و یا مصرف الکل و مواد مخدر می توانند به شدت بیماری نارکولپسی تاثیر بگذارند. همچنین، در برخی از موارد، علت بیماری نارکولپسی ناشناخته می باشد.

علائم بیماری حمله خواب

علائم بیماری نارکولپسی شامل حملات ناگهانی خواب در طول روز به همراه سایر علائمی مانند افت فشار خون، ضعف عضلانی، افزایش تعریق، و بی حالی می باشد. همچنین، بیماران با نارکولپسی ممکن است در طول روز به طور ناگهانی و بدون هشدار در حالت خواب غیر ارادی و غیراختیاری به سمت زمین بیفتند که به عنوان حمله کاتاپلکتیک شناخته می شود. علاوه بر این، بسیاری از بیماران با نارکولپسی از اختلالات خواب شبانه مانند بیداری مکرر در شب، بی قراری و بیداری در بیمارستان رنج می برند. در برخی از موارد، بیماران با نارکولپسی ممکن است افسردگی و اضطراب داشته باشند.

انواع بیماری حمله خواب یا نارکولپسی

• • نارکولپسی نوع ۱: که با حملات ناگهانی خواب در طول روز، کاتاپلکسی (ضعف عضلانی ناگهانی)، هالوسیناسیون ها (تجسمات غیر واقعی)، و خواب پرخاشگرانه همراه است.

• • نارکولپسی نوع ۲: که با حملات ناگهانی خواب در طول روز و بدون کاتاپلکسی، هالوسیناسیون ها و خواب پرخاشگرانه همراه است.

• • نارکولپسی ترکیبی: که علاوه بر نارکولپسی، اختلالات خواب شبانه نظیر بیداری مکرر در شب، بی قراری و بیداری در بیمارستان نیز دارد.

• • نارکولپسی ثانویه: که ناشی از عواملی مانند آسیب به مغز، عفونت های ویروسی، یا مصرف مواد مخدر و داروها است.

چگونه از بروز بیماری حمله خواب جلوگیری کنیم؟

در حال حاضر، متاسفانه هیچ درمان دائمی برای بیماری نارکولپسی وجود ندارد. با این حال، برخی از روش های درمانی مانند داروهای تنظیم کننده خواب، داروهای تحریک کننده مغز و روش های رفتاری می توانند به مدیریت علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند. همچنین، برخی از روش های پیشگیری مانند رعایت روال های خواب منظم، جلوگیری از استفاده از الکل و مواد مخدر، و کاهش تنش های روحی و جسمی می توانند به جلوگیری از بروز حملات خواب کمک کنند. در صورت مشاهده علائم بیماری، بهتر است به روانپزشک خوب در سایت دکتر با من مراجعه کرده و راهکارهای مناسب برای مدیریت و کنترل بیماری را با او مطرح کنید.

چه افرادی بیشتر در معرض بیماری حمله خواب هستند؟

هیچ گروه خاصی از افراد به طور مستقیم در معرض بیماری حملات خواب نارکولپسی قرار ندارند. با این حال، برخی عوامل مانند وراثت، آسیب های سر، اختلالات خواب و استفاده از مواد مخدر می تواند باعث افزایش خطر بروز بیماری شود. همچنین، بیماری نارکولپسی به طور معمول در سنین بین ۱۵ تا ۳۰ سال شروع می شود و در دوران جوانی بیشتر دیده می شود.به طور کلی، بیماری نارکولپسی در هر جنسیت و نژادی می تواند رخ دهد.به علاوه، بیماری نارکولپسی می‌تواند با بیماری های دیگری مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات رفتاری، بیماری های اعصاب و روان و بیماری های خودایمنی همراه باشد.در صورت داشتن عوارضی مشابه با بیماری نارکولپسی، بهتر است به پزشک اعصاب و روان مراجعه کنید و بررسی های لازم را انجام دهید. همچنین، برای کاهش خطر بروز بیماری نارکولپسی، بهتر است سبک زندگی سالمی داشته باشید و از مصرف مواد مخدر و الکل خودداری کنید

چه عواملی ریسک بیماری را افزایش می دهد؟

عواملی که می‌تواند ریسک بروز بیماری نارکولپسی را افزایش دهند عبارتند از:

• • وراثت: در بیشتر موارد، بیماری نارکولپسی به دلیل وراثت بروز می‌کند.

• • آسیب های سر: آسیب‌هایی مانند ضربه به سر و یا سرگیجه شدید ممکن است باعث بروز بیماری نارکولپسی شوند.

• • اختلالات خواب: در بیشتر موارد، بیمارانی که دچار اختلال خواب مانند بی خوابی، بیماری های خواب و شیوع بیش از حد روی کردن به خواب هستند، به بیماری نارکولپسی مبتلا می‌شوند.

• • استفاده از مواد مخدر: مصرف مواد مخدر مانند کوکائین و مت آمفتامین می‌تواند باعث بروز بیماری نارکولپسی شود.

• • اختلالات روانی: بیمارانی که دچار اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، و یا اختلالات رفتاری هستند، ممکن است با بیماری نارکولپسی همراه باشند.

تشخیص بیماری به چه صورت است؟

تشخیص بیماری نارکولپسی بر اساس تاریخچه بیماری، ارزیابی فیزیکی، آزمایش‌های خواب و برخی آزمایش‌های دیگر انجام می‌شود. برای تشخیص بیماری نارکولپسی، پزشک اعصاب معمولا از بیمار خواستار توصیف دقیقی از علائم و نوع حمله‌های خواب است. همچنین، انجام آزمایش‌های خواب مانند تست خواب دستی، تست MLST و پلی‌سونوگرافی نیمه‌خواب ممکن است به منظور تشخیص بیماری نارکولپسی صورت گیرد. در برخی موارد، برای تشخیص بیماری نارکولپسی ممکن است نیاز به مشاوره با متخصصین دیگر مانند دکتر روان‌پزشک، دکتر نورولوژیست و دکتر خواب باشد.علاوه بر این، برخی آزمایش‌های دیگر مانند آزمایش خون و انجام عکس‌برداری از مغز نیز ممکن است به منظور تشخیص بیماری نارکولپسی انجام شود. همچنین، برخی از علائم بیماری نارکولپسی ممکن است با علائم بیماری‌های دیگری مانند اختلالات خواب، افسردگی، اضطراب و بیماری‌های عصبی دیگر تلفیق شوند، بنابراین پزشک اعصاب باید برای تشخیص صحیح، همه‌ی این مسائل را در نظر داشته باشد. به طور کلی، تشخیص بیماری نارکولپسی نیازمند ترکیبی از تاریخچه بیماری، ارزیابی فیزیکی و آزمایش‌های مختلف است.

درمان بیماری حمله خواب

درمان بیماری حمله خواب معمولاً به منظور کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار انجام می‌شود، زیرا هیچ درمانی برای درمان کامل این بیماری موجود نیست. درمان بیماری نارکولپسی شامل مصرف داروها و روش‌های غیردارویی است.یکی از داروهای استفاده شده در درمان بیماری نارکولپسی، داروهای محرک مانند متیل‌فنیدات است که با افزایش سطح هورمون‌های محرک مغزی مانند نورآدرنالین و دوپامین، می‌تواند به کاهش خواب زایمانی و بهبود بیداری و تمرکز بیمار کمک کند. همچنین، داروهای دیگری مانند مودافینیل و آرمودافینیل نیز می‌توانند در درمان بیماری نارکولپسی موثر باشند.روش‌های غیردارویی نیز می‌تواند در درمان بیماری نارکولپسی مفید باشد. به عنوان مثال، تغییرات در روش‌های خواب و استراحت، تمرینات ورزشی منظم و تغییرات در رژیم غذایی می‌توانند به بهبود علائم بیماری کمک کنند. همچنین، روش‌های روانشناختی مانند مشاوره و روان‌درمانی نیز می‌توانند به بیمار کمک کنند تا با بیماری خود بهتر مقابله کند و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد.همچنین، برای بهبود علائم بیماری نارکولپسی، برخی تکنیک‌های پزشکی نیز وجود دارد. به عنوان مثال، استفاده از دستگاه CPAP که مخفف عبارت Continuous Positive Airway Pressure است، به بیمار کمک می‌کند تا در طول خواب تنفس بهتری داشته باشد و از بروز خواب زایمانی جلوگیری کند. همچنین، برخی از بیماران با نارکولپسی می‌توانند از جراحی استفاده کنند تا بخش‌هایی از مجرای تنفس خود را تقویت کنند.در کل، درمان بیماری نارکولپسی به عنوان یک بیماری مزمن و پیچیده، نیاز به رویکردهای ترکیبی دارد. برای بهترین نتایج، بیماران باید با پزشک اعصاب مشورت کرده و برنامه درمانی مناسب برای خود را تعیین کنند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری حمله خواب صحبت کرده ایم که یکی از بیماری های تقریبا رایج در حوزه ی روانپزشکی یا روانشناسی است و شما با مطالعه ی آن می توانید به خوبی در خصوص بیماری اطلاعات لازم را بدست آورید.علاوه بر این موضوع می توانید در سایت دکتر با من به متخصص روانپزشکی یا روانشناسی مراجعه کرده و در آنجا با توجه به پروفایل پزشک، نوبت خود را اخذ کنید.منابع

• • Narcolepsy – Symptoms and causes – Mayo Clinic

• • Narcolepsy – Symptoms

• • Narcolepsy: What It Is, Causes, Symptoms & Treatment

• • What Are the Symptoms of Narcolepsy?

• • Narcolepsy: Causes, Symptoms, Treatments

• • Narcolepsy | National Institute of Neurological Disorders and …

• • Narcolepsy: Definition, Symptoms, Causes, Diagnosis …

• • Narcolepsy Signs and Symptoms

• • Narcolepsy

تیم حرفه ای و روانپزشکی دکتر با من به صورت تخصصی در این حوزه فعالیت کرده و در خصوص بسیاری از بیماری های روانپزشکی صحبت نموده و مقالات بسیاری نگارش شده که یکی از مهمترین آنها بیماری افسردگی روانی است پس تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه ی بیماری افسردگی روانی

تاریخچه‌ی بیماری افسردگی روانی به دوران قدیم باز می‌گردد. در قرن نوزدهم، نام “اوتیسم” برای بیماری افسردگی روانی استفاده می‌شد. در دهه‌ی ۱۹۳۰، در کتاب روانپزشکی آمریکایی، برای نخستین بار، نام افسردگی روانی به‌کار گرفته شد. اما تا دهه‌ی ۱۹۸۰، این بیماری به‌طور مستقل شناخته نشده بود و بیشتر به‌صورت یکی از زیرگروه‌های بیماری اسکیزوفرنی شناخته می‌شد.

پس از دهه‌ی ۱۹۸۰ و با پیشرفت‌های علمی و پژوهشی، به‌طور کامل به‌عنوان یک بیماری مستقل شناخته شد و به‌طور رسمی در DSM-III طبقه‌بندی شد. این بیماری با علائم شدید افسردگی، هلاوس و وهم در بیشتر موارد همراه است و نیاز به درمان مراقبتی و دارویی دارد.

مفهوم بیماری دپرشن

افسردگی روانی با وجود علائم افسردگی شدید، با علائم روان پریشی نظیر وهم، خودکشی و گاهی اوقات هلاوس و وسواس همراه است. این بیماری یکی از انواع اختلالات افسردگی است که نیاز به درمان مناسب و مراقبت از بیمار دارد. درمان این بیماری معمولاً شامل داروهای ضدافسردگی و ضدروان‌پریشی، همراه با درمان‌های روانشناختی مثل رواندرمانی و تحلیل رویا است. بهترین روش درمان برای هر فرد بسته به شدت علائم، سابقه بیماری و مشکلات شخصیتی و فردی او متفاوت است.

انواع بیماری افسردگی روانی

بیماری افسردگی روانی به چندین نوع تقسیم می‌شود. در ادامه به برخی از این انواع اشاره می‌کنیم:

1- افسردگی روانی با هلاوس: در این نوع از بیماری، علاوه بر علائم شدید افسردگی، هلاوس‌هایی نیز وجود دارد. این هلاوس‌ها ممکن است با واقعیت در تضاد باشند.

2- افسردگی روانی با وهم: در این نوع از بیماری، به جای هلاوس، وهم‌هایی وجود دارد. این وهم‌ها می‌توانند شامل اعتقادات نادرست درباره خود و دیگران و یا توهمات نظیر احساس تعقیب شدن باشند.

3- افسردگی روانی با خودکشی: در این نوع از بیماری، علاوه بر علائم افسردگی شدید، خودکشی نیز در بیمار وجود دارد.

4- افسردگی روانی با وسواس: در این نوع از بیماری، به جای هلاوس و وهم، وسواس‌هایی وجود دارد. این وسواس‌ها ممکن است شامل انجام رفتارهای تکراری و ناراضی کننده و یا خودکشی باشند.

5- افسردگی روانی با خلق و خو: در این نوع از بیماری، علاوه بر علائم افسردگی شدید، تغییرات شدیدی در خلق و خوی بیمار وجود دارد. بیمار ممکن است از احساس خوشحالی و شادی به احساس ناراحتی و افسردگی برود.

با توجه به شدت و نوع علائم، درمان این بیماری با روش‌های مختلفی از جمله داروهای ضدافسردگی و ضدروان‌پریشی، همراه است.

علت بیماری افسردگی روانی

علت بیماری افسردگی روانی (Psychotic Depression) می‌تواند به دلایل گوناگونی باشد، اما عوامل بیماری زایی، ژنتیک، محیطی و شخصیتی از جمله عواملی هستند که می‌توانند به بروز این بیماری کمک کنند.

عوامل بیماری زایی شامل عواملی مانند عفونت‌ها، مسمومیت‌ها و کمبود ویتامین‌ها و مواد مغذی هستند که ممکن است باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی شوند و به بروز افسردگی روانی بیشتر کمک کنند.

همچنین، ژنتیک نیز می‌تواند نقشی در بروز این بیماری داشته باشد. برخی از افراد به دلیل وراثت ژن‌های خاصی، در برابر بیماری‌های روانی مانند افسردگی وابستگی بیشتری دارند.

