بسیاری از افراد هر روز به بررسی حجم موهای ریخته شده می پردازند و مرز موها در جلوی سر، اطراف پیشانی و کناره شقیقه ها را به صورت مداوم مورد بررسی قرار می دهند. به همین علت است که پزشکان نیز همواره راهکارهایی را جستجو می کنند تا ریزش مو را درمان و جاهای خالی سر را پر کنند. ریزش مو در افراد مختلف می تواند الگوهای متفاوتی داشته باشد و شروع آن از قسمت های مختلفی از سر باشد. ریزش مو از جلوی سر یکی از شایع ترین الگوهای ریزش مو در افراد است.

ریزش موها به این صورت، سطح پیشانی را افزایش می دهد و می تواند تاثیر قابل توجهی بر زیبایی چهره فرد داشته باشد. به همین علت است که افرادی که با چنین ریزش مویی مواجه می شوند، تمایل دارند که هرچه سریع تر به درمان آن بپردازند و نگرانی های مربوط به این موضوع را تا حد زیادی کاهش دهند و حتی آن را تمام کنند. پس برای اطلاع از این موارد، با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

راهکارهای کلینیکی درمان ریزش مو از جلوی سر

دلایل ریزش موی جلوی سر ابتدا باید تشخیص داده شود. بعد از آن نوبت به درمان می رسد. هر فرد قبل از به کارگیری راهکارهای درمانی باید به یک کلینیک و متخصص ریزش مو در تهران و دیگر شهرها مراجعه کند تا از بهترین روش درمانی آگاه شود. پزشک متخصص می تواند آزمایش های مختلف را انجام دهد و شرایط فرد را بررسی کند تا بتواند علت ریزش موها را در جلوی سر تشخیص دهد. به این ترتیب پزشک با توجه به دلایل ریزش موها به معرفی بهترین راهکار درمانی می پردازد.

به طور معمول راهکارهای کلینیکی به منظور درمان موارد شدید ریزش مو توصیه می شود. البته افرادی که تمایل دارند نتیجه سریع تری بگیرند و نتایج طبیعی و دائمی را جستجو می کنند، می توانند راهکارهای کلینیکی درمان ریزش مو را در پیش گیرند. پیشرفت روش های کلینیکی سبب می شود که عوارض آن کاهش پیدا کند و اغلب افراد می توانند نتیجه مطلوبی بگیرند. کاشت مو از روش های کلینیکی برای درمان ریزش موهای جلوی سر به شمار می رود.

راهکارهای خانگی درمان ریزش مو از جلوی سر

تعداد بسیار زیادی از افراد ترجیح می دهند که پیش از مراجعه به کلینیک، روش های قدیمی را مورد استفاده قرار دهند تا ریزش موی جلوی سر درمان شود. علت این موضوع، هزینه های کم این روش ها و خطر نداشتن آنها است؛ اما نکته قابل توجه این است روش های خانگی بیشتر برای جلوگیری از ریزش مو هستند تا این که روشی برای درمان آن باشند. به همین علت پزشکان آن را به برخی افراد توصیه نمی کنند؛ این افراد عبارتند از:

• افرادی که عوامل ارثی، علت ریزش موی آنها است.
• کسانی که مشکلات هورمونی دارند.
• اشخاصی که به برخی از بیماری ها در پوست سر یا گرافت های مو مبتلا هستند.

روش های خانگی خطری ندارند و می توان از آنها به منظور تقویت موها و جلوگیری از ریزش آنها استفاده کرد یا در برخی از موارد خفیف، ریزش مو را درمان کرد. ماسک های معرفی شده برای مراقبت از موها در ادامه مطلب قیمت کمی دارند و تهیه آنها با استفاده از موادی که اغلب در هر خانه ای یافت می شوند، امکان پذیر است. این ماسک ها از موثرترین ماسک های خانگی هستند تا از ریزش مو از جلوی سر جلوگیری کنند.

ماساژ موها با استفاده از روغن‌های گیاهی

روغن نارگیل، جینسینگ، ماهی و شمعدانی از روغن هایی هستند که برای موها فایده زیادی دارند و برای تقویت ریشه موها و رشد آن کمک کننده هستند. روغن تراپی موها نیم تا یک ساعت پیش از رفتن به حمام می تواند موها را تقویت کند و موجب حالت گرفتن آنها شود. توجه کنید که انجام ماساژ موها با روغن باید با ملایمت باشد. انجام این کار بهتر است با انگشتان باشد و از خراش انداختن پوست سر خودداری کنید. روغن تراپی مو نیازمند همه روغن ها نیست و باید با امتحان کردن انواع روغن، روغنی را پیدا کرد که سازگاری بیشتری با موهای شما دارد.

افراد با پوست سر چرب بهتر است این روش را با احتیاط به کار گیرند. در واقع چنین افرادی باید در مورد روغن تراپی با پزشک مشورت کرده و سپس آن را آغاز کنند و پیش از استفاده از هر روغنی باید متعادل کردن چربی پوست سر خود را انجام دهند. زیرا تجمع چربی در روزنه های پوست از علل ریزش مو در افرادی است که موهای چربی دارند و استفاده از روغن های گیاهی برای ماساژ سر می تواند این چربی ها را افزایش دهد و احتمال ریزش مو را بیشتر کند. شستشوی موها با شامپوی مناسب نیز بعد از روغن تراپی توصیه می شود تا روغن روی پوست سر و موها باقی نماند.

استفاده از آلوئه ورا

ژلی که در گیاه آلوئه ورا وجود دارد، برای سلامتی پوست و مو بسیار مفید است. قرارگیری این ژل روی جلوی سر باید به صورت مستقیم باشد و با ترکیب آن با کمی آب لیموی تازه و روغن نارگیل می توان موها را با آن ماساژ داد. ژل آلوئه ورا، ریشه موها را تقویت می کند، از این طریق زمینه ساز رشد بیشتر آنها می شود و از ریزش موها جلوگیری می کند. علت چنین تاثیری، افزایش گردش خون در این ناحیه است. همچنین آلوئه ورا پوست سر را پاکسازی می کند و از بین برنده چربی های نامطلوب است که برای نرمی و لطافت موها کمک کننده خواهد بود.

آب لیموی تازه

لیموترش را می توان یک ماده غذایی واقعی برای موها معرفی کرد که می تواند با جلوگیری از ریزش موهای جلوی سر و همچنین نازک شدن آنها به نگرانی های افراد در این زمینه پایان دهد. با استفاده از چند قطره آب لیموی تازه و زدن آنها به جلوی موها می توان پس از مدتی مشاهده کرد که ریزش موها متوقف شود. علت این موضوع این است که لیموترش، فولیکول های مو را تحریک می کند و گردش خون را در این ناحیه بهبود می بخشد. به این ترتیب موها تقویت می شوند.

لیمو را می توان درمانی مناسب به منظور تغییر PH پوست سر، درمان بیماری های قارچی خفیف در ناحیه و از بین بردن شوره معرفی کرد. پس می تواند آن را راه حلی مناسب برای درمان ریزش مو از جلوی سر در نظر گرفت.

مراجعه به متخصص ریزش مو در تهران برای یافتن علت ریزش موی جلوی سر

این که علت ریزش مو به صورت دقیق و درست پیدا شود، نیمی از مسیر درمان است. به همین علت در صورت مواجهه با چنین مشکلی باید به یک کلینیک معتبر که از پزشکان باتجربه و ماهری برخوردار است، مراجعه کرد. دکتر مو غرب تهران و سایر نقاط تهران می تواند راهنمایی های مفیدی در زمینه پوست و مو ارائه دهد.

در اولین جلسه، پزشکان متخصص به صورت کامل به معاینه می پردازند و سوابق پزشکی و خانوادگی را بررسی می کنند؛ به این ترتیب خواهند توانست تشخیص دلایل ریزش مو از جلوی سر را به درستی انجام دهند. ممکن است تشخیص دقیق علت نیازمند تعداد جلسه های بیشتری باشد.

بعد از طی شدن این جلسه ها، پزشک به جستجوی بهترین راهکار درمانی می پردازد و آن را پیشنهاد می دهد. سپس می تواند به روزترین روش ها و دستگاه ها را به کار گیرد و مشکل را حل کند. در کلینیک های معتبر، انجام انواع روش های کاشت مو با کیفیتی مطلوب و قیمتی مناسب توسط بهترین پزشکان همواره می تواند مورد توجه افرادی قرار گیرد که در جستجوی درمان ریزش موی جلوی سر هستند.

کلام آخر

ریزش مو از جلوی سر از موضوعاتی محسوب می شود که همواره برای افراد ناخوشایند بوده است. دکتر با من می تواند خدمات پزشکی که مورد نیاز مراجعه کنندگان است را به آنها ارائه دهد. این خدمات می تواند مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه محصولات پزشکی را در بر گیرد. در حقیقت این مجموعه پلی است که برقراری ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان را امکان پذیر می کند. همچنین دکتر با من دسترسی به خدمات پزشکی را برای متقاضیان ساده تر خواهد کرد. به عنوان مثال می توان دکتر پوست ژنتیک را از طریق آن یافت و همچنین درباره مواردی راجع به مشخصات و نحوه دسترسی هر پزشک نیز اطلاعاتی کسب کرد.

پوکی استخوان بیماری است که موجب تحلیل مفصل ران و شکنندگی استخوان ها می شود و در نتیجه ممکن است دیگر شما قادر به حرکت کردن نباشید. در نتیجه در صورتِ مبتلا شدن به این بیماری بهتر است که به متخصص روماتولوژی در سایت دکتر با من، مراجعه کنید.

ما در این مقاله در خصوص بیماری پوکی استخوان، نشانه ها و راه های درمان آن صحبت کرده ایم. پیشنهاد می شود برای آشنایی بیشتر با این بیماری با ما تا انتهای این مبحث همراه باشید.

آمارها نشان می دهد که زنان آسیایی بیشتر به بیماری پوکی استخوان دچار می شوند و این بیماری نیز متقابلا با رعایت رژیم غذایی مناسب و ورزش کردن نیز به راحتی قابل کنترل است.

علائم بیماری پوکی استخوان

پوکی استخوان در اغلب اوقات در مراحل اولیه ی شروع خود هیچ گونه علائمی ندارد و کم کم علائم آن بروز پیدا می کند. موارد زیر نشانه هایی از علائم بیماری پوکی استخوان است که در هر فرد نسبت به فرد دیگر کاملا متفاوت است.

• کمر دردی که می تواند نشانه ی شکسته شدن مهره های کمر باشد.
• عدم افزایش قد و یا حتی کاهش قد در طول عمر فرد
• خمیده شدن قامت در شخص به نحوی که با معاینه ی بالینی نیز مشخص است.
• شکسته شدن استخوان ها به راحتی، حتی با کمترین فشار روی آنها

در صورت مشاهده موارد بالا بهتر است که حتما به پزشک متخصص روماتولوژی و متخصص طب فیزیکی در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

علت پوکی استخوان چیست؟

استخوان های انسان به طور کلی در فرایند بازسازی قرار دارند و بافت جدیدی در بدن ساخته و جایگزین بافت قدیمی می شود. در واقع زمانی که شما سن کمتری دارید، استخوان های جدید بسیار سریع تر ساخته می شوند و تا سن 30 سالگی توده استخوانی رشد می کند. هر چه توده های استخوانی شما بیشتر باشد احتمال مبتلا شدن شما به پوکی استخوان نیز کمتر وجود دارد.

1. خطرات غیرقابل کنترل

• خطرات بیرونی مانند شکسته شدن و خرد شدن استخوان های شخص در زمان وقوع سانحه
• احتمال مبتلا شدن به پوکی استخوان در زنان بیشتر از مردان است.
• هر چه سن اشخاص بالاتر رود، امکانِ ابتلای آنان به پوکی استخوان نیز بیشتر است.
• برای سفید پوستان آسیایی احتمال بیشتری وجود دارد که به پوکی استخوان مبتلا شوند.
• سابقه ارثی در خانواده نیز موجب انتقال این بیماری خواهد شد به همین جهت اگر در خانواده خود اشخاصی به پوکی استخوان دچار شده اند حتما به پزشک مفاصل و فوق تخصص روماتولوژی در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

2. مشکلات و تغییرات هورمونی
   زمانی که مقدار سطح هورمون ها در بدن پایین تر باشد و دستخوش تغییرات گوناگون قرار بگیرد احتمال مبتلا شدن به این بیماری، در فرد افزایش پیدا می کند.
   
3. هورمون های جنسی

• پایین آمدن سطح هورمون های جنسی در افراد، موجب مبتلا شدن آنها به پوکی استخوان می شود. کاهش سطح استروژن در یائسگی زنان از مهمترین عللی است که آنها را به این بیماری دچار می کند. همچنین موجب می شود که سطح تستوسترون در آقایان نیز بیشتر شود. علاوه بر این موضوع درمان سرطان پروستات و سینه منجر به تغییرات خاصی در هورمون های استروژن و پروژسترون می شود که خود علت ایجاد پوکی استخوان است.
• از عوارض مشکلات کم کاری و پرکاری تیروئید نیز می توان به بیماری پوکی استخوان اشاره کرد چرا که این بیماری به دلیل داروهای مصرفی برای درمان اثر مستقیمی بر پوکی استخوان می گذارد.
• هورمون های کلیوی نیز در اثر درگیر شدن بیماری، ظرفیت تبدیل شدن به پوکی استخوان را نیز دارند.

4. رژیم های غذایی

• وجود کلسیم در بدن تراکم استخوان را بالاتر می برد و به حفظ و تقویت آن کمک می کند. به همین دلیل کاهش آن موجب می شود که استخوان ها زودتر آسیب ببینند و یا حتی بشکنند.
• پایین آوردن شدید وزن با استفاده از رژیم های غذایی خاص، منجر به از دست رفتنِ آنی، مولد مغذی در بدن می شود.
• جراحی های معده و روده و یا عمل های زیبایی با استفاده از کوچک کردن معده، خود موجب عدم جذب کلسیم در بدن می شود.

استروئیدها و سایر داروها

استفاده مدام از داروهای کورتیکواستروئید خوراکی یا تزریقی مانند پردنیزون و کورتیزون موجب جلوگیری از تشکیل توده های استخوانی می شود. داروهایی که برای درمان بیماری های زیر استفاده می شود، بیماری پوکی استخوان را به همراه دارد:

• تشنج
• فلاکس معده
• سرطان
• رد پیوند

شیوه و عادت های زندگی هر فرد

هر چقدر سبک زندگی سالم تری داشته باشید، احتمال ابتلا به بیماری پوکی استخوان در شما کمتر می شود مانند:

1. ورزش کردن
2. عدم استفاده از الکل
3. کمتر کردن استفاده از دخانیات و قلیان

اگر موارد بالا را به شکل صحیحی در برنامه روزمره زندگی خود قرار دهید، ابتلا به این بیماری را کاهش می دهید.

عوارض پوکی استخوان چیست؟

شکستگی استخوان ها از مهمترین عوارض پوکی استخوان است که بیشتر در کمر و لگن این اتفاق می افتد. شکستگی های لگن اغلب در اثر افتادن ایجاد می شود و می تواند منجر به ناتوانی و حتی افزایش خطر مرگ در سال اول پس از آسیب شود.

این موضوع می تواند باعث شکسته شدن استخوان ها و مهره های کمر شود، که با درد زیاد نیز همراه است.

تشخیص پوکی استخوان به چه صورت است؟

تشخیص پوکی استخوان به این شکل است که شما با توجه به تجویز و توصیه پزشک روماتولوژی و یا متخصص ارتوپدی در سایت دکتر با من، یک آزمایش تخصصی را انجام داده و سپس پزشک با توجه به جواب آزمایش درمان شما را شروع می کند تا هرچه سریعتر بهبود یابید.

آزمایش تراکم استخوان را با دستگاهی که از میزان مشخصی اشعه X استفاده می کند، گرفته می شود که با توجه به مقدار مواد معدنی موجود در استخوان های فرد، گزارش آزمایش حاصل می شود.

شما در این آزمایش بر روی یک صندلی و یا تخت قرار گرفته اید و دستگاه به حالت اسکنر عمل خواهد کرد. البته این دستگاه معمولا استخوان های ستون فقرات و لگن را بررسی می کند.

درمان پوکی استخوان چیست؟

این بیماری در صورت از بین نرفتن استخوان ها و عدم شکستن آنها درمان می شود اما ممکن است به هیچ عنوان برای شما درمان دارویی تجویز نشود و بر روی عواملی که این موضوع را تشدید می کنند، پزشک تمرکز کند. در ادامه به آن خواهیم پرداخت:

1. بیو فسفونات ها

این دارو زمانی تجویز می شود که احتمال شکستگی های استخوان افزایش پیدا کند که داروهای زیر معمولا برای درمان این بیماری در حوزه دارویی گفته شده تجویز می شود:

• Alendronate (Binosto, Fosamax)
• Risedronate (Actonel, Atelvia)
• Ibandronate (Boniva)
• Zoledronic acid (Reclast, Zometa)

2. داروهای آنتی بادی مونوکلونال

از جمله داروهایی که در این حوزه وجود دارد، تجویز دنوزوماب از طریق یک شات زیر پوستی هر شش ماه است که موجب تقویت بیشتر استخوان ها می شود. در نتیجه می توان گفت که جلوی شکستگی استخوان در بدن را نیز خواهد گرفت.

بسیاری اوقات این دارو به صورت دائمی برای شما تجویز می شود چرا که در صورت قطع آن این احتمال وجود دارد که شما دچار شکستگی استخوان شوید. این موضوع را در نظر بگیرید که در صورت استفاده از این دارو، قبل از مراجعه به دندانپزشک او را مطلع سازید.

رالوکسیفن، از دیگر داروهای این حوزه است که پزشک برای شما تجویز می کند و به خصوص برای زنانی که یائسه شده اند نیز بسیار مفید است چرا که سطح هورمون در بدن آنها متغیر است، این موضوع خود منجر به پوکی استخوان می شود.

داروهای استخوان ساز

در برخی از مواقعِ تخصصی تر پزشک روماتولوژی، داروهای زیر را برای شما تجویز خواهد کرد:

1. تری پاراتاید. (Forteo)
   این دسته از داروها موجب بازسازی هورمون پاراتیروئید می شود و محرک خوبی برای رشد استخوان در فرد است که از طریق تزریق روزانه وارد بدن می شود و رشد استخوانی جدید را تحریک می کند. با تزریق روزانه زیر پوستی تجویز می شود. پس از دو سال درمان با teriparatide، یک داروی پوکی استخوان دیگر برای حفظ رشد استخوان جدید تجویز می شود.

2. Abaloparatide_ Tymlos
   این دارو نیز همچنین شبیه ساز، هورمون پاراتیروئید می باشد و سقف مصرف آن حدودا دو سال است.
   
3. Romosozumab _Evenity
   این دارو یکی از جدیدترین داروهای حوزه ی درمان پوکی استخوان است که بایستی این تزریق، در مطب دکتر متخصص روماتولوژی صورت بگیرد.

درمان خانگی پوکی استخوان چیست؟

علاوه بر شیوه های درمانی گفته شده شما بایستی در منزل خود نیز مراقبت های لازم را انجام دهید که ما در زیر مهم ترین آنها را برای شما ذکر کرده ایم.

1. استفاده از کفش های مناسب
2. استفاده از تشک مناسب برای خوابیدن
3. نصب کردن نرده های نگهدارنده برای جلوگیری از زمین خوردن در راه رفتن
4. عدم استفاده از سیگار و دخانیات در طول روز
5. قطع کردن مصرف الکل
6. خوردن غذاهای مفید و کلسیم دار
7. انجام ورزش هایی که توسط دکتر تجویز می شود.

چگونه از پزشک روماتولوژی، ارتوپدی و یا طب فیزیکی نوبت بگیریم؟

شما می توانید به سایت دکتر با من مراجعه و در آنجا لیست کامل پزشکان متخصصی که می توانید به آنها مراجعه کنید، نوبت خود را اخذ نمایید.

این سایت به عنوان بزرگترین سایت پزشکی این امکان را برای شما به وجود آورده که بدون مراجعه به مطب، نوبت خود را اخذ کنید و یا از مشاوره های آنلاین و ویزیت آن، به راحتی استفاده کنید. با آرزوی بهبودی شما هموطن گرامی

پرخوابی ایدیوپاتیک یا نارسایی بیداری مزمن یا پرخوابی بدون دلیل یک اختلال خواب است که باعث می‌شود فرد مبتلا به آن در طول روز احساس خوابیدگی و خستگی کند. این بیماری برای بسیاری از افراد مبتلا به آن، به چالشی بزرگ تبدیل شده است. برای بررسی این بیماری بهتر است از نگاهی به تعریف این بیماری، علایم و علت‌های آن، تشخیص و درمان پرخوابی ایدیوپاتیک شروع کنیم.

تعریف پرخوابی ایدیوپاتیک

پرخوابی ایدیوپاتیک یا نارسایی بیداری مزمن یک اختلال خواب است که باعث می‌شود فرد مبتلا به آن در طول روز احساس خوابیدگی و خستگی کند. علائم پرخوابی ایدیوپاتیک ممکن است برای بسیاری از افراد متفاوت باشد ولی بیشتر شامل خوابیدن بیش از حد، افتراق و تعریف شده و با شدت متفاوت در مدت زمان متفاوتی طول می‌کشد.

علت‌های پرخوابی بدون دلیل

با توجه به تحقیقات انجام شده در مورد این بیماری، علت پرخوابی ایدیوپاتیک هنوز مشخص نیست. اما برخی از عوامل می‌توانند برای ایجاد پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشند، از جمله:

• • ژنتیک

• • بیماری‌های روانی

• • عوارض دارویی

• • عوامل محیطی

• • کم‌خونی

علائم پرخوابی ایدیوپاتیک

به طور کلی، افراد مبتلا به پرخوابی ایدیوپاتیک تمایل دارند در هر زمان و موقعیتی خوابیدن را تجربه دارند.

• • خوابیدن در هنگام رانندگی، کار با ماشین و کارهای خطرناک دیگر

• • بیشتر برای تحریک خود، نیاز به نوشیدن قهوه یا سایر محرک‌های خوراکی دارند

• • بیشتر برای احیای خود به دوشیبی و یا فعالیت‌های بدنی دیگر نیاز دارند

• • افتراق و عدم توانایی در تمرکز در طول روز

• • کاهش قدرت تمرکز و حافظه

تشخیص پرخوابی بدون دلیل

بهترین روش برای تشخیص پرخوابی بدون دلیل، ملاقات با یک دکتر روانپزشک است که از شما برای بررسی تاریخچه پزشکی، انجام آزمایش‌های خون و شرح علائم شما سوال خواهد کرد. روانپزشک ممکن است شما را برای آزمایش به مراکز خواب ارجاع دهد تا بیشتر در مورد علت اختلال پرخوابی شما بدانند.

درمان پرخوابی ایدیوپاتیک

هیچ درمان دقیقی برای پرخوابی ایدیوپاتیک وجود ندارد. اما برای کاهش علائم پرخوابی می‌توان از روش‌هایی مانند مصرف داروها، تغییرات در شیوه زندگی و ترکیب درمانی استفاده کرد.

• • برنامه‌ریزی خواب منظم

• • تمرین و فعالیت‌های بدنی منظم

• • رعایت تغذیه سالم و متوازن

• • کاهش مصرف قهوه، سیگار و الکل

• • تغییرات در شیوه زندگی

درمان دارویی

پزشک شما ممکن است برای درمان پرخوابی داروهایی را تجویز کند، از جمله داروهای تحریک کننده سیستم عصبی مرکزی، مانند :

• • ماده مودافینیل: این دارو یک ماده تحریک کننده مرکزی است که برای کاهش علائم پرخوابی استفاده می‌شود. ماده مودافینیل به طور معمول صبحانه می‌خورد و علائم پرخوابی را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد.

• • ماده آمفتامین: این دارو یک ماده تحریک کننده مرکزی است که برای کاهش علائم پرخوابی استفاده می‌شود. ماده آمفتامین به طور معمول صبحانه می‌خورد و به طور قابل توجهی علائم پرخوابی را بهبود می‌بخشد.

