سرطان چشم جزء معدود بیماری‌هایی است که امکان ابتلا به آن وجود دارد. اما با این وجود، باز هم امکان دارد افرادی مبتلا به این بیماری شوند. اگر کسانی در خانواده شما، سابقه این بیماری را دارند، باید دقت و نظارت بیشتری بر چشمان خود داشته باشید. برای اطلاع از روش های درمان، پیشگیری و همچنین کسانی که احتمال مبتلا شدن آنان این بیماری در آنان بیشتر است، تا آخر این مقاله را مطالعه بکنید.

 سرطان چشم (Eye cancer) چیست؟

این بیماری، از دسته بیماری های چشمی قلمداد می‌شود که بخش های خارجی چشم مانند پلک‌ها و قسمت‌هایی را که شامل عضله و پوست می‌شوند را درگیر می کند. بیماری هنگامی شروع خواهد شد که سلول های معیوب شروع به رشد غیر طبیعی با سرعت غیر معمول کنند.سرطان چشم، بیماری است که از دیرین همیشه همراه بشر بوده است؛ درد چشم، ضعف در بینایی و اختلال در دید مانند تاری چشم از علائم شایع این بیماری است. این نوع سرطان تا حد بسیار زیادی امکان بهبودی وجود خواهد داشت و اگر به‌موقع تشخیص داده شود، شانس زیادی برای درمان آن وجود دارد.

علائم سرطان چشم

نشانه های بیماری در افراد با توجه به نوع سرطان متفاوت است. اما عموماً این علائم در همه افراد شایع بوده و در مراحل ابتدایی این نشانه ها برای افراد یکسان هستند.از مهم ‌ترین علائم و نشانه‌های سرطان چشم می‌توان به تحت فشار بودن چشم که معمولا با احساس درد یا قرمزی چشم همراه است، مشکل یا کم شدن بینایی که به آن تاری چشم هم می‌گویند، تغییر رنگ تیتک (عنبیه)، تغییر شکل چشم از حدقه، به وجود آمدن لکه‌هایی در چشم و تغییر اندازه سوراخ سیاه در وسط چشم (مردمک) اشاره کرد.

انواع سرطان چشم

سرطان هایی که در داخل خود چشم هستند، سرطان داخل چشمی نامیده می‌شوند، سرطان های ابتدایی داخل چشم از چشم شروع می‌شود ولی سرطان های داخل چشمی ثانویه از قسمت دیگری از بدن شروع شده و در ادامه روند گسترش، چشم را آلوده کرده و باعث این بیماری می‌شود.این نوع سرطان بین کودکان و بزرگسالان با یکدیگر متفاوت است؛ سرطان چشم رایج میان کودکان از نوع رتینوبلاستوما بوده که از گونه سرطان اولیه محسوب می‌شوند. مدولواپیتلیوما نیز نوع دیگری از این بیماری است که احتمال مبتلا شدن به آن، برای کودکان وجود دارد، ولی احتمال آن، کمتر از نوع قبلی است.در بزرگسالان رایج ترین سرطان های ابتدایی داخل چشم عبارتند از ملانوما که خود شامل موارد مختلف می‌شود. در ادامه، انواع ملانوم های چشمی را معرفی کرده و بررسی آنان خواهیم پرداخت؛ برای اطلاع از آنها، ادامه مطلب را مطالعه بفرمایید.

ملانوما داخل چشم (Uveal Melanoma)

ملانوما درون چشم گونه ای از سرطان چشم است، که در داخل چشم بزرگسالان ایجاد می‌شود. اما هنوز هم جزو سرطان های نادر به شمار می‌رود. تومورها از سلول‌های رنگدانه‌ ساز یعنی ملانوسیت‌های شروع می‌شوند. تشخیص ملانوم داخلی چشم، کاری دشوار محسوب می‌شود، زیرا با چشم های غیر مسلح و با نگاه سطحی قابل دیدن نخواهد بود.

لنفوم داخل چشم (Intraocular Lymphoma)

لنفوم داخلی چشم همانطور که از نامش مشخص است، ازسلول‌های لنفوسیت شروع می‌شود. لنفوم که در داخل چشم به‌وجود آمده، لنفوم اولیه داخل چشم (PIOL) می‌گویند، لنفوم اولیه داخل چشم ، شبکیه، زجاجیه و عصب‌های بینایی پشت چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و برای حدقه چشم، تخم چشم، پلک، غدد اشکی و ملتحمه نیز امکان ابتلا به لنفوم چشمی وجود دارد. در اکثر بیماران مبتلا به لنفوم اولیه داخل چشم، هر دو چشم درگیر شده، که گاهی مغز هم درگیر خواهد شد.

تومور ملتحمه (Conjunctiva tumors)

به لایه شفاف داخل پلک و روی سفیدی کره چشم که وظیفه تأمین مخاط مورد‌ نیاز به منظور نرم کردن سطح چشم را بر‌عهده دارد ملتحمه گفته می‌شود که امکان آن وجود دارد که تمامی سلول های بافت های ملتحمه درگیر بیماری سرطان شوند. تومور ملتحمه دارای دو نوع خوش‌خیم و بدخیم هستند، عواملی مختلفی مانند: سن و نژاد، وضعیت سیستم ایمنی بدن و قرار گرفتن در معرض طولانی مدت اشعه در ابتلا به سرطان ملتحمه، تأثیر گذار هستند.

 رتینوبلاستوما (Retinoblastoma)

رتینوبلاستوما یا گلیومای شبکیه‌ای (Glioma Retinae) جزء معدود سرطان های چشمی بوده که اغلب در کودکان زیر پنج سال مشاهده می‌شود. در صورت پیشرفت بیماری این احتمال هم وجود دارد که هر دو چشم مبتلا به بیماری شوند. از نخست نشانه های ابتلا به این بیماری سفید شدن مردمک چشم است.از علل عمده ابتلا کودکان به این بیماری که تقریباً یک سوم آمار را به خود اختصاص داده اند، مبتلایانی هستند که به صورت ژنتیکی و ارثی به کودک منتقل می‌شود و هر دو چشم را درگیر می‌کند. نوع دیگر ابتلا به رتینوبلاستوما که به‌ صورت غیرارثی می‌باشد، اکثراً یک چشم را درگیر می‌کند، ولی احتمال برای ابتلای هر دو چشم نیز وجود دارد.

درمان سرطان چشم

درمان سرطان چشم بسته به نوع ابتلا، خوش‌خیم یا بد‌خیم، پیشروی سرطان، نتایج آزمایش ها و…. متفاوفت خواهد بود. گاهی هدف درمان صرفاً کنترل سرطان و رفع عوارض ناشی از سرطان است، و گاهی درمان کامل آن می‌باشد. برخی از روش های درمان این بیماری به شرح زیر است:

• • جراحی برای از بین بردن سرطان

• • درمان سرطان چشم با لیزر

• • شیمی درمانی و پرتو درمانی

• • رادیاسیون خارجی (EBRT)

• • کرایوتراپی (سرما و فریز کردن)

• • ترمو تراپی (حرارت درمانی)

• • استفاده از پلاک‌های ایزوتوپ رادیو اکتیو

روش های شیمی درمانی برای درمان سرطان چشم

تعدادی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد که پزشکان متخصص چشم برای درمان سرطان چشم از آنها استفاده می‌کنند. انواع داروهای مصرفی برای درمان بسته به شرایط و میزان گسترش بیماری متفاوت خواهد بود.برای ملانوم و سرطان رویه چشم (ملتحمه) ممکن است از این دارو ها استفاده شود:

• • میتومایسین C

• • فلوراوراسیل (5 FU)

برخی از داروهای شیمی درمانی که پزشکان خون و سرطان برای درمان لنفوم چشم استفاده می کنند عبارتند از:

• • متوترکسات

• • سیتارابین (Ara-C)

• • تیوتپا

• • کلرامبوسیل

اگر ملانوم یووئال از طریق چشم به سایر نقاط بدن گسترش یافته باشد، ممکن است دارو های استفاده شده در فرآیند شیمی درمانی، از این موارد استفاده شود:

• • داکاربازین

• • تموزولومید

علل ایجاد ملانوم چشم

هنوز به طور قطع مشخص نیست چه چیزی باعث ابتلا به ملانوم چشم می شود. اما پزشکان می دانند که ملانوم چشم، زمانی رخ داده که خطا در DNA سلول های چشم سالم ایجاد شود. به طور مثال شروع به تکثیر و رشد بیشتر از میزان مورد نیاز بدن بکنند.خطاهای DNA به سلول ها می گوید که رشد و تکثیر خارج از کنترل داشته باشند، بنابراین سلول های جهش یافته زمانی که به طور معمول می‌میرند به زندگی خود ادامه می‌دهند. سلول های جهش یافته در ناحیه چشم جمع شده و ملانوم چشمی را تشکیل می دهند.

مکان ایجاد ملانوم چشم

ملانوم چشمی اکثراً داخل سلول های لایه میانی چشم (uvea) ایجاد می‌شود. لایه میانی چشم دارای سه قسمت بوده و هر یک احتمال دارد که تحت تأثیر ملانوم چشم قرار گیرند:

1. 1. لایه عنبیه، که بخش رنگی جلوی چشم را تشکیل داده است.

1. 1. لایه مشیمیه یا یارینه که بین صلبیه و شبکیه وجود دارد. که در لایه عروق خونی و بافت همبند.

1. 1. جسم مژگانی که در جلوی uvea قرار دارد و مایع شفاف زلالیه را به درون چشم ترشح می کند.

همچنین، ملانوم چشم می تواند در خارجی ترین لایه جلوی چشم (ملتحمه)، در حفره ای که کره چشم را احاطه کرده و روی پلک نیز رخ دهد، اما این نوع ملانوم چشم بسیار نادر بوده اما احتمال رخ دادن آن وجود دارد.

عوامل خطر ابتلا به ملانوم چشم

شایع ترین عوامل اولیه خطر در بیماری ملانوم چشم عبارتند از:

رنگ چشم

افراد نیز از عوامل تأثیر گذار بر این بیماری می‌باشد، افرادی که دارای رنگ چشم روشن هستند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند، به طور مثال کسانی که چشم‌های آبی یا سبز دارند، احتمال ابتلای آنان نیز به ملانوم چشمی بیشتر خواهد شد.

 رنگ پوست

رنگ پوست هم در مبتلا شدن به این بیماری تأثیر زیادی دارد به اندازه‌ای رنگ پوست مهم است که سفید بودن افراد سفید پوست نسبت به سایر افرادی که رنگین پوست در معرض خطر بیشتری برای ملانوم چشم هستند.

سن

سن، یک عامل مهم خطر در ابتلا به ملانوم چشم می‌باشد، که با افزایش سن فزونی می یابد.

اختلالات پوستی

برخی از اختلالات پوستی ارثی هستند. خال های غیر طبیعی به تشکیل می‌شود که حالتی به نام سندرم خال دیسپلاستیک باعث ایجاد این خال‌ها می‌شود که ممکن است خطر ابتلا به ملانوم را در پوست و چشم شما افزایش دهد.

رنگ دانه های غیر طبیعی روی پوست

افرادی که دارای رنگدانه‌های غیرطبیعی پوست در پلک‌ها، بافت‌های مجاور و افزایش رنگدانه روی uvea (معروف به ملانوسیتوز چشم) هستند، که ممکن است به ملانوم چشم تبدیل شود.

اشعه ماورا بنفش

یکی دیگر از عوامل خطر بیماری ملانوم چشم، قرار گرفتن بیش از حد جلوی اشعه ماوراء بنفش (UV) است. شواهد و مدارک زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد قرار گرفتن در نور UV، مانند نور خورشید یا تخت‌هایی که به منظور برنزه شدن استفاده می‌شود خطر ابتلا به ملانوم چشم را افزایش دهد بنابراین بهتر است از نور مستقیم این اشعه خودداری کنید.

جهش های ژنتیکی

رخ دادن برخی جهش های ژنتیکی خاصی از ژن های منتقل شده، از‌جانب والدین به فرزندان، احتمال خطر ابتلا به ملانوم چشم را افزایش می‌دهد.

خطرات ملانوم چشم

این نوع سرطان ملانوم که در درون چشم به وجودمی‌آید خطرات و مشکلات زیادی ایجاد می‌کند در اینجا به برخی از خطرات ملانوم چشم می‌پردازیم:زیاد شدن فشار داخل چشم (آب سیاه)، ملانوم چشم که در حال بزرگ شدن است، در برخی موارد باعث گلوکوم می‌شود. برخی از علائم و نشانه های گلوکوم درد، قرمزی چشم و مشکل در بینایی است.ملانوم های بزرگ که در درون چشم ایجاد می‌شوند ممکن است باعث از دست دادن یا کم شدن بینایی در چشم شود و همچنین عوارضی مانند جدا شدن شبکیه چشم می‌تواند داشته باشد که باعث کاهش بینایی در افراد می‌شود.ملانوم های کوچک که قسمت های مهم چشم را تحت تاثیر قرار می‌دهند ممکن است باعث کاهش بینایی شوند. اما ممکن است برای دیدن در مرکز دید خود یا در کناره ها دچار مشکل شوید. همچنین ملانوم های بسیار پیشرفته و بزرگ چشم امکان دارد باعث از دست دادن کامل بینایی شوند.جالب است بدانید که ملانوم فقط به چشم اختصاص داده نمی‌شود و حتی در برخی موارد فراتر از چشم گسترش می‌یابد. ملانوم می تواند در خارج از چشم و نواحی مختلف بدن از جمله کبد، ریه ها و استخوان ها را تحت تاثیر قرار بدهد.

اقداماتی که بعد از تشخیص بیماری باید انجام شود

اگر شما هم جزء افرادی هستید که، احتمال وجود این بیماری را در خود می‌دهید، با حفظ آرامش در ابتدا با استفاده از موارد ذکر شده در این مقاله، چشم های خود را نزد متخصص چشم مورد معاینه قرار دهید، اگر مورد مشکوک یا غیر عادی را در چشمان خود، احساس کردید، باید در اولین فرصت اقدامات لازم را توسط چشم پزشک انجام دهید..خود نیز با عوامل پیشگیری، مانند تغذیه و دوری از تابش مستقیم نور خورشید بر چشم ها و… می‌توانیم تا حد زیادی از ابتلا به سرطان چشم جلوگیری به عمل بیاوریم.اگر شما نیز در زمره افرادی هستید که چشمان شما رنگ روشن یا سابقه بیماری در خانواده شما وجود دارد، باید مراقبت بیشتری از چشم ها خود داشته باشید؛ بهتر است برای پیشگیری یا درمان به موقع، چند ماه یک بار برای چکاپ به چشم پزشک مراجعه نمایید.

نتیجه

در این مقاله سعی داشتیم، با استفاده از منابع خارجی و داخلی معتبر، اطلاعات و راه‌کار های مفیدی در ارتباط با سرطان چشم، راه های درمانی و داروهای مورد استفاده در بیماری در اختیار شما قرار داده شود.سرطان چشم، جزء بیماری های نادر است که تشخیص زود هنگام و درمان به موقع، شانس زیادی برای بهبود بیماری وجود دارد و لازم است اگر شما، موارد مشکوکی در خود مشاهده کردید، به پزشک متخصص چشم و جراح چشم مراجعه نمایید.مجموعه دکتر با من، با بهره گرفتن از متخصصان مجرب در حوزه انواع تومور ها و سرطان، سعی بر کمک و راهنمایی شما عزیزان داشته و  در مسیر درمان بیماری همراه شما خواهد بود.منابع:

• • https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/eye-melanoma/symptoms-causes/syc-20372371

• • https://www.cancer.org/cancer/types/eye-cancer/about/what-is-eye-cancer.html

• • https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/eye-cancer/treatment/chemotherapy-treatment

رشد سلول‌های تیروئید موجب سرطان تیروئید می‌شود‎‌. غده تیروئید در قاعده گردن و زیر سیب گردن انسان است که شکل آن شبیه به پروانه است. ضربان قلب و فشار خون و دمای بدن و وزن توسط هورمون‌هایی که غده تیروئید می‌سازد، کنترل می‌شود. این بیماری تا مدتی می‌تواند پنهان باشد و هیچ علائمی از خود بروز ندهد. به مرور زمان با رشد خود می‌تواند بیمار را درگیر خود بکند.

تاریخچه

در ابتدا سرطان تیروئید در افراد میانسال شیوع بیشتری داشت. اما به مرور زمان با تکثیر بیشتر آنها و افزایش شدت آسیب به ژنوم زمینه را برای گونه های تهاجمی و کشنده آن به وجود‌آورد. از سال 2014 تحقیقات بر روی این بیماری باعث دید واضح‌تری به وضعیت این بیماری شد. در سال 1811 اولین موارد ابتلا به این بیماری دیده شده است. ویلیام استوارت هالستد جراح آمریکایی اولین کسی بود که از این بیماری سخن به میان آورد.سایت دکتر با من به شما کمک می‌کند تا در ادامه این مقاله آشنایی بهتری با این بیماری پیدا کنید. از شما مخاطبان دعوت میکنم این مقاله را تا انتها مطالعه کنید.

سرطان تیروئید

بروز تغییرات در DNA سلول‌های تیروئید باعث ایجاد سرطان است. DNA موجود در یک سلول شامل دستورالعمل‌هایی است که فعالیت‌های آن سلول را مشخص می‌کند. تغییراتی که باعث شود سلول‌ها به سرعت رشد کرده و تکثیر شوند را اصطلاحا جهش می‌نامند. از تجمع این سلول‌ها توده‌ای به نام تومور به وجود می‌آید. رشد تومور می تواند باعث شود تا سلول‌های سرطانی به بافت‌های مجاور حمله کند و به غدد لنفاوی گردن گسترش یابد و این روند حتی می‌تواند باعث شود از گردن به ریه ها، استخوان ها و سایر قسمت های بدن نیز منتقل شود.غالبا مشخص نشده که چه عامل یا عواملی باعث تغییر در DNA سلول‌های تیروئید و بروز سرطان شده است.

علائم و نشانه‌های این بیماری

• • احساس درد در گردن

• • احساس وجود توده در گردن

• • مشکل در عمل بلعیدن

• • تغییرات صدا و گرفتگی صدا

انواع سرطان تیروئید

اساس طبقه بندی سرطان تیروئید سلول‌های موجود در تومور است که سرطان تیروئید را به چند دسته تقسیم می‌کند. بررسی یک نمونه از بافت سرطان زیر میکروسکوپ مشخص می‌کند که سرطان از چه نوعی است. اطلاع از نوع سرطان تیروئید، کم کاری تیروئید یا پرکاری تیروئید نیز در تعیین روش درمان و پیش آگاهی بیمار کمک زیادی می‌کند.

سرطان های متمایز تیروئید

این نوع سرطان که بیشترین درصد ابتلا را دارد به علت سلول‌های فولیکولی است که هورمون‌های تیروئید را ساخته و آن‌ها را ذخیره می‌کنند. چنانچه این سلول‌ها مورد جهش قرار بگیرند و متمایز شوند با سلول‌های سالم در زیر میکروسکوپ شبیه به هم به نظر می‌رسند.

سرطان تیروئید پاپیلاری

این دسته از سرطان تیروئید یکی از شایع ترین انواع این بیماری است که می تواند در هر گروه سنی اتفاق بیفتد. اکثرا افراد 30 تا 50 ساله به این شاخه از سرطان تیروئید مبتلا می‌شوند. بیشتر سرطان های تیروئید پاپیلاری کوچک هستند که خوشبختانه حتی اگر به سلول‌های غدد لنفاوی در گردن هم سرایت کرده باشند به درمان پاسخ خوبی می‌دهند و قابل بهبود است و به خوبی به درمان پاسخ می دهند، حتی اگر سلول های سرطانی به غدد لنفاوی گردن گسترش یابند.گاهی فقط دامنه کوچکی از این نوع سرطان به شکل تهاجمی است که احتمال دارد رشد کرده و حتی تمام قسمت‌های گردن را درگیر خود کرده و یا حتی در موارد بدتر به سایر نواحی بدن سرایت کند.

سرطان تیروئید فولیکولی

این شاخه از این بیماری که می‌توان گفت خیلی نادر است و اکثرا افرادی که بالای 50 سال سن دارند به آن مبتلا می‌شوند. سلول های سرطانی تیروئید فولیکولی اکثرا به غدد لنفاوی گردن سرایت پیدا نمی‌کند اما در برخی از سرطان های بزرگ و تهاجمی ممکن است سلول‌های سرطانی به سایر نواحی بدن سرایت کنند. اکثرا سرطان تیروئید فولیکولی به ریه ها و استخوان ها سرایت پیدا می‌کند.

