تصویر شاخص نویسنده: بیماری های دریچه ای قلب علت، علائم و درمان آن

دکتر زارعی ، با شرکت در دوره های مختلف و بروزی همچون جراحی ستون فقرات، آندوسکوپی تومور و … دارای دانش بروزی بوده؛ و از این بابت در جراحی های ایشون میتوان جدیدترین متد ها و تکنیک های جراحی ۲۰۲۴ را مشاهده نمود تا بهترین نتیجه را از انجام انواع جراحی های مغز و اعصاب بدست آورید.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری های دریچه ای قلب علت، علائم و درمان آن

قلب دارای چهار دریچه است که شامل دریچه تریسکوسپید، آئورت، میترال و دریچه ریوی است. زمانی که هر کدام از این دریچه ها دچار اختلال شوند، بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب ایجاد می شود.

ما در این مقاله از دکتر با من قصد داریم به صورت مفصل درباره علت، علائم و روش های درمان بیماری دریچه ای قلب صحبت کنیم، با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید.

هر کدام از دریچه های قلب چگونه کار می کنند؟

4 دریچه قلب در محل خروجی 4 دهلیز قلب قرار گرفته اند و جهت یک طرفه جریان خون را به دقت تنظیم می کنند. در واقع این چهار دریچه باعث می شوند که جریان خون به سمت قلب بازنگردد.

خون از طریق دریچه تریکسوپید و دریچه میترال از دهلیزهای چپ و راست وارد بطن ها می شوند. وقتی که بطن ها سرشار از خون شدند، دریچه ها بسته می شوند. بسته شدن دریچه ها باعث انقباض بطن ها و بازگشت خون از بطن ها به سمت دهلیز می شود.

وقتی که بطن ها دچار انقباض می شوند، دریچه آئورت و دریچه ریوی باز می شود و خون از بطن ها به سمت بیرون پمپاژ می شود. خون داخل بطن راست از دریچه ریوی و از طریق شریان ریوی جریان پیدا کرده و خون داخل بطن چپ از طریق دریچه آئورت به رگ اصلی آئورت انتقال پیدا می کند و سپس به کل بدن منتقل می شود.

وقتی که بطن ها انقباض خود را دست می دهند، دریچه های آئورت و ریوی بسته می شوند که باعث عدم بازگشت خون داخل شریان به بطن ها می شود. سپس دوباره دریچه های میترال و تریکوسپید باز می شوند و خون وارد دهلیزها می شود و این فرایند با هر بار تپش قلب ادامه دارد و باعث پمپاژ خون به سایر اندام های بدن می شود.

بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب چیست؟

انواع بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب به شرح زیر است:

  • گشاد شدن دریچه ‌قلب یا رگورژیتاسیون باعث بازگشت خون به قلب و داخل قلب می شود. این بیماری زمانی ایجاد می شود که دریچه به طور کامل بسته نشده است و خون به جای وارد شدن از قلب به داخل شریان ها به داخل قلب بازمی گردد. برگشت خون به قلب اکثرا در اثر افتادگی دریچه یا پرولاپس اتفاق می افتد.
  • افتادگی دریچه یا پرولاپس زمانی رخ می دهد که لت های دریچه در حین بسته شدن دچار برآمدگی شوند. اصولا پرولاپس جزء نارسایی دریچه میترال می باشد.
  • تنگی دریچه میترال: تنگی دریچه زمانی اتفاق می افتد که لت های دریچه قلب ضخیم شوند یا دچار گرفتگی و چسبندگی شوند که همین اتفاق باعث می شود که دریچه ی قلب به طور کامل باز نشود و در نتیجه خون به اندازه کافی از طریق دریچه جریان پیدا نمی کند. برخی از دریچه های قلب به طور همزمان دچار تنگی و مشکل بازگشت خون هستند. تنگی دریچه ی آئورت اصولا از طریق نوار قلب یا اکوکاردیوگرام قابل تشخیص است.
  • انسداد دریچه قلب: در این صورت دریچه قلب به طور کامل بسته شده و راهی برای عبور خون از دریچه نمی باشد.

چه کسانی در خطر ابتلا به بیماری های دریچه ای قلب هستند؟

  • بالا رفتن سن؛
  • سابقه ابتلا به اندوکارتیت عفونی قلب؛
  • سابقه تب روماتیسمی؛
  • داشتن سابقه سکته قلبی؛
  • سابقه نارسایی قلبی؛
  • داشتن سابقه اختلالات دریچه ای قلب در گذشته؛
  • اعتیاد به استفاده از مواد مخدر داخل وریدی؛
  • فاکتورهای خطرزای ابتلا به بیماری عروق کرونری مانند چربی بالا، فشار خون بالا، استعمال دخانیات، مقاومت به انسولین، اضافه وزن، دیابت، تحرک و فعالیت جسمانی کم، بیماری قلبی عروقی و …

علائم بیماری‌ های دریچه ‌ای قلب چیست؟

  • تنگی نفس در حین انجام فعالیت های بدنی یا دراز کشیدن؛
  • ضعف، سرگیجه و گاهی غش کردن؛
  • احساس ناراحتی و درد در قفسه سینه؛
  • تپش قلب؛
  • ورم مچ پا و شکم؛
  • اضافه وزن ناگهانی؛

علت بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب چیست؟

از جمله دلایل اختلالات دریچه ای قلب عبارتند از:

اختلالات و بیماری های قلبی

  • فشار خون بالا؛
  • نارسایی قلبی،
  • گرفتگی شرایین در رگ دریچه آئورت؛
  • حمله قلبی؛

تب روماتیسمی

در صورتی که مبتلا به گلودرد استرپتوکوک یا سایر عفونت های باکتریایی استرپتوکوک باشید و به طور کامل آن را درمان نکنید این وضعیت در آینده باعث اختلالات دریچه ای قلب می شود.

عفونت

برخی از انواع میکروب هایی که وارد جریان خون شده اند وارد قلب می شوند و در این صورت بافت سطحی قلب مانند دریچه های قلب را عفونی می کند. این نوع عفونت که به آن اندوکارتیت عفونی گفته می شود بسیار نادر است اما بسیار جدی و خطرناک است.

سایر دلایل

  • اختلالات سیستم ایمنی بدن، مثل لوپوس می‌تواند به دریچه‌ های آئورت و میترال آسیب بزند.
  • سندرم کارسینوئید؛
  • داروهای رژیمی؛
  • سندرم مارفان؛
  • اختلالات متابولیسم بدن؛
  • پرتو درمانی؛

روش های تشخیص بیماری دریچه ای قلب

پزشک متخصص قلب و عروق ممکن است در هنگام گوش دادن به صدای قلب شما صداهای غیرمعمولی بشنود که مشکوک به بیماری دریچه ای قلب شود. در این صورت پزشک برای تشخیص بهتر اکوکاردیوگرافی را برای تایید یا رد این بیماری تجویز می کند.

درمان بیماری های دریچه ‌ای قلب

بسیاری از افراد مبتلا به بیماری دریچه ای قلب با این بیماری زندگی می کنند و هرگز نیازمند انجام عمل جراحی و سایر روش های درمانی تهاجمی نمی شوند.

اما در صورتی که این بیماری باعث تاثیر منفی در عملیات پمپاژ خون قلب به سایر اندام ها شود به احتمال زیاد نیازمند ترمیم یا تعویض دریچه است. از جمله رایج ترین روش های درمان این بیماری عبارتند از:

  • دارو درمانی؛
  • ترمیم دریچه ‌ی قلب؛
  • تعویض دریچه ‌ی قلب؛

کلام آخر

در صورتی که علائم بیماری ‌های دریچه ‌ای قلب که در این مقاله به آنها اشاره کردیم تجربه کردید، هر چه سریعتر به یک متخصص قلب و عروق مراجعه کنید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید و با روش های درمانی ساده این بیماری را درمان کنید.

اگر مشکوک به این بیماری هستید اما دسترسی به پزشک ندارید، جای هیچ گونه نگرانی نیست همین حالا از طریق سایت دکتر با من می توانید از بهترین متخصصین قلب و عروق کشور مشاوره پزشکی دریافت کنید، تا در صورت لزوم در اولین فرصت به یک مرکز قلب مراجعه کنید.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری های جنسی

    • تبخال
    • هپاتیت سی
    • سوزاک
    • تبخال تناسلی
    • بیماری جنسی جرب
    • اچ‌آی‌وی – HIV
    • آمیبیاز
    • کریپتوسپوریدیوزیس
    • ژیاردیا یا ژیاردیازیس
    • هپاتیت آ
    • شیگلوز یا دیسانتری شیگله
    • ویروس پاپیلوم انسانی
    • شانکروئید یا هموفیلوس دوکرئی
    • کلامیدیا تراکوماتیس
    • گرانولوم مغبنی
    • مایکوپلاسما ژنیتالیوم
    • سیفلیس
    • واژینوز باکتریال
    • بیماری‌های قارچی تناسلی
    • کاندیدیازیس واژن
    • زگیل آبکی
    • تبخال دستگاه تناسلی نوع اول یا لوشیونوز تبخالی
    • تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم یا گنوکوکال آنترولیت
    • هپاتیت ب
    • عفونت تریکوموناس واژینالیس
    • تینیا کروریس یا عفونت قارچی ران
    • شپش عانه
    • لنفوگرانولوما ونروم یا LGV
    • گرانولوم اینگوینال یا دونوایلیتیس لنفوماتوز
    • اورتریت یا التهاب لوله ادراری
    • اوره پلاسما اورولیتیکوم
    • کاندیدا آلبیکنس
    • گاردنلا واژینالیس
لیست تمام بیماری‌ های جنسی و تناسلی بسیار طولانی است. دلیل این موضوع و حجم بیماری ها ارتباط مستقیم و غیر مستقیم پوستی می باشد. به عنوان مثال ممکن است یک بیماری لزوما جنسی نباشد اما اگر نکات لازم و ایمنی را در یک ارتباط جنسی رعایت نکنید امکان دارد دچار بیماری های مختلف، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم شوید. اما تیم تحقیقاتی دکتر با من تلاش کرده در زیر لیستی از بیماری‌ های جنسی و مقاربتی رایج که در طول زمان طولانی در انسان به وجود آمده را جمع آوری کند که شما عزیزان هم می توانید خلاصه هر کدام را مطالعه کنید و یا با کلیک بر روی هرکدام از بیماری ها، مقاله اختصاصی آن بیماری را که برگرفته از کتاب های علمی دانشگاهی و مقالات معروف جهانی بوده مطالعه کنید :

انواع بیماری های جنسی و مقاربتی

بیماری های جنسی یا مقاربتی انواعی از بیماری ها هستند که از طریق سکس یا ارتباط جنسی و انجام حرکات پرخطر به وجود می آید.

تبخال

بیماری تناسلی تبخال یا سیلیس (Syphilis) یک بیماری جنسی عفونی است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود. این بیماری از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های جلوگیری منتقل می‌شود، هرچند ممکن است از طریق تماس مستقیم با زخم‌های باز تبخالی به دیگران نیز منتقل شود. بیماری تبخال در هر سنی و هر جنسی قابل ابتلا است. بیماری تناسلی تبخال در چهار مرحله پیشرفت می‌کند:
    1. مرحله اول (لکه تبخال): در این مرحله، زخمی کوچک و بی درد (تبخال) در محل ورود باکتری به بدن شکل می‌گیرد. این زخم معمولاً در منطقه تناسلی، دهان، شکم یا مقعد قرار می‌گیرد. این زخم ممکن است ناچیز باشد و به طور خودبخود بهبود یابد، به همین دلیل ممکن است افراد بیشتر به آن توجه نکنند.
    1. مرحله دوم (طاسی تبخال): در این مرحله، طاسی‌های قرمز روی بدن ظاهر می‌شوند. این طاسی‌ها می‌توانند در هر بخش از بدن ظاهر شوند و معمولاً غیر دردناک هستند. علاوه بر طاسی‌ها، علائم دیگری مانند تب، خستگی، سردرد، تورم لنفاوی و قرمزی آلت تناسلی نیز ممکن است وجود داشته باشد.
    1. مرحله سوم (مرحله خاموشی): در این مرحله، علائم بیماری تبخال ممکن است به طور کامل بهبود یابند و یا فاقد علائم باشد. اما درواقع باکتری ترپونما پالیدوم همچنان در بدن وجود دارد و ممکن است در این مرحله سالها یا دهه‌ها بعد، عوارض جدی را به وجود آورد.
    1. مرحله چهارم (مرحله مهاجرت باکتری): در این مرحله، باکتری ترپونما پالیدوم به اعضا و ساختارهای داخلی بدن از جمله مغز، قلب، عروق خونی و استخوان‌ها مهاجرت می‌کند و عوارض جدی مانند اختلالات عصبی، مشکلات قلبی، نقص اعصاب جنین در بارداری و ضعف عمومی را ایجاد می‌کند. با توجه به خطرات جدی که بیماری تبخال بهداشتی و جنسیتی به همراه دارد، اهمیت پیشگیری، تشخیص و درمان آن بسیار مهم است. تشخیص و درمان بیماری تبخال بایستی توسط پزشک متخصص زنان یا متخصص اورواوژ صورت بگیرد.

هپاتیت سی

درگیری کبد در بیماری هپاتیت
هپاتیت سی (Hepatitis C) یک بیماری ویروسی است که باعث التهاب کبد می‌شود. ویروس هپاتیت سی (HCV) منتشر شده در خون و سایر مایعات بدنی انسان به راحتی از طریق تماس مستقیم با خون آلوده و یا وسایل تزریقی مشترک، مانند سوزن‌های مشترک، انتقال می‌یابد.

تاریخچه هپاتیت سی

    • در سال 1989، ویروس هپاتیت سی توسط دکتر میکل هوتس، دکتر مارشال هیگینز و تیم تحقیقاتی آنها کشف شد. آنها بر روی نمونه‌های خون از بیمارانی که مبتلا به التهاب کبد ناشی از منابع ناشناخته بودند، کار کردند و ویروس هپاتیت سی را شناسایی کردند.
    • در سال 1990، ویروس هپاتیت سی متمایز از سایر انواع هپاتیت شناخته شد و به عنوان هپاتیت C نامگذاری شد.
    • در سال 1997، آزمون آنتی‌بادی هپاتیت سی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان بین‌المللی خون (ISBT) توصیه شد تا تشخیص بیماران مبتلا به این بیماری را سریعتر و موثرتر کند.
    • از سال 2011، درمان‌های نوین برای هپاتیت سی با استفاده از داروهای ضد ویروسی موثرتر و کاملاً درمانی شروع شدند. این درمان‌ها، با درمان بدون تزریق و استفاده از داروهای خوراکی به مدت معین، توانایی درمان و بهبود کامل در بسیاری از موارد را دارند.
    • در سال 2014، برنامه جهانی بهبود کمیته بین‌المللی حقوق بشر موجب شد به اجرای برنامه‌های سراسری برای کنترل و پیشگیری از هپاتیت سی توجه بیشتری شود.
    • در سال 2016، درمان‌های جدید با داروهای ضد ویروسی مؤثرتر به بازار عرضه شدند و این امکان فراهم شد که بیشتر بیماران مبتلا به هپاتیت سی بهبود یابند. هپاتیت سی هنوز یک چالش جهانی در حوزه بهداشت است و تلاش‌های بیشتری برای کنترل، پیشگیری و درمان این بیماری در حال انجام است.

سوزاک

التهاب عروق در بیماری سوزاک
بیماری جنسی سوزاک یا “سوزاکی” (Suzaki)، به نام رسمی “سندروم آمیزشی سوزاکی” (Kawasaki disease)، یک بیماری التهابی ناشناخته‌ای است که بیشتر در کودکان ظاهر می‌شود. این بیماری در بسیاری از کشورها شناخته شده است و معمولاً بین 6 ماه تا 5 سالگی رخ می‌دهد، اما می‌تواند در سنین دیگر نیز ظاهر شود.

تاریخچه بیماری جنسی سوزاکی

    • در سال 1961، یک پزشک ژاپنی به نام تومیساکو کاوازاکی، اولین بار این بیماری را شناسایی و گزارش کرد. وی به بیماران و کودکانی با علائمی از جمله تب بالا، التهاب مشخص در عروق و علائم دیگر توجه کرد.
    • در سال 1974، نام “سندروم آمیزشی سوزاکی” برای این بیماری توسط یک گروه پزشکی ژاپنی در یک کنفرانس پزشکی در ژاپن پیشنهاد شد.
    • این بیماری در ابتدا فقط در ژاپن شناخته شده بود، اما در سال‌های بعدی گزارش‌هایی از موارد جنسی و آمیزشی سوزاکی در سراسر جهان، از جمله اروپا، آمریکا و کشورهای آسیایی دیگر دریافت شد.
    • تا کنون علت دقیق بیماری جنسی و آمیزشی سوزاکی مشخص نشده است، اما فرضیات مختلفی دربارهٔ عوامل ایجاد آن مطرح شده است، از جمله ویروس یا عوامل عفونی، عوامل ژنتیکی و ناهنجاری سیستم ایمنی بدن. بیماری جنسی سوزاکی همچنان یک مسئله پزشکی و تحقیقاتی فعال است و تلاش‌هایی برای شناخت علت و درمان این بیماری در حال انجام است. تشخیص و درمان زمانی که شبهه‌ای به بیماری جنسی سوزاکی وجود داشته باشد، بایستی توسط متخصص عفونی انجام شود.

تبخال تناسلی

تبخال تناسلی یا سیلیس یک بیماری عفونی است که در سیستم تناسلی مردان و زنان تأثیر می‌گذارد. این بیماری ناشی از عفونت با قارچ سیلیس است که معمولاً از طریق رابطه جنسی انتقال می‌یابد. علائم این بیماری ممکن است شامل التهاب، خارش، قرمزی، تورم و ترشحات نازک و نیمه شفاف از مناطق تناسلی باشد. تبخال تناسلی به‌عنوان یک بیماری جنسی منتقل می‌شود و برای جلوگیری از انتشار آن باید توجه ویژه‌ای به اقدامات پیشگیرانه و درمانی شود. برای تشخیص و درمان تبخال تناسلی، بهتر است با یک پزشک متخصص داخلی و عفونی مشاوره و درمان صحیح را دریافت کنید. پزشک ممکن است آزمایشات لازم را انجام دهد و در صورت تشخیص تبخال تناسلی، داروها و روش‌های درمانی مناسب را تجویز کند. همچنین، استفاده از روش‌های جلوگیری از بیماری و استفاده از روش‌های محافظتی مانند استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی نیز می‌تواند کمک کننده باشد.

بیماری جنسی جرب

جرب یا بیماری جنسی جرب یک بیماری پوستی است که ناشی از عفونت با هماتوپتیک سرباز (سوزن‌ماهی جرب) است. این بیماری به‌طور عمده از طریق تماس مستقیم با یک فرد آلوده، مانند رابطه جنسی، تماس بدنی یا استفاده از وسایل شخصی مثل لباس و غیره منتقل می‌شود. جرب در سراسر جهان وجود دارد و در همه سنین ممکن است رخ دهد. علائم جرب شامل خارش شدید که اغلب شبانه است و در مناطقی مانند کف دست، مچ، زیربغل، کمر و دور موضع تناسلی است. در صورت بروز عفونت بیشتر، ممکن است پوست قرمز و التهابی شود و زخم‌های خراشی کوچک یا خطوط ریز به‌وجود بیایند. علائم دیگر ممکن است شامل خارش شدید در شب، بدون خارش در روزها، خارش شدید پس از استحمام یا تماس با آب گرم و ترشحات مایع بین انگشتان باشد. درمان جرب ممکن است شامل استفاده از کرم‌ها یا لوسیون‌های ضد جرب که حاوی مواد مانند پرمترین، کروتم، بنزیل بنزوآت و غیره هستند، باشد. همچنین، بهتر است همه افرادی که با فرد مبتلا به جرب تماس داشته‌اند، همزمان و به صورت موازی درمان شوند. همچنین، محیط‌هایی که ممکن است آلوده باشند، مانند لباس، تخته‌کلید و غیره، باید بازدیدهای منظم و به‌صورت کامل تمیز شوند. در هر صورت، بهتر است با دکتر پوست خود مشورت کنید تا تشخیص و درمان صحیح را دریافت کنید و راهنمایی‌های لازم را درباره جلوگیری از انتشار بیماری و درمان موثر بیشتر دریافت کنید.

اچ‌آی‌وی HIV

استفاده از کاندوم در پیشگیری از بیماری ایدز
بیماری اچ‌آی‌وی (HIV) یک بیماری ویروسی است که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می‌کند. ویروس اچ‌آی‌وی باعث ایجاد عفونت در سلول‌های سیستم ایمنی بدن می‌شود و می‌تواند به طور تدریجی باعث ضعف سیستم ایمنی بدن شود و بیماری ایدز را به وجود آورد. عفونت اچ‌آی‌وی از طریق موارد زیر منتقل می‌شود:
    • روابط جنسی بدون استفاده از روش های محافظتی مانند کاندوم با شخص آلوده.
    • تماس مستقیم با خون یا مایعات بدنی آلوده، مانند استفاده از سوزن‌های آلوده، تزریق مشترک مواد مخدر و یا تزریق خون ناامن.
    • انتقال از مادر به نوزاد در هنگام بارداری، زمان تولد یا شیردهی.
علائم بیماری اچ‌آی‌وی HIV ممکن است در مراحل اولیه ضعیف و غیرخاص باشد، اما در مراحل پیشرفته می‌تواند شامل علائم مانند خستگی مزمن، کاهش وزن، تب پ ersistent، عفونت‌های مکرر و عفونت‌های خطرناک باشد.در حال حاضر، درمان‌های موثری برای کنترل بیماری اچ‌آی‌وی وجود دارد. درمان معمولاً شامل داروهای ضد ویروسی اچ‌آی‌وی (آنتی‌ویروس) است که با کنترل تکثیر ویروس، ایجاد عفونت‌های جدید و سیستم ایمنی بدن را کاهش می‌دهند و تضعیف می کند.برای جلوگیری از ابتلا به بیماری اچ‌آی‌وی، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
    • استفاده از روش‌های محافظتی در روابط جنسی، مانند استفاده از کاندوم.
    • استفاده از سرنگ و سوزن تمیز و یکبار مصرف در صورت نیاز به تزریق.
    • عدم استفاده مشترک سرنگ، سوزن و سایر وسایل تیز و بریده‌ای که ممکن است خون آلوده را به‌خود جذب کنند.
    • دریافت تست اچ‌آی‌وی و از انجام آزمایشات قبل از ازدواج و همچنین پیش از بارداری اطمینان حاصل کنید.
در صورت بارداری، درمان مناسب و مراقبت‌های پزشکی دریافت کنید تا خطر انتقال اچ‌آی‌وی به نوزاد کاهش یابد. مهمترین نکته این است که با مشاوره پزشک زنان و دکتر اورولوژ و یا متخصص سکس تراپ و پیروی از راهنمایی‌های ارائه شده، می‌توانید اقدامات مناسبی برای جلوگیری از ابتلا به ویروس اچ‌آی‌وی انجام دهید.

آمیبیاز

درد شکمی و دل درد در بیماران آمیبیاز
بیماری آمیبیاز یا آمیبیازیس، عفونتی است که توسط آمیب‌های انتاموبا هیستولیتیکا ایجاد می‌شود. این آمیب‌ها معمولاً از طریق مصرف آب یا مواد غذایی آلوده و یا در روابط پر خطر که شامل حرکات پر خطر و … به دست می‌آیند. آمیبیاز بیشتر در مناطقی با آب و فضای بهداشتی ضعیف و یا در رابطه های جنسی با افرادی که بهداشت شخصی ضعیفی دارند رخ می‌دهد. علائم بیماری آمیبیاز ممکن است متنوع باشد و از نهایت خفیف تا شدیدترین حالت‌ها متفاوت باشد. برخی از علائم شایع شامل اسهال شدید با خون و مخاط، درد شکمی و دل درد، تب، تشنج، تغییرات در وزن و اشتها، خستگی و ضعف عمومی است. برخی از افراد مبتلا به آمیبیاز ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند ولی به عنوان بارندگان آمیب‌ها به دیگران منتقل کنند. برای تشخیص بیماری آمیبیاز، نمونه‌برداری از مدفوع و تست آزمایشگاهی جهت تشخیص آمیب‌ها وجود دارد. درمان آمیبیاز معمولاً شامل مصرف داروهای ضدآمیب مثل مترونیدازول یا تینیدازول است.

