ما در سایت دکتر با من توسط تیم روانپزشکی برای شما به طور کامل در خصوص بیماری های روانی صحبت کرده ایم که شما می توانید در اینجا به صورت کامل هر آنچه نیاز است را در خصوص بیماری اختلال جنسی بدانید. پس پیشنهاد می کنیم تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.

مقدمه و مفهوم بیماری اختلال جنسی

اختلال جنسی به مجموعه‌ای از مشکلات جنسی اشاره دارد که می‌تواند باعث کاهش رضایت جنسی و کیفیت زندگی فرد شود. بیماری مشکلات جنسیتی همانند بیماری‌های دیگر نیست و بهتر است به عنوان یک اختلال روانی در نظر گرفته شود.

بیشتر اختلالات جنسی شامل عدم تمایل جنسی، عدم توانایی در داشتن و نگه داشتن ارتباطات جنسی، ناتوانی در داشتن و حفظ ارتباطات جنسی، و درد در هنگام رابطه جنسی هستند. این اختلالات می‌توانند تأثیرات جدی بر روی رابطه جنسی و روابط فردی داشته باشند. درمان این اختلالات معمولاً شامل مشاوره و در برخی موارد، با داروها امکان پذیر است.

میزان شیوع بیماری اختلال جنسی چیست؟

اختلالات جنسی شامل یک سری مشکلات و اختلالات مختلف هستند که ممکن است علل مختلفی داشته باشند و با میزان شدت و نوع آنها متفاوت باشند. این اختلالات شامل اختلال عدم نشان دادن علاقه جنسی، اختلال نعوظ، زود انزالی در مردان، اختلال در ارتباط جنسی، اختلال در تمایلات جنسی و … هستند. با توجه به اینکه این اختلالات در سطح بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته و مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، برخی از آمار و ارقام در این زمینه عبارتند از:

• آمارهایی که برای اختلال نعوظ در نظر گرفته شده‌اند، بین ۱ تا ۱۰ درصد جمعیت مردان در سراسر جهان را تحت پوشش قرار می‌دهند.
• آمارها برای اختلال عدم نشان دادن علاقه جنسی متنوع هستند و بسته به جامعه و فرهنگ متفاوت هستند. به عنوان مثال، در یک مطالعه که در سال ۲۰۱۴ در بین ۶۵ هزار نفر از جمعیت آمریکا انجام شد، ۱۶ درصد زنان و ۳ درصد مردان به این اختلال دچار بودند.
• آمارهایی برای اختلال در ارتباط جنسی وجود دارد که بر اساس یک مطالعه در سال ۲۰۱۰، حدود ۷٪ از مردان و ۹٪ از زنان در آمریکا این اختلال را داشتند.
• آمار برای اختلال تمایلات جنسی نیز متنوع است. در یک مطالعه انجام شده در سال ۲۰۱۱ در بین ۲۰ هزار نفر در بین ۱۸ تا ۴۴ سالگی است.

انواع اختلال جنسی چیست؟

اختلالات جنسی شامل مشکلاتی هستند که با تجربه جنسی یا رفتارهای جنسی فرد مرتبط هستند و می‌توانند به شکل ذهنی، فیزیکی یا هر دوی آنها رخ دهند. برخی از اختلالات جنسی عبارتند از:

1- ناتوانی جنسی: عدم توانایی در برقراری و نگهداری نشانه‌های فیزیولوژیکی از جمله ارگاسم، عدم بلوغ جنسی و ناتوانی جنسی در افراد زن و مرد.

2- بیش فعالی جنسی: تمایل به رفتارهای جنسی بیش از حد معمول، که ممکن است باعث شدیدتر شدن این رفتارها و بیشتر شدن مشکلات شخصی شود.

3- ناهنجاری‌های جنسی: تمایل به فعالیت‌های جنسی بیش از حد معمولی مانند فعالیت‌های جنسی با کودکان یا بزرگسالان غیر رضایت‌بخش.

4- جنسیت‌های چندگانه: تمایل به تجربه رفتارهای جنسی با جسم

علل ایجاد مشکلات جنسیتی چیست؟

اختلال جنسی ممکن است به عوامل فردی، روانی، جسمی یا ترکیبی از این عوامل برگردد. در ادامه به برخی از عوامل ایجاد کننده مشکلات جنسیتی اشاره می‌کنیم:

1- عوامل روانی: استرس، اضطراب، افسردگی، خشم، احساس ناراحتی، نگرانی، بی اعتمادی به خود، و نارضایتی از رابطه جنسی، می توانند عواملی باشند که باعث ایجاد مشکلات جنسیتی در فرد می‌شوند.

2- عوامل جسمی: برخی بیماری‌ها مانند دیابت، بیماری قلبی، بیماری‌های تیروئید و سایر بیماری‌های مزمن می‌توانند باعث ایجاد اختلال جنسی شوند. همچنین، مصرف برخی داروها، مانند آنتی دپرسانت‌ها و داروهای فشار خون نیز می‌توانند باعث ایجاد مشکلات جنسیتی در فرد شوند.

3- عوامل فردی: سن، عادات غذایی نامناسب، فشار کاری، بی‌حوصلگی، خستگی، تغییرات هورمونی و مشکلات جنسی به عنوان عواملی شناخته شده‌اند که باعث ایجاد اختلال جنسی در فرد می‌شوند.

4- عوامل ترکیبی: برخی از اختلالات جنسی ممکن است ناشی از ترکیب بیماری‌های جسمی و روانی باشد. به عنوان مثال، فشار روانی ناشی از بیماری قلبی می‌تواند باعث ایجاد اختلال جنسی در فرد شود.

به طور کلی، مشکلات جنسیتی می‌تواند به علت بسیاری از عوامل مختلف ایجاد شود که برای درمان آن، بهتر است با یک دکتر زوج تراپیست یا روانشناس مشورت کنید.

اختلال جنسی چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص اختلال جنسی به طور کلی با توجه به نوع مشکلات جنسیتی متفاوت است. اما به طور کلی، تشخیص آن به صورت زیر انجام می‌شود:

1. ارزیابی سلامت جسمی: برخی اختلالات جنسی می‌توانند ناشی از مشکلات فیزیکی باشند، بنابراین بررسی سلامت جسمی شامل آزمایش خون و معاینه بدن است.
2. ارزیابی روان‌شناختی: برای تشخیص اختلال جنسی، ممکن است نیاز به مشاوره روان‌شناختی با یک روان‌شناس یا روان‌پزشک باشد. در این مشاوره، علل محتمل اختلال جنسی بررسی و روش‌های درمانی پیشنهاد می‌شود.
3. استفاده از نشانه‌های اختلال جنسی: نشانه‌هایی مانند عدم علاقه جنسی، ناتوانی در دستیابی به لذت جنسی، ناتوانی در نگهداری و تکمیل عمل جنسی، اختلالات در نعوظ و سایر نشانه‌های جنسی ممکن است برای تشخیص اختلال جنسی مورد استفاده قرار گیرند.
4. استفاده از شیوه‌های تصویربرداری: برای تشخیص بعضی از اختلالات جنسی، ممکن است نیاز به استفاده از شیوه‌های تصویربرداری مانند آزمایش MRI یا سونوگرافی باشد.

اگر شما به عنوان فردی از وجود مشکلات جنسیتی در خود شک دارید، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا بتوانید ارزیابی و درمان مناسبی برای خود داشته باشید.

اختلال جنسی چگونه درمان می شود؟

اختلال جنسی ممکن است به عنوان مشکلات مختلفی از جمله اختلال نعوظ، نقص جنسی، کاهش اشتیاق جنسی، سرعت برخورد با اوج جنسی، درد هنگام رابطه جنسی و غیره دیده شود. درمان این اختلالات به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله نوع و شدت اختلال، علت موجود و وضعیت جسمی و روانی فرد.

به طور کلی، درمان اختلالات جنسی شامل چندین روش متفاوت است، از جمله:

1. روان‌درمانی: روان‌درمانی می‌تواند به عنوان یک روش اصلی در درمان اختلالات جنسی استفاده شود. روان‌درمانی ممکن است شامل درمان شناختی رفتاری، درمان روان‌پذیری و یا روش‌های متفاوت دیگر باشد. این روش‌ها می‌توانند به کمک بهبود تصویر بدن، کمک به افزایش اعتماد به نفس و بهبود ارتباطات جنسی در کمک به حل مشکلات جنسی فرد کمک کنند.
2. داروها: در برخی از موارد، داروها می‌توانند به عنوان درمان اختلالات جنسی مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، برای درمان اختلال نعوظ ممکن است از داروهای شامل سیلدنافیل (Viagra) و یا تادالافیل (Cialis) استفاده شود.
3. تغییرات در سبک زندگی: برخی از تغییرات در سبک زندگی می‌تواند به بهبود اختلالات جنسی کمک کند، از جمله تغییرات در رژیم غذایی، ورزش و تمرینات ورزشی، کاهش میزان استفاده از الکل، میتوانند رابطه جنسی را بهبود بخشند.

اختلال جنسی توسط چه کسانی درمان می شود؟

مشکلات جنسیتی می‌تواند توسط متخصصین مختلف درمان شود، از جمله:

1. متخصص روانشناسی: متخصصان روانشناسی یا زوج تراپیست ها با استفاده از روش‌های درمانی مانند مشاوره، درمان شناختی-رفتاری و تحلیل رویا، به درمان اختلال جنسی کمک می‌کنند.
2. متخصص روانپزشکی یا اعصاب و روان: برخی اختلالات جنسی ممکن است به علت عوامل فیزیکی باشند، به عنوان مثال، ناتوانی جنسی در مردان و عدم لذت جنسی که بایستی توسط متخصص روانپزشک زوج درمانی بررسی شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص مشکلات جنسیتی هر نکته ای را که نیاز بود بیان کردیم و در مقالات گذشته به صورت جامع به بررسی انواع اختلال روانی پرداختیم. به همین جهت بهتر است حتما مقالات را مطالعه فرمایید تا بتوانید سطح آگاهی خود را در این خصوص بالا ببرید و در نتیجه درمان را شروع نمایید. برای این کار نیاز است که از متخصص روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من نوبت دریافت کنید.

روش اخذ نوبت بدین شکل است که شما وارد سایت دکتر با من می شوید و پزشک مدنظر خود را جستجو می کنید و سپس وارد پروفایل وی شده و نوبت اینترنتی خود را اخذ می کنید.

با آرزوی بهبودی و سلامتی شما همراهان عزیز دکتر با من

منایع

• Sexual Dysfunction & Disorders – Cleveland Clinic
• Sexual dysfunction – Wikipedia
• What Is Sexual Dysfunction? Types of Disorders and More
• Types of Sexual Dysfunction in Men and Women
• Female sexual dysfunction – Symptoms and causes
• Sexual Dysfunction – Planned Parenthood
• Sexual Desire Disorders – PMC – NCBI
• Sexual Disorders and Dysfunctions: What to Know
• Top Sexual Disorders Articles – Vaginismus, Voyeurism & More
• Sexual Disorders: Types, Symptoms, Causes & Treatments

ما در این مقاله هر آنچه که راجع به اختلال پر خوابی یا هایپرسومنیا را بدان نیاز دارید بیان شده است تا بتوانید به خوبی با این بیماری آشنا و از بهترین دکتر روانشناس و روانپزشک در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید. پس پیشنهاد می شود تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

اختلال پر خوابی یا نارکولپسی یک بیماری نادر است که با علائمی مانند خواب آلودگی ناگهانی در زمانهای نامناسب، بیش از حد خوابیدن در روز، برافروختگی عاطفی و مشکلات شناختی همراه است. این بیماری از سال ۱۸۸۰ تاکنون شناخته شده و معمولاً در سنین بین ۱۵ تا ۳۰ سال شروع می‌شود.در سال ۱۸۸۰، چارلز برادفورد، پزشک بریتانیایی، اولین گزارشی از بیماری نارکولپسی را منتشر کرد. اما این بیماری تا دهه ۱۹۲۰ کاملاً شناخته شد و توسط پزشکان انگلیسی به نام های جورج ارکایت و لتون و آلبرتو برتراند شناسایی و توصیف شد.در سال ۱۹۶۰، از این بیماری به عنوان “نارکولپسی” یاد شد و در سال ۱۹۷۴، نخستین سازمان بین المللی نارکولپسی به نام “جامعه بین المللی نارکولپسی” تاسیس شد.تحقیقات متعددی در زمینه بررسی علت این بیماری وجود دارد، اما هنوز به دلیل پیچیدگی مکانیسم بیماری، یک درمان کاملاً موثر وجود ندارد. اما اکثر افراد مبتلا به این بیماری می‌توانند با درمان دارویی و تغییر در سبک زندگی خود، بهبود یابند و از عوارض این بیماری کاسته شود.

مفهوم بیماری اختلال پرخوابی

اختلال پرخوابی یا هایپرسومنیا، یک بیماری نادر است که اصطلاحا با خواب آلودگی ناگهانی در زمان نامناسب، بیش از حد خوابیدن در روز، برافروختگی عاطفی و مشکلات شناختی همراه است. افراد مبتلا به این بیماری ممکن است در موقعیت‌های خاصی مانند رانندگی یا کار با ماشین‌آلات، خطرناک باشند و این موضوع می‌تواند برای آنها و دیگران پرخطر باشد.اختلال پرخوابی به دلیل عدم توانایی در محافظت از چرخه خواب و بیداری در مغز ایجاد می‌شود و معمولاً در سنین بین ۱۵ تا ۳۰ سال شروع می‌شود. این بیماری ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی یا عوامل محیطی نظیر استرس یا عفونت‌ها ایجاد شود.از جمله روش‌های درمان این بیماری می‌توان به مصرف داروهایی مانند مودافینیل و استفاده از تکنیک‌های تنفسی و مدیتیشن اشاره کرد. همچنین تغییر در سبک زندگی و اصلاح روش‌های خواب و بیداری می‌تواند بهبودی در علائم این بیماری را به همراه داشته باشد.

علت اختلال هایپرسومنیا

علت اختلال پرخوابی به طور کامل مشخص نیست، اما مطالعات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. برخی از موارد ژنتیکی که با اختلال پرخوابی مرتبط هستند، در مواردی که خانواده‌هایی بیشتر از یک نفر مبتلا به این بیماری داشته باشند، بیشتر دیده می‌شود.عوامل محیطی همچنین می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. برخی از عوامل محیطی شامل استرس، اختلالات خواب و بیداری، تغییرات در ساعت خواب و بیداری، عفونت‌ها و مصرف مواد مخدر و الکل می‌باشد. همچنین ممکن است عواملی مانند ضربه در سر، سوء تغذیه و بیماری‌های دیگر نیز بتوانند در بروز این بیماری تأثیر داشته باشند.

علائم بیماری پرخوابی

علائم بیماری پرخوابی شامل موارد زیر می‌شود:

• • خواب آلودگی ناگهانی در زمان نامناسب، مانند در حالت نشسته، در حین صحبت کردن یا کار کردن با ماشین و …

• • بیش از حد خوابیدن در روز، در نتیجه فرد مبتلا به این بیماری در ساعات کاری و شناخته شده برای بیداری، به صورت ناگهانی خوابیده و توانایی انجام کارها و وظایف روزانه را از دست می‌دهد.

• • برافروختگی عاطفی، نظیر بی‌اشتهایی، افسردگی و اضطراب.

• • مشکلات شناختی، مانند عدم تمرکز، فراموشی و اشتباهات در کارهای روزمره.

• • تشدید علائم پس از تغییر در ساعت خواب و بیداری، برخی داروها، استرس و عوامل محیطی دیگر.

• • بعضی از بیماران ممکن است همراه با خواب‌های خودآگاه باشند که در آن‌ها فرد به طور خودکار در حالت خوابی عمیق و پرخاشگری به خود و دیگران حمله می‌کند.

به طور کلی، علائم این اختلال می‌تواند باعث محدود شدن فعالیت‌های روزانه فرد شوند و اگر درمان نشوند، مشکلات جدی برای فرد و اطرافیانش ایجاد خواهند کرد.

انواع اختلال پر خوابی

انواع اختلال پرخوابی شامل موارد زیر هستند:

1. 1. نارکولپسی: در این بیماری، فرد دچار خواب آلودگی ناگهانی و ناخودآگاه در زمان نامناسب می‌شود.

1. 1. آپنه شبانه: این بیماری در آن اتفاق می‌افتد که در هنگام خواب، هوا به درستی از مجرای تنفسی عبور نمی‌کند و باعث قطع تنفس فرد می‌شود.