سرطان تیروئید سلول هورتل

این نوع نادر از این بیماری تا چندی پیش یکی از انواع سرطان تیروئید فولیکولی به شمار می‌رفت. اما به تازگی به علت تغییراتی که در رفتار این سلول‌های سرطانی به وجود آمده است این نوع را دسته متمایزی از فولیکولی می‌دانند. این شاخه از سرطان تیروئید حتی نسبت به سایر سرطان‌ها رفتار متفاوتی به درمان نشان داده‌است. نوع سلول هرتل به صورت تهاجمی رفتار می‌کند و می‌تواند رشد کرده و تمام ساختار‌های گردن را درگیر خود کند و همچنین به سایر نواحی بدن سرایت کند.

سرطان تیروئید با تمایز ضعیف

این شاخه از سرطان تیروئیدی نادر‌تر از سایر انواع آن است که به صورت تهاجمی‌تر از بقیه دسته‌ها رفتار کرده و نسبت به درمان رفتار خوبی از خود نشان نمی‌دهد.

سرطان تیروئید آناپلاستیک

این دسته از سرطان تیروئید هم نادر است که از رفتار‌های آن می‌توان به رشد سریع آن اشاره کرد که همین امر درمان آن را با سختی مواجه می‌کند. اما حداقل می‌توان با روش‌های درمانی که پزشک متخصص غدد تجویز می‌کند از پیشرفت بیماری جلوگیری کرد. این دسته از سرطان معمولاً در افراد بالای 60 سال اتفاق می‌افتد. از علائم آن می‌توان به تورم شدید گردن که سریع بد‌تر می شود و ممکن است منجر به مشکل در تنفس و بلع شود، اشاره کرد.

سرطان مدولاری تیروئید

سلول های C که هورمون کلسی تونین را تولید می‌کنند آغازگر این شاخه از سرطان هستند. یکی از راه‌های تشخیص آن افزایش سطح کلسی تونین در خون است که نشان دهنده سرطان مدولاری تیروئید است که در مراحل اولیه بروز آن است. گاهی برخی از سرطان‌های مدولاری تیروئید توسط ژنی به نام RET که از والدین به فرزندان منتقل شده است می‌تواند ایجاد شود. تغییرات در ژن RET می‌تواند آغاز شروع سرطان مدولاری تیروئید خانوادگی و نئوپلازی غدد درون ریز متعدد، نوع 2 است. سرطان مدولاری تیروئید خانوادگی باعث افزایش ریسک خطر سرطان تیروئید است. نئوپلازی غدد درون ریز متعدد، نوع 2، خطر ابتلا به سرطان تیروئید، سرطان غده آدرنال و انواع دیگر سرطان ها را افزایش می‌دهد.

انواع کمیاب دیگر

سایر انواع بسیار نادر سرطان می توانند از تیروئید شروع شوند. لنفوم تیروئید که در سلول‌های سیستم ایمنی تیروئید شروع می شود و سارکوم تیروئید که در سلول‌های بافت همبند تیروئید شروع می شود از این دسته هستند.

عواملی که خطر ابتلا را بالا می‌برد

عواملی که خطر ابتلا به سرطان تیروئید را افزایش می‌دهند عبارتند از:

جنسیت زنانه

آمار نشان می‌دهد که زنان بیشتر از مردان به این بیماری دچار می‌شوند. کارشناسان احتمال می‌دهند که هورمون استروژن باعث افزایش آمار این بیماری در زنان است چرا که زنان از بدو تولد هورمون استروژن بیشتری نسبت به مردان دارند.

سطوح بالای تابش

افرادی که در معرض نور‌هایی با طول موج کم و یا درمان‌های پرتودرمانی سر و گردن هستند خطر ابتلا به سرطان در آنها بیشتر از سایرین است.

سندرم های ژنتیکی ارثی

سندرم‌های ژنتیکی مانند سرطان مدولاری تیروئید خانوادگی، نئوپلازی غدد درون ریز متعدد، سندرم کاودن و پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی باعث افزایش ابتلا به این سرطان می‌شود. یکسری از انواع این بیماری که گاهی در خانواده ها به علت ارثی بودن باعث بروز می‌شود سرطان تیروئید مدولاری و سرطان تیروئید پاپیلاری است.

عود کردن سرطان تیروئید

در برخی از مواقع با وجود درمان موفقیت‌آمیز این بیماری و یا برداشتن تیروئید امکان عود کردن این بیماری وجود دارد. این اتفاق غالبا زمانی می‌افتد که قبل از برداشتن تیروئید سلول‌های سرطانی گسترش یافته‌اند.البته قابل ذکر است از سرطان تیروئید پاپیلاری و سرطان تیروئید فولیکولی که از انواع سرطان تیروئید به شمار می‌روند احتمال عود کردن و بازگشت را ندارند. جراح تیروئید شما با توجه به علائم و مطالعه‌ای که بر سوابق رفتاری سرطان شما داشته است می‌تواند بگوید که بیماری شما خطر بازگشت را دارد یا بهبود می‌یابداگر سرطان بیمار از نوع تهاجمی باشد یا اینکه بیشتر از محدود غده تیروئید رشد کرده باشد احتمال عود کردن مجدد این بیماری را افزایش می‌دهد و اکثرا در پنج سال اول پس از تشخیص اولیه علائم عود کردن بیماری مشخص می‌شود. باعث خوشحالی است که عود کردن این بیماری قابل درمان بوده و اکثرا بیماران درمان موفقی را داشته و بهبود می‌یابند.

علل عود کردن سرطان تیروئید

• • گره های لنفاوی که در گردن وجود دارند

• • تکه‌های کوچکی از بافت تیروئید که در زمان جراحی باقی مانده است

• • انتقال سلول‌های سرطانی به سایر نواحی بدن مانند ریه ها و استخوان ها

متخصص غدد تیروئید غالبا پس از بهبود بیماران همچنان از آنها آزمایش‌های دوره‌ای خون و یا اسکن تیروئید برای بررسی شرایط تیروئید و علائم بازگشت آن را می‌خواهند و یا همچنین سوالاتی در رابطه با نشانه‌های بازگشت سرطان از بیماران می‌خواهند که حال خود را توضیح داده تا در‌صورت علائمی اقدامات لازم سریع‌تر انجام شود.این سوالات در رابطه با بروز علائم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• • گردن درد

• • احساس وجود توده در گردن

• • مشکل در بلعیدن

• • تغییرات صدا و گرفتگی صدا

گسترش سرطان تیروئید (متاستاز)

همانطور که پیش‌تر گفته شد سلول‌های سرطانی گاهی به غدد لنفاوی مجاور و یا سایر قسمت‌های بدن همراه با جریان خون سرایت می‌کنند. گاهی امکان دارد سلول‌های سرطانی که به سایر قسمت‌های بدن گسترش‌یافته در اولین تشخیص پیدا شوند و گاهی هم امکان دارد پس از درمان تشخیص داده‌شود. اما باعث خرسندی است که اکثرا این بیماری گسترش پیدا نمی‌کند.اما چنانچه این بیماری به سایر قسمت‌ها سرایت کند غالبا به این موارد منتقل می‌شود:

• • گره های لنفاوی در گردن

• • ریه ها

• • استخوان ها

• • مغز

• • کبد

• • پوست

سرطان تیروئید که به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته‌است ممکن است در آزمایش های تصویربرداری مانند CT و MRI، هنگامی که برای بار نخست سرطان تیروئید بیمار، تشخیص داده شده‌است، شناسایی شود. دکتر غدد پس از درمان موفقیت آمیز بیمار، برای بررسی علائم بروز مجدد سرطان، جلسات بعدی ویزیت بیمار را توصیه می‌کند و غالبا هر‌چند وقت یکبار اسکن‌های تصویربرداری هسته‌ای که در آن از شکل رادیواکتیو ید و یک دوربین ویژه برای بررسی و تشخیص سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

روش‌های جلوگیری از ابتلا به سرطان تیروئید

با توجه به این موضوع که محققان و پزشکان در رابطه با علل تغییرات ژنی که باعث انواع سرطان در افراد است هنوز به نتیجه مطلوب نرسیده‌اند بنابراین هنوز تحقیقات آنها برای به دست آوردن راهی جهت پیشگیری از دچار شدن افراد که در معرض خطر متوسط این بیماری هستند به نتیجه نرسیده و راهی یافت نشده است.

پیشگیری برای افراد با ریسک بالا

افرادی که خطر سرطان مدولاری تیروئید را از طریق ژن ارثی دارند بهتر است که برای پیشگیری از سرطان با جراحان تیروئید این موضوع را در‌میان بگذارند تا حتی الامکان از پیشگیری به هنگام این سرطان بهره ببرند و از طریق مشاوره با اصلاح رفتار و رژیم غذایی و یا هر راه دیگری درصدد جلوگیری از بروز سرطان شوند. مشاوره ژنتیک بهترین راه برای فهمیدن راه‌های خطرناک ابتلا به سرطان و همچنین گزینه‌های درمان این بیماری است که می‌تواند برای مراجعین توضیح دهد.

افراد نزدیک نیروگاه های هسته ای

در برخی از کشورها به افرادی که در نزدیکی نیروگاه‌های هسته‌ای زندگی می‌کنند دارویی برای جلوگیری از تشعشعات بر تیروئید که می‌تواند منجر به سرطان شود داده می‌شود. این دارو یدید پتاسیم نام دارد که می‌توان در شرایط غیر‌محتمل حادثه راکتور هسته مورد استفاده قرار گیرد. چنانچه در فاصله 15 کیلومتری نیروگاه هسته‌ای ساکن هستید و نگران از اقدامات لازم ایمنی هستیدُ بهتر است برای اطلاعات بیشتر با بخش مدیریت اضطراری منطقه خود ارتباط گرفته و پرس و جو کنید.

درمان

با وجود افزایش این بیماری، پیشگیری و مهار آن توسط فناوری تصویربرداری بهبود یافته است و به پرسنل درمان اجازه می‌دهد که توسط اسکن‌های سی تی و ام آر آی سرطان تیروئید را در مراحل اول شناسایی کنند که این تشخیص سریع باعث می‌شود تا این بیماری به درمان پاسخ مثبت دهد.در انتها اگر بخواهیم به یک جمع بندی کلی برسیم این است که این سرطان قابل درمان است اما به شرطی که سریع تشخیص داده‌‌‌شود و یا اگر سابقه ژنتیکی در خانواده بوده‌ است زیر نظر یک پزشک متخصص غدد و متابولیسم باشیم. با سایت دکتر با من شما می‌توانید از بهترین متخصصان که در اینجا گرد‌ هم آمده‌اند مشورت بگیرید و سوالات خود را بپرسید.منابع

• • https://www.wikidoc.org/index.php/Follicular_thyroid_cancer_historical_perspective

• • https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/thyroid-cancer/symptoms-causes/syc-20354161

سرطان تخمدان یک تهدید ساکت است که به توجه ما نیاز دارد. در این مقاله به پیچیدگی‌های این بیماری که اغلب نادیده گرفته می‌شود، می پردازیم. علائم و نشانه‌ها را بررسی کرده و بر اهمیت تدابیر پیشگیرانه، گزینه‌های درمانی و جنبه‌های عاطفی مرتبط با تشخیص تمرکز خواهیم کرد.

سرطان تخمدان چیست؟

سرطان تخمدان یک نوع سرطان است که در تخمدانها، اعضایی که در ناحیه پایین شکم زنان قرار دارند، ایجاد می‌شود. تخمدانها بخشی از سیستم تولید تخمک و هورمون‌های زنانه هستند.

بیشتر موارد این نوع سرطان در زنانی که در دهه‌های 40 و 50 سالگی هستند، تشخیص داده می‌شود. با این حال، ممکن است در هر سنی از زندگی زنان رخ دهد. برخی از موارد این نوع سرطان در زنان جوان‌تر نیز گزارش شده است، اما احتمال ابتلا به آن با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.

تاریخچه

1. قرن نوزدهم و قبل از آن

در این دوران، شناخت علمی در مورد بسیاری از امراض، از جمله سرطان، کم بود. افراد بیشتر بر اساس تجربیات خود و اندکی از دستاوردهای پزشکان و محققان از آن دوران به درمان بیماری‌ها پرداختند.

2. قرن بیستم

در این دوره، با پیشرفت تحقیقات علمی و پزشکی، شناخت نسبت به انواع مختلف سرطانها افزایش یافت. امکانات تشخیصی نیز بهبود یافت و روش‌های جدیدی برای تشخیص سرطان تخمدان به کار گرفته شد.

3. قرن بیست و یکم

با پیشرفت‌های بسیار در زمینه فناوری و پزشکی، تشخیص و درمان سرطان تخمدان بهبود یافته است. آزمون‌های تصویربرداری پیشرفته‌تر و روش‌های درمانی متنوع تر در دسترس قرار گرفته‌اند.

تشخیص سرطان تخمدان اغلب در مراحل پیشرفته‌تر بیماری صورت می‌پذیرد، زیرا در مراحل ابتدایی ممکن است علائم خاصی وجود نداشته باشد. اهمیت برنامه‌های آزمایش‌های پیشگیرانه و مراجعه به پزشک برای بررسی منظم نقش بسیار مهمی در زمینه تشخیص زودهنگام این بیماری دارد.

 

آمار جهانی

در سال 2020، 313959 زن در سراسر جهان به سرطان تخمدان مبتلا شدند. تا سال 2040 این رقم به 445721 افزایش خواهد یافت که 42 درصد افزایش می یابد.

سرطان تخمدان و سلامت زنان

یک نوع سرطان است که در تخمدان‌های زنان شکل می‌گیرد. این بیماری ممکن است بر سلامت زنان تأثیرات جدی بگذارد. در زیر به برخی از این تأثیرات اشاره شده است:

تولید تخمک و باروری: سرطان تخمدان ممکن است به عنوان یک عامل مؤثر در باروری زنان عمل کند. اگر تومور در تخمدان‌ها رشد کند، ممکن است تأثیرات منفی بر روی تولید تخمک و قابلیت باروری زنان داشته باشد.

اثر بر سیکل ماهانه: برخی از زنان ممکن است تغییرات در سیکل ماهانه‌شان را تجربه کنند. این تغییرات می‌تواند شامل نامنظمی‌ها، خونریزی بیش از حد، یا مشکلات دیگر باشد که به دلیل تأثیر بر تخمدان‌ها ایجاد می‌شود.

تشخیص زودرس و درمان موثر می‌تواند به کاهش تأثیرات مخرب بر سلامت زنان کمک کند. همچنین، حمایت روانشناختی و اطلاعات صحیح در مورد بیماری و گزینه‌های درمانی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است.

انواع سرطان تخمدان (ovarian cancer)

یک بیماری پیچیده است و می‌تواند در انواع مختلفی ظاهر شود. این انواع می‌توانند از لحاظ سلولی و همچنین از نظر تشخیص و درمان متفاوت باشند. در زیر، به برخی از انواع این بیماری اشاره می‌شود:

اپی‌تلیال (Epithelial Ovarian Cancer)

• بیشترین تعداد موارد سرطان تخمدان به این نوع مرتبط است.
• این نوع بیشتر از سلول‌های پوششی تخمدان نشأت می‌گیرد.
• مراحل اولیه علائم کمی دارد، معمولاً در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود.

گرانولوزا (Granulosa Cell Tumor)

• این نوع سرطان از سلول‌های گرانولوزا در تخمدان نشأت می‌گیرد.
• معمولاً همراه با افزایش سطح هورمون‌های زنانه، به ویژه استروژن، مرتبط است.

کارسینوم موسینوس (Mucinous Carcinoma)

• این نوع سرطان از سلول‌های ترشح کننده موکوس نشأت می‌گیرد.
• در برخی موارد می‌تواند در سایر بخش‌های بدن، نه تنها تخمدان، ظاهر شود.

تومور برنر (Brenner Tumor)

• این نوع نادرتر در تخمدان نشأت می‌گیرد.
• برخی از این تومورها ممکن است خوش‌خیم باشند.

سرطان خوش‌خیم تخمدان (Benign Ovarian Tumors)

• برخی از تومورهای تخمدان خوش‌خیم هستند و به طور عمومی خطر زندگی ندارند.
• این انواع تومورها می‌توانند از سلول‌های مختلف تشکیل شوند.

هر نوع سرطان تخمدان نیاز به تشخیص و درمان مخصوص به خود دارد، و انواع مختلف، درجات مختلف و نیاز به درمان دارند.

 

علائم سرطان تخمدان

در مراحل ابتدایی ممکن است بدون علائم یا با علائم کمی ظاهر شود. با پیشرفت بیماری، علائم ممکن است ظاهر شوند، اما مهمترین نکته این است که علائم سرطان تخمدان به شدت ناخواسته و عموماً نامشخص هستند. برخی از علائم ممکن شامل موارد زیر هستند:

• درد در ناحیه پایین شکم
• تورم در ناحیه شکم
• تغییر در دوره قاعدگی
• مشکلات گوارشی
• خستگی و ضعف عمومی
• درد در زمان ادرار

نکته مهم این است که این علائم همگی ممکن است به علت دیگر مشکلات به وجود آیند، ولی در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک مراجعه کرده و بررسی‌های لازم را انجام داده تا مشکل تشخیص داده شود و در صورت لزوم، درمان مناسب شروع گردد.

دلایل سرطان تخمدان

دلایل ابتلا به سرطان تخمدان متعدد و پیچیده هستند و هنوز دقیقاً درک کامل از علل این نوع سرطان به دست نیامده است. با این حال، برخی از عوامل و علل ممکنه که با افزایش احتمال ابتلا به سرطان تخمدان مرتبط هستند، عبارتند از:

عوامل ژنتیک و خانوادگی

• وجود سابقه خانوادگی می‌تواند احتمال ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.

سن

• ریسک ابتلا به سرطان تخمدان با افزایش سن افراد افزایش می‌یابد. بیشترین موارد این نوع سرطان در زنان پس از دوران 40 سالگی تشخیص داده می‌شود.

عدم بارداری یا تاخیر در بارداری

• زنانی که هرگز باردار نشده‌اند یا اولین بارداری آنها به دلیل تاخیر در بارداری در دوران بالاتری اتفاق افتاده باشد، ممکن است با افزایش ریسک ابتلا به این سرطان مواجه شوند.

استفاده از درمان‌های هورمونی

• استفاده از درمان‌های هورمونی، به ویژه اگر به مدت طولانی ادامه یابد، ممکن است باعث افزایش ریسک این بیماری شود.

سابقه بیماری‌های تخمدان

سابقه برخی از بیماری‌های تخمدان، مانند نقص‌های تخمدان یا تشکیل کیستهای تخمدانی، ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهد.

چاقی

• افراد دارای اضافه وزن ممکن است ریسک بالاتری برای ابتلا به این بیماری داشته باشند.

سابقه بیماری‌های التهابی

• برخی از بیماری‌های التهابی تخمدان ممکن است ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

توجه به این نکات و انجام بررسی‌های منظم و مشاوره با پزشک در موارد خاص می‌تواند به تشخیص زودهنگام و پیشگیری از این بیماری کمک کند.

 

روش‌های پزشکی تشخیص سرطان تخمدان

تشخیص این بیماری از طریق چندین روش پزشکی مختلف انجام می‌شود. در زیر، به برخی از این روش‌ها اشاره شده است:

1. آزمایش‌های خونی

• آزمون CA-125

این آزمون اغلب برای ارزیابی سطح آنتیژن CA-125 در خون استفاده می‌شود. افزایش سطح CA-125 ممکن است نشان‌دهنده وجود مشکلات در تخمدان باشد. با این حال، افزایش CA-125 همیشه نشان‌دهنده سرطان تخمدان نیست و ممکن است به دلیل دیگر علل نیز رخ دهد.

2. تصویربرداری

• اسکن تخمدان (CT Scan) و MRI

اسکن تخمدان و تصاویر MRI ممکن است با کمک تصاویر سه‌بعدی اطلاعات بیشتری از وضعیت تخمدانها و اطراف آنها فراهم کنند.

• سونوگرافی تخمدان (Transvaginal Ultrasound)

این روش تصویربرداری با استفاده از امواج صوتی برای تصویر گیری تخمدانها و ساطح داخلی لگن استفاده می‌شود.

3. پت اسکن

پت اسکن تخمدان ممکن است در تشخیص انتشار سرطان به مناطق دیگر از بدن موثر باشد.

4. آزمایش‌های بافت‌نما (Biopsy):

آزمایش‌های بافت‌نما به منظور جمع‌آوری نمونه بافت از تخمدان یا مناطق مشکوک به سرطان جهت تحلیل تحت میکروسکوپ استفاده می‌شوند.