عوامل محیطی مانند استرس، فشار کاری، رابطه با دیگران، مشکلات خانوادگی و مشکلات مالی همچنین می‌توانند به بروز این بیماری کمک کنند.

همچنین، برخی افراد با شخصیت‌های خاص مانند شخصیت وابسته، افسرده یا ناراحت، در معرض خطر بیشتری برای بروز این بیماری هستند.

این بیماری به عنوان یک نوع افسردگی شدید شناخته می‌شود که با علائم افسردگی شدید و تصورات اشتباه (دلیریوم) همراه است. بیماران با این بیماری ممکن است تصور کنند که شنود دارند، احساسات خود را از دست داده‌اند، مورد تعقیب قرار گرفته‌اند یا حتی فکر کنند که مورد تهدید و خطر قرار گرفته‌اند.

با توجه به شدت بالای این بیماری، درمان آن به دلیل دشواری‌هایی که دارد، چالش‌های خود را دارد. اما درمان‌هایی مانند داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی و روان‌درمانی می‌توانند بهبود بیماری را ایجاد کنند. با درمان مناسب و به موقع، افراد مبتلا به افسردگی روانی قادر به بهبودی و بازگشت به زندگی عادی خود هستند.

علائم افسردگی روانی (Psychotic Depression)

این علائم شامل موارد زیر است:

۱- تبدیل شدن به یک فرد بسیار ناامید، ناراحت و محروم از شادی و لذت.

۲- احساس کاهش انرژی، خستگی و بی‌حالی.

۳- از دست دادن شناخت برای اینکه چگونه به عملکرد زندگی خود پرداخته و کارهای روزمره انجام دهد.

۴- احساس خودکشی و نداشتن امید به آینده.

۵- دچار بیماری‌های جسمی شدید مثل سردرد و درد‌های قلبی و گاهی اوقات نارسایی مزمن در کارکرد اعضای بدن.

۶- تغییرات خواب مانند بیشتر خوابیدن یا بی‌خوابی.

۷- تغییر در رفتار، فکر و تصمیم‌گیری های فردی.

۸- تغییر در نحوه تفکر و تمایل به بیش‌اندیشی و افکار منفی.

در صورت تجربه چنین نشانه‌هایی، بهتر است به یک روانشناس و یا دکتر روانکاو در تهران مراجعه کرده و درمان را به موقع شروع کنید.

برای تشخیص دقیق نوع بیماری بهتر است به دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

راه های پیشگیری از علائم افسردگی روانی (Psychotic Depression)

افسردگی روانی (Psychotic Depression) شرایطی است که شامل علائم روانی عمیق و علائم دیگر مانند توهمات و وسواس است. برای پیشگیری از این شرایط می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

1. مراجعه به پزشک: در صورتی که علائم افسردگی و روانی مشاهده می کنید، باید به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب از جمله داروها و درمان های روانشناختی را تجویز کند.
2. مداوای موازی: درمان موازی با درمان پزشکی نظیر ورزش، ماساژ، روش های آرامش بخش و غیره می تواند در پیشگیری از افسردگی روانی مفید باشد.
3. مراقبت از خود: در ایجاد و حفظ سلامت روانی، مراقبت از خود بسیار مهم است. برای این منظور باید بهترین روش های مراقبت از بدن و ذهن را به کار گیرید.
4. ارتباط با دیگران: ارتباط با دیگران و تعامل با خانواده و دوستان می تواند در بهبود حالت روحی شما مفید باشد.
5. استراحت کافی: استراحت کافی و خواب به میزان کافی برای بهبود روحی شما مفید است.
6. خوردن مواد غذایی سالم: مصرف مواد غذایی سالم، ویتامین ها و مواد معدنی مهم برای سلامت روحی است.
7. مراقبت از بیماری های مرتبط با روحیه: برای پیشگیری از افسردگی روانی، باید از بیماری های مرتبط با روحیه افسردگی مانند اضطراب و استرس مراقبت کنید.

با انجام این اقدامات، می توانید از بروز افسردگی روانی جلوگیری کنید و سلامت روانی خود را حفظ کنید.

تشخیص بیماری افسردگی روانی

افسردگی روانی (Psychotic Depression) یک بیماری روانی است که شامل نشانه هایی از افسردگی شدید و اختلالات دلیریومی می شود. برخلاف افسردگی عادی، افراد مبتلا به افسردگی روانی ممکن است هالوسیناسیون ها و وهم دیداری داشته باشند. همچنین ممکن است احساس ناراحتی و ترس شدیدی در برابر واقعیت داشته باشند و حتی با ایده های خودکشی طرف باشند.

تشخیص افسردگی روانی بر اساس تاریخچه بیماری، علائم حاضر و بررسی وضعیت روانی افراد تعیین می شود. برای درمان این بیماری از داروهای ضدافسردگی و ضد روان پریشی استفاده می شود. همچنین درمان های روانشناختی مثل روان درمانی نیز می تواند بهبود وضعیت بیمار را تسریع کند. به دلیل خطر خودکشی در افراد مبتلا به دپرشن حاد، مراقبت های پایدار و مستمر بسیار مهم است.

به طور کلی، بیماران با دپرشن شدید نیاز به درمان مستمر دارند تا بهبود وضعیت آن حفظ شود. این درمان می تواند شامل داروهای ضدافسردگی، ضد روانپریشی و آرامبخش ها باشد. همچنین روش های روان درمانی مانند روان درمانی شناختی رفتاری (CBT) و درمان روان شناختی (Psychotherapy) می تواند به شدت بهبود وضعیت بیمار کمک کند.

همچنین برای کاهش خطر خودکشی در افراد با افسردگی روانی، نیاز است که افراد اطراف آنها و مراقبین بیمار با او در ارتباط باشند و نشانه های خطرناک را شناسایی کنند.

راه های درمان افسردگی روانی

افسردگی یکی از مشکلات شایع روانی است که باعث کاهش کیفیت زندگی و عملکرد فردی می‌شود. برای درمان این بیماری ، روش‌های متنوعی وجود دارد که می‌توان به برخی از آن‌ها اشاره کرد:

1- مشاوره روان‌شناختی: مشاوره با یک روان‌شناس می‌تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند. در این نوع درمان، فرد با یک مشاور، به بررسی علائم و عوامل موثر در افسردگی می‌پردازد و راه‌های مقابله با آن را یاد می‌گیرد.

2- درمان دارویی: در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای ضدافسردگی را به عنوان یک راه حل پیشنهاد کنند. این داروها معمولاً با کاهش علائم افسردگی و افزایش خلقی و کارایی فرد کمک می‌کنند.

3- ورزش و فعالیت‌های مرتبط

برای درمان دپرشن، انواعی از داروها به کار می‌روند که به شرح زیر هستند:

۱- آنتی‌دپرسانت‌ها: این دسته از داروها برای درمان افسردگی استفاده می‌شوند و معمولاً ۲ تا ۴ هفته طول می‌کشد تا اثرات آنها به طور کامل بهبود یابد. انواع آنتی‌دپرسانت‌ها عبارتند از: سرترالین، فلوکستین، پاروکستین و سیتالوپرام.

۲- آنتی‌پسیکوتیک‌ها: این دسته از داروها برای درمان علائم توهمی و واهمه‌ای مانند شنیدن صداها و دیدن تصاویر نامناسب استفاده می‌شوند. انواع آنتی‌پسیکوتیک‌ها عبارتند از: کلوزاپین، هالوپریدول و ریسپریدون.

۳- آنزیولیتیک‌ها: این دسته از داروها برای کاهش اضطراب و تنش‌های روانی استفاده می‌شوند. انواع آنزیولیتیک‌ها عبارتند از: دیازپام، آلپرازولام و لورازپام.

نتیجه گیری

ما در این مقاله راجع به درمان افسردگی اساسی و هر آنچه شما بدان نیاز دارید صحبت کرده ایم تا بتوانید به خوبی از پس آن برآیید و به راحتی نیز با بهترین دکتر روانپزشک آن را در سایت دکتر با من نوبت، درمان کنید.

شیوه ی اخذ نوبت در این سایت بدین شکل است که شما می توانید وارد سایت شده و سپس نام تخصص و دکتر مدنظر خود را جستجو کرده و در آنجا با توجه به تخصص پزشک نوبت خود را اخذ و ثبت نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار گرامی دکتر با من

منابع

• What Is Depression? – Psychiatry.org
• Depression – NIMH – National Institutes of Health (NIH)
• Overview – Clinical depression – NHS
• Depression – World Health Organization (WHO)
• Depression (mood) – Wikipedia
• Depression – Mind
• Mental Health Conditions: Depression and Anxiety – CDC
• Depression: What It Is, Symptoms, Causes … – Healthline
• What is depression? | UNICEF Parenting
• Depression | CAMH
• Clinical depression – Symptoms – HSE.ie

 

تیم تخصصی روانپزشکی دکتر با من در این زمینه به صورت مستمر فعالیت داشته و با معرفی بهترین روانپزشکان و روانشناسان به شما کمک می نماید و در نتیجه شما با مطالعه ی انواع بیماری ها آشنایی کاملی نسبت به آنها پیدا می کنید که ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال یادگیری غیر کلامی صحبت کرده ایم؛ پیشنهاد می کنیم تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

اختلال یادگیری غیرکلامی یا “افت توجه به طریق غیر شفاهی”، یکی از اختلالات یادگیری است که در آن فرد دچار مشکلاتی در زمینه‌هایی مانند شناخت اجتماعی، تفسیر و استفاده از اطلاعات غیرکلامی (مانند بدنی، فضایی و غیره) و ارتباط بین واژگان و تصاویر است.اصطلاح “افت توجه به طریق غیر شفاهی” برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ توسط “نانسی هندرسون” مورد استفاده قرار گرفت. در سال ۱۹۹۴، در بروجرد، ایران، یک مطالعه انجام شد که در آن اولین گزارش رسمی از این اختلال در میان کودکان ایرانی منتشر شد.اختلال یادگیری غیرکلامی در ادبیات دانشگاهی از آن زمان به عنوان یکی از اختلالات یادگیری شناخته شده است و در آموزش و پرورش به‌عنوان یکی از اختلالات یادگیری مورد توجه ویژه قرار گرفته است.

اختلال یادگیری غیر کلامی یا (NLD (Nonverbal Learning Disability چیست؟

اختلال یادگیری غیر کلامی یا (NLD (Nonverbal Learning Disability به شکل عمده ای شامل مشکلاتی در حوزه هایی همچون شناخت فضایی، تصویرسازی، شناخت چهره، تفسیر عبارات غیرکلامی، و شناخت نواحی غیرکلامی صحبت کننده می باشد. افراد مبتلا به NLD اغلب در حوزه هایی همچون درک شبکه های اجتماعی، تعاملات اجتماعی، خواندن عمومی، و نوشتاری دچار مشکلاتی می باشند.اگرچه این اختلال معمولاً با اختلالات یادگیری کلامی مثل دیسلکسی، دیسکالکولیا و دیسگرافیا همراه است، اما بر خلاف این اختلالات، این مشکلات عمدتاً در حوزه های غیرکلامی مشاهده می شود. علائم افت توجه به طریق غیر شفاهی می تواند در دوران کودکی آغاز شود و در طول دوران نوجوانی و حتی بعد از آن نیز ادامه داشته باشد.به عنوان یکی از راه های درمان NLD، می توان به روش هایی مانند مشاوره، آموزش مهارت های اجتماعی، تمرینات کامپیوتری، و آموزش استفاده از استراتژی های مختلف یادگیری اشاره کرد. در کل، برای مدیریت بهتر این اختلال، بهتر است که افراد مبتلا به NLD با توجه به نیازهای شخصی خود، یک برنامه یادگیری مناسب و منظم داشته باشند.

علت اختلال یادگیری غیر کلامی

با وجود تحقیقات زیادی درباره علل افت توجه به طریق غیر شفاهی، دلایل دقیق آن هنوز مشخص نیست. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل مختلفی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند.برخی از عوامل عبارتند از:

1. 1. عوامل ژنتیکی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که این اختلال به‌طور ژنتیکی به نسل‌های بعدی انتقال پیدا می‌کند و ممکن است به علت وراثت ژن‌های مشخص باشد.

1. 1. فشارهای محیطی: مثلاً، اضطراب در دوران بارداری مادر، عدم تغذیه صحیح در دوران نوزادی و کودکی، سوء مصرف مواد مخدر و …

1. 1. عوامل مرتبط با نوروسایکولوژی: تحقیقات نشان می‌دهد که اختلال‌هایی مانند نقص توجه و بیش‌فعالی و نقص توجه و کم‌فعالی می‌توانند به بروز این اختلال کمک کنند.

1. 1. عوامل مرتبط با محیط زندگی: این عوامل ممکن است شامل مشکلات خانوادگی، عدم پشتیبانی مدرسه و اجتماعی و … باشند.

با توجه به پیچیدگی این اختلال، برای تشخیص دقیق آن و مداخله درمانی مناسب، نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

علائم اختلال یادگیری غیر کلامی

علائم افت توجه به طریق غیر شفاهی، مانند اختلال یادگیری کلامی، به وضوح در کودکان و نوجوانان قابل تشخیص است و ممکن است در طول زمان تغییر کنند. در ادامه به برخی از علائم اختلال یادگیری غیر کلامی اشاره می‌کنیم:

• • دشواری در تشخیص و استفاده از مفاهیم فضایی مانند بالا و پایین، جلو و عقب، راست و چپ، فاصله، شکل و حجم.

• • مشکل در شناخت و استفاده از الگوها، مانند ترکیب شکل‌ها و رنگ‌ها، ترتیب رخداد رویدادها، ارتباط دادن آیتم‌ها به یکدیگر.

• • دشواری در تشخیص و استفاده از مفاهیم زمانی، مانند ترتیب رویدادها، زمان‌بندی فعالیت‌ها، پایبندی به زمان‌ها و موعد.

• • ناتوانی در تفکر نمادین و کار با نمادها، مانند اعداد، نمودارها، جداول و نمایش داده‌های گرافیکی.