کریپتوسپوریدیوزیس

ضعف و خستگی در بیماری کریپتوسپوریدیوزیس
بیماری کریپتوسپوریدیوزیس یا کریپتوسپوروز، عفونتی است که توسط یک انگل میکروسکوپی به نام کریپتوسپوریدیوم ایجاد می‌شود. این انگل در بیشتر حیوانات و همچنین در انسان وجود دارد. انتقال بیماری به انسان معمولاً از طریق مصرف مواد غذایی یا آب آلوده یا در رابطه جنسی پر خطر و حرکات ناسالم مانند مصرف فضولات انسانی و غیره به کیست‌های انگل صورت می‌گیرد. علائم بیماری کریپتوسپوریدیوزیس ممکن است متنوع باشد و بستگی به سیستم بدنی و سطح عفونت داشته باشد. بیماری ممکن است به صورت بیماری خفیفی با اعراض عمومی مانند تب، خستگی، درد عضلانی و عملکرد ضعیف عضلات، یا به صورت بیماری شدیدتر با درگیری سیستم عصبی مرکزی، عضلات قلبی و دیگر اعضا صورت بگیرد. برای تشخیص بیماری کریپتوسپوریدیوزیس، معمولاً نمونه‌برداری و آزمایشگاهی از خون یا نمونه‌های بیولوژیکی دیگر (مانند مایع نخاعی یا عضلات) صورت می‌گیرد. درمان بیماری کریپتوسپوریدیوزیس عموماً شامل مصرف داروهای ضدپارازیتیک مانند سولفادیازین و پیریمتامین است. همچنین، برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیف دارند، ممکن است نیاز به درمان مکمل با داروهای ضدعفونی دیگر داشته باشند. مهمترین نکته این است که با رعایت بهداشت شخصی و محیطی و مصرف مواد غذایی بهداشتی، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری کریپتوسپوریدیوزیس را به طور قابل توجهی کاهش دهید.

ژیاردیا

نفخ و درد شکمی در بیماری ژیاردیا یا ژیاردیازیس
بیماری ژیاردیا یا ژیاردیازیس، یک بیماری عفونی است که توسط یک انگل به نام ژیاردیا ایجاد می‌شود. این انگل در تمام انسان‌ها و حیوانات گوارشی وجود دارد و می‌تواند از طریق مصرف آب یا مواد غذایی آلوده وارد بدن شود. علائم بیماری ژیاردیا ممکن است متنوع باشد و بستگی به نوع ژیاردیا و شدت عفونت داشته باشد. برخی از علائم شایع شامل اسهال، کاهش اشتها، تب، افت وزن، نفخ، درد شکمی و استفراغ است. علائم معمولاً بعد از یک تا دو هفته از زمان عفونت ظاهر می‌شوند و ممکن است مدت طولانی (چند هفته تا چند ماه) به طول بیانجامد. برای تشخیص بیماری ژیاردیا، معمولاً نمونه‌برداری از مدفوع یا نمونه‌های دیگر مانند آب معده و انجام آزمایشات آزمایشگاهی از جمله آزمایش میکروسکوپی مدفوع، آزمایش PCR و آزمایش سرولوژیک لازم است. درمان بیماری ژیاردیا معمولاً شامل مصرف داروهای ضدپارازیتیک مانند مترونیدازول یا تینیدازول است. در برخی موارد، بسته به شدت عفونت و وضعیت بیمار، درمان مکمل با داروهای دیگر مانند نیتازوکسانید نیز تجویز می‌شود. مهمترین نکته این است که با رعایت بهداشت شخصی و محیطی، می‌توانید خطر ابتلا به بیماری ژیاردیا را به‌طور قابل توجهی کاهش دهید.

هپاتیت آ

هپاتیت آ به طور عمومی از طریق رابطه جنسی مستقیماً منتقل نمی‌شود. اصلی‌ترین راه انتقال هپاتیت آ، مصرف آب و مواد غذایی آلوده به ویروس هپاتیت A (HAV) است. ویروس HAV به طور معمول از طریق آب آلوده یا مواد غذایی نشسته یا کمتر پخته و بهداشتی منتقل می‌شود. بنابراین، رابطه جنسی به‌عنوان راه اصلی انتقال هپاتیت آ در نظر گرفته نمی‌شود. با این حال، در شرایطی که فردی با هپاتیت آ بیمار و آلوده به ویروس HAV باشد و به صورت مستقیم با شخص دیگری رابطه جنسی داشته باشد، ممکن است ویروس به صورت تحت‌الشعاعی انتقال پیدا کند. اما این حالت نادر و بسیار غیرمعمول است و راه‌هایی مانند مصرف آب و مواد غذایی آلوده به ویروس هپاتیت A اصلی‌ترین راه‌های انتقال هپاتیت آ هستند. به هر حال، در صورت وجود بیماری هپاتیت آ در هر فرد، بهتر است از رابطه جنسی بی‌اطمینان با شخصی که با این بیماری مبتلا است، خودداری کنید و در صورت نیاز، با پزشک داخلی یا دکتر عفونی مشورت کنید.

شیگلوز

اسهال شدید و تب از علائم بیماری شیگلوز یا دیسانتری شیگله
بیماری شیگلوز یا دیسانتری شیگله از طریق رابطه جنسی به صورت مستقیم منتقل نمی‌شود. شیگلوز یک بیماری عفونی روده‌ای است که توسط باکتری شیگلا (Shigella) ایجاد می‌شود. راه‌های انتقال شیگلوز عمدتاً از طریق مدفوع آلوده و بهداشت نامناسب است. شیگلا از طریق مدفوع آلوده به بدن انسان وارد می‌شود، مانند نبود بهداشت مناسب در دستشویی، مصرف آب یا مواد غذایی آلوده به شیگلا و انتقال غذاهایی که به‌وسیله افراد آلوده به شیگلا لمس شده‌اند. همچنین، انتقال مستقیم از طریق رابطه جنسی نیز به‌صورت نادری گزارش شده است، اما راه اصلی انتقال شیگلوز به وسیله رابطه جنسی نیست. با رعایت بهداشت شخصی و محیطی و مصرف مواد غذایی بهداشتی، می‌توانید خطر ابتلا به شیگلوز را به‌طور قابل توجهی کاهش دهید. در صورت بروز علائم شیگلوز مانند اسهال شدید و تب، بهتر است به پزشک عفونی مراجعه کنید.

ویروس پاپیلوم انسانی یا HPV

خونریزی غیرطبیعی در ناحیه تناسلی در بیماری ویروس پاپیلوم انسانی
ویروس پاپیلوم انسانی (Human Papillomavirus یا HPV) یک ویروس عفونی است که به صورت انتقال جنسی یا تماس مستقیم با پوست وارد بدن انسان می‌شود. این ویروس می‌تواند در مناطق مختلفی از بدن مانند ناحیه تناسلی، مقعد، دهان و گلو، گلودرد و بینی عفونت ایجاد کند. بیشتر افرادی که به ویروس HPV آلوده می‌شوند، بدون اینکه از آن آگاه باشند، هیچ علامتی ندارند و بیماری را به دیگران منتقل می‌کنند. اما در برخی موارد، HPV می‌تواند علائمی مانند زگیل، خارش، زخم‌های کوچک، خونریزی غیرطبیعی در ناحیه تناسلی، مقعد یا سایر مناطق بدن ایجاد کند. ویروس HPV می‌تواند به بیماری‌ های جنسی مانند زگیل های تناسلی (Genital warts) و عفونت‌های سرطانی ناشی از HPV منجر شود. برخی از انواع ویروس HPV باعث ایجاد سرطان های مختلف می‌شوند، از جمله سرطان گردن رحم، سرطان مقعد، سرطان تناسلی مردان (سرطان پنیس، سرطان مجرای ادراری و سرطان مقعد مردان) و سرطان دهان و گلو. جهت پیشگیری از عفونت HPV و بیماری‌های مرتبط، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:
    • استفاده از روش‌های موثر برای جلوگیری از بارداری غیرمطلوب و عفونت‌های جنسی، مانند استفاده از کاندوم و واکسیناسیون HPV.
    • مراقبت از بهداشت شخصی و بهداشت تناسلی، از جمله شستن منظم دست‌ها و استفاده از روش‌های بهداشتی در روابط جنسی.
    • اجتناب از تماس مستقیم با زگیل‌ها و موارد مشابه و عدم استفاده اشتراکی از عوامل بهداشتی شخصی مانند لوازم اصلاح و محصولات بهداشتی شخصی.
با این حال، مهمترین اقدام برای مقابله با HPV، واکسیناسیون است. واکسن‌های HPV در دسترس هستند و با ایجاد ایمنی در برابر انواع ویروس‌های HPV متداول، می‌توانند خطر ابتلا به عفونت و بیماری‌ های مرتبط را به شدت کاهش دهند.

شانکروئید (هموفیلوس دوکرئی)

بیماری شانکروئید یا هموفیلوس دوکرئی (Haemophilus ducreyi) یک بیماری عفونی جنسی است که نیاز به تماس مستقیم جنسی برای انتقال دارد. این بیماری عمدتاً از طریق رابطه جنسی نامناسب یا بی‌اطمینان با فرد آلوده منتقل می‌شود. از جمله عوامل خطر ابتلا به شانکروئید، مشارکت در روابط جنسی بی‌اطمینان یا بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم است. بیماری شانکروئید باعث ایجاد زخم‌های قرمز و دردناک در ناحیه تناسلی می‌شود، که ممکن است همراه با تورم، خارش و ترشحات غیرطبیعی باشد. این علائم عموماً در عرض چند روز تا یک هفته پس از انتقال ویروس ظاهر می‌شوند. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک فوق تخصص زنان و یا فوق تخصص اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید.

کلامیدیا تراکوماتیس

سوزش و خارش هنگام ادرار کردن در بیماری کلامیدیا تراکوماتیس
بیماری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) یک بیماری عفونی جنسی است که نیاز به تماس جنسی یا تماس مستقیم با مایعات بدنی آلوده دارای این باکتری دارد. این بیماری عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم، تماس مستقیم محلول‌ها، تماس با ترشحات بدنی یا انتقال از مادر به نوزاد در زمان زایمان منتقل می‌شود. بیماری کلامیدیا تراکوماتیس ممکن است بدون نمایان علائم و عوارض واضح ظاهر شود، به‌طوری‌که بسیاری از افراد آلوده به این باکتری هیچ علامتی ندارند. در برخی افراد، ممکن است علایم مانند ترشحات غیرطبیعی از ناحیه تناسلی، سوزش و خارش در ناحیه تناسلی، سوزش و خارش هنگام ادرار کردن، درد در ناحیه تناسلی و درد هنگام رابطه جنسی ظاهر شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک اورولوژ یا دکتر زنان مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. همچنین، پزشک ممکن است تست کلامیدیا را برای تشخیص دقیق تر این عفونت انجام دهد.

گرانولوم مغبنی

زخم های قرمز و دردناک در ناحیه تناسلی در بیماری گرانولوم مغبنی
بیماری گرانولوم مغبنی یا مغبنی دراکون (Granuloma Inguinale) یک بیماری جنسی نادر است که نیاز به تماس مستقیم جنسی با فرد آلوده دارد. این بیماری از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم و تماس مستقیم محلول‌ها و جرم‌ها منتقل می‌شود. بیماری گرانولوم مغبنی عمدتاً باعث ایجاد زخم‌های قرمز و دردناک در ناحیه تناسلی و مناطق نزدیک آن می‌شود. این زخم‌ها در طول زمان بزرگتر می‌شوند و می‌توانند خراش‌ها و ترشحات غیرطبیعی داشته باشند. در صورت عدم درمان، ممکن است زخم‌ها گسترش یابند و باعث تخریب بافت‌های محلی شوند. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک متخصص زنان یا متخصص اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم انجام دهد و در صورت لزوم درمان متناسب را تجویز کند.

مایکوپلاسما ژنیتالیوم

درد در ناحیه تناسلی در بیماری مایکوپلاسما ژنیتالیوم
بیماری مایکوپلاسما ژنیتالیوم (Mycoplasma genitalium) یک عفونت جنسی است که نیاز به تماس جنسی با فرد آلوده دارد. این باکتری عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم منتقل می‌شود. عفونت مایکوپلاسما ژنیتالیوم در بسیاری از موارد بدون علائم مشخص ظاهر می‌شود. با این حال، در برخی افراد ممکن است عوارضی شامل ترشحات غیرمعمول از ناحیه تناسلی، سوزش و خارش در ناحیه تناسلی، سوزش هنگام ادرار کردن، درد در ناحیه تناسلی و درد هنگام رابطه جنسی ظاهر شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به دکتر زنان یا اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم، آزمایشات و در صورت لزوم، تست مایکوپلاسما ژنیتالیوم انجام دهد و درمان مناسب را تجویز کند.

سیفلیس (ترپونما پالیدوم)

رعایت اصول بهداشتی و استفاده از وسایل پیشگیری در بیماری های جنسی
بیماری سیفلیس جزو بیماری های جنسی است که توسط باکتری Treponema pallidum منتقل می‌شود. انتقال سیفلیس بیشتر از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از روش‌های موثر مانند کاندوم اتفاق می‌افتد. این باکتری قادر است از طریق زخم‌های باز، شکستگی‌ها یا صدمات ریزشده در اعضای تناسلی به بدن فرد سالم منتقل شود. علائم اولیه سیفلیس ممکن است شامل زخم قرمز و بی‌درد در ناحیه تناسلی، آفت‌های بدون درد در دستگاه تناسلی، لکه‌ها یا زخم‌های پوستی در سر و گردن، خستگی، تب، سردرد و تورم لنفاوی باشند. در صورت عدم درمان، سیفلیس می‌تواند به مراحل پیشرفته‌تری مانند سیفلیس دوم، سیفلیس لاتنس و سیفلیس تاخیری منتقل شود که ممکن است عوارض جدی و بلایای جسمی و عقلی داشته باشد. در صورت مشاهده علائم مشکوک در ناحیه تناسلی یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به پزشک زنان یا اورولوژ مراجعه کنید تا تشخیص درست و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیق تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم انجام دهد و در صورت لزوم، درمان مناسب را تجویز کند.

واژینوز باکتریال

بیماری واژینوز باکتریال یک عفونت ناشی از تغییر تعادل باکتری‌های طبیعی در دستگاه تناسلی زنان است. این بیماری معمولاً ناشی از رشد بیش از حد باکتری‌های معمول در واژن است و نیازی به تماس جنسی مستقیم برای انتقال آن نیست. با این حال، تماس جنسی ممکن است به افزایش خطر ابتلا به این بیماری منجر شود. علائم واژینوز باکتریال ممکن است شامل ترشحات واژینال بو دار و غیرطبیعی، خارش و سوزش در ناحیه تناسلی، سوزش هنگام ادرار کردن و درد هنگام رابطه جنسی باشد. در برخی از موارد، این عفونت بدون علائم ظاهر می‌شود. در صورت مشاهده علائم مشکوک در واژن یا هر علامت غیرطبیعی دیگر، بهتر است به فوق تخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید. پزشک زنان می‌تواند بر اساس علائم و آزمایشات لازم تشخیص دقیق‌تری را برای شما قائل شود و درمان مناسب را تجویز کند.

قارچ

بهداشت شخصی و بهداشت تناسلی برای پیشگیری از بیماری های قارچی تناسلی
بیماری‌ های قارچی تناسلی عفونت‌هایی هستند که توسط قارچ‌های خاصی در مناطق تناسلی انسان ایجاد می‌شوند.برخی از بیماری‌ های قارچی تناسلی عبارتند از:
    • عفونت قارچی واژن (واژینیت قارچی): در این بیماری، قارچ‌های مانند Candida albicans باعث التهاب و التهاب در واژن می‌شوند. علائم آن شامل خارش، سوزش، ترشحات قارچی و التهاب در ناحیه واژینال است.
    • عفونت قارچی پوست تناسلی: قارچ‌هایی مانند Candida می‌توانند باعث عفونت پوست تناسلی شوند. علائم آن شامل خارش، سوزش، قرمزی و التهاب پوست تناسلی است.
    • عفونت قارچی کاندیدیازیس راحتیونال: این بیماری ممکن است در نواحی تناسلی و آنوس رخ دهد و علائمی مانند خارش، سوزش و قرمزی را به همراه داشته باشد.
برای تشخیص و درمان بیماری‌ های قارچی تناسلی بهتر است به متخصص داخلی عفونی مراجعه کنید. پزشک عفونی می‌تواند با بررسی علائم، انجام آزمایش‌های لازم و تجویز داروهای ضد قارچ مناسب، شما را درمان کند. همچنین، برای جلوگیری از ابتلا به بیماری‌ های قارچی تناسلی، حفظ بهداشت شخصی و بهداشت ناحیه تناسلی مهم است، مانند شستشوی منظم با آب و صابون ناحیه تناسلی و استفاده از لباس‌های مناسب و تمیز.

کاندیدیازیس واژن

استفاده از ضدقارچ‌ها مانند کرم‌ها، قرص‌ها یا محلول‌های ضد قارچ در بیماری کاندیدیازیس واژن
کاندیدیازیس واژن یک نوع عفونت قارچی است که توسط قارچ Candida albicans در واژن ایجاد می‌شود. این قارچ به طور طبیعی در برخی از مناطق بدن مانند دهان، روده و مجرای تناسلی موجود است. با این حال، در شرایطی که تعادل قارچ‌های طبیعی در واژن به هر دلیلی بهم برخورد کند، می‌تواند رشد و تکثیر کند و عفونت کاندیدیازیس را ایجاد کند. علائم کاندیدیازیس واژن شامل موارد زیر می‌باشد:
    • خارش و سوزش در واژن و منطقه اطراف آن
    • قرمزی و التهاب در واژن
    • ترشحات قارچی، که معمولاً سفید، لبنی و خمیری هستند
    • درد و سوزش هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی
برای تشخیص و درمان کاندیدیازیس واژن، بهتر است به پزشک زنان مراجعه کنید. پزشک معمولاً با بررسی علائم، انجام آزمایش و بررسی نمونه ترشحات واژن، تشخیص را تایید می‌کند. درمان معمولاً شامل استفاده از ضدقارچ‌ها مانند کرم‌ها، قرص‌ها یا محلول‌های ضد قارچ است که به صورت موضعی یا سیستمیک (درون بدن) مصرف می‌شوند.همچنین، برای جلوگیری از تشدید عفونت و پیشگیری از کاندیدیازیس واژن می‌توانید رعایت موارد زیر را در نظر بگیرید:
    • حفظ بهداشت شخصی و بهداشت تناسلی منظم، شامل شستشوی منظم واژن با آب و صابون ناحیه تناسلی.
    • استفاده از لباس‌های مناسب و تمیز، به خصوص لباس ‌های زیراندام که باید از نوع نرم و تهویه‌دار باشند.
    • استفاده از پد‌های بهداشتی تنفسی و تعویض منظم آن‌ها.
    • اجتناب از استفاده از صابون‌ها و محصولات شیمیایی تحریک‌کننده در محدوده واژن.
    • استفاده از کاندوم در هنگام روابط جنسی ممکن است به کاهش خطر ابتلا به کاندیدیازیس کمک کند.
به هر حال، بهترین راه حل برای تشخیص دقیق و درمان موثر بیماری کاندیدیازیس واژن ارتباط با متخصص زنان است. پزشک شما می‌تواند تشخیص دقیق‌تری را بر اساس علائم و آزمایشات لازم برای شما قائل شود و درمان مناسب را تجویز کند.

زگیل آبکی

بیماری زگیل آبکی، یا به طور علمی نامیده می‌شود “گونوره”، یک عفونت باکتریایی جنسی است. این بیماری توسط باکتری Neisseria gonorrhoeae ایجاد می‌شود و معمولاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم منتقل می‌شود. باکتری زگیل آبکی می‌تواند به عنوان عامل اصلی عفونت‌های دستگاه تناسلی زنان و مردان شناخته شود. علائم بیماری زگیل آبکی ممکن است متفاوت باشد و بستگی به جنسیت و محل عفونت داشته باشد. در مردان، علائم شامل سوزش و درد هنگام ادرار کردن، ترشحات رنگ سبز یا زرد از اعضای تناسلی، قرمزی و التهاب در ناحیه اطراف آلت تناسلی است. در زنان، علائم می‌توانند ضعیفتر و نامشخص تر باشند و شامل سوزش و درد هنگام ادرار کردن، ترشحات زرد یا سبز از واژن، درد در ناحیه پایین شکم و خونریزی بین دوره‌های قاعدگی است. برای تشخیص و درمان بیماری زگیل آبکی، بهتر است به متخصص عفونی مراجعه کنید. پزشک معمولاً با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید می‌کند. درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، برای جلوگیری از انتشار بیماری، استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم به هنگام روابط جنسی و تماس جنسی کامل می‌تواند مفید باشد.

تبخال دستگاه تناسلی نوع اول (HSV)

بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع اول، به طور علمی به نام “لوشیونوز تبخالی” یا “Chancroid” شناخته می‌شود. این بیماری عفونتی است که به طور اصلی توسط باکتری Haemophilus ducreyi ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری معمولاً از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم صورت می‌گیرد. علائم بیماری تبخال نوع اول شامل موارد زیر می‌شود:
    • ظاهر زخم‌های دردناک و آفت‌های قرمز یا خارش‌آور روی ناحیه تناسلی، به خصوص در مردان.
    • افزایش حجم و درد در لنفوزدهای اطراف ناحیه تناسلی.
    • ترشحات زرد یا سبز از زخم‌ها.
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بهتر است به دکتر اورولوژ یا متخصص بیماری های مقاربتی مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید یا رد می‌کند. در صورت تشخیص تبخال، درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، ممکن است به شما توصیه شود در دوران درمان از روابط جنسی خودداری کنید تا جلوگیری از انتشار بیماری به دیگران صورت گیرد.

تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم (HSV)

بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم، به طور علمی با نام “گنوکوکال آنترولیت” یا “گنوکوکال اورترایتیس” شناخته می‌شود. این بیماری نیز توسط باکتری با نام Neisseria gonorrhoeae ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری معمولاً از طریق روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم صورت می‌گیرد.علائم بیماری تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم در مردان و زنان ممکن است متفاوت باشد.در مردان، علائم شامل موارد زیر می‌شود:
    • سوزش و درد هنگام ادرار کردن.
    • ترشحات زرد، سبز یا قهوه‌ای از اعضای تناسلی.
    • التهاب و قرمزی در ناحیه آلت تناسلی.
در زنان، علائم بیماری ممکن است نامشخص یا ضعیف باشد و به طور معمول علائم زیر را شامل می‌شود:
    • سوزش و درد هنگام ادرار کردن.
    • ترشحات زرد یا سبز از واژن.
    • خونریزی بین دوره‌های قاعدگی.
    • درد یا آفت‌ها در ناحیه تناسلی.
در صورت مشاهده هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک زنان یا متخصص اورولوژ مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و بررسی نمونه‌برداری، تشخیص را تایید یا رد می‌کند. در صورت تشخیص تبخال دستگاه تناسلی نوع دوم، درمان عموماً شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها برای کنترل عفونت است. همچنین، ممکن است به شما توصیه شود در دوران درمان از روابط جنسی خودداری کنید تا جلوگیری از انتشار بیماری به دیگران صورت گیرد.

هپاتیت ب

تهوع و افت اشتها در بیماران مبتلا به هپاتیت ب
بیماری هپاتیت ب (Hepatitis B) می‌تواند از طریق رابطه جنسی به انتقال یابد. ویروس هپاتیت ب (ویروس HBV) در خون و مایعات بدنی مانند منی و مایع اسپرم حضور دارد و در صورت انتقال این مایعات بین افراد، مخصوصاً در طول روابط جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم، انتقال می‌یابد. علائم هپاتیت ب می‌تواند متنوع باشد و در برخی از موارد به طور ظاهری نمایان نمی‌شود. اما علائم شایع شامل موارد زیر می‌تواند باشد:
    • خستگی شدید و ضعف عمومی
    • تب و عارضه‌های سردرد و درد عضلانی
    • افت اشتها و تهوع
    • رنگ پریدن ادرار (زردی)
    • رنگ پریدن پوست و مخاط (زردی پوستی)
برای تشخیص و درمان هپاتیت ب، بهتر است به پزشک متخصص خون یا متخصص گوارش و کبد مراجعه کنید. پزشک ممکن است با بررسی علائم، انجام آزمایشات خونی (برای تشخیص ویروس HBV و میزان تاثیر بر کبد) و مشاوره لازم، تشخیص را تایید یا رد کند. در صورت تشخیص هپاتیت ب، درمان ممکن است شامل داروهای ضد ویروسی و مراقبت‌های حمایتی باشد.مهمترین راه‌های پیشگیری از انتقال هپاتیت ب از طریق رابطه جنسی عبارتند از:
    • استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم به طور مداوم و صحیح هنگام روابط جنسی
    • اطمینان از استفاده از وسایل تمیز و ضدعفونی برای سایر فعالیت‌های جنسی مانند تمیز کردن اسباب بازی‌ها و وسایل جنسی قبل و بعد از استفاده
    • انجام واکسیناسیون هپاتیت ب و دریافت دوره کامل واکسین هپاتیت ب
توجه داشته باشید که مشاوره و راهنمایی دکتر گوارش و کبد شما را درباره تشخیص، درمان و پیشگیری از هپاتیت ب بهترین شکل هدایت خواهد کرد.