پیشگیری از پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل

برخی از روش‌های پیشگیری از پرخوابی ایدیوپاتیک شامل:

• • رعایت زمان خواب منظم

• • رعایت تغذیه سالم و متوازن

• • اجتناب از مصرف قهوه، سیگار و الکل

• • انجام تمرین و فعالیت‌های بدنی منظم

• • انجام وظایف خطرناک در صحت کامل

نتیجه‌گیری

پرخوابی ایدیوپاتیک یکی از مشکلات شایع در جامعه است که می‌تواند بر روی کیفیت زندگی فرد تاثیر گذار باشد. با وجود عدم وجود درمان دقیقی برای این بیماری، انجام تغییرات در شیوه زندگی و مصرف داروهای تحریک کننده می‌تواند بهبود علائم پرخوابی را ایجاد کند. در صورتی که شما علائم پرخوابی را تجربه می‌کنید، بهتر است با بهترین روانپزشک در تهران در مورد روش‌های درمان صحبت کنید.

سوالات متداول

1. 1. پرخوابی ایدیوپاتیک چیست؟ پرخوابی بدون دلیل یکی از اختلالات خواب است

1. 1. آیا پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل قابل درمان است؟ بله، علائم پرخوابی ایدیوپاتیک با تغییر در شیوه زندگی و مصرف داروهای تحریک کننده بهبود پیدا می‌کند.

1. 1. آیا پرخوابی ایدیوپاتیک می‌تواند تأثیری بر روی کیفیت زندگی فرد داشته باشد؟ بله، پرخوابی ایدیوپاتیک یا پرخوابی بدون دلیل می‌تواند بر روی کیفیت زندگی فرد تاثیر گذار باشد.

1. 1. آیا مصرف داروهای تحریک کننده برای درمان پرخوابی ایدیوپاتیک بدون مشورت با پزشک اعصاب و روان ممکن است؟ خیر، مصرف داروهای تحریک کننده برای درمان پرخوابی ایدیوپاتیک باید با مشورت پزشک متخصص اعصاب و روان صورت گیرد.

1. 1. آیا تغییر شیوه زندگی می‌تواند در درمان پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشد؟ بله، تغییر شیوه زندگی می‌تواند در بهبود علائم پرخوابی ایدیوپاتیک موثر باشد.

منابع

• • Causes and Effects of Oversleeping

• • Oversleeping: Causes, Health Risks, and More

• • Oversleeping Side Effects: Is Too Much Sleep Harmful?

• • Oversleeping: Bad for Your Health?

• • Oversleeping: Signs, Complications, and Outlook

• • Oversleeping: Definition, effects, and causes

پارکینسون، یک اختلال عصبی است که به دلیل تأثیراتش بر افراد و خانواده‌هاشان به تدریج مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، به جزئیات پارکینسون خواهیم پرداخت و علل، علائم، تشخیص و جوانب مختلف زندگی با این بیماری را بررسی خواهیم کرد.

پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که عمدتاً بر اعصاب حرکتی مغز تأثیر می‌گذارد. این بیماری به نام دکتر جیمز پارکینسون، پزشک انگلیسی که نخستین بار آن را توصیف کرد، نامگذاری شده است. این بیماری اغلب در افراد مسنتر اتفاق می‌افتد، اما ممکن است در سنین جوانی نیز ظاهر شود.

تاریخچه

این بیماری برای اولین بار در سال 1817 توسط دکتر جیمز پارکینسون، پزشک انگلیسی، توصیف شد. در آن زمان، او بیماری را “لرزش لرزه” یا “پارالیزی اگیتانس” نامید. توصیف او در کتابی به نام “An Essay on the Shaking Palsy” که در سال 1817 منتشر شد، ظاهر شد. این کتاب توصیف جامعی از علائم این بیماری و تأثیرات آن بر حیات روزمره افراد بود.

در سال 1867، نوشته‌ها و توضیحات دقیق‌تری از بیماری پارکینسون توسط جین مارتین چارک، یک پزشک فرانسوی، منتشر شد. او علائم بیماری را به‌صورت جداگانه توصیف کرد و به نوعی به آن اسمی جدید داد.

در دهه‌های بعدی، تحقیقات در زمینه علم اعصاب و پزشکی توسعه یافت و نقش ناحیه‌های مختلف مغز در بروز بیماری پارکینسون بیشتر مشخص شد. در دهه 1960، کشف دوپامین به عنوان یک ماده شیمیایی مغزی مهم در کنترل حرکت‌های عضلانی توسط دو دانشمند انگلیسی به نام‌های آرچیبالد لودو و اولیور ساکس، اساس توسعه درمان‌های جدید برای بیماری پارکینسون شد.

در سال 1960، لوودیگ یتسو و امیلیو لانزی، دو پزشک ایتالیایی، برای اولین بار از لوودوپا به عنوان یک درمان مؤثر برای بیماری پارکینسون گزارش دادند. این دارو سپس به سرعت به عنوان یک درمان مؤثر شناخته شد و تاثیر آن در افزایش سطح دوپامین در مغز به‌ویژه مورد توجه قرار گرفت.

تا امروزه، تحقیقات در زمینه این بیماری ادامه دارد و روش‌های جدید در تشخیص و درمان در حال توسعه است.

 

آمار جهانی

• نزدیک به یک میلیون نفر در ایالات متحده با بیماری پارکینسون (PD) زندگی می کنند. انتظار می رود این تعداد تا سال 2030 به 1.2 میلیون نفر افزایش یابد. پارکینسون دومین بیماری تخریب کننده عصبی پس از بیماری آلزایمر است.
• سالانه نزدیک به 90000 نفر در ایالات متحده به بیماری PD مبتلا می شوند.
• بیش از 10 میلیون نفر در سراسر جهان با PD زندگی می کنند.
• چهار درصد از افراد مبتلا به PD قبل از 50 سالگی تشخیص داده می شوند.
• مردان 1.5 برابر بیشتر از زنان به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند.

دلایل بیماری پارکینسون

در حال حاضر، دقیقاً علت اصلی این بیماری هنوز مشخص نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشند. در زیر، عواملی که به نظر می‌رسد در بروز این بیماری تأثیرگذارند، ذکر شده‌اند:

عوامل ژنتیکی: برخی از افراد دارای تاریخچه خانوادگی بیماری پارکینسون هستند، که اشاره به نقش ژنتیک در این بیماری دارد. برخی از ژن‌هایی که با بروز این بیماری در ارتباط هستند، شناخته شده‌اند.

اختلال در تولید دوپامین: کاهش تولید دوپامین، یک ماده شیمیایی مغزی مهم که نقش اساسی در کنترل حرکت‌های عضلانی دارد، به عنوان یکی از ویژگی‌های این بیماری شناخته شده است.

استرس اکسیداتیو: (تولید زیاد رادیکال‌های آزاد در سلول‌ها) ممکن است به تلفات سلولی مغزی منجر شود و در بروز این بیماری نقش داشته باشد.

عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی نیز به عنوان عوامل خطر احتمالی برای این بیماری مطرح شده‌اند. به عنوان مثال، تماس با مواد شیمیایی مختلف مانند هربی ساید (کشتار حشرات) یا آلفا-سینوکلئین (مورد استفاده در برخی از صنایع) به بیماری پارکینسون مرتبط شده است.

مهم است بدانید که این بیماری احتمالاً ناشی از ترکیبی از این عوامل است و تأثیر هر عامل ممکن است در هر فرد متفاوت باشد. همچنین، تحقیقات بیشتر در حال ادامه است تا بهترین درک از علت‌های این بیماری به دست آید و راهکارهای درمانی بهبود یابند.

انواع پارکینسون

این بیماری به چندین نوع تقسیم می‌شود، هرکدام با ویژگی‌ها و علائم مخصوص خود. در زیر به برخی از انواع اصلی آن اشاره خواهیم کرد:

1. پارکینسون اساسی :

• این نوع ، که گاهی به عنوان پارکینسون اولیه نیز شناخته می‌شود، عمدتاً به عنوان یک بیماری ایدیوپاتیک (علت نامشخص) تشخیص داده می‌شود. این نوع بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد.

2. پارکینسون ناشی از داروها :

• برخی از داروها ممکن است علائم شباهت دار به بیماری پارکینسون ایجاد کنند. این علائم به طور معمول پس از قطع یا کاهش داروها حاصل از این نوع پارکینسون بهبود می‌یابد.

3. پارکینسون ناشی از صفحه مغناطیسی :

• برخی از موارد، مثل استفاده از صفحه‌های مغناطیسی در مورد تشخیص و درمان بیماری‌های مغزی، ممکن است علائم پارکینسون را به وجود آورند.

4. پارکینسون ناشی از زخم مغزی :

• آسیب به مغز ناشی از زخم یا سایر حوادث ممکن است علائم پارکینسون را ایجاد کند.

5. پارکینسون ژنتیک :

• برخی از افراد ممکن است ژن‌های خاصی داشته باشند که باعث افزایش خطر ابتلا به این بیماری شوند. این نوع معمولاً در خانواده‌ها به چشم می‌خورد.

6. پارکینسون ناشی از عوامل محیطی :

• تعامل با عوامل محیطی خاص، نظیر سموم و آلودگی، ممکن است به وجود این بیماری بیانجامد.

همه این انواع با توجه به شرایط مختلف و علل مختلفی که آنها را ایجاد می‌کنند، ویژگی‌ها و درمان‌های متفاوتی دارند.

 

علائم و تشخیص زودرس

• لرزش یکی از علائم بارز این بیماری است. این لرزش عمدتاً در دست‌ها شروع می‌شود و ممکن است به سایر بخش‌های بدن گسترش یابد. در حالت استراحت، لرزش معمولاً کمتر و در حالت فعالیت بیشتر می‌شود.
• کاهش توانایی در آغاز و پایان حرکت و کاهش سرعت حرکت از جمله اختلالات حرکتی این بیماری هستند.
• افراد مبتلا ممکن است تجربه افزایش تنش و تصلب در عضلات خود را داشته باشند.
• اختلالات تعادل و راه‌رفتن نیز معمولاً در افراد مبتلا به این بیماری دیده می‌شود.
• ممکن است حرکات چشمی نامنظم شوند و به عنوان یکی از علائم غیرحرکتی ظاهر شوند.
• مشکلات خواب، از جمله بی‌قراری شبانه و تغییر در الگوهای خواب، معمولاً در افراد مبتلا مشاهده می‌شود.
• برخی افراد ممکن است با مشکلات حافظه، تمرکز، و اجرای وظایف عقلانی مواجه شوند.

علائم با گذر زمان پیشرفت کرده و شدت آنها ممکن است تغییر کند. مهم است که افراد مبتلا به این بیماری با پزشک خود در تماس باشند تا برنامه درمانی مناسبی برای کنترل علائم این بیماری برنامه‌ریزی شود. تشخیص زودرس نه تنها درمان به موقع را تسهیل می‌کند بلکه کیفیت زندگی افراد مبتلا را افزایش می‌دهد.

لرزش در بیماری پارکینسون چگونه است؟

لرزش یکی از علائم بارزاین بیماری است و به عنوان یک نوع اختلال حرکتی ذکر می‌شود. این لرزش به ویژه در دستها شناخته می‌شود، اما ممکن است به بخش‌های دیگر از بدن نیز گسترش یابد. در زیر توضیحاتی در مورد لرزش آورده شده است:

• نوع لرزش

لرزش در بیماری پارکینسون عمدتاً ریتمیک است. این به این معناست که لرزش به صورت یک نوسان آهسته و متناوب در حالت استراحت یا در حین انجام کارهای سبک رخ می‌دهد.

• شروع در یک طرف بدن

اغلب لرزش در یکی از دست‌ها شروع می‌شود. این ممکن است ابتدا به صورت لرزش کوچک در انگشتان یا دست شروع شود و سپس به تدریج در سایر بخش‌های دست یا حتی سایر بخش‌های بدن گسترش یابد.

• تغییر با فعالیت

لرزش در این بیماری معمولاً با فعالیت‌هایی مانند نوشیدن یا نوشتن کمتر مشهود است. به عبارت دیگر، حین انجام کارهای سبک و معمولاً در حالت استراحت، لرزش بیشتر احساس می‌شود.

لرزش در این بیماری ناشی از کاهش تولید دوپامین در مغز است. دوپامین یک ماده شیمیایی مغزی است که نقش مهمی در کنترل حرکات عضلانی ایفا می‌کند. کاهش دوپامین باعث عدم تعادل در سیگنال‌های عصبی می‌شود که به حرکات دقیق کمک می‌کند، و این باعث بروز لرزش در بیماری پارکینسون می‌شود.

 

این بیماری را چگونه تشخیص دهیم؟

• بررسی علائم بالینی
• تاریخچه پزشکی
• آزمایش‌های حرکتی
• آزمایش‌های تصویربرداری
• آزمایش‌های خون
• آزمایش‌های ژنتیکی

ترکیبی از این روش‌ها و اطلاعات به دست آمده از تجزیه و تحلیل نتایج آزمایش‌ها به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دقیق‌تری در مورد وجود یا عدم وجود بیماری پارکینسون بدهد.

پیشگیری و آگاهی

متأسفانه تا کنون راه‌حل قطعی برای جلوگیری از این بیماری وجود ندارد، زیرا علت دقیق آن مشخص نشده است. با این حال، برخی از راهکارها و عادات سالم ممکن است به عنوان اقدامات پیشگیری و مدیریت علائم بیماری مورد توجه قرار گیرند:

1. ورزش منظم و فعالیت‌های بدنی می‌توانند به بهبود عملکرد حرکتی و عضلانی کمک کنند. فعالیت‌هایی مانند پیاده‌روی، شنا، یا تمرینات مقاومتی می‌توانند در این زمینه مؤثر باشند.
2. مراقبت از سلامت عمومی مغز از طریق مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها (مانند میوه‌ها و سبزیجات)، کاهش استفاده از مواد مخدر، و مدیریت استرس می‌تواند به سلامت مغز کمک کند.
3. مواد مغذی مهم برای سلامت مغز و جلوگیری از بیماری‌های عصبی در رژیم غذایی قرار بدهید. این شامل مصرف مقدار مناسبی از ویتامین‌ها و مواد معدنی مانند ویتامین C، ویتامین E، سلنیوم، و کوئنزیم Q10 است.
4. اگر ممکن است با مواد شیمیایی مضر، مواد سمی، یا دیگر عوامل خطر در محیط کار یا زندگی رو به رو شوید، اقداماتی انجام دهید تا خود را از این عوامل محافظت کنید.
5. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که مصرف موادی مانند قهوه، چای سبز، و آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است باعث کاهش خطر بروز بیماری پارکینسون شود. با این حال، نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه وجود دارد.

به هر حال، مهم است که قبل از اتخاذ هرگونه تغییرات در سبک زندگی یا مصرف مکمل‌ها، با پزشک خود مشورت کنید. همچنین، افرادی که از علائم مشکوک به این بیماری رنج می‌برند، باید به پزشک مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنند.

 

نقش آموزش در آگاهی از پارکینسون

به طور کل آموزش و افزایش آگاهی درباره این بیماری، هم برای افراد مبتلا به این بیماری و هم برای جامعه اهمیت بسیاری دارد. در زیر نقش آموزش در افزایش آگاهی از این بیماری بیان شده است:

شناخت بیشتر افراد: آموزش به افراد درباره علائم، عوامل خطر، و راهکارهای مدیریت بیماری ، باعث شناخت بیشتر و درک بهتر آنها نسبت به وضعیت خود می‌شود.

شناخت زودرس علائم: اطلاعات به افراد کمک می‌کند تا علائم بیماری را زودتر تشخیص دهند و به پزشک مراجعه کنند. تشخیص زودرس می‌تواند در مدیریت بهتر بیماری و بهبود پیش‌آگهی‌ها کمک کند.

ترویج سلامت عمومی: آموزش در مورد نحوه حفظ سلامتی عمومی و اعتنای به ایمنی خود می‌تواند به کاهش عوامل خطر کمک کند.

حمایت از خانواده و دیگر افراد نزدیک: خانواده و افراد نزدیک معمولاً نقش مهمی در مراقبت از افراد مبتلا به این بیماری ایفا می‌کنند. آموزش به آنها کمک می‌کند تا بهترین حمایت را ارائه دهند و با چالش‌های مرتبط با بیماری آشنا شوند.

کاهش تبعیض و ترس: اطلاعات کامل و صحیح می‌تواند به کاهش تبعیض و ترس در جامعه نسبت به افراد مبتلا به این بیماری کمک کند.

تاثیر مثبت بر کیفیت زندگی: آگاهی از بیماری و مدیریت مناسب آن می‌تواند به افراد کمک کند تا بهترین استفاده را از منابع درمانی و پشتیبانی ببرند و کیفیت زندگی‌شان را بهبود بخشند.

تشویق به حمایت اجتماعی: آموزش در مورد نیاز به حمایت اجتماعی و اشتراک گذاری تجربیات با سایر افراد مبتلا ، به فرآیند تطبیق و پذیرش کمک می‌کند.

در نتیجه، آموزش ابزار مهمی است که می‌تواند به فرد و جامعه کمک کند تا با بیماری پارکینسون به بهترین شکل ممکن مقابله کنند و زندگی بهتری داشته باشند.

نقش تغذیه و ورزش در مدیریت این بیماری

تغذیه

• مصرف غذاهای غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها مانند توت، انگور، سبزی‌های تازه، و گردو
• مصرف پروتئین به میزان کافی شامل گوشت‌های سفید، ماهی، مرغ، حبوبات، و محصولات لبنی
• حفظ وزن سالم و جلوگیری از چاقی
• مصرف ویتامین D مانند ماهی ، سویا، شیر

ورزش

• تمرینات مختلف تناوبی و مقاومتی شامل پیاده‌روی، شنا یا تمرینات با وزنه‌های سبک
• تمرینات تنفسی
• تمریناتی مانند یوگا

تغذیه سالم و فعالیت‌های ورزشی با توجه به مشورت با پزشک و به عنوان بخشی از برنامه درمانی، می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری کمک کنند.

 

گزینه های درمان پارکینسون

درمان این بیماری شامل یک ترکیب گسترده از رویکردهای مختلف است که بر اساس نوع و شدت علائم، نیازهای فرد، و پیشرفت بیماری تعیین می‌شود. در زیر، روش‌های مختلف درمان توضیح داده شده‌اند:

• داروها

لوودوپا (Levodopa): این دارو به عنوان یکی از اصلی‌ترین درمان‌ها برای بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد. لوودوپا به مغز دوپامین (ماده شیمیایی که در بیماران پارکینسون کمتر تولید می‌شود) افزوده می‌شود و علائم حرکتی را بهبود می‌بخشد.

داروهای آنتی‌کولینرژیک: برخی از داروها مانند هیدرازین و بنزتروپین برای کمک به کنترل لرزش و سفتی عضلات استفاده می‌شوند.

داروهای آنتی‌اکسیدان: مصرف داروهایی مانند سلینیوم، ویتامین C و E به عنوان مکمل‌های آنتی‌اکسیدان ممکن است به مقابله با استرس اکسیداتیو کمک کند.

داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز B (MAO-B Inhibitors): این داروها اثر مثبتی بر تولید دوپامین در مغز دارند و ممکن است در کنترل علائم بیماری مؤثر باشند.

• جراحی

عمل جراحی استیمولاسیون عمیق مغز (DBS): این روش جراحی جهت کنترل علائم حرکتی در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، یک الکترود به مواضع خاصی از مغز کاشته می‌شود و با استفاده از یک دستگاه تحت پوستی کنترل می‌شود.

• فیزیوتراپی

تمرینات حرکتی و تنفسی: فیزیوتراپی با ارائه تمرینات مخصوص و تنظیمات حرکتی می‌تواند به افراد کمک کند تا علائم حرکتی خود را بهبود بخشند و از افت کارکرد جلوگیری کنند.

• ترکیب درمانی

برخی از افراد ممکن است از ترکیب مختلف داروها و روش‌های درمانی استفاده کنند تا بهترین کنترل بر روی علائم بیماری را داشته باشند.

• پشتیبانی روانی

مشاوره روان‌شناختی و حمایت از نظر روانی می‌تواند به افراد و خانواده‌های مبتلا به بیماری پارکینسون در مدیریت استرس و سازگاری با تغییرات کمک کند.

همه این روش‌ها باید توسط پزشک متخصص نظارت و تنظیم شوند. انتخاب مناسب‌ترین روش درمانی بستگی به ویژگی‌های فردی هر بیمار و نظر پزشک دارد.

اشتباهات متداول در مورد پارکینسون

در مورد این بیماری ، برخی از اشتباهات متداول و اطلاعات غلط ممکن است به وجود بیایند. در زیر برخی از این اشتباهات ذکر شده‌اند:

• اشتباه: پارکینسون صرفاً مشکل حرکتی است.

واقعیت: هرچند علائم حرکتی مانند لرزش و سفتی عضلات دیده می‌شوند، اما این بیماری همچنین می‌تواند عوارض غیرحرکتی مانند مشکلات حافظه، افت توانایی تجزیه و تحلیل، و اضطراب را نیز به همراه داشته باشد.

• اشتباه: پارکینسون تنها برای افراد مسن اتفاق می‌افتد.

واقعیت: بله، اغلب افراد مبتلا در سنین میانسال یا پیرتر هستند، اما این بیماری می‌تواند در سنین جوان‌تر نیز ظاهر شود. اطفال، نوجوانان، و افراد جوان هم ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

• اشتباه: پارکینسون نمایانگر افت ذهنی طبیعی است.

واقعیت: این بیماری می‌تواند به مشکلات حافظه، تمرکز، و تجزیه و تحلیل هویت منجر شود. این مسائل می‌توانند از ابتدای بیماری حاضر باشند.

• اشتباه: همه افراد مبتلا به پارکینسون لرزش دارند.

واقعیت: این بیماری ممکن است با لرزش، سفتی عضلانی و مشکلات حرکتی دیگر همراه باشد، اما نه همه افراد لرزش دارند و نه همه افراد به یک شدت از علائم مشابه رنج می‌برند.

• اشتباه: هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد.

واقعیت: در حال حاضر، هر چند که این بیماری قابل درمان کامل نیست، اما درمان‌های مختلفی برای کنترل علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا وجود دارد. از داروها تا جراحی‌های مختلف، روش‌های متنوعی برای مدیریت این بیماری وجود دارد.

اطلاعات صحیح و آگاهی از ویژگی‌های بیماری پارکینسون می‌تواند به افراد کمک کند تا با دقت به مسائل مربوط به این بیماری نگریسته و منابع اطلاعاتی معتبر را برای درک بهتر بیماری مورد استفاده قرار دهند.

 

راهنمای مراجعه به پزشک

برای تشخیص، درمان، و مدیریت این بیماری ، بهتر است ابتدا با یک پزشک عمومی یا پزشک خانواده مشورت کنید. این پزشک می‌تواند شما را به یک تخصصی‌ترین پزشک ارجاع دهد. پزشکان زیر ممکن است در تشخیص و مدیریت بیماری پارکینسون نقش داشته باشند:

پزشکان نورولوژیست متخصص در بررسی و درمان اختلالات عصبی اعم از بیماری‌های مزمن مانند بیماری پارکینسون هستند. آن‌ها تخصص دقیق در زمینه سیستم عصبی دارند و می‌توانند تشخیص دقیق تر و درمان متخصصانه‌تری ارائه دهند.

متخصصین فیزیوتراپی می‌توانند برنامه‌های تمرینی و فیزیکی مناسب برای بهبود حرکت و افزایش قدرت عضلات ارائه کنند.

برخی از افراد مبتلا ممکن است با مسائل روانی مانند افسردگی یا اضطراب مواجه شوند. پزشکان روانپزشک می‌توانند در تشخیص و درمان این مسائل به کمک شما باشند.