5. لاپاراسکوپی

این روش به منظور مشاهده مستقیم تخمدانها و جمع‌آوری نمونه بافت از طریق یک دستگاه لاپاراسکوپی انجام می‌شود.

ترکیبی از این روش‌ها به کار گرفته می‌شود تا تشخیص دقیق تر و برنامه درمانی مناسب‌تری برای بیمار تعیین شود. همچنین، در صورتی که علائم مشکوک وجود داشته باشد، مراجعه به متخصص زنان و انجام بررسی‌های منظم اهمیت دارد.

راههای پیشگیری از سرطان تخمدان

پیشگیری از این بیماری می‌تواند شامل تغییرات در سبک زندگی و اجرای اقدامات پیشگیرانه باشد. در زیر، به برخی از راه‌های پیشگیری اشاره شده است:

برنامه‌ریزی برای باروری و بارداری: برنامه‌ریزی برای بارداری در دوران مناسب ممکن است به عنوان یک عامل پیشگیری موثر در برابر سرطان تخمدان عمل کند.

مراقبت‌های پزشکی منظم: مراجعه به پزشک برای بررسی‌های منظم و اجرای آزمون‌های تصویربرداری به کمک تشخیص زودهنگام و درمان موثر کمک می‌کند.

کنترل وزن: حفظ وزن و پیشگیری از چاقی می‌تواند به کاهش ریسک ابتلا به سرطان تخمدان کمک کند.

فعالیت‌های ورزشی: ورزش منظم و فعالیت‌های بدنی ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش ریسک ابتلا به این بیماری کمک کند.

مصرف مواد غذایی سالم: مصرف میوه‌ها و سبزیجات، کاهش مصرف چربی‌های اشباع شده و انتخاب مواد غذایی سالم می‌تواند به پیشگیری کمک کند.

کاهش استفاده از درمان‌های هورمونی: استفاده طولانی‌مدت از درمان‌های هورمونی برای کنترل بعضی از شرایط ممکن است باعث افزایش ریسک سرطان تخمدان شود. قبل از شروع یا تغییر درمان‌های هورمونی، بهتر است با پزشک مشورت کنید.

چکاپ موردی در خانواده: اگر در خانواده سابقه ابتلا به سرطان تخمدان وجود دارد، ممکن است مفید باشد که افراد دیگر نیز به بررسی و آزمایش‌های پزشکی منظم تشویق شوند.

مشاوره با متخصص زنان و زایمان در مورد استراتژی‌های پیشگیری و زندگی سالم می‌تواند مفید باشد.

 

درمان سرطان تخمدان

درمان این بیماری وابسته به مرحله بالینی بیماری، نوع سلولی سرطان، و ویژگی‌های خاص هر بیمار می‌باشد. درمان معمولاً شامل یک یا ترکیبی از روش‌های زیر می‌شود:

جراحی

• جراحی برای برداشت تخمدان یا ارگان‌های مجاور در صورت انتشار سرطان به این ارگان‌ها ممکن است اجرا شود. در موارد بعضی، جراحی حذف کل تخمدان‌ها (بیلاترال سالپینگو‌آفورکتومی) اجرا می‌شود.

شیمی‌درمانی

مصرف داروهای شیمی‌درمانی برای کاهش یا از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. این درمان ممکن است پیش از جراحی (شیمی‌درمانی قبل از جراحی)، بعد از جراحی (شیمی‌درمانی پس از جراحی) یا به تنهایی به عنوان درمان اصلی اجرا شود.

ترکیب شیمی‌درمانی و رادیوتراپی

برخی از بیماران ممکن است ترکیبی از شیمی‌درمانی و رادیوتراپی (ترکیب درمانی) دریافت کنند. این روش ممکن است در مواردی که سرطان به اطراف تخمدان‌ها یا ارگان‌های دیگر انتشار یافته باشد، مورد استفاده قرار گیرد.

رادیوتراپی

رادیوتراپی برای کاهش اندازه تومور یا درمان مناطقی از بدن که سلول‌های سرطانی در آنها قرارگرفته‌اند، استفاده می‌شود.

درمان هورمونی

در برخی از موارد، از درمان‌های هورمونی برای کنترل و کاهش فعالیت هورمونی که سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کند، استفاده می‌شود.

در هر صورت، برنامه درمانی باید توسط تیم درمانی متخصص ترتیب داده شود و به موارد خاص هر بیمار بستگی دارد. مراقبت‌های نقاهتی و حمایتی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند تا به بهبودی فیزیکی و روانی بیمار کمک شود.

تاثیرات عاطفی و روانی این بیماری چیست؟

این بیماری علاوه بر اثرات فیزیکی، تأثیرات قابل توجهی بر جنبه‌های عاطفی و روانی فرد مبتلا و اطرافیانش دارد. در زیر به برخی از آنها اشاره شده است:

1. اضطراب ونگرانی

• خبر دریافت تشخیص سرطان ممکن است باعث افزایش اضطراب و نگرانی شود. این امر ممکن است به دلیل ترس از ناامیدی، تأثیرات درمان، و نگرانی‌های مربوط به وضعیت باشد.
• درمان‌های شیمی‌درمانی، جراحی، یا دیگر روش‌های درمانی ممکن است باعث ایجاد استرس و ناراحتی شوند. تجربه عوارض جانبی و تغییرات در ظاهر نیز می‌تواند اثرات ناراحت‌کننده داشته باشد.
• بعد از درمان موفق، افراد ممکن است نگران بازگشت سرطان (پیش‌آگهی) شوند. این ترس ممکن است به مرور زمان کاهش یابد، اما ممکن است همیشه باقی بماند.

2. تغییر در تصویر بدنی

• اگر جراحی برای برداشت تخمدان انجام شود، تغییرات در تصویر بدنی ممکن است ایجاد شود. این تغییرات ممکن است شامل جراحی‌های جایگزین، اثرات جانبی جراحی، یا تغییر در ارگان‌های بدن باشد.
• ممکن است درمان‌های شیمی‌درمانی و دیگر درمان‌ها باعث تغییرات در وزن شود. افزایش وزن یا کاهش وزن می‌تواند تأثیرات ناخواسته‌ای بر تصویر بدنی داشته باشد.
• شیمی‌درمانی ممکن است باعث از دست رفتن موهای سر و سایر قسمت‌های بدن شود. این تغییر ممکن است تأثیرات جسمانی و عاطفی داشته باشد.
• برخی از درمان‌های سرطان ممکن است بر روی پوست تأثیر بگذارند. این شامل تغییرات در رنگ پوست، خشکی پوست، یا علائم دیگر مانند لکه‌ها و آسیب‌های پوستی است.

3. تأثیر بر روابط

• سرطان تخمدان می‌تواند بر روابط با اعضای خانواده تأثیر بگذارد. افراد ممکن است احساس کنند که خانواده آن‌ها نیز درگیر این بحران است و این ممکن است بر روابط آنها اثر بگذارد.
• این بیماری می‌تواند باعث انزوا و تغییر در روابط اجتماعی شود. افراد ممکن است به دلیل فاصله‌گذاری از فعالیت‌های اجتماعی دوری کنند.
• برخی از افراد ممکن است در روابط عاطفی تغییراتی را تجربه کنند. اضطراب، نگرانی، و تأثیرات جانبی درمان ممکن است به عنوان عواملی مؤثر در روابط عاطفی ظاهر شوند.
• حمایت از خانواده و دوستان در این مرحله بسیار اهمیت دارد. برخی از افراد ممکن است حس کنند که افراد در اطرافشان نمی‌توانند به درستی درک کنند یا حمایت کافی ارائه دهند.
• برخی از زنان ممکن است مشکلات جنسی را در اثر سرطان تخمدان تجربه کنند که می‌تواند به تغییر در روابط عاطفی منجر شود.

مراجعه به حمایت‌های روانشناختی، گروه‌های حمایتی، و بهره‌گیری از منابع روان‌پزشکی می‌تواند به فرد در مواجهه با جنبه‌های عاطفی و روانی سرطان تخمدان کمک کند. همچنین، حمایت از خانواده و اطرافیان نقش مهمی در بهبود روانی فرد مبتلا به سرطان ایفا می‌کند.

 

لیست داروها

داروهای شیمی‌درمانی:

پلاسیتاکسل (Paclitaxel): یک داروی شیمی‌درمانی است که به عنوان یک مهارکننده میکروتوبولین عمل می‌کند و باعث مهار رشد سلول‌های سرطانی می‌شود.

کاربوپلاتین (Carboplatin) : یک داروی شیمی‌درمانی پلاتینیومی است که به عنوان یک عامل تشکیل DNA از دست رفته در سلول‌های سرطانی عمل می‌کند.

داروهای هدفمند:

اولاپاریب (Olaparib) : یک داروی هدفمند است که در درمان سرطان تخمدان با نقش مهم در مواردی که سلول‌های سرطانی دارای خطاهای ژنتیکی مشخصی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

داروهای هورمونی:

تاموکسیفن (Tamoxifen) : یک داروی هورمونی است که در برخی از موارد سرطان تخمدان ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.

داروهای ایمونوتراپی:

در بعضی موارد، داروهای ایمونوتراپی نیز ممکن است در درمان سرطان تخمدان مورد استفاده قرار گیرند.

تعیین نوع و رژیم درمان دقیق بستگی به ویژگی‌های بیمار، مرحله بیماری، و نتایج تست‌های تشخیصی دارد و توسط تیم درمانی تعیین می‌شود. همچنین، ممکن است در طول درمان تغییراتی در رژیم دارویی ایجاد شود تا بهترین نتایج به دست آید.

آیا زنانی که پس از درمان سرطان تخمدان باردار می‌شوند، خطر بازگشت سرطان بیشتری دارند؟

تا تاریخ (ژانویه 2022)، اطلاعات دقیق در مورد تأثیر بارداری بر خطر بازگشت سرطان تخمدان ممکن است متناوب باشد و ممکن است به عوامل متعددی بستگی داشته باشد، از جمله نوع و مرحله سرطان، درمان انجام شده، و وضعیت خود زنان.

تحقیقات نشان داده‌اند که برخی زنان پس از درمان سرطان تخمدان و بارداری، ممکن است خطر بازگشت سرطان را تجربه کنند، اما این موضوع بسیار پیچیده است و نیاز به ارزیابی دقیق توسط تیم درمانی دارد.

عواملی که ممکن است بر تصمیم به بارداری و تأثیر آن بر خطر بازگشت سرطان تخمدان تأثیر بگذارند، شامل نوع درمان انجام شده (جراحی، شیمی‌درمانی، تراکم‌سازی تشعشعی و… ) و نوع سرطان تخمدان می‌شوند. در برخی موارد، بعد از درمان سرطان، پزشک ممکن است توصیه کند تا زن مدت زمانی قبل از اینکه تصمیم به بارداری بگیرد، منتظر بماند.

برای اطلاعات بیشتر و بررسی وضعیت خود، مهم است با متخصص زنان و زایمان کنید. او می‌تواند با توجه به جزئیات مربوط به وضعیت شما، بهترین راهنمایی را ارائه دهد.

آیا سرطان تخمدان کشنده است؟

این بیماری می‌تواند در صورتی که در مراحل زودرس تشخیص داده نشود، خطرناک باشد. به طور کلی، درمان و پیشگیری از گسترش سرطان به مراحل زودرس و تشخیص زودرس بستگی دارد. اگر در مراحل اولیه تشخیص داده شود و درمان مناسبی اعمال شود، احتمال بهبود بسیار بیشتر است.

اما اگر سرطان به مراحل پیشرفته تر و گسترش یافته باشد و به دلیل مواردی مانند عدم پاسخ به درمان یا عدم توانایی در کنترل بیماری، درمان کارآمد نباشد، ممکن است به طور مستقیم یا غیرمستقیم زندگی را تهدید کند.

مهمترین عامل در پیش‌بینی نتایج و زندگی بیماران سرطان تخمدان، مرحله بالینی بیماری در زمان تشخیص و شروع درمان است. به همین دلیل، تشخیص زودرس، درمان مناسب، و پیگیری دقیق با پزشکان تخصصی می‌تواند تأثیر بسزایی در پیش‌بینی نتایج داشته باشد.

 

 

نتیجه

سرطان تخمدان یک بیماری جدی است که تأثیرات وسیعی بر روی سلامت زنان دارد. علائم آن و شناخت نشانه‌ها اهمیت دارد. تشخیص زودرس و درمان مناسب می‌تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد و تغییرات در سبک زندگی، از جمله تغذیه سالم، ورزش منظم، و کاهش عوامل خطری می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند. به علاوه، مراقبت‌های پزشکی منظم و آگاهی از علائم مشکوک می‌توانند در شناسایی زودرس مشکلات و اقدامات لازم برای مقابله با این بیماری کمک کنند.

چنانچه دچار این بیماری شده اید یا نشانه های سرطان تخمدان را دارید؛ بهتر است هر چه سریعتر به یک پزشک متخصص مراجعه کنید. برای پیدا کردن بهترین متخصص زنان و زایمان می توانید از سایت دکتر با من کمک بگیرید. همچنین با بهره مندی از خدمات مشاوره آنلاین و تلفنی از متخصصان زنان می توانید از بروز مشکلات اساسی جلوگیری کنید.

پرسش های متداول

آیا سرطان تخمدان درمان میشود؟

بله، اما نوع درمان و پاسخ به آن به عواملی مانند نوع سرطان، مرحله بالینی بیماری، سلامت عمومی بیمار، و ترجیحات درمانی بستگی دارد.

چگونه می‌توان از نشانه‌های سرطان تخمدان آگاه شد؟

اگر زنان تغییرات غیرعادی در شکل و اندازه شکم، درد یا فشار شدید در شکم، یا تغییرات ناگهانی در سیکل ماهانه تجربه کنند، به پزشک خود مراجعه و تست‌های لازم را انجام دهند.

آیا سرطان تخمدان در دوران قاعدگی رخ می‌دهد؟

بله، سرطان تخمدان ممکن است در هر سنی رخ دهد، اما بیشتر در زنان بالای 50 سال شیوع دارد.

آیا سرطان تخمدان قابل پیشگیری است؟

در برخی موارد، تغییرات در سبک زندگی نظیر تغذیه سالم، ورزش منظم، و مراقبت‌های پزشکی منظم می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کنند.

منابع

?What is ovarian cancer

A New Direction in Preventing Ovarian Cancer

Ovarian cancer

Ovarian Cancer: A Guide for Patients

ممکن است شما نیز تا کنون با علائم مشکوک و تغییراتی در پوست خود مواجه شده باشید و برای اطلاع پیدا کردن درباره مشکل رخ‌ داده به سراغ اینترنت بروید. در این مقاله به بررسی نوعی از سرطان پوست خواهیم پرداخت و علائم، علل، تشخیص و درمان ملانوما پوستی را مورد بررسی قرار خواهیم داد. ملانوما یک نوع سرطان پوست است که از سلول‌های پیگمانتی (سلول‌هایی که رنگ پوست را تولید می‌کنند) شروع می‌شود.این بیماری معمولاً در ناحیه‌هایی از پوست که بیشتر به نور خورشید برخورد می‌کنند، مانند صورت، گردن، بازوها و پاها، شروع می‌شود. علائم آن شامل تغییر در رنگ و شکل لکه‌های پوستی، خارش، خشکی و تورم هستند. برخی از عوامل خطر شامل تعرض به نور خورشید، سابقه خانوادگی از بیماری ملانوما و داشتن پوست روشن‌تر هستند. در صورت عدم درمان، ملانوما می‌تواند به سرعت گسترش یابد و به ارگان‌های دیگر بدن منتقل شود که ممکن است منجر به مرگ شود. به همین دلیل، پیشگیری، تشخیص و درمان زودهنگام این بیماری بسیار مهم است.

بیماری ملانوما چیست ؟

بیماری ملانوما نوعی سرطان پوست و یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی در جهان است. این بیماری با تغییرات نامطلوب در سلول‌های پوست آغاز می‌شود، ملانوما زمانی ایجاد می‌شود که ملانوسیت‌ها (سلول‌هایی که رنگ قهوه‌ای یا برنزه‌ای به پوست می‌دهند) شروع به رشد خارج از کنترل کنند و در صورت عدم تشخیص و درمان به مراحل پیشرفته و خطرناکی می‌رسد. احتمال ابتلا به سرطان پوست از نوع ملانوما، نسبت به سایر سرطان های پوستی کمتر شایع است و در صورت عدم تشخیص و درمان زودهنگام، احتمال انتشار آن به سایر قسمت‌های بدن بسیار بیشتر است.

تاریخچه بیماری پوستی ملانوما

ملانوما، اولین بار در سال 1827 توسط پزشک فرانسوی جان لوئیس اوردر شناسایی شد و کارس‌ول در سال 1838 از اصطلاح پزشکی “ملانوم” برای توصیف ضایعات بدخیم رنگدانه پوست استفاده کرد. در سال 1858 پمبرتون از برداشتن رادیکال گسترده و عمیق برای ملانوما حمایت کرد و انجام داد. این بیماری در اوایل قرن بیستم به عنوان یکی از بیماری‌های پوستی شناخته شد و در دهه 1960 میلادی، برای اولین بار به عنوان یک بیماری خطرناک شناخته شد.

آمار های مرتبط با سرطان پوست ملانوما

به طور کلی، ملانوما یکی از نوع‌ های پوستی سرطان است که در سالیان اخیر در حال افزایش است. بر اساس آمارهای جهانی، در سال 2020 حدود 310 هزار نفر به این بیماری مبتلا شده‌اند و حدود 60 هزار نفر به دلیل آن جان خود را از دست داده‌اند. در ایران نیز، ملانوما به عنوان یکی از بیماری‌های پوستی شایع است و بر اساس آمارهای اخیر، در سال 2020 حدود 4 هزار نفر به این بیماری مبتلا شده‌ اند.تعداد افراد مبتلا شده به بیماری ملانوما در افراد سفید پوست، بیش از 20 برابر بیشتر از مبتلایان سیاه‌پوست است. به طور کلی، خطر ابتلا به ملانوم در طول زندگی برای افراد سفید پوست حدود 2.6٪ (یا 1 در 38)، 0.1٪ (1 در 1000) برای سیاه پوستان و 0.6٪ (1 در 167) برای افراد اسپانیایی تبار است.

علائم و نشانه‌های بیماری ملانوما

علائم ملانوما شامل تغییرات در رنگ و شکل لکه‌های پوستی، رشد نامتعادل و سریع لکه‌های پوستی، خارش و خزش، خونریزی و درد در لکه‌های پوستی است. همچنین، در صورت دیدن هرگونه تغییرات نامطلوب در رفتار سلول‌های پوست، بهتر است به دکتر پوست مراجعه کنید.برخی از علائم و نشانه های ملانوما عبارتند از:

1. 1. لکه های قهوه ای تیره یا سیاه رنگ با حاشیه نامنظم

1. 1. لکه هایی با قطر بیش از 6 میلیمتر

1. 1.  لکه هایی با رنگ متفاوت درون خود

1. 1. لکه هایی که با گذشت زمان بزرگتر می شوند یا شکل تغییر می دهند

1. 1. لکه هایی که خارج از پوست برجسته می شوند

1. 1. لکه هایی که خونریزی، خارش یا التهاب دارند.

اگر شما علائمی از ملانوما در پوست خود مشاهده می کنید، باید به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

علل ابتلا به سرطان پوست ملانوما

علل ملانوما شامل تعرض به اشعه ماوراء بنفش، سابقه خانوادگی از بیماری، سن و نوع پوست است. همچنین، مصرف الکل و مواد مخدر نیز می‌تواند از عوامل عمده بروز این بیماری باشد. تشخیص ملانوما با استفاده از بررسی‌های بصری، بررسی‌های خونی و بیوپسی صورت می‌گیرد. در صورت تشخیص بیماری، درمان شامل جراحی و شیمی درمانی است.

انواع بیماری ملانوما

بیماری ملانوم یک نوع سرطان پوست است که از سلول‌های پیگمانت‌دار (سلول‌هایی که پوست را رنگی می‌کنند) شروع می‌شود. این بیماری به چندین نوع تقسیم می‌شود که شامل:

1. 1.  ملانوم سطحی: این نوع ملانوم در بخش بالایی پوست شکل می‌گیرد و به طور کلی در دوران جوانی شروع می‌شود. علائم آن شامل لکه‌های قهوه‌ای یا سیاه رنگ روی پوست، تغییر شکل و اندازه این لکه‌ها و خارش هستند.

1. 1.  ملانوم نودال: این نوع ملانوم در بخش عمیق تر پوست شکل می‌گیرد و به طور کلی در دوران بالاتر سنی شروع می‌شود. علائم آن شامل توده‌های سخت و بزرگ روی پوست، تغییر رنگ و شکل این توده‌ها، خارش و خونریزی هستند.