تریکومونیازیس

سوزش ادرار در بیماری عفونت تریکوموناس واژینالیس
بیماری تریکومونیازیس یا عفونت تریکوموناس واژینالیس (Trichomoniasis) یک عفونت تناسلی است که به وسیلهٔ یک انگل میکرواسکپیک به نام Trichomonas vaginalis ایجاد می‌شود. انتقال این عفونت عمدتاً از طریق رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل جلوگیری مانند کاندوم رخ می‌دهد.
    • ترشحات زرد یا سبز از واژن که ممکن است بو دار و خوشه نباشند.
    • خارش و سوزش در ناحیه تناسلی.
    • التهاب و قرمزی در ناحیه تناسلی.
    • درد هنگام رابطه جنسی یا ادرار کردن.
در صورت تشخیص عفونت تریکومونیازیس، درمان به وسیلهٔ داروهای ضد تریکوموناس صورت می‌گیرد. همچنین، درمان همزمان همسر یا شریک جنسی نیز توصیه می‌شود تا جلوگیری از بازگشت عفونت و انتقال آن به دیگران صورت گیرد. برای پیشگیری از عفونت تریکومونیازیس و سایر بیماری‌ های جنسی، استفاده مناسب از وسایل جلوگیری مانند کاندوم در هر رابطه جنسی توصیه می‌شود. همچنین، از ارتباط جنسی با افرادی که علائم عفونت دارند یا تا زمان بهبود کامل آن‌ها صرف نظر کنید.

تینیا کروریس

بیماری تینیا کروریس (Tinea cruris)، که به‌طور عام معروف به عفونت قارچی ران (Jock itch) است، یک عفونت قارچی است که در مناطق رطوبتی و گرم دستگاه تناسلی و منطقه ران رخ می‌دهد. این بیماری اغلب ناشی از قارچ‌های مختلفی مانند قارچ‌های تینا (Tinea) است که از طریق تماس مستقیم با پوست یا موی آلوده انتقال می‌یابد و رابطه جنسی نیز می‌تواند یکی از راه‌های انتقال باشد. علائم بیماری تینیا کروریس شامل موارد زیر می‌شود:
    • خارش و سوزش در ناحیه ران، آلت تناسلی و دور مقعد
    • قرمزی و التهاب پوست در این نواحی
    • تشدید علائم پس از ورزش، تماس با آب گرم و تماس بین پوست
برای تشخیص و درمان بیماری تینیا کروریس، بهتر است به متخصص پوست و درمان بیماری های عفونت قارچی مراجعه کنید. پزشک با مشاهده علائم، تشخیص دقیق را بررسی می‌کند و ممکن است آزمایشات پوستی یا آزمایش نمونه‌برداری پوست انجام دهد تا قارچ مسئول را شناسایی کند.درمان تینیا کروریس شامل استفاده از کرم‌ها یا قرص‌های ضدقارچ موضعی است که به توصیه پزشک پوست و مو قرار می‌گیرد. همچنین، مراقبت‌های پوستی مثل نظافت و خشک نگه داشتن ناحیه مبتلا و استفاده از لباس‌های محافظ در مناطق عمومی نیز توصیه می‌شود.برای پیشگیری از عفونت تینیا کروریس، رعایت موارد زیر مفید است:
    • نگهداری ناحیه تناسلی و ران خشک و تمیز
    • استفاده از لباس‌های مناسب و تهویه‌دار
    • استفاده از حوله و لباس شخصی جداگانه
    • عدم استفاده از اشتراکی ملزومات شخصی مانند حوله و لباس درامدی

شپش عانه

بیماری شپش عانه یا بوتاکس بیماری‌ ای است که به علت عفونت از پاشنه پا و منطقه عانه توسط پارازیت بوتاکس که یک نوع شپش است، ایجاد می‌شود. انتقال شپش عانه از طریق رابطه جنسی نیز امکان‌پذیر است، اما این عفونت نه اصلی و نه شایعترین راه انتقال شپش عانه است. علائم بیماری شپش عانه شامل موارد زیر می‌شود:
    • خارش شدید در ناحیه عانه، پاشنه پا و بین سوراخ مقعد
    • التهاب، قرمزی و تحریک پوست در این نواحی
    • حضور شپش عانه یا رنگ سیاه در موهای محل عفونت
برای تشخیص و درمان بیماری شپش عانه، بهتر است به پزشک پوست یا متخصص زنان مراجعه کنید. پزشک با مشاهده علائم و انجام بررسی‌های لازم، تشخیص را تأیید یا رد خواهد کرد. درمان بیماری شپش عانه شامل استفاده از محصولات ضد شپش، مانند شامپوها، کرم‌ها و اسپری‌ها است که به توصیه دکتر پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، مراقبت‌های بهداشتی مانند تمیز نگه داشتن لباس‌ها، حوله‌ها و ملحفه‌ها، و انجام خوب عملیات شستشوی بدن و موها نیز توصیه می‌شود. برای جلوگیری از انتقال شپش عانه، می‌توانید موارد زیر را رعایت کنید:
    • اجتناب از تماس مستقیم با افرادی که علائم شپش عانه دارند
    • استفاده از لباس شخصی جداگانه و تمیز
    • تمیز نگه داشتن بستر خواب و ملحفه‌ها
    • استفاده از وسایل جداگانه در حمام‌های عمومی و مراقبت از بهداشت شخصی خود

لنفوگرانولوم ونروم

التهاب و تورم لنفاوی در ناحیه تناسلی
بیماری لنفوگرانولوما ونروم (Lymphogranuloma venereum) یا به اختصار LGV، یک عفونت تناسلی است که توسط گونه‌های خاصی از باکتری کلامیدیا (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. انتقال بیماری LGV نیز از طریق رابطه جنسی، به ویژه رابطه جنسی بدون استفاده از وسایل محافظتی مانند استفاده از پوشاک، وسایل جنسی مشترک و مخاط بدنی، امکان‌پذیر است. علائم بیماری لنفوگرانولوما ونروم ممکن است در مراحل مختلف بیماری متفاوت باشد.معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:
    • زخم‌های کوچک و بی‌درد در ناحیه تناسلی
    • التهاب و تورم لنفاوی در مناطق نزدیک به ناحیه عفونت
    • احساس ناراحتی و درد در ناحیه تناسلی و لگن
در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری LGV، بهتر است به پزشک متخصص زنان یا اورولوژ مراجعه کنید. پزشک عفونی یا متخصص اورولوژ یا زنان با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد. درمان بیماری LGV شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مانند دوزیکلاین برای مدت زمان مشخص است. همچنین، همراهی با رعایت مراقبت‌های بهداشتی شامل جلوگیری از تماس جنسی طی درمان و استفاده از روش‌های جلوگیری از بارداری توصیه می‌شود.

گرانولوم اینگوینال (به علت کلامیدیا)

بیماری گرانولوم اینگوینال (Inguinal granuloma)، که به نام دیگر دونوایلیتیس لنفوماتوز (Donovanosis lymphogranuloma) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری عفونی نادر و مزمن است که به علت عفونت با باکتری کلامیدیاگرانولوماتیس (Klebsiella granulomatis) ایجاد می‌شود. انتقال این بیماری نیز ممکن است از طریق رابطه جنسی اتفاق بیفتد، اما این عفونت بسیار نادر است و در مناطق خاصی از جهان محدود شده است. علائم بیماری گرانولوم اینگوینال معمولاً پس از یک دوره نهفتگی طولانی ظاهر می‌شوند و شامل موارد زیر می‌شوند:
    • ظاهر زخم‌های قرمز رنگ و گاهی با بافت زمینه کشسانی در ناحیه تناسلی
    • رشد آرام و تدریجی زخم‌ها به اندازه گرانولوم‌ها
    • ظهور آفت‌ها در ناحیه آنال
در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری گرانولوم اینگوینال، بهتر است به پزشک متخصص عفونی مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد.درمان بیماری گرانولوم اینگوینال شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مانند دوکسی‌سایکلین برای مدت زمان مشخص است. همچنین، برای از بین بردن آفت‌ها و جلوگیری از انتقال عفونت به دیگران، رعایت مراقبت‌های بهداشتی اهمیت دارد.

اورتریت

التهاب لوله ادراری در بیماری اورتریت
بیماری اورتریت (Urethritis) به معنای التهاب لوله ادراری (اورترا) است. این بیماری ممکن است به علت عفونت با باکتری، ویروس، یا عوامل دیگری که به لوله ادراری تجمع می‌کنند، ایجاد شود. انتقال اورتریت می‌تواند از طریق رابطه جنسی اتفاق بیفتد. علائم بیماری اورتریت شامل موارد زیر می‌شود:
    • درد و سوزش در هنگام ادرار کردن
    • احساس تحریک و خارش در ناحیه ادرار
    • خروج مقدار بیشتری از ادرار
    • ترشحات ادراری غیرعادی (مانند قرمزی، ترشحات رنگی، یا ترشحات پیوسته)
    • احساس درد در ناحیه پایین شکم
در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به اورتریت، بهتر است به متخصص کلیه و مجاری ادراری مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق دهد. درمان بیماری اورتریت بستگی به عامل ایجاد کننده دارد و ممکن است شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها، ضدویروسی‌ها، یا داروهای دیگر باشد. همچنین، در صورت تشخیص عفونت تناسلی مانند گونورها (gonorrhea) یا کلامیدیا (chlamydia)، درمان همزمان هر دو نفرون را می‌توان توصیه کرد.

بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم

بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم (Ureaplasma urealyticum) یک نوع عفونت باکتریایی است که می‌تواند از طریق رابطه جنسی انتقال یابد. این باکتری در قسمت‌هایی از دستگاه تناسلی انسان، از جمله لوله ادراری و آلت تناسلی، می‌تواند حضور داشته باشد و با عفونت آن، علائمی مانند التهاب لوله ادراری (اورتریت) یا عفونت مجرای ادراری می‌تواند رخ دهد. علائم بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم معمولاً غیر واضح هستند و ممکن است بیماری بدون علائم واضحی رخ دهد.با این حال، در برخی موارد، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
    • التهاب و سوزش در ناحیه ادراری
    • تغییرات در رنگ ادرار (مانند ادرار تیره یا غباری)
    • درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن
    • خروج مقدار زیادی ادرار
    • ترشحات ادراری ناعادی (مانند قرمزی یا ترشحات پیوسته)
در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک به بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم، بهتر است به پزشک نفرولوژی مراجعه کنید. پزشک کلیه و مجاری ادراری با بررسی علائم، انجام آزمایشات لازم و استفاده از تست‌های مختلف، می‌تواند تشخیص دقیق را قرار دهد. برای درمان بیماری اوره پلاسما اورولیتیکوم، معمولاً آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند آزیترومایسین، دوکسی‌سایکلین یا اریترومایسین تجویز می‌شوند. همچنین، در صورت تشخیص همزمان عفونت‌های دیگر، درمان همزمان این عفونت‌ها نیز صورت می‌گیرد.

کاندیدا آلبیکنس

ترشحات سفید، کرم یا سبز رنگ از واژن
کاندیدا آلبیکنس (Candida albicans) یک قارچ است که می‌تواند بیماری‌ های قارچی در محدوده‌های مختلف بدن، از جمله دستگاه تناسلی، ایجاد کند. عفونت قارچی کاندیدا آلبیکنس در مناطق مرطوب و گرم مانند واژن، از طریق رابطه جنسی به انتقال می‌یابد. علائم بیماری کاندیدا آلبیکنس در زنان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
    • خارش و سوزش در ناحیه واژن
    • التهاب و قرمزی در ناحیه واژن
    • ترشحات سفید، کرم یا سبز رنگ از واژن
درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن یا رابطه جنسی در مردان نیز، باعث عفونت قارچی کاندیدا آلبیکنس می شود که ممکن است علائمی مانند خارش، التهاب، قرمزی و ترشحات غیرعادی در ناحیه آلت تناسلی را ایجاد کند. برای درمان بیماری کاندیدا آلبیکنس، معمولاً آنتی‌فانگال‌ها (مانند کرم آنتی‌فانگالیک) یا داروهای خوراکی مانند آزول‌ها تجویز می‌شوند. همچنین، تغییر در شرایط محیطی ناحیه مبتلا (مانند حفظ خشکی) و رعایت بهداشتی‌های مناسب می‌تواند به بهبود علائم کمک کند. همچنین، بهتر است به همسر یا شریک جنسی خود هم اعلام کنید تا در صورت وجود علائم، درمان لازم را انجام دهد و انتقال عفونت را به شما جلوگیری کند.

گاردنلا واژینالیس

ترشحات غیرطبیعی از واژن
گاردنلا واژینالیس (Gardnerella vaginalis) یک باکتری است که می‌تواند عفونت باکتریایی در واژن را ایجاد کند. این عفونت به عنوان یک عفونت تناسلی شناخته می‌شود، اما انتقال آن از طریق رابطه جنسی تأیید شده نیست و در برخی موارد، به صورت ناشی از تغییرات در تعادل بیولوژیکی واژن رخ می‌دهد. علائم بیماری گاردنلا واژینالیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
    • ترشحات غیرطبیعی از واژن که معمولاً به شکل یک ترشح کرمی یا خاکستری با بوی نامطبوع و بدبو هستند
    • خارش و سوزش در ناحیه واژن
    • التهاب و قرمزی در ناحیه واژن
برای تشخیص و درمان بیماری گاردنلا واژینالیس، بهتر است به پزشک زنان مراجعه کنید. پزشک با بررسی علائم، انجام آزمایش‌های لازم (مانند آزمایش خود ترشحات واژن) و تشخیص دقیق، درمان مناسب را تجویز خواهد کرد. مهم است بدانید که در صورت بروز علائم یا شک برای وجود عفونت تناسلی، بهتر است به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب انجام شود. این فقط یک لیست جزئی از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی است. لیست کامل تمام بیماری‌ های جنسی و آمیزشی بسیار طولانی است و ممکن است شامل بیماری‌ های دیگری نیز باشد. همچنین، تشخیص و درمان هر بیماری بایستی توسط پزشک انجام شود.

تاریخچه بیماری های آمیزشی و تناسلی

بیماری‌های جنسی و آمیزشی از قدیمی‌ترین زمان‌ها تا به امروز انسان‌ها را تحت تأثیر قرار داده‌اند. این بیماری‌ها با شیوع بالا و عوارض جدی بر سلامت جامعه، همواره مورد توجه قرار گرفته‌اند. در ادامه، به تاریخچه برخی از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی معروف اشاره خواهیم کرد:
    • سیفیلیس: سیفیلیس یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌ های جنسی است. این بیماری توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود. اولین گزارش‌ها درباره سیفیلیس در اروپا در قرن 15 میلادی ثبت شده است.
    • کلامیدیا: کلامیدیا جزو بیماری های جنسی است که توسط باکتری کلامیدیا تراکوماتیس (Chlamydia trachomatis) ایجاد می‌شود. این بیماری از دهه 1960 میلادی شناخته شده است.
    • گنوره: گنوره یا آلزوت (Gonorrhea) نیز جزو بیماری های جنسی و آمیزشی است که توسط باکتری نواکسه‌گونوکوکوس (Neisseria gonorrhoeae) ایجاد می‌شود. نخستین گزارش‌ها درباره گنوره به قرون وسطی برمی‌گردد.
    • هرپس: هرپس (Herpes) نام مجموعه‌ای از بیماری‌های جنسی و آمیزشی است که توسط ویروس هرپس سیمپلکس (Herpes simplex virus) ایجاد می‌شود. بیماری هرپس از هزاران سال قبل شناخته شده است.
    • آبله: آبله (Smallpox) یک بیماری واگیر و بسیار خطرناک است که توسط ویروس واریولا (Variola virus) ایجاد می‌شود. این بیماری در قرون وسطی و دوره‌های بعدی تا قرن 20 میلادی واژگونی بسیاری از جوامع جهان را به‌وجود آورد. با تلاش جهانی در دهه 1970، آبله به طور رسمی از جامعه جهانی از بین برداشته شد.
    • ایدز: ایدز (AIDS) نام بیماری ایمنی ناشی از ویروس اچ آی وی (HIV) است. این بیماری برای نخستین بار در دهه 1980 شناخته شد و از آن زمان تاکنون به یکی از بزرگترین ویروس‌های همه‌گیر در جهان تبدیل شده است.
این تاریخچه مختصری از بیماری‌ های جنسی و آمیزشی نشان می‌دهد که این بیماری‌ها همواره موضوعی حائز اهمیت برای جوامع بشری بوده‌اند و تلاش‌های زیادی برای پیشگیری، تشخیص و درمان آنها انجام شده است.منابع
    • ACOG provides several resources on STDs/STIs:
    • STD Wizard is a free interactive online tool based on the CDC STD Treatment Guidelines. This tool allows individuals to analyze their STD/STI risk based on their demographics and behaviors and recommends tests and vaccines based on individual responses. These recommendations can be used to start a discussion with the user’s health care provider. The STD Wizard is available from CDC in English and Spanish.
    • CDC also has information about Zika virus, including prevention and transmission, as well as recommendations for pregnant women who might be traveling to areas with Zika.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری های اعصاب و روان در جهان

بیماری های اعصاب و روان در جهان به بیماری هایی گفته می شود که موجب مشکلات و ناتوانی هایی می شوند که برگرفته از تغییرات در افکار، رفتار و هورمون های فرد است. اینکه برای شما بخواهیم خیلی راحت تعداد آنها را بیان کنیم بسیار سخت است.

اما می توان گفت که بر اساس داده های علم روانپزشکی در دنیا، با بیش از 400 نوع بیماری روانی روبرو هستیم که هر کدام شیوه ی درمان خود را دارد و تشخیص آن صرفا با متخصص اعصاب و روان یا روانپزشکی در سایت دکتر با من است.

در ادامه لیست کامل آن را برای شما توضیح خواهیم داد.
DSM و ICD این فهرست شامل شرایطی است که در حال حاضر تعریف این دو سیستم به عنوان اختلالات روانی شناخته شده است.

مختصر تاریخچه ی بیماری های اعصاب و روان

در گذشته به دلیل افسانه و خرافه های موجود، اشخاصی که دچار بیماری های روانی می شدند را بر این فرض می گرفتند که احتمال این موضوع وجود دارد که آنها دچار شیطان گرفتگی شده اند و به اصطلاح شیطان در وجود آنها رفته و بایستی با یک سری کارهای غیر علمی و خشونت آمیز مثل شستشو با آب داغ، فرد را وادار به انجام آن می کردند و یا حتی او را در شرایط گرسنگی قرار می داند به همین جهت بعد از گذشت سالیان سال، زیگموند فروید روانشناسی بود که طرح های درمان را بیان کرد و شروع به درمان نیز نمود.

علل ایجاد بیماری های اعصاب و روان

بیماری های اعصاب و روان علل بسیار زیادی دارد که برای تشخیص آن بهتر است حتما به متخصص اعصاب و روان و روانپزشک مراجعه نمود اما علل مهم آن می تواند شامل:

الف) بیماری های زمینه ای
ب) ژنتیک و ارث
ج) اختلال های مادرزادی
د) اتفاقات دوران کودکی و خانواده
و دیگر علل مهم که بایستی توسط هر فرد به صورت جداگانه بررسی شود.

 

مهم ترین بیماری های روانی از سال های گذشته تا کنون

بیماری های زیر مهم ترین بیماری های روانی از سال های گذشته تا 2023 است که می تواند برای هر شخص و در سن های متفاوت رخ دهد. هر کدام از آنها به موارد دیگر تقسیم می شود که به صورت جداگانه در مقالات بعدی توضیح خواهیم داد.

1. اختلالات اضطراب

2. اختلال تجزیه ای

اختلال تجزیه هویت
● فراموشی تجزیه ای (فراموشی روانی)
اختلال مسخ شخصیت – عدم تحقق
● فوگ تجزیه کننده
● اختلال علائم عصبی تجزیه ای (این شامل تشنج های روانی غیر صرعی می شود )
● سایر اختلالات تجزیه ای مشخص شده (OSDD)
● اختلال تجزیه ای نامشخص
سندرم گانسر

3. اختلالات خلقی و اختلالات افسردگی

اختلال بی نظمی خلقی
اختلال افسردگی اساسی
دیس تایمی
اختلال ناخوشی پیش‌قاعدگی
افسردگی روانی
اختلال عاطفی فصلی
افسردگی غیر معمول
افسردگی پس از زایمان

4. اختلالات دوقطبی

● اختلال دوقطبی I
● اختلال دوقطبی II
● اختلال دوقطبی به طور دیگری مشخص نشده است
● سیکلوتیمیا

5. اختلالات مرتبط با تروما و استرس

اختلال دلبستگی واکنشی
اختلال درگیری اجتماعی مهار نشده
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال استرس حاد
اختلال سازگاری
● اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (C-PTSD)
اختلال غم و اندوه طولانی مدت

6. اختلالات عصبی رشدی

ناتوانی ذهنی
اختلال زبان
● اختلال صدای گفتار
لکنت زبان
اختلال ارتباط اجتماعی یا پراگماتیک
● اختلال ارتباطی
اختلال طیف اوتیسم (به طور رسمی دسته ای است که شامل سندرم آسپرگر، اوتیسم کلاسیک و سندرم رت می شود)
اختلال کمبود توجه بیش فعالی (ADHD)
اختلال هماهنگی رشدی
سندرم تورت یا اختلال تیک
نارساخوانی یا دیسلکسیا
دیسکالکولیا یا اختلال یادگیری ریاضی
دیسگرافی یا اختلال نوشتن
اختلال یادگیری غیرکلام

7. اختلالات خواب و بیداری

بی خوابی یا اختلال اینسومنیا (از جمله بی خوابی مزمن و بی خوابی کوتاه مدت)
● پرخوابی یا اختلال هایپرسومنیا
پرخوابی ایدیوپاتیک یا بدون دلیل
سندرم کلاین-لوین یا زیبای خفته
سندرم خواب ناکافی
نارکولپسی یا حمله خواب
سندرم پاهای بی قرار
آپنه خواب یا وقفه تنفسی در خواب
وحشت های شبانه (ترورهای خواب)
سندرم انفجار سر
اختلال حرکتی مرتبط با خواب

الف) پاراسومنیا

اختلال کابوس
اختلال رفتار خواب حرکت سریع چشم
● برانگیختگی های گیج کننده
راه رفتن در خواب
اختلال خوردن مرتبط با خواب
● توهمات هیپناگوژیک
● توهمات هیپنوپامپیک

ب) اختلال ریتم خواب شبانه روزی
● اختلال فاز خواب تاخیری
● اختلال فاز خواب پیشرفته
● ریتم خواب و بیداری نامنظم
● اختلال خواب و بیداری غیر 24 ساعته
● اختلال ریتم شبانه روزی خواب و بیداری ناشی از شیفت کاری نامنظم
جت لگ

 

8.اختلالات عصبی-شناختی

هذیان
زوال عقل
آسیب تروماتیک مغز
● اختلال عصبی-شناختی مرتبط با (HIV) (HAND)
فراموشی
آنسفالوپاتی تروماتیک مزمن
آگنوزیا یا ادراک پریشی

9. اختلالات مرتبط با مواد و اعتیاد

الف) اختلالات مرتبط با مواد
اختلال ناشی از مواد ( روان پریشی ناشی از مواد، هذیان ناشی از مواد، اختلال خلقی ناشی از مواد )
● مسمومیت با مواد
● برداشت مواد
● وابستگی به مواد

ب) اختلالات ناشی از مصرف الکل
● اختلال مصرف الکل
● توهم الکلی
● ترک الکل
● الگوی مضر مصرف الکل

پ) اختلال ناشی از مصرف حشیش
● وابستگی به شاهدانه
● مسمومیت با شاهدانه
● الگوی مضر استفاده از حشیش
● ترک حشیش
● دلیریوم ناشی از شاهدانه
● روان پریشی ناشی از حشیش
● اختلال خلقی ناشی از شاهدانه
● اضطراب ناشی از حشیش

ج) اختلالات ناشی از استفاده از کانابینوئیدهای مصنوعی

● اپیزود استفاده مضر از کانابینوئیدهای مصنوعی
● الگوی مضر استفاده از کانابینوئیدهای مصنوعی
● وابستگی کانابینوئید مصنوعی
● مسمومیت کانابینوئید مصنوعی
● ترک کانابینوئیدهای مصنوعی
● کانابینوئیدهای مصنوعی هذیان را القا کردند
● کانابینوئیدهای مصنوعی ناشی از اختلال روانپریشی
● اختلال خلقی ناشی از کانابینوئیدهای مصنوعی
● کانابینوئیدهای مصنوعی باعث ایجاد اضطراب می شود.