تغذیه مناسب می‌تواند در مدیریت این بیماری مؤثر باشد. متخصصین تغذیه‌ می‌توانند برنامه تغذیه‌ای مناسب و تغییرات در رژیم غذایی را پیشنهاد دهند.

پیشنهاد می‌شود هرگز خودتان تشخیص خود را قطعی نکنید و همواره با پزشک خود در مورد علائم و نگرانی‌هایتان صحبت کنید. این پزشکان متخصص می‌توانند شما را در مسیر درمان و مدیریت بیماری هدایت کنند.

نتیجه

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی مزمن است که اثرات آن حرکت و کنترل عضلات افراد را به شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری با کاهش تولید دوپامین، یک مواد شیمیایی مهم در مغز که نقش اصلی در کنترل حرکت دارد، همراه است. علائم اصلی این بیماری شامل لرزش، سفتی عضلانی، کم‌تر شدن حرکات، و اختلالات تعادل می‌باشد.

نتایج جاری از تحقیقات نشان می‌دهد که بیماری پارکینسون تأثیراتی بسیار گسترده بر علائم حرکتی دارد. از جمله علائم غیرحرکتی این بیماری می‌توان به مشکلات حافظه، افت توانایی تجزیه و تحلیل، اضطراب، حالت افسردگی، مشکلات خواب، و تغییر در رفتارهای روان‌شناختی اشاره کرد.

مدیریت این بیماری اغلب با استفاده از داروها، فیزیوتراپی، درمان جراحی (استیمولاسیون عمیق مغز)، و حمایت روان‌شناختی انجام می‌شود. همچنین، تغذیه مناسب و فعالیت‌های ورزشی نیز می‌توانند در مدیریت علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری مؤثر باشند.

از آنجا که پارکینسون بیماری مزمن و پیشرونده است، همکاری مستمر با تیم درمانی، پزشک، و خانواده در ارائه حمایت و مراقبت از افراد مبتلا به این بیماری اهمیت زیادی دارد.

اگر با چالش‌ها و علائم بیماری پارکینسون روبرو هستید یا به هر دلیلی به اطلاعات دقیق و به‌روز در این زمینه نیاز دارید، بهترین منبع برای شما سایت دکتر بامن است. این سایت با بیش از 7000 متخصص و به‌روزترین مقالات علمی، به شما کمک می‌کند تا از آخرین تحقیقات و روش‌های درمانی در زمینه بیماری پارکینسون بهره‌مند شوید.

با متخصصان مجرب و دکتران ماهر در این زمینه، سایت دکتر بامن نقطه تمرکز شما برای درک بهتر و مدیریت کامل بیماری پارکینسون خواهد بود. از شما دعوت می‌کنم که به این سایت مراجعه کنید و از منابع علمی و پزشکی معتبری که در اختیارتان قرار می‌گیرد، بهره‌مند شوید.

https://doctorbaman.com/

از اینکه به بهبود وضعیت شما کمک کنیم، بسیار خوشحال خواهیم شد.

 

پرسش های متداول

آیا همه افراد مبتلا به پارکینسون لرزش دارند؟

خیر، بیماری پارکینسون با علائم متنوعی همچون لرزش، سفتی عضلانی، کمی‌تر شدن حرکات و علائم غیرحرکتی همراه است. نه همه افراد لرزش دارند و نیز شدت و نوع علائم ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.

آیا این بیماری ارثی است؟

بله، عوامل ژنتیک نیز ممکن است نقشی در بروز این بیماری داشته باشند. اما اکثر موارد بیماری از عوامل محیطی و تعامل آن با ژنتیک ناشی می‌شود.

آیا تغذیه خاصی برای افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می‌شود؟

بله، افراد مبتلا به این بیماری معمولاً به توجه به مصرف مواد غذایی غنی از آنتی‌اکسیدان‌ها و پروتئین‌ها نیاز دارند.

آیا این بیماری موجب افت حافظه می‌شود؟

بله، می‌تواند به مشکلات حافظه، تمرکز، و افت توانایی تجزیه و تحلیل منجر شود. این مسائل معمولاً با پیشرفت بیماری افزایش می‌یابند.

آیا تغییرات در سبک زندگی می‌تواند در کنترل بیماری پارکینسون کمک کند؟

بله، تغییرات در سبک زندگی مانند انجام فعالیت‌های ورزشی، تغذیه سالم، و مدیریت استرس می‌تواند در کنترل علائم این بیماری کمک کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد.

آیا هر فردی که سالخورده شود، احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون دارد؟

نه، ابتلا بیشتر در افراد سالمندتر اتفاق می‌افتد، اما این یک قاعده عام نیست. برخی از افراد جوان نیز ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

منابع

?What is Parkinson’s Disease

Parkinson’s Disease

?What are the causes of Parkinson’s disease

What Causes Parkinson’s Disease? 4 Risk Factors You Need to Know

درمان بیماری و تشخیص آن مهمترین اقدامی است که هر شخص بایستی آن را انجام دهد. بیماری پاراسومنیا یا خواب پریشی نیز یکی از بیماری های حوزه ی روانپزشکی است که شخص بایستی اطلاعات لازم در خصوص آن را داشته باشد و به دکتر روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من مراجعه نماید. پیشنهاد می شود تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا بتوانید به خوبی این اختلال را بشناسید.

تاریخچه بیماری پاراسومنیا

پاراسومنیا یا خواب پریشی یک اختلال خواب است که در آن فرد مبتلا در طول خواب وضعیت‌های عملکردی نامناسب و خطرناکی را تجربه می‌کند. این وضعیت ممکن است شامل بیداری ناگهانی، خروج از خانه، خوردن غذا یا شربت نامناسب، تکان دادن افراد دیگر در خواب و حتی رانندگی خودکار باشد. پاراسومنیا معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی شروع می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه یابد.با توجه به تاریخچه پاراسومنیا، این اختلال خواب از قرن نوزدهم شناخته شده است. در سال ۱۸۸۸، یک پزشک فرانسوی به نام جان-ماری شارکو ترمه برای اولین بار این اختلال را توصیف کرد و از عبارت پاراسومنیا برای توصیف وضعیت‌های غیرمعمولی در خواب استفاده کرد. پس از آن، محققان و پزشکان دیگری به بررسی و توصیف این اختلال پرداختند و بیشتر درکی از علل و مکانیسم‌های پاراسومنیا به دست آوردند.در طی سالیان بعد، تحقیقات بیشتری درباره پاراسومنیا انجام شد و روش‌های مختلفی برای تشخیص و درمان آن توسعه یافت. روش‌های درمانی شامل مشاوره روان‌شناختی، تغییرات در ساعت خواب و استفاده از داروها می‌شوند. همچنین، بهبود سبک زندگی و کاهش استرس نیز به عنوان روش‌های کمکی در درمان پاراسومنیا مطرح می‌شوند.

مفهوم بیماری پاراسومنیا

پاراسومنیا یک اختلال خواب است که در آن فرد مبتلا در طول خواب وضعیت‌های عملکردی نامناسب و خطرناکی را تجربه می‌کند. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در خواب بیدار شوند و عملکردهایی مثل خروج از خانه، خوردن غذا یا شربت نامناسب، تکان دادن افراد دیگر در خواب و حتی رانندگی خودکار انجام دهند. این وضعیت معمولاً در دوران کودکی و نوجوانی آغاز می‌شود، اما ممکن است در بزرگسالی نیز ادامه یابد.بیماری پاراسومنیا یا خواب پریشی می‌تواند تأثیرات منفی بر روی زندگی روزمره فرد و افراد اطراف او داشته باشد. این وضعیت ممکن است باعث ایجاد استرس، نگرانی و ناراحتی در خانواده و ارتباطات اجتماعی فرد شود. همچنین، افراد مبتلا به پاراسومنیا ممکن است در معرض خطرهای جسمی و مادی قرار بگیرند، مانند آسیب‌های جسمی ناشی از حادثه‌ها یا مصرف مواد غذایی نامناسب.علت دقیق پاراسومنیا هنوز مشخص نیست، اما فرضیه‌هایی وجود دارد که بر اساس آنها عوامل ژنتیکی، فشار روانی، استرس، کمبود خواب و عوامل محیطی می‌توانند نقشی در ایجاد و تشدید این اختلال داشته باشند. تشخیص و درمان پاراسومنیا توسط پزشکان و متخصصان خواب شناختی انجام می‌شود و شامل مشاوره روان‌شناختی، تغییرات در ساعت خواب و در صورت لزوم مصرف داروها است.

علت بیماری خواب پریشی

علت دقیق بیماری پاراسومنیا هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما برخی فرضیات وجود دارد که بر اساس آنها عوامل متعددی ممکن است در ایجاد و تشدید این بیماری نقش داشته باشند.مهمترین فرضیات درباره علت‌های پاراسومنیا عبارتند از:

1. 1. عوامل ژنتیکی: وجود عوامل ژنتیکی در برخی افراد می‌تواند باعث آسیب به ساختار مغزی و نظام خواب شان باشد و در نتیجه خواب پریشی را ایجاد کند.

1. 1. فشار روانی و استرس: استرس‌های روانی قوی و فشارهای زندگی ممکن است بر نظام خواب و فعالیت مغز تأثیر بگذارند و پاراسومنیا را تحریک کنند.

1. 1. کمبود خواب و اختلالات خواب: کمبود خواب، ناهنجاری‌های در نظام خواب و اختلالات خواب ممکن است باعث بروز و شدت‌بخشیدن پاراسومنیا شوند.

1. 1. عوامل محیطی: برخی عوامل محیطی مانند صداها، نورها و تحریکات خارجی ممکن است روی نظام خواب و فعالیت عصبی تأثیر بگذارند و به ظهور پاراسومنیا منجر شوند.

بهره‌گیری از تاریخچه بیماری و بررسی دقیق تجربیات هر فرد، همچنین مشاوره و ارزیابی توسط متخصصان خواب و روان‌شناسان می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر علل بیماری پاراسومنیا کمک کند.

انواع بیماری پاراسومنیا

بیماری خواب پریشی انواع مختلفی دارد که به صورت عمده عبارتند از:

1. 1. خواب راهرو (Sleepwalking): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در حالت خواب بیدار می‌شود و بدون آگاهی از محیط خود، به راهروها و اتاق‌ها حرکت می‌کند. او ممکن است چیزها را برداشت کند، با اشیاء تداخل پیدا کند و حتی ممکن است تلاش کند خانه را ترک کند.

1. 1. خواب خوردن (Sleep Eating): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در طول خواب بیدار می‌شود و شروع به خوردن غذا می‌کند. او ممکن است خوراکی‌های غیرمعمول یا غذاهای نامناسب مثل مواد خام یا غذاهایی که نیاز به پخت دارند، مصرف کند. پس از بیدار شدن، اغلب فرد به خوردن خود در خواب بی‌خبر است.

1. 1. خواب تکان دادن (Sleep Talking): در این نوع پاراسومنیا، فرد مبتلا در طول خواب صحبت می‌کند. او ممکن است کلمات و عبارات بی‌معنی یا حتی جملاتی با مفهوم داشته باشد. این نوع پاراسومنیا معمولاً بی‌خطر است و اغلب نیاز به درمان خاصی ندارد.

1. 1. خواب تکان دادن (Sleep Jerking): این نوع پاراسومنیا شامل تکان‌ها و حرکات ناگهانی در خواب است. فرد مبتلا ممکن است بدون هیچ تحریک خارجی، حرکات تکان دهنده ایجاد کند که می‌تواند خواب را مختل کند و او را از خواب بیدار کند.

مشخص کردن نوع دقیق خواب پریشی و تشخیص درست آن نیاز به ارزیابی توسط متخصصان خواب و روان‌شناسان دارد.

آمار بیماری پاراسومنیا در جهان

متاسفانه، آمار دقیقی وجود ندارد، زیرا داده‌های آماری به تازگی در دسترس نیستند. بیماری پاراسومنیا یک اختلال خواب نادر است و تعداد دقیق مبتلایان به این بیماری در سراسر جهان مشخص نیست.به هر حال، خواب پریشی به طور کلی در تمام جوامع و جوانب جهان شناخته شده است و ممکن است در افرادی با هر سن و جنسیت رخ دهد. برخی مطالعات نشان می‌دهند که پاراسومنیا به طور متناسب بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهد، اما ممکن است در بزرگسالان نیز ادامه یابد.در هر صورت، برای دستیابی به آمار دقیق و جامع درباره پاراسومنیا، نیاز به انجام بررسی‌های جامع و مستندسازی دقیق تجربیات مبتلایان به این بیماری است که معمولاً توسط متخصصان روانپزشک و تحقیقات در زمینه خواب و اختلالات خواب انجام می‌شود.

چه عواملی بیماری پاراسومنیا تشدید می کند؟

چندین عامل می‌توانند فعالیت و شدت بیماری خواب پریشی را تشدید کنند. این عوامل عبارتند از:

1. 1. کمبود خواب: کمبود خواب یا خواب ناکافی می‌تواند عملکرد نظام خواب را مختل کند و بیماری پاراسومنیا را تشدید کند. بنابراین، رعایت خواب کافی و ایجاد روال‌های بهداشتی خواب منظم می‌تواند در کاهش شدت بیماری مؤثر باشد.

1. 1. استرس و فشار روانی: استرس و فشار روانی شدید ممکن است به فعال شدن بیشتر فعالیت‌های پاراسومنیا منجر شود. تلاش برای کاهش استرس و افزایش روش‌های مدیریت استرس می‌تواند به کنترل بهتر بیماری کمک کند.

1. 1. مصرف مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند بیماری پاراسومنیا را تشدید کند و عملکرد نظام خواب را مختل کند. لذا، جلوگیری از مصرف مواد مخدر و الکل و ایجاد سبک زندگی سالم می‌تواند مفید باشد.

1. 1. محیط خواب نامساعد: محیط خواب نامساعد مانند نورهای درخشان، صداهای مزاحم، دمای نامناسب و تحریکات خارجی می‌تواند عملکرد خواب را تحت تأثیر قرار داده و پاراسومنیا را تشدید کند. بهتر است محیط خواب را به صورت آرام و آرامش‌بخش تنظیم کنید.

مهم است به همراهی یک متخصص خواب و روان‌شناسی مشاوره و درمان بیماری پاراسومنیا را بررسی کرده و برنامه‌های مشخصی را برای مدیریت و کاهش علائم بیماری تعیین کنید.

چه افرادی در معرض بیماری خواب پریشی قرار می گیرند؟

بیماری پاراسومنیا می‌تواند در هر سن و جنسیتی رخ دهد، اما برخی از عوامل و شرایط می‌توانند احتمال بروز آن را افزایش دهند. افراد زیر می‌توانند در معرض بیماری خواب پریشی قرار بگیرند:

1. 1. کودکان و نوجوانان: بیشترین شیوع پاراسومنیا در این گروه سنی دیده می‌شود. سابقه خانوادگی یا عوامل ژنتیکی نیز ممکن است نقشی در بروز پاراسومنیا در این گروه داشته باشند.

1. 1. افراد با سابقه خانوادگی: در برخی موارد، بیماری پاراسومنیا می‌تواند به صورت ژنتیکی منتقل شود. بنابراین، اگر فردی در خانواده سابقه پاراسومنیا داشته باشد، احتمال بروز آن در افراد دیگر افزایش می‌یابد.

1. 1. افراد در معرض استرس: استرس‌ها و فشارهای روانی ممکن است عملکرد نظام خواب را مختل کرده و پاراسومنیا را تحریک کنند. افرادی که در شرایط فشار زیاد روانی، استرس شغلی یا رویدادهای زندگی دچار هستند، ممکن است به بیشترین خطر بروز پاراسومنیا در معرض باشند.

1. 1. مصرف کنندگان مواد مخدر و الکل: مصرف مواد مخدر و الکل می‌تواند نظام خواب را تحت تأثیر قرار داده و عملکرد صحیح خواب را مختل کند. بنابراین، افرادی که مواد مخدر یا الکل مصرف می‌کنند، ممکن است در معرض بروز پاراسومنیا قرار بگیرند.

راه های درمان بیماری خواب پریشی

درمان بیماری پاراسومنیا ممکن است شامل روش‌های مختلفی باشد که به کاهش علائم و بهبود کیفیت خواب کمک می‌کند. در ادامه روش‌های معمول درمان پاراسومنیا را بررسی می‌کنیم:

1. 1. آموزش روش‌های بهداشتی خواب: بهبود عادات خواب سالم و ایجاد محیط خواب مناسب می‌تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. مثلاً مراعات کردن زمان خواب منظم، ایجاد فضای آرام و تاریک برای خواب، رعایت روال‌های آرامش‌بخش قبل از خواب و استفاده از تکنیک‌های مرتبط با خواب مثل روش‌های تنفسی و آرامش از جمله راه‌هایی هستند که می‌توانند مفید باشند.

1. 1. مدیریت استرس: تمرین روش‌های مدیریت استرس مانند تکنیک‌های تنفس عمیق، مدیتیشن، یوگا و تمرینات آرامش از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند استرس را کاهش داده و بر کنترل بیماری تأثیر بگذارند.

1. 1. درمان دارویی: در موارد شدید پاراسومنیا، ممکن است پزشک اعصاب و روان داروهای معینی را تجویز کند. این داروها می‌توانند به کاهش فعالیت‌های پاراسومنیا کمک کرده و بهبود خواب را فراهم آورند. اما درمان دارویی تنها در موارد لزومی و با نظارت روانپزشک تجویز می‌شود.

1. 1. روان‌درمانی: روان‌درمانی می‌تواند به شناسایی و مدیریت عوامل روانی و روانشناختی مرتبط با پاراسومنیا کمک کند. روان‌درمانی شامل تکنیک‌هایی مانند: روان‌درمانی شناخت

1. 1. تمرین‌های استراحتی و ترکیبی: تمرین‌های استراحتی و ترکیبی مانند تمرینات تأملی، تمرینات تنفس عمیق، ماساژ و تمرینات فیزیکی ملایم می‌توانند بهبود خواب و کاهش بیماری پاراسومنیا را تسهیل کنند.

1. 1. تغییر رفتار: تغییر رفتار و ایجاد روال‌های خواب سالم می‌تواند به کاهش شدت بیماری کمک کند. این شامل رعایت زمان خواب منظم، اجتناب از مواد محرک قبل از خواب، ایجاد محیط خواب آرام و دلپذیر و اجتناب از استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی در محل خواب است.

1. 1. مشاوره و پشتیبانی روانی: در برخی موارد، مشاوره و پشتیبانی روانی می‌تواند به فرد در مدیریت استرس و مشکلات روانی کمک کند که ممکن است در بروز و تشدید پاراسومنیا نقش داشته باشند.

مهم است که قبل از انجام هر گونه درمان، با یک متخصص خواب یا پزشک متخصص اعصاب و روان مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود. همچنین، به هنگام انجام درمان‌ها، صبر و پایبندی به برنامه‌های درمانی ضروری است تا نتایج بهتری به دست آید.

تشخیص این اختلال توسط دکتر اعصاب و روان یا روانپزشک

تشخیص بیماری پاراسومنیا بر اساس تاریخچه بیماری، علائم و نشانه‌ها، مشاهدات خانوادگی و تشریح تجربیات خواب استوار است. در ادامه روش‌های تشخیص پاراسومنیا را بررسی می‌کنیم:

1. 1. مصاحبه پزشکی: در مصاحبه با روانپزشک، باید تاریخچه خواب و علائم پاراسومنیا به‌طور دقیق بررسی شود. سوالات ممکن است شامل شدت و نوع فعالیت‌های پاراسومنیا، زمان وقوع آن، تکرار علائم و همچنین عوامل تحریک‌کننده مانند استرس یا مصرف مواد مخدر و الکل باشد.

1. 1. مشاهده خانوادگی: بررسی سابقه خانوادگی بیماری پاراسومنیا و وجود عوامل ژنتیکی می‌تواند نقشی در تشخیص بیماری داشته باشد. اگر در خانواده سابقه این بیماری وجود دارد، احتمال بروز آن در فرد مورد نظر افزایش می‌یابد.

1. 1. روش‌های ضبط خواب: استفاده از روش‌های ضبط خواب مانند الکتروانسفالوگرافی (EEG) و فیلم‌برداری خواب (Polysomnography) می‌تواند در تشخیص بیماری پاراسومنیا مفید باشد. این روش‌ها به ثبت فعالیت‌های مغزی و عملکرد عضلات در طول فعالیت‌های پاراسومنیا کمک می‌کنند.

1. 1. تست‌های تکمیلی: در برخی موارد، برای بررسی علل محتمل بیماری پاراسومنیا، تست‌های تکمیلی مانند آزمایش‌های خون و عکسبرداری مغز ممکن است توسط پزشک اعصاب و روان درخواست شوند.

نتیجه گیری

پاراسومنیا یک اختلال خواب است که می‌تواند بر کیفیت خواب و کیفیت زندگی فرد تاثیر بگذارد. تشخیص و درمان صحیح این بیماری بسیار مهم است. برای تشخیص پاراسومنیا، مشاهده خانوادگی، مصاحبه پزشکی، استفاده از روش‌های ضبط خواب و تست‌های تکمیلی می‌تواند مفید باشد. درمان پاراسومنیا شامل آموزش روش‌های بهداشتی خواب، مدیریت استرس، درمان دارویی، روان‌درمانی و تغییر رفتار می‌شود.مهم است که در صورت تجربه علائم پاراسومنیا، با روانپزشک خوب در تهران یا متخصص خواب مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود. با پیروی صحیح از روش‌های درمانی و تغییرات رفتاری و درمان اختلال حرکتی در خواب، می‌توان کیفیت خواب را بهبود بخشید و علائم خواب پریشی را کاهش داد. همچنین، حفظ یک محیط خواب مناسب و مدیریت استرس نیز بهبود درمانی را تسهیل می‌کند. به همین جهت برای درمان این بیماری به سایت نوبت دهی آنلاین دکتر با من مراجعه نمایید و در آنجا با توجه به پروفایل هر پزشک نوبت آنلاین خود  را از روانپزشک یا روانشناس مربوطه اخذ نمایید.منابع

• • Parasomnias & Disruptive Sleep Disorders – Cleveland Clinic

• • Parasomnias: Types, Symptoms, & Causes

• • Parasomnias: Definition and Types – Sleep Disorders

• • Parasomnia – Wikipedia

• • Parasomnias – PMC

• • Sleep Medicine: Parasomnias – PMC

• • Definition of parasomnia – NCI Dictionary of Cancer Terms

دستگاه گوارش یکی از دستگاه‌های مهم در بدن ماست که وظیفه تبدیل غذا به مواد مغذی و از بین بردن مواد زائد را دارد. برقراری سلامت در این دستگاه بسیار حیاتی است. هر گونه اختلال در عملکرد گوارش می‌تواند به بروز بیماری‌های گوارشی منجر شود.

 

دستگاه گوارش چیست؟

یکی از سیستم‌های حیاتی بدن انسان و دیگر موجودات پستاندار می‌باشد. این سیستم عبارت است از مجموعه اعضایی که وظیفه تبدیل غذا به مواد مغذی و جذب این مواد تا حد امکان، و همچنین دفع مواد غیرضروری و پسماندها را بر عهده دارد. دستگاه گوارش شامل اندام‌ها و عضلات مختلفی است که به صورت توالی با همکاری هم عمل می‌کنند تا عملیات گوارش غذا را انجام دهند. اعضای درگیر در سیستم گوارش شامل دهان، مری، معده، کبد، کیسه صفرا، روده بزرگ و روده کوچک هستند. هر یک از این اعضا نقش خاص خود را در فرآیند گوارش ایفا می‌کنند.

انواع بیماری های سیستم گوارشی و علائم آنها

سیستم گوارش یکی از سیستم‌های حیاتی بدن ماست که به عملکرد صحیح غذا گرفتن، هضم غذا، و جذب مواد مغذی اهمیت می‌دهد. در این سیستم می‌توان بیماری‌ها متعدد و مشکلات مختلفی را تجربه کرد. در زیر، به برخی از شایع‌ترین بیماری‌های سیستم گوارش اشاره خواهیم کرد:

 

1. معده

معده یکی از ارگان‌های مهم دستگاه گوارش است که وظیفه مخلوط کردن و هضم غذاها را دارد. این عضو به شکل یک مخزن عضلانی با دیواره‌های ضخیم تشکیل شده است و در بخش بالایی شکم قرار دارد. معده با ترشح اسیدهای معده و آنزیم‌ها به هضم غذاها کمک می‌کند.