1. 1. ملانوم لنفوماتیک: این نوع ملانوم در بافت‌های پوستی و لنفاوی شکل می‌گیرد و به طور کلی در دوران بالاتر سنی شروع می‌شود. علائم آن شامل تورم و درد در مناطق پوستی، تغییر رنگ پوست و خارش هستند.

1. 1.  ملانوم اختصاصی: این نوع ملانوم در بخش‌های خاصی از بدن شکل می‌گیرد، مانند چشم، دهان و دستگاه تناسلی. علائم آن شامل تغییر رنگ و شکل این مناطق، خارش و خونریزی هستند.

1. 1.  ملانوم اینوکولاتوری: این نوع ملانوم در بافت‌های عمقی پوست شکل می‌گیرد و به طور کلی در دوران جوانی شروع می‌شود. علائم آن شامل توده‌های سخت و بزرگ روی پوست، تغییر رنگ و شکل این توده‌ها، خارش و خونریزی هستند.

راه‌ های پیشگیری از سرطان پوست ملانوما

برای پیشگیری از ملانوما، افراد باید از تعرض به اشعه ماوراء بنفش خودداری کنند و از تمامی اقدامات پوستی پیشگیرانه استفاده کنند. همچنین، تغذیه سالم و تمرین بدنی نیز می‌تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند. برای پیشگیری از بیماری ملانوما، بهتر است از کلاه‌های آفتاب‌گیر، کرم‌ها و محصولات محافظ پوست در برابر نور خورشید استفاده کنید. همچنین، باید برای بررسی موله‌های پوستی خود به صورت دوره‌ای به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید و در صورت لزوم، موله‌های پوستی را جراحی کنید.برخی از روش های پیشگیری از بیماری ملانوما:

• • ماندن در سایه و دوری از تابش مستقیم نور خورشید بر سطح پوست.

• • پوشیدن البسه پوشیده که بازو و دستان شما را از تابش مستقیم نور محفوظ نگه دارد.

• • کلاهی با لبه پهن بپوشید تا صورت، سر، گوش ها و گردن خود را سایه بزنید.

• • استفاده از عینک‌های آفتابی که تمامی سطح و اطراف چشم را پوشش دهد و جلوی پرتوهای UVA و UVB را بگیرد.

• • استفاده از کرم‌های ضد آفتاب با طیف وسیع با فاکتور محافظت در برابر آفتاب 15(SPF) یا بالاتر استفاده کنید.

روش های درمانی بیماری ملانوما

درمان بیماری ملانوما به شکل جراحی، شیمی درمانی، درمان تابشی (رادیوتراپی) و درمان هدفمند با داروهای ضد سرطان می‌شود. انتخاب روش درمان بستگی به نوع و مرحله بیماری، سن و عوارض جانبی داروها، محل و اندازه تومور و سلامت عمومی بیمار بستگی دارد. همچنین پیشگیری از بروز بیماری ملانوما با استفاده از کرم‌های ضد آفتاب و جلوگیری از برخورد با پرتو UV نور خورشید نیز مهم است.درمان ملانوما بستگی به مرحله و شدت بیماری دارد. در مراحل اولیه، جراحی برای برداشتن لکه‌های پوستی ممکن است کافی باشد. در صورتی که بیماری به مراحل پیشرفته تر رسیده باشد، درمان‌های دیگر نیز ممکن است لازم باشد، از جمله:

• • درمان شعاعی: استفاده از پرتوهای X یا gamma برای کاهش سلول‌های سرطانی.

• • درمان شیمی‌درمانی: استفاده از داروهای شیمی‌درمانی برای کاهش سلول‌های سرطانی.

• • درمان هدفمند: استفاده از داروهایی که به طور خاص برای کاهش سلول‌های سرطانی طراحی شده‌اند.

• • درمان ایمنی: استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند تا به مبارزه با سلول‌های سرطانی کمک کنند.

داروهایی همچون داکاربازین، ترموزولومینسنس، و ایپیلیماب نیز برای درمان این بیماری استفاده می‌شوند.در هر صورت، درمان ملانوما باید توسط پزشکان متخصص پوست در این حوزه انجام شود و باید با بررسی دقیق و تشخیص صحیح بیماری شروع شود. همچنین، پیشگیری از بیماری ملانوما با استفاده از روش‌هایی مانند استفاده از عوامل حفاظتی در برابر نور خورشید و انجام بررسی‌های پوستی منظم بسیار مهم است.

چه کسانی بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند؟

افرادی که پوست آن‌ها بیشتر در معرض نور خورشید قرار می‌گیرد، افرادی که پوستشان حساس به نور خورشید است، افرادی که در گذشته سوختگی‌های شدید بر اثر نور خورشید داشته‌اند، افرادی که سابقه خانوادگی از مبتلایان به ملانوما دارند و افرادی که سن بالای ۵۰ سال دارند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به ملانوما هستند.

نتیجه گیری

در این مقاله سعی شده با استفاده از منابع معتبر، اطلاعات مورد نیاز شما عزیزان درباره بیماری ملانوما، مانند: روش‌های درمان، علائم، انواع این بیماری و دارو‌های مورد استفاده در این بیماری را در اختیار شما قرار دهیم. ملانوما، یکی از شایع‌ترین بیماری‌های پوستی در جهان است که در صورت عدم تشخیص و درمان به مراحل پیشرفته و خطرناکی می‌رسد. برای پیشگیری از این بیماری، افراد باید از تعرض به اشعه ماوراء بنفش خودداری کنند و از تمامی اقدامات پوستی پیشگیرانه استفاده کنند. همچنین، در صورت دیدن هرگونه تغییرات نامطلوب در رفتار سلول‌های پوست، به پزشک متخصص پوست مراجعه کنید.منابع:

• • https://www.cdc.gov/cancer/skin/basic_info/prevention.htm

• • https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK13962/

سرطان پستان، علائم، تشخیص، و درمان: سرطان پستان یک بیماری سرطانی است که در بافت‌های سینه زنان و گاهی هم در مردان رخ می‌دهد، سرطان پستان یکی از شایع‌ترین بیماری‌های زنان در جهان می‌باشد. این بیماری که به طور معمول در زنان ولی ممکن است در مردان نیز رخ دهد، می‌تواند دلزدگی و نگرانی زیادی به همراه داشته باشد.. این بیماری از ناحیه بافت‌های پستان شروع می‌شود و به طور آگاهانه یا غیرآگاهانه از سلول‌های سرطانی تشکیل می‌شود. این سلول‌های سرطانی می‌توانند به بافت‌های اطراف یا حتی به دیگر بخش‌های بدن منتقل شده و فرآیند بهبود بسیار دشوارتر می‌شود.

سرطان پستان ممکن است با علائمی مانند تغییر در اندازه و شکل سینه، درد، ترشحات غیرعادی از سینه، و یا تغییرات در پوست سینه شناخته شود. تشخیص ابتدایی این بیماری از طریق ماموگرافی و سایر تست‌های تصویربرداری سینه صورت می‌گیرد.

درمان سرطان پستان شامل جراحی، شعاع‌درمانی، درمان دارویی، و یا ترکیبی از این روش‌ها می‌شود. انجام درمان در مراحل زودهنگام این بیماری می‌تواند احتمال بهبود بیشتری را به بیماران بدهد. به علاوه، معاینات دوره‌ای و پیگیری سلامت سینه برای زنان بسیار اهمیت دارد تا هر گونه تغییرات ناشی از سرطان پستان در مراحل اولیه تشخیص داده شود و درمان به موقع شروع شود.

تاریخچه سرطان پستان در انسان

یکی از بیماری‌های قدیمی‌تر و شایع‌تر در انسان‌ها است که تاریخچه طولانی و پیچیده‌ای دارد. این بیماری در طول قرن‌ها تحت تأثیر تغییرات اجتماعی، فرهنگی، و پزشکی قرار گرفته و راه‌های تشخیص و درمان آن نیز تکامل یافته است. در این مقاله به بررسی تاریخچه سرطان پستان در انسان خواهیم پرداخت.

تاریخچه باستانی:

نشانه‌ها و شواهد تاریخی از وجود سرطان پستان در باستان آمده‌اند. نقوش باستانی مصر و یونان باستان نمادهایی از بیماری‌های مشابه سرطان پستان را نشان می‌دهند. در سنگرهای باستانی نیز ممکن است اثرات بیماری‌های مشابه به چشم بخور باشد. با این حال، در دوره باستان، دقیقاً ماهیت این بیماری و تشخیص آن مورد شناخت نبوده است.

دوره میانه‌ی قرون وسطی:

در قرون وسطی، دانش پزشکی بهبود یافت و توصیفات نخستین موارد شباهت دار به سرطان پستان ارائه شد. اگرچه هنوز نامگذاری و تشخیص دقیقی برای این بیماری وجود نداشت، اما اطلاعات بیشتری در مورد آن جمع‌آوری شد.

دوران مدرن:

در قرن 17، جراح انگلیسی جرج پردیک به عنوان یکی از نخستین افرادی که به شکل علمی در مورد سرطان سینه نوشت، شناخته می‌شود. او توصیفاتی از این بیماری و روش‌های جراحی برای درمان آن ارائه داد. از آن زمان، تحقیقات در مورد این بیماری به شدت گسترش یافته و توسعه‌های بسیاری در زمینه تشخیص و درمان آن اتفاق افتاده است.

قرن 20 و به بعد:

در قرن 20، توسعه تکنولوژی‌های تشخیصی مانند ماموگرافی به تشخیص زودهنگام این بیماری کمک بزرگی کرد. همچنین، روش‌های درمانی متنوع‌تری توسعه یافت و افزایش نرخ بقاء افراد مبتلا به این بیماری به دست آمد.

آمار سرطان سینه در جهان

با بیش از 2.3 میلیون مورد جدید و 685000 مرگ در سال 2020، سرطان سینه شایع ترین سرطان تشخیص داده شده در سراسر جهان است. بیشتر موارد در کشورهای در حال گذار رخ می دهد، اما کشورهای در حال گذار سهم نامتناسبی از مرگ و میر ناشی از سرطان سینه دارند.

 

علائم سرطان پستان

علائم این بیماری می‌توانند متنوع باشند و در هر فرد متفاوت باشند. اما برخی از علائم و نشانه‌های معمولی سرطان پستان عبارتند از:

1. تغییر در اندازه و شکل سینه:

• اگر یک یا هر دو سینه تغییر اندازه یا شکل داده و یا ناهنجاری در آنها مشاهده کنید، این ممکن است یک نشانه باشد.

2. تغییر در پوست سینه:

• اگر پوست سینه تغییر رنگ، الگوی چروکی، گودال‌ها یا تغییر در بافت آن داشته باشد، باید به متخصص زنان وزایمان مراجعه کنید.

3. تغییر در حالت پستان:

• اگر سینه‌ها به صورت داخلی و به سمت بازوها یا بالا بالا بروند یا پرتودگی داشته باشند، این نیز یک علامت ممکن است.

4. درد یا تورم:

• درد در سینه یا تورمی که در آن محسوس می‌شود ممکن است یک نشانه باشد.

5. تغییر در پوست سینه:

• تغییرات مشهود در پوست سینه مثل قرمزی، ترشحات غیرعادی (مایعات زرد یا سفید) و یا زخم‌های جدید.

6. تغییر در نیپل:

• تغییر در شکل، اندازه، رنگ، یا حتی ترشحات خونی یا مایعات غیرعادی از نیپل.

7. تغییر در تشدید یا متفاوتی در تجسم حسی:

• ممکن است احساس کنید که در محیطی معین احساس تغییرات می‌کند.

8. تغییر در حالت یا حجم گره‌های لنفاوی زیر بغل:

• گره‌های لنفاوی تورم یافته زیر بغل ممکن است به علامت انتقال سرطان از سینه به لنفاوی‌ها اشاره کنند.

9. تغییر در حالت ناخن‌ها:

• تغییرات در ناخن‌ها ممکن است ناشی از فرآیند‌های پاتولوژیکی مرتبط با سرطان پستان باشند.

10. تغییرات در حالت استخوان‌ها:

• در برخی موارد، سرطان سینه می‌تواند به استخوان‌ها منتقل شود و باعث تغییر در حالت و سختی استخوان‌ها شود.

11. تغییر در حالت ریه‌ها:

• اگر سرطان پستان به ریه‌ها منتقل شود، ممکن است تنگی نفس، سرفه، یا درد در قفسه سینه ایجاد شود.

12. تغییر در تشدید درد:

• در بعضی از موارد، سرطان پستان می‌تواند باعث درد در سینه شود.

لطفاً توجه داشته باشید که این علائم ممکن است به دلیل دلایل دیگری همچون عفونت‌ها یا مشکلات دیگر در سینه رخ دهند. با این حال، اگر هر یک از این علائم را تجربه می‌کنید، بهتر است به متخصص سرطان شناسی برای ارزیابی و تشخیص دقیق مراجعه کنید. تشخیص زودهنگام می‌تواند به بهبود شانس درمان و بقای شما کمک کند.

 

 

روش‌های پزشکی تشخیص سرطان پستان:

1. ماموگرافی:

• ماموگرافی یکی از متداول‌ترین و کارآمدترین روش‌های تشخیص سرطان پستان است.
• در این روش، از اشعه ایکس برای تصویربرداری از بافت سینه استفاده می‌شود.
• ماموگرافی به عنوان ابزاری برای غربالگری (اسکرینینگ) و تشخیص زودهنگام این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. سونوگرافی (التراسونوگرافی):

• سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر از بافت سینه استفاده می‌کند.
• این روش معمولاً برای ایجاد تصاویر دقیق‌تر از توده‌های مشکوک به ماموگرافی و یا برای تکمیل نتایج ماموگرافی به کار می‌رود.

3. تصویربرداری MRI (تصویربرداری هسته‌ای مغناطیسی):

• MRI از امواج مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر با دقت بالا از بافت سینه استفاده می‌کند.
• این روش به خصوص در تشخیص سرطان در موارد پیچیده‌تر یا افراد با خطر بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. بیوپسی (تیمارید بیوپسی):

• در این روش، نمونه‌ای از بافت سینه که مشکوک به سرطان است، با استفاده از سوزن خارج می‌شود.
• نمونه‌برداری با بیوپسی به منظور تشخیص نهایی و نوع سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

5. تصویربرداری مولکولی:

• این تکنیک‌ها به کمک تصاویر مولکولی و بیوشیمیایی بافت سینه، تغییرات در سلول‌های سرطانی را تشخیص می‌دهند.
• مثال‌هایی از این روش‌ها شامل تصویربرداری پروتئینی و تصویربرداری PET/CT هستند.

6. آزمایش‌های خونی:

• برخی آزمایش‌های خونی می‌توانند مارکرهای مخصوصی که ممکن است در موارد سرطان پستان افزایش یابند را اندازه‌گیری کنند.
• آزمون CA-15-3 و CA 27.29 از جمله آزمون‌های خونی معمول در پیگیری بیماران سرطان پستان هستند.

7. آزمون اندام تناسلی زنانه (Pap Smear):

• اگر سرطان سینه به عنوان تومور ثانویه در مناطقی مانند اندام تناسلی زنانه یا رحم منتقل شود، آزمون Pap Smear ممکن است تغییرات سلولی را کشف کند که به سرطان اشاره دارند.

8. آزمون‌های ژنتیکی:

• آزمون‌های ژنتیکی ممکن است برای افرادی که در خانواده تاریخچه سرطان پستان دارند یا افرادی که حامل ژن‌های خاص مانند BRCA1 و BRCA2 هستند، مفید باشند. این آزمون‌ها می‌توانند خطر ابتلا به سرطان را پیش‌بینی کرده و برنامه‌های پیگیری خاصی را تعیین کنند.

9. آزمون‌های خونی مخصوص:

• برخی آزمایش‌های خونی ممکن است مارکرهای مخصوصی که به سرطان سینه اشاره دارند را اندازه‌گیری کنند. به عنوان مثال، آزمون CA 15-3 و CA 27.29.

10. پروتئومیکس و متابولومیکس:

• روش‌های مبتنی بر تجزیه و تحلیل پروتئین‌ها و متابولیت‌ها در بدن ممکن است به شناسایی تغییرات مرتبط با سرطان پستان کمک کنند.

11. تصویربرداری با جراحی (Intraoperative Imaging):

• در برخی موارد، تصویربرداری در زمان عمل جراحی می‌تواند به جراح در شناسایی و حذف توده‌های سرطانی کمک کند.

12. آزمون‌های ایمونوهیستوشیمیایی (Immunohistochemistry):

• این آزمون‌ها برای تعیین نوع سلول‌های سرطانی و بررسی وجود مارکرهای مخصوص سرطان استفاده می‌شوند.

هر فرد ممکن است به توصیه پزشک خود تحت یک یا ترکیبی از این روش‌های تشخیصی قرار گیرد، به ویژه اگر علائم مشکوکی داشته باشد یا در خانواده تاریخچه سرطان پستان وجود داشته باشد. تشخیص زودهنگام و دقیق این بیماری می‌تواند به افزایش شانس درمان موفق و بهبود نتایج درمان کمک کند.

 

دلایل ایجاد سرطان سینه در انسان

انسان‌ها ممکن است به دلایل متعدد سرطان سینه بگیرند. این دلایل معمولاً به ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و شخصی برمی‌گردد. برخی از دلایل شامل موارد زیر می‌شوند:

1. عوامل ژنتیکی:

• اگر در خانواده تاریخچه سرطان پستان وجود داشته باشد، خطر ابتلا به این نوع سرطان افزایش می‌یابد. وجود مواردی مثل جهش‌های ژنتیکی مانند BRCA1 و BRCA2 نیز خطر سرطان را افزایش می‌دهد.

2. جنسیت:

• زنان به طور عمومی خطر ابتلا به سرطان پستان بیشتری نسبت به مردان دارند. این به علت تغییرات در ساختار سینه و تنظیم هورمون‌ها در زمان حاملگی و پس از آن می‌باشد.

3. سن:

• ریسک سرطان پستان با افزایش سن افزایش می‌یابد. اغلب موارد سرطان پستان در زنان بالای 50 سال اتفاق می‌افتد.

4. تاریخچه خانوادگی:

• اگر در خانواده تاریخچه سرطان پستان وجود داشته باشد، خطر ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد.

5. تغذیه و فعالیت بدنی:

• تغذیه ناسالم و کم‌فعالیت بدنی می‌توانند عوامل افزایش‌دهنده ریسک سرطان سینه باشند.

6. مصرف الکل و سیگار:

• مصرف بیش از حد الکل و سیگار نیز ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

7. استفاده از هورمون‌ها:

• استفاده از هورمون‌ها مانند هورمون‌های جنسی و هورمونهای آنتی‌استروژن در مدت طولانی می‌تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.

8. تنظیمات محیطی:

• تعرض به عوامل محیطی مضر مانند تابش اشعه X مکرر و ترکیبات شیمیایی خاص نیز ممکن است به افزایش خطر سرطان سینه منجر شود.

9. فاکتورهای هورمونی:

• تغییرات هورمونی در دوران حاملگی، زایمان، و پس از سنین تناهی ممکن است به افزایش ریسک سرطان پستان کمک کنند.

10. تعداد تحت عمل جراحی سینه (سینه‌پروازی):

• زنانی که تعداد زیادی عمل جراحی سینه انجام داده‌اند (مثلاً به دلیل تجربه‌های تکراری در زمینه جراحی پستان) ممکن است ریسک بیشتری برای سرطان داشته باشند.

11. تغییرات هورمونی در دوران کودکی و نوجوانی:

• تغییرات هورمونی در دوران کودکی و نوجوانی می‌توانند در تشکیل بافت سینه تأثیرگذار باشند و خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

12. نقص‌های ژنتیکی دیگر:

• عوامل ژنتیکی غیر از BRCA1 و BRCA2 نیز ممکن است در افزایش خطر سرطان پستان نقش داشته باشند.

13. عوامل محیطی مخصوص:

• تعرض به عوامل محیطی خاص مانند مواد شیمیایی مضر در محیط کار، تابش‌های مضر، و ترکیبات مخرب موجود در محیط زندگی ممکن است به افزایش خطر این بیماری کمک کنند.

14. تغییرات در وزن بدن:

• تغییرات در وزن بدن و چاقی می‌توانند به افزایش ریسک سرطان پستان منجر شوند.

15. تغذیه ناسالم:

• مصرف زیاد مواد مضر مانند چربی‌های اشباع شده و آلکل ممکن است به افزایش ریسک سرطان سینه کمک کند.

16. مصرف داروها:

• برخی داروها ممکن است به افزایش ریسک سرطان پستان مرتبط باشند.