• • مشکل در فهمیدن معنای اشارات غیر کلامی، مانند بیانات صوری، بیانات انفعالی، نمادها و ایموجی‌ها.

• • دشواری در فهمیدن و استفاده از علائم صوتی و شنیداری، مانند تشخیص صداها، تفکر صوتی، موسیقی و ریتم.

اگر شما یا کودک شما به هر کدام از این علائم مبتلا هستید، بهتر است که با یک متخصص روانشناس کودک و روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

عوامل تاثیرگذار بر اختلال یادگیری غیر کلامی

عوامل اختلال یادگیری غیر کلامی شامل موارد زیر می‌شوند:1- علائم و نشانه‌های ژنتیکی: برخی از علائم افت توجه به طریق غیر شفاهی، از جمله اختلال یادگیری ارتباطی، ممکن است به دلیل وجود ژنتیکی باشد.2- عوامل محیطی: عوامل مختلفی مانند مواد مخدر، عوامل سمی، ضربه‌های سر و مغزی، آسیب‌های ناشی از حوادث و تصادفات و سایر عوامل مشابه می‌توانند عوامل ایجاد کننده اختلال یادگیری غیر کلامی باشند.3- مشکلات توسعه‌ای: برخی از اختلالات یادگیری غیر کلامی، مانند اختلال یادگیری ارتباطی، ممکن است به دلیل مشکلات در توسعه‌ی نوروپسیکولوژیکی در زمان زایمان و یا در دوران نوزادی رخ دهد.4- عوامل رفتاری: رفتارهای نامناسب و زندگی غیر سالم مانند نداشتن مراقبت‌های پزشکی مناسب، نداشتن تغذیه سالم، فعالیت بدنی کم، عدم مراقبت و نظارت مراقبین و سایر رفتارهای مشابه می‌توانند در ایجاد اختلالات یادگیری غیر کلامی نقش داشته باشند.5- عوامل اجتماعی: برخی از عوامل اجتماعی مانند محدودیت‌های اقتصادی و فرهنگی، افت تحصیلی، خانواده‌های دارای فشار ناشی از مشکلات مالی، جنگ و تنش‌های اجتماعی و سایر عوامل مشابه می‌توانند در ایجاد اختلالات یادگیری غیر کلامی نقش داشته باشند.

آمار جهانی اختلال یادگیری غیر کلامی

آمار جهانی در مورد اختلال یادگیری غیر کلامی به شرح زیر است:1- بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، حدود ۱۰٪ از جمعیت جهان در معرض خطر ابتلا به اختلال یادگیری هستند و حدود ۵٪ از این افراد از اختلال یادگیری غیر کلامی رنج می‌برند.2- در ایالات متحده آمریکا، تخمین می‌شود که بین ۴-۷٪ از جمعیت دارای اختلال یادگیری غیر کلامی هستند.3- در کانادا، حدود ۳٪ از جمعیت دارای اختلال یادگیری غیر کلامی هستند.4- در اروپا، تخمین می‌شود که بین ۴-۱۵٪ از جمعیت دارای اختلال یادگیری غیر کلامی هستند.5- در ایران، بر اساس برخی تحقیقات، تخمین زده شده است که حدود ۴٪ از کودکان دارای اختلال یادگیری غیر کلامی هستند.مشخص است که اختلال یادگیری غیر کلامی یکی از مشکلات شایع در جامعه است و نیاز به توجه و رسیدگی به آن دارد.

چه افرادی بیشتر در معرض بیماری افت توجه به طریق غیر شفاهی هستند؟

افرادی که در معرض اختلال یادگیری غیر کلامی بیشتر هستند عبارتند از:1- کودکان با سابقه وزن پایین و وزن تولد کمتر از میانگین.2- کودکان با مشکلات شنوایی، بینایی و حرکتی.3- کودکانی که با مشکلات رفتاری مانند ADHD و اختلالات اضطرابی مواجه هستند.4- فرزندانی که در خانواده هایی با سطح تحصیلات پایین و یا بهداشت روان نامناسب بزرگ شده اند.5- کودکانی که در محیط هایی با تحریم شدید اجتماعی و فرهنگی بزرگ شده اند.6- کودکانی که دچار مشکلات خانوادگی مانند طلاق و نارسایی والدین هستند.7- کودکانی که در محیط های فقیری زندگی می کنند و به تاسیسات و مراکز آموزشی دسترسی کم دارند.به عنوان نتیجه، بهبود شرایط اجتماعی، بهداشتی و تحصیلی می تواند در کاهش میزان افت توجه به طریق غیر شفاهی، در جامعه مؤثر باشند.

راه های پیشگیری از اختلال یادگیری غیر کلامی

برخی از راه‌های پیشگیری از افت توجه به طریق غیر شفاهی به شرح زیر است:1- حفظ سلامتی جسمی و روانی مادران در دوران بارداری.2- اطمینان از دریافت تغذیه مناسب در دوران بارداری و در کودکی.3- پرهیز از مصرف الکل و مواد مخدر در دوران بارداری و در کودکی.4- ارائه محیط مناسب برای رشد و توسعه کودکان، شامل فضای آموزشی مناسب، حضور والدین موثر و پشتیبانی از توسعه کودکان.5- شناسایی زودهنگام مشکلات یادگیری کودکان و مشاوره با پزشکان و متخصصین روان‌شناسی.6- ارائه برنامه‌های آموزشی مناسب برای کودکان با اختلال یادگیری غیر کلامی و همچنین آموزش معلمان و والدین در ارتباط با روش‌های آموزشی مناسب برای این دسته از کودکان.7- ارائه پشتیبانی و مشاوره در زمینه مشکلات رفتاری کودکان به والدین و معلمان.8- حضور فعال والدین در تحصیلات کودکان و ارائه پشتیبانی و تشویق آن‌ها به یادگیری.9- ارائه فرصت‌های اجتماعی و فرهنگی برای کودکان به منظور تحریک رشد و توسعه آنان.توجه به این راه‌ها می‌تواند در کاهش خطر بروز افت توجه به طریق غیر شفاهی در کودکان موثر باشد.

تشخیص بیماری افت توجه به طریق غیر شفاهی به چه نحوی است؟

تشخیص بیماری اختلال یادگیری غیر کلامی نیازمند بررسی‌های مختلف است که به شرح زیر می‌باشد:1- مصاحبه با والدین و معلمان کودک به منظور شناسایی مشکلات و نقاط ضعف کودک در حوزه‌های زبانی، ارتباطی و حسی.2- بررسی تاریخچه پزشکی کودک به منظور شناسایی عوامل مرتبط با اختلال یادگیری غیر کلامی مانند بیماری‌ها، تروما و مواد مخدر.3- انجام آزمون‌های مرتبط با اختلال یادگیری غیر کلامی مانند آزمون پرسشنامه تعامل اجتماعی (Social Communication Questionnaire)، آزمون توانبخشی ارتباط و ارتباطات اجتماعی (SCERTS) و آزمون توانمندی‌های حسی و حرکتی (Sensory Profile).4- ارزیابی نقاط قوت و ضعف کودک در حوزه‌های مختلف از جمله زبانی، ارتباطی، حسی، حرکتی و توانایی‌های ریاضی.تشخیص افت توجه به طریق غیر شفاهی، باید توسط متخصصین روان‌شناسی، متخصصین توانبخشی و روانپزشکان انجام شود.

درمان اختلال یادگیری غیر کلامی چگونه است؟

درمان افت توجه به طریق غیر شفاهی، باید با توجه به نوع و شدت بیماری انجام شود و شامل موارد زیر می‌شود:1- توانبخشی حسی و حرکتی: این نوع توانبخشی به کودکان کمک می‌کند تا با استفاده از تمرینات و بازی‌های خاص، نقاط ضعفشان در حوزه‌های حرکتی و حسی را بهبود بخشند.2- مشاوره و پشتیبانی خانواده: خانواده‌های کودکان مبتلا به اختلال یادگیری غیر کلامی نیازمند آموزش‌ها و مشاوره‌های خاص هستند تا بتوانند بهترین راهکارها را برای کمک به کودک خود پیدا کنند.3- درمان دارویی: برخی داروها مانند داروهای روان‌شناسی و داروهای تثبیت کننده توجه می‌توانند در درمان اختلال یادگیری غیر کلامی موثر باشند.4- آموزش مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی: مراکز تخصصی با ارائه تمرینات و آموزش‌های خاص به کودکان کمک می‌کنند تا مهارت‌های ارتباطی و اجتماعی خود را تقویت کنند.5- آموزش رفتارهای اجتماعی: آموزش رفتارهای اجتماعی به کودکان کمک می‌کند تا در مواقع مختلفی مانند بازی با دیگران و مدرسه رفتار مناسب را انجام دهند.همچنین برای موفقیت در درمان اختلال یادگیری غیر کلامی، هماهنگی بین متخصصین مختلف از جمله روان‌شناسان، متخصصان توانبخشی و پزشکان بسیار مهم است.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری افت توجه به طریق غیر شفاهی صحبت کرده ایم که هدف ما آشنایی بیشتر ما با این بیماری است. بهتر است که در سایت دکتر با من نوبت آنلاین پزشکی خود را از روانشناس یا روانپزشک معروف تهران اخذ نمایید.شیوه ی اخذ نوبت اینترنتی نیز بدین شکل است که شما بایستی وارد سایت شوید و تخصص مورد نظر خود را جستجو و با توجه به آن از پزشک مورد نظر خود نوبت اینترنتی اخذ نمایید. با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیر دکتر با منمنابع

• • What is Nonverbal Learning Disorder? | NVLD Symptoms …

• • Nonverbal learning disorder

• • Nonverbal Learning Disorder (NLD)

• • What is Non-Verbal Learning Disorder | NVLD Symptoms

• • What Is Nonverbal Learning Disorder?

• • Nonverbal Learning Disability (NVLD)

• • What Is Nonverbal Learning Disorder?

• • Non-Verbal Learning Disability

بیماری های روانپزشکی از آن دسته مشکلاتی است که رسیدگی زود هنگام به آن می تواند به خوبی بیماری را درمان و از اتفاقات بدتر جلوگیری نماید. یکی از بیماری هایی که در این زمینه وجود دارد، اختلال وحشت خواب است که همه چیز راجع به آن در مقاله پیش رو ذکر شده است. اما به طور کلی بهتر است برای رسیدن به نتیجه ی مطلوب تر از دکتر روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت آنلاین اخذ نمایید.

تاریخچه اختلال وحشت خواب

اختلال وحشت خواب، اختلالی است که در آن فرد به صورت ناگهانی در حالت خواب به همراه احساسات نگرانی و وحشت بیدار می شود. این اختلال بیشتر در افراد بالغ و در طی دوران بزرگسالی رخ می‌دهد و می‌تواند باعث ایجاد اختلالات در کارایی و کیفیت زندگی شود.تاریخچه این اختلال به سال‌های قبل بازمی‌گردد. اولین بار این اختلال در سال ۱۸۶۲ توسط چارلز داروین توصیف شد. اما به طور رسمی در سال ۱۹۵۸ با نام “اختلال وحشت خواب” شناخته شد. این اختلال بیشتر در افرادی رخ می‌دهد که در سابقه خود بیماری روانی ندارند و معمولاً ناشی از فشارهای روانی، خستگی، بیماری‌های جسمی و یا مصرف داروهای خاص است.اختلال وحشت خواب به دلیل ایجاد احساس ترس و نگرانی در فرد مبتلا، می‌تواند باعث اختلال در کارایی و کیفیت زندگی شود. بنابراین برای درمان این اختلال از روش‌های مختلفی مانند درمان دارویی، روان‌درمانی و تغییر سبک زندگی استفاده می‌شود.

مفهوم اختلال وحشت خواب

اختلال وحشت خواب یک اختلال خواب است که در آن فرد به صورت ناگهانی در حالت خواب به همراه احساسات نگرانی و وحشت به بیداری می‌آید. این احساس وحشت و نگرانی به گونه‌ای شدید است که فرد به طور قطعی متوجه می‌شود که در واقعیت هست و برخلاف سایر اختلالات خواب، در طی این اختلال، فرد بیدار می‌شود و به حالت خواب بر نمی‌گردد.علت این اختلال در بسیاری از موارد مشخص نیست، اما شناخته شده است که فشارهای روانی، استرس، اضطراب، بیماری‌های جسمی و مصرف داروهای خاص ممکن است نقشی در ایجاد آن داشته باشند.این اختلال معمولاً با سایر اختلالات خواب متمایز است و می‌تواند باعث ایجاد اختلالات در کارایی روزانه و کیفیت زندگی فرد شود. درمان این اختلال با روش‌های مختلفی مانند درمان دارویی، روان‌درمانی و تغییر سبک زندگی میسر است.

علت اختلال وحشت خواب

علت اختلال وحشت خواب معمولاً مشخص نیست، اما برخی از عوامل ممکن است نقشی در ایجاد آن داشته باشند. به عنوان مثال:

• • فشارهای روانی، استرس و اضطراب

• • بیماری‌های جسمی مانند بیماری‌های قلبی، تیروئید و دیابت

• • مصرف داروهای خاص مانند آمفتامین‌ها، استروئیدها، آنتی‌دپرسانت‌ها و ضدانعقادها

• • مصرف مواد مخدر

• • نوع خاصی از سرطان یا بیماری‌های عصبی

همچنین، در برخی موارد، این اختلال می‌تواند به علت ترس از خوابیدن در محیطی نامأنوس یا در شرایط خاصی مانند سفر باشد.

انواع علل ابتلا به اختلال خواب

اختلال خواب یک عارضه پیچیده است که می‌تواند به علل مختلفی ایجاد شود. در ادامه به برخی از انواع علل اختلال خواب اشاره می‌کنیم:

• • اضطراب و استرس: اضطراب و استرس از جمله عواملی هستند که می‌توانند منجر به اختلال خواب شوند. تغییرات زندگی مانند تغییر شغل، از دست دادن کار، مشکلات مالی، مسائل خانوادگی، بیماری و… همه می‌توانند منجر به افزایش استرس و اضطراب شوند.