• بیماریهای مرتبط با معده

رفلاکس معده : به معنای ورود مواد معده به دستگاه تنفسی و گلو است. وقتی کیسه معده نتواند خوب بسته شود، مواد معده به مری و گلو جاری می‌شوند. بعضی اوقات این وضعیت می‌تواند به مشکلات تنفسی و گلویی منجر شود.

علائم رفلاکس معده:

• درد یا سوزش در منطقه قفسه سینه (سوزش قلبی).
• سر درد یا حس نفخ در قسمت فوقانی شکم
• حس ترشی در دهان
• خونریزی معده
• اسهال یا یبوست

زخم معده : زخم معده، یک ترک یا آسیب در دیواره داخلی معده است. این ترک معمولاً به واسطه عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری( یک نوع باکتری است که به طور معمول در دیواره معده انسان‌ها و سیستم گوارشی آنها زندگی می‌کند ) یا مصرف طولانی مدت داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین یا ایبوپروفن، مصرف زیاد الکل، استرس یا تغذیه نامناسب ایجاد می‌شوند.

علائم زخم معده به شرح زیر است:

• درد یا تنفس در منطقه شکمی و در ناحیه قسمت فوقانی شکم، به خصوص پس از خوردن غذا.
• احساس سیری زودتر از معمول بعد از وعده‌های غذایی.
• سوزش یا ترشی در بخش فوقانی شکم یا در ناحیه گلو.
• زیاده‌روی در دفع مدفوع

تشخیص زخم معده معمولاً توسط پزشک بر اساس علائم بالینی، تاریخچه بیماری، و تست‌های تصویری تعیین می‌شود.

التهاب معده: التهاب معده یا گاستریت، یک وضعیت التهابی است که در دیوار معده ایجاد می‌شود. این التهاب می‌تواند به صورت ناگهانی (گاستریت حاد) یا به صورت مزمن (گاستریت مزمن) رخ دهد.

علائم التهاب معده، که به عنوان گاستریت شناخته می‌شود، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• درد یا تنفس در منطقه شکمی، به خصوص در قسمت بالای شکم و در ناحیه معده.
• احساس کاهش اشتها یا سیری
• تهوع و استفراغ
• افزایش ترشح معده

التهاب معده معمولاً به علت عواملی مانند استفاده از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، عفونت‌های هلیکوباکتر پیلوری، مصرف الکل، و تنش‌های روانی ایجاد می‌شود.اگر شما از علائم التهاب معده رنج می‌برید، بهتر است به متخصص گوارش مراجعه کنید.

سرطان معده : یکی از شایع‌ترین انواع سرطان‌های سیستم گوارش است. این نوع سرطان در دیوار معده شکل می‌گیرد و ممکن است بدون علائم واضح شروع شود. عواملی مانند عفونت با باکتری Helicobacter pylori، مصرف دخانیات و تغذیه نامناسب می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به سرطان معده منجر شود.

علائم سرطان معده:

• افزایش یا کاهش وزن بدون دلیل آشکار
• تهوع و استفراغ مکرر
• خونریزی معده (ممکن است در مدفوع یا استفراغ دیده شود).
• احساس ضعف و خستگی مداوم
• افزایش حجم شکم یا آبسه شکمی

اگر شما به علائم مشابهی از سرطان معده دچار شده‌اید، باید به پزشک مراجعه کرده و تست‌های تشخیصی مناسب را انجام دهید. تشخیص زودرس و درمان سرطان معده می‌تواند به موفقیت در درمان و کنترل بیماری کمک کند.

سوء هاضمه : به معنای عدم توانایی معده و سیستم گوارش در هضم و جذب غذاها و مواد مغذی است. افراد ممکن است احساس کنند که غذاها به درستی هضم نمی‌شوند یا علائم ناراحتی معده داشته باشند.

علائم سوء هاضمه (دیسپپسی):

• درد یا ناراحتی در بخش فوقانی شکم یا در ناحیه معده
• تشنگی و ترشی در دهان
• سوزش معده یا گلو
• احساس تورم یا فشار در شکم
• تغییر در وزن (افزایش یا کاهش بی‌دلیل)

توجه داشته باشید که سوء هاضمه ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله افزایش تولید اسید معده، التهاب معده، تغذیه نادرست، استفاده از داروها، عفونت‌ها، یا عوامل استرس‌زایی ایجاد شود. در برخی موارد، عوامل مختلف با هم ترکیب شده و سوء هاضمه را تشکیل می‌دهند.

 

2. روده

روده (یا روده‌ها) بخشی از دستگاه گوارش است که در شکل یک لوله طولانی و پیچیده قرار دارد و از دو بخش اصلی به نام روده کوچک و روده ضخیم تشکیل شده است. روده کوچک وظیفه اصلی جذب مواد مغذی از غذاها و مایعات را دارد، در حالی که روده ضخیم به تشکیل مدفوع و حفظ تعادل مایعات در بدن کمک می‌کند. روده نقش مهمی در فرآیند هضم و جذب مواد غذایی ایفا می‌کند و از طریق حرکات اسپاسم‌های عضلاتی مواد غذایی را به تمام بدن تحویل می‌دهد.

• بیماریهای مرتبط با روده

بیماری التهابی روده: وضعیتی است که در آن دیواره روده‌ها به شکل نادرستی التهاب می‌کنند. این التهاب می‌تواند به معنای عفونت یا حمله سیستم ایمنی به خود بدن باشد. بیماری‌های التهابی روده شامل بیماری کرون و کولیت التهابی هستند.

علائم بیماری التهابی روده (IBD) که دو نوع اصلی دارد که عبارتند از کلیت و بیماری التهابی روده (UC)، ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• اسهال مزمن با تغییرات در الگوی مدفوع، شامل خون در مدفوع.
• درد یا ناراحتی در منطقه شکم، به ویژه در مناطق پایین‌تر روده
• احساس خستگی و ضعف
• احساس نفخ و افزایش گاز معده

بیماری التهابی روده (IBD) به دو نوع اصلی کلیت و UC تقسیم می‌شود و دارای علائم مشابهی است، اما محدوده تأثیر آنها در دستگاه گوارش متفاوت است. برای تشخیص و مدیریت مناسب بیماری التهابی روده، مشاوره و درمان توسط پزشک متخصص ضروری است.

انسداد روده: به معنای مسدود شدن یا بسته شدن روده‌ها است. این مشکل ممکن است به دلیل وجود موانعی مانند توده‌های غیرعادی یا التهاب‌ها در داخل روده‌ها ایجاد شود. این باعث می‌شود که مواد گوارشی نتوانند به طور معمول از روده عبور کنند.

علائم انسداد روده (Obstruction):

• درد حاد و متعدد در ناحیه شکم، معمولاً در محل انسداد
• ممکن است ابتدا اسهال داشته باشید، اما با گذر زمان به یبوست تبدیل شود.
• یبوست که معمولاً دستخوش تغییراتی در شدت و نوع مدفوع می‌شود.
• تشنگی و استفراغ

انسداد روده می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله توده‌های خارجی، آسیب‌های داخلی، یا بیماری‌های مانند سرطان روده ایجاد شود. این یک وضعیت پایدار نیست و به شدت اورژانسی بوده و نیاز به درمان فوری دارد. اگر شما یا کسی که مراقبت می‌کنید علائم انسداد روده دارید، باید به سریع به متخصص مراجعه کنید تا تشخیص دقیق گرفته و درمان مناسب شروع شود.

سرطان روده بزرگ: (کولورکتال) وضعیتی است که در آن سلول‌های نادرست در دیواره روده بزرگ رشد می‌کنند. این سلول‌های نادرست می‌توانند باعث تشکیل تومورها یا ورم‌ها در دیواره روده بزرگ شوند. سرطان روده بزرگ ممکن است به تدریج از سلول‌های سالم شروع شود و به مرور زمان بزرگتر شود. اگر سرطان به مراحل پیشرفته‌تر پیش برود، می‌تواند به دیگر اعضای بدن منتقل شود.

علائم سرطان روده بزرگ (کولورکتال):

• تغییرات در شکل، رنگ، یا ترکیب مدفوع شامل اسهال، یبوست، مدفوع مخلوط با خون
• ترشح از مقعد
• احساس عدم تخلیه کامل مدفوع

باید توجه داشت که علائم سرطان روده بزرگ ممکن است ناشی از دیگر مشکلات گوارشی نیز باشند. اگر شما به علائم مشابهی از سرطان روده بزرگ دچار شده‌اید، باید به پزشک مراجعه کنید.

یبوست : به عبارت دیگر توپول، وضعیتی است که در آن فرد مشکل در تخلیه مدفوع دارد. این وقوع به معنای داشتن مدفوع‌های خشک، سخت، و یا تاخیر در تخلیه مدفوع است.

علائم یبوست (constipation):

• تولید مدفوع به میزان کمتراز حالت طبیعی
• دشواری و تاخیر در تخلیه مدفوع
• مدفوع سخت و یا خشک
• درد در منطقه شکم یا مقعد
• احساس عدم تخلیه کامل
• ورم و فشار در شکم
• احساس نفخ و اضطراب

یبوست ممکن است به عوامل مختلفی از جمله تغذیه نادرست، کم‌فعالیتی بدنی، مصرف ناکافی آب، مصرف بیش از حد داروها، و بیماری‌های مختلف ارتباط داشته باشد. در بسیاری از موارد، تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی، مصرف آب بیشتر، و ممکن است داروها برای درمان یبوست مفید باشند. اگر مشکل یبوست به صورت مزمن و مزاجی باشد یا با علائم دیگر همراه باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت و درمان دقیق تعیین شود.

درهم‌روی روده: یک وضعیت است که در آن بخشی از روده دستگاه گوارش به شکل نادرستی به دیگر بخش‌های روده یا اعضای دیگر بدن متصل می‌شود. این وضعیت ممکن است به علت عوامل مختلفی مانند جراحی‌های قبلی، عفونت‌ها، یا عوامل اختلالی ایجاد شود.درهم‌روی روده می‌تواند به مشکلات جدی منجر شود، زیرا مانع عبور مواد غذایی از روده می‌شود.

درهم‌روی روده معمولاً علائمی متنوع دارد که برخی از آنها عبارتند از:

• احساس نفخ
• مشکلات هضمی
• اسهال
• تغییرات در الگوی مدفوع

مهم است توجه داشت که درهم‌روی روده یک بیماری عضوی نیست و علائم آن ممکن است در آزمون‌های عضوی معمول مثل فیبروکولونوسکوپی یا تست‌های خونی عضوی نشان ندهد. در اکثر موارد، مدیریت درهم‌روی روده شامل تغییرات در رژیم غذایی، کاهش استرس، و استفاده از داروها برای کنترل علائم می‌شود. مشاوره پزشکی و انجام تست‌های معمولی در صورت نیاز می‌تواند به تشخیص و درمان بهتر کمک کند.

سندرم روده تحریک‌پذیر: یک اختلال شایع در دستگاه گوارش است که به کاهش حرکت منظم و همگون روده‌ها منجر می‌شود.

علائم سندرم روده تحریک‌پذیر (Irritable Bowel Syndrome – IBS):

• درد یا ناراحتی در منطقه شکم، که ممکن است به صورت مزمن یا دوره‌ای ایجاد شود.
• علائم بیشتر شدن یا بهبود یافتن با تغییرات در سطح استرس.
• احساس تنش در منطقه معده.

در صورت داشتن علائم مشابه یا نگرانی در مورد سلامت گوارشی خود، بهتر است به پزشک مراجعه کنید .

بیماری سلیاک : یک نوع اختلال گوارشی است که در آن بدن به گلوتن حساسیت نشان می‌دهد. گلوتن یک پروتئین موجود در گندم، جو، جوانه، و مالت است. وقتی افراد مبتلا به بیماری سلیاک محصولات حاوی گلوتن مصرف می‌کنند، این پروتئین باعث آسیب به دیواره روده‌ها می‌شود و جذب مواد مغذی از غذاها مختل می‌شود.

علائم بیماری سلیاک (Celiac Disease) شامل موارد زیر می‌شوند:

• اضطراب
• تورم و آبسه شکمی
• افزایش نبض و کاهش وزن
• ضعف عمومی
• تغییرات در پوست

افراد مبتلا به بیماری سلیاک باید از مصرف مواد حاوی گلوتن پرهیز کنند تا از آسیب به روده‌های خود جلوگیری کنند. در صورت داشتن علائم مشابه بیماری سلیاک، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

 

3. کبد

کبد عضوی اساسی در دستگاه گوارش است که مشابه یک کارخانه در بدن انسان عمل می‌کند. کبد وظایف متعددی دارد، از جمله تصفیه خون از مواد زائد و سمی، تولید صفرا (مایعی که در فرآیند هضم و جذب مواد غذایی نقش دارد)، ذخیره کردن گلوکز (قند خون)، و ترشح موادی که برای هضم چربی‌ها ضروری هستند. کبد یکی از اعضای اساسی بدن است و برای حفظ سلامت عمومی بسیار اهمیت دارد.

• بیماریهای مرتبط با کبد

کبد چرب: به وضعیتی اشاره دارد که در آن چربی به طور نادرست در کبد انباشته می‌شود. کبد عضوی مهم در دستگاه گوارش است که وظیفه تصفیه خون از مواد زائد و سمی و تولید صفرا (مایع مهم برای هضم چربی) را دارا می‌باشد.

علائم کبد چرب (Fatty Liver) ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• درد یا ناراحتی در ناحیه کبد
• افزایش وزن
• زردی پوست و چشم‌ها

بیماری کبد چرب به دو نوع تقسیم می‌شود: کبد چرب غیرالکلی (Non-Alcoholic Fatty Liver Disease – NAFLD) و کبد چرب الکلی (Alcoholic Fatty Liver Disease – AFLD). در صورت داشتن علائم مشابه کبد چرب، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.

سیروز کبدی: یک بیماری کبدی مزمن و جدی است که در آن بافت کبد تخریب و زخمی شده و به شکل نادرست جایگزین بافت سالم می‌شود. این تغییرات ممکن است منجر به کاهش عملکرد کبد و اختلال در عملیات آن شود.

علائم سیروز کبدی (Cirrhosis):

• افزایش وزن بدون دلیل آشکار یا از دست دادن وزن بی‌سبب
• ورم پا
• پوسته‌های قرمز روی پوست
• تغییرات در رنگ و شدت ادرار
• تورم ورید‌های گردنی
• تغییرات در سلامت روحی

سیروز کبدی نتیجه آسیب تدریجی بافت کبد به علت التهاب کبدی مزمن، یائسگی و… است. سیروز کبدی نیاز به مدیریت تخصصی دارد بهتر است به پزشک خود مراجعه کرده و تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

هپاتیت: به معنای التهاب کبد است و می‌تواند از مختلف علل ایجاد شود. هپاتیت معمولاً به دلیل عفونت‌ها، مصرف الکل بیش از حد، داروها، یا بیماری‌های اتوایمیونی (زمینه‌ای که سیستم ایمنی بدن به طور نادرست به کبد حمله می‌کند) ایجاد می‌شود. علائم هپاتیت (Hepatitis) می‌تواند به وابستگی به نوع هپاتیت و شدت بیماری متغیر باشد.در ادامه، علائم هپاتیت را برای هر نوع هپاتیت A، B، C، D، E توضیح می‌دهم:

هپاتیت A:

• تب
• خستگی و ضعف عمومی.
• درد عضلانی و مفصلی.
• تغییرات در مزاج و اشتها.

هپاتیت B:

هپاتیت B می‌تواند در دو مرحله ایجاد علائم کند:

• مرحله بیماری حاد: علائم اولیه ممکن است شامل تب، خستگی، تغییرات در مزاج و اشتها، درد عضلانی و مفصلی باشد.
• مرحله بیماری مزمن: افراد ممکن است در این مرحله علائمی خفیف داشته باشند.

هپاتیت C:

• خستگی شدید.
• تب (در برخی موارد).
• درد شکمی.
• افت وزن.

هپاتیت D:

• هپاتیت D به عنوان همزمانی با هپاتیت B اتفاق می‌افتد و علائم آن ممکن است شامل علائم هپاتیت B باشد.

هپاتیت E:

• علائم هپاتیت E معمولاً مشابه هپاتیت A است

مهم است بدانید که علائم هپاتیت ممکن است در هر نوع هپاتیت متنوع باشند و در برخی از موارد ممکن است بیماری بدون علائم ایجاد شود. در صورت داشتن علائم مشابه هپاتیت یا نگرانی در مورد سلامت کبد، بهتر است به متخصص گوارش و کبد مراجعه کنید. درمان هپاتیت ممکن است شامل داروها و مراقبت‌های تخصصی باشد.

سرطان کبد: به معنای وجود سلول‌های بدخیم در بافت کبد است. این سلول‌های بدخیم ممکن است به شکل توده‌های غیرطبیعی یا تومورها در کبد شناخته شوند. سرطان کبد می‌تواند از دو منبع اصلی بیاید: از خود بافت کبد (سرطان کبد اولیه) یا از سایر اعضای بدن به کبد منتقل شود (سرطان کبد ثانویه یا متاستاز).

علائم کامل سرطان کبد (Liver Cancer) می‌تواند به وابستگی به نوع و مرحله سرطان متغیر باشد. در ادامه، علائم سرطان کبد را برای دو نوع رایج سرطان کبد، یعنی سرطان کبد سلول کبدی (Hepatocellular Carcinoma – HCC) و سرطان کبد کلانگونی (Cholangiocarcinoma) توضیح می‌دهم:

سرطان کبد سلول کبدی (HCC):

• درد در ناحیه کبد یا شکم
• کاهش وزن
• تغییرات در رنگ پوست و چشم‌ها
• ضعف عمومی

سرطان کبد کلانگونی (Cholangiocarcinoma):

• تغییرات در رنگ ادرار
• تغییرات در رنگ پوست، پوسته‌های قرمز روی پوست
• تورم و آبسه شکمی

مهم است بدانید که سرطان کبد در مراحل اولیه ممکن است بدون علائم باشد و علائم ظاهر شود وقتی که بیماری پیشرفت کرده باشد. سرطان کبد نیاز به درمان تخصصی دارد و درمان ممکن است شامل جراحی، شیمی درمانی، و سایر روش‌های درمانی باشد.

نارسایی کبد: به وضعیتی اشاره دارد که کبد عضو مهم در دستگاه گوارش نمی‌تواند به طور کامل و صحیح وظایف خود را انجام دهد. این وظایف شامل تصفیه خون از مواد زائد و سمی، تولید صفرا (مایع مهم برای هضم چربی‌ها)، تجزیه و تخریب مواد مغذی، تولید پروتئین‌های مهم برای خون و انجام وظایف متعدد دیگر است.

نارسایی کبد (Liver Failure) به دو نوع تقسیم می‌شود: نارسایی کبد حاد و نارسایی کبد مزمن. علائم هر یک از این دو نوع را در زیر توضیح می‌دهم:

نارسایی کبد حاد: (نارسایی کبد حاد به سرعت و در مدت کوتاهی ایجاد می‌شود)

• خستگی شدید.
• تهوع و استفراغ.
• درد شکمی شدید.
• تورم شکمی.
• تغییرات در وزن.

نارسایی کبد مزمن: ( نارسایی کبد مزمن در طول زمان ایجاد می‌شود)

• خستگی و ضعف مداوم.
• کاهش اشتها و افزایش نفخ.
• افزایش خونریزی و کم خونی.

نارسایی کبد ممکن است نتیجه آسیب‌های مختلف مثل التهاب کبدی مزمن، سیروز کبدی، مصرف الکل مفرط، عفونت‌های ویروسی هپاتیت و… باشد. درمان نارسایی کبد معمولاً نیاز به مراقبت‌های تخصصی دارد و ممکن است شامل داروها، مدیریت رژیم غذایی، و در موارد پیشرفته‌تر، پیوند کبدی باشد. مهم است که در صورت داشتن علائم نارسایی کبد یا نگرانی در مورد سلامت کبد، به پزشک مراجعه کنید.

 

4. کیسه صفرا

کیسه صفرا یا مثانه صفرا (Gallbladder) بخشی از سیستم گوارشی انسان است و نقش مهمی در هضم و فرآیندهای گوارشی ایفا می‌کند. این عضو به عنوان مخزن برای صفرا (صفرا زرد) عمل می‌کند که توسط کبد تولید می‌شود و به هضم چربی‌ها در معده کمک می‌کند.

• بیماریهای مرتبط با کیسه صفرا

سنگ‌های صفراوی: یکی از مشکلات شایع کیسه صفرا، تشکیل سنگ‌های صفراوی (گال‌استون) در داخل آن است. این سنگ‌ها می‌توانند به علت تغییرات در ترکیب صفرا یا به دلیل تجمع مواد در کیسه صفرا ایجاد شوند. آنها ممکن است موجب التهاب کیسه صفرا (کلانسیستیت)، یا انسداد مجرای صفراوی شود.

انسداد مجرای صفراوی: اگر سنگ‌های صفراوی در مجرای صفراوی حبس شوند یا توسط کیسه صفرا به مجرای صفراوی فشار آورده شوند، این می‌تواند به انسداد مجرای صفراوی و تخلیه نامناسب صفرا منجر شود.

سرطان مجرای صفراوی: یک نوع سرطان گوارشی است که در لایه‌های سلولی مجرای صفراوی، بخشی از سیستم گوارش انسان، نشأت می‌گیرد. این نوع سرطان معمولاً در مجرای‌های کوچک داخل کبد و مجرای صفراوی ظاهر می‌شود.

سنگ‌های صفراوی ممکن است در کیسه صفرا یا مجرای صفراوی ایجاد شوند و می‌توانند به علائم متنوعی منجر شوند. علائم شایع سنگ‌های صفراوی ،انسداد مجرای صفراوی و سرطان مجرای صفراوی شامل موارد زیر می‌شوند:

• درد شدید شکمی
• زردی
• تهوع و استفراغ
• تغییر رنگ ادرار و مدفوع
• تب

در صورت تجربه هر یک از این علائم، مهم است به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق گرفته و درمان مناسب اعمال شود. در بسیاری از موارد، سنگ‌های صفراوی نیاز به درمان دارند و ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن آنها داشته باشید.

 

نتیجه

بیماریهای دستگاه گوارشی می‌توانند به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارند و در موارد جدی می‌توانند عوارض جدی و حتی زندگی تهدید کننده ایجاد کنند. بسیاری از بیماریهای گوارشی می‌توانند با تغییرات در سبک زندگی، تغذیه مناسب، شناخت و درمان زودرس کنترل شوند. بنابراین، اهمیت پیشگیری، تشخیص زودرس و مدیریت مناسب بیماریهای گوارشی بسیار مهم است تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود و به افراد اجازه داده شود که زندگی سالم و با کیفیتی داشته باشند.

تیم دکتر بامن تمام تلاش خود را انجام داده تا محتوای پزشکی علمی و به روز را برای شما عزیزان منتشر کند تا به سوالات پزشکی شما در رابطه با انواع بیماریهای دستگاه گوارش پاسخ داده باشد، همچنین سایت نوبت دهی دکتر بامن با داشتن بیش از 7000 متخصص و بیش از 400 متخصص حرفه ای و جراح و متخصص جهت نوبت دهی و ارتباط با پزشکان در کنار شماست.

پرسش های متداول

آیا بیماری‌های دستگاه گوارش قابل درمان هستند؟

بله، بسیاری از بیماری‌های دستگاه گوارش قابل درمان هستند، اگر زود تشخیص داده شوند.

آیا تغذیه من تأثیری بر بیماری‌های دستگاه گوارش دارد؟

بله، تغذیه مناسب می‌تواند به پیشگیری از بیماری‌های دستگاه گوارش کمک کند.