1. 1. اختلال در ساعت خواب و بیداری: در این بیماری، فرد دچار مشکل در تنظیم ساعت خواب و بیداری خود می‌شود و ساعت خواب و بیداری‌اش به صورت غیر مناسبی تغییر می‌کند.

1. 1. هیپرسومنولانس: در این بیماری، فرد دچار خواب آلودگی شدید در طول روز و شب می‌شود و ممکن است در ساعاتی که باید بیدار باشد، نتواند بیدار بماند.

1. 1. رد شدن خواب: در این بیماری، فرد دچار مشکل در شروع خواب می‌شود و ممکن است ساعت‌ها طول بکشد تا بتواند خوابید.

1. 1. بیماری پارکینسون: در بیماری پارکینسون، فرد دچار لرزش، افت تعادل و مشکلات حرکتی می‌شود که ممکن است با خواب ناکافی و نامنظم و بی‌ساعتی همراه باشد.

هریک از این اختلالات با مشکلات خاصی در تنظیم ساعت خواب و بیداری، عملکرد در طول روز، سلامتی جسمی و روانی فرد همراه است.

آمار جهانی اختلال پر خوابی

آمار جهانی نشان می‌دهد که اختلالات خواب بسیار شایع هستند و حدود 30 درصد از جمعیت جهان از مشکلات خواب رنج می‌برند. بر اساس آمارهای به دست آمده، اختلالات خواب در بین زنان بیشتر از مردان شایع است. همچنین، اختلالات خواب در افرادی که دارای بیماری‌های جسمی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و مشکلات تنفسی هستند، بیشتر شایع است. در مجموع، اختلالات خواب می‌توانند بر کیفیت زندگی افراد تاثیر منفی میگذارند و برای بسیاری از افراد مشکلات روانی و جسمی را به همراه داشته باشند.

چه افرادی بیشتر در معرض بیماری اختلال خواب هستند؟

عوامل متعددی می‌توانند باعث بروز اختلالات خواب در افراد شوند. افرادی که به دلیل شرایط زندگی یا بیماری‌هایی که دارند، از اختلالات خواب بیشتری رنج می‌برند. به طور کلی، افراد زیر در معرض بیشتری از اختلالات خواب هستند:

• • افراد با سابقه بیماری‌های روانی، مانند افسردگی و اضطراب

• • افراد با بیماری‌های جسمی مانند دیابت، بیماری‌های قلبی، بیماری‌های تنفسی و درد مزمن

• • افراد دارای چاقی و یا اضافه وزن

• • افراد دارای سابقه مصرف الکل یا مواد مخدر

• • افراد با شرایط کاری سخت و یا شیفت کاری نامنظم

• • افراد با سابقه خواب‌های نامنظم و یا کوتاه

• • افراد با سن بالا

• • زنان در دوران بارداری یا پس از زایمان

البته باید توجه داشت که اختلالات خواب هرگز به فرد خاصی محدود نمی‌شوند و هر کسی می‌تواند با مشکلات خواب مواجه شود.

راه های پیشگیری از اختلال هایپرسومنیا

رعایت چند راهکار ساده می‌تواند به پیشگیری از اختلالات خواب کمک کند. به عنوان مثال:

• • رعایت روال خواب منظم، به خصوص در ساعت‌های شبانه

• • رعایت ساعت خواب درست برای هر فرد بر اساس نیاز شخصی و سن آن فرد

• • تمرین و ورزش منظم، اما قبل از ساعت خواب باید از ورزش خودداری کنید

• • رعایت یک روال سبک خوردن و از خوردن غذاهای سنگین در ساعت‌های شبانه خودداری کنید

• • خودداری از مصرف الکل و مواد مخدر

• • رعایت شرایط بهداشتی خواب، مانند انتخاب یک تخت مناسب و قرار دادن آن در یک محیط ساکت و تاریک

• • استفاده از تکنولوژی برای کاهش تماشای تلویزیون و استفاده از گوشی‌های هوشمند و رایانه در ساعات خواب

در کل، رعایت روال زندگی سالم و توجه به سلامت خود می‌تواند به پیشگیری از اختلالات خواب کمک کند. در صورتی که با مشکلات خواب مواجه هستید، می‌توانید به روانپزشک تهران خود مراجعه کنید تا راهکارهای بیشتری را برای مدیریت مشکلات خواب دریافت کنید.

راه های تشخیص بیماری اختلال خواب

تشخیص بیماری اختلال هایپرسومنیا، از طریق مشاوره با روانپزشک و متخصص خواب شناسی یا اختلالات خواب و با انجام تست‌های مرتبط امکان‌پذیر است. برخی از روش‌های تشخیصی عبارتند از:

• • پرسش‌نامه‌های خواب: پرسش‌نامه‌های مختلفی وجود دارد که از بیماران برای ارزیابی کیفیت خواب و احتمال وجود اختلالات خواب سوال می‌کنند. این پرسش‌نامه‌ها می‌توانند در مشخص کردن نوع و شدت اختلال خواب کمک کنند.

• • مانیتورینگ خواب: در این روش، یک دستگاه کوچک برای نگهداری روی سر قرار می‌گیرد و فعالیت مغز، تنفس و حرکات چشم را در طول خواب رصد می‌کند. این روش به دکتر روانپزشک اطلاعات دقیقی در مورد نوع و شدت اختلالات خواب می‌دهد.

• • آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند به پزشک اعصاب و روان کمک کند تا از وجود شرایطی مانند بیماری‌های تیروئید یا کمبود آهن در بدن شما مطلع شود که می‌تواند به اختلال خواب منجر شده باشد.

• • تست خواب دیواری: در این تست، بیمار به مدت یک شب در یک مرکز خواب پایداری قرار می‌گیرد و فعالیت‌های مغز، تنفس و حرکات چشمش طی آزمایش رصد می‌شود. این روش می‌تواند به پزشک اعصاب و روان در تشخیص و مدیریت اختلالات خواب کمک کند.

هر یک از این روش‌ها ممکن است برای تشخیص بیماری اختلال خواب استفاده شود، اما بهتر است به روانپزشک خود مراجعه کنید تا به شما روش تشخیصی مناسبی را پیشنهاد دهد.

روش های درمان اختلال پرخوابی

برای درمان اختلال هایپرسومنیا، روش‌های مختلفی وجود دارد که به شرح زیر هستند:

• • درمان دارویی: برخی از داروهایی که برای درمان اختلال خواب استفاده می‌شوند، شامل آنتی‌هیستامین‌ها، مسدودکننده‌های گیرنده‌های هیستامین H1، سداتیوها و داروهای ضداضطراب هستند. این داروها می‌توانند به شما کمک کنند تا خواب بهتری داشته باشید.

• • روش‌های ترکیبی: در برخی موارد، استفاده از روش‌های ترکیبی مانند درمان دارویی به همراه مشاوره رفتاری- شناختی (CBT) بهبود بیشتری در کیفیت خواب و کاهش شدت اختلالات خواب به همراه خواهد داشت.

• • رفتارهای خواب: رعایت رفتارهای خواب سالم مانند تعیین زمان خواب و بیداری، اجتناب از مصرف مواد محرک و الکل، و تمرین بدنی می‌تواند بهبودی در کیفیت خواب شما را به همراه داشته باشد.

• • تکنیک‌های روان‌شناختی: تکنیک‌های روان‌شناختی مانند روش‌های تنفسی عمیق، تمرینات مدیتیشن و یوگا می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کرده و کیفیت خواب را بهبود بخشد.

مهم است به نکات زیر توجه کنید:

• • هرگز نباید بدون مشاوره با متخصص اعصاب و روان خود از هر نوع دارویی برای درمان اختلال خواب استفاده کنید.

• • برخی از روش‌های درمانی قابلیت کارایی بیشتری نسبت به دیگران دارند، به همین دلیل بهتر است با روانپزشک خود درباره روش مناسب برای درمان اختلال خوابتان صحبت کنید.

بعد از تشخیص اختلال خواب، برای درمان آن باید به عوامل مختلفی توجه کرد. در بعضی موارد، تغییر در سبک زندگی می‌تواند به عنوان درمان اولیه استفاده شود. به‌عنوان مثال، تغییر در ساعت خوابیدن و بیدار شدن، ایجاد محیط خواب مناسب، اجتناب از مصرف مواد محرک و مشروبات الکلی و غذاهای سنگین در شب و انجام ورزش می‌تواند در بهبود خواب به مراتب مؤثر باشد.بعضی از داروهایی که معمولاً برای درمان اختلال خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند، شامل موارد زیر هستند:

• • آگوملاتین: این دارو معمولاً برای درمان اختلال خواب شبانه استفاده می‌شود. این دارو به عنوان یک مهارکننده ملانوسوماتین عمل می‌کند و می‌تواند کمک کند که ساعت بدن شما را به طور صحیح تنظیم کند.

• • زوپیکلون: این دارو برای درمان اختلالات خواب مانند بیدار شدن در میان شب و مشکلات در زمان خوابیدن استفاده می‌شود.

• • بنزودیازپین‌ها: این دسته از داروها به عنوان مهارکننده‌های مغزی عمل می‌کنند و برای کاهش استرس و اضطراب، بهبود خواب و کاهش اختلالات خواب استفاده می‌شوند.

لازم به ذکر است که قبل از شروع هرگونه درمان، بهتر است با پزشک خود درباره نوع درمان مناسب برای شما صحبت کنید.درمان اختلال پرخوابی با توجه به نوع آن متفاوت است. برای درمان این بیماری در ابتدا باید علت اختلال هایپرسومنیا شناسایی شود. در صورتی که اختلال هایپرسومنیا از نوع بیماری‌های جسمی باشد، نیاز است تا به طور همزمان با درمان بیماری اصلی، درمان اختلال هایپرسومنیا نیز صورت بگیرد.در مواردی که اختلال هایپرسومنیا ناشی از عوامل روانی باشد، از روش‌های شناختی رفتاری، روش‌های پزشکی و در برخی موارد از ترکیبی از این دو روش برای درمان استفاده می‌شود.روش‌های شناختی رفتاری از جمله تغییر رفتار خواب، ایجاد محیط مناسب برای خواب، مدیریت استرس و اضطراب، رفع نیازهای روانی و اجتماعی و رفع افکار منفی استفاده می‌شوند.روش‌های پزشکی شامل مصرف داروهای آرام‌بخش، مهار کننده‌های سیستم عصبی مرکزی و داروهای هورمونی می‌شوند. در برخی موارد از ترکیب این دو روش نیز برای درمان استفاده می‌شود.به هر حال قبل از هرگونه درمان باید با متخصص اعصاب و روان مشورت کرده و نظر وی را در این باره شنیده و بر اساس توصیه‌های او عمل کرد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلال هایپرسومنیا صحبت  کرده ایم تا شما به صورت کامل با این بیماری آشنا شوید و بتوانید آن را درمان کنید. در واقع هدف این است که شما از بهترین روانپزشک و یا روانشناس نوبت اینترنتی اخذ نمایید. شیوه ی اخذ نوبت پزشکی آنلاین در سایت دکتر با من بدین شکل است که ابتدا وارد سایت می شوید و در آنجا سپس نام پزشک و متخصص مد نظر خود را جستجو کرده و سپس با توجه به مطالعه ی پروفایل پزشک از وی نوبت خود را اخذ نمایید.منابع

• • Hypersomnia | National Institute of Neurological Disorders …

• • Sleep disorders: MedlinePlus Medical Encyclopedia

• • Hypersomnia (Excessive Tiredness) Causes, Treatments

• • Excessive daytime sleepiness (hypersomnia)

• • Excessive Sleepiness: Causes, Symptoms, and Treatments

• • Hypersomnia: Symptoms, Causes & Treatment

• • Sleep – hypersomnia

• • Are You Oversleeping? 10 Causes of Excessive Sleep

• • Narcolepsy – Symptoms and causes

تیم روانپزشکی سایت دکتر با من در خصوص بیماری ها و مطالب مهم روانپزشکی در این بخش سایت صحبت نموده اند تا شما بتوانید به خوبی نوع بیماری خود را شناخته و یکی از جدیدترین بیماری های روانپزشکی یعنی اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه را در این مطلب آورده ایم و به شما پیشنهاد می کنیم تا انتهای آن همراه ما باشید.

تاریخچه ی اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌ نظمی خلقی (DMDD) یکی از اختلالات روانی جدید است و در راستای بررسی و توضیح این اختلال، تحقیقات و مطالعات گسترده‌ای صورت گرفته است. اولین بار در سال 2013 در رده‌بندی DSM-5 (راهنمای تشخیص و آماری اختلالات روانی) به عنوان یک اختلال روانی شناخته شد.

در گذشته، بیشتر کودکانی که دچار این اختلال بودند، تشخیص ADHD (اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی) دریافت می‌کردند، اما با مطالعه بیشتر، شناخت این اختلال به عنوان یک اختلال جدید در میان پزشکان و متخصصان روانشناسی گسترش یافته است. هنوز به علت جدید بودن این اختلال، پژوهش‌های بیشتری برای درک بهتر آن انجام می‌شود.

مفهوم بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) یک اختلال روانشناختی است که در آن کودکان و نوجوانان به طور مداوم عصبانی، بدخلق و افسرده هستند. این اختلال اغلب به دلیل مشکلات خانوادگی، اجتماعی یا تحصیلی بوجود می آید و ممکن است به عنوان یک عارضه دیگر نظیر اختلال اضطرابی، اختلال هیجانی یا اختلال اوتیسمی تشخیص داده شود.

علائم DMDD شامل بی‌ نظمی خلقی مزمن و شدید، عصبانیت، عدم توانایی در کنترل خشم، سرخوردگی و افسردگی است. برای تشخیص این اختلال، نیاز به مشاوره و درمان از طریق یک متخصص روانشناسی یا روانپزشک در سایت دکتر با من است.

انواع اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

اختلال بی‌نظمی خلقی اختلال گرانه (DMDD) یک اختلال روانی است که به‌طور کلی به دو نوع تقسیم می‌شود:

1. نوع اول: در این نوع، علائم مربوط به خشم، تحریک و بی‌قراری وجود دارد و کودک یا نوجوان برای حداقل یک سال به طور مداوم با این علائم مواجه است.
2. نوع دوم: در این نوع، علائم مربوط به افسردگی، ناامیدی و بدبینی وجود دارد که به‌طور مداوم حداقل یک سال به طول می‌انجامد.

در هر دو نوع، این اختلال با مشکلاتی مانند اختلال در تحصیلات، کارکرد روزانه و روابط اجتماعی ممکن است همراه باشد. برای تشخیص و درمان این اختلال، بهتر است با روانپزشک یا متخصص روانشناسی مراجعه کنید.

چه کسانی بیشتر در معرض بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه هستند؟

DMDD یا اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه، یک اختلال روانی است که در آن فرد دچار بی‌نظمی در حالت خلقی و عاطفی خود می‌شود و به دلیل شدت بالای این اختلال، ممکن است باعث مشکلات بسیاری در زندگی روزمره فرد شود. این اختلال در بچه‌ها و نوجوانان دیده می‌شود و بیشتر در پسران تشخیص داده می‌شود.

عوامل مختلفی می‌توانند موجب بروز DMDD شوند. به عنوان مثال، می‌توان به مشکلات خانوادگی، بیماری‌های جسمی، فشارهای شخصی و اجتماعی، و همچنین مشکلات تحصیلی اشاره کرد. همچنین، افرادی که دچار اختلالات اضطرابی، افسردگی، و یا ADHD هستند، بیشتر در معرض بروز DMDD قرار دارند.

بنابراین، بچه‌ها و نوجوانانی که با مشکلات خانوادگی، اجتماعی، تحصیلی، و یا بیماری‌های جسمی روبرو هستند، بیشتر در معرض بروز DMDD قرار دارند. همچنین، افرادی که دچار اختلالات عصبی دیگری هستند، ممکن است با این اختلال نیز مواجه شود.

علت بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه

علت اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) هنوز به طور کامل مشخص نشده است. با این حال، برخی از محققان اعتقاد دارند که چندین عامل می‌توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

یکی از این عوامل می‌تواند وراثت باشد، به عبارت دیگر، اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) ممکن است به دلیل وجود ژن‌هایی که این اختلال را در خانواده‌ها انتقال می‌دهند، به وجود آید.