د) اختلالات ناشی از مصرف مواد افیونی

● اپیزود مصرف مضر مواد افیونی
● الگوی مضر استفاده از مواد افیونی
● وابستگی به مواد افیونی
● مسمومیت با مواد افیونی
● ترک مواد افیونی
● مواد افیونی هذیان را القا کردند
● اختلال روانپریشی ناشی از مواد افیونی
● اختلال خلقی ناشی از مواد افیونی
● مواد افیونی باعث ایجاد اضطراب می شوند

ذ) اختلالات ناشی از استفاده از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب

● اپیزود استفاده مضر از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● الگوی مضر استفاده از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● وابستگی آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● مسمومیت آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● ترک آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● هذیان ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اختلال روان‌پریشی ناشی از آرام‌بخش، خواب‌آور یا اضطراب
● اختلال خلقی ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اضطراب ناشی از آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● اختلال آمنستیک به دلیل استفاده از داروهای آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب
● زوال عقل ناشی از استفاده از داروهای آرام بخش، خواب آور یا ضد اضطراب

ر) اختلال ناشی از مصرف کوکائین

● اپیزود مصرف مضر کوکائین
● الگوی مضر مصرف کوکائین
● وابستگی به کوکائین
● مسمومیت با کوکائین
● ترک کوکائین
● هذیان ناشی از کوکائین
● اختلال روانپریشی ناشی از کوکائین
● اختلال خلقی ناشی از کوکائین
● اضطراب ناشی از کوکائین
● OCD ناشی از کوکائین
● اختلال کنترل تکانه ناشی از کوکائین

ز) اختلالات ناشی از مصرف آمفتامین ها

● اپیزود مصرف مضر آمفتامین ها
● الگوی مضر مصرف آمفتامین ها
● وابستگی به آمفتامین
● مسمومیت با آمفتامین
● ترک آمفتامین ها
● هذیان ناشی از آمفتامین
● اختلال روانپریشی ناشی از آمفتامین ها
● اختلال خلقی ناشی از آمفتامین ها
● آمفتامین ها باعث ایجاد اضطراب می شوند
● آمفتامین ها OCD را القا کردند
● اختلال کنترل تکانه ناشی از آمفتامین ها

ج) اختلالات ناشی از استفاده از کاتینون مصنوعی

● اپیزود استفاده مضر از کاتینون مصنوعی
● الگوی مضر استفاده از کاتینون مصنوعی
● وابستگی کاتینون مصنوعی
● مسمومیت با کاتینون مصنوعی
● خروج کاتینون مصنوعی
● هذیان القای کاتینون مصنوعی
● اختلال روانپریشی ناشی از کاتینون مصنوعی
● اختلال خلقی ناشی از کاتینون مصنوعی
● کاتینون مصنوعی باعث اضطراب می شود
● کاتینون مصنوعی OCD را القا کرد
● اختلال کنترل تکانه ناشی از کاتینون مصنوعی

چ) اختلالات ناشی از مصرف کافئین

● اپیزود استفاده مضر از کافئین
● الگوی مضر استفاده از کافئین
● مسمومیت با کافئین
● ترک کافئین
● اختلال اضطراب ناشی از کافئین
● اختلال خواب ناشی از کافئین

ح) اختلالات ناشی از استفاده از مواد توهم زا

● اپیزود استفاده مضر از مواد توهم زا
● الگوی مضر استفاده از مواد توهم زا
● وابستگی به مواد توهم زا
● دلیریوم ناشی از توهم زا
● اختلال روانی ناشی از توهم زا
● اختلال اضطرابی ناشی از توهم زا
● اختلال خلقی ناشی از توهم زاها
● اختلال ادراک مداوم توهم زا

خ) اختلالات ناشی از مصرف نیکوتین اپیزود مصرف مضر نیکوتین

● الگوی مضر مصرف نیکوتین
● مسمومیت با نیکوتین
● ترک نیکوتین
● وابستگی به نیکوتین

ه) اختلالات ناشی از استفاده از مواد استنشاقی فرار

● اپیزود استفاده مضر از مواد استنشاقی فرار
● الگوی مضر استفاده از مواد استنشاقی فرار
● وابستگی به مواد افیونی
● مسمومیت با مواد افیونی
● خروج مواد استنشاقی فرار
● مواد استنشاقی فرار باعث هذیان می شوند
● استنشاق‌های فرار باعث اختلال روان‌پریشی می‌شوند
● استنشاق فرار باعث اختلال خلقی می شود
● مواد استنشاقی فرار باعث ایجاد اضطراب می شوند

م) اختلالات ناشی از استفاده از داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین (PCP)

● اپیزود استفاده مضر از داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● الگوی مضر استفاده از داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده از جمله وابستگی به کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده از جمله مسمومیت با کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده شامل ترک کتامین و فن سیکلیدین [PCP]
● داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP] هذیان القا می کنند
● داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اختلال روانپریشی ناشی از آن
● داروهای تجزیه کننده از جمله کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اختلال خلقی ناشی از
● داروهای تجزیه کننده شامل کتامین و فن سیکلیدین [PCP] اضطراب را القا کردند

10. اختلال غیر مرتبط با مواد

● اختلال قمار
● اعتیاد به بازی های ویدیویی
● اختلال اعتیاد به اینترنت
● اعتیاد جنسی
● اعتیاد به غذا
● اعتیاد به شبکه های اجتماعی
● اعتیاد به پورنوگرافی
● اعتیاد به خرید

 

11) پارافیلیا

● اختلال فضول
● اختلال نمایشی
● اختلال فروتوریستیک
● پدوفیلی
اختلال مازوخیسم جنسی
● اختلال سادیسم جنسی
● اختلال فتیشیستیک
● اختلال ترانسوستیک
● سایر اختلالات پارافیلیک مشخص شده

 

12 ) اختلالات مرتبط با علائم جسمی

● هیپوکندریازیس
● اختلال جسمانی شدن
● اختلال تبدیلی (اختلال علائم عصبی عملکردی)
● اختلال ساختگی تحمیل شده به خود (سندرم مونچاوزن)
● اختلال ساختگی تحمیل شده به دیگری (مونچاوزن توسط نماینده)
● اختلال درد

13) اختلالات جنسی

● تاخیر در انزال
● اختلال در نعوظ
● آنورگاسمی
● واژینیسموس
● اختلال میل جنسی کم‌فعال مردان
● اختلال برانگیختگی جنسی زنان
● انزال زودرس
● دیسپارونی
● اختلال عملکرد جنسی

 

14) اختلالات دفع

● شب ادراری (ادرار غیر ارادی)
● شب ادراری
● انکوپرزیس (اجابت مزاج غیر ارادی)

15) اختلالات خوردن و تغذیه

● یکا (اختلال)
● سندرم نشخوار فکری
● اختلال در مصرف غذا اجتنابی/محدود کننده
● بی اشتهایی عصبی
● اختلال پرخوری
● پرخوری عصبی
● سایر اختلالات تغذیه یا خوردن مشخص شده (OSFED)
● اختلال پاکسازی
● دیابولیمیا
سندرم شب خوری
● ارتورکسی عصبی

16) اختلالات کنترل تکانه و رفتار مخرب

● اختلال نافرمانی مخالف
● اختلال انفجاری متناوب
● اختلال رفتاری
● اختلال شخصیت ضد اجتماعی
● پیرومانیا
● کلپتومانیا

17) اختلالات وسواس اجباری و مرتبط

● اختلال وسواس اجباری (OCD)
● اختلال بدشکلی بدن
● دیسفوری یکپارچگی بدن
● احتکار اجباری
● تریکوتیلومانیا
● اختلال برداشتن پوست (اختلال برداشتن پوست)
● اختلال رفتاری تکراری متمرکز بر بدن
● سندرم مرجع بویایی
● در درجه اول اختلال وسواس فکری اجباری

18) اختلال هذیانی

● روانگسیختگی
● اختلال اسکیزوافکتیو
● اختلال اسکیزوفرنی فرم
● اختلال روانی مختصر

19) اختلالات شخصیت

خوشه A
● اختلال شخصیت پارانوئید
● اختلال شخصیت اسکیزوئید
● اختلال شخصیت اسکیزوتایپی
خوشه B
● اختلال شخصیت ضد اجتماعی
● اختلال شخصیت مرزی
● اختلال شخصیت هیستریونیک
● اختلال شخصیتی خودشیفتگی
خوشه C
● اختلال شخصیت اجتنابی
● اختلال شخصیت وابسته
اختلال شخصیت وسواسی اجباری

نتیجه گیری

در این مقاله ما به طور کامل اسامی کامل بیماری های روانی را برای شما توضیح داده ایم ولی این موضوع بدین منظور نیست که شما خود تشخیص دهید که کدام نوع از بیماری های روحی را دارید به همین جهت می توانید با خواندن این مقاله جامع و آمارهای آن نزد بهترین روانپزشک و یا متخصص اعصاب و روان بروید.
ما در سایت دکتر با من لیست کامل پزشکان اعصاب و روان و روانپزشکان را آورده ایم که شما می توانید به راحتی و با توجه به نوع بیماری و تخصص پزشک به صورت آنلاین از وی نوبت اینترنتی خود را در زمان و ساعات مدنظر گرفته و سپس مراجعه نمایید.

منابع

  • https://en.wikipedia.org/wiki/Mental_disorder
  • David Healy (2013) Pharmageddon, University of California Press ISBN 978-0-520-27576-8
  • “Psychological Disabilities”. edu. Walters State Community College.
  • “Mental illness – Symptoms and causes”. Mayo Clinic. 8 June 2019. Archived from the original on 2 May 2022. Retrieved 3 May 2020.
  • “Any Mental Illness (AMI) Among U.S. Adults”. National Institute of Mental Health. U.S. Department of Health and Human Services. Archived

“The World Mental Health Survey Initiative”. Harvard School of Medicine. 2005.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری نارسایی قلبی چیست؟

در بیماری نارسایی قلبی؛ قلب بیمار توانایی و قدرت کافی برای پمپاژ خون به سایر اندام های بدن را ندارد. ما در این مقاله از دکتر با من قصد داریم به بررسی این سوال که بیماری نارسایی قلبی چیست؟ علائم نارسایی قلبی چیست؟ علت نارسایی قلب چیست؟ و چه درمانی دارد بپردازیم، با ما همراه باشید.

تعریف نارسایی قلبی

وظیفه اصلی عضله قلب پمپاژ خون به سراسر بدن است، در صورتی که قلب نارسا باشد؛ عملیات پمپاژ خون به سایر اعضای بدن به خوبی انجام نمی گیرد و گفته می شود که فرد به بیماری نارسایی قلبی مبتلا است.

بیماری هایی مانند بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا و … باعث بروز بیماری نارسایی قلب می شوند.

در صورت مراجعه به موقع به پزشک، درمان صحیح، تغییرات در سبک زندگی اعم از رژیم غذایی سالم، ورزش روزانه، مدیریت استرس و کاهش استرس می توان طول عمر بیماران نارسایی قلبی را افزایش داد.

علت نارسایی قلب چیست؟

نارسایی قلبی اصولا در اثر ضعیف شدن عضلات قلب رخ می دهد. اما نارسایی قلبی تنها با ضعف عضله قلب اتفاق نمی افتد بلکه این عارضه زمانی که دیواره های بطن ها سخت می شوند نیز به وجود می آید. گاهی نیز ممکن است نارسایی قلب در اثر آسیب دیدن ماهیچه قلب اتفاق می افتد که در این صورت ماهیچه قلب ضعیف شده و بطن ها تا حدی گشاد می شوند که قلب نمی تواند خون را به طور موثر در سراسر بدن پمپاژ کند.

کسر ضربه ای یا Ef، درصد خونی است که بطن در هر بار ضربه پمپاژ می کند و نشان دهنده چگونگی کیفیت پمپاژ قلب می باشد. از کسر ضربه ای  برای درمان انواع نارسایی قلبی استفاده می شود. در قلب سالم کسر ضربه ای 50 درصد یا بیشتر است اما در قلبی که دچار نارسایی است این عدد کمتر است.

نارسایی قلبی ممکن است هر دو بطن (بطن چپ یا راست) را درگیر کند اما اصولا ابتدا نارسایی قلبی بطن چپ را درگیر می کند.

اما علت نارسایی قلبی چیست؟ هر یک از شرایط زیر می توانند باعث تضعیف یا صدمه به عضله قلب و در نهایت بروز نارسایی قلبی شوند:

  • فشار خون بالا؛
  • بیماری عروق کرونر؛
  • بیماری های دریچه ی قلبی؛
  • میوکاردیت؛
  • بیماری کاردیومیوپاتی؛
  • بیماری های مادرزادی قلبی؛
  • ضربان های نامنظم قلب؛
  • بیماری های زمینه ای مانند دیابت، اختلالات تیروئید، ایدز و …؛

نارسایی احتقانی قلب چیست؟

نارسایی احتقانی قلب باعث اتساع قلب، کاهش عملکرد سلول های عضلانی قلب و جمع شدن آب و سدیم در اندام ها می شود که باعث بروز علائمی مانند تنگی نفس، ادم ریه، خستگی و … می شود.

نارسایی احتقانی قلب به این معنا نیست که قلب از کار افتاده است! بلکه به این معناست که عملیات پمپاژ خون توسط قلب به درستی انجام نمی شود و چنانچه اقدامی برای کنترل این وضعیت انجام نشود ممکن است وضعیت بدتر شود.

نارسایی احتقانی قلب گاهی به عنوان نارسایی قلب نیز شناخته می شود و زمانی اتفاق می افتد که قلب توانایی پمپاژ خون کافی به بدن را ندارد، بنابراین در این حالت خون از طریق رگ های خونی به قلب بازگردانده نمی شود و باعث جمع شدن در بافت های بدن می شود که عوارضی مانند ورم در مچ پا، ساق پا، ران ها یا حتی کبد را به همراه دارد و همچنین احتساب مایع در ریه باعث ایجاد مشکلات تنفسی می شود.

این به این معنی است که خون از طریق رگ‌های خونی به قلب بازگردانده نمی‌شود و سبب تراکم در بافت‌های بدن می‌شود. این احتقان باعث ایجاد تورم در مچ پا، ران‌ها یا کبد و همچنین جمع شدن مایع در ریه‌ها می‌شود که موجب مشکل تنفسی می‌شود.

نارسایی خفیف قلبی چیست؟

در افرادی که به مبتلا به نارسایی خفیف قلبی هستند مقدار درصد کسر ضربه ای بین 40 تا 50 درصد است. این افراد هیچ گونه محدودیتی در فعالیت های فیزیکی خود ندارند و فعالیت های فیزیکی روزمره باعث بروز خستگی، تپش قلب و تنگی نفس نمی شود.

نارسایی شدید قلبی چیست؟

در افرادی که مبتلا به نارسایی شدید قلبی هستند مقدار درصد کسر ضربه ای بسیار کمتر از 50 درصد است. این افراد محدودیت در انجام فعالیت های فیزیکی خود دارند و در هنگام انجام فعالیت های فیزیکی روزمره ممکن است دچار خستگی، تپس قلب یا تنگی نفس شوند. البته علائم نارسایی قلبی شدید ممکن است در هنگام استراحت نیز به سراغ فرد بیایند.

علائم نارسایی قلبی چیست؟

از جمله علائم بیماری نارسایی قلبی عبارتند از:

  • تنگی نفس حین ورزش یا دراز کشیدن؛
  • ضعف و خستگی؛
  • ورم پاها و مچ پا یا حتی ورم شکم؛
  • آریتمی ضربان قلب؛
  • کاهش سطح هوشیاری و غش کردن؛
  • درد قفسه سینه؛
  • سرفه مداوم همراه با خلط قرمز رنگ؛
  • حالت تهوع و از دست دادن اشتها؛
  • تکرر ادرار؛

عوارض بیماری نارسایی قلبی چیست؟

عوارض نارسایی قلبی با توجه به شدت نارسایی و سن بیمار می تواند متفاوت باشد که شامل موارد ذیل است:

  • آسیب یا نارسایی های کلیوی؛
  • مشکلات دریچه ای قلب؛
  • آریتمی های ضربان قلب؛
  • آسیب کبدی؛

روش های پیشگیری از نارسایی قلبی چیست؟

بهترین راه پیشگیری از بیماری نارسایی قلبی؛ کنترل عوامل خطرآفرین است. با تغییر سبک زندگی و مصرف داروهای تجویز شده، می توان از بروز بسیاری از بیماری های قلبی اعم از بیماری عروق کرونر و فشار خون بالا پیشگیری از کرد.

از جمله تغییراتی که برای جلوگیری از نارسایی قلبی پیشنهاد می شود عبارتند از:

  • ترک مصرف سیگار و سایر دخانیات؛
  • داشتن فعالیت ورزشی روزانه؛
  • داشتن رژیم غذایی روزانه سالم؛
  • کنترل وزن؛
  • کنترل استرس؛

درمان نارسایی قلبی چیست؟

درمان نارسایی قلب با توجه به شدت نارسایی، سن بیمار و شرایط بیمار انتخاب می شود. از جمله روش های درمان نارسایی قلبی عبارتند از:

دارو درمانی

در مراحل ابتدایی بیماری نارسایی قلبی می توان تا حد زیادی این بیماری را کنترل کرد و از بروز عوارض خطرناک نارسایی قلبی جلوگیری کرد.

جراحی قلب

در صورتی که نارسایی قلبی حاد باشد ممکن است پزشک عمل جراحی مانند جراحی بای پس کرونری را تجویز کند.

گاهی نیز پزشک معالج ممکن نصب استنت گذاری در عروق مسدود شده را تجویز کند.

برخی افراد مبتلا به بیماری نارسایی قلبی برای کمک به کنترل ریتم قلب ممکن است به ضربان ساز نیاز داشته باشند. ضربان ساز دستگاهی بسیار کوچک است که در قفسه سینه بیمار تعبیه می شود و در صورتی که ضربان قلب بیش از حد تند یا کند باشد آن را به حد استاندارد می رساند. ضربان سازها اصولا به همراه جراحی بای پس و دارو استفاده می شوند.

در صورتی که نارسایی قلب پیشرفته باشد و سایر روش های درمانی پاسخگو نباشد پزشک معالج ممکن است جراحی پیوند قلب را انتخاب کند.

کلام آخر

ما در این مقاله به بررسی این موضوع که نارسایی قلبی چیست؟ چه علائم و عوارضی دارد و همچنین علت و درمان نارسایی قلب چیست؟ پرداختیم. چنانچه هر گونه سوالی در زمینه اختلالات قلبی دارید می توانید از پزشکان دکتر با من در هر ساعت از شبانه روز مشاوره پزشکی دریافت کنید.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری کبدی آب آوردن شکم یا آسیت چیست و راه درمان آن

آب آوردن شکم  یا آسیت (Ascites) یا آب آوردگی کبد یک تجمع غیرطبیعی مایع در حفره صفاقی (پریتوئن) است که عمدتاً ناشی از افزایش فشار ورید پورت (پورتال هایپرتنشن) و کاهش فشار انکوتیک پلاسما در اثر اختلال عملکرد کبدی می‌باشد. این وضعیت معمولاً در مراحل پیشرفته سیروز کبدی رخ می‌دهد و نتیجهٔ عدم تعادل در هومئوستاز مایع، افزایش تولید نیتریک اکسید (NO) و فعال شدن سیستم رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون (RAAS) و هورمون آنتی‌دیورتیک (ADH) است که منجر به احتباس سدیم و آب می‌شود.

آسیت یا آب آوردن شکم به زبان ساده تر چیست؟

این مورد نوعی از بیماری است که در آن تجمع مایعات در فضای درون شکم رخ می دهد. یعنی این بیماری با جمع شدن بیش از 25 میلی لیتر مایع در درون حفره شکم به وجود می آید. این عارضه اغلب زمانی رخ می دهد که عملکرد کبد درست نباشد؛ زیرا در این حالت مایعات می توانند فضای بین پوشش شکم و اعضا را پر کنند.

این عارضه در صورت شدید بودن ممکن است با درد همراه باشد. این مشکل می تواند مانع از حرکت راحت فرد شود و زمینه ساز ایجاد عفونت در شکم خواهد شد. همچنین امکان حرکت مایعات به درون قفسه سینه و احاطه کردن ریه ها وجود دارد که چنین وضعیتی منجر به تنگی نفس می شود.

تحقیقات نشان می دهد که میزان بقای دو ساله در افرادی که این مشکل را دارند، 50 درصد است؛ در صورت مواجهه با علائم بیماری مذکور در اسرع وقت باید به پزشک مراجعه شود.

Ascites is a condition that happens when fluid collects in spaces in your belly (abdomen). If severe, it may be painful. The problem may keep you from moving around comfortably. It can set the stage for an infection in your abdomen. Fluid may also move into your chest and surround your lungs. This makes it hard to breathe.

آسیت (آب آوردن شکم) وضعیتی است که در آن مایع در فضاهای شکم جمع می‌شود. اگر شدید باشد، ممکن است دردناک باشد. این مشکل ممکن است مانع از حرکت راحت شما شود. این مشکل می‌تواند زمینه را برای عفونت در شکم شما فراهم کند. مایع همچنین ممکن است به قفسه سینه شما منتقل شود و ریه‌های شما را احاطه کند. این امر تنفس را دشوار می‌کند.

https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/ascites

تاریخچه این بیماری

اولین گزارش‌های مربوط به آسیت به دوران باستان بازمی‌گردد، جایی که پزشکان یونان و روم باستان این وضعیت را توصیف کرده‌اند. در آن زمان، تجمع مایع در شکم به عنوان نشانه‌ای از بیماری‌های جدی تلقی می‌شد و درمان‌های محدودی برای آن وجود داشت.

آمار جهانی:

آمار دقیق جهانی از شیوع آسیت در دسترس نیست، اما این وضعیت به‌طور عمده در بیماران مبتلا به سیروز کبدی مشاهده می‌شود. بر اساس گزارش‌ها، حدود ۵۰٪ از بیماران با سیروز در طول زندگی خود دچار آسیت می‌شوند.

آمار در ایران:

اطلاعات دقیقی درباره شیوع آسیت در ایران در منابع موجود یافت نشد. با این حال، با توجه به شیوع بیماری‌های کبدی مانند هپاتیت و مصرف الکل، انتظار می‌رود که موارد آسیت در کشور قابل توجه باشد.

توجه به پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان مناسب بیماری‌های زمینه‌ای می‌تواند در کاهش بروز آسیت مؤثر باشد.

انواع این بیماری را بشناسید

به طور معمول، تقسیم بندی این بیماری در دو نوع است: آسیت ترانزودا یا اگزودا.

این طبقه بندی بر اساس میزان پروتئینی انجام می شود که در مایع آسیت وجود دارد. روشی دیگر نیز وجود دارد که می توان به وسیله آن نوع بیماری مورد نظر را بر اساس میزان آلبومین مایع آن در مقایسه با آلبومین سرم تشخیص داد. این تناسب SAAG نامیده می شود. این نسبت به طور کلی در آسیت مرتبط با پرفشاری خون پورتال (نارسایی احتقانی قلب، سیروز، بیماری بود-کیاری) بیشتر از 1.1 است و در این بیماری با علل دیگر (بدخیمی، پانکراتیت) از 1.1 کمتر است.

علائم آب آوردن شکم ؟

اغلب مواردی مانند شکم بادکنک مانند، احساس سیری و افزایش سریع وزن را به دنبال دارد. علائم دیگر موارد زیر را در بر می گیرند:

  • سوزش سر دل
  • احساس پری و نداشتن اشتها
  • احساس سنگینی
  • احساس نفخ
  • استفراغ
  • حالت تهوع یا سوء هاضمه
  • تورم در اندام تحتانی
  • تنگی نفس
  • تب
  • بواسیر
  • فتق

در صورت داشتم ترکیبی از این علائم باید به پزشک مراجعه کرد. اگر شما مبتلا به این عارضه هستید، در اکثر موارد نشان دهنده نارسایی کبد است که معمولا با سیروز به وجود می آید.

عوامل ایجاد کننده آب آوردن شکم

سیروز کبدی را می توان شایع ترین علت ابتلا به این بیماری در نظر گرفت. یکی از مهم ترین دلایل سیروز کبدی، نوشیدن بیش از حد الکل است. ایجاد آسیت به این علت است که در وریدهایی که از طریق کبد عبور می کنند (فشار خون بالا پورتال)، فشار افزایش می یابد و عملکرد ناشی از زخم شدن کبد کاهش پیدا می کند و این دو با هم ترکیب می شوند.

اسکار یا زخم ناشی از سیروز کبدی سبب می شود که فشار در درون رگ های خونی کبد افزایش پیدا کند. بالا رفتن فشار داخل عروق، مایعات را به درون حفره شکم پس می زند که موجب تجمع مایع در شکم می شود. با گذشت زمان کلیه ها از حذف نمک اضافی از بدن جلوگیری می کنند که این واکنش می تواند تجمع مایعات را تشدید کند.

انواع مختلف سرطان نیز می تواند این وضعیت را به وجود آورد. اغلب آسیت ناشی از سرطان با سرطان پیشرفته یا عود کننده رخ می دهد. همچنین ممکن است سایر مشکلات مانند دیالیز به علت نارسایی کلیه، نارسایی قلبی، پروتئین پایین خون و عفونت نیز زمینه ساز آن باشند.

خطرات بیماری آب آوردن شکم یا آسیت

اکثر بیماران مبتلا، اتساع شکم و افزایش سریع وزن خود را متوجه می شوند. این عارضه می تواند مواردی مانند خوردن، آشامیدن، حرکت کردن و جابجایی را دشوار کند. همچنین ممکن است موجب تجمع مایع اطراف ریه ها شده و از این طریق منجر به دشواری در نفس کشیدن شود. عوارض مربوط به آن شامل موارد زیر است.

احساس ناراحتی و درد شکم

ممکن است این موارد هنگامی رخ دهد که تجمع مایعات بیش از حد در حفره شکم باشد. این شرایط می تواند موجب محدود شدن توانایی غذا خوردن، حرکت و انجام فعالیت های روزمره شود.

عفونت

این حالت پریتونیت خود به خودی باکتریایی نیز نامیده می شود و اغلب درد شکم، تب، حساسیت شکم به لمس و حالت تهوع را به وجود می آورد. در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع این مشکل، بیمار ممکن است با مواردی مانند نارسایی کلیه، احساس گیجی یا عفونت شدید خون مواجه شود. به طور کلی تشخیص با گرفتن نمونه ای از مایع از درون حفره شکم صورت می گیرد. این عفونت را می توان با آنتی بیوتیک های داخل وریدی درمان کرد و بیماران بعد از بهبودی نیازمند درمان طولانی مدت با آنتی بیوتیک هستند تا از عود SBP جلوگیری کنند.