چگونه می‌توان از بیماری‌های دستگاه گوارش جلوگیری کرد؟

جلوگیری از بیماری‌های دستگاه گوارش از طریق تغذیه سالم، کاهش استرس، و از دست دادن عادت‌های مضر میسر است.

آیا ارثی بودن بیماری‌های دستگاه گوارش ممکن است؟

بله، برخی از بیماری‌های دستگاه گوارش ممکن است به ارث برسند.

آیا ورزش می‌تواند به بهبود سلامتی دستگاه گوارش کمک کند؟

بله، ورزش منظم می‌تواند به بهبود عملکرد دستگاه گوارش کمک کند و بیماری‌های آن را پیشگیری کند.

منابع

The Digestive System: Challenges and Opportunities

Digestive System

Overview of the Immune Dynamics of the Digestive System

هپاتیت سی یک بیماری التهاب کبدی است که توسط ویروس هپاتیت سی (HCV) ایجاد می‌شود. ویروس هپاتیت سی به طور اصلی از طریق خون و مایعات بدنی به دیگران منتقل می‌شود. این ویروس می‌تواند در بدن شخص به مدت طولانی بدون علائم خاص باقی بماند و باعث آسیب به کبد شود.عفونت هپاتیت سی ممکن است به شکل حاد یا مزمن باشد. در حالت حاد، عفونت تا 6 ماه طول می‌کشد و معمولاً علائم خفیفی نظیر خستگی، تب، عضله و مفاصل دردناک و نفخ معده را ایجاد می‌کند. در بیشتر موارد، بدن خودبخود این عفونت را پاکسازی می‌کند و فرد بهبود می‌یابد.اما در حالت مزمن، ویروس هپاتیت سی در بدن شخص به مدت بیش از 6 ماه باقی می‌ماند و می‌تواند به تدریج باعث از بین رفتن کبد شود. در این حالت، عفونت ممکن است بدون علائم ظاهری به طور طولانی پیش برود و تنها در مراحل پیشرفته با علائمی نظیر خستگی شدید، تغییر رنگ پوست و زردی چشم ها (جائوندیس) و علائمی مرتبط با بیماری کبدی مشاهده شود.اگر تشخیص هپاتیت سی قرار بگیرد، نیاز به مراقبت پزشکی منظم و در صورت لزوم درمان می‌باشد. البته در سال‌های اخیر، درمان‌های موثری برای هپاتیت سی توسعه یافته است که می‌تواند به ترمیم کبد و کنترل عفونت کمک کند. در صورت مشکوک بودن به هپاتیت سی، توصیه می‌شود به متخصص عفونی مراجعه کرده و آزمایشات مربوطه را انجام داده تا تشخیص دقیق و درمان مناسب بتواند برای شما تعیین شود.

تاریخچه بیماری هپاتیت سی

هپاتیت سی یکی از بیماری‌هایی است که تاریخچه طولانی و پیچیده‌ای دارد. ویروس هپاتیت سی برای اولین بار در سال 1989 توسط دکتر هارفی جی. آلتر و همکارانش شناسایی شد. اما علائم و نشانه‌های مشابه هپاتیت سی در دهه 1970 مشاهده شد.تا آن زمان، عفونت‌های هپاتیت از ویروس هپاتیت A و B شناخته شده بودند، اما علت عفونت‌های هپاتیت مشخص نبود. ویروس هپاتیت سی با کمک تکنیک‌های مولکولی شناسایی شد و نقش آن در عفونت کبد و بیماری‌های مرتبط با آن توضیح داده شد.با پیشرفت تحقیقات در زمینه هپاتیت سی، اطلاعات بیشتری در مورد ویروس، روش‌های انتقال، علائم بالینی، تشخیص و درمان بیماری جمع‌آوری شد. در سال‌های اخیر، درمان‌های جدیدی برای هپاتیت سی توسعه یافته است که می‌تواند عفونت را بهبود بخشد و پیشرفت بیماری را کنترل کند.به طور کلی، هپاتیت سی که یکی از بیماری های جنسی نیز محسوب می شود، از طریق تماس با خون و مایعات بدنی آلوده به ویروس هپاتیت سی انتقال می‌یابد. این بیماری می‌تواند از طریق تزریق مشترک سوزن و به اشتراک گذاری وسایل از جمله سرنگ‌ها و سوزن‌ها در مواردی نظیر مصرف مشترک مواد مخدر، انتقال خون و استفاده مشترک از وسایل بهداشتی صورت گیرد. همچنین، در برخی موارد کمیاب، هپاتیت سی می‌تواند از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جنسی مناسب انتقال یابد.در حال حاضر، ابزارها و روش‌های پیشگیری، تشخیص و درمان هپاتیت سی بهبود یافته است و امکان کنترل بیماری و کاهش انتقال آن وجود دارد. همچنین، برنامه‌های سنجش و واکسیناسیون وسیع برای جامعه در خصوص هپاتیت سی در برخی مناطق جهان اجرا شده است.

علائم هپاتیت سی

عفونت هپاتیت سی ممکن است در مراحل اولیه بدون علائم و بیماری ظاهر شود. در واقع، بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت سی در مرحله اولیه این بیماری هیچ علامت و نشانه خاصی ندارند. این موجب می‌شود که بسیاری از افراد به طور تصادفی به عنوان نتیجه‌ی آزمایش‌های خونی معمولی تشخیص داده شوند.اما در برخی افراد، هپاتیت سی ممکن است علائم و نشانه‌های خاصی را ایجاد کند. برخی از علائم و نشانه‌های مرتبط با هپاتیت سی عبارتند از:

• • خستگی و ضعف عمومی

• • تب و لرز

• • درد عضلانی و مفصلی

• • کاهش اشتها و سردرد

• • مشکلات گوارشی مانند تهوع، استفراغ، اسهال یا یبوست

• • درد و ناراحتی در ناحیه کبد

• • تغییر رنگ پوست و چشم‌ها به زردی (جائوندیس)

• • ادرار تیره رنگ و مدفوع روشن رنگ

در صورتی که شما یا فرد دیگری از این علائم رنج می‌برید یا مشکوک به عفونت هپاتیت سی هستید، بهتر است به متخصص گوارش و کبد یا پزشک عفونی مراجعه کنید. با بررسی تاریخچه پزشکی، آزمایشات خونی و سایر تست‌ها، می‌توان دقیقاً تشخیص داد که آیا شما هپاتیت سی دارید یا خیر و در صورت لزوم برنامه درمانی را شروع کرد.

آیا هپاتیت سی به دیگران منتقل می‌شود؟

بله، ویروس هپاتیت سی به دیگران قابل انتقال است. این ویروس از طریق خون و مایعات بدنی آلوده به آن به افراد دیگر منتقل می‌شود. راه‌های عمده انتقال ویروس هپاتیت سی عبارتند از:

1. 1. تزریق مشترک سوزن و سرنگ آلوده: اگر سوزن‌ها یا وسایل تزریقی که به خون دسترسی دارند (مانند سرنگ‌ها، سوزن‌های تزریق، وسایل زخمی کننده و غیره) به طور مشترک استفاده شوند، ویروس هپاتیت سی می‌تواند به دیگر افراد منتقل شود.

1. 1. انتقال خون و استفاده از وسایل بهداشتی مشترک: در صورت استفاده از محصولات آلوده به ویروس هپاتیت سی، مثلاً در عملیات جراحی، انتقال خون، یا همچنین در صورت استفاده از وسایل بهداشتی مشترک مانند شانه‌های اصلاح، مسواک، قیچی و غیره، انتقال ویروس ممکن است رخ دهد.

1. 1. روابط جنسی: اگر یکی از افراد دارای هپاتیت سی باشد و روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جنسی مناسب برقرار کند، ویروس هپاتیت سی می‌تواند به شریک جنسی انتقال یابد.

1. 1. انتقال عمودی: در برخی موارد نادر، مادر به نوزاد خود ویروس هپاتیت سی را انتقال می‌دهد. این انتقال می‌تواند در طول حاملگی یا در زمان زایمان رخ دهد.

اگر شما یا فرد دیگری هپاتیت سی دارید، مهم است که اقدامات مناسب برای کنترل انتقال ویروس را انجام دهید. این شامل استفاده از وسایل تمیز و ضدعفونی شده، جلوگیری از به اشتراک گذاری سوزن‌ها و وسایل حاد، استفاده از روش‌های محافظتی در روابط جنسی و همچنین مراقبت ویژه در صورت بارداری مادر مبتلا به هپاتیت سی می‌شود.

روش های پیشگیری از مبتلا شدن به هپاتیت سی

برای پیشگیری از مبتلا شدن به هپاتیت سی، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

• • واکسیناسیون: در حال حاضر واکسن هپاتیت سی در دسترس است و توصیه می‌شود که همه افراد در هر سنی از آن استفاده کنند. واکسن هپاتیت سی از مصرف سریع و ایمن به محافظت بلندمدت در برابر عفونت هپاتیت سی منتج می‌شود.

• • استفاده از وسایل جنسی مناسب: در صورتی که رابطه جنسی دارید، استفاده از کاندوم و وسایل جنسی مناسب می‌تواند خطر انتقال هپاتیت سی را کاهش دهد.

• • به اشتراک نگذاشتن وسایل تزریقی و سوزن‌ها: از به اشتراک گذاشتن وسایلی مانند سرنگ‌ها، سوزن‌های تزریق و دیگر وسایل آلوده خودداری کنید. اطمینان حاصل کنید که وسایل استفاده شده برای شما تمیز و ضدعفونی شده باشند.

• • مراقبت در برابر تماس با خون آلوده: در صورتی که در تماس با خون یا مایعات بدنی آلوده به هپاتیت سی قرار می‌گیرید (مثلاً در صنعت بهداشتی، درمانی یا تمیز کردن بیمار آلوده)، استفاده از دستکش‌های محافظ و دیگر تجهیزات محافظتی استفاده کنید.

• • بهداشت شخصی: رعایت بهداشت شخصی از جمله شستن دست‌ها با آب و صابون به‌ویژه بعد از تماس با خون، استفاده از دستکش در صورت لمس خون و استفاده از وسایل بهداشتی شخصی ناقص با دیگران را کاهش دهید.

• • آزمایش خون: در صورتی که در معرض خطر بالقوه برای هپاتیت سی هستید (مانند تزریق مشترک سوزن در محیط بهداشتی، تماس با خون آلوده یا مصرف مواد مخدر به روش تزریقی)، باید منظماً آزمایش خون برای بررسی عفونت هپاتیت سی انجام دهید.

مهم است که همیشه از روش‌های پیشگیری مناسب استفاده کنید و در صورت تردید یا نیاز به اطلاعات بیشتر، با فوق تخصص گوارش و کبد یا متخصص بهداشت عمومی مشورت کنید.

روش درمان هپاتیت سی

درمان هپاتیت سی بستگی به چند عامل دارد، از جمله نوع عفونت، میزان تلفات در سلول‌های کبدی، وضعیت عمومی بیمار و وجود بیماری‌های همزمان. درمان هپاتیت سی معمولاً از طریق ترکیب داروها و مراقبت‌های پزشکی انجام می‌شود. در زیر روش‌های درمان هپاتیت سی را مرور می‌کنیم:

1. 1. داروهای ضد ویروسی: برای درمان هپاتیت سی، داروهای ضد ویروسی مانند اینترفرون و ریباویرین استفاده می‌شوند. این داروها به کنترل و کاهش میزان ویروس در بدن کمک می‌کنند و میزان التهاب کبد را کاهش می‌دهند. همچنین، امروزه داروهای جدیدتری مانند داروهای ضد ویروسی مستقیم (DAA) نیز برای درمان هپاتیت سی استفاده می‌شوند، که با درصد بالا موفقیت در درمان و کاهش بار ویروسی در بدن هپاتیت سی دارند.

1. 1. پیشگیری از تضعیف کبدی: درمان هپاتیت سی شامل پیشگیری از تضعیف کبدی نیز می‌شود. برای این منظور، باید از مصرف الکل و داروهایی که بر کبد ضربه می‌زنند، خودداری کرد. همچنین، مراقبت‌های خاصی نظیر مصرف غذاهای سالم و متعادل، ورزش منظم و اجتناب از عوامل آسیب‌زا برای کبد مانند سموم و مواد مخدر نیز توصیه می‌شود.

1. 1. مراقبت همزمان: در برخی موارد، بیماری‌های همزمان می‌توانند درمان هپاتیت سی را تشدید کنند یا با درمان تداخل کنند. بنابراین، در صورت وجود بیماری‌های همزمان مانند هپاتیت B، همچنین بیماری‌های قلبی، کلیوی و سایر بیماری‌های مزمن، بهتر است با پزشک گوارش و کبد خود در مورد درمان همزمان مشورت کنید.

توصیه می‌شود که برای تشخیص، درمان و پیگیری هپاتیت سی، بهتر است با پزشک متخصص گوارش و کبد یا متخصص عفونی مشورت کنید. هر فرد و شرایط درمانی ممکن است متفاوت باشد، بنابراین درمانی که توسط پزشک تجویز شده است را دقیقاً دنبال کنید.منابع:

• • https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/hepatitis-c/symptoms-causes/syc-20354278

• • https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/15664-hepatitis-c

• • https://medlineplus.gov/hepatitisc.html

• • https://www.nhs.uk/conditions/hepatitis-c/

• • https://www.cdc.gov/hepatitis/hcv/index.htm

• • https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/hepatitis-c

قلب دارای چهار دریچه است که شامل دریچه تریسکوسپید، آئورت، میترال و دریچه ریوی است. زمانی که هر کدام از این دریچه ها دچار اختلال شوند، بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب ایجاد می شود.

ما در این مقاله از دکتر با من قصد داریم به صورت مفصل درباره علت، علائم و روش های درمان بیماری دریچه ای قلب صحبت کنیم، با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید.

هر کدام از دریچه های قلب چگونه کار می کنند؟

4 دریچه قلب در محل خروجی 4 دهلیز قلب قرار گرفته اند و جهت یک طرفه جریان خون را به دقت تنظیم می کنند. در واقع این چهار دریچه باعث می شوند که جریان خون به سمت قلب بازنگردد.

خون از طریق دریچه تریکسوپید و دریچه میترال از دهلیزهای چپ و راست وارد بطن ها می شوند. وقتی که بطن ها سرشار از خون شدند، دریچه ها بسته می شوند. بسته شدن دریچه ها باعث انقباض بطن ها و بازگشت خون از بطن ها به سمت دهلیز می شود.

وقتی که بطن ها دچار انقباض می شوند، دریچه آئورت و دریچه ریوی باز می شود و خون از بطن ها به سمت بیرون پمپاژ می شود. خون داخل بطن راست از دریچه ریوی و از طریق شریان ریوی جریان پیدا کرده و خون داخل بطن چپ از طریق دریچه آئورت به رگ اصلی آئورت انتقال پیدا می کند و سپس به کل بدن منتقل می شود.

وقتی که بطن ها انقباض خود را دست می دهند، دریچه های آئورت و ریوی بسته می شوند که باعث عدم بازگشت خون داخل شریان به بطن ها می شود. سپس دوباره دریچه های میترال و تریکوسپید باز می شوند و خون وارد دهلیزها می شود و این فرایند با هر بار تپش قلب ادامه دارد و باعث پمپاژ خون به سایر اندام های بدن می شود.

بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب چیست؟

انواع بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب به شرح زیر است:

• گشاد شدن دریچه ‌قلب یا رگورژیتاسیون باعث بازگشت خون به قلب و داخل قلب می شود. این بیماری زمانی ایجاد می شود که دریچه به طور کامل بسته نشده است و خون به جای وارد شدن از قلب به داخل شریان ها به داخل قلب بازمی گردد. برگشت خون به قلب اکثرا در اثر افتادگی دریچه یا پرولاپس اتفاق می افتد.
• افتادگی دریچه یا پرولاپس زمانی رخ می دهد که لت های دریچه در حین بسته شدن دچار برآمدگی شوند. اصولا پرولاپس جزء نارسایی دریچه میترال می باشد.
• تنگی دریچه میترال: تنگی دریچه زمانی اتفاق می افتد که لت های دریچه قلب ضخیم شوند یا دچار گرفتگی و چسبندگی شوند که همین اتفاق باعث می شود که دریچه ی قلب به طور کامل باز نشود و در نتیجه خون به اندازه کافی از طریق دریچه جریان پیدا نمی کند. برخی از دریچه های قلب به طور همزمان دچار تنگی و مشکل بازگشت خون هستند. تنگی دریچه ی آئورت اصولا از طریق نوار قلب یا اکوکاردیوگرام قابل تشخیص است.
• انسداد دریچه قلب: در این صورت دریچه قلب به طور کامل بسته شده و راهی برای عبور خون از دریچه نمی باشد.

چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری های دریچه ای قلب هستند؟

• بالا رفتن سن؛
• سابقه ابتلا به اندوکارتیت عفونی قلب؛
• سابقه تب روماتیسمی؛
• داشتن سابقه سکته قلبی؛
• سابقه نارسایی قلبی؛
• داشتن سابقه اختلالات دریچه ای قلب در گذشته؛
• اعتیاد به استفاده از مواد مخدر داخل وریدی؛
• فاکتورهای خطرزای ابتلا به بیماری عروق کرونری مانند چربی بالا، فشار خون بالا، استعمال دخانیات، مقاومت به انسولین، اضافه وزن، دیابت، تحرک و فعالیت جسمانی کم، بیماری قلبی عروقی و …

علائم بیماری‌ های دریچه ‌ای قلب چیست؟

• تنگی نفس در حین انجام فعالیت های بدنی یا دراز کشیدن؛
• ضعف، سرگیجه و گاهی غش کردن؛
• احساس ناراحتی و درد در قفسه سینه؛
• تپش قلب؛
• ورم مچ پا و شکم؛
• اضافه وزن ناگهانی؛

علت بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب چیست؟

از جمله دلایل اختلالات دریچه ای قلب عبارتند از:

اختلالات و بیماری های قلبی

• فشار خون بالا؛
• نارسایی قلبی،
• گرفتگی شرایین در رگ دریچه آئورت؛
• حمله قلبی؛

تب روماتیسمی

در صورتی که مبتلا به گلودرد استرپتوکوک یا سایر عفونت های باکتریایی استرپتوکوک باشید و به طور کامل آن را درمان نکنید این وضعیت در آینده باعث اختلالات دریچه ای قلب می شود.

عفونت

برخی از انواع میکروب هایی که وارد جریان خون شده اند وارد قلب می شوند و در این صورت بافت سطحی قلب مانند دریچه های قلب را عفونی می کند. این نوع عفونت که به آن اندوکارتیت عفونی گفته می شود بسیار نادر است اما بسیار جدی و خطرناک است.

سایر دلایل

• اختلالات سیستم ایمنی بدن، مثل لوپوس می‌تواند به دریچه‌ های آئورت و میترال آسیب بزند.
• سندرم کارسینوئید؛
• داروهای رژیمی؛
• سندرم مارفان؛
• اختلالات متابولیسم بدن؛
• پرتو درمانی؛

روش های تشخیص بیماری دریچه ای قلب

پزشک متخصص قلب و عروق ممکن است در هنگام گوش دادن به صدای قلب شما صداهای غیرمعمولی بشنود که مشکوک به بیماری دریچه ای قلب شود. در این صورت پزشک برای تشخیص بهتر اکوکاردیوگرافی را برای تایید یا رد این بیماری تجویز می کند.

درمان بیماری های دریچه ‌ای قلب

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری دریچه ای قلب با این بیماری زندگی می کنند و هرگز نیازمند انجام عمل جراحی و سایر روش های درمانی تهاجمی نمی شوند.

اما در صورتی که این بیماری باعث تاثیر منفی در عملیات پمپاژ خون قلب به سایر اندام ها شود به احتمال زیاد نیازمند ترمیم یا تعویض دریچه است. از جمله رایج ترین روش های درمان این بیماری عبارتند از:

• دارو درمانی؛
• ترمیم دریچه ‌ی قلب؛
• تعویض دریچه ‌ی قلب؛

کلام آخر

در صورتی که علائم بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب که در این مقاله به آنها اشاره کردیم تجربه کردید، هر چه سریعتر به یک متخصص قلب و عروق مراجعه کنید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید و با روش های درمانی ساده این بیماری را درمان کنید.

اگر مشکوک به این بیماری هستید اما دسترسی به پزشک ندارید، جای هیچ گونه نگرانی نیست همین حالا از طریق سایت دکتر با من می توانید از بهترین متخصصین قلب و عروق کشور مشاوره پزشکی دریافت کنید، تا در صورت لزوم در اولین فرصت به یک مرکز قلب مراجعه کنید.

• • تبخال

• • هپاتیت سی

• • سوزاک

• • تبخال تناسلی

• • بیماری جنسی جرب

• • اچ‌آی‌وی – HIV

• • آمیبیاز

• • کریپتوسپوریدیوزیس

• • ژیاردیا یا ژیاردیازیس

• • هپاتیت آ

• • شیگلوز یا دیسانتری شیگله

• • ویروس پاپیلوم انسانی

• • شانکروئید یا هموفیلوس دوکرئی

• • کلامیدیا تراکوماتیس

• • گرانولوم مغبنی

• • مایکوپلاسما ژنیتالیوم

• • سیفلیس

• • واژینوز باکتریال

• • بیماری‌های قارچی تناسلی

• • کاندیدیازیس واژن

• • زگیل آبکی

• • تبخال دستگاه تناسلی نوع اول یا لوشیونوز تبخالی

• • تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم یا گنوکوکال آنترولیت

• • هپاتیت ب

• • عفونت تریکوموناس واژینالیس

• • تینیا کروریس یا عفونت قارچی ران

• • شپش عانه

• • لنفوگرانولوما ونروم یا LGV

• • گرانولوم اینگوینال یا دونوایلیتیس لنفوماتوز

• • اورتریت یا التهاب لوله ادراری

• • اوره پلاسما اورولیتیکوم

• • کاندیدا آلبیکنس

• • گاردنلا واژینالیس

لیست تمام بیماری‌ های جنسی و تناسلی بسیار طولانی است. دلیل این موضوع و حجم بیماری ها ارتباط مستقیم و غیر مستقیم پوستی می باشد. به عنوان مثال ممکن است یک بیماری لزوما جنسی نباشد اما اگر نکات لازم و ایمنی را در یک ارتباط جنسی رعایت نکنید امکان دارد دچار بیماری های مختلف، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم شوید. اما تیم تحقیقاتی دکتر با من تلاش کرده در زیر لیستی از بیماری‌ های جنسی و مقاربتی رایج که در طول زمان طولانی در انسان به وجود آمده را جمع آوری کند که شما عزیزان هم می توانید خلاصه هر کدام را مطالعه کنید و یا با کلیک بر روی هرکدام از بیماری ها، مقاله اختصاصی آن بیماری را که برگرفته از کتاب های علمی دانشگاهی و مقالات معروف جهانی بوده مطالعه کنید :

انواع بیماری های جنسی و مقاربتی

بیماری های جنسی یا مقاربتی انواعی از بیماری ها هستند که از طریق سکس یا ارتباط جنسی و انجام حرکات پرخطر به وجود می آید.

تبخال

بیماری تناسلی تبخال یا سیلیس (Syphilis) یک بیماری جنسی عفونی است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های جلوگیری منتقل می‌شود، هرچند ممکن است از طریق تماس مستقیم با زخم‌های باز تبخالی به دیگران نیز منتقل شود. بیماری تبخال در هر سنی و هر جنسی قابل ابتلا است. بیماری تناسلی تبخال در چهار مرحله پیشرفت می‌کند:

1. 1. مرحله اول (لکه تبخال): در این مرحله، زخمی کوچک و بی درد (تبخال) در محل ورود باکتری به بدن شکل می‌گیرد. این زخم معمولاً در منطقه تناسلی، دهان، شکم یا مقعد قرار می‌گیرد. این زخم ممکن است ناچیز باشد و به طور خودبخود بهبود یابد، به همین دلیل ممکن است افراد بیشتر به آن توجه نکنند.