17. فشار روانی و استرس:

• استرس مزمن و فشار روانی ممکن است بر سلامتی عمومی افراد و عملکرد سیستم ایمنی بدن تأثیرگذار باشند و خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان را افزایش دهند.

توجه به این دلایل و ایفای نقش در پیشگیری، غربالگری، و تغییر به سبک‌های زندگی سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند. همچنین مشاوره پزشکی منظم برای افراد با خطر بالاتر می‌تواند در تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر بیماری مفید باشد.

 

انواع سرطان پستان

این بیماری به طور عام به چند نوع تقسیم می‌شود. در ادامه به هر یک از انواع آن اشاره می‌کنم و توضیح مختصری درباره هرکدام ارائه می‌دهم:

1. ملانوما پستان (Breast Melanoma):

• ملانوما یک نوع سرطان پوستی است که از سلول‌های ملانوسیتی منشأ می‌گیرد. در برخی موارد نادر، ملانوما می‌تواند در منطقه پستانی نیز رخ دهد. این نوع سرطان ممکن است با تغییرات در رنگ و شکل پوست در منطقه پستانی همراه باشد.

2. کارسینوما دستگاه لومپ (Lobular Carcinoma):

• این نوع سرطان از سلول‌های لومپی پستان منشأ می‌گیرد. کارسینوما دستگاه لومپ معمولاً به صورت یک توده کم‌درد و بزرگ‌تر در مقایسه با سایر انواع سرطان پستان شناخته می‌شود.

3. کارسینوما دستگاه داخلی لومپ (Ductal Carcinoma In Situ – DCIS):

• این نوع سرطان در لوله‌های کانالی پستان شکل می‌گیرد و به عنوان یک مرحله زودرس سرطان تشخیص داده می‌شود. DCIS به معنای وجود سلول‌های سرطانی در داخل لوله‌های کانالی پستان است.

4. کارسینوما دستگاه پیشاب‌رسانی لومپ (Tubular Carcinoma):

• این نوع سرطان به صورت توده‌های کوچک و لوله‌ای در داخل لومپ‌های پستان شکل می‌گیرد. این نوع سرطان معمولاً در خانم‌های جوان تشخیص داده می‌شود.

5. آدنوسارکوما پستان (Adenosarcoma):

• آدنوسارکوما یک نوع سرطان سینه نادر است که از سلول‌های ترکیبی تشکیل شده است. این نوع سرطان ممکن است در مناطق مختلف سینه شکل بگیرد و نیاز به تشخیص و درمان دقیق دارد.

توجه داشته باشید که تشخیص نوع دقیق این بیماری توسط پزشک تخصصی و با استفاده از تست‌ها و بررسی‌های اضافی انجام می‌شود. انواع سرطان پستان ممکن است به ترتیب درمان متفاوتی داشته باشند، بنابراین تشخیص صحیح و به موقع بسیار حیاتی است.

درمان سرطان پستان

این بیماری را می‌توان با روش‌های درمانی مختلف کنترل کرد. در ادامه، روش‌های درمان پزشکی را توضیح می‌دهم:

1. جراحی (Surgery): جراحی برای برداشتن توده سرطانی از پستان یکی از روش‌های اصلی درمان سرطان پستان است. دو نوع عمل جراحی اصلی وجود دارد:

• مستعددسازی پستان (Lumpectomy): در این جراحی، بخش مختصری از پستان به همراه توده سرطانی برداشته می‌شود، اما پستان به صورت کلی حفظ می‌شود.
• ماستکتومی (Mastectomy): در این جراحی، پستان کامل یا بخش عمده‌ای از آن برداشته می‌شود.

2. پرتو درمانی (Radiation Therapy): پرتو درمانی برای کاهش رشد و تخریب سلول‌های سرطانی در پستان به کار می‌رود. این روش معمولاً بعد از مستعددسازی پستان اجرا می‌شود.
3. شیمی درمانی (Chemotherapy): شیمی درمانی از داروهای ضد سرطان استفاده می‌کند تا سلول‌های سرطانی را کاهش دهد یا از بین ببرد. این درمان ممکن است به صورت تکمیلی یا قبل یا بعد از جراحی انجام شود.
4. داروهای هدفمند (Targeted Therapy): این داروها به صورت مستقیم به اجزای خاص درون سلول‌های سرطانی می‌پردازند و رشد آنها را متوقف می‌کنند. این درمان معمولاً برای سرطان‌های خاصی که دارای میزان خاصی از پروتئین‌ها یا مولکول‌های خاص هستند، موثر است.

5. هورمون درمانی (Hormone Therapy): در برخی موارد، سرطان پستان حساس به هورمون‌های زنانه مانند استروژن و پروژسترون است. هورمون درمانی از داروها یا تغییرات در هورمون‌های بدن برای کاهش تأثیر این هورمون‌ها استفاده می‌کند.
6. ایمونوتراپی (Immunotherapy): این روش به استفاده از داروها و تکنیک‌هایی که سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند برای مبارزه با سلول‌های سرطانی می‌پردازد.

ترکیبی از این روش‌ها ممکن است به عنوان برنامه درمانی تعیین شود و بستگی به نوع و مرحله سرطان دارد. تصمیم‌گیری در مورد درمان مناسب توسط یک تیم پزشکی تخصصی انجام می‌شود و با توجه به ویژگی‌های فردی هر بیمار تعیین می‌شود.

داروهای سرطان پستان :

1. 1. دوكسوروبیسین (Doxorubicin)
2. سیکلوفسفامید (Cyclophosphamide)
3. پاکلیتاکسل (Paclitaxel)
4. تراستوزوماب (Trastuzumab)
5. لاپاتینیب (Lapatinib)
6. لتروزول (Letrozole)
7. تاموکسیفن (Tamoxifen)
8. آناستروزول (Anastrozole)

ترکیبی از این داروها و دیگر داروهای مخصوص به هر بیمار به عنوان بخشی از برنامه درمانی تعیین می‌شود. همچنین، انتخاب داروها و دوزهای مناسب توسط پزشک تخصصی بر اساس وضعیت بیمار و نوع سرطان پستان انجام می‌شود.

 

پیشگیری از سرطان سینه

پیشگیری از اهمیت بسیاری برخوردار است و ایجاد سبک زندگی سالم و پیروی از راهکارهای پیشگیری می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. در ادامه، راههایی برای پیشگیری را مطرح می‌کنم:

1. آگاهی و اسکرینینگ: مشاوره با پزشک و معاینات منظم پستان برای زنان بالای 40 سال یا به توصیه پزشک در سنین پایین‌تر می‌تواند به تشخیص زودرس کمک کند.
2. سبک زندگی سالم: مواظبت از سبک زندگی سالم شامل تغذیه مناسب، ورزش روزانه، کاهش استفاده از الکل، و جلوگیری از مصرف تنباکو است.
3. کنترل وزن: حفظ وزن به حد مناسب و پیشگیری از چاقی می‌تواند از افزایش خطر ابتلا به این بیماری جلوگیری کند.
4. مصرف میوه‌ها و سبزیجات: افزایش مصرف میوه‌ها و سبزیجات باعث ارائه آنتی‌اکسیدان‌ها و مواد مغذی به بدن می‌شود که می‌تواند به پیشگیری از سرطان کمک کند.
5. کاهش استرس: استفاده از تکنیک‌های مدیریت استرس مانند یوگا و مدیتیشن می‌تواند به افراد کمک کند تا با استرس بهتری برخورد کنند و از خطر ابتلا به سرطان کاهش یابد.
6. مصرف هورمونهای زنانه: در مواردی که مصرف هورمون‌های زنانه (مانند هورمون‌های ترکیبی) برای درمان استفاده می‌شود، باید با پزشک مشورت شود و داروها بر اساس دستورات پزشک مصرف شوند.
7. تجنب اشعه تشعشعی: تجنب مکرر اشعه تشعشعی از منابع مختلف مثل پرتوهای X-ray برای کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان مفید است.
8. ارتقاء خودآزمایی پستان: آموزش خودآزمایی پستان به زنان به منظور تشخیص زودرس تغییرات در پستانها مهم است.
9. تاریخچه خانوادگی: اگر تاریخچه خانوادگی ابتلا به سرطان پستان دارید، مشاوره و ارتقاء اسکرینینگ ممکن است توسط پزشک توصیه شود.

ترکیب این راهکارهای پیشگیری می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان و افزایش سلامتی کمک کند. همچنین، مهم است که در مورد هرگونه تغییر در پستان‌ها یا علائم مشکوک به پزشک خون و سرطان مراجعه کرده و نظرات او را دریافت کنید.

نتیجه‌گیری

سرطان پستان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های سلامتی جهان است، اما با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، امکان بهبود بسیار زیادی وجود دارد. اهمیت معاینات دوره‌ای و پیگیری سلامت سینه نمی‌تواند اغفال شود.

تیم دکتر بامن تمام تلاش خود را انجام داده تا محتوای پزشکی علمی و به روز را برای شما عزیزان منتشر کند تا به سوالات پزشکی شما در رابطه با بیماری سرطان پستان را پاسخ داده باشد، همچنین سایت نوبت دهی دکتر بامن با داشتن بیش از 7000 متخصص و بیش از 400 متخصص حرفه ای مرتبط با سرطان پستان و جراح و متخصص زنان جهت نوبت دهی و ارتباط با پزشکان در کنار شماست.

پرسش‌های متداول

چه عواملی ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند؟

عواملی مانند تاریخچه خانوادگی، سابقه تشخیص در خود فرد، سن، و مصرف هورمون‌ها ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.

آیا درمان سرطان پستان همیشه شامل جراحی است؟

خیر، درمان این بیماری ممکن است شامل جراحی باشد، اما نوع درمان به مرحله و نوع بیماری بستگی دارد. در برخی موارد، شعاع‌درمانی یا درمان دارویی ممکن است نیاز باشد.

آیا ماموگرافی یک روش ایمن برای تشخیص سرطان پستان است؟

بله، این فرآیند از پرتوهای کمتری نسبت به تصاویر پرتودرمانی استفاده می‌کند و به طور گسترده در تشخیص زودهنگام استفاده می‌شود.

منابع

https://www.cancer.org/cancer/types/breast-cancer/about/what-is-breast-cancer.html

https://www.cdc.gov/cancer/breast/basic_info/what-is-breast-cancer.htm#:~:text=Breast%20cancer%20is%20a%20disease,in%20the%20ducts%20or%20lobules.

https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/breast-cancer/risks-causes#:~:text=Some%20of%20the%20things%20that,risk%20of%20developing%20breast%20cancer.

https://www.webmd.com/breast-cancer/breast-cancer-effects-body

یکی از سرطان هایی که امروزه به دلیل عوامل مختلف در بین آقایان، شیوع پیدا کرده است، سرطان پروستات است. در نتیجه بهتر است با افزایش سن، چکاپ های دوره ای خود را نزد متخصص جراح کلیه و مجاری ادراری (اورولوژی) در سایت دکتر با من انجام دهید.

سرطان پروستات چیست؟

سرطان به معنی اختلالی در سلول های بدن انسان است. به این معنی که در نوع رشد و اختلال سلول ها نوعی تکثیر غیر نرمال وجود دارد و از نظر ساختاری نیز در سلول های بدن نیز مشکلاتی یافت می شود. در نتیجه این موضوع منجر به مشاهده ی تومور در ناحیه ای که دچار اختلال سلولی شده است، می شود. اگر این مراحل در ناحیه ی پروستات آقایان شکل بگیرد، سرطان پروستات خوانده می شود.

پروستات غده ای کوچک است که شبیه به گردو بوده و نقش تولید مایع منی را به عهده دارد و چنانچه این غده رشد بیش از اندازه داشته باشد، فرد به سرطان پروستات دچار خواهد شد. حتی اگر به موقع به دکتر اورولوژیست در سایت دکتر با من مراجعه نشود ممکن است که به سایر نقاط بدن نیز سرایت داشته باشد.

سرطان پروستات از چه مراحلی تشکیل می شود؟

سرطان پروستات از چندین مرحله تشکیل شده است که ما به طور کامل برای شما تمامی موارد را مرحله به مرحله توضیح می دهیم.

مرحله اول

این مرحله از بیماری صرفا در ناحیه پوستی تشخیص داده می شود. چرا که در این مرحله تشخیص، هیچ نوعی از تومور در عکسبرداری مشاهده نشده است و یا نمره گلیسون در نتیجه ی نمونه برداری مشاهده نمی شود و رنج عددی آن حدودا 6 است و سطح آزمایش PSA نمره ای کمتر از 10 دارد.

مرحله دوم

این مرحله خود از سه مرحله دیگر این بیماری تشکیل می شود که به شرح زیر است:

Stage IIA

این مرحله از بیماری در حال رشد است و هنوز پیشرفت زیادی نکرده است. همچنین تومور در بدن شخص رویت نشده و در معاینه ی بالینی نیز DRE مشاهده نمی شود. در صورت وجود توده یک لوپ پروستات درگیر خواهد شد. در نتیجه نمره گلیسون نیز ۷ می باشد و نتیجه ی آزمایش PSA کمتر از عدد 20 خواهد بود.

Stage IIB

در این مرحله نیز بیماری در منطقه ی بافت های انسان جریان داشته و روبه رشد است. این مرحله نیز مانند مراحل قبل ممکن است که در تصویربرداری هیچ گونه توموری را نشان ندهد. دو لب پروستات ممکن است که در این مرحله درگیر سرطان پروستات شود. نمره گلیسون ۷ و نتیجه ی گزارش PSA کمتر از ۲۰ می باشد.

Stage IIC

خیلی تفاوتی میان این مرحله با مرحله قبل وجود ندارد. نمره گلیسون ۷ یا ۸ و سطح آزمایش PSA کمتر از ۲۰ است. در این مرحله همچنین سلول های سرطان کمتر از دفعه قبل دیده می شود.

مرحله سوم

این مرحله نیز دارای سه مرحله ی دیگر شامل موارد زیر است:

Stage IIIA

هیچ گره ی لنفاوی در این مرحله رشد نکرده است و نمره گلیسون عدد ۸ بوده و جواب آزمایش پروستات کمتر از 20 است.

Stage IIIB

در این گرید، بیماری به خارج از پروستات سرایت کرده است؛ اما به بافت‌های دور یا غدد لنفاوی نرسیده است. سطح شاخص گلیسون ۸ یا کمتر از آن است.

Stage IIIC

سرطان در این مرحله به این بافت پروستات می رسد و نتیجه آزمایش گلیسون ۹ یا ۱۰ گزارش خواهد شد.

مرحله چهارم

مرحله چهارم در دو گرید تقسیم می شود:

Stage IVA

در این مرحله سرطان گسترش یافته و بافت‌ و غدد لنفاوی نزدیک را درگیر کرده است، اما هنوز نقاط دورتر در امان هستند. شانس بقاء بیمارانی که سرطان تا این مرحله پیشرفت کرده است، ۱۰۰ درصد است. یعنی اگر درمان به درستی انجام شود، آنها طول عمر طبیعی خود را خواهند داشت.

Stage IVB

در این مرحله بیماری به طور کامل پیشرفت کرده و خود را به نقاط دورتر مانند غدد لنفاوی و استخوان‌ها رسانده است.

تشخیص اینکه بیماری در چه مرحله‌ای قرار دارد، بسیار مهم است. چون با توجه به شدت و پیشرفت بیماری، شیوه درمان انتخاب خواهد شد.

علائم سرطان پروستات

پروستات یکی از بیماری های خاموش است که ممکن است نشانه هایش تا مدتی در بدن انسان ظاهر نشود به همین جهت می توان گفت که در صورت داشتن علائم زیر حتما به پزشک معالج اورولوژ مراجعه کنید.

• زیاد بودن تکرر ادرار در طول شبانه روز
• اختلال در سیستم ادراری
• عدم تعادل در زمان ادرار
• مشکل در زمان تخلیه ادرار و سوزش زیاد
• وجود خون یا منی در ادرار

وجود هر یک از علائم بالا به معنی ایجاد سرطان پروستات است که در صورت مشاهده احتمال سرطان پروستات داده می شود.

نحوه تشخیص سرطان پروستات چیست؟

در ادامه به روش های تشخیص این نوع سرطان اشاره می کنیم:

1. غربالگری DRE تخصصی

معاینه بالینی در قسمت مقعدی پروستات به نام DRE است. این روش معاینه، با توجه به شناخت ناهنجاری‌ها و نوع تومورها مشخص خواهد شد به همین جهت می توان گفت که شما می توانید در این مرحله به خوبی متوجه بیماری خود شوید.

2. روش معاینه‌ی دیجیتال مقعد

بهترین راه درمان مقعد از طریق DRE است. این مرحله بسیار ساده و راحت است. در اینجا شما بایستی که به حالت خمیده دراز بکشید و زانوهای خود را به داخل فرو برده و سپس دکتر رادیولوژی از طریق دست خود می تواند پروستات شما را از راه مقعد معاینه کند. همچنین با دست روی شکم شما ماساژ می دهد تا معاینه به صورت کامل انجام شود. انجام این معاینه دردی ندارد.

3. توصیه به انجام آزمایش پروستات (PSA)

اورولوژیست در این مواقع برای شما یک تست PSA می گیرد تا مشخص شود که شما سرطان پروستات دارید یا خیر. در این آزمایش با بررسی فاکتورهای مورد نظر وضعیت بیماری شما به خوبی مشخص خواهد شد.

شیوه های درمانی سرطان پروستات

1.نظارت فعال

بسیاری اوقات شخص به دلیل بالا بودن سن و یا بیماری های زمینه ای دیگر ممکن است از پس شیوه های سخت در درمان خود برنیاید و به همین جهت اورولوژیست می تواند به خوبی شیوه های درمانی را آرام آرام جلو ببرد و بیمار درمان شود. از طرفی می توان گفت که این بیماری با توجه به اینکه در اکثر اوقات، رشد زیادی ندارد و پیشرفت آن نیز کند خواهد بود، در نتیجه متخصص اورولوژی با مشاهده مستقیم بر روی این موضوع نظارت خواهد داشت که به آن نظارت فعال می گویند.

نوع درمان در این مرحله از طریق معاینه‌ی دیجیتال مقعد (DRE) و آزمایش پروستات psa است.

2. پرتودرمانی (Radiotherapy)

این درمان، یک شیوه ی درمانی موضعی است که آن ناحیه از بدن را که جار توده های سرطانی شده است را تحت تاثیر قرار می دهد و به درمان آن منطقه و ناحیه می پردازد. در واقع رشد توده در بدن را متوقف می کند.

در اینجا پرتوهای درمانی به قسمت آسیب دیده وارد شده و توده را درمان می کنند. با توجه به اینکه دقیقا کجای پروستات درمان شود، اشعه های دریافتی کاملا متفاوت است و عوارض آن نیز متغیر است. به همین جهت پرتودرمانی ممکن است سبب ریزش موهای شما شود و این موضوع باز از فردی به فرد دیگر فرق دارد.

2. عمل جراحی باز سرطان پروستات

عمل جراحی باز در خصوص سرطان پروستات یکی از مهم ترین روش های درمانی در این خصوص است. که این جراجی به دو شکل زیر می تواند صورت بگیرد:

• لاپاراسکوپی (laparoscopy)

این شیوه جدید ترین شیوه در حوزه ی جراحی است که موجب شده است، زمان جراحی و دوره ی نقاهت بسیار کوتاه باشد به همین جهت در ابتدا پزشکان از این شیوه برای درمان بیمار استفاده می کنند تا روند بهبودی حاصل شود.

• پروستاتکتومی باز (prostatectomy)

پروستاتکتومی باز، نوعی عمل تمام عیار می باشد بدین جهت که در این سبک جراحی ناحیه مورد نظر باز و طی یک شکاف عمیق، بافت آلوده درمان می شود.

درمان های خانگی برای پیشگیری از سرطان پروستات

همان طور که تا اینجا مطالعه نمودید این بیماری ممکن است در هر سنی به خصوص سنین بالا شما را گرفتار کند. به همین جهت سعی نمایید تا جایی که می توانید بدن خود را نسبت به این بیماری، مقاوم نگه دارید.

1. ورزش منظم

یکی از مواردی که شما می توانید بدن خود را نسبت به این بیماری مقاوم نگه دارید این است که در برنامه ی زندگی خود حتما ورزش های مناسب با بدن خود داشته باشید.

2.عدم مصرف دخانیات و فست فود

این دو گزینه موجب بسیاری از بیماری ها خواهند شد به همین جهت تا می توانید از روند رشد این بیماری و یا به وجود آمدن آن، با مصرف سبزیجات به ویژه گوجه فرنگی، میوه و غلات در طول روز جلوگیری کنید.