همچنین، شرایط و محیط اجتماعی نیز می‌توانند بر روی بروز این اختلال تأثیرگذار باشند، به عنوان مثال، تجربه رویدادهای ترسناک، تنش‌های خانوادگی، اختلالات رفتار مخرب، مشکلات در روابط اجتماعی و یا مشکلات تحصیلی می‌توانند به بروز این اختلال کمک کنند.

هرچند که دلایل بروز این اختلال هنوز به طور دقیق مشخص نشده است، اما معمولاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و رفتاری در بروز این اختلال نقش دارند.

• تغییرات در سطح هورمون‌ها: تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطح هورمون‌های استروژن، تستوسترون و کورتیزول می‌تواند به بروز این اختلال مرتبط باشد.
• مشکلات خانوادگی: محیط خانوادگی نیز می‌تواند در بروز این اختلال مؤثر باشد. به عنوان مثال، وجود مشکلات خانوادگی، والدین غایب و یا سازگاری نامناسب والدین می‌تواند به بروز این اختلال کمک کند.
• تجربیات ناخوشایند: تجربیات ناخوشایند مانند بیماری، مرگ عزیزان، جنگ و خشونت می‌تواند باعث بروز این اختلال شود.

علاوه بر این، برخی از محققان فرضیه دارند که اختلال‌های شیمیایی و عصب‌شناختی ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان داده است که تغییرات در سطح نوروترانسمیترها، مواد شیمیایی که پیام‌های عصبی را از یک نورون به نورون دیگر منتقل می‌کنند، ممکن است در بروز این اختلال تأثیرگذار باشند.

در مجموع، برای تشخیص دقیق علت بروز اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)، نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر در زمینه‌های مختلف داریم. به همین دلیل، در حال حاضر، درمان‌های موثر و جامع برای این اختلال وجود ندارد و درمان این اختلال به همراه روش‌های نظارتی و پشتیبانی از خانواده و بیمار انجام می شود.

بررسی آماری بیماری اختلال بی‌ نظمی خلقی اخلال گرانه

آمارهای دقیق در مورد شیوع اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) هنوز مشخص نیست، اما بر اساس تحقیقات انجام شده، این اختلال در دوره کودکی و نوجوانی بین ۱ تا ۱۰ درصد از کودکان رخ می‌دهد. همچنین، این اختلال در پسران بیشتر از دختران دیده می‌شود.

به دلیل کمبود اطلاعات در مورد این اختلال، این احتمال وجود دارد که بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال، تشخیص داده نشوند و یا به عنوان یکی از اختلالات دیگر شناخته شوند. به همین دلیل، تحقیقات بیشتر در زمینه شیوع و علل این اختلال بسیار مورد نیاز است.

تشخیص بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) توسط روان درمانگر یا فوق تخصص روانپزشک انجام می‌شود. این تشخیص با بررسی علائم و نشانه‌های بیمار و مقایسه آن با معیارهای تشخیصی اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه انجام می‌گیرد.

به طور کلی، برای تشخیص این اختلال، باید حداقل ۶ ماه در مدت ۱ سال گذشته، نشانه‌های زیر وجود داشته باشد:

• اختلال در خلق و خو: شامل خشم و ناخشنودی شدید و مداوم است که با سایر عواطف منفی مانند افسردگی همراه است.
• عصبانیت شدید: بیمار با شدت بسیار بالایی عصبانیت نشان می‌دهد که با مشکلات روزمره، مثل انجام تکالیف خانگی یا مدرسه، کنترل نمی‌شود.
• دشواری‌های ارتباطی: بیمار دشواری در برقراری ارتباط با دیگران، مانند دوستان و خانواده، دارد.
• مشکلات تحصیلی: بیمار مشکلاتی در مدرسه یا درس خواندن دارد.

برای تشخیص این اختلال، معاینات فیزیکی و آزمایش‌های پزشکی نیازی نیست و تشخیص به‌وسیله مصاحبه با بیمار و خانواده و تست‌های روانشناسی صورت می‌گیرد.

همچنین، برای تایید تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)، باید مطمئن شد که علائم بیمار باعث مشکلات و محدودیت‌های قابل توجهی در زندگی روزمره او شده است. همچنین، باید توجه داشت که این علائم نمی‌توانند ناشی از سایر بیماری‌های جسمی یا روانی باشند و باید از بیماری‌های دیگری که می‌توانند باعث ایجاد علائم مشابه شوند، مانند اختلال افسردگی، اختلال وسواسی-اجباری و اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی متمایز شوند.

به طور کلی، تشخیص اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD) نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق علائم و شرایط بیمار دارد که توسط مشاور یا متخصص روانپزشک با توجه به تاریخچه بیماری، مصاحبه و ارزیابی مشخص می‌شود.

درمان بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه (DMDD)

بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه یا DMDD معمولاً با شرایط اضطراب، افسردگی و اختلالات دیگر همراه است. شیوه های درمانی برای این بیماری شامل مداخلات رفتاری، مشاوره و در صورت لزوم مصرف داروها می شود.

درمان رفتاری معمولاً شامل تغییر رفتار و روش های نظارت بر رفتارهای خشونت آمیز، نافرمانی و بدرفتاری می شود. همچنین، بیمار باید مهارت هایی را که برای کنترل احساسات خود نیاز دارد، یاد بگیرد. مهارت هایی مانند تنفس عمیق، تمرینات مدیتیشن و یادگیری روش های کنترل خشم و احساسات دیگر، می تواند به افراد کمک کند تا در مواجهه با شرایط سخت تر، بهتر با آنها برخورد کنند.

مشاور نیز می تواند به عنوان یک شیوه درمانی مؤثر در اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه مطرح باشد. مشاوره می تواند به بیمار کمک کند تا مسائل و مشکلات خود را بشناسد و یاد بگیرد که چگونه با آنها مقابله کند. در بسیاری از موارد، مشاوره می تواند به افراد کمک کند تا احساساتشان را کنترل کنند و بهتر با مشکلات خود مواجه شوند.

در صورت لزوم، داروها می توانند برای درمان اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه استفاده شوند. انتخاب دارو باید توسط یک پزشک متخصص درمانی صورت گیرد و تنها در صورتی که به شدت لازم باشد باید مصرف شوند.

به طور کلی DMDD باید با توجه به نیازهای هر فرد بیمار تعیین شود و بهتر است با یک تیم درمانی متخصص مشورت شود. این تیم می تواند شامل پزشکان، روانشناسان و متخصصین دیگر باشد که با همکاری و هماهنگی درمانی، بیمار را در بهبود و بهبودی کمک کنند.

همچنین، بیمار و خانواده اش نیز باید درمان را به عنوان یک فرآیند تعاونی درک کنند و به تعهد خود در اجرای توصیه های درمانی پایبند باشند. همچنین، تغذیه سالم و فعالیت بدنی منظم نیز می تواند بهبودی بیمار را تسریع کند و به کنترل شرایط پایه ای که ممکن است علت اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه باشند، کمک کند.

به طور خلاصه، درمان DMDD بهبودی فردی که با این بیماری مبتلاست، نیازمند توجه به نیازهای هر فرد، تلاش تیم درمانی متخصص و همکاری فعال بیمار و خانواده اش است. با توجه به این عوامل، بیمار می تواند بهبود و بهبودی خود را تجربه کند و به زندگی بهتری برسد.

نتیجه گیری

ما در این مقاله به طور کامل در خصوص بیماری اختلال بی‌نظمی خلقی اخلال گرانه صحبت کرده ایم و هر آنچه که شما برای دسترسی اطلاعات به آن نیاز دارید را بیان نموده ایم. سعی ما آشنایی کامل شما با این اختلال و پیدا کردن روانپزشک خوب در سایت دکتر با من است.

شیوه ی اخذ نوبت بدین شکل است که شما وارد سایت می شوید و لیست کامل پزشکان را مشاهده و سپس با توجه به نوع تخصص، رو و ساعات خالی پزشک، از وی نوبت آنلاین خود را ثبت و دریافت می نمایید. با آرزوی بهبودی و سلامتی شما بیمار عزیز دکتر با من

منابع

• Disruptive Mood Dysregulation Disorder: The Basics – NIMH
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder – NIMH
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD): Symptoms
• Quick Guide to Disruptive Mood Dysregulation Disorder
• Disruptive mood dysregulation disorder
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD)
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD)
• What Is Disruptive Mood Dysregulation Disorder?
• Mood disorders – Symptoms and causes
• Disruptive Mood Dysregulation Disorder – Verywell Mind

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال بی خوابی و هر آنچه که شما نیاز است تا راجع به آن بدانید را نگارش کرده ایم و علاوه بر آن بهتر است که حتما به یک روانپزشک یا روانشناس در تهران و سایر شهرهای ایران از طریق سایت دکتر با من مراجعه نمایید. در نتیجه پیشنهاد می کنیم تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه بیماری

اختلال بی خوابی یا بی اختیاری خوابیدن، یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب است که تقریباً در هر دوره‌ای از تاریخ بشر مشاهده می‌شده است. اولین توصیف از این بیماری توسط پلسی از مجارستان در سال 1816 بود که برای اولین بار به علت عدم توانایی در خوابیدن در مورد خودش شکایت کرد. این بیماری در سال 1869 توسط جورج میلر در کتابش به نام “تحقیق در طبقات اجتماعی لندن” شرح داده شد و او این اختلال را “بیداری شبانه” نامید.در سال 1917، ویلیام اوزلر توصیفی جامع‌تر از بیماری بی خوابی ارائه داد و این اختلال را به “اختلال بیداری-خوابیدن” تغییر نام داد. در دهه 1930، این اختلال به عنوان “نارکولپسی” شناخته شد و تا سال 1970 به عنوان بیماری نادر در نظر گرفته می‌شد.اما در سال‌های اخیر، با توسعه تحقیقات در زمینه خواب، این بیماری به عنوان یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب شناخته شده است. امروزه، این اختلال به دو دسته بیماری‌های اختلالات بیداری-خوابیدن (نارکولپسی) و اختلالات بی‌خوابی (اینسومنیا) تقسیم می‌شود.

مفهوم اختلال بی خوابی

اختلال بی خوابی یک اختلال در طول و کیفیت خواب است که می‌تواند تاثیراتی شدید و بلندمدت بر روی سلامتی فرد داشته باشد. افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، معمولاً با مشکلاتی در شروع و یا حفظ خواب، بیداری زودهنگام صبح، خواب در طول روز، خواب در هنگام رانندگی و یا کار با ماشین‌آلات و همچنین احساس خستگی و عدم تمرکز در طول روز دارند.این اختلال ممکن است بر اثر مشکلات روانی، بیماری‌های فیزیکی، مصرف داروهای خاص، سبک زندگی نامناسب، یا ترکیبی از این عوامل رخ دهد. درمان این اختلال بسته به دلیل و شدت آن، شامل تغییرات در سبک زندگی، مصرف داروها و یا درمان‌های روان‌شناختی می‌باشد.

علت اختلال بی خوابی

علت اختلال بی خوابی ممکن است شامل مسائل فیزیکی و یا روانی باشد. برخی از علل فیزیکی شامل درد، بیماری‌های قلبی، سکته مغزی، بیماری‌های تنفسی، عوامل محیطی مانند نویز و روشنایی، دمای بالا یا پایین، مصرف مواد مخدر و الکل، داروهای خاص، اختلالات هورمونی و ساعت بدنی می‌باشند.عوامل روانی مانند اضطراب، افسردگی، تنش، نگرانی، ترس و خشم نیز می‌توانند عامل ایجاد این اختلال باشند. همچنین سبک زندگی نامناسب مانند عدم تعادل در ساعات کاری و استراحت، مصرف کافئین بیش از حد، مصرف نوشابه‌های گازدار و شیرین، استفاده از تکنولوژی در ساعات نزدیک به خواب و همچنین بی‌حرکتی در طول روز نیز می‌توانند به ایجاد این اختلال کمک کنند. در بسیاری از موارد، اختلال اینسومنیا به دلیل ترکیبی از عوامل فیزیکی و روانی رخ می‌دهد.

علائم اختلال اینسومنیا

علائم اختلال اینسومنیا می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• • دشواری در شروع خواب و یا حفظ خواب

• • بیداری زودهنگام صبح و ناتوانی در بازگشت به خواب

• • خواب در طول روز و خستگی مزمن

• • احساس خواب‌آلودگی در طول روز

• • ناتوانی در تمرکز و حافظه

• • بدخلقی، ترس و اضطراب

• • کاهش عملکرد شغلی و تحصیلی

• • افزایش خطر بروز تصادفات و صدمات در محیط کار و رانندگی

• • افزایش خطر بروز بیماری‌های فیزیکی مانند بیماری‌های قلبی و عروقی، دیابت و اضطراب

لازم به ذکر است که هر فردی ممکن است تجربه‌های متفاوتی از این علائم داشته باشد و علائم ممکن است بر اساس شدت و نوع اختلال متفاوت باشد.

انواع اختلال بی خوابی

بی خوابی یا اختلال اینسومنیا به معنای دشواری در شروع خوابیدن، بیدار شدن زودرس، بیدار شدن در طول شب و نیز کاهش کیفیت خواب است. بی خوابی می‌تواند در شکل‌های مختلفی از جمله موارد زیر بروز کند:

1. 1. بی خوابی مزمن (chronic insomnia): در این نوع اختلال اینسومنیا، شخص به مدت حداقل سه شب در هفته به مدت سه ماه یا بیشتر با مشکلات خواب روبرو می‌شود.

1. 1. بی خوابی تجملی (psychophysiological insomnia): این نوع از اختلال به دلیل اضطراب و استرس بیش از حد ایجاد می‌شود. فرد با این نوع بی خوابی ممکن است نگران عدم خوابیدن خود شود که باعث بیشتر شدن استرس و اضطراب او می‌شود.

1. 1. بی خوابی مرتبط با دارو (drug-induced insomnia): اختلال اینسومنیا ممکن است ناشی از مصرف داروهایی باشد که بر روی سیستم عصبی مرکزی تأثیر دارند، مانند آنتی‌دپرسانت‌ها، سیستم‌های تنظیم‌کننده هورمونی و…

1. 1. بی خوابی مرتبط با بیماری (insomnia related to medical condition): این نوع از اختلال ممکن است به دلیل بیماری‌هایی مانند دردهای مزمن، بیماری پارکینسون، بیماری آلزایمر و… ایجاد شود.

1. 1. بی خوابی مؤقت (transient insomnia): این نوع اختلال ممکن است در دوره‌هایی مانند تنش‌های شغلی، مسافرت، تغییر ساعت خوابیدن و بیدار شدن و یا به دلیل تغییر در محیط زیستی ایجاد شود.

1. 1. بی خوابی مرتبط با بیماری روانی (insomnia related to psychiatric disorder): این نوع اختلال ممکن است به دلیل بیماری‌های روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلال دوقطبی و اختلالات رفتاری مرتبط با خواب ایجاد شود.

1. 1. بی خوابی پیش از خواب (pre-sleep insomnia): در این نوع اختلال، فرد ممکن است دشواری در آرام کردن خود قبل از خوابیدن و همچنین حفظ خواب پایدار داشته باشد.

1. 1. بی خوابی پس از خوابیدن (post-sleep insomnia): این نوع از اختلال به معنای این است که فرد پس از خوابیدن به سرعت بیدار می‌شود و قادر به بازگشت به خواب نمی‌باشد.

اختلال اینسومنیا ممکن است به دلیل عوامل مختلفی از جمله فردی، شغلی، فرهنگی و دارویی ایجاد شود. بهتر است برای درمان این اختلال، به معروف ترین دکتر اعصاب و روان مراجعه کنید.

عوامل اختلال بی خوابی

بی خوابی یک اختلال خواب است که ممکن است به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود. برخی از این عوامل عبارتند از:

1. 1. استرس و اضطراب: استرس و اضطراب ممکن است عامل ایجاد بی خوابی شوند. در برخی از موارد، بی خوابی ممکن است ناشی از نگرانی‌های افراد درباره مسائل شخصی، مالی، شغلی یا خانوادگی باشد.

1. 1. بیماری‌های جسمی: برخی بیماری‌ها مانند درد مزمن، بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون و بیماری‌های قلبی می‌توانند عامل ایجاد بی خوابی شوند.

1. 1. مصرف دارو: مصرف برخی داروها مانند آنتی‌دپرسانت‌ها، داروهای تنظیم کننده هورمونی، داروهای ضد اضطراب و دیگر داروهای تاثیرگذار بر سیستم عصبی مرکزی ممکن است به دلیل ایجاد اختلال در ساعت خوابیدن و بیدار شدن باعث بروز بی خوابی شوند.