• • مشکلات جسمی: برخی مشکلات جسمی مانند درد، تنگی نفس، سردرد و بیماری های قلبی می‌توانند منجر به اختلال خواب شوند.

• • نورهای محیطی: نورهایی مانند نور خیابان، نور تلویزیون، نور لپتاپ و موبایل ممکن است بر روی هورمون ملاتونین تاثیر بگذارند که در نتیجه خواب را بهبود نمی‌دهند.

• • ناراحتی‌های روانی: مشکلات روانی مانند افسردگی، اختلالات خوردن مرتبط با خواب، بیماری عملکردی روده، اضطراب فراگیر، اختلالات شخصیت و… همه ممکن است منجر به اختلال خواب شوند.

• • مصرف مواد مخدر: مصرف مواد مخدر می‌تواند به علت افزایش فعالیت سیستم عصبی مرکزی منجر به اختلال خواب شود.

• • شرایط محیطی: محیطی نامأنوس، هوای گرم و خشک، نور شدید و صداهای بلند ممکن است باعث ایجاد اختلال در خواب شود.

راهکارهای مقابله با اختلال خواب

برای مقابله با اختلال خواب، می‌توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

1. 1. رعایت روال‌های خواب سالم: سعی کنید در هر شب در ساعت یکسان خوابیده و بیدار شوید. همچنین سعی کنید در اتاق خوابتان محیطی آرام و تاریک ایجاد کنید.

1. 1. اجتناب از مصرف مواد محرک: مصرف موادی مانند قهوه، نوشابه و سیگار ممکن است باعث افزایش فعالیت سیستم عصبی مرکزی شود و خواب را بهبود ندهد.

1. 1. مدیریت استرس و اضطراب: بهتر است تمرین های آرامشی مانند یوگا و مدیتیشن را انجام داده و سعی کنید استرس و اضطراب خود را کاهش دهید.

1. 1. اجتناب از مصرف الکل: الکل باعث افزایش تعداد بارهای بیدار شدن در طول شب می‌شود و ممکن است باعث اختلال خواب شود.

1. 1. ورزش منظم: ورزش منظم به افزایش خواب عمیق و بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند.

1. 1. محدود کردن زمان استفاده از گوشی و تلویزیون قبل از خواب: استفاده از تلفن همراه و تلویزیون قبل از خواب باعث کاهش هورمون ملاتونین می‌شود که ممکن است باعث ایجاد اختلال در خواب شود.

1. 1. مصرف غذاهای سالم: مصرف غذاهای سالم مانند سبزیجات، میوه‌ها، ماهی و غذاهایی که حاوی مواد غذایی مفید هستند می‌تواند بهبود کیفیت خواب را بهبود ببخشد.

چه کسانی بیشتر با اختلال خواب مواجه هستند؟

اختلالات خواب به همه افرادی که خواب می‌کنند، اتفاق می‌افتد، اما برخی افراد در معرض بیشترین خطر ابتلا به اختلال خواب هستند. به‌طور کلی، مشکلات خواب بیشتر در زنان، افراد مسن، افراد دچار بیماری‌های روانی مانند افسردگی و اضطراب، افرادی که تحت استرس شدید قرار دارند، افراد با شیفت کاری نامنظم و مبتلا به بیماری‌هایی مانند بیماری‌های قلبی، دیابت، بیماری‌های تنفسی و بیماری‌های درد مزمن هستند. همچنین، مصرف الکل و مواد مخدر نیز می‌تواند عواملی باشد که به افزایش خطر ابتلا به اختلالات خواب منجر شود.

آمار جهانی اختلال خواب چیست؟

آمار جهانی نشان می‌دهد که بیش از 30٪ از جمعیت جهان با مشکلات خواب مواجه هستند و حدود 10٪ از جمعیت با اختلالات خواب شدید دست و پنجه نرم می‌کنند. در آمریکا، بیش از 70 میلیون نفر به مشکلات خواب مبتلا هستند و حدود 60٪ از آنها دارای اختلال خواب هستند. در اروپا نیز بیش از 40٪ از جمعیت با مشکلات خواب دست و پنجه نرم می‌کنند و حدود 20٪ از آنها دارای اختلال خواب هستند. در ایران نیز به‌طور متوسط، حدود 30٪ از جمعیت با مشکلات خواب مواجه هستند.

راه های تشخیص بیماری اختلال خواب

تشخیص بیماری‌های خواب بر اساس تاریخچه پزشکی فرد، بررسی رفتار خواب، پرسشنامه‌های خواب، آزمایش‌های تخصصی و ابزارهای سنجش خواب توسط متخصص روان درمانگر و روانپزشک انجام می‌شود.برخی از روش‌های تشخیصی بیماری‌های خواب عبارتند از:

1. 1. پرسشنامه خواب شبانه: این پرسشنامه به منظور بررسی رفتار خواب شامل زمان بیدار شدن و خوابیدن، تعداد بیدار شدن‌های در شب و مدت زمان بیدار ماندن در شب مورد استفاده قرار می‌گیرد.

1. 1. پلی‌سومنوگرافی خواب: این تست با استفاده از دستگاهی به نام پلی‌سومنوگراف، فعالیت مغز، نوار قلب، تنفس و حرکات چشمی فرد در طول خواب را ثبت می‌کند.

1. 1. آزمایش خواب لابراتواری: در این آزمایش، فرد به مدت یک یا دو شب در لابراتوار خواب می‌کند و فعالیت‌های مختلف خوابش را ثبت می‌کنند.

1. 1. آزمون تنفس در خواب: این آزمایش برای بررسی علل بیماری‌های خواب مانند اختلال خواب خفیف، سردرد صبحگاهی و خستگی در طول روز انجام می‌شود.

پزشکان اعصاب و روان برای تشخیص بیماری‌های خواب ممکن است از چندین روش تشخیصی استفاده کنند تا به نتیجه نهایی برسند.

روش های درمان بیماری اختلال خواب

برای درمان بیماری اختلال خواب می‌توان از روش‌های زیر استفاده کرد:

• • رفتارهای خوابی سالم: ایجاد رفتارهای خوابی سالم مانند پایداری در زمان بیدار شدن و خوابیدن، ایجاد محیط خواب مناسب و همچنین عدم مصرف غذاهای سنگین یا آب قبل از خواب می‌تواند بهبود بیماری اختلال خواب را ایجاد کند.

• • ترکیب درمانی: ترکیب درمانی با استفاده از داروها و روش‌های رفتاری می‌تواند موثر باشد.

• • درمان دارویی: داروهایی که به صورت نیمه خوراکی، خوراکی و یا دستیابی به داروهای خواب طولانی مدت با توجه به نوع بیماری تجویز می‌شوند.

• • روش‌های رفتاری: مانند درمان رفتاری شناختی، درمان رفتاری مبتنی بر خود-سازماندهی، درمان تنفسی خواب و درمان رفتاری رابطه.

• • روش‌های تکمیلی: روش‌های تکمیلی مانند ماساژ، یوگا، تمرین ورزشی، تراپی موسیقی، آروماتراپی، تنظیم شدید نور و ترمومتر اتاق نیز می‌تواند به درمان بیماری اختلال خواب کمک کند.

تیم درمانی برای درمان بیماری اختلال خواب باید برای هر بیمار به صورت جداگانه برنامه درمانی مناسب تهیه کند.

نتیجه گیری

در نتیجه، اختلال خواب به یکی از مشکلات شایع در جوامع مدرن تبدیل شده است و می‌تواند به عواقب جدی برای سلامتی و کیفیت زندگی افراد منجر شود. درمان بیماری اختلال خواب باید با توجه به نوع بیماری و شدت آن برای هر فرد بصورت جداگانه تهیه شود. برای پیشگیری از بروز این بیماری، ایجاد رفتارهای خوابی سالم، ایجاد محیط خواب مناسب، مصرف غذاهای سبک و پرخاصیت، ورزش و تمرینات روزانه و ترکیبی از روش‌های رفتاری و درمانی می‌تواند مفید باشد.برای رسیدن به نتیجه ی بهتر می بایست از سایت دکتر با من نوبت پزشکی خود را از متخصص روانپزشک و یا روانشناس دریافت نمایید. شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما بایستی وارد سایت شوید و نام پزشک متخصص را جستجو و سپس بر اساس پروفایل وی نوبت اینترنتی خود را اخذ نماید.منابع

• • Sleep terrors (night terrors) – Symptoms and causes

• • Night terror

• • Nightmares and Night Terrors

• • Night Terrors

• • Night terrors: Causes, symptoms, and treatment

• • Night Terrors – StatPearls

• • Sleep Terrors

• • Night Terrors (for Parents) – Nemours KidsHealth

• • Night terror Information | Mount Sinai – New York

ما در سایت دکتر با من در خصوص لیست کامل انواع بیماری های روانپزشکی به صورت جامع صبحت کرده ایم که یکی از این بیماری های شایع، اختلال رشد عصبی است و در این مقاله شما هر آنچه را که به آن نیاز دارید از اطلاعات کامل در خصوص نحوه درمان، علت و شناخت آن بدانید توسط متخصصان نگارش کرده ایم، پس تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

مقدمه

اختلالات عصبی رشد گروهی از اختلالات هستند که بر رشد سیستم عصبی تأثیر می‌گذارند و منجر به عملکرد غیرطبیعی مغز می‌شوند و ممکن است بر احساسات، توانایی یادگیری، خودکنترلی و حافظه تأثیر بگذارد اما اثرات اختلالات عصبی رشدی تا پایان عمر فرد باقی می ماند. اختلالات عصبی رشد (NDs) انواع اختلالاتی هستند که بر نحوه عملکرد مغز تاثیر می گذارند و رشد عصبی را تغییر می دهند و باعث ایجاد مشکلات در عملکرد اجتماعی، شناختی و عاطفی می شوند.

شایع ترین ND ها اختلال طیف اوتیسم (ASD) و اختلال نقص توجه و بیش فعال (ADHD) هستند.

ND ها معمولاً در طی مراحل رشد شروع می شوند که باعث می شود این بیماری رشد سریع و بیشتر در نوزادان، کودکان و نوجوانان وجود داشته باشند، اما تا بزرگسالی ادامه پیدا کند. یا ممکن است تا زمانی که فرد بالغ شود تشخیص داده نشود. پس بهتر است حتما فرد و یا کودک خود را نزد دکتر روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من برده و وی را از این شرایط و علائم که در ادامه مقاله توضیح خواهیم داد، مطلع سازید.

انواع اختلال عصبی رشد چیست؟

● اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD)
● اختلال طیف اوتیسم (ASD)
● فلج مغزی
● اختلالات ارتباطی
● اختلالات سلوک
● ناتوانی های ذهنی
● اختلالات یادگیری
● اختلالات حرکتی رشد عصبی
● اختلالات ارتباطی، گفتاری یا زبانی، اختلال زبان بیانی، اختلال روانی، اختلال ارتباط اجتماعی
● اختلال رشد فکری
● اختلالات حرکتی شامل اختلال هماهنگی رشدی، اختلال حرکتی کلیشه ای و اختلالات تیک (مانند سندرم تورت )
● اختلالات نوروژنتیک
● اختلالات یادگیری خاص، مانند نارساخوانی یا نارسا خوانی
● اختلالات طیف الکل جنینی (FASD)
موارد بالا مهمترین انواع بیماری اختلال عصبی رشدی است که شیوع بسیاری در این حوزه دارد. در صورت داشتن علائم زیر احتمال مبتلا شدن شما به یکی از نوع های بالا وجود دارد. اما تشخیص آن با دکتر روانپزشک است.

علت اختلال عصبی رشد چیست؟

رشد سیستم عصبی به صورتی تنظیم شده است که همه چی در بدن کنترل شده و زمان بندی خاصی دارد و تحت تاثیر برنامه های ژنتیکی و محیط نیز قرار می گیرد. هر گونه انحراف قابل توجه از مسیر رشد طبیعی در اوایل زندگی می تواند منجر به از دست رفتن عصب های مغزی یا غیر طبیعی بودن ساختار مغز یا اتصال عصبی شود. به دلیل پیچیدگی زمانی و مکانی مسیر رشد، علل بالقوه بسیاری برای اختلالات عصبی رشدی وجود دارد که ممکن است نواحی مختلف سیستم عصبی را در زمان‌ها و سنین مختلف تحت تاثیر قرار دهد.

علل ایجاد این اختلال در انسان می تواند شامل: محرومیت اجتماعی، بیماری های ژنتیکی و متابولیک، اختلالات ایمنی، بیماری های عفونی، عوامل تغذیه ای، آسیب فیزیکی و عوامل سمی و محیطی. برخی از اختلالات عصبی رشدی، مانند اوتیسم و سایر اختلالات رشدی فراگیر، به عنوان سندرم های چند عاملی به عنوان علت این بیماری در نظر گرفته می شوند که خود دلایل زیادی دارند که به یک تظاهرات عصبی رشدی خاص تر همگرا می شوند.

1. محرومیت اجتماعی

محرومیت از مراقبت های اجتماعی و عاطفی باعث تاخیر شدید در رشد مغز و شناختی می شود. مطالعات روی کودکانی که در یتیم‌خانه‌ بزرگ می‌شوند، اثرات عمیق محرومیت اجتماعی و محرومیت زبانی را بر مغز در حال رشد نشان می‌دهد. این اثرات وابسته به زمان هستند. هر چه کودکان مدت بیشتری در این شرایط بمانند، عواقب آن برای آنها بیشتر می شود. در مقابل، فرزندخواندگی در سنین پایین برخی از اثرات نهادینه شدن اولیه (روانشناسی غیرطبیعی) را کاهش می دهد.

2. اختلالات ژنتیکی ( سندرم داون)

یک مثال برجسته از یک اختلال رشد عصبی تعیین شده ژنتیکی، تریزومی است که به عنوان سندرم داون نیز شناخته می شود. این اختلال معمولاً از یک کروموزوم اضافی ناشی می شود، اگرچه در موارد غیر معمول به سایر ناهنجاری های کروموزومی مانند جابجایی ماده ژنتیکی مربوط می شود. این بیماری با کوتاهی قد، چین‌های اپی کانتال (پلک)، اثر انگشت غیرطبیعی و اثر کف دست، نقایص قلبی، ضعف عضلات (تاخیر در رشد عصبی) و ناتوانی‌های ذهنی مشخص می‌شود (تاخیر رشد فکری).