پس تا جایی که می توانید از بروز بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان پروستات جلوگیری کنید چرا که این موضوع خود به خود موجب جلوگیری از بیماری پروستات خواهد شد.

چگونه از متخصص اورولوژی، جراح کلیه و مثانه نوبت اخذ کنیم؟

شما می توانید با مراجعه به بهترین متخصص اورولوژیست در سایت دکتر با من، نوبت خود را به صورت اینترنتی اخذ نمایید و دیگر به صورت حضوری برای اخذ نوبت به متخصص مراجعه نفرمایید. در واقع این سایت بزرگ پزشکی به شما امکان مشاوره آنلاین با متخصص اورولوژی را نیز خواهد داد.

سرطان پانکراس خانوادگی یک نوع نادر از سرطان پانکراس است که در افرادی رخ می‌دهد که دارای تاریخچه خانوادگی از این بیماری هستند. این نوع سرطان به دلیل وراثت ژن‌های نادر و تغییرات ژنتیکی در خانواده‌ها ایجاد می‌شود. در افرادی که این نوع سرطان در خانواده وجود دارد، خطر ابتلا به آن بالاتر است. سرطان پانکراس خانوادگی ممکن است بدون نشانه‌های آشکار ظاهر شود و معمولاً در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود. این بیماری نیاز به مراقبت، درمان و پیگیری دقیق توسط تیم‌های پزشکی متخصص دارد تا از پیشرفت آن جلوگیری شود و به بیماران کمک شود تا بهبود یابند یا طول عمر بهتری داشته باشند.

تاریخچه

سرطان پانکراس خانوادگی یکی از بیماری‌های نادر و مخوف است که تاریخچه پژوهش‌ها در این زمینه به دهه‌های قبل بازمی‌گردد. در دهه‌های اخیر، توجه به این نوع سرطان افزایش یافته و پژوهش‌های بیشتری برای درک علل و راهکارهای پیشگیری از آن انجام شده است.

اولین موارد سرطان پانکراس خانوادگی در خانواده‌های مورد مطالعه، در دهه‌های گذشته شناسایی شدند. این افراد دارای تاریخچه خانوادگی از سرطان پانکراس بودند و پژوهش‌ها نشان داد که در این خانواده‌ها خطر ابتلا به این نوع سرطان بالاتر است. تحقیقات در زمینه ژنتیک نیز نشان داده است که وجود تغییرات در ژن‌های خاص در برخی از افراد ممکن است باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی شود.

در سال‌های اخیر، با پیشرفت تکنولوژی در حوزه ژنتیک و دامنه وسیع‌تری از تحقیقات در علوم پزشکی، شناخت ما از این بیماری افزایش یافته است. این تحولات درک بهتری از راهکارهای پیشگیری، تشخیص زود‌تر و درمان مؤثرتر این نوع سرطان را ممکن ساخته‌اند. اما همچنان نیاز به پژوهش‌های بیشتر در این حوزه و بهبود روش‌های درمان موجود وجود دارد تا بتوان این بیماری را کنترل کرد و به افراد مبتلا کمک کرد.

 

آمار جهانی بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

داده های اپیدمیولوژیک اخیر نشان می دهد که بروز سرطان پانکراس خانوادگی (PC) همچنان در حال افزایش است، به ویژه در کشورهای با درآمد بالا و بسیار بالا، و در سال 2020 به 495773 مورد جدید در سراسر جهان رسیده است. این به معنای نرخ بروز PC در حدود 5.7 مورد در هر 100000 نفر در مردان و 4.1 مورد در هر 100000 نفر در زنان است. علاوه بر این، بروز موارد جدید تقریباً به موازات مرگ و میر در سال 2020 است که به 466003 بیمار رسیده است.

علائم بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

سرطان پانکراس خانوادگی ممکن است در مراحل اولیه بدون نشانه‌های خاص ظاهر شود و به صورت آرام و پنهانی پیشرفت کند. با این حال، در مراحل پیشرفته‌تر، ممکن است علائم و نشانه‌های مختلفی ظاهر شود که می‌تواند به سرعت تشخیص بیماری کمک کند. برخی از علائم شایع سرطان پانکراس خانوادگی عبارتند از:

1. درد ناگهانی و مداوم در ناحیه شکم: درد شکمی که به صورت مداوم و بی‌دلیل احساس می‌شود می‌تواند یکی از نشانه‌های این نوع سرطان باشد.
2. کاهش وزن بدون دلیل: افراد مبتلا به سرطان پانکراس خانوادگی ممکن است بدون دلیل مشخصی وزن خود را از دست دهند.
3. ضعف و خستگی مداوم: افراد ممکن است احساس خستگی و ضعف عمومی کنند که بدون علت آشکار ادامه دارد.
4. از دست دادن اشتها و تغییرات در رفتار غذایی: کاهش اشتها، احساس اشباع زودهنگام و تغییرات در نحوه تغذیه نیز ممکن است نشانه‌های این نوع سرطان باشند.
5. زردی پوست و چشم‌ها (یرقان): زردی پوست و چشم‌ها ناشی از تخریب سلول‌های پانکراس و جریان نامنظم صفرا می‌باشد و یکی از علائم وابسته به این نوع سرطان است.
6. دیابت ناگهانی: بعضی از افراد ممکن است دچار دیابت ناگهانی شوند که ممکن است ناشی از تخریب سلول‌های پانکراس باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که این علائم ممکن است نتیجه دیگر بیماری‌ها یا وضعیت‌های پزشکی باشند، اما در صورت تجربه هرکدام از این علائم، بهتر است به یک پزشک متخصص سرطان شناسی مراجعه کرده و ارزیابی دقیق انجام دهید.

 

روش های تشخیص بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

تشخیص سرطان پانکراس خانوادگی نیازمند یک سری از تست‌ها و روش‌های پزشکی مخصوص است که معمولاً توسط تیم پزشکی متخصص انجام می‌شود. در اینجا چندین روش تشخیص بیماری سرطان پانکراس خانوادگی ذکر شده‌اند:

1. تست‌های خونی: تست‌های خونی مانند آزمایشات مارکر توموری مانند CA 19-9 می‌توانند مفید باشند. افزایش سطح این مارکر توموری ممکن است نشان‌دهنده وجود سرطان در پانکراس باشد.
2. تصویربرداری پانکراس: روش‌های تصویربرداری مانند اسکن اولتراسونوگرافی (EUS)، کامپیوتر توموگرافی (CT)، و مغناطیسی تصویربرداری هسته‌ای (MRI) می‌توانند با کمک تصاویر دقیق از پانکراس به پزشک کمک کنند تا تغییرات غیرطبیعی در این عضو را تشخیص دهند.
3. پانکراتوکولونوسکوپی (ERCP): این روش به پزشک امکان می‌دهد تا داخل پانکراس و مجرای صفراوی را مشاهده کرده و نمونه‌برداری انجام دهد. این نمونه‌ها سپس تحت میکروسکوپ برای بررسی در آزمایشگاه ارسال می‌شوند.
4. پانکراتوگرافی رتروگراد (MRCP): این یک روش تصویربرداری MRI خاص است که اجازه می‌دهد تا سیستم مجرای صفراوی و پانکراتیک را بدون نیاز به تزریق ماده رادیوآکتیو مشاهده کرد.
5. تست‌های ژنتیکی: در موارد خانوادگی، تست‌های ژنتیکی برای تحلیل ژن‌های مرتبط با سرطان پانکراس خانوادگی انجام می‌شوند. این تست‌ها می‌توانند اطلاعات مفیدی ارائه دهند در مورد خطر ابتلا به بیماری.

همچنین، پزشک ممکن است برای تایید تشخیص و تعیین استراتژی درمان، به بیماری آندوسکوپی پانکراتیک یا بایوپسی نهایی نیاز داشته باشد. همه این تست‌ها و روش‌های تشخیصی باید تحت نظر متخصص گوارش و کبد و با توجه به نیازهای خاص بیمار انجام شوند.

دلایل ایجاد بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

به طور کلی، سرطان پانکراس خانوادگی نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی است که باعث ایجاد این بیماری می‌شوند. در موارد سرطان پانکراس خانوادگی، وجود ژن‌های خاصی که به ارث رسیده‌اند، می‌تواند احتمال ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد. این ژن‌ها به عنوان ژن‌های پیش‌انگیختگی به نام‌های BRCA2، PALB2، CDKN2A، TP53، PRSS1 و STK11 شناخته می‌شوند.

در کنار عوامل ژنتیکی، عوامل محیطی نیز می‌توانند نقش داشته باشند. برخی از عوامل محیطی که ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی شوند عبارتند از:

• مصرف دخانیات: افرادی که سیگار می‌کشند، دارای خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پانکراس هستند.
• مصرف الکل: مصرف زیاد الکل نیز به افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس مرتبط است.
• چاقی و ناتوانی در کنترل قند خون: افزایش وزن بدن و ناتوانی در کنترل قند خون می‌توانند به افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی منجر شوند.
• التهاب مزمن پانکراس: التهاب‌های مزمن در پانکراس نیز ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند.
• موارد خانوادگی دیگر: وجود سرطان پانکراس در اعضای خانواده نزدیک نیز ممکن است به افزایش خطر سرطان پانکراس در افراد دیگر خانواده منجر شود.

لطفاً توجه داشته باشید که این عوامل ممکن است تنها بخشی از دلایل ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی باشند و هر فرد ممکن است دارای ترکیب مختص خود از این عوامل باشد.

 

انواع بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

• سرطان پانکراس اسکوموسلی (Pancreatic Adenocarcinoma): این نوع سرطان پانکراس، که نوعی از سرطان پانکراس خانوادگی است، از غدد پانکراس برخاسته و در اکثر موارد از غددی به نام دوکتال آدنوکارسینوم ناشی می‌شود. این نوع سرطان پانکراس اغلب به صورت پیشرونده و در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود.
• سرطان پانکراس سلولی (Pancreatic Neuroendocrine Tumor): این نوع سرطان پانکراس نیز در برخی از موارد به دلیل عوامل ژنتیکی در خانواده‌ها ظاهر می‌شود. سلول‌های عصبی و هورمونی پانکراس در این نوع سرطان تغییر می‌کنند و ممکن است به عنوان توده‌های بدخیم در پانکراس رشد کنند.
• موزاییک تومور مالیگنت (Mucinous Cystic Neoplasms): این نوع سرطان پانکراس نیز در برخی از موارد به دلیل عوامل ژنتیکی در خانواده‌ها ایجاد می‌شود. این نوع تومورها در دیوارهای داخلی مخازن موکوس در پانکراس رشد می‌کنند.
• آیلیتی تومورات (Intraductal Papillary Mucinous Neoplasms): این نوع تومورها نیز می‌تواند به دلیل وراثت و تغییرات ژنتیکی در خانواده‌ها ظاهر شود. این تومورها در داخل لوله‌های پانکراتیک رشد کرده و ممکن است از خطرات سرطانی برخوردار باشند.

لطفاً توجه داشته باشید که این انواع سرطان پانکراس خانوادگی می‌توانند متنوع باشند و در هر فرد خانواده تجربه مختص خود را داشته باشند. افرادی که تاریخچه خانوادگی از سرطان پانکراس دارند، باید به طبیب خود مراجعه کرده و برنامه‌های مناسب پیگیری و پیشگیری را مشاوره کنند.

درمان بیماری سرطان پانکراس خانوادگی

درمان سرطان پانکراس خانوادگی نیازمند یک برنامه درمانی گسترده و تخصصی است که توسط یک تیم پزشکی متخصص انجام می‌شود. درمان برای هر فرد وابسته به مرحله بیماری، اندازه تومور، موقعیت آن در پانکراس، و تشخیص درست انواع سرطان است. درمان معمولاً به صورت یک یا ترکیبی از موارد زیر انجام می‌شود:

• جراحی: در مراحل زودرس سرطان پانکراس، جراحی برای از بین بردن تومور و یا پاره‌ای از پانکراس انجام می‌شود. در موارد پیشرفته‌تر، جراحی ممکن است برای کاهش علائم و افزایش کیفیت زندگی اجرا شود.
• کیمیا‌درمانی (کیمیوتراپی): این روش استفاده از داروهای شیمیایی برای کاهش اندازه و تخریب سلول‌های سرطانی است. کیمیوتراپی ممکن است به عنوان درمان قبل از جراحی (نئوآدجووانت کیمیوتراپی)، بعد از جراحی (آدجووانت کیمیوتراپی) یا به صورت درمان پالیاتیو برای کنترل علائم در مراحل پیشرفته انجام شود.
• پرتو درمانی: در این روش، پرتوهای با انرژی بالا بر روی تومور وارد می‌شوند تا سلول‌های سرطانی را نابود کنند یا رشد آنها را کند کنند. پرتو درمانی ممکن است به عنوان درمان قبل یا بعد از جراحی یا به صورت درمان پالیاتیو اجرا شود.
• داروهای هدفمند: این داروها به صورت خاص بر روی مولکول‌های خاص در سلول‌های سرطانی عمل کرده و رشد آنها را مهار می‌کنند. این داروها ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با دیگر روش‌های درمانی مورد استفاده قرار گیرند.
• مکمل و جایگزین درمانی: در برخی موارد، درمان‌های مکمل و جایگزین مانند طب سوزنی، ماساژ، روان‌درمانی، و تغذیه مکمل ممکن است به عنوان درمان‌های پالیاتیو یا برای مدیریت علائم (مانند درد) در نظر گرفته شوند.

مهم است که هر فرد مبتلا به این بیماری با پزشک خود در مورد راه‌های درمانی مناسب و انتظارات خود مشاوره کند. تیم پزشکی متخصص می‌تواند برنامه درمانی مناسبی را برای هر فرد تعیین کرده و او را در طول مسیر درمانی همراهی کند.

 

لیست و نام داروهای این بیماری

اینجا لیستی از برخی از داروهایی که ممکن است در درمان سرطان پانکراس خانوادگی استفاده شوند:

1. گمسیتابین (Gemcitabine): یک داروی شیمی درمانی که به عنوان درمان اصلی یا در ترکیب با دیگر داروها در درمان سرطان پانکراس استفاده می‌شود.
2. آبراکتاکسل (Abraxane): یک نوع داروی پاکلیتاکسل که به عنوان درمان ترکیبی برای سرطان پانکراس استفاده می‌شود.
3. فولفیرینوکس (FOLFIRINOX): یک رژیم شیمی درمانی که مختصری از داروهای فولفینات، ایرونوتیکان، لوکووورین و کسلیتابین را در ترکیب با یکدیگر شامل می‌شود.
4. رادیوتراپی (Radiation Therapy): استفاده از پرتوهای با انرژی برای نابود کردن یا کاهش اندازه تومور در پانکراس.
5. ایمونوتراپی (Immunotherapy): استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را به کمک کردن در مبارزه با سلول‌های سرطانی تقویت می‌کنند.
6. داروهای هدفمند: به کمک داروهایی که به طور خاص بر روی مولکول‌های خاص در سلول‌های سرطانی عمل کرده و رشد آنها را مهار می‌کنند.
7. داروهای کنترل درد (Pain Management Medications): در صورت لزوم، داروهایی که برای کنترل درد مرتبط با سرطان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

همچنین، تحت نظر پزشک، داروهای دیگری نیز ممکن است درمان مکمل باشند. مهم است که برنامه درمانی خاص به شما ویژه باشد و با پزشک متخصص خود مشاوره کنید تا بهترین گزینه‌های درمانی را برای شما انتخاب کنید.

 

راههای پیشگیری

پیشگیری از این بیماری در بسیاری از موارد ممکن است نیازمند تغییر در سبک زندگی و عادات بهداشتی باشد. البته، چون عوامل ژنتیکی نیز نقش دارند، هیچ گارانتی برای جلوگیری کامل از بروز این نوع سرطان وجود ندارد. با این حال، می‌توانید با رعایت موارد زیر خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی را کاهش دهید:

1. سیگار نکشیدن یا ترک کشیدن سیگار: مصرف دخانیات یکی از عوامل اصلی افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس است. اگر سیگار می‌کشیدید، ترک آن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان را به شدت کاهش دهد.
2. مصرف متعدد الکل محدود شود: مصرف بیش از حد الکل نیز با افزایش خطر سرطان پانکراس مرتبط است. بهتر است مصرف الکل را به حد معقولی محدود کنید یا از آن کمترین میزان ممکن استفاده کنید.
3. حفظ وزن مناسب: چاقی یکی از عوامل افزایش خطر ابتلا به سرطان پانکراس است. با ورزش منظم و رژیم غذایی سالم می‌توانید وزن خود را در مرزهای نرمال نگه دارید.
4. مراقبت از سلامت دهان و دندان: بهداشت دهان و دندان خوب نقشی در پیشگیری از بعضی از بیماری‌ها، از جمله سرطان پانکراس، ایفا می‌کند. بنابراین، به منظور جلوگیری از عفونت‌های دهانی و دندانی رعایت نکات بهداشت دهانی ضروری است.
5. تغذیه سالم: مصرف میزان مناسبی از میوه‌ها، سبزیجات، مرغ، ماهی، غلات کامل و محصولات لبنیات کم چرب می‌تواند به حفظ سلامت پانکراس کمک کند.
6. مراقبت از اضافه وزن و دیابت: دیابت نیز یکی از عوامل خطر ابتلا به سرطان پانکراس است. با حفظ وزن مناسب و کنترل دقیق قند خون، می‌توانید این خطر را کاهش دهید.
7. تجنب استفاده از الکل در دوران بارداری: برای زنان باردار یا کسانی که در آینده نزدیک می‌خواهند باردار شوند، مصرف الکل باید کاملاً ممنوع شود تا خطر ابتلا به سرطان پانکراس در نسل جدید کاهش یابد.

به همراهی پزشک و رعایت نکات بهداشتی و سبک زندگی سالم، می‌توانید خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی را کاهش دهید.

نتیجه

با توجه به مطالب ارائه شده، می‌توان نتیجه گرفت که پیشگیری از بیماری سرطان پانکراس خانوادگی ممکن است از طریق تغییرات در سبک زندگی و عادات بهداشتی انجام شود. اقداماتی مانند ترک سیگار، مصرف الکل متعدد را محدود کردن، حفظ وزن مناسب، مراقبت از سلامت دهان و دندان، تغذیه سالم و کنترل دقیق دیابت می‌توانند به کاهش خطر ابتلا به این نوع سرطان کمک کنند.

از طرف دیگر، افرادی که در خانواده‌هایی با سابقه‌ی سرطان پانکراس هستند، باید از مشاوره و نظارت پزشکی منظم بهره‌مند شوند. همچنین، آگاهی از علائم و تغییراتی که در بدن ایجاد می‌شوند و مراجعه به پزشک در صورت لزوم، می‌تواند در تشخیص زودرس و مدیریت بهتر بیماری کمک کند. در نهایت، پیگیری روند سلامتی و همکاری با تیم پزشکی متخصص می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری و مدیریت سرطان پانکراس داشته باشد.

 

به سایت ما، دکتر با من مراجعه کنید. سایت ما به روزترین و جامع‌ترین مقالات علمی در زمینه بیماری سرطان پانکراس خانوادگی را ارائه می‌دهد. با بیش از 7000 هزار متخصص در انواع زمینه ها، اینجا به شما اطلاعات کاربردی و به‌روز درباره تشخیص، درمان و پیشگیری از این بیماری فراهم می‌کند.

دکتران و متخصصان مجرب این سایت با تجربه‌ی بی‌نظیر خود، آماده‌اند تا به شما در مسیر درمان و مدیریت بیماری کمک نمایند. با اعتماد به دکترهای ما، می‌توانید اطمینان داشته باشید که در راه درمان بهترین همراهی را خواهید داشت.

برای دسترسی به اطلاعات به‌روز و معتبر، لطفاً به این لینک مراجعه کنید:(https://www.doctorbaman.com)

امیدوارم که این منبع علمی برای شما مفید و موثر باشد. در پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری، همیشه بهتر است از اطلاعات کارشناسی و نظرات متخصصان بهره ببرید.

سوالات متداول

1. چه عواملی خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی را افزایش می‌دهند؟

خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی افزایش می‌یابد اگر یکی از اعضای خانواده نزدیک شما این بیماری را داشته باشد. همچنین، افرادی که سابقه دیابت دارند یا سیگار می‌کشند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

2. آیا می‌توان از طریق ژنتیک بررسی کرد آیا خطر سرطان پانکراس خانوادگی وجود دارد؟

بله، با تست‌های ژنتیکی می‌توان خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی را ارزیابی کرد. اگر در خانواده شما افرادی با این بیماری وجود دارند، مشاوره با یک متخصص ژنتیک می‌تواند مفید باشد.