فتق مربوط به آسیت

افزایش فشار داخل شکمی می تواند فتق ناف و اینگوینال (کشاله ران) را به وجود آورد که در ناحیه شکم و کشاله ران ناراحتی ایجاد کند. به طور کلی توصیه نمی شود که ترمیم از طریق جراحی انجام شود؛ مگر این که درد شدید باشد که نشان دهنده این است که روده یا بافتی دیگر گیر افتاده یا دچار پیچ خوردگی شده باشد. لازم است جراحانی به انجام این عمل ها بپردازند که تجربه معالجه بیماران مبتلا به سیروز را دارند.

تجمع مایعات در قفسه سینه

این عمل، هیدروتوراکس کبدی نامیده می شود. پر شدن مایع شکم در حفره شکم، قفسه سینه و اطراف ریه ها (اغلب در سمت راست) رخ می دهد. ممکن است این وضعیت در حین فعالیت یا در حالت استراحت موجب تنگی نفس شود.

سندرم هپاتورنال

نوعی از نارسایی پیشرونده کلیه محسوب می شود که علت آن، آسیت بوده و بسیار نادر است.

عوامل خطر را بشناسید

عوامل خطر که شایع هستند، عبارتند از:

  • عفونت های ویروسی مانند هپاتیت B یا هپاتیت C
  • سرطان در ارگان های ناحیه شکم مانند سرطان آپاندیس
  • سو مصرف الکل
  • نارسایی احتقانی قلب
  • نارسایی کلیه

شرایط دیگری که می تواند افزایش دهنده خطر ابتلا به این مشکل باشد، شامل موارد زیر است:

  • سرطان تخمدان یا آندومتر رحم
  • بیماری سل
  • پانکراتیت (التهاب پانکراس)
  • کم کاری تیروئید

تشخیص آب آوردن شکم چگونه انجام می شود؟

تشخیص ممکن است در معاینه بدنی توسط پزشک انجام شود و به میزان مایع موجود در شکم بستگی دارد. معمولا آزمایشاتی مانند سونوگرافی یا سی تی اسکن شکم می توانند تایید کننده وجود آسیت باشند.

در اکثر بیماران، توصیه پزشک انجام آزمایش پاراسنتز است. در این آزمایش بی حسی موضعی انجام می شود و با رد شدن یک سوزن کوچک از دیواره شکم و خارج کردن مایعات به آزمایشگاه فرستاده می شود تا بررسی های لازم انجام شوند. مایعات برداشته شده بررسی می شوند تا از لحاظ وجود علائم عفونت یا سرطان ارزیابی شود و علت تجمع مایعات تعیین شود.

هم چنین ممکن است احتیاج به آزمایش های دیگری باشد تا علت تشخیص داده شود؛ این آزمایش ها شامل آزمایش خون، ام آر ای، آنژیوگرافی و لاپاراسکوپی است.

اگر پس از مطالعه این موارد، نگران این موضوع هستید که برای تشخیص یا درمان به کدام متخصص مربوطه مراجعه کنید که باتجربه و حرفه ای هم باشد، حتما به سایت دکتر با من سری بزنید، چراکه در این سایت اسامی تمامی متخصصان همراه با اطلاعات مطب و سایتشان وجود دارد و انتخاب برای شما خیلی سریع تر رخ می دهد.

همچنین قابلیت ارائه خدمات پزشکی (از جمله مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی) را به متقاضیان دارد. این مجموعه می تواند میان پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار کند و مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را در اختیار متقاضیان قرار می دهد.

راه های درمان این بیماری را بدانید

به طور کلی، این مشکل نشان دهنده بیماری پیشرفته کبدی است. 5 سال بعد از به وجود آمدن آسیت، میزان زنده ماندن 30 تا 40 درصد می شود. در نتیجه مهم است که بیمار با بهترین دکتر متخصص کبد به مشاوره بپردازد و به یک مرکز پیوند کبد مراجعه کند. انجام برخی از اقدامات ساده می تواند موجب کاهش یافتن علائم این عارضه شود. ممکن است توصیه های زیر توسط پزشک و دکتر متخصص کبد مشهور در تهران و سایر شهرها ارائه شوند:

  • کاهش مصرف نمک
  • کاهش میزان مایعات مصرفی
  • متوقف کردن مصرف الکل

یک استراتژی مطلوب برای مدیریت بهتر بیماری در مبتلایان به این بیماری این است که وزن بدن با ترازو به صورت روزانه بررسی شود و هر زمان که افزایش وزن بیش از 5 کیلو بود (یا افزایش وزن بیش از یک کیلو در روز بود و این موضوع به مدت 3 روز متوالی تکرار شد)، به پزشک مراجعه شود.

رژیم غذایی

کاهش مصرف نمک، مهم ترین مرحله برای درمان است. بهتر است مصرف نمک به 4 تا 5 گرم در روز کاهش پیدا کند. ممکن است دشوار باشد که میزان نمک در غذاهای مختلف تعیین شود. به طور کلی توصیه این است که مراجعه بیمار مبتلا به یک متخصص تغذیه (رژیم درمانی) مورد توجه قرار گیرد تا مشاوره ای در مورد رژیم غذایی خود دریافت کند.

ممکن است بیماران مبتلا به آب آوردن کبد، تمایل به استفاده از جایگزینی برای نمک داشته باشند، اما نمک انتخابی باید فاقد پتاسیم باشد. زیرا داروهای تجویزی برای درمان این بیماری موجب افزایش سطح پتاسیم خون می شوند.

در مورد میزان کم خطر بودن هر کدام از جایگزین های نمک باید به پزشک یا متخصص تغذیه مراجعه کرد و به مشاوره با وی پرداخت. همچنین می توان با برقراری تماس با مشاوران و متخصصان تغذیه و کبد می توان رژیم غذایی مناسب و توصیه های تغذیه ای و درمانی مناسب را دریافت کرد.

داروها

برای درمان آسیت (آب‌آوردگی شکم) ناشی از بیماری‌های کبدی، معمولاً از ترکیبی از داروهای زیر استفاده می‌شود:

۱. داروهای دیورتیک (ادرارآور)

این داروها برای کاهش تجمع مایع در شکم و جلوگیری از پیشرفت بیماری استفاده می‌شوند:

  • اسپیرونولاکتون (Spironolactone) – رایج‌ترین دارو برای درمان آسیت، که با مهار آلدوسترون باعث دفع سدیم و آب اضافی از بدن می‌شود.
  • فوروزماید (Furosemide) – یک دیورتیک قوی‌تر که در موارد شدیدتر همراه با اسپیرونولاکتون تجویز می‌شود.

۲. داروهای تقویت عملکرد کبد و کاهش فشار ورید پورت

  • پروپرانولول (Propranolol) – یک بتابلاکر که برای کاهش فشار خون ورید پورت استفاده می‌شود تا از تجمع بیشتر مایعات جلوگیری کند.
  • کارودیلول (Carvedilol) – یک بتابلاکر دیگر که در برخی بیماران جایگزین پروپرانولول می‌شود.

۳. آلبومین انسانی (Human Albumin)

  • در موارد شدید آسیت، آلبومین وریدی برای حفظ حجم خون و کاهش اثرات جانبی دیورتیک‌ها استفاده می‌شود.

۴. آنتی‌بیوتیک‌ها (در موارد عفونت آسیت)

اگر آسیت دچار عفونت خودبخودی صفاقی (SBP) شود، از آنتی‌بیوتیک‌های زیر استفاده می‌شود:

  • سفتریاکسون (Ceftriaxone)
  • سفتازیدیم (Ceftazidime)
  • نorfloxacin (نورفلوکساسین) یا سیپروفلوکساسین (Ciprofloxacin) برای پیشگیری از عفونت در بیماران پرخطر

۵. داروهای مکمل و حمایتی

  • لاکتولوز (Lactulose) – برای جلوگیری از انسفالوپاتی کبدی که ممکن است در بیماران آسیت رخ دهد.
  • رفاکسیمین (Rifaximin) – یک آنتی‌بیوتیک خوراکی برای کاهش آمونیاک خون و پیشگیری از عوارض مغزی سیروز.

نکته مهم:

درمان آسیت باید تحت نظر پزشک انجام شود، زیرا استفاده نادرست از داروهای دیورتیک ممکن است منجر به کمبود سدیم، نارسایی کلیه یا کاهش فشار خون شدید شود.

پاراسنتز

در صورت عدم درمان تجمع مایعات از طریق قرص های دیورتیک و رژیم غذایی با محدودیت نمک، ممکن است لازم باشد روش پاراسنتز مورد استفاده قرار گیرد تا علائم بیمار تسکین پیدا کند. در این روش بی حسی موضعی انجام می شود و پس از آن، یک سوزن نازک و بلند استفاده می شود تا مایعات اضافی شکم تخلیه شود. وارد شدن سوزن از طریق پوست و به درون حفره شکم انجام می شود. به دلیل وجود خطر عفونت به دنبال پاراسنتز ممکن است تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک صورت گیرد.

معمولا این روش درمانی در مواردی استفاده می شود که آسیت یا آب آوردن شکم شدید است یا تکرار می شود، زیرا دیورتیک ها در مرحله های آخر کارکرد خوبی ندارند.

روش های جراحی

ممکن است در موارد شدید بیماری، انجام اقدامات جراحی مورد نیاز باشد تا علائم کنترل شود. در یکی از این روش ها که در رادیولوژی با عنوان TIPS شناخته می شود، لوله ای دائمی به نام شانت در درون کبد میان رگ های خونی قرار داده می شود تا فشار زیاد داخل ورید پورت (ورید اصلی کبد) که این بیماری را ایجاد کرده است، کمتر شود.

این روش مختص بیمارانی خواهد بود که پاسخ درمانی آنها به درمان دارویی حداقل است. در اکثر موارد نشان داده شده است که اجرای این روش سبب کاهش آسیت می شود و موجب محدود شدن یا از بین رفتن لزوم استفاده از دیورتیک ها خواهد شد. این در حالی است که تعبیه شنت کبدی می تواند عوارض قابل توجهی مثل انسفالوپاتی کبدی (گیجی) و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

پیوند کبد

بیماران مبتلا با خطری جدی برای سلامتی مواجه هستند و اغلب از لحاظ پیوند کبد بررسی می شوند. ممکن است بیشتر از نیمی از بیماران بدون انجام پیوند کبد نتوانند بیش از 2 تا 3 سال زنده بمانند. در صورت پاسخ ندادن این بیماری به درمان، ممکن است پیوند کبد توسط پزشک فوق تخصص کبد توصیه شود که در مرحله نهایی برای بیماری کبدی مورد استفاده قرار می گیرد.

جلوگیری از ابتلا به آسیت یا آب آوردن شکم

جلوگیری از به وجود آمدن این بیماری امکان پذیر نیست. با این حال محافظت از کبد می تواند منجر به کاهش یافتن خطر ابتلا به این بیماری شود. جلوگیری از ابتلا به سیروز کبدی و سرطان با ایجاد تغییراتی خاص در سبک زندگی امکان پذیر است که در نتیجه آن پیشگیری از بروز آسیت یا آب آوردن شکم نیز صورت می گیرد. این اقدامات موارد زیر را در بر می گیرد:

  • قطع مصرف الکل یا محدود کردن مصرف آن
  • ورزش منظم
  • نگه داشتن وزن در محدوده ای طبیعی
  • محدود کردن میزان مصرف نمک در رژیم غذایی
  • عدم استعمال دخانیات
  • خودداری از استفاده از مواد روانگردان
  • داشتن رابطه جنسی ایمن به منظور کاهش احتمال ابتلا به هپاتیت (به علت امکان انتقال هپاتیت از طریق آمیزش)
  • واکسیناسیون در برابر ویروس هپاتیت B
  • خودداری از به اشتراک گذاشتن سوزن (هپاتیت ممکن است از طریق سوزن های مشترک منتقل شود).
  • آگاهی از عوارض بالقوه داروهای مصرفی. همچنین در صورت وجود خطر آسیب کبدی باید به پزشک فوق تخصص کبد مراجعه کرد و به صحبت با وی راجع به لزوم آزمایش عملکرد کبد پرداخت.
  • محدودیت در مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (ایبوپروفن و غیره) در بیمارانی که مبتلا به سیروز هستند؛ زیرا ممکن است موجب کاهش جریان خون در کلیه ها شود و در نتیجه دفع نمک و آب را کاهش دهد.

همانطور که پیشتر ذکر شد، دکتر با من مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را گردآوری کرده است. به این ترتیب افراد از موقعیت مکانی، نوع تخصص، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و سایر موارد مرتبط با هر پزشک آگاه خواهند شد و با در نظر گرفتن آنها می توانند انتخاب مناسب تری داشته باشند.

کلام آخر

موضوع این مقاله آسیت یا آب آوردن شکم بود که به آن پرداختیم و همچنین تمامی مواردی که لازم است در رابطه با این بیماری بدانید را شرح دادیم. همچنین سایتی معتبر به نام دکتر با من را معرفی کردیم، چرا که برای افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص کبد و گوارش هستند، مناسب خواهد بود. پس برای رجوع به این سایت تعلل نکنید.

سوالات متداول

علت اصلی ایجاد آسیت چیست؟

شایع‌ترین علت آسیت، سیروز کبدی است که به دلیل آسیب و زخم کبد، فشار داخل ورید پورت افزایش می‌یابد و مایع به داخل حفره شکم نشت می‌کند.

علائم شایع آب آوردن شکم چیست؟

شکم باد کرده، احساس سنگینی و پری شکم، کاهش اشتها، افزایش سریع وزن، تنگی نفس، تورم پاها و احساس ناراحتی شکمی از جمله علائم رایج هستند.

آیا آسیت خطرناک است؟

بله، آسیت می‌تواند عوارض جدی مثل عفونت شکمی (پریتونیت باکتریایی خودبخودی)، نارسایی کلیه، فتق و مشکلات تنفسی ایجاد کند.

آیا تغییرات رژیم غذایی در کنترل آسیت مؤثر است؟

بله، کاهش مصرف نمک و محدود کردن مایعات طبق دستور پزشک، نقش مهمی در کنترل تجمع مایع و کاهش علائم دارد.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری فلج اطفال پلیومیلیتیس پیشگیری، علائم، درمان

فلج اطفال یک اختلال عصبی است که هماهنگی عضلات و حرکات بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مقاله به هدف ارائه درک جامع از این بیماری، جنبه‌های مختلف آن و راه‌های حمایت از افراد مبتلا به آن می‌پردازد.

فلج اطفال چیست؟

بیماری فلج اطفال یک بیماری ویروسی است که معمولاً در کودکان اتفاق می‌افتد. این ویروس به سلول‌های عصبی حرکتی بچه‌ها صدمه می‌زند و می‌تواند به علت عفونت‌های ویروسی مانند ویروس پلیومیلیتیس اتفاق بیافتد. نتیجه‌اش می‌تواند منجر به ضعف عضلات، مشکلات حرکتی، و کاهش توانایی کودک در حرکت و کنترل عضلات شود.

تاریخچه

سال ۱۷۹۳: ویروس پلیومیلیتیس برای نخستین بار توسط دکتر مایکل اندریاس افترلیو در سال ۱۷۹۳ به شکلی که به نام “ضمنیه شبح‌ها” مشهور شد، توصیف شد. افترلیو این بیماری را به عنوان یک اختلال حرکتی که در بچه‌ها ایجاد می‌شود توصیف کرد.

سال ۱۸۴۰: در دهه ۱۸۴۰، نخستین گزارش‌ها از افزایش موارد این بیماری در اروپا منتشر شدند.

سال ۱۸۸۰: در اواخر قرن نوزدهم، ابتدایی‌ترین توصیف‌هایی از بیماری به نام “لومبار پلیومیلیتیس” (بیماری پلیومیلیتیس لومبار) از طرف پزشکان انگلیسی منتشر شد.

سال ۱۹۱۶: ویروس پلیومیلیتیس برای اولین بار توسط کارل ویلهلم میکلیس در سال ۱۹۱۶ از افراد مبتلا به این بیماری در استوکهلم، سوئد، جدا شد.

سال ۱۹۵۵: واکسن ضد پلیومیلیتیس توسط جوناس ادوارد اسالیس توسعه یافت و به اولین انسان‌ها تزریق شد. این کار تا حد زیادی به کنترل گسترش بیماری کمک کرد.

سال ۱۹۸۸: در دهه ۱۹۸۰، کمپین جهانی ادامه یافت تا به کنترل بیماری و کاهش موارد ابتلا کمک کند.

به طور کلی، پیدایش و پیشرفت در تحقیقات در زمینه بیماری فلج اطفال به مرور زمان به کاهش شیوع این بیماری کمک کرده و واکسیناسیون جهانی موجب کاهش قابل توجه موارد ابتلا به این بیماری شده است.

 

آمار جهانی

  • فلج اطفال عمدتاً کودکان زیر 5 سال را مبتلا می کند.
  • از هر 200 عفونت، یک مورد منجر به فلج غیرقابل برگشت می شود. در میان افراد فلج، 5 تا 10 درصد با بی حرکت شدن عضلات تنفسی خود می میرند.
  • موارد ناشی از ویروس فلج اطفال وحشی از سال 1988 تا کنون بیش از 99 درصد کاهش یافته است، از حدود 350000 مورد در بیش از 125 کشور بومی (تا اکتبر 2023).
  • تا زمانی که یک کودک مبتلا باشد، کودکان در همه کشورها در معرض خطر ابتلا به فلج اطفال هستند. شکست در ریشه کن کردن فلج اطفال از این آخرین سنگرهای باقی مانده می تواند منجر به تجدید حیات جهانی این بیماری شود.
  • در بیشتر کشورها، تلاش جهانی ظرفیت‌های مقابله با سایر بیماری‌های عفونی را با ایجاد سیستم‌های نظارت و ایمن‌سازی مؤثر افزایش داده است.

علت بیماری فلج اطفال چیست؟

بیماری فلج اطفال یک بیماری ویروسی است که عمدتاً توسط ویروس پلیومیلیتیس ایجاد می‌شود. ویروس پلیومیلیتیس معمولاً از طریق خوراک یا آبی که ویروس در آن وجود دارد، به بدن فرد وارد می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به این ویروس علائم بیماری نشان نمی‌دهند، اما در برخی موارد، می‌تواند به شکل عفونت تنفسی یا گوارشی ظاهر شود.

انواع بیماری فلج اطفال

این بیماری از نظر شدت و نوع علائم به چندین نوع تقسیم می‌شود. این انواع عبارتند از:

۱. فلج اطفال تحت‌کلانی: در این نوع، علائم فلج به یک یا چند عضو از بدن محدود می‌شوند. به عبارت دیگر، تنها یک یا چند عضو از بدن مبتلا به ضعف عضلات می‌شوند.

۲. فلج اطفال گسترده: این نوع فلج اطفال به صورت گسترده‌تری در سراسر بدن ایجاد می‌شود و بیشتر اندام‌های بدن را درگیر می‌کند.

۳. فلج اطفال اسپینال: در این نوع، مختصات نخاعی (سلول‌های عصبی حرکتی در نخاع) تحت تأثیر ویروس قرار گرفته و باعث ایجاد ضعف و فلج در اندام‌های زیرین می‌شود.

۴. فلج اطفال بالقوه: این نوع بیشتر به صورت موقت است و ممکن است با فیزیوتراپی و توانبخشی بهبود یابد.

به علت واکسیناسیون گسترده و پیشرفت درمان‌ها، بسیاری از افراد مبتلا به بیماری فلج اطفال تا حد زیادی از بهبودی و بهبودی حرکتی بهره‌مند می‌شوند.

 

علائم و راههای تشخیص فلج اطفال چیست؟

علائم شایع

  • ضعف عضلانی
  • مشکلات حرکتی
  • کاهش توانایی در کنترل حرکت‌ها
  • تنگی عضلات
  • تشنج‌

علائم بیماری فلج اطفال ممکن است متنوع باشند و بستگی به شدت آسیب به سلول‌های عصبی حرکتی داشته باشد.

تشخیص

  • بررسی تاریخچه پزشکی
  • بررسی جسمانی
  • آزمایش‌های تصویربرداری
  • تست‌های عصبی

تشخیص بیماری فلج اطفال توسط پزشک انجام می‌شود. برای تشخیص دقیق‌تر و شروع درمان مناسب، همکاری با یک تیم پزشکی متخصص، از جمله متخصص اطفال ، متخصص مغز و اعصاب و متخصص فیزیوتراپی ضروری است.

تست‌ها و ارزیابی‌های تشخیص این بیماری

برای تشخیص بیماری فلج اطفال (پلیومیلیتیس)، انجام تست‌ها و ارزیابی‌های مختلفی صورت می‌گیرد. مهمترین این تست‌ها و ارزیابی‌ها عبارتند از:

آزمایش‌های خون: انجام آزمایش‌های خون برای اندازه‌گیری میزان ویروس در خون و تشخیص موارد ابتلا.

آزمایش‌های مایع نخاع (لومبار پانکیوتیس): این آزمایش به کمک درجه‌بندی و شناسایی نوع ویروس در نخاع انجام می‌شود.

تصویربرداری (MRI یا CT Scan): تصویربرداری مغز و نخاع به منظور تشخیص تغییرات ساختاری ویروس در این مناطق.

الکترومیوگرافی (EMG): این تست برای اندازه‌گیری فعالیت الکتریکی عضلات به کمک الکترودها انجام می‌شود و می‌تواند نشان‌دهنده آسیب عضلات به دنبال ابتلا به فلج اطفال باشد.

آزمایشات مختلف تصویربرداری عضلات: استفاده از آزمایشات تصویربرداری مختلف برای تشخیص و مشخص کردن حد و مرزهای فلج و آسیب‌های عضلات.

آزمایش‌های معده: این آزمایش‌ها به کمک تزریق مایع به معده و اندازه‌گیری عملکرد معده صورت می‌گیرد و برای اطمینان از ناتوانی عضلات استفاده می‌شود.

تیم درمانی تخصصی به کمک این تست‌ها و ارزیابی‌ها، علت اصلی فلج اطفال را تشخیص می‌دهد و برنامه درمانی مناسب را برای هر فرد تدوین می‌کند.

 

چه اقداماتی برای پیشگیری می‌توان انجام داد؟

برای کاهش احتمال انتقال ویروس پلیومیلیتیس و جلوگیری از ابتلا به این بیماری ، اقدامات پیشگیری زیر می‌توانند مفید باشند:

  • شستشوی دست‌ها با آب و صابون به طور منظم، به ویژه پس از آلوده شدن، می‌تواند به جلوگیری از انتقال ویروس به سایر افراد کمک کند.
  • اجتاب از تماس با افراد مبتلا به بیماری و کاربرد اقدامات احتیاطی در مواقعی که تماس لازم است، از جمله اقدامات مهم پیشگیری است.
  • مصرف آب یا غذای آلوده می‌تواند به انتقال ویروس پلیومیلیتیس کمک کند. به هنگام سفر به مناطق با خطر این بیماری، استفاده از آب سالم و غذاهای ایمن مهم است.
  • حفظ بهداشت محیط، به خصوص در منازل، مکان‌های عمومی و مناطقی با خطر ابتلا، از اهمیت بالایی برخوردار است.
  • آگاهی از علائم بیماری و با داشتن هر گونه علائم شبیه به علائم فلج اطفال در سریعترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید.
  • پیگیری و شرکت در برنامه‌های واکسیناسیون جهانی که توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) و سازمان ملل متحد (UNICEF) اجرا می‌شوند، به منظور کاهش انتقال بیماری در سطح جهان.

اهمیت این اقدامات در حفظ سلامت جمعیت و کنترل گسترش بیماری نیز حائز اهمیت است.

چه عواملی می‌توانند احتمال ابتلا به فلج اطفال را افزایش دهند؟

  • عدم واکسیناسیون
  • تماس با افراد مبتلا
  • شرایط بهداشتی ناسالم
  • سفر به مناطق با خطر
  • ضعف سیستم ایمنی

توجه به این عوامل و اتخاذ اقدامات پیشگیری مانند واکسیناسیون، حفظ بهداشت شخصی، و پیشگیری از تماس با افراد مبتلا می‌تواند در کاهش احتمال ابتلا به این بیماری مؤثر باشد.

 

راه‌های درمان فلج اطفال

درمان این بیماری به عنوان یک بیماری مزمن و متنوع، نیازمند یک برنامه گسترده و چند راهه است. درمان ممکن است به صورت چند جنبه‌ای شامل موارد زیر باشد:

  • فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یکی از اجزای اصلی و مهم در برنامه درمانی فلج اطفال است. هدف اصلی این نوع درمان، افزایش توانمندی حرکتی، بهبود قدرت عضلانی، و تسهیل در انجام فعالیت‌های روزمره برای افراد مبتلا به فلج اطفال است. در ادامه توضیحاتی درباره فیزیوتراپی در درمان این بیماری آورده شده است:

ارزیابی و ارتقاء توانمندی: فیزیوتراپی با انجام ارزیابی دقیق بر اساس نیازهای هر فرد، اقدام به تعیین طرح درمانی مناسب می‌کند. این طرح معمولاً شامل تمرینات و فعالیت‌هایی است که به بهبود توانایی حرکتی کودک کمک می‌کنند.