اختلالات رشد عصبی که از نظر ژنتیکی کمتر شناخته شده اند عبارتند از سندرم X شکننده، که این سندرم X شکننده برای اولین بار در سال 1943 توسط مارتین و بل توصیف شد و افراد دارای سابقه خانوادگی “نقایص روانی” مرتبط با جنسی را مورد مطالعه قرار دادند. سندرم رت، یکی دیگر از اختلالات مرتبط با X، محدودیت های عملکردی شدیدی ایجاد می کند. سندرم ویلیامز به دلیل حذف اندک مواد ژنتیکی از کروموزوم 7 ایجاد می شود.

3. اختلال عملکرد سیستم ایمنی

واکنش های ایمنی در دوران بارداری، چه مادر و چه در کودک در حال رشد، ممکن است باعث اختلالات عصبی رشدی شود. یکی از واکنش‌های ایمنی معمول در نوزادان و کودکان، PANDAS یا اختلالات عصبی خود ایمنی کودکان مرتبط با عفونت استرپتوکوک است یکی دیگر از اختلالات کریا سیدنهام است که منجر به حرکات غیر طبیعی بیشتر بدن و عوارض روانی کمتری می شود. هر دو واکنش های ایمنی در برابر بافت مغز هستند که به دنبال عفونت توسط باکتری استرپتوکوک می آیند.

حساسیت به این بیماری های ایمنی ممکن است به طور ژنتیکی تعیین شود، بنابراین گاهی اوقات چندین نفر از اعضای خانواده ممکن است به دنبال یک اپیدمی عفونت استرپتوکوکی یک یا هر دوی آنها را داشته باشند.

4. بیماری های عفونی

عفونت‌های سیستمیک زمانی که در دوران نوزادی و کودکی انسان اتفاق می‌افتد، می‌توانند منجر به پیامدهای عصبی رشدی شوند، اما نمی‌توان آنها را یک اختلال عصبی اولیه نامید. برای مثال HIV و عفونت‌های سر و مغز، مانند آبسه‌های مغزی، مننژیت یا انسفالیت، خطر بالایی برای رشد عصبی دارند. برای مثال، سرخک می تواند به پان آنسفالیت اسکلروزان تحت حاد تبدیل شود.

تعدادی از بیماری های عفونی می توانند به صورت مادرزادی منتقل شوند (چه قبل از تولد یا در بدو تولد) و می توانند باعث مشکلات جدی تری در رشد عصبی فرد شوند، به عنوان مثال ویروس های HSV ، CMV ، سرخچه (سندرم سرخچه مادرزادی)، ویروس زیکا یا باکتری هایی مانند ترپونما پالیدوم در مادرزادی می تواند این اختلال را به وجود آورند.

همچنین بیماری سیفلیس، که در صورت عدم درمان ممکن است به نوروسیفلیس تبدیل شود. تک یاخته هایی مانند پلاسمودیوم یا توکسوپلاسما که می تواند باعث توکسوپلاسموز مادرزادی با کیست های متعدد در مغز و سایر اندام ها شود که منجر به انواع نقایص عصبی می شود. برخی از موارد اسکیزوفرنی ممکن است به عفونت‌های مادرزادی مرتبط باشد، اگرچه اکثریت آنها دلایل ناشناخته دارند.

5. اختلالات متابولیک

اختلالات متابولیک در مادر یا کودک می تواند باعث اختلالات عصبی رشدی شود. دو نمونه از این موضوع، عبارتند از دیابت شیرین (یک اختلال چند عاملی ) و فنیل کتونوری (یک خطای ذاتی متابولیسم است). بسیاری از این بیماری‌های ارثی ممکن است مستقیماً بر متابولیسم و رشد عصبی کودک تاثیر بگذارند، اما کمتر رایج است که به‌طور غیرمستقیم کودک را در دوران بارداری تحت تاثیر قرار دهند.

در یک کودک که مبتلا به دیابت نوع 1 است، می تواند باعث آسیب رشد عصبی در اثر گلوکز اضافی یا ناکافی شود. اگر دیابت به خوبی کنترل نشود، مشکلات همچنان ادامه دارد و ممکن است در دوران کودکی بدتر شود. دیابت نوع 2 ممکن است قبل از شروع آن با اختلال در عملکرد شناختی مواجه شود.

اگر برای مادر دیابت حاملگی تشخیص داده نشده باشد، جنین غیر دیابتی نیز می تواند در معرض اثرات گلوکز قرار گیرد. دیابت مادر باعث افزایش اندازه تولد می شود و عبور نوزاد از کانال تولد بدون آسیب را برای نوزاد سخت تر می کند یا می تواند مستقیماً نقص های اولیه رشد عصبی ایجاد کند. معمولاً علائم رشد عصبی در دوران کودکی بعدی کاهش می یابد.

بیماری فنیل کتونوری، همچنین به عنوان PKU شناخته می شود و می تواند باعث مشکلات عصبی رشدی در شخص شود و کودکان مبتلا به PKU برای جلوگیری از ناتوانی ذهنی و سایر اختلالات به رژیم غذایی سخت نیاز دارند. در زمان بارداری مادر PKU، فنیل آلانین می تواند بیش از حد توسط جنین جذب شود، حتی اگر جنین بیماری را به ارث نبرده باشد. این می تواند ناتوانی ذهنی و سایر اختلالات ایجاد کند.

6. تغذیه و اختلال های رشد عصبی مرتبط با آن

اختلالات تغذیه ای و کمبودهای تغذیه ای ممکن است باعث اختلالات رشد عصبی مانند اسپینا بیفیدا و آنانسفالی که بیماری نادری است بشوند که هر دو نقص لوله عصبی همراه با ناهنجاری و اختلال در عملکرد سیستم عصبی و ساختارهای حمایت کننده آن هستند که منجر به ناتوانی جسمی جدی و عواقب عاطفی می شود.

شایع ترین علت تغذیه ای نقص لوله عصبی کمبود اسید فولیک در مادر است و همچنین کمبود ویتامین B که معمولا در میوه ها، سبزیجات، غلات کامل و محصولات شیر یافت می شود نیز می تواند علت این بیماری باشد.

علاوه بر موارد بالا، کمبود ید نیز، طیفی از اختلالات رشدی عصبی را ایجاد می کند. اعم از اختلال عاطفی خفیف تا ناتوانی شدید ذهنی.
افراط در رژیم غذایی مادر و نوزاد ممکن است باعث ایجاد اختلالات رشد عصبی نیز شود، زیرا برخی از مکمل های غذایی در مقادیر زیاد مصرف آنها کاملا ضرر دارد. به عنوان مثال در سال 1973 KL Jones و DW Smith از دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در سیاتل الگویی از نقایص جمجمه صورت، اندام های قلبی عروقی مرتبط با کمبود رشد قبل از تولد و تاخیر رشد را در کودکان مادران الکلی پیدا کردند که اکنون الکل جنینی نامیده می شود. سندرم، همپوشانی علائم قابل توجهی با چندین اختلال رشد عصبی کاملاً نامرتبط دیگر دارد.

7. آسیب های جسمی

ترومای مغزی در انسان در حال رشد یک علت شایع در خصوص سندرم‌های رشدی عصبی است. ممکن است به دو دسته اصلی، آسیب مادرزادی (از جمله آسیب ناشی از زایمان زودرس بدون عوارض) و آسیبی که در دوران نوزادی یا کودکی رخ می دهد، تقسیم شود. علل شایع آسیب مادرزادی عبارتند از خفگی (انسداد نای )، هیپوکسی (کمبود اکسیژن به مغز) و ضربه مکانیکی در خود فرآیند تولد در جنین باشد. همچنین علاوه بر آن، تعداد فزاینده ای از مطالعات دانشمندان نشان داده است که جفت را با رشد مغز جنین می توان مرتبط دانست.

علائم بیماری اختلال عصبی رشد

با توجه به انواع این بیماری و عللی که در بالا برای آن بیان شد. به طور کلی شخص دارای یک سری علائم در خصوص موارد زیر در بخش های بالا می باشد. یعنی شما بهتر است در ابتدا علل این بیماری را به خوبی بشناسید و سپس با یک سری علائم کلی که در بیماری های این اختلال وجود دارد آشنا شوید.

1. اختلال در حافظه
2. اختلال در تکلم و زبان فرد
3. تغییر در رفتار و اخلاق های شخص که ممکن است که در گذشته آن عادت ها را نداشته باشد.
4. اختلال در مهارت های حرکتی
5.اشکال در یادگیری در خصوص زمینه های مختلف
6. عدم ایجاد مهارتهای اجتماعی و ارتباط با افراد و اجتماع در زندگی شخص
7. تاثیر مستقیم و تغییر احساسات در فرد نسبت به اشخاص دیگر و یا حتی نسبت به خود

موارد بالا به طور کلی ممکن است همه ی آن یا برخی از آن ها برای فرد به وجود بیاید اما اینکه تشخیص داده شود کدام دسته برای کدام بیماری است این دیگر بر عهده ی روانپزشک و متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من است.

تشخیص اختلال عصبی رشد چگونه است؟

با توجه به علائم بالا و معاینه ی بالینی توسط متخصص می توان به شناخت و درمان این بیماری در فرد پی برد. در واقع اختلالات عصبی رشدی با ارزیابی وجود علائم یا رفتارهای مشخص در کودک تشخیص داده می شود، معمولاً پس از اینکه والدین، سرپرست، معلم و یا سایر بزرگسالان که مسئول کودک هستند، نگرانی‌های خود را به پزشک مطرح کردند، او می تواند این اختلال را بررسی و به درستی تشخیص دهد.

اختلالات رشد عصبی نیز ممکن است با آزمایش ژنتیک تایید شود. به طور عمومی، عوامل ژنتیکی و ژنومی مرتبط با بیماری با تحلیل کاریوتیپ شناسایی می‌شوند که خود ناهنجاری‌های ژنتیکی مهم بالینی را برای 5 درصد از کودکان مبتلا به این اختلال مشخص می کند. از سال 2017، تجزیه و تحلیل ریزآرایه کروموزومی (CMA) به دلیل توانایی آن در تشخیص ناهنجاری‌های کروموزومی که کوچکتر هستند، استفاده شده است. کالج آمریکایی ژنتیک پزشکی و ژنومیک و آکادمی آمریکایی اطفال CMA را به عنوان استاندارد مراقبت در ایالات متحده توصیه می کنند.

درمان تشخیص اختلال عصبی رشد

گزینه های درمانی زیادی برای مبتلایان به ND وجود ندارد، اما تحقیقات برخی مداخلات موثر را مشخص کرده است. اگرچه هیچ درمانی برای ND وجود ندارد، اما روش هایی وجود دارد که به مدیریت و مقابله با علائم کمک می کند.

1. رفتار درمانی

درمان هایی مانند تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)، درمان شناختی-رفتاری (CBT)، گفتار درمانی و درمان رشدی همگی برای علائم ND مفید هستند. CBT، روان درمانی، و سایر درمان های رفتاری برای بزرگسالان مبتلا به ND مانند ADHD استفاده می شود. ABA تاثیر قابل توجهی بر رفتار کودکان مبتلا به ND، به ویژه ASD و ADHD دارد.

2. تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال

تحریک مغناطیسی جمجمه ای مکرر (rTMS) یک درمان تحریک کننده است که معمولاً برای افسردگی استفاده می شود، اما آزمایشات تحقیقاتی، چشم اندازهایی را برای rTMS پیدا کرده اند که مزایایی را برای مبتلایان به NDs ارائه می دهد. در مروری بر مطالعات متعدد، به نظر نمی رسد rTMS هیچ گونه عوارض جانبی شدیدی برای کودکان و نوجوانان مبتلا به NDs نداشته باشد.

درمان rTMS عملکرد و رفتارهای اجتماعی را برای برخی از شرکت کنندگان مبتلا به ASD بهبود بخشید. همچنین در افراد مبتلا به اختلالات تیک نیز این درمان فوایدی زیادی دارد که در آنها درمان به کاهش تیک آنها نیز کمک کرد. متاسفانه، rTMS چشم اندازی را برای افراد مبتلا به ADHD نشان نداد. در برخی افراد باعث تحریک، بیش فعالی و بی توجهی شد. به طور کلی، rTMS این پتانسیل را دارد که یک روش درمانی تایید شده برای چند ND باشد.

3. دارو درمانی

گاهی اوقات دارو برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به ND تجویز می شود. برای ADHD، به طور خاص، پزشکان ممکن است دارویی را برای کمک به مدیریت علائمی مانند بیش فعالی، بی قراری، بی توجهی و غیره تجویز کنند. دارو ممکن است شامل محرک ها، داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای مناسب برای تقویت شناخت باشد.
با این حال، دارو نباید اولین انتخاب در هنگام درمان بیماری های ND مانند ADHD و ASD باشد. متخصصان قبل از مصرف دارو، روش های درمانی و سایر راهکارها را بیان می کنند. برای بیماران اطفال، محققان درمان‌های عصبی رشدی و آموزش والدین را قبل از گنجاندن دارو در روال‌های درمانی پیشنهاد می‌کنند.

4. طب رایج و جایگزین همراه با ورزش درمانی (CAM)

در این شیوه تغذیه، ورزش بدنی و فعالیت های تفریحی نیز می توانند در مدیریت علائم NDs نقش داشته باشند. ایجاد عادات سبک زندگی سالم برای کودکان و بزرگسالان مبتلا به ND مهم است.
داروهای مکمل و جایگزین (CAM) مانند مکمل‌ها و تمرین‌های ذهن و بدن، مانند طب سوزنی، یوگا و غیره، گزینه‌های دیگری هستند که قبل از تجویز دارو بررسی می‌شوند یا همراه با دارو استفاده می‌شوند.
بزرگسالان مبتلا به ND بیشتر به دنبال این نوع مداخلات هستند. درصد بزرگسالانی که در درمان CAM شرکت می کنند 36-38٪ است، اما تعداد کودکانی که در درمان CAM شرکت می کنند نامشخص است. یک بررسی جمعیتی گزارش داد که 11.8٪ از کودکان در سراسر جمعیت حداقل یک بار درمان CAM را تجربه کردند، اما این تعداد ممکن است دقیق نباشد. در گزارش دیگری آمده است که میزان کودکانی که به درمان CAM می‌پردازند بین 2 تا 55 درصد است، اما این گزارش جمعیتی نیست.