3. آیا علائم سرطان پانکراس خانوادگی متفاوت از سرطان پانکراس عادی هستند؟

علائم سرطان پانکراس خانوادگی در بسیاری از موارد مشابه علائم سرطان پانکراس عادی است. این علائم ممکن است شامل درد شکم، کاهش وزن غیرعادی، افزایش حجم شکم، از دست دادن اشتها و غیره باشد.

4. آیا سرطان پانکراس خانوادگی درمان‌پذیر است؟

درمان سرطان پانکراس خانوادگی معمولاً در مراحل زودرس بهترین نتیجه را دارد. درمان‌ها ممکن است شامل جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی، ایمونوتراپی و داروهای هدفمند باشد.

5. آیا از طریق تغییرات در سبک زندگی می‌توان از ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی پیشگیری کرد؟

بله، با ایجاد سبک زندگی سالم، از جمله ترک سیگار، مصرف الکل متعدد را محدود کردن، حفظ وزن مناسب، و انجام فعالیت‌های ورزشی می‌توانید خطر ابتلا به سرطان پانکراس خانوادگی را کاهش دهید.

منابع

Familial Pancreatic Cancer

Prospective Risk of Pancreatic Cancer in Familial Pancreatic Cancer Kindreds

Update on Familial Pancreatic Cancer

Risk factors for the development of pancreatic cancer in familial pancreatic cancer kindreds

خوشبختانه امروزه سرطان بیضه بین مردان یک بیماری نادر محسوب می شود. سرطان بیضه بیشتر مردان جوان را درگیر می کند. رده سنی که مردان ممکن است دچار سرطان بیضه شوند، ۱۵ تا ۴۹ سال است.سرطان بیضه مانند دیگر سرطان ها، علائم مختلفی از خود نشان می‌دهد. قصد داریم در این مقاله هر آنچه که باید درباره‌ی این بیماری بدانیم و راه حل‌های پیشگیری و درمان از آن آگاه شویم.

تاریخچه

سرطان بیضه سرطان جدیدی نیست و مانند دیگر سرطان‌ها از دیرباز وجود داشته است. تاریخ نشان می‌دهد با گذر زمان در درمان سرطان بیضه پیشرفت‌های زیادی به وجود آمده است و با استفاده از تکنیک‌های بی‌شمار در ۹۵ درصد بیماران با حفظ عملکرد جنسی، درمان صورت می‌گیرد. پیشرفت در درمان سرطان بیضه از جمله دستاوردهای بزرگ پزشکی محسوب می شود. FDA تاییدیه‌ای به طور جزئی و کامل از چندین عامل ناشی از آزمایشات سرطان بیضه از جمله وین بلاستین در دهه ۱۹۶۰، بلئومایسین در سال ۱۹۷۳، سیس پلاتین در سال ۱۹۷۸، اتوپوزاید در سال ۱۹۸۳ و ایفوسفامید در سال ۱۹۸۸ ارائه داده است.

سرطان بیضه چیست؟

قسمت مهمی از دستگاه تناسلی مردان را بیضه‌ها تشکیل می‌دهند. این اندام جنسی در مردان بیضی شکل است و داخل کیسه‌هایی قرار دارد. می‌توان گفت رشد جنسی مردان تا حد زیادی وابسته به این قسمت از بدنشان است زیرا هورمون تستوسترون و اسپرم در بیضه‌ها تولید می‌شود. اگر DNA سلول‌های این ناحیه با گذر زمان دچار تغییرات شوند به مرور توده یا تومورهای سرطانی در بیضه‌ها ایجاد می‌شود و سرطان بیضه رخ می‌دهد.

آمار ابتلا به سرطان بیضه

از بین تمام سرطان‌هایی که ممکن است بین مردان اتفاق بیفتد، سرطان بیضه تنها یک درصد آن‌ها را تشکیل می‌دهد و به طور کلی این نوع سرطان معمولا یک نوع نادر محسوب می‌شود.آمار نشان می‌دهد در بریتانیا حدود ۲۳۰۰ نفر سالانه به سرطان بیضه مبتلا می‌شوند. این تعداد از اواسط دهه ۱۹۷۰ تقریبا دو برابر افزایش یافته است.مردان سفید پوست بیشتر از مردانِ دیگر در معرض ابتلا به سرطان بیضه هستند ولی دلیل آن به خوبی مشخص نیست. سرطان بیضه بر خلاف سرطان‌های دیگر، مردان جوان را بیشتر تحت تاثیر قرار می‌دهد و سرطانی غیر معمول محسوب می‌شود.آمار نشان دهنده‌ این است که رده‌ی سنی ۱۵ تا ۴۹ سال در مردان بیشتر به سرطان بیضه مبتلا می‌شوند.بر اساس آمارهای دریافتی در انگلستان و ولز، پس از اینکه این بیماری تشخیص داده می‌شود، حدود ۹۹ درصد مردان به مدت یک سال یا بیشتر زنده می‌مانند و همچنین ۹۸ درصد افراد پس از تشخیص به مدت پنج سال یا بیشتر ممکن است زنده بمانند.آمار از ابتلای ۶۸۶۰۰۰ نفر و از مرگ ۹۴۰۰ نفر در سطح جهان در سال ۲۰۱۵ به سرطان بیضه خبر داده است. نرخ مرگ و میر در کشورهای درحال توسعه دو برابر بیشتر از کشورهای توسعه یافته است.

علائم سرطان بیضه چیست؟

سرطان بیضه هم مانند سایر سرطان ها، از خود علائم و نشانه‌هایی بروز می‌دهد. فردی که به سرطان بیضه مبتلا شده است ممکن است یکی از نشانه‌های زیر را داشته باشد:

• • در قسمت پایینی شکم یا قسمت کشاله‌ی رانش دردناک است.

• • احساس کمر درد دارد.

• • در یک یا هر دو بیضه تورم یا وجود توده‌ای را احساس می‌کند.

• • در کیسه‌های بیضه احساس درد یا ناراحتی را تجربه می‌کند.

• • در کیسه‌های بیضه احساس سنگینی می‌کند.

• • بزرگ شدن و حساس شدن در بافت بیضه‌هایش اتفاق افتاده است.

ناگفته نماند که سرطان بیضه در یکی از بیضه‌ها اتفاق می‌افتد و احتمال خیلی کم است که این نوع سرطان در هر دو بیضه اتفاق بیفتد.

انواع سرطان بیضه

سرطان بیضه مانند دیگر سرطان ها ممکن است انواع مختلفی داشته باشد که هر یک علائم و نشانه های خاص خود را دارد. بر اثر تغییراتی که در سلول بیضه‌ها رخ می‌دهد، سرطان بیضه اتفاق می‌افتد و بر حسب نوع سلول‌هایی که دچار تغییر می‌شوند، سرطان بیضه به دو دسته تقسیم می‌شود:

• • اولین و شایع‌ترین نوع سرطان در بیضه ها، سرطان بیضه سلول زایا نامیده می‌شود. سلول‌هایی که بدن فرد از آن‌ها برای تولید اسپرم استفاده می‌کند، سلول‌های زاینده نامیده می‌شود. اگر این سلول‌های زاینده دچار تغییرات شوند سرطان بیضه سلول زایا اتفاق می‌افتد.

سرطان بیضه سلول زایا به دو دسته تقسیم‌بندی می‌شود:

• • سمینوم ها: این نوع سرطان بیضه در ۲۰ سال قبل شیوع بیشتری داشته است. امروز در حدود ۴۰-۴۵ درصد از سرطان بیضه سلول زایا را تشکیل می‌دهند.

• • غیر سمینوم ها: این نوع سرطان سلول زایا از شیوع بیشتری برخوردار است. تومورهای کیسه زرده، کوریوکارسینوم‌های جنینی، تراتوم‌ها جز این نوع سرطان محسوب می‌شوند.

این دو نوع سرطان سلول زایا، معمولا به شیمی درمانی به خوبی پاسخ می‌دهند. برخی از انواع سرطان بیضه که از شیوع کمتری برخوردار هستند عبارتند از:

• • تومورهای سلول سرتولی: حدود یک درصد از موارد را شامل می‌شود.

• • تومورهای سلول لیدیگ: حدود یک الی سه درصد از موارد را شامل می‌شود.

آیا می توان از سرطان بیضه پیشگیری کرد؟

هیچ راهی برای پیشگیری از سرطان بیضه وجود ندارد و اگر در طول زندگی به سرطان بیضه مبتلا شدید باید به پزشک متخصص اورولوژ مراجعه و درمان مربوطه را شروع کنید و  باید بدانید پیشگیری یا خود درمانی خودسرانه پاسخ نمی‌دهد. با استفاده از درمان‌های مختلفی مثل جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی و … می‌توانیم به درمان بپردازیم.

غربالگری سرطان بیضه به چه صورت است؟

توصیه پزشکان اورولوژیست در این است که خود افراد بیضه‌هایشان را خودآزمایی کنند و هر گونه تغییرات احتمالی یا وجود توده را به دکتر اورولوژ گزارش دهند.همه پزشکان با این خودآزمایی‌ها موافق نیستند زیرا بر این باورند که این خودآزمایی‌ها نمی‌تواند فرد را از مرگ ناشی از سرطان بیضه نجات دهد. به همین دلیل خواهان غربالگری‌های سالیانه توسط پزشکان هستند.با این حال این امر می‌تواند تاحدودی برای شما و سلامتی‌تان کارساز باشد و شما می‌توانید برای خود آزمایی بیضه‌ها آن ها را لمس کنید.

علت سرطان بیضه چیست؟

می‌توان گفت علل دقیق ابتلا به سرطان بیضه نامشخص است. اما طی گذشت زمان تعدادی از عوامل شناسایی شده‌اند که خطر ابتلا به سرطان بیضه را در فرد بالا می‌برد. در زیر به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم.بیضه‌های نزول نکرده: یکی از عللی که سلامت مردان را تهدید می‌کند، کریپتورکیدیسم یا بیضه‌های نزول نکرده نام دارد که یکی از مهم‌ترین علل خطر در ابتلا به سرطان بیضه محسوب می‌شود.حدود ۳ الی ۵ درصد نوزادان تازه متولد شده با بیضه‌هایی داخل شکم متولد می‌شوند. حدود سه یا چهار نوزاد از صد نوزاد بااین مشکل مواجه می‌شوند. این عارضه ممکن است بعد از یک سال از بین برود و بیضه‌ها به پایین بیایند؛ اما در برخی از نوزادان این مشکل به مرور رفع می‌شود.اگر این مشکل به طور طبیعی و خودبه خود برطرف نشود، پزشک اورولوژیست با عمل ارکیدوپکسی بیضه‌های فرد را به حالت طبیعی و به داخل کیسه‌ها باز می‌گردانند.ناگفته نماند این عمل باید در اوایل کودکی صورت بگیرد. پسرانی که به طور غیر طبیعی و با جراحی بیضه‌هایشان به داخل کیسه باز می‌گردد بیشتر از پسرانی که به طور طبیعی بیضه‌هایشان به کیسه باز میگردد در خطر ابتلا به سرطان بیضه هستند.در کل مردانی که بیضه‌های نزول کرده ندارند نسبت به مردانی که بیضه‌هایشان بعد از تولد یا به مرور زمان به پایین آمده است سه برابر بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان بیضه قرار دارند.یکی از علل مهم در ابتلا به همه‌ی سرطان ها، سابقه‌ی خانوادگی است. در سرطان بیضه نیز اگر پدر یا یکی از بستگان نزدیک فرد به سرطان بیضه مبتلا شده باشند، خطر ابتلا به سرطان بیضه افزایش می‌یابد.به طور مثال اگر برادر شخص به سرطان بیضه مبتلا شده باشد، احتمال ابتلای فرد 8 برابر است و اگر پدر شخص به سرطان بیضه مبتلا شده باشد این احتمال ۴ برابر است.باید بیضه‌ها را از نظر اینکه چه شکل و حسی دارند مورد توجه قرار بگیرند و اگر یک بیضه دچار سرطان شد، مواظب بیضه‌ی دیگر باشید.بعد از تشخیص سرطان بیضه و درمان‌های مورد نیاز باید بین ۵ الی ۱۰ سال به طور منظم تحت نظر پزشک متخصص اورولوژ قرار بگیرید.

مراحل مختلف رشد سرطانی سلول های بیضه چیست؟

مانند دیگر سرطان ها، سرطان بیضه هم مراحل مختلفی دارد. هرچه سرطان بیضه در مراحل بالاتری قرار داشته باشد، درمان سخت تر می شود.

• • در اولین مرحله‌ی ابتلا، سرطان بیضه فقط محدود به یک یا هر دو بیضه می‌شود.

• • در مرحله‌ی ثانویه سرطان بیضه به غدد لنفاوی شکم نیز گسترش می‌یابد.

• • در مرحله آخر، این سرطان علاوه بر بیضه و غدد لنفاوی شکم به سایر اندام‌های بدن مثل مغز، کبد، ریه متاستاز می‌دهد. در مورد و مرحله‌ی سوم، درمان بسیار سخت‌تر است.

درمان سرطان بیضه به چه صورت است؟

برای درمان سرطان بیضه راه حل‌های متفاوتی وجود دارد. مهم‌ترین راه‌های درمان معمولا شامل برداشتن قسمتی از بافت بیضه آسیب‌دیده با جراحی (ارکیدکتومی یا ارکیکتومی) است. نکته‌ی قابل توجه این است که این عمل معمولاً بر ناتوانی جنسی و ناباروری مرد و زودانزالی تأثیر قابل توجهی نمی‌گذارد. در ادامه‌ی درمان از شیمی درمانی و پرتو درمانی استفاده می‌شود و بعد از درمان، فرد باید به مدت ۵ سال تحت نظر باشد.

چگونگی تشخیص رشد سرطانی سلول های بیضه

در برخی افراد سرطان بیضه توسط خود شخص با معاینه و خودآزمایی تشخیص داده می‌شود. یا اینکه پزشک اورولوژ در چکاپ سالانه با معاینه‌ی بیضه‌ها وجود توده را در آن کشف می‌کند. برای اینکه مشخص شود این توده چه ماهیتی دارد پزشک دو روش را مدنظر می‌گیرد که عبارتند از:

• • آزمایش خون

• • سونوگرافی

در آزمایش خون سطح تومور مارکرها در خون توسط آزمایشاتی مخصوص صورت می‌گیرد. به طور طبیعی این فاکتورها در خون وجود دارد ولی با این آزمایش مشخص می‌شود که سطح این تومور مارکرها در خون افزایش یافته است یا خیر.در سونوگرافی، توسط متخصص تصویربرداری با استفاده از امواج‌صوتی تصویری از کیسه‌ها و بیضه‌ها نمایان می‌شود و اگر داخل آن‌ها توده یا بافت غیر طبیعی وجود داشته باشد در این تصویر‌ها نمایان می‌شود. ماهیت توده‌ها توسط سونوگرافی نمایان می‌شود.

نتیجه گیری

از این مقاله استنباط می‌شود که یکی از سرطان‌های قابل درمان و حتی بهترین نوع سرطان، سرطان بیضه است.می‌توان گفت تقریباً تمام مردانی که به سرطان سلول زایای بیضه دچار می‌شوند و تحت درمان قرار می‌گیرند، به طور کل درمان می‌شوند و احتمال اینکه بعد از ۵ سال بیماریشان عود کند بسیار کم است. سرطان بیضه بیشتر مردان جوان را تحت تاثیر قرار می‌دهد. برای مشاوره‌ی بیشتر به سایت دکتر با من مراجعه فرمایید.منابع:https://www.mayocilinic.org/diseases-conditions/testicular-canver-care/symptoms-causes/syc-20352986https://www.nhs.uk/conditions/testicular-cancer/#:text=cancer%20of%20the%20testicle%20is.what%20feels%20normal%20for%20you

سرطان مغز استخوان ممکن است از چند سرطان مختلف باشد که استخوان‌های بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سرطان استخوان می‌تواند در استخوان بدن تشکیل شود. با وجود اینکه سرطان استخوان نادر است اما بیشتر در لگن یا استخوان ‌های بلند زانو و پا دیده می‌شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با سرطان استخوان پیشگیری، راه‌های درمان و همچنین علائم و نشانه‌های این بیماری تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

تاریخچه سرطان مغز و استخوان

برخی از اولین شواهد سرطان در میان تومورهای استخوانی فسیل شده، مومیایی های انسانی در مصر باستان و دست نوشته های باستانی یافت می شود. رشدهای حاکی از سرطان استخوان به نام استئوسارکوم در مومیایی ها دیده شده است. همچنین تخریب جمجمه استخوانی که در سرطان سر و گردن دیده می شود نیز پیدا شده است.

بیماری سارکوم استخوان چیست؟

سرطان مغز استخوان تومور‌هایی است که در قسمت‌های مختلف بدن به وجود می‌آید و استخوان‌های مختلف را تحت فشار قرار می‌دهد که می‌تواند بافت‌های سالم استخوان را ضعیف کند و در مواقعی از بین ببرد این بیماری در کودکان، نوجوانان و جوانان بیشتر از بزرگسالان دیده می‌شود.

بررسی آمار بیماران مبتلا به سرطان مغز استخوان

سرطان مغز و استخوان جزء، بیماری‌های خطرناک محسوب می‌شود که درمان آن دشوار و زمان بر خواهد بود. طبق بررسی انجام شده توسط انجمن سرطان آمریکا، آمار سرطان اولیه استخوان و مفاصل برای سال 2023 عبارتند از: حدود 3970 مورد جدید تشخیص داده شده (2160 مورد در مرد، 1810 در زن) حدود 2140 مرگ (1200 مورد در مردان، 940 مورد در زنان).

علائم سرطان استخوان

سرطان استخوان احتمال دارد در هر استخوانی رخ دهد و آن استخوان را درگیر کند، اما  معمولاً بیشتر موارد رخ داده در استخوان های بلند پاها و بازوها بوده است.علائم شایع در این بیماری عبارتند از:

• • درد مداوم استخوانی که با گذشت زمان بدتر می‌شود و تا شب ادامه می‌یابد.

• • تورم و قرمزی (التهاب) بر‌روی استخوان و در صورتی که استخوان آسیب دیده نزدیک مفصل باشد، حرکت را دشوار می‌کند.

• • یک توده قابل توجه روی استخوان.

• • استخوان ضعیفی که راحت تر از حد معمول می شکند (شکستگی).

در‌صورتی که شما یا بستگان شما درد استخوانی دارید که در طول زمان، مداوم، شدید یا بدتر شده است، باید به متخصص ارتوپد یا متخصص خون مراجعه کنید. اگرچه این احتمال بعید است که نتیجه آزمایش شما سرطان استخوان باشد، اما باز هم برای اطمینان خاطر نیاز به بررسی دارد.

انواع سرطان‌های مغز استخوان

نوع سرطان استخوان بستگی به محل قرارگیری تومور در قسمت‌های مختلف بدن دارد در اینجا با رایج‌ترین انواع سرطان استخوان آشنا خواهیم شد.

استئوسارکوم

معروف‌ترین و اولین سرطان بد‌خیم مغز استخوان که بیشتر دامنگیر کودکان و جوانان زیر 20 سال می‌شود این نوع سرطان است و در جاهایی به وجود می‌آید که استخوان درحال رشد کردن باشد بیشتر در استخوان‌های زانو، ران و ساق پا دیده می شود

کندروسارکوم

دومین سرطان شایع مغز استخوان است که مردان بیشتر از زنان دچار این بیماری می‌شوند. این نوع از سرطان بیشتر در افرادی که رشد سریعی در دوران بلوغ دارند و بزرگسالان بالای 40 سال دیده می‌شود، بیشتر استخوان‌های لگن و انگشتان پا و دست را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

سارکوم یوئینگ

این سرطان برای اولین بار توسط سارکوم یوئینگ توصیف و نامیده شد. نوع دیگر سرطان مغز استخوان که تومور‌‌ی به رنگ آبی و بد‌خیم دارد سارکوم یوئینگ نامیده می‌شود. این تومور بیشتر اطراف استخوان‌ها و بافت‌های نرم مانند استخوان باسن، دنده‌های شانه و استخوان بلند پا دیده می‌شود.