1. 1. عوامل فرهنگی: عوامل فرهنگی مانند تغییر در شیوه زندگی، تغییر محیط زیستی، تغییر ساعت خواب و بیدار شدن و رفتارهای خواب نامناسب می‌توانند باعث بروز بی خوابی شوند.

1. 1. عوامل شغلی: شرایط کاری مانند ساعات کاری طولانی، نوبت کاری شبانه، کارهای سنگین و خسته کننده و همچنین استرس شغلی ممکن است عامل ایجاد اختلال اینسومنیا شوند.

با توجه به اینکه اختلال اینسومنیا می‌تواند به دلیل عوامل مختلفی ایجاد شود، بهتر است برای درمان بی خوابی، به روانپزشک مراجعه کنید.

چه کسانی بیشتر در معرض اختلال بی خوابی قرار دارند؟

اختلال اینسومنیا می‌تواند برای همه افراد اتفاق بیفتد، اما برخی افراد بیشتر در معرض خطر قرار دارند. برخی از عواملی که می‌توانند خطر بروز اینسومنیا را افزایش دهند عبارتند از:

• • استرس و نگرانی‌های روزانه

• • اضطراب و افسردگی

• • مصرف الکل و مواد مخدر

• • مصرف قهوه و دیگر محرک‌های کافئین دار

• • مشکلات در روابط میان فردی

• • بیماری‌های مزمن مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی، بیماری‌های تنفسی و درد مزمن

• • بیماری‌های روانی مانند اضطراب و افسردگی

• • داشتن شیفت کاری نامنظم یا کار در شیفت شب

• • داشتن فرزندان کوچک و نیاز به مراقبت شبانه روزی از آن‌ها

اگر شما یکی از افرادی هستید که در معرض هر یک از این عوامل هستید، بهتر است که برای بهبود کیفیت خواب خود و جلوگیری از بروز بی خوابی اقدامات لازم را انجام دهید.

برای پیشگیری از اختلال بی خوابی چه باید کرد؟

برای پیشگیری از بی خوابی، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

1. 1. رعایت آرامش قبل از خواب: حداقل یک ساعت قبل از خواب به فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند خواندن کتاب، گوش دادن به موسیقی آرامش‌بخش، گرفتن حمام گرم و یا دیدن فیلم آرامش‌بخش بپردازید.

1. 1. تغییر سبک زندگی: تغییر در سبک زندگی مانند تغییر در روال خوردن غذا، انجام ورزش منظم، و اختصاص زمان کافی برای استراحت و آرامش می‌تواند کمک کند.

1. 1. رعایت زمان مطمئن برای خوابیدن: رعایت زمان‌های مشخص برای خوابیدن و بیدار شدن به کمک تنظیم یک روال خواب منظم و مساعد برای بهبود خواب می‌تواند باشد.

1. 1. ایجاد محیط خواب مناسب: استفاده از تخت خواب و محیطی مطمئن و آرام مانند داشتن نور کم و دمای مناسب در اتاق خواب می‌تواند کمک کند.

1. 1. محدود کردن مصرف قهوه، نوشیدنی‌های الکلی و محرک‌های دیگر: محدود کردن مصرف قهوه، نوشیدنی‌های الکلی و محرک‌های دیگر مانند سیگار، می‌تواند کمک کند.

1. 1. مدیریت استرس: به کمک تکنیک‌های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، تمرین یوگا، یا تکنیک تنفس عمیق، می‌توانید از افزایش استرس و نگرانی‌ها جلوگیری کنید.

1. 1. مراجعه به روانپزشک: در صورت بروز بی خوابی مزمن، بهتر است به روانپزشک خود مراجعه کنید تا علت بی خوابی مورد بررسی قرار گیرد.

آمار جهانی اختلال بی خوابی

با توجه به آمار سازمان بهداشت جهانی، حدود 30 درصد از جمعیت جهان با بی خوابی مواجه هستند. در ایالات متحده، حدود 50 تا 70 میلیون نفر از بیماری بی خوابی رنج می‌برند و تقریبا 30 درصد جمعیت آمریکا مشکلات خواب دارند. در اروپا، بیش از 40 درصد افراد از بیماری بی خوابی رنج می‌برند و در آسیا نیز نرخ بی خوابی بسیار بالاست. اختلال اینسومنیا بیشتر در زنان نسبت به مردان دیده می‌شود و در افراد سالمند بیشتر است.

تشخیص اختلال بی خوابی به چه صورت است؟

تشخیص اختلال اینسومنیا بر اساس علائم و نشانه‌های مربوط به خواب ناکافی و نامنظم تعیین می‌شود. برای تشخیص بی خوابی، پزشک ممکن است از روش‌های مختلفی استفاده کند، از جمله مصاحبه بالینی، پرسشنامه‌ها، آزمایش‌های خواب درمانی، اندازه‌گیری فشار خون، تست‌های خون و غیره صورت بگیرد. به طور کلی، تشخیص اختلال بی خوابی نیاز به ارزیابی دقیق توسط پزشک اعصاب و روان دارد و خودتنظیمی در این زمینه توصیه نمی‌شود.علاوه بر این، برای تشخیص دقیق‌تر بی خوابی، ممکن است روانپزشک نیاز به انجام تست‌های تصویربرداری مغزی، اندازه‌گیری هورمون‌های خواب و سایر تست‌های پزشکی داشته باشد. پس از تشخیص اختلال بی خوابی، پزشک ممکن است از درمان‌های مختلفی استفاده کند، از جمله درمان دارویی، روش‌های رفتاری، تغییرات در شیوه زندگی و غیره. به طور کلی، درمان بی خوابی بر اساس علت اصلی و شدت بیماری تعیین می‌شود و ممکن است به مدت کوتاهی یا برای مدت طولانی مدتی نیاز داشته باشد.

درمان اختلال اینسومنیا

درمان اختلال بی خوابی بستگی به نوع بی خوابی و علت اصلی آن دارد. درمان بی خوابی می‌تواند شامل روش‌های دارویی و غیردارویی باشد.در درمان دارویی، روانپزشک ممکن است از داروهای آرام‌بخش و خواب‌آور استفاده کند. این داروها می‌توانند کمک کننده باشند در بهبود کیفیت خواب و کاهش نشانه‌های بی خوابی. هرچند که این داروها نباید برای مدت طولانی و به صورت خودسرانه مصرف شوند.روش‌های غیردارویی درمان اختلال اینسومنیا شامل تغییر سبک زندگی و روش‌های رفتاری مثل تکنیک‌های تنفسی، تمرینات تمرکز و آرامش، ماساژ و تراپی صوتی می‌شوند. همچنین رعایت رژیم غذایی سالم، محدود کردن مصرف الکل و قهوه، تمرینات ورزشی منظم و ایجاد محیط خواب صحیح نیز می‌تواند بهبود بیشتری در کیفیت خواب داشته باشد.به طور کلی، درمان اختلال اینسومنیا بستگی به علت اصلی آن، نوع بی خوابی و شدت آن دارد. همچنین درمان اختلال اینسومنیا نیازمند ارزیابی دقیق و توصیه پزشک اعصاب و روان است و خودتنظیمی در این زمینه توصیه نمی‌شود.علاوه بر این، برخی تغییرات سبک زندگی و روش‌های رفتاری که ممکن است برای بهبود خواب مفید باشند، عبارتند از:

• • ایجاد محیط خواب مطمئن و راحت، شامل کاهش صدا و نور و تنظیم دمای مناسب در اتاق خواب

• • رعایت زمان خواب منظم و بیدار شدن در همان ساعت هر روز از هفته

• • ممانعت از مصرف قهوه و سایر مشروبات شامل کافئین در بعد از ظهر و شب

• • تمرینات تمرکز و آرامش از قبیل یوگا، تنفس عمیق و تمرینات خفیف تمرکزی

• • تمرینات ورزشی منظم از قبیل پیاده‌روی، دویدن و شنا و…

• • رعایت رژیم غذایی سالم، شامل مصرف مواد غذایی با ارزش غذایی بالا و محدودیت در مصرف مواد نشاسته‌ای و شیرینی‌ها

• • اجتناب از مشاهده تلویزیون یا کار با دستگاه‌های الکترونیکی در بستر خواب

• • محدود کردن یا قطع کردن مصرف الکل و مواد مخدر

لازم به ذکر است که در صورت بروز علائم بی خوابی شدید و درازمدت، مشاوره روانپزشکی حتماً لازم است.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلال خواب صحبت کرده ایم که بهتر است شما برای بدست آوردن اطلاعات کامل، مقاله را مطالعه فرمایید و با این بیماری آشنا شوید. اما موضوع مهم دیگری که وجود دارد این است که شما از بهترین روانپزشک در سایت دکتر با من نوبت آنلاین اخذ نمایید. به همین جهت بهتر است که شما وارد سایت اینترنتی دکتر با من شوید در آنجا تخصص مورد نظر خود را جستجو نموده اید و سپس وارد پروفایل پزشک شده و با توجه به مشخصات وی نوبت اینترنتی خود را اخذ نماید.با آرزوی بهبودی شما بیمار عزیز دکتر با منمنابع

• • What Is Insomnia? | NHLBI, NIH

• • Insomnia – Symptoms and causes

• • Insomnia: What It Is, Causes, Symptoms & Treatment

• • Insomnia: Definition, Symptoms, Causes, Diagnosis, and …

• • Insomnia: Symptoms, Causes, and Treatments

• • Insomnia

• • Insomnia: Causes, symptoms, and treatments

• • Everything You Need to Know About Insomnia

این احتمال وجود دارد که در زمان تغییر برخی از فصول سال، احساس غم یا ناامیدی به شما دست دهد که حتی خود علت آن را ندانید. این بیماری افسردگی فصلی، نام دارد که به عنوان اختلال خلقی فصلی نیز شناخته می شود. این بیماری بیشتر در زمانی رخ می دهد که فصل سرد و یا فصل گرم فرا برسد. با درمان به موقع این بیماری توسط دکتر روانپزشک یا اعصاب و روان در سایت دکتر با من، مجددا سلامتی روحی خود را بدست آورید.

مفهوم اختلال افسردگی فصلی یا اختلال خلقی فصلی چیست؟

اختلال عاطفی فصلی (SAD) به نوعی افسردگی ماژور (MDD) همراهِ الگوی فصلی می باشد چرا که این بیماری نوعی اختلال روانی است که به بیماری افسردگی منجر شده است.

در واقع زمانی تغییر فصل رخ می دهد شخص ناخوداگاه دچار این بیماری می شود و خلق و خوی او تغییر کرده و ممکن است حتی خانه نشین شود. اما جای نگرانی ندارد و شما می توانید به راحتی این بیماری را کنترل کنید.

علت افسردگی فصلی چیست؟

علت مشخص اختلال عاطفی فصلی یا اختلال افسردگی ماژور با الگوی فصلی، توسط پزشکان به صورت قطعی معین نشده است. اما با این وجود افرادی که در مناطق یا کشورهایی که با تابش کمِ نور خورشید، زندگی می کنند، بیشتر به این اختلال دچار می شوند.

یعنی در این کشورها ساعات روشنایی روز بسیار کمتر از شب است. این موضوع در کشورهایی همچون: کانادا و آلاسکا که زمستان طولانی تری دارند، بسیار بیشتر است و افراد زیادتری به بیماری اختلال خلقی فصلی دچار می شوند.

در واقع علت اصلی این بیماری را این موضوع می دانند که، تغییر در ساعت بیولوژیکی بدن متاثر از تابش نور خورشید است که تنظیم هورمون ها را برهم می زند.

مواد شیمیایی موجود در مغز که ترشح آن‌ها وابسته به نور است در افراد مبتلا به اختلال عاطفی فصلی بیشتر تحت تاثیر بیماری قرار گرفته و ترشح آن‌ها با اختلال مواجه می شود.

علاوه بر این افرادی که زمینه‌ی ارثی در رابطه با اختلالات روانی دارند معمولا بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند.

علائم اختلال افسردگی فصلی

اختلال افسردگی فصلی اصولا در ماه های مهر و آبان شدت پیدا می کند و تا اواخر فروردین نیز ادامه پیدا می کند. اما هر کدام دارای علائم مختلفی است که در زیر به صورت کامل برای شما بیان کرده ایم.

1. بررسی علامت های افسردگی فصلی در زمستان
2. بررسی علامت های افسردگی فصلی در تابستان

علائم افسردگی فصلی در زمستان بر روی رفتار فرد

1. احساس زیاد در طول شبانه روز به صورت دائمی
2. عدم تمرکز
3. حس ناامیدی بسیار زیاد
4. بی حسی و بی حالی
5. عدم تمایل به انجام دادن فعالیت های جمعی
6. کاهش پیدا کردن فعالیت های جنسی
7. تحولات احساسی دستخوش تغییرات بسیار زیادی قرار می گیرد.
8. عدم تعادل در وزن فرد
9. غم زیاد

علائم افسردگی فصلی در تابستان بر روی رفتار فرد

1. عدم تعادل در زمان خوابیدن
2. بی میلی به غذا
3. کاهش وزن
4. بی قراری در فرد
5. عدم میل زیاد به غذا
6. حس خودکشی

درمان افسردگی چیست؟

1. نور درمانی

یکی از مواردی که در درمان افسردگی فصلی بسیار کاربرد دارد نور درمانی است که توسط دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من توصیه می شود و شخص بایستی که به صورت کوتاه مدت با توجه به نوع بیماری مقابل یک نور مناسب که به جعبه های نور درمانی مشهور است بنشینند تا خورشید درمانی به بهترین شکل ممکن برای آنها انجام شود. به همین جهت است که شما می توانید در این جا به نور درمانی بپردازید و خود را درمان کنید.

2. داروهای ضد افسردگی

زمانی که شما به این بیماری دچار می شوید، ممکن است که دکتر روانپزشک تشخیص دهد که نیاز به دارو درمانی دارید و ممکن است که به نور درمانی نیز پاسخ خوبی ندهید، در نتیجه متخصص روانپزشک در سایت دکتر با من، برای شما داروهای تخصصی را تجویز می کند که پیشنهاد ما این است که هرچه سریع تر از طریق این سایت نوبت خود را اخذ کرده و به دکتر روان درمانگر مراجعه کنید.

3.آروماتراپی (رایحه درمانی)

بسیاری از پزشکان اعصاب و روان معتقد هستند که رایحه درمانی می توانید به درمان افسردگی و اختلال افسردگی کمک شایانی میکند و در نتیجه موجب آرامش و بهبودی شما خواهد شد.

شما می توانید اسانس مورد نظر خود به خصوص اسانس صنوبر را در حمام استفاده کنید.

4. فعالیت های ورزشی

فعالیت های ورزشی به خوبی می تواند بیمار را درمان کند و در نتیجه می توان گفت که هر گونه فعالیت ورزشی می تواند به روند بهبود بیمار بسیار کمک کند. پس لطفا در زمان بیماری سعی کنید که فعالیت های ورزشی را در برنامه ی روزانه خود قرار دهید تا از بیماری افسردگی فصلی یا اختلال خلقی فصلی نجات یابید.

5. یک برنامه ی مشخص برای خود تنظیم کنید.

زمانی که شما دارای یک برنامه ریزی مشخص در طول زندگی خود باشید دیگر کمتر دچار بیماری افسردگی فصلی می شوید. به طور مثال ساعت های منظمی را برای ورزش کردن، غذا خوردن، یادگیری و انجام فعالیت های حرفه ای خود داشته باشیم.

6. سفر و گردش داشته باشید.

بهتر است برای جلوگیری از افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی فصلی حتما به گردش های کوتاه و یا سفرهای آرام بخش بروید. این موضوع راه حل خوبی است تا شما روحیه ی مثبت اندیشی و تازه ای داشته باشید.

7. از ویتامین دی حتما استفاده کنید.

مطالعات و گفته ی پزشکان این موضوع را نشان می دهد که هر چه استفاده از ویتامین دی بیشتر باشد امکان درمان شما سریع تر و بهتر خواهد بود. به همین جهت بهتر است که تحت نظر پزشک و با انجام آزمایش های مختلف، نسبت به استفاده از این مکمل اقدام کنید.

8. مشاوره درمانی را آغاز کنید.