5. تأثیر خانواده ( خانواده درمانی)

زمانی که والدین کودکان یا همسر افراد متوجه شدند که شخص مبتلا به این بیماری است بایستی در کنار وی بماند و در درمان به او کمک کنند. تعداد زیادی از مطالعات نشان دادند که والدین کودکان مبتلا به ND نسبت به آنهایی که کودکان بدون ND دارند، استرس بیشتری را احساس می کنند.
محققان دریافتند که این شکل از استرس می تواند تاثیرات منفی بر سلامت روان والدین داشته باشد، که بیشتر در مادران است. همچنین به نظر می رسد که در صورت استرس بیش از حد نیز می تواند بر ازدواج آنها در آینده تاثیر منفی داشته باشد.

این عوامل باعث می‌شوند که والدین برای مدیریت و مقابله با استرس ناشی از مراقبت از کودک مبتلا به این بیماری، از جمله اقدامات کاهش استرس ذهن آگاهی، مشاوره ازدواج، مدیتیشن و غیره، مداخلات مثبتی را انجام دهند. مطالعات نشان داده است که این مداخلات در کاهش استرس و تحکیم ازدواج والدین موثر است.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال رشد عصبی که یکی از انواع بیماری های اعصاب و روان است؛ صحبت نموده ایم تا هرچه بیشتر در خصوص آن آگاهی های لازم را پیدا نمایید. به همین جهت بهتر است که شما حتما هر آنچه نیاز است تا در خصوص اختلال رشد عصبی بدانید را مطالعه و سپس از متخصص روانپزشکی یا روانشناس معروف تهران در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید.

شیوه ی اخذ نوبت آنلاین بدین شکل است که شما وارد سایت می شوید و در آنجا نام متخصص و روانپزشک خود را جستجو نموده و لیست کامل و یا پروفایل خود دکتر را می توانید مشاهده کنید. سپس وارد آن شده و به صورت آنلاین نوبت خود را اخذ و ثبت نمایید و با توجه به ساعات و روز مشخص شده به پزشک مراجعه نمایید.

منابع

● https://www.dignityhealth.org/las-vegas/services/neurological-care/neurodevelopmental-disorders
● https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7365295/
● https://wmich.edu/unifiedclinics/aboutasd
● https://www.mcri.edu.au/research/strategic-collaborations/flagships/neurodevelopment
● https://www.hindawi.com/journals/ijg/2017/7526592/?utm_source=google&utm_medium=cpc&utm_campaign=HDW_MRKT_GBL_SUB_ADWO_PAI_DYNA_JOUR_X_Partners_Others&gclid=CjwKCAiA0cyfBhBREiwAAtStHErVfpD2hIr0nhXd57Yhe3eRMTqAqDTYUsq1Ryg2MnAiEEwbP2eUyBoCYUQQAvD_BwE
● https://dldandme.org/what-is-a-neurodevelopmental-disorder/
● https://neuronup.us/cognitive-stimulation-news/neurodevelopmental-disorders/neurodevelopmental-disorders-concept-types-and-treatment/
● https://www.nature.com/articles/s41380-022-01876-1

 

ما در سایت دکتر با من به صورت تخصصی در خصوص بیماری های روانپزشکی صحبت کرده ایم که یکی از مهم ترین آنها، فوبیا خاص بوده و در این مقاله به صورت تخصصی به آن پرداخته ایم. در نتیجه برای آشنایی با این اختلال، از شما می خواهیم تا انتهای این مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه ی فوبیا خاص

فوبیا خاص یا اختلال اضطراب وسواسی-جبری، یکی از اختلالات روانی معروف است که با افرادی که آن را تجربه می کنند، به شدت مزاحمت ایجاد می کند. این اختلال معمولا با وسواس‌های خاصی همراه است که شامل تکرار کارهای خاص، بررسی و بررسی مجدد از اطلاعات و ترس‌هایی از عواقبی که ممکن است رخ دهند، می‌شود.

به طور کلی، فوبیا خاص در افرادی که به آن مبتلا هستند، باعث ایجاد استرس و اضطراب شدید می‌کند و ممکن است به شدت زندگی روزمره آنها را تحت تاثیر قرار دهد. بسیاری از افرادی که با فوبیای خاص مبتلا هستند، احساس می‌کنند که نمی‌توانند از آن خلاص شوند و در بعضی موارد، باعث می‌شود که زندگی شخصی و اجتماعی آنها تحت تأثیر قرار گیرد.

تاریخچه فوبیا خاص به سال‌های ۱۹۰۰ میلادی بازمی‌گردد، اما این بیماری به عنوان یک اختلال روانی مستقل در سال ۱۹۸۰ توسط انجمن روانپزشکی آمریکا شناخته شد. در این زمان، این اختلال به عنوان یک شکل از اختلالات اضطراب شناخته شد که با وسواس‌های خاصی همراه است.

در سال‌های بعدی، روش‌های مختلف درمانی برای فوبیای خاص توسعه یافته‌اند، از جمله درمان دارویی، روان‌درمانی و روش‌های مشاوره است.

فوبیا خاص چیست؟

فوبیا خاص به معنای ترس بیش از حد از یک شیء یا وضعیت خاصی است که در برخی افراد بیشتر از دیگران دیده می‌شود. این ترس می‌تواند به شدت زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهد و او را از انجام کارهای روزمره مانند رفتن به محل کار، تحصیل یا حتی خانه ترسانده و از روابط اجتماعی به دور کند. برای درمان فوبیای خاص می‌توان از روش‌های مختلفی مانند روان‌درمانی، مداخلات شناختی-رفتاری و درمان‌های دارویی استفاده کرد.

معرفی انواع فوبیا

فوبیا به صورت عمومی به دو دسته عمده تقسیم می‌شوند:

1. فوبیاهای خاص: در این نوع از فوبیاها، فرد ترس یا وحشت زیادی نسبت به موضوع یا شیء خاصی دارد. به‌عنوان مثال فوبیای ارتفاع، فوبیای حیوانات، فوبیای خفاش، فوبیای خون، فوبیای آسانسور و غیره.
2. فوبیاهای عمومی: این نوع از فوبیاها به نوعی به ترس یا وحشت غیر مشروع از موضوعات عمومی و رایج اشاره دارد. به‌عنوان مثال فوبیای ازدواج، فوبیای اجتماعی، فوبیای رانندگی، فوبیای بهداشتی و غیره است.

انواع فوبیای خاص چیست؟

این بیماری انواع بسیار مختلفی دارد که شامل موارد زیر است:

1. فوبیای ارتفاع: ترس شدید از ارتفاعات و بلندی‌ها که می‌تواند شامل ترس از سقوط و یا وقوع حادثه‌ای باشد.
2. فوبیای پرواز: ترس شدید و نامعقول از سفر با هواپیما که می‌تواند شامل ترس از سقوط و یا وقوع حادثه‌ای باشد.
3. فوبیای بیمارستان: ترس از بیمارستان و درمانگاه که می‌تواند شامل ترس از بیماری و یا پذیرش درمان باشد.
4. فوبیای عقیمیت: ترس شدید از عدم توانایی در باروری و بچه دار شدن.
5. فوبیای حشرات: ترس شدید از حشرات که می‌تواند شامل ترس از نزدیک شدن، لمس و یا نفوذ حشرات در بدن باشد.
6. فوبیای تاریکی: ترس شدید و نامعقول از تاریکی که می‌تواند شامل ترس از حمله و یا تهدید باشد.
7. فوبیای خون: ترس شدید از خون که می‌تواند شامل ترس از دیدن خون، تماس با خون و یا نیاز به خون باشد.
8. فوبیای مردم‌گریزی: ترس از مواجهه با افراد جدید و یا سختگیرانه و ترس از شرکت در رویدادهای اجتماعی و جمعیتی.

هر یک از این انواع فوبیاها می‌توانند به شدت زندگی روزمره فرد را تحت تاثیر قرار دهند و نیاز به درمان دارند.

علت بیماری فوبیای خاص چیست؟

علت بیماری فوبیا خاص همچنان مورد بحث است و به دلایل گوناگونی برمی‌گردد.

برخی از عوامل موثر در بروز این بیماری عبارتند از:

1. تجربه‌های منفی گذشته: تجربه مواجهه با وقایع ترسناک و ناگوار در گذشته می‌تواند در بروز فوبیای خاص نقش داشته باشد.
2. یادگیری از مدل: در برخی موارد، افراد می‌توانند از مدلی در خانواده یا جامعه خود یاد بگیرند که باعث بروز فوبیا در آنها می‌شود.
3. پاسخ به تنش: تنش و فشارهای زیاد می‌توانند به عنوان عامل موثر در بروز فوبیای خاص در برخی افراد محسوب شوند.
4. ژنتیک: برخی از مطالعات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی هم ممکن است در بروز فوبیای خاص نقش داشته باشند.
5. ترس و اضطراب: ترس و اضطراب می‌توانند به عنوان عامل موثر در بروز فوبیای خاص در برخی افراد محسوب شوند.
6. سوء استفاده از مواد: مصرف برخی مواد مخدر و مسکن‌های قوی می‌تواند باعث بروز فوبیای خاص در برخی افراد شود.
7. تجربه‌های فردی: تجربه‌های فردی مثل شکست در یک وضعیت خاص و یا برخورد با مشکلات در زمینه‌ای خاص می‌تواند باعث افزایش شدت فوبیای خاص در فرد شود.
8. شیوع فراگیر: شنیدن اخبار و تجربه شاهد بودن افراد دیگری که با وضعیت خاصی همچون حوادث طبیعی، حمله تروریستی و غیره مواجه شده‌اند، می‌تواند به شکلی انواع مختلفی از فوبیا را در افراد ایجاد کن

با توجه به اینکه علل بروز فوبیای خاص متنوع هستند، برای درمان آن نیاز به انجام تشخیص دقیق آن بهتر است به بهترین روان درمانگر در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

چه افرادی بیشتر در معرض مبتلا شدن به فوبیای خاص هستند؟

هیچ گروه خاصی به‌طور خاص برای مبتلا شدن به فوبیاهای خاص مشخص نیست، اما برخی از عوامل می‌توانند بر احتمال مبتلا شدن به این نوع از اختلالات تاثیر بگذارند. به‌طور کلی، فردی که در یک خانواده‌ای با سابقه فوبیا و اختلالات اضطرابی زندگی می‌کند، بیشتر به‌ خطر ابتلا به فوبیاهای خاص قرار دارد. همچنین، تجربه ترس یا وحشت شدید در مورد یک موضوع خاص، مثلاً پرواز، می‌تواند موجب افزایش احتمال بروز فوبیا شود.

برخی از فوبیاهای خاص، مثل فوبیای حیوانات، در کودکان شایع تر هستند، در حالی که دیگر فوبیاها، مثل فوبیای اجتماعی، در بزرگسالان شایع تر هستند.

فوبیا خاص چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص فوبیا خاص براساس تاریخچه بالینی، مصاحبه با بیمار و ارزیابی روان‌شناختی انجام می‌شود. در برخی موارد، روان درمانگر ممکن است از آزمون‌های تشخیصی مانند تست فوبیا استفاده کند تا به تشخیص نهایی برسد. این آزمون‌ها به عنوان یک ابزار کمکی برای تشخیص فوبیاهای خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.

علاوه بر این، پزشک ممکن است برای ردیابی بیشتر به تست‌های دیگری مانند تست‌های آزمایشگاهی، تصویربرداری و سایر آزمایش‌های تشخیصی نیز نیاز داشته باشد. با این حال، تشخیص فوبیاهای خاص باید توسط روانپزشک یا روان‌شناس با تخصص درمانی اختلالات اضطرابی انجام شود. پس در نتیجه روش های زیر برای تشخیص این بیماری استفاده می شود:

فوبیا به معنای وسواس و ترس بیش از حد از چیزی مشخص است که معمولاً باعث اضطراب و نگرانی شخص مبتلا به آن می شود. تشخیص فوبیا می تواند با استفاده از روش های مختلفی انجام شود که در ادامه به آنها اشاره می کنیم:

• مصاحبه با بیمار: در این روش، پزشک یا روانشناس با بیمار صحبت می کند و تلاش می کند تا از وضعیت روانی و احساسات بیمار آگاهی پیدا کند و نشانه های فوبیا را شناسایی کند.
• مشاهده علائم جسمی و رفتاری: در این روش، پزشک یا روانشناس به دنبال نشانه های فوبیا در علائم جسمی و رفتاری بیمار می گردد. این شامل افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، عرق کردن، لرزش و …
• استفاده از مقیاس های تشخیصی: مقیاس های تشخیصی مانند مقیاس فوبیای اختصاصی (Specific Phobia Scale)، مقیاس فوبیای خاص (Specific Phobia Inventory) و مقیاس فوبیای عمومی (General Phobia Inventory) برای تشخیص فوبیا استفاده می شوند. این مقیاس ها به پزشک یا روانشناس کمک می کنند تا اطلاعات دقیقی از شدت و نوع فوبیای بیمار به دست آورند.
• آزمایش های علمی: آزمایش های علمی نیز برای تشخیص فوبیا استفاده می شوند. در این روش، بیمار به مواردی مثل ارائه تصاویر مرتبط با فوبیا و ارائه محرک های مرتبط با فوبیا در محیط کنترل شده، مورد آزمایش قرار می گیرد. پاسخ های فیزیولوژیکی و رفتاری بیمار نیز برای تشخیص فوبیا استفاده می شود.