1. 1. مرحله دوم (طاسی تبخال): در این مرحله، طاسی‌های قرمز روی بدن ظاهر می‌شوند. این طاسی‌ها می‌توانند در هر بخش از بدن ظاهر شوند و معمولاً غیر دردناک هستند. علاوه بر طاسی‌ها، علائم دیگری مانند تب، خستگی، سردرد، تورم لنفاوی و قرمزی آلت تناسلی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

1. 1. مرحله سوم (مرحله خاموشی): در این مرحله، علائم بیماری تبخال ممکن است به طور کامل بهبود یابند و یا فاقد علائم باشد. اما درواقع باکتری ترپونما پالیدوم همچنان در بدن وجود دارد و ممکن است در این مرحله سالها یا دهه‌ها بعد، عوارض جدی را به وجود آورد.

1. 1. مرحله چهارم (مرحله مهاجرت باکتری): در این مرحله، باکتری ترپونما پالیدوم به اعضا و ساختارهای داخلی بدن از جمله مغز، قلب، عروق خونی و استخوان‌ها مهاجرت می‌کند و عوارض جدی مانند اختلالات عصبی، مشکلات قلبی، نقص اعصاب جنین در بارداری و ضعف عمومی را ایجاد می‌کند. با توجه به خطرات جدی که بیماری تبخال بهداشتی و جنسیتی به همراه دارد، اهمیت پیشگیری، تشخیص و درمان آن بسیار مهم است. تشخیص و درمان بیماری تبخال بایستی توسط پزشک متخصص زنان یا متخصص اورواوژ صورت بگیرد.

هپاتیت سی

هپاتیت سی (Hepatitis C) یک بیماری ویروسی است که باعث التهاب کبد می‌شود. ویروس هپاتیت سی (HCV) منتشر شده در خون و سایر مایعات بدنی انسان به راحتی از طریق تماس مستقیم با خون آلوده و یا وسایل تزریقی مشترک، مانند سوزن‌های مشترک، انتقال می‌یابد.

تاریخچه هپاتیت سی

• • در سال 1989، ویروس هپاتیت سی توسط دکتر میکل هوتس، دکتر مارشال هیگینز و تیم تحقیقاتی آنها کشف شد. آنها بر روی نمونه‌های خون از بیمارانی که مبتلا به التهاب کبد ناشی از منابع ناشناخته بودند، کار کردند و ویروس هپاتیت سی را شناسایی کردند.

• • در سال 1990، ویروس هپاتیت سی متمایز از سایر انواع هپاتیت شناخته شد و به عنوان هپاتیت C نامگذاری شد.

• • در سال 1997، آزمون آنتی‌بادی هپاتیت سی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان بین‌المللی خون (ISBT) توصیه شد تا تشخیص بیماران مبتلا به این بیماری را سریعتر و موثرتر کند.

• • از سال 2011، درمان‌های نوین برای هپاتیت سی با استفاده از داروهای ضد ویروسی موثرتر و کاملاً درمانی شروع شدند. این درمان‌ها، با درمان بدون تزریق و استفاده از داروهای خوراکی به مدت معین، توانایی درمان و بهبود کامل در بسیاری از موارد را دارند.

• • در سال 2014، برنامه جهانی بهبود کمیته بین‌المللی حقوق بشر موجب شد به اجرای برنامه‌های سراسری برای کنترل و پیشگیری از هپاتیت سی توجه بیشتری شود.

• • در سال 2016، درمان‌های جدید با داروهای ضد ویروسی مؤثرتر به بازار عرضه شدند و این امکان فراهم شد که بیشتر بیماران مبتلا به هپاتیت سی بهبود یابند. هپاتیت سی هنوز یک چالش جهانی در حوزه بهداشت است و تلاش‌های بیشتری برای کنترل، پیشگیری و درمان این بیماری در حال انجام است.

سوزاک

بیماری جنسی سوزاک یا “سوزاکی” (Suzaki)، به نام رسمی “سندروم آمیزشی سوزاکی” (Kawasaki disease)، یک بیماری التهابی ناشناخته‌ای است که بیشتر در کودکان ظاهر می‌شود. این بیماری در بسیاری از کشورها شناخته شده است و معمولاً بین 6 ماه تا 5 سالگی رخ می‌دهد، اما می‌تواند در سنین دیگر نیز ظاهر شود.

تاریخچه بیماری جنسی سوزاکی

• • در سال 1961، یک پزشک ژاپنی به نام تومیساکو کاوازاکی، اولین بار این بیماری را شناسایی و گزارش کرد. وی به بیماران و کودکانی با علائمی از جمله تب بالا، التهاب مشخص در عروق و علائم دیگر توجه کرد.

• • در سال 1974، نام “سندروم آمیزشی سوزاکی” برای این بیماری توسط یک گروه پزشکی ژاپنی در یک کنفرانس پزشکی در ژاپن پیشنهاد شد.

• • این بیماری در ابتدا فقط در ژاپن شناخته شده بود، اما در سال‌های بعدی گزارش‌هایی از موارد جنسی و آمیزشی سوزاکی در سراسر جهان، از جمله اروپا، آمریکا و کشورهای آسیایی دیگر دریافت شد.

• • تا کنون علت دقیق بیماری جنسی و آمیزشی سوزاکی مشخص نشده است، اما فرضیات مختلفی دربارهٔ عوامل ایجاد آن مطرح شده است، از جمله ویروس یا عوامل عفونی، عوامل ژنتیکی و ناهنجاری سیستم ایمنی بدن. بیماری جنسی سوزاکی همچنان یک مسئله پزشکی و تحقیقاتی فعال است و تلاش‌هایی برای شناخت علت و درمان این بیماری در حال انجام است. تشخیص و درمان زمانی که شبهه‌ای به بیماری جنسی سوزاکی وجود داشته باشد، بایستی توسط متخصص عفونی انجام شود.

تبخال تناسلی

تبخال تناسلی یا سیلیس یک بیماری عفونی است که در سیستم تناسلی مردان و زنان تأثیر می‌گذارد. این بیماری ناشی از عفونت با قارچ سیلیس است که معمولاً از طریق رابطه جنسی انتقال می‌یابد. علائم این بیماری ممکن است شامل التهاب، خارش، قرمزی، تورم و ترشحات نازک و نیمه شفاف از مناطق تناسلی باشد. تبخال تناسلی به‌عنوان یک بیماری جنسی منتقل می‌شود و برای جلوگیری از انتشار آن باید توجه ویژه‌ای به اقدامات پیشگیرانه و درمانی شود. برای تشخیص و درمان تبخال تناسلی، بهتر است با یک پزشک متخصص داخلی و عفونی مشاوره و درمان صحیح را دریافت کنید. پزشک ممکن است آزمایشات لازم را انجام دهد و در صورت تشخیص تبخال تناسلی، داروها و روش‌های درمانی مناسب را تجویز کند. همچنین، استفاده از روش‌های جلوگیری از بیماری و استفاده از روش‌های محافظتی مانند استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

بیماری جنسی جرب

جرب یا بیماری جنسی جرب یک بیماری پوستی است که ناشی از عفونت با هماتوپتیک سرباز (سوزن‌ماهی جرب) است. این بیماری به‌طور عمده از طریق تماس مستقیم با یک فرد آلوده، مانند رابطه جنسی، تماس بدنی یا استفاده از وسایل شخصی مثل لباس و غیره منتقل می‌شود. جرب در سراسر جهان وجود دارد و در همه سنین ممکن است رخ دهد. علائم جرب شامل خارش شدید که اغلب شبانه است و در مناطقی مانند کف دست، مچ، زیربغل، کمر و دور موضع تناسلی است. در صورت بروز عفونت بیشتر، ممکن است پوست قرمز و التهابی شود و زخم‌های خراشی کوچک یا خطوط ریز به‌وجود بیایند. علائم دیگر ممکن است شامل خارش شدید در شب، بدون خارش در روزها، خارش شدید پس از استحمام یا تماس با آب گرم و ترشحات مایع بین انگشتان باشد. درمان جرب ممکن است شامل استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های ضد جرب که حاوی مواد مانند پرمترین، کروتم، بنزیل بنزوآت و غیره هستند، باشد. همچنین، بهتر است همه افرادی که با فرد مبتلا به جرب تماس داشته‌اند، همزمان و به صورت موازی درمان شوند. همچنین، محیط‌هایی که ممکن است آلوده باشند، مانند لباس، تخته‌کلید و غیره، باید بازدیدهای منظم و به‌صورت کامل تمیز شوند. در هر صورت، بهتر است با دکتر پوست خود مشورت کنید تا تشخیص و درمان صحیح را دریافت کنید و راهنمایی‌های لازم را درباره جلوگیری از انتشار بیماری و درمان موثر بیشتر دریافت کنید.

اچ‌آی‌وی HIV

بیماری اچ‌آی‌وی (HIV) یک بیماری ویروسی است که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند. ویروس اچ‌آی‌وی باعث ایجاد عفونت در سلول‌های سیستم ایمنی بدن می‌شود و می‌تواند به طور تدریجی باعث ضعف سیستم ایمنی بدن شود و بیماری ایدز را به وجود آورد. عفونت اچ‌آی‌وی از طریق موارد زیر منتقل می‌شود:

• • روابط جنسی بدون استفاده از روش های محافظتی مانند کاندوم با شخص آلوده.

• • تماس مستقیم با خون یا مایعات بدنی آلوده، مانند استفاده از سوزن‌های آلوده، تزریق مشترک مواد مخدر و یا تزریق خون ناامن.

• • انتقال از مادر به نوزاد در هنگام بارداری، زمان تولد یا شیردهی.

علائم بیماری اچ‌آی‌وی HIV ممکن است در مراحل اولیه ضعیف و غیرخاص باشد، اما در مراحل پیشرفته می‌تواند شامل علائم مانند خستگی مزمن، کاهش وزن، تب پ ersistent، عفونت‌های مکرر و عفونت‌های خطرناک باشد.در حال حاضر، درمان‌های موثری برای کنترل بیماری اچ‌آی‌وی وجود دارد. درمان معمولاً شامل داروهای ضد ویروسی اچ‌آی‌وی (آنتی‌ویروس) است که با کنترل تکثیر ویروس، ایجاد عفونت‌های جدید و سیستم ایمنی بدن را کاهش می‌دهند و تضعیف می کند.برای جلوگیری از ابتلا به بیماری اچ‌آی‌وی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

• • استفاده از روش‌های محافظتی در روابط جنسی، مانند استفاده از کاندوم.

• • استفاده از سرنگ و سوزن تمیز و یکبار مصرف در صورت نیاز به تزریق.

• • عدم استفاده مشترک سرنگ، سوزن و سایر وسایل تیز و بریده‌ای که ممکن است خون آلوده را به‌خود جذب کنند.

• • دریافت تست اچ‌آی‌وی و از انجام آزمایشات قبل از ازدواج و همچنین پیش از بارداری اطمینان حاصل کنید.

در صورت بارداری، درمان مناسب و مراقبت‌های پزشکی دریافت کنید تا خطر انتقال اچ‌آی‌وی به نوزاد کاهش یابد. مهمترین نکته این است که با مشاوره پزشک زنان و دکتر اورولوژ و یا متخصص سکس تراپ و پیروی از راهنمایی‌های ارائه شده، می‌توانید اقدامات مناسبی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس اچ‌آی‌وی انجام دهید.

آمیبیاز

بیماری آمیبیاز یا آمیبیازیس، عفونتی است که توسط آمیب‌های انتاموبا هیستولیتیکا ایجاد می‌شود. این آمیب‌ها معمولاً از طریق مصرف آب یا مواد غذایی آلوده و یا در روابط پر خطر که شامل حرکات پر خطر و … به دست می‌آیند. آمیبیاز بیشتر در مناطقی با آب و فضای بهداشتی ضعیف و یا در رابطه های جنسی با افرادی که بهداشت شخصی ضعیفی دارند رخ می‌دهد. علائم بیماری آمیبیاز ممکن است متنوع باشد و از نهایت خفیف تا شدیدترین حالت‌ها متفاوت باشد. برخی از علائم شایع شامل اسهال شدید با خون و مخاط، درد شکمی و دل درد، تب، تشنج، تغییرات در وزن و اشتها، خستگی و ضعف عمومی است. برخی از افراد مبتلا به آمیبیاز ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند ولی به عنوان بارندگان آمیب‌ها به دیگران منتقل کنند. برای تشخیص بیماری آمیبیاز، نمونه‌برداری از مدفوع و تست آزمایشگاهی جهت تشخیص آمیب‌ها وجود دارد. درمان آمیبیاز معمولاً شامل مصرف داروهای ضدآمیب مثل مترونیدازول یا تینیدازول است.

کریپتوسپوریدیوزیس

بیماری کریپتوسپوریدیوزیس یا کریپتوسپوروز، عفونتی است که توسط یک انگل میکروسکوپی به نام کریپتوسپوریدیوم ایجاد می‌شود. این انگل در بیشتر حیوانات و همچنین در انسان وجود دارد. انتقال بیماری به انسان معمولاً از طریق مصرف مواد غذایی یا آب آلوده یا در رابطه جنسی پر خطر و حرکات ناسالم مانند مصرف فضولات انسانی و غیره به کیست‌های انگل صورت می‌گیرد. علائم بیماری کریپتوسپوریدیوزیس ممکن است متنوع باشد و بستگی به سیستم بدنی و سطح عفونت داشته باشد. بیماری ممکن است به صورت بیماری خفیفی با اعراض عمومی مانند تب، خستگی، درد عضلانی و عملکرد ضعیف عضلات، یا به صورت بیماری شدیدتر با درگیری سیستم عصبی مرکزی، عضلات قلبی و دیگر اعضا صورت بگیرد. برای تشخیص بیماری کریپتوسپوریدیوزیس، معمولاً نمونه‌برداری و آزمایشگاهی از خون یا نمونه‌های بیولوژیکی دیگر (مانند مایع نخاعی یا عضلات) صورت می‌گیرد. درمان بیماری کریپتوسپوریدیوزیس عموماً شامل مصرف داروهای ضدپارازیتیک مانند سولفادیازین و پیریمتامین است. همچنین، برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است نیاز به درمان مکمل با داروهای ضدعفونی دیگر داشته باشند. مهمترین نکته این است که با رعایت بهداشت شخصی و محیطی و مصرف مواد غذایی بهداشتی، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری کریپتوسپوریدیوزیس را به طور قابل توجهی کاهش دهید.

ژیاردیا

بیماری ژیاردیا یا ژیاردیازیس، یک بیماری عفونی است که توسط یک انگل به نام ژیاردیا ایجاد می‌شود. این انگل در تمام انسان‌ها و حیوانات گوارشی وجود دارد و می‌تواند از طریق مصرف آب یا مواد غذایی آلوده وارد بدن شود. علائم بیماری ژیاردیا ممکن است متنوع باشد و بستگی به نوع ژیاردیا و شدت عفونت داشته باشد. برخی از علائم شایع شامل اسهال، کاهش اشتها، تب، افت وزن، نفخ، درد شکمی و استفراغ است. علائم معمولاً بعد از یک تا دو هفته از زمان عفونت ظاهر می‌شوند و ممکن است مدت طولانی (چند هفته تا چند ماه) به طول بیانجامد. برای تشخیص بیماری ژیاردیا، معمولاً نمونه‌برداری از مدفوع یا نمونه‌های دیگر مانند آب معده و انجام آزمایشات آزمایشگاهی از جمله آزمایش میکروسکوپی مدفوع، آزمایش PCR و آزمایش سرولوژیک لازم است. درمان بیماری ژیاردیا معمولاً شامل مصرف داروهای ضدپارازیتیک مانند مترونیدازول یا تینیدازول است. در برخی موارد، بسته به شدت عفونت و وضعیت بیمار، درمان مکمل با داروهای دیگر مانند نیتازوکسانید نیز تجویز می‌شود. مهمترین نکته این است که با رعایت بهداشت شخصی و محیطی، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری ژیاردیا را به‌طور قابل توجهی کاهش دهید.

هپاتیت آ

هپاتیت آ به طور عمومی از طریق رابطه جنسی مستقیماً منتقل نمی‌شود. اصلی‌ترین راه انتقال هپاتیت آ، مصرف آب و مواد غذایی آلوده به ویروس هپاتیت A (HAV) است. ویروس HAV به طور معمول از طریق آب آلوده یا مواد غذایی نشسته یا کمتر پخته و بهداشتی منتقل می‌شود. بنابراین، رابطه جنسی به‌عنوان راه اصلی انتقال هپاتیت آ در نظر گرفته نمی‌شود. با این حال، در شرایطی که فردی با هپاتیت آ بیمار و آلوده به ویروس HAV باشد و به صورت مستقیم با شخص دیگری رابطه جنسی داشته باشد، ممکن است ویروس به صورت تحت‌الشعاعی انتقال پیدا کند. اما این حالت نادر و بسیار غیرمعمول است و راه‌هایی مانند مصرف آب و مواد غذایی آلوده به ویروس هپاتیت A اصلی‌ترین راه‌های انتقال هپاتیت آ هستند. به هر حال، در صورت وجود بیماری هپاتیت آ در هر فرد، بهتر است از رابطه جنسی بی‌اطمینان با شخصی که با این بیماری مبتلا است، خودداری کنید و در صورت نیاز، با پزشک داخلی یا دکتر عفونی مشورت کنید.

شیگلوز

بیماری شیگلوز یا دیسانتری شیگله از طریق رابطه جنسی به صورت مستقیم منتقل نمی‌شود. شیگلوز یک بیماری عفونی روده‌ای است که توسط باکتری شیگلا (Shigella) ایجاد می‌شود. راه‌های انتقال شیگلوز عمدتاً از طریق مدفوع آلوده و بهداشت نامناسب است. شیگلا از طریق مدفوع آلوده به بدن انسان وارد می‌شود، مانند نبود بهداشت مناسب در دستشویی، مصرف آب یا مواد غذایی آلوده به شیگلا و انتقال غذاهایی که به‌وسیله افراد آلوده به شیگلا لمس شده‌اند. همچنین، انتقال مستقیم از طریق رابطه جنسی نیز به‌صورت نادری گزارش شده است، اما راه اصلی انتقال شیگلوز به وسیله رابطه جنسی نیست. با رعایت بهداشت شخصی و محیطی و مصرف مواد غذایی بهداشتی، می‌توانید خطر ابتلا به شیگلوز را به‌طور قابل توجهی کاهش دهید. در صورت بروز علائم شیگلوز مانند اسهال شدید و تب، بهتر است به پزشک عفونی مراجعه کنید.

ویروس پاپیلوم انسانی یا HPV

ویروس پاپیلوم انسانی (Human Papillomavirus یا HPV) یک ویروس عفونی است که به صورت انتقال جنسی یا تماس مستقیم با پوست وارد بدن انسان می‌شود. این ویروس می‌تواند در مناطق مختلفی از بدن مانند ناحیه تناسلی، مقعد، دهان و گلو، گلودرد و بینی عفونت ایجاد کند. بیشتر افرادی که به ویروس HPV آلوده می‌شوند، بدون اینکه از آن آگاه باشند، هیچ علامتی ندارند و بیماری را به دیگران منتقل می‌کنند. اما در برخی موارد، HPV می‌تواند علائمی مانند زگیل، خارش، زخم‌های کوچک، خونریزی غیرطبیعی در ناحیه تناسلی، مقعد یا سایر مناطق بدن ایجاد کند. ویروس HPV می‌تواند به بیماری‌ های جنسی مانند زگیل های تناسلی (Genital warts) و عفونت‌های سرطانی ناشی از HPV منجر شود. برخی از انواع ویروس HPV باعث ایجاد سرطان های مختلف می‌شوند، از جمله سرطان گردن رحم، سرطان مقعد، سرطان تناسلی مردان (سرطان پنیس، سرطان مجرای ادراری و سرطان مقعد مردان) و سرطان دهان و گلو. جهت پیشگیری از عفونت HPV و بیماری‌های مرتبط، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

• • استفاده از روش‌های موثر برای جلوگیری از بارداری غیرمطلوب و عفونت‌های جنسی، مانند استفاده از کاندوم و واکسیناسیون HPV.

• • مراقبت از بهداشت شخصی و بهداشت تناسلی، از جمله شستن منظم دست‌ها و استفاده از روش‌های بهداشتی در روابط جنسی.

• • اجتناب از تماس مستقیم با زگیل‌ها و موارد مشابه و عدم استفاده اشتراکی از عوامل بهداشتی شخصی مانند لوازم اصلاح و محصولات بهداشتی شخصی.

با این حال، مهمترین اقدام برای مقابله با HPV، واکسیناسیون است. واکسن‌های HPV در دسترس هستند و با ایجاد ایمنی در برابر انواع ویروس‌های HPV متداول، می‌توانند خطر ابتلا به عفونت و بیماری‌ های مرتبط را به شدت کاهش دهند.

شانکروئید (هموفیلوس دوکرئی)

بیماری شانکروئید یا هموفیلوس دوکرئی (Haemophilus ducreyi) یک بیماری عفونی جنسی است که نیاز به تماس مستقیم جنسی برای انتقال دارد. این بیماری عمدتاً از طریق رابطه جنسی نامناسب یا بی‌اطمینان با فرد آلوده منتقل می‌شود. از جمله عوامل خطر ابتلا به شانکروئید، مشارکت در روابط جنسی بی‌اطمینان یا بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم است. بیماری شانکروئید باعث ایجاد زخم‌های قرمز و دردناک در ناحیه تناسلی می‌شود، که ممکن است همراه با تورم، خارش و ترشحات غیرطبیعی باشد. این علائم عموماً در عرض چند روز تا یک هفته پس از انتقال ویروس ظاهر می‌شوند. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک فوق تخصص زنان و یا فوق تخصص اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید.

کلامیدیا تراکوماتیس

بیماری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) یک بیماری عفونی جنسی است که نیاز به تماس جنسی یا تماس مستقیم با مایعات بدنی آلوده دارای این باکتری دارد. این بیماری عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم، تماس مستقیم محلول‌ها، تماس با ترشحات بدنی یا انتقال از مادر به نوزاد در زمان زایمان منتقل می‌شود. بیماری کلامیدیا تراکوماتیس ممکن است بدون نمایان علائم و عوارض واضح ظاهر شود، به‌طوری‌که بسیاری از افراد آلوده به این باکتری هیچ علامتی ندارند. در برخی افراد، ممکن است علایم مانند ترشحات غیرطبیعی از ناحیه تناسلی، سوزش و خارش در ناحیه تناسلی، سوزش و خارش هنگام ادرار کردن، درد در ناحیه تناسلی و درد هنگام رابطه جنسی ظاهر شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک اورولوژ یا دکتر زنان مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. همچنین، پزشک ممکن است تست کلامیدیا را برای تشخیص دقیق تر این عفونت انجام دهد.

گرانولوم مغبنی

بیماری گرانولوم مغبنی یا مغبنی دراکون (Granuloma Inguinale) یک بیماری جنسی نادر است که نیاز به تماس مستقیم جنسی با فرد آلوده دارد. این بیماری از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم و تماس مستقیم محلول‌ها و جرم‌ها منتقل می‌شود. بیماری گرانولوم مغبنی عمدتاً باعث ایجاد زخم‌های قرمز و دردناک در ناحیه تناسلی و مناطق نزدیک آن می‌شود. این زخم‌ها در طول زمان بزرگتر می‌شوند و می‌توانند خراش‌ها و ترشحات غیرطبیعی داشته باشند. در صورت عدم درمان، ممکن است زخم‌ها گسترش یابند و باعث تخریب بافت‌های محلی شوند. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک متخصص زنان یا متخصص اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم انجام دهد و در صورت لزوم درمان متناسب را تجویز کند.