این موضوع را در نظر داشته باشید که مشاوره درمانی برای بیماری هایی مثل افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی فصلی می تواند مفید باشد. در واقع مشورت با مشاور و روانشناس خود آغاز شروع درمان شماست به همین جهت هرچه سریع تر درمان خود را آغاز کنید زودتر نتیجه ی دلخواه خود را به دست می آورید.

چگونه از دکتر روانپزشک و یا مشاور نوبت اخذ کنیم؟

با توجه به اینکه امروزه، مشغله افراد، بسیار زیاد شده است لذا افراد ترجیح می دهند که نوبت پزشک خود را به صورت آنلاین دریافت کنند و یا اینکه به صورت آنلاین نیز ویزیت شوند.

به همین جهت شما می توانید برای انجام این کار به سایت دکتر با من مراجعه کنید و از این طریق، نوبت اینترنتی خود را از متخصص روانپزشک و یا مشاور، جهت درمان بیماری افسردگی فصلی و یا اختلال خلقی اخذ کنید.

سایت دکتر با من به عنوان یک پلتفرم پزشکی در خصوص نوبت دهی و ویزیت آنلاین، در سراسر کشور فعالیت می کند و اشخاص می توانند از این طریق نوبت بگیرند.

کلام آخر

با توجه به اینکه در زمان تغییرات فصلی فرد ممکن است دچار بیماری افسردگی فصلی و یا تغییرات خلقی شود و این تغییرات آب و هوا نیز بر روی حالت های روحی او تاثیر منفی نیز بگذارد.

لذا با توجه به علائم بالا شما می توانید در صورت مشاهده هر چه زودتر به روانپزشک مراجعه و درمان شوید.

در واقع ما در این مقاله علائم این بیماری و نشانه های درمان آن را برای شما ذکر کرده ایم تا بتوانید به خوبی درمان شوید.

با آرزوی سلامتی و بهبودی شما

اختلال اضطراب از علت، درمان تا نحوه ی جلوگیری از آن : حتما برای همه ی شما پیش آمده که است که دچار اضطراب های گوناگون در محیط های مختلف شوید اما این موضوع بدان معنی نیست که حتما دچار بیماری های خاص شده اید اما اختلال اضطرابی ممکن است مدت زمانی بیش از چندین روز و یا چندین ماه همراه شما باشد به همین جهت بهتر است در صورت وقوع این اختلال حتما به روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

اختلال اضطراب

در واقع این بیماری را گاها نمی شود پیش بینی نمود و ممکن است در طی حوادث خانوادگی،طلاق، شکت روحی، کنکور و دیگر اتفاقات زندگی رخ دهد.

در ادامه با ما همراه باشید تا شما را از جزئیات این بیماری آگاه سازیم. در ضمن بهتر است قبل از آن مقاله ی جامع انواع بیماری های اعصاب و روان در سایت را مطالعه نمایید.

تاریخچه و مفهوم اختلال اضطراب

اختلال اضطراب فراگیر بیماری است که فرد شدیدا تجربه ی سختی از فشار و اضطراب را تحمل می کند و طی چندین ساعت و یا حتی دقیقه دچار استرس بالا می شود و طی این حمله امکان کنترل این شرایط برای وی سخت خواهد شد.

این بیماری شایع ترین نوع از بیماری های حوزه روانی و روانپزشکی است که شخص در هر سنی می تواند آن را تجربه کند اما در اصل در سنین بین 30 تا 40 سال تجربه می شود اما همچنان این امکان وجود دارد که شما این بیماری را از سنین کودکی به دلیل فشارها و اضطراب های آن زمان تا به حال با خود به دنیای جدیدتر آورده باشید.

در زمان های گذشته زمانی که شخصی دچار این بیماری می شد آن را با خرافات درگیر و یا اعتقاد به درمان های سخت و عجیب داشتند تا اینکه دانشمند اتریشی، زیگموند فروید این اختلال را معرفی و شیوه های درمان آن را بیان و آغاز نمود.

نشانه های اختلال اضطراب

• فرد احساس شدید بی قراری و تنش آنی دارد.
• حس کردن اشتباه رخ دادن خطرهای زیاد آنی
• حس ترس و وحشت زیاد در فرد
• سریع و تند نفس کشیدن
• عرق کردن بیش از خد و غیر نرمال
• تب و لرز بی مورد
• فرد عموما دچار حس خستگی و بی حالی است
• شخص نمی تواند بر روی مسئله ی مدنظر خود تمرکز کافی را داشته باشد.
• در خواب افراد احتمال وقوع اختلال نیز وجود دارد.
• عدم تحمل محیط هایی که به اشخاص حس اضطراب می دهند.

موارد بالا نمونه هایی از نشانه های بیماری است که ممکن است تنها یکی از آنها برای فرد به صورت شدید رخ دهد و با توجه به اینکه اختلال اضطراب انواع مختلف دارد شخص ممکن است حالت های دیگری را نیز تجربه کند. پس در نتیجه بهتر است که به روانپزشک و یا دکتر اعصاب و روان در سایت دکتر بامن مراجعه کند.

مهم ترین علل اختلال اضطراب

1. علت ژنتیکی و سابقه ی خانوادگی
   اگر شما در خانواده خود شخصی را دارید که به این بیماری دچار شده است این احتمال وجود دارد که به صورت ژنتیکی و یا ارثی منتقل شود و یا اینکه به علت اضطراب زیاد خانواده، کودک و یا فرد، تحت تاثیر این بیماری قرار بگیرد و او نیز دچار تشنج و اضطراب شود.
2. تاثیر مستقیم بر مغز انسان
   گاهی مغز انسان به دلیل های مختلف دچار استرس و استرس می شود و به دلیل فشارهای زیاد وارده بر آن، ساختار شیمیایی مغز دچار آسیب و صدمه می شود که در نتیجه بایستی حتما به متخصص مراجعه شود.

3. عوامل مختلف محیطی
   عوامل مختلف محیطی مانند دعوا، سر و صدای زیاد در خانه و محیط کار، تنش های عاطفی و رابطه های آزار دهنده، آزار رساندن به کودکان از طریق خانواده همگی تاثیر مستقیم بر این بیماری دارد.

4. استفاده از مواد مخدر، الکل و افزودنی های غیرمجاز
   مصرف الکل و مواد مخدر از مهم ترین دلایلی است که می تواند موجب استرس و اختلال اضطراب در فرد شود، حتی استفاده بیش از حد سیگار خود عامل اصلی در ایجاد این بیماری است. علاوه بر این خوردن چاشنی های لاغری بیش از حد و نوشابه های انرژِی زا خود علت اصلی این بیماری است.

5. وجود بیماری های داخلی در فرد
   چنانچه دارای بیماریی هایی همچون؛ کم خونی، بیماری های تیروئید، اختلالات هورمونی، تومورها، بیماری های قلبی، ریوی و فشار خون هستید. ممکن است که دچار عارضه ی اضطراب و استرس شدید نیز بشوید.

انواع اختلال اضطرابی

• اختلال اضطراب جدایی
• فوبیای خاص
• اختلال اضطراب اجتماعی
• اختلال هراس
• آگورافوبیا
• اختلال اضطراب فراگیر
• لالی انتخابی

1. اختلال اضطراب جدایی

این اختلال زمانی پیش می آید که شخص مدام حس می کند که از اعضای خود خانواده خود می خواهد جدا شد و یا اینکه همچنان مضطرب است که هر لحظه آنها را از دست بدهد.

این موضوع در کودکان و یا اشخاصی که ترس از تنهایی دارند زیاد رخ می دهد و یا اینکه در زمان گذشته شریک زندگی خود را از دست داده و حال نگران این هستند که مجدد این اتفاق برای آن ها بیفتد در صورت بروز چنین نشانه هایی حتما به روانپزشک مراجعه نمایید.

2. فوبیای خاص

این بیماری ترس های مرضی نیز خوانده می شود. حتما تا به حال دیده اید که شخص با مشاهده ی خون دچار استرس بیش از حد می شود و این ترس همچنان با وی ادامه دارد و زود گذر نمی باشد.

به این نوع بیماری، فوبیای خاص می گویند که فرد نسبت به موارد زیر به شدت حس وحشتناکی داشته و تمایل دارد هرچه سریع تر آن مکان و شرایط را ترک کند. مانند:

• ترس از ارتفاع و محیط های خاص
• ترس از سوسک و حشرات دیگر
• ترس از انجام فعالیت های عادی روزمره مانند رانندگی
• ترس بیش از حد قبل از رخ دادن حوادث طبیعی مانند زلزله

3. اختلال اضطراب اجتماعی

این نوع از اختلال بر می گردد به رفتار فرد در اجتماع که مبنا به دلایل مختلف وی ترس از قرار گرفتن در محیط های اجتماعی و یا مکان های بزرگ را دارد. این اختلال خود به دو دسته تقسیم می شود:

• خاص: به طور مثال شخص لزوما از قرار گرفتن در سمینارهای خود استرس دارد و در محیط های دیگر دچار اضطراب نمی شود.
• فراگیر: در این جا استرس و تنش به حدی در فرد زیاد است که دیگر قرار گرفتن در تمامی محیط های شلوغ و پرجمعیت به شدت سخت است.
• در واقع در اینجا اضطراب اجتماعی برای فرد به شدت زیاد شده و به تنهایی توان مقابله با آن را ندارد و حتما بایستی به روانشناس و یا روانپزشک مراجعه کند.

4. آگورافوبیا

این بیماری به بازار هراسی نیز معروف است و فرد از قرار گرفتن در محیط های بسته و مکان های شلوغ مانند مراکز خرید هراس دارند و هر لحظه تصور می کنند که ممکن است اتفاق برای آنها رخ دهد. در صورتی که مدت زمان این هراس زیاد شود، شخص بایستی تحت درمان های مشاوره ایی و دارویی قرار بگیرد.

5. لالی انتخابی

در این بیماری فرد در زمان هایی که دچار استرس می شود، دیگر نمی تواند به درستی صحبت کند و دچار لالی در حرف زدن می شود. این حالت بیشتر در کودکان رخ می دهد و یا ممکن است که حتی آنها در زمان دعوای پدر و مادر خود، لکنت زبان بگیرند.

6. اختلال اضطراب منتشر یا فراگیر

در این حالت شخص به صورت مداوم و بدون علت خاصی مدام درگیر تنش و استرس است و نمی تواند حتی دلیل خاصی برای این موضوع داشته باشد.

در این جا فرد چه در محیط خانه و یا در مکان های عمومی هراس از رخ دادن اتفاقات ناگوار دارد و این حالت را با خود به هر مکانی می برد و مختص به اتفاق خاصی نمی باشد.

تشخیص بیماری اضطراب فراگیر

زمانی که دچار علائم بالا می شوید لطفا تشخیص بیماری را صرفا بر عهده ی پزشک خود بگذارید و به متخصص مراجعه نمایید.وی با معاینه بالینی شما و صحبت در خصوص اتفاقات پیش آمده از شما میخواهد که تمام رخداد های دوران مختلف را برای وی توضیح دهید.

در این جا روانکاو نیز به شما کمک بسیاری در تشخیص بیماری و کاوش در گذشته ی شما خواهد کرد و از این طریق نوع بیماری را به درستی تشخیص خواهد داد.

درمان بیماری اضطراب فراگیر

این بیماری صرفا بایستی از طریق پزشک صورت بگیرد و از درمان خود در منزل با استفاده از کارهای خودسرانه جدا خودداری نمایید.

1. درمان دارویی

• داروهای ضد افسردگی
• بوپروپیون
• سیتالوپرام
• فلوکستین
• ونلافاکسین
• دولوکستین
• بوپروپیون
• بنزودیازپین ها مانند: آلپرازولام و کلونازپام
• داروهای خانواده بتابلوکر
• داروهای ضدّ تشنج
• داروهای ضدّ سایکوز
• بوسپیرون

موارد بالا بدین معنی نیست که شما داروها را خود تهیه و استفاده کنید بلکه بایستی حتما روانپزشک برای شما تجویز نمایید.

2. مشاوره با روانکاو

در کنار استفاده از داروهای تجویز شده توسط پزشک، بهتر است حتما برای بالا بردن روند درمان بیماری خود به روانکاو و یا مشاور مراجعه نمایید. تا از نظر روحی به خوبی بهبود یابید.

به طور کلی سعی نمایید در این مدت خود را از تنش های زیاد دور کنید و یا اینکه از خوردن فست فود و افزودنی های غیرمجاز پرهیز نمایید.

سعی کنید در زندگی روزمره ی خود یادداشت و افکارتان را بر روی کاغذ بیاورید و با دوستانی صحبت کنید که شما را درک میکنند و از افرادی که موجب استرس و اضطراب در شما می شوند به شدت دوری نمایید.

نتیجه گیری

ما در مقاله ی بالا هرآنچه که نیاز بود تا شما در خصوص بیماری اختلال اضطراب بدانید آورده ایم. اما این موضوع را مجدد تکرار می کنیم که شما بهتر است بیماری خود و درمان آن را نزد متخصص روانپزشکی در سایت دکتر با من از طریق دریافت نوبت آنلاین، درمان نمایید.

برای این کار بهتر است به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و در آنجا با جستجوی پزشک مدنظر خود و لیست کامل متخصصین روانپزشکی، یک شخص را انتخاب و به صورت آنلاین نوبت خود را اخذ نماید.

منابع

• https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/anxiety/symptoms-causes/syc-20350961
• https://www.nimh.nih.gov/health/topics/anxiety-disorders#:~:text=Generalized%20anxiety%20disorder%20(GAD)%20usually,for%20months%2C%20if%20not%20years.
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9536-anxiety-disorders
• https://en.wikipedia.org/wiki/Anxiety_disorder
• https://www.nhs.uk/mental-health/conditions/generalised-anxiety-disorder/overview/
• https://www.hhs.gov/answers/mental-health-and-substance-abuse/what-are-the-five-major-types-of-anxiety-disorders/index.html
• https://www.betterhealth.vic.gov.au/health/conditionsandtreatments/anxiety-disorders

ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های روانپزشکی و انواع مختلف آن صحبت کرده ایم که یکی از مهم ترین بیماری های آن اختلال اضطراب فراگیر است که بهتر است برای آشنایی کامل با این بیماری، تا انتهای مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر، یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی است که در بیشتر کشورها دیده می‌شود. اولین توصیفی که از این اختلال داده شده بود، در سال 1980 میلادی در دستورالعمل‌های تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) ارائه شد.

در این دستورالعمل‌ها، اختلال اضطراب فراگیر به عنوان یکی از انواع اختلال اضطراب معرفی شد و به صورت جداگانه تشخیص داده شد. این اختلال، به طور معمول در جوامع مختلف دیده می‌شود و بیشتر در زنان نسبت به مردان رخ می‌دهد. از آنجا که این اختلال باعث کاهش کیفیت زندگی فرد مبتلا می‌شود، درمان مناسب و به موقع این اختلال اهمیت دارد.

مفهوم اختلال اضطراب فراگیر

اختلال اضطراب فراگیر یا همان “اختلال اضطراب عمومی شده”، یکی از اختلالات روانشناختی است که با اضطراب و نگرانی شدید و غیرمنطقی درباره مسائل مختلف همراه است. افراد مبتلا به این اختلال، معمولاً نمی‌توانند به خوبی کارهای روزمره خود را انجام دهند و در برخی مواقع ممکن است نیاز به درمان داشته باشند. این اختلال، یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در جوامع مختلف است و به طور معمول در بین زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود.

علت اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

اضطراب فراگیر (Generalized Anxiety Disorder) به دلایل مختلفی برمی‌گردد که ممکن است شامل عوامل فردی، ژنتیکی، محیطی، فرهنگی و اجتماعی باشد. در ادامه به برخی از این علل اشاره می‌شود:

1- عوامل ژنتیکی: برخی از افراد به دلیل وجود ژن‌های خاص در خانواده‌شان، به اختلالات اضطرابی مبتلا می‌شوند.

2- نارسایی شیمیایی مغز: نواحی مختلف مغز مانند هیپوکامپ، پیشانی و هیپوتالاموس در تنظیم سطح هورمون‌های دسترسی مانند کورتیزول و نوراپی‌نفرین نقش دارند. در صورتی که سیستم غدد درون‌ریز در تنظیم این هورمون‌ها مشکلی داشته باشد، ممکن است اختلال اضطراب فراگیر ایجاد شود.

3- رویدادهای تراوش‌کننده: رویدادهایی همچون واقعه‌های ترسناک، جنگ، خطرات طبیعی، حوادث رانندگی و آسیب دیدن جسمی می‌تواند اختلالات اضطرابی را ایجاد کند.