کندروسارکوم

کندروسارکوم در اشکال اولیه سلول های غضروفی شروع می‌شود. این دومین سرطان شایع مغز استخوان است. احتمال ابتلای افراد زیر 20 سال به این بیماری کمتر است. اما خطر کندروسارکوم با افزایش سن فزونی خواهد یافت.سرطان کندروسارکوم می‌تواند در هر نقطه ای که غضروف وجود دارد ایجاد و سپس تکثیر شود. اما اکثراً در استخوان هایی مانند استخوان لگن (لگن)، پاها یا بازوها رخ خواهد داد. بعضی از آنها از نای، حنجره، دیواره قفسه سینه، تیغه های شانه، دنده ها یا جمجمه شروع می‌شوند.تومورهای خوش‌خیم (غیر سرطانی) مانند انکوندروما و استئوکندروما درون غضروف رایج تر از کندروسارکوم هستند. این تومورهای غیر‌سرطانی به ندرت اتفاق خواهد افتاد که به سرطان تبدیل شوند. افرادی که در بدن خود تعداد زیادی از این تومور ها را دارند، احتمال ابتلای آنان به سرطان نیز بیشتر خواهد بود اما همچنان رایج نیست.

شیوه درجه بندی نوع کندروسارکوم

سرطان کندروسارکوم دارای درجه بندی‌هایی بین درجه 1 تا 3 است که درجه ها نشان دهنده سرعت رشد احتمالی آنها خواهند بود. هرچه درجه پایین تر باشد، سرعت رشد سرطان نیز کندتر خواهد بود و احتمال گسترش آن کمتر می شود.

• • کندروسارکوم هایی با درجه پایین (درجه 1) که با نام تومورهای غضروفی آتیپیک نیز از آنها یاد می‌شود رشد بسیار کندی داشته و احتمال گسترش آنها بسیار کم است.

• • کندروسارکوم هایی با درجه متوسط (درجه 2) احتمال بیشتری برای گسترش آنها وجود دارد.

• • کندروسارکوم هایی با درجه بالا (درجه 3) بیشترین خطر و احتمال را برای گسترش دارند.

بیشتر کندروسارکوم ها  از نوع درجه یک یا درجه دو هستند.

زیرگروه هایی از کندروسارکوم که کمتر رایج هستند

تعداد اندکی از کندروسارکوم ها دارای ویژگی های متفاوتی بوده که به وسیله میکروسکوپ قابل مشاهده هستند. این زیرگروه های غیر معمول اغلب پیش نمایش (چشم انداز) متفاوتی دارند:کندروسارکوم تمایز نیافته به عنوان کندروسارکوم معمولی شروع به فعالیت می‌کند، سپس قسمتی از بخش های تومور به سلول هایی مانند سارکوم با درجه بالا (مانند استئوسارکوم، فیبروسارکوم، یا سارکوم پلئومورفیک تمایز نیافته درجه بالا) تبدیل می‌شوند.این مدل از کندروسارکوم ها بیشتر در افراد مسن رایج بوده و نسبت به سایر کندروسارکوم رشد بیشتری دارند.نوع دیگری از کندروسارکوم به نام، کندروسارکوم مزانشیمی، اغلب در جوانان رخ خواهد داد.آنها به سرعت رشد بالایی دارند و حتی امکان دارد بعد از درمان نیز، بیماری بازگردد.

فیبروسارکوم استخوان

این نوع از سرطان استخوان، اکثراً در بافت های نرم استخوان ایجاد می‌شود. این بیماری معمولا در میانسالان رخ می‌دهد و اغلب استخوان های پا، بازو و فک را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

تومور سلول غول پیکر استخوان

این نوع از تومور اولیه استخوان می‌تواند خوش خیم (غیر سرطانی) یا بدخیم باشد که نوع غیر سرطانی آن رایج‌ تر است. این نوع از  تومورها اکثراً در افراد بین 20 تا 30 سال پدیدار می‌شوند.این تومورهای غول پیکر استخوان اکثراً نقاطی مثل، پاها (معمولاً نزدیک زانو) یا بازوها را تحت تأثیر قرار می دهند. در اکثر موارد این تومور ها به نقاط دیگر بدن گسترش نخواهند یافت، اما بعد از عمل جراحی توسط جراح ارتوپد امکان بازگشت آنها به محلی که فعالیت خود را در آنجا شروع کرده بودند، وجود دارد.با هر عود در تومور، امکان پیشرفت و گسترش بیماری به سایر قسمت‌های بدن (اغلب به ریه‌ها) بیشتر خواهد شد. به ندرت، یک تومور بدخیم استخوان سلول غول پیکر بدون عود موضعی به سایر نقاط بدن گسترش خواهد یافت.

کوردوما

کوردوما جزء دسته غیر معمول از تومور های استخوانی به حساب می‌آید.این نوع تومور استخوانی در استخوان‌های ستون فقرات، کوردوما اکثراً در پایین ستون فقرات (ساکروم) یا پایه جمجمه رخ می‌دهد. این تومور اکثراً در بزرگسالان بالای سنین 30 سال ایجاد می‌شود. شیوع این بیماری در بدن مردان دو برابر بیشتر از  زنان است. البته این احتمال هم ممکن است که در کودکان نیز ایجاد شود.کوردوما رشد کندی داشته و در اغلب موارد به دیگر اعضای بدن گسترش نخواهد یافت. کوردوما، اگر به طور کامل حذف نشوند، اغلب به همان ناحیه باز‌خواهند گشت. اگر گسترش پیدا کنند، اغلب به غدد لنفاوی، ریه ها یا کبد می‌روند.

راه های پیشگیری از سرطان استخوان

به غیر از قرار گرفتن در معرض اشعه (معمولاً در طول پرتودرمانی)، تا کنون هیچ دلیل شناخته شده ای مرتبط با سبک زندگی یا محیطی برای سرطان مغز استخوان وجود ندارد، بنابراین در حال حاضر هیچ راهی برای محافظت در برابر بیشترین سرطان ها وجود ندارد.فقط می‌توان با تشخیص زودهنگام بیماری، شانس بیشتری برای درمان موفقیت آمیز آن داشت، بنابراین افراد با عوامل خطر شناخته شده تشویق می‌شوند که به طور منظم به پزشک متخصص خون خود مراجعه کنند و با انجام آزمایشات و چکاپ های دوره ای، خطرات را به حداقل برسانند و در صورت ابتلا به بیماری، سریعاً برای درمان آن اقدامات لازم صورت پذیرد. با این حال، بیشتر سارکوم (سرطان) استخوان در افرادی رخ می دهد که هیچ فاکتور خطر شناخته شده ای ندارند.

افرادی که در معرض ابتلا به سرطان استخوان هستند

مانند بسیاری از سرطان ها، خطر ابتلا به سرطان استخوان با افزایش سن افزایش می یابد. اما برای برخی از انواع سرطان مغز استخوان، افراد جوان، بیشتر در معرض خطر هستند. استئوسارکوم در نوجوانان (10 تا 19 سال) شایع تر است. به نظر می رسد که با رشد استخوان ها در دوران بلوغ مرتبط باشد.سارکوم یوئینگ معمولا در کودکان (0 تا 14 سال) و نوجوانان ایجاد می‌شود. اما ممکن است در بزرگسالان رخ دهد. کندروسارکوم و سارکوم سلول دوکی معمولاً در بزرگسالان بین 30 تا 60 سال رخ می‌دهد. کوردوما در بزرگسالان بالای 50 سال شایع تر است.

درمان سرطان مغز استخوان

درمان سرطان استخوان در افراد سالمی که تومور آنها گسترش نیافته یا سرطان از قسمت‌های مختلف بدن به استخوان سرایت نکرده بسیار آسان تر و راحت تر است.درمان سرطان استخوان به عوامل زیادی از جمله نوع سرطان استخوان، میزان رشد و گسترش تومور سرطانی و سن بیمار بستگی دارد. جراحان ارتوپد برای برداشتن تومور از شیمی درمانی (داروی قوی و از بین بردن تومور سرطانی) و رادیوتراپی (پرتو‌ای برای از بین بردن سلول‌های سرطانی) استفاده می‌کنند. در برخی موارد پزشکان برای از بین بردن استخوان سرطانی استخوانی جایگزین می‌کنند اما متاسفانه گاهی قطع عضو ضروری است.

نتیجه

در این مقاله سعی کردیم، با استفاده از منابع معتبر، اطلاعات و راه‌کار های مفیدی در ارتباط با سرطان استخوان، راه‌های پیشگیری و درمان آنها در اختیار شما قرار دهیم. سرطان استخوان جزء بیماری هایی است که راه پیشگیری خاصی برای آن وجود ندارد و اگر کسی در خانواده شما، سابقه این بیماری را دارد، بهتر است هر چند وقت یک بار برای اطمینان و آزمایشات به پزشک مراجعه کنید.مجموعه دکتر با من، با بهره گرفتن از متخصصان مجرب در حوزه انواع تومور ها و سرطان، سعی بر کمک و راهنمایی شما عزیزان داشته و  در مسیر درمان بیماری همراه شما خواهد بود.منابع:

• • https://www.nhs.uk/conditions/bone-cancer/

• • https://www.nhsinform.scot/illnesses-and-conditions/cancer/cancer-types-in-adults/bone-cancer

• • https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/bone-cancer/risks-causes

• • https://www.nhsinform.scot/illnesses-and-conditions/cancer/cancer-types-in-adults/bone-cancer#symptoms-of-bone-cancer

آپاندیس کیسه ای نازک است که به روده ی بزرگ متصل است، اندازه حدودی آن 10 سانتی متر و در قسمت پایین سمت راست معده (شکم) قرار دارد. با اینکه عملکرد دقیق آپاندیس مشخص نیست؛ اما به نظر می رسد به سیستم ایمنی بدن کمک می کند. در ادامه مقاله می خواهیم به بررسی سرطان آپاندیس بپردازیم با ما همراه باشید.

سرطان آپاندیس چیست؟

یکی از انواع سرطان های کمیاب است که در چنین شرایطی سلول های آپاندیس از چرخه  رشد طبیعی خود خارج شده و روز به روز به تعداد آن ها افزوده می شود ‌و سلول های سرطانی بیشتری را در بدن فرد گسترش می دهند. این توده ها به تومور معروف اند و می توانند مانند سایر سرطان ها به ۲ نوع خوش خیم (غیر سرطانی) و بدخیم (سرطانی) تقسیم شوند.

آمار سرطان آپاندیس

بر اساس یافته های مطالعه ای در سال 2020 مشخص شد که بروز تومورهای بدخیم آپاندیس در ایالت متحده در سال 2000 تا 2016 به میزان 232 % افزایش یافته است. در واقع این آمار نشان می‌دهد که به ازای هر 1 میلیون نفر جمعیت سالانه، سرطان آپادنیس 1 یا 2 نفر را تحت تاثیر قرار دهد.

چه علائمی نشان دهنده سرطان آپاندیس است؟

نشانه های سرطان آپاندیس در همه افراد متفاوت است، به طوری که احتمال دارد برخی افراد اصلا علائمی تجربه نکنند یا برخی این علائم ذیل را تجربه کنند.

• • آپاندیسیت (درد سمت راست پایین شکم)

• • افزایش تدریجی سایز دور کمر

• • آسیت (تجمع مایع در شکم)

• • تغییر در حرکات روده

• • فتق

• • توده یا توده ای در تخمدان یا شکم

• • درد

• • تهوع و استفراغ

• • احساس سیری پس از شروع غذا

• • نفخ یا بزرگ شدن سایز شکم

• • درد در ناحیه معده یا لگن

شایع ترین انواع سرطان آپاندیس

تومورهای تغییر شکل داده در سرطان آپاندیس در سه نوع مشاهده می شوند، رایج ترین انواع این سرطان عبارتند از: آدنوکارسینوم موسینوس (اپیتلیال)، نورواندوکرین (کارسینوئیدی)، آدنوکارسینوئید (کارسینوم سلول جام)

1. 1. آدنوکارسینوم موسینوس (اپیتلیال): اپیتلیال یک تومور خوش خیم از سلول هایی هستند که پوشش آپاندیس را تشکیل داده و رشد می کنند. لازم است بدانید این سلول ها ماده ای ژله ای به نام موسین می سازند و به سایر قسمت های بدن می فرستند. تومورهای عصبی که از غدد درون ریز (NETS) آپاندیس تشکیل می شوند و در نوک آپاندیس یافت می شوند؛ اکثر این نوع سرطان با تجمع موسین ها می توانند باعث پاره شدن آپاندیس در شکم شود و باعث بروز بیماری کمیابی به نام سودومیکسوم پریتونی (PMP) شوند. این نئوپلاسم های موسینوس دار نوع نادر و مبهمی از نوع سرطان اپیتلیال هستند و در زیر میکروسکوپ به دو گونه درجه پایین (LAMN) و درجه بالا (HAMN) به نظر می رسند و ممکن است به بقیه قسمت های بدن فرد هم سرایت کنند.

1. 1. نورواندوکرین (کارسینوئیدی): با اینکه حدود نصف بیشتر سرطان های آپاندیس هستند اما از نادرترین نوع توموراند که به کندی رشد می کنند و اکثر افراد سال ها قبل از متوجه شدن به آن مبتلا هستند. این تومورها از سلول هایی به نام انتروکرومافین (ECS) رشد می کنند که مسئولیت ساخت هورمون های شیمیایی موثر در هضم و حرکات روده را برعهده دارند.

1. 1. آدنو کارسینوئید (کارسینوم سلول جام): دارای ویژگی های کارسینوئید ها و آدنوکارسینوم ها است اما بیشتر به آدنوکارسینوم ها شباهت داشته و می تواند از آنها تهاجمی تر باشد.

1. 1. آدنوکارسینوم نوع کولون: ممکن است شبیه به سرطان کولون (روده بزرگ) رفتار کند و اغلب در پایه آپاندیس یافت می شوند.

پیشگیری از این بیماری

بخاطر مشخص نبودن علت سرطان آپاندیس توصیه ی پیشگیرانه ی خاصی برای این سرطان وجود ندارد.

درمان سرطان آپاندیس

اصلی ترین درمان سرطان آپاندیس جراحی و شیمی درمانی است که می توان هر کدام را به تنهایی و یا به صورت ترکیبی پس از تشخیص سرطان توسط متخصص گوارش انجام داد.

• • عمل جراحی سرطان آپاندیس: برای افرادی که در مراحل اولیه ی تشخیص بیماری هستند و در شرایط پایدار سلامتی بهتری قرار دارند مناسب تر است، نوع عمل بستگی به مرحله پیشرفت تومور و سلول هدف آن دارد و انواع مختلفی دارد که به آن می پردازیم.

1. 1. جراحی آپاندکتومی: برداشتن کامل آپاندیس توسط جراح است.

1. 1. جراحی همیکولکتومی: برای تومورهای کارسینوئیدی که بیشتر از 2 سانتی متر هستند، انجام می شود که بخشی از کولونی که در کنار آپاندیس قرار دارد طی این روش برداشته می شود.

1. 1. جراحی پریتونکتومی: اگر سرطان به خارج از روده ی بزرگ گسترش یابد و سایر نواحی شکم را مورد حمله قرار دهد این نوع جراحی توصیه می شود و ممکن است جراح گوارش برداشتن صفاق (پوشش داخلی شکم) را توصیه کند.

1. 1. جراحی کاهش دهنده سلولی: اغلب برای تومورهای غیر کارسینوئیدی توصیه می شود. در این نوع جراحی تومور و مایع اطراف آن برداشته می شود.

• • شیمی درمانی سرطان آپاندیس: استفاده از داروها و سرم ها و محلول ها برای از بین بردن یا کند کردن چرخه ی رشد سلول های سرطانی است که معمولا از 2 نوع شیمی درمانی موضعی و سیستمیک استفاده می شود.

1. 1. شیمی درمانی موضعی: هنگامی که داروهای شیمی درمانی مستقیم به سرطان تحویل داده می شود و در شکم قرار می گیرد و به شیمی درمانی صفاقی هم شناخته می شود.

1. 1. شیمی درمانی سیستمیک: داروهای شیمی درمانی وارد جریان خون می شوند و در سراسر بدن شروع به حرکت می کنند تا سلول های سرطانی که در اندام  ها و بافت های هدف  به سرعت رشد و تقسیم می شوند را پیدا کرده و از بین ببرند. این نوع شیمی درمانی از طریق قطره ای به داخل ورید (داخل وریدی) یا به صورت قرص انجام می شود.

• • پرتودرمانی (رادیوتراپی) سرطان آپاندیس: از پرتوهای با طول موج انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کنند و برای این سرطان، زمانی استفاده می شود که بافت های سرطانی به سایر قسمت های بدن مانند استخوان ها گسترش پیدا کرده باشند که پرتو درمانی می تواند بافت سرطان را کوچک کرده و علائم ناشی از آن را تسکین دهد.

عوامل خطرساز این بیماری

به علت اینکه سرطان آپاندیس یک بیماری ناشناخته و نادر است، عوامل خطر ساز مشخصی ندارد. با این حال برخی از عوامل زیر می توانند خطر بروز این بیماری را افزایش دهند مانند:

• • سیگار کشیدن: به صورتی که احتمال مبتلا شدن در افراد سیگاری بیشتر از افراد غیر سیگاری است.

• • سابقه خانوادگی: بیماران با سابقه خانوادگی سرطان آپاندیس یا سندروم نئوپلازی غدد درون ریز بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند.

• • سابقه پزشکی: بیماران با سابقه بیماری های خاص مثل گاستریت آتروفیک و یا کم خونی حاد را داشته باشند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

• • سن: افزایش سن میزان شانس ابتلا را افزایش می دهد.

• • جنسیت: زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به تومورهای کارسینوئید هستند.

سرطان آپاندیس در چه سنینی شایع است؟

چون جزو سرطان های بسیار نادر به شمار می رود به طوری که در ایالات متحده حدود 1 یا 2 نفر در هر 1 میلیون نفر تحت تاثیر قرار می گیرند،با این وجود مطالعات اخیر حاکی از آن است که در حال افزایش است و این بیماری در افراد بین 50 تا 55 سال شایع تر بوده اما ممکن است در هر سنی رخ دهد.

علت سرطان آپاندیس

علت سرطان آپاندیس به طور قطعی مشخص نشده است و چون ناشناخته است اطلاعات زیادی در این زمینه در دسترس نیست و در خانواده ها رایج نیست، با این وجود برخی از پزشکان گوارش و کبد معتقدند که افزایش سن می تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

تشخیص سرطان آپاندیس

در برخی موارد در زمان جراحی شکم در شرایط مختلف و بعد از آپاندکتومی (حذف آپاندیس با جراحی) برای بررسی موارد مشکوک به آپاندیسیت یافت می‌ شود و اگر پزشک متخصص گوارش احتمال بدهد که بیمار به سرطان آپاندیس مبتلاست، ابتدا با معاینه فیزیکی و سپس آزمایشات بیشتری را انجام میدهد که این آزمایش ها عبارتند از:

• • آزمایشات خون: شامل شمارش کامل سلول های خون (اندازه گیری تعداد و نوع گلبول های سفید، قرمز و پلاکت ها) و همچنین مواد شیمیایی ترشح شده از مارکرهای سرطانی (سلول های سرطانی) می شود.

• • سی تی اسکن: اسکن و گرفتن تصاویر از بافت های داخلی بدن انجام شده و چون قبل از اسکن به رگ ها رنگ تزریق می شود، تصاویر واضح تری از نمونه در دسترس قرار می گیرد که این کار حدود 10-30 دقیقه زمان نیاز دارد.

• • ام آر آی: تصاویر مقطعی دقیقی از بدن گرفته می شود و میزان پیشروی هر تومور را در بدن فرد بیمار نشان می دهد که حدود 30-90 دقیقه طول می کشد.

• • سونوگرافی: از امواج صوتی برای تصویر برداری از داخل بدن استفاده می شود و حدود 15 دقیقه زمان برده و بدون درد است.

• • بیوپسی: گرفتن نمونه کوچکی از بافت برای بررسی دقیق تر

نتیجه

با این مقاله متوجه شدیم که سه نوع سرطان آپاندیس وجود دارد که هم خوش خیم و هم بدخیم است و با تشخیص به موقع پزشک متخصص گوارش میتوانید با روش های درمان آن یعنی شیمی درمانی و جراحی از روند غیرطبیعی چرخه ی رشد سلول های سرطانی جلوگیری کرده و به درمان به موقع بیمار منجر شود. همچنین با نکشیدن سیگار از خطر ابتلا به آن پیشگیری کرد. اگر در مورد چنین مشکلی، سوالی دارید یا نیازمند به راهنمایی پزشک متخصص گوارش و کبد هستید می توانید از پزشکان” دکتر با من” مشاوره بگیرید.منابع

• • https://www.cancer.org.au/cancer-information/types-of-cancer/rare-cancers/appendix-cancer

• • https://www.cancer.gov/pediatric-adult-rare-tumor/rare-tumors/rare-digestive-system-tumors/appendiceal-cancer

• • https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/appendix-cancer