درمان بیماری فوبیای خاص

درمان فوبیا به منظور کاهش اضطراب و تسکین نگرانی بیماران از روش های مختلفی استفاده می کند. به صورت کلی، روش های درمانی فوبیا به دو دسته درمان دارویی و درمان روانشناختی تقسیم می شوند. در ادامه به توضیح هر یک از این دو دسته پرداخته می شود:

• درمان دارویی: در برخی موارد، ممکن است به منظور کاهش اضطراب و تسکین نگرانی بیمار دارویی استفاده شود. داروهایی مانند آنتی‌اضطراب، آنتی‌دپرسانت‌ها و بتا بلوکرها برای کاهش نشانه های فوبیا مورد استفاده قرار می گیرند. این درمان ها باید تحت نظر روانپزشک تجویز شوند و باید با دقت و توجه به عوارض و محدودیت های داروها مصرف شوند.
• درمان روانشناختی: در بسیاری از موارد، درمان فوبیا از طریق روش های روانشناختی مانند درمان شناختی رفتاری (CBT) و درمان تحلیلی رفتاری (ABA) انجام می شود. در این روش ها، افراد با روانشناس یا متخصص روانشناسی همکاری می کنند تا رویکردی سیستماتیک برای شناسایی و تغییر انگیزه ها، افکار، رفتارها و تجارب بدیعی که باعث ایجاد فوبیا شده است، ارائه شود. به عنوان مثال، برای کاهش فوبیای شرکت در جمع، برخی از افراد ممکن است از تکنیک هایی مانند تمرینات تنفسی، رویارویی با محیط هایی که فوبیایی را ایجاد می کند و یا تمرینات محافظه کاری استفاده کنند.
• روش مدیریت رفتاری: در این روش، بیمار تحت آموزش رفتاری قرار می گیرد که با استفاده از تکنیک هایی مانند مثبت سازی، شرط بندی معکوس و خود کنترل، سعی در کاهش و مدیریت علایم فوبیای خود می کند.

لازم به ذکر است که روش درمانی مناسب برای فوبیای خاص باید توسط روانپزشک یا روانشناس تعیین شود و برای هر بیمار ممکن است متفاوت باشد.

چه داروهایی معمولا برای درمان فوبیای خاص تجویز می شود؟

درمان دارویی برای بیماری فوبیا خاص به مقدار و نوع علائم بیماری بستگی دارد و باید توسط روان پزشک تعیین شود. اما در برخی موارد از داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی برای کنترل علائم فوبیا استفاده می‌شود.

برخی از این داروها عبارتند از:

1. بنزودیازپین‌ها: این داروها برای کاهش اضطراب و استرس استفاده می‌شوند.
2. آنتی‌دپرسانت‌ها: این داروها برای کنترل افسردگی و اضطراب استفاده می‌شوند.
3. بتابلاکرها: این داروها برای کاهش نبض و فشار خون و کنترل علائم فیزیکی اضطراب مانند تپش قلب و عرق سرد استفاده می‌شوند.
4. آنتی‌هیستامین‌ها: این داروها برای کاهش علائم جانبی اضطراب مانند تورم صورت و خارش استفاده می‌شوند.

لازم به ذکر است که مصرف هر یک از این داروها باید تحت نظارت و تعیین دوز و نوع دارو توسط پزشک مربوطه باشد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله جهت افزایش آگاهی شما عزیزان در خصوص بیماری فوبیا خاص تمام موارد را نگارش کرده ایم تا شما بتوانید به خوبی درمان خود را شروع و نزد دکتر روانپزشک نوبت خود را در سایت دکتر با من اخذ نمایید. برای آگاهی بیشتر در مورد اختلالات عصبی دیگر به مطالب گذشته ما مراجعه نمایید. شیوه ی اخذ نوبت در سایت بدین شکل است:

وارد سایت شده و سپس نام پزشک متخصص و یا تخصص او را جستجو نموده و سپس با توجه به ساعات و روزهای حضور او نوبت اینترنتی خود را دریافت نمایید. در نتیجه به قسمت اخذ نوبت آنلاین رفته و آن را دریافت نمایید. با آرزوی بهبودی سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با من

منایع

• Specific Phobia – NIMH – National Institutes of Health (NIH)
• Specific phobias – Symptoms and causes – Mayo Clinic
• Specific Phobia – StatPearls – NCBI Bookshelf
• Specific phobia – Wikipedia
• Specific Phobias (Symptoms) | Center for the Treatment and …
• DSM-5 Diagnostic Criteria for a Specific Phobia – Verywell Mind
• Specific Phobias Types and Symptoms – WebMD
• Specific Phobia | Psychology Today
• Specific Phobias | Anxiety and Depression
• Types of phobia – Mind

اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) یکی از اختلالات روانی است که به دلیل استفاده مزمن و بیش از حد از مواد مخدر یا الکل تشکیل می‌شود. که شما می توانید برای نتیجه بهتر به سایت دکتر با من برای نوبت دهی آنلاین پزشکی مراجعه کنید.

تاریخچه بیماری

تاریخچه این اختلال به قدمت‌های بسیار دوری در تاریخ برمی‌گردد. در بسیاری از فرهنگ‌ها، استفاده از مواد مخدر به عنوان جزء طبیعی زندگی شناخته شده بوده است. برای مثال، در فرهنگ آزتک، استفاده از قارچ‌های پیوسته به طقوس مذهبی آنان بود و در فرهنگ چینی، استفاده از افیون به عنوان درمان برای دردهای مزمن مورد استفاده قرار می‌گرفته است.اما با پیشرفت تکنولوژی و انتقال فرهنگی، مواد مخدر به عنوان یک مشکل جدی شناخته شدند. در سال ۱۸۰۴، روابط کشورهای آسیایی و اروپایی باعث شد که مصرف افیون به عنوان یک مواد مخدر شناخته شود. در سال ۱۸۷۴، انگلیس به همراه شرکای خود به دلیل نگرانی در مورد استفاده از کوکائین، این مواد را به عنوان غیر قانونی تعریف کرد.پس از جنگ جهانی دوم، مصرف مواد مخدر به عنوان یک مشکل جدی شناخته شد و بسیاری از کشورها قوانین و مقرراتی برای کنترل استفاده از مواد مخدر تدوین کردند. در سال ۱۹۷۰، اتحادیه جهانی بهداشت، اختلال ناشی از مواد را به عنوان یک اختلال روانی شناخت و در صورت تشخیص این اختلال، درمان آن را تأمین کرد.امروزه، این اختلال به عنوان یکی از مهم‌ترین مشکلات جامعه شناخته شده است که بسیاری از متخصصین بهداشت روانی و مواد مخدر در حال بررسی راهکارهای جدید و مؤثر برای کاهش این مشکل هستند.

مفهوم بیماری اختلال ناشی از مواد

بیماری اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) به عنوان یکی از اختلالات روانی، ناشی از استفاده مزمن و بیش از حد از مواد مخدر یا الکل اطلاق می‌شود. این اختلال بیش از حد به مصرف مواد مخدر، به شکلی است که باعث تغییرات رفتاری و روانی شخص شده و در برخی موارد مشکلات جدی سلامتی را به همراه دارد.اختلال ناشی از مواد به عنوان یک بیماری شناخته می‌شود و در بسیاری از موارد به دلیل عدم توانایی در کنترل مصرف مواد، خطرات جدی برای سلامتی شخص و افرادی که به او وابسته هستند، ایجاد می‌کند. این اختلال ممکن است منجر به مشکلاتی مانند کاهش کارآیی، افزایش تعداد جرایم، نقض قوانین و حتی مرگ شخص شود.درمان اختلال ناشی از مواد، مانند بسیاری از بیماری‌های دیگر، شامل ترک اعتیاد، کاهش خطرات و درمان مشکلات جانبی است. برای درمان این اختلال، اغلب از ترکیبی از درمان‌های روان‌شناختی و دارویی استفاده می‌شود. هدف درمان این اختلال، بهبود کیفیت زندگی شخص، بهبود رفتار و کنترل مصرف مواد است.

نشانه های اختلال ناشی از مواد

اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) دارای نشانه‌های متعددی است که ممکن است با توجه به نوع مواد مخدر و شدت مصرف، متفاوت باشد. در ادامه به برخی از نشانه‌های این اختلال اشاره می‌کنیم:

1. 1. داشتن شدت بیشتری در مصرف مواد نسبت به قبل، برای رسیدن به تجربه‌های مشابه

1. 1. عدم توانایی در کنترل مصرف مواد، به طوری که بیش از حد مصرف شود

1. 1. تلاش برای قطع استفاده از مواد، اما ناتوانی در موفقیت آن

1. 1. ادامه مصرف مواد، با وجود شناخت ضررهای احتمالی آن

1. 1. تغییرات در رفتار، شخصیت و نحوه ارتباط با دیگران

1. 1. عدم توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره به خوبی

1. 1. داشتن وابستگی به مواد مخدر و عدم توانایی در انجام فعالیت‌های روزمره بدون مصرف مواد

1. 1. تجربه علائم جسمی مانند تعریق، سردرد، تهوع و استفراغ، در صورتی که مصرف مواد مخدر متوقف شود

همچنین، بسته به نوع مواد مخدر مصرفی، نشانه‌ها ممکن است متفاوت باشد. برای مثال، در مورد مصرف الکل، نشانه‌های دیگری نیز ممکن است شامل بی‌قراری، ترس، افسردگی و تغییرات در خواب باشد. در هر صورت، در صورت تشخیص هر یک از این نشانه‌ها، بهتر است به یک متخصص روانپزشک مراجعه کنید تا ارزیابی دقیق‌تری در مورد احتمال وجود اختلال ناشی از مواد انجام شود و روش های تقویت سلامت روان را انجام دهید.

انواع اختلال ناشی از مواد

اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) به تقسیم‌بندی‌های مختلفی تقسیم می‌شود، که در زیر به برخی از انواع این اختلال اشاره می‌کنیم:

1. 1. اختلال ناشی از مصرف الکل: این نوع اختلال ناشی از مصرف بیش از حد الکل است و ممکن است منجر به مشکلاتی مانند اختلالات کبدی، مشکلات قلبی، افسردگی، اضطراب و مشکلات رفتاری شود.

1. 1. اختلال ناشی از مصرف مواد مخدر: این نوع اختلال ناشی از مصرف مواد مخدر مانند هروئین، کوکائین، متامفتامین و غیره است. مصرف بیش از حد این مواد می‌تواند منجر به اختلالات رفتاری، مشکلات جسمی و روانی و کاهش کارایی شخصی شود.

1. 1. اختلال ناشی از مصرف داروهای تجویزی: این نوع اختلال ناشی از مصرف بیش از حد داروهای تجویزی مانند مسکن‌ها، آنتی دپرسانت‌ها و آرامبخش‌ها است. مصرف بیش از حد این داروها می‌تواند منجر به اعتماد به نفس زیاد، اضطراب، مشکلات خواب و سایر مشکلات رفتاری شود.

1. 1. اختلال ناشی از مصرف ترکیبی مواد: این نوع اختلال ناشی از مصرف ترکیبی مواد مخدر و الکل است و ممکن است باعث افزایش خطرات جانبی و مشکلات رفتاری شود.

همچنین، بسته به نوع مواد مخدر و شدت مصرف، این اختلال ممکن است در سه سطح ملایم، متوسط و شدید دیده شود. در هر صورت، برای تشخیص این اختلال و تعیین راهکارهای درمانی مناسب، بهتر است به یک متخصص بهداشت روانی یا روانپزشک مراجعه کنید.

راه های پیشگیری از اختلال ناشی از مواد

پیشگیری از اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) بسیار مهم است و ممکن است با کاهش خطر ابتلا به این اختلال و کاهش شیوع آن در جامعه همراه باشد. در ادامه به برخی از راه‌های پیشگیری از این اختلال اشاره می‌کنیم:

• • اطلاعات و آگاهی: بهترین راه برای پیشگیری از این اختلال، داشتن اطلاعات و آگاهی صحیح در مورد مواد مخدر و الکل و ضررهای آن‌ها است. افرادی که با خطر ابتلا به این اختلال مواجه هستند، مانند افرادی با تاریخچه خانوادگی از اعتیاد، بهتر است این اطلاعات را از منابع معتبر و قابل اعتماد به دست آورند.

• • تقویت مهارت‌های اجتماعی: مهارت‌های اجتماعی بسیار مهم هستند و می‌توانند به افراد کمک کنند تا بهتر در مقابل فشارها و استرس‌های روزمره مقاومت کنند. این مهارت‌ها شامل مهارت‌های ارتباطی، استرس مدیریت، حل مسئله، تصمیم‌گیری و احترام به دیگران است.

• • تقویت خودسازی: افرادی که خودسازی و اعتماد به نفس قوی دارند، ممکن است در برابر فشارهای روزمره و فرصت‌های اعتیادزایی مقاومت بیشتری داشته باشند. تقویت خودسازی شامل تمرینات روان‌شناختی، فعالیت‌های ورزشی و استفاده از تکنیک‌های مدیتیشن و تمرینات تنفسی است.

• • ایجاد روابط سالم: داشتن روابط سالم با خانواده، دوستان و افرادی که از خود مراقبت می‌کنند، می‌تواند به افراد کمک کند تا در مقابل فشارهای روزمره مقاومت کنند و به جای مصرف مواد، راه‌های دیگری را برای تفریح و سرگرمی در نظر بگیرند.

• • تحریم مصرف مواد: عدم مصرف مواد بسیار مهم است و بهتر است به دیگران نیز توصیه شود که از مصرف مواد خودداری کنند. در صورت نیاز، افراد می‌توانند به یک مشاور بهداشت روانی یا پزشک مراجعه کنند تا راهکارهای مناسب برای جلوگیری از این اختلال را دریافت کنند.

مهم است بدانید که پیشگیری از اختلال ناشی از مواد باید در تمامی دوران‌های زندگی به عنوان یک رویکرد پایدار و مستمر در نظر گرفته شود و برای افرادی که قبلاً با این اختلال مواجه شده‌اند، درمان و پشتیبانی مناسب بسیار مهم است.

راه های درمان اختلال ناشی از مواد

درمان اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) باید به صورت یک رویکرد چندگانه باشد و باید به شدت بستگی به نوع و شدت این اختلال داشته باشد. در ادامه، به برخی از راه‌های درمانی این اختلال اشاره می‌کنیم:

• • درمان دارویی: درمان دارویی می‌تواند برای مصرف کنندگان مواد خطرناک و معتادان مفید باشد. این درمان شامل تجویز داروهایی مانند نالترکسون، متادون و سوبوکسون است که به کاهش علائم اعتیاد کمک می‌کنند.