4- شرایط محیطی: شرایط محیطی نامساعد مانند بیکاری، فقر، مشکلات مالی، جنگ، شرایط زندگی شهری پر شلوغی و نویز، می‌تواند به افزایش اختلالات اضطرابی در افراد منجر شود.

5- فرهنگ و جامعه: فرهنگ و جامعه محیطی است که شرایط زندگی و نگرش‌هایی را ترویج می‌دهد که ممکن است باعث افزایش اختلالات اضطرابی شود. لازم به ذکر است که معمولاً بیش از یک عامل در ایجاد اختلال اضطراب فراگیر نقش دارد.

علاوه بر عوامل فوق، ممکن است مشکلات جسمی مانند بیماری‌های قلبی، تنفسی، گوارشی و غیره نیز موجب افزایش اضطراب شوند. همچنین، استفاده از مواد مخدر و الکل می‌تواند نقش مهمی در ایجاد اختلالات اضطرابی داشته باشد. اما برای مطلع شدن از علت بیماری خود بهتر است که به سایت دکتر با من مراجعه کرده و سپس از دکتر روانپزشک نوبت خود را اخذ نمایید.

راه های مقابله با بیماری اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

اختلال اضطراب فراگیر یکی از مشکلات روانشناختی شایع است که می‌توان با روش‌های مختلفی به آن پاسخ داد. در ادامه به برخی از راهکارهای موثر در مقابله با این اختلال اشاره می‌شود:

۱- مراجعه به متخصصین روانشناسی: متخصصین روانشناسی با استفاده از روش‌های مختلف مانند درمان شناختی-رفتاری و مشاوره، به بیماران کمک می‌کنند تا بتوانند با اضطراب خود مقابله کنند و زندگی بهتری داشته باشند.

۲- تمرین روش‌های آرامش‌بخش: روش‌های آرامش‌بخش مانند تمرین تنفس عمیق، مدیتیشن و یوگا، به کاهش اضطراب کمک می‌کنند.

۳- فعالیت‌های بدنی: فعالیت‌های بدنی مانند پیاده‌روی، دویدن، شنا، تنیس و… به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کنند.

۴- تغییر سبک زندگی: از جمله تغییر سبک زندگی می‌توان به کاهش مصرف قهوه، تغییر رژیم غذایی و بهبود شیوه خواب اشاره کرد که باعث کاهش اضطراب می‌شوند.

۵- مصرف دارو: در برخی موارد، مصرف داروی معتبر و با پیشنهاد پزشک معالج، می‌تواند به کاهش اضطراب کمک کند.

در نهایت، بهترین راه برای مقابله با اختلال اضطراب فراگیر، مراجعه به روانپزشک و متخصصین معتبر حوزه روانشناسی است.

چه افرادی در معرض بیماری اختلال اضطراب فراگیر هستند؟

اختلال اضطراب فراگیر می‌تواند در هر سن و جنسیتی رخ دهد، اما برخی افراد در معرض بیشتر بودن به این اختلال هستند. به عنوان مثال:

• افرادی که تاریخچه خانوادگی از اختلال اضطراب دارند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.
• افرادی که در شرایط استرس زیادی قرار دارند، مثل شغل‌هایی که نیاز به تصمیم‌گیری سریع دارند، یا افرادی که در محیط‌هایی با شرایط نامطمئن زندگی می‌کنند.
• افرادی که تجربه‌ی زیادی از اتفاقات ترسناک و غیرقابل پیش‌بینی داشته‌اند، از جمله افرادی که درگیر تصادفات رانندگی، حوادث طبیعی، یا تجربه‌ی شکنجه و سوء استفاده بوده‌اند.
• افرادی که دچار بیماری‌های جسمی شدیدی هستند، مثل سرطان یا بیماری‌های قلبی-عروقی، احتمال بیشتری برای ابتلا به اختلال اضطراب دارند.
• افرادی که مصرف مواد مخدر و الکل دارند، ممکن است از عوارض این مواد در شکل اختلال اضطراب فراگیر رنج ببرند.

در کل، هر کسی می‌تواند در معرض بیماری اختلال اضطراب فراگیر قرار بگیرد، اما برخی عوامل می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.

راه های تشخیص بیماری اضطراب فراگیر

تشخیص اختلال اضطراب فراگیر توسط پزشکان حوزه سلامت روان و متخصصین روانپزشکی با استفاده از مصاحبه کلینیکی، تست‌های روانشناسی و بررسی تاریخچه پزشکی و خانوادگی صورت می‌گیرد.

برای تشخیص این بیماری، روانپزشک باید به مدت حداقل 6 ماه از نمونه‌ای از علائم اختلال اضطراب فراگیر شامل نگرانی و ترس شدید و ثابت ماندن آنها در بیمار تعقیبی و بیماری‌های جسمی بدون دلیل زیاد، بی‌خوابی، خستگی، عصبانیت و اختلالات گوارشی شکایت داشته باشد. همچنین باید از عوارض محتمل داروهای مصرفی بیمار نیز در جهت تشخیص صحیح اختلال اضطراب فراگیر بررسی کند.

پس از تشخیص این بیماری، پزشک اعصاب و روان باید به بیمار توضیح دهد که این اختلال قابل درمان است و درمان‌های مختلفی از جمله داروها، روان درمانی و تغییرات سبک زندگی ورزش، تغذیه و مدیتیشن می‌تواند برای بهبود وضعیت این بیماری مفید باشد.

درمان اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

برای درمان اختلال اضطراب فراگیر، یکی از اولین قدم‌هایی که می‌توانید بردارید، مراجعه به یک دکتر روانشناسی یا روانپزشک است. این تخصصی‌ها می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های مختلفی مانند رواندرمانی، درمان دارویی و ترکیبی، به کاهش علائم اختلال اضطراب شما کمک کنند.

علاوه بر این، ممکن است به شما توصیه شود که به سبک زندگی خود تغییراتی ایجاد کنید. بهتر است سعی کنید تا سبک زندگی سالمی داشته باشید که شامل مصرف غذایی سالم، ورزش منظم، خواب کافی و مدیریت استرس است.

یادگیری تکنیک‌های مدیریت استرس و روش‌هایی برای کاهش اضطراب، نیز می‌تواند به شما در مدیریت علائم اختلال اضطراب کمک کند. تکنیک‌هایی مانند مدیتیشن، تمرین تنفس عمیق، یوگا، و دیگر روش‌های مرتبط می‌تواند در کاهش استرس و اضطراب شما موثر باشد.

در نهایت، اهمیت ارتباط با افراد مهم در زندگی شما و حمایت آن‌ها از شما نیز برای مدیریت اختلال اضطراب بسیار مهم است. این افراد می‌توانند شامل خانواده، دوستان، یا حتی گروه‌های پشتیبانی انجمن‌هایی باشند که به شما کمک کنند تا با این اختلال مواجه شوید و آن را مدیریت کنید.

آمار اختلال اضطراب فراگیر در جهان

اختلال اضطراب فراگیر یا “اختلال اضطراب عمومی” یکی از رایج‌ترین اختلالات روانی است که در جوامع مختلف جهان رخ می‌دهد. آمارهای مختلفی برای شیوع این اختلال ارائه شده است، اما میانگین آنها در حدود ۳ تا ۶ درصد از جمعیت کل است.

در زنان این اختلال بیشتر از مردان دیده می‌شود و در دوره‌های مختلفی از زندگی اتفاق می‌افتد، اما معمولاً در دهه‌های سوم و چهارم از عمر بیشتر دیده می‌شود. اختلال اضطراب فراگیر به صورت دائمی و در تمامی فعالیت‌ها و امور روزانه شخص حاضر است و می‌تواند بر کیفیت زندگی و کارایی شخص تاثیر بگذارد.

با توجه به شیوع این اختلال، درمان و مدیریت آن از اهمیت بالایی برخوردار است و باید با توجه به نوع و شدت علائم و با مشاوره تخصصی، انجام شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال اضطراب فراگیر صحبت کرده ایم که شما می توانید به راحتی اطلاعات کامل را بدست بیاورید و با آگاهی کامل به متخصص روانپزشک یا اعصاب و روان در سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

شیوه ی اخذ دریافت نوبت اینترنتی به این شکل است که شما بایستی وارد سایت شده، سپس اسم دکتر را جستجو کرده و وارد پروفایل شده و سپس از آن طریق نوبت اینترنتی خود را دریافت کنید.

منابع

• Generalized Anxiety Disorder (GAD) – Johns Hopkins Medicine
• Scholarly articles for generalized anxiety disorder
• Generalized anxiety disorder – Symptoms and causes
• Generalized Anxiety Disorder: When Worry Gets Out of …
• Generalized Anxiety Disorder (GAD)
• Generalized anxiety disorder
• Generalised anxiety disorder in adults
• Learn More About General Anxiety Disorder

ما در سایت دکتر با من در خصوص بیماری های مختلف روانپزشکی صحبت کرده ایم تا شما اطلاعات لازم در خصوص هر کدام به ویژه، اختلال اضطراب جدایی، آگاهی لازم را بدست آورید، پس در نتیجه بهتر است شما تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی

اختلال اضطراب جدایی یا اختلال اضطراب فراگیر وابستگی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس یا نگرانی شدید و بیش از حد از جدایی از شخص یا محیط مشخصی همراه است. این اختلال، بیشتر در کودکان و نوجوانان شایع است، اما ممکن است در بزرگسالان نیز رخ دهد.

تاریخچه اختلال اضطراب جدایی به سال‌های پایانی قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در آن زمان، فردریش له‌روناردت، پزشک و روانپزشک آلمانی، این اختلال را برای نخستین بار به صورت اختلالی مستقل از اختلالات دیگر معرفی کرد. پس از آن، در سال ۱۹۸۰، این اختلال به عنوان یکی از اختلالات اضطرابی در DSM-III قرار گرفت.

در سال‌های بعدی، تعریف و شناخت این اختلال توسط پژوهشگران و متخصصان بهبود یافته و به دلیل شیوع بالا و تأثیر آن بر کیفیت زندگی فردی و اجتماعی، مورد توجه قرار گرفته است. در حال حاضر، در DSM-5، این اختلال با نام “اختلال اضطراب جدایی” شناخته شده است.

مفهوم اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی یا “اختلال وابستگی از نوع جدایی” یکی از اختلالات روانشناختی است که با ترس شدید از جدایی یا جدا شدن از شخص یا اشیایی که به آن‌ها وابسته‌اند همراه است. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است به شدت ناراحت شوند و نتوانند به صورت مستقل در زندگی کنند. علائم دیگر این اختلال شامل ترس از بیماری و ابتلا به بیماری، ترس از دست دادن شغل، ترس از جدا شدن از خانواده و دوستان نزدیک و ترس از جدا شدن از اشیاء یا حیوانات خانگی است. درمان این اختلال معمولا شامل مشاوره و در صورت نیاز مصرف داروهای ضد اضطراب است.

انواع اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی، یکی از اختلالات روانی است که با ترس و اضطراب شدید در مواجهه با جدایی یا از دست دادن افراد مهم در زندگی همراه است. این اختلال به دو صورت زیر شناخته می‌شود:

۱- اختلال اضطراب جدایی ناشی از وابستگی شدید به شخص خاصی مانند همسر یا فرزند یا حیوان خانگی و یا مکان خاصی مانند خانه است.

۲- اختلال اضطراب جدایی ناشی از تجربه جدایی یا از دست دادن شخصی مهم در زندگی مانند همسر، فرزند، پدر و مادر، دوست صمیمی یا حیوان خانگی است.

در هر دو حالت، شخص درگیر با ترس و اضطراب شدیدی است و به دنبال جلوگیری از جدایی یا بازگشت به شخص یا مکان مورد نظر خود می‌باشد.

3- اختلال اضطراب جدایی محدود؛ این نوع از اختلال، هنگامی رخ می‌دهد که فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از شخص خاصی یا از محیط خاصی که در آن هست، تجربه می‌کند. مثال‌هایی از این نوع از اختلال شامل اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شخصیتی و اختلال اضطراب جدایی محدود از نظر شرایط خاص هستند.

4- اختلال اضطراب جدایی گسترده؛ در این نوع از اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از افراد مهم در زندگی‌اش، محیط زندگی‌اش و فضاهای عمومی تجربه می‌کند. این اختلال می‌تواند به شدت تاثیر منفی بر زندگی فرد داشته باشد و باعث ایجاد محدودیت‌های شدیدی در زندگی او شود.

5-اختلال اضطراب جدایی پس از زایمان؛ این نوع از اختلال در زنان پس از زایمان رخ می‌دهد و با ترس و اضطراب شدیدی از جدایی از کودک تازه‌متولد شان همراه است. این اختلال می‌تواند تاثیر شدیدی بر زندگی و رفاهی کودک و مادر داشته باشد و باید خیلی زود توسط روانشناس خوب درمان شود.

تشخیص اختلال اضطراب جدایی بر اساس نشانه‌ها، علائم و تجربیات فرد است که بایستی برای این کار حتما به روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان به سایت دکتر با من مراجعه نمود.

علائم بیماری اختلال اضطراب جدایی

1. نگرانی شدید در مورد جدایی از افراد مهم و محبوب
2. ترس از اینکه به طور دائمی از افراد مورد علاقه خود جدا شده‌اید
3. احساس ترس، ناراحتی و ناامنی در برابر جدایی از افراد مهم
4. مشکل در تعامل با دیگران به دلیل ترس از جدایی
5. بیش از حد به دیگران وابستگی داشتن
6. مشکل در شروع و یا حفظ روابط جدید
7. بروز علائم جسمی مانند سردرد، درد شکم، تنگی نفس و عرق سرد
8. اختلال در خواب و بیداری مانند بیدار شدن زودهنگام و یا دشواری در خوابیدن
9. عدم تمرکز و کاهش حافظه به دنبال تجربه جدایی
10. حساس ناامیدی، ناراحتی و ترس از آینده

شما بایستی تحت نظر روانپزشک این علائم را متوجه شوید و او بایستی که متوجه شود آیا شما بیمار هستید یا خیر. پس بهترین شخص برای شما روانپزشکان هستند.

علت اختلال اضطراب جدایی چیست؟

اختلال اضطراب جدایی به دلیل تجربه‌ی فرد از جدایی یا ترک شدن از شخص مهم برایشان به وجود می‌آید. این تجربه می‌تواند به صورت فردی یا به صورت کلی در جامعه رخ دهد. عوامل مختلفی می‌توانند از جمله نوع رابطه، دلایل جدایی، سن و تجربه‌های گذشته‌ی فرد، نحوه‌ی مقابله با این واقعیت و … به ایجاد اختلال اضطراب جدایی منجر شوند.

در برخی موارد، این اضطراب به صورت مزمن و نامطلوب برای فرد تجربه می‌شود و بر فرآیندهای روزمره‌ی زندگی شخص تاثیر می‌گذارد. درمان‌های مختلفی برای این اختلال ارائه شده است که شامل مشاوره، درمان دارویی و درمان ترکیبی از دو روش می‌باشند.

۱- تجربه واقعی جدایی از عزیزان و محیط زیستی معنادار در زندگی فرد، مثل جدایی پدر و مادر از هم یا از فرزندان خود، جدایی از همسر یا رفتارهایی که ممکن است باعث جدایی اجتماعی شود.

۲- تجربه نارضایتی از روابط فردی مانند روابط غیرسالم با افراد نزدیک، یا مشکلات در روابط عاطفی، مثل شکست عشقی یا طلاق.

۳- تجربه رویدادهای ترسناک و وحشتناک مانند حمله تروریستی، زلزله، سیل و… که ممکن است منجر به از دست دادن عزیزان و جدایی از آنها شود.

۴- عوامل ژنتیکی و مسائل مرتبط با سلامت روانی، مانند اختلالات شخصیتی و اضطراب اجتماعی.

۵- عوامل اجتماعی و فرهنگی، مانند مهاجرت و جدایی از فرهنگ و محیط زیستی معنادار.