تمرینات توانبخشی: فیزیوتراپی از تمرینات متنوعی استفاده می‌کند تا عضلات را تقویت کرده و به بهبود حرکت‌های کودک برساند. این تمرینات ممکن است شامل انواع حرکات، تمرینات استقامتی، و تمرینات کنترل تعادل باشد.

تقویت عضلات: با تمرکز بر روی عضلات ضعیف یا کم توان، فیزیوتراپی تلاش می‌کند تا این عضلات را تقویت کرده و توانایی حرکتی را افزایش دهد.

آموزش تکنیک‌های حرکتی: فیزیوتراپی به کودکان و خانواده‌ها نیز آموزش می‌دهد که چگونه از تکنیک‌های حرکتی صحیح در زندگی روزمره استفاده کنند. این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کنند تا بهتر و با اطمینان بیشتری حرکت کنند.

استفاده از وسایل کمکی: فیزیوتراپی ممکن است از وسایل کمکی مانند اسباب‌بازی‌ها، بالش‌ها، یا تجهیزات دیگر برای تسهیل در تمرینات و حرکات استفاده کند.

پیشگیری از مشکلات جانبی: این نوع درمان همچنین به پیشگیری از مشکلات جانبی ناشی از فلج اطفال، مانند مشکلات اسکلتی-عضلانی یا تغییرات در توانایی حرکتی، اختصاص دارد.

همه این جوانب به همراه تلاش مستمر از سوی کودک و خانواده به وسیله فیزیوتراپی، می‌تواند بهبود مستدام در توانایی حرکتی فراهم کند.

  • توانبخشی شناختی

توانبخشی شناختی یک رویکرد درمانی است که درمان فلج اطفال را بهبود می‌بخشد. این رویکرد به بهبود توانایی‌های شناختی، مغزی و عاطفی فرد متمرکز است. در زیر توضیحاتی درباره توانبخشی شناختی در درمان فلج اطفال آورده شده است:

ارزیابی شناختی: در ابتدا، یک ارزیابی شناختی دقیق از توانایی‌ها و مشکلات شناختی فرد صورت می‌گیرد. این شامل بررسی مهارت‌های حافظه، توجه، اجرای وظایف شناختی و سایر عوامل می‌شود.

توانبخشی حافظه و توجه: فرآیندهای توانبخشی معمولاً شامل تمریناتی برای بهبود حافظه و تمرکز می‌شود. این تمرینات ممکن است شامل بازی‌ها، تکنیک‌های حافظه، و تمرینات تمرکز باشند.

آموزش مهارت‌های اجرای وظایف: فرآیندهای توانبخشی شناختی به فرد کمک می‌کنند تا مهارت‌های اجرای وظایف را بهبود بخشد. این ممکن است شامل استفاده از استراتژی‌های مختلف برای حل مسائل، تصمیم‌گیری بهتر، و بهبود مهارت‌های اجرای وظایف روزمره باشد.

مدیریت استرس و افسردگی: توانبخشی شناختی می‌تواند به فرد کمک کند با استرس و افسردگی مرتبط با بیماری فلج اطفال مقابله کند. این شامل آموزش راهکارهای مدیریت استرس و توانایی مقابله با احساسات منفی می‌شود.

آموزش استفاده از فناوری:استفاده از فناوری‌های کمکی می‌تواند به فرد کمک کند تا با محیط اطراف بهتر ارتباط برقرار کند. این ممکن است شامل استفاده از نرم‌افزارها و دستگاه‌های هوشمند باشد.

توانبخشی شناختی در درمان فلج اطفال به فرد کمک می‌کند تا بهترین توانایی‌های شناختی و اجرایی خود را برای مقابله با چالش‌های حرکتی به کار بگیرد. این رویکرد به عنوان یک قسمت مهم از برنامه‌های درمانی جهت بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به فلج اطفال مطرح می‌شود.

  • تغذیه و مراقبت سلامت

تغذیه و مراقبت سلامت در درمان فلج اطفال نقش مهمی در بهبود وضعیت کلی فرد بازی می‌کند. تغذیه مناسب و مراقبت‌های سلامت می‌توانند به تقویت عضلات، افزایش انرژی، و بهبود سیستم ایمنی کودکان کمک کنند. در زیر توضیحاتی درباره اهمیت تغذیه و مراقبت سلامت در درمان فلج اطفال آورده شده است:

تغذیه مناسب: مواد غذایی که به تقویت عضلات و استقامت بدن بیانجامد. مصرف مقدار مناسبی از پروتئین، ویتامین‌ها، مواد معدنی، و چربی‌های سالم اهمیت دارد.

تنظیم وزن: حفظ وزن سالم برای افراد با فلج اطفال اهمیت دارد. وزن مناسب می‌تواند فشار بر عضلات و استخوان‌ها را کاهش دهد و تحمل بیشتری به بدن بدهد.

مدیریت مشکلات گوارشی: برخی از افراد مبتلا به فلج اطفال ممکن است با مشکلات گوارشی مواجه شوند. تغذیه متناسب با نیازهای شخصی و مدیریت مشکلات گوارشی، می‌تواند به بهبود عملکرد گوارش کمک کند.

مدیریت مشکلات جلوگیری از تشکیل زخم: افراد با فلج اطفال به دلیل کمبود حرکت ممکن است به زخم‌های فشاری و یا زخم‌های دیگر مستعد باشند. توجه به مواضع نشستن، تغییر موقعیت بدن در بازه‌های زمانی منظم، و استفاده از وسایل کمکی می‌تواند در جلوگیری از تشکیل زخم مؤثر باشد.

مصرف مقدار کافی آب: آب نقش مهمی برای بدن دارد و می‌تواند به حفظ سلامتی کلی کمک کند. اطمینان از مصرف آب کافی به خصوص در صورت انجام فعالیت‌های تمرینی مهم است.

پیگیری با پزشک: افراد با فلج اطفال نیاز دارند که با پزشک یا تیم درمانی خود در ارتباط باشند و نیازهای تغذیه‌ای خود را مطرح کنند. پزشک می‌تواند راهنمایی‌های لازم را در زمینه تغذیه و مراقبت سلامت ارائه دهد.

  • جراحی (در موارد خاص)

جراحی یکی از راه‌های ممکن در درمان فلج اطفال است که معمولاً در موارد خاص و با توجه به شدت و نوع فلج، جهت بهبود حرکت و عملکرد بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زیر توضیحاتی درباره جراحی در درمان فلج اطفال آورده شده است:

اندیکاسیون‌ها: جراحی معمولاً در مواردی که مشکلات ساختاری یا عصبی وجود دارد و با دیگر روش‌های درمانی بهبود نیافته است، مطرح می‌شود. مثالهایی از اندیکاسیون‌ها می‌تواند شامل تراکم عضلانی، اختلالات استخوانی، یا اختلالات نخاعی باشد.

جراحی‌های کمکی: هدف از برخی از جراحی‌ها افزایش توانایی حرکتی، تغییر در ساختارهای استخوانی یا عضلانی، و یا اصلاح نقص‌های سیستم عصبی می‌باشد. مثالهایی از جراحی‌های کمکی شامل جراحی عصبی، جراحی ارتوپدی، یا جراحی عضلات می‌شود.

جراحی ارتوپدی: در برخی موارد فلج اطفال ممکن است به دلیل مشکلات استخوانی و مفصلی نیز باشد. جراحی ارتوپدی می‌تواند بهبودی در مواردی مانند اختلالات مفصلی، تغییرات در ساختار استخوان‌ها، و اصلاح انحراف‌ها ایجاد کند.

جراحی عصبی: در مواردی که مشکلات عصبی موجب فلج اطفال شده باشد، جراحی عصبی ممکن است به عنوان یک گزینه در نظر گرفته شود. این شامل جراحی‌های روی عصب‌ها، اصلاح عیوب نخاعی، یا جراحی‌های مرتبط با عصب‌ها می‌شود.

تزریقات مواد: در برخی موارد، تزریق مواد خاص می‌تواند به عنوان یک جزء از درمان استفاده شود. این مواد ممکن است به تقویت عضلات یا اصلاح عیوب عصبی کمک کنند.

جراحی برای فلج اطفال ممکن است تاثیرات مهمی داشته باشد، اما همیشه باید با دقت و با توجه به شرایط خاص هر فرد تصمیم گرفته شود.

  • واکسیناسیون

واکسیناسیون یکی از روش‌های اساسی در جلوگیری از ابتلا به بیماری فلج اطفال (پلیومیلیتیس) است. واکسیناسیون به معنای ایجاد ایمنی در برابر یک بیماری با استفاده از واکسن یا سرم است. در مورد فلج اطفال، واکسن پلیومیلیتیس برای محافظت از افراد در برابر ویروس پلیومیلیتیس که به اختصار ویروس پلیو نیز نامیده می‌شود، استفاده می‌شود.

واکسن پلیومیلیتیس: واکسن پلیومیلیتیس یک واکسن ضد ویروس پلیو است. این واکسن معمولاً به صورت خوراکی یا تزریق عضلانی اداره می‌شود. این واکسن به سیستم ایمنی بدن افراد کمک می‌کند تا مقاومت نسبت به ویروس پلیو ایجاد شود.

دوره‌های واکسیناسیون: برنامه‌های واکسیناسیون معمولاً شامل دوره‌های متعدد واکسناسیون برای اطفال هستند. این دوره‌ها معمولاً در سنین مختلف از زندگی کودکان اجرا می‌شود.

تأثیرات جامعه‌شناختی: با اجرای برنامه‌های واکسیناسیون، می‌توان ابتلا به بیماری فلج اطفال را به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش داد. این تدابیر به حفظ سلامت جمعیت و کاهش انتقال ویروس در جامعه کمک می‌کند.

واکسیناسیون یکی از بهترین راهکارها برای جلوگیری از ابتلا به بیماری فلج اطفال است و در سطح جهانی تاثیرات مثبت زیادی داشته است. تدابیر واکسیناسیون موجب ایجاد ایمنی جمعیت و کاهش شیوع بیماری فلج اطفال در جوامع مختلف شده است.

 

نتیجه

بیماری فلج اطفال به عنوان یک بیماری واگیر جهانی با تأثیرات جدی بر سلامت جامعه شناخته می‌شود. با وجود توسعه برنامه‌های واکسیناسیون و پیشرفت‌های پزشکی، این بیماری هنوز نیازمند توجه و تلاش جهانی است. واکسیناسیون به عنوان اقدامی کلیدی در پیشگیری از بیماری و کاهش انتقال ویروس پلیومیلیتیس ایفا می‌کند. همچنین، آگاهی عمومی، حفظ بهداشت شخصی، و نظارت دقیق بر وضعیت ویروس در جوامع، نقش مهمی در کنترل گسترش بیماری ایفا می‌کنند. تلاش‌های متعدد در زمینه‌های پیشگیری، درمان، و توانبخشی می‌توانند به بهبود وضعیت افراد مبتلا و کاهش شیوع این بیماری کمک کنند. همچنین، همکاری جهانی و حمایت از برنامه‌های توسعه جهانی نقش مهمی در ایجاد جو برای کنترل و مدیریت بهتر این بیماری ایفا می‌کند.

با کمال مسرت، از شما دعوت می‌کنم تا به سایت دکتر بامن مراجعه کنید. این سایت به عنوان یک منبع معتبر و به‌روز در زمینه مقالات علمی شناخته می‌شود و بیش از 7000 متخصص متخصص در آن عضو هستند. این سایت اطلاعات بسیار ارزشمندی را در مورد مختلف بیماری‌ها و روش‌های درمانی ارائه می‌دهد و می‌تواند به شما در درک بهتر و مطالعه عمیق‌تر در مورد بیماری فلج اطفال و سایر موضوعات پزشکی کمک کند.

همچنین، این سایت دکترهای متخصصی در زمینه‌های مختلف دارد، که می‌توانند به شما مشاوره و راهنمایی کامل در مورد بیماری فلج اطفال و سایر مسائل پزشکی ارائه دهند. با مراجعه به این سایت، شما می‌توانید از تخصص و تجربه این پزشکان بهره‌مند شوید و راه‌های مناسبی را برای مراقبت از سلامتی خود انتخاب کنید.

برای دسترسی به آخرین مقالات علمی و مشاوره از پزشکان متخصص، به سایت دکتر بامن به آدرس معرفی شده مراجعه نمایید.

پرسش های متداول

آیا این بیماری قابل درمان است؟

بله، در حال حاضر، درمان اصلی برای این بیماری از طریق واکسیناسیون و پیشگیری از ابتلا به ویروس پلیومیلیتیس است. واکسیناسیون باعث تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس پلیو می‌شود و به افراد کمک می‌کند تا از ابتلا به این بیماری جلوگیری کنند.

آیا فلج اطفال می‌تواند به طور ژنتیکی انتقال یابد؟

بله، در برخی موارد، بیماری فلج اطفال (پلیومیلیتیس) به طور ژنتیکی انتقال پیدا میکند. ویروس پلیومیلیتیس (ویروس پلیو) اغلب از طریق مسیر مختصر مخاط (مخاطی) به افراد منتقل می‌شود، اما در صورتی که در ژنوم فرد تغییرات ژنتیکی خاصی وجود داشته باشد، ممکن است این بیماری به صورت ژنتیکی منتقل شود.

آیا پس از درمان، احتمال بازگشت این بیماری وجود دارد؟

احتمال بازگشت بیماری بستگی به علت اصلی فلج، نوع درمان انجام شده، و میزان بهبودی حاصل شده دارد. در برخی موارد، بهبودی کامل ممکن است به دلیل استفاده از درمان‌های مختلف و فیزیوتراپی حاصل شود.

آیا بیماری فلج اطفال مسری است؟

بله، بیماری فلج اطفال (پلیومیلیتیس) مسری است، یعنی از فرد به فرد انتقال پیدا می‌کند. این بیماری اغلب از طریق مخاط و ذرات ریز آب‌وهوا منتقل می‌شود. ویروس پلیومیلیتیس در مخاط راه تنفسی افراد مبتلا به بیماری و حتی افرادی که علائم بیماری ندارند، حضور دارد. انتقال معمولاً از طریق تماس مستقیم با آب یا غذاهای آلوده و یا از طریق تماس با افراد مبتلا به بیماری صورت می‌گیرد.

آیا واکسیناسیون برای افراد بالغ هم مفید است؟

بله، واکسیناسیون برای افراد بالغ نیز می‌تواند مفید باشد، به ویژه در مواردی که افراد با خطر ابتلا به بیماری فلج اطفال (پلیومیلیتیس) روبه‌رو هستند.

منابع

Polio

A crippling and life-threatening disease

What is Polio?

Polio a disease caused by poliovirus

Poliomyelitis

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری صرع از علائم تا درمان

صرع یک اختلال عصبی مزمن است که با ایجاد حملات ناگهانی و کنترل‌ناپذیر در فعالیت‌های عصبی مختلف همراه است. این حملات صرعی ناگهانی ناشی از اختلال در فعالیت الکتریکی مغز هستند. ممکن است افراد مبتلا تجربه حملاتی از کاهش آگاهی و حرکات ناخواسته داشته باشند.

علل این بیماری متنوع بوده و ممکن است از عوامل ژنتیکی تا عوامل محیطی و آسیب‌های مغزی مختلف ناشی شود. این بیماری می‌تواند در هر رده‌ی سنی ظاهر شود و تأثیرات آن بر زندگی روزمره افراد مختلف متناسب با نوع و شدت حملات متفاوت باشد.

تشخیص این بیماری اغلب با استفاده از تاریخچه پزشکی دقیق، انجام آزمایش‌های تصویربرداری مغز، و تحلیل الکتروانسفالوگرافی (EEG) انجام می‌شود. درمان این بیماری معمولاً با استفاده از داروها، تغییرات در سبک زندگی، و در موارد شدیدتر، مداخلات جراحی صورت می‌گیرد.

با وجود تحولات درمانی، بیماری صرع همچنان یک چالش بزرگ در عرصه‌ی پزشکی است و نیاز به پژوهش‌های بیشتری برای درک عمیق‌تر مکانیسم‌ها و گزینه‌های درمانی بهتر دارد.

تاریخچه

یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌های شناخته شده در تاریخ پزشکی است و تاریخچه آن به قدمت‌های باستانی بازمی‌گردد. این بیماری حضور خود را در منابع تاریخی و فرهنگی مختلف نشان داده است.

تا قبل از اینکه علم پزشکی به شکل علمی پیشرفت کند، بیماری صرع به عنوان یک پدیده ای غیرقابل توجیه و مرموز در نظر گرفته می‌شد. منابع باستانی از افرادی با حملات ناگهانی و کنترل نا‌پذیر خبر می‌دهند که امروزه به عنوان حملات صرع تشخیص داده می‌شوند.

تا اوایل تاریخ مدرن، توجیهات مختلفی درباره ی این بیماری وجود داشتند. در دوران باستان، برخی معتقد بودند که حملات صرع ناشی از نفوذ ارواح یا تأثیرات شیاطین است. این نگرش‌ها با پیشرفت علم پزشکی و ناهمواری‌های مغزی که باعث این حملات می‌شوند، تغییر کرد.

در قرن نوزدهم، با پیشرفت نوروساینس و پزشکی علومی مرتبط، توجیهات علمی‌تری برای این بیماری ارائه شد. از آن زمان، تحقیقات در زمینه ی علم مغز و اختلالات عصبی بیشتر شد و راه‌های جدیدی برای تشخیص و درمان به وجود آمد.

اکنون، با پیشرفت تکنولوژی پزشکی و تحقیقات علمی، ما درک بهتری از بیماری صرع داریم و راهکارهایی پیشرفته‌تر برای مدیریت این بیماری عرضه شده است.

 

آمار جهانی مبتلایان

  • بیش از 50 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به صرع هستند و این تعداد سالانه با نرخ 2.4 میلیون نفر در حال افزایش است.
  • تقریباً 80٪ از این بیماران در کشورهای با درآمد پایین یا متوسط زندگی می کنند و 75٪ درمان به موقع دریافت نکردند.

علائم بیماری صرع

می‌تواند با تنوع زیادی از علائم همراه باشد که به میزان و نوع حملات صرعی وابسته است. در زیر، علائم کامل این بیماری را توضیح داده‌ایم:

  1. حملات ناگهانی :
  • حملات صرعی یکی از علائم بارز این بیماری است. این حملات ممکن است با کاهش آگاهی، تغییرات در حالت ضربان قلب، و حرکات ناخواسته همراه باشند.
  1. اختلالات حسی :
  • برخی از افراد ممکن است قبل از حمله صرعی احساسات خاصی مانند تاریکی یا بوی عجیب تجربه کنند.
  1. اختلالات حرکتی :
  • در طی حمله، افراد ممکن است حرکات کنترل نا‌پذیر یا رفتارهای خاصی نشان دهند که در زمان عادی ندارند.
  1. کاهش آگاهی :
  • افت درجه آگاهی یکی از ویژگی‌های عمده حملات صرعی است. افراد ممکن است در طول حمله به دنیای پیرامون خود حساسیت کمتری داشته باشند.
  1. اختلال در گفتار :
  • برخی افراد ممکن است در طول حمله گفتاری ناخوانا یا نامفهوم داشته باشند.
  1. تغییر ضربان قلب :
  • تغییرات در ضربان قلب و حالت عروقی از جمله علائمی هستند که ممکن است در طی حملات صرعی دیده شوند.
  1. اختلالات حافظه :
  • بعد از حمله، برخی افراد ممکن است از افت حافظه رنج ببرند و به یادآوری اتفاقات در طی حمله ناتوان باشند.

روش های تشخیص این بیماری

تشخیص اغلب با استفاده از ترکیبی از اطلاعات تاریخچه پزشکی، امکانات بالینی، و تست‌های تشخیصی مغزی انجام می‌شود. در زیر، روش‌های اصلی تشخیص این بیماری را ذکر کرده‌ایم:

  1. تاریخچه پزشکی دقیق :

جمع‌آوری اطلاعاتی مانند نحوه وقوع حملات صرعی، مدت زمان حملات، و هر نوع علائمی که افراد قبل، حین، یا بعد از حمله تجربه کرده‌اند.

  1. بررسی فیزیکی :

ارزیابی فیزیکی بر روی بیمار به منظور تشخیص نشانه یا علائم جسمی مرتبط با این بیماری.

  1. تصویربرداری مغز :

استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مانند MRI (تصویربرداری هسته‌ای مغناطیسی) و CT scan (تصویربرداری کامپیوتری) برای بررسی ساختار مغز و یافتن هر نوع آسیب یا تغییر.

  1. الکتروانسفالوگرافی (EEG) :

ثبت فعالیت‌های الکتریکی مغز به صورت زمانی و ثبت نشانه های حملات صرعی. این تست می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد نوع و مکان بروز فعالیت الکتریکی ناهنجار در مغز فراهم کند.

  1. پتاسیومتری (Video EEG) :

ارتباط ثبت EEG با ثبت ویدیویی از حرکات و رفتارهای بیمار. این روش به پزشک کمک می‌کند تا حملات صرعی را با دقت بیشتری ارزیابی کند.

  1. آزمایشات خون و تست‌های آزمایشگاهی :

انجام تست‌های خون ممکن است به دنبال علائمی از عفونت یا اختلالات دیگر در سیستم بدن باشد که ممکن است بر تشخیص بیماری صرع تأثیر بگذارد.

  1. آزمایشات نورولوژیک :

آزمایشاتی که توانایی حرکت، حس، و عملکرد مغز را ارزیابی می‌کنند.

ترکیب این روش‌ها به پزشک امکان می‌دهد تا تشخیص دقیقی برای هر فرد ارائه دهد و به تعیین گزینه‌های مناسب درمانی برای کنترل حملات کمک کند.

 

دلایل ایجاد بیماری

بیماری صرع دارای علل گوناگونی است که ممکن است به وقوع حملات صرعی منجر شود. در زیر، دلایل اصلی ایجاد این بیماری را بررسی می‌کنیم:

  1. علل ژنتیک :
  • وجود تاریخ خانوادگی می‌تواند نشانگر وجود عوامل ژنتیکی باشد. افرادی که خود یا افراد خانواده آن‌ها مبتلا به بیماری صرع هستند، در معرض بیشتری به ابتلا به این بیماری قرار دارند.
  1. آسیب‌های مغزی :
  • آسیب‌های مغزی ناشی از ضربه، تصادفات، یا عوامل دیگر می‌توانند باعث اختلال در ساختار مغز و فعالیت‌های الکتریکی آن شوند و حملات صرعی را ایجاد کنند.
  1. اختلالات تولید و انتقال نورون‌ها :
  • عواملی که تولید یا انتقال پیام‌های الکتریکی بین نورون‌ها را مختل کنند، می‌توانند باعث بروز این بیماری شوند.
  1. عوامل عفونی :
  • برخی عفونت‌های مغزی مانند التهاب مغز (انسفالیت) ممکن است عاملی برای بروز حملات صرع باشند.
  1. اختلالات توازن شیمیایی :
  • ناهماهنگی در سطوح مواد شیمیایی مغز مانند نوروترانسمیترها می‌تواند به ایجاد حملات صرعی منجر شود.
  1. اختلالات توسعه جنینی :
  • مشکلات در فرآیند توسعه مغز جنینی ممکن است در آینده به بروز این بیماری منجر شود.
  1. اختلالات خودآگاهی :
  • برخی اختلالات خودآگاهی مغزی مانند تومورها می‌توانند باعث ایجاد حملات صرعی گردند.
  1. اختلالات هورمونی :
  • تغییرات در سطوح هورمون‌ها مثل آندروژن‌ها و استروژن‌ها نیز ممکن است در ایجاد این بیماری تأثیرگذار باشند.

تشخیص دقیق علل این بیماری نیاز به مشاوره با پزشک و انجام تست‌های تشخیصی مغزی دارد. همچنین، درمان بیماری صرع نیاز به شخصی سازی و در نظر گرفتن عوامل مختلفی که ممکن است بر روی هر فرد تأثیر بگذارند دارد.

انوع صرع

این بیماری انواع گوناگونی دارد که بر اساس ویژگی‌های حملات صرعی، میزان آگاهی در طول حمله، و عوامل دیگر تقسیم‌بندی می‌شوند. در زیر، انواع اصلی را بررسی می‌کنیم:

  1. صرع جزئی یا بدون آگاهی (Partial or Focal Seizures) :
  • این نوع با تمرکز بر روی یک منطقه خاص از مغز شروع می‌شود. ممکن است آگاهی فرد حفظ شده یا کاملاً از بین برود. صرع جزئی می‌تواند با حرکات کنترل‌ ناپذیر، تغییرات حسی، یا حتی تغییرات در گفتار همراه باشد.
  1. صرع جزئی به صرع عمومی شده (Partial to Generalized Seizures) :
  • در این نوع ، حمله از یک ناحیه خاص از مغز شروع می‌شود و سپس به سرعت به سراسر مغز گسترش پیدا می‌کند. این نوع می‌تواند با حملات عمومی همراه باشد که افراد اغلب آگاهی خود را از دست می‌دهند.
  1. صرع عمومی (Generalized Seizures) :
  • در این نوع، حمله از سراسر مغز همزمان شروع می‌شود. افراد معمولاً آگاهی خود را از دست می‌دهند. این دسته شامل انواع مختلفی از حملات صرعی است از جمله حملات تونیک-کلونیک (قدیمی: گراندمال) و حملات حدی (قدیمی: اپیلپتیک) می‌شود.
  1. صرع آرایشی (Absence Seizures) :
  • این نوع معمولاً در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهد. حمله با یک آغاز ناگهانی از کاهش آگاهی شروع می‌شود. افراد ممکن است به حرکات کنترل نا‌پذیر در چهره دچار شوند.
  1. صرع حرکتی یا میوکلونیک (Myoclonic Seizures) :
  • این نوع حملات صرعی با حرکات ناگهانی در عضلات همراه است. این حرکات ممکن است به صورت تکراری و سریع اتفاق بیافتند.
  1. صرع کلونیک (Clonic Seizures) :

این نوع حملات صرعی با حرکات تکراری و سریع در عضلات همراه است. این حملات می‌توانند در تمام بدن یا بخش‌های خاصی اتفاق بیفتند.