مایکوپلاسما ژنیتالیوم

بیماری مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma genitalium) یک عفونت جنسی است که نیاز به تماس جنسی با فرد آلوده دارد. این باکتری عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم منتقل می‌شود. عفونت مایکوپلاسما ژنیتالیوم در بسیاری از موارد بدون علائم مشخص ظاهر می‌شود. با این حال، در برخی افراد ممکن است عوارضی شامل ترشحات غیرمعمول از ناحیه تناسلی، سوزش و خارش در ناحیه تناسلی، سوزش هنگام ادرار کردن، درد در ناحیه تناسلی و درد هنگام رابطه جنسی ظاهر شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به دکتر زنان یا اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم، آزمایشات و در صورت لزوم، تست مایکوپلاسما ژنیتالیوم انجام دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

سیفلیس (ترپونما پالیدوم)

بیماری سیفلیس جزو بیماری های جنسی است که توسط باکتری Treponema pallidum منتقل می‌شود. انتقال سیفلیس بیشتر از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم اتفاق می‌افتد. این باکتری قادر است از طریق زخم‌های باز، شکستگی‌ها یا صدمات ریزشده در اعضای تناسلی به بدن فرد سالم منتقل شود. علائم اولیه سیفلیس ممکن است شامل زخم قرمز و بی‌درد در ناحیه تناسلی، آفت‌های بدون درد در دستگاه تناسلی، لکه‌ها یا زخم‌های پوستی در سر و گردن، خستگی، تب، سردرد و تورم لنفاوی باشند. در صورت عدم درمان، سیفلیس می‌تواند به مراحل پیشرفته‌تری مانند سیفلیس دوم، سیفلیس لاتنس و سیفلیس تاخیری منتقل شود که ممکن است عوارض جدی و بلایای جسمی و عقلی داشته باشد. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک زنان یا اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم انجام دهد و در صورت لزوم، درمان مناسب را تجویز کند.

واژینوز باکتریال

بیماری واژینوز باکتریال یک عفونت ناشی از تغییر تعادل باکتری‌های طبیعی در دستگاه تناسلی زنان است. این بیماری معمولاً ناشی از رشد بیش از حد باکتری‌های معمول در واژن است و نیازی به تماس جنسی مستقیم برای انتقال آن نیست. با این حال، تماس جنسی ممکن است به افزایش خطر ابتلا به این بیماری منجر شود. علائم واژینوز باکتریال ممکن است شامل ترشحات واژینال بو دار و غیرطبیعی، خارش و سوزش در ناحیه تناسلی، سوزش هنگام ادرار کردن و درد هنگام رابطه جنسی باشد. در برخی از موارد، این عفونت بدون علائم ظاهر می‌شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در واژن یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به فوق تخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک زنان می‌تواند بر اساس علائم و آزمایشات لازم تشخیص دقیق‌تری را برای شما قائل شود و درمان مناسب را تجویز کند.

قارچ

بیماری‌ های قارچی تناسلی عفونت‌هایی هستند که توسط قارچ‌های خاصی در مناطق تناسلی انسان ایجاد می‌شوند.برخی از بیماری‌ های قارچی تناسلی عبارتند از:

• • عفونت قارچی واژن (واژینیت قارچی): در این بیماری، قارچ‌های مانند Candida albicans باعث التهاب و التهاب در واژن می‌شوند. علائم آن شامل خارش، سوزش، ترشحات قارچی و التهاب در ناحیه واژینال است.

• • عفونت قارچی پوست تناسلی: قارچ‌هایی مانند Candida می‌توانند باعث عفونت پوست تناسلی شوند. علائم آن شامل خارش، سوزش، قرمزی و التهاب پوست تناسلی است.

• • عفونت قارچی کاندیدیازیس راحتیونال: این بیماری ممکن است در نواحی تناسلی و آنوس رخ دهد و علائمی مانند خارش، سوزش و قرمزی را به همراه داشته باشد.

برای تشخیص و درمان بیماری‌ های قارچی تناسلی بهتر است به متخصص داخلی عفونی مراجعه کنید. پزشک عفونی می‌تواند با بررسی علائم، انجام آزمایش‌های لازم و تجویز داروهای ضد قارچ مناسب، شما را درمان کند. همچنین، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌ های قارچی تناسلی، حفظ بهداشت شخصی و بهداشت ناحیه تناسلی مهم است، مانند شستشوی منظم با آب و صابون ناحیه تناسلی و استفاده از لباس‌های مناسب و تمیز.

کاندیدیازیس واژن

کاندیدیازیس واژن یک نوع عفونت قارچی است که توسط قارچ Candida albicans در واژن ایجاد می‌شود. این قارچ به طور طبیعی در برخی از مناطق بدن مانند دهان، روده و مجرای تناسلی موجود است. با این حال، در شرایطی که تعادل قارچ‌های طبیعی در واژن به هر دلیلی بهم برخورد کند، می‌تواند رشد و تکثیر کند و عفونت کاندیدیازیس را ایجاد کند. علائم کاندیدیازیس واژن شامل موارد زیر می‌باشد:

• • خارش و سوزش در واژن و منطقه اطراف آن

• • قرمزی و التهاب در واژن

• • ترشحات قارچی، که معمولاً سفید، لبنی و خمیری هستند

• • درد و سوزش هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی

برای تشخیص و درمان کاندیدیازیس واژن، بهتر است به پزشک زنان مراجعه کنید. پزشک معمولاً با بررسی علائم، انجام آزمایش و بررسی نمونه ترشحات واژن، تشخیص را تایید می‌کند. درمان معمولاً شامل استفاده از ضدقارچ‌ها مانند کرم‌ها، قرص‌ها یا محلول‌های ضد قارچ است که به صورت موضعی یا سیستمیک (درون بدن) مصرف می‌شوند.همچنین، برای جلوگیری از تشدید عفونت و پیشگیری از کاندیدیازیس واژن می‌توانید رعایت موارد زیر را در نظر بگیرید:

• • حفظ بهداشت شخصی و بهداشت تناسلی منظم، شامل شستشوی منظم واژن با آب و صابون ناحیه تناسلی.

• • استفاده از لباس‌های مناسب و تمیز، به خصوص لباس ‌های زیراندام که باید از نوع نرم و تهویه‌دار باشند.

• • استفاده از پد‌های بهداشتی تنفسی و تعویض منظم آن‌ها.

• • اجتناب از استفاده از صابون‌ها و محصولات شیمیایی تحریک‌کننده در محدوده واژن.

• • استفاده از کاندوم در هنگام روابط جنسی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به کاندیدیازیس کمک کند.

به هر حال، بهترین راه حل برای تشخیص دقیق و درمان موثر بیماری کاندیدیازیس واژن ارتباط با متخصص زنان است. پزشک شما می‌تواند تشخیص دقیق‌تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم برای شما قائل شود و درمان مناسب را تجویز کند.

زگیل آبکی

بیماری زگیل آبکی، یا به طور علمی نامیده می‌شود “گونوره”، یک عفونت باکتریایی جنسی است. این بیماری توسط باکتری Neisseria gonorrhoeae ایجاد می‌شود و معمولاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم منتقل می‌شود. باکتری زگیل آبکی می‌تواند به عنوان عامل اصلی عفونت‌های دستگاه تناسلی زنان و مردان شناخته شود. علائم بیماری زگیل آبکی ممکن است متفاوت باشد و بستگی به جنسیت و محل عفونت داشته باشد. در مردان، علائم شامل سوزش و درد هنگام ادرار کردن، ترشحات رنگ سبز یا زرد از اعضای تناسلی، قرمزی و التهاب در ناحیه اطراف آلت تناسلی است. در زنان، علائم می‌توانند ضعیفتر و نامشخص تر باشند و شامل سوزش و درد هنگام ادرار کردن، ترشحات زرد یا سبز از واژن، درد در ناحیه پایین شکم و خونریزی بین دوره‌های قاعدگی است. برای تشخیص و درمان بیماری زگیل آبکی، بهتر است به متخصص عفونی مراجعه کنید. پزشک معمولاً با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید می‌کند. درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، برای جلوگیری از انتشار بیماری، استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم به هنگام روابط جنسی و تماس جنسی کامل می‌تواند مفید باشد.

تبخال دستگاه تناسلی نوع اول (HSV)

بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع اول، به طور علمی به نام “لوشیونوز تبخالی” یا “Chancroid” شناخته می‌شود. این بیماری عفونتی است که به طور اصلی توسط باکتری Haemophilus ducreyi ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری معمولاً از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم صورت می‌گیرد. علائم بیماری تبخال نوع اول شامل موارد زیر می‌شود:

• • ظاهر زخم‌های دردناک و آفت‌های قرمز یا خارش‌آور روی ناحیه تناسلی، به خصوص در مردان.

• • افزایش حجم و درد در لنفوزدهای اطراف ناحیه تناسلی.

• • ترشحات زرد یا سبز از زخم‌ها.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بهتر است به دکتر اورولوژ یا متخصص بیماری های مقاربتی مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید یا رد می‌کند. در صورت تشخیص تبخال، درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، ممکن است به شما توصیه شود در دوران درمان از روابط جنسی خودداری کنید تا جلوگیری از انتشار بیماری به دیگران صورت گیرد.

تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم (HSV)

بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم، به طور علمی با نام “گنوکوکال آنترولیت” یا “گنوکوکال اورترایتیس” شناخته می‌شود. این بیماری نیز توسط باکتری با نام Neisseria gonorrhoeae ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری معمولاً از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم صورت می‌گیرد.علائم بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم در مردان و زنان ممکن است متفاوت باشد.در مردان، علائم شامل موارد زیر می‌شود:

• • سوزش و درد هنگام ادرار کردن.

• • ترشحات زرد، سبز یا قهوه‌ای از اعضای تناسلی.

• • التهاب و قرمزی در ناحیه آلت تناسلی.

در زنان، علائم بیماری ممکن است نامشخص یا ضعیف باشد و به طور معمول علائم زیر را شامل می‌شود:

• • سوزش و درد هنگام ادرار کردن.

• • ترشحات زرد یا سبز از واژن.

• • خونریزی بین دوره‌های قاعدگی.

• • درد یا آفت‌ها در ناحیه تناسلی.

در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک زنان یا متخصص اورولوژ مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید یا رد می‌کند. در صورت تشخیص تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم، درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، ممکن است به شما توصیه شود در دوران درمان از روابط جنسی خودداری کنید تا جلوگیری از انتشار بیماری به دیگران صورت گیرد.

هپاتیت ب

بیماری هپاتیت ب (Hepatitis B) می‌تواند از طریق رابطه جنسی به انتقال یابد. ویروس هپاتیت ب (ویروس HBV) در خون و مایعات بدنی مانند منی و مایع اسپرم حضور دارد و در صورت انتقال این مایعات بین افراد، مخصوصاً در طول روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم، انتقال می‌یابد. علائم هپاتیت ب می‌تواند متنوع باشد و در برخی از موارد به طور ظاهری نمایان نمی‌شود. اما علائم شایع شامل موارد زیر می‌تواند باشد:

• • خستگی شدید و ضعف عمومی

• • تب و عارضه‌های سردرد و درد عضلانی

• • افت اشتها و تهوع

• • رنگ پریدن ادرار (زردی)

• • رنگ پریدن پوست و مخاط (زردی پوستی)

برای تشخیص و درمان هپاتیت ب، بهتر است به پزشک متخصص خون یا متخصص گوارش و کبد مراجعه کنید. پزشک ممکن است با بررسی علائم، انجام آزمایشات خونی (برای تشخیص ویروس HBV و میزان تاثیر بر کبد) و مشاوره لازم، تشخیص را تایید یا رد کند. در صورت تشخیص هپاتیت ب، درمان ممکن است شامل داروهای ضد ویروسی و مراقبت‌های حمایتی باشد.مهمترین راه‌های پیشگیری از انتقال هپاتیت ب از طریق رابطه جنسی عبارتند از:

• • استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم به طور مداوم و صحیح هنگام روابط جنسی

• • اطمینان از استفاده از وسایل تمیز و ضدعفونی برای سایر فعالیت‌های جنسی مانند تمیز کردن اسباب بازی‌ها و وسایل جنسی قبل و بعد از استفاده

• • انجام واکسیناسیون هپاتیت ب و دریافت دوره کامل واکسین هپاتیت ب

توجه داشته باشید که مشاوره و راهنمایی دکتر گوارش و کبد شما را درباره تشخیص، درمان و پیشگیری از هپاتیت ب بهترین شکل هدایت خواهد کرد.

تریکومونیازیس

بیماری تریکومونیازیس یا عفونت تریکوموناس واژینالیس (Trichomoniasis) یک عفونت تناسلی است که به وسیلهٔ یک انگل میکرواسکپیک به نام Trichomonas vaginalis ایجاد می‌شود. انتقال این عفونت عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم رخ می‌دهد.

• • ترشحات زرد یا سبز از واژن که ممکن است بو دار و خوشه نباشند.

• • خارش و سوزش در ناحیه تناسلی.

• • التهاب و قرمزی در ناحیه تناسلی.

• • درد هنگام رابطه جنسی یا ادرار کردن.

در صورت تشخیص عفونت تریکومونیازیس، درمان به وسیلهٔ داروهای ضد تریکوموناس صورت می‌گیرد. همچنین، درمان همزمان همسر یا شریک جنسی نیز توصیه می‌شود تا جلوگیری از بازگشت عفونت و انتقال آن به دیگران صورت گیرد. برای پیشگیری از عفونت تریکومونیازیس و سایر بیماری‌ های جنسی، استفاده مناسب از وسایل جلوگیری مانند کاندوم در هر رابطه جنسی توصیه می‌شود. همچنین، از ارتباط جنسی با افرادی که علائم عفونت دارند یا تا زمان بهبود کامل آن‌ها صرف نظر کنید.

تینیا کروریس

بیماری تینیا کروریس (Tinea cruris)، که به‌طور عام معروف به عفونت قارچی ران (Jock itch) است، یک عفونت قارچی است که در مناطق رطوبتی و گرم دستگاه تناسلی و منطقه ران رخ می‌دهد. این بیماری اغلب ناشی از قارچ‌های مختلفی مانند قارچ‌های تینا (Tinea) است که از طریق تماس مستقیم با پوست یا موی آلوده انتقال می‌یابد و رابطه جنسی نیز می‌تواند یکی از راه‌های انتقال باشد. علائم بیماری تینیا کروریس شامل موارد زیر می‌شود:

• • خارش و سوزش در ناحیه ران، آلت تناسلی و دور مقعد

• • قرمزی و التهاب پوست در این نواحی

• • تشدید علائم پس از ورزش، تماس با آب گرم و تماس بین پوست

برای تشخیص و درمان بیماری تینیا کروریس، بهتر است به متخصص پوست و درمان بیماری های عفونت قارچی مراجعه کنید. پزشک با مشاهده علائم، تشخیص دقیق را بررسی می‌کند و ممکن است آزمایشات پوستی یا آزمایش نمونه‌برداری پوست انجام دهد تا قارچ مسئول را شناسایی کند.درمان تینیا کروریس شامل استفاده از کرم‌ها یا قرص‌های ضدقارچ موضعی است که به توصیه پزشک پوست و مو قرار می‌گیرد. همچنین، مراقبت‌های پوستی مثل نظافت و خشک نگه داشتن ناحیه مبتلا و استفاده از لباس‌های محافظ در مناطق عمومی نیز توصیه می‌شود.برای پیشگیری از عفونت تینیا کروریس، رعایت موارد زیر مفید است:

• • نگهداری ناحیه تناسلی و ران خشک و تمیز

• • استفاده از لباس‌های مناسب و تهویه‌دار

• • استفاده از حوله و لباس شخصی جداگانه

• • عدم استفاده از اشتراکی ملزومات شخصی مانند حوله و لباس درامدی

شپش عانه

بیماری شپش عانه یا بوتاکس بیماری‌ ای است که به علت عفونت از پاشنه پا و منطقه عانه توسط پارازیت بوتاکس که یک نوع شپش است، ایجاد می‌شود. انتقال شپش عانه از طریق رابطه جنسی نیز امکان‌پذیر است، اما این عفونت نه اصلی و نه شایعترین راه انتقال شپش عانه است. علائم بیماری شپش عانه شامل موارد زیر می‌شود:

• • خارش شدید در ناحیه عانه، پاشنه پا و بین سوراخ مقعد

• • التهاب، قرمزی و تحریک پوست در این نواحی

• • حضور شپش عانه یا رنگ سیاه در موهای محل عفونت

برای تشخیص و درمان بیماری شپش عانه، بهتر است به پزشک پوست یا متخصص زنان مراجعه کنید. پزشک با مشاهده علائم و انجام بررسی‌های لازم، تشخیص را تأیید یا رد خواهد کرد. درمان بیماری شپش عانه شامل استفاده از محصولات ضد شپش، مانند شامپوها، کرم‌ها و اسپری‌ها است که به توصیه دکتر پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، مراقبت‌های بهداشتی مانند تمیز نگه داشتن لباس‌ها، حوله‌ها و ملحفه‌ها، و انجام خوب عملیات شستشوی بدن و موها نیز توصیه می‌شود. برای جلوگیری از انتقال شپش عانه، می‌توانید موارد زیر را رعایت کنید:

• • اجتناب از تماس مستقیم با افرادی که علائم شپش عانه دارند

• • استفاده از لباس شخصی جداگانه و تمیز

• • تمیز نگه داشتن بستر خواب و ملحفه‌ها

• • استفاده از وسایل جداگانه در حمام‌های عمومی و مراقبت از بهداشت شخصی خود

لنفوگرانولوم ونروم

بیماری لنفوگرانولوما ونروم (Lymphogranuloma venereum) یا به اختصار LGV، یک عفونت تناسلی است که توسط گونه‌های خاصی از باکتری کلامیدیا (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. انتقال بیماری LGV نیز از طریق رابطه جنسی، به ویژه رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل محافظتی مانند استفاده از پوشاک، وسایل جنسی مشترک و مخاط بدنی، امکان‌پذیر است. علائم بیماری لنفوگرانولوما ونروم ممکن است در مراحل مختلف بیماری متفاوت باشد.معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:

• • زخم‌های کوچک و بی‌درد در ناحیه تناسلی

• • التهاب و تورم لنفاوی در مناطق نزدیک به ناحیه عفونت

• • احساس ناراحتی و درد در ناحیه تناسلی و لگن

در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری LGV، بهتر است به پزشک متخصص زنان یا اورولوژ مراجعه کنید. پزشک عفونی یا متخصص اورولوژ یا زنان با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد. درمان بیماری LGV شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مانند دوزیکلاین برای مدت زمان مشخص است. همچنین، همراهی با رعایت مراقبت‌های بهداشتی شامل جلوگیری از تماس جنسی طی درمان و استفاده از روش‌های جلوگیری از بارداری توصیه می‌شود.

گرانولوم اینگوینال (به علت کلامیدیا)

بیماری گرانولوم اینگوینال (Inguinal granuloma)، که به نام دیگر دونوایلیتیس لنفوماتوز (Donovanosis lymphogranuloma) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری عفونی نادر و مزمن است که به علت عفونت با باکتری کلامیدیاگرانولوماتیس (Klebsiella granulomatis) ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری نیز ممکن است از طریق رابطه جنسی اتفاق بیفتد، اما این عفونت بسیار نادر است و در مناطق خاصی از جهان محدود شده است. علائم بیماری گرانولوم اینگوینال معمولاً پس از یک دوره نهفتگی طولانی ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر می‌شوند:

• • ظاهر زخم‌های قرمز رنگ و گاهی با بافت زمینه کشسانی در ناحیه تناسلی

• • رشد آرام و تدریجی زخم‌ها به اندازه گرانولوم‌ها

• • ظهور آفت‌ها در ناحیه آنال

در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری گرانولوم اینگوینال، بهتر است به پزشک متخصص عفونی مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد.درمان بیماری گرانولوم اینگوینال شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مانند دوکسی‌سایکلین برای مدت زمان مشخص است. همچنین، برای از بین بردن آفت‌ها و جلوگیری از انتقال عفونت به دیگران، رعایت مراقبت‌های بهداشتی اهمیت دارد.

اورتریت

بیماری اورتریت (Urethritis) به معنای التهاب لوله ادراری (اورترا) است. این بیماری ممکن است به علت عفونت با باکتری، ویروس، یا عوامل دیگری که به لوله ادراری تجمع می‌کنند، ایجاد شود. انتقال اورتریت می‌تواند از طریق رابطه جنسی اتفاق بیفتد. علائم بیماری اورتریت شامل موارد زیر می‌شود:

• • درد و سوزش در هنگام ادرار کردن

• • احساس تحریک و خارش در ناحیه ادرار

• • خروج مقدار بیشتری از ادرار

• • ترشحات ادراری غیرعادی (مانند قرمزی، ترشحات رنگی، یا ترشحات پیوسته)

• • احساس درد در ناحیه پایین شکم

در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به اورتریت، بهتر است به متخصص کلیه و مجاری ادراری مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق دهد. درمان بیماری اورتریت بستگی به عامل ایجاد کننده دارد و ممکن است شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدویروسی‌ها، یا داروهای دیگر باشد. همچنین، در صورت تشخیص عفونت تناسلی مانند گونورها (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia)، درمان همزمان هر دو نفرون را می‌توان توصیه کرد.

بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم

بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم (Ureaplasma urealyticum) یک نوع عفونت باکتریایی است که می‌تواند از طریق رابطه جنسی انتقال یابد. این باکتری در قسمت‌هایی از دستگاه تناسلی انسان، از جمله لوله ادراری و آلت تناسلی، می‌تواند حضور داشته باشد و با عفونت آن، علائمی مانند التهاب لوله ادراری (اورتریت) یا عفونت مجرای ادراری می‌تواند رخ دهد. علائم بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم معمولاً غیر واضح هستند و ممکن است بیماری بدون علائم واضحی رخ دهد.با این حال، در برخی موارد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• • التهاب و سوزش در ناحیه ادراری

• • تغییرات در رنگ ادرار (مانند ادرار تیره یا غباری)

• • درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن

• • خروج مقدار زیادی ادرار

• • ترشحات ادراری ناعادی (مانند قرمزی یا ترشحات پیوسته)

در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم، بهتر است به پزشک نفرولوژی مراجعه کنید. پزشک کلیه و مجاری ادراری با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد. برای درمان بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم، معمولاً آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند آزیترومایسین، دوکسی‌سایکلین یا اریترومایسین تجویز می‌شوند. همچنین، در صورت تشخیص همزمان عفونت‌های دیگر، درمان همزمان این عفونت‌ها نیز صورت می‌گیرد.

کاندیدا آلبیکنس

کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) یک قارچ است که می‌تواند بیماری‌ های قارچی در محدوده‌های مختلف بدن، از جمله دستگاه تناسلی، ایجاد کند. عفونت قارچی کاندیدا آلبیکنس در مناطق مرطوب و گرم مانند واژن، از طریق رابطه جنسی به انتقال می‌یابد. علائم بیماری کاندیدا آلبیکنس در زنان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• • خارش و سوزش در ناحیه واژن

• • التهاب و قرمزی در ناحیه واژن

• • ترشحات سفید، کرم یا سبز رنگ از واژن

درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی در مردان نیز، باعث عفونت قارچی کاندیدا آلبیکنس می شود که ممکن است علائمی مانند خارش، التهاب، قرمزی و ترشحات غیرعادی در ناحیه آلت تناسلی را ایجاد کند. برای درمان بیماری کاندیدا آلبیکنس، معمولاً آنتی‌فانگال‌ها (مانند کرم آنتی‌فانگالیک) یا داروهای خوراکی مانند آزول‌ها تجویز می‌شوند. همچنین، تغییر در شرایط محیطی ناحیه مبتلا (مانند حفظ خشکی) و رعایت بهداشتی‌های مناسب می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. همچنین، بهتر است به همسر یا شریک جنسی خود هم اعلام کنید تا در صورت وجود علائم، درمان لازم را انجام دهد و انتقال عفونت را به شما جلوگیری کند.