نحوه ی تشخیص بیماری اختلال اضطراب جدایی چیست؟

1. مصاحبه با بیمار: روانپزشک با بیمار مصاحبه می‌کند و سعی می‌کند تا اطلاعات بیشتری در مورد نوع اضطرابی که تجربه می‌کند و میزان تأثیر آن بر زندگی روزمره‌اش بدست آورد.
2. ارزیابی روان‌شناختی: ارزیابی روان‌شناختی شامل استفاده از پرسشنامه‌های مختلفی است که به بیمار کمک می‌کنند تا احساسات خود را بیان کند و درک بهتری از وضعیتش بدست آورد.
3. ارزیابی فیزیکی: پزشک برای بررسی احتمال وجود علائم فیزیکی بیماری اضطراب جدایی، مانند درد شکم، سردرد و بی‌خوابی، اقدام به انجام آزمایش‌های فیزیکی می‌کند.

با ترکیب این روش‌ها و بررسی نتایج حاصله، روانپزشک می‌تواند تشخیص دقیق‌تری درباره بیماری اضطراب جدایی بیان کند و درمان مناسبی برای بیماری ارائه دهد.

در واقع بیماری اضطراب جدایی عبارت است از یک شرایط استرسی که به دلیل جدایی یا ترک شدن از یک شخص یا محیطی که به آن بسیار علاقه‌مند بوده‌اید، ایجاد می‌شود. این بیماری ممکن است باعث مشکلاتی مانند افسردگی، ناراحتی، اختلال در خواب و بی‌اشتهایی شود.

تشخیص این بیماری معمولاً توسط یک پزشک روان‌شناس یا روان‌پزشک انجام می‌شود. برای تشخیص بیماری اختلال وابستگی، پزشک ممکن است از شما بخشی از تجربه‌های شخصی شما را پرسش کند و با شما مصاحبه کند تا بفهمد آیا شما علائق و علاقه‌مندی‌هایی دارید که به دلیل جدایی از آنها این شرایط را تجربه کرده‌اید. روانپزشک همچنین ممکن است از شما بخشی از تاریخچه پزشکی خودتان را بپرسد و برخی آزمایش‌های فیزیکی و روانی را انجام دهد تا سطح اضطراب و استرس شما را اندازه‌گیری کند.

درمان اضطراب جدایی چگونه است؟

برای درمان این نوع اضطراب، روش‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. در ادامه به برخی از این روش‌ها اشاره می‌کنیم:

1. روان‌درمانی: روش‌های روان‌درمانی، از جمله روان‌درمانی شناختی-رفتاری و روان‌درمانی گروهی، می‌توانند در درمان این اختلال موثر باشند.
2. داروهای ضد اضطراب: در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای ضد اضطراب را به بیمارانی که با این اختلال مواجه هستند تجویز کنند.
3. مشاوره: مشاوره با یک مشاور روان‌شناس می‌تواند در بهبود وضعیت اختلال وابستگی کمک کند.
4. تکنیک‌های آرامش‌بخش: تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرین یوگا، تکنیک تنفس عمیق و ماساژ می‌توانند به کاهش اختلال وابستگی کمک کنند.
5. فعالیت‌های روانی-اجتماعی: شرکت در فعالیت‌های اجتماعی مانند دیدار با دوستان و خانواده، شرکت در گروه‌های مشارکتی و فعالیت‌های مفید، می‌تواند به کاهش این اختلال کمک کند.
6. تغییر سبک زندگی: تغییر سبک زندگی می‌تواند به شما در درمان اضطراب جدایی کمک کند. به عنوان مثال، ممکن است تغییراتی در روال خواب و بیداری، تغذیه، ورزش و مشغله‌های روزمره شما ایجاد شود.

به طور کلی بهتر است برای درمان وضعیت خود، به دکتر روانپزشک یا متخصص اعصاب و روان مراجعه نمایید و از آنها بخواهید تا به شما کمک نمایند.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص بیماری اختلال اضطراب جدایی صحبت کرده ایم تا شما بتوانید با آگاهی کامل با بیماری خود مواجه شوید و بتوانید به خوبی درمان و نزد بهترین متخصص روانشناس مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر می توانید به مقالات جامع قبلی ما در خصوص بیماری های اعصاب و روان مراجعه کنید.

در واقع هدف این است که شما از بهترین متخصص در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی اخذ نمایید. که به این شیوه صورت می گیرد: ابتدا بهتر است به سایت دکتر با من مراجعه نمایید و سپس از آنجا لیست کامل متخصصین روانپزشکی را مشاهده نمایید و از دکتر مدنظر خود نوبت آنلاین دریافت نمایید.

با آرزوی بهبودی شما بیماران گرامی دکتر با من

منابع

• Separation anxiety disorder – Symptoms and causes
• Scholarly articles for separation anxiety disorder
• Separation Anxiety Disorder in Children
• Separation anxiety disorder – Wikipedia
• What is separation anxiety disorder in adults?
• https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/23142-separation-anxiety
• Separation Anxiety Disorder: Symptoms, Risk Factors …
• Separation Anxiety – StatPearls – NCBI Bookshelf
• Separation Anxiety Disorder in Children – WebMD
• Quick Guide to Separation Anxiety Disorder – Child Mind Institute
• Separation Anxiety and Separation Anxiety Disorder

سایت پزشکی دکتر با من به صورت تخصصی در خصوص بیماری های روانپزشکی فعالیت نموده و در خصوص اکثر بیماری ها نیز صحبت نموده است. ما در این مقاله درباره ی بیماری اختلال اضطراب اجتماعی صحبت نموده ایم که شما می توانید به طور کامل مقاله را مطالعه نمایید.

تاریخچه اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات روان‌شناختی است که در آن فرد دچار اضطراب و ترس شدیدی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی می‌شود. این اختلال برای اولین بار در سال ۱۹۰۳ توسط پیسکاتور و فریبیده‌شناس انگلیسی “آیزنک” توصیف شد. او این اختلال را با نام “انزوا اجتماعی” شناخت و در آن دوری و اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی توسط فرد توصیف شد.

در سال ۱۹۵۰، آمریکایی‌ها نیز این اختلال را شناسایی کردند و آن را با نام “اختلال اضطراب اجتماعی” شناختند. در دهه‌های بعدی، این اختلال به عنوان یکی از اختلالات روان‌شناختی شایع تر شد و بیشتر مورد توجه پژوهش‌های روان‌شناسی قرار گرفت.

در دهه ۱۹۹۰، با پیشرفت‌های تکنولوژی و شبکه‌های اجتماعی، این اختلال به شدت بیشتر شد و بسیاری از افراد با مشکلات اجتماعی جدی تری روبرو شدند. بسیاری از تحقیقات انجام شده نشان داد که برای درمان این اختلال، نوعی درمان شناختی-رفتاری (CBT) موثر است که با استفاده از آموزش تکنیک‌های مدیریت اضطراب، افزایش خودآگاهی و تغییر نگرش‌های منفی می‌توان به بهبودی این اختلال کمک کند.

مفهوم اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی یا Social Anxiety Disorder (SAD) یکی از اختلالات روانی است که با ترس و اضطراب شدید در مواقع اجتماعی و برقراری ارتباط با دیگران همراه است. افرادی که از این اختلال رنج می‌برند، در موقعیت‌های اجتماعی مثل گفتگو با دیگران، حضور در جمع‌های بزرگ، ارائه‌های عمومی و یا حتی خریدن در فروشگاه‌ها، با ترس و اضطراب شدیدی مواجه می‌شوند.

آنها اغلب به دلیل این ترس و اضطراب، حضور در جمع را اجتناب می‌کنند و این می‌تواند منجر به مشکلات شغلی، اجتماعی و روابطی بیشتری شود. این اختلال می‌تواند با درمان‌های مختلفی از جمله درمان‌های روان‌شناختی و دارویی کنترل شود.

انواع اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

1. اختلال اضطراب اجتماعی عمومی: در این نوع اختلال، فرد دچار ترس و اضطراب شدیدی در برابر موقعیت‌های اجتماعی مختلف است، بدون اینکه بتواند آنها را به یک عامل خاصی برگرداند.
2. فراگیر شدید: در این نوع اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی را در برابر موقعیت‌های اجتماعی مختلف، از جمله صحبت کردن با دیگران، خوردن در حضور دیگران و حتی نوشیدن آب در حضور دیگران تجربه می‌کند.
3. اختلال شرمساری: در این نوع اختلال، فرد دچار ترس و اضطراب شدیدی در برابر وضعیت‌هایی است که ممکن است به شرمساری او منجر شود، مثل سخنرانی در جمع.
4. اختلال اضطراب اجتماعی خجالتی: در این نوع اختلال، فرد ترس و اضطراب شدیدی را در برابر برخی وضعیت‌های خاص، مثل برخورد با افراد جدید یا حتی صحبت کردن با دوستان صمیمی، تجربه می‌کند.

هر کدام از این اختلالات، توانایی فرد در برقراری ارتباطات اجتماعی را کاهش می‌دهد و می‌تواند به مشکلاتی در زندگی شغلی و اجتماعی او منجر شود.

علت اختلال اضطراب اجتماعی چیست؟

علت اختلال اضطراب اجتماعی چندان مشخص نیست، اما برخی از عوامل موجود ممکن است نقش داشته باشند.

برخی از این عوامل عبارتند از:

1. ژنتیک: وجود سابقه خانوادگی برای این اختلال، احتمال ابتلا به آن را افزایش می‌دهد.
2. شرایط زندگی: فشارهای اجتماعی و شرایط زندگی نامطلوب ممکن است برای برخی افراد عامل ایجاد این اختلال باشد.
3. سوء استفاده از مواد مخدر: سوء استفاده از مواد مخدر ممکن است عامل ایجاد این اختلال باشد.
4. عوارض داروها: برخی داروها مانند بتابلوکرها و دیگر داروهای اعصابی می‌توانند به وقوع این اختلال کمک کنند.
5. اختلالات روانی دیگر: برخی از اختلالات روانی دیگر مانند اختلال اضطراب عمومی، اختلال وسواس فکری، افسردگی و اختلالات جسمی و عصبی می‌توانند باعث ایجاد این اختلال شوند.

ترکیبی از این عوامل ممکن است باعث بروز اختلال اضطراب اجتماعی در فرد شود.

چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند؟

افرادی که بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند عبارتند از:

• افرادی که در خانواده یا سابقه خانوادگی شان مواردی از این نوع اختلال وجود داشته باشد.
• افرادی که با شرایط زندگی نامطلوب مواجه هستند و ممکن است با فشارهای اجتماعی، مشکلات اقتصادی، تغییرات زندگی و… مواجه باشند.
• افرادی که از مواد مخدر استفاده می‌کنند.
• افرادی که از نظر روان‌شناختی آسیب دیده باشند، به عنوان مثال افرادی که با اختلال وسواس فکری، اختلال اضطراب عمومی، افسردگی و دیگر اختلالات روانی مبتلا هستند.
• افرادی که دچار عوارض جانبی داروهای اعصابی مانند بتابلوکرها هستند.

به طور کلی، هیچ فردی در برابر اختلال فوبیا اجتماعی ایمن نیست، اما برخی از افراد در معرض درگیری بیشتری قرار دارند.

آمار مبتلایان به اختلال فوبیا اجتماعی

با توجه به آمارهای موجود، اختلال اضطراب اجتماعی به یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی در جوامع مختلف تبدیل شده است. طبق بررسی‌های صورت گرفته، بین ۷ تا ۱۲ درصد از جمعیت در یک دوره زمانی خاص از این نوع اختلال روانی رنج می‌برند. همچنین، بررسی‌ها نشان می‌دهد که این بیماری در زنان بیشتر از مردان دیده می‌شود و معمولاً در سنین ۱۵ تا ۳۵ سالگی آغاز می‌شود. اما اختلال اضطراب اجتماعی در هر سن و جنسیتی قابل دیده شدن است و با مداخلات درمانی قابل مدیریت و کنترل است.

راه های پیشگیری از مبتلا شدن به اختلال فوبیا اجتماعی

راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری انزوا اجتماعی عبارتند از:

1. تلاش برای مقابله با فشارهای زندگی و استفاده از روش‌های موثر در مدیریت استرس مانند یوگا، تنفس عمیق و مدیتیشن.
2. ارتقای اعتماد به نفس و افزایش ارتباطات اجتماعی با دوستان و خانواده.
3. آموزش و تقویت مهارت‌های اجتماعی مانند مکالمه، شنیدن فعال و احساس همدلی.
4. جلوگیری از مصرف مواد مخدر و الکل.
5. مراجعه به متخصصان روان‌شناسی در صورت نیاز به مشاوره و درمان.
6. می توان از موزیک تراپی، ورزش، رفتن به طبیعت و داشتن سرگرمی‌های سالم برای کاهش استرس و افزایش روحیه استفاده کرد.

با رعایت این روش‌ها می‌توان از بروز و پیشرفت اختلال اضطراب اجتماعی جلوگیری کرد.

اما بهتر است برای مطلع شدن از بهترین راهکارها با دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من مشورت های لازم را انجام دهید.

نحوه ی تشخیص بیماری اضطراب اجتماعی به چه صورت است؟

بیماری اختلال اضطراب اجتماعی یکی از اختلالات روانی است که برای تشخیص آن نیاز به ارزیابی دقیق و جامع از سوی یک متخصص حرفه‌ای در حوزه‌ی روانشناسی یا روان‌پزشکی داریم. اما به طور کلی، برای تشخیص این اختلال علائمی که در طول زمان و در موقعیت‌های اجتماعی مشاهده می‌شود، مورد بررسی قرار می‌گیرد. این علائم شامل شرایطی مانند:

• ترس شدید و غیرمعمول از مواجه شدن با موقعیت‌های اجتماعی، مانند سخنرانی در جمع، شرکت در مراسم رسمی و غیره.
• احساس تنگی نفس، عرق‌ریزی، لرزش و گیجی در مواقع اجتماعی.
• تلاش برای اجتناب از مواجه شدن با موقعیت‌های اجتماعی یا تحمل آنها با استفاده از رفتارهای دفاعی مانند خود انکشافی، ترک جمع و غیره.

اگر فرد بیش از شش ماه از این علائم رنج ببرد و این علائم باعث تاثیرات منفی بر روی زندگی اجتماعی، شغلی و فردی وی شود، بهتر است که با یک متخصص در حوزه روان‌پزشکی یا روانشناسی مشورت کند.

این اختلال توسط چه اشخاصی درمان می شود؟

اختلال اضطراب اجتماعی توسط متخصصین در حوزه روانشناسی و روان‌پزشکی تشخیص داده می‌شود. این افراد می‌توانند شامل روان‌پزشکان، روان‌شناسان، مشاوران خانواده و روانشناسان بالینی باشند. این تشخیص معمولاً با استفاده از روش‌هایی مانند مصاحبه کلینیکی، پرسشنامه‌های ارزیابی و بررسی تاریخچه‌ی پزشکی و روان‌شناختی فرد انجام می‌شود. همچنین، متخصصین ممکن است از ابزارهای تشخیصی همچون DSM-5 (راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، نسخه پنجم) استفاده کنند تا اطمینان حاصل کنند که تشخیص آنها مطابق با استانداردهای پذیرفته‌شده در حوزه‌ی روانشناسی و روان‌پزشکی است.

نحوه ی درمان اختلال اضطراب اجتماعی به چه صورت است؟

درمان اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر باشد:

1. روش‌های رفتاری و شناختی: این روش‌ها شامل آموزش تکنیک‌های مدیریت استرس، محافظت از خود در برابر ترس‌ها، مدیریت تغییر نگرش و افزایش اعتماد به نفس است.
2. داروها: ممکن است پزشک داروی ضد اضطراب و ضد افسردگی را به عنوان درمان تجویز کند. این داروها شامل آنتی‌دپرسانت‌ها، بتابلوکرها و بنزودیازپین‌ها هستند.
3. روش‌های ترکیبی: یک ترکیب از روش‌های رفتاری و شناختی به همراه داروهای ضد اضطراب و یا ضد افسردگی ممکن است برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی موثر باشد.
4. روش‌های مکمل و جایگزین: روش‌هایی مانند مدیتیشن، یوگا، تمرینات تنفسی، آروماتراپی و اسانس‌های گیاهی ممکن است به عنوان روش‌های مکمل و جایگزین برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند.

مهم است که درمان اختلال اضطراب اجتماعی توسط یک متخصص در حوزه روانشناسی یا روان‌پزشکی تعیین شود و باید به صورت فردی و برای هر فرد به صورت جداگانه طراحی شود و درمان سریع آغاز شود.

نتیجه گیری

ما در این مقاله در خصوص اختلال اضطراب اجتماعی صحبت کرده ایم و هر آنچه که نیاز است تا شما بدانید را بیان نموده ایم. در صورت مبتلا بهتر است در اولین اقدام به دکتر روانپزشک در سایت دکتر با من مراجعه نمایید. برای آگاهی بیشتر در مورد بیماری های اعصاب و روان به مطالب قبلی ما مراجعه کنید.