هر فرد ممکن است نوع خاصی از این بیماری را تجربه کند و درمان معمولاً بر اساس نوع حملات و ویژگی‌های بیمار فردی انتخاب می‌شود.

 

روش های درمان یا کنترل بیماری صرع

این بیماری معمولاً با استفاده از ترکیب داروها، مداخلات رفتاری، و در موارد شدیدتر، مداخلات جراحی کنترل می‌شود. در زیر، روش‌های اصلی برای درمان یا کنترل را بررسی می‌کنیم:

  1. داروها :
  • مصرف داروهای ضدصرع می‌تواند به کنترل حملات صرعی کمک کند. انتخاب دارو و دوز آن بستگی به نوع حملات و ویژگی‌های بیمار دارد. داروهای مختلف ممکن است برای کنترل حملات صرعی در افراد مختلف مؤثر باشند.
  1. درمان اپیلپتیک :
  • در برخی موارد، تغییرات در سبک زندگی ممکن است به بهبود علائم کمک کند. این تغییرات ممکن است شامل مدیریت استرس، مراقبت از خواب و استراحت کافی، و مصرف منظم داروها باشد.
  1. تکنیک‌های رفتاری :
  • تکنیک‌های رفتاری مانند مدیتیشن، یوگا، یا تمرینات تنفسی ممکن است به افراد کمک کنند تا با استرس مقابله کرده و علائم را کنترل کنند.
  1. درمان دارویی پیشگیرانه :
  • در مواردی که حملات صرعی به صورت مکرر و مزمن باشند، درمان دارویی پیشگیرانه ممکن است برای کاهش تعداد حملات و کنترل بیشتر علائم مؤثر باشد.
  1. تحولات جراحی :
  • در مواردی که داروها و سایر روش‌های درمانی مؤثر نباشند، مداخلات جراحی امکان‌پذیر است. این شامل برداشتن تومورها، کاهش فعالیت ناهنجار مغز، یا ایجاد دسترسی‌های جدید برای کنترل حملات است.
  1. درمان فیزیوتراپی :
  • فیزیوتراپی می‌تواند به تقویت عضلات، بهبود تعادل و کاهش تنش‌های عضلانی کمک کند. این درمان می‌تواند بر اساس نیازهای خاص هر فرد طراحی شود.
  1. پیگیری مداوم :
  • بیماران مبتلا به بیماری صرع نیاز به پیگیری مداوم از سوی پزشک دارند تا تغییرات در علائم یا نیاز به تنظیم داروها را تشخیص دهند.

برای هر فرد ممکن است نوع مختلفی از درمان مؤثر باشد، بنابراین مشاوره با پزشک تخصصی از اهمیت بالایی برخوردار است تا یک برنامه درمانی مناسب برای هر فرد تعیین شود.

لیست داروهای این بیماری

درمان اغلب شامل مصرف داروهای ضدصرع است که به کنترل حملات صرعی کمک می‌کنند. در زیر، لیستی از داروهای معمولاً تجویز شده برای درمان بیماری صرع آورده شده است. لطفاً توجه داشته باشید که هر فرد ممکن است به داروهای خاصی نیاز داشته باشد و تنظیم دقیق داروها بستگی به نوع حملات و وضعیت فرد دارد. همچنین، تغییر در داروها و دوزهای آنها نیاز به مشورت با پزشک دارد.

  1. فنوباربیتال (Phenobarbital) :
  • به عنوان داروی پیشنهادی برای کنترل حملات در برخی از موارد استفاده می‌شود.
  1. فنی توئین (Phenytoin) :
  • این دارو معمولاً برای کنترل حملات تونیک-کلونیک و حملات جزئی تجویز می‌شود.
  1. کاربامازپین (Carbamazepine) :
  • داروی ضدصرعی که به خوبی در کنترل حملات جزئی و حملات تونیک-کلونیک عمل می‌کند.
  1. لاموترژین (Lamotrigine) :
  • این دارو برای درمان بیماری صرع و پیشگیری از حملات استفاده می‌شود.
  1. اکس کاربازپین (Oxcarbazepine) :
  • این دارو معمولاً در درمان حملات جزئی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  1. والپروئیک اسید (Valproic Acid) :
  • این دارو به عنوان یک گزینه برای کنترل حملات جزئی و تونیک-کلونیک تجویز می‌شود.
  1. توپیرامات (Topiramate) :
  • یک داروی ضدصرع که ممکن است برای کنترل حملات مختلف به کار رود.
  1. لورازپام (Lorazepam) :
  • یک داروی اضطراری است که معمولاً برای تسکین سریع حملات صرعی تجویز می‌شود.
  1. لوتیراستام (Levetiracetam) :
  • این دارو برای کنترل حملات جزئی و تونیک-کلونیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
  1. گاباپنتین (Gabapentin) :
  • یک داروی ضدصرع که ممکن است در درمان حملات صرعی و درد عصبی مورد استفاده قرار گیرد.

همواره تجویز و تنظیم داروها باید تحت نظر پزشک باشد و افراد باید هرگونه تغییر در درمان خود را با او مشاوره کنند.

 

روش های پیشگیری برای این بیماری

پیشگیری از این بیماری معمولاً به عنوان کنترل علائم و کاهش احتمال حملات صرعی تا حد امکان مدنظر قرار می‌گیرد. اگرچه نمی‌توان به طور کامل جلوگیری از بروز بیماری صرع کرد، اما می‌توان با اتخاذ برخی اقدامات پیشگیری کنترل علائم را بهبود بخشید. در زیر، روش‌های پیشگیری آورده شده است:

  1. مدیریت استرس :
  • استرس یکی از عوامل موثر در ایجاد حملات صرعی است. مدیریت استرس از طریق تمرینات آرامش، مدیتیشن، یا هر فعالیت دیگری که به کاهش استرس کمک کند، می‌تواند به کنترل حملات صرعی کمک کند.
  1. حفظ رژیم غذایی مناسب :
  • برخی افراد ممکن است با محدودیت یا تغییر در رژیم غذایی‌شان بتوانند تأثیر بر کاهش حملات صرعی داشته باشند. مثلاً، کاهش مصرف قند یا مدیریت مصرف کافئین ممکن است مفید باشد.
  1. مدیریت خواب :
  • حفظ یک الگوی خواب منظم و کافی نقش مهمی در کاهش حملات صرعی ایفا می‌کند. افراد باید سعی کنند که مقدار کافی استراحت کنند.
  1. مدیریت داروها با دقت :
  • افرادی که داروهای ضدصرع مصرف می‌کنند، باید دقیقاً به توصیه‌های پزشک خود عمل کنند و هر تغییر در درمان را با او مشاوره کنند.
  1. فعالیت‌های خطرناک :
  • افراد مبتلا به این بیماری باید در صورت امکان از سفرهای طولانی، شرکت در فعالیت‌های خطرناک یا کارهایی که احتمال ایجاد استرس زیاد دارند، خودداری کنند.
  1. پشتیبانی روانی :
  • درخواست کمک از مشاوره روانی یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به مدیریت استرس و بهبود روحیه فرد کمک کند.
  1. پیشگیری از مصرف مواد مخدر و الکل :
  • مصرف مواد مخدر و الکل ممکن است بر حملات صرعی تأثیر منفی داشته باشد. پیشگیری از مصرف این مواد می‌تواند موثر باشد.
  1. توجه به علائم :
  • نظارت دقیق بر علائم و تغییرات در حملات صرعی می‌تواند درمان مناسب را فراهم کند.

هر فرد ممکن است نیازهای متفاوتی داشته باشد، بنابراین مشاوره با پزشک و ایجاد یک برنامه پیشگیری و مدیریت تنظیم‌شده به ویژه اهمیت دارد.

راهنمای مراجعه به پزشک

شما می‌توانید به متخصص نورولوژی (پزشک متخصص اعصاب) مراجعه کنید. این پزشکان در تشخیص و درمان اختلالات نورولوژیک، از جمله بیماری صرع تخصص دارند. همچنین، ممکن است نیاز به همکاری با سایر متخصص ها نظیر دکتر اطفال نیز وجود داشته باشد، به ویژه اگر بیمار کودک باشد. بهتر است قبل از مراجعه، با پزشک خود تماس بگیرید تا راهنمایی دقیق‌تری در مورد متخصص مناسب برای شرایط خود دریافت کنید.

 

نتیجه

به طور کلی، بیماری صرع یک وضعیت نورولوژیک جدی است که تأثیر مستقیم و شدیدی بر زندگی فرد دارد. این بیماری ممکن است به شدت زندگی روزمره و ارتباطات اجتماعی را تحت تأثیر قرار دهد. با این حال، با درمان مناسب، مدیریت استرس، تغییرات در رژیم غذایی، و پشتیبانی فراگیر، افراد مبتلا به بیماری صرع می‌توانند زندگی فعال و مثبتی داشته باشند.

پیشگیری و مدیریت این بیماری به عوامل متعددی مانند استفاده مداوم از داروها، تغییر در سبک زندگی، و مشاوره روانی نیاز دارد. اهمیت پیگیری منظم با پزشک و تیم درمانی برای تنظیم مناسب درمان و مشاوره فردی نیز بسیار بالاست. در نهایت، افزایش آگاهی در جامعه و حمایت از افراد مبتلا به بیماری صرع می‌تواند بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی آنها ایجاد کند.

شما را به مراجعه به سایت بسیار مفید و به‌روز “دکتر بامن” دعوت می‌کنم. این سایت با بیش از 7000 هزار متخصص در این حوزه، یک منبع قابل اعتماد برای دریافت اطلاعات علمی و مقالات به‌روز در زمینه بیماری صرع می‌باشد.

دکتر بامن به عنوان یک پلتفرم پزشکی ارائه‌دهنده محتوای علمی برای بیماری صرع، با تیمی از دکتران خبره و متخصصان، به شما امکان می‌دهد تا از آخرین تحقیقات و درمان‌ها در این حوزه باخبر شوید.

همچنین، امکان مشاوره با دکتران متخصص در این سایت وجود دارد که به شما کمک خواهند کرد تا برنامه درمانی مناسب و شخصی‌سازی شده را برای مدیریت بهتر این بیماری دریافت کنید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر و دسترسی به مقالات علمی، می‌توانید به لینک زیر مراجعه فرمایید:

https://doctorbaman.com/

با اطمینان از دقت و کیفیت اطلاعات این سایت، امیدوارم که این منبع مفید برای شما باشد و به بهبودی و آگاهی شما نسبت به بیماری صرع کمک کند.

سوالات متداول

  1. آیا بیماری صرع به عنوان یک بیماری ژنتیک شناخته می‌شود؟

بله، این بیماری می‌تواند به عنوان یک بیماری ژنتیک شناخته شود. وجود تاریخ خانوادگی می‌تواند نشانگر وجود عوامل ژنتیکی باشد.

  1. آیا از تغییرات در رژیم غذایی می‌توان به عنوان یک روش درمانی استفاده کرد؟

بله، برخی افراد با محدودیت یا تغییر در رژیم غذایی‌شان ممکن است تأثیر بر کاهش حملات صرعی داشته باشند. این موارد معمولاً به صورت شخصی سازی می‌شوند.

  1. آیا این بیماری در کودکی قابل درمان است؟

بله، بسیاری از افراد که در کودکی با بیماری صرع مواجه شده‌اند، با درمان مناسب و مداوم می‌توانند کنترل بیشتری بر روی حملات صرعی خود داشته باشند.

  1. آیا استرس و تغییرات در سطوح هورمون‌ها می‌توانند حملات صرعی را تشدید کنند؟

بله، استرس و تغییرات در سطوح هورمون‌ها می‌توانند به عنوان عوامل تشدید‌کننده برای حملات صرعی عمل کنند. مدیریت استرس و حفظ تعادل هورمونی می‌تواند به کنترل علائم کمک کند.

  1. آیا بیماری صرع ممکن است به شدت زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد؟

بله، این بیماری ممکن است به شدت زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد. اما با درمان مناسب، مدیریت استرس، و پشتیبانی مناسب، بسیاری از افراد قادرند زندگی فعال و عادی داشته باشند.

منابع

Identification of new epilepsy treatments: Issues in preclinical methodology

Epilepsy in adults

The Epidemiology of Epilepsy

Epilepsy: new advances

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری سیاتالژی یا درد سیاتیک چیست و چه علائمی دارد

امروزه یکی از بیماری های رایج بین افراد، بیماری سیاتالژی یا همان سیاتیک است که به دلیل فشار کاری یا عصبی زیاد به وجود می آید. درد سیاتیک (Sciatica) به بیماری می گویند که در قسمت انتهای کمر به طرف پهلوها و باسن و پایین‌تر از آن به سمت پاهای انسان انتقال و پخش می شود. به صورت کلی این درد به یک طرف بدن انتقال پیدا می کند و شخص این حس را معمولا در دو طرف بدن خود ندارد.

علت اصلی این درد، فتق دیسک کمر و یا زائده‌های استخوانی است که بر روی ستون فقرات فشار وارد می کند و در نهایت درد به رشته های عصبی دیگر بدن از جمله پاها منتقل می شود. در واقع بیماری سیاتیک موجب درد زیاد و احساس بی حسی در پاها می شود.

بیماری سیاتیک چیست؟

زمانی که عصب سیاتیک در بدن آسیب می بیند، شخص احساس درد در ناحیه ی کمر و پاهای خود حس می کند که منشا آن در انتهای کمر و ستون فقرات قرار دارد. در واقع عصب سیاتیک بزرگترین و طولانی ترین رشته ی عصبی است و شامل 5 ریشه عصبی است که دو مورد از ناحیه کمر به نام ستون فقرات کمری و سه مورد از قسمت انتهایی ستون فقرات به نام استخوان خاجی را شامل می شود.

ادغام این ریشه های عصبی در نهایت به یک عصب سیاتیک راست و چپ منجر می شود. در هر طرف از بدن شما، یک عصب سیاتیک وجود دارد که از باسن و پایین ساق پا گذشته است و دقیقاً به زیر زانو منتهی می شود. سپس عصب سیاتیک به سایر اعصاب انتشار پیدا می کند که در آخر به سمت پایین پا و انگشتان ختم می شود.

پس چنانچه دردی را به این شکل حس کردید که از باسن به سمت پاها منتقل می شود که بعضا شدید و یا خفیف است، آن درد سیاتیک نام دارد.

درد سیاتیک چه علتی دارد؟

  • تق دیسک: شایع ترین علت دیسک است که فشار زیادی به عصب وارد می کند و در نتیجه شما این درد شدید را حس خواهید کرد. در واقع حدود 1 تا 5 درصد تمام افراد، تق دیسک را تجربه می کنند. در اصل، دیسک‌ها بالشتک‌های بین هر مهره ستون فقرات هستند. فشار از سوی مهره‌های کمر می‌تواند موجب مرکز ژل مانند دیسک در دیواره خارجی آن (فتق) شود. وقتی فتق دیسک برای مهره‌های کمر اتفاق می‌افتد، می‌تواند عصب سیاتیک را فشار دهد.
  • بیماری دژنراتیو دیسک: یک نوع ساییدگی نرمال دیسک‌های بین مهره‌های بدن در ستون فقرات می باشد. در واقع ساییده شدن دیسک‌ها موجب باریک تر شدن مجرای عصب شخص می شود و قد آنها نیز بسیار کوتاه می شود. تنگی نخاع باعث می شود که ریشه‌های عصب سیاتیک، زمان ترک ستون فقرات، بسیار چسبیده بهم شوند.
  • تنگی نخاع: زمانی که کانال نخاع به صورت غیر طبیعی تنگ می شود.این تنگ شدن فضای نرمال میان نخاع و عصب را از بین می برد.
  • اسپوندیلولیستزیس: زمانی که لغزش توسط یک مهره صورت می گیرد، موجب خواهد شد که دهانه‌ای که عصب از آن بیرون می آید؛ بسیار تنگ شود. استخوان نخاعی گسترش این توانایی را دارد که عصب سیاتیک را تحت فشار قرار دهد.
  • آرتروز: خارهای استخوان در بدن انسان این توانایی را دارند که با افزایش سن خارهای ایجاد شده، اعصاب کمر را تحت فشار قرار دهند.
  • سندروم پیریفورمیس: عضله پیریفورمیس، یک عضله کوچک در باسن انسان است و چنانچه در اثر فشار و یا هر عامل دیگری سفت شود، این سندروم به وجود خواهد آمد. این بیماری توانایی تحریک عصب سیاتیک را دارد. در واقع بیماری سندرم پیریفورمیس در اثر اختلال در عملکرد عصب ایجاد می شود و احساس درد و فشار زیادی را به انسان وارد می کند.
  • سندرم یا نشانگان دم اسب: یک بیماری بسیار مهم است که تاثیر مستقیم بر روی قسمت پایینی نخاع انسان به نام cauda equina، دارد در واقع این سندرم علائمی چون درد در قسمت انتهای پا، بی حسی در اطراف مقعد و از دست دادن کنترل روده و ادرار را در شخص به همراه دارد.
  • تومورهایی در کانال نخاعی شخص موجب سیاتیک و در شدید در پا و کمر او می شود.

علائم بیماری سیاتیک چیست؟

علاوه بر موارد بالا که به نشانه های بیماری سیاتیک به صورت مستقیم اشاره کرده ایم، این بیماری نشانه های دیگری دارد که در زیر به آن می پردازیم. در نتیجه چنانچه شما این علائم را مشاهده کردید بهتر است هر چه سریع تر به متخصص و فوق تخصصی دیسک کمر و گردن، متخصص ارتوپدی و جراح ارتوپد خوب در سایت دکتر با من مراجعه کنید.

  • احساس درد و فشار که بیشتر در قسمت های کمر، باسن و پایین پا ایجاد می شود.
  • بی حس شدن پاها و ضعف زیاد در ناحیه کمر
  • درد سیاتیک اصولا زمانی که شما تحرک دارید بسیار بیشتر می شود.
  • احساس سوزن سوزن شدن در پاهای شخص
  • عدم کنترل ادرار در شخص

چگونگی تشخیص بیماری سیاتیک در شخص

1.معاینه ی فیزیکی شخص توسط پزشک ارتوپد، بسیار مهم است. در واقع پزشک در ابتدا از شما می خواهد که راه بروید و بر اساس آن، می تواند بسنجد که آیا مشکلی در ستون فقرات خود و یا راه رفتن دارید یا خیر. در حالتی دیگر نیز دکتر متخصص ارتوپد از شما می خواهد که روی انگشتان پای خود نیز راه بروید و به همین شکل انواع تست های مختلف را از شما می گیرد.

در واقع پزشک ارتوپد توجه می کند که شما در کدام قسمت بدن خود احساس درد می کنید و دیگر بعد از آن قادر به راه رفتن نیستید. پس حتما به نکاتی که پزشک به شما می گوید توجه کنید.

موارد زیر نیز ممکن است توسط پزشک برای شما تجویز شود:

  1. رادیولوژی
  2. تصویربرداری توسط اشعه ایکس که به صورت اختصاصی نخاع را بررسی می کند در واقع برای بررسی شکستگی ستون فقرات، مشکلات دیسک، عفونت، تومور و خار استخوان به کار می رود.
  3. انجام ام آر آی یا توموگرافی کامپیوتری (CT) برای دیدن تصاویر دقیق از استخوان و بافت‌های نرم پشت است. MRI می‌تواند فشار بر روی عصب، فتق دیسک و هر بیماری آرتریتی را بسنجد. در واقع متخصص دیسک و ستون فقرات اصولا برای تشخیص سیاتیک ام آر آی را تجویز می کنند.
  4. نوار عصب و عضله

روش های درمانی بیماری سیاتیک

هدف از درمان شخص در واقع کاهش درد و بالا رفتن تحرک فرد بیمار است که بسته به علت آن، نوع درمان کاملا متفاوت است. اما بهتر است در ابتدای تشخیص اولیه و زودهنگام خود را خیلی نگران نکنید چرا که ممکن است حتی با تمرین های ساده بهبودی حاصل شود.

درمان های دارویی:

  • مصرف داروهای ضد التهاب غیر استروئید

این دسته از داروها جهت کاهش التهاب و درد برای فرد تجویز می شود و بایستی توسط پزشک تجویز شود این داروها، شامل آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن است. در واقع می توان گفت که هنگام مصرف آسپرین و یا هر کدام از داروهای بالا بهتر است که دقت زیادی داشته باشید. چرا که مصرف بی رویه می تواند موجب التهاب شدید تر شود.

  • مصرف داروهای شل کننده ی عضلات

این داروها موجب رفع اسپام و گرفتگی عضلات می شود مانند قرص متوکاربامول که البته بهتر است بدون دستور پزشک مصرف نشود. اما به هر حال در زمان اورژانسی می توانید این دارو را از داروخانه بدون داشتن نسخه خریداری کنید. از جمله داروهای دیگر که در درمان و تسکین درد سیاتیک تجویز می شود.گاباپنتین و پرگابالین است.

  • تزریق داروی کورتیکواستروئید

تزریق کورتیکواستروئید در کمر شخصی که مبتلا به بیماری سیاتیک است، نیز نوعی درمان محسوب می شود. در واقع این دارو برای درمان التهاب در ریشه های عصبی کمر بیمار است که این تزریق موجب کم شدن درد حداقل به مدت سه ماه است. احتمال دارد که در هنگام تزریق کمی احساس درد و سوزش کنید چرا که قبل از آن پزشک ارتوپد مربوطه محل تزریق را به صورت موضعی بی حس خواهد کرد.

  • فیزیوتراپی

یکی دیگر از روش های درمان سیاتیک مراجعه به فیزیوتراپی است چرا که او با دادن ورزش های کششی و هوازی موجب خواهد شد تا درد شما کمتر شود. در واقع یک سری تمرین های کششی عوارض سیاتیک را نیز کاهش می دهد. علاوه بر این بعضی اوقات، پزشکان انجام حرکت های ورزشی در آب را توصیه می کنند.

  • عمل های جراحی

گاهی اوقات نیز پزشک با توجه به علائم شخص، جراحی را به او توصیه می کند تا هرچه سریعتر خوب شود. البته اینکه دقیقا شما چه نوع جراحی را انجام دهید، بستگی به سرعت بیماری و نوع آن دارد. به همین جهت آرامش خود را حفظ کنید و با خیال راحت به پزشک متخصص ارتوپد مراجعه کنید و نظر او را جویا شوید.

درمان های خانگی سیاتیک

شما می توانید یکسری تمرین های ورزشی را در منزل خود انجام دهید که این عامل نیز موجب بهبودی سریعتر شما خواهد شد. موارد زیر روش هایی است که شما با انجام دادن آن در منزل خود می توانید به بهبود بیماری سیاتیک سرعت ببخشید.

  1. استفاده از کمپرس سرد یا گرم

شما می توانید با گذاشتن قالب های یخ در حوله ی خود و قرار دادن در محل درد، به تسکین آن بسیار کمک کنید. در نتیجه این موضوع باعث خواهد شد تا شما کمی آرام شوید. سپس بعد از چند روز، دوباره کمپرس گرم را جایگزین آن کنید.

  1. استفاده از دمنوش های آرام بخش و ضد درد

یکسری از دمنوش ها مانند، رزماری و گل گاوزبان به کمتر کردن درد کمک می کنند و حس خوبی را در بدن شما ایجاد می کنند. البته لازم به ذکر است که استفاده خودسرانه از دمنوش احتمال دارد که به بدن شما آسیب برساند و در نتیجه اختلال دارویی حاصل شود.

  1. انجام ورزش های منظم و روزانه

زمانی که شما به بیماری سیاتیک دچار می شوید پزشک متخصص ارتوپد همواره ورزش هایی را تجویز میکند که ملایم بوده و ضرری به بدن شما نمی رساند.

فرد مبتلا به بیماری سیاتیک بایستی که از انجام ورزشی های سخت و سنگین جلوگیری کند، چرا که ممکن است به صورت ناخودآگاه فشار بالایی بر ستون فقرات خود وارد سازد.

در آخر پیشنهاد ما به شما این است که در مرحله ی اول و در زمان متوجه شدن بیماری خود، به پزشک متخصص ارتوپد مراجعه و بیماری خود را کنترل کنید تا ناچار نشوید به سراغ عمل جراحی بروید. برای این کار می توانید از بهترین دکتر ارتوپد و سیاتیک در سایت دکتر با من نوبت اخذ کرده و سپس روند درمان را آغاز کنید.