• • درمان رفتاری: درمان‌های رفتاری مانند روان درمانی، روش‌های مدیریت شناختی-رفتاری و مشاوره ممکن است برای درمان اختلال ناشی از مواد مؤثر باشند. این درمان‌ها به ارائه راهکارهایی برای مقابله با شرایط استرس‌زا و تغییر رفتارهای مخرب که به مصرف مواد منجر می‌شود، کمک می‌کنند.

• • درمان گروهی: درمان گروهی مانند جلسات گروهی با مشاوران، نشست‌های خانواده و حمایت از همدیگر در جامعه، می‌تواند به مصرف کنندگان مواد کمک کند تا در مقابل فشارهای اجتماعی و روابط پرتنش با دیگران و ادراک پریشی مقاومت کنند.

• • درمان اعتماد به نفس: افزایش اعتماد به نفس افراد ممکن است به کاهش نیاز به مصرف مواد و افزایش مقاومت در برابر فشارها کمک کند. این درمان شامل استفاده از تکنیک‌های مثل تمرینات تنفسی و مدیتیشن، تمرینات ورزشی و روان‌درمانی است.

• • درمان پشتیبانی: پشتیبانی از افراد معتاد بسیار مهم است و ممکن است شامل کمک به ایجاد روابط سالم، ارائه اطلاعات در مورد مواد مخدر و الکل و ارائه خدمات پشتیبانی مانند خدمات مسکن و کارآموزی باشد.

مهم است بدانید که درمان اختلال ناشی از مواد ممکن است مدت طولانی باشد و نیاز به تلاش و پشتیبانی مداوم داشته باشد. برای دریافت درمان مناسب، بهتر است به یک متخصص روان روانی یا متخصص روانپزشک مراجعه کنید.

نتیجه گیری

این مقاله در مورد راه‌های پیشگیری و درمان اختلال ناشی از مواد (Substance use disorder) صحبت می‌کند. به طور خلاصه، پیشگیری از این اختلال به وسیله داشتن اطلاعات و آگاهی، تقویت مهارت‌های اجتماعی و خودسازی، ایجاد روابط سالم و تحریم مصرف مواد امکان‌پذیر است. درمان این اختلال شامل درمان دارویی، درمان رفتاری، درمان گروهی، درمان اعتماد به نفس و پشتیبانی است. مهم است بدانید که درمان این اختلال ممکن است مدت طولانی باشد و نیاز به تلاش و پشتیبانی مداوم داشته باشد. در نهایت، برای دریافت درمان مناسب، بهتر است به یک متخصص بهداشت روانی یا روانپزشک مراجعه کنید.منابع– National Institute on Drug Abuse (NIDA). (2020). Principles of Drug Addiction Treatment: A Research-Based Guide (Third Edition).- Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA). (2019). Treatment Improvement Protocol: Addressing Substance Use Disorders in Health Care Settings.- American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Fifth Edition).- Miller, W.R., & Rollnick, S. (2012). Motivational Interviewing: Helping people change. New York: Guilford Press.- Kelly, J.F., & White, W.L. (2011). Addiction recovery management: Theory, research, and practice. New York: Springer.

ما در مقالات قبل در خصوص بیماری های روانی صحبت کرده ایم تا شما بتوانید نسبت به بیماری خود اطلاع کافی داشته باید. در این مطلب ما در خصوص بیماری اختلال علائم جسمی صحبت کرده ایم، بهتر است برای آشنایی با اطلاعات دقیق تر با این بیماری تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

مقدمه

اختلال علائم جسمی (SSD که قبلاً به عنوان “اختلال جسمانی سازی” یا ” اختلال جسمی شکل ” شناخته می شد) نوعی بیماری روانی است که باعث ایجاد یک یا چند علامت بدنی از جمله درد می شود. این علائم ممکن است به دلیل مشکلات فیزیکی از جمله شرایط عمومی پزشکی، سایر بیماری های روانی یا سوء مصرف مواد، به درستی قابل تشخیص در این دسته نباشند. اما به طور کلی ممکن است در صورتی که علائم شدید شود شخص، دیگر قادر به تحمل آن نباشد. این علائم ممکن است در چندین اندام مختلف شخص نمایان شود.

مفهوم بیماری اختلالات جسمی

اختلال علائم جسمی با تمرکز شدید بر علائم فیزیکی – مانند درد یا خستگی – مشخص می شود که باعث ناراحتی عاطفی و مشکلات عملکردی می شود. ممکن است بیماری تشخیص داده شده دیگری با این علائم داشته باشید یا نداشته باشید، اما واکنش شما به علائم طبیعی نیست. اختلالات جسمی گروهی از اختلالات روانپزشکی هستند که در آن بیماران با تعداد بیشماری از علائم فیزیکی مهم اما غیر قابل توضیح ظاهر می شوند. آنها عبارتند از:

• اختلال جسمانی سازی
• اختلال جسمانی تمایز نیافته
• هیپوکندریازیس
• اختلال تبدیلی
• اختلال درد
• اختلال بدشکلی بدن
• اختلال جسمی

این اختلالات اغلب باعث ناراحتی عاطفی قابل توجهی برای بیماران می شود و برای پزشکان نیز یک چالش است.

بیش از 50 درصد از بیماران با علائم اولیه فیزیکی ظاهر می شوند که با یک وضعیت پزشکی عمومی قابل توجیه نیستند. یعنی علت درد در جسم شخص، از نظر معاینات پزشکی تناقض دارد. برخی از این بیماران معیارهای اختلالات جسمی را دارند. می توان گفت این گروه از بیماری ها در دسته ی روانپزشکی قرار دارند و شخص برای درمان آنها بایستی نزد روانپزشک یا روانشناس برود.

اختلالات جسمی اغلب به اضطراب سلامت عمومی منجر می شود. مشغله مکرر و بیش از حد با علائم فیزیکی غیر قابل توضیح؛ باورهای نادرست یا اغراق آمیز در مورد علائم جسمی؛ مواجهه دشوار با سیستم مراقبت های بهداشتی؛ ناتوانی نامتناسب؛ نمایش احساسات قوی و اغلب منفی نسبت به پزشک یا کارکنان مطب و انتظارات غیر واقعی بیماران، موردی است که اغلب پزشکان در خصوص این افراد با آنها مواجه می شوند و گاهی اوقات، مقاومت یا عدم انطباق با تلاش های تشخیصی یا درمانی نیز می تواند از علت آن باشد. این رفتارها ممکن است منجر به مراجعه‌های مکرر به مطب، آزمایش‌های غیرضروری آزمایشگاهی یا تصویربرداری، یا روش‌های تهاجمی پرهزینه و بالقوه خطرناک شود.

اگر اختلال علائم جسمی دارید، ممکن است پریشانی عاطفی و جسمی قابل توجهی را تجربه کنید. درمان می تواند به کاهش علائم، کمک به مقابله و بهبود کیفیت زندگی کمک کند.

انواع اختلال علائم جسمی چیست؟

هیپوکندریازیس

• اختلال جسمانی شدن
• اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی)
• اختلال ساختگی تحمیل شده به خود (سندرم مونچاوزن)
• اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری (مونچاوزن توسط نماینده)
• اختلال درد

افکار و احساسات در بیماری اختلالات جسمی شامل چه مواردی است؟

• نگرانی دائمی در مورد بیماری احتمالی
• در نظر گرفتن احساسات طبیعی بدن به عنوان نشانه ای از بیماری شدید جسمی
• ترس از جدی بودن علائم، حتی زمانی که هیچ مدرکی وجود ندارد
• فکر کردن به اینکه احساسات فیزیکی تهدید کننده یا مضر هستند
• احساس می کنید ارزیابی پزشکی و درمان کافی نبوده است
• ترس از اینکه فعالیت بدنی ممکن است به بدن شما آسیب برساند
• به طور مکرر بدن خود را از نظر وجود ناهنجاری بررسی کنید
• ویزیت های مکرر که نگرانی های شما را برطرف نمی کند یا آنها را بدتر می کند
• عدم پاسخ به درمان پزشکی یا حساسیت غیر عادی به عوارض جانبی دارو
• داشتن یک اختلال شدیدتر از آنچه معمولاً از یک وضعیت پزشکی انتظار می رود

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

از آنجایی که علائم فیزیکی می تواند به مشکلات پزشکی مرتبط باشد، اگر مطمئن نیستید که چه چیزی باعث علائم شما می شود، مهم است که علائم شما توسط پزشک ارزیابی شود. اگر پزشک معتقد است که شما ممکن است اختلال علائم جسمانی داشته باشید، می تواند شما را به بهترین دکتر اعصاب و روان ارجاع دهد.

چگونه به فردی که دچار بیماری اختلال علائم جسمی شده است کمک کنیم؟

هنگامی که علائم فیزیکی که به عنوان اختلال علائم جسمی در نظر گرفته میشود و در شخص رخ می دهد، پذیرش اینکه این یک بیماری تهدید کننده زندگی اوست، می تواند دشوار باشد. این علائم باعث ناراحتی بسیار واقعی برای فرد می شود و هیچگاه مفید نمی باشد. شما بهتر است، فرد مورد علاقه خود را تشویق کنید تا امکان ارجاع سلامت روان را در نظر بگیرد و راه های مقابله با واکنش به علائم و هرگونه ناتوانی ناشی از آن را بیاموزد.

ناتوانی جسمی ممکن است باعث شود که فرد به شخص دیگر وابسته باشد و به مراقبت فیزیکی و حمایت عاطفی اضافی نیاز داشته باشد که می تواند مراقبان خود را خسته کند و باعث استرس در خانواده و روابط شود. بهتر است برای درمان بهتر آن شخص از یک متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من کمک بگیرید.

علل اختلال علائم جسمی

علت دقیق اختلال علائم جسمی مشخص نیست، اما هر یک از این عوامل ممکن است نقش داشته باشد:

• عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی، مانند افزایش حساسیت به درد
• تأثیر خانواده، که ممکن است ژنتیکی یا محیطی یا هر دو باشد
• ویژگی شخصیتی منفی گرایی، که می تواند بر نحوه شناسایی و درک شما از بیماری و علائم بدن تاثیر بگذارد
• کاهش آگاهی یا مشکل در پردازش احساسات، که باعث می شود علائم جسمی به جای مسائل عاطفی در کانون توجه قرار گیرند.
• رفتار هایی که به علت یاد گرفته شده اند. به عنوان مثال، توجه یا سایر مزایای به دست آمده از داشتن یک بیماری؛ یا “رفتارهای درد” در پاسخ به علائم، مانند اجتناب بیش از حد از فعالیت، که می تواند سطح ناتوانی شما را افزایش دهد. و به یک نوع عادت تنبلی در فرد تبدیل شده است.

چه عواملی در بیماری اختلال علائم جسمی می تواند برای بیمار خطرناک باشد؟

یک سری از عوامل می تواند بیماری را شدیدتر و یا حتی فرد را در موقعیت هایی قرار دهد که برای او بسیار خطرناک باشد مانند:

• اضطراب یا افسردگی
• داشتن یک وضعیت پزشکی یا عدم بهبودی
• قرار گرفتن در معرض خطر ابتلا به یک بیماری پزشکی، مانند داشتن سابقه خانوادگی قوی یک بیماری
• تجربه وقایع استرس زا در زندگی، تروما یا خشونت
• بیماری تروما گذشته، مانند سوء استفاده جنسی از دوران کودکی
• داشتن سطح پایین تر از آموزش و وضعیت اقتصادی و اجتماعی

چنانچه دارای یکی از علائم بالا هستید بهتر است هرچه سریع تر به پزشک متخصص مراجعه نمایید و در نتیجه می توان گفت که این عوامل می تواند حتی در صورت مراقب نبودن منجر به حوادث تلخ تر نیز بشود.

عوارض بیماری اختلالات علائم جسمی

این بیماری مانند سایر بیماری های روانی دیگر می تواند اثرات بسیار بدی بر روی اشخاص بگذارد و سلامت جسمی آنها را تحت تاثیر قرار بدهد. این عوامل عبارتند از:

• سلامت ضعیف
• مشکلات عملکرد در زندگی روزمره، از جمله ناتوانی جسمی
• مشکلات در روابط
• مشکلات در محل کار یا بیکاری
• سایر اختلالات سلامت روان مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات شخصیتی
• افزایش خطر خودکشی مرتبط با افسردگی
• مشکلات مالی به دلیل مراجعه بیش از حد به پزشک

در نتیجه بهتر است همواره با مراجعه کردن به پزشک تا حد امکان از عوارض بیمار خود کاهش دهد تا شاهد نتایج تلخ تری نباشید.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلالات علائم جسمی صحبت کرده ایم و هر آنچه که نیاز است را برای شما گفته ایم تا بتوانید به خوبی در خصوص بیماری اختلال جسمی و نشانه های آن آگاهی پیدا کنید و سعی بنمایید که بیماری را بهتر بشناسید. علاوه بر این بهتر است که حتما از پزشک متخصص روانپزشک آنلاین در سایت دکتر با من نوبت اخذ کنید تا به خوبی درمان شوید.

شیوه ی درمان نیز بدین صورت است که شما وارد سایت می شوید و در آنجا لیست کاملی از روانشناس خوب در تهران با قیمت مناسب و پزشکان اعصاب و روان را مشاهده می کنید و سپس با توجه به ساعت و روزهای فعالیت وی از پزشک نوبت اینترنتی اخذ نمایید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما

منابع

• https://www.healthline.com/
• https://www.psychiatry.org/patients-families/somatic-symptom-disorder/what-is-somatic-symptom-disorder
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3048500/
• https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3181771/
• https://ontario.cmha.ca/documents/the-relationship-between-mental-health-mental-illness-and-chronic-physical-conditions/
• https://www.mentalhealth.org.uk/explore-mental-health/a-z-topics/physical-health-and-mental-health
• https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2007/1101/p1333.html