نحوه اخذ نوبت پزشکی از این سایت بدین شکل است که شما بعد از ورود به پنل خود، پزشک مورد نظر را جستجو نموده و سپس با توجه به ساعات و روزهای حضور پزشک به او مراجعه و نوبت اینترنتی خود را ثبت نمایید. در صورت بروز هرگونه مشکل با تیم پشتیبانی دکتر با من تماس حاصل فرمایید.

منابع

• Social anxiety disorder (social phobia) – Symptoms and causes
• Social Anxiety Disorder: More Than Just Shyness – NIMH
• Social anxiety disorder – Wikipedia
• Social Anxiety Disorder: Causes, Symptoms, and Diagnosis
• What Is Social Anxiety Disorder or Social Phobia? – WebMD
• Social Anxiety Disorder: Symptoms, Tests, Causes & Treatments
• Social Anxiety Disorder
• Social Anxiety Disorder – HelpGuide.org
• Social anxiety disorder – Signs, symptoms and treatment
• https://www.medicalnewstoday.com/articles/176891
• Social Anxiety Disorder (Symptoms) | Center for the Treatment …
• Shyness and social phobia | Royal College of Psychiatrists

ما در این مقاله قصد داریم در خصوص بیماری اختلال آسیب تروماتیک مغزی برای شما صحبت کنیم تا اطلاعات شما در خصوص این بیماری و نحوه ی درمان آن بیشتر شود و همچنین بتوانید از بهترین دکتر متخصص مغز و اعصاب، روانپزشک یا روانشناس در سایت دکتر با من نوبت اینترنتی دریافت کنید.

تاریخچه این اختلال

اختلال آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به گونه‌ای رخ می‌دهد که قسمتی از مغز به طور مستقیم یا غیرمستقیم آسیب می‌بیند. این نوع از آسیب‌ها معمولاً به دلیل ضربه‌هایی به سر، حرکت شدید سر در حین تصادفات، سقوط، ضربه‌های ورزشی، و یا حوادث نظامی رخ می‌دهد.تاریخچه این اختلال به قدمت دیرینه‌ای برمی‌گردد. قدیمی‌ترین اثری که در این رابطه به آن اشاره شده، درست در سال ۴۰۰ قبل از میلاد است که در آن گزارش شده است که هنگامی که یک سرباز در جنگ یونان با یک شمشیر به سر زده شد، او دچار بیهوشی و تاریکی چشم شد.در قرن نوزدهم، این موضوع به طور جدی تری مورد توجه پزشکان قرار گرفت. در سال ۱۸۷۸، ویلیام هارفی بنتلی، جراح معروف انگلیسی، روشی برای تشخیص این نوع از آسیب‌ها و عوارض آنها پیشنهاد داد. همچنین در سال ۱۸۹۰، دورتی اوکرانیایی، یکی از اولین متخصصان شناختی، این اختلال را به عنوان یکی از بیماری‌های مغزی تشخیص داد.سپس در قرن بیستم، پژوهش‌های بیشتری درباره این موضوع صورت گرفت و بهبود در تشخیص و درمان آن صورت گرفت. در حال حاضر، TBI به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مسائل سلامت عمومی در جامعه شناخته می‌شود و پزشکان و محققان در تلاشند تا روش‌های بهتری برای تشخیص، پیشگیری و درمان این بیماری پیدا کنند.

مفهوم آسیب تروماتیک مغزی

آسیب تروماتیک مغزی یا TBI (Traumatic Brain Injury) به هر نوع آسیبی اطلاق می‌شود که به دلیل ضربه‌ای به سر، حرکت سر به شدت، ضربه در بدن یا هر نوع شوک مستقیم یا غیرمستقیم، قسمتی از مغز آسیب ببیند. این نوع از آسیب‌ها می‌تواند باعث تغییر در عملکرد مغزی شود و مشکلاتی از جمله مشکلات حافظه، توجه، تمرکز، شناخت، احساسات و کنترل حرکتی را ایجاد کند.میزان شدت و نوع آسیب تروماتیک مغزی، می‌تواند متفاوت باشد و به سه گروه اصلی تقسیم می‌شود:

• • TBI سبک: در این نوع آسیب، افراد ممکن است درد سر و سرگیجه داشته باشند، اما به طور کلی مشکل خاصی ندارند.

• • TBI متوسط: در این نوع آسیب، افراد ممکن است بیهوشی، تاریکی چشم و ضعف نوروموتور داشته باشند و مشکلاتی مانند افت توجه، کاهش حافظه و تمرکز، و نقص حرکتی را تجربه کنند.

• • TBI شدید: در این نوع آسیب، شدت افت توجه، حافظه و تمرکز بسیار بیشتر است و ممکن است باعث افتادن به کما یا مشکلات دیگری شود که به طور جدی بر سلامتی فرد تأثیر می‌گذارد.

هر یک از این نوع‌ها می‌تواند باعث مشکلاتی شود و درمان مناسب و به موقع می‌تواند کمک کننده باشد.

علل آسیب تروماتیک مغزی

علل آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند متنوع باشد و شامل موارد زیر می‌شود:

• • تصادفات: تصادفات رانندگی، تصادفات ورزشی، سقوط از ارتفاع و تصادفات غیرمترقبه مانند حمله به شخص می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • ضربه در سر: ضربه در سر به هر نوعی مانند ضربه با شیء سخت یا شلیک گلوله می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • فشار مغزی: فشار مغزی به دلیل بروز تراکم داخل جمجمه می‌تواند به این اختلال منجر شود.

• • زلزله: زلزله و سایر حوادث طبیعی مانند سیل و طوفان نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • آسیب نظامی: آسیب‌های نظامی مانند انفجارها، شلیک گلوله و ضربه شدید به سر نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • بیماری‌های مغزی: بیماری‌هایی مانند تومور مغزی، آنوسمی و عفونت مغزی نیز می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

• • سایر علل: علل دیگری مانند تأثیرات مضر مواد مخدر و الکل، ضربه در دیگر بخش‌های بدن که منجر به انتقال شوک به سر می‌شود و آسیب‌های روانی هم می‌تواند به آسیب تروماتیک مغزی منجر شود.

در هر صورت، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی با احتیاط و رعایت اصول ایمنی در هنگام انجام فعالیت‌های روزمره و ورزشی بسیار مهم است.

علائم و نشانه های آسیب تروماتیک مغزی

علائم و نشانه‌های آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند به شدت و نوع آسیب بستگی داشته باشد؛ بعضی از این علائم ممکن است بلافاصله پس از وقوع آسیب ظاهر شوند و بعضی دیگر ممکن است پس از چند ساعت، روزها یا حتی هفته‌ها بعد از وقوع آسیب ظاهر شوند. برخی از این علائم و نشانه‌ها شامل موارد زیر می‌شود:

1. 1. سردرد: سردرد شدید و پایدار می‌تواند نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. تاریکی چشم: افراد ممکن است تاریکی چشم، دوبینی و یا مشکل در دیدن داشته باشند.

1. 1. افت توجه: افراد ممکن است نتوانند به درستی تمرکز کنند و دچار افت توجه شوند.

1. 1. افت حافظه: افراد ممکن است مشکل در به یاد سپردن اطلاعات داشته باشند و حافظه کوتاه مدت ضعیف باشد.

1. 1. تغییرات شخصیت: افراد ممکن است تغییرات در شخصیت خود تجربه کنند، از جمله تحریک‌پذیری، اضطراب، افسردگی و یا افزایش خشم.

1. 1. اختلالات خواب: افراد ممکن است دچار اختلالات خواب شوند، از جمله بیشتر خوابیدن، بیدار شدن در شب، و یا مشکل در خوابیدن.

1. 1. درد عضلانی: درد عضلانی و مشکلات دیگری مانند سرگیجه، سر درد و گیجی نیز ممکن است نشانه آسیب به بافت و سلول های مغز باشد.

1. 1. نقص حرکتی: افراد ممکن است در حرکت خود مشکل داشته باشند و ناتوانی در حرکت، تعادل نداشته باشند و یا به شدت لرزش داشته باشند.

1. 1. تهوع و استفراغ: تهوع و استفراغ نیز ممکن است نشانه آسیب تروماتیک مغزی باشد.

در صورت تجربه هر یک از این علائم و نشانه‌ها، بهتر است به متخصص مغز و اعصاب مجرب مراجعه کنید تا بررسی و درمان مناسب انجام شود.

چه راه های برای پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی  وجود دارد؟

پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی می‌تواند شامل اقدامات مختلفی باشد که به موارد زیر تقسیم می‌شوند:

• • استفاده از وسایل حفاظتی: استفاده از خودروهایی با سیستم‌های ایمنی، استفاده از کلاه، ماسک و گوشی‌های حفاظتی در ورزش‌های خطرناک و بیشترین رعایت اصول ایمنی در محیط کار و صنعت می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی به عنوان یک راه مهم استفاده شود.

• • ایمنی در خانه: بررسی و رفع عوامل خطرزا در خانه مانند نصب پنجره‌های محکم و پوشش کف‌های پرت‌کننده می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی در خانه کمک کند.

• • پیشگیری از سقوط: استفاده از کفپوش‌های ضد لغزش، نصب پله‌ها و آسانسورها، استفاده از لوازم ایمنی در کارهای بالادستی و توجه به ایمنی در ورزش‌های بالا برای پیشگیری از سقوط و آسیب تروماتیک مغزی درنظر گرفته شود.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های مغزی: درمان بیماری‌های مغزی مانند تومور، سکته مغزی و عفونت‌های مغزی نیز به عنوان یک روش پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

• • رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک: رعایت اصول ایمنی در ورزش‌های خطرناک مانند اسکی، سوارکاری، فوتبال و بوکس می‌تواند از پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

• • مدیریت درمانی بیماری‌های روانی: مدیریت درمانی بیماری‌های روانی مانند افسردگی غیرمعمول و اضطراب نیز می‌تواند به پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی کمک کند.

در کل، پیشگیری از آسیب تروماتیک مغزی نیازمند توجه به اصول ایمنی در هر جایی که ممکن است این آسیب رخ دهد، است.

چه کسانی بیشتر درگیر بیماری آسیب به بافت و سلول های مغز می شوند؟

آسیب مغزی می‌تواند به هر کسی برخورد کند، اما برخی افراد نسبت به دیگران بیشتر در معرض خطر قرار دارند. برخی از این افراد عبارتند از:

• • ورزشکاران: ورزش‌هایی مانند فوتبال، هاکی، بوکس، رزمی، اسکی و سوارکاری می‌توانند به دلیل مصدومیت‌های جسمی و ضربه‌های شدید به سر، خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی داشته باشند.

• • نظامیان: نظامیان درگیر خطرات مختلفی هستند که ممکن است باعث آسیب تروماتیک مغزی شوند. این خطرات شامل انفجارها، ضربه‌های شدید به سر و شرکت در عملیات نظامی در مناطق جنگی می‌شود.

• • افرادی که در حوادث رانندگی دچار آسیب شده‌اند: حوادث رانندگی یکی از شایع‌ترین علل آسیب تروماتیک مغزی است و افرادی که در این حوادث دچار ضربه به سر می‌شوند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که در اثر سقوط دچار آسیب شده‌اند: افرادی که به دلیل سقوط از ارتفاع بالا، روی سر خود ضربه می‌بینند، به خطر آسیب تروماتیک مغزی بیشتری از دیگران هستند.

• • افرادی که درگیر خشونت و جنگیدن شدید هستند: خشونت و جنگیدن شدید می‌تواند باعث آسیب تروماتیک مغزی شود، به خصوص اگر ضربات به سر اعمال شود.

در کل، هر کسی می‌تواند به آسیب به بافت و سلول های مغز دچار شود، اما افرادی که در شرایطی هستند که با خطرات بیشتری همراه هستند، به خطر بیشتری از آسیب تروماتیک مغزی هستند.

تشخیص بیماری آسیب تروماتیک مغزی به چه صورت است؟

تشخیص اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی معمولاً بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری توسط متخصص مغز و اعصاب انجام می‌شود. در ادامه به توضیح این موارد می‌پردازیم:

1. 1. تاریخچه بیماری: پرسش و پاسخ با بیمار و شنیدن شرح حال او می‌تواند به تشخیص آسیب تروماتیک مغزی کمک کند. پرسش در مورد علائم و نشانه‌های بیماری، زمان و شدت آنها، مکان ضربه به سر و سایر جزئیات مربوط به وقوع حادثه مفید است.

1. 1. علائم بالینی: علائم بالینی آسیب تروماتیک مغزی شامل سردرد، سرگیجه، تهوع و استفراغ، خستگی، عدم تمرکز، کاهش حافظه و اختلال در تعادل می‌باشد. همچنین افراد با آسیب تروماتیک مغزی می‌توانند به بیرون از حالت خود بیایند و آرامش روانی خود را از دست دهند.

1. 1. آزمایش‌های تصویری: برای تشخیص آسیب تروماتیک مغزی، ممکن است پزشک آزمایش‌های تصویری مانند سونوگرافی، توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری مغناطیسی (MRI) را انجام دهد. این آزمایش‌ها به کمک تصاویر سه بعدی از مغز، می‌توانند نشان دهند که آیا مغز دچار آسیب تروماتیک شده است یا خیر.

در کل، تشخیص آسیب تروماتیک مغزی بر اساس تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری انجام می‌شود. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب در تهران مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.

راه های درمان آسیب بافت و سلول های مغز

درمان آسیب بافت و سلول های مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. در زیر راه‌های درمان آسیب‌های تروماتیک مغزی را برای هر یک از سطوح شدت آسیب ذکر خواهیم کرد:

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح خفیف: در این حالت، پزشک مغز و اعصاب معمولاً توصیه می‌کند تا بیمار شرایط استراحت خود را حفظ کرده و از ورزش‌های سنگین و فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند. همچنین، استفاده از داروهای دردسری می‌تواند به کاهش سردرد و سایر علائم بالینی کمک کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح متوسط: در این حالت، بیمار باید تحت مشاوره متخصص مغز و اعصاب قرار گیرد و ممکن است نیاز به داروهای ضد التهابی سر باشد. همچنین، بیمار باید استراحت کافی داشته باشد و از فعالیت‌هایی که باعث افزایش فشار به سر می‌شوند، خودداری کند.

• • آسیب تروماتیک مغزی سطح شدید: در این حالت، بیمار باید به بیمارستان منتقل شده و تحت مراقبت پزشکی قرار گیرد. در این مرحله، پزشک مغز و اعصاب ممکن است از داروهای ضد التهابی و دردسری برای کاهش علائم استفاده کند. همچنین، بیمار باید تحت نظارت مستمر متخصص باشد تا هرگونه تغییر در شرایط بیماری به زودی تشخیص داده شود.

در موارد خاص، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد تا آسیب‌های جدی در مغز را ترمیم کند. در هر صورت، درمان آسیب به بافت و سلول های مغزی و التهاب مغزی بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و باید تحت مراقبت پزشکی باشد.

نتیجه گیری

اختلال آسیب به بافت و سلول های مغزی یک بیماری جدی است که می‌تواند باعث ایجاد علائم و نشانه‌های مختلفی شود. تشخیص و درمان آسیب تروماتیک مغزی بستگی به نوع و شدت آسیب دارد. برای تشخیص بیماری، پزشک مغز و اعصاب معمولاً از تاریخچه بیماری، علائم بالینی و آزمایش‌های تصویری استفاده می‌کند. درمان این بیماری نیز بستگی به شدت و نوع آسیب دارد و ممکن است شامل استراحت، داروهای ضد التهابی و دردسری، مشاوره پزشکی و در موارد خاص، درمان جراحی باشد. بهتر است در صورت بروز هرگونه علائمی پس از ضربه به سر، به فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید تا تشخیص صحیح و درمان مناسب انجام شود.منابع– Centers for Disease Control and Prevention. (2019). Traumatic Brain Injury & Concussion. Retrieved from– Mayo Clinic. (2021). Traumatic Brain Injury. Retrieved from– National Institute of Neurological Disorders and Stroke. (2021). Traumatic Brain Injury: Hope Through Research. Retrieved from– Traumatic Brain Injury Model Systems. (2021). Understanding TBI. Retrieved from