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری سوزاک چیست و راه درمان آن

بیماری سوزاک یا بیماری کاوازاکی (Kawasaki disease) یک بیماری التهابی نادر است که بیشتر در کودکان زیر 5 سال دیده می‌شود. این بیماری عمدتاً عروقی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند باعث التهاب و آسیب به عروق کرونری (عروقی که خون را به عضله قلب می‌برند) شود.علت دقیق بروز بیماری سوزاک هنوز مشخص نیست، اما معمولاً به عنوان یک واکنش ناشی از عوامل عفونی تلقی می‌شود. این بیماری به طور عمده تحت تأثیر ژنتیکی قرار می‌گیرد و می‌تواند به صورت تجربی در فرزندان خانواده‌های مبتلا به بیماری سوزاک به ارث برسد.

تاریخچه بیماری کاوازاکی

بیماری سوزاک برای اولین بار در سال 1967 توسط یک پزشک ژاپنی به نام تومیساکو سوزاکی شناسایی شد و به نام وی نیز نامگذاری شد. در آن زمان، سوزاکی توصیف کرد که یک گروه کوچک از کودکان به علت عوارض قلبی ناشی از عفونت‌های تنفسی مراجعه کرده‌اند.در سال‌های بعد، پزشکان و محققان به بررسی بیشتری درباره بیماری سوزاک پرداختند. آنها متوجه شدند که بیماری سوزاک یک بیماری التهابی است که بیشتر در کودکان زیر 5 سال دیده می‌شود و به ویژه در کشور ژاپن رایج است. این بیماری عمدتاً عروقی را تحت تأثیر قرار می‌دهد، به خصوص عروق کرونری که خون را به عضله قلب می‌برند. همچنین این بیماری یکی از انواع بیماری های جنسی نیز محسوب می شود.تاکنون علت دقیق بروز بیماری سوزاک مشخص نشده است، اما فرضیاتی مبنی بر نقش عوامل عفونی، ژنتیکی و ایمنی در بروز این بیماری مطرح شده است. بیماری سوزاکی تا به امروز باعث علائم مختلفی مانند تب بالا، آبله‌ها، التهاب دهان و لب ها، تورم مفاصل و تغییرات در پوست انگشتان و ناخن‌ها می‌شود.از آن زمان تاکنون، محققان در سراسر جهان به بررسی بیشتر درباره بیماری سوزاک پرداخته‌اند و روش‌های درمانی مناسب برای کنترل آن ارائه داده اند. درمان زودهنگام و صحیح بیماری کاوازاکی می‌تواند عوارض جدی مانند آنژیوپلاستی و انسداد عروق کرونری را کاهش دهد و به بهبود پیامدهای بیماری کمک کند.

آیا بیماری سوزاک قابل انتقال است؟

علائم پوستی در بیماری سوزاک
بله، بیماری سوزاک یک بیماری عفونی نیست، اما قابل انتقال از فرد به فرد است. راه‌های انتقال بیماری سوزاک شامل تماس مستقیم با بزرگترها از طریق خارج شدن مایعات بدنی مانند خلط، ترشحات بینی، اشک، ترشحات دهان و بزاق است. همچنین، تماس با آبله‌های پوستی در بیماران سوزاک می‌تواند به انتقال بیماری منجر شود.بنابراین، اگر فردی به بیماری کاوازاکی مبتلا است، باید اقداماتی را برای جلوگیری از انتقال آن به دیگران اتخاذ کند. این روش ها شامل رعایت بهداشت دست، اجتناب از تماس مستقیم با آبله‌های پوستی و محدود کردن تماس با بیماران سوزاک می‌شود. همچنین، در صورت بروز علائم بیماری سوزاک در فردی، باید به سرعت پزشک متخصص عفونی معالج مراجعه کنید تا درمان مناسب صورت گیرد و احتمال انتقال به دیگران کاهش یابد.

علائم بیماری سوزاک

تب بالا، التهاب دهان و لب ها در بیماری سوزاک
بیماری سوزاک (بیماری کاوازاکی) علائم مختلفی را در کودکان نمایش می‌دهد. این علائم ممکن است در مراحل مختلف بیماری ظاهر شوند و ممکن است تدریجی یا همزمان رخ دهند. برخی از علائم رایج بیماری سوزاک شامل موارد زیر است:
    • تب بالا: تب معمولاً بیش از ۳۹ درجه سانتیگراد است و به مدت بیش از ۵ روز ادامه دارد.
    • آبله‌های پوستی: در ابتدای بیماری، آبله‌های خفیف و ناچیزی روی بدن و صورت کودک ظاهر می‌شود. این آبله‌ها ممکن است با ظاهری شبیه به آفتاب سوختگی یا جوش‌های قرمز روبرو شوند.
    • التهاب دهان و لب ها: قرمزی و التهاب در لب ها و دهان، چنانچه که به قرمزی و تورم زبان همراه باشد، از علائم بیماری سوزاک می‌باشد.
    • تغییرات پوستی: تغییرات در پوست انگشتان و ناخن‌ها می‌تواند رخ دهد. معمولاً ناخن‌ها سفید می‌شوند و ممکن است خشک و شکننده شوند. همچنین، پوست اطراف ناخن می‌تواند قرمز یا بنفش باشد.
    • تورم و التهاب مفاصل: ممکن است کودک دچار تورم و التهاب مفاصل شود که همراه با درد و سختی در حرکت می‌باشد.
    • تغییرات در عروق: عروقی که خون را به عضله قلب می‌برند (عروق کرونری) ممکن است التهاب و آسیب ببینند، که می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند آنژیوپلاستی (توسعه غیرطبیعی عروق کرونری) و انسداد عروق شود.
در صورتی که شما یا کودکتان علائم بیماری سوزاک را تجربه می‌کنید، بهتر است با پزشک متخصص داخلی مشورت کنید. او می‌تواند تشخیص دقیق بیماری را بررسی کند و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

درمان بیماری سوزاک

درمان بیماری کاوازاکی شامل استفاده از داروها و مراقبت‌های پزشکی می‌باشد. هدف از درمان، کاهش التهاب و پیشگیری از عوارض جدی مانند آنژیوپلاستی و انسداد عروق کرونری است. درمان باید توسط یک پزشک متخصص عفونی صورت گیرد و بر اساس وضعیت هر بیمار ممکن است متفاوت باشد.برخی از روش‌های درمانی معمول در بیماری سوزاک عبارتند از:
    1. مصرف داروها: پزشک عفونی ممکن است داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین یا ایبوپروفن را تجویز کند تا علائم التهابی را کاهش دهد.
    1. ایمونوگلوبولین‌های وریدی: در صورتی که برای بیمار عوارض قلبی و عروقی رخ دهد، از ایمونوگلوبولین‌های وریدی استفاده می‌شود. این داروها به طور مؤقت سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند و عوارض جدی را کاهش می‌دهند.
    1. پیگیری و نظارت پزشکی: بیماران باید به طور دقیق پیگیری و نظارت شوند تا هر تغییری در وضعیت خود را به دکتر متخصص عفونی خود اطلاع دهند. پزشک ممکن است آزمایش‌های خون، آنژیوگرافی (تصویربرداری عروق) و سایر آزمایش‌های تشخیصی را برای تعیین وضعیت قلبی و عروقی بیشتر انجام دهد.
مهم است که به همه دستورات و مشاوره‌های پزشک خود پایبند باشید و در صورت بروز هرگونه علامت یا عارضه ناشی از بیماری سوزاک، به پزشک متخصص عفونی اطلاع دهید. همچنین، پزشک ممکن است توصیه کند کودکتان را برای چند هفته یا چند ماه از مدرسه یا محل زندگی خارج کنید تا از احتمال انتقال عفونت به دیگران جلوگیری شود.منابع:

۲۱ دی ۱۴۰۳ توسط مدیر سایت 0 دیدگاه

بیماری سندرم ورنر آشنایی با علائم، درمان و راهکارها

سندرم ورنر، یک اختلال ژنتیکی نادر است که ناشی از نقص در ژن WRN در کروموزوم ۸ می‌باشد. این بیماری به نام همچنین سندرم ورنر-هاتسوکی معروف است. این ژن مسئول کنترل و نگهداری ترتیب ساختار DNA در سلول‌ها می‌باشد.

افراد مبتلا به این بیماری معمولاً با کاهش قدرت جسمی، عدم رشد عادی، کاهش وزن، تغییر در پوست و مو، و اختلالات در سیستم اندوکرینی (غدد درون‌ریز) مواجه می‌شوند. علاوه بر این، آنها ممکن است به مشکلات قلبی و عروقی، دیابت، و اختلالات دستگاه گوارش نیز دچار شوند.

این بیماری درمان ندارد و مدیریت آن از طریق کنترل علائم است و افراد مبتلا نیازمند نظارت پزشکی دائمی هستند.

تاریخچه

این بیماری، یکی از اختلالات ژنتیکی نادر است که نخستین بار در دهه ۱۹۰۰ توسط دکتر Otto Werner، پزشک آلمانی، شناسایی شد. وی این بیماری را در میان جوانانی که به طور غیرمعمولی پیر می‌شدند و دچار اختلالات چندگانه ظاهری و علائم سیستمیک بودند، مشاهده کرد. در ادامه، تحقیقات بیشتر در زمینه ژنتیک به شناسایی ژن مسئول بیماری و اطلاعات بیشتر در مورد علائم و درمان این بیماری منجر شد. اما به دلیل نادر بودن و پیچیدگی بالای این بیماری، هنوز هم تحقیقات بیشتری در زمینه درمان و مدیریت آن در جریان است.

 

Werner syndrome is characterized by the dramatic, rapid appearance of features associated with normal aging. Individuals with this disorder typically grow and develop normally until they reach puberty. Affected teenagers usually do not have a growth spurt, resulting in short stature.

سندرم ورنر با ظهور سریع و چشمگیر ویژگی‌های مرتبط با پیری طبیعی مشخص می‌شود. افراد مبتلا به این اختلال معمولاً تا رسیدن به بلوغ به طور طبیعی رشد و نمو می‌کنند. نوجوانان مبتلا معمولاً جهش رشدی ندارند و در نتیجه قد کوتاهی دارند.

https://medlineplus.gov/genetics/condition/werner-syndrome/

آمار جهانی

تخمین زده می شود که سندرم ورنر در 1 مورد از 100000 تولد زنده در سراسر جهان رخ می دهد. این بیماری در ژاپن شیوع بالایی دارد، جایی که فراوانی آن به اندازه 1 در 20000 تا 40000 تولد زنده گزارش شده است. شیوع در ایالات متحده 1 در 200000 تولد زنده گزارش شده است.

علائم کامل بیماری سندرم ورنر

بیماری سندرم ورنر باعث ایجاد اختلالات ژنتیکی در سیستم اندوکرین (غدد داخلی) و دیگر اعضای بدن می‌شود. این بیماری با علائم و نشانه‌های مختلفی همراه است که ممکن است از فرد به فرد متفاوت باشند. در ادامه، علائم کامل بیماری سندرم ورنر را ذکر می‌کنیم:

کاهش رشد:

  • افراد مبتلا به سندرم ورنر ممکن است با کاهش قد و تأخیر در رشد جسمی مواجه شوند.

تغییرات در ساختمان جسمی:

  • اختلالاتی مانند ضخامت در طیف مشخصی از بافت‌ها و ساختمان پوست، موها و ناخن‌ها.

اختلالات در سیستم اندوکرین (غدد داخلی):

  • شامل اختلالات در کارکرد غدد تیروئید، پاراتیروئید و سایر غدد درون‌ریز.

مشکلات قلبی و عروقی:

  • ممکن است افراد دچار مشکلات قلبی و عروقی شوند، از جمله افزایش فشار خون و بی‌نظمی‌های قلبی.

اختلالات در دستگاه گوارش:

  • مشکلاتی نظیر کم‌خونی، مشکلات در کبد و سیستم گوارشی.

آسیب به سیستم عصبی:

  • ممکن است اختلالاتی در عملکرد سیستم عصبی وارد شود، از جمله مشکلات حافظه و تمرکز.

تغییرات در سیستم ایمنی:

  • کاهش مقاومت بدن در برابر عفونت‌ها و بیماری‌های مختلف.

سختی در حرکت:

  • مشکلاتی مانند مفصلی و عضلانی شامل درد و سختی در حرکت و فعالیت‌های روزمره.

لطفاً توجه داشته باشید که علائم بیماری سندرم ورنر ممکن است در هر فرد متفاوت باشند و نیازمند تشخیص و درمان توسط یک پزشک متخصص می‌باشند.

روش های تشخیص بیماری سندرم ورنر

تشخیص بیماری سندرم ورنر نیازمند ارزیابی دقیق از طرف یک تیم پزشکی متخصص است. در اینجا روش‌های تشخیصی بیماری سندرم ورنر آورده شده‌اند:

بررسی علائم و نشانه‌ها:

  • پزشک با گوش دادن به شکایات بیمار و بررسی علائم مختلف شروع به تشخیص می‌کند.

آزمایشات خون و ارزیابی اندوکرین:

  • آزمایشات خون می‌توانند نشان دهنده نقص در عملکرد غدد داخلی (اندوکرین) شوند. این آزمایشات شامل آزمایش‌های تیروئید، پاراتیروئید و سایر غدد درون‌ریز است.

تصویربرداری:

  • انجام اسکن‌های تصویری مانند رادیوگرافی، اولتراسونوگرافی، و مغناطیسی‌رزونانس (MRI) برای مشاهده تغییرات ساختاری در اندام‌ها و غدد درون‌ریز.

آزمایش‌های ژنتیکی:

  • آزمایش‌های ژنتیکی برای شناسایی نقص در ژن‌های مسئول این بیماری انجام می‌شود. این آزمایشات می‌توانند تأیید کننده‌ی تشخیص سندرم ورنر باشند.

ارزیابی متخصصین مختلف:

  • مشاوره با متخصصین مختلف از جمله متخصص غدد و ژنتیک‌شناس به منظور تشخیص دقیق و برنامه‌ریزی درمانی.

لطفاً توجه داشته باشید که تشخیص بیماری سندرم ورنر نیازمند ارزیابی کامل و دقیق از طرف پزشکان متخصص می‌باشد. هرگونه سوال یا شکایتی در مورد سلامتی خود، باید به پزشک معالج مراجعه شود.

دلایل ایجاد بیماری سندرم ورنر

بیماری سندرم ورنر ناشی از نقص ژنی در ژن WRN است که وظیفه کنترل و تعمیر DNA را دارد. این نقص در ژن موجب ایجاد اختلالات در ساختمان DNA می‌شود. این اختلالات باعث تغییر در عملکرد سلول‌ها و بافت‌های مختلف بدن می‌شوند.

این بیماری به صورت ارثی انتقال پیدا می‌کند، به این معنی که فرد مبتلا به این بیماری ژن ناقل این اختلال را از والدین خود به ارث می‌برد.

عوامل ژنتیکی و ناهنجاری‌های در DNA مسئول ایجاد بیماری سندرم ورنر هستند. تحقیقات نشان داده‌اند که اگر یکی از والدین ناقل این نقص ژنی باشد، فرصت انتقال بیماری به نسل بعدی افزایش می‌یابد. اما نکته مهم این است که این بیماری نادر است و تنها در صورت وجود ناهنجاری ژنی می‌تواند ایجاد شود.

انواع سندرم ورنر

سندرم ورنر یک بیماری ژنتیکی نادر است که به علت نقص در ژن WRN در کروموزوم ۸ ایجاد می‌شود. این بیماری در انواع مختلفی ظاهر می‌شود، که به عوامل و شدت علائم بستگی دارد. در ادامه، نوعی از انواع سندرم ورنر را ذکر خواهیم کرد:

سندرم ورنر کلاسیک:

  • علائم اصلی این نوع شامل کاهش رشد، تغییرات در پوست، موها و ناخن‌ها، و مشکلات در سیستم اندوکرین (غدد درون‌ریز) است.
  • ممکن است با مشکلات قلبی و عروقی، اختلالات در دستگاه گوارش، و کم‌خونی همراه باشد.

سندرم ورنر دلایلی (بدون علائم اصلی):

  • در این نوع، بیماران حاوی نقص ژنی هستند اما علائم خاصی ندارند.
  • این افراد ممکن است ناقل بیماری باشند و به نسل‌های آینده انتقال دهند.

سندرم ورنر نیمه‌جانبه:

  • در این نوع، بیماران علائم معدودی از بیماری دارند و سطح شدت علائم کمتر است.

لطفاً توجه داشته باشید که علائم و شدت بیماری ممکن است در هر فرد متفاوت باشد و نیازمند تشخیص و درمان توسط یک پزشک متخصص می‌باشد.

روش های درمانی سندرم ورنر

به دلیل اینکه سندرم ورنر یک بیماری ژنتیکی نادر است و هیچ درمان دقیق و کاملی وجود ندارد، درمان این بیماری معمولاً به کنترل علائم و کاهش شدت اثرات آن تا حد ممکن متمرکز می‌شود. در ادامه، روش‌های درمانی سندرم ورنر را آورده‌ایم:

  • مراقبت پزشکی دایمی

افراد مبتلا به سندرم ورنر نیازمند نظارت و مراقبت‌های پزشکی دایمی هستند. پزشک مختصص باید وضعیت سلامتی آنها را به طور مستمر نظارت کرده و درمان‌های مناسب را تجویز کند.

  • مدیریت علائم

درمان معمولاً برای کنترل علائمی همچون کاهش رشد، مشکلات در پوست، موها و ناخن‌ها، و اختلالات اندوکرین (غدد درون‌ریز) انجام می‌شود. ممکن است از داروها و داروهای متعددی برای مدیریت علائم استفاده شود.

  • مراقبت‌های پوستی و سایر بافت‌ها

مراقبت از پوست و اعضای دیگر بدن برای پیشگیری از ضایعات و تغییرات شدید در ساختمان بافت‌ها.

  • تجویز تراپی‌های فیزیکی

تراپی‌های فیزیکی و ارزیابی طبیعی ممکن است به کاهش مشکلات حرکتی و درد کمک کند.

  • پشتیبانی روحی و اجتماعی

افراد مبتلا به سندرم ورنر و خانواده‌های آنها نیاز به پشتیبانی روحی و اجتماعی دارند. این افراد ممکن است از مشاوره روانی و گروه‌های حمایتی بهره‌مند شوند.

  • نظارت نظری بر سلامتی

بررسی‌های پزشکی دوره‌ای برای نظارت بر وضعیت سلامتی و شناسایی زودهنگام علائم جدید.

همچنین، مهم است که افراد مبتلا به این بیماری با پزشکان متخصص و تیم درمانی متخصص همکاری کنند تا بتوانند بهترین راهکارهای درمانی را برای مدیریت علائم و بهبود کیفیت زندگی خود انتخاب کنند.

داروهای رایج بیماری سندرم ورنر

سندرم ورنر (Werner Syndrome) یک بیماری نادر ژنتیکی است که منجر به پیری زودرس می‌شود. این بیماری به دلیل جهش در ژن WRN ایجاد می‌شود و درمان قطعی ندارد، اما برخی داروها و اقدامات حمایتی می‌توانند به کنترل علائم کمک کنند.

۱. داروهای کنترل قند خون:

  • چون بیماران اغلب به دیابت نوع ۲ مبتلا می‌شوند، استفاده از داروهایی مانند:

    • متفورمین

    • سولفونیل‌اوره‌ها

    • انسولین (در موارد شدید)

۲. داروهای کاهش چربی خون:

  • برای کاهش ریسک بیماری‌های قلبی–عروقی:

    • استاتین‌ها مانند آتورواستاتین، روزوواستاتین

  1. درمان فشار خون بالا:

    • مثل سایر افراد با ریسک بیماری قلبی، ممکن است به:

      • مهارکننده‌های ACE (مثل انالاپریل)

      • مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین

      • بتابلاکرها نیاز باشد

۴. درمان پوکی استخوان:

  • استفاده از مکمل‌های کلسیم و ویتامین D

  • داروهایی مانند بیس‌فسفونات‌ها در صورت نیاز

۵. درمان اختلالات پوستی و زخم‌ها:

  • مراقبت موضعی از زخم‌ها با آنتی‌بیوتیک‌های موضعی

  • در برخی موارد، نیاز به درمان با داروهای ضدالتهاب

۶. مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی (با احتیاط و تحت نظر پزشک):

  • برخی مطالعات مصرف کوآنزیم Q10 یا ویتامین E را پیشنهاد کرده‌اند، اما شواهد کافی وجود ندارد.

نکته مهم:

لطفاً توجه داشته باشید که هرگونه دارو یا درمان مورد نیاز باید توسط پزشک متخصص تجویز و نظارت شود. از هر تغییر یا ترکیب درمانی باید با متخصص بهره‌مند شوید.

روش های پیشگیری از این بیماری

سندرم ورنر یک بیماری ژنتیکی نادر است که نمی‌توان از آن جلوگیری کامل کرد، زیرا ناشی از نقص ژنتیکی است. با این حال، برخی از روش‌های کلی می‌توانند به کاهش خطر انتقال بیماری به نسل‌های آینده کمک کنند:

آزمایش‌های ژنتیکی

  • افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه سندرم ورنر وجود دارند، می‌توانند از آزمایش‌های ژنتیکی برای بررسی نقص ژنی و ارتباط آن با بیماری مطلع شوند.

مشاوره ژنتیکی

  • افرادی که در خانواده تاریخچه سندرم ورنر دارند و به متخصص ژنتیک مراجعه کنند، می‌توانند اطلاعاتی در مورد خطر انتقال بیماری به نسل‌های آینده و راه‌های مدیریت این خطر دریافت کنند.

نظارت پزشکی

  • افرادی که ناقل بیماری هستند و یا افراد مبتلا به سندرم ورنر، نیاز به نظارت و پیگیری منظم از طرف پزشک دارند. این نظارت می‌تواند شامل آزمون‌ها و بررسی‌های مرتبط با علائم بیماری باشد.

آگاهی و تعلیمات

  • اطلاعات کافی در مورد بیماری و ژنتیک آن می‌تواند به افراد کمک کند تا بهترین تصمیمات در مورد نظارت بر سلامتی خود و نسل‌های آینده‌شان بگیرند.

لطفاً توجه داشته باشید که همانطور که گفته شد، از این بیماری نمی‌توان کاملاً جلوگیری کرد. اطلاعات و نظارت پزشکی در مورد وضعیت ژنتیکی خانواده می‌تواند کمک به مدیریت و کاهش خطر انتقال بیماری به نسل‌های بعدی نماید.

نتیجه گیری

سندرم ورنر یک بیماری ژنتیکی نادر و پیچیده است که نیازمند نظارت و درمان دقیق از سوی پزشکان متخصص است. با وجود نداشتن درمان کاملاً موثر و خاص، اهمیت مشاوره ژنتیکی و نظارت پزشکی در افرادی که در خانواده‌هایی با تاریخچه سندرم ورنر وجود دارد بسیار بالاست.

آزمایش‌های ژنتیکی و نظارت مداوم از اهمیت بسیاری برخوردارند. همچنین، اطلاعات کامل و مفهوم در مورد بیماری به افراد کمک می‌کند تا تصمیمات بهتری در مورد مراقبت از سلامتی خود و نسل‌های آینده‌شان بگیرند.

نگرانی‌های پزشکی و آگاهی از شیوه‌های کنترل علائم و کاهش شدت اثرات بیماری نقش مهمی در مدیریت این بیماری ایفا می‌کنند. همچنین، پشتیبانی اجتماعی و روانی نیز برای افراد مبتلا و خانواده‌هایشان اساسی است تا بتوانند با چالش‌های این بیماری روبرو شوند و بهبود کیفیت زندگی خود را تجربه کنند.

شما را به مراجعه به سایت دکتر بامن دعوت می‌کنم. این سایت به روزترین مقالات علمی در مورد بیماری سندرم ورنر را ارائه می‌دهد و بیش از ۷۰۰۰ هزار متخصص در انواع زمینه های پزشکی فعالیت دارد. دکتران با تجربه و متخصص اینجا هستند تا به شما در مدیریت و درمان بیماری کمک کنند. برای کسب اطلاعات بیشتر و بهبود سلامتی خود، شما می‌توانید به این سایت مراجعه کنید.

پرسش‌های متداول

آیا سندرم ورنر از نسل به نسل انتقال پیدا می‌کند؟

سندرم ورنر ژنتیکی است و ممکن است به نسل‌های بعدی انتقال یابد.

آیا می‌توان با مشاوره ژنتیکی از انتقال این بیماری به نسل‌های آینده جلوگیری کرد؟

بله، مشاوره ژنتیکی می‌تواند به انتخاب مسیرهایی کمک کند تا انتقال این بیماری به نسل‌های آینده کاهش یابد و در ازدواج‌های آینده مدنظر قرار گیرد.

آیا تغذیه و ورزش خاصی برای افراد مبتلا به سندرم ورنر توصیه می‌شود؟

بله، تغذیه سالم و ورزش منظم می‌تواند به کاهش اختلالات جسمی کمک کند. همچنین، تغذیه تحت نظر یک تغذیه‌شناس متخصص باید باشد.

آیا درمان کاملی برای این بیماری وجود دارد؟

درمان این بیماری معمولاً از طریق مدیریت علائم و راهکارهای جراحی صورت می‌پذیرد. درمان کامل برای این بیماری وجود ندارد، اما می‌توان با مراقبت‌های مناسب اثرات آن را کاهش داد.