گاردنلا واژینالیس

گاردنلا واژینالیس (Gardnerella vaginalis) یک باکتری است که می‌تواند عفونت باکتریایی در واژن را ایجاد کند. این عفونت به عنوان یک عفونت تناسلی شناخته می‌شود، اما انتقال آن از طریق رابطه جنسی تأیید شده نیست و در برخی موارد، به صورت ناشی از تغییرات در تعادل بیولوژیکی واژن رخ می‌دهد. علائم بیماری گاردنلا واژینالیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• • ترشحات غیرطبیعی از واژن که معمولاً به شکل یک ترشح کرمی یا خاکستری با بوی نامطبوع و بدبو هستند

• • خارش و سوزش در ناحیه واژن

• • التهاب و قرمزی در ناحیه واژن

برای تشخیص و درمان بیماری گاردنلا واژینالیس، بهتر است به پزشک زنان مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایش‌های لازم (مانند آزمایش خود ترشحات واژن) و تشخیص دقیق، درمان مناسب را تجویز خواهد کرد. مهم است بدانید که در صورت بروز علائم یا شک برای وجود عفونت تناسلی، بهتر است به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود. این فقط یک لیست جزئی از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی است. لیست کامل تمام بیماری‌ های جنسی و آمیزشی بسیار طولانی است و ممکن است شامل بیماری‌ های دیگری نیز باشد. همچنین، تشخیص و درمان هر بیماری بایستی توسط پزشک انجام شود.

تاریخچه بیماری های آمیزشی و تناسلی

بیماری‌های جنسی و آمیزشی از قدیمی‌ترین زمان‌ها تا به امروز انسان‌ها را تحت تأثیر قرار داده‌اند. این بیماری‌ها با شیوع بالا و عوارض جدی بر سلامت جامعه، همواره مورد توجه قرار گرفته‌اند. در ادامه، به تاریخچه برخی از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی معروف اشاره خواهیم کرد:

• • سیفیلیس: سیفیلیس یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌ های جنسی است. این بیماری توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود. اولین گزارش‌ها درباره سیفیلیس در اروپا در قرن 15 میلادی ثبت شده است.

• • کلامیدیا: کلامیدیا جزو بیماری های جنسی است که توسط باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. این بیماری از دهه 1960 میلادی شناخته شده است.

• • گنوره: گنوره یا آلزوت (Gonorrhea) نیز جزو بیماری های جنسی و آمیزشی است که توسط باکتری نواکسه‌گونوکوکوس (Neisseria gonorrhoeae) ایجاد می‌شود. نخستین گزارش‌ها درباره گنوره به قرون وسطی برمی‌گردد.

• • هرپس: هرپس (Herpes) نام مجموعه‌ای از بیماری‌های جنسی و آمیزشی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (Herpes simplex virus) ایجاد می‌شود. بیماری هرپس از هزاران سال قبل شناخته شده است.

• • آبله: آبله (Smallpox) یک بیماری واگیر و بسیار خطرناک است که توسط ویروس واریولا (Variola virus) ایجاد می‌شود. این بیماری در قرون وسطی و دوره‌های بعدی تا قرن 20 میلادی واژگونی بسیاری از جوامع جهان را به‌وجود آورد. با تلاش جهانی در دهه 1970، آبله به طور رسمی از جامعه جهانی از بین برداشته شد.

• • ایدز: ایدز (AIDS) نام بیماری ایمنی ناشی از ویروس اچ آی وی (HIV) است. این بیماری برای نخستین بار در دهه 1980 شناخته شد و از آن زمان تاکنون به یکی از بزرگترین ویروس‌های همه‌گیر در جهان تبدیل شده است.

این تاریخچه مختصری از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی نشان می‌دهد که این بیماری‌ها همواره موضوعی حائز اهمیت برای جوامع بشری بوده‌اند و تلاش‌های زیادی برای پیشگیری، تشخیص و درمان آنها انجام شده است.منابع

• • American Congress of Obstetricians and Gynecologists (ACOG)

• • ACOG provides several resources on STDs/STIs:

• • Genital Herpes (PDF 641 KB)

• • Gonorrhea, Chlamydia, and Syphilis (PDF 345 KB)

• • Hepatitis B and Hepatitis C in Pregnancy (PDF 220 KB)

• • HIV and Pregnancy (PDF 328 KB)

• • The HIV Treatment Guidelines for Pregnant Women

• • How to Prevent Sexually Transmitted Infections (PDF 191 KB)

• • Human Papillomavirus Infection (PDF 342 KB)

• • Human Papillomavirus Vaccines (PDF 263 KB)

• • Protecting Yourself Against Hepatitis B and Hepatitis C (PDF 316 KB)

• • Centers for Disease Control and Prevention (CDC)

• • CDC offers patient education materials on hepatitis C, hepatitis B, and human papillomavirus (HPV) in several languages.

• • STD Wizard is a free interactive online tool based on the CDC STD Treatment Guidelines. This tool allows individuals to analyze their STD/STI risk based on their demographics and behaviors and recommends tests and vaccines based on individual responses. These recommendations can be used to start a discussion with the user’s health care provider. The STD Wizard is available from CDC in English and Spanish.

• • o CDC also offers STD Fact Sheets in English and Spanish.

• • CDC also has information about Zika virus, including prevention and transmission, as well as recommendations for pregnant women who might be traveling to areas with Zika.

• • Office on Women’s Health (OWH)

• • OWH offers a Sexually Transmitted Infections (STI) Fact Sheet and Your Rights as a Woman with HIV/AIDS.

• • National Library of Medicine (NLM)

• • The NLM’s Medline Plus X-Plain module on Sexually Transmitted Diseases offers information about STDs.

• • National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID)

• • NIAID provides information on STD/STI research and individual STDs.

بیماری های اعصاب و روان در جهان به بیماری هایی گفته می شود که موجب مشکلات و ناتوانی هایی می شوند که برگرفته از تغییرات در افکار، رفتار و هورمون های فرد است. اینکه برای شما بخواهیم خیلی راحت تعداد آنها را بیان کنیم بسیار سخت است.

اما می توان گفت که بر اساس داده های علم روانپزشکی در دنیا، با بیش از 400 نوع بیماری روانی روبرو هستیم که هر کدام شیوه ی درمان خود را دارد و تشخیص آن صرفا با متخصص اعصاب و روان یا روانپزشکی در سایت دکتر با من است.

در ادامه لیست کامل آن را برای شما توضیح خواهیم داد.
DSM و ICD این فهرست شامل شرایطی است که در حال حاضر تعریف این دو سیستم به عنوان اختلالات روانی شناخته شده است.

مختصر تاریخچه ی بیماری های اعصاب و روان

در گذشته به دلیل افسانه و خرافه های موجود، اشخاصی که دچار بیماری های روانی می شدند را بر این فرض می گرفتند که احتمال این موضوع وجود دارد که آنها دچار شیطان گرفتگی شده اند و به اصطلاح شیطان در وجود آنها رفته و بایستی با یک سری کارهای غیر علمی و خشونت آمیز مثل شستشو با آب داغ، فرد را وادار به انجام آن می کردند و یا حتی او را در شرایط گرسنگی قرار می داند به همین جهت بعد از گذشت سالیان سال، زیگموند فروید روانشناسی بود که طرح های درمان را بیان کرد و شروع به درمان نیز نمود.

علل ایجاد بیماری های اعصاب و روان

بیماری های اعصاب و روان علل بسیار زیادی دارد که برای تشخیص آن بهتر است حتما به متخصص اعصاب و روان و روانپزشک مراجعه نمود اما علل مهم آن می تواند شامل:

الف) بیماری های زمینه ای
ب) ژنتیک و ارث
ج) اختلال های مادرزادی
د) اتفاقات دوران کودکی و خانواده
و دیگر علل مهم که بایستی توسط هر فرد به صورت جداگانه بررسی شود.

 

مهم ترین بیماری های روانی از سال های گذشته تا کنون

بیماری های زیر مهم ترین بیماری های روانی از سال های گذشته تا 2023 است که می تواند برای هر شخص و در سن های متفاوت رخ دهد. هر کدام از آنها به موارد دیگر تقسیم می شود که به صورت جداگانه در مقالات بعدی توضیح خواهیم داد.

1. اختلالات اضطراب

• اختلال اضطراب جدایی
• فوبیای خاص
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلال هراس یا پانیک
• آگورافوبیا
• اختلال اضطراب فراگیر
• اختلال لالی انتخابی

2. اختلال تجزیه ای

● اختلال تجزیه هویت
● فراموشی تجزیه ای (فراموشی روانی)
● اختلال مسخ شخصیت – عدم تحقق
● فوگ تجزیه کننده
● اختلال علائم عصبی تجزیه ای (این شامل تشنج های روانی غیر صرعی می شود )
● سایر اختلالات تجزیه ای مشخص شده (OSDD)
● اختلال تجزیه ای نامشخص
● سندرم گانسر

3. اختلالات خلقی و اختلالات افسردگی

● اختلال بی نظمی خلقی
● اختلال افسردگی اساسی
● دیس تایمی
● اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی
● افسردگی روانی
● اختلال عاطفی فصلی
● افسردگی غیر معمول
● افسردگی پس از زایمان

4. اختلالات دوقطبی

● اختلال دوقطبی I
● اختلال دوقطبی II
● اختلال دوقطبی به طور دیگری مشخص نشده است
● سیکلوتیمیا

5. اختلالات مرتبط با تروما و استرس

● اختلال دلبستگی واکنشی
● اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده
● اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
● اختلال استرس حاد
● اختلال سازگاری
● اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (C-PTSD)
● اختلال غم و اندوه طولانی مدت

6. اختلالات عصبی رشدی

● ناتوانی ذهنی
● اختلال زبان
● اختلال صدای گفتار
● لکنت زبان
● اختلال ارتباط اجتماعی یا پراگماتیک
● اختلال ارتباطی
● اختلال طیف اوتیسم (به طور رسمی دسته ای است که شامل سندرم آسپرگر، اوتیسم کلاسیک و سندرم رت می شود)
● اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)
● اختلال هماهنگی رشدی
● سندرم تورت یا اختلال تیک
● نارساخوانی یا دیسلکسیا
● دیسکالکولیا یا اختلال یادگیری ریاضی
● دیسگرافی یا اختلال نوشتن
● اختلال یادگیری غیرکلام

7. اختلالات خواب و بیداری

● بی خوابی یا اختلال اینسومنیا (از جمله بی خوابی مزمن و بی خوابی کوتاه مدت)
● پرخوابی یا اختلال هایپرسومنیا
● پرخوابی ایدیوپاتیک یا بدون دلیل
● سندرم کلاین-لوین یا زیبای خفته
● سندرم خواب ناکافی
● نارکولپسی یا حمله خواب
● سندرم پاهای بی قرار
● آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب
● وحشت های شبانه (ترورهای خواب)
● سندرم انفجار سر
● اختلال حرکتی مرتبط با خواب

الف) پاراسومنیا

● اختلال کابوس
● اختلال رفتار خواب حرکت سریع چشم
● برانگیختگی های گیج کننده
● راه رفتن در خواب
● اختلال خوردن مرتبط با خواب
● توهمات هیپناگوژیک
● توهمات هیپنوپامپیک

ب) اختلال ریتم خواب شبانه روزی
● اختلال فاز خواب تاخیری
● اختلال فاز خواب پیشرفته
● ریتم خواب و بیداری نامنظم
● اختلال خواب و بیداری غیر 24 ساعته
● اختلال ریتم شبانه روزی خواب و بیداری ناشی از شیفت کاری نامنظم
● جت لگ

 

8.اختلالات عصبی-شناختی

● هذیان
● زوال عقل
● آسیب تروماتیک مغز
● اختلال عصبی-شناختی مرتبط با (HIV) (HAND)
● فراموشی
● آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن
● آگنوزیا یا ادراک پریشی

9. اختلالات مرتبط با مواد و اعتیاد

الف) اختلالات مرتبط با مواد
● اختلال ناشی از مواد ( روان پریشی ناشی از مواد، هذیان ناشی از مواد، اختلال خلقی ناشی از مواد )
● مسمومیت با مواد
● برداشت مواد
● وابستگی به مواد

ب) اختلالات ناشی از مصرف الکل
● اختلال مصرف الکل
● توهم الکلی
● ترک الکل
● الگوی مضر مصرف الکل

پ) اختلال ناشی از مصرف حشیش
● وابستگی به شاهدانه
● مسمومیت با شاهدانه
● الگوی مضر استفاده از حشیش
● ترک حشیش
● دلیریوم ناشی از شاهدانه
● روان پریشی ناشی از حشیش
● اختلال خلقی ناشی از شاهدانه
● اضطراب ناشی از حشیش

ج) اختلالات ناشی از استفاده از کانابینوئیدهای مصنوعی

● اپیزود استفاده مضر از کانابینوئیدهای مصنوعی
● الگوی مضر استفاده از کانابینوئیدهای مصنوعی
● وابستگی کانابینوئید مصنوعی
● مسمومیت کانابینوئید مصنوعی
● ترک کانابینوئیدهای مصنوعی
● کانابینوئیدهای مصنوعی هذیان را القا کردند
● کانابینوئیدهای مصنوعی ناشی از اختلال روانپریشی
● اختلال خلقی ناشی از کانابینوئیدهای مصنوعی
● کانابینوئیدهای مصنوعی باعث ایجاد اضطراب می شود.

د) اختلالات ناشی از مصرف مواد افیونی

● اپیزود مصرف مضر مواد افیونی
● الگوی مضر استفاده از مواد افیونی
● وابستگی به مواد افیونی
● مسمومیت با مواد افیونی
● ترک مواد افیونی
● مواد افیونی هذیان را القا کردند
● اختلال روانپریشی ناشی از مواد افیونی
● اختلال خلقی ناشی از مواد افیونی
● مواد افیونی باعث ایجاد اضطراب می شوند

ذ) اختلالات ناشی از استفاده از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب

● اپیزود استفاده مضر از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● الگوی مضر استفاده از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● وابستگی آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● مسمومیت آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● ترک آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● هذیان ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اختلال روان‌پریشی ناشی از آرام‌بخش، خواب‌آور یا اضطراب
● اختلال خلقی ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اضطراب ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اختلال آمنستیک به دلیل استفاده از داروهای آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● زوال عقل ناشی از استفاده از داروهای آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب

ر) اختلال ناشی از مصرف کوکائین

● اپیزود مصرف مضر کوکائین
● الگوی مضر مصرف کوکائین
● وابستگی به کوکائین
● مسمومیت با کوکائین
● ترک کوکائین
● هذیان ناشی از کوکائین
● اختلال روانپریشی ناشی از کوکائین
● اختلال خلقی ناشی از کوکائین
● اضطراب ناشی از کوکائین
● OCD ناشی از کوکائین
● اختلال کنترل تکانه ناشی از کوکائین

ز) اختلالات ناشی از مصرف آمفتامین ها

● اپیزود مصرف مضر آمفتامین ها
● الگوی مضر مصرف آمفتامین ها
● وابستگی به آمفتامین
● مسمومیت با آمفتامین
● ترک آمفتامین ها
● هذیان ناشی از آمفتامین
● اختلال روانپریشی ناشی از آمفتامین ها
● اختلال خلقی ناشی از آمفتامین ها
● آمفتامین ها باعث ایجاد اضطراب می شوند
● آمفتامین ها OCD را القا کردند
● اختلال کنترل تکانه ناشی از آمفتامین ها

ج) اختلالات ناشی از استفاده از کاتینون مصنوعی

● اپیزود استفاده مضر از کاتینون مصنوعی
● الگوی مضر استفاده از کاتینون مصنوعی
● وابستگی کاتینون مصنوعی
● مسمومیت با کاتینون مصنوعی
● خروج کاتینون مصنوعی
● هذیان القای کاتینون مصنوعی
● اختلال روانپریشی ناشی از کاتینون مصنوعی
● اختلال خلقی ناشی از کاتینون مصنوعی
● کاتینون مصنوعی باعث اضطراب می شود
● کاتینون مصنوعی OCD را القا کرد
● اختلال کنترل تکانه ناشی از کاتینون مصنوعی

چ) اختلالات ناشی از مصرف کافئین

● اپیزود استفاده مضر از کافئین
● الگوی مضر استفاده از کافئین
● مسمومیت با کافئین
● ترک کافئین
● اختلال اضطراب ناشی از کافئین
● اختلال خواب ناشی از کافئین

ح) اختلالات ناشی از استفاده از مواد توهم زا

● اپیزود استفاده مضر از مواد توهم زا
● الگوی مضر استفاده از مواد توهم زا
● وابستگی به مواد توهم زا
● دلیریوم ناشی از توهم زا
● اختلال روانی ناشی از توهم زا
● اختلال اضطرابی ناشی از توهم زا
● اختلال خلقی ناشی از توهم زاها
● اختلال ادراک مداوم توهم زا

خ) اختلالات ناشی از مصرف نیکوتین اپیزود مصرف مضر نیکوتین

● الگوی مضر مصرف نیکوتین
● مسمومیت با نیکوتین
● ترک نیکوتین
● وابستگی به نیکوتین

ه) اختلالات ناشی از استفاده از مواد استنشاقی فرار

● اپیزود استفاده مضر از مواد استنشاقی فرار
● الگوی مضر استفاده از مواد استنشاقی فرار
● وابستگی به مواد افیونی
● مسمومیت با مواد افیونی
● خروج مواد استنشاقی فرار
● مواد استنشاقی فرار باعث هذیان می شوند
● استنشاق‌های فرار باعث اختلال روان‌پریشی می‌شوند
● استنشاق فرار باعث اختلال خلقی می شود
● مواد استنشاقی فرار باعث ایجاد اضطراب می شوند

م) اختلالات ناشی از استفاده از داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین (PCP)

● اپیزود استفاده مضر از داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● الگوی مضر استفاده از داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده از جمله وابستگی به کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده از جمله مسمومیت با کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده شامل ترک کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP] هذیان القا می کنند
● داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اختلال روانپریشی ناشی از آن
● داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اختلال خلقی ناشی از
● داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اضطراب را القا کردند

10. اختلال غیر مرتبط با مواد

● اختلال قمار
● اعتیاد به بازی های ویدیویی
● اختلال اعتیاد به اینترنت
● اعتیاد جنسی
● اعتیاد به غذا
● اعتیاد به شبکه های اجتماعی
● اعتیاد به پورنوگرافی
● اعتیاد به خرید

 

11) پارافیلیا

● اختلال فضول
● اختلال نمایشی
● اختلال فروتوریستیک
● پدوفیلی
● اختلال مازوخیسم جنسی
● اختلال سادیسم جنسی
● اختلال فتیشیستیک
● اختلال ترانسوستیک
● سایر اختلالات پارافیلیک مشخص شده

 

12 ) اختلالات مرتبط با علائم جسمی

● هیپوکندریازیس
● اختلال جسمانی شدن
● اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی)
● اختلال ساختگی تحمیل شده به خود (سندرم مونچاوزن)
● اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری (مونچاوزن توسط نماینده)
● اختلال درد

13) اختلالات جنسی

● تاخیر در انزال
● اختلال در نعوظ
● آنورگاسمی
● واژینیسموس
● اختلال میل جنسی کم‌فعال مردان
● اختلال برانگیختگی جنسی زنان
● انزال زودرس
● دیسپارونی
● اختلال عملکرد جنسی

 

14) اختلالات دفع

● شب ادراری (ادرار غیر ارادی)
● شب ادراری
● انکوپرزیس (اجابت مزاج غیر ارادی)

15) اختلالات خوردن و تغذیه

● یکا (اختلال)
● سندرم نشخوار فکری
● اختلال در مصرف غذا اجتنابی/محدود کننده
● بی اشتهایی عصبی
● اختلال پرخوری
● پرخوری عصبی
● سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED)
● اختلال پاکسازی
● دیابولیمیا
● سندرم شب خوری
● ارتورکسی عصبی

16) اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب

● اختلال نافرمانی مخالف
● اختلال انفجاری متناوب
● اختلال رفتاری
● اختلال شخصیت ضد اجتماعی
● پیرومانیا
● کلپتومانیا

17) اختلالات وسواس اجباری و مرتبط

● اختلال وسواس اجباری (OCD)
● اختلال بدشکلی بدن
● دیسفوری یکپارچگی بدن
● احتکار اجباری
● تریکوتیلومانیا
● اختلال برداشتن پوست (اختلال برداشتن پوست)
● اختلال رفتاری تکراری متمرکز بر بدن
● سندرم مرجع بویایی
● در درجه اول اختلال وسواس فکری اجباری

18) اختلال هذیانی

● روانگسیختگی
● اختلال اسکیزوافکتیو
● اختلال اسکیزوفرنی فرم
● اختلال روانی مختصر

19) اختلالات شخصیت

خوشه A
● اختلال شخصیت پارانوئید
● اختلال شخصیت اسکیزوئید
● اختلال شخصیت اسکیزوتایپی
خوشه B
● اختلال شخصیت ضد اجتماعی
● اختلال شخصیت مرزی
● اختلال شخصیت هیستریونیک
● اختلال شخصیتی خودشیفتگی
خوشه C
● اختلال شخصیت اجتنابی
● اختلال شخصیت وابسته
● اختلال شخصیت وسواسی اجباری

نتیجه گیری

در این مقاله ما به طور کامل اسامی کامل بیماری های روانی را برای شما توضیح داده ایم ولی این موضوع بدین منظور نیست که شما خود تشخیص دهید که کدام نوع از بیماری های روحی را دارید به همین جهت می توانید با خواندن این مقاله جامع و آمارهای آن نزد بهترین روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان بروید.
ما در سایت دکتر با من لیست کامل پزشکان اعصاب و روان و روانپزشکان را آورده ایم که شما می توانید به راحتی و با توجه به نوع بیماری و تخصص پزشک به صورت آنلاین از وی نوبت اینترنتی خود را در زمان و ساعات مدنظر گرفته و سپس مراجعه نمایید.

منابع

• https://en.wikipedia.org/wiki/Mental_disorder
• David Healy (2013) Pharmageddon, University of California Press ISBN 978-0-520-27576-8
• “Psychological Disabilities”. edu. Walters State Community College.
• “Mental illness – Symptoms and causes”. Mayo Clinic. 8 June 2019. Archived from the original on 2 May 2022. Retrieved 3 May 2020.
• “Any Mental Illness (AMI) Among U.S. Adults”. National Institute of Mental Health. U.S. Department of Health and Human Services. Archived

• Mind Disorders Encyclopedia Psychosurgery [Retrieved on 5 August 2008]
• Mashour GA, Walker EE, Martuza RL (June 2005). “Psychosurgery: past, present, and future”. Brain Research. Brain Research Reviews. 48 (3): 409–19. doi:1016/j.brainresrev.2004.09.002. PMID 15914249. S2CID 10303872.
• Lakhan SE, Vieira KF (January 2008). “Nutritional therapies for mental disorders”. Nutrition Journal. 7 (1): 2. doi:1186/1475-2891-7-2. PMC 2248201. PMID 18208598.
• Black N, Stockings E, Campbell G, Tran LT, Zagic D, Hall WD, et al. (December 2019). “Cannabinoids for the treatment of mental disorders and symptoms of mental disorders: a systematic review and meta-analysis”. The Lancet. Psychiatry. 6 (12): 995–1010. doi:1016/S2215-0366(19)30401-8. PMC 6949116. PMID 31672337.
• Jump up to:“Cross-national comparisons of the prevalences and correlates of mental disorders. WHO International Consortium in Psychiatric Epidemiology”. Bulletin of the World Health Organization. 78 (4): 413–426. 2000. hdl:10665/57240. PMC 2560724. PMID 10885160.
• Jump up to: Kessler RC, Berglund P, Demler O, Jin R, Merikangas KR, Walters EE (June 2005). “Lifetime prevalence and age-of-onset distributions of DSM-IV disorders in the National Comorbidity Survey Replication”. Archives of General Psychiatry. 62 (6): 593–602. doi:1001/archpsyc.62.6.593. PMID 15939837.

“The World Mental Health Survey Initiative”. Harvard School of Medicine. 2005.